Przyczyny owego stanu rzeczy są zapewne bardzo skomplikowane. Na uwagę zasługuje jednak fakt, iż do roku 1990 produkcja spirytusu wynosiła 290 milionów l, w roku 1993 zaś - tylko 120 milionów l. Czy sprzedaż spirytusu i wyrobów spirytusowych również zmalała? Pytanie retoryczne. Liczba z 1993 r. niemalże odpowiada produkcji spirytusu w 1938 r. Ale to tylko jeden aspekt całego problemu.

Odrębną kwestię stanowi gorzelnictwo melasowe. Do niedawna w Polsce funkcjonowało dziewięć gorzelni produkujących spirytus melasowy. Obecnie ostatnim zakładem produkującym ten rodzaj spirytusu jest Żyrardów, a być może też już nie produkuje. Należy wskazać również na korelacje pomiędzy przemysłem gorzelniczym melasowym a produkcją drożdży. Po produkcji drożdży pozostaje melasa stosowana jako pożywka drożdżowa, która obecnie, zamiast być wykorzystywana do produkcji spirytusu, jest często wylewana na pola.

Inną kwestią nierozerwalnie związaną z szeroko pojętym gorzelnictwem jest problem gorzelni rolniczych. Jednym z celów funkcjonowania tych gorzelni było umożliwienie rolnikom sprzedaży ziemniaków, gorszych gatunków zbóż i innych płodów rolnych nadających się do fermentacji. Spirytus produkowany przez te gorzelnie był później oczyszczany przez poddanie go różnym procesom technologicznym, wcale nie kosztownym, i otrzymywano z niego między innymi spirytus spożywczy.

Należy tu również wskazać na aspekty społeczne i ekonomiczne gorzelnictwa: ekonomikę produkcji - wprowadzanie innowacji z placówek badawczych, przerabianie spirytusu na wódki: poprawienie jakości produkowanych wyrobów - spirytus neutralny; przeznaczenie znacznej ilości czystego spirytusu neutralnego do celów technicznych, paliwowych, co jest niezwykle ważne; pozyskiwanie nowych rynków zbytu.