Mam przed sobą list pani Janiny Boreckiej z Włocławka, którego treść, a szczególnie reakcja na tę treść, będzie dla mnie papierkiem lakmusowym, jeśli chodzi o rzeczywistą wartość merytoryczną przyjętej przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej uchwały o ciągłości pomiędzy II a III Rzecząpospolitą, którą to uchwałę solidarnościowa większość uchwaliła - jak mi się wydaje - z zamkniętymi oczami i w oderwaniu od realiów.

Otóż pani Janina Borecka pokazała mi pakiet obligacji pożyczki konsolidacyjnej z 1936 r., który odziedziczyła po swoich rodzicach. Pożyczka ta zakładała - jak zresztą wynika z informacji umieszczonej na owych obligacjach - umorzenie w dniu 15 maja 1982 r. i wypłacenie posiadaczom tych obligacji stosownych kwot pieniężnych. Skoro więc solidarnościowa większość Senatu jest zdania, że PRL była czarną dziurą i że istnieje ciągłość prawna między II i III Rzecząpospolitą, to realizacja tych obligacji jest prawnym nakazem. Chyba że wnioskodawcy i ci, którzy głosowali za tą uchwałą, sami siebie traktują niepoważnie, a podejmują uchwały wyłącznie z pobudek ideologicznych.

Pani Janina Borecka próbowała już dowiedzieć się, w jaki sposób ten problem mógłby być uregulowany. Otóż uregulowanie problemu wypłat obligacji przedwojennych wymaga stosownej inicjatywy ustawodawczej i oczywiście jej uchwalenia przez tę samą większość w Senacie i w Sejmie, która wyłoniła obecny rząd i która jest za ciągłością między II a III Rzecząpospolitą. Dotychczas jednak żaden z podmiotów, ani Sejm, ani Senat, ani Rada Ministrów, nie wystąpił z taką inicjatywą, która potwierdziłaby tę ciągłość, potwierdziłaby dobitnie przez wywiązanie się z obowiązku nałożonego przez władze II Rzeczypospolitej w formie pisemnej na wszystkich posiadaczy obligacji czteroprocentowej pożyczki konsolidacyjnej.

Zwracam się z tego miejsca do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka o podjęcie stosownej inicjatywy ustawodawczej, tak aby posiadacze przedwojennych obligacji pochodzących z II Rzeczypospolitej Polskiej mogli otrzymać te pieniądze, skoro uważacie państwo, że ta ciągłość jest rzeczywista.