Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny przesłał wyjaśnienia w związku z oświadczeniem senatora Zbigniewa Kruszewskiego, wygłoszonym podczas 31. posiedzenia Senatu
("Diariusz Senatu RP" nr 34):Warszawa, dnia 30.03.1999 r.
Pan
Zbigniew Kruszewski
Senator Rzeczypospolitej Polskiej
Rzeczypospolitej Polskiej
Odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora złożone na 31 posiedzeniu Senatu RP w dniu 4 bm. uprzejmie informuję, że w Prokuraturze Krajowej zapoznano się z treścią wniosku Prokuratora Rejonowego dla miasta Lublina z dnia 29 stycznia br. o zarządzenie wykonania wobec Andrzeja Leppera orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 3 kwietnia 1997 r. sygn. III k
481/96 kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata.Analiza tego dokumentu nie daje podstaw do kwestionowania zasadności jego złożenia.
Wniosek uzasadniony był udokumentowanymi zeznaniami świadków oraz nagranym na kasecie video zachowaniem się Andrzeja Leppera w okresie próby, noszącym cechy rażącego naruszenia porządku prawnego, o którym mowa w art. 75 § 2 kk. Na taki charakter zachowania się skazanego wskazuje:
Zachowanie to wyczerpywało znamiona wykroczeń określonych w art. 52a pkt 2 oraz 90 kodeksu wykroczeń, o które właściwie Komendy Rejonowe Policji skierowały przeciwko Andrzejowi Lepperowi wnioski o ukaranie do Kolegiów ds. Wykroczeń w Słubicach i w Zambrowie.
Opisane działanie Andrzeja Leppera było jaskrawie nagannym z punktu widzenia prawa i uzasadniało ocenę jako rażącego naruszenia porządku prawnego, które niekoniecznie musi być stwierdzone wyrokiem lub orzeczeniem kolegium ds. wykroczeń.
Popełnienie przestępstwa jest tylko jednym z przejawów naruszenia porządku prawnego, o czym świadczy zawarte w art. 75 § 2 kk sformułowanie: "w szczególności gdy popełnił przestępstwo".
W praktyce orzeczniczej oraz w literaturze prawniczej przyjmuje się, że naruszeniem porządku prawnego jest zachowanie się skazanego wbrew zakazom prawa karnego (popełnienie przestępstwa) administracyjnego (popełnienie wykroczenia), a także wbrew regułom, których przestrzeganie mieści się w granicach zadań i celów, jakie prawo karne wiąże z taką instytucją, jak warunkowe zawieszenie wykonania kary.
Łączę wyrazy szacunku
H. Suchocka