Zapis stenograficzny (2377) z 290. posiedzenia

Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

w dniu 2 sierpnia 2011 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach (druk senacki nr 1312, druki sejmowe nr 4394 i 4458).

2. Rozpatrzenie ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się (druk senacki nr 1318, druki sejmowe nr 4324, 4478 i 4478-A).

3. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Szkole Administracji Publicznej (druk senacki nr 1311, druki sejmowe nr 4348 i 4427).

Rozpoczynamy kolejne posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Witam panów ministrów.

Zaczynamy od ustawy o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach.

Bardzo proszę...

(Szef Urzędu do spraw Cudzoziemców Rafał Rogala: Szef Urzędu do spraw Cudzoziemców Rafał Rogala.)

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

Bardzo dziękuję, Panie Przewodniczący.

Panie, Panowie Senatorowie!

Ustawa z dnia 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium RP oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach ma na celu określenie zasad udzielania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony cudzoziemcom przebywającym nielegalnie na terytorium Polski oraz wprowadzenie w ustawie o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP i ustawie o cudzoziemcach rozwiązań prawnych umożliwiających uczestniczenie przez Polskę w akcjach obejmujących relokację lub przesiedlenia cudzoziemców poszukujących ochrony międzynarodowej. To są trzy elementy, które składają się na całą tę ustawę.

Takie akcje abolicyjne były przeprowadzane dwukrotnie, w 2003 r. i w 2007 r. Ta, którą reguluje omawiana ustawa, jest znacznie bardziej liberalna, aby można było skierować ją do jak najszerszego grona cudzoziemców, którzy przebywają nielegalnie na terenie naszego kraju. Jest to działanie, które ma przeciwdziałać nielegalnej emigracji i ograniczać liczbę przebywających na terytorium Polski migrantów, a jednocześnie umożliwić poznanie skali zjawiska, z jakim mamy do czynienia.

Jak już wspomniałem, zmiany w ustawie z 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mają na celu przede wszystkim wprowadzenie dwóch rozwiązań prawnych, które funkcjonują już w systemach prawnych państw członkowskich Unii Europejskiej, a mianowicie relokacji i przesiedlenia.

Inicjatywa w zakresie uczestniczenia przez Polskę w takich akcjach będzie należała do Rady Ministrów. Ta w drodze rozporządzenia określi liczbę cudzoziemców, którzy mogą być przesiedlani lub relokowani na terytorium Polski, a także zdecyduje, z jakich państw będą oni przybywać. Jednocześnie wskaże źródła finansowania oraz wysokość środków niezbędnych do zrealizowania tychże projektów.

Ponadto ustawa uwzględnia zmiany dotyczące następujących kwestii: doprecyzowania zasad pozbawienia statusu uchodźcy w celu uwzględnienia wytycznych zawartych w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich; nałożenia na cudzoziemców składających wniosek o nadanie statusu uchodźcy obowiązku stawienia się w określonych terminach w ośrodku dla cudzoziemców; przeniesienia uregulowań dotyczących praw i obowiązków cudzoziemców przebywających w ośrodkach dla cudzoziemców, ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, z rozporządzenia do ustawy, zgodnie z sugestiami Rządowego Centrum Legislacji, oraz wprowadzenia regulacji mających na celu zwiększenie pomocy dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, także w zakresie dostępności oferowanych świadczeń. Dziękuję bardzo.

Dziękuję serdecznie.

Biuro Legislacyjne.

Szymon Giderewicz, legislator.

Wysoka Komisjo, Szanowni Państwo, z uwagi na tempo prac nad ustawą biuro nie przedstawia opinii.

Dziękuję bardzo.

Ta ustawa w dużym stopniu musi się opierać na kompetencji urzędu w tej materii, myślę więc, że nie ma tu żadnego problemu. Cały czas mamy jeszcze możliwość składania poprawek i analizy tej sytuacji, do czasu debaty i w debacie również.

Otwieram dyskusję.

Czy są jakieś pytania do pana ministra? Nie ma żadnych pytań.

Zamykam dyskusję.

Przechodzimy do głosowania.

Kto jest za przyjęciem ustawy? (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (3)

Ustawa uzyskała poparcie, została uchwalona przez komisję.

Na sprawozdawcę proponuję pana Stanisława Jurcewicza, senatora i wiceprzewodniczącego komisji. Dziękuję bardzo serdecznie panu przewodniczącemu.

Zamykam ten punkt.

Przechodzimy do kolejnego punktu, dotyczącego ustawy o języku migowym...

(Głos z sali: Poczekajmy na legislatora...)

Poczekamy w takim razie chwilę.

Jest z nami pan minister Jarosław Duda, bardzo serdecznie witamy ulubionego ministra, ulubionego po pierwsze dlatego, że jest senatorem, a po drugie dlatego, że jest bardzo sympatyczny...

(Rozmowy na sali)

...ale jeszcze poczekamy.

(Rozmowy na sali)

Panie Ministrze, bardzo proszę o krótkie zreferowanie ustawy.

Bardzo dziękuję.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Z radością chcę powiedzieć, że jesteśmy na finiszu prac nad bardzo ważnym dla środowiska aktem, zwanym ustawą o języku migowym i innych formach komunikowania się. Nie ukrywam, że sam w ciągu ostatnich lat byłem bardzo zaangażowany emocjonalnie w ten projekt, choć jest to przedłożenie sejmowe. Z różnych względów uznaliśmy, że z uwagi na konsultacje ze środowiskiem taka formuła będzie bardziej korzystna.

Jest to więc projekt poselski i pewnie powinien go prezentować pan przewodniczący Plura, który był tutaj, ale ze względów rodzinnych musiał wyjechać, zatem ja pokrótce, żeby nie zabierać czasu, omówię najważniejsze przesłanie ustawy.

Otóż, Szanowni Państwo, z badań stanu zdrowia ludności Polski wynika, że aż 6,5% osób niepełnosprawnych w wieku od dwudziestu do pięćdziesięciu dziewięciu lat nie słyszy, z czego 4,4% nie jest w stanie uczestniczyć w rozmowie nawet po zaopatrzeniu w aparat słuchowy. Równocześnie, według szacunkowych danych, około czterdziestu tysięcy osób głuchych używa różnych form języka pozawerbalnego w komunikowaniu się. Osoby głuche, niedosłyszące i głuchoniewidome mają ograniczony dostęp do informacji i nie zawsze mogą komunikować się z otoczeniem. Taki stan rzeczy może być spowodowany zarówno brakiem tłumaczy z języka migowego, w przypadku osób głuchych posługujących się językiem migowym, jak i brakiem innych niezbędnych środków wsparcia pozwalających na komunikację osób niedosłyszących lub głuchoniewidomych.

Informacje te były podstawą do podjęcia prac nad rozwiązaniami zmierzającymi do zapewnienia realnej możliwości wsparcia wszystkich osób z tymi dysfunkcjami w komunikacji. Po stronie rządowej podjęto działania zmierzające do przygotowania projektu, choć oczywiście efekt, który uzyskaliśmy, wymaga jeszcze dalszych prac, ponieważ mamy świadomość, że jest to projekt innowacyjny. Dopracowaliśmy się go po raz pierwszy po dwudziestu latach funkcjonowania... Większość krajów demokracji zachodniej ma takie rozwiązania legislacyjne.

Chcę powiedzieć, że materia jest złożona, ponieważ w Polsce mamy do czynienia nie z jednolitym językiem migowym, a z trzema formami czy też sposobami komunikowania się. Są to, przypomnę, polski język migowy, system językowo-migowy, a także coś, co jest określane jako system komunikacji osób głuchoniewidomych, i to też jest bardzo ważny element. Wszystko to w tym projekcie zostało zawarte.

Mamy tę satysfakcję, jako Biuro Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych, że w dużej mierze uczestniczyliśmy w tym przedsięwzięciu, chociaż, przypomnę, jest to projekt poselski.

Chciałbym szczególnie podziękować przewodniczącemu Markowi Plurze, który pilotował tę ustawę w podkomisji do spraw osób niepełnosprawnych.

Reasumując, chcę powiedzieć, że Sejm poparł ten projekt jednogłośnie. Komisja Rodziny i Polityki Społecznej na swoim dzisiejszym posiedzeniu również tę ustawę zaaprobowała. Doszliśmy do porozumienia z panią mecenas w kwestii niezbędnych poprawek, które zostały przygotowane. Wyrażam nadzieję, że komisja samorządu terytorialnego również wyda pozytywną opinię o tej ustawie. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Biuro Legislacyjne, z akcentem na przedyskutowane poprawki, skoro już Komisja Rodziny i Polityki Społecznej nad tym pracowała, debatowała, a ona akurat w Senacie ma w zakresie przedmiotowym szczególne kompetencje do zajmowania się tą kwestią. Będziemy się tym wspomagać.

Bardzo proszę.

Bardzo dziękuję.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Biuro Legislacyjne w wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej ustawy zgłosiło do niej czternaście uwag, z tym że w przypadku jedenastu uwag zaproponowało ewentualne poprawki. Trzy uwagi są natury ogólnej i związane są z wątpliwościami, jakie się nasunęły w trakcie analizy tej ustawy.

Może jeszcze dodam, że te uwagi natury ogólnej po wyjaśnieniach przedstawicieli rządu nie znalazły dalszego odzwierciedlenia w propozycjach ewentualnych poprawek.

Może, żeby skrócić...

(Przewodniczący Mariusz Witczak: Bardzo krótko proszę omówić...)

...wszystkie po kolei. Dobrze.

(Przewodniczący Mariusz Witczak: Bardzo króciutko, żeby członkowie komisji mieli świadomość...)

Uwaga pierwsza dotyczyła, tak generalnie, zakresu przedmiotowego ustawy, a szczególnie kwestii tego, że w tytule ustawy mówi się o języku migowym, zaś ustawodawca w dalszych jej przepisach posługuje się również pojęciem polskiego języka migowego. W związku z tym były tutaj pewne wątpliwości.

Panie Ministrze, dwa zdania?

Oczywiście wyjaśniałem tę kwestię, ale dla potrzeb Wysokiej Komisji przedstawię kilka uwag. My podzielamy to, co zostało przedyskutowane ze środowiskiem. W Polsce są tak naprawdę trzy systemy, czyli polski język migowy, system językowo-migowy i tak zwany SKOGN, czyli system komunikacji osób głuchoniewidomych. Wymienianie w tytule ustawy tylko polskiego języka migowego powodowałoby pominięcie tych innych systemów i uważamy, że nie powinniśmy tego...

Dziękuję.

Mamy więc stanowisko rządu. Pani legislator ma swój pogląd na ten temat. Idziemy dalej.

Uwaga druga dotyczy art. 1 pktu 4, zgodnie z którym przedmiotowa ustawa ma określać zasady dofinansowania kosztów usług tłumacza języka migowego lub tłumacza-przewodnika. Taka regulacja została wprowadzona nie w tej ustawie, ale w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. W związku z tym jest propozycja poprawki mającej na celu skreślenie tego punktu.

Panie Ministrze?

Przyjmujemy tę uwagę.

To ja przejmuję tę poprawkę. Będziemy nad nią głosować. Proszę pamiętać, którą poprawkę przejąłem. Tak?

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Danuta Drypa: Tak.)

Proszę dalej.

Uwaga trzecia dotyczy art. 3 pktu 5, w którym wskazano, że... Może skrócę. Ustawodawca przyjął, że do środków wspierających komunikowanie się należy "przesyłanie listów poczty elektronicznej (e-mail)". Takie pojęcie w systemie nie występuje, jest więc propozycja, aby zastąpić to po prostu korzystaniem...

Panie Ministrze?

Zgoda.

Przejmuję również tę poprawkę. Proszę o kolejne.

Uwaga czwarta ma charakter czysto legislacyjny, wynika z konieczności prawidłowego zastosowania zasad techniki prawodawczej w zakresie odsyłania do przepisów innej ustawy.

To jasne. Tak, Panie Ministrze?

(Pełnomocnik Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych Jarosław Duda: Oczywiście.)

To też przejmuję.

Proszę dalej.

Uwaga piąta dotyczy tego, aby konsekwentnie posługiwać się wprowadzonymi w ustawie skróconymi formami określonych wyrażeń. Może jeszcze tylko dodam, że zaproponowane w tym punkcie poprawki zostały uzupełnione. W trzeciej z tych poprawek będzie zapis, że koszt wynagrodzenia tłumacza PJM, SJM i SKOGN...

(Głos z sali: PJM, jest taki skrót?)

Tak. Polski język migowy.

...wpisanego do rejestru... Uzgodniliśmy, że zostaną tutaj dopisane wyrazy "w ramach świadczenia".

Dobrze. To ja również...

To poprawka rządowa. Bardzo prosimy o jej przyjęcie.

Dobrze, przejmuję tę poprawkę. Poddam ją pod głosowanie. Proszę ją zaznaczyć.

Uwaga szósta wynikała z pewnych wątpliwości, ale one zostały wyjaśnione. Chodzi o taką kwestię, że zgodnie z art. 11 ust. 1 organ administracji publicznej ma zapewnić, na określonych zasadach, dostęp do świadczenia usług tłumacza PJM, SJM oraz...

(Przewodniczący Mariusz Witczak: I to jest jasne, tak?)

To jest jasne, że celowe jest wprowadzenie rozróżnienia w tym przepisie. Czyli...

(Przewodniczący Mariusz Witczak: Nic nie robimy.)

Czyli tutaj nic nie robimy.

Takie jest stanowisko rządu.

(Pełnomocnik Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych Jarosław Duda: Takie wypracowaliśmy stanowisko.)

Dziękuję.

Proszę dalej.

Uwaga siódma dotyczyła używanego przez ustawodawcę nieostrego pojęcia "z wyłączeniem sytuacji nagłych". Chodzi o taki przepis, zgodnie z którym osoba uprawniona jest zobowiązana zgłosić chęć skorzystania z określonego świadczenia co najmniej na trzy dni robocze przed wystąpieniem tego zdarzenia.

Panie Ministrze?

My proponujemy, żeby zostało tak, jak w zaproponowanym, pierwotnym tekście, i tak to uzgodniliśmy w tamtej komisji.

Rozumiem. To ja nie przejmuję tej poprawki.

Uwaga ósma również jest uwagą legislacyjną. Ma na celu usunięcie wprowadzanych zastrzeżeń...

Nie ma z tym problemu, tak?

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Danuta Drypa: Tak.)

Proszę dalej.

Dobrze.

Uwaga dziewiąta również dotyczy konsekwencji w posługiwaniu się przyjętym w ustawie skrótem.

Tak, to też jest oczywiste. To też przejmuję.

Tu też nie było problemu.

Uwaga dziesiąta dotyczyła tego, że przedmiotowa ustawa nie reguluje kwestii wynagradzania tłumacza języka migowego oraz tłumacza-przewodnika. Ale tu też nie ma propozycji poprawki, nie ma również poparcia drugiej komisji.

Tak. Wyjaśnienie...

Tu również proponuję zostawić zapis, który był w pierwotnym tekście, ponieważ jest rozstrzygnięcie w art. 35a naszej ustawy o rehabilitacji...

(Przewodniczący Mariusz Witczak: Rozumiem. I to wystarcza.)

...i to wyczerpuje ten...

Dziękuję za to wyjaśnienie.

Uwaga jedenasta ma na celu doprecyzowanie przepisów upoważniających ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w takim zakresie, jaki został zaproponowany w poprawkach. Także w tym przypadku było pozytywne stanowisko rządu.

Tak, Panie Ministrze?

Tak, popieramy to. Dziękuję.

Dobrze, to ja to też przejmuję, poddamy to potem pod głosowanie.

Uwaga dwunasta także dotyczy konsekwencji w stosowaniu przyjętych w ustawie skrótów. I tutaj są dwie propozycje poprawek, ale z pewnymi modyfikacjami. Pierwsza poprawka dotyczy art. 20 ust. 2, a nie ust. 1. Z uwagi na małą ilość czasu ta pomyłka nie została dostrzeżona. Modyfikacja zmiany art. 21 ust. 2 polega na tym, żeby w analogicznej części brzmiał on dokładnie tak, jak art. 20 ust. 2.

Rozumiem, że też jest...

Pełna akceptacja, oczywiście.

...akceptacja, po takim wypracowaniu tej zmiany. Przejmuję tę poprawkę.

Uwaga trzynasta ma na celu doprecyzowanie, że członkowie... Może inaczej. Ustawa mówi, że minister powołuje członków Polskiej Rady Języka Migowego, a celem poprawki jest doprecyzowanie, iż określone środowiska i organizacje mogą zgłaszać kandydatów na członków tej rady, a nie członków.

Przejmuję tę poprawkę. Tu też jest akceptacja rządu, tak?

I uwaga czternasta.

(Przewodniczący Mariusz Witczak: Ostatnia, tak?)

Tak, tak.

Usuwa się zbędne wyrazy. Zgodnie z art. 25 ust. 2 pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy, aby umożliwić mu wzięcie udziału w posiedzeniach rady. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, które jest ustalane na zasadach określanych w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej. W związku z tym zbędne jest precyzowanie, że są to zasady, z których pracownik korzystał u swojego pracodawcy.

Dobrze.

Panie Ministrze?

Oczywiście zgoda.

I tu też jest akceptacja. Przejmuję tę poprawkę.

Czyli tych poprawek, które przejąłem, mamy jedenaście. Dobrze policzyłem?

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Danuta Drypa: Zaraz sprawdzę.)

Czy dziesięć?

(Głos z sali: Chyba jedenaście.)

Jedenaście chyba, tak?

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Danuta Drypa: Dziesięć, dziesięć.)

Dziesięć, bo jednej nie przejąłem. Tam były uwagi. Dobrze.

Czy możemy je przegłosować w bloku? Możemy, one w zasadzie mają charakter doprecyzowujący i legislacyjny, prawda?

Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu członków Wysokiej Komisji, to przegłosujemy te poprawki w bloku. Sprzeciwu nie słyszę. Tak, Panowie Senatorowie? Tak. Jest zgoda na głosowanie nad całym blokiem, sprzeciwu nie ma. Dziękuję.

Zarządzam głosowanie. Wszystkie te poprawki, które omówiliśmy i które przejąłem, przegłosujemy w bloku.

Kto za? (9)

Kto przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Poprawki zostały przegłosowane. Teraz głosujemy nad całością, łącznie z poprawkami.

Kto za? (9)

Kto przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Pan senator Sławomir Sadowski chętnie zostanie sprawozdawcą tej ustawy, za co mu dziękuję.

W takim razie wyczerpaliśmy ten punkt. Dziękuję państwu. Zamykam ten punkt.

Przechodzimy do punktu dotyczącego ustawy o KSAP... Ale to chyba za chwilę, bo nie ma legislatora, tak?

Minuta przerwy.

Przechodzimy do punktu dotyczącego ustawy o KSAP, o Krajowej Szkole Administracji Publicznej.

Witam zaproszonych gości, przedstawicieli KSAP i chyba ministerstwa edukacji, jeśli się nie mylę...

(Wiceprezes Rządowego Centrum Legislacji Jacek Krawczyk: Rządowego Centrum Legislacji.)

...i Rządowego Centrum Legislacji. To już się w takim razie w ogóle pomyliłem...

Bardzo proszę, Panie Prezesie, o zabranie głosu.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Trybunał stwierdził niezgodność tych przepisów ustawy o KSAP z konstytucją ze względu na fakt, że przepis upoważniający do wydania rozporządzenia oraz pozostałe przepisy ustawy o KSAP nie zawierają wytycznych dotyczących treści rozporządzenia. Przepisy te bowiem nie wskazywały ani rozwiązań, ani kryteriów, ani celów, jakimi powinien kierować się prezes Rady Ministrów, regulując wysokość, szczegółowe zasady i tryb ustalania, wypłacania oraz zwrotu stypendiów i innych kosztów kształcenia, a także określając sytuacje, w których stypendium i inne koszty nie podlegają zwrotowi lub podlegają zwrotowi w części.

Zatem właśnie brak wytycznych dotyczących treści rozporządzenia spowodował niezgodność art. 8 pkt 2 ustawy o KSAP z konstytucją.

Przedkładana ustawa nie wprowadza, co do zasady, nowych rozwiązań merytorycznych, z tym że one do tej pory znajdowały się w dużej mierze w rozporządzeniu, a teraz zostają przeniesione do ustawy, zgodnie z wyrokiem Trybunału i ogólnymi tendencjami, jakie obecnie w tworzeniu prawa obowiązują.

I tak, omawiana ustawa uchyla dotychczasowe brzmienie art. 8 ustawy o KSAP i w jego miejsce wprowadza nową delegację ustawową, która już zawiera odpowiednie wytyczne dla prezesa Rady Ministrów do wydania rozporządzenia w sprawie stypendiów i kosztów kształcenia słuchacza Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.

Jednocześnie, mając na względzie spójność systemu, ustawa proponuje nadanie nowego brzmienia upoważnieniu zawartemu obecnie w art. 8 pkt 1 ustawy, które było obarczone tym samym błędem, i chociaż nie było przedmiotem zaskarżenia, przy okazji należało tę sprawę wyprostować.

Ważną kwestią jest ten podział materii na ustawową i tę, która może być uregulowana w akcie wykonawczym. W ustawie wprowadzono normy materialne, które do tej pory były zawarte nie w ustawie, ale w rozporządzeniu. W szczególności dotyczy to określania zasad, na jakich słuchacz albo absolwent szkoły zwraca koszty kształcenia - to jest art. 7 - zasad, na jakich słuchacz zwraca stypendium, a także przypadków, w których słuchacz albo absolwent nie zwraca kosztów kształcenia lub stypendium szkole. Ustawa określa również - w art. 8b-8f - zasady wynagradzania pracowników szkoły, które do tej pory były uregulowane w rozporządzeniu.

W przedkładanej ustawie, w art. 6 i 6a, zostały również określone zasady przyznawania stypendium. W dotychczasowych regulacjach wszystkie rodzaje świadczeń, jakie otrzymywał słuchacz, nazywane były "stypendium", co prowadziło do pewnej niejasności, w jakiej sytuacji które stypendium przysługuje słuchaczowi. Ustawa rozróżnia więc dwa rodzaje stypendium, tak zwane krajowe i zagraniczne. To drugie przyznawane jest słuchaczowi szkoły w okresie przebywania poza granicami kraju w związku z odbywaniem stażu administracyjnego lub innych zajęć wynikających z toku kształcenia.

Omawiana ustawa dookreśla także, w art. 6b, katalog członków rodziny, którym przysługują świadczenia w związku z tym, że jeden z członków tej rodziny jest słuchaczem szkoły.

Ustawa zakłada również, że zwrot stypendium krajowego i kosztów kształcenia następuje na podstawie decyzji dyrektora szkoły i stanowi przychód szkoły, a od tej decyzji można się odwołać do prezesa Rady Ministrów.

Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na dosyć nietypowy termin wejścia tej regulacji w życie, jako że został on określony konkretną datą. Wynika to z faktu, że Trybunał odroczył wejście w życie swojego własnego wyroku na sześć miesięcy, to jest właśnie do tej daty, czyli do 23 września 2011 r. Dziękuję bardzo.

Dziękuję, Panie Prezesie.

Biuro Legislacyjne.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Szanowni Państwo!

Podobnie jak w przypadku innych omawianych dzisiaj przeze mnie ustaw, niestety z braku czasu nie udało mi się przygotować opinii na piśmie.

Pan prezes wyjaśnił istotę tej nowelizacji. Oczywiście można dyskutować, czy sposób wykonania wyroku polegający co do zasady na przeniesieniu treści dotychczasowego rozporządzenia do ustawy jest jedynym możliwym sposobem, ale jest to sposób dopuszczalny. Można dyskutować na temat daty wejścia ustawy w życie, czy koniecznie powinno to być skorelowane z datą wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, bo równie dobrze mogłoby to być wcześniej... Ale Biuro Legislacyjne co do zasady nie zgłasza uwag do tej ustawy.

Niemniej chciałbym zadać pytanie dotyczące zasad...

(Głos z sali: Bardzo proszę.)

...zasad wypłacania, przyznawania stypendiów krajowych i stypendiów zagranicznych.

Pytanie bierze się być może z faktu, że ja nie zajmuję się tym merytorycznie, nie wiem tak do końca, jak funkcjonuje Krajowa Szkoła Administracji Publicznej. Być może po udzieleniu wyjaśnień okaże się, że problemu nie ma, ale obowiązany jestem taką wątpliwość przedstawić.

Proszę państwa, z nowelizowanego art. 6 ust. 1 wynika, że słuchacz szkoły w okresie kształcenia w kraju otrzymuje stypendium krajowe. To jest jasne. Jednocześnie z dodawanego art. 6a ust. 1 wynika, że w okresie przebywania poza granicami kraju w związku z odbywaniem stażu administracyjnego lub innych zajęć wynikających z toku kształcenia, przez okres dłuższy niż miesiąc, taki słuchacz będzie otrzymywał stypendium zagraniczne.

Pytanie jest następujące: co będzie w sytuacji, kiedy pobyt słuchacza w związku z wykonywaniem zadań wynikających z toku kształcenia za granicą będzie krótszy aniżeli miesiąc? Nie będzie mu w takim przypadku przysługiwało stypendium zagraniczne, a z art. 6 ust. 1 można wnosić, że nie będzie mu przysługiwało również stypendium krajowe. Przepisy ustawy zakładają bowiem, że każdorazowo wyjazd słuchacza będzie trwał dłużej niż miesiąc. I to jest moja wątpliwość. Dziękuję bardzo.

Panie Prezesie, czy może pan rozwiać tę wątpliwość?

Dotychczasowa praktyka, czyli działalność Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, która już ładnych parę lat funkcjonuje, prowadzi do wniosku, że nie zdarzyło się jeszcze - myślę, że pan dyrektor potwierdzi to, co mówię - żeby jakikolwiek staż poza granicami kraju był krótszy niż miesiąc. W ustawie uregulowane zostały kwestie sprawdzone w praktyce, tak, jak one funkcjonują. Z tego, co wiem, nie przewiduje się, żeby takie staże były krótsze, bo nie ma sensu merytorycznego wysyłać na staż tych, którzy kształcą się w tej szkole, na okres krótszy niż miesiąc. Oczywiście w tym artykule nie reguluje się kwestii pobytu na konferencjach naukowych i tym podobnych spraw, bo nie o to tu chodzi. Dziękuję bardzo. Ale jeśli chodzi o bliższe szczegóły, to może...

Ja myślę, że to wyczerpuje... Tak?

Tak naprawdę oczywiste jest, że staż zazwyczaj będzie trwał dłużej niż miesiąc, bo inaczej nie ma to sensu. Ale jest to wskazanie, że ten przepis dotyczy również innych zajęć wynikających z toku kształcenia. I to jest tak naprawdę clou problemu. Czy te inne zajęcia wynikające z toku kształcenia zawsze będą trwały minimum trzydzieści dni?

Myślę, że jest w tej sprawie jasność, tym bardziej że pracowało nad tym Rządowe Centrum Legislacji, więc możemy być spokojni o najwyższą jakość tej regulacji, co chcę podkreślić.

Czy są jakieś głosy ze strony senatorów, czy są jakieś pytania? Nie widzę zgłoszeń.

Zamykam dyskusję.

Przechodzimy do głosowania.

Kto jest za? (7)

(Głos z sali: Bez poprawek?)

Tak, ustawa bez poprawek, nie było żadnych poprawek.

Kto przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

I proszę pana senatora Dajczaka, żeby był sprawozdawcą tej łatwej ustawy.

Dziękuję bardzo.

Dziękuję, Panie Prezesie. Dziękuję, Panie Dyrektorze.

Zamykam posiedzenie.