Warszawa, dnia 6 lipca 2000 r.

W odpowiedzi na pismo z dnia 21.06.00 r. NR GMS/58/3969/0301/00 uprzejmie informuję, co następuje:

Tworzenie nowych jednostek organizacyjnych resortu, w tym także wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych uwarunkowane jest przede wszystkim liczbą spraw, z terenu który miałaby obejmować nowo tworzona jednostka. Z analizy wpływu spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych z obszaru Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze na przestrzeni lat 1997 - 2000 wynika, że stan spraw utrzymuje się na poziomie ok. 3000 i nie wykazuje tendencji wzrostowej.

W drugiej połowie br., przewidziane jest jednak tworzenie nowych wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych, w tym również w apelacji wrocławskiej - w Sądzie Okręgowym w Legnicy. Wydział ten przejmie sprawy ubezpieczeń społecznych z obszaru Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, w przypadku negatywnej decyzji odnośnie utworzenia przedmiotowego wydziału w Sądzie Okręgowym w Jeleniej Górze.

Janusz Niedziela

Warszawa, dnia 6.07.2000 r.

Szanowna Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP

Projektowana w 1997 roku, a projektowana w latach wcześniejszych ustawa o Krajowym rejestrze sądowym wejdzie w życie 1 stycznia 2001 roku, a więc uchwalając ją ustawodawca założył stosunkowo długie vacatio legis. Okoliczność ta powoduje, że w okresie między uchwaleniem i opublikowaniem ustawy, a jej wejściem w życie zaszło wiele zmian w systemie prawnym państwa. Obok tak ważnej zmiany jakim jest uchwalony Kodeks spółek handlowych, w Polsce została przeprowadzona reforma administracyjna i zamiast dotychczasowych 49 województw mamy obecnie ich 16.

Aby wyeliminować różnice pomiędzy stanem prawnym panującym w tej chwili w Polsce, a tym co zostało zapisane w Ustawie o krajowym rejestrze sądowym w najbliższym czasie zostanie wniesiona do laski marszałkowskiej nowelizacja wyżej wymienionej ustawy. Poza dostosowaniem ustawy do obowiązujących norm proponowane jest również, aby wydziały KRS mogły być tworzone w miastach, gdzie znajduje się sąd okręgowy, a nie koniecznie tam gdzie znajduje się siedziba wojewody.

Janusz Niedziela

Warszawa, 2000-07-07

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Stanisława Gogacza, otrzymane przy piśmie z dnia 15 czerwca br. znak: AG/043/181/2000/IV, w sprawie możliwości udzielenia pomocy Zakładowi Produkcji Rynkowej Sp. z o.o. w Poniatowej - uprzejmie informuję, iż z uwagi na konieczność przystosowania produkowanych sprężarek do ekologicznego czynnika chłodzącego Spółce ZPR zostały przyznane środki pomocowe z Banku Światowego na uruchomienie produkcji nowoczesnych sprężarek.

Otrzymawszy informację o zagrożeniu realizacji powyższego projektu, w marcu 2000 r. Ministerstwo Gospodarki wystąpiło do ARP S.A. z propozycją powołania nowego podmiotu gospodarczego, w którym większościowy pakiet akcji objęłaby ARP S.A. Agencja - za zgodą i za pieniądze Banku Światowego - zleciła firmie konsultingowej FINRYAN International Ltd. przygotowanie "Analizy wykonalności i efektywności utworzenia spółki produkującej sprężarki hermetyczne".

Na przestrzeni ostatnich trzech miesięcy APR S.A. i przedstawiciele MG kilkakrotnie uczestniczyli w spotkaniach z Bankiem Światowym w celu omówienia trudnej sytuacji w ZPR oraz poszukiwania ścieżek służących zrealizowaniu projektu. Ich efektem było uzyskanie wsparcia Misji Banku Światowego dla przygotowanej nowej koncepcji kontynuacji tego projektu, której realizacja uzależniona jest od akceptacji Banku Światowego.

Warszawa, dnia 7 lipca 2000 r.

W związku z oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Tadeusza Rzemykowskiego na 59 posiedzeniu Senatu RP w dniu 25 maja 2000 r., stosownie do art. 49 ust. 5 Regulaminu Senatu, uprzejmie informuję Panią Marszałek, że zagadnienia poruszone w tym oświadczeniu, leżące w kompetencjach Najwyższej Izby Kontroli, zostaną zbadane - zgodnie z możliwościami wynikającymi z ustawy o NIK - w czasie trwającej kontroli w Polskim Koncernie Naftowym S.A., dotyczącej restrukturyzacji sektora naftowego.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że w dniu 22 września 1999 r. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wszczął postępowanie przeciwko Polskiemu Koncernowi Naftowemu S.A. w sprawie nadużywania pozycji dominującej na rynku paliw płynnych. Postępowanie to zakończyło się decyzją z dnia 9 lutego 2000 r., w której UOKiK stwierdził stosowanie praktyki monopolistycznej przez PKN S.A. przez kształtowanie cen na benzyny i oleje napędowe w sposób umożliwiający osiąganie nieuzasadnionych korzyści. Urząd nakazał Koncernowi zaniechanie tej praktyki wskazując, że kształtowanie cen powinno się odbywać z uwzględnieniem zmian czynników cenotwórczych proporcjonalnie do zmiany ich udziałów w cenie. Nałożył również na PKN S.A. karę pieniężną w wysokości 5 mln zł, płatną do budżetu państwa.

Janusz Wojciechowski

Warszawa, dnia 12.07.2000 r.

Odpowiadając na pismo z dnia 15.06.2000r., znak Ag/043/176/2000/IV, zawierające tekst oświadczenia złożonego przez senatora Lecha Feszlera na 60 posiedzeniu Senatu w dniu 8 czerwca 2000, w sprawie zwiększenia środków na pomoc społeczną dla województwa podlaskiego uprzejmie informuję:

Z poważaniem

Minister

up. Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia 10 lipca 2000 r.

W odpowiedzi oświadczenie Senatora RP Pana Jerzego Pieniążka, wygłoszone podczas 57. posiedzenia Senatu, w dniu 26 kwietnia 2000 r., w sprawie działań Wojewody Łódzkiego oraz wdrażania reformy administracji publicznej w powiecie pajęczańskim, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów oraz w porozumieniu z Ministrami: Pracy i Polityki Społecznej, Finansów, Sprawiedliwości, Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Skarbu Państwa, uprzejmie przedstawiam następujące wyjaśnienia.

Do dnia 31 grudnia 1999 r. Wojewoda Łódzki nie miał wpływu na podział etatów i środków finansowych powiatowych urzędów pracy. Wówczas o tych sprawach decydował - w porozumieniu z Prezesem Krajowego Urzędu Pracy - Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy. Z dniem 1 stycznia 1999 r. - w ramach wdrażania reformy administracji publicznej - Wojewódzki Urząd Pracy w Łodzi oraz jego filie, przekazały na szczebel powiatowy zadania realizowane przez Wojewódzkie Ośrodki Zatrudnienia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz Wojewódzkie Zespoły ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności.

W 1999 r. w urzędach pracy na terenie województwa łódzkiego uległa zmniejszeniu liczba etatów, dlatego też jedyną możliwością zapewnienia właściwego funkcjonowania Powiatowego Urzędu Pracy w Pajęcznie było uruchomienie subsydiowanej formy zatrudnienia w postaci robót publicznych. W dniu 8 maja 2000 r. - z uwagi na wyjątkowo trudną sytuację organizacyjną - Wojewoda Łódzki dokonał zwiększenia planu dotacji celowej dla powiatu pajęczańskiego, z przeznaczeniem na sfinansowanie kosztów utrzymania 3 dodatkowych etatów kalkulacyjnych.

Stosownie do informacji przekazanej z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, Prezes Krajowego Urzędu Pracy - w ramach utworzonej rezerwy środków Funduszu Pracy na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu - planuje zwiększenie, na wniosek starostów, uprzednio przyznanych limitów na realizację zadań, które zostaną określone w kontraktach zawartych z samorządami powiatowymi. Część tych środków będzie mogła być przeznaczona na sfinansowanie niektórych kosztów zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych w urzędach pracy.

Zgodnie z informacją przekazaną przez Ministerstwo Finansów, reorganizacji aparatu skarbowego, przeprowadzonej na dzień 1 stycznia 1999 r., dostosowującej jego strukturę do nowego trójstopniowego podziału administracyjnego kraju i organizacji administracji publicznej, nie towarzyszyło - z uwagi na trudną sytuację budżetu państwa - powstawanie nowych urzędów skarbowych. Dokonano jej na bazie 355 urzędów skarbowych, funkcjonujących w 1998 r. Podstawowym warunkiem realizacji tego przedsięwzięcia było zachowanie zgodności specjalnego podziału administracyjnego kraju dla celów podatkowych z podziałem zasadniczym, bez naruszania granic gmin i powiatów. Uwzględniając powyższe uwarunkowania przyjęto zasadę, że powiat stanowi niepodzielną - obsługiwaną przez urząd skarbowy - jednostkę terytorialną. Wymagało to dokonania istotnych zmian terytorialnych zasięgów działania urzędów skarbowych, stosownie do przynależności gmin do określonych powiatów. Zmiany te objęły aż 80% urzędów skarbowych i dotyczyły 1,8 mln podatników. Powiat pajęczański znajduje się w grupie trzydziestu nowo powstałych powiatów, na terenie których nie funkcjonują urzędy skarbowe. Powiaty te obsługiwane są przez zlokalizowane w ościennych powiatach urzędy skarbowe, posiadające najlepsze warunki lokalowe oraz kadrowe.

Powiat pajęczański - stosownie do założeń reformy - obsługiwany jest w całości przez urząd zlokalizowany najbliżej gmin wchodzących w skład tego powiatu, tj. Urząd Skarbowy w Radomsku. Urząd ten pod względem liczby podatników (140 tys.) oraz liczby zatrudnionych pracowników (144 etaty), należy do urzędów średniej wielkości. Zgodnie z dotychczasową praktyką, taka wielkość urzędu zapewnia najbardziej sprawne i efektywne działanie.

Z punktu widzenia celów administracji podatkowej nie jest konieczne tworzenie urzędu skarbowego w każdym powiecie. Sam fakt ustanowienia danej miejscowości jako siedziby władz powiatowych nie przesądza jeszcze o konieczności utworzenia w tym miejscu organu skarbowego. Sieć urzędów skarbowych tworzona jest bowiem według odmiennych, ekonomicznych kryteriów, właściwych dla administracji skarbowej, do których należą w szczególności: potencjał gospodarczy regionu, liczba podatników oraz stosunek kosztów poboru i uzyskiwanych wpływów podatkowych.

Wnioskowane w oświadczeniu Pana Senatora Jerzego Pieniążka utworzenie urzędu skarbowego w powiecie pajęczańskim, byłoby możliwe jedynie w drodze podziału Urzędu Skarbowego w Radomsku. Podatnicy z terenu powiatu pajęczańskiego stanowią ok. 30% ogólnej liczby podatników obsługiwanych obecnie przez US w Radomsku. Powstałaby zatem mała, słaba organizacyjnie jednostka skarbowa, a wydatki na jej funkcjonowanie byłyby - pod względem racjonalnym - nieuzasadnione. Stosownie do wyników przeprowadzonej przez Ministerstwo Finansów analizy ekonomicznej i oceny funkcjonowania sieci urzędów skarbowych, małe jednostki nie zapewniają warunków optymalnej organizacji pracy oraz wykazują niższą efektywność realizacji zadań niż urzędy większe. Mała liczba pracowników uniemożliwia ich jednoznaczną specjalizację według funkcji, wymusza bowiem łączenie różnorodnych czynności, niejednokrotnie ze szkodą dla ich realizacji. Struktury organizacyjne tych urzędów wymagają powołania odpowiedniej liczby stanowisk kierowniczych, a im mniejszy urząd, tym większy jest udział kadry kierowniczej i pracowników obsługi w zatrudnieniu ogółem. Poza wyższym udziałem wynagrodzeń w kosztach ogółem, wydatki rzeczowe, przede wszystkim dotyczące eksploatacji (czynsz, opłaty za energię, opłaty telekomunikacjyne) oraz koszty obsługi podatników, pozostają w relacji odwrotnie proporcjonalnej do wielkości urzędu. Małe urzędy charakteryzują się również niższą zdolnością do prowadzenia kontroli podatkowych, egzekucji administracyjnej i dochodzeń karnych skarbowych. Dotychczasowe analizy porównawcze wykazują, że jeden złoty wydatkowany na utrzymanie dużego urzędu skarbowego przynosi czterokrotnie wyższą zrealizowaną kwotę dochodów budżetowych.

W ocenie Ministerstwa Finansów obecna organizacja Urzędu Skarbowego w Radomsku zapewnia właściwą i sprawną obsługę podatników oraz umożliwia efektywny i skuteczny pobór dochodów na rzecz budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządowych. W obecnym systemie podatkowym oraz wobec znacznie ograniczonych środków budżetowych na funkcjonowanie administracji skarbowej, rację bytu mają jedynie silne, efektywne jednostki, w których ewidencja podatników oraz rozliczanie podatków są objęte pełną komputeryzacją. Taki właśnie kierunek rozwoju rzędów skarbowych przyjęty został przez Ministerstwo Finansów i jest on zgodny ze standardami obowiązującymi w Unii Europejskiej. Funkcjonujący w Polsce system podatkowy, w którym wymiar podatków oparty jest na deklaracjach i zeznaniach podatników, z możliwością ich przesyłania drogą pocztową i dokonywania wpłat za pośrednictwem urzędów pocztowych i banków, a także upowszechnienie obrotu bezgotówkowego, ograniczają w znacznym stopniu uciążliwość bezpośrednich kontaktów podatnika z urzędem skarbowym.

W przypadku potrzeby uzyskania przez podatnika informacji dotyczącej stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawienie jest konieczny jego osobisty kontakt z urzędem skarbowym. Artykuł 14 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926, ze zm.) nakłada na urząd skarbowy obowiązek udzielania wyjaśnień w tym zakresie w formie pisemnej. W przypadku, gdy podatnik zobowiązany jest do osobistego stawiennictwa w urzędzie, w związku ze wszczętymi postępowaniem z urzędu, koszty podróży - zgodnie z art. 264 i art. 265 § 1 pkt 2 cyt. ustawy - ponosi Skarb Państwa.

Uprzejmie informuję, że ustawa z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872, ze zm.), zwolniła Ministra Sprawiedliwości z obowiązku dostosowania struktury sądownictwa powszechnego i powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury do nowego podziału terytorialnego państwa. Podział terytorialny dostosowany jest do potrzeb wymiaru sprawiedliwości.

Stosownie do informacji przekazanych z Ministerstwa Sprawiedliwości, warunkiem utworzenia każdej nowej jednostki organizacyjnej resortu jest odpowiednia liczba spraw z terenu, która byłaby jej przypisana. Wstępne ustalenia wykazały, że wpływy spraw z obszaru obejmującego powiat pajęczański nie uzasadniają utworzenia samodzielnej jednostki sądowej o pełnowydziałowej strukturze. Natomiast rozważane jest utworzenie zamiejscowego wydziału cywilnokarnego, należącego do obszaru właściwości jednego z sądów rejonowych okręgu sieradzkiego, piotrkowskiego lub częstochowskiego. Prezes Sądu Okręgowego w Sieradzu zgłosił wniosek o przejęcie wszystkich gmin powiatu pajęczańskiego, proponując, aby powiększeniu uległ obszar właściwości Sądu Rejonowego w Wieluniu. Ostateczna decyzja w tym zakresie zostanie podjęta po zakończeniu ustaleń z Prezesami Sądów Okręgowych.

Ustosunkowując się do sprawy powołania Powiatowego Inspektoratu Weterynarii uprzejmie informuję, iż na terenie województwa łódzkiego 5 powiatów (w tym powiat pajęczański) nie posiada inspektoratów weterynarii. Zadanie weterynaryjne na tych terenach wykonują inspektoraty ościennych powiatów - dla powiatu pajęczańskiego funkcję tą sprawuje Powiatowy Inspektorat Weterynarii w Wieluniu. Decyzje o celowości zmian w tym zakresie oraz o potrzebie utworzenia nowego inspektoratu w Pajęcznie - w przypadku przyznania dodatkowych środków na ten cel - może podjąć Wojewoda Łódzki w porozumieniu ze Starostą Pajęczańskim i Wojewódzkim Lekarzem Weterynarii.

Jednocześnie pragnę podkreślić, że Wojewoda Łódzki wielokrotnie występował do Ministra Finansów z prośbą o zwiększenie dotacji na powołanie nowych jednostek. Jednak z uwagi na trudną sytuację budżetu państwa, pisma Wojewody nie zostały uwzględnione. Obecnie, w trakcie prac nad projektem budżetu na 2001 r., również zgłoszono stosowne potrzeby w tym zakresie. W chwili obecnej, z uwagi na brak środków na utworzenie 5 powiatowych inspektoratów weterynarii, rozwiązaniem mogłoby być jedynie zwiększenie budżetu wojewody na ten cel. Mimo trudnej sytuacji, w ocenie Wojewódzkiego Inspektora Weterynarii, zadania służb powiatowych wykonywane są prawidłowo.

W oświadczeniu Pana Senatora Jerzego Pieniążka sygnalizowane są również problemy związane z telekomunikacją. Jak wynika z informacji uzyskanych z Telekomunikacji Polskiej S.A., wprowadzenie nowego podziału administracyjnego kraju nie zmieniło technologii realizacji połączeń. Zgodnie z Planem Numeracji Krajowej PNK-95TF, stanowiącym załącznik do zarządzenia Ministra Łączności z dnia 28 czerwca 1996 r., telefoniczna sieć użytku publicznego jest podzielona na 49 stref numeracyjnych, natomiast obszar każdej z 49 stref pokrywa się z podziałem administracyjnym kraju aktualnym w dniu 1 marca 1996 r. Obecna struktura sieci telefonicznej w Polsce opiera się na ww. podziale. Połączenia pomiędzy abonentami z różnych stref numeracyjnych są realizowane za pośrednictwem central międzymiastowych. Postulowane bezpośrednie połączenia z obszaru powiatu pajęczańskiego do Łodzi wymagałoby przebudowy sieci niezgodnie z obowiązującym podziałem kraju na strefy numeracyjne.

Marek Biernacki

Warszawa, dnia 2000-07-10

Nawiązując do otrzymanego przy piśmie z dnia 4 lipca 2000 r. nr AG/043/198/2000/IV oświadczenia złożonego przez senatora Zdzisława Jarmużka podczas 61 posiedzenia Senatu RP w dniu 29 czerwca 2000 r. w sprawie braku środków na finansowanie przez urzędy pracy składek na ubezpieczenie zdrowotne za bezrobotnych nie posiadających prawa do zasiłku na przykładzie Urzędu Pracy w Sulęcinie, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

Z wyrazami głębokiego szacunku

Podsekretarz Stanu

Halina Wasilewska-Trenkner

Warszawa, dnia 11 lipca 2000 r.

W związku z przekazanym przy piśmie z dnia 15 czerwca br. znak: AG/043/178/2000/IV oświadczeniem senatora Zbigniewa Gołąbka złożonym podczas 60. posiedzenia Senatu RP w dniu 9 czerwca 2000 r. w sprawie dalszego funkcjonowania zakładu zbrojeniowego "ŁUCZNIK" w Radomiu uprzejmie informuję, że najwłaściwszym organem do udzielenia odpowiedzi byłby Minister Gospodarki Pan Janusz Steinhoff oraz Minister Obrony Narodowej Pan Bronisław Komorowski. Wypada się bowiem zgodzić z Panem Senatorem Zbigniewem Gołąbkiem, iż losy Z.M. "ŁUCZNIK" S.A. zależą od określenia jego roli jako producenta uzbrojenia - przede wszystkim dla wojska, ale także służb mundurowych nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 83, poz. 932), od dnia wejścia w życie ustawy kompetencje ministra właściwego ds. Skarbu Państwa przejął minister właściwy ds. gospodarki. Minister Gospodarki był też autorem projektu ustawy a także "Programu Restrukturyzacji Przemysłu Obronnego i Wsparcia w zakresie Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP" przyjętego przez Radę Ministrów 9 lutego 1999 r. - jest więc najbardziej kompetentny do zaprezentowania całokształtu problematyki poruszonej w wystąpieniu Pana Senatora.

Z szacunkiem

Warszawa, dnia 11.07.2000 r.

W odpowiedzi na pismo z dnia 15 czerwca 2000 r. (sygn. AG/043/185/2000 /IV), przesyłające skierowane m.in. do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oświadczenie Senatora RP Pana Zbigniewa Gołąbka, złożone w dniu 9 czerwca 2000 r., podczas 60 posiedzenia Senatu, uprzejmie wyjaśniam, iż sygnalizowana w ww. piśmie problematyka została uregulowana w poufnym materiale zatytułowanym "Modernizacja Uzbrojenia Funkcjonariuszy Policji i Straży Granicznej w latach 2001-2003".

Z posiadanych przez MSWiA informacji wynika, że Komitet Spraw Obronnych Rady Ministrów przyjął powyższy projekt, natomiast w dniu 13 lipca br. ma on być rozpatrywany przez Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów.

Bogdan Borusewicz

Warszawa, 2000-07-12

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

• uchwalonej przez Parlament Rzeczypospolitej Polskiej ustawy budżetowej na 2000 r. (Dz.U. Nr 7, poz. 85);
• rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie zasad podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. Nr 111, poz. 1284 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 74);
• danych statystycznych GUS na rok szkolny 1999/2000.

Uprzejmie Panią Marszałek informuję, że Ministerstwo Edukacji Narodowej pismem z dnia 27 grudnia 1999 r. Nr DE-II-3115/286/99 zawiadomiło wszystkie jednostki samorządu terytorialnego o tym, że wstępne kwoty subwencji oświatowej nr 2000 r. skalkulowane zostały w oparciu o dane statystyczne GUS na rok szkolny 1998/1999 oraz o tym, że po otrzymaniu danych GUS na rok szkolny 1999/2000 subwencja oświatowa (kwoty ostateczne) naliczona zostanie ponownie.

Wspomniane wyżej rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej wprowadziło istotne zmiany w zakresie ustalania na rok 2000 części oświatowej subwencji ogólnej. Do najważniejszych z nich należy naliczanie części szkolnej subwencji oświatowej wyłącznie na podstawie liczby uczniów uczęszczających do szkół prowadzonych bądź dotowanych przez daną jednostkę samorządu terytorialnego, zgodnie z zasadą "pieniądz idzie za uczniem".

Użyte w algorytmie pojęcie ucznia przeliczeniowego oraz wartości wag odpowiadają średnim statystycznym, podczas gdy rzeczywiste zróżnicowanie jednostkowych kosztów między szkołami, nawet pomiędzy szkołami tego samego typu w tej samej jednostce samorządu terytorialnego jest ogromne i wynika z bardzo wielu szczegółowych przyczyn. Natomiast kwota subwencji na ucznia przeliczeniowego stanowi standard A i jest swoistym, kalkulacyjnym bonem oświatowym na ucznia dla jednostki samorządu terytorialnego.

Jednocześnie uprzejmie informuję Panią Marszałek, że oprócz algorytmicznego podziału subwencji pomiędzy jednostki samorządu terytorialnego, zastosowany został dodatkowy mechanizm zapobiegający obniżeniu kwoty subwencji dla konkretnej jednostki ze względu na zmniejszającą się liczbę uczniów w szkołach danej jednostki samorządu terytorialnego. Przyjęte w tym celu progi procentowe, odnoszące się do wielkości subwencji, spełniają ważną rolę, ponieważ w przypadku wielu gmin byłaby ona mniejsza niż 100% środków przekazanych z budżetu państwa w tym zakresie w poprzednim roku.

Ustalenie ostatecznej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej na rok 2000 dla tej jednostki samorządu terytorialnego na poziomie niższym od kwoty wstępnej o 660.001 zł wynika ze zmniejszenia się liczby uczniów rzeczywistych w roku szkolnym 1999/2000 o 486 uczniów (-5,0%). W takim samym stopniu zmniejszeniu uległa liczba uczniów przeliczeniowych, bo o 5,0%: - w roku szkolnym 1998/1999 uczniów przeliczeniowych było 9.663, a w roku szkolnym 1999/2000 liczba ta wynosi 9.180.

Uprzejmie informuję Panią Marszałek, że wiele gmin nie racjonalizowało sieci szkolnej w latach ubiegłych. W sytuacji, w której liczebność oddziałów spada poniżej normy ustalonej na 26 uczniów w oddziale, powoduje to znaczne zwiększenie kosztów utrzymania szkół. Pomimo podjętych działań w zakresie racjonalizacji sieci szkolnej na terenie Miasta Ostrowiec Świętokrzyski liczba uczniów przypadająca na oddział w roku szkolnym 1999/2000 wynosi 24,93 (101,1% roku 1998/1999).

Odnosząc się do pozostałych zastrzeżeń zawartych w oświadczeniu Pana Senatora Jerzego Suchańskiego uprzejmie Panią Marszałek informuję, że środki na wdrożenie nowego wykazu stanowisk nauczycielskich oraz na 1% realny wzrost wynagrodzeń nauczycieli od dnia 1 stycznia br. ujęte zostały w części oświatowej subwencji ogólnej dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 stycznia 2000 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zasad podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. NR 6, poz. 74).

Jednocześnie uprzejmie informuję Panią Marszałek, że wniosek Prezydenta Miasta Ostrowiec Świętokrzyski w sprawie przyznania dodatkowych środków finansowych na wdrożenie nowego systemu wynagrodzeń nauczycieli skierowany został do Departamentu Kadr, Szkolenia i Organizacji w celu ponownego przeliczenia części oświatowej subwencji ogólnej w tym zakresie. O wyniku przeprowadzonej analizy danych zawartych w sprawozdaniach EN-3 oraz w ankiecie dotyczącej zatrudnienia nauczycieli w 2000 r. Pan Prezydent Miasta zostanie niezwłocznie poinformowany.

W istniejących uwarunkowaniach ekonomicznych związanych z finansowaniem z budżetu państwa zadań oświatowych ważne znaczenie ma wyodrębniona w subwencji rezerwa ustawowa. Pozwala ona na korektę subwencji tym jednostkom samorządu terytorialnego, które na podstawie obiektywnie uzasadnionych przesłanek będą wymagały wsparcia w dostosowaniu do nowych warunków finansowania. W ramach 1% rezerwy będą dokonywane korekty błędów statystycznych oraz wzrost od 1 września br. zadań edukacyjnych w szkołach ponadpodstawowych. Korekta subwencji oświatowej z powyższych tytułów będzie dokonywana w trakcie roku budżetowego, głównie w III i IV kwartale, na podstawie zobiektywizowanych kryteriów.

C - na doposażenie gimnazjów 640 tys. zł z rezerwy celowej Nr 21.

Z wyrazami szacunku

wz. Ministra

Sekretarz Stanu

Irena Dzierzgowska

Warszawa, dnia 12 lipca 2000 r.

Szanowna Pani,

Odpowiadając na pismo z dn. 4 lipca 2000 r. Nr AG/043/213/2000/IV wraz z załączonym oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Jana Chojnowskiego w sprawie uroczystości grunwaldzkich uprzejmie informuję, że w pełni podzielam pogląd wyrażony w oświadczeniu co do istotności rocznicy grunwaldzkiej zwłaszcza w okresie zagrożenia państwa i niepodległości. Obecnie Polska znajduje się w pomyślnej sytuacji pełnej suwerenności i stabilnej sytuacji w zakresie bezpieczeństwa i obchody te zmieniają swój charakter stając się w większym zakresie świętem masowym z elementami ludycznymi takimi jak pokazy walk rycerskich, koncerty, spartakiada, występny zespołów ludowych i zabawy. Program Dni Grunwaldu od 14 do 16 lipca jest w tym roku bogaty i zróżnicowany, zawiera przy tym niezbędne elementy rocznicowe jak Msza Polowa i Apel Grunwaldzki. Podzielam opinię Pana Senatora co do istotności udziału w uroczystościach wysokiej rangi przedstawicieli parlamentu i rządu.

Odnośnie wsparcia organizacyjnego i finansowego obchodów deklaruję wnikliwe rozpatrzenie wszelkich inicjatyw w tym zakresie, gdyż tylko w ten sposób mogę współtworzyć imprezy rocznicowe; minister kultury i dziedzictwa narodowego nie jest bowiem z zasady organizatorem takich uroczystości. Również odnośnie włączenia się do obchodów środowisk kombatanckich i mediów mogę jedynie apelować do nich o właściwe rozumienie społecznych oczekiwań, gdyż ocena doniosłości rocznicy grunwaldzkiej w społeczeństwie polskim wydaje się całkowita.

Kazimierz M. Ujazdowski

Warszawa, dnia 12.07.2000 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 7 ustawy o systemie oświaty szkolnictwo specjalne w zakładach opieki zdrowotnej, do których również zalicza się szkoły w uzdrowiskowych szpitalach dziecięcych, jest finansowane przez organ prowadzący szkołę i w ramach części oświatowej subwencji ogólnej środki finansowe przekazywane są na poszczególne szczeble samorządu terytorialnego. Reforma systemu oświaty nie ma wpływu na funkcjonowanie tych szkół. Zakres ich działania wynika jedynie z ilości pacjentów przebywających na leczeniu i wymagających realizacji programu szkolnego.

U progu wprowadzania ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym przewidywano co najmniej 30 procentowy spadek zapotrzebowania na leczenie uzdrowiskowe dzieci. Związane to jest przede wszystkim z uściśleniem wskazań na leczenie uzdrowiskowe wyłącznie do wskazań zdrowotnych. Składka na ubezpieczenie zdrowotne nie daje możliwości finansowania pobytów w uzdrowisku ze wskazań społecznych. Jednocześnie od początku lat 90-tych obserwowany jest spadek liczby urodzeń, a ponadto zmienił się radykalnie profil zachorowań i tak prawie całkowicie wyeliminowana została gorączka reumatyczna u dzieci i związane z nią powikłania.

Prawdą jest, iż niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej nie korzystają z programu osłonowego Rządu, tym niemniej, odprawy dla zwalnianych pracowników uzdrowiskowych, niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej w byłych Państwowych Przedsiębiorstwach Uzdrowiskowych, a obecnie jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa mogą, na wniosek zarządów tych spółek zostać sfinansowane z pożyczki numer 3599/POL przyznanej Rzeczpospolitej Polskiej przez Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju.

Na zakończenie pragnę podkreślić, że problematyka lecznictwa uzdrowiskowego jest przedmiotem szczególnej troski Ministerstwa Zdrowia. Niestety, większość problemów poruszonych w piśmie wynika z wieloletnich zaniedbań legislacyjnych. W uzgodnieniach międzyresortowych jest projekt ustawy o uzdrowiskach, gminach uzdrowiskowych i lecznictwie uzdrowiskowym. Uporządkowania wymaga system kierowania na leczenie uzdrowiskowe i na rehabilitację w uzdrowiskach finansowany w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia uczestniczyli 13 kwietnia w inauguracyjnym posiedzeniu Parlamentarnego Zespołu ds. Uzdrowisk Polskich.

Z wyrazami szacunku

Franciszka Cegielska

Warszawa, dnia 14.07.2000 r.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) w razie nie rokującego nadziei na szybką poprawę i przedłużającego się braku skuteczności w wykonywaniu zadań publicznych przez organy gminy, Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, może zawiesić organy gminy i ustanowić zarząd komisaryczny. Powołania komisarza rządowego dokonuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek wojewody zgłoszony za pośrednictwem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Komisarz rządowy przejmuje wykonywanie zadań i kompetencji organów gminy.

Warszawa, dnia 17.07.2000 r.

Szanowna Pani Marszałek,

Z poważaniem

Minister

z up. Bogdan Borusewicz

Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia 2000.07.17

Podzielam opinię Pana Senatora o narastającym zagrożeniu powodziowym na Żuławach. Sprawę tę w latach 1999-2000 r. sygnalizowali zarówno wojewodowie i marszałkowie województw: pomorskiego i warmińsko-mazurskiego jak i posłowie i senatorowie z tych województw a także lokalne władze samorządowe. Zły stan urządzeń wodnych, w tym melioracji wodnych podstawowych na Żuławach, jest wynikiem wieloletniego niedoboru środków finansowych przeznaczanych na modernizację, konserwację i eksploatację tych urządzeń. Finansowanie budowy, modernizacji i utrzymania urządzeń melioracji wodnych podstawowych odbywa się z budżetów wojewodów. Środki przeznaczane na ten cel w ostatnich latach pokrywają jednak zaledwie około 30% potrzeb. Zaległości te kumulują się powodując przyspieszoną dekapitalizację urządzeń. O pilnej potrzebie skierowania dodatkowych środków finansowych na potrzeby Żuław, informowałem Ministra Finansów jeszcze przed uchwaleniem budżetu na 2000 r. (w listopadzie 1999 r. oraz w styczniu 2000 r.).

Wyrażając swoją opinię dotyczącą oświadczenia Pana Senatora Józefa Kuczyńskiego o zagrożeniu powodziowym Żuław uważam, że w projekcie budżetu na 2001 r. (i w latach następnych) powinny się znaleźć zwiększone środki na modernizację, utrzymanie i konserwację urządzeń melioracji podstawowych dla województw: pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Środki te pozwoliłyby doraźnie zaspokoić najpilniejsze bieżące potrzeby.

Ryszard Brzezik

Warszawa, 2000.07.18

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Plan szczegółowy zagospodarowania przestrzennego śródmieścia Świnoujścia uchwalony uchwałą Nr XL/294/93 Rady Miejskiej w Świnoujściu z dnia 18 maja 1993 r., w sprawie planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego śródmieścia Świnoujścia (Dz. Urz. Woj. Szczec. Nr 9, poz. 102) stanowi, że "Teren placu przeznacza się pod funkcję rekreacyjno-kulturalną. Nakazuje się: (...) - Likwidację istniejącego monumentu". Natomiast Pomnik Przyjaźni Marynarza Polskiego i Radzieckiego wpisany został do rejestru Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci i Męczeństwa w Szczecinie w dniu 15 września 1995 r. pod numerem ewidencyjnym WKOPWiM 100, a więc po podjętej uchwale. Jednak wobec zawartej w dniu 22 lutego 1994 r. umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Federacji Rosyjskiej o miejscach pamięci ofiar wojen i represji, uchwała nie powinna być realizowana bez uprzednich uzgodnień ze Stroną rosyjską.

W związku z tym Prokuratura Rejonowa w Świnoujściu zawiadomiona została w dniu 29 lutego 2000 r. o popełnieniu przestępstwa - przez Stanisława Możejkę, Prezydenta Miasta Świnoujścia oraz przez Barbarę Palewską, Skarbnika Miasta Świnoujścia - polegającego na zleceniu wykonania robót powodujących zdewastowanie pomnika w Świnoujściu. Czyn ten narusza art. 261 Kodeksu karnego.

Jednocześnie informuję, że zdemontowane podczas przebudowy fragmenty monumentu przedstawiające postaci marynarzy - polskiego i radzieckiego - zostały przeniesione na cmentarz komunalny przy ul. Karsiborskiej, gdzie znajduje się kwatera żołnierzy radzieckich. Postacie marynarzy z Obelisku przy pl. Słowiańskim zostały wkomponowane w wystrój kwatery tuż przy tych płytach. W dniu 8 maja br. odbyła się w tym miejscu uroczystość z okazji zakończenia II Wojny Światowej z udziałem przedstawicieli władz miejskich i Konsula Generalnego Federacji Rosyjskiej w Gdańsku.

Marek Biernacki