Warszawa, 6.03. 2001r.

Zgodnie z ustawą o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. Nr 28 poz. 153 z późn. zm.), art. 58, dostęp do świadczeń ambulatoryjnych z zakresu specjalistycznej opieki zdrowotnej odbywa się (z wyjątkiem świadczeń określonych w art. 58 ust. 1 pkt 1-9) na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarza rodzinnego). Konieczność uzyskania takiego skierowania obowiązuje również w przypadku dostępu do świadczeń lekarza diabetologa.

Tego typu organizacja udzielania świadczeń, na podstawie skierowania, nie utrudnia ani możliwości prawidłowego leczenia cukrzycy, ani możliwości konsultacji przez lekarzy diabetologów. Zapewniona jest kompleksowa opieka nad chorym, gdyż lekarz ubezpieczenia zdrowotnego prowadzi go przez cały czas leczenia w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej.

Odnosząc się do wskazanych przez Pana Senatora problemów dotyczących trudności z uzyskaniem skierowania do lekarza diabetologa, uprzejmie wskazuję, że jeżeli ubezpieczony dotychczas pozostawał pod opieką kontrolną lekarza diabetologa, wystarczy jedno skierowanie, nie na jednorazową konsultację a na kontynuację leczenia u tego specjalisty, które zgodnie z zapisami ustawy wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Od tego czasu pacjent jest pod stałą opieką diabetologa. Eliminuje to konieczność zgłaszania się pacjenta do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej przed każdą wizytą u specjalisty.

Jeżeli w ocenie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej stan zdrowia chorego, ze względu na przewlekłość choroby lub skomplikowanie przypadku, wymaga stałej opieki lekarza innej specjalności, w tym diabetologa, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może wystawić jedno skierowanie na leczenie u tego specjalisty. Powyższy sposób organizacji leczenia cukrzycy nie odbiega od powszechnie przyjętych standardów; opieka nad chorym, leczenie i możliwość korzystania z konsultacji lekarzy specjalistów są zapewnione, warunkowane jedynie oceną stanu zdrowia chorego.

Odnosząc się dalej do informacji zawartych w oświadczeniu Pana Senatora, należy zgodzić się ze stwierdzeniem, że przy właściwym postępowaniu i leczeniu choroba, jaką jest cukrzyca, umożliwia życie w warunkach zbliżonych do życia osoby zdrowej. Chorzy na cukrzycę wymagają nie tylko ciągłej opieki lekarskiej. Bezsprzecznie, niezbędna jest szeroka promocja i edukacja pacjentów chorujących na cukrzycę, niezwykle ważna jest również aktywna postawa samych chorych, ich rodzin, otoczenia oraz wsparcie organizacji społecznych i środowiskowych.

Ministerstwo Zdrowia, odpowiadając na głosy pacjentów oraz przedstawicieli różnych środowisk związanych z ochroną zdrowia, rozważało wielokrotnie problem zapewnienia właściwej dostępności do ambulatoryjnego leczenia specjalistycznego. Z uwagi na sygnalizowane problemy chorych na cukrzycę w sprawie wymaganych skierowań, uprzejmie informuję, iż w ubiegłym roku zostało skierowane w tej sprawie pismo do wszystkich Dyrektorów Regionalnych Kas Chorych, w którym poinformowano, że pacjenci chorujący na cukrzycę, którzy pozostają w leczeniu specjalistycznym lub dla których istnieje konieczność takiego leczenia wymagają tylko jednorazowego skierowania.

Pragnę zapewnić, że wystąpienia osób zainteresowanych losami chorych, szczególnie przewlekle, w tym chorujących na cukrzycę, są dla nas bodźcami do szerszego spojrzenia na działania oraz ich ocenę w zakresie leczenia tej choroby.

Z wyrazami szacunku

Grzegorz Opala