Od czasu wprowadzenia tak zwanej reformy systemu opieki zdrowotnej narastają problemy dotkliwie nękające spółki uzdrowiskowe, a przede wszystkim tysiące kuracjuszy korzystających z ich usług, w tym głównie osoby starsze i niezamożne, najczęściej przewlekle chore. Zjawisko to szczególnie jaskrawo nasiliło się od czasu przekształcenia państwowych przedsiębiorstw uzdrowiskowych w jednoosobowe spółki skarbu państwa oraz zmuszenia uzdrowisk do zarejestrowania lecznictwa uzdrowiskowego jako niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej i pozostawienia spółek uzdrowiskowych pod dyktatem finansowym kas chorych.

Zmiana podległości z Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej na Ministerstwo Skarbu Państwa źle wpłynęła na sprawy ekonomiczne uzdrowisk. Resort zdrowia był organem założycielskim dla przedsiębiorstw uzdrowiskowych i jednocześnie organizatorem lecznictwa uzdrowiskowego. Komercjalizacja państwowych przedsiębiorstw uzdrowiskowych nie stworzyła im szansy poprawy trudnej sytuacji finansowej, wręcz przeciwnie, znacznie wzrosły koszty nadzoru związane między innymi z wypłacaniem co miesiąc członkom rad nadzorczych znacznych jak na warunki ekonomiczne i płacowe uzdrowisk, wynagrodzeń. Kwoty te mogły być przeznaczone na inne bardziej niezbędne potrzeby lecznictwa uzdrowiskowego. Dodając do tego fakt, że na ogół członkowie rad nadzorczych, pochodzący z zewnątrz, nie znają problematyki uzdrowiskowej, oraz niespełnianie oczekiwań co do pomocy i nadzoru w zakresie restrukturyzacji spółek, można wysunąć wniosek, iż rady nadzorcze w jednoosobowych spółkach skarbu państwa są zbędne, a nadzór powinien być sprawowany przez kompetentnych pracowników Ministerstwa Skarbu Państwa.

Ministerstwo zmusiło uzdrowiska do zarejestrowania działalności leczniczej jako niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, co wyłączyło je z rządowego programu osłonowego restrukturyzacji w zakładach publicznych.

W wyniku reformy ubezpieczeń zdrowotnych utworzono kasy chorych jako jednostki monopolistyczne, dyktujące warunki kontraktu. Ustalają one ceny osobodnia, nie uwzględniając całości kosztów leczenia. Umowy zawierane z kasami chorych nie powodują konsekwencji dla kas chorych, które nie tylko nie zawierają kontraktów na wszystkie usługi lecznictwa uzdrowiskowego, lecz także nie realizują nawet już zawartych kontraktów i narażają uzdrowiska na ogromne straty, co między innymi prowadzi do upadłości tychże uzdrowisk.

Władze Krajowego Związku Zawodowego Uzdrowisk Polskich, zwracając uwagę na niektóre tylko nieprawidłowości powstałe w wyniku wprowadzenia reformy służby zdrowia i komercjalizacji przedsiębiorstw, wskazują na agonalną sytuację spółek uzdrowiskowych i domagają się podjęcia odpowiednich decyzji, które pozwoliłyby na ratowanie lecznictwa uzdrowiskowego.