Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piętnastego porządku obrad: trzecie czytanie projektu uchwały w sprawie zwiększenia sprawności administracji publicznej.
Przypominam, że Senat po przeprowadzeniu drugiego czytania skierował projekt do Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje odniosły się do zgłoszonych wniosków, a ich sprawozdanie zawarte jest w druku nr 271X.
Przypomnę, że trzecie czytanie obejmuje przedstawienie Senatowi dodatkowego sprawozdania komisji o projekcie uchwały oraz głosowanie.
Proszę pana senatora Zbyszka Piwońskiego, żeby przedstawił to dodatkowe sprawozdanie.
Senator Zbyszko Piwoński:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
W czasie debaty nad uchwałą zostały zgłoszone trzy poprawki. Połączone komisje - Komisja Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej - w których imieniu występuję, zaopiniowały pozytywnie jedną z tych poprawek, a mianowicie tę dotyczącą pktu 3. Rozszerza ona naszą propozycję, ażeby rozwiązać ustawowo problemy związane z zespołem urbanistycznym o charakterze metropolitarnym, poprzez uwzględnienie byłych miast wojewódzkich. Uznaliśmy to za zasadne.
Jeśli chodzi o dwie pozostałe poprawki, to jedna z nich niewinnie zmierza do skreślenia wyrazów "na powiaty". Dotyczy to zapisu mówiącego, że w ocenie Izby... itd., że chcemy dokonać racjonalizacji podziału terytorialnego kraju na powiaty. Skreślenie tych słów rozszerzyłoby to zadanie na cały podział terytorialny, a naszą intencją było, ażeby pochylić się nad sprawą powiatów - bo faktycznie jest to najsłabsze ogniwo samorządu - nad ich liczbą i jakością, a także między innymi rozwiązać ten słynny węzeł gordyjski, jakim są powiaty grodzkie i ziemskie. Dlatego opowiedzieliśmy się za pozostawieniem tych wyrazów.
Podobnie jest w przypadku poprawki trzeciej, dotyczącej zdania, w którym mówimy o doprowadzeniu do powszechnego identyfikowania się obywateli ze swoim państwem. Autorzy poprawki zmierzają do tego, żeby poszerzyć ten zakres o województwa, powiaty i gminy. Chcę podkreślić, nie negując zasadności tej zmiany, że nam chodziło po prostu o państwo i o to, co być może najbardziej odczuwamy w tej chwili, czyli o to, że pojęcia państwa i identyfikowania się z jego interesami są nam czasami obce. Dlatego nie opowiedzieliśmy się za przyjęciem tej poprawki. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Proszę pozostać na mównicy, Panie Senatorze.
Zgodnie z art. 82 ust. 3 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa chciałby zgłosić trwające nie dłużej niż minutę pytania do senatora sprawozdawcy. Ponieważ - inaczej niż w przypadku poprzedniego projektu ustawy - pracujemy już pod rządami znowelizowanego regulaminu, możemy także zadawać pytania senatorom wnioskodawcom, którymi są pan senator Andrzej Spychalski i pan senator Grzegorz Niski. Czy są pytania?
Proszę bardzo, pan senator Józef Dziemdziela.
Senator Józef Dziemdziela:
Panie Marszałku, senator sprawozdawca powiedział, dlaczego poprawki pierwsza i trzecia nie zostały uwzględnione przez komisję. Chciałbym jednak zapytać senatorów wnioskodawców, w tym senatora Niskiego, czym się kierowali, zgłaszając te poprawki. Intencje zarówno pierwszej, jak i trzeciej poprawki uzupełniają się. Jaka była intencja, jeśli chodzi o to, aby ewentualnie rozszerzyć sprawę przyjrzenia się, która miała dotyczyć powiatów, także na gminy czy województwa, a w poprawce trzeciej spojrzeć jeszcze raz nie tylko na państwo, ale także na więź powiatową i gminną? Czym kierowali się wnioskodawcy, zgłaszając te poprawki?
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Proszę bardzo, pan senator Grzegorz Niski.
Senator Grzegorz Niski:
Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.
Wprowadzając te poprawki, zwłaszcza poprawkę pierwszą, w imieniu moich wyborców z regionu środkowopomorskiego, przede wszystkim kierowałem się Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, jej art. 15 ust. 2, który uznaje więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe, zapewniające jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych, za fundament zasadniczego podziału terytorialnego Rzeczypospolitej.
Chcę powiedzieć, że w 2001 r. i w Sejmie, i w Senacie dokonano analizy funkcjonowania reformy administracyjnej w kraju i uznano ją zaledwie za poprawną. W tej ocenie zawarta była również opinia, że uznaje się za celowe przeprowadzenie w najbliższym czasie przez Sejm i Senat kompleksowej oceny reformy administracyjnej kraju. Mieszkańcy regionu środkowopomorskiego nie akceptują obecnego podziału administracyjnego nad Bałtykiem, dlatego że nie jest on zgodny z ich aspiracjami i oczekiwaniami.
Chcę powiedzieć, że w Sejmie są dwie inicjatywy poselskie: pana posła Wojtalika z SLD i pana posła z Samoobrony, Jana Łącznego. Rozpoczęły się także prace nad inicjatywą obywatelską, chodzi o zebranie stu tysięcy podpisów za reaktywowaniem siedemnastego, brakującego województwa, województwa środkowopomorskiego.
Osobiście gorąco apelowałbym do państwa senatorów o przyjęcie poprawki pierwszej, żeby zapalić słabe światełko nadziei w tunelu na znak, że Senat widzi potrzebę szerszej oceny podziału administracyjnego kraju. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Czy są jeszcze pytania? Nie.
Dziękuję bardzo panu senatorowi sprawozdawcy i panom senatorom wnioskodawcom.
Przypominam, że w tej sprawie w czasie drugiego czytania senatorowie przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do przedstawionego przez wnioskodawców projektu uchwały.
Wnioski są zawarte w druku nr 271X.
Przypominam, że komisje poparły jedną poprawkę i wnoszą o jej przyjęcie wraz z jednolitym projektem uchwały.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi przez senatorów wnioskodawców poprawkami do projektu uchwały.
Poprawka pierwsza wskazuje na konieczność wspierania inicjatyw zmierzających do racjonalizacji podziału terytorialnego kraju nie tylko na powiaty, ale również na gminy i województwa.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
19 senatorów głosowało za, 56 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 81)
Stwierdzam, że poprawka nie została przyjęta.
Poprawka druga zobowiązuje odpowiednie organy władzy publicznej do przygotowania rozwiązań ustrojowych służących rozwojowi miast, które utraciły status miasta wojewódzkiego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wynik.
78 senatorów głosowało za, 2 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 82)
Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.
Poprawka trzecia wskazuje na konieczność współdziałania władz publicznych w celu doprowadzenia do identyfikowania się obywateli zarówno ze swoim państwem, jak i z województwem, powiatem i gminą.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wynik.
20 senatorów głosowało za, 52 - przeciw, 13 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 83)
Poprawka nie uzyskała poparcia.
Przystępujemy do głosowania za przyjęciem uchwały w sprawie zwiększania sprawności administracji publicznej w całości, wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętej poprawki.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wynik.
83 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 84)
Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie zwiększania sprawności administracji publicznej.
Proszę państwa, Szanowne Panie i Panowie Senatorowie, nie przewidzieliśmy, że część posiedzenia dotycząca trzeciego czytania projektu ustawy o równym statusie kobiet i mężczyzn zabierze tyle czasu. Ponieważ na 11.45 w Sali Kolumnowej zaplanowane jest spotkanie opłatkowe parlamentarzystów z udziałem prymasa Polski i nie chcielibyśmy odbierać nikomu możliwości wzięcia w nim udziału, ogłaszam przerwę w obradach do 13.00.
Dziękuję. Zobaczymy się o 13.00.
(Przerwa w obradach od godziny 11 minut 29
do godziny 13 minut 00)
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Już 13.00.
Wznawiam obrady.
Chciałbym na początku przypomnieć, że o 15.00 w sali nr 217 w Senacie odbędzie się spotkanie opłatkowe części Prezydium Senatu i senatorów z pracownikami Senatu. Na spotkanie serdecznie państwa zapraszam i proszę, żeby wziąć ten fakt pod uwagę, jeśli zamierzamy przystąpić do długotrwałych tyrad w sprawie kolejnego punktu porządku obrad.
Powracamy do rozpatrzenia punktu jedenastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych.
Odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, która ustosunkowała się do zgłoszonych podczas debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Przypominam, że dyskusja została zamknięta i obecnie głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.
Limit czasu na wystąpienie sprawozdawcy wynosi dwadzieścia minut. Informuję o tym, aczkolwiek nie zachęcam do wykorzystywania tego limitu.
Senator Teresa Liszcz:
Dzień dobry, Panie Marszałku.
Tyrad nie mam zamiaru wygłaszać, ale to, co uważam za potrzebne...
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: To nie było personalnie do pani.)
...będę się starała powiedzieć, bo czuję taki obowiązek.
Komisja zebrała się wczoraj i w iście ekspresowym tempie, bo w ciągu dwóch godzin - taka była konieczność - przeanalizowała pięćdziesiąt wniosków legislacyjnych. W czasie obrad komisji pięć wniosków zostało wycofanych. Z pozostałych czterdziestu pięciu komisja proponuje przyjąć dwadzieścia pięć, a więc połowę w stosunku do liczby wniosków zgłoszonych.
Komisja rekomenduje przyjęcie poprawek: pierwszej, drugiej, czwartej, ósmej, trzynastej, piętnastej, szesnastej, siedemnastej, dziewiętnastej, poprawek od dwudziestej pierwszej do dwudziestej ósmej, trzydziestej, trzydziestej drugiej, trzydziestej piątej, trzydziestej siódmej, czterdziestej, czterdziestej pierwszej, czterdziestej trzeciej i czterdziestej siódmej. Spośród poprawek, których przyjęcia komisja nie rekomenduje, co najmniej dwie zostały poparte przez mniejszość komisji. Jedną poprawkę mniejszości mam referować ja.
Jeżeli chodzi o poprawki przyjęte, to nie mam zamiaru omawiać wszystkich. Pragnę jednak zwrócić państwa uwagę na siedem spośród nich, na poprawki, które są moim zdaniem istotne. Niektóre z nich wzbudziły pewne kontrowersje mimo ostatecznego rekomendowania ich przyjęcia przez komisję.
Jeśli chodzi o poprawkę trzynastą, to jej inspiracją są dwa orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego - z września i października tego roku - w których trybunał uznał za niekonstytucyjne zasady zastępczego doręczania pism procesowych. Co prawda dotyczyło to postępowania cywilnego, jednak przyjmuje się, że standardy w tym zakresie w postępowaniu karnym powinny być co najmniej takie jak w cywilnym, a nawet wyższe. Stąd poprawka, która przewiduje dwukrotne zawiadamianie o złożeniu pisma w ramach doręczenia zastępczego i dwukrotne, zamiast jednorazowego, pozostawianie pisma przez siedem dni, co zdaniem komisji i ekspertów uczestniczących w posiedzeniu komisji odpowiada dokładnie standardom, których oczekuje Trybunał Konstytucyjny.
Kolejna poprawka, na którą chciałabym zwrócić uwagę, to poprawka siedemnasta. Pozwala ona w dalszym ciągu - tak jak na gruncie obecnego prawa - w czasie rozprawy głównej składać wyjaśnienia na piśmie w wyjątkowych wypadkach, gdy osoba składająca zeznania ma duże trudności w wypowiadaniu się.
Następna poprawka, na którą warto zwrócić uwagę, to poprawka dziewiętnasta. Była ona bardzo kontrowersyjna. Ostatecznie została poparta przez komisje. Chodzi o to, że Sejm próbuje ograniczyć możliwości uchylania się świadków od składania odpowiedzi na pytanie, gdyby odpowiedź groziła odpowiedzialnością karną świadka bądź osoby najbliższej. Na gruncie obecnego prawa można się uchylić od udzielenia odpowiedzi nie tylko wtedy, kiedy udzielenie odpowiedzi grozi odpowiedzialnością za przestępstwo bądź przestępstwo skarbowe, ale także wtedy, gdy grozi to odpowiedzialnością za wykroczenie bądź wykroczenie skarbowe. Sejm ograniczył to, uznając, że w interesie publicznym leży, żeby nie zakreślać tak szeroko możliwości uchylania się od odpowiedzi, bo może się zdarzyć, iż uchylenie się od odpowiedzi argumentowane obawą odpowiedzialności za wykroczenie może wręcz uniemożliwić prowadzenie postępowania w bardzo istotnej, poważnej sprawie. Jeśli przychylimy się do tej poprawki, utrzymamy dotychczasowy stan, pozwalający bardzo łatwo uchylić się od odpowiedzi.
I jeszcze jedna poprawka, dwudziesta pierwsza, na którą chciałabym zwrócić państwa uwagę. Poprawka ta dotyczy przepisu, który wprowadza tak zwane badania przesiewowe, czyli możliwość pobierania materiałów, próbek włosów, wydzielin, fotografowania i pobierania odcisków od osób niebędących podejrzanymi, od każdego obywatela, który się znalazł w rejonie popełnienia przestępstwa. Ta propozycja wzbudzała bardzo duże obiekcje tutaj, na sali i na posiedzeniu komisji. Ale dobro postępowania, konieczność eliminowania z bardzo licznego kręgu osób podejrzanych tych, które nie popełniły przestępstwa, tych, w przypadku których nie ma prawdopodobieństwa, że je popełniły, przemawia za utrzymaniem tego rozwiązania. Jest to poprawka, która powinna zmniejszyć opory co do wprowadzenia takiego rozwiązania, ponieważ przewiduje ona - kiedy okaże się, iż te materiały są niepotrzebne, bo osoba nie jest podejrzana - usunięcie tych materiałów z akt i ich zniszczenie. W tekście przyjętym przez Sejm przewidziano, że materiały te dostaje do dyspozycji Policja. Powstawało więc pytanie, co Policja może z nimi zrobić, czy przypadkiem nie wykorzysta ich przeciwko niewinnym w danej sprawie osobom.
Poprawka dwudziesta ósma. Chodzi o to, żeby sprawami najpoważniejszymi już w postępowaniu przygotowawczym zajmował się prokurator, a nie tylko Policja. Proponujemy zapisać wyraźnie, że do właściwości prokuratora powinny należeć także wszelkie sprawy o zabójstwo, a więc sprawy z art. 148 kodeksu karnego. Przeciwko temu też były opory, bo bywają stosunkowo proste sprawy o zabójstwo. Niemniej jednak szacunek dla życia ludzkiego sprawia, że zdecydowaliśmy się poprzeć tę poprawkę.
Poprawka czterdziesta pierwsza, też bardzo ważna, poprawka, która budziła opory w wersji przedłożonej w czasie drugiego czytania, wychodzi naprzeciw nie tylko - a może nawet nie tyle - naszej konstytucji, lecz przede wszystkim Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, która to konwencja wymaga, żeby każdy wyrok był ogłoszony publicznie. Przedstawiałam w czasie drugiego czytania taką wersję tej poprawki, która zmierzała do tego, żeby to publiczne ogłoszenie wyroków wydanych poza rozprawą polegało na wywieszeniu ich na czterdzieści osiem godzin w siedzibie sądu. To wzbudziło opory, bo taki sposób ogłoszenia zbyt przypomina środek karny polegający na podaniu treści wyroku do publicznej wiadomości. Dlatego wprowadziłam autopoprawkę - która też mieści się w standardach trybunału w Strasburgu, a nie budzi tych oporów - mówiącą o złożeniu wyroku do wglądu w sekretariacie na okres do siedmiu dni.
Chciałabym też zwrócić uwagę na ostatnią już poprawkę, czyli na poprawkę piątą. Chodzi o to, że obowiązujący kodeks postępowania karnego w pewnych sytuacjach uniemożliwia pokrzywdzonemu wkroczenie do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Ma to miejsce wtedy, gdy pokrzywdzonych jest zbyt wielu i zakłóciłoby to tok postępowania - wtedy, gdy są to dziesiątki albo setki osób, to tego nie kwestionujemy - ale także wtedy, gdy sąd uzna, że ktoś nie może być oskarżycielem posiłkowym, bo nie jest pokrzywdzonym. Ta poprawka zmierza do tego, żeby w takiej sytuacji przysługiwało zażalenie. Pozwalam sobie zwrócić uwagę na tę poprawkę, chociaż nie uzyskała ona ostatecznie rekomendacji większości komisji. Jest to jednak poprawka inspirowana przez rzecznika praw obywatelskich, który wielokrotnie upominał się o to zażalenie.
Proszę o przyjęcie ustawy wraz z poprawkami rekomendowanymi przez komisję. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Niech mi będzie wolno przywitać na sali Senatu delegację z miejscowości Waszkowskie w gminie Burzenin w Sieradzkiem. Jest to Komitet Budowy Sali Gimnastycznej imienia Edwarda Gierka. (Oklaski) Ludzie senatora Pieniążka.
W trakcie debaty zostały zgłoszone wnioski i mamy przyjemność wysłuchania ponownie pani senator Teresy Liszcz.
Senator Teresa Liszcz:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Skoncentruję się tylko na tym jednym wniosku mniejszości, który przypadł mi do referowania. Na ten wniosek mniejszości składa się w istocie grupa poprawek: trzecia, siódma, dziesiąta, jedenasta, czterdziesta druga, czterdziesta czwarta, czterdziesta ósma, czterdziesta dziewiąta i pięćdziesiąta, które podlegają łącznemu głosowaniu. Wszystkie one zmierzają do jednego: utrzymania w kodeksie postępowania karnego instytucji nieważności. Jest to instytucja ogromnie ważna, która przed wojną była w polskim postępowaniu karnym i która, zgodnie z wzorem radzieckim, znikła w czasie PRL. W Związku Radzieckim nieważność przeszkadzała, bo pozwalała wzruszyć orzeczenia wydawane przez oficerów służb specjalnych bez zachowania jakiejkolwiek procedury, wyroki wydawane w postępowaniu pozasądowym przez osoby niebędące sędziami. A więc żeby utrzymać tam mimo wszystko te wyroki, zlikwidowano instytucję nieważności. I u nas poszło się w ślad za tym.
A nieważność ma ogromne znaczenie aksjologiczne. Oznacza bowiem, że wyroki z najcięższymi wadami, niewydane przez sąd, a wydane w sprawach, które podlegają orzecznictwu sądowemu, nigdy nie będą uznane za wydarzenia mające skutki prawne.
Zmiany, które proponujemy, polegające na tym, żeby orzeczenia w tych sprawach zapadały tylko z urzędu bądź z inicjatywy organu prowadzącego postępowanie, a nie na wniosek stron, nie sprawiają - jak przyznał ekspert Sądu Najwyższego, pan sędzia Zabłocki - kłopotów orzeczniczych. Wręcz przeciwnie, zmiany wprowadzone we wznowieniu i w bezwzględnych podstawach odwoławczych, które są następstwem eliminacji nieważności, w istocie sprawią, że kłopotów z postępowaniem w tych sprawach będzie więcej.
Gorąco państwa zachęcam w imię wartości najwyższych, a także w imię stabilności prawa, do poparcia tej poprawki i do tego, żeby utrzymać tę instytucję, która dopiero została przywrócona. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Za chwilę przekonamy się, na ile siła pani argumentacji trafiła do senatorów.
A teraz kolejna przyjemność - mamy możliwość wysłuchania pani senator Ewy Serockiej.
Senator Ewa Serocka:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Proszę państwa, ja z kolei chciałabym prosić państwa o poparcie poprawki trzydziestej pierwszej.
My, na tym kolejnym posiedzeniu komisji, byliśmy już bardzo zmęczeni, a wtedy właśnie ten tak ważny akt prawny, jakim jest kodeks postępowania karnego, był rozpatrywany w tempie wręcz ekspresowym. Uważam, że kiedy rozpatruje się tak ogromną ustawę, kiedy są wprowadzane tak ogromne zmiany i kiedy sprawa dotyczy sądownictwa, prokuratury i Policji... No, po prostu nie zaproszono przedstawicieli Policji. Czyli coś, co potem będzie stanowić o pracy Policji, zostało ustalone bez jej udziału. I w zasadzie na tym ostatnim spotkaniu jej przedstawiciele również nie zostali właściwie wysłuchani, bo akt, o którym mowa, był rozpatrywany jako ostatni, a wtedy wszyscy byli już bardzo zmęczeni.
W związku z tym prosiłabym bardzo, żeby państwo głosowali za poprawką trzydziestą pierwszą. Króciuteńko ją uzasadnię.
Postępowanie rejestrowe jest szczególną formą dochodzenia. Jest to absolutna nowość w przepisach karnoprocesowych. Policja otrzymała od prokuratury te zadania bez przyznania na to pieniędzy, bez środków z budżetu. Ten przepis ma wejść w życie 1 lipca przyszłego roku, związane z tym prace przygotowawcze będą ogromne, a potem będzie również ogromna praca nad wdrożeniem tego, bo wpływ spraw znacznie się powiększy. I nie dość, że nie otrzymano dodatkowych środków, to w zasadzie nie wysłuchano policji, która doskonale wiedziała, co za tym wszystkim się kryje. Dajmy więc szansę policji, żeby zadania, które ma ona realizować, były realizowane zgodnie z jej wnioskiem, i żeby rzeczywiście mogła ona skutecznie, w sposób właściwy wdrożyć tę procedurę rejestrową. Dziękuję bardzo za uwagę.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Bardzo dziękuję. Pani Senator, będziemy wodzili wzrokiem za pani ręką.
Pan senator Robert Smoktunowicz.
Senator Robert Smoktunowicz:
Z szacunku dla Wysokiej Izby i w imię wszelkich wartości rezygnuję, bo już wyczerpałem tę sprawę i na posiedzeniu komisji, i na posiedzeniu plenarnym. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo, Panie Senatorze. To była męska decyzja.
Wnioski wycofali: pani senator Teresa Liszcz, pani senator Ewa Serocka oraz mniejszość komisji.
Czy ktoś z państwa chce podtrzymać te wnioski, które - już nie będę czytał ich treści - są uwidocznione w drukach? Nie widzę zgłoszeń.
Przystępujemy zatem do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych.
W toku debaty komisja, mniejszość komisji oraz senatorowie przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy. Za chwilę będziemy nad nimi głosować.
Poprawka pierwsza zmierza do wprowadzenia właściwego sformułowania. Zamiast pojęcia potocznego "sprawa umorzona" proponuje się wyrażenie "postępowanie umorzone".
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję.
81 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 85)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Poprawka druga ma na celu wyraźne wskazanie, że sąd ma zawiadomić bezpośredniego przełożonego osoby, która dopuściła się uchybienia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję.
Identyczny wynik: 81 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 86)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Głosujemy teraz łącznie nad poprawkami: trzecią, siódmą, dziesiątą, jedenastą, czterdziestą drugą, czterdziestą czwartą, czterdziestą ósmą, czterdziestą dziewiątą i pięćdziesiątą, które zmierzają do pozostawienia w ustawie instytucji nieważności orzeczenia z mocy samego prawa.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Możemy wyświetlić wyniki.
18 senatorów głosowało za, 60 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 87)
Stwierdzam, że poprawki: trzecia, siódma, dziesiąta, jedenasta, czterdziesta druga, czterdziesta czwarta, czterdziesta ósma, czterdziesta dziewiąta i pięćdziesiąta zostały odrzucone.
Poprawka czwarta zmierza do podkreślenia, że wiek lub stan zdrowia to tylko niektóre możliwe przyczyny nieporadności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
81 głosów za. (Głosowanie nr 88)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Poprawka piąta wyłącza z postanowień sądu, na które nie przysługuje zażalenie, takie postanowienie, w którym sąd odmawia udziału w charakterze oskarżyciela posiłkowego osobie, która nie złożyła odpowiednich oświadczeń w terminie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
14 senatorów głosowało za, 64 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 89)
Poprawka piąta nie została przyjęta.
Wobec tego nad poprawką szóstą...
(Głos z sali: Została wycofana.)
...głosowalibyśmy, gdyby nie była wycofana.
Poprawka siódma była już także...
Wobec tego teraz poprawka ósma. Ma ona na celu wprowadzenie zasady, że pełnomocnikiem instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej może być radca prawny albo inny pracownik tej instytucji lub organu nadrzędnego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyświetlenie wyniku.
75 senatorów głosowało za, 3 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 90)
Wobec tego poprawka została przyjęta.
Poprawka dwunasta ma na celu wykreślenie zasady, że, w razie niezbędnej konieczności, wezwania, zawiadomienia oraz inne pisma, od których daty doręczenia biegną terminy, można doręczyć przez policję.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Wyświetlamy wyniki.
5 senatorów głosowało za, 70 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 91)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka trzynasta ma na celu wprowadzenie zmodyfikowanych zasad doręczania zastępczego, tak aby były one zgodne z linią orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy wynik.
80 senatorów głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 92)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czternasta ma na celu pozostawienie przepisu art. 139 §2, z którego wynika, że w postępowaniu sądowym, do chwili doręczenia oskarżonemu aktu oskarżenia, nie działa rygor uznania pism za doręczone w przypadku niedopełnienia przez niego obowiązku podania nowego adresu.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
15 senatorów głosowało za, 64 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 93)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka piętnasta zmierza do użycia właściwej terminologii, ponieważ do przedłużenia postępowania może zmierzać wniosek dowodowy, a nie dowód, jak przyjęto w ustawie uchwalonej przez Sejm. Dowód może służyć do potwierdzenia bądź wykluczenia istnienia określonej okoliczności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
82 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 94)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Poprawka szesnasta ma na celu jasne wskazanie, że zakaz wpływania przymusem lub groźbą bezprawną powinien dotyczyć wszystkich wypowiedzi osoby przesłuchiwanej, a nie tylko jej odpowiedzi.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
Identycznie jak w poprzednim głosowaniu: 82 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 95)
Poprawka przyjęta jednogłośnie.
Poprawka siedemnasta pozwala sądowi w wyjątkowych sytuacjach udzielić zezwolenia oskarżonemu na złożenie w czasie rozprawy wyjaśnień w formie pisemnej. Poprawka ta daje możliwość odczytania w trakcie rozprawy wyjaśnień złożonych w takiej formie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
82 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 96)
Poprawka przyjęta jednogłośnie.
Poprawka dziewiętnasta zmierza do pozostawienia dotychczasowego brzmienia art. 183 §1, umożliwiającego świadkowi uchylenie się od odpowiedzi na pytanie także wtedy, kiedy odpowiedź mogłaby jego lub jego najbliższych narazić na odpowiedzialność karną za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Wyświetlamy wyniki.
75 senatorów głosowało za, 6 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 97)
Stwierdzam zatem, że poprawka została przyjęta.
Poprawka dwudziesta polega na skreśleniu przepisu umożliwiającego pobranie odcisków daktyloskopijnych, włosów, śliny, próby pisma, zapachu, wykonania fotografii lub dokonania utrwalenia głosu w celu ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub ustalenia wartości dowodowej ujawnionych śladów, który to przepis umożliwia też przechowywanie i przetwarzanie tych informacji.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyświetlenie wyników.
10 senatorów głosowało za, 68 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 98)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawka dwudziesta pierwsza wykreśla zasadę, że materiał zebrany w celu ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub w celu ustalenia wartości dowodowej ujawnionych śladów jest, po wykorzystaniu, przekazywany policji w celu przechowywania i przetwarzania zawartych w nim informacji.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyświetlenie wyników.
78 senatorów głosowało za, 2 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 99)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dwudziesta druga ma na celu dostosowanie tego przepisu do wprowadzanego nowego modelu postępowania przygotowawczego poprzez wskazanie, że oględzin zwłok dokonuje organ prowadzący postępowanie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
77 senatorów głosowało za, 5 - przeciw. (Głosowanie nr 100)
Poprawka została przyjęta.
Poprawki dwudziesta czwarta i dwudziesta piąta, które przegłosujemy łącznie, mają na celu uzupełnienie tych przepisów poprzez...
(Głos z sali: Jeszcze poprawka dwudziesta trzecia.)
Przepraszam. Poprawka dwudziesta trzecia ma na celu pozostawienie prokuratorowi, a nie sądowi, decyzji o wykorzystaniu w postępowaniu przygotowawczym dokumentów zawierających tajemnicę lekarską.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
83 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 101)
Poprawka przyjęta jednogłośnie.
Poprawki dwudziesta czwarta i dwudziesta piąta mają na celu uzupełnienie tych przepisów poprzez uwzględnienie w nich świadczenia pieniężnego jako środka karnego przewidzianego w art. 39 pkt 7 kodeksu karnego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
82 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 102)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dwudziesta szósta ma na celu dostosowanie przepisu art. 304 §3 do nowego modelu postępowania przygotowawczego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
83 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 103)
Poprawka przyjęta jednogłośnie.
Poprawka dwudziesta siódma ma na celu dostosowanie przepisu art. 308 do nowego modelu postępowania przygotowawczego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
Wzrasta nam frekwencja, bo już 84 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 104)
Poprawka przyjęta jednogłośnie.
Poprawka dwudziesta ósma zmierza do tego, aby prokurator, a nie policja, prowadził śledztwo w sprawach o przestępstwo zabójstwa.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
83 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 105)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dwudziesta dziewiąta modyfikuje przepis określający, w jakich sprawach o popełnienie przestępstwa prowadzi się dochodzenie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
12 senatorów głosowało za, 62 - przeciw, 10 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 106)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawka trzydziesta usuwa odesłanie do przepisu nieistniejącego w kodeksie karnym.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
83 senatorów głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 107)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzydziesta pierwsza modyfikuje brzmienie art. 325f w ten sposób, aby umożliwić umorzenie dochodzenia i wpisanie sprawy do rejestru przestępstw, jeżeli przez okres do siedmiu dni od dnia wszczęcia dochodzenia zebrane dane nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o podanie wyników.
69 senatorów głosowało za, 12 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 108)
Poprawka została przyjęta.
Wobec tego nie głosujemy ani nad poprawką trzydziestą drugą, ani nad poprawką trzydziestą trzecią.
Poprawka trzydziesta czwarta ma na celu uregulowanie w ustawie, że akt oskarżenia sporządzany przez policję musi zatwierdzić i wnieść do sądu prokurator.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
31 senatorów głosowało za, 49 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 109)
Stwierdzam, że poprawka została odrzucona.
Poprawka trzydziesta piąta uzupełnia przepis poprzez wprowadzenie możliwości objęcia przez prokuratora nadzorem również postępowania, o którym mowa w art. 308 i 325f.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
83 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 110)
Poprawka przyjęta jednogłośnie.
Trzydziesta szósta poprawka jest wycofana.
Będziemy głosowali nad poprawką trzydziestą siódmą, po odrzuceniu poprawki trzydziestej czwartej. Trzydziesta siódma poprawka doprecyzowuje, że prokurator zatwierdza akt oskarżenia sporządzony przez policję i wnosi go do sądu lub wydaje inne postanowienia przewidziane ustawą.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję.
83 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 111)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Poprawka czterdziesta ma na celu uściślenie, że w art. 415 §5 mowa jedynie o nawiązce na rzecz pokrzywdzonego, a nie o innego rodzaju nawiązkach.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję.
83 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 112)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Poprawka czterdziesta pierwsza dodaje nowy przepis nakładający obowiązek publicznego udostępnienia wyroku wydanego poza rozprawą.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyświetlenie wyniku.
82 senatorów głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 113)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czterdziesta trzecia, do art. 1 pkt 174, zmierza do uściślenia, że dotyczy osoby już skazanej w warunkach art. 343, to jest po złożeniu przez prokuratora wniosku z art. 335 o rozprawę skróconą i wymierzenie kary, której nie sprzeciwia się oskarżony. Z kolei art. 335, do którego odsyła ustawa sejmowa, daje tylko możliwość złożenia wniosku o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę jeszcze pana senatora na stanowisku dwudziestym pierwszym... Dziękuję.
Proszę o wynik.
82 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 114)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czterdziesta szósta zmierza do skreślenia §2 w art. 457, co oznacza utrzymanie obowiązującego rozwiązania, polegającego na sporządzaniu uzasadnienia wyroku w postępowaniu odwoławczym w każdym przypadku.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik.
11 senatorów głosowało za, 63 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 115)
Poprawka nie została przyjęta.
(Głosy z sali: 67 senatorów głosowało przeciw.)
Tak, 67 senatorów.
Poprawka czterdziesta siódma ma na celu uściślenie, że przepis art. 469 normuje postępowanie przed sądem.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję.
Poprawka przyjęta jednogłośnie, 83 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 116)
Przystępujemy do głosowania nad całością ustawy, wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały w tej postaci?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję bardzo.
77 senatorów głosowało za, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 117)
Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu dwunastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych.
Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych analizowały zgłoszone wnioski w toku debaty oraz przygotowały wspólne sprawozdanie, które za chwilę zostanie przedstawione ustami pana senatora Bogdana Podgórskiego.
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Bogdan Podgórski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
W dniu wczorajszym, czyli 18 grudnia 2002 r., odbyło się posiedzenie połączonych Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej w celu rozpatrzenia zgłoszonych w czasie debaty poprawek.
(Senator Ewa Serocka: Nic nie słyszymy.)
(Senator Krzysztof Szydłowski: Głośniej!)
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Szept słychać donośniej.)
Mogę poprosić o podkręcenie mikrofonu?
Obie połączone komisje rekomendują przyjęcie przez Wysoką Izbę następujących poprawek: szóstej, dziewiątej, dziesiątej, jedenastej i dwunastej, zawartych w druku senackim nr 293Z. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
W trakcie dyskusji wniosek zgłosił senator Adam Gierek. Sprawozdawcą Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych był senator Bogusław Mąsior.
Czy chcecie panowie zabrać głos?
(Senator Adam Gierek: Tak, bardzo proszę.)
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Adam Gierek:
Moje poprawki mają na celu doprecyzowanie pewnych sformułowań. Chodzi tutaj o doprecyzowanie celu monitorowania. W ustawie jest mowa o ochronie zdrowia i środowiska. Ja dodaję również ochronę pojazdu. Jakość paliwa, o czym mówiliśmy niedawno, ma przecież bardzo duże znaczenie, ma duży wpływ na pojazd.
Doprecyzowuję również kwestię normy. Tam nie chodzi o jakieś ogólne normy, moralne czy prawne, ale o techniczne normy. Trzeba to wyraźnie powiedzieć. Jeszcze jedna sprawa doprecyzowująca: silniki spalania wewnętrznego. Ale to nie jest może najistotniejsze, ponieważ akurat to sformułowanie, które jest w ustawie, też by wystarczyło.
Ważniejszą kwestią jest natomiast samoograniczanie w tej ustawie, które polega na tym, że inspektor działa jedynie na stacjach paliwowych. Uważam, że jest to pewnym samoograniczaniem i mogłoby być całkowicie pominięte, ponieważ wiadomo, że inspektor PIH musi działać tam, gdzie następuje dystrybucja. Po co wobec tego wprowadzać tutaj właśnie to sformułowanie, że na stacji paliwa? Wiąże się to z tym, że inspektor mógłby, teoretycznie rzecz biorąc, być pozbawiony sprawdzenia kontroli na przykład cysterny, która przyjeżdża na stację paliwa, a jest ona, powiedzmy, z tym niewłaściwym paliwem. I wówczas nie miałby prawa sprawdzenia, co tam się znajduje. Poza tym prawdopodobnie chodziłoby również o to, żeby można było sprawdzać - tak jak jest za granicą - jakim paliwem posługują się kierowcy ciężarówek, czy też jakie paliwo znajduje się w cysternach w trakcie przewozu. W dzisiejszych czasach logistyka jest tak rozwinięta, że oszuści mają wielkie pole do popisu. I dlatego uważam, że to samoograniczanie powinno być przez te moje poprawki wyeliminowane. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Czy pan senator Bogusław Mąsior chce zabrać głos?
(Senator Bogusław Mąsior: Nie, dziękuję bardzo.)
Dziękuję.
W takim razie przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych.
Poprawka pierwsza senatora Gierka rozszerza zakres ustawy, dodając do celów tworzenia systemów monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych ograniczenie negatywnych skutków oddziaływania tych paliw również na zużycie pojazdów.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wynik. Dziękuję.
33 senatorów głosowało za, 43 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 118)
Oznacza to, że poprawka nie uzyskała wymaganej większości i nie została przyjęta.
Poprawka druga dookreśla pojęcie silnika jako silnika spalania wewnętrznego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
28 senatorów głosowało za, 49 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 119)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawki trzecia i ósma mają na celu rozszerzenie możliwości stosowania ustawy również na obrót poza stacjami paliwowymi.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
34 senatorów głosowało za, 42 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 120)
Poprawki nie zostały przyjęte.
Poprawka czwarta dotyczy wytycznych, jakimi ma się kierować minister właściwy do spraw gospodarki przy wydawaniu rozporządzenia określającego wymagania jakościowe dla paliw ciekłych. Poprawka nakazuje ministrowi wzięcie pod uwagę norm technicznych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
39 senatorów głosowało za, 41- przeciw. (Głosowanie nr 121)
Poprawka nie uzyskała poparcia większości.
Poprawka piąta ma charakter językowy.
Kto jest za jej przyjęciem?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
50 senatorów głosowało za, 24 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 122)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka szósta uzupełnia wytyczne, jakimi ma się kierować minister właściwy do spraw gospodarki przy wydawaniu rozporządzenia dotyczącego obniżonych wymagań jakościowych paliw ciekłych, o konieczność wzięcia pod uwagę, obok ochrony środowiska i wpływu paliw na eksploatację pojazdu, również ochrony zdrowia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
80 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 123)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Poprawka siódma ma umożliwić kontrolę paliwa w zbiornikach paliwa w pojazdach i cysternach.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję bardzo. Proszę o wyniki.
45 senatorów głosowało za, 32 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 124)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dziewiąta usuwa wątpliwości, iż obowiązek pobrania przez inspektora co najmniej trzech próbek paliwa ciekłego dotyczy jednego rodzaju paliwa.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
78 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 125)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dziesiąta powoduje, iż protokół pobrania próbek paliwa będzie zawierał jedynie wskazane w ustawie elementy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
78 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 126)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka jedenasta ma na celu wyraźne zakreślenie treści umowy zawieranej przez głównego inspektora inspekcji handlowej z akredytowanymi laboratoriami przeprowadzającymi badania pobranych próbek paliwa.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
78 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 127)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Poprawka dwunasta skraca vacatio legis do 1 lipca 2003 r.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
81 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 128)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Przystępujemy do głosowania za przyjęciem ustawy w sprawie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Proszę o wyniki.
81 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 129)
Uchwała została przyjęta jednogłośnie.
I w tej sytuacji stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu trzynastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nadaniu Akademii Medycznej w Lublinie nazwy "Akademia Medyczna w Lublinie imienia profesora Feliksa Skubiszewskiego".
Przypominam, że wszystkie procedury zostały już wyczerpane, w związku z czym możemy przystąpić do głosowania.
Komisja Nauki, Edukacji i Sportu przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, co potwierdza skinieniem głowy pani przewodnicząca, a wyraża to w sposób wizualny druk senacki nr 294A.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z państwa jest za przyjęciem tego projektu uchwały?
Kto jest temu przeciwny?
Kto wstrzymał się od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyniki.
79 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 130)
Senat jednogłośnie podjął uchwałę w sprawie ustawy o nadaniu Akademii Medycznej w Lublinie nazwy "Akademia Medyczna w Lublinie imienia Profesora Feliksa Skubiszewskiego".
Informuję, że porządek trzydziestego pierwszego posiedzenia Senatu został wyczerpany.
Informuję także, że następne posiedzenie Senatu odbędzie się w dniach 15, 16 i 17 stycznia. Powtarzam: 15, 16 i 17 stycznia.
Proszę państwa, dzisiejsze posiedzenie jest ostatnie w mijającym roku, w związku z czym chciałbym wszystkim paniom i panom senatorom, a także wszystkim pracownikom Kancelarii Senatu, złożyć świąteczne życzenia. Życzę wszystkim ciepłej, rodzinnej wigilii, zdrowych, wesołych świąt, wspaniałej, szampańskiej zabawy sylwestrowej i szczęśliwego Nowego Roku. (Oklaski)
(Senator Teresa Liszcz: Bóg zapłać.)
Dziękuję bardzo.
Zanim zastukam laską, muszę jeszcze powiedzieć kilka zdań. Otóż przypominam, że o godzinie 15.00 w sali nr 217, u nas, w Senacie, rozpocznie się spotkanie opłatkowe obecnych członków Prezydium Senatu, na czele z marszałkiem Longinem Pastusiakiem, a także senatorów z pracownikami Senatu. Serdecznie zapraszam państwa na to spotkanie.
Możemy teraz przejść do wygłaszania oświadczeń senatorskich.
Czy ktoś z państwa senatorów chciałby wygłosić oświadczenie nie dotyczące dzisiejszego porządku obrad oraz nietrwające dłużej niż pięć minut? Nie stwierdzam tego.
(Rozmowy na sali)
W takim razie, dla formalności...
(Senator Jerzy Adamski: Ja mam oświadczenie.)
Przepraszam, ale w tym tumulcie nie usłyszałem.
Pan senator Adamski ma oświadczenie, pan senator Gładkowski również. Jeszcze raz przepraszam.
Oświadczenie wygłosi senator Jerzy Adamski. Przygotowuje się senator Witold Gładkowski.
Proszę bardzo.
Senator Jerzy Adamski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Oświadczenie kieruję do pana premiera rządu Leszka Millera.
My, niżej podpisani senatorowie RP, reprezentujący województwo łódzkie, wyrażamy głębokie zaniepokojenie losami ochrony zdrowia w naszym województwie i w całym kraju. Oczekujemy od pana premiera odpowiedzi na nurtujące nas pytania.
Po pierwsze, kiedy rząd RP rozwiąże problem zadłużenia publicznych placówek ochrony zdrowia?
Po drugie, w jakim terminie ukaże się lista zasad dotyczących zakwalifikowania do sieci szpitali publicznych?
Po trzecie, jak będzie finansowana służba zdrowia?
Po czwarte, czy samorządy powiatowe otrzymają dotacje na finansowanie służby zdrowia?
Po piąte, kiedy minister finansów dostrzeże problemy braku możliwości odliczania podatku VAT przez SP ZOZ i ustanowi stawkę zerową podatku na usługi medyczne?
Panie Premierze! Niepodjęcie zdecydowanych działań w celu naprawy sytuacji w ochronie zdrowia doprowadzi do niekontrolowanego wybuchu niezadowolenia pracowników tej sfery, naruszy również poczucia bezpieczeństwa związanego z ochroną zdrowia wszystkich obywateli. Odsunięcie w czasie rozwiązania problemów szpitali spowoduje ich dziką prywatyzację.
Panie Premierze! Działając w interesie publicznym, wobec istniejących zagrożeń w dalszym funkcjonowaniu szpitali, prosimy o szybką decyzję w przedmiotowej sprawie.
Podpisali: pani Zdzisława Janowska, pani Aleksandra Koszada, pan Grzegorz Matuszak, pan Józef Dziemdziela, pan Jerzy Pieniążek i pan Jerzy Adamski.
(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Jak rozumiem, jako senatorowie, tak?)
Jako senatorowie.
Ja to złożę, Panie Marszałku.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Pan senator Witold Gładkowski.
Senator Witold Gładkowski:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Oświadczenie swoje kieruję do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra rolnictwa i rozwoju wsi, pana Jarosława Kalinowskiego.
Panie Wicepremierze! Panie Ministrze!
W dniu 18 grudnia 2002 r. na posiedzeniu Senatu po informacji pana prezesa Rady Ministrów na temat rezultatów negocjacji o członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, korzystając z możliwości, poprosiłem o wyjaśnienie, czy obawy niemałej grupy polskich producentów rolnych produkujących warzywa i kwiaty związane co do możliwości skutecznego konkurowania z unijnymi wytwórcami tych towarów są uzasadnione. Pytanie zilustrowałem przykładem, który stanowił główny argument wątpiących w czasie mojego wcześniejszego spotkania z producentami rolnymi w Szczecinku w województwie zachodniopomorskim.
Pytano mnie tam, czy zachodniopomorski ogrodnik - wykształcony, gospodarujący na 2 tysiącach m2 szklarni, dający zatrudnienie kilku osobom, produkujący warzywa i kwiaty, niemający zagwarantowanego zbytu, ale mający dostęp do kredytu, od którego odsetki wynoszą około 20% - będzie mógł skutecznie konkurować z rolnikiem na przykład holenderskim o tych samych możliwościach produkcyjnych i to samo produkującym, ale otrzymującym pełną dopłatę do produkcji, mającym zagwarantowany zbyt i nisko, w granicach od 3% do 4%, oprocentowany kredyt.
W trakcie odpowiadania na serię pytań przedstawiciel Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi był już nieobecny, a pan minister Jan Truszczyński wprawdzie odniósł się w trakcie swojego wystąpienia do mego pytania, ale bardzo ogólnie. W kuluarach poradził mi prosić o odpowiedź Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Niniejszym więc to czynię.
Panie Ministrze, wspomniany kazus zwątpienia rolników z Pomorza Zachodniego jest przykładem...
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Panie Senatorze, ja bardzo przepraszam, ale zauważam akcenty dotyczące posiedzenia, które właśnie kończymy. A jak wiadomo, regulamin nie zezwala na to, aby oświadczenie dotyczyło punktu, który był rozpatrywany w toku bieżącego posiedzenia, a ten punkt właśnie był.
(Senator Witold Gładkowski: To nie był, Panie Marszałku, punkt. Nie było takiego punktu, tylko...)
Ja bym doradził, Panie Senatorze, wysłanie tego tekstu do adresata. Skutek będzie dokładnie taki sam.
(Senator Witold Gładkowski: Uczynię tak, jak pan marszałek mi radzi, tylko jeszcze dodam dwa zdania.)
Proszę bardzo.
Senator Witold Gładkowski:
Kazus zwątpienia rolników z Pomorza Zachodniego jest przykładem, jak brak pełnej, pewnej i dostarczonej we właściwym czasie informacji budzi frustracje społeczne, zniechęcenie.
Bardzo więc pana premiera proszę o odpowiedź, której nie otrzymałem w czasie debaty, o odpowiedź na pytanie, czy całokształt ustaleń negocjacyjnych w obszarze rolnictwa, dotyczących produkcji ogrodniczej, daje gwarancję konkurencyjności rezultatom pracy polskich producentów wobec producentów unijnych.
Bardzo dziękuję, Panie Marszałku. Uczynię tak, jak pan marszałek mi radził.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Starajmy się jednak przestrzegać regulaminu, bo to jest bardzo ważne.
Pan senator Borkowski chce wygłosić oświadczenie?
(Senator Krzysztof Borkowski: Tak, jeżeli można.)
Pan senator Krzysztof Wawrzyniec Borkowski.
Senator Krzysztof Borkowski:
Dziękuję, Panie Marszałku. Jeśli można, wygłoszę dwa króciutkie oświadczenia.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Moje pierwsze oświadczenie kieruję do ministra gospodarki.
Ponieważ słyszę, że są w mediach dalej przyjmowane reklamy i podejmowane działania dotyczące sprzedaży lawinowej, chcę zapytać, jak to się ma do ustawy o nieuczciwej konkurencji. Czy prowadzone są przez ministerstwa - być może przez Ministerstwo Gospodarki albo przez Ministerstwo Finansów - kontrole stosowania tej ustawy - taka przecież burzliwa była dyskusja na ten temat w lipcu bieżącego roku, kiedy uchwalaliśmy tę ustawę - a jeśli tak, to jakie są wyniki tej kontroli? I czy nałożono jakieś sankcje na podmioty, które nie stosują się do przepisów tejże ustawy?
Króciutkie oświadczenie, ale konkretne.
Następne oświadczenie związane jest bezpośrednio z Cukrownią "Sokołów" w województwie mazowieckim.
Oświadczenie to kieruję do ministra skarbu.
Jakie są dalsze plany wobec tejże cukrowni i jaki ma być jej los? Pytam, ponieważ występują zaległości w zapłatach za surowiec. Do dzisiaj rolnicy nie otrzymali należności za surowiec, który dostarczyli w tej kampanii. Poza tym jeśli planowana jest likwidacja, to co z rolnikami, producentami buraków? Gdzie znajdą pracę setki pracowników cukrowni? Chciałbym znać odpowiedź na te pytania. Bardzo dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Ja chcę tylko przypomnieć państwu senatorom, że ustawa o prawach i obowiązkach posła i senatora daje możliwość korespondencyjnego, bezpośredniego zgłaszania się do zainteresowanych ministrów bez konieczności pośrednictwa marszałka Senatu, bo to się de facto do tego sprowadza.
(Senator Krzysztof Borkowski: To ma szczególną wagę, Panie Marszałku. Przynajmniej odpowiedzą na to.)
Tak? Ma pan takie przeświadczenie i takie doświadczenie?
(Senator Krzysztof Borkowski: Tak.)
Dobrze.
Proszę, pan senator Zbigniew Kulak.
Senator Zbigniew Kulak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Chciałbym wygłosić jeszcze jedno oświadczenie w trybie, bym powiedział, pilnym. Przygotowywałem je dosłownie w tej chwili, dlatego dopiero teraz zapisałem się do głosu.
Swoje oświadczenie kieruję do ministra spraw wewnętrznych i administracji.
Zwracam się z prośbą o szczególne zainteresowanie się problemem epidemii zachorowań byłych pracowników administracji lokalnej, byłych wójtów, burmistrzów, starostów, marszałków województw. Jest to zjawisko wyrywkowo sygnalizowane przez prasę lokalną w całym kraju, ale ja chciałbym poznać skalę, w jakiej występuje ono w całym naszym kraju, i ewentualnie zainicjować procedury kontrolne w celu ustalenia sensowności tych zwolnień lekarskich.
Powiem, że swego czasu zabierałem głos z tej trybuny jako przeciwnik wprowadzania uregulowania, które pozwalałoby kontrolować zasadność zwolnień lekarskich. Ale w tej konkretnej sytuacji przychylam się do tego, żeby zweryfikowano te zwolnienia, bo zakrawa to, jak mi się wydaje, na skandal. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Informuję, że oświadczenia do protokołu złożyli: senator Józef Sztorc - cztery, senator Robert Smoktunowicz - trzy, senator Andrzej Spychalski, senator Apolonia Klepacz, senator Zbigniew Gołąbek, senator Bogusław Mąsior i senator Adam Biela* - po jednym.
Bardzo proszę senatora sekretarza o odczytanie komunikatów.
Senator Sekretarz
Marian Lewicki:
Posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia w sprawie rozpatrzenia ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia odbędzie się 9 stycznia 2003 r. o godzinie 10.00 w sali nr 217. Posiedzenie to może być kontynuowane w dniu 10 stycznia 2003 r. od godziny 9.00. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Informuję, że protokół trzydziestego pierwszego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji, zgodnie z art. 39 ust. 3 Regulaminu Senatu, zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, w pokoju nr 255.
Zamykam trzydzieste pierwsze posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
Dziękuję państwu bardzo.
(Koniec posiedzenia o godzinie 13 minut 59)
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do ministra pracy i polityki społecznej Jerzego Hausnera
Szanowny Panie Ministrze!
Zwracam się do Pana Ministra w związku z kwestią dotyczącą budżetu Ochotniczych Hufców Pracy.
Planowana ilość środków finansowych przeznaczonych dla OHP, ze względu na ich szczupłość, rodzi wiele problemów. Proponowany budżet nie pokryje podstawowych wydatków na kształcenie, bieżące remonty, bazę dydaktyczną, koszty wyżywienia i zakwaterowania ani na realizację podstawowych programów. Ograniczenie możliwości przeciwdziałania bezrobociu, w czym OHP wykazały dużą skuteczność, stanowi krok do tyłu w tej dziedzinie.
Sytuacja jest niezwykle trudna. Tylko dzięki pracy i zaangażowaniu kadry, która wciąż szuka nowych rozwiązań, racjonalizuje wydatki i wprowadza program oszczędnościowy, nie pozwolono dotychczas na rozwiązanie żadnej placówki.
OHP są obecnie najtańszą formą walki z patologiami i zagrożeniami społecznymi, ale ciągłe ograniczanie środków finansowych na ich działalność powoduje obniżenie skuteczności ich poczynań, a w konsekwencji wzrost przestępczości i patologii społecznych.
Analiza proponowanego budżetu zmusi OHP do wielu drastycznych posunięć, takich jak pozbawienie szansy nauki wielu tysięcy młodych ludzi, wstrzymanie funkcjonowania centrów kształcenia i wychowania, wielu ośrodków szkolenia i wychowania oraz hufców środowiskowych i dochodzących, zmniejszenie ilości jednostek zajmujących się przeciwdziałaniem bezrobociu, zaniechanie realizacji programów będących wsparciem dla programu rządu "Bezpieczna Polska", zwolnienia pracowników czy sprzedaż majątku.
Aby zapobiec tym dramatycznym decyzjom, konieczne jest przyznanie OHP dodatkowych środków w wysokości 13 milionów 100 tysięcy zł, co łącznie dałoby kwotę 105 milionów 943 tysięcy zł.
Instytucja Ochotniczych Hufców Pracy stanowi silny element realizacji polityki rządu, aby jednak w pełni wywiązać się ze swoich zadań, potrzebuje odpowiedniej ilości środków przeznaczonych na ten cel. Proszę o rozpatrzenie powyższych postulatów i podjęcie działań, które mogą poprawić sytuację w Ochotniczych Hufcach Pracy.
Z wyrazami szacunku
senator RP
Józef Sztorc
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do ministra środowiska Stanisława Żelichowskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Niniejsze oświadczenie dotyczy budowy stopnia wodnego Nieszawa - Ciechocinek.
Coraz częściej pojawiają się głosy o zagrożeniu funkcjonowania stopnia wodnego we Włocławku i konieczności budowy stopnia wodnego Nieszawa - Ciechocinek, który to obiekt powinien zapewnić realną ochronę funkcjonującego obecnie stopnia wodnego we Włocławku.
Mając świadomość trudności w obecnej sytuacji gospodarczej kraju, pragnę zapytać Pana Ministra, czy podległy mu resort dysponuje aktualnie oceną stanu technicznego stopnia wodnego we Włocławku i czy w świetle tej oceny istnieje realne niebezpieczeństwo katastrofy o skutkach trudnych do przewidzenia w wymiarze gospodarczym i przyrodniczym. Czy celowość tej inwestycji znajduje uzasadnienie oraz czy jest to najlepsze rozwiązanie gwarantujące bezpieczeństwo i prawidłowy rozwój regionu?
Z wyrazami szacunku
senator RP
Józef Sztorc
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Leszka Juchniewicza
Szanowny Panie Prezesie!
Coraz częściej podnoszą się głosy, że kierowany przez Pana Urząd Regulacji Energetyki, ustalając taryfy i cenniki na ciepło, robi to w sposób, który pozbawia przedsiębiorstwa ciepłownicze możliwości rozwoju i prowadzi do dekapitalizacji urządzeń oraz sieci ciepłowniczych. Ponad połowa firm ciepłowniczych przynosi straty, a rentowność całego sektora ciepłowniczego jest bliska zeru.
W związku z tym uprzejmie proszę o przedstawienie mechanizmu kształtowania cen energii cieplnej oraz o odpowiedzi na następujące pytania.
Czy w cenę jednostki ciepła, zatwierdzoną przez Urząd Regulacji Energetyki, jest wkalkulowany zysk?
Czy widzi Pan potrzebę nowelizacji ustawy - Prawo energetyczne?
Rozumiejąc potrzeby sektora ciepłowniczego, jego dalszy rozwój, ale również fakt, iż cena ciepła w Polsce jest zbyt wysoka, na granicy akceptacji społecznej, uprzejmie proszę o udzielenie odpowiedzi na przedstawione wyżej pytania.
Z poważaniem
senator RP
Józef Sztorc
Oświadczenie złożone
przez senatora Józefa Sztorca
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra rolnictwa i rozwoju wsi Jarosława Kalinowskiego
Szanowny Panie Marszałku! Państwo Senatorowie!
Od dłuższego czasu docierają do mnie sygnały o problemach wynikających z realizacji przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a także przepisów wykonawczych do tej ustawy, dotyczących bonów paliwowych.
Ustanowiony tymi przepisami system dopłat do zakupu oleju napędowego przez podatników podatku rolnego prowadzących działalność rolniczą jest skomplikowany i nie sprawdza się w praktyce. Podstawowy jego mankament sprowadza się do trudności z kupnem paliwa za bony paliwowe.
Mimo treści art. 40a ust. 2 wymienionej ustawy, zgodnie z którym bon paliwowy jest prawnym środkiem płatniczym do nabywania oleju napędowego, coraz częściej zdarzają się przypadki odmowy sprzedaży oleju napędowego rolnikom, którzy za jego zakup chcą dokonać płatności bonami paliwowymi. Interwencje w urzędach skarbowych i izbach skarbowych w takich sprawach nie przynoszą rezultatu, gdyż instytucje te nie mają możliwości wyegzekwowania przyjmowania bonów paliwowych przez stacje paliwowe. Ustawa nakazuje traktować bony jako prawny środek płatniczy, nie przewiduje jednak uregulowań w zakresie obowiązku przyjmowania tych bonów przez wszystkie stacje paliw. Decyzję o realizacji bonów paliwowych podejmuje zawsze indywidualnie właściciel stacji paliw.
Przedstawione działanie stacji paliwowych jest naruszaniem przepisów prawa. Skoro bowiem bon paliwowy jest, podobnie jak znaki pieniężne emitowane przez Narodowy Bank Polski, prawnym środkiem płatniczym do nabywania oleju napędowego, nie ma podstaw prawnych do odmowy jego przyjmowania jako zapłaty za nabywany olej napędowy. Jeżeli brak jest w obecnych uregulowaniach prawnych możliwości wyegzekwowania obowiązku przyjęcia bonu paliwowego za nabywany olej napędowy, to sytuacja taka wymaga niezwłocznej zmiany przepisów prawa.
Dlatego też obecny system można zastąpić następującymi rozwiązaniami: dopłaty do nabycia oleju napędowego przysługiwałyby podatnikom podatku rolnego prowadzącym działalność rolniczą; wysokość dopłaty ustalałoby się jako iloczyn stawki dopłaty i liczby hektarów użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, przy czym wysokość tej stawki na dany rok określałby minister właściwy do spraw rolnictwa; wypłata następowałaby za okresy półroczne na podstawie zaświadczeń wystawianych przez wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast lub oświadczeń podatników zawierających w szczególności: potwierdzenie, że dana osoba jest płatnikiem podatku rolnego, liczbę hektarów użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa podatnika, potwierdzenie rolniczego użytkowania użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa podatnika, wypłaty dopłat dokonywałyby zaś izby rolnicze.
Uprzejmie proszę Pana Premiera o zajęcie w tej sprawie stanowiska w celu opracowania stosownego projektu ustawy, wyrażając przy tym nadzieję, że zechce pan poprzeć wymienione propozycje uregulowania kwestii dopłat do zakupu oleju napędowego przez rolników.
Z wyrazami szacunku
Józef Sztorc
Oświadczenie złożone
przez senatora Roberta Smoktunowicza
Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Marka Pola oraz ministra środowiska Stanisława Żelichowskiego
Szanowni Panowie!
Chcę poruszyć problem bezpieczeństwa przeciwpowodziowego w gminach podwarszawskich. Na ten problem bardzo często zwracają mi uwagę przedstawiciele władz samorządowych.
Kilka ostatnich lat udowodniło nam wszystkim, że powodzie są niebezpieczeństwem bardzo realnym, którego w żadnym wypadku nie wolno lekceważyć. Ich skutkiem są ogromne straty finansowe, które wielokrotnie przekraczają koszty odpowiedniego zabezpieczenia przeciwpowodziowego. Stan techniczny wałów przeciwpowodziowych na Wiśle w okolicach Warszawy jest, niestety, nienajlepszy i wskutek wieloletnich zaniedbań systematycznie się pogarsza. W końcu dojdzie do przerwania wałów, co oznaczać będzie społeczno-gospodarczą katastrofę.
Konieczna jest renowacja. Samorządy nie są w stanie samodzielnie pokryć jej kosztów. Zaangażowanie środków z budżetu państwa jest niezbędne. Chyba nikomu nie trzeba tłumaczyć, że lepiej ponieść je przed powodzią niż po niej. Zawsze taniej jest zapobiegać niż leczyć. W związku z tym zwracam się o przedstawienie mi stanowiska rządu RP w tej sprawie. Proszę o przedstawienie planów rządowych, łącznie z ewentualnymi propozycjami finansowymi, w zakresie polityki na rzecz bezpieczeństwa przeciwpowodziowego na Wiśle w okolicach Warszawy, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki budowy i renowacji wałów przeciwpowodziowych.
Z poważaniem
Robert Smoktunowicz
Oświadczenie złożone
przez senatora Roberta Smoktunowicza
Oświadczenie skierowane do ministra zdrowia Mariusza Łapińskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Chciałbym poruszyć sprawę nowego szpitala w Grodzisku Mazowieckim. Niewątpliwie na tle ogólnej sytuacji w polskiej służbie zdrowia ten nowy i nowoczesny szpital jest przykładem tego, że przy wspólnym zaangażowaniu, przy wspólnym wysiłku wielu ludzi i instytucji, polska służba zdrowia może funkcjonować według standardów europejskich.
Niestety, sytuacja szpitala w Grodzisku nie jest w ogóle pozbawiona problemów. Szpital, choć już wybudowany, wciąż nie może zacząć funkcjonować. Od kwietnia 2002 r. mieści się w nim Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna, a od lipca funkcjonuje Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie. Niestety, najistotniejsza, pozwalająca w ogóle nazwać szpital szpitalem, część medyczna kompleksu wciąż czeka na pełne uruchomienie. To, kiedy zostanie oddana do użytku, zależy oczywiście przede wszystkim od pieniędzy. Tymczasem środki budżetowe, niezbędne do dokończenia inwestycji, wpływają w ilościach mniejszych i w terminach znacznie późniejszych niż pierwotnie planowano. W 2002 r. Powiatowy Zakład Budowy Szpitala Zachodniego z budżetu państwa zamiast planowanych 70 milionów zł otrzymał zaledwie 26 milionów. W roku 2003 ma wpłynąć 27 milionów. To zdecydowanie za mało, by dokończyć budowę i uruchomić wszystkie oddziały.
Do tej pory budowa szpitala pochłonęła około 150 milionów zł, a całkowity koszt inwestycji ma zamknąć się w kwocie 208 milionów zł. Szpital po uruchomieniu będzie nie tylko największym obiektem użyteczności publicznej na terenie powiatu grodziskiego, ale także bardzo znaczącym pracodawcą. Planuje się zatrudnienie około stu trzydziestu lekarzy i dwustu pięćdziesięciu pielęgniarek. Do tego trzeba jeszcze dodać kolejne kilkaset miejsc pracy przy obsłudze tak dużego kompleksu.
Jak najszybsze ukończenie i oddanie do użytku szpitala w Grodzisku Mazowieckim ma więc znaczenie nie tylko dla systemu ochrony zdrowia. Będzie miało również ogromne znaczenie społeczne w sytuacji tak wielkiego bezrobocia. Dlatego apeluję do Pana Ministra o terminowe przekazywanie wszystkich zaplanowanych środków na dokończenie budowy szpitala w Grodzisku.
Bardzo proszę o poinformowanie mnie o planach Ministerstwa Zdrowia i podejmowanych przez nie działaniach w tej sprawie.
Z poważaniem
Robert Smoktunowicz
Oświadczenie złożone
przez senatora Roberta Smoktunowicza
Oświadczenie skierowane do ministra zdrowia Mariusza Łapińskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Chciałbym przekazać i wesprzeć prośbę środowisk osób niewidomych. Zarząd Koła Wołomin Polskiego Związku Niewidomych zwrócił się do mnie z prośbą o poparcie starań mających na celu zgromadzenie niezbędnych funduszy na remont w 2003 r. oddziału okulistycznego szpitala w Wołominie oraz zakup urządzeń laserowych, które są niezbędne do prawidłowej diagnostyki i leczenia narządów wzroku.
Według opinii ogólnopolskiego konsultanta do spraw okulistyki, aby oddział okulistyczny funkcjonował, niezbędny jest aparat laserowy. W przeciwnym wypadku oddziałowi w Wołominie grozi zamknięcie. Zlikwidowanie oddziału okulistycznego spowoduje, że osoby niewidome będą zmuszone jeździć i szukać pomocy poza miejscem zamieszkania. Dojazdy do Warszawy wymagają pomocy drugiej osoby. Jednocześnie w Warszawie oczekiwanie na zabieg trwa około dwóch lat, a w Wołominie do trzech miesięcy.
Powiat nie dysponuje funduszami umożliwiającymi zaspokojenie wszystkich uzasadnionych potrzeb społecznych i nie ma środków na odpowiednie dofinansowanie szpitala, dlatego zwracam się do Pana Ministra o wsparcie w ramach przyszłorocznego budżetu ministerstwa zakupu sprzętu niezbędnego do dalszego funkcjonowania oddziału okulistycznego i jednocześnie proszę o wyjaśnienie, jakie są plany Ministerstwa Zdrowia w stosunku do oddziału okulistycznego szpitala w Wołominie.
Z poważaniem
Robert Smoktunowicz
Oświadczenie złożone
przez senatora Andrzeja Spychalskiego
Oświadczenie skierowane do ministra gospodarki Jacka Piechoty oraz ministra obrony narodowej Jerzego Szmajdzińskiego
Dobiegające końca prace nad rozpatrzeniem ofert na samolot wielozadaniowy dla polskiego lotnictwa zrodziły długo oczekiwane nadzieje na poprawę kondycji polskiego przemysłu lotniczego, ulegającego powolnemu, lecz systematycznemu rozproszeniu, i poprawę losu tysięcy znakomitych fachowców.
Takie nadzieje, w pełni uzasadnione, pojawiły się w kaliskiej Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL "Kalisz" SA. Zakład ten jest jednym z dwóch zakładów produkujących w Polsce silniki lotnicze, posiada ukształtowany i doświadczony potencjał kadry inżynieryjno-technicznej i produkcyjnej, który umożliwia podjęcie wyzwania offsetowego w wysokości 10 milionów dolarów w skali roku. Znaczna część tej kadry stworzyła podstawy sprawnego funkcjonowania dwóch, powstałych na części sprywatyzowanego majątku, kanadyjskich firm lotniczych - Pratt & Whitney i Aerotech. Ponad pięćdziesięcioletnie doświadczenia w produkcji silników lotniczych, współpraca z licznymi firmami zagranicznymi w branży lotniczej, zdobyta wiedza i praktyka w produkcji silników turboodrzutowych oraz powiązania kooperacyjne z firmami przemysłu lotniczego w Polsce dają rzetelne podstawy i gwarancje zrealizowania ewentualnej oferty offsetowej.
Możliwości technologiczne i produkcyjne kaliskiej wytwórni zostały potwierdzone podczas roboczych spotkań z przedstawicielami firm, które stanęły obecnie do przetargu na samolot wielozadaniowy. Włączenie WSK PZL "Kalisz" SA do grupy przedsiębiorstw biorących udział w podziale zamówień wynikających ze zobowiązań offsetowych pozwoli na dobre wykorzystanie posiadanego potencjału i poprawi sytuację finansową spółki, co w okresie prywatyzacji tego zakładu jest bardzo istotne dla Skarbu Państwa.
Z nadzieją na poprawę sytuacji na rynku pracy oczekują liczne i systematycznie rosnące rzesze bezrobotnych w Kaliszu.
Wyeliminowanie z udziału w offsecie kaliskiego zakładu spowoduje pozrywanie ukształtowanych latami więzi kooperacyjnych, co może w przyszłości spowodować likwidację około tysiąca stu miejsc pracy.
Uprzejmie proszę Panów Ministrów o życzliwe rozpatrzenie oczekiwań kierownictwa i zasłużonej w rozwoju regionu i kraju załogi tego zakładu.
Z wyrazami szacunku
Andrzej Spychalski
Oświadczenie złożone
przez senatora Bogusława Mąsiora
Oświadczenie skierowane do ministra gospodarki Jacka Piechoty
Rząd polski, a może przede wszystkim Ministerstwo Gospodarki, od kilkunastu miesięcy po raz kolejny pracuje nad restrukturyzacją górnictwa węglowego. Jestem świadom tego, jak trudny jest to proces i jakie zagrożenia społeczne i ekonomiczne niesie on ze sobą, nie rozumiem tylko, dlaczego przy rozpatrywaniu wyżej wymienionych zagadnień z uporem wartym lepszej sprawy zawęża się problem górnictwa i gmin górniczych tylko do obszaru Śląska. Już raz zwracałem się do Pana Ministra, aby poinformował podległy sobie "zastęp" zacnych ludzi, że w Małopolsce znajdują się dwie kopalnie: "Janina" i "Brzeszcze", które mają ogromny wpływ na sytuację społeczno-gospodarczą zachodniej części Małopolski.
W ostatnim czasie jednak po raz kolejny okazało się, że dla Ministerstwa Gospodarki problem górnictwa to tylko problem Śląska. W czasie spotkania Stowarzyszenia Gmin Górniczych w Polsce, które miało miejsce w dniach 13-14 grudnia bieżącego roku, pani Irena Herbst, podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki, omawiając program restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 2003-2006, poinformowała, że przewodniczy zespołowi opracowującemu pakiet rozwiązań łagodzących skutki wspomnianego programu, ale tylko dla Śląska. Zaznaczyła, iż w ramach tego pakietu samorządom śląskich gmin górniczych zostaną zaproponowane między innymi granty na aktywizację rynku pracy oraz tworzenie warunków dla rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw. Informacje na temat spotkania ze Stowarzyszeniem Gmin Górniczych w Polsce przekazał burmistrz Libiąża, pan Tadeusz Arkit.
Proszę Pana Ministra o udzielenie odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób Ministerstwo Gospodarki zamierza rozwiązać problem funkcjonowania kopalń "Janina" i "Brzeszcze" oraz czy gminy górnicze w Małopolsce zostaną objęte programem, który opracowuje zespół pani wiceminister Ireny Herbst.
Proszę również o bieżące informowanie o szczególnie ważnych działaniach podejmowanych przez Ministerstwo Gospodarki w zakresie restrukturyzacji przemysłu węglowego.
Z wyrazami szacunku
Bogusław Mąsior
Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Bielę
Oświadczenie skierowane do prezesa Głównego Urzędu Statystycznego Tadeusza Toczyńskiego
Proszę o określenie, jakie są wydatki finansów publicznych ponoszone z tytułu bezrobocia w latach 2001-2002. A także o określenie, jakie byłyby wpływy do budżetu państwa w latach 2000-2001 z tytułu składek ZUS oraz wpłaty z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, od osób bezrobotnych, biorąc pod uwagę średnią kwotę zarobków miesięcznych w tych latach, gdyby te osoby pracowały.
Adam Biela