W ciągu ostatnich trzech lat minister skarbu Rzeczypospolitej Polskiej sprywatyzował, tracąc nad nimi kontrolę, następujące banki: Bank Handlowy; Bank PKO SA wraz z trzema bankami wcześniej skonsolidowanymi, to jest pomorskim, lubelskim i łódzkim; Bank Przemysłowo-Handlowy SA w Warszawie i Bank Zachodni SA. Po stracie kontroli nad tymi bankami rząd Rzeczypospolitej Polskiej nie ma żadnego wpływu na politykę kredytową tych banków.

Oczywisty jest fakt, że w procesie kredytowania preferowane są firmy z kapitałem zagranicznym, zwłaszcza te z krajów, z których pochodzą właściciele sprywatyzowanych banków. Firmy polskie już mają problemy z pozyskaniem kredytowych środków finansowych. Sprywatyzowane banki nie będą służyły pomocą polskim firmom, które mają bądź w przyszłości będą miały przejściowe problemy finansowe.

Utracenie przez rząd kontroli nad bankami umożliwiło obecnemu kapitałowi swobodne penetrowanie sytuacji ekonomiczno-gospodarczej zdecydowanej większości polskich firm. Ma to olbrzymie znaczenie w dalszym procesie prywatyzacji polskiego przemysłu, gdyż istotnie pogorszyła się pozycja negocjacyjna ministra skarbu. Fakt ten ma również negatywny wpływ na pozycję negocjacyjną polskich firm w kontaktach handlowych. Utrudniony dostęp polskich firm do środków kredytowych wpływa na pogorszenie możliwości płatniczych firm, które finansują się zobowiązaniami. Sytuacja ta w sposób zdecydowany wpływa na tworzące się zatory płatnicze. Problem staje się istotny i prawdopodobne jest doprowadzenie do stanu, jaki był w 1990 r. i 1991 r.

Mając na uwadze negatywne skutki prywatyzacji banków, zwracam się do pana premiera o wstrzymanie prywatyzacji następujących banków: BGŻ, PKO Banku Państwowego i Banku Gospodarstwa Krajowego.

Poważnym problemem jest gwałtowny wzrost zadłużenia jednostek samorządowych. Wiele gmin i miast przez najbliższe lata nie będzie miało praktycznie możliwości wygospodarowania z własnych środków budżetowych środków finansowych na rozwój gospodarczy. Ponieważ bieżące finansowanie sfery budżetowej oraz obsługa finansowa zobowiązań uniemożliwiają prowadzenie jakiejkolwiek inwestycji, należy obawiać się, że w wielu przypadkach nastąpi nieracjonalna sprzedaż majątku komunalnego. Są miasta i gminy, które będą spłacały zaciągnięte kredyty do 2010 r., a nawet do 2012 r.

Należy sprawdzić, na jakie cele środki te zostały przeznaczone i czy były wykorzystane racjonalnie. Należy spodziewać się w tym zakresie wielu nieprawidłowości i należy obawiać się dużych strat spowodowanych brakiem profesjonalizmu zarządów niektórych miast i gmin. Wydaje się, że gospodarka finansowa jednostek samorządowych nie jest właściwie kontrolowana. Przykład Wrocławia, dotyczący niedoprowadzenia podatku VAT, jest tutaj znamienny.