Niebawem minie rok od rozpoczęcia wdrażania reformy oświatowej. Idea reformy jest na ogół akceptowana przez nauczycieli, oczywiście za wyjątkiem tych, którzy utracili pracę. Inaczej poziom akceptacji przedstawia się w środowisku uczniów i ich rodziców, bo nie mają powodu do zadowolenia ci, których droga do szkoły znacznie się wydłużyła. Zdarza się, że uczniowie dojeżdżają do gimnazjum nawet 20 km.

Niemało kłopotów z prowadzeniem szkół podstawowych i gimnazjów mają samorządy. Subwencje na oświatę podstawową i gimnazjalną, po wdrożeniu postanowień Karty Nauczyciela, są przeważnie niedoszacowane. Na taki stan żalą się prawie wszyscy przedstawiciele władz lokalnych, z którymi kontaktuję się w moim okręgu wyborczym.

W dniu wczorajszym otrzymałem kopię pisma prezydenta miasta Sieradza, skierowanego do pana premiera. W stosunkowo niewielkim mieście Sieradzu, liczącym czterdzieści pięć tysięcy mieszkańców, w oświacie brakuje ponad 3 milionów 500 tysięcy zł, aby zrealizować podwyżki dla nauczycieli i pracowników szkół, a także zapłacić za energię cieplną i elektryczną, wodę, odbiór ścieków i środki czystości. Niedoszacowanie o podanej wysokości stanowi prawie 30% przyznanej subwencji.

Z rozmów z dyrektorami szkół, wójtami, burmistrzami i prezydentami miast dowiaduję się, że bardzo dotkliwy jest brak środków na budowę nowych i remonty już istniejących szkół.