Odpowiadając na pismo Pani Marszałek z dnia 31 stycznia 2000 r., Nr AG/043/22/2000/IV, przekazujące oświadczenie złożone przez senatora Jerzego Pieniążka na 50 posiedzeniu Senatu RP w dniu 27 stycznia 2000 r. w sprawie budowy obwodnicy Wielunia w ciągu drogi krajowej Nr 8 (Warszawa) Janki - Piotrków Trybunalski - Wieluń - Kępno - Wrocław - Kudowa Zdrój oraz w nawiązaniu do odpowiedzi z dnia 15 listopada 1999 r., Nr GDDP.BN.1f-4100/41/99) na poprzednie oświadczenie na ten temat, uprzejmie informuję, że przewidywane wcześniej spotkanie dr inż. Aleksandra Bacciarellego - Zastępcy Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z władzami Wielunia i regionu celem omówienia możliwości i uzgodnienia wspólnych przedsięwzięć dotyczących wnioskowanej budowy obwodnicy miasta będzie zasadne dopiero po rozpatrzeniu i zatwierdzeniu koncepcji programowej dla tego zadania.

Pragnę przy tym nadmienić, że nie jest bez znaczenia dla prac przygotowawczych fakt, że do tej pory pozostaje bez odpowiedzi złożony w listopadzie 1999 r. do Urzędu Miasta w Wieluniu wniosek Biura w Łodzi, Oddziału Zachodniego GDDP o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z wyrazami szacunku

w/z MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Krzysztof Tchórzewski

Warszawa, 2000.02.22

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP
Szanowna Pani Marszałek,

1. Konsorcjum Taborowe S.A. będące samodzielnym podmiotem prawa handlowego (postanowieniem Sądu Rejonowego dla miasta Krakowa - Śródmieście - Wydział VI Gospodarczo-Rejestrowy zostało wpisane do rejestru handlowego - Nr rejestru H/B 8791) ogłosiło zgodnie z trybem przewidzianym w kodeksie cywilnym przetarg na dostawę dla PKP w latach 1999 - 2001 4500 wagonów typu Falns.

- "Zastal Wagony" S.A. w Zielonej Górze,

- Greenbrier Polska Sp. z o.o.,

- "Tabor Polski" w skład, którego wchodzą: "Fabryka Wagonów Gniewczyna" S.A. i "Fabryka Wagonów S.A. w Ostrowie Wielkopolskim

3. Na początku października 1999 r. Zarząd Konsorcjum Taborowego S.A. powołał Komisję Przetargową, która wyznaczyła termin negocjacji z oferentami na dzień 9 listopada 1999 r. Negocjacje dotyczyły m.in. warunków handlowych umów o dostawy wagonów. Do negocjacji przystąpiły wymienione w pkt 2 przedsiębiorstwa za wyjątkiem Agencji Węgla i Stali - AWiS. Zgodnie z opracowanymi dla tego przetargu wymaganiami Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oferta Agencji Węgla i Stali w związku z powyższym została odrzucona.

Jako kryteria zostały określone następujące elementy ofert:

- ocena ofertowa,

- okres udzielanych gwarancji,

- "Zastal Wagony" S.A. w Zielonej Górze,

- Konsorcjum "Tabor Polski", w którego skład wchodzą: "Fabryka Wagonów Gniewczyna" S.A. i "Fabryka Wagonów S.A. w Ostrowie Wielkopolskim

7. Krytyka Konsorcjum Taborowego S.A. i zasad ogłoszonego przetargu na dostawę dla PKP 450 wagonów towarowych była już wcześniej przedmiotem rozstrzygnięcia w Urzędzie Zamówień Publicznych, w którym Firma Greenbrier Polska Sp. z o.o. sprawę przegrała.

8. Z uwagi na fakt, że niektórzy z klientów PKP wymagają wagonów Falns o nieco innych charakterystykach techniczno-eksploatacyjnych, PKP - Dyrekcja Kolejowych Przewozów Towarowych CARGO ogłosiła w bieżącym miesiącu przetarg na wybór leasingodawcy 1000 nowych wagonów towarowych serii Falns z dostawą w latach 2001-2002.

Ponadto wyjaśniam, że zgodnie z poleceniem Ministra TiGM Nr TK-1k-4-14/99 z dnia 18.11.1999 roku trwa postępowanie kontrolne, prawidłowości przeprowadzonego w dniu 9 listopada 1999 roku przetargu na dostawę dla PKP 4,5 tys. wagonów towarowych typu FALNS.

Warszawa, dn. 2000-02-

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa

W odpowiedzi na pismo z dnia 8 lutego 2000 r. (nr AG/043/28/2000/IV), dotyczące oświadczenia Pana Senatora Mariana Żenkiewicza w sprawie sytuacji w bilansie płatniczym, złożonego na 51 posiedzeniu Senatu w dniu 5 lutego 200 roku, Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia.

Deficyt obrotów bieżących bilansu płatniczego wg danych wstępnych opublikowanych przez Narodowy Bank Polski wyniósł w 1999 r. 11.660 mln USD. Złożyły się na to: deficyt obrotów towarowych w wysokości 14.462 mln USD, deficyt obrotów usługowych 1.623 USD, ujemne saldo obrotów 800 mln USD oraz nadwyżki transferów bieżących w wysokości 1.589 mln USD i niesklasyfikowanych obrotów bieżących 3.636 mln USD.

Znaczny wzrost deficytu obrotów bieżących w 1999 r. (o 4,8 mld USD w porównaniu z 1998 r.) spowodowany był pogorszeniem sytuacji we wszystkich pozycjach rachunku bieżącego. Deficyt rejestrowanej płatniczo wymiany towarowej z zagranicą wzrósł w 1999 r. o 0,7 mld USD, deficyt obrotów usługowych zwiększył się o 1,1 mld USD a ujemne saldo dochodów pogłębiło się o 0,2 mld USD. Nastąpiło zmniejszenie nadwyżek sald transferów bieżących o 0,4 mld USD i nie sklasyfikowanych obrotów bieżących o 2,4 mld USD.

Pogorszenie salda nie sklasyfikowanych obrotów bieżących było główną przyczyną wzrostu deficytu obrotów bieżących w 1999 r. Skup walut obcych zmniejszył się na skutek spadku opłacalności zakupów bazarowych, wywołanej dewaluacją rubla i hrywny. Należy liczyć się z jego dalszym zmniejszeniem się w przyszłości, co jest naturalnym procesem wynikającym przede wszystkim z wyrównywania się cen w Polsce i Niemczech oraz zmniejszaniem się obrotów na polskich bazarach i targowiskach. Zwiększenie deficytu obrotów usługowych spowodowane było zmniejszeniem wpływów z tytułu usług transportowych, na skutek ograniczenia wymiany handlowej, przy wzroście wydatków za usługi zagraniczne.

Rząd bardzo uważnie śledzi bieżącą sytuację gospodarczą kraju i kształtowanie się poszczególnych wskaźników makroekonomicznych, które mogą być sygnałem ostrzegawczym w przypadku pojawienia się jakichkolwiek zagrożeń wystąpienia kryzysu walutowego. Wśród nich znajduje się również wielkość salda obrotów bieżących bilansu płatniczego, jak i jego realizacja w PKB. Wielkość deficytu (7,6% w relacji do PKP) skłania do ostrożności, ale nie stanowi sytuacji kryzysowej. Deficyt na rachunku bieżącym był w 1999 r. finansowany praktycznie całkowicie nadwyżką na rachunku kapitałowym i finansowym. Ważna jest również korzystna struktura tej nadwyżki. W 1999 roku, podobnie jak w latach poprzednich, głównym źródłem finansowania deficytu obrotów bieżących był napływ kapitału w formie inwestycji bezpośredniej oraz kredytów o terminie spłaty powyżej jednego roku, a więc kapitał o charakterze długoterminowym. Napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych w 58% pokrywa deficyt obrotów bieżących. Polska posiada bardzo wysoki poziom rezerw oficjalnych brutto (25.494 mln USD na koniec 1999 r.), które w 1999 r. pokrywały wartość 7,5 miesięcznego importu (tak jak w1998 r.) i na bieżąco reguluje swoje zobowiązania płatnicze wobec zagranicy.

1. Rząd podjął decyzję o przyśpieszeniu realizacji programu opracowanego przez Ministerstwo Gospodarki zawartego w materiale "Ocena sytuacji i propozycje działań dla polepszenia sytuacji w handlu zagranicznym", który w dniu 4 sierpnia 1999 r. został przyjęty przez Radę Ministrów. Rząd będzie dążył do zwiększenia efektywności oraz racjonalności wykorzystania budżetowych środków promujących polski eksport. W ww. dokumencie określone zostały cele polityki proeksportowej Rządu na lata 1999-2002 oraz działania i instrumenty, za pomocą których możliwe będzie ich osiągnięcie. Celem tej polityki do 2000 r. jest promowanie proeksportowego rozwoju gospodarczego Polski, poprawa konkurencyjności polskiej oferty eksportowej i zwiększenie wolumenu eksportu oraz intensyfikacja dopływu do Polski bezpośrednich inwestycji zagranicznych.

W celu realizacji tych zadań przewiduje się podjęcie szeregu działań o charakterze traktatowym takich jak: dostosowanie polskiego ustawodawstwa do obowiązującego w Unii Europejskiej, ratyfikacja i wprowadzenie w życie porozumień wynegocjowanych w ramach WTO, rozwój stosunków gospodarczych z krajami nienależącymi do Unii Europejskiej oraz zawieranie umów o popieraniu i ochronie inwestycji.

- ubezpieczenia kredytów eksportowych,

- finansowanie kredytów eksportowych dla podmiotów krajowych ze środków publicznych,

Kolejnym elementem polityki proeksportowej Rządu są działania z zakresu promocji eksportu polegające między innymi na wsparciu udziału polskich przedsiębiorstw w targach i wystawach za granicą, organizacji imprez promocyjnych i konferencji oraz publikacji wydawnictw promocyjnych o polskiej gospodarce.

4. Rząd przygotowuje ponadto nowelizację ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych, rozszerzającą zakres działalności prowadzonej przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. (KUKE S.A.) o ubezpieczenia inwestycji bezpośrednich za granicą, koszty poszukiwań zagranicznych rynków zbytu oraz udzielanie gwarancji ubezpieczeniowych związanych z kontraktem eksportowym.

5. Do wzrostu eksportu przyczynią się również ułatwienia w handlu z krajami WNP, które mają polegać na: wprowadzeniu zdecentralizowanego systemu rozliczeń clearingowych, usprawnieniu wymiany barterowej polskiej żywności w zamian za surowce rosyjskie poprzez włączenie Agencji Rynku Rolnego w roli pośrednika oraz nie wprowadzaniu wiz dla obywateli krajów WNP do czasu akcesji polski do UE.

1. uproszczenia procedur przeciwdziałających nadmiernym zakupom i dumpingowi,

2. zaostrzenia barier pozataryfowych (wymogów standaryzacyjnych, sanitarnych i weterynaryjnych),

W odpowiedzi na pytania Pana Senatora w sprawie trybu sporządzania prognoz pragnę wyjaśnić, że zgodnie z ustawą o finansach publicznych budżet państwa jest rocznym planem dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów. Do projektu ustawy budżetowej załącza się uzasadnienie zawierające między innymi założenia makroekonomiczne na rok budżetowy i dwa kolejne lata. Prognozy bilansu płatniczego i obrotów bieżących są elementem prognoz makroekonomicznych. Nie stanowią one części budżetu, nie podlegają więc wykonaniu przez rząd.

Założenia i prognozy makroekonomiczne będące podstawą do ustalenia dochodów i wydatków budżetu państwa na dany rok są sporządzane na przełomie lipca i sierpnia roku poprzedniego. Prognoza deficytu obrotów bieżących w ustawie budżetowej na 1999 r. wynosiła 7.800 mln USD a deficytu obrotów towarowych - 14.300 mln USD, wykonanie wyniosło natomiast odpowiednio 11.660 mln USD, 14.462 mln USD. Prognoza bilansu płatniczego do ustawy budżetowej została sporządzona w sierpniu 1998 r. Kryzys rosyjski, który spowodował znaczne pogorszenie warunków zewnętrznych i załamanie polskiego eksportu rozpoczął się w sierpniu 1998 r., a jego skutki dla polskiego handlu zagranicznego były widoczne w statystyce rzeczowej (GUS) od września 1998 r., a więc w statystyce płatniczej NBP dopiero w 1999 r. Wystąpienia tak poważnego kryzysu, ani jego skutków w momencie rozpoczęcia nie można było przewidzieć. Rok kryzysowy jest sytuacją wyjątkową i przygotowywanie prognoz w takim okresie jest bardzo trudne.

Przewidywane wykonanie bilansu płatniczego na 1999 r. zawarte w ustawie budżetowej na 2000 r. nie pochodziło z grudnia, ale z sierpnia 1999 r. Prognoza na rok 1999 została zweryfikowana w połowie 1999 r., jednak trudne do przewidzenia było tempo ustępowania skutków kryzysu rosyjskiego. Oczekiwany był deficyt obrotów bieżących w wysokości 10.635 mln USD i deficyt obrotów towarowych 14.185 mln USD. Po jedenastu miesiącach 1999 r. wykonanie wynosiło odpowiednio 10.020 mln USD i 12.756 mln USD. Wyniki analiz wskazywały, że przełamanie negatywnych tendencji w handlu zagranicznym nastąpi pod koniec 1999 r. Poprawa jednak nie nastąpiła i rząd podjął na początku 2000 r. dodatkowe działania (opisane powyżej) aby przyśpieszyć oczekiwany przełom w sytuacji polskiego handlu zagranicznego.

Ministerstwo Finansów

Sekretarz Stanu

Warszawa, 23.02.2000 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Realizacja powyższych kierunków działania wymaga konsekwentnego stosowania instrumentów ekonomiczno-finansowych, a w przypadku rejonów o utrwalonej, wysokiej stopie bezrobocia stosowania dodatkowych preferencji, wynikających, bądź z zaliczenia powiatów/gmin do zagrożonych szczególnym bezrobociem strukturalnym lub z zakwalifikowania powiatów/gmin do zagrożonych strukturalną recesją i degradacją społeczną. Przy tworzeniu wykazu powiatów/gmin zagrożonych strukturalną recesją i degradacją społeczną zakłada się, że mechanizmy i instrumenty osłonowe należy uruchomić na obszarach, charakteryzujących się koncentracją tzw. "przemysłów schyłkowych", tzn. przechodzących procesy restrukturyzacji (górnictwo, hutnictwo, przemysł obronny) lub dotkniętych skutkami załamania gospodarki (przemysł lekki), na których:

Przyjmuje się również założenie, że dany rejon zalicza się do jednej kategorii, tj. albo do zagrożonych szczególnym bezrobociem strukturalnym, albo do zagrożonych strukturalną recesją i degradacją społeczną. W tym miejscu pragnę zwrócić uwagę, że wszystkie powiaty województwa warmińsko-mazurskiego (z wyjątkiem powiatu olsztyńskiego) zostały zaliczone do zagrożonych szczególnym bezrobociem strukturalnym, co umożliwia stosowanie na tym terenie szczególnych instrumentów ekonomiczno-finansowych w celu ograniczenia bezrobocia i jego skutków.

Jednocześnie informuję, iż zaliczenie lub niezaliczenie danego rejonu do zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym nie ma bezpośredniego wpływu na wysokość środków z Funduszu Pracy, przeznaczonych na finansowanie programów przeciwdziałania bezrobociu. Podział tych środków dokonywany jest wg algorytmu określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1999 r. w sprawie algorytmu przekazywania środków Funduszu Pracy samorządom wojewódzkim i powiatowym (Dz.U. 109, poz. 1237 z 1999 r.).

Z szacunkiem

Warszawa, dnia 23 luty 2000 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W pracach nad racjonalizowaniem struktury organizacyjnej sądownictwa nie mogą być też pominięte niektóre konsekwencje wynikające z wprowadzonych w 1999 r. zmian podziału administracyjnego państwa. Każda korekta struktury organizacyjnej sądownictwa wymaga wyjątkowej ostrożności i rozwagi, gdyż dobro wymiaru sprawiedliwości przemawia za tym, aby struktura ta była możliwie stabilna, a zatem aby zmiany obszarów właściwości miejscowej sądów dokonywane były tylko w przypadkach nie budzących wątpliwości.

W obecnym stanie prawnym sieć sądów (wydziałów) ubezpieczeń społecznych jest ściśle związana ze strukturą organizacyjną organów rentowych; art. 461 § 2 Kpc przewiduje bowiem, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu ma siedzibę organ rentowy, który wydał zaskarżoną decyzję. Każda zatem zmiana siedzib organów rentowych - zmiany te nie należą obecnie do wyjątków - powoduje automatycznie zmiany warunków funkcjonowania konkretnych sądów (wydziałów) ubezpieczeń społecznych.

W celu usunięcia tych niepożądanych dla sądownictwa zależności, w roku ubiegłym podjęto inicjatywę ustawodawczą znowelizowania treści § 2 w art. 461 Kpc. Projektowana zmiana przewiduje, iż w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu odwołujący się zamieszkuje. Nowelizacja omawianego przepisu przyjęta przez Radę Ministrów znajduje się w fazie parlamentarnych prac legislacyjnych. Z chwilą wejścia w życie zmiany procedury cywilnej w przedmiotowym zakresie, niezwłocznie przygotowane zostaną niezbędne korekty obszarów właściwości sądów ubezpieczeń społecznych, w tym między innymi w regionie dolnośląskim.

Janusz Niedziela

Warszawa, 2000.02.25

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Likwidacja komisariatu oznacza jedynie likwidację organu Policji w rozumieniu ustawy o Policji. Na miejscu, w dotychczasowej siedzibie pozostają nadal ci sami policjanci, ten sam sprzęt (ufundowany często przez lokalne społeczności), pozostają wreszcie te same zadania a więc również prowadzenie dochodzeń.

Przykładowo, zamiast komendanta i trzech policjantów na terenie gminy stale pracować będzie czterech policjantów, działających w rewirach obejmujących teren gminy. Policjanci będą przy tym odciążeni od typowo biurokratycznych (choć prawem wymaganych) czynności, które komisariat - jako organ Policji - musiał wykonywać. Jedynym problemem może okazać się fakt, że w powiecie będzie mniejsza liczba stanowisk komendantów komisariatów - nie dyskwalifikuje to jednak założeń, które legły u podstaw zmian organizacyjnych.

Marek Biernacki

Warszawa, dnia 2000.02.28

Szanowna Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W nawiązaniu do Pani pisma z dnia 8 lutego 2000 r. roku (znak: AG-043-36/2000/IV) w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Ryszarda Gibułę podczas 51 posiedzenia Senatu RP w dniu 5 lutego 2000 roku, dotyczącego przetargu na dostawę 4500 wagonów towarowych serii FALNS typu 436V i 440V, prowadzonego przez Projekt Spółki Akcyjnej "Konsorcjum Taborowe" S.A. z siedzibą w Krakowie, uprzejmie informuję, iż Urząd Zamówień Publicznych przeprowadził już - na wniosek złożony przez Komisję Zakładową NSZZ "Solidarność" oraz związek Zawodowy "Metalowcy" Pracowników Fabryki Wagonów "Świdnica" S.A. - postępowanie wyjaśniające w powyższej sprawie. W jego wyniku ustalono, iż Prezes Urzędu Zamówień Publicznych nie jest organem właściwym do zbadania zasadności i zgodności z prawem czynności podjętych w toku wymienionego powyżej przetargu albowiem brak jest podstaw do stwierdzenia, że przedmiotowe zamówienie jest zamówieniem publicznym w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 roku o zamówieniach publicznych (Dz.U. z 1998 r., nr 119, poz. 773, zm.; Dz.U. z 1999 r., Nr 45, poz. 437).

W związku z powyższym wniosek Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" oraz Związku Zawodowego "Metalowcy" Pracowników Fabryki Wagonów Świdnica" S.A. przekazany został przy piśmie z dnia 13 lipca 1999 roku (w załączeniu - zał. nr 1) do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, który to organ z racji sprawowanego nadzoru nad działalnością P.P. "Polskie Koleje Państwowe" - zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1995 roku o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U. Nr 95, poz. 474, wraz z późn. zm.) - uznać należy za właściwy w niniejszej sprawie. Wskazane pismo zostało również przesłane - jak wynika z jego rozdzielnika - do wiadomości obu wnioskodawców.

i wyrazami szacunku

PREZES

Marian Lemke