Zapis stenograficzny (181) z 13. posiedzenia

Komisji Spraw Zagranicznych

w dniu 2 kwietnia 2008 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Porozumienia o Europejskim Państwie Współpracującym między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Europejską Agencją Kosmiczną, podpisanego w Warszawie dnia 27 kwietnia 2007 r. (druk senacki nr 96, druki sejmowe nr 240, 313).

2. Rozpatrzenie ustawy o wypowiedzeniu Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Nr 45 dotyczącej zatrudniania kobiet przy pracach pod ziemią we wszelkiego rodzaju kopalniach, przyjętej w Genewie dnia 21 czerwca 1935 r. (druk senacki nr 97, druki sejmowe nr 259, 314).

Witam serdecznie wszystkich zaproszonych gości. Witam niezawodnego pana dyrektora Krzysztofa Kocela i pana dyrektora Janusza Łąckiego z Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Pana Marcina Korolca, podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki, pan też już się z nami spotykał, pana Arkadiusza Kowalskiego, specjalistę w Departamencie Rozwoju Gospodarczego. Witam pana Radosława Mleczkę, podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Radosław Mleczko: Witam.)

Dzień dobry.

Witam pana Marka Waleśkiewicza, dyrektora Departamentu Dialogu i Partnerstwa Społecznego, oraz panią Magdalenę Wysocką-Madej, głównego specjalistę, też z Departamentu Dialogu i Partnerstwa Społecznego. I pana Jerzego Kowalskiego, naczelnika wydziału w Departamencie Prawa Pracy. Witam panią Aldonę Figurę z Biura Legislacyjnego. Pana posła Bogusława Wontora... Czy jest?

(Wypowiedź poza mikrofonem: Nie ma.)

Bo jest wpisany...

(Poseł Bogusław Wontor: Jestem, jestem.)

A! Jest pan, Panie Pośle.

Bardzo mi miło powitać pana Zbigniewa Kłosa, doradcę Parlamentarnego Zespołu do spraw Przestrzeni Kosmicznej.

W tej chwili mamy kworum. Rozpoczynamy nasze posiedzenie.

Pierwszy punkt to rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Porozumienia o Europejskim Państwie Współpracującym między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Europejską Agencją Kosmiczną, podpisanego w Warszawie dnia 27 kwietnia 2007 r. Druki sejmowe nr 240 i 313, druk senacki nr 96.

Referują przedstawiciele Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Gospodarki. Z MSZ pan dyrektor Kocel. W takiej kolejności zostało to zapisane, nie chciałbym uchybić pewnym regułom protokolarnym. Jesteście państwo wszyscy mile widzianymi gośćmi i traktowanymi z najwyższym szacunkiem.

Bardzo proszę, Panie Dyrektorze.

Bardzo dziękuję.

Panie Przewodniczący! Szanowna Komisjo!

Przedstawiamy dzisiaj prośbę o pozytywne zaopiniowanie ustawy o zgodzie na ratyfikację Porozumienia o Europejskim Państwie Współpracującym między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Europejską Agencją Kosmiczną.

O gospodarczym znaczeniu tego porozumienia opowie państwu zapewne pan minister Korolec, proszę pozwolić, że na wstępie przekażę kilka informacji o bardziej proceduralnym i formalnym charakterze.

To nie jest pierwsze polskie porozumienie z Europejską Agencją Kosmiczną, wcześniejsze pochodzą z roku 1994 i z roku 2002. Porozumienie, które jest dzisiaj przedmiotem prac Wysokiej Komisji, przenosi współpracę Polski z Europejską Agencją Kosmiczną do kolejnego etapu, na wyższy niż dotychczas poziom.

Europejska Agencja Kosmiczna to międzynarodowa organizacja skupiająca kraje Europy, licząca siedemnastu członków - dziesięciu z państw tak zwanej starej Unii Europejskiej oraz Norwegię i Szwajcarię. Europejska Agencja Kosmiczna stopniowo zacieśnia swoją współpracę z Unią Europejską. Staje się agencją, która otrzymuje zadanie realizacji europejskiego programu kosmicznego, jakkolwiek formalnie ciągle nie jest częścią czy agendą Unii Europejskiej.

Z Europejską Agencją Kosmiczną, jak wspomniałem, już od dawna w szeregu misji kosmicznych współpracuje polskie środowisko naukowe i przemysłowe. W ramach tych misji funkcjonują polskie urządzenia techniczne.

Europejska Agencja Kosmiczna jest zainteresowana rozwijaniem współpracy z nowymi państwami członkowskimi i dlatego powstała instytucja pewnego rodzaju stowarzyszenia z agencją, jaką jest europejskie państwo współpracujące. Uzyskanie statusu europejskiego państwa współpracującego, które stanie się możliwe z chwilą ratyfikacji przez Polskę tego porozumienia, da naszemu krajowi możliwość funkcjonowania w Komitecie Planu dla Europejskich Państw Współpracujących. W tym komitecie będą zapadały decyzje co do sposobu zaangażowania polskiej myśli naukowej i technicznej w działania Europejskiej Agencji Kosmicznej, w podejmowaniu których Polska będzie uczestniczyła.

Skutki polityczne tej umowy trzeba widzieć łącznie z jej skutkami gospodarczymi. Polska stanie się jednym z niewielu tak zwanych nowych państw członkowskich, które uzyskają status Europejskiego Państwa Współpracującego. Liczymy więc bardzo na to, że umowa będzie miała znaczenie modernizacyjne i proinnowacyjne, i pozwoli na jeszcze większe zaangażowanie tych licznych środowisk w Polsce, które mają już tradycje jeśli chodzi o współpracę w dziedzinie badań kosmicznych.

Ratyfikacja umowy łączy się z obciążeniem budżetowym w wysokości ponad miliona euro rocznie, co spowodowało, że wnioskodawca, Ministerstwo Gospodarki, słusznie zaproponował, aby umowa była ratyfikowana za zgodą parlamentu. Jakkolwiek w Europejskiej Agencji Kosmicznej istnieje pewna zasada, zgodnie z którą wkład finansowy państwa uczestniczącego czy członkowskiego powinien do niego wrócić w postaci kontraktów zawartych z przedsiębiorstwami zarejestrowanymi na jego terenie, ale to oczywiście jest pewien proces. Najpierw jednak wydatki związane z tym wkładem muszą być poniesione. To był główny argument przemawiający za tym, aby umowa została przedłożona Sejmowi i Senatowi do akceptacji. Dziękuję bardzo.

(Przewodnictwo obrad obejmuje zastępca przewodniczącego Marek Rocki)

Dziękuję bardzo.

Zmienił się przewodniczący obrad. Pan przewodniczący Kieres za paręnaście minut będzie musiał nas opuścić i dlatego przekazał prowadzenie obrad w moje ręce.

Zanim otworzę dyskusję, poproszę o opinię panią legislator... Czy jeszcze Ministerstwo Gospodarki?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki Marcin Korolec: Tak.)

Bardzo proszę.

Chciałbym powiedzieć tylko jedno, bo wydaje mi się, że pan dyrektor bardzo precyzyjnie przedstawił argumenty przemawiające za przyjęciem tej ustawy.

Porozumienie podpisano 27 kwietnia zeszłego roku, po czym w Ministerstwie Gospodarki został rozpisany konkurs na projekty, które mogłyby być finansowane ze środków pochodzących z tych składek. Do konkursu przystąpiło czterdzieści siedem podmiotów, po wstępnej selekcji zostało wybranych osiemnaście, tak ze sfery naukowej, jak i ze sfery produkcyjnej, spełniających kryteria pozwalające na finansowanie projektów ze środków agencji. Tak że jesteśmy przygotowani już w takim sensie, że zaraz po tym, jak Polska nabędzie status państwa współpracującego, polskie podmioty będą mogły korzystać z dobrodziejstw przystąpienia naszego kraju do agencji. A jak na nasze warunki budżetowe są to dość znaczące środki, bo, jak już zresztą zostało tu powiedziane, jest to ponad milion euro rocznie. I te znaczne środki będą przeznaczane, zgodnie z zasadą agencji, na projekty pochodzące z Polski. Tyle tytułem uzupełnienia. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Poproszę panią Aldonę Figurę o przedstawienie opinii Biura Legislacyjnego.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący, Szanowni Państwo, Biuro Legislacyjne nie zgłasza uwag do przedstawionej ustawy.

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Kto z państwa chciałby zadać pytanie?

(Senator Włodzimierz Cimoszewicz: Ja mam pytanie.)

Bardzo proszę, pan marszałek Cimoszewicz.

Dziękuję.

W opinii, którą otrzymaliśmy, stwierdza się, że ratyfikacja porozumienia pozwoli Polsce w przyszłości uzyskać status członka tej agencji. Od czego to będzie zależało?

To będzie zależało przede wszystkim od tego... No kraj musi przez pięć lat mieć status państwa współpracującego, bo dopiero potem może aplikować. I po tym okresie będzie prawdopodobnie decyzja o przystąpieniu do agencji.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Faktycznie celem jest - jeżeli mogę uzupełnić wypowiedź pana ministra - dojście do pełnego członkostwa. Bo to tak naprawdę da nam wiele możliwości i badawczych, i rozwoju technologii, pozwoli w pełni korzystać z tego, co Europa, ogólnie rzecz ujmując, dzisiaj proponuje. Ta składka jest składką najmniejszą, będą ją opłacały wszystkie państwa o statusie podobnym do Polski. Na przykład Rumunia proponuje składkę dwukrotnie większą.

Ja mam nadzieję, że okres dochodzenia do pełnego członkostwa nie będzie trwał aż pięć lat, bo wydaje mi się, że jesteśmy na tyle dużym państwem, że nasze firmy powinny wcześniej zacząć uczestniczyć również w przemyśle kosmicznym. Tutaj można dodać, że w traktacie, którego ratyfikację przyjął parlament, jedną z ważniejszych wymienionych spraw związanych z gospodarką jest właśnie kwestia przemysłu kosmicznego i związane z nim technologie. Czyli na to stawia dziś Europa, można powiedzieć, że to jest dzisiaj najważniejsze. Podczas dyskusji w Sejmie - pewnie panowie to potwierdzą - po raz pierwszy posłowie nie kontestowali tego, że składka wynosi aż milion złotych, tylko mówili, że jest za mała. Ci, którzy zabierali głos i zadawali pytania, uważali, że powinniśmy jeszcze bardziej w tym partycypować. Bo pamiętajmy, że im pełniej będziemy uczestniczyć, tym częściej będziemy korzystać z wielu różnych rzeczy. ESA dysponuje nie tylko środki pochodzące z tych składek, które do nas wracają, ale także własne środki finansowe i środki z Unii Europejskiej. Czyli im nasz status i pozycja w ESA będą lepsze, tym większy będzie udział i naszych ośrodków badawczych, i przemysłu kosmicznego, i technologii kosmicznych. A to wiąże się z tym, że nie będziemy państwem drugiej kategorii, tylko państwem nowoczesnym, na czym nam wszystkim powinno zależeć. Dziękuję.

Dziękuję, Panie Pośle.

Kto z państwa chciałby zabrać głos?

Pan senator Grubski, proszę bardzo.

Mam pytanie do pana posła: jakie projekty są teraz realizowane w ramach Europejskiego Programu Kosmicznego?

Posilę się wiedzą pana profesora Kłosa, który pomaga zespołowi, jest doradcą i ekspertem. Pierwszym takim dużym programem, który będziemy realizowali z ESA, będzie PECS.

My do tej pory jako parlament... Nasz zespół parlamentarny już uczestniczy w polityce kosmicznej, ma na nią wpływ. W zeszłym roku zostaliśmy przyjęci do takiego, że tak powiem, parlamentu nad ESA, składającego się z przedstawicieli parlamentów tych państw, które są członkami ESA albo pretendują do członkostwa. I już dzisiaj mamy wpływ na tę politykę, na przykład na to, żeby załóżmy, jakieś niemieckie konsorcjum nie realizowało jakiegoś konkretnego zadania w przemyśle kosmicznym, to jest możliwe. Dzisiaj polityka kosmiczna jest tak układana, że oni muszą dopraszać jakieś państwo, na przykład Polskę, do współuczestnictwa. Polska może samodzielnie nie realizuje bezpośrednio żadnych programów - pan profesor powie na ten temat więcej - ale dzięki współpracy nasi naukowcy biorą udział w pewnych badaniach, które są realizowane w ramach programów związanych z kosmosem, i nasz przemysł także. Między innymi jeden z elementów tego łazika, który, że tak powiem, jeździł po Marsie, został wyprodukowany w Polsce.

Bardzo często kosmos kojarzy się nam z czymś abstrakcyjnym i zawsze budzi uśmiech na twarzy, ja to rozumiem. Bo dla nas kosmos to przede wszystkim astronomia, a tak naprawdę to jest tylko jakaś część... No mówimy jeszcze o rakietach, kosmonautach itd. Ale przecież z kosmosem wiąże się wszystko, co nas otacza, to jest nawigacja, prognozowanie pogody, praktycznie rzecz biorąc nie ma dzisiaj nowoczesnej technologii, która choć w części nie byłaby oparta na kosmosie...

Jeżeli można, pan profesor uzupełni odpowiedź na to pytanie.

Bardzo proszę.

Dziękuję bardzo.

Wysoka Komisjo!

Krótko mówiąc, Polska uczestniczy, jako rozpoznawalny partner, w wielu projektach koordynowanych i realizowanych przez ESA. Na przykład w projekcie Galileo, budowie nawigacyjnego systemu Europy, jest to program robiony, można powiedzieć, na zlecenie Unii Europejskiej. Ponadto ESA ma indywidualne projekty rozwoju technologii, chodzi o misje na Marsa, Wenus, badanie komet. Jakkolwiek są to badania z zakresu astronomii, to jednak technologia potrzebna do tego, żeby tam być, jest zupełnie innej kategorii. Partner, który nią dysponuje i który jest zapraszany do uczestnictwa w takich misjach, jest po prostu wyjątkowy.

I mogę powiedzieć jedno: Polska to rozpoznawalny partner w wielu obszarach technologii. Nie miejsce może tu na wymienianie wszystkich po kolei, ale nasz kraj wyniósł już przecież w przestrzeń kosmiczną ponad siedemdziesiąt różnego typu konstrukcji, z tego około dziesięciu - no bo okres uczestniczenia Polski w tych przedsięwzięciach jest długi - w ramach misji Europejskiej Agencji Kosmicznej. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Jeśli chodzi o te technologie, to jest też kwestia ich wykorzystania do obserwacji tego, co jest na ziemi, praktycznie rzecz biorąc, cały program IACS jest na tym oparty. Przecież dzisiaj w Unii Europejskiej nie mierzy się pól systemem słupków itp., tylko za pomocą zdjęć satelitarnych. To jest też cała sfera zarządzania kryzysowego, na przykład system zarządzania pogotowiem, który w Polsce został już wdrożony w Małopolsce, a teraz jest wdrażany na Mazowszu. Ten system przynosi oszczędności i jest bliższy pacjentowi, czyli reakcja pogotowia jest szybsza. Tak więc wykorzystanie wielu technik kosmicznych pomaga nam w życiu codziennym. Nie będę już mówił o całej sferze militarnej, bo nowoczesna armia nie prowadzi swoich działań bez wykorzystania możliwości kosmosu. I w armii są dzisiaj lokowane największe pieniądze, choć oczywiście jest to temat tabu, o tym mówi się najmniej, ale tam właśnie stosowane technologie kosmiczne są najbardziej rozwinięte. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z państwa chciałby jeszcze zabrać głos w tej sprawie? Nie ma chętnych.

Wobec tego poddam pod głosowanie rekomendację Komisji Spraw Zagranicznych w sprawie pozytywnego zaopiniowania projektu ustawy o ratyfikacji Porozumienia o Europejskim Państwie Współpracującym między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Europejską Agencją Kosmiczną.

Kto z państwa jest za? (9)

Czy ktoś się wstrzymał od głosu? (0)

Czy ktoś był przeciwny? (0)

Dziękuję bardzo.

Pozostaje nam wyznaczenie senatora sprawozdawcy.

Senator Grubski...

Czy ktoś z państwa ma inną opinię?

Przez aklamację, senator Grubski będzie sprawozdawcą tego projektu ustawy.

Przechodzimy do drugiego punktu porządku obrad: rozpatrzenie ustawy o wypowiedzeniu Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 45 dotyczącej zatrudniania kobiet przy pracach pod ziemią we wszelkiego rodzaju kopalniach, przyjętej w Genewie 21 czerwca 1935 r. Druki sejmowe nr 259 i 314 oraz druk senacki nr 97.

Proszę przedstawiciela Ministerstwa Spraw Zagranicznych o przedstawienie sprawy.

Bardzo proszę, Panie Dyrektorze.

Dziękuję.

Panie Przewodniczący ! Wysoka Komisjo!

Jak już tu zostało powiedziane, Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 45 została przyjęta 21 czerwca 1935 r., weszła w życie 30 maja 1937 r. Przez Polskę została ratyfikowana 23 maja 1957 r., a po roku od ratyfikacji weszła w naszym kraju w życie.

Konwencja przewiduje, iż żadna osoba płci żeńskiej, bez względu na wiek, nie może być zatrudniona przy pracach pod ziemią w kopalniach, z wyłączeniem osób, które zajmują stanowiska kierownicze, są zatrudnione w służbie sanitarnej i społecznej, zostały skierowane na praktykę w okresie studiów lub udają się do podziemnych części kopalni dorywczo.

Powodem wypowiedzenia tej konwencji jest upływ czasu, minęły bowiem siedemdziesiąt trzy lata od jej przyjęcia, pięćdziesiąt jeden lat od ratyfikacji przez Polskę, więc sama organizacja, która jest autorem tej konwencji, Międzynarodowa Organizacja Pracy, poprzez swoją Radę Administracyjną wezwała państwa członkowskie, które są stronami tej konwencji, z jednej strony do rozważenia ratyfikacji nowszej Konwencji nr 176, dotyczącej bezpieczeństwa i zdrowia w kopalniach, z 1995 r., a z drugiej strony do wypowiedzenia Konwencji nr 45. Polska ratyfikowała Konwencję nr 176 w 2001 r., obecnie przedmiotem debaty jest wypowiedzenie Konwencji nr 45.

Powodem wypowiedzenia jest również orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Uznał on, że takie sformułowanie postanowień konwencji, które faktycznie zakłada dyskryminację kobiet, gdyż w sposób bezwzględny zabrania im pracy w kopalniach, jest niezgodne z prawem europejskim i wezwał państwa członkowskie Unii Europejskiej do wypowiedzenia tej konwencji.

Spośród szesnastu państw Unii, które były związane postanowieniami Konwencji nr 45, do chwili obecnej wypowiedziało ją osiem: Finlandia, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Szwecja, Wielka Brytania, Estonia i Słowenia. Dodam, że wypowiedzenie konwencji jest możliwe tylko w czasie jednego roku, przez okres dziesięciu lat, licząc od pierwotnego wejścia w życie konwencji. Oznacza to, że ten okres jednoroczny rozpoczął się 30 maja 2007 r., a zakończy się 30 maja 2008 r. W przypadku, gdyby Polska nie zdążyła w tym czasie dokonać wypowiedzenia konwencji, następna taka możliwość pojawi się dopiero 30 maja 2017 r.

Ponieważ konwencja dotyczy spraw uregulowanych w ustawach oraz wolności i praw obywatelskich określonych w konstytucji, proponowany tryb wypowiedzenia wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie.

Spośród stu osiemdziesięciu ośmiu konwencji przyjętych przez Międzynarodową Organizację Pracy Polska ratyfikowała osiemdziesiąt dwie, z czego siedem wypowiedziała, więc nie jest to pierwsze wypowiedzenie Konwencji MOP przez Polskę. Wypowiedzenia dotyczyły zwłaszcza konwencji o minimalnym wieku zatrudnienia. Bardzo dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Rozumiem, że głos zabierze pan minister Mleczko z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

Bardzo proszę.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Ja do uzasadnienia przedstawionego przed momentem przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych chciałbym dodać tylko kilka elementów wynikających ze specyfiki działalności Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

Konwencja nr 45 została zaliczona przez MOP do tak zwanych standardów starego podejścia, opartego na bezpośrednim zakazie pracy kobiet w kopalniach pod ziemią. Zakaz pracy kobiet w kopalniach, zarówno w godzinach nocnych, jak i w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, jest uznawany za niezgodny z zasadą równouprawnienia kobiet i mężczyzn, która jest normą fundamentalną Międzynarodowej Organizacji Pracy, jako że uniemożliwia on wykonywanie prawa równego dostępu do zatrudnienia.

Padł również argument dotyczący Konwencji nr 176, której przyjęcie zaleca Międzynarodowa Organizacja Pracy. My jesteśmy w tej szczęśliwej sytuacji, że przyjęliśmy tę konwencję już w roku 2001. I żeby przedstawić problem obrazowo, rzecz sprowadza się do tego, żeby nie zabraniać podejmowania pracy, a chronić kobiety pracujące w tych szczególnych warunkach i chronić miejsca pracy.

Uzupełnię również informację dotyczącą państw, które wystąpiły o uchylenie tej konwencji. Otóż spośród pozostałych państw, piętnastu państw Unii Europejskiej związanych obecnie postanowieniami Konwencji nr 45, siedem kolejnych zgłosiło Międzynarodowemu Biuru Pracy zamiar jej wypowiedzenia. Są to: Austria, Czechy, Grecja, Hiszpania, Węgry, Portugalia i Słowacja.

Chciałbym również dodać, że potrzeba wypowiedzenia Konwencji nr 45 spotkała się ze zrozumieniem partnerów społecznych. W ramach konsultacji wniosku o wypowiedzenie żadna z reprezentatywnych organizacji pracodawców i pracowników nie zgłosiła sprzeciwu wobec tej inicjatywy. Co więcej, wniosek o wypowiedzenie uzyskał poparcie Konfederacji Pracodawców Polskich, która skupia pracodawców i organizacje reprezentujące branżę górniczą. KPP zapewniła, że wniosek był przedmiotem szerokich konsultacji społecznych, jakie przeprowadziła ona wśród swoich członków. Konsultacje jednoznacznie wskazały na zasadność wypowiedzenia Konwencji nr 45.

Jeszcze tylko bardzo krótki komentarz. Otóż my żegnamy się z Konwencją nr 45 nie w poczuciu, że żegnamy się ze złym prawem czy z konwencją, która nie spełniła swojej roli. Jest tak dlatego, że - jak słusznie przypomniał w swoim wystąpieniu przedstawiciel Ministerstwa Spraw Zagranicznych - mówimy o roku 1935 i mamy pełną świadomość tego, że wówczas ta konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy prawdopodobnie odegrała niezwykle ważną i pozytywną rolę. Dziś są już inne, nowsze, standardy - abstrahując od tego, jakie są standardy pracy pod ziemią - i również regulacje, które umożliwiają nam wprowadzenie lepszego i skuteczniejszego prawa.

Swoją drogą nie wiem, czy to tylko zbieg okoliczności, czy jakaś głęboka symbolika, że podczas tego spotkania Wysokiej Komisji rozmawiamy o przemyśle kosmicznym i o pracy pod ziemią. Ale skoro tak akurat zrządził los czy przypadek, to ogromnie się cieszę, że tak się stało. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Opinię Biura Legislacyjnego przedstawi pan Maciej Telec.

Dziękuję bardzo.

Ustawa ratyfikacyjna nie budzi zastrzeżeń legislacyjnych.

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Kto z państwa chciałby zabrać głos, zadać pytanie?

Ja mam pytanie. Ile kobiet jest chętnych do pracy pod ziemią?

Ja powiem tak, praca kobiet pod ziemią w tej chwili nie jest wykluczona, tylko jest dopuszczana w bardzo szczególnych warunkach. Te warunki przewidują szkolenia, te warunki przewidują zatrudnienie na stanowiskach kierowniczych, które nie wymagają bezpośredniej pracy...

(Głos z sali: Na przodku.)

...na przodku, tak.

Na przykład w Kompanii Węglowej - jeśli się mylę, to proszę ekspertów o skorygowanie błędu - w tej chwili pracuje dwanaście kobiet...

(Głos z sali: Trzynaście.)

My nie mamy oczywiście twardych danych czy nawet szacunków dotyczących tego, jak wiele kobiet będzie chętnych. Ale chyba należy założyć, że jeśli nawet jedna czy kilka kobiet z jakichś uzasadnionych, ważnych powodów, na przykład z powodu sytuacji życiowej, tradycji rodzinnych bądź etosu pracy pod ziemią, będzie miało ochotę podjąć tę pracę, to oczywiście, przechodząc wszelkie procedury związane z zatrudnieniem, będzie mogło to zrobić. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Pani Senator...

Mam nadzieję, że na innych polach również nie będzie męskiego szowinizmu, tylko takie spojrzenie, jakie pan przed chwilą zaprezentował. Dziękuję.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Radosław Mleczko: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję bardzo.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Czy są inne uwagi czy pytania?

Jeśli nie, to poddaję pod głosowanie opinię senackiej Komisji Spraw Zagranicznych w sprawie ustawy o wypowiedzeniu Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 45 dotyczącej zatrudniania kobiet przy pracach pod ziemią we wszelkiego rodzaju kopalniach, przyjętej w Genewie w 1935 r.

Kto z państwa jest za pozytywną opinią? (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję bardzo.

Stwierdzam, że komisja pozytywnie zaopiniowała projekt ustawy.

Pozostaje nam wyznaczenie sprawozdawcy. Zgłosił się na ochotnika pan senator Krajczy. Jeśli nie ma protestów, to przyjmuję, że pan senator Krajczy będzie sprawozdawcą tego projektu ustawy.

Przypomnę, że stanowisko komisji będzie rozpatrywane na posiedzeniu Senatu 10 i 11 kwietnia.

Dziękuję bardzo.

Zamykam posiedzenie.