Podany przykład zobrazuje skalę tego zjawiska. Import pomidorów w 1988 r. wyniósł 3100 t, to jest 2% naszej produkcji pod osłonami, a w 1995 r. już 55 100 t, to jest 32% naszej produkcji krajowej.

Pytanie to dotyczy również owoców południowych, które mogą trafić na nasz rynek tylko w drodze importu, bo u nas nie rosną, ale wiem, że w państwach Unii Europejskiej funkcjonują giełdy, na których przywieziony produkt, cała dostawa, nie jest dopuszczony do sprzedaży i wtedy musi ulec zniszczeniu lub musi być wywieziony poza granice państw Unii Europejskiej. I takie transporty są przejmowane przez tych handlowców, którzy ze znacznie zaniżoną na fakturach ceną przywożą tę truciznę do Polski.

Podobna sytuacja w zakresie importu zaistniała wśród producentów kwiatów. Suma kwiatów ciętych z importu wyniosła w 1994 r. 6 milionów 400 tysięcy zł, a kwiatów doniczkowych - 10 milionów 600 tysięcy zł. Przy tych wartościach trzeba uwzględnić i to, że ceny są kilkanaście razy zaniżane, a zatem i wpływy do budżetu państwa są proporcjonalnie zaniżane. Jeżeli ceny na giełdzie holenderskiej na przykład róży ciętej kształtują się na poziomie 23-43 centów za sztukę, to według dokumentów przywozu trafia ona do naszego kraju w cenie 5 centów za sztukę. Przy takim otwarciu naszych granic nikt nie jest w stanie wytrzymać konkurencji, tym bardziej że holenderski producent produktów szklarniowych płaci za jeden metr sześcienny gazu opałowego 23 centy, przy cenie dla przemysłu w tamtym państwie 46 centów za metr sześcienny. Jest to więc produkt subwencjonowany.