Warszawa, 1999.03.12

Nie można zgodzić się z zarzutami senatora J. Pieniążka, że do 1 lutego br. rząd był bierny i nie podejmował żadnych działań na rynku mięsa i że dopiero blokady dróg zaktywizowały rząd. Trudna dla producentów sytuacja powstała na przełomie III i IV kwartału ubiegłego roku, gdy występował wyraźny spadek cen skupu żywca. Przyczyną tego stanu było gwałtowne zahamowanie eksportu w wyniku kryzysu finansowego w Rosji i wzrost importu dotowanego mięsa z krajów UE, co powiększyło nadwyżkę podaży wieprzowiny w kraju. Od dnia 7 października 1998 r. Agencja Rynku Rolnego podjęła zakup 20 tys. ton półtusz wieprzowych. Działanie to złagodziło częściowo gwałtowny spadek cen skupu żywca wieprzowego. Ponadto, uchwałą nr 89/98 Rady Ministrów z dnia 13 października 1998 r. zastosowane zostały dopłaty do eksportu półtusz wieprzowych. Na skutek jednak kolejnego zwiększenia unijnych subsydiów eksportowych, efekty w/w uchwały były niewielkie. Poza tym, od dnia 22 października ubiegłego roku wprowadzono opłaty celne dodatkowe w imporcie mięsa wieprzowego, podwyższające cło do 80%.

Uprzejmie wyjaśniam także, że prowadzone od kilku lat oddziaływania interwencyjne na rynku wieprzowiny dotyczą mięsa wysokich klas mięsności, tj. klas E, U i R, gdyż tylko takie mięso nadaje się do długiego przechowywania. Działania takie wpływają ponadto na poprawę jakości produkowanej w Polsce wieprzowiny.

Z powodu utrzymujących się na przełomie roku niskich cen żywca wieprzowego, część rolników oczekując na skup interwencyjny oraz na podwyższenie cen wstrzymywała w tym czasie dostawy tuczników, co wpłynęło na obniżenie jakości mięsa. W celu umożliwienia rolnikom sprzedaży również sztuk przerośniętych i bardziej otłuszczonych, Rada Ministrów dopuściła możliwość sprzedaży w pierwszym okresie skupu interwencyjnego, czyli od 1 do 19 lutego br., także trzody o klasach O, P i C (o najniższej mięsności). Dostawy żywca w tych klasach rozliczane były według wagi poubojowej w cenie 3,38 zł/kg, co odpowiada około 2,60 zł/kg żywca.

W okresie, kiedy Pan Senator przygotowywał swoje oświadczenie, trwał jeszcze skup interwencyjny trzody o niskich klasach mięsności. Obecnie, gdy zakupy wieprzowiny wynoszą ok. 40 tys. ton półtusz wieprzowych, struktura skupu jest inna niż we wczesnej fazie skupu. Mięso w klasach E i U stanowi blisko 50%, w klasie R przeszło 30%, zaś w klasach O, P i C ok. 20%.

Podmioty spełniające w/w kryteria otrzymały propozycje współpracy, a umowy zostały zawarte ze wszystkimi, które wyraziły chęć współpracy. W ogłoszonym przez Oddział Terenowy ARR w Katowicach przetargu na wybór podmiotów realizujących interwencyjny zakup wieprzowiny z terenu powiatu Pajęczno nie wpłynęła żadna oferta ubojni zainteresowanej współpracą z Agencją. W tej sytuacji OT ARR w Katowicach podjął rozmowy z wybranymi ubojniami z sąsiednich powiatów w celu zabezpieczenia skupu żywca z terenu powiatu Pajęczno organizując dodatkowe punkty skupu. Obecnie w sąsiednich powiatach skup interwencyjny na rzecz ARR prowadzą:

- "Ubojnia Cykarzew" Teresa Szczypiór, Cykarzew Stary 72,

Przedstawiona w oświadczeniu propozycja dotycząca zawarcia przez Agencję stałych umów z podmiotami, które w razie potrzeby prowadziłyby zakupy interwencyjne na jej rzecz, nie jest praktycznie możliwa do zastosowania. Skup interwencyjny bowiem, prowadzony jest w różnych okresach i dotyczy różnych ilości skupowanych produktów zależnie od sytuacji rynkowej. Podejmują się go podmioty zawierające umowy z Agencją na zasadzie pełnej dobrowolności, na ściśle określone wielkości dostaw. W przypadku skupu interwencyjnego mięsa są to zakłady mięsne i ubojnie, które w ramach zawartej umowy zobowiązują się realizować dostawy półtusz w ilości wynikającej z ich dodatkowych możliwości ubojniczych i schładzania półtusz poza własnymi potrzebami. Zawarcie stałej umowy na prowadzenie skupu interwencyjnego w bliżej nie określonym czasie i ilości wymagałoby zapewnienia przez przedsiębiorstwo stałej gotowości do wywiązania się z takiej umowy. Wymagałoby to zarezerwowania na ten cel mocy przerobowych, a przynajmniej ich części, które w normalnych warunkach wykorzystywane są na potrzeby zakładu. Koszty takiej gotowości przedsiębiorstw obciążałyby natomiast budżet państwa.