Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, odpowiedź, następne oświadczenie

53. posiedzenie Senatu RP

29 marca 2000 r.

Oświadczenie

Środowisko emerytów i rencistów ziemi ciechanowskiej składa stanowczy protest wobec rządzącej koalicji Unii Wolności i AWS w sprawie prowadzenia polityki w stosunku do naszego środowiska.

W dniu 1 stycznia 2000 r. weszliśmy w okres realizacji budżetu przyjętego w formie ustawy sejmowej. W budżecie tym w przedziale emerytur i rent na rok 2000 przyjęto zwiększenie emerytur i rent o 6% w stosunku do planowanej kwoty w roku 1999.

Przyjęcie budżetu przy takim określeniu wzrostu jest sprzeczne z art. 90 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu i Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. nr 162, poz. 1118).

Cytowany art. 90 nosi następujące brzmienie: "Jeżeli wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto w poprzednim roku jest niższy od przeciętnego w ustawie budżetowej, podwyższa się wskaźnik waloryzacji w ustawie budżetowej dla najbliższego terminu waloryzacji w bieżącym roku".

Zarówno w momencie złożenia projektu budżetu do Sejmu przez rząd, jak i uchwalenia ustawy sejmowej, wiadomo było, że wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych jest wyższy niż planowano o 9,6%, a mimo to w budżecie na 2000 r. przewidziano wzrost emerytur i rent jedynie o 6%. Zauważyć trzeba, że jeżeli wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych powiększony zostanie o odpowiedni wskaźnik procentowy, to emerytury i renty podlegają waloryzacji w celu zachowania co najmniej ich realnej wartości, art. 88 cytowanej ustawy.

Warto także przypomnieć, że jeżeli wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych wzrośnie odpowiednio

1) co najmniej o 110% - emerytury i renty waloryzuje się od dnia 1 marca i od dnia 1 września, czyli 2 razy w roku;

2) poniżej 110% - emerytury i renty waloryzuje się jeden raz w roku, tj. od dnia 1 czerwca, art. 89 cytowanej ustawy.

Na prezesie Głównego Urzędu Statystycznego ciąży obowiązek opracowania zarówno wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, jak i wskaźnika wzrostu nominalnej emerytury i renty, a także wskaźnika realnej przeciętnej emerytury i renty brutto.

Zawarty termin ogłoszenia w dzienniku urzędowym - "Monitorze Polskim" - upływa 7. dnia roboczego w lutym każdego roku za rok ubiegły i do 15 kwietnia, jeżeli w danym roku przeprowadzana jest jedna waloryzacja, i do 15 lipca, jeżeli wskaźnik realny przeciętnej emerytury i renty brutto w poprzednim roku jest niższy od przejętego w ustawie budżetowej w bieżącym roku, art. 93 ust. 3 ustawy.

Mimo licznych zapewnień rządu o umiarkowanym wzroście cen towarów i usług konsumpcyjnych, rzutujących bezpośrednio na wzrost emerytur i rent zamykających się w granicach 9,5% - 9,8%. Ponieważ ceny w IV kwartale wzrosły znacznie, i w styczniu i lutym ceny wzrosły jeszcze znaczniej.

Żądamy przywrócenia zabranych wszystkich uprawnień bezpłatnego lecznictwa, a leki są bardzo drogie i nie jesteśmy w stanie często ich wykupić.

Należy przywrócić świadczeniobiorcom emerytur i rent bazę obliczeniową do 100%, gdyż zabrano nam w 1992 r. przez Sejm ustawą budżetową na 1993 r. część tych świadczeń, zmniejszając je ze 100% do 91%. Przez okres rządów lewicy zwrócono 3%, po jednym punkcie procentowym rocznie, doprowadzając do 94% i na tym koniec do dnia dzisiejszego.

Od 1994 r. nie ma podobnej ustawy budżetowej, która by ten stan rzeczy przedłużała na dalsze lata. Bezprawnie pozbawia się emerytów i rencistów corocznie 6% kwoty świadczeń emerytalno-rentowych.

Co gorsze, Sejm RP ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. nr 162, poz. 1118 z 1999 r.) z dnia 13 maja 1999 r. - art. 180 podzielił świadczeniobiorców emerytur i rent na 2 kategorie obywateli - na gorszych i lepszych. Ci lepsi to ci, którzy składają wnioski o te świadczenia po dniu 31 maja 1999 r., i ci gorsi to ci, którzy walczyli na froncie i w oddziałach partyzanckich z okupantem hitlerowskim i łagrownicy. To właśnie oni odbudowywali kraj ze zniszczeń i gruzów. Ci lepsi, gdy składają wnioski o świadczenia, otrzymują pełną bazę obliczeniową w 100%, a tych gorszych na mocy art. 180 pozostawiono na tym samym pułapie świadczeń, tj. 94%. Tym samym dla przytłaczającej większości świadczeniobiorców emerytur i rent utworzono na mocy tego artykułu "Stary Portfel". Aby było jeszcze śmieszniej, to ta sama ustawa z tego dnia w art. 172 dokonała zmiany w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczenia społecznego (Dz.U. nr 135, poz. 887), wprowadzając następujące zmiany:

1. Dodaje się art. 2a w brzmieniu:

"Art. 2a 1. Ustawa stoi na gruncie równego traktowania wszystkich ubezpieczonych bez względu na płeć, stan cywilny, stan rodzinny.

2. Zasada równego traktowania dotyczy w szczególności

1) warunków objęcia systemu ubezpieczeń społecznych,

2) obowiązku opłacania i rozliczania wysokości składek na ubezpieczenia społeczne,

3) obliczenia wysokości świadczeń,

4) okresu wypłaty świadczeń i zachowania prawa do świadczeń.

3. Ubezpieczony, który uważa, że nie zastosowano wobec niego zasady równego traktowania, ma prawo dochodzenia roszczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego przed sądem".

Wydaje się, że do tego nie potrzeba już komentarza.

Co to jest sprawiedliwość społeczna? Zabiera się nam stopniowo te mizerne uprawnienia emerytalne, i nie przyrównywać ich do uprawnień, jakie mają emeryci Nowego Portfela.

Słowem robi się wszystko, aby jak najszybciej zlikwidować tę niepotrzebną dla młodszych warstwę społeczną, nie bacząc, że i oni za kilka czy kilkanaście lat wejdą w ten wiek.

Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, odpowiedź, następne oświadczenie