Wielce Szanowna Pani Minister!

Od dnia 1 stycznia 1999 r. obowiązuje rozporządzenie ministra zdrowia i opieki społecznej z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie sieci szpitali oraz ich poziomów referencyjnych (DzU 1964, poz. 1193).

Rozporządzenie to stwarza prosty, żeby nie powiedzieć prymitywny sposób zaliczania szpitali do poziomów preferencyjnych, oparty głównie na tym, jaki szyld wisiał na bramie szpitala w momencie wejścia w życie rozporządzenia, bez uwzględnienia poziomu i zakresu świadczeń zdrowotnych w danym szpitalu. Pomijam sprawę, że w załączniku do wyżej wymienionego rozporządzenia są ewidentne błędy. Figuruje tam, jako szpital II stopnia referencyjnego, nie istniejący od trzech lat Wojewódzki Szpital Leczenia Zeza i Niedowidzenia w Sobótce, a siedem funkcjonujących szpitali z województwa dolnośląskiego w ogóle nie znalazło się w wykazie.

Zespół Opieki Zdrowotnej w Lubinie, województwo dolnośląskie, przesłał do ministerstwa w dniu 2 lutego 1999 r. pismo w sprawie zmiany poziomu referencyjnego szpitala, wskazując, że został wadliwie zaliczony do III poziomu. Również w moim przekonaniu szpital w Lubinie spełnia wymagania §3 wspomnianego wyżej rozporządzenia, posiadając poza podstawowymi oddziałami oddział patologii ciąży, patologii noworodka, chirurgii urazowej, ortopedii, chirurgii onkologicznej. Przykładem świadczenia usług o ponadregionalnym zasięgu jest działalność oddziału urazowo-ortopedycznego, którym kieruję. W oddziale tym są leczeni pacjenci z zaburzeniami zrostu kostnego po urazach i z powodu ciężkich pourazowych infekcji narządu ruchu praktycznie z całej Polski. Wielu z nich zachowało kończyny, których odjęcie proponowano w innych zakładach leczniczych.

Nawiążę do pisma Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej OZS.B 411-36/00 z dnia 5 maja 1999 r., będącego odpowiedzią na wystąpienie dyrektora ZOZ w Lublinie, które informuje, że jest dokonywana weryfikacja kwalifikacji poziomów referencyjnych szpitali i że dokonana zostanie nowelizacja wyżej wymienionego rozporządzenia. To dobrze, jeżeli jednak na odpowiedź na pismo trzeba było czekać trzy miesiące, to ile trzeba będzie czekać na zakończenie tych prac, o których mowa w piśmie? Rok, dwa? A tymczasem z niektórymi dobrze funkcjonującymi placówkami stanie się to, co się stało jeszcze przed reformą ze Szpitalem Leczenia Zeza i Niedowidzenia, placówką na bardzo wysokim poziomie fachowym Ówczesny wojewoda wrocławski zaprzestał finansowania, ponieważ były tam leczone dzieci z całej Polski.

Uważam, że rozporządzenie w sprawie krajowej sieci szpitali i ich poziomów referencyjnych jest ułomne, zaś brak reakcji na interwencje z powodu wadliwego zaliczania szpitala do III poziomu referencyjnego - karygodny. Stwarza to poważne zagrożenia dla dalszego funkcjonowania szpitali świadczących ponadregionalne usługi lecznicze, w tym również szpitala, w którym pracuję.

Janusz Bielawski.