Na swym posiedzeniu Komisja Ustawodawcza - po zbadaniu konieczności podjęcia działań ustawodawczych wynikłych z treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 listopada 2006 r., dotyczącego art. 416 ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, na podstawie art. 85a ust. 3 pkt 1 Regulaminu Senatu - postanowiła wnieść o podjęcie postępowania w sprawie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem ustawy upoważniono senatora Krzysztofa Kwiatkowskiego.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu, mając na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego (wywołuje on skutki prawne z dniem publikacji, od 11 grudnia 2006 r.), a także kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz motywami jego uzasadnienia, proponuje się, aby przesłankę wznowienia postępowania mającą podstawy konstytucyjne (art. 190 ust. 4 konstytucji) wyłączyć spod ogólnego zakazu dalszego wznawiania postępowań w sprawach cywilnych. W opinii projektodawców, zmiana ta pozwoli wzruszyć prawomocny wyrok sądu, wydany na podstawie przepisu uznanego przez trybunał za niekonstytucyjny, również wówczas, gdy wcześniej w sprawie było już wznawiane postępowanie zgodnie z inną przesłanką.

Senatorowie z Komisji Ustawodawczej zdecydowali również o podjęciu działań ustawodawczych, wynikłych z treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 3 października 2006 r., dotyczącego art. 8 ust. 5 pkt 2 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Na podstawie art. 85a ust. 3 pkt 1 regulaminu Izby wnieśli o podjęcie postępowania w sprawie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej projektu ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem ustawy upoważniono senator Grażynę Sztark.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu, mając na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego (wywołuje on skutki prawne z dniem publikacji, od 13 października 2006 r.), kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz motywami jego uzasadnienia, zaproponowano, aby w stosunku do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za dochód przyjmować kwotę zadeklarowaną w oświadczeniu tej osoby.

W opinii wnioskodawców, proponowana zmiana eliminuje kategorię podmiotów, którą ustawodawca wyodrębnił w sposób wadliwy. Przyjął mianowicie, że relewantnym kryterium wyodrębnienia powinna być forma opodatkowania osoby, podczas gdy kryterium zgodnym z konstytucją - zdaniem Trybunału Konstytucyjnego - jest rzeczywista wysokość dochodów osoby (tzw. kryterium dochodowe).

Zaproponowana zmiana umożliwia uznanie za dochód - w odniesieniu do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - również kwoty niższej od najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Sposób ustalania dochodu, który warunkuje prawo do pomocy społecznej został dzięki temu powiązany z faktyczną sytuacją życiową (materialną) osób ubiegających się o świadczenie pieniężne.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu, rekomendowana ustawa powoduje skutki finansowe dla budżetu państwa. Zmiana ustawowej definicji dochodu w stosunku do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zwiększy bowiem dostępność pomocy społecznej dla wymienionej kategorii osób.

W opinii wnioskodawców, nowelizacja ustawy o pomocy społecznej, czego prostą konsekwencją są dodatkowe wydatki budżetowe, stanowi - z jednej strony - wykonanie obowiązku prawnego, jakim jest uwzględnienie w systemie prawnym skutków rozstrzygnięcia co do meritum sądu konstytucyjnego, a - z drugiej strony - przywrócenie regulacji ustawowej, która gwarantuje korzystanie przez obywateli z ich praw i wolności, potwierdzonych orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego.

Komisja Ustawodawcza postanowiła także podjąć działania ustawodawcze wynikłe z treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2007 r., dotyczącego art. 32 ust.1 pkt 2 i 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Na podstawie art. 85a ust. 3 pkt 1 regulaminu wniesiono o podjęcie postępowania w sprawie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem ustawy upoważniono senatora Bohdana Paszkowskiego.

W projektowanej nowelizacji zaproponowano, aby ze zdania wstępnego art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wykreślić wyraz "obowiązkowy". Będzie to oznaczało zlikwidowanie zakwestionowanego przez trybunał zróżnicowania świadczeń w ramach ubezpieczenia chorobowego. Projekt przewiduje, że nowelizacja wejdzie życie w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

W uzasadnieniu stwierdzono, że wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego pociąga za sobą koszty dla budżetu państwa - rozszerzony zostanie katalog osób mogących się ubiegać o zasiłek opiekuńczy.