81. posiedzenie Senatu RP, spis treści, poprzednia część stenogramu

Powracamy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów eksportowych o stałych stopach procentowych.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończone i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam ponadto, że Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawek do ustawy. Proszę odszukać druk nr 617A.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu za chwilę przeprowadzimy głosowania nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania.

Poprawka pierwsza ma na celu doprecyzowanie, że kredyt eksportowy udzielony przez bank krajowemu dostawcy, który refinansuje udzielony przez niego kredyt na rzecz zagranicznego nabywcy, będzie objęty dopłatami tylko w takich wypadkach, gdy ten ostatni kredyt będzie realizowany w tej samej walucie, według takiej samej stopy procentowej i takiego samego rozkładu spłat.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki pierwszej?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 76 głosowało za, 4 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 113)

Stwierdzam, że poprawka pierwsza została przyjęta.

Poprawka druga dostosowuje terminologię do terminologii ustawy o gwarantowanych przez skarb państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką drugą?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 114)

Stwierdzam, że poprawka druga została przyjęta.

Poprawka trzecia rozszerza delegację dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych o obowiązek określenia zasad stosowania stałych stóp procentowych przez Bank Gospodarstwa Krajowego.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów wszyscy głosowali za.

(Głosowanie nr 115)

Stwierdzam, że poprawka trzecia została przyjęta.

Poprawka czwarta wskazuje wyraźnie, że upoważnionym do udzielenia zezwolenia na odstąpienie od warunków, których spełnienie jest niezbędne dla objęcia kredytu eksportowego Programem DOKE, jest minister właściwy do spraw finansów publicznych, działający w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką czwartą?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 83 obecnych senatorów wszyscy głosowali za.

(Głosowanie nr 116)

Stwierdzam, że poprawka czwarta została przyjęta.

Poprawka piąta ma na celu rozszerzenie upoważnienia do wydawania rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych o przypadki, w których Programem DOKE może zostać objęty kredyt na finansowanie wydatków lokalnych, związanych z objętą tym programem umową eksportową.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki piątej?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 83 obecnych senatorów 81 głosowało za, 2 nie głosowało.

(Głosowanie nr 117)

Stwierdzam, że poprawka piąta została przyjęta.

Poprawka szósta ma charakter porządkowy.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów wszyscy głosowali za.

(Głosowanie nr 118)

Stwierdzam, że poprawka szósta została przyjęta.

Poprawka siódma ma na celu wyraźne wskazanie, do jakich organów musi zwrócić się Bank Gospodarstwa Krajowego w celu udzielenia zezwoleń dotyczących odstąpienia od warunków, których spełnienie nie jest niezbędne dla objęcia kredytu eksportowego Programem DOKE.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką siódmą?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 84 obecnych senatorów 82 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 119)

Stwierdzam, że poprawka siódma została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką ósmą, o charakterze redakcyjnym.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 83 obecnych senatorów 82 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu.

(Głosowanie nr 120)

Stwierdzam, że poprawka ósma została przyjęta.

I poprawka dziewiąta. Powoduje ona, że rozwiązanie umowy o ubezpieczeniach kredytu eksportowego będzie powodowało wygaśnięcie umowy DOKE.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką dziewiątą?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów wszyscy głosowali za.

(Głosowanie nr 121)

Stwierdzam, że poprawka dziewiąta została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania za przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów eksportowych o stałych stopach procentowych w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów wszyscy głosowali za.

(Głosowanie nr 122)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów eksportowych o stałych stopach procentowych.

Ogłaszam dziesięć minut przerwy.

Proszę państwa, wznawiam obrady.

Powracamy do rozpatrzenia punktu dziesiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, która ustosunkowała się do wniosków przedstawionych w toku debaty i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę senatora Romana Skrzypczaka o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania Komisji Rodziny i Polityki Społecznej.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Przedstawiam Wysokiemu Senatowi sprawozdanie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej z posiedzenia odbytego w dniu 9 maja 2001 r., na którym rozpatrzono zgłoszone w trakcie debaty w dniu 9 maja wnioski do ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zawarte w druku nr 615Z.

W imieniu komisji przedstawiam Wysokiej Izbie następujące stanowisko. Wysoki Senat raczy przyjąć następujące poprawki - przyjęte i poparte przez komisję - zawarte w druku nr 615Z w punkcie oznaczonym rzymska dwójką: pierwszą, trzecią, szóstą, ósmą, dziewiątą, dziesiątą, trzynastą, czternastą, piętnastą, szesnastą, dziewiętnastą, dwudziestą trzecią, dwudziestą piątą, dwudziestą siódmą.

Poprawki dziewiętnasta i dwudziesta trzecia, zgłoszone w debacie i poparte przez komisję, regulują tryb powoływania i odwoływania przez Sejm głównego inspektora pracy. Określają one czas trwania kadencji w odniesieniu do tego urzędu oraz przypadki, w których ona wygasa.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wnosi o przyjęcie ustawy wraz z poprawkami popartymi przez komisję. Dziękuję.

Proszę senator Jolantę Danielak o zabranie głosu i przedstawienie wniosku mniejszości komisji.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W imieniu mniejszości Komisji Rodziny i Polityki Społecznej bardzo serdecznie proszę o poparcie wniosków mniejszości komisji.

Pozwolę sobie na krótkie uzasadnienie. Poprawki: druga, jedenasta, dwunasta i dwudziesta szósta, zmierzają do tego, ażeby państwowi inspektorzy pracy nie mogli regulować spraw związanych z wynagrodzeniami w drodze nakazu...

(Wicemarszałek Tadeusz Rzemykowski: Senator Danielak przedstawia sprawozdanie, a senator przeszkadza.)

...ale realizowali je na dotychczasowych zasadach, czyli poprzez wystąpienie. Uważamy, że regulacje nakazowe przysługują sądowi. W ramach tych postępowań żadna sytuacja pracownicza praktycznie nie ulegnie poprawie.

Poprawki czwarta i piąta zmierzają do zachowania aktualnych rozwiązań, zgodnie zresztą z rozstrzygnięciem Sądu Najwyższego, który to uznał, że pracodawcą dla państwowych inspektorów pracy są okręgowi inspektorzy pracy, a nie jak w rozwiązaniu zaproponowanym przez Sejm - główny inspektor pracy.

Poprawka siódma zmierza do wykreślenia z ustawy instrukcji, jaką jest określenie, co powinien zawierać protokół z kontroli. W odczuciu mniejszości rozwiązania ustawowe nie powinny zawierać dokładnych regulacji odnoszących się do tego. Powinno to być rozstrzygnięte w ramach rozporządzeń wewnętrznych.

Poprawki siedemnasta i dwudziesta pierwsza zmierzają do usunięcia z przepisu zbędnie wymienionych stanowisk, jak starszy inspektor pracy, specjalista, nadinspektor pracy i specjalista pracy. Takie dodatkowe uzupełnienie nie jest potrzebne z uwagi na fakt, że uprawnienia, o których mówi ten artykuł, dotyczą inspektorów pracy. Aby uzyskać stanowisko starszego inspektora pracy, wcześniej trzeba być inspektorem pracy, a więc ponowne powtarzanie poszczególnych funkcji jest tutaj zbędne.

Poprawka osiemnasta dotyczy zachowania przez państwowych inspektorów pracy tajemnicy informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Proponujemy tu przyjęcie takiego rozwiązania, jakie zostało zawarte w ustawie o NIK i które zupełnie dobrze reguluje te kwestie.

Poprawki dwudziesta i dwudziesta czwarta zmierzają do ograniczenia liczby pracowników, którzy byliby zatrudniani na zasadzie powołania. Chodzi o zachowanie dotychczasowych rozwiązań.

Poprawka dwudziesta druga dotyczy zasad określających ocenę pracowników. Tu również jest przeniesienie rozwiązań zastosowanych w ustawie o NIK.

Bardzo serdecznie proszę państwa senatorów... Myślę, że zachowanie rozwiązań zaproponowanych, przyjętych przez mniejszość pozwoli na uzyskanie lepszej formy tego rozwiązania ustawowego. Tak naprawdę ta nowelizacja nie poprawia dotychczas obowiązujących rozwiązań, a powoduje bardzo niepokojące zjawisko centralizacji funkcji pracowniczych, centralizacji instytucji, jaką jest główny inspektor pracy.

Chodzi też o zachowanie tego rozwiązania, wobec którego mniejszość nie mogła się, niestety, wypowiedzieć. Chodzi o poprawkę określającą zasady funkcjonowania głównego inspektora pracy, która wprowadza kadencyjność, okres pięcioletni właściwie bez jakiejkolwiek możliwości odwołania z funkcji. Myślę, że Wysoka Izba zdaje sobie sprawę, iż takie rozwiązania upolitycznią Państwową Inspekcję Pracy, a chyba nie to było zamiarem tej ustawy. Dziękuję.

Dziękuję.

Bardzo prosiłbym, żeby senatorowie nie przeszkadzali sprawozdawcom. Początek sprawozdania był bowiem prezentowany w chaosie.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos?

Senator Dorota Kempka nieobecna.

Senator Wiesław Pietrzak?

(Senator Wiesław Pietrzak: Dziękuję. Pani senator Danielak przedstawiła wyczerpujące sprawozdanie.)

Senator Genowefa Ferenc nieobecna.

Senator Marek Waszkowiak?

(Senator Marek Waszkowiak: Dziękuję.)

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty przedstawiono następujące wnioski: senatorowie Dorota Kempka i Wiesław Pietrzak przedstawili wniosek o odrzucenie ustawy, komisja oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wniosek o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senator Doroty Kempki oraz senatora Wiesława Pietrzaka o odrzucenie ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Kto z państwa senatorów jest za tym wnioskiem?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 30 głosowało za, 48 - przeciw.

(Głosowanie nr 123)

Stwierdzam, że wniosek o odrzucenie ustawy nie został przyjęty.

Wobec odrzucenia wniosku o odrzucenie ustawy przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami, według druku nr 615Z.

Poprawka pierwsza zmierza do tego, by marszałek Sejmu określał zasady wynagradzania członków rady ochrony pracy, a nie wysokość diety. Pośrednio umożliwia więc wprowadzenie innego niż dieta wynagrodzenia dla tych osób.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką pierwszą?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 74 głosowało za, 3 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

(Głosowanie nr 124)

Stwierdzam, że poprawka pierwsza została przyjęta.

Poprawki drugą, jedenastą, dwunastą i dwudziestą szóstą przegłosujemy łącznie. Znoszą one uprawnienia inspektora pracy do nakazania pracodawcy wypłaty pracownikowi należnego wynagrodzenia.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek drugiej, jedenastej, dwunastej i dwudziestej szóstej?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 27 głosowało za, 51 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował.

(Głosowanie nr 125)

Stwierdzam, że poprawki druga, jedenasta, dwunasta i  dwudziesta szósta nie zostały przyjęte.

Poprawka trzecia skreśla, jako budzące wątpliwości co do zgodności z konstytucją, upoważnienie dla głównego inspektora pracy do określenia szczegółowych zasad nadzoru i kontroli ze strony Państwowej Inspekcji Pracy w stosunku do niektórych pracodawców.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką trzecią?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 79 głosowało za, 2 nie głosowało.

(Głosowanie nr 126)

Stwierdzam, że poprawka trzecia została przyjęta.

Poprawki czwartą i piątą przegłosujemy łącznie. Są to poprawki poparte przez mniejszość komisji i zmierzają do skreślenia przepisów, które przekazują głównemu inspektorowi pracy uprawnienia pracodawcy w stosunku do wszystkich pracowników wykonujących lub nadzorujących czynności kontrolne.

Kto z państwa senatorów jest za tymi poprawkami?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 29 głosowało za, 52 - przeciw.

(Głosowanie nr 127)

Stwierdzam, że poprawki czwarta i piąta nie zostały przyjęte.

Poprawka szósta skreśla jako zbędne i niedostosowane do aktualnego stanu prawnego w tym zakresie szczegółowe wyliczenie dokumentów, na podstawie których inspektor pracy może ustalić tożsamość osoby legitymowanej.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką szóstą?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 81 głosowało za.

(Głosowanie nr 128)

Stwierdzam, że poprawka szósta została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką siódmą. Jej przyjęcie wykluczy głosowanie nad poprawkami ósmą, dziewiątą i dziesiątą. Poprawka siódma wprowadza upoważnienie dla głównego inspektora pracy do określenia w zarządzeniu sposobu sporządzania protokołu kontroli i notatki urzędowej w miejsce ich szczegółowego opisu w ustawie.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki siódmej?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 28 głosowało za, 50 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował.

(Głosowanie nr 129)

Stwierdzam, że poprawka siódma nie została przyjęta.

Poprawka ósma skreśla zbędne wyrazy, gdyż jest oczywiste, iż numer identyfikacyjny nadaje się na podstawie obowiązujących przepisów.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 77 głosowało za, 2 - przeciw.

(Głosowanie nr 130)

Stwierdzam, że poprawka ósma została przyjęta.

Poprawka dziewiąta wprowadza w miejsce zakazu ujawniania w protokole kontroli informacji o uprzednich decyzjach i wystąpieniach organów kontrolnych możliwości podawania tej informacji.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 nie głosował.

(Głosowanie nr 131)

Stwierdzam, że poprawka dziewiąta została przyjęta.

Poprawka dziesiąta ma na celu doprecyzowanie przepisu. Przedmiotem kontroli Państwowej Inspekcji Pracy nie może być jej udział w przejmowaniu obiektów do eksploatacji. Ponadto poprawka dostosowuje terminologię do stosowanej w art. 8 ust. 1 pkcie 3, zgodnie z którym Państwowa Inspekcja Pracy bierze udział w przejmowaniu do eksploatacji zakładów pracy, a nie wszystkich obiektów budowlanych.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką dziesiątą?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 80 głosowało za.

(Głosowanie nr 132)

Stwierdzam, że poprawka dziesiąta została przyjęta.

Poprawka trzynasta ma na celu doprecyzowanie przepisu poprzez jednoznaczne stwierdzenie, że nakaz inspektora pracy nie musi zawierać uzasadnienia. Dotąd wynika to z przepisu pośrednio, poprzez wyliczenie jako obligatoryjnych pozostałych elementów decyzji administracyjnych przewidzianych w kpa, które stosuje się w sprawach nieuregulowanych.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką trzynastą?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 75 głosowało za, 4 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował.

(Głosowanie nr 133)

Stwierdzam, że poprawka trzynasta została przyjęta.

Poprawka czternasta ujednolica terminologię ustawy. Inspektor zgłasza sprzeciwy, a kieruje wystąpienia.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką czternastą?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 - przeciw, 2 nie głosowało.

(Głosowanie nr 134)

Stwierdzam, że poprawka czternasta została przyjęta.

Poprawka piętnasta skreśla jako zbędne wyliczenie elementów, jakie powinien zawierać sprzeciw. W ten sposób będzie się stosować do sprzeciwu przepisy kpa dotyczące wymogów decyzji administracyjnej.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką piętnastą?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 79 głosowało za, 2 nie głosowało.

(Głosowanie nr 135)

Stwierdzam, że poprawka piętnasta została przyjęta.

Poprawka szesnasta ma na celu doprowadzenie do spójności gramatycznej przepisów.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką szesnastą?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 80 głosowało za, 1 - przeciw.

(Głosowanie nr 136)

Stwierdzam, że poprawka szesnasta została przyjęta.

Poprawki siedemnastą i dwudziestą pierwszą przegłosujemy łącznie. Skreślają one szczegółowe wyliczenie stanowisk pracowników Państwowej Inspekcji Pracy, których zajmowanie uprawnia do nadzorowania i przeprowadzania kontroli oraz do mianowania, zastępując je pojęciem "inspektorzy pracy".

Kto z państwa senatorów jest za tymi poprawkami?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 29 głosowało za, 51 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 137)

Stwierdzam, że poprawki siedemnasta i dwudziesta pierwsza nie zostały przyjęte.

Poprawka osiemnasta na nowo określa obowiązki pracowników wykonujących lub nadzorujących czynności kontrolne, ograniczając je do obowiązku zachowania w tajemnicy, również po ustaniu zatrudnienia, informacji pozyskanych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką osiemnastą?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 31 głosowało za, 50 - przeciw.

(Głosowanie nr 138)

Stwierdzam, że poprawka osiemnasta nie została przyjęta.

Nad poprawkami dziewiętnastą i dwudziestą trzecią głosujemy łącznie. Zmierzają one do tego, by główny inspektor pracy był powoływany przez Sejm, a nie przez marszałka Sejmu. Wprowadzają również kadencyjność stanowiska głównego inspektora pracy, określają przesłanki jego odwołania oraz wprowadzają przepis przejściowy.

Kto z państwa senatorów jest za poprawkami dziewiętnastą i dwudziestą trzecią?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 54 głosowało za, 26 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 139)

Stwierdzam, że poprawki dziewiętnasta i dwudziesta trzecia zostały przyjęte.

Nad poprawkami dwudziestą i dwudziestą czwartą głosujemy łącznie. Poprawki te zmierzają do tego, aby nadal tylko okręgowi inspektorzy pracy i ich zastępcy byli zatrudniani w drodze powołania, podczas gdy ustawa przyjęta przez Sejm rozszerza katalog takich stanowisk.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek dwudziestej i dwudziestej czwartej?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 28 głosowało za, 51 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 140)

Stwierdzam, że poprawki dwudziesta i dwudziesta czwarta nie zostały przyjęte.

Poprawka dwudziesta druga wprowadza odmienny niż w ustawie o pracownikach urzędów państwowych tryb dokonywania okresowych ocen kwalifikacyjnych nadawanych pracownikom Państwowej Inspekcji Pracy, który będzie określany przez głównego inspektora pracy, a nie przez Radę Ministrów.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki dwudziestej drugiej?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 28 głosowało za, 52 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 141)

Stwierdzam, że poprawka dwudziesta druga nie została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką dwudziestą piątą. Ma ona na celu rozszerzenie w art. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji katalogu organów, które mogą prowadzić egzekucję na podstawie tej ustawy z uwagi na to, iż Państwowa Inspekcja Pracy nie jest organem administracji rządowej ani organem samorządu terytorialnego, a w nowelizacji została wskazana jako organ egzekucyjny.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 79 głosowało za, 2 - przeciw.

(Głosowanie nr 142)

Stwierdzam, że poprawka dwudziesta piąta została przyjęta.

Poprawka dwudziesta siódma skreśla art. 8a ust. 2 i 4 jako zbędny z uwagi na to, iż ustawa nie wprowadza w tych przepisach zmian w zakresie delegacji do wydawania aktów wykonawczych, nie ma więc potrzeby ograniczania czasu obowiązywania przepisów wydanych na ich podstawie i zastępowania ich nowymi.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki dwudziestej siódmej?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

Stwierdzam, że poprawka dwudziesta siódma została przyjęta.

(Głosy z sali: Nie sumuje się.)

Jak się pomyśli, to się sumuje: siedemdziesiąt sześć dodać dwa, dodać jeden.

Czy jest awaria?

Ogłaszam przerwę, po której będziemy ponownie głosować nad poprawką dwudziestą siódmą.

(Senator Jolanta Danielak: Ale nie mamy gwarancji, że to działało.)

Ogłaszam dziesięć minut przerwy, żeby państwo senatorowie mogli to poważnie przedyskutować na korytarzu.

Proszę państwa, wznawiam obrady.

Powracamy do rozpatrzenia punktu dziesiątego porządku obrad. To jest dziesiąty punkt.

Proszę państwa, imienny wydruk wskazuje, że to było dobrze przegłosowane, ale z powodu omyłki pojawiła się cyfra "2", która spowodowała, że liczba osób wstrzymujących się zwiększyła się z 1 do 21. Ale żeby nie było dyskusji, jeszcze raz przegłosujemy poprawkę dwudziestą siódmą. Komputer był, i jest, sprawny, jeśli chodzi o program, tylko nie był sprawny, jeśli chodzi o druk.

(Głos z sali: Dlaczego nie głosujemy nad całą ustawą?)

Ponieważ pozostałe głosowania liczbowo się zgadzały.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki dwudziestej siódmej?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 65 obecnych senatorów 64 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu.

(Głosowanie nr 143)

Stwierdzam, że poprawka dwudziesta siódma została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania za przyjęciem uchwały w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu uchwały?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 72 obecnych senatorów 47 głosowało za, 24 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 144)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Powracamy do rozpatrzenia punktu jedenastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o regulacji rynku cukru.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Przypominam także, że otrzymaliśmy informację, i każdy senator ją ma, o zadłużeniu cukrowni. Ta więc postulat senatora Wojciecha Kruka został spełniony.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senatora Józefa Frączka o zabranie głosu i przedstawienie uwzględnionych na posiedzeniu komisji wniosków.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Znając zmęczenie państwa, powinienem powiedzieć krótko, że nie popełnicie państwo większego błędu, jeśli będziecie głosować blokiem, za wnioskami, które uzyskały akceptację Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

W tej sprawie komisja - zaraz sięgnę, popatrzę na kartkę - odbyła sześć długich posiedzeń. To było łącznie ponad czterdzieści godzin tutaj, w Senacie, drugie tyle debatowaliśmy poza terenem tej Izby. Poprawki, które Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi rekomenduje Wysokiej Izbie, są spójne z całością i zgodne ze stanowiskiem rządu oraz - co najważniejsze - ze stanowiskiem Związku Plantatorów Buraka Cukrowego.

Zdaję sobie jednak sprawę, że mój szanowny kolega, senator Chróścikowski, prawdopodobnie byłby przeciwko takiemu głosowaniu blokiem, dlatego przystąpię pokrótce do omówienia poszczególnych poprawek.

Poprawki oznaczone w druku literami: A, B, C, D, E, definiują pewne pojęcia, uściślają i nie wywołują żadnych kontrowersji.

Tak zwane poprawki mniejszości Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi - to są poprawki, które były zgłoszone trzy dni temu na posiedzeniu komisji przez pana senatora Chróścikowskiego, to znaczy były zgłoszone nieco wcześniej, ale rozpatrywane trzy dni temu i stąd uzyskały status poprawek mniejszości - nie zyskały aprobaty komisji.

Poprawki, które są sygnowane nazwiskiem senatora Chróścikowskiego, to są poprawki, które zostały zgłoszone w dniu wczorajszym, w debacie ogólnej. Obserwujemy tu pewną ewolucję postaw, tym bardziej że dzisiaj do tych poprawek zostało wniesionych wiele autopoprawek. Komisja nie może ich rekomendować, ponieważ płynne stanowisko w zakresie regulacji rynku, który jest wart 5 miliardów nowych złotych, wymagałoby następnych czterdziestu godzin obrad oraz analiz wywołanych konsekwencji.

I to byłoby krótkie przedstawienie stanowiska co do tej pierwszej części, regulacyjnej. Tutaj nie ma rozbieżności - jak powiedziałem - między stanowiskiem komisji, stanowiskiem rządu i stanowiskiem plantatorów buraka cukrowego.

Zupełnie odmiennie przedstawia się sprawa art. 20, do którego najdalej idącą poprawkę zgłosił senator Kruk - poprawkę o wykreślenie tego artykułu. Komisja nie podzieliła tego punktu widzenia. Nie podzieliła również nowego punktu widzenia zaprezentowanego przez senatora Chróścikowskiego, oznaczonego w druku literą O. Pomysł ten ewoluuje bowiem w ten sposób, że spowoduje sytuację, w jakiej dziesięć tysięcy plantatorów, którzy byliby akcjonariuszami, nie będzie w stanie na pierwszym walnym zgromadzeniu wyłonić żadnych władz tej korporacji. I uważamy, że jest to największa słabość tego przedsięwzięcia. Nie sprawy kapitałowe, ale zdolność wyłonienia sprawnego kierownictwa tej korporacji. Bo to jednak ludzie są największym kapitałem. Dlatego mimo wszystko komisja rekomenduje przyjęcie poprawki oznaczonej literą P.

Wszystkie pozostałe są poprawkami porządkującymi.

I to wszystko, co miałem państwu dzisiaj do powiedzenia. Dziękuję.

(Senator Andrzej Krzak: A te porządkujące?)

No więc, jeśli chodzi o te porządkujące, te najbezpieczniejsze, oznaczone literami: A, B, C, D, E, to bez ryzyka można je po prostu przegłosować łącznie. Wszystkie inne... Proszę państwa, ja zgłosiłem taką uwagę, że te wszystkie wnioski, które zgłosiła Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi - to znaczy nie tyle zgłosiła, ile one są poparte przez komisję - są spójne i stanowią pewną całość, z wyjątkiem tego art. 20, gdzie jednak radziłbym rozwagę i samodzielne podejście, bo nawet przyjęcie poprawki senatora Kruka w niczym nie narusza tej części regulacyjnej, gdyż ona się odnosi, jakby to powiedzieć, do zupełnie innego elementu. Tym bardziej że stanowisko rządu w tym zakresie również ulegało ewolucji. I w tym momencie, jeśli chodzi o ten Polski Cukier - tam jest użyta inna nazwa - państwo musicie dokonać absolutnie samodzielnego wyboru. Komisja ma tam pewną sugestię, chodzi o poprawkę oznaczoną literą P. Jednak obojętnie, co się stanie w tym zakresie, w niczym nie zepsuje to regulacji. Ale jest bardzo ważne, żeby ta pierwsza część, regulacyjna była spójna. Dziękuję.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos?

Senator Jerzy Chróścikowski.

Panie Marszałku! Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie!

Pragnę dodać parę słów uzupełnienia do wniosku mniejszości. Tak się składa, że pan przewodniczący już wyartykułował, że ta poprawka została odrzucona. Pod koniec prac zgłosiłem wniosek o wycofanie tej poprawki, ewentualnie o reasumpcję głosowania. Pan przewodniczący nie pozwolił pani legislator nawet sprawdzić, czy w ogóle mogę wycofać tę poprawkę mniejszości.

W związku z tym ponownie wnoszę o wycofanie poprawki mniejszości komisji. Wniosek taki składałem na posiedzeniu komisji i poparł go jeden z senatorów, który tym samym wyraża zgodę na wycofanie poprawki mniejszości. Państwo zresztą pamiętają, składałem sprawozdanie. Jeżeli pan marszałek pozwoli, bardziej szczegółowe uzasadnienie dołączę do bloku poprawek, w którym będzie ujęta większość poprawek komisji, żeby dwa razy nie mówić na ten temat.

Teraz zgłaszam wniosek o wycofanie bloku poprawek oznaczonych literą F. Poprawki oznaczone literą G będę chciał uzasadnić za chwilę. Jeżeli pan marszałek pozwoli, powrócę do nich.

Panie Senatorze, nikt pana nie ogranicza, więc zapraszam na mównicę. (Rozmowy na sali) Nie jako przedstawiciela mniejszości, tylko jako wnioskodawcę.

Dobrze.

Panie Marszałku i Panie i Panowie Senatorowie!

Pragnę uzasadnić moje poprawki zawarte w druku senackim nr 619B, blok poprawek oznaczony literą G. One różnią się od poprawek senackiej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, oznaczonych literą H, tylko w tych miejscach, gdzie jest wytłuszczony druk... Ale państwo nie mają w tej chwili tego druku przed sobą. My na posiedzeniu komisji mieliśmy to akurat wytłuszczone. Teraz tekst jest jednolity. My mieliśmy takie ułatwienie. Tak więc będę musiał jednak szczegółowo omówić, które to są poprawki.

Proszę państwa, to jest blok pięćdziesięciu poprawek. Wybaczcie, ale musimy jednak podejść do tego poważnie. Tu tyle spraw się komplikuje, tyle jest niedomówień, że ja jednak pozwolę sobie przedstawić parę argumentów, uzasadnić, dlaczego chcę zgłosić te poprawki. To jest pięćdziesiąt poprawek, nad którymi będziemy głosować w jednym głosowaniu.

Proszę państwa, jeśli chodzi o obecną sytuację w naszym cukrownictwie, każdy wie, ile się produkuje cukru: 2 miliony 100 tysięcy t, z czego 1 milion 600 tysięcy t na rynek krajowy, a 500 tysięcy t idzie na eksport. Stanowi to 30% kwoty B. Czyli te 30% zapisane w poprawce, którą za chwilę będę uzasadniał, wynika właśnie z tego.

W związku z tym pragnę obecnie zgłosić poprawkę pierwszą, do art. 2 pkt 9, poprawkę dwudziestą, do art. 4, i poprawkę dwudziestą szóstą, do art. 6 ust. 1, Są one w bloku moich poprawek oznaczonych literą G.

Poprawki proponowane przez komisję zakładają możliwość sprzedaży przez producenta bez żadnych ograniczeń formalnych na rynku kraju cukru z kwoty B, co może wpłynąć na destabilizację rynku wewnętrznego lub na zmniejszenie sprzedaży cukru z kwoty A, jeżeli ustalimy kwotę A, jak to jest obecnie, na poziomie spożycia. Proponuje się także, aby kwota B ustalona była na poziomie, jaki wynika z ustaleń WTO dotyczących dopłat do eksportu, obecnie są to 104 tysiące t.

Tak więc nieprzyjęcie proponowanych przeze mnie poprawek spowoduje konieczność zmniejszenia produkcji cukru o 20%, czyli o około 400 tysięcy t, odpowiednie zmniejszenie areału plantacji, zamknięcie dodatkowo kilkunastu cukrowni, a także zmniejszenie, pogorszenie bilansu handlu zagranicznego.

W krajach Unii Europejskiej, jak na przykład w Niemczech czy we Francji, gdzie burak cukrowy jest jednym z podstawowych płodów rolnych, kwota A cukru zapowiada spożycie krajowe, zaś kwota B to około 30% kwoty A. Strona rządowa argumentuje, że przystępując do Unii Europejskiej, nie mamy szans na uzyskanie tej kwoty B, bo tak doskonały interes jest zagwarantowany tylko dla krajów, które zakładały EWG. Nikt z nowo przyjętych członków Unii nie uzyskał tak wysokiej kwoty, poza oczywiście NRD, która otrzymała ustawową gwarancję produkcji kwoty B w wysokości 30,7% kwoty A.

W związku z tym 30% kwoty B jest także najbardziej optymalnym rozwiązaniem dla producentów cukru, plantatorów buraków cukrowych. Daje to bowiem gwarancję wyprodukowania cukru na spożycie krajowe nawet w latach nieurodzaju i tym samym gwarantuje stabilny dochód dla producentów i plantatorów, a także stabilność rynku wewnętrznego. W żaden sposób nie może to destabilizować rynku wewnętrznego, ponieważ jest ustawowy obowiązek wyeksportowania całego cukru z kwoty B. W art. 6 ust. 1 wyraźnie zaznaczamy, że nie można tutaj destabilizować rynku.

Proponowany przeze mnie system zakłada dopływ do producenta cukru dopłat cukrowych, przeznaczanych na dopłaty do eksportu, w takiej samej wysokości jak ma to miejsce w Niemczech czy we Francji. Tak więc, tak jak w tamtych krajach, nasze cukrownictwo nie będzie miało problemów z wyeksportowaniem całej tej kwoty B. To jest w tym art. 12 ust. 1 pkt 3 i art. 13 ust. 1 i 2. One wyraźnie o tym mówią.

Uważam więc, że nie ma żadnych uzasadnionych powodów, dla których należałoby obniżyć produkcję cukru w Polsce wynoszącą obecnie 2 miliony 100 tysięcy t o ponad 400 tysięcy t. Mogą być tylko negatywne skutki takiej decyzji, szczególnie że obecna regulacja rynku przewidziana jest tylko na okres do wejścia do Unii Europejskiej. Drastyczne zmniejszenie produkcji cukru w Polsce jest bardzo korzystne dla koncernów niemieckich czy francuskich, a także dla tamtejszych plantatorów buraków cukrowych, ponieważ w ten sposób pozbywają się konkurenta na rynkach światowych oraz uzyskują możliwość bardzo korzystnej sprzedaży swojego cukru w Polsce w latach nieurodzaju.

Uprzejmie proszę więc o przyjęcie moich poprawek, które dają ustawową gwarancję utrzymania produkcji cukru na obecnym poziomie, a tym samym dają gwarancję stabilizacji dochodów producentów i plantatorów, oraz stabilizują rynek wewnętrzny bez konieczności importu.

Jeśli chodzi o brzmienie art. 4, zaproponowane przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi, to nakłada się tam na Radę Ministrów obowiązek ustalania kwoty A i B produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego, nie daje się zaś żadnych wytycznych co do sposobu jego realizacji. Taki zapis jest niekonstytucyjny. Proponowany przeze mnie w poprawce dwudziestej art. 4 zawiera: w ust. 3 konkretne wytyczne dla Rady Ministrów co do ustalania kwoty A cukru, kwoty na poziomie odpowiadającym średniej rocznej sprzedaży na rynku krajowym, w ust. 4 wytyczne co do kwoty B, kwoty w wysokości 30% kwoty A, oraz w ust. 2 wytyczne co do kwot produkcji izoglukozy i syropu inulinowego.

W poprawce trzydziestej, dotyczącej art. 7 ust. 3, wyeliminowano obowiązek uzyskiwania zgody komisji mieszanej na przeniesienie prawa do uprawy i dostawy buraków cukrowych na innego plantatora. Ze względu na to, że 50% członków komisji mieszanej stanowią przedstawiciele producentów, na przykład firm British Sugar lub Südzucker, producent cukru miałby dużą możliwość blokowania przeniesienia prawa na plantatorów, których on zasadniczo nie akceptuje. Pozwoliłoby mu to ingerować w procesy zachodzące na wsi, powodować ich zmiany.

W poprawce trzydziestej dziewiątej dotyczącej art. 10, w ust. 3 wprowadzam możliwość przekwalifikowania cukru B i C na cukier A w celu uzupełnienia niedoborów na rynku krajowym. W takim przypadku producent byłby jednak zobowiązany do dodatkowego zapłacenia plantatorom, żeby w sumie uzyskali oni cenę jak za buraki w kwocie A. Projekt komisji także pozwala producentowi sprzedawać cały cukier B na rynku krajowym, ale nie ma on żadnego obowiązku wyrównania plantatorowi różnicy ceny między burakiem A a burakiem B. To jest bardzo krzywdzące dla plantatora. W związku z powyższym uprzejmie proszę o przyjęcie mojej poprawki, która gwarantuje stabilizację na rynku cukru i zapewnia plantatorowi sprawiedliwą zapłatę.

W poprawce czterdziestej piątej dotyczącej art. 16 proponuję natomiast, aby dopłaty do eksportu cukru otrzymywał producent cukru, a nie jego eksporter. W przypadku jednego i drugiego rozwiązania i tak ostatecznie pieniądze z dopłat trafią głównie do producenta. Moja poprawka idzie w kierunku wyeliminowania w tym przepływie dodatkowego pośrednika, jakim jest eksporter, szczególnie że w Polsce mamy różne firmy eksportujące. Bywają wśród nich również takie, które dzisiaj są, a jutro ich nie ma. I trudno czasami będzie ustalić, gdzie ostatecznie podziały się pieniądze z dopłat do eksportu. Uważam więc, że moja poprawka jest zasadna i proszę o jej przyjęcie.

W poprawce czterdziestej szóstej, dotyczącej art. 17, i poprawce czterdziestej pierwszej, dotyczącej art. 12, wprowadzam zapisy gwarantujące ustawową minimalną cenę dla plantatora w wysokości 98% ceny podstawowej za buraki A i 80% ceny podstawowej za buraki B. W wersji Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zakłada się możliwość znacznego obniżenia tych cen, jeżeli będzie brakowało pieniędzy na dopłaty do eksportu. W art. 13 ust. 2 wyznaczona została cena minimalna z zastrzeżeniem art. 17 ust. 5, który daje możliwość zastosowania dodatkowych opłat przez prezesa Agencji Rynku Rolnego, a tym samym znacznego obniżenia ceny wypłacanej plantatorowi. Oznacza to, że skutki sprzedaży cukru po bardzo niskich cenach na rynkach światowych będą przerzucane na plantatora, który znowu nie ze swojej winy otrzyma znacznie niższą zapłatę za swoje buraki. Uprzejmie proszę więc o przyjęcie mojej poprawki, która stanowczo gwarantuje plantatorowi minimalną cenę.

W poprawce pięćdziesiątej dotyczącej art. 18 dopisałem trzy dodatkowe ustępy, które zagwarantują - wzorem krajów Unii Europejskiej - odpowiednią ochronę rynku. Ustabilizuje to rynek oraz zapewni stabilność ekonomiczną naszego przemysłu.

Reasumując, wszystkie inne poprawki przedstawione w tym bloku są identyczne z tymi, które zostały przyjęte przez senacką Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Wprowadziłem minimalną liczbę takich zmian, które - jak uważam - są konieczne w celu: utrzymania produkcji cukru na dotychczasowym poziomie i niedopuszczenia do zmniejszenia jej o 20%, zapewnienia interesów plantatorów i producentów cukru, utrzymania stabilności dochodów plantatorów i producentów oraz stabilności rynku wewnętrznego bez konieczności importu, niedopuszczenia do zwiększenia bezrobocia i pogorszenia bilansu w handlu zagranicznym.

Uprzejmie proszę o przyjęcie moich poprawek, które sprawią, że przemysł cukrowniczy będzie zorganizowany jak w Unii Europejskiej i będzie mógł sprostać konkurencji. Dziękuję i proszę o poparcie.

Proszę państwa, proszę, by się nie niecierpliwić. Regulamin, a szczególnie przepis art. 52 ust. 6, nie pozwala mi ograniczyć czasu wypowiedzi pana senatora.

(Senator Paweł Abramski: Pozwala, pozwala...)

Panie Senatorze, jeszcze nie przyszedł czas na to, żeby pan tak z sali mówił. Nie pozwala, ponieważ nie mówi, czy to ma być pięć minut, a nawet nie mówi, czy to ma być dziesięć minut. A senator mówił na temat. Pomijam już przepis, który mówi, że prowadzący marszałek może zawsze przedłużyć wypowiedź, jeżeli sprawa jest dużej rangi.

Inną sprawą jest to, że pan senator swoją wypowiedzią wyraźnie zniechęcił wszystkich do swoich poprawek. (Śmiech na sali) No ale to już inny temat... Bo przemówienie było takie, że nie wzbudziło zainteresowania na sali. To jest, niestety, mankament tego ostatniego wystąpienia.

Ja jestem wrażliwy na wszelkie podpowiedzi i jeżeli ktoś mi powie, że mogłem wystąpić, jeżeli pokaże przepis, to będę się kajał.

Senator Bogdan Tomaszek, proszę bardzo

(Senator Paweł Abramski: Panie Marszałku, czy można?)

Proszę bardzo, senator Abramski.

Dziękuję.

Panie Marszałku, przepraszam, że się wyrwałem do głosu bez pozwolenia, ale moim zdaniem - a opieram się na funkcjonującym regulaminie - sprawozdawca mniejszości nie powinien mieć większych praw niż sprawozdawca komisji. To jest sprawa oczywista. Jeżeli pan marszałek wyraził taką wolę i z własnej inicjatywy przedłużył ten czas, to jest to poza wszelką dyskusją, ale my takiej woli nie słyszeliśmy. Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, ja nie śledziłem tej wypowiedzi co do minuty. Sprawozdanie komisji może trwać dwadzieścia minut. Nie sądzę jednak, że senator Chróścikowski mówił dwadzieścia minut, a więc nie przesadzajmy. Wiem, że...

(Senator Paweł Abramski: Dwadzieścia pięć minut.)

Ile?

(Senator Paweł Abramski: Dwadzieścia pięć minut.)

Nie sądzę, ale sprawdzimy.

Czy pan senator Bogdan Tomaszek chce zabrać głos?

(Senator Bogdan Tomaszek: Dziękuję.)

Senator Andrzej Mazurkiewicz?

(Senator Andrzej Mazurkiewicz: Również dziękuję.)

Senator Wojciech Kruk?

Będę mówił minutę do półtorej.

Proszę państwa, otrzymaliśmy z Ministerstwa Skarbu Państwa wyjaśnienie dotyczące zadłużenia cukrowni i prosiłbym o zwrócenie uwagi na podaną wielkość zadłużenia. Wynosi ono 1 miliard 90 milionów zł. Sumy są tutaj podawane w tysiącach złotych, więc jest to 1 miliard 90 milionów. Zwróćcie państwo uwagę, że jest to zadłużenie cukrowni sprzed ostatniej kampanii buraczanej. Ministerstwo wskazywało, że de facto te dane są bardzo trudno osiągalne, że one bardzo wolno spływają. Wiedząc - o tym mówiono w trakcie dyskusji - że proces zadłużania cukrowni i utraty zdolności finansowej postępuje, należy się spodziewać, że zadłużenie na dzień rozpoczęcia kampanii w tym roku jest zdecydowanie wyższe. Można więc przyjąć, że wyniesie ono, powiedzmy, 1 miliard 200 milionów czy 1 miliard 500 milionów.

Senator Frączek wspominał w swoim wystąpieniu i sprawozdaniu, że wartość polskiego rynku cukru szacuje się na 5 miliardów zł. Zwróćcie państwo uwagę, że mamy tworzyć podmiot gospodarczy, którego zadłużenie jest większe od jednej trzeciej czy równe jednej trzeciej wartości całego polskiego rynku cukru. Nie widzę żadnej możliwości istnienia takiego przedsiębiorstwa na polskim rynku bez, oczywiście, jego oddłużenia, czyli wyprowadzenia tej sumy z budżetu państwa. Z tego, co wiemy, nie ma dzisiaj w budżecie zapisu, który zapewnia oddłużenie czy tego rzędu dopłaty do cukrowni. Apeluję więc do państwa o rozwagę w tym głosowaniu i o odrzucenie art. 20. Dziękuję.

Dziękuję.

Wszyscy uprawieni mieli możliwość zabrania głosu.

Przypominam, że senator Józef Frączek wycofał swoje poprawki oznaczone literami U, X, i Y w druku nr 619Z, a senator Jerzy Chróścikowski wycofał swoje poprawki oznaczone literą F.

Zgodnie z art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu każdy senator może podtrzymać wycofany wniosek, przejmując uprawnienia dotychczasowego wnioskodawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofane wnioski senatora Frączka bądź senatora Chróścikowskiego? Nie widzę chętnych. Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o regulacji rynku cukru.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty mniejszość komisji oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu za chwilę zostaną przeprowadzone kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy zatem do głosowania. Senator Frączek zgłosił propozycję, żeby głosować nad blokiem poprawek oznaczonych literami A, B, C, D i E. Czy są przeciwne propozycje? Nie słyszę sprzeciwu.

Przystępujemy więc do głosowania nad blokiem poprawek oznaczonych literami A, B, C, D i E. Ponieważ są to różne...

(Senator Józef Frączek: Dlaczego I, E?)

Małe "i", czyli E... (Wesołość na sali) Chodzi o "i" w znaczeniu "oraz". Nasłuchaliśmy się senatora Madeja, kiedy mówić "i", a kiedy "oraz", no i teraz już nie wiem.

Kto z państwa senatorów jest za? Od razu będzie głosowanie, bo nie da się czytać uzasadnienia z uwagi na różny charakter tych poprawek. Proszę bardzo.

Kto jest za tymi poprawkami?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 79 głosowało za.

(Głosowanie nr 145)

Stwierdzam, że przyjęto poprawki oznaczone literami A, B, C, D, E.

Poprawki oznaczone literą F zostały wycofane.

Przystępujemy zatem do głosowania nad grupą poprawek senatora Jerzego Chróścikowskiego, oznaczonych literą G. Poprawki oznaczone literą G wykluczają głosowanie nad poprawkami oznaczonymi literami H, I, J oraz K. Nie będę czytał uzasadnienia, ponieważ senator Chróścikowski długo i wnikliwie omawiał grupę tych poprawek.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek oznaczonych literą G, proponowanych przez senatora Chróścikowskiego?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

(Rozmowy na sali)

Czy pomóc w czymś senatorom?

(Wesołość na sali)

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 16 głosowało za, 55 - przeciw, 8 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 146)

Stwierdzam, że poprawki senatora Chróścikowskiego nie zostały przyjęte.

Proszę państwa, zanim przystąpimy do dalszych głosowań, informuję, że senator Jerzy Chróścikowski przemawiał piętnaście minut. To taki komunikat techniczny.

Przystępujemy do głosowania nad grupą poprawek Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, popartych przez komisję, oznaczonych literą H.

(Głos z sali: Która strona?)

(Głos z sali: Strona 32)

Ja mam inne papiery. U mnie to jest na stronie 35.

Poprawki oznaczone literą H wykluczają głosowanie nad poprawkami oznaczonymi literami I, J oraz K.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem grupy poprawek oznaczonych literą H?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował.

(Głosowanie nr 147)

Stwierdzam, że grupa poprawek oznaczonych literą H została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką senatora Wojciecha Kruka, oznaczoną literą L. Przyjęcie tej poprawki wykluczy głosowanie nad poprawkami oznaczonymi literami Ł, M, N, O, P, R oraz S. Poprawka oznaczona literą L usuwa przepis dotyczący powołania Krajowej Spółki Cukrowej.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką senatora Wojciecha Kruka?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 5 było za, 74 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 148)

Stwierdzam, że poprawka nie została przyjęta.

Głosujemy nad grupą poprawek senatora Andrzeja Mazurkiewicza, oznaczonych literą Ł.

Kto z państwa senatorów jest za tymi poprawkami, modyfikującymi regulacje dotyczące powołania Krajowej Spółki Cukrowej, uzależniającymi jej ostateczny kształt od wcześniejszego rozstrzygnięcia sprawy złożonych już ofert na nabycie spółek barterowych?

Kto z państwa senatorów jest za poprawkami oznaczonymi literą Ł?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 5 głosowało za, 71 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 3 nie głosowało.

(Głosowanie nr 149)

Stwierdzam, że poprawki senatora Mazurkiewicza nie zostały przyjęte.

Głosujemy nad poprawką Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oznaczoną literą M. Poprawka ta zobowiązuje ministra skarbu państwa do niezwłocznego utworzenia Krajowej Spółki Cukrowej i wniesienia do niej, prócz spółek cukrowych, holdingów i wskazanych spółek barterowych.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką oznaczoną literą M?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 75 było za, 4 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 150)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oznaczoną literą N. Precyzuje ona tekst ustawy cukrowej, wyłączając obowiązek wnoszenia do Krajowej Spółki Cukrowej akcji spółek, które mają być do niej włączone.

Kto z państwa senatorów jest za poprawką oznaczoną literą N?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania?

Na 81 obecnych senatorów 78 głosowało za, 2 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

(Głosowanie nr 151)

Stwierdzam, że poprawka oznaczona literą N została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką senatora Jerzego Chróścikowskiego oznaczoną literą O. Poprawka ta zmienia tryb oferowania akcji Krajowej Spółki Cukrowej nabywcom wskazanym w ustawie z przetargu ograniczonego na ofertę kierowaną wyłącznie do plantatorów buraków i pracowników tej spółki.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 6 było za, 71 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu.

(Głosowanie nr 152)

Stwierdzam, że poprawka nie została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oznaczoną literą P, popartą przez komisję.

Poprawka ta zmienia tryb oferowania akcji Krajowej Spółki Cukrowej nabywcom wskazanym w ustawie z przetargu ograniczonego na zaproszenie do rokowań kierowane do plantatorów buraków i pracowników tej spółki lub ich pełnomocników.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 73 głosowało za, 1 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu, 2 nie głosowało.

(Głosowanie nr 153)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką oznaczoną literą R. Modyfikuje ona prawną podstawę zamiany uprawnień do nabycia nieodpłatnych akcji.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował.

(Głosowanie nr 154)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oznaczoną literą S. Poprawka ta ustala zasady zbywania akcji Krajowej Spółki Cukrowej z nowych, przyszłych emisji.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 77 głosowało za, 3 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

(Głosowanie nr 155)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką oznaczoną literą T. Poprawka ta zmienia termin zakończenia pierwszego okresu rozliczeniowego.

Kto jest za poprawką oznaczoną literą T?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował.

(Głosowanie nr 156)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką oznaczoną literą W. Doprecyzowuje ona zasady rozliczania się Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ze środków uzyskanych z tytułu opłat cukrowych.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 157)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Poprawka oznaczona literą X doprecyzowuje zasadę przekazywania na rachunek Agencji Rynku Rolnego środków niewykorzystanych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 77 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu.

(Głosowanie nr 158)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania za przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o regulacji rynku cukru w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu uchwały?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 159)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o regulacji rynku cukru.

Informuję, że porządek obrad osiemdziesiątego pierwszego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Proszę o odczytanie komunikatów.

Uwaga, Państwo Senatorowie Członkowie Komisji Gospodarki Narodowej. Przewodniczący komisji uprzejmie zaprasza na posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej w dniu jutrzejszym, 11 maja, w sali nr 182.

Porządek obrad: o godzinie 9.30 punkt pierwszy, rozpatrzenie ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów udzielanych na remonty budynków mieszkalnych, i punkt drugi, rozpatrzenie ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów udzielanych na własne mieszkanie; o godzinie 10.30 punkt trzeci, rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych, i punkt czwarty, rozpatrzenie ustawy o ochronie przed nadmiernym przewozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych.

Uwaga: materiały na posiedzenie znajdują się w skrytkach senatorskich.

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Przypominam, że zgodnie z art. 49 ust. 2 Regulaminu Senatu oświadczenie nie może trwać dłużej niż pięć minut.

Proszę o zabranie głosu senatora Ryszarda Jarzembowskiego. Następny będzie senator Zbigniew Kulak.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

8 marca zwróciłem się, w liście otwartym do ówczesnego przewodniczącego Klubu Senatorskiego Akcji Wyborczej Solidarność, o solidarne współdziałanie w wyjaśnianiu wątpliwości związanych ze sposobami wykorzystania i rozliczania publicznych pieniędzy przekazywanych przez Kancelarię Senatu Stowarzyszeniu "Wspólnota Polska" na pomoc i opiekę nad Polonią. Wątpliwości te sformułowałem na podstawie pisemnych, autoryzowanych informacji, przekazanych mi przez rewidentów Kancelarii Senatu zajmujących się kontrolą finansów przekazywanych właśnie Wspólnocie.

Senator Marcin Tyrna do dziś nie odpowiedział na mój list, co świadczyć może o niechęci do ujawnienia pełnej prawdy o tym, czy finanse te są wydawane przez stowarzyszenie prawidłowo, jak rzecz jasna utrzymują zgodnie prezes "Wspólnoty Polskiej" i szef Kancelarii Senatu, czy też, jak twierdzą biegli rewidenci, mają miejsce nadużycia. Zamiast racjonalnej reakcji większościowego klubu AWS troje senatorów SLD, którzy publicznie podnieśli tę sprawę i wnieśli o wyjaśnienie, na co naprawdę przeznaczane są pieniądze transferowane z kieszeni podatników poprzez Kancelarię Senatu i Wspólnotę, doczekało się pomówień ze strony niektórych senatorów AWS o zachowanie niegodne senatora.

Odbieram to jako dążenie do ukrycia prawdy, co samo przez się rodzić może podejrzenia, że faktycznie coś jest na rzeczy. I myślę, że to właśnie fałszywa solidarność jest niegodna senatora, a nie dążenie do ujawnienia prawdy o wykorzystywaniu finansów publicznych.

W takiej sytuacji dogłębne sprawdzenie otrzymanych sygnałów będzie mogło nastąpić po wyborach. I jeśli SLD otrzyma wystarczająco silny mandat od wyborców, to wyjaśnienia takie z pewnością nastąpią.

Szanowni Państwo, dzisiejsza "Trybuna", na stronie 2 przynosi następujący tekst. "Dlaczego marszałek Alicja Grześkowiak bezprawnie używa tytułu Ťprofesorť i nie reaguje, jak się tak do niej zwracają. Tak samo było z panami Bartoszewskim i Mazowieckim, którzy się z tego wycofali. Pani senator natomiast przyjmuje jako rzecz oczywistą, która się jej należy". W podpisie: Maria Nowicka, Poznań. Tyle w dzisiejszej "Trybunie".

Nie jest to pierwsze doniesienie prasowe na ten temat. Poprzednie pozostawały bez echa, nie zostały zdementowane, a pani marszałek nadal używa tytułu profesora na drukach senackich.

W związku z tym, że dzisiejsza informacja prasowa jest kolejnym doniesieniem podważającym zasadność posługiwania się przez marszałek Senatu tytułem w formie zastrzeżonej dla osób mianowanych profesorami przez prezydenta, zwracam się do Prezydium Senatu, aby skierowało do Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich wniosek o zbadanie sprawy oraz poinformowanie opinii publicznej, czy używanie przez senator Alicję Grześkowiak na drukach marszałka Senatu tytułu profesora - tak jakby nadał go prezydent - jest zasadne i nie stanowi nadużycia, jak komentuje to prasa. To wyjaśnienie jest niezbędne, gdyż tego typu doniesienia prasowe pozostawione bez odpowiedzi godzą niewątpliwie w powagę Senatu i w powagę jego organów, do czego nie możemy dopuścić.

Z poważaniem, magister Ryszard Jarzembowski.

Głos ma senator Zbigniew Kulak. Następnym mówcą będzie senator Józef Kuczyński.

Proszę bardzo.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Pierwsze oświadczenie kieruję do ministra pracy i polityki społecznej w związku z licznymi i powtarzającymi się sygnałami wyborców o opóźnieniach w wypłatach zasiłków dla rodzin zastępczych.

Zjawisko to, zdaniem moim rozmówców, występuje od około dwóch lat i przybiera wręcz systematyczny charakter. Prawie w każdym miesiącu termin wypłaty jest opóźniony o kilka, a nawet o więcej niż kilka dni.

W obecnej sytuacji bytowej polskiego społeczeństwa, a w szczególności sytuacji wspomnianych rodzin zastępczych, opóźnienie wypłaty może rozpocząć spiralę kolejnych zadłużeń, na przykład za czynsz, energię elektryczną itd., i zachwiać stabilność ich funkcjonowania.

Drugie oświadczenie proszę potraktować jako oświadczenie osobiste.

W miniony piątek moje biuro senatorskie przeżyło najście dwóch młodych, dobrze odżywionych mężczyzn z dyktafonem, przedstawiających się jako dziennikarze "Naszego Dziennika". Urządzenie nagrywające było włączone od momentu wejścia do biura, a nastawienie jego posiadacza wyraźnie wrogie do osób przebywających w pomieszczeniu. Postawiono mi kilka aroganckich pytań, przy których zmuszony byłem prosić o przełożenie ich na poprawny i pozbawiony inwektyw język polski. Dotyczyły one irracjonalnych zarzutów grupy młodych ludzi, próbujących kilka dni wcześniej, 1 maja, zakłócić festyn, którego wraz z OPZZ i SLD byłem organizatorem. Bojówkarze ci zostali wyproszeni z terenu parku i przedstawieni patrolowi policji do wylegitymowania. Po kilku dniach przypomnieli sobie, że w związku z tym incydentem ponieśli jakieś szkody moralne.

Do tego momentu ta sprawa nie miałaby dla Wysokiego Senatu znaczenia, ale po zakończeniu rozmowy odwołałem się do przypomnienia tradycji i powodów demonstracji robotniczych na przestrzeni minionych ponad stu lat oraz wyraziłem przypuszczenie, że także ja za kilka miesięcy mogę być bez pracy i bez chleba. Na to dziennikarze "Naszego Dziennika", zapewne z głęboko chrześcijańskich motywów, byli łaskawi złożyć mi szczere życzenia takiego właśnie losu oraz wszelkich innych nieszczęść.

Informuję o tym zdarzeniu Wysoką Izbę, a zwłaszcza państwa senatorów czytujących tę gazetę, bo w moim pojmowaniu polityki nigdy nie było chęci szkodzenia innym, a jedynie chęć pomagania bliźnim. Od tygodnia umocniłem się w przekonaniu, że "Nasz Dziennik" nie jest i chyba nigdy nie będzie moją gazetą. Dziękuję.

Dziękuję.

Głos ma senator Józef Kuczyński. Jako ostatni zgłosił się senator Jerzy Suchański.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Już dwa razy wypowiadałem się z tej trybuny w sprawie sytuacji przetwórstwa w Polsce. Dlatego też nie będę powtarzał przytoczonych w tych wystąpieniach argumentów o znaczeniu odpowiednio wysokiego poziomu hodowli pszczół dla społeczeństwa i naszej gospodarki, a konkretnie dla gospodarki rolnej, a także o olbrzymich utrudnieniach, jakie trzy, cztery lata temu piętrzyły się przed hodowcami, powodując bardzo niebezpieczny i systematycznie narastający spadek liczby pasiek, który groził poważnymi zakłóceniami ekologicznymi w naszym środowisku przyrodniczym.

Na szczęście dzięki poparciu przez władze niektórych postulatów Polskiego Związku Pszczelarzy regres ten został zatrzymany, ale jak sygnalizują coraz częściej pszczelarze nadal nie zabezpieczono odpowiednich warunków dla niezbędnego przyrostu hodowli. Zaczynają też narastać nowe, nie występujące do tej pory zagrożenia, które bardzo niepokoją działaczy związku i całe środowisko. Nadal generalnym problemem jest opłacalność i możliwość zbytu. W tym zakresie niezbędne są: po pierwsze, ograniczenie przez odpowiednie bariery celne nadmiernego wpływu do naszego kraju miodu i innych pszczelich produktów z importu, po drugie, wspomożenie finansowe rodzimej hodowli, traktowane jako ekwiwalent z tytułu udziału pszczół w zapylaniu roślin, w formie szerszej sprzedaży taniego cukru na zimowe potrzeby pasiek oraz dofinansowanie z budżetu zakupu niektórych leków, a także wysokiej klasy polskiego materiału hodowlanego.

Nowe zagrożenia, wobec których należy bezwzględnie podjąć radykalne przeciwdziałanie, to postępująca dewastacja drzewostanu miododajnego oraz coraz bardziej rozszerzający się i grożący nieodwracalnie negatywnymi konsekwencjami dla rodzimej hodowli import rodzin i matek pszczelich niewiadomego pochodzenia z Afryki, z Azji itd.

Problemy te wymagają wnikliwego przeanalizowania oraz podjęcia odpowiednich działań i inicjatyw przez resort rolnictwa. Dlatego oświadczenie to kieruję do ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

Głos ma senator Krzysztof Głuchowski.

Dziękuję.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Moje oświadczenie kieruję do prezesa Rady Ministrów, pana Jerzego Buzka.

Na przestrzeni ostatnich lat powstało w Polsce szereg organizacji pozarządowych, między innymi stowarzyszeń i fundacji, które działając w lokalnych środowiskach starają się je aktywizować w możliwie dostępnych płaszczyznach życia społecznego. Wiele z nich wspiera finansowo młodych ludzi, tworząc programy stypendialne dla zdolnej młodzieży. Takie postępowanie oraz osadzenie funduszy stypendialnych w środowisku lokalnym jest gwarancją, że pomoc trafia do naprawdę potrzebujących. Daje też szansę na stworzenie trwałych mechanizmów finansowania programów z różnych wspierających je źródeł lokalnych: biznesu, samorządu lokalnego oraz indywidualnych darczyńców. Taką organizacją jest Stowarzyszenie Inicjatyw Wiejskich z siedzibą w Kobiałkach Starych w gminie Stoczek Łukowski w województwie lubelskim, które zwróciło moją uwagę na następujący problem.

Mianowicie niepubliczne programy stypendialne napotkały barierę w postaci zapisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która zaczęła obowiązywać od 1 stycznia 2001 r, nakładającego na organizacje pozarządowe obowiązek potrącania zaliczek przy wypłacie fundowanych przez nie stypendiów naukowych bądź socjalnych. Wydaje się, iż taki zapis ustawy jest społecznie nieuzasadniony. Odbieranie części świadczeń przeznaczonych dla uczniów i studentów, które są finansowane przez osoby prawne i przyznawane na podstawie publicznie dostępnych regulaminów, zatwierdzonych przez ich organy statutowe, nie znajduje także sensownego uzasadnienia ekonomicznego.

Stąd moja prośba, by projekt zmiany zapisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym przeze mnie zakresie, znalazł rządowe poparcie w możliwie jak najwcześniejszym terminie. Jest to jednocześnie apel i oczekiwanie środowisk odpowiedzialnych za tworzenie i funkcjonowanie licznych fundacji i stowarzyszeń, wspierających edukację młodych osób poprzez fundowanie skromnych stypendiów. Dziękuję za uwagę.

Dziękuję.

Czy jeszcze ktoś z państwa senatorów chce zabrać głos?

Senator Jerzy Suchański, proszę bardzo.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Pierwsze oświadczenie kieruję do prezesa zarządu TVP SA Roberta Kwiatkowskiego.

Dziękuję za przekazaną mi odpowiedź na interpelację zgłoszoną w dniu 26 stycznia podczas siedemdziesiątego czwartego posiedzenia Senatu. Stwierdzam jednak z przykrością, iż jej treść nie znajduje pełnego potwierdzenia w praktyce, przynajmniej w odniesieniu do regionu świętokrzyskiego. Zarząd TVP SA, choć podjął w dniu 28 lutego 2001 r. uchwałę zatwierdzającą regulaminy organizacyjne oddziałów terenowych w Krakowie, Gdańsku, Katowicach i Poznaniu, dzięki czemu powołano w strukturach organizacyjnych tych jednostek ośrodki regionalne w Kielcach, Olsztynie, Opolu i Gorzowie Wielkopolskim, do dnia 25 kwietnia pominął decyzje tyczące Kielc. Ośrodki regionalne najwcześniej utworzono w Opolu, później także w Lubelskiem. W Kielcach nie jest nawet dotąd znana projektowana struktura powołanego ponoć nowego ośrodka, liczba etatów, wyposażenie techniczne, zadania programowe, budżet ani ewentualna docelowa lokalizacja.

Cieszymy się naturalnie, że działający w ramach oddziału TVP SA w Krakowie kielecki tak zwany wydział zamiejscowy produkuje programy informacyjne oraz publicystyczne, docierające do telewizyjnej, również krajowej widowni, jednak wyposażenie redakcji znacząco odbiega od współczesnych wymagań. Uchwała zarządu TVP SA miała ten stan zmienić. Nie widać jednak na razie żadnego postępu w tym względzie.

Z poważaniem, Jerzy Suchański.

Drugie oświadczenie kieruję do prezesa Najwyższej Izby Kontroli Janusza Wojciechowskiego.

Związki zawodowe NSZZ pracowników i związki zawodowe kierowców PKS w Starachowicach zwróciły się do mnie o pomoc w celu przyspieszenia przeprowadzenia przez Najwyższą Izbę Kontroli działalności spółki zarządzającej PPKS w Starachowicach, ulica Wiosenna 5.

W ocenie wymienionych związków w firmie panuje niegospodarność. Stosowne dokumenty i wystąpienia do delegatury NIK w Kielcach zostały przekazane przez wnioskodawców w marcu 2001 r.

Z poważaniem, Jerzy Suchański.

Trzecie oświadczenie kieruję do premiera Jerzego Buzka.

Wielokrotnie zwracałem się do różnych organów władzy, aby podjąć skuteczne działania w celu zabezpieczenia finansów niezbędnych do zakończenia rozpoczętej w innym województwie, częstochowskim, budowy szkoły podstawowej w Chlewicach, gmina Moskorzew. Niestety, brak działań spowodował, że trzeba było się doczekać wręcz desperackich kroków rodziców, którzy w obawie o życie swoich dzieci przestali je posyłać do rozwalającej się szkoły. Dzisiaj nowa szkoła już funkcjonuje, a od 1 września 2001 r. ma być jednym gimnazjum gminnym. Niestety, pozostały kłopoty związane z uregulowaniem zobowiązań w stosunku do wykonawcy.

Uczestniczyłem w spotkaniu u wojewody świętokrzyskiego i potwierdzam deklaracje oraz ustalenia wynikające z tego spotkania, sformułowane w celu rozwiązania nabrzmiałego problemu.

Uprzejmie proszę o zdecydowaną pomoc finansową w wysokości 600 tysięcy zł dla gminy Moskorzew, która zrobiła wiele, a dzisiaj nie jest w stanie zapłacić za niemające pokrycia deklaracje wojewody. Grozi gminie wejście komornika, a w moim przekonaniu skompromituje to wszystkich występujących w tym łańcuchu - tak zwanej dobrej woli - budowy i reformy oświaty.

Z poważaniem, Jerzy Suchański

W załączeniu - pismo przedstawione przez wójta gminy Moskorzew.* Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

Informuję, że następujący senatorowie złożyli swoje oświadczenia do protokołu: senator Tadeusz Lewandowski, senator Marian Noga, senator Tadeusz Rzemykowski, senator Lech Feszler, senator Zbigniew Gołąbek, senator Krzysztof Głuchowski, senator Zbigniew Zychowicz i senator Stanisław Cieśla.

Informuję, że protokół osiemdziesiątego pierwszego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej czwartej kadencji, zgodnie z art. 39 ust. 3 Regulaminu Senatu, zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Zamykam osiemdziesiąte pierwsze posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej czwartej kadencji.

Dziękuję bardzo. Nerwówka się zakończyła.

Oświadczenie skierowane do ministra finansów Jarosława Bauca

Szanowny Panie Ministrze!

Zwracam się do Pana z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie sprawy obłożenia stawką 19% VAT małych i średnich firm.

Do mojego biura zgłosili się właściciele takiej firmy z prośbą o interwencję. W załączeniu przekazuję ich wystąpienie z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie.*

Z poważaniem
Tadeusz Lewandowski

Oświadczenie skierowane do ministra finansów Jarosława Bauca

Szanowny Panie Ministrze!

Zwracam się do Pana z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie zmniejszenia dotacji budżetowej i subwencji o kwotę 527 tysięcy 975 zł dla miasta Kamiennej Góry w województwie dolnośląskim.

W załączeniu przekazuję treść tego pisma.*

Z poważaniem
Tadeusz Lewandowski

Oświadczenie skierowane do ministra edukacji narodowej Edmunda Wittbrodta, ministra finansów Jarosława Bauca, ministra pracy i polityki społecznej Longina Komołowskiego

Szanowni Panowie!

Do mojego biura wpłynęło pismo dotyczące drugiego etapu reformy oświaty w zakresie płac. W piśmie tym wyrażono zaniepokojenie, iż wprowadzanie drugiego etapu reformy jest zagrożone.

W załączeniu przedkładam to pismo z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie.*

Z poważaniem
Tadeusz Lewandowski

Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka

Szanowny Panie Premierze!

Czy prawdą jest, że tylko 40% pracowników ochrony zdrowia na terenie Dolnego Śląska otrzymało wzrost wynagrodzeń zgodnie z ustawą o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń, zwaną przez przedsiębiorców ustawą 203?

Czy prawdą jest, że dyrektorzy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (zatrudniających powyżej pięćdziesięciu pracowników) na terenie Dolnego Śląska w około 60% nie zrealizowali wyżej wymienionej ustawy? Jakie konsekwencje prawne pan premier zamierza wyciągnąć w stosunku do osób, które nie realizują wyżej wymienionej ustawy?

Czy prawdą jest, że zatrzymanie restrukturyzacji lecznictwa zamkniętego w mieście Wrocławiu (w tym szpitala imienia Rydygiera generującego około 1 miliona zł długu miesięcznie) powoduje ogromny wzrost zadłużenia jednostek ochrony zdrowia i w konsekwencji uniemożliwia dalszą restrukturyzację szpitalnictwa na terenie Dolnego Śląska?

Czy prawdą jest, że zadłużenie jednostek ochrony zdrowia (wymaganych) podległych urzędowi marszałkowskiemu przekracza całkowity budżet województwa dolnośląskiego i brak jest planu naprawczego, co grozi załamaniem systemu opieki zdrowotnej na Dolnym Śląsku?

Czy prawdą jest, że dyrektor polityki zdrowotnej urzędu marszałkowskiego, nadzorowany przez wicemarszałka sejmiku dolnośląskiego odpowiedzialnego za sprawy ochrony zdrowia, w sposób niezgodny z prawem, co wykazał raport NIK z listopada 2000 r., dokonał likwidacji ZOZ nad matką i dzieckiem, nie zapewniając mieszkańcom Dolnego Śląska usług medycznych na dotychczasowym poziomie, wykonywanych przez wyżej wymieniony ZOZ. Uniemożliwia to leczenie małych pacjentów. W wielu przypadkach zaniechano dotychczasowych procesów leczenia. Pomimo zarzutów i wniosków pokontrolnych NIK, skierowanych do marszałka sejmiku, do dnia dzisiejszego mali pacjenci nie otrzymują niezbędnej pomocy medycznej na dotychczasowym poziomie, gdyż wicemarszałek odpowiedzialny za sprawy ochrony zdrowia na terenie Dolnego Śląska nie skorygował popełnionych błędów, a raport utajnił i nie podjął stosownych działań.

Uprzejmie proszę o udzielenie mi odpowiedzi na te pytania, które nurtują społeczeństwo Dolnego Śląska.

Z poważaniem
Marian Noga

Oświadczenie skierowane do premiera Rzeczypospolitej Polskiej Jerzego Buzka

Zwracam się do profesora Jerzego Buzka premiera RP z prośbą o poinformowanie mnie i pozostałych senatorów o zajętym stanowisku wobec ustaleń i wniosków, które załączam, wypracowanych przez beneficjentów ISPA na konferencji w Toruniu w dniach 2-3 kwietnia bieżącego roku.

Proponowane rozwiązania służą uporządkowaniu procedur związanych z realizacją inwestycji finansowanych ze środków przedakcesyjnych Unii Europejskiej.

Z poważaniem
Tadeusz Rzemykowski

Oświadczenie skierowane do prezes Krajowego Urzędu Pracy Grażyny Zielińskiej

Zwracam się z interwencją w sprawie powstania znacznych opóźnień w przekazywaniu dla powiatu bielskiego w województwie podlaskim, przyznanych pani decyzją z dnia 30 marca 2001 r., środków Funduszu Pracy na 2001 r. na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu. Jak informuje starosta bielski, na rok 2001 decyzją pani prezes przyznano 757 tysięcy 700 zł, z czego na zobowiązanie roku 2000 - 183 tysiące 65 zł.

Z podanej wyżej kwoty ubiegłorocznych zobowiązań do chwili obecnej wpłacono 3 tysiące 228 zł (stypendia, dodatki szkoleniowe). Pozostałe zaległości dotyczą zobowiązań wobec pracodawców. Przekroczenie terminów płatności sięga dziesięciu miesięcy.

Od początku 2001 r. powiatowy urząd pracy otrzymuje z KUP środki Funduszu Pracy w takiej wysokości, która pozwala jedynie na wypłatę obligatoryjnych świadczeń (zasiłków dla bezrobotnych) oraz w niewielkim zakresie na refundację wynagrodzeń pracowników młodocianych. Na wysokość przekazywanych kwot nie mają żadnego wpływu składane wnioski i dodatkowe prośby o ich realizację. Fundusze przychodzą z dużym opóźnieniem, powodując stałe zagrożenie nieterminowej wypłaty tych świadczeń.

Zaległości powiatu bielskiego wobec partnerów rynku pracy zostaną niebawem powiększone o zobowiązanie tegoroczne, które po odliczeniu zobowiązań roku 2000 wyniosą 574 tysiące 635 zł.

Pragnę przypomnieć, iż nieterminowe regulowanie tych zobowiązań, podejmowanych na drodze cywilnoprawnej, powoduje odpowiedzialność za skutki ich niedotrzymywania. Ewentualne roszczenia z tego tytułu jeszcze bardziej pogorszą sytuację i mogą spowodować zmarnowanie celu, jakim jest przeciwdziałanie bezrobociu.

Drugim poważnym zadłużeniem jest zadłużenie wobec pracodawców z tytułu refundacji wynagrodzenia pracowników młodocianych. Zgodnie z przepisami, jest to świadczenie obligatoryjne i KUP powinien zabezpieczyć z Funduszu Pracy na ten cel niezbędne środki. Tymczasem zobowiązania w tym zakresie, według stanu na 30 kwietnia 2001 r., wynoszą 253 tysiące zł (z czego 65 tysięcy 600 zł to zobowiązanie ubiegłoroczne) i zwiększają się co miesiąc o około 42 tysiące zł.

Pragnę również zasygnalizować problem braku środków na finansowanie składek na ubezpieczenie zdrowotne osób bezrobotnych bez prawa do zasiłku. Potrzeby powiatu bielskiego to 1 milion 338 tysięcy zł, natomiast wojewoda podlaski przyznał kwotę 725 tysięcy zł. Kwota ta pozwoli na finansowanie tego zadania do połowy maja 2001 r. Nieprzyznanie dodatkowych środków na ten cel grozi, podobnie jak w roku ubiegłym, zablokowaniem kont bankowych przez ZUS.

W ostatnim okresie wpływają do mnie także interwencje w sprawie nieterminowych wypłat zasiłków przedemerytalnych w powiecie zambrowskim. Zasiłki te dla większości są jedynym źródłem utrzymania, wobec czego opóźnienie o około miesiąc jest zagrożeniem egzystencji tych osób. Jak informuje mnie burmistrz Zambrowa, opóźnienia te są przyczyną nieterminowego przekazywania środków przez Krajowy Urząd Pracy.

Pani Prezes!

Przedstawione wyżej problemy w realizacji programów przeciwdziałania skutkom bezrobocia wymagają natychmiastowego rozwiązania. W związku z tym zwracam się z prośbą o wyjaśnienie przyczyn ich powstania i spowodowanie terminowego przekazywania środków na aktywne formy zwalczania bezrobocia oraz refundację wynagrodzeń dla młodocianych w powiecie bielskim oraz wypłat zasiłków przedemerytalnych w powiecie zambrowskim.

Zwracam się również z wnioskiem o zwiększenie dla województwa podlaskiego środków na finansowanie składek na ubezpieczenie zdrowotne dla osób bezrobotnych bez prawa do zasiłku.

Z wyrazami szacunku
Lech Feszler

Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka

Wielce Szanowny Panie Premierze!

Dwukrotnie zwracałem się do ministra zdrowia w sprawie chorych na cukrzycę. Odpowiedź, którą otrzymałem od Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków Oddział Mazowiecki, pozwalam sobie przesłać w załączeniu z uprzejmą prośbą o zapoznanie się i zajęcie stanowiska.*

Cukrzycą zagrożony może być każdy, nawet osoba, która nie ma predyspozycji dziedzicznych. Wielu chorych nie wie o tym, że choruje. Podwyższony poziom cukru we krwi jest najczęściej wykrywany przypadkowo, gdy dana osoba robi po prostu standardowe badania z jakiegoś innego powodu niż cukrzyca, czy podejrzenie o cukrzycę.

Cukrzyca nieleczona lub leczona nieprawidłowo może spowodować ostre powikłania w postaci hiperglikemii, hipoglikemii, kwasicy ketonowej, śpiączki cukrzycowej. Do poważnych schorzeń towarzyszących cukrzycy należą choroby krążenia, zawały serca, udary mózgu, retinopatia, nefropatia, stopa cukrzycowa i nueropatia. Wczesne wykrycie i konsekwentne, prawidłowe leczenie cukrzycy mogą nie dopuścić do ich wystąpienia.

Z wyrazami szacunku i poważania
Zbigniew Gołąbek

Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka

Szanowny Panie Premierze!

Pragnę zwrócić uwagę na istniejący od kilkunastu lat społeczny problem, który do dnia dzisiejszego nie znalazł zrozumienia. Chodzi mianowicie o problem ludzi, którzy ponieśli straty finansowe z tytułu lokowania swych oszczędności na rachunkach bankowych pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku.

Obywatele, obdarzając zaufaniem jedyny dostępny dla nich w swoim czasie bank - bank państwowy, lokowali w nim mniejsze lub większe oszczędności, będące owocem ciężkiej pracy i niejednokrotnie wielu lat wyrzeczeń. W wyniku splotu wydarzeń polityczno-ekonomiczno-społecznych, trudnych do przewidzenia dla przeciętnych osób, nastąpił ogromny spadek realnej wartości wkładów oszczędnościowych, w wyniku czego duża część społeczeństwa w rzeczywistości utraciła swoje pieniądze. Do dnia dzisiejszego ludzie ci nie otrzymali żadnej rekompensaty z tego tytułu, chociażby w postaci waloryzacji ich wkładów oszczędnościowych, nie dano im też odrobiny nadziei, że zostanie podjęta próba rozwiązania tego problemu.

Stąd też moje pytanie: czy rząd ma świadomość istnienia przedstawionego problemu i czy podjęta zostanie próba jego rozwiązania? A jeśli tak, to w jakiej formie? Wydaje się bowiem słuszne, by państwo odpowiadało za zobowiązanie podjęte w umowach zawieranych przez bank państwowy z obywatelami. Dziękuję.

Z poważaniem
Krzysztof Głuchowski

Oświadczenie skierowane do ministra transportu i gospodarki morskiej Jerzego Widzyka

Szanowny Panie Ministrze!

Pragnę złożyć na Pana ręce oświadczenie senatorskie następującej treści.

27 marca 2001 r. rząd przyjął program dostosowawczy sieci dróg krajowych o znaczeniu międzynarodowym do standardów europejskich do 2015 r. Program ten w sposób praktycznie śladowy uwzględnia potrzeby w zakresie infrastruktury drogowej województwa zachodniopomorskiego. Nie uwzględniono w nim raportu TINA, przygotowanego przez grupę ekspertów europejskich. Praktycznie nie wzięto w nim pod uwagę strategii rozwoju regionu do roku 2015, przyjętej przez samorząd województwa zachodniopomorskiego.

Region zachodniopomorski ze względu na swoje geograficzne, transgraniczne położenie jest samoistnym korytarzem transportu i ma duże znaczenie dla transportu międzynarodowego ze względu na funkcjonowanie jednego z najważniejszych dla gospodarki narodowej portu: Szczecin - Świnoujście. Transport jest bowiem najważniejszą osią rozwoju regionu.

Takie potraktowanie naszego województwa w zakresie potrzeb infrastruktury drogowej spowoduje dalszą degradację techniczną istniejącej sieci dróg, marginalizację województwa i jego roli dla gospodarki narodowej. Brak sprawnych powiązań drogowych z Europą wpłynie na zmniejszenie zainteresowania potencjalnych inwestorów regionem zachodniopomorskim, co w efekcie powiększy i tak wysokie bezrobocie. Skutki braku w programie dostosowawczym dróg determinujących rozwój gospodarczy będą w przyszłości nie do naprawienia.

Wobec powyższego oczekuję od Pana Ministra i rządu RP podjęcia szybkich i zdecydowanych kroków zmierzających do zmiany tej sytuacji.

Z poważaniem
Senator RP
Zbigniew Zychowicz

Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka

Szanowny Panie Premierze!

W związku z licznymi wystąpieniami kierowanymi do mnie przez środowiska nauczycielskie zwracam się do Pana Premiera o spowodowanie pilnego określenia przez ministra edukacji narodowej minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego dla nauczycieli.

Ustawa - Karta Nauczyciela zobowiązuje ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania do określenia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego dla nauczycieli. To określenie winno nastąpić w drodze rozporządzenia. Podwyższenie wynagrodzeń dla nauczycieli powinno nastąpić nie później niż w terminie określonym dla pracowników państwowej sfery budżetowej - art. 30 ust. 11 Karty Nauczyciela - z wyrównaniem od 1 stycznia danego roku.

Rozporządzenie, o którym mowa powyżej, stanowi podstawę do uzgodnienia przez samorządy ze związkami zawodowymi regulaminów wynagrodzeń dla nauczycieli. Dopiero po uzgodnieniu takich regulaminów organy prowadzące podejmują stosowne uchwały i przystępują do naliczania wynagrodzeń.

Wspomniana procedura wymaga pewnego czasu - przynajmniej jednego miesiąca. Każde opóźnienie w wydaniu przez ministra wymaganego rozporządzenia odkłada na dalszą przyszłość sprawę wypłaty podwyżek należnych nauczycielom. Jedna z komisji międzyzakładowych pracowników oświaty i wychowania NSZZ "Solidarność", działających na terenie województwa łódzkiego, mianowicie komisja w Łowiczu, poinformowała mnie, że z Ministerstwa Edukacji Narodowej uzyskała informację, iż nowe rozporządzenie dotyczące określenia wynagrodzeń nauczycieli ma ukazać się dopiero we wrześniu bieżącego roku. Oznaczałoby to, że podwyżka płac mogłaby faktycznie nastąpić dopiero w końcu tego roku. To wszystko rodzi niepokój i oburzenie w środowisku nauczycielskim. Obecne - bardzo umiarkowane i wyważone - protesty pracowników oświaty i wychowania są wyrazem troski i obaw o przyszłość oświaty w naszym kraju.

Nauczycieli bulwersują też prawdopodobne naciski wywierane na ministra edukacji narodowej przez resort finansów, zmierzające ku temu, aby w bieżącym roku nie były zmienione stawki wynagrodzenia zasadniczego. O tych naciskach donosiła prasa centralna i regionalna. Jeżeli rzeczywiście miała miejsce próba wywarcia nacisku na resort edukacji w tym przedmiocie, to jestem zdania, że Pan Premier powinien wyciągnąć jak najostrzejsze konsekwencje służbowe w stosunku do autora bądź autorów takich pomysłów.

Edukacja i nauczyciele od dawna już traktowani są u nas po macoszemu, ze szkodą dla żywotnych interesów państwa i narodu. Wszelkie igraszki w tej dziedzinie powinny być już dawno zakończone. Tylko rozumne i odpowiedzialne podejście przez rząd i władzę ustawodawczą, a także przez samorządy, do problemów związanych z kształceniem młodego pokolenia może wyrwać nas z wieloletnich zaniedbań w tym względzie i stworzyć szanse zrównania się z narodami, które od dawna z całą powagą traktowały oświatę i naukę i przez to zajęły przodujące miejsca w ogólnoświatowym wyścigu cywilizacyjnym. Są takie grupy zawodowe, którym bez uszczerbku dla interesów państwa można by zamrozić, a nawet i obniżyć uposażenia. Nie można jednak tego robić w odniesieniu do nauczycieli, gdyż należą oni do najniżej opłacanych. Tę sytuację dostrzegł parlament i wprowadził do Karty Nauczyciela zapisy, co prawda nie w pełni satysfakcjonujące, ale zmierzające do stopniowego poprawiania pozycji materialnej nauczycieli.

Zadaniem władzy wykonawczej, czyli rządu, jest realizowanie tego, co uchwalił Sejm i Senat, a nie bojkotowanie postanowień władzy ustawodawczej.

Kilka miesięcy temu mówiłem z trybuny senackiej o niezwykle mądrym i pozytywnym stosunku do spraw edukacji i nauczycieli, jaki miał wybitny przedstawiciel polskiego renesansu, Andrzej Frycz Modrzewski, autor dzieła "O poprawie Rzeczypospolitej". Dzisiaj chcę wspomnieć bardziej nam bliskiego, w sensie czasowym, znanego działacza społecznego i polityka, posła na sejm ustawodawczy w latach 1919-1922 i senatora Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1938-1939, księdza Wacława Blizińskiego, który od roku 1900 aż do czasów okupacyjnych był proboszczem parafii Lisków koło Kalisza. Na przełomie XIX i XX wieku była to wieś typowa dla ziem polskich będących pod zaborem rosyjskim - zaniedbana kulturalnie i gospodarczo. Dopiero ten wielki społecznik uczynił ją wsią wzorową dla całego Królestwa Kongresowego, a potem dla II Rzeczypospolitej. Założył on spółdzielnię, bank, sierociniec, mleczarnię, ale zaczynał od tworzenia placówek oświatowych: szkoły podstawowej, średniej i seminarium nauczycielskiego. Rozumiał bowiem, że inne przedsięwzięcia nie udałyby się bez oświaty. Tego rodzaju rozumowanie powinno cechować także i tych, którzy dzisiaj decydują o losach Rzeczypospolitej.

Na koniec chcę jeszcze odnieść się do kolejnej sprawy - mianowicie do subwencji oświatowej, którą rząd przekazuje samorządom gminnym i powiatowym na prowadzenie szkół podstawowych, gimnazjalnych i średnich. Zasięgnąłem informacji na ten temat w kilku samorządach z terenu mojego okręgu wyborczego. Tam, gdzie pytałem, żalono się na niedoszacowanie przez rząd subwencji. Różnice między należną a przyznaną subwencją wynoszą kilkanaście, a nawet i kilkadziesiąt procent tej pierwszej.

W złotówkach przedstawia się to mniej więcej następująco: w Sieradzu, mieście liczącym czterdzieści pięć tysięcy mieszkańców, niedoszacowanie subwencji dla szkół podstawowych i gimnazjów wynosi ponad 2 miliony 700 tysięcy zł, w Wieluniu - dwadzieścia pięć tysięcy mieszkańców - brakuje 1 miliona 150 tysięcy zł, w Zduńskiej Woli - czterdzieści osiem tysięcy mieszkańców - brakuje około 3 milionów zł. Podobnie jest w innych miastach i gminach, a także w powiatach. Wyliczenia dokonane przez gminy i powiaty nie są, moim zdaniem, zawyżone. Obejmują one płace nauczycieli i pozostałych pracowników oraz bieżące utrzymanie placówek.

Proszę zatem uprzejmie Pana Premiera o to, aby zobowiązał ministra edukacji narodowej do niezwłocznego wydania rozporządzenia, o którym mowa na wstępie, a także do dokonania niezbędnych korekt w wysokości subwencji oświatowych przekazywanych samorządom gminnym i powiatowym.

Z poważaniem
Stanisław Cieśla

81. posiedzenie Senatu RP, spis treści, poprzednia część stenogramu