Zapis stenograficzny (2402) ze 106. posiedzenia

Komisji Środowiska

w dniu 7 września 2011 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska (druk senacki nr 1360, druki sejmowe nr 4467, 4582 i 4582-A).

2. Rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Drugiej poprawki do Konwencji z Espoo, przyjętej podczas III Spotkania Stron Konwencji, Decyzją nr III/7 w dniu 4 czerwca 2004 r. w Cavtat (druk senacki nr 1347, druki sejmowe nr 4384 i 4486).

Otwieram posiedzenie Komisji Środowiska.

W porządku są dwa punkty: rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Drugiej poprawki do Konwencji z Espoo, przyjętej podczas III Spotkania Stron Konwencji, Decyzją nr III/7 w dniu 4 czerwca 2004 r. w Cavtat; druki sejmowe nr 4384 i 4486, druk senacki nr 1347; rozpatrzenie ustawę o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska; druki sejmowe nr 4467, 4582; ustawa ta będzie rozpatrzona, jeżeli Sejm...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Sejm ją przyjął, tak?

(Głos z sali: Tak.)

Sejm ją przyjął i będziemy rozpatrywać tę ustawę. Mamy również druk senacki nr 1360, czyli ustawa jest jak najbardziej przez Sejm przyjęta i będziemy ją procedować.

Z uwagi na to, że do prezydium komisji wpłynęła prośba o to, aby punkt drugi rozpatrzyć jako punkt pierwszy, ja bym zaproponował Wysokiej Komisji, abyśmy się przychylili do tej prośby. Jeżeli nie będzie sprzeciwów, to przyjmiemy taki porządek obrad. Sprzeciwu nie ma, wobec czego zaczynamy od punktu drugiego, który formalnie będzie teraz punktem pierwszym, czyli od rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Uprzejmie proszę... Witam serdecznie zaproszonych gości. Witam Biuro Legislacyjne. Witam przedstawicieli ministra. Witam Najwyższą Izbę Kontroli, państwa senatorów, panią minister od finansów, panią prezes Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej - zawsze uśmiechnięta i serdeczna dla komisji, służy fachową doradą i poradą.

Szanowni Państwo, proszę bardzo panią minister o przedstawienie tej ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Bardzo dziękuję.

Szanowna Komisjo!

Projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska wynika ze zobowiązań, które zostały podjęte w 2008 r., kiedy to wszystkie kraje Unii Europejskiej zobowiązały się do przekazywania - tak zwaną szybką ścieżką - pomocy dotyczącej zmian klimatu na rzecz krajów rozwijających się. Wynikało to z nowego zobowiązania podjętego na szczycie klimatycznym w Kopenhadze, które przewidywało, że zostanie utworzony globalny "Zielony fundusz klimatyczny" w kwocie 100 miliardów dolarów, z tego 30 miliardów miała płacić Unia Europejska w ramach tak zwanej szybkiej ścieżki. Czyli Unia Europejska zobowiązała się do przekazania w latach 2010-2012 2 miliardów 400 milionów euro.

Z naszego punktu widzenia jest to sprawa o tyle istotna, że Polska przyjęła na siebie zobowiązanie w wysokości 10% przychodów pochodzących z AAU, czyli z jednostek właśnie związanych z protokołem z Kioto, na podstawie którego Polska zaczęła zarabiać na klimacie. W tej chwili przychody z tytułu sprzedaży tych uprawnień wynoszą około 80 milionów euro i stąd właśnie ta kwota 8 milionów euro. Jednocześnie ustawa wychodzi naprzeciw trudnościom w finansowaniu tego typu projektów i chroni budżet, przeznaczając na to środki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, które są właśnie związane z finansowaniem działań środowiskowych, a to jest takie finansowanie środowiskowe.

Jednocześnie warto zaznaczyć, że Polska ma zobowiązania w ramach pomocy rozwojowej, z których się nie wywiązuje. Te działania były potwierdzone chociażby w tak zwanych Millennium Development Goals w 2005 r.; 0,7% PKB miałoby zostać przeznaczone na pomoc krajom rozwijającym się. W tej chwili jest to tak naprawdę niewielki procent. Prawdopodobnie około 0,01% produktu krajowego brutto jest przeznaczane właśnie na pomoc dla krajów rozwijających się. Więc to jest też sprawa prestiżowa związana z naszą wiarygodnością jako kraju sprawującego prezydencję, bo pomoc "fast start" będzie na pewno istotnym tematem w ramach tej globalnej dyskusji o ochronie klimatu i podczas wypracowywania stanowiska Unii Europejskiej na szczyt klimatyczny w Durbanie, gdzie będzie decydowana przyszłość protokołu z Kioto. Dlatego jest to sprawa bardzo istotna dla wizerunku naszego kraju i dla naszej wiarygodności jako partnera, który też ponosi odpowiedzialność za emisję. Dziękuję bardzo.

Dziękuję pani minister za syntetyczne przedstawienie omawianej ustawy.

Teraz poprosimy o opinię Biuro Legislacyjne. Choć wiemy, że poprawek nie ma, ale kilka słów... Proszę uprzejmie.

Szanowny Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Szanowni Goście!

W opinii biura ustawa ta nie budzi istotnych zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym. Dziękuję.

Dziękuję uprzejmie.

Czy są jakieś uwagi państwa senatorów i zaproszonych gości?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę bardzo.

Pani Minister, wspomniała pani, że wkład Polski... Właśnie, jaki będzie? Bo całość zobowiązań państw Unii Europejskiej, jak pani wspomniała, to 2 miliardy 400 milionów euro. A wkład Polski do tego wspólnego koszyka, w jakiej będzie wysokości? Wiemy, że 8 milionów będzie pochodziło ze sprzedaży, z tego funduszu, na którym są zgromadzone środki ze sprzedaży AAU. A pozostała część? Czy będzie pozostała część, czy nie? Czy to będzie tylko tych 8 milionów w tej kwocie 2 miliardów 400 milionów euro, czy to będzie wyższa kwota?

Zobowiązanie z Kopenhagi obejmuje 10% wartości transakcji zawieranych w ramach sprzedaży jednostek AAU. W tym momencie to jest 8 milionów euro, bo to jest właśnie te 10%. Wszystko zależy od tego, czy Polsce uda się sprzedać tę nadwyżkę uprawnień do emisji, którą mamy i która w sumie wynosi 400 milionów jednostek AAU, bo niestety w tej chwili ze względu na kryzys finansowy i generalnie ograniczenia emisji i produkcji w różnych krajach... Czyli maksymalnie byłoby to 40 milionów......

(Senator Wojciech Skurkiewicz: W całości?)

W całości.

Dziękuję.

Czy są inne pytania?

A w tej chwili, jeśli chodzi o kurs jednostki...

Można powiedzieć, że ta cena to 3-6 euro. Więcej nie możemy powiedzieć, zwłaszcza że to wszystko zależy od...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak. I danego momentu.

Czy są inne pytania? Czy są wnioski do ustawy? Nie ma.

W takim razie czy pani z Najwyższej Izby Kontroli chce powiedzieć kilka słów ?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie.

To w takim razie czy...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Pan przewodniczący składa wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za tym, aby ustawę przyjąć bez poprawek, zechce podnieść rękę. (6)

(Głos z sali: Jednogłośnie.)

Kto jest przeciw...

A, jednogłośnie za. Dziękuję.

Kto będzie sprawozdawcą komisji? Czy pan senator Ryszka?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Dobrze, pan senator Ryszka będzie sprawozdawcą komisji.

Czyli mamy punkt pierwszy, dotyczący prawa ochrony środowiska, został omówiony.

Dziękuję, Pani Minister...

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska Joanna Maćkowiak-Pandera: Bardzo dziękuję.)

...za życzliwość, za syntetyczne przedstawienie sprawy. Życzę dalszych działań i prac, tym razem w Krynicy, tak?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska Joanna Maćkowiak-Pandera: W Krynicy, tak. Bardzo dziękuję.)

(Głos z sali: Szerokiej drogi.)

I szczęśliwej.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu drugiego w tym porządku obrad, czyli do rozpatrzenia ustawy o ratyfikacji Drugiej poprawki do Konwencji z Espoo.

Ze strony rządu ktoś... Pan, tak? Proszę bardzo.

Piotr Otawski, zastępca generalnego dyrektora ochrony środowiska.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Procedura oceny oddziaływania na środowisko to procedura pozwalająca na ocenę wpływu na środowisko danego przedsięwzięcia przed jego zrealizowaniem oraz możliwość wprowadzenia działań minimalizujących, określenia warunków, na jakich to przedsięwzięcie ma być realizowane, po to, aby w jak najmniejszym stopniu wpływało na środowisko.

Procedura transgraniczna, której podstawy prawne zostały ustanowione w konwencji z 1991 r. o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, daje możliwość państwom, na których terytorium mogą się ujawnić skutki realizacji przedsięwzięcia de facto realizowanego na terenie innego państwa, tak zwanemu państwu strony narażenia wzięcia udziału w postępowaniu procedury oceny oddziaływania na środowisko w państwie strony pochodzenia, a tym samym daje pewien wpływ na to, jak przedsięwzięcie będzie zrealizowane.

Druga poprawka do konwencji z Espoo wprowadza dwie zasadnicze, istotne zmiany w samej konwencji, mianowicie rozszerza katalog przedsięwzięć, dla których ma być przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, oraz - to druga istotna sprawa - daje stronie narażenia możliwość udziału w postępowaniu na taka zwanym etapie scopingu, czyli na etapie, na którym określany jest zakres badań dotyczących planowanego przedsięwzięcia.

Warte podkreślenia jest to, że ratyfikacja przez Polskę tej Drugiej poprawki nie wpłynie w sposób istotny na regulacje wewnątrzkrajowe, dlatego że została ona w pełni transponowana do polskiego porządku prawnego przez ustawę o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Tym samym nie ma konieczności jakiejkolwiek zmiany krajowego porządku prawnego, natomiast oczywiście ta ratyfikacja wywoła międzynarodowe skutki prawne. Dziękuję bardzo.

Dziękuję uprzejmie.

Czy pan legislator, pan mecenas...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę?

(Głos z sali: Jeszcze jest na...)

(Rozmowy na sali)

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Szanowni Goście!

Do tej ustawy biuro również nie zgłasza zastrzeżeń legislacyjnych. Dziękuję.

Czy są jeszcze uwagi ze strony państwa senatorów? Jakaś dyskusja, wnioski i uwagi? Nie.

W takim razie przystępujemy do głosownia. Jest wniosek pana przewodniczącego Wojtczaka o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za tym, aby przyjąć ustawę bez poprawek, zechce ponieść rękę. (6)

Jednogłośnie za.

Proszę zapisać, że ustawa została przyjęta jednogłośnie.

Sprawozdawcą komisji jest chyba pan Jacek Swakoń. Tak? Nie?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Pan przewodniczący Wojtczak. Dobrze.

Czyli omówiliśmy ustawę dotyczącą ratyfikacji Drugiej poprawki do Konwencji z Espoo.

Szanowni Państwo, planujemy jeszcze jedno posiedzenie komisji, praktycznie jest to chyba przedostatnie posiedzenie Komisji Środowiska. Ostatnie planujemy na środę, prawdopodobnie rano. W środę rano zrobilibyśmy posiedzenie komisji poświęcone sprawozdaniu z działalności komisji.

Pani Elżbieto, prosimy o chwileczkę uwagi. Zrobilibyśmy sprawozdanie z działalności komisji, dobrze? Prawdopodobnie o godzinie 8.00...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Posiedzenie zrobilibyśmy w środę o godzinie 8.00, jakby była taka możliwość... o 8.15...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Zobaczymy, o której będzie posiedzenie Senatu. Jeśli posiedzenie Senatu będzie o godzinie 10.00, to zrobimy posiedzenie komisji o godzinie 8.30. Jeżeli Senat będzie o 9.00, to zrobimy o godzinie 8.15.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak. Czy uda się przygotować...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Czternastego...

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Tak.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Rano? O której?

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Czternastego, tak.

(Głos z sali: W środę.)

(Sekretarz Komisji Środowiska Elżbieta Lenard: Nie wiem, czy będzie wolna sala.)

No to nic nie zrobimy, w takim razie nie będzie posiedzenia komisji. No to co zrobimy?

Zamykam przedostatnie posiedzenie Komisji Środowiska.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Mam nadzieję, że poprawek nie będzie.