Treść mojego oświadczenia odnosi się bezpośrednio do skutków reformy administracyjnej kraju, w kontekście ustawowo zapisanego terminu jej kompleksowego przeglądu oraz dokonania zmian tam, gdzie są one niezbędne, jeśli chodzi o logikę reformy - decentralizacją władzy i finansów publicznych, bliskość różnego rodzaju urzędów i dostępność ich dla mieszkańców - i jeśli chodzi o realizację jej strategicznego celu, opierającego się na dwóch elementach: doboru i woli mieszkańców gmin, powiatów i województw.

Moje oświadczenie dotyczy gminy Nowa Brzeźnica, która jest gminą średniej wielkości, ma pięć tysięcy trzystu mieszkańców, zajmuje obszar 14 tysięcy ha i dysponuje budżetem 600 tysięcy zł. Gmina ta, w wyniku reformy administracyjnej, znalazła się w powiecie pajęczańskim, w województwie łódzkim.

Pragnę nadmienić, że zarówno władze gminy, jak i jej mieszkańcy starali się i starają cały czas o zmianę tej przynależności. Przed reformą administracyjną podjęto stosowne uchwały, wyrażające wolę przynależności do powiatu częstochowskiego. Senat podzielił stanowisko mieszkańców. Niestety, Sejm propozycji Senatu nie przyjął. Konsekwencją tej decyzji jest dalsza walka mieszkańców tejże gminy o zmianę swojej przynależności. Doprowadzili oni do bojkotu wyborów powiatowych w 1998 r., ponadto powstał społeczny limit, który potwierdził jednoznacznie, że 99% tej społeczności opowiada się za przynależnością do powiatu częstochowskiego i wyraża chęć utrzymania więzi z Częstochową. Następnie złożono skargę konstytucyjną, ale przedstawiciele gminy czekają już ponad sześć miesięcy na wyznaczenie terminu. Z tego, co wiem, gmina ta nosi się już z zamiarem złożenia swojego wniosku również do Trybunału Europejskiego w Strasburgu.

W tym momencie trzeba zadać pytanie, z czego wynika determinacja mieszkańców gminy. Ano, wynika ona z tego, że wskutek tej zmiany nastąpiło znaczne pogorszenie opieki zdrowotnej dla mieszkańców gminy Brzeźnica z uwagi na brak możliwości kontynuowania leczenia w częstochowskiej służbie zdrowia. Miejscowy powiatowy szpital w Pajęcznie nie dysponuje ani wystarczającą kadrą, ani wyposażeniem medycznym, a najbliższe szpitale w województwie łódzkim znajdują się w odległym od 20 km Radomsku, w Bełchatowie odległym o 45 km i w Wieluniu odległym o 60 km. Szczególnym przykładem niech będzie fakt dowożenia chorych po godzinie piętnastej na badania rentgenologiczne aż do Bełchatowa.

W Pajęcznie brak jest również podstawowych instytucji powiatowych. ZUS - w Zduńskiej Woli oraz w Tomaszowie Mazowieckim, paszporty - w Sieradzu, Wojskowa Komenda Uzupełnień - w Wieluniu, badania lekarskie przedpoborowych - w Sieradzu, urząd skarbowy - Radomsku, kuratoria - w Sieradzu, Piotrkowie i Łodzi, pozwolenie na broń - w Sieradzu, a powiatowa komenda policji, choć jest w Pajęcznie, to bez dostatecznego wyposażenia i dostatecznej liczby funkcjonariuszy.

Są również kłopoty z zatrudnianiem się w Częstochowie z uwagi na rejonizację urzędów pracy. Tymczasem w samym Pajęcznie jest około dwóch i pół tysiąca bezrobotnych. Brakuje środków finansowych na utrzymanie siedziby powiatu, na pensje dla urzędników, na remonty, modernizację gminnych ośrodków zdrowia. To są fakty.

W związku z tym, wychodząc naprzeciw woli mieszkańców i powołując się na logikę reformy administracyjnej kraju, wnoszę do pana ministra, by pilnie poinformował mnie o stanowisku Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w tej sprawie oraz przedstawił działania zmierzające do rozwiązania tego bardzo ważnego i poważnego problemu.