Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Z prac komisji senackich

1 sierpnia 2000 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Kultury i Środków Przekazu odbyło się pierwsze czytanie, zgłoszonego przez grupę senatorów, projektu uchwały z okazji 20. rocznicy powstania "Solidarności".
W imieniu wnioskodawców projekt przedstawił senator Marcin Tyrna. W projekcie napisano, że od chwili powstania "Solidarność" przyjmuje na siebie rolę zasadniczego wyraziciela dążeń społecznych i staje się promotorem wielkich zmian zmierzających do upodmiotowienia społeczeństwa. Stwierdzono również, że "Solidarność" staje do walki o wspólne dobro całego narodu i ojczyzny. Walka ta została historycznie udokumentowana przez porozumienia gdańskie. W konkluzji uchwały Senat ma wyrazić uznanie "Solidarności" za "walkę o niepodległą, wolną i demokratyczną Polskę".

Podczas posiedzenia przedstawiciel wnioskodawców senator M. Tyrna wyraził przekonanie, że pod projektem może się podpisać każdy senator, bez względu na opcję polityczną.

W głosowaniu za projektem opowiedziało się 6 członków komisji, 2 było przeciw, a 1 wstrzymał się od głosu. Przyjęcie uchwały na 63. posiedzeniu Senatu zarekomenduje senator Piotr Ł. J. Andrzejewski.

* * *

Senatorowie z Komisji Ustawodawczej zapoznali się z informacją prezesa Trybunału Konstytucyjnego o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 1999 roku.

Podczas posiedzenia informację przedstawił wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego Janusz Trzciński. Omawiając działalność trybunału w 1999 r., stwierdził on, że stanowiła kontynuację dotychczasowych kierunków orzecznictwa. Podkreślił, że wzrosła natomiast liczba rozpatrywanych spraw. Wpływające do trybunału skargi dotyczyły przede wszystkim prawa podatkowego, waloryzacji świadczeń, wolności wykonywania zawodu, prawa do sądu i procedur sądowych.

Po zapoznaniu się z informacją wiceprezesa J. Trzcińskiego Komisja Ustawodawcza przyjęła ją do praktycznego wykorzystania w pracach legislacyjnych według swojej kompetencji na forum Senatu.

* * *

Komisja Gospodarki Narodowej rozpatrzyła ustawę o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe"

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się z opiniami o ustawie sejmowej, które przedstawili: wiceminister transportu i gospodarki morskiej Witold Chodkiewicz, prezes zarządu PKP Krzysztof Celiński, posłowie Józef Dąbrowski i Zdzisław Denysiuk oraz dyrektor Departamentu Finansów Gospodarki Narodowej w Ministerstwie Finansów Zbigniew Boniuszko.

Uchwalona przez Sejm ustawa ma charakter programu naprawczego kolei. Zdaniem wiceministra transportu i gospodarki morskiej, ustawa stanowi konieczny warunek rozpoczęcia i przeprowadzenia procesu naprawczego polskich kolei. Bez przyjęcia tych rozwiązań rzeczywisty program naprawczy PKP nie byłby możliwy.

Zgodnie z ustawą sejmową, PKP mają być przekształcone w spółkę akcyjną Skarbu Państwa (PKP SA), która utworzy firmy o podstawowym znaczeniu: Polskie Linie Kolejowe SA (PLK SA), czyli infrastruktura, Cargo, czyli przewozy towarowe, oraz przewozy pasażerskie kwalifikowane i regionalne. Powstaną też spółki mniej znaczące, np. zakładów drukarskich.

Ustawa stanowi, że akcje PLK SA, stanowiące własność PKP SA i Skarbu Państwa, będą niezbywalne.

W opinii prezesa K. Celińskiego, korzystne dla PKP będzie wydzielenie różnych rodzajów przewozów. Umożliwi to np. dofinansowywanie przez rząd regionalnych przewozów pasażerskich.

Ustawa sejmowa określa też zasady restrukturyzacji finansowej zobowiązań pieniężnych PKP. Ustawa zakłada, że w latach 2001-2002 PKP SA może wyemitować obligacje gwarantowane przez Skarb Państwa o wartości do 3,9 mld zł. Pieniądze z emisji obligacji zostaną przeznaczone na spłatę części kredytów bankowych, osłony socjalne dla zwalnianych pracowników oraz na spłatę zobowiązań wobec firm energetycznych i wydzielonych z PKP spółek, a także dofinansowanie regionalnych przewozów pasażerskich. Dzięki funduszom uzyskanym z emisji obligacji PKP będą też dofinansowywać deficytowe regionalne przewozy pasażerskie.

Projekt przewiduje, że od 2003 do 2005 roku regionalne przewozy pasażerskie będą dofinansowywane wyłącznie z budżetu. W 2003 roku państwo przeznaczy na to 800 mln zł, a w latach 2004-2005 co najmniej 800 mln zł rocznie.

W ustawie określono też zasady stosowania osłon socjalnych i wypłat jednorazowych odpraw dla zwalnianych pracowników.

Ustawa sejmowa wprowadza też zmiany do obowiązującej ustawy o transporcie kolejowym z 1997 roku, np. precyzując zasady przyznawania koncesji na wykonywanie przewozów kolejowych.

W kolejnych głosowaniach, na wniosek senatora Kazimierza Kleiny, Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła wprowadzić 11 poprawek do sejmowej ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe". Komisja postanowiła m.in., że w terminie 9 miesięcy od wejścia w życie ustawy PKP mogą tworzyć spółki prowadzące jednocześnie działalność transportową i zarządzające liniami.

Poprawka pozwala na przejściowe tworzenie spółek prowadzących jednocześnie działalność transportową i zarządzających liniami kolejowymi o znaczeniu lokalnym, w wypadku gdy jest to uzasadnione ważnym interesem społecznym i gospodarczym. Dotyczy to m.in. Warszawskiej Kolei Dojazdowej, Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście oraz Linii Hutniczo-Siarkowej.

Inna ze zmian zaakceptowanych przez Komisję Gospodarki Narodowej precyzuje na jakie cele, związane z kolejową służbą zdrowia i wydzielanymi z niej samodzielnymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej, wydawane będą środki pochodzące z emisji obligacji.

Pozostałe poprawki mają na celu sprecyzowanie konkretnych zapisów ustawy sejmowej, poprawę ich brzmienia lub eliminację błędów językowych. Senatorowie sprecyzowali przepisy dotyczące m.in. Funduszu Własności Pracowniczej, na którym gromadzona będzie, przypadająca pracownikom, część wpływów z prywatyzacji majątku PKP.

Przyjęcie poprawek zawartych w stanowisku Komisji Gospodarki Narodowej zarekomenduje Senatowi senator K. Kleina.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie innych ustaw.

Ustawę sejmową przedstawili prezes Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad Andrzej Urbanik i wiceminister transportu i gospodarki morskiej W. Chodakiewicz. Swoją opinię zaprezentowało również Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Nowelizacja sejmowa zakłada m.in. wsparcie prywatnych koncesjonariuszy pieniędzmi publicznymi, co ma przyspieszyć realizację programu budowy tych dróg. Pieniądze na wsparcie koncesjonariuszy mają być gromadzone na rachunku w Banku Gospodarstwa Krajowego, zwanym Krajowym Funduszem Autostradowym. Fundusz ma być zasilany m.in. akcjami sprywatyzowanych przedsiębiorstw państwowych przekazywanymi przez Skarb Państwa.

Sejmowa nowelizacja nie wyklucza możliwości finansowania budowy odcinków autostrad tylko z budżetu państwa. Dotyczyłoby to zwłaszcza odcinków, które mają powstać w szczególnie trudnym terenie, np. na Śląsku.

Sejm postanowił także, aby na zasadach określonych w uchwalonej ustawie wprowadzić możliwość budowania i eksploatowania jako płatne (oprócz autostrad) tylko dróg ekspresowych.

Zgodnie z decyzją Sejmu, państwo wspierałoby budowę tych odcinków autostrad, na których ruch pojazdów nie gwarantowałby zwrotu nakładów z opłat za przejazd.

Podczas posiedzenia zwracano uwagę, że przyjęta przez Sejm ustawa to jedno z narzędzi, które umożliwią wreszcie wybudowanie autostrad. Inne narzędzia to środki pomocowe, których jest coraz więcej.

Nowelizacja uchwalona przez Sejm stanowi, że po otrzymaniu przez koncesjonariusza pomocy z budżetu będzie on musiał podzielić się z państwem częścią wpływów. Projekt wprowadza także zasadę udzielania koncesji dopiero po zakończeniu negocjacji dotyczących umowy koncesyjnej. Ponadto nowelizacja przewiduje, że możliwość pobierania opłat za korzystanie z dróg ekspresowych ma dotyczyć jedynie obiektów, które dopiero zostaną zbudowane. Nie będzie się wprowadzać opłat za przejazd przez już istniejące drogi.

Decyzję, czy droga będzie budowana na podstawie ustawy o płatnych autostradach, każdorazowo będzie podejmował rząd. Jednocześnie zmienią się funkcje Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad. Nie będzie ona odgrywać jedynie roli organizatora procesu inwestycyjnego, lecz przekształci się w instytucję finansową. Agencja będzie mogła zaciągać kredyty w bankach komercyjnych i emitować obligacje, na które będzie otrzymywać gwarancje Skarbu Państwa.

W wyniku głosowania Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 2 poprawek do sejmowej nowelizacji ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie innych ustaw. Przyjęte poprawki mają charakter legislacyjny i doprecyzowują zapisy zaproponowane przez Sejm. Stanowisko komisji w tej sprawie przedstawi Senatowi senator Wojciech Kruk.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Nauki i Edukacji Narodowej rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o kulturze fizycznej. Uzasadnienie i założenia przyjętej przez Sejm nowelizacji przedstawił wiceminister edukacji narodowej Krzysztof Kawęcki.

Opiniowana ustawa ponownie przedłuża okres, w którym minimalny tygodniowy wymiar obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego wynosi 3 godziny lekcyjne. Sejm postanowił, że wymiar tych zajęć dla uczniów szkół podstawowych, gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych oraz dla uczniów klas pierwszych i drugich dotychczasowych szkół ponadpodstawowych będzie wynosił w roku szkolnym 2000/2001 co najmniej 3 godziny lekcyjne, w latach szkolnych 2001/2002 i 2002/2003 - co najmniej 4 godziny lekcyjne. Począwszy od 1 września 2003 r., obowiązkowy wymiar zajęć ma wynosić dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów - 5 godzin lekcyjnych, a dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych - 4 godziny lekcyjne.

Sejmowa ustawa modyfikuje także przepis dotyczący klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego, przewidując, że programy szkolenia realizowane przez te klasy i szkoły będą dopuszczane do użytku przez Ministra Edukacji Narodowej, oraz rezygnując z pojęcia "klas i szkół z rozszerzonym programem wychowania fizycznego".

W dyskusji senatorowie Krystyna Czuba i Jerzy Masłowski wyrazili wątpliwość, czy konieczne jest ustawowe uregulowanie liczby godzin wychowania fizycznego w szkole, a nie w rozporządzeniu ministra edukacji narodowej dotyczącym założeń programowych.

Ostatecznie Komisja Nauki i Edukacji Narodowej przychyliła się do stanowiska rządu w tej sprawie i postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek nowelizacji ustawy o kulturze fizycznej. Stanowisko komisji przedstawi senator J. Masłowski.

2 sierpnia 2000 r.

Senatorowie z Komisji Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest.

Opiniowana ustawa wypracowana została na podstawie dwóch projektów poselskich. Nowelizacja sejmowa przyznaje pracownikom zatrudnionym przy azbeście, bez względu na termin i tryb rozwiązania z nimi stosunku pracy, jednorazowe odszkodowanie przysługujące na podstawie przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, pod warunkiem że po dniu rozwiązania stosunku pracy stwierdzono u nich chorobę zawodową.

Sejm wprowadził także obowiązek ewidencjonowania książeczek badań profilaktycznych (tzw. książeczek azbestowych), a także wymóg potwierdzenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego skierowania na leczenie uzdrowiskowe, wystawionego przez lekarza sprawującego opiekę nad pracownikami lub byłymi pracownikami zatrudnionymi przy azbeście,

Nowelizacja zawiera ponadto prawidłową delegację ustawową dla ministra właściwego do spraw zdrowia do wydania aktu wykonawczego, w którym określi wykaz leków, tryb refundacji ich kosztów z budżetu państwa, a także sposób realizacji recept oraz dodanie do wykazu zakładów, które zaprzestały produkcji wyrobów zawierających azbest o kolejnych 11.

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się z opinią wiceministra zdrowia Krzysztofa Tronczyńskiego i dyrektora Departamentu Finansów Gospodarki Narodowej w Ministerstwie Finansów Zbigniewa Boniuszki.

W głosowaniu Komisja Rodziny i Polityki Społecznej poparła zasugerowaną wcześniej przez wiceministra zdrowia zmianę zmierzającą do rozliczania lekarstw dla chorych na azbestozę za pośrednictwem instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, a nie bezpośrednio przez budżet, czyli Ministerstwo Zdrowia.

Stanowisko komisji w sprawie nowelizacji ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest przedstawi Senatowi senator Zdzisław Maszkiewicz.

3 sierpnia 2000 r.

Na swym posiedzeniu Komisja Gospodarki Narodowej rozpatrzyła ustawę - Kodeks spółek handlowych.

Założenia ustawy przedstawił jeden z autorów projektu rządowego prof. Stanisław Sołtysiński. Senatorowie zapoznali się także z opiniami wiceministra gospodarki Wojciecha Katnera i wiceministra sprawiedliwości Janusza Niemcewicza oraz Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Sejmowa ustawa z 26 lipca br. zastąpi kodeks handlowy z 1934 roku. Nowe przepisy zakładają m.in. powstanie dwóch nowych typów spółek: partnerskiej i komandytowo-akcyjnej.

Jak podkreślano, reforma prawa handlowego była podyktowana koniecznością dostosowania przepisów kodeksu z 1934 roku do potrzeb gospodarki. Nowe przepisy mają podnieść konkurencyjność polskich firm wobec podmiotów zagranicznych.

Zasadniczych zmian dokonano wobec spółek osobowych w celu uczynienia ich bardziej popularną formą prowadzenia działalności gospodarczej. Dotychczas ten rodzaj spółek był stosunkowo rzadko wykorzystywany w naszej praktyce gospodarczej.

Spółka partnerska, wzorowana na rozwiązaniach amerykańskich, umożliwi przedstawicielom wolnych zawodów (np. prawnikom, lekarzom, architektom) powoływanie firm, które będą mogły konkurować z zagranicznymi. Będzie to spółka tworzona przez wspólników - partnerów wykonujących wolny zawód. Wobec kontrahentów będzie odpowiadała spółka i poszczególni partnerzy. Partnerzy będą ponosić odpowiedzialność tylko za sprawy, które prowadzą.

Ustawa sejmowa zakłada, że spółka komandytowo-akcyjna będzie nowocześniejszą formę niż istniejąca do tej pory komandytowa. Ma ona ułatwić pozyskanie kapitału polskim przedsiębiorcom, których firmy mają już ugruntowaną pozycję na rynku i nie chcą się narażać na niebezpieczeństwo wrogiego przejęcia. Zgodnie z nowym kodeksem spółka komandytowo-akcyjna będzie mogła podnosić kapitał, emitując akcje. Fakt, że będzie to spółka osobowa, sprawi, iż wspólnicy unikną podwójnego opodatkowania. W spółkach kapitałowych płaci się podatek od dochodu spółki jako osoby prawnej, a następnie od dywidendy. Zdaniem projektodawców, wprowadzenie spółki komandytowo-akcyjnej ma służyć popieraniu rozwoju rodzimych małych i średnich przedsiębiorstw. Zamiast komandytariuszy będą w niej uczestniczyć akcjonariusze (inwestorzy pasywni). Nawet jeśli akcjonariuszami będą podmioty zagraniczne, spółka nadal będzie kierowana przez polskiego przedsiębiorcę - komplementariusza. Komplementariusz, jako inwestor aktywny, będzie prowadził sprawy spółki i reprezentował ją na zewnątrz. Kodeks handlowy będzie chronił prawa akcjonariuszy, zapewniając im udział w radzie nadzorczej i walnym zgromadzeniu firmy.

Uchwalone przez Sejm przepisy uregulują konstrukcję spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "w stadium organizacji". Wspólnicy sp. z o.o. w organizacji będą odpowiadać za zobowiązania spółki do wysokości swoich wkładów określonych w umowie.

Istotne zmiany dotyczą spółek akcyjnych, gdzie przewiduje się wprowadzenie dodatkowych instrumentów, np. akcji niemej, czyli takiej, która nie daje prawa głosu, uprawnia natomiast do dywidendy.

Nowy kodeks znosi wymóg posiadania określonej liczby akcji, by akcjonariusz mógł zaskarżyć uchwałę walnego zgromadzenia. Według starych przepisów musiał posiadać 1% akcji. Dzięki uchyleniu tego zapisu nawet bardzo drobni akcjonariusze będą mogli wnieść zaskarżenie.

Kodeks utrzymuje uprzywilejowanie akcji co do liczby głosów przypadających na jedną akcję tylko w spółkach akcyjnych niepublicznych. Akcje te muszą być imienne. Maksymalnie jedna akcja będzie mogła dawać prawo do dwóch głosów, a nie jak obecnie - nawet do pięciu. W spółkach akcyjnych publicznych będzie to stosunek 1:1.

Nowe zapisy zakładają, że do 31 grudnia 2004 roku statuty spółek, zawiązywanych po wejściu w życie ustawy, w których akcjonariuszem jest Skarb Państwa, mogą przewidywać uprzywilejowanie akcji SP powyżej dwóch głosów na jedną akcję, ale nie więcej niż pięciu. Gdy jednak Polska stanie się członkiem Unii Europejskiej, przepisy te stracą moc.

Kodeks dopuszcza wyłączenie akcjonariusza ze spółki. Będzie to możliwe dzięki przymusowemu umorzeniu akcji lub przymusowemu ich wykupowi, czyli tzw. wyciśnięciu akcjonariusza (squeeze out) wobec akcjonariuszy, którzy reprezentują mniej niż 5% kapitału zakładowego. Wykupu będzie mogło dokonać nie więcej niż pięciu akcjonariuszy.

Ponadto kodeks zakłada gruntowne zmiany sposobów podwyższania kapitału zakładowego. Wprowadza regulację tzw. kapitału docelowego. Umożliwi to podwyższanie kapitału zakładowego przez zarząd spółki w granicach upoważnienia udzielonego mu przez WZA.

Uchwalone przez Sejm zapisy wprowadzają także regulację tzw. warunkowego podwyższania kapitału zakładowego, przeznaczonego dla określonych adresatów, którzy dokonają objęcia według ustalonych warunków.

Zasadnicza część kodeksu dotyczy łączenia, przekształcania i podziału firm. Możliwe będzie przekształcanie spółki cywilnej w spółkę prawa handlowego. Dzisiejsze przepisy nie dopuszczają takiej procedury.

W wyniku głosowania Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie do ustawy - Kodeks spółek handlowych 5 poprawek o charakterze legislacyjnym. Podczas posiedzenia plenarnego zarekomenduje je Izbie senator Marian Noga.

4 sierpnia 2000 r.

Na swym posiedzeniu Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu przystąpiła do rozpatrywania ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej.

Wiceminister edukacji narodowej Krzysztof Kawęcki stwierdził, że kolejne przesunięcie wprowadzenia zwiększonego limitu godzin wychowania fizycznego w szkole podyktowane jest brakiem środków. Przedstawił także działania, jakie resort podejmuje w celu zwiększenia aktywności ruchowej młodego pokolenia.

W dyskusji nad rozpatrywaną ustawą senatorowie zwracali uwagę na fatalną, ich zdaniem, kondycję fizyczną dzieci i młodzieży, złe wykorzystanie istniejącej bazy sportowej, np. boisk i szkolnych sal gimnastycznych, zbyt słabe propagowanie sportu masowego.

W głosowaniu senatorowie poparli sejmową nowelizację ustawy o kulturze fizycznej. Jej przyjęcie zarekomenduje Senatowi senator Maciej Świątkowski.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Ustawodawcza rozpatrywała ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny.

Sejm znowelizował kodeks cywilny i wprowadził do niego m.in. definicję leasingu i umowy agencyjnej. W nowelizacji umowa leasingu została uznana za szczególny rodzaj umowy o korzystanie z rzeczy. Zmiany w kodeksie cywilnym dotyczą także umowy agencyjnej. Wprowadzono m.in. przepisy regulujące zwalczanie nieuczciwej konkurencji.

Konieczność nowelizacji kodeksu cywilnego podyktowana była zwiększeniem się w kraju i za granicą znaczenia umowy leasingu i umowy agencyjnej. W dotychczas obowiązujących przepisach cywilnoprawnych nie było wyczerpującego uregulowania tych kwestii. Ponadto przyjęcie wprowadzonych zmian związane było z dostosowywaniem prawa polskiego do ustawodawstwa Unii Europejskiej.

Podczas posiedzenia proponowane zmiany w kodeksie cywilnym omówili ich twórcy, prof. Zbigniew Radwański i prof. Jerzy Poczobut. Senatorowie wysłuchali także opinii wiceministra sprawiedliwości Janusza Niemcewicza i Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

W dyskusji rozpatrywana ustawa sejmowa spotkała się z aprobatą senatorów. W głosowaniu Komisja Ustawodawcza postanowiła zarekomendować Senatowi jej przyjęcie bez poprawek. Stanowisko komisji w sprawie nowelizacji ustawy - Kodeks cywilny przedstawi Senatowi senator Marian Cichosz.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Ustawodawczej rozpatrzono ustawę - Kodeks spółek handlowych.

Senatorowie wysłuchali twórców projektu, profesorów Stanisława Sołtysińskiego, Andrzeja Szajkowskiego i Andrzeja Szumańskiego, zapoznali się także ze stanowiskiem rządu, przedstawionym przez wiceministra sprawiedliwości Janusza Niemcewicza.

W głosowaniu akceptację komisji uzyskało 9 poprawek, sugerowanych wcześniej przez twórców ustawy. Ich wprowadzenie zarekomenduje Senatowi senator Stanisław Gogacz.

* * *

Na swoim pierwszym posiedzeniu zebrała się nowo utworzona Nadzwyczajna Komisja Legislacji Europejskiej. Posiedzeniu przewodniczyła marszałek Alicja Grześkowiak.

W tajnym głosowaniu, na wniosek senatora Marka Waszkowiaka, senatorowie poparli kandydaturę senatora Wiesława Chrzanowskiego na przewodniczącego komisji. Za tą kandydaturą opowiedziało się 14 senatorów, nikt nie sprzeciwił się temu wyborowi, a tylko jedna osoba wstrzymała się od głosu.

Kandydatura senatora W. Chrzanowskiego zostanie przedstawiona Senatowi.

8 sierpnia 2000 r.

Porządek dzienny posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przewidywał zapoznanie się z informacjami o sytuacji na rynku cukru, o działaniach stabilizacyjnych podejmowanych przez Agencję Rynku Rolnego na rynku cukru na podstawie ustawy o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym z 26 sierpnia 1994 r., o sytuacji na rynku zbóż oraz o działaniach podejmowanych w tym zakresie przez Agencję Rynku Rolnego na rynku zbóż, a także z informacją Głównego Urzędu Ceł o kierunkach przepływu cukru przez polskie granice.

Podczas posiedzenia ekspert komisji dr Kazimierz Snakowski wyraził pogląd, że obowiązujące w UE przepisy dotyczące rynku cukru są zdecydowanie lepsze od prawa funkcjonującego w Polsce. Podobną opinię podzielają nie tylko plantatorzy, ale i cukrownicy. Polskie przepisy nie tylko nie chronią w wystarczający sposób rolników plantatorów, ale umożliwiają wprowadzanie na nasz rynek cukru przeznaczonego na eksport

W opinii przewodniczącego komisji senatora Józefa Frączka, nawet dostosowywanie polskiego prawa do prawa unijnego niewiele pomoże, skoro jego realizacja jest zerowa. Senator zastanawiał się, co robić, by skutecznie uregulować podstawowe rynki: zbóż, cukru, mleka i mięsa i upodobnić nasz rynek do rynku europejskiego.

Agencja Rynku Rolnego szacuje, że tegoroczne żniwa przyniosą mniej więcej o 18% niższe zbiory niż w roku ubiegłym. Susza dotknęła w szczególności zboża jare. Niższe zbiory wpłyną na pogorszenie opłacalności hodowli, co z kolei obniży polski eksport produktów zwierzęcych. Szacuje się, że mimo to Polska pozostanie liderem wśród krajów Europy Środkowowschodniej w zbiorach pszenicy. Prawie 50% importu zboża pochodzi w Polsce z krajów tego regionu, m.in. Węgier i Czech. Dane ARR wskazują, że na przełomie roku wpłynęło do Polski prawie 300 tys. ton żyta z Niemiec i jest to kilkadziesiąt razy więcej niż w latach ubiegłych.

* * *

Odbyło się posiedzenie Komisji Ochrony Środowiska, podczas którego przyjęto stanowisko dotyczące współczesnych zagrożeń różnorodności biologicznej:

"Komisja Ochrony Środowiska Senatu RP na posiedzeniu w dniu 27 kwietnia 2000 r. zapoznała się z opiniami ekspertów i wysłuchała stanowiska przedstawicieli resortu środowiska związanego z problemami wynikającymi z nadmiernej ekspansji niektórych gatunków zwierząt w naszym kraju.

W trosce o utrzymanie delikatnej równowagi przyrodniczej w zmienionym przez cywilizację środowisku oraz mając na względzie negatywne konsekwencje społeczne i ekonomiczne niekorzystnych trendów wzrostu liczebności niektórych gatunków, Komisja Ochrony Środowiska zwraca się do ministra środowiska o zmianę uregulowań prawnych w taki sposób, aby możliwe stało się bardziej elastyczne reagowanie na występujące lokalnie problemy związane z zakłóceniem różnorodności biologicznej i skrócenie procesu decyzyjnego w tej dziedzinie. Wnosimy również o wykorzystanie organizacji pozarządowych i ich bogatego doświadczenia, środków i możliwości operatywnego działania.

Senacka Komisja Ochrony Środowiska wnioskuje również o rozpatrzenie możliwości:

- skreślenia kormorana czarnego z polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt i dopuszczenie możliwości redukcji tego gatunku,

- dopuszczenia możliwości redukcji jastrzębia gołębiarza, błotniaka stawowego, błotniaka zbożowego i myszołowa zwyczajnego na terenie całego kraju z zastrzeżeniem okresu ochronnego,

- dopuszczenia możliwości redukcji bobra w rejonach nadmiernego występowania,

- dopuszczenia możliwości redukcji jenota i norki amerykańskiej poprzez umieszczenie obu gatunków na liście zwierząt łownych,

- zwiększenia pozyskania lisa poprzez skrócenie czasu ochronnego a nawet zniesienie ochrony na terenie obwodów łowieckich, gdzie występują gatunki zagrożone wyginięciem, a także na terenach ośrodków hodowli zwierzyny,

- dopuszczenia do redukcji tych bezdomnych psów i kotów oraz zwierząt dziko żyjących, szczególnie rzadkich gatunków, które stanowią zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa człowieka,

Większość przedstawionych postulatów jest możliwa do spełnienia w niedługim czasie na gruncie obowiązującego prawa - poprzez zmianę rozporządzeń w sprawie:

- ochrony gatunkowej zwierząt,

- ustalenia listy gatunków zwierząt łownych oraz określenia okresów polowań na te zwierzęta".

Podczas powiedzenia Komisja Ochrony Środowiska przyjęła także swoje stanowisko w sprawie strategii gospodarowania zasobami drewna w Polsce:

<<Po zapoznaniu się z materiałami przygotowanymi na sesję poświęconą zagadnieniu gospodarowania zasobami drewna oraz po wysłuchaniu dyskusji komisja uznaje:

1. Ważność sektora leśno-drzewnego nie opiera się na rynkowej wartości, lecz na przyrodniczo-społecznej wartości lasów. Zasoby drzewne w Polsce, poprzez wielofunkcyjność lasów oraz odtwarzalność produkcji drewna i jego właściwości substytucyjne, są narzędziem ochrony środowiska, źródłem dóbr materialnych oraz lokalnej/regionalnej aktywności ekonomicznej, jak również szansą trwałego i zrównoważonego rozwoju całej gospodarki.

2. Istnieje potrzeba wdrożenia strategii gospodarowania zasobami drewna w Polsce, będącej częścią strategii gospodarki leśnej i stanowiącej branżowe rozwinięciem oraz konkretyzację strategii rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, rozwoju polityki przestrzennej i rozwoju regionalnego.

3. Istotne jest również regionalne zróżnicowanie w podejściu do strategii zagospodarowania zasobami drzewnymi. Pozwala ona na optymalizowanie struktury lasu w zależności od jego funkcji oraz na przestrzenną i czasową alokację funkcji lasu.

4. Rynek produktów drzewnych, przy istniejących światowych trendach wzrostu popytu, w Polsce może stać się wkrótce areną ostrej walki konkurencyjnej pomiędzy wyrobami polskiego przemysłu drzewnego a nowoczesnymi, wysoko przetworzonymi wyrobami pochodzącymi z państw zachodnioeuropejskich i substytutami drewna. Warunkiem niezbędnym dla zachowania efektywności całego sektora leśno-drzewnego w Polsce jest więc unowocześnienie przemysłów przerobu drewna i zapewnienie jego dochodowości i osiągnięcie pełnej integracji działań ukierunkowanych na zapewnienie stabilności podstaw rozwoju obu sektorów. Dezintegracja tego kompleksu oznacza klęskę dla przemysłu tartacznego, przynosząc też w dalszej kolejności szkody innym przemysłom opartym na przerobie drewna. Stwierdzenie to powinno stanowić podstawę przy ustalaniu strategii gospodarki leśnej.

5. Przesłankami do strategii gospodarowania zasobami drewna w Polsce, która powinna uwzględnić zobowiązania międzynarodowe (zał. 1), są:

- zadania na obszarach wiejskich - w skali regionalnej leśnictwo i sektor drzewny powinien stanowić ważne źródło rozwoju gospodarczego,

- łagodzenie i usuwanie skutków kryzysu ekologicznego w środowisku naturalnym,

- zapewnienie optymalnego udziału drewna w krajowym i międzynarodowym obrocie towarowym.

- zapewnienie optymalnej wydajności obszarów leśnych w zakresie wszelkich świadczeń, usług i korzyści dostarczanych przez lasy, bez względu na formę ich własności.

6. Za jedną z najistotniejszych barier funkcjonowania przemysłu drzewnego, utrudniającą wykorzystanie szans rozwoju należy uznać jego złą kondycję ekonomiczną, powodującą niemożność samofinansowania rozwoju, a która jest w dużej mierze skutkiem problemów w sferze zaopatrzenia w surowiec drzewny i relatywnie wysokiego poziomu, jego cen. Powoduje to zmniejszanie się krajowego potencjału przetwórczego i ograniczenie chłonności rynku surowca drzewnego. Problemy w branżach przemysłu drzewnego, mającego wpływ na tempo rozwoju budownictwa powiązanego z całą strukturą gospodarczą, przyczyniają się w dalszej kolejności do powstania negatywnych konsekwencji ekonomicznych w gospodarce narodowej oraz niepożądanych konsekwencji społecznych.

7. Rynek surowca drzewnego charakteryzuje się wyraźną asymetrią siły rynkowej podmiotów uczestniczących w obrocie drewnem, wywołaną z jednej strony rozproszeniem przemysłu przy bardzo znaczącym uczestnictwie w rynku przedsiębiorstw wykorzystujących luki w systemie podatku VAT, a z drugiej - ustawowym usankcjonowaniem monopolistycznej pozycji Lasów Państwowych.

W świetle powyższych stwierdzeń Komisja Ochrony Środowiska zwraca się:

do Ministra Środowiska o:

1. Uporządkowanie drogą rozporządzenia sfery obrotu drewnem okrągłym sprzedawanym przez Lasy Państwowe w sposób zapewniający: ograniczenie skutków monopolistycznej pozycji LP na rynku surowca drzewnego poprzez:

- zobowiązanie administracji LP do uzgadniania w sposób formalny zasad regulujących obrót drewnem z organizacjami reprezentującymi jego odbiorców, zapewniając podmiotom gospodarczym zajmującym się przerobem drewna z jednej strony i jednostkom Lasów Państwowych z drugiej możliwość wyboru dowolnej formy sprzedaży, w tym form opartych o umowy i porozumienia wieloletnie. Jednocześnie należy pilnie podjąć działania w celu nowelizacji ustawy o lasach, zmierzające do wskazania lub utworzenia niezależnej instytucji lub organizacji rządowej kontrolującej sposób obrotu drewnem,

- stworzenie warunków do rozwoju polityki informacyjnej, w zakresie umożliwiającym wszystkim podmiotom działającym na rynku ocenę sytuacji rynkowej (podaż, koniunktura, poziom cen na rynkach krajowych i zagranicznych) i przewidywanych trendów rynkowych jako podstawy do wypracowywania wspólnej polityki cenowej uwzględniającej korelacje pomiędzy cenami surowca i wyrobów z drewna,

- uzupełnienie składu Rady Leśnictwa przy Ministrze Środowiska o przedstawicieli przemysłów przerobu drewna oraz o zobowiązanie Lasów Państwowych do przedstawiania w Sejmie w ramach rocznego Raportu o Lasach, również informacji o stanie przemysłu drzewnego.

2. Opracowanie i praktyczne zastosowanie kryteriów i wskaźników trwałego i zrównoważonego zagospodarowania lasów;

3. Opracowanie i wdrożenie strategii ochrony różnorodności biologicznej w lasach;

4. Opracowanie zasad certyfikacji w polskim leśnictwie i ich wdrożenie;

5. Opracowanie Narodowego Programu Leśnego;

6. Powołanie Państwowego Funduszu Promocji Drewna, tworzonego z odpisów od wartości każdej transakcji sprzedaży drewna wielkowymiarowego oraz wartości sprzedawanej tarcicy płyt drewnopochodnych i mas włóknistych;

7. Opracowanie strategii wypełniania przez Polskę zobowiązań wynikających z Protokołu z Kyoto w powiązaniu z Programem Wzrostu Lesistości (emisja i sekwestracja węgla - zadania leśnictwa i drzewnictwa);

8. Niezwłoczne przywrócenie obligatoryjności obowiązywania norm PN dotyczących drewna okrągłego, tworzących rzetelne podstawy oceny technologicznej przydatności drewna będącego przedmiotem obrotu.

9. Dokonania aktualizacji dokumentu przyjętego przez Radę Ministrów RP w dniu 22 kwietnia 1997 roku "Polityka leśna państwa" (Warszawa 1997). W załączniku 2 przedstawiono propozycję ww. zmian.

Do Ministra Finansów o:

podjęcie działań w celu wprowadzenia podatku VAT od surowca drzewnego w wysokości korespondującej ze stawką VAT, którą objęty jest główny produkt przemysłu, tj. tarcica, drogą nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym poprzez wyłączenie drewna okrągłego z listy towarów, w stosunku do których ma zastosowanie zwolnienie z podatku lub znaczne obniżenie obowiązującej stawki.

Do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi o:

zweryfikowanie warunków importu drewna okrągłego przez wprowadzenie zmian w zakresie przepisów fitosanitarnych w celu doprowadzenia ich do formy zgodnej z obowiązującą w UE, umożliwiając w ten sposób stworzenie alternatywnych i uzupełniających źródeł zaopatrzenia przemysłu w surowiec drzewny.

Załącznik 1

Zobowiązania międzynarodowe stanowiące podstawę opracowania strategii rozwoju zasobami drewna w Polsce.

Zobowiązania międzynarodowe (m.in. realizacja rezolucji H1 i H2 z Helsinek; zadania wynikające z rezolucji L1 i L2 oraz deklaracji Konferencji w Lizbonie; zadania związane z FCCC/IPCC Ramową Konwencją o Zmianach Klimatycznych, czy CBD - Konwencją o Różnorodności Biologicznej), z których wynika potrzeba:

opracowania i praktycznego stosowania kryteriów i wskaźników trwałego i zrównoważonego zagospodarowania lasów (H1);

opracowania i wdrożenia strategii ochrony różnorodności biologicznej w lasach (H2);

opracowania zasad certyfikacji w polskim leśnictwie i ich wdrożenie (L1);

opracowania Narodowego Programu Leśnego (NFP) (Agenda 21, IPF/TFF);

opracowanie strategii wypełniania przez Polskę zobowiązań wynikających z protokołu z Kyoto w powiązaniu z Programem Wzrostu Lesistości (emisja i sekwestracja węgla - zadania leśnictwa i drzewnictwa, metody raportowania).

Załącznik 2

Propozycje uzupełnień w dokumencie "Polityka leśna państwa", przyjętego przez Radę Ministrów RP 22 kwietnia 1997 r.

W celu pełniejszego harmonizowania założeń i celów polityki leśnej państwa z wymogami zrównoważonego rozwoju oraz z postanowieniami podpisanych w ostatnich 2 latach przez Polskę umów międzynarodowych (Deklaracja Lizbońska) proponuje się wprowadzenie uzupełnień w zapisach dokumentu "Polityka leśna państwa" przyjętego przez Radę Ministrów RP w dniu 22 kwietnia 1997 r.

rozdz. I. pt. 4 zapis dot. funkcji społecznych lasu uzupełnić o udział podstawowych jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych w wysiłkach na rzecz cywilizacyjnego rozwoju terenów wiejskich oraz w edukacji obywatelskiej społeczeństwa.

rozdz. II. pt. 5 zapis o konfliktowości funkcji lasów zastąpić zapisem eksponującym ich komplementarność i wzajemne przenikanie się.

rozdz. II. w pkt 6 przedstawiającym uwarunkowania polityki leśnej zamiast zapisu w podpunkcie 2: "spodziewanego wzrostu popytu na surowiec drzewny..." wprowadzić zapis: "potrzeby zapewnienia w długiej perspektywie czasowej rynków zbytu na surowiec drzewny dostatecznie chłonnych zarówno co do wielkości popytu jak też jego struktury gatunkowej, sortymentowej i wymiarowej oraz zdolnych do udźwignięcia cen drewna okrągłego gwarantujących niezbędny poziom dochodowości produkcji leśnej.

rozdz. III. Cele i priorytety polityki leśnej

pt. 2. zapis w akapicie 3 przyjmuje brzmienie: "wdrożenie modelu proekologicznej i zrównoważonej ekonomicznie, wielofunkcyjnej gospodarki leśnej...""(skreśla się początkowe 7 słów),

pt. 5 zapis w akapicie 7 uzupełnić o zdanie: "Nadmierna akumulacja zapisu produkcyjnego powoduje w konsekwencji deprecjację drewna na pniu",

wprowadza się punkt 10 o brzmieniu: "Wzrost spożycia drewna w Polsce jest nie tylko warunkiem umożliwiającym zabezpieczenie niezbędnych dochodów dla polskiej zrównoważonej gospodarki leśnej ale także elementem zdrowia społecznego, wynikającym z przyjaznego człowiekowi i ekologicznego charakteru drewna".>>.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Ochrony Środowiska senatorowie przyjęli stanowisko w sprawie Tatrzańskiego Parku Narodowego:

"Komisja Ochrony Środowiska Senatu RP problemom związanym z działalnością Tatrzańskiego Parku Narodowego poświęciła dwa dni podczas wyjazdowego posiedzenia w Zakopanem jesienią ubiegłego roku. Tylko mając możliwość bezpośredniego zapoznania się na miejscu z tymi złożonymi i często skomplikowanymi sprawami, można wskazywać słuszne kierunki rozwiązań.

Biorąc powyższe pod uwagę komisja stwierdza, co następuje:

- głównym źródłem nieporozumień jest stare, nieprzystające do nowej rzeczywistości społeczno-gospodarczej i ustrojowej Rozporządzenie o utworzeniu Tatrzańskiego Parku Narodowego z dnia 30 października 1954 roku. Przypomnijmy, że nowelizacji należało dokonać w związku z wejściem w życie w 1991 roku ustawy o ochronie przyrody. Co więcej, także ustalenia Międzyresortowej Komisji ds. współpracy społeczności góralskiej z Tatrzańskim Parkiem Narodowym z tego samego okresu, nakładało na Dyrekcję Parku i Krajowy Zarząd Parków Narodowych obowiązek przedłożenia projektu nowego Rozporządzenia.

Ostatnio ten sam temat poruszał dezyderat Sejmowych Komisji Ochrony Środowiska oraz Kultury Fizycznej i Turystyki z listopada 1999 roku.

Przystąpienie do opracowania planu ochrony Tatrzańskiego Parku Narodowego bez nowelizacji w/w Rozporządzenia wywołało nowe niepotrzebne konflikty z samorządami gminnymi w kwestiach przebiegu północnej granicy Parku, strefowania, a także parametrów urządzeń narciarskich i turystycznych. W tej ostatniej sprawie wypowiedział się naczelny Sąd Administracyjny na niekorzyść TPN;

- w stosunku do ludzi winnych tego stanu zachodzi konieczność wyciągnięcia konsekwencji służbowych,

- celem ostatecznego rozwiązania narastającego konfliktu potrzebne jest zorganizowanie spotkania zainteresowanych stron z udziałem ekspertów dla wypracowania wspólnych kierunków i stanowisk w poszczególnych kwestiach.

Komisja podejmuje trud zwołania forum dyskusyjnego i ustala termin na jesień br.".

10 sierpnia 2000 r.

Senatorowie z Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu zapoznali się ze sprawozdaniem pełnomocnika rządu ds. wprowadzenia powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego po rocznym okresie obowiązywania ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

W opinii wiceminister Anny Knysok, niezbędne minimum środków na opiekę zdrowotną w 2001 r. może zapewnić składka na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości od 8,74 do 8,95% podstawy wymiaru składki. Jak stwierdziła, konieczność zwiększenia składki wynika m.in. ze wzrostu popytu na opiekę zdrowotną nad ludźmi starszymi, wzrostem kosztów opieki zdrowotnej przy niskim jednocześnie udziale wydatków na nią (3,8 PKB w 2000 r.) oraz podyktowana jest koniecznością szybkiego podwyższenia wynagrodzeń w służbie zdrowia.

Zdaniem A. Knysok, brak nowelizacji ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym i pozostawienie składki na dotychczasowym poziomie może spowodować niedobór w kasach chorych rzędu 4 mln zł.

* * *

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawczej, Komisji Obrony Narodowej, Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej kontynuowano pierwsze czytanie zgłoszonego przez grupę senatorów projektu ustawy o zmianie ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin i o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin

Podczas posiedzenia senatorowie wysłuchali opinii ekspertów i przedstawicieli zainteresowanych resortów. W dyskusji nad projektem zwracano uwagę na potrzebę znacznej modyfikacji rozpatrywanej nowelizacji.

W głosowaniu połączone komisje opowiedziały się za przywróceniem systemu zaopatrzeniowego w służbach mundurowych. Ponieważ przygotowanie takiego projektu, ze względu na skomplikowaną materię, wymaga dłuższego czasu, postanowiono, na podstawie art. 80 ust. 4 Regulaminu Senatu, zwrócić się do marszałek Senatu o przedłużenie do 15 października br. terminu przygotowania przez połączone komisje wspólnego sprawozdania o rozpatrywanym projekcie ustawy. Niezbędna będzie również analiza skutków finansowych wprowadzenia proponowanych rozwiązań.

* * *

Na wspólnym posiedzeniu Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu oraz Komisji Ustawodawczej przystąpiono do pierwszego czytania inicjatywy ustawodawczej zgłoszonej przez grupę senatorów dotyczącej projektu ustawy o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

W imieniu wnioskodawców założenia projektu omówił senator Maciej Świątkowski. Nowelizacja przywraca "gwarancje państwa" dla realizacji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie wynikającym z ustawy i obejmuje szeroki wachlarz problemów. Poszerza m.in. zakres podmiotowy ustawy i obejmuje powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym nowe grupy osób.

Proponowana nowelizacja zakłada systematyczne podnoszenie poziomu finansowania usług zdrowotnych przez docelowe podwyższenie składki w ciągu trzech lat do 9%. Zmierza do usprawnienia i uściślenia procedur związanych z odprowadzaniem składek zdrowotnych, a także do zwolnienia z płacenia składki w wypadku niskich dochodów dodatkowych rencistów i emerytów o bardzo niskich świadczeniach pieniężnych (nie przekraczających 50% najniższego wynagrodzenia). Wprowadza zasadę, że składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana z budżetu państwa za wszystkie osoby pozostające na urlopach wychowawczych, także te, które nie pobierają już zasiłku wychowawczego. Projekt zakłada również rozszerzenie praw ubezpieczonego do świadczeń zdrowotnych i usuwa rygory komplikujące ich uzyskanie, dotyczy to zniesienia poziomów referencyjności szpitali oraz zasad rozliczania usług między kasami. Zwraca uwagę na zapewnienie dostępu do profilaktyki i badań przesiewowych dla dzieci do lat 18 oraz studentów do lat 26. Duża grupa zmian zwiększa dostępność chorych bez skierowania do specjalistów, a mianowicie do okulisty, pediatry i ortopedy w stosunku do niemowląt, opieki paliatywno-hospicyjnej a także - na podstawie jednorazowego skierowania przez lekarza p.o.z. - na okresowe lub stałe leczenie specjalistyczne. W projekcie uznano również prawo ubezpieczonego do skierowania na leczenie szpitalne przez każdego lekarza niezależnie od miejsca pracy.

W opinii pełnomocnika rządu ds. wprowadzenia powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego Anny Knysok, przyjęcie przedstawionego projektu może doprowadzić do pewnych perturbacji natury prawno-organizacyjnej. W Sejmie od prawie roku trwają prace nad wprowadzeniem nowelizacji ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym i inicjatywa senacka może doprowadzić do sytuacji, w której zagrożony będzie termin wejścia w życie znowelizowanej ustawy, wyznaczony na 1 stycznia 2001 r.

Zdaniem senatorów, prace nad nowelizacją nie wydłużą procesu legislacyjnego, a im samym ułatwią zapoznanie się z omawianą problematyką ze względu na zbieżność projektów omawianych przez Sejm i Senat. W razie przyjęcia przez Sejm nowelizacji ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym do czasu zakończenia drugiego czytania istnieje możliwość wycofania projektu przez wnioskodawców.

Ustalono, że komisje zwrócą się o opinie w sprawie przedstawionego projektu nowelizacji do Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych oraz Naczelnej Rady Aptekarskiej. Następne posiedzenie w tej sprawie odbędzie się 13 września br.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment