W trakcie przygotowań do reformy administracyjnej kraju rząd bardzo dużo mówił o programie rozwoju dla miast tracących status wojewódzki. Padało bardzo dużo słów i obietnic. Dla Płocka jednym z najważniejszych elementów takiego programu, gdyby powstał, jest budowa drugiego mostu przez rzekę Wisłę. Nie tylko dla samego Płocka, bowiem most ten rozwiązałby tragiczną wręcz sytuację panującą obecnie na drodze krajowej nr 60, która dźwiga główny ciężar transportu kołowego z Europy Zachodniej do Estonii, Łotwy i Litwy. Tędy wywożone są produkty płockiej Petrochemii, w tym paliwa i materiały niebezpieczne. Budowa mostu wraz z drogami dojazdowymi pozwoliłaby skierować ciężki transport kołowy poza centrum miasta, a tym samym uwolnić mieszkańców od hałasu i zanieczyszczeń powietrza. Zatrzymana zostałaby dewastacja nawierzchni ulic nie przystosowanych do tak dużej liczby kilkudziesięciotonowych pojazdów.

Odpowiedzi szefów resortów finansów i transportu na kierowane przez parlamentarzystów ziemi płockiej pytania, dotyczące możliwości realizacji tej niezbędnej dla Płocka i gospodarki narodowej inwestycji, a szczególnie jej finansowania, są lapidarne i niczego nie wyjaśniają.

Czy rząd i pan premier osobiście czują się odpowiedzialni za składane byłym miastom wojewódzkim obietnice i czy zamierzają się z nich wywiązywać, czy były one jedynie manewrem propagandowym? Jak rząd zamierza rozwiązać kwestię finansowania budowy przepraw mostowych, znajdujących się w ciągu dróg krajowych, przebiegających przez powiaty grodzkie? Koszt budowy mostu w Płocku, wynoszący około 500 milionów zł, przekracza możliwości kilku rocznych budżetów naszego miasta, nawet gdyby w całości przeznaczyć je tylko na ten jeden cel.