Coraz częstsze przykłady łamania prawa w niemal wszystkich dziedzinach, bez względu na rodzaj środowiska, w powszechnej ocenie w znacznym stopniu obniżają poczucie bezpieczeństwa, zdrowia, życia, mienia obywateli. Bezkarne łamanie prawa, tolerancja dla drobnych przestępstw popełnianych pod wpływem alkoholu lub przez osoby nieletnie stały się przyczyną szybko rozpowszechniającej się fali przestępczości. Z roku na rok wzrasta liczba przestępstw popełnianych w sposób szczególnie brutalny. Dziś przestępczość stała się taką samą chorobą społeczną, jak alkoholizm czy narkomania, i jak każda choroba, najskuteczniej atakuje najsłabiej uodpornione grupy, tj. dzieci i młodzież.

W tej sytuacji zwalczanie różnych zagrożeń musi stać się zadaniem całego społeczeństwa, a nie, jak uważano do tej pory, być wyłącznie problemem policji. Policja, sądy, prokuratury, jako wysoce wyspecjalizowane służby posiadające największą wiedzę o zagrożeniach, metodach działania sprawców oraz sposobach przeciwdziałania, powinny przekazywać swoje doświadczenia społeczeństwu, inspirować proces szeroko rozumianej współpracy. Uzupełnianie ich pracy, głównie policji, powinno być rozumiane jako działanie na rzecz społeczeństwa.

Po drugie - zapewnienie stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa kadr tychże organów; zaniechanie praktyki zapowiadania przez kolejne ekipy rządowe weryfikacji, a także zapewnienie godziwych wynagrodzeń oraz odpowiednich emerytur i rent. Obecnie panujące nastroje, np. w środowisku sędziowskim, z niepokojem rejestrowane są przez społeczeństwo. Ciekawa byłaby też informacja KG Policji, ile wartościowych ludzi opuściło służbę pod rządami obecnej koalicji;

Po wyczerpaniu możliwości ochrony przez te organa obywatelom wolno podejmować inne przedsięwzięcia służące społecznej samoobronie. Na dzień dzisiejszy możliwości te nie zostały wyczerpane, bowiem od kilku lat państwo niewiele uczyniło w tym zakresie. Nie stworzono należytych uprawnień na rzecz pokrzywdzonych przez przestępców, ani optymalnych warunków dla uprawnionych organów..

Jeśli mówimy o szeroko rozumianym bezpieczeństwie obywateli, to można je osiągnąć poprzez konsekwentne realizowanie długofalowego Krajowego Programu Zapobiegania Przestępczości, w którym działania policyjne będą tylko jednym z elementów, a policja tylko jednym z podmiotów realizujących program. Ten program to: bezpieczne miasto, bezpieczna wieś, bezpieczna szkoła, zakład, ulica, bezpieczna rodzina, a opiera się on na partnerskiej współpracy policji, prokuratur, sądów, organów samorządowych wszystkich szczebli, szkół, zakładów pracy, spółdzielczości mieszkaniowej, wojska, firm ubezpieczeniowych, kościoła (kościołów) - w tej dziedzinie robi on niewiele, czy mediów.