Warszawa, 1999.05.28

Rozumiejąc w pełni niepokój, wywołany dramatycznym tonem składanych na ręce Pana Senatora odezw zakładowych organizacji związkowych, pozwalam sobie stwierdzić, że wystąpienia te, bez wątpienia wyrażające zaanagażowanie w trudne dla regionu problemy bezrobocia, z natury rzeczy prezentują jednostronne podejście do problemu, a jednocześnie wykazują niedostateczną znajomość całokształtu problematyki restrukturyzacji całego sektora stalowego i bezpośrednio związanej z tym procesem niezbędnej racjonalizacji zatrudnienia. Wynika to z faktu, że spółki te nie były przedmiotem "Problemu restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali w Polsce", ponieważ zasadą ich tworzenia w przeszłości było wydzielanie ze struktur Huty produkcji niehutniczej i około-hutniczej. Znalazło to odzwierciedlenie w statutach spółek, określających ich zakres działalności.

Podstawę prawną do powstania i negocjowania "Hutniczego Pakietu Socjalnego" stworzyło zatwierdzenie przez Radę Ministrów "Programu restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali w Polsce", obejmującego wyłącznie wymienionych z nazwy 25 hut. Zgodnie z jego założeniami restrukturyzacja sektora hutniczego ma być przeprowadzona między innymi na zasadzie wydzielania się ze struktur restrukturyzowanych hut, nowych podmiotów gospodarczych o działalności nie będącej bezpośrednio produkcją hutniczą, a więc usługowej, około-hutniczej i mającej charakter dalszego przetwórstwa wyrobów hutniczych. Proces ten miał miejsce w większości hut w latach poprzednich i będzie kontynuowany jako jedna z podstawowych form restrukturyzacji ekonomicznej i zatrudnienia w hutnictwie. Jego celem jest utrzymanie, w zdrowych ekonomicznie wydzielonych przedsiębiorstwach dotychczasowych miejsc pracy dla osób, które nie znajdują zatrudnienia w samym hutnictwie.

Pragnę również przypomnieć, że wymienione w oświadczeniu przedsiębiorstwa, powstały w wyniku restrukturyzacji hutnictwa w okresie, gdy w całym sektorze stalowym pracowało prawie 147 tys. osób. W latach 1992-1997 zatrudnienie w hutach ograniczone zostało do poziomu 87 tys. osób. Redukcja ta przeprowadzona została bez korzystania ze środków pomocowych.

Zgodnie z zapisami ww. "Programu...", do 2003 roku założono dalszą likwidację przerostu zatrudnienia o około 40 tys. osób, z czego połowa tj. około 20 tys. zwolnionych zatrudniona będzie w nowo powstałych spółkach-córkach, a 3 do5 tys. pracowników odejdzie w sposób naturalny. Dla pozostałych tj. dla 15-17 tys. osób zaistniała konieczność udzielenia wsparcia finansowego i dlatego, wyłącznie dla tej grupy zabezpieczono niezbędne środki w tegorocznym budżecie.

W związku z powyższym, spółki, powstałe w wyniku restrukturyzacji Przedsiębiorstwa Państwowego Huta "Ostrowiec", nie mogły ponownie być włączone w proces restrukturyzacji sektora stalowego, a ustawa budżetowa nie dała Ministrowi Gospodarki delegacji do rozszerzania dotacji osłonowych na przedsiębiorstwa spoza ww. "Programu..." Dlatego ewentualne trudności ekonomiczne tych jednostek, powstałe po kilku latach ich funkcjonowania nie mają związku z samym sektorem hutniczym i nie dają podstaw do objęcia ich socjalnym pakietem.