Wielce Szanowni Panowie Ministrowie!

Pionki to "Pronit", a "Pronit" to Pionki. Bez zakładu miasto nie może istnieć. Nie od dziś widać, że zakład zmierza ku upadkowi. Zmieniały się zarządy, ale nie zmieniła się polityka, która polegała na braku informacji, bo wiadomości z przedsiębiorstwa i o przedsiębiorstwie pochodziły zazwyczaj z innych źródeł, także z sądu gospodarczego. Co pewien czas wierzyciele zgłaszali wnioski o ogłoszenie upadłości "Pronitu". Sąd jedynie je oddalał. Nikt nie kwestionował długu przekraczającego w 2000 r. już 100 mln zł, nie licząc odsetek, długu istniejącego pomimo umorzenia przerażającej kwoty za poprzedniej koalicji. W uzasadnieniu postanowienia sąd stwierdził, że "Pronit" należy do przedsiębiorstw o strategicznym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa, a opracowywany program restrukturyzacji stwarza szanse na przetrwanie zakładu. W marcu, gdy ogłoszono wyrok, firma była już dłużnikiem załogi.

Załoga domagała się, aby zarząd podał się do dymisji, co zostało zrealizowane. Wielokrotnie dopominała się także o rozmowę z Panem Ministrem. Zarząd przekonuje, że nie ma zysków, nie zgadza się też z twierdzeniem, że "Pronit" cały czas produkuje. Jego zdaniem, dopiero 19 maja ministerstwo obrony narodowej zawarło z przedsiębiorstwem część kontraktów, a przecież ministerstwo to główny partner handlowy zakładu. Według prezesa, wartość produkcji nie pokrywa nawet środków na wynagrodzenia.

Z wyrazami szacunku