Wiceprezes Rady Ministrów, Minister Pracy Polityki Społecznej przekazał informację w związku z oświadczeniem senatora Stanisława Gogacza, złożonym na 66. posiedzeniu Senat
u ("Diariusz Senatu RP" nr 72):Warszawa, 2000-10-26
Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP
Szanowna Pani Marszałek
W związku z przekazanym przy piśmie z dnia 11 października 2000 r. znak: AG-043-312-200-IV oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Stanisława Gogacza podczas 66 posiedzenia Senatu RP, w sprawie interpretacji przepisów art. 37j ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1997 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 z późn. zm.) uprzejmie infor
muję, co następuje:Wprowadzone od 6 maja 2000 r. nowe brzmienie art. 37j ust. 5 ww. ustawy, miało na celu wyeliminowanie wątpliwości w stosowaniu dotychczasowego przepisu, w odniesieniu do przedsiębiorstw wielozakładowych posiadających swoje jednostki, oddziały (filie itp.) na terenie całego kraju lub na obszarze działania kilku powiatowych urzędów pracy. Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem tego przepisu, rozwiązanie przez jednego pracodawcę stosunku pracy z ponad 100 pracownikami, wykonującymi pracę na te
renie kilku powiatowych urzędów pracy - w jednym urzędzie pracy, rejestrowało się kilka lub kilkanaście osób, co nie miało istotnego wpływu na lokalny rynek pracy. Dlatego też nowe brzmienie tego przepisu polega w zasadzie na dopisaniu wyrazów "wykonującymi pracę na terenie jednego powiatowego urzędu pracy".Pragnę nadmienić, że interpretacja dotychczasowego brzmienia art. 37j ust. 5 ustawy nie budziła wątpliwości, że dotyczył on wyłącznie osób, z którymi jeden zakład pracy rozwiązał stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w wyniku zmniejszenia w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące zatrudnienia o co najmniej 100 pracowników - pomimo, iż w przepisie tym także nie było zapisu, że rozwiązanie stosunku pracy z co najmniej 100 pracownikami odnosi się
do jednego pracodawcy.Dlatego też, biorąc pod uwagę zarówno zakres zmiany dotychczasowego brzmienia tego przepisu jak i cel tej zmiany, wyrażam pogląd, że prawo do podwyższonego (160%) zasiłku przedemerytalnego, przysługuje osobom, z którymi rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło przez jeden zakład pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące, z co najmniej 100 pracownikami wykonującymi pracę na terenie jednego powiatowego urzędu pracy.
Jak się jednak okazało, wprowadzona przez Sejm RP zmiana przepisu, zamiast wyeliminować wątpliwości w jego stosowaniu, pogłębiła je. Ubolewam, że zarówno cel tej zmiany jak też brzmienie tego przepisu nie zostało jednoznacznie przedstawione i dopracowane w trakcie prac legislacyjnych.
Jednoc
ześnie pragnę nadmienić, że odmienna interpretacja tego przepisu spowodowałaby przede wszystkim znaczne skutki finansowe dla Funduszu Pracy, nie znajdujące pokrycia w przyjętym przez Sejm RP planie finansowym tego funduszu na 2000 r. (ustawie budżetowej).Ponadto uważam, że obecnie obowiązujące zasady różnicowania wysokości zasiłków przedemerytalnych są nieracjonalne, powszechnie krytykowane jako niesprawiedliwe i powinny ulec zmianie. Dlatego też Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w najbliższym czas
ie przedstawi propozycje zmian w przepisach ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, przewidujące między innymi wypłacanie zasiłków przedemerytalnych w jednolitej wysokości, bez względu na miejsce zamieszkania oraz okoliczności rozwiązania stosunku pracy.Przekazując powyższe stanowisko
Z poważaniem
Longin Komołowski