(Początek posiedzenia o godzinie 9 minut 06)

(Posiedzeniu przewodniczą marszałek Longin Pastusiak oraz wicemarszałkowie Kazimierz Kutz, Ryszard Jarzembowski oraz Jolanta Danielak)

Marszałek Longin Pastusiak:

Proszę o zajmowanie miejsc.

(Rozmowy na sali)

Proszę o zajmowanie miejsc i przerwanie rozmów.

Otwieram osiemdziesiąte piąte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji.

(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

Na sekretarzy posiedzenia wyznaczam panią senator Krystynę Doktorowicz - witam panią senator - oraz pana senatora Janusza Bargieła.

Bardzo proszę państwa senatorów o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Listę mówców będzie prowadził pan senator Janusz Bargieł.

Wysoka Izbo, w związku z tym, co się zdarzyło niedawno w Londynie, na prośbę rządu brytyjskiego cała Europa wykaże solidarność z ofiarami agresji, jak również determinację w walce z wielkim zagrożeniem, jakim jest dziś, w czasach nam współczesnych, międzynarodowy terroryzm. W związku z tym cała Europa jutro o godzinie 13.00 minutą ciszy uczci pamięć ofiar tego tragicznego wydarzenia. Bardzo proszę państwa senatorów o obecność jutro...

(Wszyscy wstają)

Nie, o obecność jutro o godzinie 13.00... Ale odruch państwa senatorów był prawidłowy, za co dziękuję, bo to był odruch serca.

Wysoka Izbo, informuję, że Sejm na swoim sto szóstym posiedzeniu w dniu 30 czerwca bieżącego roku przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przyjął również większość poprawek Senatu do ustawy o kinematografii oraz do ustawy o finansach publicznych. Na tym samym posiedzeniu, w dniu 1 lipca bieżącego roku, Sejm przyjął wszystkie poprawki Senatu do następujących ustaw: do ustawy o zmianie ustawy o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw, do ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, do ustawy o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki oraz o zmianie niektórych innych ustaw, do ustawy o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy. Sejm przyjął także większość poprawek Senatu: do ustawy o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz niektórych innych ustaw, do ustawy o zmianie ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Ponadto przyjął część poprawek Senatu do ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Narodowy program zwalczania chorób nowotworowych".

Sejm na sto siódmym posiedzeniu w dniu 7 lipca 2005 r. odrzucił wszystkie poprawki Senatu do ustawy o wyłączeniu bezprawności posiadania bez wymaganego pozwolenia lub rejestracji broni lub amunicji przez osoby walczące o suwerenność i niepodległość Polski. W dniu 8 lipca 2005 r. przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych oraz ustawy o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych.

Wobec niewniesienia zastrzeżeń do protokołów osiemdziesiątego pierwszego, osiemdziesiątego drugiego i osiemdziesiątego trzeciego posiedzenia stwierdzam, że protokoły tych posiedzeń zostały przyjęte.

Wysoka Izbo, doręczony państwu senatorom projekt porządku obrad osiemdziesiątego piątego posiedzenia obejmuje:

1. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.

2. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym.

3. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

4. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw.

5. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych.

6. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

7. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o finansowym wsparciu tworzenia w latach 2004-2005 lokali socjalnych, noclegowni i domów dla bezdomnych.

8. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo lotnicze.

9. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

10. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska".

11. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.

12. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o drogach publicznych.

13. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej.

14. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

15. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej.

16. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary.

17. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów.

18. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym.

19. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o opłacie skarbowej.

20. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, sporządzonej w Montrealu dnia 28 maja 1999 r.

21. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Dowództwem Naczelnego Sojuszniczego Dowódcy Transformacji (HQ SACT) dotyczącej ustanowienia i wsparcia Centrum Szkolenia Sił Połączonych (JFTC) NATO na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanej dnia 13 kwietnia 2005 r. w Brukseli.

22. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji powołującej Europejski Instytut Uniwersytecki, sporządzonej we Florencji dnia 19 kwietnia 1972 r.

23. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy w sprawie tymczasowego stosowania między niektórymi Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykorzystania technologii informatycznej dla potrzeb celnych, sporządzonej w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r.

(Sygnał telefonu komórkowego)

Przepraszam, ale nie jesteśmy na koncercie, tylko w Senacie, proszę więc o wyłączenie telefonów. I przepraszam, że muszę kolejny raz przypominać o tym państwu senatorom.

24. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu sporządzonego na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie zakresu informacji dotyczących prania wpływów pieniężnych w Konwencji w sprawie wykorzystania technologii informatycznej dla potrzeb celnych oraz włączenia numeru rejestracyjnego środków transportu do Konwencji, sporządzonego w Brukseli dnia 12 marca 1999 r.

25. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykorzystania technologii informatycznej dla potrzeb celnych, sporządzonej w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r.

26. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu sporządzonego zgodnie z artykułem 34 Traktatu o Unii Europejskiej, zmieniającego Konwencję w sprawie wykorzystania technologii informatycznej dla potrzeb celnych w zakresie utworzenia bazy danych rejestru celnego dla celów identyfikacyjnych, sporządzonego w Brukseli dnia 8 maja 2003 r.

27. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu sporządzonego na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, dotyczącego wykładni Konwencji w sprawie wykorzystania technologii informatycznej dla potrzeb celnych dokonywanej w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, sporządzonego w Brukseli dnia 29 listopada 1996 r.

28. Sprawozdanie Rady Ministrów z działania ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie za okres od dnia jej wejścia w życie do dnia 31 grudnia 2004 r.

29. Sprawozdanie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich o wniosku oskarżyciela prywatnego w sprawie wyrażenia przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej senatora Józefa Sztorca.

Wysoka Izbo, proponuję rozpatrzenie następujących punktów projektu porządku obrad: jedenastego, trzynastego, szesnastego, siedemnastego, dziewiętnastego, dwudziestego trzeciego, dwudziestego czwartego, dwudziestego piątego, dwudziestego szóstego, dwudziestego siódmego i dwudziestego ósmego, pomimo że druki do nich zostały dostarczone w terminie późniejszym niż określony w art. 34 ust. 2 Regulaminu Senatu.

Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

(Senator Adam Biela: Przepraszam...)

Pan senator Biela.

Senator Adam Biela:

Chodzi o propozycję przedstawioną przed chwilą, dotyczącą szczegółowo zmian, tak?

(Głosy z sali: Nie, nie.)

Marszałek Longin Pastusiak:

Nie, nie. Chodzi po prostu o zgodę na to, żeby te punkty, które wymieniłem, mogły być rozpatrywane, mimo że sprawozdania dostarczone zostały później. To opóźnienie wynikało z tego, że Sejm po prostu stosunkowo późno przekazał Senatowi projekty ustaw.

Nie ma głosów sprzeciwu. Rozumiem więc, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos w sprawie przedstawionego porządku obrad?

Pan senator Markowski.

Senator Jerzy Markowski:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, chciałbym, zgodnie z art. 48 oraz, jak sądzę, ze wspólną intencją uszczuplenia troszeczkę porządku następnego posiedzenia - bo porządek ów zanosi się na pięćdziesięciosześciopunktowy - zaproponować uzupełnienie porządku aktualnego posiedzenia Senatu o te akty prawne, które doczekały się już rozpatrzenia przez Komisję Gospodarki i Finansów Publicznych. Mam tu na myśli przede wszystkim punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006.

Ustawa jest w druku senackim nr 1030. Jest to incydentalna ustawa, dotycząca wyłącznie województwa dolnośląskiego, kopalń wałbrzyskich. Prosiłbym też o rozpatrzenie tego punktu po punkcie szóstym projektu porządku obrad.

Proponowałbym również uzupełnienie porządku posiedzenia o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Prosiłbym o rozpatrzenie tego punktu przed punktem dziewiętnastym aktualnego projektu porządku posiedzenia.

Marszałek Longin Pastusiak:

Panie Senatorze, ponieważ, jak wiem, zgłosi pan wiele takich propozycji...

(Senator Jerzy Markowski: Tak.)

...ja bym proponował, żebyśmy po każdej z nich zajmowali stanowisko...

(Senator Jerzy Markowski: Dobrze, dobrze.)

...bo inaczej to się pogubimy, nie zapamiętamy wszystkich propozycji zgłaszanych przez pana.

Bardzo proszę, czy ktoś z państwa ma inne stanowisko co do propozycji pana senatora Markowskiego o uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006?

(Senator Krzysztof Szydłowski: Ja mam pytanie.)

Proszę bardzo, pan senator Szydłowski.

Senator Krzysztof Szydłowski:

Ja mam pytanie do pana Markowskiego. Czy z tej ustawy będą wynikały jakieś konsekwencje finansowe dla budżetu państwa?

Senator Jerzy Markowski:

Tak, będą z tego wynikały konsekwencje finansowe dla budżetu państwa, ponieważ chodzi tu o zmianę w uprawnieniach emerytalnych górników kopalń wałbrzyskich.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

Czy są inne opinie w sprawie wniosku zgłoszonego przez pana senatora Markowskiego?

Pan senator Litwiniec.

Senator Bogusław Litwiniec:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Chciałbym bardzo prosić Izbę, jako Dolnoślązak...

(Głosy z sali: To jest niezgodne z regulaminem.)

...znający sprawę pokrzywdzenia tego regionu, o przyjęcie wniosku pana przewodniczącego komisji.

(Głosy z sali: To jest niezgodne z regulaminem!)

Marszałek Longin Pastusiak:

Proszę państwa, ja bardzo proszę, żebyście państwo najpierw wysłuchali, o co ja pytam, i żeby reakcją była odpowiedź na pytanie zadane przez marszałka prowadzącego obrady. Nie wprowadzajcie dodatkowych wątków.

Pytam jeszcze raz: czy jest sprzeciw wobec propozycji zgłoszonej przez senatora Markowskiego? Nie ma. Dziękuję.

Rozumiem więc, że Wysoka Izba przyjęła wniosek formalny o uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Jerzy Markowski:

Drugi mój wniosek formalny dotyczył stanowiska Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Proszę o rozpatrzenie tego punktu przed punktem dziewiętnastym projektu porządku obrad.

Ja tylko przypomnę, bardzo lapidarnie, że to jest ta sławna ustawa o lichwie.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

Czy są...

(Rozmowy na sali)

(Senator Jerzy Markowski: Byłby osiemnasty.)

Czy jest sprzeciw wobec tej propozycji?

(Senator Jerzy Markowski: To jest druk senacki nr 1033.)

Nie ma sprzeciwu.

Wobec tego uzupełniamy porządek obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

(Senator Jerzy Markowski: Mogę dalej, tak?)

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Jerzy Markowski:

Jest jeszcze kilka aktów prawnych dotyczących ratyfikacji. Czy ja je mogę, Panie Marszałku, wszystkie wymienić, w bloku, żeby nie czytać tytułu każdej ustawy? Chodzi o sześć ratyfikacji, które dotyczą generalnie opodatkowania dochodów z oszczędności. Są to umowy zawierane pomiędzy rządem Rzeczypospolitej Polski a rządami: Anguilii, Brytyjskich Wysp Dziewiczych, Monserrat - Terytorium Zamorskiego Zjednoczonego Królestwa, Kajmanów, Turks i Caicos.

Ja przypomnę, że są to druki nr 1053, 1054, 1055, 1056 i 1057.

Marszałek Longin Pastusiak:

Chodzi o uzupełnienie porządku dziennego...

(Senator Jerzy Markowski: Tak.)

...o rozpatrzenie: raz, dwa, trzy, cztery, pięć, sześciu konwencji międzynarodowych.

Ja chciałbym tylko dodać od siebie, że porządek następnego naszego posiedzenia, czterodniowego, od 19 czerwca do 22 czerwca, będzie jeszcze bogatszy od dzisiejszego. Dlatego jeżeli możemy te konwencje rozpatrzyć na tym posiedzeniu, to po prostu oszczędzimy sobie czasu na następnym.

Pan senator Kulak, proszę.

Senator Zbigniew Kulak:

Ja chcę dodać, że to są ratyfikacje, na którymi pracowała także Komisja Spraw Zagranicznych, i komisja ta też ma gotowe opinie na ten temat.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję bardzo.

Jak rozumiem, Wysoka Izba nie zgłasza sprzeciwu wobec propozycji pana senatora Markowskiego.

(Senator Jerzy Markowski: Sądzę, że byłoby, jeśli pan marszałek...)

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Jerzy Markowski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Byłoby chyba stosowne, ażeby rozpatrzyć te punkty po punkcie dwudziestym siódmym porządku posiedzenia, bo to dałoby szansę mojemu kolejnemu wnioskowi, jeśli pan marszałek pozwoli, o przeprowadzenie łącznej debaty nad punktami dotyczącymi Umów w formie wymiany listów o opodatkowaniu dochodów z oszczędności. To dotyczy druków senackich 1053, 1054, 1055, 1056 i 1057.

Marszałek Longin Pastusiak:

Tak, dziękuję.

Czy są uwagi do tej propozycji? Nie ma sprzeciwu. Dziękuję.

Senator Jerzy Markowski:

I dalej, proszę o przeprowadzenie łącznej debaty nad wszystkimi punktami dotyczącymi ratyfikacji Konwencji, Umów i Protokołów sporządzonych na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej. To są druki senackie nr 1004, 1005, 1006, 1007 i 1008.

Marszałek Longin Pastusiak:

Ja myślę, że to jest rozsądna propozycja, żeby prowadzić łączną debatę nad tymi punktami.

Nie ma sprzeciwu wobec tej propozycji? Nie ma.

Senator Jerzy Markowski:

Jeśli można jeszcze, Panie Marszałku, chciałbym dokończyć, ponieważ nie wymieniłem jednej konwencji.

Wnoszę o uzupełnienie porządku obrad o punkt dotyczący konwencji sporządzonej na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, to jest druk nr 1054. Wymieniam ją indywidualnie, ponieważ ona nie przystaje ani do konwencji o opodatkowaniu dochodów, ani do konwencji o traktacie ratyfikacyjnym, czyli musi być rozpatrywana incydentalnie. Druk nr 1054.

(Głos z sali: Osiem, osiem!)

Druk nr 1058, przepraszam.

Marszałek Longin Pastusiak:

1058, tak.

(Senator Jerzy Markowski: 1058, tak, przepraszam.)

Czy w tej sprawie ktoś z państwa senatorów ma odmienne zdanie? Nie.

Dziękuję bardzo.

(Senator Jerzy Markowski: Dziękuję bardzo.)

Jak rozumiem, Wysoka Izba przyjęła wszystkie propozycje zgłoszone przez pana senatora.

Pani senator Sienkiewicz.

Senator Krystyna Sienkiewicz:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku, Wysoki Senacie, ja również, powodowana troską o ten bardzo długi, tasiemcowaty, porządek następnego posiedzenia, chciałabym poprosić Wysoką Izbę o uzupełnienie bieżącego porządku obrad, a czynię to zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 8 Regulaminu Senatu. Proponuję dodanie kilku punktów i będę je wymieniała kolejno, zgodnie z poprzednią procedurą.

Najpierw może stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz o zmianie innych ustaw, przedstawione w druku senackim nr 1020. Ustawa została rozpatrzona wczoraj przez komisję i komisja nie proponuje poprawek.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

Czy ktoś ma inne zdanie w tej sprawie?

Jeżeli nie, to dziękuję.

Wysoka Izba przyjęła propozycję uzupełnienia porządku o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz o zmianie innych ustaw.

Bardzo proszę, Pani Senator.

Senator Krystyna Sienkiewicz:

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, zawartej w druku senackim nr 1021, a dotyczącej zmiany podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

To jest incydentalna, niewielka zmiana, również nie proponujemy poprawek.

Marszałek Longin Pastusiak:

Który to jest druk senacki?

(Senator Krystyna Sienkiewicz: 1021.)

1021.

Czy są inne opinie w tej sprawie?

Nie ma.

Stwierdzam, że Wysoka Izba przyjęła propozycję uzupełnienia porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw.

Senator Krystyna Sienkiewicz:

I ponieważ trójka jest liczbą doskonałą, proponuję panu marszałkowi i Wysokiej Izbie jeszcze jedną ustawę, mianowicie ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - druk senacki nr 1022.

Jest to zmiana niewielka, ale niezwykle ważna dla rozliczania umów o udzielanie świadczeń oraz kontraktowania świadczeń opieki zdrowotnej, ponieważ zamienia zasadę kasową na zasadę memoriałową. I to jest istotne już teraz w drugiej połowie roku. Do niej również nie ma poprawek.

Marszałek Longin Pastusiak:

Pani Senator, jak pani proponuje umiejscowić w projekcie porządku zgłaszany przez panią punkt? W którym miejscu?

Senator Krystyna Sienkiewicz:

Panie Marszałku, nie będę nadmiernie ambitna i będę kontenta, jeżeli Wysoka Izba zgodzi się na umieszczenie ich po punkcie osiemnastym...

(Marszałek Longin Pastusiak: Osiemnastym, tak.)

...czyli po podatku akcyzowym, po tych ważnych, merytorycznych ustawach.

Marszałek Longin Pastusiak:

Z ambicją to nie ma nic wspólnego: wyższy numer punktu nie oznacza większej ambicji. Ale, proszę bardzo.

Czy są inne opinie w tej sprawie? Nie ma.

A więc Wysoka Izba przyjęła propozycję uzupełnienia porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Druk senacki nr 1022.

(Senator Krystyna Sienkiewicz: Dziękuję.)

Senator Jaeschke?

(Senator Andrzej Jaeschke: Tak.)

Pan senator Jaeschke, bardzo proszę.

Senator Andrzej Jaeschke:

Dziękuję. Ja również w tej samej intencji, intencji skrócenia porządku obrad na kolejnym posiedzeniu.

W imieniu Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, powołując się na przywoływane już przez kolegów przepisy regulaminu, proponuję wprowadzić do porządku punkt dotyczący stanowiska Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu Fakultatywnego do Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, przyjętego przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku w dniu 18 grudnia 2002 r. Druk senacki nr 1059.

Będę jeszcze skromniejszy niż senator Sienkiewicz i poproszę, aby był to punkt dwudziesty ósmy. Nowy punkt dwudziesty ósmy, czyli umieszczony przed punktem dotyczącym sprawozdania Rady Ministrów z działania ustawy o wolontariacie.

Uprzejmie proszę o przyjęcie tej propozycji.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów ma inną opinię w tej sprawie?

Jeżeli nie, to wprowadzamy wobec tego punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu Fakultatywnego do Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, przyjętego przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku w dniu 18 grudnia 2002 r.

Mimo że jest taka konwencja, ona jest, niestety, na świecie ciągle naruszana.

Pan senator Czaja, bardzo proszę.

Senator Gerard Czaja:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Z upoważnienia komisji pragnę złożyć, na podstawie regulaminu, prośbę o uzupełnienie porządku obrad o punkt : stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

Jest ta ustawa zawarta w druku senackim nr 1010. Dotyczy ona sądów polubownych i są do niej tylko cztery poprawki o charakterze legislacyjnym. W związku z tym dobrze byłoby, aby tę ustawę również uchwalić na obecnym posiedzeniu.

Prosiłbym, aby to był punkt piętnasty. dlatego, że jest to ciąg ustaw związanych z kodeksem cywilnym. Dziękuję.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów zgłasza sprzeciw wobec tej propozycji? Nie widzę.

Wobec tego stwierdzam, że Wysoka Izba wyraziła zgodę na uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

Pan senator Suchański.

Senator Jerzy Suchański:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Z tych samych powodów, opierając się na tych samych przepisach, proszę o uzupełnienie porządku obrad o dwa punkty.

Pierwszy to stanowisko Senatu w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw - to jest druk senacki nr 1036.

(Głos z sali: W którym miejscu?)

Później powiem.

Marszałek Longin Pastusiak:

Proszę bardzo, czy są inne opinie w tej sprawie? Nie widzę.

Wysoka Izba wyraziła zgodę na uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Jerzy Suchański:

Proszę też o uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym. Jest to druk senacki nr 1039.

I jednocześnie wnoszę, aby oba te punkty zostały rozpatrzone po punkcie dziesiątym projektu porządku obrad, czyli po ustawie o Poczcie Polskiej.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję bardzo.

Czy są inne opinie w tej sprawie? Nie ma.

Stwierdzam, że Wysoka Izba wyraziła zgodę na uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie jeszcze zgłosić jakąś propozycję?

Pan senator Biela, bardzo proszę.

Senator Adam Biela:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Na podstawie tych samych przepisów, na które powołali się moi poprzednicy, prosiłbym o uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie niektórych ustaw dotyczących nabywania własności nieruchomości.

Jest to projekt senacki, który po dwóch latach wrócił do Senatu z Sejmu. On dotyczy bardzo ważnej kwestii społecznej: możliwości nabywania przez najemców dawnych mieszkań zakładowych. Dlatego wczoraj odbyły się posiedzenia wyznaczonych przez pana marszałka problemowych komisji, które sporządziły już swoje sprawozdania. Byłoby celowe, żeby jeszcze na tym posiedzeniu ten projekt, tak ważny społecznie, znalazł swoje miejsce.

Marszałek Longin Pastusiak:

Panie Senatorze, czy są gotowe sprawozdania?

Senator Adam Biela:

Są gotowe.

Proponowałbym, jeśli Wysoka Izba uzna to za możliwe, aby to był punkt czwarty dzisiejszego posiedzenia.

(Głosy z sali: Nie, nie.)

No to w takim razie czekam na jakieś inne propozycje.

(Senator Krzysztof Jurgiel: Na końcu.)

(Głos z sali: Jeden z ostatnich.)

(Głos z sali: Im dalej, tym lepiej.)

Tak. Ponieważ było sporo zmian, wobec tego... Jest to druk nr 1037.

Marszałek Longin Pastusiak:

Panie Senatorze, mam informację, że za chwilkę będzie gotowe sprawozdanie. Ale nie jest raczej wskazane, abyśmy jako punkt czwarty to rozpatrywali.

(Senator Adam Biela: Rozumiem. To jako...)

(Głos z sali: Dwudziesty.)

Senator Adam Biela:

Może w tej samej serii, co punkty pana senatora Suchańskiego. Też tam była mowa o ustawie dotyczącej nieruchomości.

(Głos z sali: Na końcu.)

(Senator Jerzy Suchański: Panie Marszałku, może to być po dziesiątym punkcie.)

(Głos z sali: Przed ratyfikacjami.)

(Senator Janusz Bargieł: Przed ratyfikacjami.)

Marszałek Longin Pastusiak:

Pan senator Suchański sugerował, żeby rozpatrywać proponowane przez niego ustawy po punkcie dziesiątym.

(Głos z sali: Przed ratyfikacjami, Panie Marszałku.)

(Senator Adam Biela: Tak, bardzo chętnie.)

Dobrze.

Proszę bardzo, czy są głosy sprzeciwu wobec propozycji zgłoszonej przez pana senatora Bielę?

(Głos z sali: Przed ratyfikacjami?)

Przed ratyfikacjami.

(Senator Adam Biela: Bardzo dobrze.)

Dobrze.

Nie ma sprzeciwu, dziękuję.

Wobec tego Wysoka Izba przyjęła propozycję uzupełnienia porządku obrad o projekt ustawy o nabywaniu własności nieruchomości.

Pan senator Pieniążek, bardzo proszę.

Senator Jerzy Pieniążek:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Szanowni Państwo, komisja rolnictwa ma przygotowane do procedowania dwie ustawy. Gotowa jest ustawa, rozpatrywana wspólnie z drugą komisją, mianowicie ustawa o dopłatach do ubezpieczeń upraw rolnych i zwierząt gospodarskich, zaakceptowana jednogłośnie bez żadnych poprawek. Ona nie powoduje żadnych skutków dla budżecie w bieżącym roku, tylko zakłada stosowne środki na rok następny. Jest to ustawa oczekiwana przez środowiska rolnicze, wzorowana na ustawie hiszpańskiej, na wzorach stosowanych w Unii Europejskiej.

W związku z tym, że nie ma do niej żadnych poprawek, proponuję przełożyć procedowanie z przyszłego tygodnia na bieżący tydzień.

I jeżeli można, to od razu drugą?

(Głos z sali: Numer druku?)

To jest druk nr 1035. Ustawa w obu komisjach została przyjęta bez poprawek.

Marszałek Longin Pastusiak:

Ale ja mam informację, że nie są jeszcze gotowe druki, Panie Senatorze.

(Rozmowy na sali)

(Głos z sali: One będą dzisiaj, Panie Marszałku.

(Głos z sali: Pan zamierza to dzisiaj skończyć?)

(Rozmowy na sali)

A tak w ogóle, proszę państwa, to ja bym proponował, żebyśmy postępowali w sposób cywilizowany, a nie tak, żeby marszałek prowadzący obrady był zaskakiwany różnymi propozycjami, bo w ten sposób powstaje chaos. Poprzednie propozycje były uzgodnione z sekretariatem, mamy pewien plan ułożenia porządku itd. Takich rzeczy się nie robi, w takich sprawach się nie improwizuje.

(Senator Jerzy Pieniążek: Panie Marszałku...)

Panie Senatorze, jest pan doświadczonym senatorem. Ja bym bardzo prosił, żeby nas uprzedzać. A ja, jak ten zdradzany mąż, dowiaduję się ostatni. (Wesołość na sali)

Senator Jerzy Pieniążek:

Panie Marszałku, informuję, że ta propozycja była wczoraj omawiana także w klubie, a więc jest uzgodniona.

Marszałek Longin Pastusiak:

Proszę pana, ale nie została uzgodniona ani z Biurem Legislacyjnym, ani z naszą sekcją...

(Senator Jerzy Pieniążek: Rozumiem. Reszta zależy od woli pana marszałka. Ja ją zgłaszam w imieniu klubu i w imieniu komisji rolnictwa.)

Słucham?

(Głos z sali: Do tych ustaw nie ma poprawek. Zaraz będą gotowe druki, ale to chwilę musi potrwać.)

(Rozmowy na sali)

No dobrze, ale na słowo muszę wierzyć naszym paniom, że za chwilkę będzie sprawozdanie. Ja muszę się opierać na regulaminie i chcę widzieć to sprawozdanie, a ponieważ tego sprawozdania nie ma, więc trochę na wiarę to przyjmujemy. Ja rozumiem, że jesteśmy wierzący, ale dbajmy również o respektowanie regulaminu.

Pan senator Markowski.

Senator Jerzy Markowski:

Panie Marszałku, ja chciałbym powiedzieć, że komisja gospodarki rozpatrzyła projekt tej ustawy i też nie wnosi do niego poprawek. Tym samym argumentuję za wnioskiem senatora Pieniążka.

Marszałek Longin Pastusiak:

No dobrze, ale w trosce o higienę pracy ja bym prosił, żeby na przyszłość uprzedzać. Rzeczywiście jesteśmy zainteresowani tym, żeby wzbogacać dzisiejszy porządek obrad, ponieważ przyszły będzie jeszcze bardziej obfity.

Czy są głosy sprzeciwu wobec propozycji pana senatora Pieniążka? Nie ma.

Jak rozumiem, Wysoka Izba przyjęła tę propozycję.

(Głos z sali: Jedną...)

Czy są inne propozycje rozszerzenia porządku obrad?

(Głos z sali: Nie ma.)

Senator Jerzy Pieniążek:

Panie Marszałku, jeżeli można. Ja próbowałem zgłosić dwie ustawy, ale teraz trzeba by zapytać Biuro Legislacyjne, czy jest gotowe. Jest bowiem druga ustawa, ustawa o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, również przyjęta bez poprawek. Ta ustawa wychodzi naprzeciw naszym propozycjom legislacyjnym, po raz pierwszy zakłada dopłaty z polskiego budżetu do roślin energetycznych, czyli wierzby i róży, a nie powoduje skutków prawnych, bo likwidujemy społeczną radę agencji i przeznaczamy te pieniądze dla rolników, dla plantatorów wierzby i róży.

Stąd sugestia, żeby również ją włączyć, skoro nie ma poprawek, do porządku tego posiedzenia. Tym bardziej że do 31 sierpnia wnioski mogą składać plantatorzy róży i plantatorzy wierzby. Sprawozdanie jest gotowe, podpisywałem je, kierując do pana marszałka, i wiem, że nie ma propozycji poprawek.

Dziękuję. Proszę o rozważenie tego wniosku.

Marszałek Longin Pastusiak:

Proszę bardzo.

Czy są inne głosy w tej sprawie?

(Rozmowy na sali)

(Senator Tadeusz Rzemykowski: Kto da więcej.)

Trwa festiwal propozycji: kto da więcej.

(Głos z sali: Nie ma więcej.)

Jak jest ze sprawozdaniem do tej...

(Senator Jerzy Pieniążek: 1051.)

Będzie, tak? Dobrze.

Jeżeli będzie sprawozdanie, a mamy obietnicę, że sprawozdanie będzie lada moment.

Czy jest sprzeciw wobec tej drugiej propozycji zgłoszonej przez pana senatora Pieniążka?

(Rozmowy na sali)

Nie ma.

(Senator Jerzy Pieniążek: Jak tłumaczyłem, pieniądze... Tak, zostanie jeszcze 100 tysięcy z funkcjonowania tej społecznej...)

(Głos z sali: To już przyszły rząd...)

(Senator Robert Smoktunowicz: Zostanie coś jeszcze?)

(Senator Ryszard Sławiński: My nie zostawiamy dziury, tak jak wy.)

Panie Senatorze, to nie jest debata nad treścią ustawy...

(Senator Jerzy Pieniążek: Ale zostanie jeszcze 100 tysięcy.)

...chodzi tylko o uzasadnienie dla wprowadzenia punktu.

Jeżeli nie ma sprzeciwu, to uznam, że Wysoka Izba przyjęła również drugą propozycję senatora Pieniążka.

Czy są jeszcze inne zgłoszenia do porządku obrad osiemdziesiątego piątego posiedzenia Senatu? Nie ma. Dziękuję.

Stwierdzam, że Senat zatwierdził porządek obrad osiemdziesiątego piątego posiedzenia.

Informuję również, że głosowania w sprawie rozpatrywanych ustaw zostaną przeprowadzone pod koniec posiedzenia, prawdopodobnie w piątek. Przewidujemy głosowanie o godzinie 11.00 w piątek.

Zanim panowie senatorowie wyjdą masowo... Panowie Senatorowie, posłuchajcie jeszcze informacji. Pan senator Kruszewski! Ja wiem, że wszyscy pędzą zaraz do drzwi, prawda, ale proszę się na chwilkę powstrzymać i wysłuchać jeszcze ważnej informacji.

Otóż chcę państwa poinformować, że w piątek o godzinie 10.30 zostanie wykonana zbiorowa pamiątkowa fotografia senatorów piątej kadencji. Panów senatorów, którzy chcieli wyjść, pewnie by nie było na tej fotografii, dlatego pozwoliłem sobie zatrzymać panów senatorów przy drzwiach. Miejscem wykonania zdjęcia będzie taras od strony parku, wejście przez salę nr 179. Oczywiście serdecznie zapraszamy wszystkich państwa senatorów.

(Głosy z sali: O której godzinie?)

O godzinie 10.30. Zapraszamy wszystkich do wspólnej fotografii...

(Głosy z sali: W piątek?)

W piątek. O 10.30 w piątek.

I teraz, jeśli ktoś pragnie opuścić salę, proszę bardzo.

Wysoka Izbo, przystępujemy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.

Ustawa ta została uchwalona przez Sejm w dniu 17 czerwca bieżącego roku. Do Senatu została przekazana 20 czerwca, a następnego dnia, 21 czerwca, zgodnie z naszym regulaminem, skierowałem ją do Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Spraw Unii Europejskiej. Komisje, po rozpatrzeniu ustawy, przygotowały swoje sprawozdania.

Sprawozdania te mają państwo w drukach nr 983A i 983B, a sam tekst ustawy - w druku nr 983.

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, a zarazem sprawozdawcę Komisji Spraw Unii Europejskiej, panią senator Ewę Serocką, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania obu komisji.

Senator Ewa Serocka:

Dziękuję.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!

Mam zaszczyt przedstawić, w imieniu Komisji Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, sprawozdanie z prac nad ustawą prestiżową dla Senatu, o zmianie ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej - druk senacki, jak pan marszałek zaznaczył, nr 983.

Impulsem do zmiany tej ustawy był wyrok Trybunału Konstytucyjnego, w którym orzeczono niezgodność art. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Jak pamiętamy, Senat wniósł poprawki do tej ustawy w marcu 2004 r., ale Sejm je odrzucił. W konsekwencji grupa senatorów zgłosiła do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o zbadanie zgodności z konstytucją treści przepisów tej ustawy. Równolegle Senat podjął inicjatywę ustawodawczą w tej sprawie, ponieważ w trakcie prac legislacyjnych w Senacie, dostrzeżono, iż zapisy ustawy z 11 marca 2004 r. pozostają w sprzeczności z konstytucją, co okazało się słuszne, bo trybunał tak właśnie orzekł.

Po wyroku trybunału Sejm pracował nad dwoma projektami ustaw: senackim i poselskim. Był również trzeci projekt, rządowy, ale ten Sejm odrzucił. Projekt poselski w swej treści uwzględniał inicjatywę Senatu, a ponadto wniósł dodatkowe przepisy do ustawy, które doprecyzowały, zdaniem Sejmu, obowiązki Rady Ministrów wobec Sejmu i Senatu. Nowelizacja ustawy zapewniała udział komisji senackiej w procesie opiniowania projektu aktu prawnego Unii Europejskiej oraz stanowiska rządu w tej sprawie, wprowadziła ponadto obowiązek przedstawiania na piśmie informacji o stanowisku rządu, jakie ma zamiar zająć rząd w Radzie Unii Europejskiej, oraz obowiązek przedstawiania wyjaśnień przez członka, a nie tylko przedstawiciela Rady Ministrów.

Komisja Ustawodawstwa i Praworządności, na posiedzeniu w dniu 28 czerwca 2005 r., przyjęła jedną poprawkę, doprecyzowującą termin przekazania przez Sejm opinii Sejmu i Senatu na temat stanowiska Rady Ministrów. Poprawka została zawarta w druku senackim nr 983A.

Komisja Spraw Unii Europejskiej, na posiedzeniu w dniu 7 lipca 2005 r., rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej i wprowadziła do ustawy pięć poprawek.

Pierwsza poprawka jest tożsama z poprawką Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.

Poprawka druga wykreśla obowiązek składania przez Radę Ministrów na piśmie informacji o stanowisku, jakie Rada Ministrów ma zamiar zająć podczas rozpatrywania projektu w Radzie Unii Europejskiej. Komisja uznała, że byłaby to przesada.

Trzecia poprawka legitymizuje zagadnienie odbywania wspólnych posiedzeń komisji obu izb parlamentu w celu wysłuchania przedstawiciela Rady Ministrów przed rozpatrzeniem projektu aktu prawnego w Radzie Unii Europejskiej. Była to dość kontrowersyjna sprawa, którą również wnosiliśmy w naszych poprzednich poprawkach, ale do tego Sejm ustosunkował się negatywnie. Tym razem konsekwentnie wprowadzamy tę zasadę. Uważamy, że byłoby to ze wszech miar słuszne i staramy się przekonać Sejm do tego, że w niektórych szczególnych przypadkach, kiedy rząd bardzo się spieszy, ma mało czasu, obie komisje mogłyby spotkać się wspólnie. Jeśli ta poprawka zostanie przyjęta przez Sejm, konieczna stanie się nowelizacja Regulaminu Senatu.

Czwarta poprawka upoważnia przedstawiciela Rady Ministrów, a nie członka Rady Ministrów, do przedłożenia Sejmowi i Senatowi stanowiska.

Piąta poprawka jest konsekwencją czwartej, o której przed chwilą mówiłam.

Poprawki zawarte są w druku senackim nr 983B.

Przedstawiając Wysokiej Izbie wyniki prac obu komisji, proszę o przyjęcie wszystkich poprawek, o których mówiłam. Dziękuję państwu za uwagę.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję, Pani Senator.

Czy ktoś z państwa senatorów ma pytanie do pani senator sprawozdawcy? Tak?

Bardzo proszę, pan senator Matusiak.

Senator Ryszard Matusiak:

Panie Marszałku! Pani Przewodnicząca!

Mam pytanie dotyczące art. 9b... art. 9, poselskiego projektu, bo to trafiło do nas z Sejmu. Jak wygląda sprawa dotycząca praw i wolności obywateli? Chodzi o stanowisko organu właściwego na podstawie regulaminów Sejmu i Senatu, wiążące dla Rady Ministrów. Dlaczego ten zapis nie znalazł się w tej ustawie? Chodzi o to wiążące stanowisko.

(Senator Ewa Serocka: Przepraszam, chodzi o art. 1?)

Nie, art. 9.

Art. 9, ale ustawy matki, tak?

Tak, ustawy matki.

(Senator Ewa Serocka: Dobrze.)

Bo chodzi o to, że nie ma jednoznacznego stwierdzenia, że dla Rady Ministrów ma być wiążące stanowisko Senatu i Sejmu. Ja mówię o takim pojęciu, niejako wspólnym... Bo to oczywiście było rozważane na posiedzeniu Sejmu i zostało odrzucone. Jaki jest pani stosunek do tego zapisu, gdyby go wprowadzić? Jaki jest pani pogląd? Chodzi o to wiążące stanowisko, żeby na koniec było to stanowisko Sejmu i Senatu wiążące dla Rady Ministrów w określonych sprawach.

Senator Ewa Serocka:

Art. 9, w następstwie tego, co orzekł Trybunał Konstytucyjny, został poprawiony zgodnie z myślą, która została zawarta w uzasadnieniu przedstawionym przez Trybunał Konstytucyjny.

(Senator Ryszard Matusiak: Ja się z tym zgadzam, tylko pytam, czy nie byłoby właściwe ujęcie w tym zapisie stanowiska wiążącego dla Rady Ministrów.)

To znaczy, uważa pan, że te sformułowania są...

(Senator Ryszard Matusiak: Za miękkie.)

Za miękkie?

(Senator Ryszard Matusiak: Za miękkie.)

One zostały oparte na naszym projekcie, senackim, są tożsame z propozycjami zawartymi w projekcie senackim. W związku z tym uważamy, że...

(Senator Ryszard Matusiak: Ale ja chciałbym wiedzieć, czy właściwe byłoby jakby wzmocnienie tego poprzez taki zapis, że to ma być wiążące dla Rady Ministrów.)

My mamy szczególne uprawnienia, które określa konstytucja, i akurat w tej części możemy tylko takich słów używać. Dlatego takie sformułowanie zastosowaliśmy. Dwie komisje to rozpatrywały, poza tym od ponad roku ten temat był u nas mocno dyskutowany. Pan senator Jaeschke bronił naszego stanowiska w Trybunale Konstytucyjnym. I właśnie takie sformułowanie zaproponowaliśmy jako wystarczające dla dobrej współpracy z Radą Ministrów. Każde inne mogłoby wykraczać poza możliwości Senatu. Senat ma troszkę inne uprawnienia w stosunku do Rady Ministrów, nie ma uprawnień kontrolnych wobec Rady Ministrów.

Senator Ryszard Matusiak:

Ja może doprecyzuję swoją uwagę. Pani Senator, chodzi mi o sformułowanie dotyczące tego, że Sejm pełni kontrolne funkcje wobec...

(Senator Ewa Serocka: Rady Ministrów.)

...organu, jakim jest rząd, Rada Ministrów.

(Senator Ewa Serocka: Tak.)

Senat w tym układzie... Nie jest jasna nasza sytuacja, w sensie...

(Senator Ewa Serocka: Senat nie jest organem kontrolnym.)

Właśnie, oczywiście. W związku z tym... Ja rozumiem, że ta kwestia jest bardzo delikatna i sporna, bo zapisanie jednoznaczne tego, że stanowisko ma być wiążące, spływałoby i na Senat, byłoby to również wiążące. Ale jest to dla mnie jednak pewien dysonans. Bo co to jest opinia? Opinia to jest tylko jakieś stwierdzenie, które nie jest wiążące dla Rady Ministrów. No, tutaj jest pewien problem.

Senator Ewa Serocka:

Ale Rada Ministrów musi - przed udaniem się na posiedzenie Rady Unii Europejskiej - uzgodnić stanowisko i z Sejmem, i z Senatem. Jest to bardzo ważne: musi uzgodnić.

Senator Ryszard Matusiak:

Ja zgadzam się, tylko że w etymologii słów "wiążące" i "uzgodnienie" jest na pewno duża rozbieżność, w samym słownictwie nawet, biorąc pod uwagę pochodzenie tych słów.

(Głos z sali: To już raczej w dyskusji...)

Ja sądzę, że... Dlatego pytam. Ale dobrze, wyrażę swój pogląd w dyskusji. Dziękuję bardzo.

(Senator Ewa Serocka: Dziękuję bardzo.)

Marszałek Longin Pastusiak:

Ja tylko chcę dodać, ponieważ również byłem zaangażowany w tę sprawę, że różnica między stanowiskiem Sejmu i Senatu polegała na tym, że Sejm wychodził z takiego założenia, że ma właśnie władzę kontrolną nad rządem, której Senat nie posiada. Trybunał Konstytucyjny wyszedł jednak z założenia, że wynika to z kompetencji władzy ustawodawczej. Art. 95 konstytucji stanowi, że władza ustawodawcza w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Sejmu i do Senatu. I na tym Trybunał Konstytucyjny opierał swoje ostateczne orzeczenie, przyjmując argumentację Senatu.

Dziękuję bardzo, Pani Senator.

(Senator Ewa Serocka: Dziękuję.)

Jeżeli nie ma innych pytań... Nie ma innych pytań.

Stwierdzam, że ustawa, nad którą w tej chwili procedujemy, została wniesiona jako senacki projekt ustawy, a także projekt poselski i projekt rządowy. Do reprezentowania stanowiska rządu w tej sprawie został upoważniony prezes Rady Ministrów.

Witam w Senacie sekretarza stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, pana ministra Pietrasa, a także podsekretarza stanu w tym urzędzie, pana Tomasza Nowakowskiego, i pragnę zapytać panów ministrów, czy chcieliby przedstawić stanowisko rządu w tej sprawie.

Tak? To bardzo proszę, Panie Ministrze, tutaj, na mównicę.

Sekretarz Stanu
w Urzędzie Komitetu
Integracji Europejskiej
Jarosław Pietras:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ja chciałbym poprzedzić odniesienie się do samych poprawek i pracy Senatu kilkoma uwagami ogólnymi.

Przede wszystkim chciałbym powiedzieć, że rząd bardzo wysoko sobie ceni dotychczasową współpracę, już ponadroczną, z właściwymi komisjami Sejmu i Senatu. Ta ustawa jest niezwykle ważna dla polskiej obecności w Unii Europejskiej. Gwarantuje ona włączenie do grona europejskich organów uczestniczących w realizacji wyników ustaleń podjętych na forum Unii Europejskiej tych właśnie organów Sejmu i Senatu. Dzięki tej ustawie również rząd uzyskuje pewne wzmocnienie stanowiska, jeśli jest ono akceptowane przez obie izby parlamentu. Wielokrotnie rząd negocjował już sprawy ważne dla Polski z takim poczuciem, że ma wsparcie obu izb parlamentu czy odpowiednich komisji tych izb.

W naszej ocenie ustawa ta w praktyce zdała bardzo dobrze egzamin i nie ma właściwie potrzeby dokonywania zmian wykraczających poza to, co jest niezbędne, po pierwsze, w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, a po drugie, w związku z potrzebą skutecznej realizacji tej ustawy w praktyce. Myślę, że wiele przepisów tej ustawy jest wykonywanych w sposób właściwy i dobrze spełnia funkcje, które zostały im przypisane, zapewniając uczestnictwo Sejmu i Senatu w wypracowaniu polskiego stanowiska wobec unijnych aktów prawnych i opiniowanie przez Sejm stanowisk prezentowanych na posiedzeniach Rady Unii Europejskiej.

W ciągu ostatniego okresu została ustalona pewna praktyka, która pozwala na sprawne współdziałanie rządu i parlamentu. Dzięki tej współpracy uzyskaliśmy efekty polegające na wypracowaniu polskiego stanowiska w odniesieniu do ponad czterystu pięćdziesięciu projektów aktów prawnych przed osiemdziesięcioma spotkaniami Rady Unii Europejskiej w ciągu roku tej współpracy. Oznacza to, że praktycznie w ciągu tygodnia opiniowanych jest co najmniej kilka projektów aktów prawnych i praktycznie każdego tygodnia odbywa się jakieś posiedzenie, na którym odpowiednie komisje mają szanse przedstawić swoje stanowisko. A rząd przekazywał komisjom nie tylko projekty stanowisk dotyczących aktów prawnych otrzymywanych już po naszym przystąpieniu do Unii, ale także przygotował i przedstawił stanowiska do wszystkich pozostałych aktów prawnych, które są obecnie przedmiotem dyskusji w ramach Rady Unii Europejskiej. Wyszliśmy bowiem z założenia, że jeśli proces legislacyjny rozpoczął się nawet kilka lat temu w Unii Europejskiej, ale jeszcze się nie zakończył, to mimo wszystko powinniśmy także wobec tych aktów, które kiedyś tam rozpoczęły swój żywot, uzyskać wsparcie ze strony odpowiednich komisji Sejmu i Senatu. Dotychczas rząd przekazał swoje stanowiska wobec ponad dwustu pięćdziesięciu takich projektów.

Myślę, że w tej chwili, dzięki temu, że najpierw zajmujemy stanowisko wobec projektu aktu prawnego, potem mamy dyskusję w różnych organach Unii Europejskiej, a na koniec przedstawiamy stanowisko rządu na forum Rady Unii Europejskiej, komisje parlamentu mają szansę z odpowiednim wyprzedzeniem przygotować się i zaprezentować swoją opinię wobec tych projektów. Zdaniem rządu, przepisy ustawy pozostawiają pewną możliwość elastycznego reagowania przez Sejm, Senat i rząd na stale zmieniającą się sytuację w Unii Europejskiej. Ta elastyczność, w związku z dynamiką rozwoju sytuacji w Unii Europejskiej, jest bardzo ważna. Usztywnienie przepisów doprowadziłoby więc do sytuacji, w której nadmiernie obciążeni procedurami, stracilibyśmy z oczu samą istotę problemów, o których dyskutujemy w Unii Europejskiej. Zdaniem rządu, ta bardzo dobra współpraca nie wskazuje na konieczność dokonania zbyt daleko idącej nowelizacji, a jedynie na potrzebę wprowadzenia tych zmian, które były tutaj dyskutowane. Z dotychczasowych dyskusji na posiedzeniach komisji wnoszę, że Wysoka Izba podziela taką ocenę.

Jeśli chodzi o zakres zmian w projekcie ustawy, to chciałbym, Panie Marszałku, podzielić te zmiany jak gdyby na dwie grupy. Po pierwsze, są to zmiany, które wynikają z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawie niezgodności art. 9 ustawy z konstytucją, a po drugie, zmiany polegające na uszczegółowieniu procedur przewidzianych w dotychczasowych przepisach ustawy.

Pierwsza grupa zmian, tych wynikających z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, nie budzi żadnych kontrowersji i rząd w pełni te zmiany popiera. Rząd był gotów poprzednio i jest gotów obecnie, niezależnie od wprowadzenia tego przepisu do ustawy, przedstawiać informację w trybie art. 9 zarówno komisji sejmowej, jak i senackiej. Nie widzimy w tym żadnego problemu, zresztą kilkakrotnie już deklarowaliśmy taką gotowość. Praktyczna realizacja tej propozycji jest jednak uzależniona od ustalenia przez właściwe organy Sejmu i Senatu proceduralnych aspektów tego zagadnienia. Rząd w każdym razie jest do tego przygotowany.

Jeśli zaś chodzi o drugą grupę zmian, a mianowicie poprawki, które zostały zaproponowane przez komisje senackie, to chciałbym powiedzieć bardzo wyraźnie, że rząd pozytywnie ocenia wszystkie propozycje poprawek zawartych w projekcie uchwały Senatu, służących doprecyzowaniu przepisów ustawy. Rząd pozytywnie ocenia zmodyfikowaną w ten sposób ustawę, mimo że nakłada ona na rząd dodatkowe obowiązki. Chciałbym bowiem wyraźnie powiedzieć, że te poprawki wprowadzają pewien dodatkowy przymus, nakładają dodatkowy obowiązek na administrację państwową, na ministrów, na resorty. Uważamy jednak, że zaowocuje to lepszym współdziałaniem w niezwykle istotnych sprawach, o których dyskutujemy na różnych forach Unii Europejskiej. Niewprowadzenie tych poprawek doprowadziłoby, w opinii rządu, do nadmiernego usztywnienia przepisów i w konsekwencji do utrudnienia dotychczasowej współpracy.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, konkludując, chciałbym jeszcze raz podkreślić, że rząd w pełni popiera zmiany zaproponowane przez senatorów i przedłożone dzisiaj do rozpatrzenia przez Wysoką Izbę. Dziękuję.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Proszę jeszcze przez chwilkę pozostać, bo zgodnie z naszym regulaminem teraz państwo senatorowie mają prawo zadawać panu pytania.

Pan senator Wittbrodt.

Senator Edmund Wittbrodt:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, dziękując za pozytywną ocenę rządu, dotyczącą współpracy z naszą Komisją Spraw Unii Europejskiej, chciałbym zapytać, czy były opinie, bo my bardzo często przedstawialiśmy negatywne opinie do dyrektyw i innych aktów prawnych, które miały potem wpływ na ostateczne decyzje. Czy pan minister mógłby podać takie przykłady?

Sekretarz Stanu
w Urzędzie Komitetu
Integracji Europejskiej
Jarosław Pietras:

Panie Marszałku! Panie Senatorze!

Ja podzieliłbym opinie płynące zarówno z komisji sejmowej, jak i senackiej na trzy kategorie. Po pierwsze, opinie, które wskazywały na zbieżność stanowiska obu komisji lub jednej z komisji ze stanowiskiem rządowym. To właściwie może być powodem... Mogą być tego różne przyczyny, między innymi wcześniejsza praca czy dyskusja nad pewnymi problemami, które potem są omawiane w Unii Europejskiej, ponieważ istnieje zgoda w odniesieniu do rozwiązań przyjmowanych w Polsce, ona istnieje także jako zgoda w odniesieniu do tego samego kierunku myślenia wobec prac na forum Unii Europejskiej.

Po drugie, często opinia komisji sejmowej czy senackiej wobec projektu aktu prawa europejskiego była negatywna, ale rząd w tej samej sprawie również przedstawiał opinię krytyczną. Fakt, że tamta opinia była krytyczna, tylko dodatkowo wzmacniał przekonanie rządu, że w tej sprawie powinien występować, tak jak zamierzał, dość krytycznie, nawet jeśli na początku nie był do tego w pełni przekonany, nie był pewny, czy nie będzie osamotniony, gdy będzie występował krytycznie.

Po trzecie, chodzi o sytuację, w której opinie jednej lub drugiej komisji były zdecydowanie inne niż wyjściowe stanowisko rządu. Takich przypadków nie jest specjalnie dużo, tak naprawdę sytuacji, w których opinie się różniły, rząd różnił się od komisji w swojej krytycznej albo pozytywnej ocenie, nie było szczególnie dużo.

Mogę powiedzieć o jednym przypadku. Jest to przypadek, nad którym dyskutowano w komisji, właściwie już trochę ex post. Dotyczy to projektu dyrektywy o zdolności patentowej wynalazków czy innowacji dokonanych w oparciu o komputer, w przypadku którego negatywna opinia komisji była przyjęta już po głosowaniu na posiedzeniu Rady, bardzo mocno wtedy nad tym dyskutowano, ale Polska zajęła wówczas stanowisko... Po prostu wstrzymała się. Wstrzymanie się tak naprawdę w tym przypadku oznaczało, można powiedzieć, stanowisko negatywne w tym sensie, że nie pozwalało ono na zgrupowanie wystarczającej liczby głosów za. I właściwie dyskusja z komisjami sejmową i senacką, już nie pamiętam, czy było to na posiedzeniu komisji senackiej, ale na sejmowej było, była dyskusją, która jednak umocniła rząd w przekonaniu, że w sprawie tej dyrektywy powinien zajmować bardziej krytyczne stanowisko. Faktem jest, że zakończyła ona, że tak powiem, swój żywot na forum Rady relatywnie wcześniej, ale zakończyła swoje, powiedzmy, funkcjonowanie jako projekt, w Parlamencie Europejskim nie weszła do fazy przyjęcia, więc w tym sensie to też miało znaczenie.

Mógłbym poszukać, i spróbuję to zrobić, odniesienia do wszystkich tych przypadków, w których Senat, komisja senacka zajęła opinię inną niż rząd, aczkolwiek mam wrażenie, że w większości wypadków, gdy występowała krytyczna opinia Senatu, była również krytyczna opinia rządu, więc nie było rozbieżności, choć była to krytyczna opinia o danym projekcie aktu prawa europejskiego.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów ma jeszcze pytanie?

Jeśli nie, to ja mam pytanie, Panie Ministrze.

Otóż rytm pracy Komisji Spraw Unii Europejskiej, zarówno komisji senackiej, jak i sejmowej, nie jest determinowany programem legislacyjnym Sejmu czy Senatu, a jest określany napływem dokumentów z Brukseli, które kierowane są przez rząd do komisji, i to wymusza po prostu bardzo systematyczny tryb pracy tych komisji. Zbliża się okres wakacji, sierpień, wrzesień, wtedy Sejm i Senat nie pracują, a dokumenty pewnie w dalszym ciągu będą napływały. Jak pan sobie wyobraża współpracę rządu z obiema komisjami w tym czasie, kiedy parlament nie pracuje, a komisje właściwie powinny opiniować dokumenty, które będą do nich napływały?

Sekretarz Stanu
w Urzędzie Komitetu
Integracji Europejskiej
Jarosław Pietras:

Panie Marszałku, my przeżyliśmy już podobny okres, był to mianowicie lipiec i sierpień ubiegłego roku, na samym początku funkcjonowania tej ustawy i wówczas okazało się, że mamy do czynienia z pewnym zahamowaniem prac legislacyjnych również na poziomie europejskim. Było znacznie mniej posiedzeń różnych organów europejskich, pojawiało się mniej projektów, co oczywiście oznaczało mniejszą intensywność prac i w rezultacie komisja sejmowa miała krótką przerwę, dwu- czy trzytygodniową w sierpniu ubiegłego roku.

Myślę, że w sensie praktycznym obecnie nie ma takiego dużego problemu, żeby sobie poradzić ze strumieniem płynących w tym czasie dokumentów unijnych. Po pierwsze, w tym okresie staje się on mniejszy, a po drugie, w przypadku tych projektów, gdy pojawiają się one w tym okresie, jeśli się pojawiają jako projekty, zanim rozwinie się nad nimi dyskusja, zazwyczaj nadchodzi wrzesień, ponieważ po pojawieniu się projektu pierwsze dyskusje, pierwsze spotkania grup roboczych odbywają się we wrześniu. Można powiedzieć, że w odniesieniu do tych projektów nie powinno być specjalnie dużo problemów.

Jeśli chodzi o posiedzenia rad Unii Europejskiej, to będą się one kończyły jeszcze przed końcem lipca, a potem rozpoczną się dopiero pod koniec sierpnia, czyli też jest tu pewna luka, która pozwala na znacznie spokojniejsze przejrzenie wszystkich dokumentów, ale jednocześnie oznacza, że komisje senacka i sejmowa powinny jednak pracować stosunkowo długo w ciągu pierwszego miesiąca wakacji i zacząć pracę znacznie wcześniej, zanim rozpoczną się regularne prace. W tym przypadku także okres pewnego zastoju prac parlamentarnych między jedną a drugą kadencją musi być wypełniony pewną konsekwentną, stałą, ciągłą pracą komisji, co zresztą zostało przewidziane w odniesieniu do prac tych komisji, zostało zagwarantowane to, że nie będzie miała zastosowania zasada braku kontynuacji, dyskontynuacji. Wydaje się, że to jest bardzo ważne, bo okres przejściowy między jedną a drugą kadencją może potrwać przynajmniej kilka tygodni, a jest to czas intensywnych prac legislacyjnych na forum Unii Europejskiej. Chciałbym zresztą podkreślić, że to był jeden z powodów czy motywów tego, że rząd, wnosząc swoje poprawki czy projekt zmiany tej ustawy, proponował, aby w odniesieniu do przepisów ustaw, które dostosowują prawo europejskie, nie stosować zasady dyskontynuacji, chodzi o to, aby praca mogła się toczyć dalej.

Ponieważ w Sejmie ta poprawka czy ta idea nie uzyskała poparcia, nie znalazła się zatem w ustawie przedłożonej do rozważenia Senatowi, to sądzę, że w tej chwili nie ma możliwości, aby do niej wrócić, aczkolwiek, moim zdaniem, z punktu widzenia dbałości o jakość naszego uczestnictwa w pracach Unii Europejskiej brak dyskontynuacji czy kontynuowanie prac, nawet w tym okresie pomiędzy jedną a drugą kadencją, byłoby niezwykle pomocne.

Marszałek Longin Pastusiak:

Panie Ministrze, sprawa jest znacznie poważniejsza, nie chodzi tylko o sierpień, dlatego że zgodnie z konstytucją Sejm czwartej kadencji i Senat piątej kadencji będą funkcjonowały do pierwszego dnia posiedzenia nowo wybranego parlamentu, co nastąpi pewnie nie wcześniej niż około 20 października, a wrzesień i październik to nie jest okres urlopowy w Unii Europejskiej i strumień dokumentów będzie bardzo duży, poza tym utworzenie nowej komisji też może zająć parę tygodni. W związku z tym w moim pytaniu chciałem wyrazić obawę o to, czy rząd nie wymyka się spod kontroli parlamentu w tak ważnej dziedzinie, jaką jest sprawa naszego stanowiska i polityki wobec Unii Europejskiej. Tylko to było moją intencją.

Sekretarz Stanu
w Urzędzie Komitetu
Integracji Europejskiej
Jarosław Pietras:

Panie Marszałku, jeśli mogę odpowiedzieć, to z tego, co rozumiem, prace komisji sejmowej i senackiej w okresie do pierwszego posiedzenia przyszłego Sejmu będą się jednak toczyły w normalnym rytmie, więc przynajmniej komisje sejmowa i senacka będą miały szansę przyglądać się temu, co robi rząd, opiniować i pracować, tak jak w normalnym układzie.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

Pan senator Cybulski, przewodniczący senackiej Komisji Spraw Unii Europejskiej, bardzo uważnie słuchał tego, co pan mówi.

Nie ma innych pytań? Nie ma.

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o naszych standardowych wymogach.

Jako pierwszy i jedyny zapisany do dyskusji jest pan senator Matusiak.

Panie Senatorze, bardzo proszę o zabranie głosu.

Senator Ryszard Matusiak:

Panie Marszałku! Panowie Ministrowie!

Nie zabierałbym głosu w debacie ani w dyskusji, ale spowodowane to jest moim wcześniejszym zapytaniem skierowanym do pani przewodniczącej, sprawozdawcy, koleżanki senator i odniosę się jednak do wypowiedzi pana ministra Pietrasa. Związane to jest niejako z moim jednak dobrym przeczuciem, że sprawa jest nie do końca jasna. Dlaczego? Oczywiście konstytucja, decyzja Trybunału Konstytucyjnego dała Senatowi w tej materii większe uprawnienia, jest ona jednoznaczna i doprowadza do tego, że Senat jest równoważnym partnerem w tak ważnej sprawie, jaką jest opiniowanie aktów wchodzących do ustaw Unii Europejskiej i nie tylko. Jest to duży postęp, jeśli chodzi o naszą Izbę, Izbę, w której teraz jesteśmy. Odniosę się jednak do jednej, bardzo istotnej sprawy.

Pan minister zaznaczył, że opinie są albo pomocne, albo zbieżne, albo rozbieżne, a i tak rząd podejmuje decyzje. Dlatego mówię, że moje zapytanie i ten zapis "wiążące" są jednak ważkie. Oczywiście można się spierać, jak to jest ujęte konstytucyjnie, bo rząd wykonuje, jest decydentem, ale funkcję kontrolną pełni Sejm i ustawodawczą Sejm i Senat, taki jest u nas podział władzy konstytucyjnej i kompetencyjnej. Z tym że właśnie jest ten moment, moment przejścia między opinią a decyzją. Decyduje rząd i on podejmuje w imieniu naszego kraju niekiedy wiążące decyzje w Unii Europejskiej. Jest tu pewien dysonans, dlatego że czasem w kluczowych sprawach Sejm i Senat mogą mieć inny pogląd, a okazuje się, że rząd i tak podejmie decyzje sam.

Oczywiście rozumiem to, że jest głosowanie, zaznaczył to pan minister, trzeba znaleźć partnerów, aby przeforsować swoją opinię, swoje stanowisko w tych izbach, w komisjach europejskich, ale zaznaczam, że jest to bardzo ważna sprawa, bo okazuje się, że jest pewien, powiedziałbym, niedowład, jeśli chodzi o opinię, o stanowisko i wiążące niejako zalecenia. W niedługim czasie może się na przykład okazać, i daj Boże, żeby tak nie było, że wystąpią daleko idące rozbieżności w opiniach między rządem a Sejmem i Senatem, jednocześnie może się okazać, że te sprawy będą, ja przestrzegam, mogą być bardzo znaczące, a ani jedna, ani druga Izba nie będzie miała żadnego znaczenia i wpływu, chyba że będzie chciała odwoływać rządy. To też jest niebezpieczne, bo wtedy zapanowałby chaos kompetencyjny i w ogóle chaos, jeżeli chodzi o organizację państwa.

Dlatego zaznaczam, że nie do końca jestem przekonany co do słuszności poglądu, iż nie jest to wiążące. Tak się mediuje, tak długo się negocjuje, aż znajdzie się kompromis, rozwiązanie, a w tym przypadku niestety jest to daleko idąca rozbieżność. Z tą uwagą i z moją obawą chciałbym państwa zostawić. W moim odczuciu ma to duże znaczenie w dłuższej perspektywie, bo cały czas dysonans jest i będzie, i to bardzo poważny. Dziękuję bardzo.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję panu senatorowi.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Nie zgłoszono również żadnych wniosków legislacyjnych do tej ustawy.

W tej sytuacji informuję, że głosowania w sprawie ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej zostaną przeprowadzone pod koniec obecnego posiedzenia.

(Rozmowy na sali)

Tak, proszę państwa, w sytuacji gdy rzeczywiście obie komisje przedstawiły dwa różne wnioski o charakterze legislacyjnym, istnieje taki obowiązek, aby obie komisje się spotkały, opracowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie i zajęły stanowisko wobec tych wniosków. W związku z tym proszę Komisję Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisję Spraw Unii Europejskiej o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przedstawienie jednolitego sprawozdania. Dziękuję.

Głosowania, tak jak powiedziałem, zostaną przeprowadzone pod koniec obecnego posiedzenia, w piątek przed południem.

Dziękuję obu panom ministrom za udział w posiedzeniu i ustosunkowanie się do tej ustawy.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Przypominam, że ta ustawa była uchwalona przez Sejm 17 czerwca, a 20 czerwca została przekazana do Senatu. Następnego dnia skierowałem ją do dwóch komisji, do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, a także do Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych. Sprawozdania te macie państwo w drukach nr 984A i nr 984B, zaś tekst ustawy zawarty jest w druku nr 984.

Proszę sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Zbyszka Piwońskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Zbyszko Piwoński:

Panie Marszałku! Pani Minister! Panie i Panowie Senatorowie!

Rozpatrujemy dzisiaj szczególną ustawę, która w moim przekonaniu w znaczący sposób zdynamizuje rozwój i poprawi jakość szeroko pojętych usług publicznych, stwarza ona bowiem możliwości łączenia wysiłku finansowego i materialnego podmiotów publicznych i prywatnych. Oczywiście ten wspólny wysiłek zmierzać będzie do budowy, względnie poszerzenia zakresu usług publicznych dla lokalnej społeczności. Tym samym przyczyni się to do przyspieszenia realizacji zadań, które są przypisane ustawowo określonym podmiotom publicznym, z uwagi na to, że poszerzy ich możliwości finansowe, wykorzystując do tego celu środki prywatne.

Co oznacza partnerstwo publiczno-prywatne? Nie jest to prywatyzacja, czasami mogłoby to rodzić takie skojarzenie, nie stanowi też ono zadania typu zleconego do wykonania przez podmiot prywatny, tego, na co czasami obecne ustawodawstwo daje szansę i mamy z tym do czynienia, nie jest też działalnością charytatywną, nie jest tak, że oto podmiot prywatny przeznacza swoje środki na realizację takiego czy innego celu publicznego. Jest to po prostu partnerstwo dwóch podmiotów, publicznego i prywatnego, do realizacji jednego wspólnego celu, a tym celem jest właśnie zadanie publiczne. Jest to zadanie nowe, które do tej pory nie występowało w naszym ustawodawstwie, zadanie, które nie zdejmuje odpowiedzialności, co chcę podkreślić, z podmiotu publicznego za zadanie, które jest do wykonania. Ten podmiot cały czas ponosi współodpowiedzialność, mając też kontrolę nad działalnością, wspólną działalnością, powstałą w wyniku skoncentrowania środków publicznych i prywatnych.

Doświadczenia innych krajów - w Europie można by szczególnie wymienić Wielką Brytanię i Irlandię - wskazują na to, że dzięki takim rozwiązaniom prawnym możliwości realizacji zadań, jakie zostały stworzone, zostały znacznie przyspieszone i poszerzone.

Mamy też w Polsce przykład, aczkolwiek nieokreślony żadną ustawą. Wspomnę tutaj o przedsięwzięciu, które zostało podjęte w okresie międzywojennym. Mianowicie w wyniku partnerstwa państwowego, realizowanego przez taki podmiot, jak Polskie Koleje Państwowe, i prywatnych właścicieli kopalń, wspólnym wysiłkiem zbudowany został odcinek drogi węglowej, która później wspólnie była eksploatowana i przynosiła korzyści zarówno jednej, jak i drugiej stronie.

Przytaczam te przykłady, ażeby wskazać na to, że jest to ważne i cenne rozwiązanie, które w moim przekonaniu może w znacznym stopniu przyczynić się do przyspieszenia realizacji wielu zadań i jednocześnie sprawić, by standardy świadczonych usług były coraz to lepsze.

Ustawa zawiera wiele obwarowań i wskazuje bardzo precyzyjnie zasady, na jakich ma być zawarta umowa partnerska - cały rozdział 4 określa te zasady. Określa również precyzyjnie powinności, jakie spoczywają na podmiotach, a mianowicie: bezpośrednio po zawarciu umowy - zarejestrowanie u ministra gospodarki. W każdym przypadku, kiedy zaangażowane zostaną środki budżetowe, wymagana jest zgoda ministra finansów. Umowa ta musi być poprzedzona wyjątkowo wnikliwą analizą. Zadania, które będą podlegały tej analizie, zostaną określone w szczegółowym akcie prawnym, wydanym w tej sprawie - delegacja do tego znajduje się w tej ustawie.

Sam dobór partnerów do zawarcia takiej umowy określają rozdziały 2 i 3. Kierowany będzie on na podstawie zasad, jakie są zawarte w ustawie o zamówieniach publicznych. Podkreślam ten fakt dlatego, że znaczna część tej ustawy zawiera właśnie te wszystkie obwarowania, które sprawią - powinny sprawić - że ustawa ta będzie właściwym dokumentem, że zachowana zostanie równowaga pomiędzy partnerami, którzy występują w ustawie. A jednocześnie - że ustawa nie będzie budziła takich zastrzeżeń, iż oto w wyniku połączenia środków, zwłaszcza środków finansowych publicznych i prywatnych, może się rodzić określone podejrzenie o zawłaszczeniu czy ewentualnie elementach korupcji.

Ustawa ta również może doprowadzić w określonej sytuacji do powołania spółki - art. 19 szczegółowo omawia tę sprawę - z uwagi na to, że mówiąc o podmiocie publicznym nie mamy na myśli jedynie takich instytucji jak poszczególne jednostki samorządu terytorialnego czy organa administracji rządowej, ale również im podległe jednostki naukowe, edukacyjne, ochrony zdrowia i inne, które mogą występować jako ten podmiot publiczny w umowie z podmiotami prywatnymi.

Wiele też miejsca w ustawie zostało poświęcone sprawom związanym z sytuacją, kiedy zostanie zakończona działalność objęta tą ustawą. Trzeba się liczyć z taką możliwością. Umowa może działać w określonym czasie i wówczas będzie musiało nastąpić rozliczenie między poszczególnymi podmiotami, zarówno tym publicznym, jak i prywatnym. Szczegółowo i precyzyjnie określa się zasady: kiedy, jak i na jakich warunkach zostanie dokonane to rozliczenie.

Przewiduje się również taką sytuację, w której jeden podmiot może być zastąpiony przez inny.

Czyli tym samym ten wielomiesięczny wysiłek, który poprzedził przygotowanie tej ustawy, w moim przekonaniu sprawił, że ustawa rozwiązuje wszystkie ewentualne wątpliwości, które mogą się zrodzić przy przystąpieniu do podpisania takiej partnerskiej umowy.

Poprawki, które zgłaszała nasza komisja, w większości są zbieżne z poprawkami drugiej komisji, Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych. One nie wnoszą specjalnie zmian merytorycznych, za wyjątkiem jednej. I do niej chcę się odwołać - a właściwie do dwóch poprawek, których nie ma w sprawozdaniu Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, mianowicie do poprawek: czwartej i szóstej.

Poprawka czwarta wykreśla z tej ustawy art. 38, w którym ustawodawca odwołuje się do niestety już nieistniejącej ustawy o finansach publicznych. Może nie nieistniejącej, bo ona jeszcze jest, ale też kilka tygodni temu przyjęliśmy nową ustawę o finansach publicznych. I dlatego nasza komisja proponuje przyjęcie dodatkowego art. 44a, który już odwołuje się do zapisu zawartego w nowej ustawie, aczkolwiek brak jest adresu publikacyjnego, bo ustawa ta i nasze poprawki zostały rozpatrzone przez Sejm, ale jeszcze nie jest to podpisane i opublikowane. Z tego tytułu ten zapis jest z pewnymi lukami zawarty w art. 44a, ale z podobną praktyką już mieliśmy do czynienia niejednokrotnie.

Ta poprawka wyczerpuje znamiona i potrzeby szybkiej nowelizacji tej ustawy, jako że uprzedzając to, co musiałoby nastąpić w określonym czasie, już w tej ustawie odwołujemy się do nowo przyjętej ustawy.

Panie i Panowie Senatorowie, jak już wspomniałem na wstępie, jest to szczególna, ważna ustawa, w stosunku do której przynajmniej ja osobiście żywię nadzieję, że zaowocuje ona efektami, które będą odczuwalne w naszym życiu publicznym i w gospodarce.

Jest to sukces międzyresortowego zespołu, którym kierowała pani minister Herbst. Chciałbym pogratulować tego pani minister, ponieważ wymagało to wielu wnikliwych analiz, przewidywania różnych możliwości i po wielomiesięcznej pracy - bo praca ta trwała przez wiele miesięcy - zakończone zostało przedstawioną tu ustawą, która została przyjęta zarówno w Sejmie, jak i w naszych komisjach, w całości, w tej postaci, z tymi poprawkami.

Żeby już później nie zabierać głosu, chcę jednocześnie poinformować, że złożę jeszcze kilka dodatkowych poprawek, które były przedmiotem obrad komisji i dlatego o nich mówię teraz. Wprawdzie będą one już figurowały jako moje poprawki, ale były one przedmiotem naszych obrad w komisji. Jednak z uwagi na to, że wymagały jeszcze dopracowania, które nastąpiło już po posiedzeniu komisji, złożę je, Panie Marszałku, jako moje poprawki.

Marszałek Longin Pastusiak:

Dziękuję.

(Senator Zbyszko Piwoński: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję panu senatorowi.

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, pana senatora Bogusława Mąsiora, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Bogusław Mąsior:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Pan senator Piwoński bardzo szczegółowo omówił ustawę i ja będę się starał tego nie powtarzać.

Przypomnę tylko, że ta ustawa jest ustawą ramową. Jest kilka państw na świecie, które mają tego rodzaju ustawodawstwo; w Europie jest to jedynie Irlandia. Szacuje się, że w Polsce będą zawierane transakcje na około 1 miliarda 500 milionów dolarów właśnie w typie partnerstwa publiczno-prywatnego, w oparciu o wzory z Wielkiej Brytanii, gdzie oszczędności w tego rodzaju przedsięwzięciach wynoszą około 17%. Łatwo wyliczyć, że po wdrożeniu w życie tej ustawy minimum 150 milionów dolarów rocznie to będą oszczędności w sektorze publicznym, dla finansów publicznych w Polsce.

Ustawa daje korzyści sektorowi publicznemu w związku z tym, że nakłady finansowe potrzebne na realizację zadań publicznych będą ponoszone przez partnerów prywatnych. Daje również możliwość lepszej absorpcji środków pomocowych Unii Europejskiej, ponieważ partner publiczny, starający się o wsparcie finansowe Unii Europejskiej, może wskazać na wkład sektora prywatnego jako wymagane współfinansowanie projektu.

Ustawa w realizacji powinna zmniejszyć napięcia w budżetach samorządów i równocześnie w budżecie państwa.

Zakłada się w ramach realizacji umów o partnerstwie publiczno-prywatnym wieloletnie planowanie finansowe. To również pozwoli na bardziej sensowną, bardziej zorganizowaną realizację zadań publicznych.

Powszechne stosowanie partnerstwa publiczno-prywatnego powinno się przyczynić do znacznych oszczędności w wyniku obniżki i kosztów inwestycji, i kosztów świadczenia usług w zakresie użyteczności publicznej.

Ustawa na pewno będzie miała korzystny wpływ na rynek pracy, ponieważ zwiększy się liczba przedsięwzięć w zakresie infrastruktury, powstaną nowe... Będą się rozwijały małe i średnie przedsiębiorstwa, przewiduje się również wzrost usług świadczonych w branży doradczej oraz przez firmy prawnicze, które będą angażowane zarówno przez podmioty prywatne, jak i podmioty publiczne, do przygotowania przedsięwzięć w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego.

Szybszy rozwój inwestycji infrastrukturalnych pozwoli na wzrost konkurencyjności Polski, pozwoli również na wzrost konkurencyjności do tej pory zaniedbanych regionów Polski i łatwiejszy napływ inwestycji do tych regionów.

Należy podkreślić, że uregulowane przez tę ustawę rozwiązania są potrzebne szczególnie samorządom terytorialnym, odpowiedzialnym za realizację większości zadań publicznych i projektów infrastrukturalnych.

Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych w czasie debaty nad tą ustawą korzystała z opinii pani minister Herbst, ale zapoznawaliśmy się również z uwagami, które napłynęły do komisji od kilku instytucji, między innymi od BCC.

W ramach dyskusji na posiedzeniu komisji przyjętych zostało pięć poprawek, które są zawarte w druku nr 984B. To są poprawki w zasadzie redakcyjne. Poprawka czwarta, dotycząca art. 28, który mówi o obowiązkach, jakie ciążą na ministrze do spraw gospodarki, przewiduje, że minister gospodarki nie tylko będzie dokonywał analiz i ocen funkcjonowania partnerstwa publiczno-prywatnego, ze szczególnym uwzględnieniem stanu i perspektyw zaangażowania finansowego sektora prywatnego, ale również będzie opracowywał i upowszechniał przykładowe wzory umów o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Była dosyć długa dyskusja o tym, czy należy taki obowiązek nałożyć na ministra gospodarki. Komisja doszła do wniosku, że w związku z tym, iż ta ustawa jest nowa, należy pokazywać, upowszechniać wzory umów, które mogą służyć tym wszystkim, którzy z tego partnerstwa publiczno-prywatnego chcą skorzystać.

Ustawa wejdzie w życie z trzydziestodniowym vacatio legis. Tak jak mówił pan senator Piwoński, jest ona oczekiwana, pozwoli na zwiększenie inwestycji w zakresie infrastruktury, na pełną realizację zadań ciążących na samorządach terytorialnych.

W imieniu Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych proszę Wysoki Senat o przyjęcie ustawy z poprawkami zawartymi w druku nr 984B.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Kazimierz Kutz)

Wicemarszałek Kazimierz Kutz:

Dziękuję senatorowi za sprawozdanie.

A teraz, zgodnie z regulaminem, senatorowie mogą stawiać pytania sprawozdawcom. Czy są pytania do...

Bardzo proszę, senator Romaszewski. Do kogo?

Senator Zbigniew Romaszewski:

Do któregokolwiek sprawozdawcy.

Chodzi mi po prostu o to, gdzie wychodzimy...

(Wicemarszałek Kazimierz Kutz: Ale niech pan wskaże, do kogo jest to pytanie, bo "którykolwiek" to jest takie...)

Proszę bardzo, w takim razie do senatora Mąsiora.

Chciałbym powiedzieć, że w zasadzie, jeżeli chodzi o partnerstwo publiczno-prywatne, to my z takim partnerstwem mamy do czynienia już pewnie dziesięć lat albo ponad dziesięć lat przy budowie autostrad.

O ile naprzód wychodzi ta ustawa i czym ona się różni od tego, cośmy napisali w ustawie o autostradach?

Wicemarszałek Kazimierz Kutz:

Proszę.

Senator Bogusław Mąsior:

Pan senator dobrze wie, że akurat wokół budowy autostrad, szczególnie jednej, jest wiele dyskusji, dotyczących właśnie tego partnerstwa publiczno-prywatnego. Ja nie chcę do tego wracać, bo akurat tym się komisja nie zajmowała, ale ustawa, o której dzisiaj debatujemy, dokładnie określa, precyzuje warunki, jakie powinny spełniać umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Nie jestem w stanie dzisiaj panu senatorowi powiedzieć, jakie były luki w tej poprzedniej ustawie, ale prawdą jest, że dzisiaj wszystko, co się dzieje na styku sektora prywatnego i publicznego, może być albo jest podważane i dyskutowane na dziesiątki sposobów.

Ta ustawa jest ustawą ramową, to nie jest ścisła instrukcja, jak należy postępować. Ona zostawia pewną dowolność, ale równocześnie określa, czym się powinny kierować podmioty przy zawieraniu umów publiczno-prywatnych; mówi, że obowiązuje prawo polskie, że w określonych działaniach obowiązuje ustawa o zamówieniach publicznych.

Ta ustawa nakłada również obowiązki kontroli, zarówno na ministra finansów nad tym, co jest współfinansowane z budżetu państwa, jak i na ministra gospodarki nad tymi wszystkimi umowami, które są zawierane w ramach tego partnerstwa publiczno-prywatnego.

Rozumiem, Panie Senatorze, że jest dekalog i właściwie można by było dyskutować, czy on sam wystarczy. Ta ustawa nie daje gwarancji, że w ramach tego partnerstwa publiczno-prywatnego w żadnym miejscu nie będzie kryminogennych sytuacji, ale ona dokładnie precyzuje, jak powinna być zawierana umowa, jak powinna wyglądać analiza. Między innymi zwraca się uwagę na analizę ryzyka, rozłożenie tego ryzyka pomiędzy partnerami, na to, jakie aspekty powinna uwzględniać umowa. I ta ustawa daje gwarancję dobrego wywiązywania się z umów.

Życie również jest zawsze bogatsze od tego, co nam się wydaje przy przygotowywaniu ustaw. Ale ta ustawa jest znacznie lepsza od tej, która do tej pory obowiązywała, a poza tym daje również szansę zdjęcia tego odium, zmiany negatywnego obrazu kontaktów pomiędzy sektorem publicznym i sektorem prywatnym. Dzisiaj właściwie w każdej decyzji, w której się dopuszcza sektor prywatny, dopatruje się drugiego dna. I to jest naganne, bo budujemy nowy system już piętnaście lat, a cały czas wraca jako pokłosie to, że wszystko, co prywatne, jest be. To dobrze, że nie mówimy, że badylarze to są szkodliwcy, tak jak to było kiedyś.

Wicemarszałek Kazimierz Kutz:

Dziękuję.

Oczywiście jest dekalog, są grzechy, ale też jest przyjemność grzeszenia.

(Senator Bogusław Mąsior: Wiem coś o tym, Panie Marszałku.)

No właśnie.

Czy są jeszcze zapytania do sprawozdawców? Nie widzę zgłoszeń.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została wniesiona jako rządowy projekt ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister gospodarki i pracy.

Witam podsekretarza stanu tego ministerstwa, panią Irenę Herbst, i pytam, czy chciałaby powiedzieć parę słów na ten temat.

Bardzo proszę do nas. Jest przygotowane takie specjalne miejsce.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Gospodarki i Pracy
Irena Herbst:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ja wprawdzie nie zamierzałam nic mówić, ale pytanie pana senatora Romaszewskiego mnie sprowokowało. Chciałabym jeszcze dobitniej od pana senatora Mąsiora wyłożyć, na czym polega sprawa.

Chciałabym powiedzieć, że pod rządami tej ustawy, którą, mam nadzieję, Senat uchwali, będzie wybór: będzie można budować autostrady bądź w oparciu o specustawę, która istnieje, tę o budowie autostrad, bądź też w oparciu o tę właśnie ustawę. Dlaczego wprowadzamy tę ustawę, skoro istnieje specustawa o autostradach? Przede wszystkim dlatego, że jest to ustawa tylko o autostradach. Innymi słowy: tych autostrad tak wiele nie wybudujemy, bo wiemy dokładnie, ile ich powinniśmy mieć, ona reguluje tylko sprawy związane z autostradami, partnerstwo publiczno-prywatne zaś potrzebne jest naprawdę w znacznie większej liczbie inwestycji, przedsięwzięć, które czekają. Mamy ogromną lukę, powiedziałabym, cywilizacyjną, jeśli chodzi o poziom świadczenia usług publicznych, a ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym pozwala na dostarczenie kapitału prywatnego i zarządu prywatnego dla przedsięwzięć, które świadczą usługi publiczne. I to jest tu najważniejsze.

Chcę powiedzieć, że na tę ustawę przede wszystkim czekają nie ci, którzy są odpowiedzialni za budowę autostrad, tylko samorządy terytorialne - w związku z realizacją ogromnej liczby małych przedsięwzięć. Znamienne jest, że poseł sprawozdawca, pan Adam Szejnfeld, zaczął swoje przemówienie podczas drugiego czytania w Sejmie od takiego zdania, że nadchodzi nowa era dla samorządów terytorialnych. Też znamienne jest, że przy uchwalaniu tej ustawy przez Sejm tylko trzydziestu sześciu posłów było przeciw. Oznacza to, że został osiągnięty niespotykany jak na obecne warunki konsensus, jeśli chodzi o potrzebę tego typu ustawy i o rozwiązania w tej ustawie sformułowane.

Co dodatkowo daje ta ustawa w porównaniu z tą specustawą, która załatwia sprawę incydentalnych, dużych przedsięwzięć? Otóż, daje dodatkową korzyść. Najważniejsze to doprowadzenie do tego, żeby wybór tego typu sposobu prowadzenia inwestycji, a potem zarządzania daną inwestycją nie był obciążony dodatkowymi kosztami tylko ze względu na to, że się wybiera właśnie ten sposób. Innymi słowy, chodziło nam o wprowadzenie tego, co nazywamy neutralnością podatkową. Tutaj ta neutralność jest. Jeżeli się okaże, że trzeba stworzyć specjalną spółkę dla uruchomienia PPP, to nie ma z tego powodu dodatkowego opodatkowania - nie ma ani VAT, ani podatku dochodowego, także w przypadku zwrotu majątku. To jest bardzo ważne. Ta neutralność podatkowa jest niesłychanie istotna i na to wskazywały wszystkie samorządy, i nie tylko samorządy. Przeprowadzenie PPP w Polsce wymaga bowiem zmian w systemie podatkowym i właśnie tą ustawą tego typu rozwiązania zostały wprowadzone i dzięki niej będą mogły działać.

Wprowadza ona także wieloletniość zobowiązań finansowych, czego dotąd nie było. Oczywiście, można tak jak przy dużych przedsięwzięciach, typu autostrady, robić za każdym razem umowę cywilnoprawną, która formułuje zasady, ale jeżeli to ma być powszechny sposób zdobywania kapitału, to po prostu powinno być to uregulowane w sposób kodeksowy, a nie w sposób precedensowy, bo my nie mamy precedensowego prawa. Na przykład w Wielkiej Brytanii, która jest liderem, jeśli chodzi o PPP, nie ma specjalnej ustawy, ale oni opierają się na prawie precedensowym, a nie kodeksowym. W Irlandii zaś taka ustawa jest - mimo precedensowego systemu prawa Irlandczycy uznali, że trzeba dać takie porządne zapewnienie stronie prywatnej właśnie w kwestii wieloletnich zobowiązań i że trzeba to ustawowo stwierdzić.

Ponadto istotne jest z punktu widzenia państwa, jeżeli to nie dotyczy tylko czterech autostrad, żeby państwo miało świadomość, jakie są zobowiązania strony publicznej. I nie chodzi tu tylko o te cztery przedsięwzięcia typu autostrada, ale o wszystkie przedsięwzięcia, które można realizować w oparciu o kapitał prywatny na zasadach partnerstwa prawnego. Stąd konieczność wprowadzenia rejestru takich zobowiązań i, co więcej, sprawdzania, czy te zobowiązania nie przekraczają pułapu bezpiecznego ze względu na zobowiązania publiczne, czyli na przykład nie prowadzą do nadmiernego deficytu budżetu państwa. I tego typu rozwiązania są, jest ich bardzo dużo - powiedziałam o tych najważniejszych. To nie jest tak, że specustawa o autostradach coś załatwia. Ona załatwia tylko tę sprawę autostrad, a to jest rozszerzenie, tak że będzie można budować autostrady w oparciu o te ustawy. Jak będzie to robione, będzie to zależało od konkretnego przypadku.

Zastosowane tutaj rozwiązanie - i to jest ostatnia rzecz, o której chcę powiedzieć - mówi, że podjęcie takiego przedsięwzięcia publiczno-prywatnego i podpisanie takiej umowy między stroną publiczną a prywatną musi być poprzedzone bardzo szeroką analizą korzyści, elementy tej analizy wymienione są w ustawie. Otóż, żeby podpisać taką umowę, trzeba udowodnić, że realizacja danego przedsięwzięcia w oparciu o rozwiązania związane z partnerstwem publiczno-prywatnym jest korzystniejsza niż tradycyjne metody - budowa autostrad w oparciu o ustawę o autostradach jest tradycyjną metodą finansowania. Dziękuję.

Wicemarszałek Kazimierz Kutz:

Dziękuję.

Pani Minister, proszę jeszcze nie schodzić z mównicy, ponieważ nasze przepisy wskazują, że w tej chwili senatorowie mogą zadawać pani pytania.

Czy są pytania do pani minister?

Bardzo proszę, Senatorze.

Senator Edmund Wittbrodt:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Ja mam takie pytanie. Jak słyszymy w wypowiedziach senatorów sprawozdawców, ta ustawa jest doskonała, ona zmieni zasadniczo sposób funkcjonowania małych i średnich przedsiębiorstw, da dużo większe możliwości rozwoju. Więc dlaczego ona powstaje dopiero teraz? Dlaczego tak długo trwało przygotowanie czegoś, co, jak się wydaje, jest niezwykle potrzebne?

I druga rzecz. Pani minister powiedziała, że trzeba będzie uzasadnić, że zastosowanie tego typu rozwiązania o partnerstwie jest lepsze niż zastosowanie innego rozwiązania. Czy nie uważa pani, że to może spowodować takie przeszkody, które jak gdyby zniwelują korzyści płynące z ustawy?

 

 

---