Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, podczas którego rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw. Ustawa została uchwalona na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów.

Ustawa rozszerza dotychczasową działalność Krajowego Funduszu Mieszkaniowego o kolejne formy wspierania budownictwa mieszkaniowego oraz dostosowuje przepisy ustawy do wymogów Konstytucji RP, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim. Ustawa umożliwia kasom mieszkaniowym oraz Krajowemu Funduszowi Mieszkaniowemu lokowanie środków finansowych w listy zastawne emitowane przez banki hipoteczne na podstawie ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych. Sejmowa nowelizacja rozszerza także uprawnienie gmin do korzystania z preferencyjnych kredytów udzielanych ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego. Dotychczasowe uregulowania dawały gminom prawo do preferencyjnego kredytu jedynie na uzbrojenie terenu pod budowę mieszkań realizowanych na zasadach określonych w ustawie, tj. czynszowych i spółdzielczych lokatorskich. Obecnie gminy będą mogły ubiegać się o kredyty na realizację wszelkich inwestycji w zakresie komunalnej infrastruktury technicznej towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, co znacznie poszerza możliwości korzystania przez gminy z tej formy pomocy.

Podczas swojego posiedzenia Komisja Regulaminowa i Spraw Senatorskich rozpatrywała projekt ustawy budżetowej na rok 2000 w częściach dotyczących Kancelarii Senatu RP, Kancelarii Sejmu RP oraz Kancelarii Prezydenta RP.

Projekty przedstawili: szef Kancelarii Senatu Bohdan Skwarka, szef Kancelarii Sejmu Maciej Graniecki i podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Edward Szymański. Goście poinformowali również o opiniach merytorycznych komisji sejmowych w sprawie zgłoszonych projektów przekazanych sejmowej Komisji Finansów Publicznych.

Posiedzenie Komisji Ochrony Środowiska poświęcone było stanowi obecnemu i perspektywom gospodarowania zasobami drewna w Polsce.

Podczas posiedzenia prof. Andrzej Szujecki z SGGW mówił o ochronie zasobów leśnych w kontekście strategii gospodarowania drewnem jako surowcem odnawialnym.

Omawiając bazę surowca drzewnego w Polsce, prof. Tomasz Borecki z SGGW przedstawił stan obecny, perspektywy rozwoju oraz możliwości pozyskania drewna.

Małgorzata Kijak i Andrzej Ballaun z Instytutu Badawczego Leśnictwa mówili o dysproporcjach między rozwojem zasobów leśnych w Europie i w Polsce oraz poziomem spożycia produktów drzewnych jako czynniku uzasadniającym potrzebę wypracowania strategii stabilizowania rynku drewna w Polsce.

Aktualny stan polskiego przemysłu drzewnego oraz przewidywane skutki gospodarcze i społeczne kryzysu w przemyśle tartacznym przedstawili Bogdan Czemko z Polskiej Izby Gospodarczej Przemysłu Drzewnego i Ewa Ratajczak z Instytutu Technologii Drewna.

Mariusz Sochacki z Instytutu Gospodarki Mieszkaniowej omówił kierunki pobudzania produkcji budowlanej w Polsce. Stanisław Rzadkowski z Instytutu Badawczego Leśnictwa przedstawił koncepcję działań i instrumentów stymulujących wykorzystanie drewna do wytwarzania energii.

O aktualnych zagadnieniach ochrony lasów w kontekście gospodarowania zasobami drewna w Polsce Andrzej Rodziewicz z Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi.

Na wspólnym posiedzeniu zebrały się Komisja Regulaminowa i Spraw Senatorskich oraz Komisja Ustawodawcza. Komisje kontynuowały prace nad rozpatrywaniem projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu.

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Emigracji i Polaków za Granicą omawiała projekt budżetu Kancelarii Senatu w części dotyczącej opieki nad Polonią i Polakami za granicą. Komisja zaopiniowała pozytywnie ogólną kwotę zaplanowaną przez Kancelarię Senatu na zadania zlecone w ramach opieki nad Polonią i Polakami za granicą, realizowane przez Stowarzyszenie "Wspólnota polska" i Fundację Pomoc Polakom na Wschodzie oraz kwotę pozostawioną w Kancelarii Senatu na realizację tych zadań przez inne podmioty niepaństwowe.

Jednocześnie, w wyniku dyskusji i po wysłuchaniu wyjaśnień prezesa Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" prof. Andrzeja Stelmachowskiego i prezesa Fundacji Pomoc Polakom na Wschodzie Wiesława Turzańskiego, komisja, nie wnosząc zastrzeżeń co do planowanych zadań programowych tych organizacji, uznała za konieczne zapewnienie sobie prawa do wglądu i akceptacji zmian w trakcie roku budżetowego oraz przesunięć środków wykonania zadań inwestycyjnych Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" przewidzianych przez stowarzyszenie w 2000 roku.

Podczas posiedzenia Komisja Spraw Emigracji i Polaków za Granicą poparła wniosek senatora Sławomira Willenberga w sprawie zwrócenia się do Prezydium Senatu o przekazywanie komisji do opiniowania wszystkich wniosków napływających do Senatu RP, dotyczących udzielenia dotacji z Kancelarii Senatu w dziale "Opieka nad Polonią i Polakami za Granicą".

W wyniku dyskusji ustalano, że Stowarzyszenie "Wspólnota Polska", które miałoby realizować tę inwestycję, dotychczas nie przedstawiło swojego stanowiska na temat remontu lub rozbudowy tej placówki. Nie wiadomo zatem, czy stowarzyszenie uznaje za celowe realizowanie tej inwestycji. Zdaniem komisji, stowarzyszenie powinno ponownie przeanalizować wniosek Stowarzyszenia Katolików Polskich na Węgrzech wobec nowych okoliczności zgłoszonych przez tę organizację i dopiero wówczas przedstawić Prezydium Senatu i komisji swoje ostateczne stanowisko. Tym bardziej że w projekcie inwestycyjnego planu na rok 2000 "Wspólnota Polska" nie uwzględniła tej inwestycji.

Odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka i Praworządności, podczas którego przyjęto do wiadomości informację Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 1998 roku i w pierwszej połowie 1999 roku. Informację przedstawił prezes Marek Safjan.

W dyskusji senatorowie poruszyli szereg szczegółowych kwestii dotyczących funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego. Poruszane kwestie dotyczyły m.in. problemu niezawisłości sędziowskiej i obywatelskiego prawa do sądu (przede wszystkim przewlekłość procesu sądowego). Jako bardzo poważny problem wskazywano brak kognicji Trybunału Konstytucyjnego w rozpatrywaniu spraw z zakresu prawa miejscowego. Naczelny sąd Administracyjny ma na to tylko 1 rok od podjęcia decyzji przez organ samorządowy.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi w związku z rozpatrywaniem przez Senat informacji Rzecznika Praw Obywatelskich o stanie przestrzegania praw i wolności obywatelskich rozpatrywała problematykę nieruchomości i roszczeń rewindykacyjnych. W posiedzeniu komisji wzięli udział zastępca rzecznika praw obywatelskich Jerzy Świątkiewicz i prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego Zygmunt Rakowiecki.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Ustawodawczej rozpatrywano inicjatywę ustawodawczą Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, dotyczącą projektu ustawy o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności.

W dyskusji senator Piotr Ł. J. Andrzejewski, zgadzając się z ideą zgłoszonego projektu, zaproponował zwrócenie się do Trybunału Konstytucyjnego o istniejące opinie w sprawie projektów ustaw: komunalizacyjnej i reprywatyzacyjnej, a także sprawdzenie jego zgodności z uchwałą Senatu IV kadencji o ciągłości prawnej między II a III Rzecząpospolitą Polską. Ustalono, że komisje zwrócą się również do ekspertów z pytaniami dotyczącymi inicjatywy.

Odbyło się posiedzenie Komisji Nauki i Edukacji Narodowej. Senatorowie zapoznali się z informacją wiceprzewodniczącego komisji senatora Krzysztofa Lipca na temat stanu prac nad przygotowaniem konferencji poświęconej problematyce zapobiegania przestępczości nieletnich. Wiceprzewodniczący zaproponował powołanie zespołu, który rozpatrzy zasadność kontynuowania prac nad konferencją w związku z tym, iż ostatnio Komenda Główna Policji zorganizowała w Legionowie konferencję na ten sam temat. Senatorowie uzgodnili, że decyzję w tej sprawie podejmą po uzyskaniu dokumentów z tej konferencji.

Podczas posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej senatorowie rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Sejmowa nowelizacja przewiduje m.in. likwidację tzw. rachunków uproszczonych. Jedynym dokumentem, do którego wydawania zobligowani będą płatnicy podatku od towarów i usług, będzie od stycznia 2000 r. faktura VAT. Zgodnie z nowelizacją, 3-procentową stawką VAT miałyby być również obłożone nisko przetworzone produkty rolne pochodzące z importu. Nowelizacja przyjmuje nową zasadę konstrukcji podatku akcyzowego od wyrobów tytoniowych - w systemie mieszanym, wyrażoną w procencie od ceny detalicznej i kwocie na jednostkę wyrobu. Nowelizacja zmierza również do likwidacji zwolnień od podatku VAT, zgodnie z normami Unii Europejskiej; dotyczy to głównie usług komunalnych.

Założenia ustawy przedstawił wiceminister finansów Jerzy Rudowski, który zwrócił uwagę na to, że zaproponowane w nowelizacji zmiany zmierzają do ujednolicenia polskich przepisów podatkowych z prawem obowiązującym w Unii Europejskiej. Wiceministrowi finansów towarzyszył dyrektor Departamentu Podatków Pośrednich Adam Wesołowski.

Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 7 poprawek do rozpatrywanej nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Większość miała charakter legislacyjny lub redakcyjny. W jednej z poprawek zaproponowano natomiast usunięcie zapisu sejmowego, który w sposób fragmentaryczny wprowadza 3-procentowy VAT na towary importowane. Na sprawozdawcę stanowiska komisji wybrano senatora Marka Waszkowiaka.

Na swym posiedzeniu Komisja Gospodarki Narodowej rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Założenia ustawy przyjętej przez Sejm przedstawili wiceministrowie finansów Jerzy Miller i Jan Rudowski. Ustawa stanowi, że w przyszłym roku stawka podatku dochodowego od osób prawnych wynosić będzie 30 zamiast obecnych 34%. W kolejnych latach stawka CIT ma być dalej obniżana: do 28% w latach 2001 i 2002 i do 24% w 2003 roku, aż osiągnie docelowy poziom 22% w 2004 roku. Nowelizacja sejmowa likwiduje również ulgę inwestycyjną (przy zachowaniu praw nabytych) oraz znosi ulgi dla zakładów pracy chronionej.

Do ustawy włączono przepisy dotyczące odpisów amortyzacyjnych, dotychczas zawarte w rozporządzeniu ministra finansów. W stosunku do obecnych regulacji w tym zakresie nowelizacja przewiduje uelastycznienie systemu amortyzacji. Podatnicy mogliby np. zmieniać stawki amortyzacyjne już w trakcie amortyzacji środków trwałych w wypadku ich używania w warunkach gorszych od przeciętnych. Z 2500 zł do 3500 zł podwyższono maksymalną wartość środka trwałego, umożliwiającą zaliczenie poniesionego przez firmę wydatku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu. Nowelizacja wprowadza do ustawy przepis zobowiązujący ministra finansów do dokonania tzw. przeszacowania, czyli aktualizacji wyceny środków trwałych.

* * *

Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Rodziny i Polityki Społecznej na wspólnym posiedzeniu rozpatrzyły ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podczas rozpatrywania nowelizacji sejmowej stanowisko rządu przedstawili wiceministrowie finansów Jerzy Miller i Jan Rudowski.

Według ustawy sejmowej, w przyszłym roku zmienią się stawki PIT. Wyniosą one 19, 29 i 36 %, wobec 19, 30 i 40 % obowiązujących dotychczas. Ustawa sejmowa przewiduje, że 19-procentowy podatek zapłacą w 2000 roku osoby fizyczne z dochodami do 32 646 zł. Kwota wolna od podatku wyniesie 435 zł. Osoby mające dochody w granicach od 32 646 zł do 65 292 zł zapłacą podatek w wysokości 5767 zł 74 gr oraz 29% nadwyżki ponad 32 646 zł. Osoby z trzeciego przedziału skali podatkowej, mające dochody powyżej 65 292 zł, zapłacą podatek w wysokości 15 235 zł 08 gr oraz 36 % nadwyżki ponad 65 292 zł.

Uchwalona przez Sejm ustawa zakłada zmianę stawek podatkowych PIT od 2001 roku do 18 i 28 % w 2002 roku. Ustawa znosi ulgi podatkowe mieszkaniowe i na budowę mieszkań na wynajem, na renty i trwałe ciężary.

Nie będzie możliwości wspólnego opodatkowania małżonków i preferencyjnego opodatkowania osób samotnie wychowujących dzieci w wypadku, gdy współmałżonek lub dziecko płacą podatek zryczałtowany. Wprowadzona została ulga prorodzinna, czyli dodatkowa kwota wolna od podatku dla rodzin wielodzietnych na drugie i następne dzieci w rodzinie. W 2000 roku na drugie dziecko będzie przypadać, oprócz przysługującej podatnikom kwoty wolnej od podatku, dodatkowo jedna trzecia kwoty wolnej, a na trzecie i każde następne dziecko w rodzinie dodatkowo po połowie kwoty wolnej.

W 2001 roku zmienią się zasady odliczania kwoty wolnej od czwartego dziecka, na które będzie można odliczyć trzy czwarte kwoty wolnej, a na piąte i każde następne dziecko w rodzinie będzie można odliczyć po całej kwocie wolnej od podatku. Dodatkowa kwota wolna od podatku będzie przysługiwała podatnikom z pierwszego przedziału skali podatkowej, opodatkowanym według stawki 19 %.

Po rozpatrzeniu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej postanowili zaproponować Senatowi wprowadzenie 2 poprawek o charakterze legislacyjnym. Stanowisko komisji w tej sprawie przedstawi Senatowi senator Kazimierz Kleina.

Na posiedzeniu zebrała się Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Jego tematem było rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw.

W opinii dyrektora Marka Zawiślaka z Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, sejmowa nowelizacja ma na celu przezwyciężenie jednego z podstawowych problemów w zakresie zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Wprowadza nowy instrument stymulowania budownictwa mieszkaniowego, polegający na umożliwieniu zaciągania przez gminy preferencyjnych kredytów na uzbrojenie gruntów pod budownictwo mieszkaniowe. M. Zawiślak uznał to rozwiązanie za niezwykle istotne w kontekście całokształtu działań polityki mieszkaniowej państwa, gdyż prowadzi do zrównoważenia działań po stronie popytowej działaniami po stronie podażowej.

Przedstawiciel Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast podkreślił, że w założeniach polityki mieszkaniowej państwa na lata 1999-2003 znalazło się wiele rozwiązań adresowanych do różnych grup ludności. Zaproponowano m.in. dopłaty do oprocentowania kredytów mieszkaniowych i rozszerzenie działalności Krajowego Funduszu Mieszkaniowego w zakresie budownictwa mieszkań na wynajem.

W tym celu rząd zaproponował nowelizację ustawy o niektórych formach budownictwa mieszkaniowego, polegającą na rozszerzeniu uprawnień gmin do zaciągania preferencyjnych kredytów na uzbrojenie terenu pod budownictwo mieszkaniowe. Rozszerzenie to polegać będzie na możliwości zaciągania kredytu na infrastrukturę pod wszelkiego rodzaju budownictwo, nie zaś tylko budownictwo realizowane w formie towarzystw budownictwa społecznego czy przez spółdzielnie mieszkaniowe (mowa o budownictwie lokatorskim).

Do ustawy sejmowej nie zgłosiło zastrzeżeń Ministerstwo Finansów. Podczas prac nad przygotowaniem projektu rządowego wystąpiły stosunkowo niewielkie rozbieżności między resortem a Urzędem Mieszkalnictwa i dość szybko zostały usunięte.

Istotą banku hipotecznego jest możliwość udzielania długoterminowych i stosunkowo tanich kredytów również na cele mieszkaniowe, a możliwość ta jest tworzona przez szczególny sposób ich refinansowania. Obecnie w Polsce większość kredytów jest refinansowana z depozytów bieżących ludności i to, zdaniem senatora M. Janowskiego, może wpływać także na trudności budownictwa mieszkaniowego. Banki hipoteczne będą mogły, wykorzystując posiadane wierzytelności, emitować długoterminowe papiery wartościowe - listy zastawne, które będą sprzedawać na rynku kapitałowym i w ten sposób pozyskiwać stosunkowo tani kapitał do udzielania nowych kredytów, również na budownictwo mieszkaniowe.

Jak stwierdził M. Zawiślak, w Polsce udział kredytów w finansowaniu inwestycji mieszkaniowych jest stosunkowo niewielki, wynosi około 10%. Oczywiście powinno być znacznie więcej, tak jak to jest w rozwiniętych krajach gospodarki rynkowej, gdzie większość nowych mieszkań jest finansowana z kredytów. Ustawa z 1999 r., regulująca te zagadnienia, jest powoli wdrażana, w tej chwili jeden z banków posiada wszystkie wymagane licencje i zezwolenia.

Senator Tadeusz Kopacz interesował się, czy podczas prac nad ustawą Urząd Mieszkalnictwa nie rozważał możliwości rozszerzenia zakresu kredytu preferencyjnego dla gmin nie tylko na realizację komunalnej infrastruktury technicznej, ale także na przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane, jak to zaproponowano w wypadku Towarzystw Budownictwa Społecznego oraz spółdzielni mieszkaniowych.

Zdaniem M. Zawiślaka, taka poprawka zmierzająca do rozszerzenia możliwości kredytowania ze środków Krajowego Funduszu również budownictwa komunalnego, czyli realizowanego przez gminy na potrzeby mieszkańców, byłaby niezwykle daleko idąca, gdyż istotą tej części ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, która dotyczy TBS-ów, było powołanie jednostki niezależnej od budżetu gminy, samofinansującej się, pozostającej w całości na rozrachunku ekonomicznym i rządzącej się przepisami prawa handlowego lub prawa spółdzielczego.

Oczywiście gminy mogą realizować budownictwo komunalne, jest to zadanie własne gmin i mogą również uzyskać dotacje na ten cel na zasadach ogólnych, niemniej rząd uznał, że przyjęty w ustawie model powinien być modelem docelowym. Postawiono na budownictwo realizowane przez TBS-y, nie zaś na klasyczne budownictwo komunalne.

Zdaniem senatora T. Kopacza, z doświadczeń funkcjonowania TBS-ów wynika, że rozwiązują one problemy mieszkaniowe osób średnio zamożnych. Natomiast problemy mieszkaniowe gmin dotyczą przede wszystkim żyjących w niedostatku. I w zasadzie pomoc państwa powinna szczególnie trafiać do najbiedniejszych.

M. Zawiślak stwierdził, że oprócz wysokich kosztów dla budżetu takiego rozwiązania istotna jest kwestia przyjętej koncepcji, aby gminy budowały mieszkania o przyzwoitym standardzie. Nie można dopuścić do sytuacji, w której gminy budowałyby swego rodzaju getta dla najuboższych.

Z tym poglądem nie zgodził się przewodniczący M. Janowski. Z doświadczeń samorządowych członków komisji wynika, że w wielu polskich gminach, a zwłaszcza w aglomeracjach miejskich, pojawia się trudny do rozwiązania problem budownictwa socjalnego. To budownictwo socjalne musi spełniać określone standardy. Tu nie chodzi o budowę slumsów. Żeby natomiast gmina mogła korzystać z takiej formy, będzie musiała również wznieść na danym osiedlu przedszkole, żłobek, czyli tak zwaną infrastrukturę społeczną. Powstaje pytanie, czy będzie mogła na podstawie tej ustawy skorzystać z preferencyjnego kredytu na ten cel. Senator zapowiedział, że być może podczas plenarnego posiedzenia zostanie zgłoszony wniosek dotyczący rozszerzenia możliwości kredytowania budownictwa komunalnego.

Ostatecznie Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zaproponować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz zmianie niektórych ustaw.

Odbyło się posiedzenie Komisji Kultury i Środków Przekazu, podczas którego rozpatrzono wstępnie projekt dochodów i wydatków budżetowych Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na rok 2000. Członek KRRiTV Jan Sęk, przedstawiając projekt, poinformował, że przy planowaniu wydatków rady na przyszły rok główny nacisk położono na budowę nowej siedziby. Do podjęcia tej decyzji skłoniły radę wysokie czynsze, jakie obecnie musi płacić.

Pytania senatora Jacka Sauka dotyczyły opinii i ekspertyz, nagród i wydatków osobowych, a także kosztów wynajmu mieszkań służbowych.

W drugim punkcie porządku dziennego Komisja Kultury i Środków Przekazu dyskutowała o programach edukacyjnych w telewizji publicznej. Gośćmi komisji byli m.in. doradca prezesa TVP SA Bolesław Sulik oraz dziennikarze telewizyjni Ewa Chrabąszcz- Sroczyńska, Jadwiga Jasny-Mazurek, Krystyna Mokrosińska, Elżbieta Nagłowska i Ryszard Pacławski.

Zdaniem K. Mokrosińskiej, konieczna jest debata na temat edukacyjnej roli telewizji publicznej. Jeśli telewizja nie skorzysta z tej szansy, stanie się telewizją komercyjną.

Odbyło się posiedzenie Komisji Nauki i Edukacji Narodowej, podczas którego wstępnie rozpatrzono ustawę budżetową na rok 2000 w następujących częściach:

- Nauka - cz. 28,

- Polska Akademia Nauk - cz. 67,

- Polski Komitet Normalizacyjny - cz. 65,

Senatorowie z Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu wysłuchali sprawozdania z realizacji inwestycji sportowych w roku 1999 przy współudziale środków pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych.

W dyskusji senatorowie pytali o inwestycje centralne, które ostatnio wywołały liczne kontrowersje, m.in. o dofinansowanie budowy stadionu Wisły-Kraków i Stadionu Śląskiego.

Ustawa zawiera regulacje dotyczące czasu pracy, lekarskich dyżurów medycznych i wynagrodzenia. Posłowie stworzyli specjalny przepis w ustawie o ZOZ-ach, który będzie regulował dyżury lekarskie. Obecni na posiedzeniu przedstawiciele związków i samorządów medycznych zwrócili się do członków komisji o przyjęcie ustawy bez poprawek. Ich zdaniem ustawa przyjęta przez Sejm jest kompromisem i efektem długich debat. Przedstawiciel Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej zwrócił się z prośbą o złagodzenie definicji dyżuru lekarskiego, która zdaniem resortu jest sprzeczna z zapisami Kodeksu pracy. Zdaniem wiceministra zdrowia Andrzeja Rysia, omawiane regulacje nie powinny obowiązywać w zakładach niepublicznych.

W wyniku kolejnych głosowań Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu przyjęła 9 poprawek. Przyjęte poprawki precyzują m.in. tryb rozliczania godzin pracy, zmierzają do wyłączenia lekarzy stażystów z zasad wynagradzania za pełnienie dyżurów medycznych oraz porządkują ustawę od strony legislacyjnej. Komisja przyjęła ustawę o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej wraz z 9 poprawkami przy 6 głosach za, 0 przeciw i 0 wstrzymujących się. Sprawozdawcą ustawy na plenarnym posiedzeniu Senatu będzie senator Maciej Świątkowski.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej rozpatrzono następujące ustawy sejmowe:

- ustawę o wypowiedzeniu, w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską, Konwencji między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o uregulowaniu zagadnień dotyczących podwójnego obywatelstwa, sporządzonej w Warszawie dnia 17 maja 1965 r.,

- ustawę o wypowiedzeniu, w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Białorusi, Konwencji między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w sprawie zapobiegania powstawaniu przypadków podwójnego obywatelstwa, podpisanej w Warszawie dnia 31 marca 1965 r.

Podczas posiedzenia senatorowie wysłuchali wyjaśnień dyrektora Departamentu Prawnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Andrzeja Kramera. Uchwalone przez Sejm ustawy upoważniają Prezydenta RP, zgodnie z wymogami konstytucyjnymi, do wypowiedzenia konwencji regulujących materię zapobiegania powstawaniu wypadków podwójnego obywatelstwa. W preambułach konwencji uzasadnienie do ich zawarcia określono w sposób następujący: "biorąc pod uwagę, że istnieje pewna ilość osób, które obie Umawiające się Strony zgodnie ze swym ustawodawstwem uważają za swych obywateli, kierując się pragnieniem zlikwidowania podwójnego obywatelstwa tych osób na zasadzie ich dobrowolnej decyzji oraz zapobiegania powstawaniu podwójnego obywatelstwa, postanowiły zawrzeć Konwencję (...)". W związku z rozpadem Związku Radzieckiego oraz podziałem Czechosłowacji zmieniła się liczba podmiotów zobowiązanych do stosowania postanowień konwencji. Nowo powstałe podmioty przejęły zobowiązania swoich poprzedników, w tym również wynikające z umów międzynarodowych. Skutkiem obowiązywania Konwencji między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną oraz między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich jest niemożność nadania obywatelstwa jednego państwa obywatelom drugiego państwa bez zgody tego państwa na zmianę obywatelstwa (jak stanowi art. 11 Konwencji między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną oraz art. 5 ust. 1 Konwencji między Rządem PRL a Rządem ZSRR, bez dokumentu stwierdzającego brak przeszkód do zmiany obywatelstwa, wydanego przez właściwy organ państwa, której obywatelstwo osoba posiada). Natomiast Konwencja między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Mongolskiej Republiki Ludowej ustalała termin roku od wejścia konwencji w życie do złożenia oświadczenia o wyborze obywatelstwa jednego z państw przez jego obywateli oraz reguluje nabywanie obywatelstwa przez dzieci w celu zapobiegania powstawaniu wypadków podwójnego obywatelstwa. Przesłanką wypowiedzenia tej konwencji, jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy, jest fakt, że jej przepisy nie są stosowane (martwe).

Ratyfikacja i wypowiadanie umów międzynarodowych należy do kompetencji prezydenta RP, jeżeli jednak umowa dotyczy kwestii wymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1- 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wymagana jest zgoda wyrażona w ustawie. Przedmiotowe konwencje niewątpliwie dotyczą materii wolności, praw, obowiązków obywatelskich określonych w konstytucji, co uzasadnia uchwalenie omawianych ustaw.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment