(Wypowiedź poza mikrofonem)

No właśnie. Czy też, jak pani mecenas mi tłumaczyła, chodzi może o wpisanie, że wynik rozpatrzenia petycji nie może być przedmiotem żadnej remonstracji, żadnego działania kwestionującego prawidłowość rozpatrzenia. Tu mam pewien problem. Myślę, że to jest zagadnienie, nad którym też powinniśmy się zastanowić, może nie w tej chwili, ale powinniśmy.

Proszę bardzo, proszę, Panie Senatorze.

(Senator Leon Kieres: Tak, ja jestem za tym, ja…)

Ja to rozumiem.

(Senator Leon Kieres: …ideę zdecydowanie popieram, tylko ta ornamentyka słowna jakby…)

Być może warto zastanawiać się jeszcze nad tym…

(Senator Leon Kieres: Ja zastanawiałem się, czy nie…)

Panie Senatorze, chciałbym się odnieść do jeszcze jednej kwestii.

(Senator Leon Kieres: Jeśli mogę, to dodałbym słowo jeszcze w tej kwestii.)

Proszę.

Zastanawiam się mianowicie, czy nie ująć tego zagadnienia inaczej i na przykład nie napisać, że wynik rozpatrzenia petycji jest ostateczny, nie podlega dalszemu postępowaniu. Może coś takiego? Chodzi o przeredagowanie tego przepisu, aby w sposób jednoznaczny wskazywał on… Ja się boję jednego, na co zresztą zwrócił pan uwagę, otóż prawo składania petycji nie może uprawniać różnego rodzaju podmiotów do wnoszenia nieskończenie wiele razy o zajmowanie się sprawą załatwioną już wcześniej poprzez wniesienie w tej sprawie petycji. Prawda? Znowu tylko to podkreślam, nie przypisując sobie prawa do przesądzenia o tym…

(Senator Piotr Zientarski: Wynik rozpatrzenia petycji jest ostateczny, więc…)

(Przewodniczący Stanisław Piotrowicz: Tak, tak.)

Jeszcze jedna sprawa, Panie Senatorze – zwracam się do senatora Augustyna – art. 16 ust. 2 mówi o tym, że centralne organy państwowe składają corocznie Sejmowi i Senatowi informację o petycjach rozpatrzonych przez te organy. Czyli tak, komisje składają sprawozdanie…

(Senator Mieczysław Augustyn: To jest art. 16?)

Tak, art. 16.

Centralne organy państwowe składają sprawozdanie i, jak rozumiem, na tym kończymy. Zatem na przykład jednostki samorządu terytorialnego ani nikt w ich imieniu nie składa tych informacji. Tak?

(Senator Mieczysław Augustyn: Tak.)

Byłoby tego zbyt dużo, tak.

(Senator Mieczysław Augustyn: …nie bylibyśmy w stanie nawet zagregować…)

Tak, tak.

Jest dobra poprawka w tej sprawie. Chodzi o dodanie art. 16a mówiącego o tym, że organ rozpatrujący umieszcza na swojej stronie internetowej informację o rozpatrzonych petycjach. To niejako zastępuje składanie sprawozdań.

Tak, o to chodziło, żeby nie wikłać organów samorządu terytorialnego w konieczność składania sprawozdań, chociaż w wielu regulaminach w odniesieniu do skarg i wniosków jest coś takiego, że rady raz do roku wysłuchują informacji na temat skarg i wniosków, które napłynęły na ręce prezydenta, burmistrza czy wójta, i temu się przyglądają. Nie wprowadzamy takiego rozwiązania, istotna jest zasada jawności, dlatego na stronach internetowych będzie można znaleźć dane na temat tego, jak poszczególne petycje zostały rozpatrzone.

Dziękuję bardzo.

Proszę pana senatora Bohdana Paszkowskiego o zabranie głosu.

Proszę bardzo.

Ja zabiorę głos, a jednocześnie zadam pytanie, albowiem dla mnie trochę niejasna jest kwestia zawarta w artykułach wstępnych, gdzie definiuje się czy też próbuje się zdefiniować, co to jest petycja. To się robi trochę pośrednio, bo w art. 2 w ust. 1 określa się, kto ma tę petycję złożyć, w ust. 3 jest opisany przedmiot petycji, w ust. 4 cel petycji, zaś w ust. 2 – i to budzi pewne moje zastrzeżenia – określa się, w czyim interesie ma być ta petycja złożona. Tutaj wymienia się trzy kategorie: interes publiczny, podmiotów je składających lub podmiotów trzecich za ich zgodą. Ja to porównuję z art. 3, gdzie mówi się o tym, co powinna zawierać petycja. W pkcie 1 mówi się o tym, że trzeba określić podmioty, które składają petycję, w pkcie 2 adresata petycji, a w pkcie 3 jest mowa o celu petycji i jej przedmiocie. Innymi słowy wśród warunków niezbędnych do złożenia petycji nie ma wskazania, w czyim interesie jest ona składana, chyba że będzie to wynikało pośrednio ze wskazania przedmiotu lub celu petycji.

Rodzi się tu pewne pytanie również w konfrontacji z art. 9. Mianowicie jest tam taki przepis. Z tego, co rozumiem, on określa, co powinna… Dokonuje się tu wstępnej oceny, czy dane pismo zostanie zakwalifikowane jako petycja, czy też nie. Tego dotyczą moje wątpliwości. Jeżeli adresat źle zdefiniuje to, w czyim interesie składa petycję, bo napisze, że składa w interesie publicznym, a okaże się, że organ, który będzie to rozpatrywał, stwierdzi, że jest ona składana w interesie jakichś podmiotów trzecich, to czy to będzie powód do odrzucenia petycji. Takiej oceny dokonuje się pewnie na początku rozpatrywania petycji, można uznać, tak wynika z art. 9, że petycja spełnia wszystkie wymogi formalne, a już na etapie merytorycznego rozpatrywania stwierdzić, że interes zdefiniowany przez składającego jest trochę inny niż wskazany w petycji. Czy to będzie przesłanka do tego, żeby tę petycję konwalidować, odrzucić? Z tego, co rozumiem, art. 9 ma mieć zastosowanie jednorazowe, zakłada wstępną ocenę zasadności składania wniosku.

Do czego zmierzam? Ja zastanawiam się nad taką sprawą. Biorąc pod uwagę fakt, że przedmiot jest scharakteryzowany, scharakteryzowane jest to, kto ma składać petycję, zastanawiam się, czy wymagać definiowania interesu. Wprawdzie tu nie ma obligatoryjnego wymogu definiowania, w czyim interesie petycja jest składana, ale zastanawiam się, czy to trzeba od razu definiować, czy trzeba wskazywać, w czyim interesie składana jest petycja.

Te rygory z art. 4 itd. Dla mnie nie jest jasne to, po co wskazywać te podmioty, zwłaszcza że to może się kłócić z przedmiotem petycji, bo przedmiotem petycji mogą być sprawy dotyczące życia zbiorowego, czyli będzie występował tak zwany interes zbiorowy, lub też wartości wymagające szczególnej ochrony w imię dobra wspólnego.

Moim zdaniem jest tu jakaś niekonsekwencja, począwszy od zdefiniowania, bo definicja… Dla mnie definicja petycji to jest to coś, i jest to dla mnie wystarczające, co jest w art. 2 w ust. 1, w ust. 3 i w ust. 4. Ust. 2 jest dla mnie, powiedzmy, przedobrzaniem definicji. Moim zdaniem jest to pewna niekonsekwencja, jeżeli chodzi o przepisy formalne. Piszemy, co ma zawierać petycja, ale nie ma tam wymogu definiowania interesu. Ażeby tu… Moim zdaniem to jest niekonsekwentne. Albo warunkiem sine qua non jest to, że na wstępie trzeba określić, w czyim interesie jest składana petycja, albo tego nie ma.

W związku z tym mam do autora takie pytania. Czy nie widzi, że jest tu jednak jakaś niekonsekwencja? Czy nie uważa, że próba definiowania, w czyim interesie składana jest petycja, zwłaszcza że czasami, wynika to nawet z przedmiotu petycji, ale może to być dość płynne… Ja się zgadzam z tym, że ze sprawy jednostkowej może wynikać problem szerszy i powszechny, przeważnie tak to jest kwalifikowane. Nie chodzi przecież o to, że gdy podpisze się powyżej stu osób, to uznamy, że petycja jest zbiorowa, a gdy podpisze się jedna osoba, to nie ma tego waloru, że dotyczy zbiorowości, ma charakter powszechny czy jest składana w interesie publicznym. W związku z tym pytam, czy warto w art. 2 tak przedobrzać, definiując, w czyim interesie składana jest petycja. Interes może być zgoła odmienny od tego, który został wskazany.

Dziękuję bardzo.

Pan senator Mieczysław Augustyn chciałby się ustosunkować do pytania.

Proszę bardzo.

Proszę państwa, art. 2 rzeczywiście należał i zawsze będzie należał do tych najtrudniejszych. Chcę państwu przypomnieć, że jest to chyba trzecie podejście do rozwiązania problemu petycji. Poprzednie próby były nieudane, ponieważ za daleko wychodziły poza zapisy konstytucji albo ograniczały liczbę podmiotów, które mogłyby składać petycje, albo ograniczały ich zakres, przedmiot.

W związku z tym przyjęliśmy pewną zasadę, po przeczytaniu zresztą wielu, może nie wielu, ale kilku opracowań konstytucjonalistów na ten temat, przy okazji nawiążę troszeczkę do tego, co mówił pan senator Kieres. Rzeczywiście ust. 3, który mówi o tym, że “przedmiotem petycji mogą być sprawy dotyczące życia zbiorowego lub wartości wymagających szczególnej ochrony w imię dobra wspólnego, mieszczące się w zakresie zadań i kompetencji organu władzy publicznej” itd., jest definicją najczęściej przywoływaną przez konstytucjonalistów. Oni tak widzą przedmiot petycji, a my staraliśmy się właśnie tak to zapisać.

Jeśli chodzi o wątpliwość pana senatora Paszkowskiego, czy zapisy art. 2 ust. 2 w kontekście art. 9 będą mogły być powodem do tego, żeby nie rozpatrzyć petycji, to powiem tak. Na początku trzeba powiedzieć, że ust. 2 jest kalką zapisów konstytucyjnych i celowo tak szeroko określa, w czyim interesie może być złożona petycja, żeby właściwie wykluczyć jakąkolwiek możliwość zlekceważenia jej z tego powodu. Albo zostanie ona złożona w takim interesie, albo w takim, albo w takim. Ja sobie nie wyobrażam czwartej możliwości, która w dodatku byłaby przyczyną odrzucenia petycji. Jakikolwiek interes przyświecałby składaniu petycji, nie będzie ona mogła być z tego powodu odrzucona. Ona może być odrzucona z innych powodów, formalnych albo merytorycznych, które nie pozwalają na przykład na pozytywne załatwienie sprawy, bo petycja może być z gruntu na przykład niesłuszna, ale nie z powodu interesu podmiotu składającego, bo jest to bardzo szeroko określone.

Chcę też państwu powiedzieć, że organizacje, z którymi się kontaktowaliśmy, domagały się, żeby ściślej i precyzyjniej odróżnić petycję od skargi i wniosku. Wierzcie państwo, na ten temat napisano naprawdę tomy i to jest bardzo trudne. Myśmy poszli tutaj drogą kompromisu, proponując zawarcie w ustawie definicji, które przytaczane były najczęściej.

Na koniec chcę powiedzieć, że mimo wielu polemik wokół tej sprawy ekspertyzy, które zostały zamówione przez Senat, jeśli chodzi o brzmienie ust. 3, ku naszemu zadowoleniu już tej kwestii nie podnosiły, a przygotowywali je również konstytucjonaliści. Wydaje się, że jest w miarę powszechna zgoda co do takiego określenia przedmiotu petycji. Nie wykluczam tego, że na etapie dalszych prac ta kwestia będzie jak bumerang wracała, bo trzeba się zgodzić z tym, że nie jest to na tyle precyzyjnie dookreślone, by nie można się było nad tym zastanawiać. Ilekroć jednak próbuje się doprecyzowywać ten przepis, tylekroć wchodzi się właściwie w konflikt z konstytucją, która prawo do składania petycji traktuje bardzo, bardzo szeroko i nie możemy tego prawa w żadnej mierze ograniczyć. Na tym, mówiąc kolokwialnie, przejechały się poprzednie dwie próby uregulowania tej kwestii. My teraz jak ognia strzeżemy się tego, żeby nie wychodzić poza zapisy. Pani mecenas wie, że w tych uwagach wielokrotnie wskazywano, żeby jednak pójść dalej aniżeli bezpośrednie zapisy konstytucyjne, ale nikt nie powinien tego robić, jeśli chce, aby ten projekt został przyjęty. Uważam, że on ma do spełnienia dużą rolę. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, pan senator Gogacz.

Ja mam dwa pytania. Zgodnie z art. 2 projektowanej ustawy można składać petycje do organów władzy publicznej itd. Z tego, co rozumiem, w tym zakresie mieszczą się też jednostki samorządu terytorialnego. Tymczasem w art. 11 w ust. 2 jest pewna dowolność, jest mianowicie napisane, że statut jednostki może przewidywać. Czy to by świadczyło o tym, że można sobie wyobrazić sytuację, w której my uchwalamy ustawę, a w statucie jednostki samorządu terytorialnego nie zostanie umieszczony zapis dotyczący rozpatrywania petycji? Czy też będą to pozastatutowe działania? Pytam, choć trudno mi sobie takie wyobrazić. Zawarliśmy to w sposób szczególny. Ja rozumiem to, że w art. 11 umieszczamy zapis podkreślający istnienie Sejmu i Senatu, jest to związane z tym, że k.p.a. nie może się zajmować organami, jakimi są Sejm i Senat, ale tu wyszczególniamy samorząd terytorialny i też niejako wskazujemy samorządowi, w jaki sposób ma się zachować, gdy wpłynie do niego petycja. Skoro już to wyszczególniamy, to pojawia się pytanie, które przed chwilą zadałem. To było moje pierwsze pytanie.

I drugie pytanie. W związku z dyskusją dotyczącą składania sprawozdań z wykonania petycji mam pytanie, czy nie będzie problemu – tak jak jest problem, co wynika z dyskusji, ze zdefiniowaniem, z rozróżnieniem, co jest skargą, co jest wnioskiem, co jest petycją, bo być może będą takie problemy – wynikającego z tego, że art. 16 mówi literalnie o tym, że tylko niektóre petycje będą rozpatrywane przez Sejm i Senat, czyli tylko te petycje, które będą składane do organów państwowych. Czy w związku z trudnością zdefiniowania zakresu petycji nie będzie tak, że kiedy petycja będzie dotyczyła tak trudno definiowalnych spraw, jak na przykład wartości wymagające szczególnej ochrony w imię dobra wspólnego, to będzie skłaniało osobę zainteresowaną, podmiot do tego, żeby skierować petycję do organu władzy państwowej? Będzie przecież pewna gradacja petycji, te petycje będą rozpatrywane przez Sejm i Senat, gdy tymczasem złoży się petycję do jednostki samorządu terytorialnego, bo jej przedmiot będzie to umożliwiał, to nie będzie już tej rangi. Dziękuję bardzo.

Dziękuje bardzo.

Mnie się wydaje, że tu nie powinno być wątpliwości. Jeżeli petycja dotyczy zmiany prawa, to wiadomo, który organ i jakie prawo stanowi. Jeżeli coś będzie wymagało zmian ustawowych, to wiadomo, że składa się petycję do Sejmu i do Senatu, jeżeli petycja będzie dotyczyła spraw zawieranych w uchwałach podejmowanych przez organy samorządu terytorialnego, to wiadomo, że wtedy one będą kompetentne. Wydaje się, że to nie powinno budzić większych wątpliwości.

Pan senator Paszkowski i potem pan senator Rulewski.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę, pan senator Gogacz chciałby coś jeszcze dopowiedzieć.

Proszę bardzo.

Zadałem jeszcze jedno pytanie, dotyczące dowolności w art. 11 ust. 2.

Mnie się wydaje, że to jest tylko kwestia tego, że organ administracji musi, to pozostaje poza wszelkim sporem, a statut może przewidywać, która komisja będzie się tym zajmowała.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę bardzo, pan senator Bohdan Paszkowski.

Ja nawiążę jeszcze do kwestii, którą już poruszyłem, bo przyznam, że definicja interesu trochę mnie bulwersowała, trochę raziła. W tym czasie wziąłem do ręki konstytucję i przeczytałem art. 63, w którym mówi się o tym, że “każdy ma prawo składać petycje, wnioski, skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej”. Tylko tutaj problem polega na tym, że to, czego wymaga konstytucja, a co się odnosi do wolności obywatelskich i praw politycznych, które są adresowane do podmiotów fizycznych, do obywateli polskich, my przenosimy, rozszerzamy na różnego rodzaju organizacje. Stąd doprowadzimy do dość szczególnej sytuacji, w której jedne organizacje będą pisały petycje do innych organizacji. Ja wiem, że pewnie jest tu takie założenie, ale będzie to swoisty paradoks. W zasadzie będzie to taka wzajemna… Może to być dość specyficzna sytuacja, bo jedne organizacje będą pisały do drugich.

Moim zdaniem prawo do składania petycji według zapisów konstytucyjnych jest wywodzone z praw obywateli, tym prawem obdarzeni są obywatele, a my przerzucamy to na organizacje społeczne, polityczne, na związki zawodowe i z tego może się narodzić nie dość precyzyjna sytuacja.

Ja przyznam, że w dalszym ciągu mam wątpliwość dotyczącą definiowania, zwłaszcza że gdy przeczytamy definicję tego, kto może składać petycje, to okaże się, że art. 4 też trzeba by było doprecyzować, bo tam pisze się o tym, że petycja składana w interesie podmiotów trzecich zawiera imię i nazwisko oraz nazwę, miejsce, siedzibę, adres do korespondencji itd. Jeżeli będą to organizacje, to trzeba wskazać osoby, które reprezentują dane organizacje. Innymi słowy, trzeba to zdefiniować.

Tak że ja poddaję jeszcze pod rozwagę zakres podmiotów, które będą składały petycje, żebyśmy nie spowodowali wzajemnej korespondencji między organizacjami, które będą kierowały do siebie petycje. Ja nie mówię tu o organach władzy publicznej, bo to jeszcze rozumiem, ale jeśli chodzi o organizacje, to byłaby to, przyznam, nieco paradoksalna sytuacja.

Dziękuję bardzo.

Ja się cieszę z tego, że ten projekt nie wzbudza większych kontrowersji. Zaczynamy dyskutować o sprawach bardzo szczegółowych, dzielimy się też na gorąco pewnymi wątpliwościami. Myślę, nie przesądzając jeszcze ostatecznie, bo jesteśmy dopiero na początku drogi legislacyjnej, że wiele wątpliwości, które zostały tu teraz zasiane, będzie miało czas na dojrzewanie i ewentualne korekty podczas posiedzenia plenarnego. Chciałbym, żebyście także to mieli państwo na uwadze.

Pan senator Rulewski prosił o głos, a później poproszę pana profesora.

Proszę.

Rozumiem pański apel o rzeczowość i całkowicie go popieram.

(Wesołość na sali)

Art. 7. Ja jednak bym obstawał przy tym, żeby myśleć, więc nie daję gotowych rozwiązań, żeby katalogować lub normalizować pewne sprawy. Przywołam tylko dwa przykłady. W internecie znajduje się przykład pozwu z powództwa cywilnego w postępowaniu uproszczonym i pisze się go zgodnie z tym, jak to jest tam pokazane, a nie byle jak, przepraszam, nie byle jak, tylko dowolnie. Chodzi mi o to, żeby petycja była jednak jakoś podporządkowana pewnej technice. To pierwsza sprawa.

Druga sprawa do pana przedstawiciela. Petycja działa na obszarze, na którym obowiązują już dwa porządki, właściwie jeden porządek prawny, ale część porządku prawnego ustanawiana jest w Unii Europejskiego, a część w Polsce. Może się zdarzyć, że petycja będzie dotyczyła dwóch zagadnień: w Polsce i w Unii Europejskiej lub będą one zależne. Czy jest przewidziana możliwość, zwłaszcza że w Unii Europejskiej też istnieje prawo do składania petycji, przekazania przez nas jako suwerenne państwo petycji do rozpatrzenia w Unii Europejskiej?

Dziękuję bardzo.

Zanim udzielę głosu, chciałbym wrócić do art. 7. Panie Senatorze, ja bym nie chciał odpowiedzieć wnoszącemu petycję: ma pan rację, to wymaga działań, ale pan źle to pismo nazwał. W ten sposób postawilibyśmy się w wyjątkowo trudnej sytuacji. Ja byłbym zdania, żeby nie krępować obywatela takimi ramami formalnymi.

Proszę bardzo.

Zastanawiamy się, ale dochodzimy do wniosku, że oczywiście. Skoro każdy obywatel i każda instytucja polska ma prawo składania wniosków do Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego, to oczywiście również organ rozpatrujący petycje będzie miał takie prawo, tak mi się wydaje.

Tutaj ważna jest taka informacja. Ponieważ w polskim porządku prawnym instytucja petycji nie cieszy się dużym autorytetem, między innymi dlatego, że kwestie ich składania i rozpatrywania nie zostały prawnie w wystarczającym stopniu uregulowane, Polacy należą do tych nacji w Unii Europejskiej, które najczęściej składają petycje do Komisji Petycji. Ja nie chcę mówić, że to jest prosty wynik, ale na pewno jest tu jakaś korelacja. Nie odnosi się to tylko do tej kwestii. W systemie prawnym mamy tak dużo luk, że obywatele polscy często szukają ratunku poza krajem, próbując wpływać na kształt wielu spraw poprzez petycje składane do Parlamentu Europejskiego. Jeśli ta instytucja tu zadziała, to być może tam będzie mniej skarg.

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, pan senator Leon Kieres.

Proszę bardzo.

To, co powiedział nasz kolega, pan senator Paszkowski, inspiruje mnie do zwrócenia uwagi na jeszcze jeden problem, na który sam nie zwracałem uwagi, dopiero senator Paszkowski mimo woli wskazał mi pewną drogę myślenia. Mianowicie w konstytucji przepis o petycjach jest umieszczony w rozdziale poświęconym wolnościom i prawom politycznym. Te wolności i prawa polityczne mają charakter obywatelski, odnoszą się do osób fizycznych, są to przepisy od art. 57 do art. 63, przy czym konstytucja albo wprost posługuje się pojęciem obywatela, albo używa funktora “każdy”, czyli znowu jest to osoba fizyczna, tak że gdy chodzi o zapewnianie wolności zrzeszania się w związkach zawodowych, organizacjach społeczno-zawodowych rolników, w organizacjach pracodawców. To by oznaczało, że konstytucja wiąże petycje z wolnościami i prawami politycznymi osób fizycznych. Tymczasem my w art. 2 ust. 1 petycje odnosimy także do osób prawnych i jednostek organizacyjnych. Ja nie sądzę, żeby to było naruszenie konstytucji, bo my nie ograniczamy, lecz poszerzamy sferę praw wolnościowych, ale trzeba będzie zwrócić na to uwagę w debacie plenarnej i chyba poddać ten problem refleksji pod tym kątem. Gdyby konstytucja wymieniała trzy kategorie podmiotów, a my ograniczylibyśmy prawo do składania petycji tylko do jednej, to niewątpliwie ustawa byłaby niekonstytucyjna, jeśli jednak my poszerzamy to uprawnienie, to nie sądzę, żebyśmy się mogli spotkać ze skutecznym zarzutem niekonstytucyjności tej ustawy.

Ja też myślę, że w tym zakresie to na pewno nie.

Będziemy się pewnie zbliżali…

Proszę bardzo, pan senator Mieczysław Augustyn.

Myśmy oczywiście się zastanawiali i szukali tego, co kryje się pod stwierdzeniem “każdy”, i także według konstytucjonalistów nie są to tylko osoby fizyczne, nie są to tylko osoby fizyczne, ale również podmioty, które my wskazujemy w projekcie naszej ustawy. To jest w licznych komentarzach. Ja w tej chwili szukam tego miejsca, bo miałem to gdzieś wynotowane. W każdym razie słowo “każdy” należy odnosić nie tylko do osób fizycznych, chociaż to, co pan mówi, Panie Senatorze, mogłoby coś takiego sugerować. Z ostrożności, a także w celu poszerzenia tego prawa przyjęliśmy taką właśnie formułę.

Ja myślę, że w tym zakresie jesteśmy zgodni, więc nie ma dalszej potrzeby przekonywania się do tego.

Czy ktoś jeszcze z państwa chciałby zabrać głos?

Proszę bardzo, pan senator Bohdan Paszkowski. Będziemy już zmierzali do końca.

Proszę.

Ja jeszcze niejako w rewanżu odnośnie do wypowiedzi senatora Kieresa, który stwierdził, że go zainspirowałem, chcę powiedzieć, że to on mnie zainspirował do wypowiedzi na temat art. 16 i centralnych organów państwowych, gdzie jest zapis, to jest w ust. 2, o corocznym składaniu informacji Sejmowi i Senatowi. Ja w tej chwili poddaję to tylko pod rozwagę, bo tych centralnych organów jest sporo, są to między innymi kierownicy różnych urzędów centralnych. Zastanawiam się, czy nie zorganizować, nie upoważnić jakiegoś organu, który by to zebrał, szefem tych jednostek jest w szczególności premier, prezes Rady Ministrów, tak aby za jego pośrednictwem Sejm i Senat otrzymywały jakąś zbiorczą informację. Nie wiem. Przyznam, że będzie to trochę uciążliwe dla Prezydium Sejmu, trzeba będzie te wszystkie materiały powielać itd. No nie wiem. Panowie z MSWiA, którzy są z nami, pewnie potrafiliby podać liczbę organów centralnych, ale nie zmienia to faktu, że na pewno nazbiera się ich sporo. Ja nie będę teraz niczego proponował, ale wydaje mi się, że trzeba by tu wskazać jakiegoś pośrednika, najprawdopodobniej prezesa Rady Ministrów, bo on jest szefem centralnych organów.

Myślę, że uwaga jest zasadna. W tej chwili próbujemy sobie wyobrazić, ile byłoby tych organów centralnych, ile sprawozdań, a zatem posiedzeń komisji i punktów porządku podczas obrad plenarnych Senatu poświęconych rozpoznaniu jedynie sprawozdań z realizacji petycji. Myślę, że jest to również jakiś temat do przemyśleń dla przedstawicieli MSWiA, i sądzę, że podczas posiedzenia plenarnego będziemy mogli do tych kwestii wrócić.

Proszę bardzo, Panie Dyrektorze. Jeżeli możemy poznać opinię już teraz, to bardzo proszę.

Panie Przewodniczący, ja nie odpowiem na pytanie, ile jest tych organów, ale rzeczywiście jest ich dużo. Niezależnie od tego przepis z całą pewnością wymaga interwencji z tego powodu, że dotyczy organów centralnych. Kodeks postępowania administracyjnego posługuje się pojęciami organów naczelnych i organów centralnych. Organy naczelne to ministrowie, a organy centralne to głównie inspektorzy, tak jest generalnie. Ja bym prosił o rozważenie możliwości zmiany tego przepisu w takim kierunku, aby tymi organami były te organy, które są podległe Sejmowi, na przykład prezes NIK czy…

(Głos z sali: Naczelne.)

Nie, nie.

(Przewodniczący Stanisław Piotrowicz: Nie, nie.)

Jeśli zaś chodzi o ewentualne zbieranie sprawozdań, to zgodnie z k.p.a. organem właściwym w tych sprawach jest prezes Rady Ministrów, ale on jest właściwy w sprawach skarg i wniosków. W tej sytuacji należałoby również rozważyć, czy nie należy doprecyzować tej kwestii, tak aby prezes Rady Ministrów miał wprost kompetencje do przygotowania zbiorczego sprawozdania, ale wyłącznie w ramach administracji rządowej. Prezes Rady Ministrów nie będzie przecież zbierał sprawozdań od prezesa NIK czy…

(Senator Leon Kieres: Właśnie.)

Z całą pewnością wymaga to jeszcze rozważenia i analizy.

Dziękuję bardzo za tę cenną wypowiedź, także za tę ze wszech miar słuszną uwagę pana senatora Paszkowskiego.

Jeżeli nie ma więcej uwag, to…

(Głos z sali: Poprawki.)

…poprosiłbym panią mecenas z Biura Legislacyjnego o przedstawienie uwag. Przystąpilibyśmy także do głosowania nad poprawkami, które już zostały przedstawione na piśmie. Czy oprócz tego pani mecenas ma jeszcze jakieś uwagi? Nie.

Wobec tego przystąpimy do głosowania nad poprawkami, których tekst państwo otrzymaliście. Poprawek jest wiele, ale możemy głosować nad nimi w pewnych blokach.

Poproszę bardzo panią mecenas o przedstawienie propozycji.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Ponieważ propozycje poprawek drugiej, piątej, dziewiątej, jedenastej, dwunastej, czternastej, piętnastej i dwudziestej mają na celu wprowadzenie skrótu na określenie podmiotów, do których może być wniesiona petycja, można nad nimi głosować łącznie.

Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania.

(Senator Leon Kieres: …te poprawki? Ktoś musi je przejąć.)

Tak, tak. To ja przejmuję te poprawki, przejmuję te sugestie poprawek i poddaję je pod głosowanie.

Kto z panów senatorów jest za ich przyjęciem? (7)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Jednogłośnie za. Dziękuję bardzo.

Poprawki zostały przyjęte.

Proszę bardzo o przedstawienie kolejnej propozycji.

Kolejna propozycja poprawki to propozycja zawarta w punkcie trzecim. Prowadzi ona do tego, aby adresat petycji, który uznał, że jest niewłaściwy do jej rozpatrzenia, równocześnie z przesłaniem petycji do organu właściwego informował o tym fakcie składającego petycję.

Poprawka wydaje się ze wszech miar uzasadniona.

Przejmuję tą sugestię jako własną poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Proszę o przedstawienie kolejnej propozycji.

Czwarta propozycja poprawki wprowadza regulację określającą sposób postępowania adresata petycji w przypadku, gdy petycja dotyczy kilku spraw podlegających rozpatrzeniu przez różne organy.

Dziękuję.

Przejmuję sugestię jako poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Proszę o kolejną sugestię.

Propozycja poprawki szóstej wprowadza termin, w jakim organ rozpatrujący wzywa składającego petycję do jej uzupełnienia lub wyjaśnienia treści.

Przejmuję sugestię jako poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję bardzo.

Propozycja poprawki siódmej ma na celu wprowadzenie regulacji określającej sposób postępowania w przypadku złożenia petycji, która nie zawiera pewnych informacji, takich jak imię i nazwisko, adres zamieszkania.

Dziękuję.

Przejmuję tę poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję bardzo.

Propozycja poprawki ósmej ma na celu usunięcie niezasadnie powtórzonego przepisu, wskazującego na to, że nie rozpatruje się petycji, której treść mimo wezwania nie została uzupełniona lub wyjaśniona.

Dziękuję bardzo.

Przejmuję te propozycję jako poprawkę własną i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Poprawka została przyjęta.

Propozycja poprawki dziesiątej ma na celu doprecyzowanie, że na stronie internetowej organu rozpatrującego petycję lub urzędu go obsługującego zamieszcza się także informację zawierającą datę wpływu petycji.

Dziękuję bardzo.

Przejmuję tę sugestię jako poprawkę własną.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Poprawka została przyjęta.

Propozycja poprawki trzynastej precyzuje, od jakiego zdarzenia należy liczyć przedłużenie terminu do rozpatrzenia petycji w przypadku wystąpienia okoliczności niezależnych od organu rozpatrującego, a które uniemożliwiają rozpatrzenie petycji w terminie.

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki, którą przejmuję jako własną? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Poprawka została przyjęta.

Propozycja poprawki szesnastej ma na celu doprecyzowanie, że okres oczekiwania na ewentualne dalsze petycje, nie dłuższy niż dwa miesiące, będzie liczony od dnia zamieszczenia na stronie internetowej odpowiedniego ogłoszenia.

Dziękuję.

Przejmuję tę poprawkę.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Poprawka została przyjęta.

Propozycja poprawki siedemnastej prowadzi do tego, że organ rozpatrujący petycję wielokrotną będzie obowiązany do zamieszczenia na swojej stronie internetowej wezwania do uzupełnienia lub wyjaśnienia treści petycji.

Dziękuję bardzo.

Przejmuję tę poprawkę i poddaję ją pod głosowanie

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Poprawka została przyjęta.

Propozycja poprawki osiemnastej. Z uwagi na to, że ewentualna zmiana stanu faktycznego, prawnego, finansowego może stanowić podstawę odmiennego rozstrzygnięcia sprawy, która była przedmiotem już rozpatrzonej petycji, wydaje się zasadne wprowadzenie możliwości, a nie tylko nakazu pozostawienia takiego rodzaju petycji bez rozpatrzenia.

Przejmuję sugestię jako własną poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję.

Poprawka została przyjęta.

Propozycja poprawki dwudziestej pierwszej nakłada na wszystkie podmioty, do których mogą być wnoszone petycje, obowiązek zamieszczania…

(Senator Mieczysław Augustyn: A dwudziesta?)

(Przewodniczący Stanisław Piotrowicz: Dwudziesta pierwsza.)

A, przepraszam.

Propozycja poprawki dwudziestej nakłada obowiązek informowania składającego petycję o poprzednim wyniku rozpatrzeniu petycji. Dotychczasowy przepis przewidywał jedynie taką możliwość, a nie obowiązek.

A która to jest poprawka? Dwudziesta?

(Głos z sali: Dwudziesta.)

Rozpatrujący petycję… Zaraz, to dotyczy art. 14 ust. 2. To jest dwudziesta, a wydaje mi się, że to…

Przepraszam bardzo. Poprawka dwudziesta została przegłosowana w bloku, ponieważ ma ona na celu…

(Przewodniczący Stanisław Piotrowicz: Właśnie. Tak, tak, bo zobaczyłem, że…)

W roboczych materiałach była pomyłka.

(Przewodniczący Stanisław Piotrowicz: Tak, tak, tak.)

Propozycja poprawki dwudziestej pierwszej nakłada na wszystkie podmioty, do których mogą być wnoszone petycje, obowiązek zamieszczania na ich stronach internetowych informacji o złożonych petycjach.

Dziękuję bardzo.

Przejmuję tę sugestię jako własną poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania nad projektem ustawy wraz z przyjętymi poprawkami.

Kto z państwa jest za przyjęciem ustawy wraz…

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Danuta Drypa: Przepraszam bardzo, kolega zauważył, że nad poprawką dziewiętnastą nie przeprowadziliśmy głosowania.)

Dobrze.

Bardzo proszę.

Już, sekundeczkę. Otóż organ, który rozpatrywał petycję, mógł niezwłocznie poinformować o tym, że petycja zostaje pozostawiona bez rozpatrzenia, a teraz…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak, to jest dziewiętnasta.

(Głos z sali: To jest dziewiętnasta.)

To już wszystko.

Tak.

Przystępujemy do głosowania nad ustawą wraz z przyjętymi poprawkami.

(Głos z sali: Jeszcze jedna…)

Jeszcze ta dziewiętnasta. Tak?

Panie Przewodniczący, dla porządku należałoby przeprowadzić nad nią głosowanie. Ja już mówię, skąd wziął się błąd.

(Przewodniczący Stanisław Piotrowicz: Dobrze.)

Ja miałam złą numerację i…

Dobrze, dobrze.

W związku z tym przejmuję tę sugestię jako własną poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję bardzo.

Jeśli chodzi o poprawkę do art. 16, to w tej chwili na pewno nie jesteśmy gotowi. Dopiero podczas posiedzenia plenarnego będziemy mogli to doprecyzować.

Przystępujemy zatem do głosowania nad projektem ustawy wraz z przyjętymi poprawkami.

Kto z państwa jest za przyjęciem projektu ustawy z poprawkami? (7)

Jednogłośnie za. Dziękuję bardzo.

Czy pan senator Leon Kieres będzie sprawozdawcą? Przejawia taką gotowość. Serdecznie za to dziękuje.

Wobec wyczerpania porządku…

(Senator Mieczysław Augustyn: Jeśli mogę słowo…)

Proszę bardzo.

Byłoby nie w porządku, patrzę tu na przedstawicieli Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdybym nie podziękował na forum komisji za duży wkład ministerstwa w kształt tego projektu. Ministerstwo równolegle pracowało nad zmianami w kodeksie postępowania administracyjnego i można powiedzieć, że do tego projektu ogromna część waszego, Drodzy Państwo, dorobku została inkorporowana. Za tę pracę i współpracę bardzo serdecznie chciałbym państwu podziękować.

Bardzo serdecznie wszystkim państwu dziękuję za pracę nad ustawą i za udział w dzisiejszym posiedzeniu.

Zamykam posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Gwoli informacji podam, że o godzinie 13.00 będzie kolejne posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji a także wspólne posiedzenie komisji z Komisją Ustawodawczą, z Komisją Nauki, Edukacji i Sportu oraz z Komisją Rodziny i Polityki Społecznej. Posiedzenie będzie dotyczyło pierwszego czytania projektu ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich.

Dziękuję bardzo.

Uwaga!

Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.