Wznowienie posiedzenia o godzinie 10 minut 00)

(Posiedzeniu przewodniczą wicemarszałkowie Donald Tusk i Tadeusz Rzemykowski)

Wicemarszałek Donald Tusk:

Wznawiam obrady.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Powracamy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw.

(Rozmowy na sali)

Proszę o zachowanie spokoju i zajęcie miejsc. Prośba dotyczy także pana senatora Kruka.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja na rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej pan senatora Zbyszka Piwońskiego o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Zbyszko Piwoński:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Połączone komisje, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Ustawodawcza, ponownie przeanalizowały wnioski, które były już tutaj przedmiotem prac i zostały wyrażone przez sprawozdawców obydwu komisji, a ponadto rozpatrzyły wnioski, a właściwie jeden konkretny wniosek, który został zgłoszony przez panów senatorów Andrzejewskiego i Janowskiego.

W wyniku analizy wniosków zgłoszonych przez te obydwie komisje połączone komisje dokonały pewnego rozstrzygnięcia. Jako że poprawki piąta i szósta - pierwsza zgłoszona przez Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, druga przez Komisję Ustawodawczą - dotyczyły tej samej materii, jednak wyrażały nieco inne podejście, połączone komisje opowiedziały się za przyjęciem poprawki zgłoszonej przez Komisję Ustawodawczą, czyli obecnej poprawki piątej.

Jednocześnie komisje przychyliły się do sugestii, które zostały zgłoszone przez wymienionych już przeze mnie senatorów Andrzejewskiego i Janowskiego. Zostało to uwzględnione w poprawce trzeciej.

W imieniu połączonych komisji, które przedkładają Wysokiej Izbie to sprawozdanie, wnoszę o przyjęcie wszystkich zawartych w nim poprawek, za wyjątkiem poprawki szóstej, bo, jak wspomniałem, zostało to rozstrzygnięte w ten sposób, że poparta została poprawka piąta, której przyjęcie wyklucza głosowanie nad poprawką szóstą.

I chcę jeszcze na koniec dodać, że ustawa ta, jak już mówiliśmy w czasie debaty, w znakomity sposób powinna usprawnić cały proces postępowania egzekucyjnego w administracji i nie tylko, jako że dotyczy również i innych problemów z tym związanych, a jednocześnie dostosować cały proces egzekucyjny do wymogów konstytucyjnych.

Dziękuję, Panie Marszałku.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos?

Pan senator Andrzejewski? Nie.

Pan senator Janowski? Nie.

Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty komisje oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że za chwilę zostaną przeprowadzone kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Ustawodawczej, poparta przez połączone komisje, pozbawia przepis elementu definicyjnego, dlatego iż w art. 1a została umieszczona definicja wierzyciela. Nie byłoby więc poprawne ponowne definiowanie wierzyciela w inny sposób.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 69 obecnych senatorów 66 głosowało za, 2 - przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 1)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga wprowadza właściwą nazwę waluty polskiej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 72 obecnych senatorów 71 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 2)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzecia, senatorów Andrzejewskiego i Janowskiego, poparta przez połączone komisje, dodaje kierowników wojewódzkich i powiatowych służb inspekcji lub straży do katalogu organów egzekucyjnych, jeśli chodzi o egzekucję obowiązków niepieniężnych.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 73 obecnych senatorów 71 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 3)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czwarta, obu komisji, poparta przez komisje, poprawia błędne odesłanie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 75 głosowało za. (Głosowanie nr 4)

Poprawka piąta, poparta przez połączone komisje, precyzuje treść pouczenia w protokole zajęcia ruchomości.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 5)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siódma, poparta przez połączone komisje, wprowadza właściwe oznaczenie jednostki redakcyjnej ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 74 obecnych senatorów 74 głosowało za. (Głosowanie nr 6)

Poprawka ósma jest poprawką precyzującą.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 72 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 7)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziewiąta ma charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 73 głosowało za, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 8)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziesiąta skreśla przepisy po to, aby w ustawie nie pozostały podwójne art. 110 i 111.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 74 obecnych senatorów 74 głosowało za. (Głosowanie nr 9)

Nad poprawkami jedenastą i czternastą będziemy głosowali łącznie. Zmierzają one do wyraźnego, tak jak było to dotychczas, wskazania, iż z uprzywilejowanej kategorii zaspokojenia korzystają tylko renty odszkodowawcze. Są to poprawki poparte przez połączone komisje.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 10)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka dwunasta ma charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 74 głosowało za, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 11)

Poprawka trzynasta ma na celu skreślenie odesłania do art. 65, jeśli chodzi o opłaty postępowania zabezpieczającego, gdyż kwestia opłat została uregulowana wprost w ustawie. Jest to poprawka poparta przez połączone komisje.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 12)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piętnasta ma na celu wprowadzenie w art. 1025 §3 kodeksu postępowania cywilnego konsekwencji zmiany kolejności kategorii zaspokojenia roszczeń dokonanej w §1 tego przepisu. Jest ona poparta przez połączone komisje.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 75 głosowało za, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 13)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania za przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto wstrzymał się od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 14)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw.

Powracamy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej pana senatora Lecha Feszlera i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Lech Feszler:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, po rozpatrzeniu na posiedzeniu w dniu 28 sierpnia 2001 r. wniosków zgłoszonych w dniu 28 sierpnia 2001 r. w toku debaty nad ustawą o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych, rekomenduje Wysokiemu Senatowi przyjęcie wniosku oznaczonego rzymską jedynką, czyli przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą zabrać głos?

Senator Kopacz?

(Senator Tadeusz Kopacz: Dziękuję.)

Senator Janowski?

(Senator Mieczysław Janowski: Dziękuję.)

Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawiony następujące wnioski: komisja wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek; senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem komisji, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto wstrzymał się od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 74 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 15)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych.

Powracamy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej pana senatora Krzysztofa Piesiewicza o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Krzysztof Piesiewicz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Praw Człowieka i Praworządności, po rozpatrzeniu na posiedzeniu w dniu 28 sierpnia wniosków zgłoszonych w toku debaty nad ustawą o dostępie do informacji publicznej, przedstawia Wysokiemu Senatowi swoje stanowisko. Komisja nie poparła wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek i wnosi, aby Wysoki Senat raczył przyjąć poprawki zawarte w punkcie oznaczonym rzymską dwójką w druku nr 742Z, a więc, aby Wysoki Senat raczył przyjąć poprawki: pierwszą, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą, ósmą i dziewiątą. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy i sprawozdawcy chcą jeszcze zabrać głos?

Pani senator Skowrońska?

(Senator Anna Bogucka-Skowrońska: Dziękuję.)

Pan senator Kozłowski?

(Senator Krzysztof Kozłowski: Dziękuję.)

Pan senator Piesiewicz?

(Senator Krzysztof Piesiewicz: Dziękuję.)

Pan senator Piwoński?

(Senator Zbyszko Piwoński: Dziękuję.)

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

(Senator Zbigniew Romaszewski: Czy można?)

W jakiej sprawie, Panie Senatorze?

Senator Zbigniew Romaszewski:

W sprawie błędu, który jest tu, w poprawce ósmej. W ostatnim wierszu powinien być tryb niedokonany, zamiast dokonanego. Nie "udostępniona", tylko "udostępniana".

Wicemarszałek Donald Tusk:

Zwracam się do senatora sprawozdawcy.

Senator Krzysztof Piesiewicz:

Myślę, że to może być potraktowane jako błąd w druku.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Rozumiem więc, że uwaga senatora Romaszewskiego jest zasadna i słuszna...

(Senator Krzysztof Piesiewicz: Tak, jest słuszna i zasadna.)

...i że traktujemy ją jako wskazanie błędu technicznego...

(Senator Krzysztof Piesiewicz: Tak, technicznego.)

...a nie jako poprawkę, bo jako poprawki nie możemy potraktować.

(Senator Krzysztof Piesiewicz: Tak jest.)

Rozumiem. Proszę o odpowiednie odnotowanie tego przez służby legislacyjne i przez senatorów, abyśmy wiedzieli, że w tej poprawce chodzi o tryb niedokonany.

Tak, Panie Senatorze?

(Senator Mieczysław Janowski: W kwestii formalnej.)

Pan senator Janowski.

Senator Mieczysław Janowski:

Proszę o wyjaśnienie, które słowo "udostępniona" jest zastąpione słowem "udostępniana". Ostatnie?

(Senator Zbigniew Romaszewski: Ostatnie.)

Dziękuję.

Jeżeli tak, to zgoda.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek; Komisja Praw Człowieka i Praworządności oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o przyjęcie ustawy o dostępie do informacji publicznej bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 27 głosowało za, 46 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 16)

Wobec odrzucenia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek przechodzimy do głosowania nad poprawkami przedstawionymi przez Komisję Praw Człowieka i Praworządności oraz senatorów wnioskodawców.

Poprawka pierwsza jest poparta przez połączone komisje. Zgodnie z nią przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie będą mogły naruszać przepisów innych ustaw określających odmienny tryb dostępu do informacji publicznej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 71 głosowało za, 5 wstrzymało się od głosu, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 17)

Poprawka została przyjęta.

Nad poprawkami drugą i siódmą będziemy głosować łącznie. Są one poparte przez połączone komisje. Poprawka druga przenosi treść przepisu art. 7 ust. 2 do art. 2. Konsekwencją tej poprawki jest poprawka siódma.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 66 głosowało za, 8 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 18)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka trzecia, poparta przez połączone komisje, ma na celu pozostawienie tylko zapisu mówiącego o tym, iż prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskania informacji publicznej, w tym informacji przetworzonej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 69 głosowało za, 1 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 19)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czwarta zmierza do rozszerzenia kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznej. Poprawka jest poparta przez połączone komisje.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 69 głosowało za, 4 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 20)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piąta poparta przez połączone komisje zmierza do doprecyzowania zapisu ustawy mówiącego o tym, że ograniczenie prawa do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy nie dotyczy tych informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, które mają bezpośredni związek z pełnieniem tych funkcji.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 21)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szósta, poparta przez połączone komisje, wprowadza zapis, zgodnie z którym udostępnianie informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu przed organami państwa, w szczególności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym, nie może naruszać przepisów odnoszących się do zasady jawności postępowania zawartych w przepisach o postępowaniu administracyjnym, karnym i cywilnym.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 22)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka ósma, poparta przez połączone komisje, zmierza do tego, aby nie tylko informacja nieudostępniona w "Biuletynie Informacji Publicznej", ale także informacja, która została w nim udostępniona, była udostępniana na wniosek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 23)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziewiąta, poparta przez połączone komisje, zmierza do tego, aby odmowa udostępniania informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 następowały w drodze decyzji wydanej w terminie przewidzianym na udostępnienie informacji.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 72 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 24)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania za przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o dostępie do informacji publicznej w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 25).

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Powracamy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senatora Stanisława Gogacza i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Stanisław Gogacz:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie połączonych komisji: Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, zawarte w druku nr 752Z.

Komisje obradowały nad przedmiotową ustawą w dniu wczorajszym 28 sierpnia bieżącego roku. Stanowisko komisji sprowadza się do propozycji przyjęcia przez Wysoką Izbę wniosku zawartego w punkcie oznaczonym rzymską jedynką, czyli wniosku przedstawionego przez Komisję Ustawodawczą i pana senatora Lecha Feszlera o przyjęcie ustawy bez poprawek. I z tą prośbą komisje zwracają się do Wysokiej Izby. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senator Feszler chce jeszcze zabrać głos?

(Senator Lech Feszler: Nie, dziękuję)

Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: Komisja Ustawodawcza oraz senator Lech Feszler wnosili o przyjęcie ustawy bez poprawek, a Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiła wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy.

Informuję, że w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w przypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawioną poprawką.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Ustawodawczej oraz senatora Lecha Feszlera, popartym przez połączone komisje, o przyjęcie ustawy o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego wniosku?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

nieruchomości

Na 76 obecnych senatorów 69 głosowało za, 2 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 26)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości.

Powracamy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu senator Dorotę Czudowską i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Dorota Czudowska:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Wczoraj prezentowałam uchwałę Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu o Państwowym Ratownictwie Medycznym, przedstawiałam sprawozdanie i kilka poprawek, które wprowadziła komisja w toku debaty nad tą ustawą w dniach 7 i 9 sierpnia. Wczoraj podczas debaty wpłynęły wnioski, aby jednak przyjąć tę ustawębez poprawek. Wczoraj w godzinach popołudniowych odbyło się posiedzenie komisji. Przedyskutowaliśmy jeszcze z przedstawicielami rządu to, jaka byłaby sytuacja gdybyśmy, jako komisja, zdecydowali się jednak na przyjęcie poprawek, a jaka, gdyby przyjąć tę ustawę bez poprawek.

Wysoka Izbo! Poprawki, które zgłosiła komisja, były merytoryczne. Usprawniłyby i udoskonaliły tę ustawę, ale bez nich również będzie można ją wdrożyć. Ze względu na wyjątkowy charakter tej ustawy, ze względu na to, że czeka na nią całe społeczeństwo i środowisko medyczne, że czekają na nią wszyscy, którzy w jakiś sposób są zaangażowani zawodowo bądź społecznie w ochronę życia i mienia ludzkiego, że kończy się czas, w którym ewentualne poprawki mogłyby być rozpatrzone przez aż trzy komisje sejmowe i istnieje groźba, że ta ustawa - tak bardzo oczekiwana, tak piękna i tak bardzo potrzebna - mogłaby być odłożona ad Kalendas graecas, komisja przychyliła się do propozycji wnioskodawców.

Bardzo proszę Wysoką Izbę o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Pani Senator.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą zabrać głos?

Pan senator Tomaszek?

(Senator Bogdan Tomaszek: Dziękuję.)

Pan senator Waszkowiak?

(Senator Marek Waszkowiak: Dziękuję.)

Pan senator Willenberg?

(Senator Sławomir Willenberg: Dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: senatorowie Tomaszek, Waszkowiak i Willenberg wnosili o przyjęcie ustawy bez poprawek, a Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu przedstawiła wniosek o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Bogdana Tomaszka, senatora Marka Waszkowiaka oraz senatora Sławomira Willenberga, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego wniosku?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 64 głosowało za, 5 - przeciw, 8 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 27)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwunastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o uzdrowiskach, gminach uzdrowiskowych i lecznictwie uzdrowiskowym.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto czternastym posiedzeniu w dniu 25 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 1 sierpnia 2001 r. (Rozmowy na sali)

Proszę, aby senatorowie niezainteresowani debatą opuszczali salę w ciszy i możliwie szybko.

Marszałek Senatu w dniu 1 sierpnia 2001 r. skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 739, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 739A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu pana senatora Kazimierza Drożdża o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Kazimierz Drożdż:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W imieniu Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu pragnę złożyć sprawozdanie dotyczące uchwalonej przez Sejm w dniu 25 lipca 2001 r. ustawy o uzdrowiskach, gminach uzdrowiskowych i lecznictwie uzdrowiskowym. Jest to druk senacki nr 739. Pani marszałek Senatu dnia 1 sierpnia 2001 r. skierowała ustawę do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu.

Ustawa z 21 lipca 2001 r. o uzdrowiskach, gminach uzdrowiskowych i lecznictwie uzdrowiskowym zastępuje ustawę z 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym, której większa część jest uznawana za nieaktualną. W uzasadnieniu rządowego projektu zwracano uwagę przede wszystkim na konieczność dostosowania ustroju lecznictwa uzdrowiskowego do zmian zachodzących w służbie zdrowia. Szczególny charakter gmin uzdrowiskowych wynika z faktu, iż podstawową ich wartością są lecznicze walory klimatu i naturalne surowce lecznicze, z czym wiąże się konieczność wyjątkowej ochrony tych czynników. Ustawa opiera się na założeniu, że wspomniana konieczność uzasadnia szczególne kształtowanie sytuacji prawnej gmin uzdrowiskowych, napotykających odmienne bariery i korzystających z innych perspektyw rozwojowych niż pozostałe jednostki samorządu terytorialnego szczebla podstawowego.

Ustawa określa warunki, jakie powinny spełniać uzdrowiska i formy prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego oraz odrębności ustroju gmin uzdrowiskowych. Za uzdrowisko uznaje się obszar gminy obejmujący jedną lub kilka miejscowości albo ich części, który spełnia następujące warunki: występują na nim naturalne surowce lecznicze lub klimat lokalny o właściwościach leczniczych albo znajdują się na nim zakłady i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego lub planowana jest ich budowa.

Status uzdrowiska będzie nadawać Rada Ministrów na wniosek gminy, złożony za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zdrowia. Minister zbada między innymi prawidłowość sporządzenia tak zwanego operatu uzdrowiskowego.

W gminie uzdrowiskowej obniżone zostaną stawki podatku od nieruchomości wykorzystywanych do prowadzenia podstawowej działalności oraz będzie można ustalić wyższe opłaty klimatyczne.

Prezydent, burmistrz lub wójt gminy uzdrowiskowej powołuje stałą komisję uzdrowiskową, która opiniuje wykonywanie przez gminę zadań własnych związanych z funkcjonowaniem uzdrowiska.

W załączniku do ustawy wymieniono istniejące dziś uzdrowiska.

Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu, która rozpatrywała ustawę w dniach 7 i 9 sierpnia, rekomenduje Wysokiemu Senatowi jej przyjęcie bez poprawek w sprawozdaniu zawartym w druku nr 739A. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy są pytania do senatora sprawozdawcy? Nie widzę chętnych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister zdrowia.

Nie ma w tej chwili pana ministra Tronczyńskiego, jest w drodze, ale według mojej wiedzy projekt ustawy nie budził żadnych emocji, wynika to także ze sprawozdania senatora sprawozdawcy. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, jeśli nie będzie innych oczekiwań, przystąpimy do dalszego procedowania. Ale jeśli istnieje potrzeba zadania pytań panu ministrowi, to oczywiście zarządzę przerwę. Czy jest taka potrzeba? Nie ma, przystępujemy zatem do dalszego procedowania.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wszystkich wymogach regulaminowych i jednocześnie informuję państwa senatorów, że do tej pory nikt nie zapisał się do dyskusji.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby się zapisać?

Proszę bardzo, pan senator Janowski.

(Senator Mieczysław Janowski: Mogę zabrać głos od razu, tak?)

Tak, nie ma innej możliwości.

Senator Mieczysław Janowski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Ustawa, którą omawiamy, dotyczy specyficznych, wymienionych w załączniku, gmin w Polsce. Jest to zatem także ustawa ustrojowa w przypadku tych gminnych samorządów terytorialnych, które uzyskają status uzdrowiska. W tym kontekście jest ona bardzo istotna dla samorządu terytorialnego tych miast i miejscowości wiejskich, które mając status uzdrowiska muszą zapewnić dobre warunki życia swoim mieszkańcom oraz tym wszystkim, którzy korzystają z uzdrowiska. Chodzi mi tutaj w szczególności o zapewnienie wystarczającej pojemności infrastruktury technicznej, a więc o zapewnienie wystarczającej ilości i jakości wody pitnej, o odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, utylizację odpadów, komunikację publiczną itd. Równocześnie w takich gminach uzdrowiskowych fundamentalną rolę odgrywa sam zakład opieki zdrowotnej, który jest zakładem lecznictwa uzdrowiskowego, a częstokroć bywa tak, że ów zakład lecznictwa uzdrowiskowego jest jakby wielką dominantą w takiej miejscowości.

W tym kontekście, Panie Marszałku, chciałbym wyrazić uznanie, że ta ustawa znalazła się w pakiecie ustaw wyróżniających pewną kategorię gmin. W Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej ustawa ta nie była analizowana, niemniej wszyscy czekamy na kolejne prace dotyczące kategoryzacji gmin. Mamy inne rozwiązania szczegółowe dotyczące na przykład gmin górniczych. Dobrze, że pojawia się ustawa, która w sposób jednoznaczny określa zadania, kompetencje i pewne dodatkowe uprawnienia w gminach uzdrowiskowych. Chciałbym więc wyrazić poparcie dla wniosku o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby jeszcze zabrać głos? Nie widzę chętnych.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o uzdrowiskach, gminach uzdrowiskowych i lecznictwie uzdrowiskowym zostanie przeprowadzone wraz z innymi głosowaniami.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzynastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto czternastym posiedzeniu w dniu 25 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 1 sierpnia 2001 r. Marszałek Senatu w dniu 1 sierpnia 2001 r. skierowała ją do Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 743, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 743A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej, pana senatora Zbigniewa Antoszewskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Zbigniew Antoszewski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Rozpatrywana ustawa nie wywołała zastrzeżeń Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Przystosowuje ona prawo polskie do zasad Unii Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 25 lipca 2001 r. ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich rekomenduje przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy są pytania do senatora sprawozdawcy? Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo.

(Senator Zbigniew Antoszewski: Dziękuję.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister rolnictwa i rozwoju wsi. Jest z nami pan minister Brzezik.

Czy jest, Panie Ministrze, potrzeba zabrania głosu? Nie ma takiej potrzeby. Dziękuję.

Czy są pytania do przedstawicieli rządu? Nie widzę chętnych.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wszystkich wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia i trybu składania wniosków.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Stokłosę.

Senator Henryk Stokłosa:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W omawianej przez nas nowelizacji nadano nowe brzmienie art. 49 w ustawie z kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej - DzU z 1990 r. nr 66, poz. 752. Zgodnie z tym nowym brzmieniem Inspekcja Weterynaryjna oprócz dotychczasowych opłat za badanie zwierząt rzeźnych i mięsa, pobieranych od podmiotów prowadzących ubój zwierząt i przetwórstwo mięsa, będzie pobierała opłaty właściwie za wszystkie czynności związane z urzędowym nadzorem nad pozyskiwaniem i przetwórstwem mięsa, czyli za przeprowadzone w ramach tego nadzoru badania i kontrole. Na pytanie, dlaczego twórcy ustawy podjęli tak niekorzystną dla producentów decyzję, usłyszę zapewne powołanie się na dyrektywę 85/73 EEC z 29 stycznia 1985 r. Tymczasem dyrektywa ta, jak wynika z jej nazwy - w sprawie finansowania kontroli inspekcji sanitarnych świeżego mięsa łącznie z drobiowym - odnosi się wyłącznie do mięsa świeżego, a nie przetworów mięsnych.

W tej sytuacji zmuszony jestem zaproponować Wysokiej Izbie dwie poprawki. Przede wszystkim proponuję w całości skreślić nowy zapis art. 49a, który zawarty jest w art. 2 pkt 48 projektu ustawy z 16 marca 2001 r. W artykule tym zezwala się wojewódzkim inspektoratom weterynarii na gromadzenie środków finansowych uzyskiwanych z opłat za czynności usługowe niewynikające z ustawowych zadań i obowiązków inspekcji, w tym za usługowe badania laboratoryjne. Pieniądze te mogą być przeznaczone na usprawnienie funkcjonowania tychże inspektoratów. Jest to pomysł kuriozalny i wyjątkowo niebezpieczny. Nie mieści się też w światowych standardach, zgodnie z którymi tak zwane laboratoria referencyjne nie prowadzą działalności usługowej. Taką działalność powinny podejmować jedynie laboratoria zewnętrzne. W Polsce jest ich wystarczająca liczba i zarówno od strony organizacyjnej, jak i technicznej, są one na lepszym poziomie niż laboratoria, którymi dysponują wojewódzkie inspektoraty weterynarii. Pomysł ekonomicznego powiązania kontrolującego z kontrolowanym jest - to chyba dość oczywiste - wyjątkowo korupcjogenne. Istnieje ze strony inspekcji niebezpieczeństwo przymuszania do prowadzenia badań czy wręcz nękania nimi, a ze strony zakładów - wpływania na pozytywny wynik kontroli przy pomocy korzystnego dla inspekcji pakietu zamówień. Już dziś sygnalizowane są mi pierwsze symptomy takich właśnie zachowań, a niektórzy pracownicy inspekcji na polecenie swych szefów już badają teren w przekonaniu, że zachowamy w ustawie ten niefortunny zapis.

Druga moja poprawka dotyczy art. 49 ust. 6. Dotychczasowy jego zapis brzmi: "W przypadku konieczności, w trakcie sprawowania nadzoru, pobrania próbek do badań laboratoryjnych za wykonanie tych badań pobiera się opłaty". Proponuję uzupełnić to zadanie o sformułowanie: "wtedy, gdy nastąpiło przekroczenie dopuszczalnych limitów zanieczyszczeń". Takie ograniczenie jest zgodne z generalną zasadą zawartą w art. 49 ust. 5 ustawy, że nie pobiera się opłat, jeżeli w wyniku badań nie stwierdzono naruszeń warunków weterynaryjnych, sanitarnych i jakościowych. Przyznam, że zamysł wyłączenia z tej fundamentalnej zasady badań laboratoryjnych próbek pobranych w trakcie sprawowania nadzoru jest dla mnie niejasny i pozbawiony sensu. Stwarza również okazję do korupcji i wobec braku ustaleń co do liczby takich badań pozwala na nękanie producentów przez nieuczciwych pracowników inspekcji i na wymuszanie na tych producentach zachowań korupcyjnych. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Okrzesika.

Senator Janusz Okrzesik:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ja tylko gwoli przypomnienia. W sprawozdaniu nie znalazło się ani jedno słowo o tym, że uchwalamy te ustawy już po raz drugi w tym roku i że pierwszy raz, po uchwaleniu ich przez Sejm, Senat i po rozpatrzeniu poprawek Senatu, ustawy te zostały zawetowane przez prezydenta Rzeczypospolitej. Weto to nie zostało odrzucone przez Sejm. A zostały one zawetowane dlatego, że część przepisów jednej z ustaw, której obecnie w tym pakiecie nie ma, mianowicie ustawy o ochronie zwierząt, budziły ogromne zastrzeżenia organizacji zajmujących się ochroną zwierząt i specjalistów od prawa europejskiego, którzy wskazywali na niezgodność niektórych przepisów z przepisami Unii Europejskiej. Ta ustawa o ochronie zwierząt, która budziła najwięcej kontrowersji, została wycofana - w tym obecnie rozpatrywanym pakiecie jej nie ma. A  więc gdy uwzględni się to, co wywoływało największe kontrowersje wokół tego pakietu ustaw podczas rozpatrywania ich poprzednim razem i jeśli spojrzy sie na to z tego punktu widzenia, to trzeba powiedzieć, że obecne ustawy skierowane do Senatu nie budzą żadnych kontrowersji i nie zawierają przepisów, które byłyby groźne dla ochrony zwierząt i które zmniejszałyby ochronę zwierząt w polskim prawodawstwie.

A jednak, mimo wszystko, chciałbym przypomnieć, że już po raz drugi to uchwalamy. Jest to w pewnym sensie nauczka i dla rządu, który jest projektodawcą tych ustaw, i dla parlamentu. No, może w mniejszym stopniu dla Senatu, bo akurat Senat znacznie tę ustawę poprawił. Gdyby jednak wyniki dyskusji przeprowadzonej w Senacie i poprawki Senatu zostały zaakceptowane przez Sejm, gdyby Sejm wykazał tutaj większą roztropność, to prawdopodobnie tego weta by nie było i dzisiaj w ogóle nie musielibyśmy rozpatrywać po raz drugi tych ustaw. A więc myślę, że jest to nauczka i dla projektodawców, dla rządu, i dla parlamentarzystów, żeby dokładniej wsłuchiwać się w głosy płynące spoza parlamentu - również od organizacji pozarządowych wskazujących na niezgodności w projektach ustaw czy na kontrowersje ich dotyczące - i żeby te głosy traktować poważnie, nawet jeżeli są to głosy ekologów czy obrońców zwierząt. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów zechciałby zabrać głos w dyskusji? Nie, dziękuję.

Dla porządku informuję, że wnioski o charakterze legislacyjnym w wystąpieniu zgłosił senator Stokłosa, a na piśmie złożył senator Rzemykowski.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Ponieważ pojawiły się wnioski o charakterze legislacyjnym, chciałbym zapytać przedstawicieli rządu, czy chcą zabrać głos w tej sprawie.

Nie wymieniłem nazwiska pana ministra Roberta Gmyrka.

Panie Ministrze, proszę uprzejmie.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Robert Gmyrek:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Jeśli chodzi o zastrzeżenia pana senatora Stokłosy, to chcę zwrócić uwagę, że ten zapis znajdował sie również w poprzedniej wersji ustawy przyjętej przez Senat i przedłożonej do podpisu prezydenta. Poza tym również nowelizacja dyrektywy 85/73, na którą pan senator się powoływał, wprowadza rozszerzenie tego typu samofinansowanie się inspekcji poprzez pobieranie opłat za inne artykuły rolno-spożywcze pochodzenia zwierzęcego, chociażby takie jak ryby. Jednocześnie w art. 49 w ust. 7 zapisano, że minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia ustala wysokość opłat za wykonanie czynności, o których mowa w ust. 2, oraz za urzędowe badania laboratoryjne, a także może odstąpić od pobierania opłat za niektóre czynności określone w ust. 2, mając na względzie zapewnienie utworzenia zharmonizowanego z prawem Unii Europejskiej systemu pobierania opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną. Chcę zwrócić uwagę również na to, że ten system pobierania opłat jest systemem całościowym, kompleksowym, i że będzie szczegółowo określony. To nie jest tak, że dla wszystkich podmiotów będą jednakowe opłaty. W przypadku zakładu mającego szerszy zakres produkcji, większą produkcję, podejście do tych opłat jest inne - są to opłaty mniejsze niż w przypadku zakładu, do którego trzeba po prostu dłużej dojeżdżać i w którym ten nadzór trzeba wykonywać w większym stopniu. To tyle, jeśli chodzi o te zastrzeżenia.

Jeżeli zaś chodzi o laboratoria, to laboratorium referencyjne, które musi powstać, laboratorium urzędowe w Puławach, będzie powołane między innymi po to, by na bieżąco weryfikować działalność laboratoriów urzędowych lub innych, które uzyskają akredytację. Również te laboratoria, które uzyskają akredytację, będą mogły wykonywać badania urzędowe, ale pod warunkiem, że minister właściwy do spraw rolnictwa uzna je za mogące takie badania wykonywać.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, proszę Komisję Nadzwyczajną Legislacji Europejskiej o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i o przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich zostanie przeprowadzone wraz z innymi głosowaniami.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czternastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o krajowym systemie ewidencji gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz o zmianie niektórych ustaw.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto czternastym posiedzeniu w dniu 25 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 1 sierpnia 2001 r. Marszałek Senatu w dniu 1 sierpnia 2001 r. skierowała ją do Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 745, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 745A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej, pana senatora Bogdana Tomaszka, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Bogdan Tomaszek:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

W imieniu Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie z obrad komisji na temat uchwalonej przez Sejm w dniu 25 lipca bieżącego roku ustawy o krajowym systemie ewidencji gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz o zmianie niektórych ustaw - druk nr 745, wraz z projektem uchwały komisji zawartym w druku nr 745A.

Komisja na posiedzeniu w dniu 21 sierpnia bieżącego roku rozpatrywała zapisy uchwalonej ustawy, zapoznała się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu oraz wysłuchała wyjaśnień przedstawiciela rządu.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, ustawa na podstawie projektu rządowego z dnia 12 maja bieżącego roku - to jest druk nr 2944 - wprowadza krajowy system ewidencji gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich, stanowiący niezbędną regulację umożliwiającą polskim rolnikom korzystanie z dopłat bezpośrednich, będących jednym z najważniejszych instrumentów Wspólnej Polityki Rolnej i przysługujących producentom rolnym w Unii Europejskiej. Ustawa mieści się w zakresie zobowiązań dostosowawczych prawa polskiego do prawa wspólnotowego.

Prowadzenie systemu ewidencji ma należeć do sfery działania Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. System składa się z ewidencji gospodarstw rolnych, ewidencji zwierząt gospodarskich, rejestru płatności bezpośrednich oraz zbioru wymaganej dokumentacji tak ze strony agencji, jak i rolnika. Ponadto na całość systemu składają się rejestry producentów bydła, owiec i kóz, którzy uprawnieni są do otrzymywania limitów dających podstawę do przyznania płatności bezpośrednich. Przepisy określają, jakie dane gromadzone są w ramach poszczególnych części systemu ewidencji, oraz tryb postępowania w sprawie zwrotu nienależnie pobranych płatności bezpośrednich.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo. Komisja Nadzwyczajna Legislacji Europejskiej, po wysłuchaniu opinii i stanowiska Biura Legislacyjnego, wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek, zgodnie z uchwałą przedłożoną w druku nr 745A. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy są pytania do senatora sprawozdawcy? Nie ma.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister rolnictwa i rozwoju wsi.

Panie Ministrze, czy jest potrzeba zabrania głosu?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Ryszard Brzezik: Nie, dziękuję.)

Nie. Dziękuję bardzo.

Czy są pytania do pana ministra? Nie widzę zgłoszeń.

Otwieram dyskusję.

Informuję o wszystkich wymogach regulaminowych.

Informuję jednocześnie, że nie ma chętnych do zabrania głosu.

Czy ktoś z państwa senatorów zechce zabrać głos? Nie widzę chętnych.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Ponieważ nie było żadnych wniosków, rozumiem, Panie Ministrze, że nadal nie ma potrzeby zabierania głosu. Dziękuję bardzo.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o krajowym systemie ewidencji gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz o zmianie niektórych ustaw zostanie przeprowadzone wraz z innymi głosowaniami.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piętnastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o rozwoju społeczno-gospodarczym regionów górskich.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto czternastym posiedzeniu w dniu 26 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 1 sierpnia 2001 r. Marszałek Senatu w dniu 1 sierpnia 2001 r. skierowała ją do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 749, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 749A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senatora Jerzego Chróścikowskiego o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Jerzy Chróścikowski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi dotyczące ustawy o rozwoju społeczno-gospodarczym regionów górskich, uchwalonej przez Sejm w dniu 26 lipca 2001 r.

Komisja nasza spotkała się dwukrotnie: pierwsze spotkanie było informacyjne, na drugim obecny był poseł sprawozdawca Dembiński, zostały również przekazane informacje z Biura Legislacyjnego. W trakcie dyskusji zgłoszono bardzo wiele wątpliwości dotyczących tej ustawy, której powstanie w zasadzie jest odpowiedzią na oczekiwania rolników z terenów górskich, jednak nie do końca zgadzaliśmy się, że jest to dobry projekt legislacyjny. Żeby odpowiadał on kryteriom, przy jakich Wysoka Izba raczyłaby uchwalić tę ustawę, należałoby napisać w Senacie nową ustawę. W związku z tym przez Biuro Legislacyjne i przez poszczególnych senatorów zostały wszczęte dalsze prace, aby na dzisiejszym posiedzeniu zgłosić indywidualne poprawki, a Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyjęła ustawę bez poprawek.

Parę słów na temat tego, czym ta ustawa się zajmuje. Określa ona warunki i zasady wspomagania aktywizacji i zrównoważonego rozwoju regionów górskich oraz udzielania pomocy rolnikom, samorządom lokalnym, organizacjom pozarządowym i placówkom naukowo-badawczym, umożliwiając optymalne wykorzystanie możliwości rozwoju tych terenów, przy zachowaniu i ochronie środowiska naturalnego. Oczywiście podane są definicje charakteryzujące gospodarstwa, gminy i regiony górskie. Wiele miejsca w tej ustawie zajmuje rozdział 2, dotyczący powołania Agencji Rozwoju Regionów Górskich. W trakcie dyskusji było dość dużo wypowiedzi na temat zasadności powołania takowej agencji. Jeśli chodzi o bezpośrednie wsparcie dla rolników, to ustawa w art. 7 określa, że bezpośrednie dopłaty dla rolników lub członków wspólnot rolniczych prowadzących gospodarstwa mające status gospodarstwa górskiego mogą zostać udzielone w formie ekwiwalentu finansowego w wysokości 10 q żyta na 1 ha powierzchni użytków rolnych, a jednorazowa pomoc dla młodych rolników do czterdziestu lat to równoważnik 10 q żyta na 1 ha powiększony pięciokrotnie.

Tyle, jeśli chodzi o zarys tej ustawy. W drugiej części zgłoszę poprawki osobiście. Dziękuję i w imieniu komisji proszę o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Panie Senatorze, proszę o pozostanie na mównicy.

Czy są pytania do senatora sprawozdawcy?

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Pieniążek.

Senator Jerzy Pieniążek:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Sprawozdawco, nikt nie kwestionuje potrzeby pomocy rolnikom działającym w utrudnionych warunkach: na terenach zalewanych przez wodę, nawiedzanych wichurami, klęskami żywiołowymi, także na terenach górskich. Mam jednak pytanie. Słyszymy, że wielkość dziury budżetowej - niektórzy mówią: przepaści budżetowej - w projekcie budżetu na rok następny wynosi ponad 90 miliardów zł, tu zaś jest zapisane, że środki z budżetu państwa na realizację tej ustawy są określane corocznie w ustawie budżetowej, a ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., czyli środki te musiałyby być zapisane w projekcie budżetu na rok 2002. Dlatego, biorąc pod uwagę trudną sytuację, pytam: jakie środki są zarezerwowane i czy ta ustawa wręcz jest realna w aspekcie zwrócenia się pana premiera Buzka do prezydenta RP o wetowanie ustaw, które narażają nas na poważne konsekwencje finansowe, kiedy nie ma pieniędzy? Dziękuję.

Senator Jerzy Chróścikowski:

Panie Senatorze, jeśli chodzi o pańskie pytanie, to myślę, że mogę przedstawić to, co przedstawiciel ministra finansów powiedział na posiedzeniu komisji: że koszt tej ustawy w projekcie musiałby wynosić około 1 miliarda zł. W związku z tym było to pytanie do posłów sprawozdawców, ale nie było konkretnej odpowiedzi. Oczywiście wiadomo, że jeżeli ustawa zostanie przyjęta, to w budżecie państwa muszą się znaleźć środki na zobowiązania wynikające z ustawy. W trakcie obrad komisji uznaliśmy, że przyjmujemy ustawę bez poprawek, a poszczególni senatorowie zgłoszą poprawki, poprzez które będą chcieli wyeliminować pewne nieprawidłowości, na przykład - jak wspominałem wcześniej - powołanie agencji, co pociągnie za sobą dodatkowe koszty. Za chwilę będą zgłaszane wnioski o zastąpieniu agencji istniejącą Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, która ma część tych zadań. Myślę, że jeżeli chodzi o sprawy finansowe, to może dokładniej by je wyjaśnił bezpośrednio pan minister rolnictwa. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania do senatora sprawozdawcy? Nie widzę chętnych.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była poselskim projektem ustawy. Chciałbym zapytać obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, czy chcą zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Pan minister Feliks Klimczak, proszę uprzejmie.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Feliks Klimczak:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Zabieram głos, ponieważ pytanie, które panu senatorowi sprawozdawcy zadał pan senator Pieniążek, jest niezwykle istotne. Rzeczywiście w pierwotnej wersji, która była przedłożona do uzgodnień międzyresortowych, czyli w toku prac Sejmu, koszty budżetowe realizacji tej ustawy były kalkulowane na około 1 miliarda zł. Ponadto projekt ustawy przewidywał - i tak też przewiduje uchwalona przez Sejm ustawa - powołanie agencji, która częściowo dubluje czynności wykonywane dzisiaj przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Przypominam, że jest to projekt poselski, nie jest to projekt rządowy. Przede wszystkim w kontekście sytuacji budżetu państwa ustawa ta budzi poważne wątpliwości, aczkolwiek oczywiście nie kwestionujemy konieczności pomocy gospodarstwom położonym na terenach górskich. Niemniej jednak przynajmniej do tej pory polityka rządu, jeśli chodzi o zmiany dotyczące rolnictwa, raczej zmierzała do opracowywania programów o charakterze strukturalnym, niekoniecznie była to pomoc poprzez bezpośrednie zasilanie tego typu gospodarstw.

Przypominam, że po uchwaleniu ustawy przez Sejm nie ma pełnego szacunku kosztów budżetowych, dlatego że ustawa tworzy pewne niejasności, nieścisłości dotyczące na przykład nadania gminie statusu gminy górskiej w sytuacji, gdy tylko jej część została zaliczona do regionu górskiego. Chodzi tu o art. 2 i 3. Nie wskazuje się w ustawie podmiotu zobowiązanego do opracowania strategii rozwoju regionów górskich oraz zakresu takiej strategii, mogącej stanowić jakąś wytyczną do realizacji zadań przez agencję, której powołanie jest przewidywane. Niewyjaśniona jest sytuacja wliczenia gruntów leśnych będących w posiadaniu rolników do obszaru objętego dopłatami bezpośrednimi.

Ponadto projekt ten, jeśli chodzi o okres przedakcesyjny, jest wzorowany na rozwiązaniach istniejących w Unii Europejskiej, jednakże ustawa w proponowanym kształcie nie będzie mogła stworzyć podstaw do wdrożenia płatności dla gospodarstw współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej po uzyskaniu członkostwa, gdyż dopiero zaakceptowanie przez stronę Unii Europejskiej polskich propozycji co do kryteriów wyznaczania obszarów górskich i dokonanie oceny planowanego systemu kontroli tych płatności - tutaj konieczne jest wdrożenie systemu zarządzania i kontroli AJAX - może być podstawą do uruchomienia środków wspólnotowych.

Innymi słowy, generalnie rzecz biorąc, uważamy, że ustawa ma błędy, nie rozstrzyga wszystkich kwestii, a ponadto ma zbyt duże konsekwencje dla budżetu państwa, i jesteśmy przeciwni wprowadzeniu jej w życie. Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Czy pytania do pana ministra?

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Jerzy Pieniążek:

Panie Ministrze, dziękuję za tę bardzo odpowiedzialną i propaństwową wypowiedź, ale wobec tego, że mamy wiele takich wniosków dotyczących choćby Żuław czy terenów wokół zbiorników wodnych nawiedzanych przez kataklizmy w związku ze zmianą sytuacji przestrzennej wokół nich, chciałbym zadać panu pytanie. Niektórzy powołują się tu na doświadczenia innych krajów. Czy tego typu specjalne ustawy i specjalne środki mają uzasadnienie w aspekcie naszych działań, które jednoczą nas z rynkiem zjednoczonej Europy? Jak te kwestie regulowane są tam? Czy nie powinniśmy poczekać na środki zewnętrzne, na to, kiedy będzie nas stać? Może w ten sposób byśmy podeszli do tego problemu, który na pewno jest i od którego nie uciekniemy. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Feliks Klimczak:

Panie Marszałku, ja wspomniałem, że ten projekt ustawy, jeśli chodzi o rozwiązania dotyczące wspomagania terenów górskich, w zasadzie jest wzorowany na rozwiązaniach Unii Europejskiej. Niemniej jednak, jak powiedziałem, uzyskanie tych środków w momencie uruchomienia tej ustawy jest niemożliwe. Innymi słowy, po prostu z uwagi na konsekwencje budżetowe, a nie mechanizmy wsparcia regionów górskich, rząd musi być przeciwny wprowadzeniu tej ustawy w życie.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Czy są jeszcze pytania? Nie widzę zgłoszeń.

Dziękuję, Panie Ministrze.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wszystkich wymogach regulaminowych dotyczących dyskusji.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Jerzego Pieniążka.

Senator Jerzy Pieniążek:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Szanowni Pracownicy Kancelarii Senatu!

Rozpatrujemy dzisiaj na posiedzeniu Senatu kolejną z pakietu ustaw, które mają wspomóc polskie rolnictwo i poprawić sytuację na polskiej wsi w aspekcie unifikacji z Unią Europejską. Jest to ustawa na pewno pożądana, oczekiwana, szczególnie przez tych, którzy gospodarują dzisiaj na trudnych do efektywnego gospodarowania rolniczego terenach, i z pewnością ludzie, którzy się parają rolnictwem, winni tę ustawę poprzeć.

Niemniej jednak ustawa ta w aspekcie sytuacji gospodarczej kraju budzi wiele kontrowersji, gdyż z jej wejściem w życie wiąże się rozbudowywanie administracji. Przede wszystkim art. 5 tejże ustawy o rozwoju społeczno-gospodarczym regionów górskich mówi, iż tworzy się Agencję Rozwoju Regionów Górskich, zwaną dalej "agencją". Co ciekawe, agencja może tworzyć oddziały terenowe - przede wszystkim na terenie Podkarpacia, na terenie Sudetów, na terenie Gór Świętokrzyskich, czyli są kolejne etaty.

Jednocześnie w art. 7 i w art. 8 przewiduje się konkretne już ekwiwalenty finansowe dla gospodarstw pracujących na tych terenach, a w art. 14 mówi się, iż środki z budżetu państwa określane są corocznie w ustawie budżetowej. Co najciekawsze, ustawa ta ma wejść w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.

W aspekcie tego, że projekt budżetu został przecież sporządzony przez odwołanego wczoraj ministra finansów, pana Bauca, który zakłada wielką dziurę - niektórzy mówią: przepaść budżetową - na rok 2002, zapytałem publicznie: skąd weźmiemy środki na realizację tej ustawy? Cieszę się, że pan minister rolnictwa w imieniu rządu bardzo odpowiedzialnie potraktował temat, twierdząc, że rząd nie rekomenduje tej ustawy Wysokiej Izbie w aktualnej sytuacji gospodarczej kraju.

Jednocześnie, Szanowni Państwo, mając świadomość, że rozwiązania te wzorowane są na rozwiązaniach krajów Unii Europejskiej, i mając świadomość potrzeb w tym zakresie, należałoby się zastanowić nad takimi ustawami, które również wspomagają rolników na terenach corocznie nawiedzanych przez klęski żywiołowe. Wspomnę tylko o terenach wokół sztucznych zbiorników wodnych budowanych w ostatnich latach, choćby zbiornika Jeziorsko na moim terenie. Od samego zalania tego terenu wodą, od 1986 r., okoliczne gminy nawiedzane są corocznie klęskami żywiołowymi spowodowanymi zmianą przestrzenną i klimatyczną w tym regionie. Dotyczy to również innych obszarów. Podobne kwestie związane są z zalewaniem wodą innych terenów, choćby znajdujących się przy zbiornikach wodnych i przy największych rzekach.

Dlatego też, Szanowni Państwo, mając świadomość potrzeby wprowadzenia rozwiązań szczegółowych wspomagających rolników, będę popierał w głosowaniu wszystkie zgłoszone wnioski - a wiem, że takie będą zgłoszone - dotyczące włączenia odpowiedzialności za załatwienie spraw związanych z pomocą rolnikom gospodarującym na terenach o gorszych warunkach do gospodarowania do zakresu działań istniejącej już Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. A więc praktycznie jestem za wycofaniem art. 5, który tworzy Agencję Rozwoju Regionów Górskich z siedzibą w Krakowie.

Jednocześnie proponuję, aby art. 20, który mówi, iż ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., brzmiał inaczej: ustawa wchodzi w życie z dniem wejścia Polski do Unii Europejskiej. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Proszę o zabranie głosu pana senatora Chróścikowskiego.

Senator Jerzy Chróścikowski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Debatujemy dzisiaj nad ustawą o rozwoju społeczno-gospodarczym rejonów górskich. Jest to naprawdę oczekiwana ustawa, szczególnie, jak już mówił mój przedmówca, na terenach górskich, może nawet oczekiwania są większe - także na terenach wyżynnych, jako przykład mogę podać mój region, Lubelszczyznę.

Biorąc pod uwagę zapisy w ustawie, które definiują pojęcie regionów górskich i to, jakie gminy i gospodarstwa się tu zalicza, na moim terenie, na Zamojszczyźnie, kąty nachylenia spokojnie się tu mieszczą, można tu spotkać nawet spadki 12 i 15% i wysokość powyżej 250 m.

Rozumiem, że chodzi nam szczególnie o tereny górskie, które mają nie tylko zupełnie inne warunki pracy, ale również, co bardzo ważne, okresy wegetacji różniące się od terenów nizinnych. Ma to wpływ na wielkość plonów i możliwość ich zebrania. Większość z nas była zapewne w górach i wie, jak trudno wysuszyć tam nawet siano, które na terenach nizinnych można pięknie zebrać.

Koszty i nakłady pracy na terenach górskich są bardzo duże. Jak już mówiono wcześniej, dotyczą one na przykład zużycia paliwa czy używanego sprzętu. Na terenach górskich nie da się zbierać zbóż żadnym kombajnem, gdyż nie sposób nim tam wjechać. Wyjątkiem są tereny, na których można go stosować. Większość prac wykonuje się ręcznie. Wydaje mi się, że chyba nam wszystkim bardzo zależy, żeby tereny górskie pozostały zagospodarowane i niewyludnione. Ochrona krajobrazu jest przecież bardzo ważną rzeczą.

Myślę, że wszyscy chcielibyśmy, żeby ta ustawa miała moc prawną i żeby została podpisana przez prezydenta, ale w wersji przedstawionej przez Sejm jest ona nie do przyjęcia. Zgadzam się z tym, co podkreślał w swoich wypowiedziach pan minister, mówiąc, że jest przeciwko takiej ustawie. Uważam, że należy ją poprawić. Musimy dołożyć starań, aby poprawki, które za chwilę zgłoszę w imieniu senatorów Chronowskiego, Chodkowskiego i mojej skromnej osoby, zostały przyjęte przez Wysoką Izbę.

Jedną z najważniejszych poprawek, którą należałoby uwzględnić, jest zastąpienie w tej ustawie Agencji Rozwoju Regionów Górskich Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Pozwolę sobie przytoczyć parę faktów odnośnie do tej agencji. Po prostu można je tylko ustawowo zapisać. Tworzenie od podstaw nowej instytucji w postaci Agencji Rozwoju Regionów Górskich wraz z oddziałami terenowymi nie ma większego uzasadnienia ze względów merytorycznych i ekonomicznych. Jej funkcje z powodzeniem mogłaby spełniać Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa poprzez swoje oddziały regionalne, działające w województwach podkarpackim, małopolskim, świętokrzyskim, dolnośląskim Przemawiają za tym następujące względy.

Jeśli chodzi o oddziały terytorialne agencji, to zostały już one powołane obligiem ponieważ ma to być agencja płatnicza, która będzie realizowała w większości program SAPARD. W związku z tym dotychczasowe zadania Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji lub przewidziane dodatkowo w ramach programu SAPARD w znacznej części pokrywają się z zadaniami Agencji Rozwoju Regionów Górskich, proponowanymi w art. 6 niniejszej ustawy.

Realizowane obecnie, w ramach zadań statutowych, przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wsparcie obejmuje realizację na obszarach wiejskich przedsięwzięć w zakresie: powiększania areału gospodarstw rolnych - pkt 1 lit. e; rozwoju infrastruktury technicznej - pkt 7, czyli budowa kanalizacji, oczyszczalni ścieków, wysypisk śmieci, oraz pkt 8, czyli budowa dróg i wodociągów; agroturystyki - pkt 10; tworzenia miejsc pracy - pkt 12.

Po rozpoczęciu programu SAPARD, w którym Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa będzie pełnić rolę agencji wdrażającej i płatniczej, zakres pomocy zostanie rozszerzony i obejmie dodatkowe wsparcie dla: zaopatrzenia w energię ze źródeł odnawialnych - pkt 3 - w ramach działania trzeciego "Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich"; rozwoju rękodzielnictwa - pkt 11 - w ramach działania czwartego "Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich"; zalesiania - pkt 1 lit. c - w ramach działania piątego "Programy agrośrodowiskowe i zalesianie".

Agencja ma bogate doświadczenia we wdrażaniu różnych form pomocy i stosowane procedury, które mogą być wykorzystane do realizacji tych form pomocy przy uwzględnieniu specyfiki regionów górskich.

Agencja znajduje się obecnie w trakcie akredytacji jako Agencja SAPARD. Przygotowanie do tego wymagało stworzenia odpowiedniej organizacji i opracowania szczegółowych procedur wdrożeniowych, finansowych i kontrolnych, zgodnie z wymogami Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie gwarantującymi prawidłowe i zgodne z przeznaczeniem wykorzystywanie funduszy Unii Europejskiej. Fundusz ten będzie ważnym źródłem finansowania przekształceń strukturalnych po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Znajomość procedur obowiązujących w Unii Europejskiej jest ważnym argumentem przemawiającym za Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w sytuacji, gdy zgodnie z art. 14 omawianej ustawy przewiduje się wykorzystanie źródła finansowego w postaci pomocowych źródeł zagranicznych. Myślę, że tych kilka słów uzasadnienia wystarczy.

Poprawek nie będę czytał, bo są one dość obszerne. W zasadzie napisaliśmy z kolegami nową ustawę, ale ponieważ nie można złożyć nowej ustawy, w związku z tym w punktach wypisujemy, co skreślamy, a co dodajemy - w sumie jest to kilkanaście poprawek.

Jest też kilka poprawek doprecyzowujących. Zostawiamy w ustawie zapisy dotyczące art. 7, bo gdybyśmy wszystko chcieli wykreślić, nie byłoby można pokazać, że jest jakieś wsparcie. Reszta zadań będzie wymagała rozporządzenia Rady Ministrów określającego szczegółowe zasady ich realizacji, no i oczywiście środków z budżetu państwa, jeśli będzie je na to stać.

Dziękuję bardzo i proszę o poparcie. Składam poprawki na ręce pana marszałka.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Janusza Okrzesika. Przygotowuje się senator Bachleda-Księdzularz.

Senator Janusz Okrzesik:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Uważam, że ta ustawa ma jedną zasadniczą słabość: jest tak naprawdę ustawą resortową, która traktuje rozwój terenów górskich jako domenę rolnictwa. Myślę, że jest to spojrzenie zbyt wąskie, żeby uznać je za prawidłowe.

Tak naprawdę rozwój terenów górskich i jego specyfika dotyczą przecież nie tylko rolnictwa, ale również takich kwestii jak turystyka czy komunikacja. Zaczyna się to od rzeczy najprostszych, jak zupełnie inny koszt utrzymania dróg na terenach górskich niż na nizinach.

Ustawa ta grzeszy resortowym podejściem do sprawy. A szkoda, gdyż dyskusja nad nią mogła być szansą na poważną debatę nad rozwojem terenów górskich. Wsparcie i ustawa, która ma je dać, ograniczają się do spraw związanych z rolnictwem. Ja prezentuję pogląd, że rozsądne, dobrze adresowane wsparcie mniej kosztuje niż późniejsze rozwiązywanie problemów społecznych narosłych w wyniku braku odpowiednich regulacji prawnych czy finansowych.

Tereny górskie są specyficzne - trochę już o tym mówiono, nie będę więc tego powtarzać. Myślę, że zdroworozsądkowe podejście każe przyznać każdemu z nas, że również pewne regulacje prawne i finansowe na terenach górskich powinny być odmienne niż na pozostałym terytorium kraju. Warto to dostrzec i wprowadzić odpowiednie rozwiązania, bo trudno liczyć na to, że tak jak w wieku XIX różne problemy społeczne na terenach górskich rozwiąże masowa emigracja i że problemy wyjadą razem z góralami do Chicago. Takie rozwiązanie w XXI wieku nie wchodzi w grę.

Wsparcie tak, ale rozsądne, a nie wydaje mi się, aby w obecnej sytuacji finansowej i ekonomicznej kraju ta ustawa w kształcie uchwalonym przez Sejm mogła wejść w życie i przynieść rzeczywiście pozytywne efekty mieszkańcom terenów górskich. Dlatego będę popierał wszystkie poprawki, które zmierzają do racjonalizacji tego wsparcia, zaostrzają jego kryteria i likwidują zbędną biurokrację. To są poprawki, o których mówił senator Chróścikowski.

Chcę zaproponować jeszcze jedną poprawkę, związaną z terminem wejścia w życie ustawy. Otóż jeśli pozostawimy taki termin wejścia w życie ustawy, jaki jest w zapisie sejmowym, czyli 1 stycznia 2002 r., to albo ustawa zostanie zawetowana przez prezydenta, albo pozostanie to martwy zapis. W obecnej sytuacji budżetowej nie sposób wyobrazić sobie przeznaczenia takiej kwoty na realizację ustawy. Jeśli natomiast zdecydowalibyśmy się na poparcie poprawki, którą zgłosił senator Pieniążek, dotyczącej wejścia w życie ustawy z dniem wejścia do Unii Europejskiej, to w zasadzie też jest to odłożone ad kalendas Graecas. Tak naprawdę bowiem nie wiemy, kiedy wejdziemy do Unii Europejskiej. Ta data się przesuwa. Wpisywanie takiej daty jest uzasadnione przy ustawach, które stanowią dostosowanie naszego prawa do prawa Unii Europejskiej. Wtedy ten mechanizm jest zrozumiały, dlatego że pewnych regulacji prawnych musimy dokonać przed dniem wejścia do Unii Europejskiej, musimy dostosować swoje prawo. Wewnątrz kraju nie są to jednak wymogi istotne. W wielu przypadkach ustawy uchwalamy właśnie ze względu na proces dostosowawczy.

W tym przypadku mamy inną sytuację. Sama idea tej ustawy nie jest związana bezpośrednio z naszym wejściem do Unii Europejskiej. Finansowanie mechanizmów tej ustawy bezpośrednio nie jest powiązane tylko i wyłącznie z pieniędzmi europejskimi, bo jest to również wysiłek naszego budżetu. A więc musi to być rozwiązanie, które będzie zarówno pod względem mechanizmów wsparcia, jak i pod względem terminu wejścia w życie dostosowane do naszych wewnętrznych potrzeb i możliwości, a nie dostosowane do oczekiwanego finansowego zastrzyku z Unii Europejskiej.

Ale wracając do poprawki, którą chcę zgłosić, powiem, że zarówno termin proponowany przez Sejm, czyli styczeń 2002 r. jest nierealny, jak i niebezpieczne jest oddalenie tego w nieokreśloną przyszłość, do dnia wejścia Polski do Unii Europejskiej, bo grozi tym, że ustawa w ogóle nie wejdzie w życie. Proponuję zatem, aby w art. 20 datę wejścia w życie ustawy określić na 1 stycznia 2003 r. Daje to niezbędny czas na określenie skutków finansowych ustawy, mam nadzieję, w jej nowej wersji z pewnymi rozwiązaniami oszczędnościowymi, które Senat zaproponuje. Mam też nadzieję, że zabezpieczy to nas przed wetem prezydenta, a jednocześnie da rządowi i parlamentowi przyszłej kadencji czas niezbędny do wprowadzenia - jeśli skutki finansowe ustawy okazałyby się nie do udźwignięcia przez budżet 2003 r. - korekt legislacyjnych, aby, jak mówię, ustawa została dostosowana zarówno do potrzeb, jak i możliwości naszego państwa. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję uprzejmie.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Bachledę-Księdzularza.

Senator Franciszek Bachleda-Księdzularz:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Z mieszanymi uczuciami zabieram głos. Cieszę się jednak bardzo, że moi poprzednicy powiedzieli o najbardziej istotnych sprawach, o których ja również chciałem szczegółowo powiedzieć. Szkoda natomiast, że pracujący zespół poselski nie zechciał przyjąć pewnych propozycji, które przygotowałyby wejście w życie tej ustawy. Myślę o tak zwanej konwencji karpackiej i konwencji sudeckiej, które na styku z poszczególnymi krajami można by przyjmować na wzór konwencji alpejskiej. Rozwiązania tam zaproponowane ułatwiłyby wejście w życie ustawy, a zwłaszcza dyskusję nad nią. Popieram te propozycje.

Chcę powiedzieć, że szesnaście lat temu, we wrześniu 1985 r., będąc prezesem zarządu oddziału Związku Podhalan w Zakopanem, przyjmowałem organizację Euromontana. W Zakopanem już wtedy rozmawialiśmy na te tematy. Szkoda, że tak długo się dyskutuje i że nie chce się przyjmować dokumentów, które są gotowe i trzeba je tylko wdrożyć.

Szczególnie więc dziękuję za wypowiedzi pana senatora Pieniążka, pana senatora Okrzesika i pana senatora sprawozdawcy na temat spraw związanych z terminami.

Oczywistą sprawą jest, że to obecnie rozbija się o sytuację. Musimy też jednak pamiętać, że gdyby gospodarowanie, zwłaszcza leśne z uwzględnieniem wspólnot leśnych, było lepsze, to na pewno nie mielibyśmy takich tragicznych skutków powodzi, jakie niedawno mieliśmy. Likwidacja pewnych tradycyjnych zachowań we wspólnotach poszczególnych miejscowości, wspólnotach leśnych i gruntowych, niestety, spowodowała brak prac wokół dróg, wokół potoków, wokół przesmyków czy pyrci, że tak powiem. Ale te prace znów muszą być. Jeżeli chcemy mieć zagwarantowane bezpieczeństwo, jeżeli nie chcemy co roku wydawać pieniędzy na straty popowodziowe, to cały czas trzeba prowadzić działalność wokół tych właśnie drobnych potoczków i ścieżek, zatrzymując wodę wysoko, w górze, jak to kiedyś robili nasi dziadkowie. Sytuacja jest znana, trzeba to tylko po prostu wprowadzić w życie.

Zgłaszam też pretensje do tego, o czym już mówił pan senator Okrzesik. Sprawa turystyki została prawie zupełnie pominięta w tej ustawie, co jest szokujące. Wiadomo na przykład, że w takim powiecie tatrzańskim, na skalnym Podhalu, w tej chwili z turystyki utrzymuje się 80% mieszkańców, 15% z rolnictwa, a 5% dorabia gdzieś indziej, szukając dodatkowego zatrudnienia. Te proporcje są już inne na terenie powiatu nowotarskiego i w innych powiatach. Dlaczego to mówię? Dlatego, że przy okazji wysokości jako takiej można było zapisać stopniowe wejście w życie tej ustawy, po prostu w zależności od wysokości nad poziomem morza poszczególnych terenów górskich.

Pan minister na pewno wie, że głośno będzie się mówiło - o tym pan senator Okrzesik też powiedział - iż ustawa jest dostosowana do warunków europejskich, a nie naszych. Wiemy, że tereny górskie w krajach Unii Europejskiej liczą się od 800 m. Widać więc, jak daleko nasze propozycje odbiegają od rozwiązań europejskich. Ale cieszę się, że ustawa jest, że można nad nią dywagować, o niej rozmawiać. Popieram więc niektóre z poprawek poszczególnych senatorów.

Jeżeli chodzi o sprawę agencji, to dla mnie sprawa jest zrozumiała. Od dawna w Krakowie działa Komitet Zagospodarowania Ziem Górskich. Może on współpracować z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, można mu zlecić szereg dodatkowych działań - które i tak przecież prowadził - i znakomicie będzie się z tego wywiązywał. Tak więc to jest sprawa oczywista. Dziękuję panu senatorowi sprawozdawcy i członkom Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, którzy nad tymi rozwiązaniami pracowali.

W każdym razie cieszę się, że rok następny, 2002, będzie oenzetowskich Rokiem Gór. Dobrze też, że ustawa, którą mamy przed sobą, jest namiastką ustawy górskiej. Dodać trzeba, że jest to efekt połączenia trzech różnych propozycji poselskich - propozycji sudeckiej, karpackiej i posłów PSL. Wydaje mi się, że szczupłość ustawy podkreśla to wszystko, o czym powiedziałem. Ale dobrze, że chociaż to znajduje się przed nami.

Aby rzeczywiście mądrze, rozsądnie, propaństwowo gospodarować, należy wziąć pod uwagę poprawki zgłoszone przez wszystkich trzech senatorów, którzy przede mną przemawiali. Zastanowię się, które z tych rozwiązań poprzeć, jeśli po pracach Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zostaną nam one przedstawione w drukach. Dziękuję serdecznie, Panie Marszałku.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję uprzejmie.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby jeszcze zabrać głos?

Proszę bardzo, pan senator Jarmużek.

Senator Zdzisław Jarmużek:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Znany jest nam wszystkim stan finansów państwa. Ustawa, nad którą dyskutujemy, pociągnie za sobą około miliard zł z budżetu państwa. Takie same mniej więcej byłyby koszty ustaw niedawno zawetowanych przez prezydenta, a wcale nie bardziej potrzebnych od tej dzisiejszej, której potrzeby uchwalenia nie kwestionuję. Nie sądzę jednak - uwzględniając także stanowisko rządu - abyśmy powinni tę ustawę poprzeć.

Wniosek senatora Pieniążka jest do przyjęcia i będę za nim głosował, ale nie jestem pewny, czy zostanie on przyjęty. Dlatego zgłaszam alternatywny wniosek o odrzucenie tej ustawy.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby jeszcze zabrać głos? Nie widzę chętnych.

Informuję, że w dyskusji wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożyli senatorowie: Chróścikowski, Chronowski, Chodkowski, Pieniążek, Okrzesik, Jarmużek. Wniosek o charakterze legislacyjnym zgłosił też senator Tusk.

Czy przedstawiciel rządu chciałby przedstawić swoje stanowisko? Tak. Proszę uprzejmie.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Feliks Klimczak:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Chciałbym zabrać głos jeszcze na zakończenie, by przypomnieć, że parlament uchwalił w 1998 r. ustawę o finansach publicznych, a w maju 2000 r. ustawę o zasadach wspierania rozwoju regionalnego i że w zasadzie większość poruszanych przez panów senatorów tematów budzących pewne wątpliwości co do omawianej dzisiaj ustawy dotyczyła możliwości realizacji pewnych programów związanych ze wspieraniem ziem górskich w ramach warunków stwarzanych przez te dwie ustawy.

Chciałem także zwrócić uwagę, iż zapis mówiący, że ustawa ta obowiązuje od dnia wejścia Polski do Unii Europejskiej w kategoriach wsparcia finansowego w ramach wspólnej polityki rolnej raczej nie wchodzi w rachubę, bo wtedy po prostu obowiązywać będzie ustawodawstwo Unii Europejskiej.

Wspominałem wcześniej, że w tej ustawie są pewne niejasności co do szczegółowego opracowania kryteriów kwalifikacji obszarów górskich - i to specyficznych dla polskiego terenu. Słusznie tutaj ktoś zauważył, że rozwiązania Unii Europejskiej dotyczą na przykład obszarów powyżej 800 m nad poziomem morza. W Unii Europejskiej przyjmuje się jednak możliwość rozwiązań o charakterze regionalnym, a ta ustawa tego problemu nie rozwiązuje. Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, proszę Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o rozwoju społeczno-gospodarczym regionów górskich zostanie przeprowadzone wraz z innymi głosowaniami.

---