Warszawa, 2000.04.21

Pani
Prof. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP
Kancelaria Senatu RP

podzielam opinię senatora Józefa Kuczyńskiego, że w gospodarce rynkowej wynagrodzenia kadry menedżerskiej są przede wszystkim kategorią ekonomiczną - a nie socjalną czy polityczną i to niezależnie od formy własności przedsiębiorstwa. Zatem uregulowanie powyższej kwestii ustawą nie jest rozwiązaniem długookresowym. Jednak obecny poziom rozwoju naszej gospodarki, w której nie działają jeszcze w pełni prawa rynkowe (brak pełnej konkurencji, funkcjonowanie monopoli państwowych, itp.) wymusza pewien zakres interwencjonizmu państwa. Tym bardziej, że tzw. "kominy płacowe" występują także w podmiotach wykazujących niską rynkową wartość (produkujących często ze stratą bilansową) jak również w takich, w których finansowanie odbywa się w dużej mierze z pieniędzy podatników.

Przyzwolenie społeczne na uchwalenie ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, w niniejszym kształcie - w dużej mierze opierało się na powszechnej opinii, że działania w tym zakresie muszą podlegać kontroli. Stan ten wymusił potrzebę odgórnego unormowania zasady gospodarowania środkami publicznymi, do których m.in. należą wynagrodzenia kadry menedżerskiej podmiotów publicznych, samorządowych czy przedsiębiorstw gospodarujących przy dużym udziale mienia Skarbu Państwa. Przyjęta ustawa nie oznacza ubezwłasnowolnienia rad nadzorczych, a jedynie znosi uprawnienie do podejmowania decyzji o zarobkach kadry menedżerskiej przedsiębiorstw i instytucji objętych zakresem przedmiotowym ustawy i przenosi te uprawnienia na Walne Zgromadzenia. Pozbawia organy nadzoru w postaci rad nadzorczych, zaledwie jednej z licznych z zakresu jej kompetencji funkcji, jaką jest kreowanie wynagrodzeń kadry zarządzającej.

Odnosząc się do propozycji Senatu dotyczącej włączenia do unormowań ustawy stanowisk prezesa i kierownictwa NBP należy stwierdzić, że przyjęcie takiego rozwiązania spowodowałoby obniżenie rangi Narodowego Banku Polskiego. Ponadto ustawa o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska w państwie reguluje wynagrodzenia kierownictwa NBP czyniąc je jawnymi, określonymi i mieszczącymi się w przyjętej hierarchii stanowisk w ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.

Przyjęte w ustawie rozwiązania należy uznać za okresowe i dopuszczalne jedynie w okresie dochodzenia do gospodarki działającej o rzeczywiste zasady wolnorynkowe. Ministerstwo Skarbu Państwa podtrzymuje swoje stanowisko przeciwne nadmiernemu ingerowaniu w kształtowanie wynagrodzeń zarówno w sferze komercyjnej, jak i samorządowej. Jednakże analiza wszelkich sposobów zapobiegania wynaturzeniom w kształtowaniu się wynagrodzeń kadry menedżerskiej w przedsiębiorstwach sektora publicznego oraz dyskusja na forum parlamentarnym (kilka projektów ustaw) zdecydowała o wyborze takiego a nie innego rozwiązania. Ustawa zyskała poparcie wyjątkowo dużej części parlamentu (w głosowaniu w Sejmie RP w dniu 22 stycznia 2000 r., w którym brało udział 434 posłów, "za" ustawą oddano - 427 głosy, "przeciw" - 3 głosy, przy 4 wstrzymujących się od głosu posłach). Spełniono w tym przypadku jedną z ról, jaka należy do organów ustawodawczych i zarówno przedstawicielskich, uchwalając akt z obszaru obrony szeroko rozumianego interesu publicznego. Zdając sobie sprawę z ujemnych aspektów przyjętych niektórych unormowań Ministerstwo Skarbu Państwa konsekwentnie będzie realizowało zadania nałożone nań ustawą.

MINISTER

PODSEKRETARZ STANU