Panie Prezesie, tak zwana afera dioksynowa w Belgii unaoczniła społecznościom i rządom krajów Unii Europejskiej, a nam również, co znaczy zdrowa, sprawdzona, rodzima żywność. Decyzje podjęte przez pana i państwowego inspektora sanitarnego pozwoliły w trybie pilnym do zahamowania wwozu w polski obszar celny żywności z Zachodniej Europy, a szczególnie z Belgii, zagrożonej zawartością dioksyn. Jednocześnie dzięki ewidencji celnej służby sanitarne w kraju mogły przystąpić do analizy i weryfikacji partii żywności, które z tych regionów trafiły do Polski w pierwszym półroczu bieżącego roku. Chwała za to, Panie Prezesie - za te działania.

W związku z tym pytam publicznie: czy w naszym narodowym interesie nie powinniśmy przyspieszyć działań legislacyjnych służących uchwaleniu ustawy o żywności i żywieniu, ustawy postulowanej od dawna przez lobby rolnicze, środowiska związane z polskim przetwórstwem rolno-spożywczym i służbami sanitarnymi - ustawy, która chroniłaby polski rynek przed takimi zagrożeniami, jak choćby afery dioksynowa czy żelatynowa?

Panie Prezesie, ale póki co - oczekując stosownych uregulowań prawnych i mając w tle ostatnie doświadczenia z importem z Europy Zachodniej skażonej żywności, w tym mięsa wieprzowego i drobiowego wytworzonego na bazie trefnych pasz - stawiam następujące pytanie: czy nie powinniśmy wspólnie dostępnymi dziś drogami promować polskiej zdrowej żywności, polskich zdrowych pasz i rodzimych, naszych, producentów rolnych?

Dlatego też w interesie polskich producentów żywca wieprzowego i drobiowego, a także w trosce o nasze zdrowie, a przede wszystkim o przyszłość naszych następców, dzieci i młodzieży, proszę pana prezesa o podjęcie działań zmierzających w kierunku powrotu do zerowej stawki celnej dla sprowadzanych do polski enzymów stosowanych do pasz treściwych produkowanych właśnie w Polsce. W 1999 r. urzędy celne zaczęły bowiem pobierać dwudziestoprocentowe cła od enzymów stosowanych do produkcji pasz treściwych, które w roku ubiegłym były całkowicie zwolnione z cła. Wzrost stawki celnej o 20% spowodowany był komunikatem prezesa GUC nr 17 z marca 1998 r., w którym prezes zmienił kwalifikację taryfową produktu o nazwie handlowej BIO-FEET PLUS-CT, zaliczając go do premiksów. Pomijając sam fakt, że enzymy nie są premiksami, to zmiana tej kwalifikacji łamie moim zdaniem obowiązujące zasady prawne. Zasady klasyfikacji taryfowej enzymów zostały bowiem opublikowane w wyjaśnieniu do tej taryfy celnej jako załącznik do zarządzenia prezesa GUC z 17 września 1997 r. W pkt g w dziale XXIII wyjaśnia się, że produkty białkowe, jakimi są enzymy, są wyłączone z poz. 23 i zakwalifikowane do poz. 35.

Biorąc pod uwagę to, że inne enzymy sprowadzane do kraju posiadają zerową stawkę celną, komunikat prezesa spowodował, moim zdaniem, dyskryminację tak biednego dziś w Polsce rolnictwa w stosunku do innych branż, w których mają zastosowanie enzymy. Ponieważ enzymy do pasz nie są produkowane w Polsce, zastosowanie dwudziestoprocentowego cła musi w konsekwencji spowodować wzrost kosztów produkcji krajowej żywca wieprzowego i drobiowego, a co za tym idzie - przy zwężaniu się rynków zbytu na polskie mięso i malejących możliwościach dotowania skupu z budżetu państwa - pogłębić katastrofalną dziś sytuację ekonomiczną polskiej wsi.

Panie Prezesie, pamiętając słowa tego rolnika, ale będąc pod wrażeniem przede wszystkim pożegnania naszego papieża Jana Pawła II na lotnisku w Krakowie i przebiegu jego wizyty w swej ojczyźnie nie mogą zapomnieć jego słów wygłoszonych podczas liturgii słowa w Zamościu 12 czerwca bieżącego roku: "Wiem, że w dobie przemian społecznych i gospodarczych nie brak problemów, które często boleśnie nękają polską wieś. Trzeba by w procesie reform sprawy rolników były dostrzegane i rozwiązywane w duchu społecznej sprawiedliwości".

Panie Prezesie! Czyńmy razem tę społeczną sprawiedliwość, zgodnie z tym przesłaniem.