Warszawa, dn. 16.02.2000 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Problemy występujące w województwie łódzkim (podobnie jak na terenie innych województw) wynikają z faktu, iż w chwili przygotowywania reformy przewidywano mniejszą (w porównaniu z obecną) liczbę powiatów. Jednakże pod wpływem wielu czynników, m.in. presji społecznej liczba ta została zwiększona, bez jednoznacznego zabezpieczenia odpowiednich środków. Brak instytucji, które powinny funkcjonować na terenie powiatu, takich jak: jednostka policji, urząd skarbowy, czy też stacja sanitarno-epidemiologiczna, odczuwa znaczna część powiatów, a szczególnie te, które zostały utworzone z gmin znajdujących się poprzednio na terenie różnych województw. Taka sytuacja zaistniała m.in. we wskazanych w oświadczeniu powiatach - tj. Pajęczno i Wieruszów.

Opisywane zakłócenia będą ulegać eliminacji, poprzez stopniowe powoływanie wszystkich instytucji niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania tego szczebla administracji samorządowej. Nie oznacza to jednak w żadnym razie, iż brak na terenie powiatu jakiejkolwiek z omawianych instytucji, uniemożliwia temu powiatowi realizację ustawowych zadań i obowiązków. Zadania te realizuje bowiem odpowiednia instytucja powiatu sąsiedniego.

Należy zaznaczyć, iż w świetle uzyskanych informacji, bezpodstawnym jest zarzut Pana Senatora, jakoby brak omawianych instytucji wynikał z faktu zarządzania powiatów Pajęczno i Wieruszów, przez koalicję SLD-PSL. Jako dowód niech posłuży przykład z województwa mazowieckiego, gdzie stacja sanitarno-epidemiologiczna zlokalizowana w Nowym Dworze Mazowieckim jest właściwa dla powiatu legionowskiego. Pełen wykaz powiatów, które nie posiadają własnej stacji sanitarno-epidemiologicznej a obsługiwane są przez stacje z sąsiedniego powiatu zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych powiatowych służb, inspekcji i straży, których kierownicy są właściwi do wykonywania zadań dla powiatu sąsiedniego, na którego obszarze przed dniem 1 stycznia 1999 r. nie było siedzib odpowiednich rejonowych jednostek organizacyjnych, oraz obszaru ich działania (Dz.U. Nr 162, poz. 1147).

Z informacji przekazanych przez Ministerstwo Finansów - dotyczących kwestii finansowania powiatowych stacji sanitarno-epidemiologicznych - wynika, że wydatki na rok 1999 związane tak z działalnością wojewódzkich jak i powiatowych stacji sanitarno-epidemiologicznych, zostały zaplanowane w budżetach wojewodów, zgodnie z propozycją Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej - który do końca 1998 r. finansował inspekcję ze swojego budżetu. Budżety dla poszczególnych stacji opracowano na podstawie przewidywanego wykonania wydatków stacji w 1998 r. Natomiast wydatki na działalność inspekcji sanitarnej na rok 2000, przyjęto do ustawy budżetowej zgodnie z propozycjami przedłożonymi przez wojewodów. Podziału dotacji na funkcjonowanie poszczególnych inspekcji sanitarnych dokonali wojewodowie w ramach posiadanych środków.

Zgodnie z art. 94 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 155, poz. 1014 z późn. zm.) zmiana kwot dotacji celowych na zadania z zakresu administracji rządowej - wykonywane przez powiaty, należy do kompetencji wojewody. O zmianie kwot dotacji celowych przeznaczonych jednostkom samorządu terytorialnego, wojewoda zawiadamia niezwłocznie jednostkę samorządu terytorialnego, Ministra Finansów oraz ministra właściwego do spraw administracji publicznej. Wojewodowie mogą dokonywać przeniesień między rozdziałami i paragrafami klasyfikacji budżetowej, w tym zwiększać (określone w załączniku nr 8 do ustawy budżetowej na rok 2000) kwoty dotacji celowych na zadania z zakresu administracji rządowej wykonywane przez powiaty - na podstawie art. 96 ustawy o finansach publicznych.

Marek BIERNACKI