Oświadczenie kieruję do pana profesora Jerzego Buzka, prezesa Rady Ministrów.

Wypowiedzi pana premiera i przedstawicieli rządu w mediach uspokajają chwilowo środowiska, które oczekują wypłaty zaległych wynagrodzeń, zamówień rządowych, większej aktywności Krajowego Urzędu Pracy, choćby takiej jak aktywność Agencji Rozwoju Przemysłu, i pisemnej gwarancji, że "Łucznik" będzie istniał jako fabryka broni w Radomiu. Jeżeli w "Łuczniku" nie nastąpią radykalne zmiany, to w październiku może dojść do ogłoszenia upadłości. Dla Radomia "Łucznik" znaczy więcej niż stocznia dla Wybrzeża. Dla tej ostatniej zaś środki i dobra atmosfera są. I słusznie, że są. Dla Radomia nękanego przez wysokie bezrobocie upadłość oznacza socjalną katastrofę. Z "Łucznikiem" kooperują przedsiębiorstwa zatrudniające około dwunastu tysięcy osób. Upadek radomskiej spółki oznaczać będzie dla nich duże problemy.

Według docierających opinii w najbliższych dziesięciu latach na polskim rynku broni z "Łucznika" będzie zapotrzebowanie na trzysta tysięcy sztuk pistoletów i pistoletów maszynowych. Szacuje się, że wojsko będzie potrzebować około stu pięćdziesięciu tysięcy sztuk, policja około stu tysięcy i różnego rodzaju firmy ochroniarskie około pięćdziesięciu tysięcy sztuk.

Karabinek "Beryl" produkowany przez "Łucznik" kosztuje 400 dolarów, a jego zachodni odpowiednik - 1000 dolarów. Zachodzi obawa, że "Łucznik" może zostać wyeliminowany z tej rywalizacji zakulisowymi metodami. Dlaczego wojsko zakupuje pistolet "Wist" produkowany przez prywatną firmę w Łodzi "Prexer", a nie produkowany w Radomiu "Mag"? Zastanawiające w tej sprawie jest to, że "Wist" został skonstruowany w Wojskowym Instytucie Techniki Uzbrojenia, prototypy wykonano w "Łuczniku", czyli wszystko za państwowe pieniądze, a produkcję zlecono bliżej nieznanej prywatnej spółce, mimo że "Mag" swoimi parametrami nie ustępował "Wistowi, a był dużo tańszy i odpowiadał normom NATO.

Sytuacja "Łucznika" wiąże się z brakiem jasnej koncepcji funkcjonowania. Postulatem zgłaszanym w "Łuczniku" i deklarowanej potrzebie utrzymania polskiego przemysłu zbrojeniowego wychodzi naprzeciw projekt przezbrojenia policji i straży granicznej, który miałby być realizowany dopiero w latach 2001-2003.

Realizacja zamierzeń MSWiA oraz Agencji Rozwoju Przemysłu daje realną szansę osiągnięcia strategicznego celu, o którym mówi program naprawczy. Szkoda, że na zapowiedziane spotkanie w Radomiu w dniu 18 kwietnia bieżącego roku, z udziałem parlamentarzystów, władz samorządowych i przedstawiciela Agencji Rozwoju Przemysłu, nie przybył nikt z organu właścicielskiego, to jest Ministerstwa Gospodarki, MON, MSWiA i Krajowego Urzędu Pracy. Tym samym zmarnowano możliwość uzgodnień w tak ważnych kwestiach, jak choćby redukcja zatrudnienia.

Mieszkańcy ziemi radomskiej nadal oczekują na zapowiadaną rekompensatę za utratę statusu miasta wojewódzkiego. Tym bardziej niepokoi próba zmniejszenia nakładów finansowych w 2001 r. na dokończenie budowy szpitala Radom-Józefów przez wojewodę mazowieckiego, mimo że parlament w ustawie budżetowej na 2000 r. określił środki również na rok następny.