Szanowny Panie Wicepremierze!

Umowy na finansowanie prac interwencyjnych miały trwać do lutego 2001 r. Starostowie, na których spoczywa odpowiedzialność za łagodzenie skutków bezrobocia, nie kryją oburzenia. Tak nagłą decyzją spowodowano, że samorządy powiatowe stały się niepoważne w oczach wójtów, burmistrzów oraz przedsiębiorstw. Powiatowe urzędy pracy w większości już rozdzieliły pieniądze z kontraktów, przeznaczając je na zatrudnienie absolwentów na stażach i na prace interwencyjne; podpisano umowy z firmami, zaplanowano prace. Teraz okazało się, że pieniądze, które i tak spływały z opóźnieniem, będą tylko do grudnia. Starostowie zastanawiają się, czy przy nowym budżecie ktokolwiek będzie jeszcze chciał z nimi współpracować. Dla wszystkich niezrozumiałe jest, jak mogło dojść do takiej sytuacji.

Tłumaczenie, że przede wszystkim należy realizować wypłaty obligatoryjnych świadczeń, których znaczny wzrost wystąpił w bieżącym roku, a dopiero pozostałą resztę środków finansowych przeznaczyć na aktywne formy zwalczania bezrobocia nie przekonuje nikogo. Po prostu źle zaplanowano wydatki na ten cel, jako że wzrost obligatoryjnych świadczeń sygnalizowany był już od maja bieżącego roku.

senator RP