Informację w związku z oświadczeniem senatora Janusza Bielawskiego, złożonym na 38. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 42), przekazał Minister Zdrowia i Opieki Społecznej:
Warszawa, dnia 23.07.1999 r.
Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa
Szanowna Pani Marszałek
Odpowiadając na przekazane przez Panią Marszałek przy piśmie z dnia 8 lipca 1999 r. znak: AG/043/294/98/IV oświadczenie złożone przez Senatora Janusza Bielawskiego podczas 38 posiedzenia Senatu w dniu 1 lipca 1999 roku - uprzejmie wyjaśniam:
Ustawa z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. z 1997 r. Nr 28, poz. 153 z późniejszymi zmianami) w art. 7 pkt 27 stanowi, że przez poziom referencyjny szpitali rozumie się podział szpitali w zależności od zakresu i rodzaju udzielanych przez nie świadczeń zdrowotnych.
Ze względu na wyżej wymieniony zapis ustawowy, w wydanym na podstawie delegacji zawartej w art. 31c ust. 1 cytowanej wyżej ustawy rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie krajowej sieci szpitali oraz ich poziomów referencyjnych (Dz.U. Nr 164, poz. 1193) do poziomów referencyjnych zakwalifikowane
zostały całe szpitale, a nie poszczególne oddziały, z uwzględnieniem zakresu i rodzaju udzielanych przez nie świadczeń zdrowotnych, a więc w zależności od liczby oddziałów i specjalności medycznych występujących w konkretnym szpitalu.W związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 1999 roku cytowanego wyżej rozporządzenia do tutejszego Ministerstwa wpłynęło wiele uwag i wniosków, między innymi dotyczących: zmiany poziomu referencyjnego szpitali, kwalifikacji oddziałów szpitalnych do poziomu referencyjnego
innego niż zakwalifikowany został cały szpital, nie umieszczenia szpitala w załączniku do rozporządzenia, zmiany nazwy szpitala bądź umieszczenia szpitala zlikwidowanego, jak to miało miejsce w wymienionym przez Pana Senatora Bielawskiego przypadku Wojewódzkiego Szpitala Leczenia Zeza i Niedowidzenia w Sobótce.Zdaję sobie sprawę z niedoskonałości obowiązującego rozporządzenia. W okresie pierwszego półrocza funkcjonowania rozporządzenia wszystkie wpływające uwagi i wnioski były poddawane wnikliwej analizie. Skutkowało to podjęciem decyzji o konieczności dokonania nowelizacji rozporządzenia oraz weryfikacji jego załącznika.
Potrzeba dokonania weryfikacji szpitali i wprowadzenia zmian w załączniku do omawianego rozporządzenia, po przeanalizowaniu struktury organizacyjnej szpitali i rodzaju udzielanych przez nie świadczeń zdrowotnych, wynika z faktu, że w 1998 r. zaistniało wiele nowych okoliczności, mogących mieć wpływ na kwalifikację szpitali do określonego poziomu referencyjnego.
Zaliczyć tu można zmiany strukturalne w jednostkach ochrony zdrowia związane z usamodzielnianiem zakładów opieki zdrowotnej, wydzielanie z zespołów opieki zdrowotnej samodzielnych szpitali, utrzymanie dotychczasowej struktury ze zmianą nazwy, a także zmiany w strukturze organizacyjne
j danej jednostki np. utworzenie nowego oddziału, czy też rozwój świadczeń specjalistycznych.Pomimo kilkakrotnego w okresie ostatnich lat uaktualniania danych rejestracyjnych zakładów opieki zdrowotnej, wiele wydziałów zdrowia ówczesnych urzędów wojewódzkich z opóźnieniem przekazywało informacje o zaistniałych zmianach, znaczna ich część w ogóle nie przekazała danych za okres ostatniego półrocza, a więc najistotniejszych dla prawidłowego zakwalifikowania szpitala do odpowiedniego poziomu referencyjnego.
Pragnę zwrócić uwagę, że dopiero Uchwałą Rady Społecznej Nr 4/98 z dnia 22 grudnia 1998 roku (a więc w dniu podpisania przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej omawianego rozporządzenia) dokonano zmian w funkcjonowaniu Zakładu Opieki Zdrowotnej w Lublinie, potwierdzonych statutem oraz dokonano wpisu do rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej PZOZ 4 Postanowieniem Sądu Rejonowego w Legnicy Wydział V Gospodarczy z dnia 15.01.1999 roku. Wówczas to wyodrębniono w strukturze szpitala nowe oddziały: patologii ciąży (20 łóżek), patologii noworodka (10 łóżeczek i 10 inkubatorów), chirurgii dziecięcej (12 łóżek), chirurgii onkologicznej (17 łóżek).
Przedstawiając powyższe wyjaśnienie uprzejmie informuję Panią Marszałek, że w obecnie obowiązującym stanie prawnym nie znajduję stosownego uzasadnienia do przekwalifikowania Szpitala Zespołu Opieki Zdrowotnej w Lublinie do II poziomu referencyjnego, jak też zaliczenia do wyższego poziomu referencyjnego poszczególnych oddziałów specjalistycznych tego szpitala.
Podział szpitali według poziomów referencyjnych budzi wiele wątpliwości, dlatego też w ramach trwających prac nad nowelizacją omawianego rozporządzenia i weryfikacją szpitali wymienionych w załączniku do rozporządzenia, analizowane są wszystkie zgłaszane wnioski i uwagi, dla wypracowania jak najlepszego rozwiązania.
Przy rozpatrywaniu tych spraw należy pamiętać, że istnieje problem pacjentów, którzy z niewielkimi problemami zdrowotnymi powinni być leczeni w szpitalu I poziomu referencyjnego. Jeżeli nie będą mieli takiej możliwości, będą zmuszeni do niepotrzebnych dopłat za świadczenia szpitala II poziomu referencyjnego.
Z wyrazami szacunku
Franciszka Cegielska