Zapis stenograficzny (2035) ze 102. posiedzenia

Komisji Nauki, Edukacji i Sportu

w dniu 28 lutego 2011 r.

Porządek obrad:

Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk senacki nr 1106, druki sejmowe nr 2215, 2484 i 3391).

Otwieram posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.

Bardzo serdecznie witam panią profesor Barbarę Kudrycką, minister nauki i szkolnictwa wyższego, pana profesora Zbigniewa Marciniaka, wiceministra w resorcie nauki i szkolnictwa wyższego, oraz wszystkich naszych gości, a także panów senatorów.

Proszę państwa, jeśli państwo pozwolą, to przywitam gości, podając tylko nazwy reprezentowanych przez nich instytucji, ponieważ nie zawsze jest wyraźnie napisane imię i nazwisko, a wolałbym jednak niczego nie przekręcić. A zatem witam przedstawicielkę Państwowej Komisji Akredytacyjnej, panią wiceprzewodniczącą NSZZ... I tu już mam kłopot z odczytaniem. Witam przedstawicieli Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność", Ministerstwa Zdrowia oraz rzecznika praw doktorantów Krajowej Reprezentacji Doktorantów. Witam z Ministerstwa Finansów zastępcę dyrektora Departamentu Finansowania Sfery Budżetowej oraz naczelnik wydziału w tymże departamencie. Witam bardzo serdecznie pana profesora Józefa Lubacza, przewodniczącego Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Witam także pana rektora SGSP... oraz z Ministerstwa Obrony Narodowej dyrektora Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego i szefa Zespołu do spraw Nadzoru Uczelni Wojskowych. Witam liczną grupę przedstawicieli Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Witam także przedstawicieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów i Krajowej Reprezentacji Doktorantów. Tu jeszcze mam napisane: PSRT, ale nie potrafię tego... Aha, już wiem. To jest... Niestety, w tej chwili tego nie znajdę.

Przedmiotem naszego dzisiejszego posiedzenia jest rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz zmianie niektórych innych ustaw.

Proszę państwa, do komisji wpłynęło wiele stanowisk w tej sprawie, niektóre opatrzone setkami, a w niektórych przypadkach tysiącami podpisów. Przesłałem do panów senatorów najważniejsze stanowiska za pośrednictwem poczty e-mailowej.

W tej chwili przystąpimy - to będzie pierwsza część posiedzenia - do debaty. W drugiej części posiedzenia nastąpi zgłaszanie poprawek i głosowanie nad nimi. Chciałbym, aby w pierwszej części naszego spotkania pani minister Kudrycka przedstawiła nam zmiany zawarte w ustawie, a potem poproszę naszych gości o krótkie wystąpienia. W związku z tym, że jest wielu gości, propozycji poprawek też może być wiele, Dlatego też będę prosił naszych gości o limitowanie czasu wypowiedzi, w zależności od instytucji będzie to od pięciu do dziesięciu minut. Następnie panowie senatorowie będą mogli zadawać pytania pani minister i panu ministrowi. Potem odbędziemy krótką dyskusję, żeby na koniec przystąpić do zgłaszania poprawek i głosowania nad nimi.

Pani Minister, bardzo proszę.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo Senatorowie! Szanowni Goście!

Po raz kolejny mam zaszczyt prezentować nowelizację ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, więc pozwólcie państwo, że przedstawię to w bardzo dużym skrócie, tym bardziej że w projekcie ustawy znajduje się szczegółowe jej uzasadnienie. W materiale przedstawionym przez senackich legislatorów jest to również bardzo dobrze opisane.

W zasadzie nowelizacja omawianych ustaw ma na celu wprowadzenie takich zmian, aby nasze uczelnie wyższe były bardziej otwarte na potrzeby gospodarki, na globalną naukę i na naukowców z zagranicy oraz aby były bardziej przyjazne dla studentów. Zależy nam również na tym, aby za sprawą odblokowania miejsc na uczelniach uruchomić procedury pozwalające młodym wybitnym i utalentowanym naukowcom na szybszą karierę naukową.

Wszystkie te zmiany, które przyjął rząd, były bardzo skrupulatnie omawiane na posiedzeniach komisji sejmowej. Część poprawek jest dosyć istotna nie tylko ze względu na ich zapis redakcyjny, lecz również zmiany w treści przepisów. Na przykład zmieniono system wprowadzenia zmian dotyczących studiowania na drugim kierunku. My proponowaliśmy, aby drugi kierunek mogli studiować tylko najlepsi studenci pierwszego kierunku, zaliczający się do grona najlepszych studentów. Komisja sejmowa zmieniła to w ten sposób, że zaproponowała, aby każdy student mógł studiować na drugim kierunku, każdy student, który tego pragnie, ale bezpłatne kształcenie przysługiwałoby tym studentom drugiego kierunku, którzy już na drugim kierunku należą do grona najlepszych studentów, kwalifikujących się za swoje osiągnięcia do stypendiów rektora.

Inne wprowadzone zmiany, które są, moim zdaniem, dosyć istotne, dotyczą nie tyle kariery akademickiej, ile realizacji polityki personalnej na uczelniach. Otóż zaproponowaliśmy, aby zlikwidować dotychczasowe stanowiska docentów, ale komisja sejmowa uznała, że osoby zatrudnione już wcześniej na stanowiskach docentów powinny na nich pozostać. I tak też zostało. Proponowaliśmy także, aby osoby mianowane na stanowiska naukowo-dydaktyczne z mocy ustawy zmieniły swój stosunek pracy na stosunek umowny. Komisja sejmowa również to zmieniła. W wyniku tej zmiany wszystkie osoby, które były wcześniej zatrudnione na podstawie mianowania, nie tylko profesorowie, pozostały zatrudnione na tej samej podstawie.

Przyznam, że pracowaliśmy dosyć intensywnie i wiele innych przepisów zostało zmienionych li tylko pod względem technicznym, częściowo merytorycznym. Państwo mieliście możliwość zapoznania się z drukiem sejmowym, więc już nie będę zabierać czasu, ponieważ wiem, że Wysoka Komisja ma po godzinie 18.00 inne zadania. Wolałabym skupić się na odpowiedziach na pytania czy też na pracy nad każdą z proponowanych zmian przez Wysoką Komisję. Dziękuję.

Pani Minister, dziękuję bardzo za przedstawienie ustawy i za zwięzłą wypowiedź.

Proszę państwa, chciałbym jeszcze powitać przedstawicieli Polskiej Akademii Nauk, bo przedtem mi to umknęło, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także Zrzeszenia Studentów Polskich i Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej.

Nie wiem, czy jest potrzeba, żeby teraz zabrali głos przedstawiciele innych ministerstw. Niekoniecznie. Tak? Jeżeli państwo zgłaszają taką potrzebę, to ja oczywiście w tej chwili to zaproponuję. Teraz, tak jak mówiłem, przechodzimy albo do zgłaszania zapytań do pani minister, albo do wystąpień naszych gości. To już pozostawiam państwa decyzji.

Szanowni Państwo, proszę więc o zgłaszanie się do zabrania głosu bądź to w ramach dyskusji, bądź w formie zadania pytania. Wiem, że goście zapowiadali chęć zabrania głosu. Chciałbym, żeby to było jednorazowe zabranie głosu, ale wyczerpujące temat. Otrzymaliśmy od państwa wiele stanowisk z propozycjami zapisów i jeżeli mielibyśmy jakiekolwiek z nich przekazać do dalszego procedowania, to dobrze byłoby, gdybyśmy usłyszeli państwa uzasadnienie. Oczywiście nie musimy tego dzisiaj robić. W środę rozpoczyna się posiedzenie plenarne Senatu, na którym w punkcie pierwszym porządku obrad będzie rozpatrywana ustawa o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw i na którym senatorowie będą mogli zgłaszać poprawki, więc wtedy będzie można jeszcze je uzupełnić. To może byłoby nawet lepsze rozwiązanie, żeby zrobić to w sposób przemyślany, a nie redagować ich pospiesznie w tej chwili. Na pewno po posiedzeniu plenarnym będzie posiedzenie komisji, na którym będziemy mogli jeszcze raz przeanalizować te poprawki.

A zatem proszę o zgłaszanie się do zabrania głosu. Bardzo proszę się przedstawiać...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę nacisnąć...

(Wiceprzewodniczący Regionalnej Sekcji Nauki Regionu Śląsko-Dąbrowskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" Wojciech Pillich: Przycisk?)

Tak, ten największy.

(Głos z sali: Zielony, zielony.)

Dziękuję.

Wojciech Pillich, Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" oraz Regionalna Sekcja Nauki Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ "Solidarność".

Jestem w towarzystwie kolegów z Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" oraz koleżanki z Regionalnej Sekcji Nauki Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ "Solidarność".

Przekazaliśmy jako regionalna sekcja nauki dość rozległą opinię dotyczącą projektu omawianej ustawy. Zwracamy się do Wysokiego Senatu, pana przewodniczącego, panów senatorów, a także pani minister i szanownych gości, aby zastanowili się nad pewnymi konsekwencjami związanymi z wprowadzeniem tej ustawy w taki sposób, w jaki jest to robione. Są pewne zasadnicze kryteria, które powinny regulować również nasze szkolnictwo wyższe. Rząd podpisał w roku 1999 ubiegłego stulecia deklarację bolońską, która do tej pory nie została w kwestii zasadniczej w pełni wprowadzona. Napisaliśmy o tym w naszej opinii w punkcie dotyczącym moralnej i intelektualnej niezależności wszelkiej władzy od władzy polityczno-ekonomicznej szkolnictwa wyższego. Praktycznie objawia się to w wielu punktach, które wymieniliśmy. Wymienię tylko: nadawanie tytułu profesora przez prezydenta Rzeczypospolitej, działanie Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów przy prezesie Rady Ministrów jako organu centralnego administracji rządowej, powoływanie przewodniczącego Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów. Dotyczy to także Państwowej Komisji Akredytacyjnej. W tych przypadkach możemy mówić o takim związku.

Drugim dokumentem regulującym w strukturach europejskich stosunki w szkolnictwie wyższym jest rekomendacja Komisji Wspólnot Europejskich. Wiele punktów tej rekomendacji nie jest przestrzeganych i zostały one wymienione w naszej opinii. Są to: stabilny system rozwoju kariery na wszystkich jej etapach... w skali międzynarodowej procedury, uznanie wszystkich naukowców za profesjonalistów, również tych po doktoracie, stabilne warunki zatrudnienia i wiele innych punktów. To są nasze zastrzeżenia. Ta ustawa nie wykorzystuje okazji, którą przedstawiałaby duża nowelizacja, żeby unormować ustawę w sposób, nazwijmy to, trochę europejski, bo nie całkiem, to znaczy w sposób zbliżony bardziej do procedur istniejących w innych państwach Unii Europejskiej. Jest to podstawa do opracowania na nowo ustawy i uwzględnienia również tych aspektów. To pierwsza sprawa.

Kolejny punkt, który nakazywałby poprawność procedowania, to zapoznanie się z rozporządzeniami wykonawczymi. Obecnie mamy pięćdziesiąt takich rozporządzeń, które przytoczyłem w materiale w załączniku. Za pomocą tych rozporządzeń można zmienić wymowę ustawy. Notabene znacznie mniej ich było w poprzednich ustawach. A więc to też stoi trochę w sprzeczności z autonomią oraz sterowaniem przez rząd szkolnictwem wyższym.

Mamy wiele uwag do poszczególnych artykułów ustawy. Znajdują się one w kolejnej części naszej opinii. Dotyczą one między innymi zachowania praw nabytych. Pani minister już częściowo wspomniała o spełnieniu tych postulatów, ale mamy w zanadrzu wiele większych. Zarówno pani minister, jak i nam wszystkim od początku... bo Krajowa Sekcja Nauki angażuje się od lat do tego stopnia, że przygotowała projekt ustawy i wspólnie z posłami dwukrotnie wprowadzała go pod obrady Sejmu. Widać więc, że angażujemy się w działania prowadzące do zmian strukturalnych w szkolnictwie wyższym. Angażujemy się w proces zmierzający do poprawy jakości nauczania, która jest uzależniona od postawy etycznej pracowników. Mieliśmy konkretną propozycję w tej kwestii, żeby rozszerzyć ten punkt... W środowisku występują patologie związane z nadużyciem praw autorskich. Chcielibyśmy również wprowadzić normy etyczne do tego punktu w tym zakresie. Konkretne zapisy znajdują się w naszej opinii, ale nie będę ich teraz odczytywał.

Chodzi również o to, aby można było rozwiązać stosunek pracy na okresy będące wielokrotnością pełnego semestru, ponieważ spotykamy się w naszej pracy związkowej z przypadkami, że zatrudnia się nauczycieli akademickich na dziesięć miesięcy. To już jest praktyczny, po prostu czysty wymiar naszych obserwacji, jak jest realizowane prawo.

Skracam swoje wystąpienie. Opinia liczy dwadzieścia punktów. Może panowie senatorowie już zapoznali się z nimi, więc wspomnę tylko od tych najważniejszych.

I tak, dokonywanie oceny placówki naukowej za okres dwóch lat jest nie do przyjęcia. Metodyka pracy w szkolnictwie wyższym nie pozwala na to, aby co dwa lata dokonywać rzeczowej, rozsądnej oceny placówek naukowych. Postuluję, aby zachować obecnie funkcjonujący czteroletni okres między kolejnymi ocenami oraz aby nie można było zwolnić pracownika naukowego po otrzymaniu przez niego jednej oceny negatywnej.

Kolejna sprawa to zgoda organu kolegialnego na zwolnienie pracownika. Zapis powinien uwzględniać nie tylko opinię, lecz również zgodę organu kolegialnego, który jest najbliżej pracownika i w związku z tym może go sprawiedliwie ocenić. Na podstawie naszej praktyki i doświadczeń związkowych uważamy, że pozostawienie opinii tylko rektorowi nie grozi nadużywaniem prawa.

Jako pracownicy prowadzący normalną działalność naukową w pełnym wymiarze nie mamy również stabilności warunków zatrudnienia. Osobiście korzystałem tylko z delegacji na zebrania związkowe, innych zwolnień nie miałem, i tak wszyscy koledzy działają. Chodzi o to, aby oprócz tego, że będzie przestrzegany kodeks pracy, była także przestrzegana ustawa o związkach zawodowych. Dzięki temu osoby, które w pewnym sensie, nawet dużym, wolny czas poświęcają działalności związkowej, będą również należycie chronione.

Kolejne kwestia jest związana z tym, że zmniejsza się liczba studentów. Czy nie wrócić zatem do poprzedniego wymiaru dwustu dziesięciu godzin i trzystu trzydziestu godzin dla pracowników naukowo-dydaktycznych i pracowników dydaktycznych? Raczej powinniśmy próbować zatrudniać więcej osób, a nie eliminować ze sfery szkolnictwa wyższego kolejne osoby w związku z tymi limitami godzin dydaktycznych. W tym aspekcie mieści się również uczynienie jednakowego pułapu ponadwymiarowych godzin dydaktycznych dla wszystkich pracowników, czyli jedna czwarta tych godzin, a nie połowa dla pracowników dydaktycznych.

Następna sprawa. Wieloetatowość jest oczywiście uzasadniona, ale powinna być rekompensowana zmianami wynagrodzenia pracowników. W związku z tym projekt dotyczący taryfikatora przedłożony komisji sejmowej przez Klub Poselski Sojuszu Lewicy Demokratycznej powinien być ponownie rozpatrzony.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Prosiłbym już o konkludowanie.)

Takim najważniejszym kryterium poprawności działania oprócz kwestii finansowych są poprawne warunki działalności pracownika naukowego. Oceniamy, że tę ścieżkę kariery akademickiej, którą otworzyła pani minister, należałoby jeszcze uzupełnić. Otóż żeby promotorstwo rozprawy doktorskiej, po jej pomyślnym zakończeniu, było uznawane również za osiągnięcie odpowiadające uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego. Oczywiście to będzie wymagało zmiany artykułu dotyczącego upoważnienia doktora do prowadzenia rozprawy habilitacyjnej po uznaniu jego kwalifikacji przez radę jednostki, w której jest zatrudniony.

Reasumując, prosimy o uwzględnienie naszych uwag mających na celu zachowanie istniejących uprawnień pracowniczych i umożliwienie postępu rozwoju naukowego, o którym jest mowa w rekomendacji Komisji Wspólnot Europejskich. Dziękuję za udzielenie głosu.

Bardzo dziękuję za wypowiedź i za przestrzeganie limitu czasu.

Kto z państwa chciałby zabrać głos?

Bardzo proszę.

Proszę się przedstawić.

Kinga Kurowska, przewodnicząca Krajowej Reprezentacji Doktorantów.

Na wstępie chciałabym podkreślić, że omawiana nowelizowana ustawa jest bardzo prodoktorancka. Wśród wielu zmian warto podkreślić dopracowanie systemu finansowania i pomocy socjalnej dla doktorantów. W przypadku przydzielania pomocy materialnej stypendium doktoranckie nie będzie już wliczane, jak większość innych stypendiów, do dochodu. Z kolei dotacja przeznaczona na pomoc materialną dla doktorantów nie będzie mogła być niższa niż proporcja liczby doktorantów do liczby studentów w danej uczelni oraz nie będzie mogła być większa niż 6%. Obecnie górny próg wynosi jedynie 3%. Został również zniesiony odgórny parytet dzielący fundusz pomocy materialnej pomiędzy stypendia naukowe a socjalne, co pozwoli na efektywniejsze wykorzystywanie środków w zależności od sytuacji panującej na poszczególnych uczelniach.

Istotnym novum będzie dotacja projakościowa do stypendiów doktoranckich dla 30% najlepszych doktorantów w danej uczelni. Rozszerzeniu ulegnie też katalog form opracowania wyników badań doktorskich o między innymi spójny tematycznie zbiór artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych czy samodzielny fragment opublikowany w pracy zbiorowej.

Nowelizacja rozwiewa wątpliwości co do możliwości sporządzenia i obrony dysertacji w języku obcym. Ponadto szkoły wyższe i jednostki naukowe, w tym zagraniczne, będą mogły wspólnie przeprowadzać przewody doktorskie, a to powinno nie tylko ułatwić współpracę międzynarodową, lecz także przyczynić się do podniesienia jakości prac doktorskich. Wreszcie także doktoranci instytutów naukowych, w tym Polskiej Akademii Nauk, uzyskają prawa takie jak uczestnicy studiów doktoranckich w uczelniach.

Krajowa Reprezentacja Doktorantów wyraża zadowolenie z kierunku obranych zmian w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i pozostałych nowelizowanych ustawach w zakresie zapisów dotyczących doktorantów. Pozostaje nam mieć nadzieję, że również inne przepisy zaczną sprzyjać młodym naukowcom.

Jedną z najbardziej palących spraw pozostaje brak zniżek dla doktorantów na przejazdy PKP czy PKS. Jest to kwestia o tyle istotna, że ze zniżek tych mogą korzystać przede wszystkim studenci, którym ostatnio zwiększono zniżki, a także nauczyciele akademiccy. W ustawie budżetowej na rok 2011 dofinansowanie krajowych przewozów pasażerskich wyniosło 380 milionów zł. Podniesienie ulgi dla studentów do 51% to koszt rzędu 75 milionów zł, a cały koszt ulgi dla studentów wyniósł 273 miliony zł. Koszt wprowadzenia ulgi dla doktorantów wyniósłby zaledwie 5 milionów zł, co stanowi 1,4% całego dofinansowania krajowych przewozów regionalnych.

Fakt braku zniżek dla doktorantów i wyłączeniu ich jako jedynej grupy akademickiej z grupy objętej ulgami zauważyli jakiś czas temu również państwo senatorowie w projekcie ustawy z dnia 29 marca 2010 r. o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, inicjatywy podjętej przez Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, a zawartej w druku nr 839. Właśnie w art. 4 omawianego rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw jest nowelizowany zarówno art. 4, jak i art. 5 ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. W związku z tym zwracamy się z prośbą do państwa senatorów o uwzględnienie doktorantów w tej ustawie i umożliwienie im uzyskiwania ulg na przejazdy PKP. Dziękuję bardzo.

Bardzo dziękuję.

Bardzo proszę o przedstawienie się i o zabranie głosu...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak, do pani mówię.

Wielce Szanowny Panie Przewodniczący! Szanowna Pani Minister! Wysoka Komisjo!

Państwowa Komisja Akredytacyjna z satysfakcją dostrzega bardzo wiele zapisów, które rolę Państwowej Komisji Akredytacyjnej ustawiają we właściwym wymiarze w świetle europejskich standardów działalności komisji akredytacyjnych. Dlatego też nie zabiorę Wysokiej Komisji zbyt wiele czasu.

Interesuje nas wprowadzenie jeszcze trzech strategicznych poprawek porządkujących naszą pracę, ale chcę powiedzieć, że wprowadzenie Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego, które dają znakomitą autonomię uczelniom wyższym, stanowi ogromne wyzwanie dla Państwowej Komisji Akredytacyjnej. I aby to wyzwanie było pomyślnie zrealizowane, pozwoliliśmy sobie jeszcze prosić o uwzględnienie trzech strategicznych poprawek.

Chcę docenić szczególnie to, że Państwowa Komisja Akredytacyjna znalazła się w tej ustawie jako instytucja niezależna. Nie będę tego rozwijała, ale wiem, że niektóre poprawki sugerują, aby Państwowa Komisja Akredytacyjna zmieniła swój status. Wydaje mi się, że ta niezależność jest nie tylko gwarancją działalności Państwowej Komisji Akredytacyjnej, lecz przede wszystkim jest pewnym gwarantem dla całego szkolnictwa wyższego w Polsce, że dyplomy naszych studentów będą mogły być uznawane w Europie bez żadnych przeszkód. Otóż Państwowa Komisja Akredytacyjna jest członkiem internetowej platformy EQAR, a więc członkiem europejskiego rejestru niezależnych instytucji akredytacyjnych, oraz członkiem instytucji ENQA, czyli stowarzyszenia instytucji akredytujących. W związku z tym, że teraz dyplomy będą tylko dyplomami uczelnianymi, a nie dyplomami państwowymi to potwierdzenie jakości kształcenia przez instytucję, która jest w EQAR, która jest w niezależnym rejestrze instytucji akredytujących, będzie znakomitym potwierdzeniem jakości kształcenia dla każdego absolwenta. Stąd też to usytuowanie nas jako właśnie niezależnej instytucji jest bardzo właściwe.

Argumenty, jakie słyszymy, że na przykład Państwowa Komisja Akredytacyjna nie podlega żadnym ocenom i że takie właśnie jej usytuowanie jako instytucji o charakterze administracyjnym dałoby tę ocenę, zupełnie mijają się z prawdą, ponieważ my jesteśmy cyklicznie oceniani przez niezależne instytucje akredytujące w Europie. Co pięć lat musimy podlegać takiej akredytacji. A poza tym żadne sądy nie uznają w ogóle argumentacji merytorycznej, tylko są to zawsze administracyjne oceny. I kiedy ta uchwała jest w jakimś sensie również zaskarżana przez uczelnie wyższe, wtedy Państwowa Komisja Akredytacyjna musi przedstawić wszystkie argumenty, a więc taka ocena jest absolutnie zawsze realizowana. Jesteśmy oceniani również przez Najwyższą Izbę Kontroli. Wspomniałam o tych argumentach, bo wiem, że przedstawiciele niektórych uczelni wyższych uważają, że usytuowanie Państwowej Komisji Akredytacyjnej powinno być inne.

Chciałabym jeszcze raz wyrazić wielką satysfakcję z tego, że jesteśmy postrzegani jako instytucja niezależna, a o naszych trzech poprawkach będę mówiła wtedy, kiedy będzie na to czas. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, jeszcze takie dwie uwagi porządkowe.

Czy wszystkie osoby wpisały się na listę obecności? Jeśli ktoś tego jeszcze nie zrobił, proszę tutaj podejść i to uzupełnić. To pierwsza uwaga.

Sprawa druga. Czy mamy na sali lobbystów? Jeżeli tak, to wymaga to odnotowania. Nie wiem, czy są takie osoby. Jeżeli są, to proszę o podniesienie ręki. Nie ma takich osób.

(Głos z sali: Związek zawodowy to jest lobbing czy...)

Nie, nie. To jest ustawowo zdefiniowane i to jest zupełnie co innego.

Ponieważ były takie zapytania przed posiedzeniem komisji, stąd czuję się w obowiązku.

Proszę państwa, kontynuujemy naszą dyskusję.

Kto jeszcze z państwa chciałby zabrać głos?

Proszę o przedstawienie się i przestrzeganie limitu czasu.

Bardzo proszę.

Witam bardzo serdecznie.

Dominika Kita, Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej.

My jako parlament studentów chcielibyśmy państwa senatorów prosić o rozważenie jeszcze kilku poprawek bardzo istotnych dla środowiska studenckiego. Pozwolę sobie króciutko je przytoczyć, a szczegółowy dokument przekażę państwu na piśmie.

Pierwsza kwestia dotyczy zmiany w art. 167 ustawy. Zmiana ta umożliwi zachowanie statusu studenta w okresie przypadającym między zakończeniem studiów pierwszego stopnia a rozpoczęciem studiów drugiego stopnia. Zapis ten jest bardzo istotny, ponieważ regulacja ta niewątpliwie nam potrzebna precyzuje moment utraty statusu studenta i wywołuje także skutki prawne, które są związane z wieloma praktycznymi kwestiami związanymi ze studiowaniem. Ukończenie studiów rodzi skutek prawny w postaci chociażby praw związanych ze statusem studenta, takich jak prawo do ulg ustawowych, ulg na przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego, co już zostało uregulowane, a także pomocy materialnej, zrzeszania się w organizacjach studenckich, kołach naukowych czy też działania w organach samorządu studenckiego, co jest dla nas bardzo istotne.

Inną bardzo istotną poprawką jest likwidacja bariery sztucznego przywiązania studenta do uczelni. Chodzi o wykreślenie z art. 171 ustawy słów "jeżeli student wypełnił wszystkie obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących w uczelni, którą opuszcza". Obecny przepis w radykalny sposób ogranicza mobilność studentów. Z analizy skarg wpływających do rzecznika praw studentów wynika, że uczelnie, powołując się na wspomniany właśnie przepis, coraz częściej uniemożliwiają studentom odebranie świadectwa maturalnego, zaświadczeń o zaliczeniu przedmiotów, dokumentów potwierdzających przebieg studiów i posiadane certyfikaty językowe. Dlatego chcielibyśmy prosić, tym bardziej że wprowadzamy już w tej chwili umowy student - uczelnia na wszystkich typach studiów, o to, aby rzeczywiście ten fragment wykreślić z art. 171 ustawy.

Kolejną kwestią jest uposażenie komisji stypendialnych w uczelniach w dodatkowe narzędzie w postaci możliwości pobierania od studenta zaświadczenia z MOPS czy GOPS o rzeczywistej sytuacji materialnej studenta. Niestety, obecnie w komisji stypendialnej nie mamy takiej możliwości, chociaż student przedstawia zaświadczenia o bardzo niskich dochodach. Wiemy bowiem, że czasem ten rzeczywisty stan materialny jest ewidentnie dużo wyższy, ale nie mamy możliwości uwzględniać tego w naszych opiniach, kiedy wydajemy decyzję.

I jeszcze jedna bardzo ważna kwestia, na którą chciałabym zwrócić uwagę, to brak w przepisach końcowych zapisu dotyczącego vacatio legis dla przepisu dotyczącego stypendium rektora. Chcielibyśmy prosić, aby vacatio legis dla tego przepisu trwało do 2012 r. Pamiętajmy o tym, że studenci, którzy pracują na to stypendium o charakterze naukowym, już dziś pracują na stypendium, które będą otrzymywać od najbliższego semestru. Jeżeli nie będą mieć czasu na przygotowywanie się do obowiązywania nowych kryteriów, już w czerwcu zostaną nimi zaskoczeni, a przecież dziś nie mają możliwości przygotowania się do tych nowych kryteriów. Dziękuję bardzo.

Bardzo dziękuję.

Proszę państwa, tak naradzamy się z panem senatorem Góreckim, ponieważ sytuacja jest taka, że poprawki mogą zgłaszać tylko senatorowie. W związku z tym wszystkie osoby zabierające głos i mówiące o tych poprawkach powinny, czy to w trakcie przerwy w obradach komisji, czy po posiedzeniu komisji, zadbać o to, ażeby ewentualnie przekazać je senatorom, żeby ci z kolei mogli zgłosić te poprawki, jeśli oczywiście uznają je za zasadne. To nie jest tak, że musimy uznać wszystkie państwa poprawki i przyjąć je jako własne, bo troszkę inna jest nasza rola.

Przed chwilą pani mówiła o tym okresie studenckim między zakończeniem studiów pierwszego stopnia a rozpoczęciem studiów drugiego stopnia. Ja pozwolę sobie na taki komentarz w tej sprawie. Zresztą już sama osoba autora... Opowiedział mi tę historię pan senator Rocki, który poza tym, że jest przewodniczącym Państwowej Komisji Akredytacyjnej jest też prezesem AZS. Otóż zdarzył się taki przypadek, że wysokie miejsce w zawodach zajęła pani, która, jak się okazało po dokładnym zbadaniu dat, brała udział w mistrzostwach, kiedy już skończyła pierwszy stopień studiów, a jeszcze nie zaczęła drugiego stopnia studiów. I zakwestionowano to, ponieważ zawody były studenckie, więc ona nie mogła zdobyć tego medalu, a więc widać, że to jest rzeczywisty problem. Domyślam się, że nie w każdym przypadku tak oczywisty i prosty do rozwiązania.

Pan profesor Lubacz się zgłasza.

Bardzo proszę, Panie Profesorze.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Chciałbym z pewną satysfakcją odnotować, iż od czasu, kiedy została przedstawiona pierwsza wersja tej nowelizacji, udało się bardzo wiele spraw w toku prac nad tą ustawą w konsultacji z przedstawicielami ministerstwa, ale także w parlamencie uwzględnić. Uważam, że najważniejsze sprawy, które są niezwykle istotne dla całości tej ustawy, są związane z Krajowymi Ramami Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego, a także z rolą i usytuowaniem Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, która ma być ukonstytuowana. Oczywiście nie wszystkie postulaty Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego zostały uwzględnione. Nie będę mówił o wszystkich, ale muszę powiedzieć o dwóch.

Pierwsza kwestia to płace podnoszone nie tylko przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego, lecz również przez wiele innych ciał.

Druga kwestia, której nie udało się uzgodnić, to jest kwestia utrzymania stanowiska docenta. Ono w tej chwili funkcjonuje i zdaniem rady jest bardzo ważne dla funkcjonowania i podnoszenia jakości kształcenia.

To tyle, jeśli chodzi o ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Jeśli chodzi o ustawę o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, to Rada Główna Szkolnictwa Wyższego była dość sceptycznie nastawiona do całości tej legislacji. W opinii rady ta ustawa ani nie uprości, ani nie skróci ścieżki awansów naukowych. Na szczęście wprowadzono dwuletnie vacatio legis w tej sprawie, w związku z tym będzie można, że tak powiem, przećwiczyć funkcjonowanie tego prawa. Niemniej jednak można mieć wątpliwość, czy rzeczywiście takie rozwiązanie jest racjonalne, biorąc pod uwagę, że w dość powszechnym przekonaniu stopień naukowy doktora habilitowanego prędzej czy później zniknie z prawodawstwa polskiego. Uwagi szczegółowe wniosę we właściwym czasie. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z gości chciałby jeszcze zabrać głos?

Bardzo proszę.

Magda Ziółkowska, Niezależne Zrzeszenie Studentów.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

W imieniu Niezależnego Zrzeszenia Studentów informuję, że oczywiście przekażemy odpowiednie materiały. Teraz chciałabym podkreślić kilka najważniejszych aspektów, które jeszcze powinny zostać doprecyzowane w ramach prac nad niniejszą nowelizacją.

Otóż pierwszym poważnym kryterium jest dookreślenie kryteriów przyznawania stypendium rektora dla studentów, a także dookreślenie, w szczególności w kontekście przyznawania 10% studentów uczelni, gdzie procent ten powinien zostać zamieniony na 10% liczby studentów każdego kierunku studiów prowadzonego w uczelni, tak aby umożliwić równy dostęp studentów poszczególnych kierunków studiów do stypendium rektora dla najlepszych studentów.

Ważna jest również potrzeba podwyższenia limitu punktów ECTS z trzydziestu do sześćdziesięciu, a także kwestia wzoru umowy zawieranej między uczelnią a studentem. Umowa ta powinna być przyjmowana po uwzględnieniu opinii uczelnianego organu samorządu.

Poza poprawkami studenckimi w opinii Niezależnego Zrzeszenia Studentów znajduje się również kilka uwag ogólnych. Jedną z najważniejszych, jaką chciałabym teraz przytoczyć, jest uwaga odnosząca się do zmiany przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych. Otóż na posiedzeniu komisji sejmowej został wykreślony punkt a propos niestosowania ustawy do uczelni wyższych. W związku z tym, że wprowadzenie tego zapisu nie było możliwe ważne jest, aby Wysoka Komisja pochyliła się nad problemem podwyższenia progu zamówień publicznych dla uczelni wyższych ze względu na oczywiste ograniczanie procedurami chociażby rozwoju badań naukowych, zakupów aparaturowych i zakupów służących po prostu funkcjonowaniu uczelni. Dziękuję państwu.

Bardzo dziękuję.

Bardzo proszę.

Paweł Pachuta, rzecznik praw doktorantów.

Zgodnie z prośbą pana przewodniczącego postaram się mówić maksymalnie krótko, na ile to będzie możliwe. Chciałbym wskazać kilka kwestii, na które zwróciłem uwagę po dokładnym przeczytaniu nowelizacji.

Pierwsza kwestia dotyczy art. 179 ustawy, w którym mamy katalog dochodów niewliczanych do dochodu uprawniającego do świadczeń. I o ile na przykład stypendia dla studentów za wyniki w nauce przyznawane przez firmy niewliczane są do dochodu, o tyle analogiczne stypendia dla doktorantów z art. 199b są wliczane. I tu prosilibyśmy o rozważenie przez państwa senatorów dołączenia do tego katalogu analogicznie, jak to ma miejsce w przypadku studentów, również tych stypendiów dla doktorantów.

Druga kwestia wiąże się z tym samym przepisem i wątpliwościami, które mogą się później pojawić w praktyce w interpretacji tego przepisu. Co prawda stypendium doktoranckie nie jest wliczane do dochodu - po raz kolejny dziękujemy za uwzględnienie naszego wniosku - ale nie jest jasno doprecyzowane, czy w związku z tym nie jest wliczany również dodatek do stypendium doktoranckiego, chociaż wydawałoby się to oczywiste. Ale żeby usunąć wątpliwość interpretacyjną, warto byłoby to doprecyzować.

Trzecia kwestia dotyczy już spraw pracowniczych. Otóż na etapie prac w komisji sejmowej zrezygnowano z wniosku z przedłożenia rządowego, dotyczącego określania przez ministra tylko minimalnych stawek wynagrodzenia, i powrócono w ogóle do pierwotnego brzmienia, czyli określania w rozporządzeniu zarówno minimalnej, jak i maksymalnej stawki wynagrodzenia, i tym samym zaproponowano nowe brzmienie art. 151 ust. 8. Przekładając z języka prawniczego na nasz, dotychczas ustawa mówiła, że Senat uczelni, posiadając na to środki ze źródeł innych niż dotacje, może przeznaczyć środki na zwiększenie wynagrodzeń na uczelniach, w tym również ponad wysokość określoną w rozporządzeniu. W związku z tym, że Sejm powrócił do pierwotnego brzmienia zapisu, nie pojawia się w znowelizowanym art. 151 ust. 8 sformułowanie "w tym także ponad wysokość ustaloną na podstawie rozporządzenia". I być może warto rozważyć tę kwestię.

Czwarta wątpliwość, która się nasuwa - zdaje się, że jest ona podnoszona również przez senackich legislatorów - dotyczy wypowiadania umów o pracę nauczycielom zatrudnionym w ramach stosunku pracy. O ile w przypadku nauczyciela mianowanego wynika wprost z nowelizacji, że w przypadku uzyskania dwóch negatywnych ocen rektor ma obowiązek rozwiązać stosunek pracy, o tyle w przypadku nauczyciela zatrudnionego na podstawie umowy o pracę taki obowiązek nie został w ustawie wprost wskazany.

I ostatnia kwestia, podniesiona przez Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich, nad którą prosiłbym, żeby państwo senatorowie ewentualnie również się pochylili, dotyczy słusznie wprowadzonej zasady otwartych konkursów na stanowiska w uczelniach. KRASP jednak wnosi, aby te konkursy nie dotyczyły sytuacji, kiedy ktoś w związku z uzyskaniem uprawnień emerytalnych przechodzi na emeryturę i który jeszcze przez pięć lat, załóżmy, jest zatrudniony w uczelni macierzystej. Mówiąc innymi słowy, bez wprowadzenia takiego wyjątku oznaczałoby to, że osoba, która przeszła na emeryturę w wieku sześćdziesięciu pięciu lat, żeby nabyć prawo emerytalne, musiałaby ponownie stawać do konkursu, aby być zatrudniona ponownie w uczelni, załóżmy, do ukończenia siedemdziesiątego roku życia. I to są te elementy, na które chciałbym zwrócić uwagę. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Jak rozumiem, jeszcze, tak?

Bardzo proszę.

Dziękuję bardzo.

Andrzej Pfitzner, Krajowa Sekcja Nauki...

Chciałbym powiedzieć...

(Głos z sali: NSZZ "Solidarność".)

Właśnie, NSZZ "Solidarność".

...parę uwag ogólnych. Później będzie czas na uwagi szczegółowe.

Jeśli chodzi o elementy pozytywne związane z tą ustawą, to właściwie większość z nich została już wymieniona. Rzeczywiście uczelnie uzyskują większą samodzielność w kształtowaniu programów studiów. Wprawdzie w niektórych środowiskach jest to kwestionowane. Niemniej jednak jest to bezpośrednia konsekwencja naszych decyzji dotyczących udziału w procesie bolońskim i jest to szansa pozytywnego wykorzystania nowych zapisów ustawowych. Jak będzie, to się dopiero okaże. To pierwsza kwestia.

Drugi element dotyczy, o czym była mowa, przyznania pewnego uprawnienia doktorantom, otwarcia troszeczkę szerzej okna, jeśli chodzi o zwiększenie wysokości stypendiów doktoranckich.

I trzeci element, który uważamy za pozytywny, dotyczy tego, że ustawa obliguje uczelnie do sformułowania konkretnych regulaminów odnoszących się do kwestii ochrony własności intelektualnej, a także komercjalizacji badań naukowych.

Odnosimy się niestety negatywnie do ogólnie rozumianych pozostałych zmian i - jeżeli można to tak nazwać - filozofii tej ustawy. Przede wszystkim w naszym przekonaniu w odróżnieniu od stanowiska ministerstwa główną barierą, główną przeszkodą w rozwoju szkolnictwa wyższego i nauki w Polsce jest podtrzymywanie polityki oszczędzania na tej dziedzinie życia. Można oczywiście podpierać się liczbami. Posiadam takie dane, ale nie będę w tej chwili ich wszystkich przytaczał. W każdym razie w zależności od tego, które zagadnienie szczegółowe rozpatrujemy, poziom finansowania u nas szkolnictwa wyższego i nauki jest od kilku do kilkudziesięciu razy niższy niż w krajach, z którymi chcielibyśmy się porównywać i z którymi nasza nauka i nasze szkolnictwo wyższe ma konkurować. Oczywiście nasz kraj jest na dorobku, w związku z tym można powiedzieć, żebyśmy nie patrzyli na to kwotowo, tylko w procentach PKB, bo to świadczy o polityce państwa. I tu niestety również wypadamy źle, zarówno jeśli chodzi o szkolnictwo wyższe, bo to jest mniej więcej dwie trzecie średniej europejskiej, jak i jeśli chodzi o naukę, bo to jest kilka razy mniej. A trzeba pamiętać, że jest to zasada naczyń połączonych. I jeśli mówimy o kadrze i jakości kadry uczelni, to przede wszystkim oceniana jest ona z efektów badań naukowych. Mówiąc innymi słowy, warunki pracy i płacy są decydujące i istotne nie tylko dla rozwoju kadry i efektów jakości kształcenia oraz efektów badań naukowych, lecz również dla pozyskiwania najlepszych z najlepszych, bo o to nam chodzi. Młodzi ludzie, planując swoją przyszłość, patrzą na pracę w uczelniach czy instytutach badawczych w konkurencji z innymi działami gospodarki.

Przejdę teraz do omówienia troszeczkę konkretniejszych spraw. W tym wszystkim mieszczą się wynagrodzenia. Młodzi ludzie patrzą na to, jak to jest z wynagrodzeniami, co ich czeka i jak będzie wyglądać ich kariera naukowa. Pani minister była uprzejma sformułować plus tej ustawy, że ta ustawa odblokowuje miejsca na uczelniach, a robi to po prostu, powiedzmy to sobie wyraźnie, usuwając część kadry po to, żeby młodzi mogli się rozwijać, żeby im zwolnić miejsce. Być może jako profesor Politechniki Warszawskiej, a więc uczelni technicznej mam spaczone podejście. Otóż z obserwacji w moim środowisku wynika, że problem nie tkwi w tym, że starzy adiunkci czy starzy profesorowie blokują miejsce i następuje starzenie się kadry i problem nie tkwi w procedurach, tylko właśnie w tym, że my mamy za mało chętnych zarówno bezpośrednio do pracy w charakterze asystentów, jak i pośrednio poprzez studia doktoranckie. To jest poważna bariera i trzeba zastanowić się nad tym, jak ją znieść. Niestety w większości przypadków dochodzimy do problemów finansowych.

Jeśli chodzi o wynagrodzenia pracowników, to ja w stosownym czasie będę chciał wrócić do już wspominanego art. 151, ponieważ to, co się dzieje obecnie w sprawie zamrożenia kwoty odniesienia wynagrodzeń, tak zwanej kwoty bazowej, jest sprzeczne z intencjami ustawy z 2001 r., która ustalała relacje wynagrodzeń nauczycieli akademickich w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Jeśli chodzi o finanse, to mój zarzut wobec ustawy jest taki, że to jest zła ustawa ze względu na zaniechanie.

Są też w tej ustawie zapisy, które uważamy za wybitnie szkodliwe. A są to zapisy dotyczące destabilizacji pracowników uczelni publicznych, ponieważ część tych rygorystycznych zapisów dotyczy uczelni publicznych. To są art. 110-129, w tym obniżenie statusu nauczyciela akademickiego. To pierwsza szkodliwa sprawa.

Drugi element szkodliwy to kwestia praw nabytych. Ochronie praw nabytych, co do której - przynajmniej tak wydawało mi się - w komisji sejmowej było pełne porozumienie, również z ministerstwem, ma służyć art. 22. Otóż obecny zapis jest niejednoznaczny interpretacyjnie. I jeśli państwo pozwolą, to w odpowiednim momencie też chciałbym do tego wrócić. Dziękuję bardzo.

Bardzo dziękuję.

Czy ktoś z naszych gości chciałby jeszcze zabrać głos?

Panów senatorów zapraszam do zadawania pytań, zabierania głosu w dyskusji. Tak jeszcze rozglądam się po sali, bo jeszcze rano taką miałem emocjonującą rozmowę z panem z Inicjatywy Obywatelskiej Instytutów Polskiej Akademii Nauk, który obiecał, że będzie, ale nie widzę, żeby był.

(Głos z sali: Jest dyrektor.)

Proszę państwa, przechodząc do dyskusji i do pytań, chciałbym zadać, to jest dość rozległa nowelizacja, dwa pytania, bo nie jestem pewien, czy dobrze zrozumiałem.

Pierwsze pytanie. Jeśli chodzi o rekrutację w zamiejscowych ośrodkach dydaktycznych, to czy ona, de facto już się rozpoczęła, dotyczy roku akademickiego rozpoczynającego się 1 października 2011 r., czy ona będzie jeszcze według... no, w tych istniejących ośrodkach?

Drugie pytanie jest o vacatio legis, jeśli chodzi o pierwszy etat rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej. Czy vacatio legis to jest sześć lat? Bo tego też jakby nie doczytałem.

Trzecia kwestia, o której chciałbym powiedzieć, to już nie jest pytanie, tylko jakby konkretna uwaga i zapewne zaproponuję poprawkę, jeśli ktoś inny tego nie zrobi. Dotyczy ona składu senatu uczelni. Otóż jest zapis w stosownym artykule, że członkowie senatu mogą w nim zasiadać tylko przez dwie kolejne kadencje, o ile nie pełnią funkcji, które powodują, że znajdują się w tym senacie z urzędu. Otóż muszę powiedzieć, że jeśli chodzi o wielkie uczelnie, tak jak Uniwersytet Warszawski czy Akademia Górniczo-Hutnicza, to nie stanowi to problemu. Jeśli chodzi o uczelnie średnie, obawiam się, że to nie jest tak, że każdy pracownik samodzielny ma predyspozycje, żeby w tym senacie się znaleźć. Być może dotyczy to też doktorów i magistrów, dlatego w tych uczelniach średnich może być kłopot, żeby to były te najlepsze osoby, które tam powinny być. Sytuacja zupełnie dramatyczna jest w uczelniach małych, w których, tak może się okazać, wielkość senatu pokrywa się z liczbą osób, które tam są. I pytanie: czy to jest rzeczywiście dobra propozycja. To tylko te trzy sprawy szczegółowe z mojej strony.

Bardzo proszę, pan senator Górecki.

Panie Przewodniczący! Pani Minister! Szanowni Państwo!

Chcę powiedzieć, że dość dużo studiowałem i dużo pracowałem nad materiałami związanymi z tą ustawą. Nie chcę się chwalić, ale jestem rektorem z dziewięcioletnim stażem i mam pewne doświadczenie związane z zarządzaniem uczelnią i dlatego odczuwałem bardzo pilną potrzebę nowelizacji prawa o szkolnictwie wyższym. Powiedziałbym, że ono nie obejmuje jeszcze wszystkich obszarów, które trzeba byłoby tak naprawdę uwzględnić, bo nie wszystkie uczelnie byłyby pewnie zadowolone. Chcę powiedzieć, że praca polegająca na obserwacjach i na kontaktach z rektorami, także z ministerstwem, doprowadziła też do wypracowania pewnego konsensusu co do wspólnych uzgodnień. To nie jest jednolita, miejcie państwo świadomość, narzucająca tylko dyktaturę propozycja ministerstwa. Środowisko akademickie też jest trochę pod tym względem podzielone. Rektorzy jednych uczelni widzą to tak, innych uczelni inaczej. Trzeba było osiągnąć - uważam tak na podstawie obserwacji - pewien konsensus, który uratuje polskie szkolnictwo wyższe.

Jest wiele uwag, które dostałem też jako senator, mnóstwo. Pewnie panowie senatorowie też otrzymali. Mógłbym przywieźć całą teczkę. I wśród tych uwag wiele jest kontrowersyjnych uwag nadesłanych z różnych środowisk. Są jedne ważne, na które, uważam, warto zwrócić uwagę... Rozumiem apele "Solidarności", Polskiej Akademii Nauk, związków zawodowych uczelni i ZNP, ale nie do końca je podzielam, jeśli chodzi o elementy zmierzające w kierunku zarządzania uczelnią i przejmowania w części uczelni władzy przez związki zawodowe. Ja akurat miałem wiele problemów i to nie dlatego, że kogoś nie lubiłem, tylko trzeba było ratować uczelnię po to, żeby jej zapewnić przyszłość, żeby i te związki też fukcjonowały w tej uczelni. I wiele z tych zapisów nie jest wcale w interesie związków, tylko w interesie organu, którym się zarządza.

Strategiczne sprawy, nad którymi pracowaliśmy, dotyczą miedzy innymi wynagrodzeń. Nie jest to prosta, proszę państwa, sprawa. Spotykałem się z wieloma środowiskami, z panią minister też kilkakrotnie dyskutowaliśmy, nawet w sobotę przez telefon prawie przez dwie godziny rozmawialiśmy i to nie dlatego, że nam się chciało rozmawiać, tylko dlatego, że walczyliśmy wspólnie o zapewnienie środowisku akademickiemu dobrego klimatu. I doszliśmy do wniosku, o którym pani minister poinformowała, że rozumie jeszcze te niskie uposażenie, ale nie można tego wprowadzić dziś w formie propozycji, w których mówi się o tych procentowych podwyżkach, bo nas na razie na to nie stać. Ja też apelowałem...

Jeden z panów profesorów mówił, że mamy mało środków na badania. Owszem mało, ale nie jest to jeszcze źle, proszę państwa. Poprawi się sytuacja gospodarcza, poprawi się także finansowanie nauki i szkolnictwa wyższego. Dlatego też z informacji, które mam, wynika, że pani minister wszczęła inicjatywę pracy wspólnie z Ministerstwem Finansów, powołując wstępnie komisję, która będzie nad tym pracowała, aby, jak mówiliśmy, chyba w roku 2012 czy 2013 zaproponować pewne rozwiązania, które rozwiążą ten problem, tak żeby była wspólna zgoda wszystkich ministerstw naszego kraju, także Ministerstwa Gospodarki.

Pani minister jest też otwarta na poprawkę, którą zgłosiliście państwo z PAN. Zaproponujemy ją. Zobaczymy. Jeśli ona będzie pasowała w zapisie - rozmawialiśmy tutaj z przewodniczącym Kazimierzem Wiatrem o tym, że nie będzie żadnych argumentów konstytucyjnych przeciw - to spróbujemy i to rozważymy. Jeśli będzie akceptacja, to może ten problem też rozwiążemy. Dlatego też proszę przyjąć tę opinię w mojej wypowiedzi jako opinię osoby, która wspiera to środowisko, ale są pewne narzędzia, których można używać, i są inne, których nie można. Powtarzam jeszcze raz, to był wybór pewnego stanowiska z jednej, drugiej i trzeciej strony, bo muszę powiedzieć, że przedstawiciele różnych uczelni różnie się wypowiadali.

Ja będę miał kilka drobnych poprawek, kilka sugestii dotyczących także usprawnienia pracy Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów i na ten temat będziemy później dyskutowali. I zachęcałbym państwa do zgłaszania propozycji poprawek merytorycznych, a nie czynienia ataków, bo nauka i szkolnictwo wyższe nie mogą być przedmiotem walki politycznej. Dziękuję.

Bardzo dziękuję panu senatorowi.

Chciałbym się odnieść do tego ostatniego zdania na temat ataków. Rozumiem, że to są wyrazy wspólnej troski, tylko że może inaczej rozumiemy pewne sprawy. Muszę powiedzieć, że w swojej wypowiedzi nie mówiłem o finansach, ale to panowie senatorowie widzą, że na sali Senatu praktycznie w każdej wypowiedzi na temat nauki i szkolnictwa wyższego mówię o tych finansach, i rzeczywiście sytuacja jest dramatyczna. Nie do końca argumentem jest stan budżetu państwa, ponieważ wiemy, że jest wiele innych wydatków, które są równie ważne, jak nauka i szkolnictwo wyższe. Takim dobrym przykładem jest wojsko i wiemy, że o odporności na agresję zewnętrzną decyduje nie tylko siła militarna, lecz także siła intelektu, siła badań naukowych i gospodarka, więc wyrażanie tego w procentach PKB czy w procentach budżetu wydaje się uzasadnione. Rzeczywiście nie wyglądamy najlepiej. Ta kwestia wygląda źle, ale ukazywanie jej przez porównanie do wojska na tle innych państw to dobry pomysł. Przyjmuje się, że o 1,6% więcej przeznacza się na wojsko niż na naukę w krajach normalnie rozwiniętych, u nas to jest 3,5% na wojsko i 1% na naukę, więc to jest rzeczywiście źle. Ale oczywiście nie sądźmy, że jedynym winnym tego stanu rzeczy jest tylko pani minister. Budżet przyjmuje Sejm i Senat, jest on też wynikiem pewnych uwarunkowań, a zadaniem pani minister, ministerstwa, a także senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu jest pokazywanie rzeczywistego stanu i możliwości wyjścia z tej sytuacji. Wydaje się, że to robimy. To być może też jest klucz do rozwiązania wielu problemów, o których rozmawiamy, że ciężar braku środków jest tak wielki, że my próbujemy niwelować lokalne problemy, indywidualne problemy, które są albo niezwykle trudne do rozwiązania albo wręcz nierozwiązywalne.

Kto z państwa chciałby zabrać głos?

Pan senator Wach, bardzo proszę.

Nie będę mówił o sprawach ogólnych. Myślę, że będzie okazja powiedzieć na ten temat na posiedzeniu plenarnym. Generalnie uważam, że ta ustawa stanowi ogromny postęp i daje wielkie szanse. Chciałbym zapytać, korzystając z okazji przed omówieniem innych kwestii, bo również będę prezentował różne poprawki, panią minister o jedną kwestię, o którą nie zdążyłem wcześniej zapytać, a która być może jest z gatunku kwestii niby drobniejszych i stanowi jakiś problem. Otóż w art. 2 nowelizacji, który dotyczy ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, w art. 18a, czyli dotyczącym przewodu habilitacyjnego, mówi się o recenzentach o uznanej renomie międzynarodowej. Z kolei w zapisie dotyczącym tytułu profesorskiego mówi się o osobach o renomie międzynarodowej. Krótko mówiąc, czy ta rozbieżność nie będzie stwarzać problemów? Bo kto generalnie rzecz biorąc ustala tę renomę? Poza tym są jakby dwa różne określenia: jest uznana renoma międzynarodowa i renoma międzynarodowa. Ja nie wiem, czy to nie jest jakiś problem. Ja wcześniej tego jakby nie dostrzegłem. Dziękuję bardzo.

Bardzo dziękuję.

Pan senator Bergier, proszę bardzo.

Panie Przewodniczący! Pani Minister! Koledzy Senatorowie! Szanowni Państwo!

Trzy krótkie zdania. Po pierwsze chciałbym przypomnieć, że dyskutujemy nad ustawą omawianą blisko trzy lata, a więc poświęciliśmy dużo czasu na dogłębną analizę.

Po drugie, zgadzam się praktycznie ze wszystkimi, którzy uważają, że ta ustawa zwiększa autonomię uczelni. Najlepszym tego przykładem jest statut uczelni, który po raz pierwszy uczelnie będą mogły przyjąć same.

I trzecie zdanie dotyczy ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Należę do tych osób, które wyraźnie opowiadają się za zdaniem, że ten nowy zapis umożliwi znacznie efektywniejszą ścieżkę do rozwoju naukowego, która jest dzisiaj poważnym problemem wielu uczelni, a szczególnie młodych uczelni. W dyskusji zgłoszę kilkanaście drobniejszych poprawek, które, jak sądzę, usprawniają ustawę. I chciałbym zachęcić nas, żebyśmy pomału zbliżali się do etapu składania poprawek. Dziękuję.

Panie Senatorze, patrząc od strony technicznej, to już proszę składać poprawki, ponieważ już nie będzie procedury ekstra. To jest ten moment, kiedy odbywa się dyskusja, że senatorowie składają poprawki w trakcie dyskusji. Wystarczy, że ktoś powie, że ma poprawki na piśmie i przekaże mi je.

Jeśli chodzi o to, że ustawa była omawiana trzy lata, to o ile dobrze pamiętam, to trzy lata temu była mowa o nowej ustawie i wtedy były takie założenia. I muszę powiedzieć, że bardzo się cieszę, że to nie jest nowa ustawa, bo sami widzimy, ile jest problemów. Gdyby to była nowa ustawa, tych problemów zapewne byłoby jeszcze więcej. Dlatego wydaje mi się, że pani minister należy się też podziękowanie, że to jednak nie jest nowa ustawa. Wiemy, że pisanie nowych ustaw jest niezwykle trudne i rodzi pewne problemy, których nie da się przewidzieć. To wychodzi dopiero po latach. Widzimy to chociażby po tej ustawie z 2005 r.

Zgłaszał się pan senator Knosala, potem pan senator Misiołek, pan senator Piechniczek i pan senator Skorupa. To ja już zaczynam pisać.

Proszę.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Pani Minister! Wysoka Komisjo! Szanowni Goście!

Chciałbym również przyłączyć się do moich kolegów przedmówców i wyrazić własną opinię, że jest to dobra ustawa, która zawiera wiele innowacyjnych rozwiązań. Rzeczywiście stan na wejściu i obecny różnią się i to dobrze, że się różnią, bo środowisko miało swój udział w doprowadzeniu ustawy do tego końcowego kształtu. Chciałbym przede wszystkim podziękować pani minister i w ogóle pracownikom Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego za ogromny trud włożony w przygotowanie tej ustawy, ale myślę, że ten trud zostanie wynagrodzony tym, że polska nauka może złapie jakiś drugi oddech.

Ponieważ pan przewodniczący zachęcał do zgłaszania poprawek, to chciałbym zgłosić dwie poprawki.

Pierwsza poprawka nie dotyczy tej ustawy, nad którą debatujemy, tylko ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Chodzi o to, żeby mianowani pracownicy, profesorowie tytularni nie musieli przerywać swojej pracy w wieku odpowiednio sześćdziesięciu pięciu lat w przypadku mężczyzn i sześćdziesięciu lat w przypadku kobiet, a także żeby rektorzy pełniący funkcje nie musieli tych funkcji przerywać ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego. Po art. 14, zawierającym przepisy zmieniające, dodaje się art. 14a.

I jeszcze taka drobna uwaga. Chodzi o art. 167, żeby po ust. 1 dodać ust. 1a, który mówiłby, że wzór dyplomu zatwierdza senat uczelni, ale to rektor uczelni przekazuje zatwierdzony wzór dyplomu niezwłocznie ministrowi nadzorującemu uczelnię oraz ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego. Chodzi o to, żeby minister po prostu miał możliwość wypowiedzenia się na temat tego wzoru dyplomu i ewentualnie nawet uchylenia ustawy senatu uczelni, gdyby ten wzór był nieodpowiedni. Zgłaszam takie dwie poprawki.

Korzystając z okazji, że jestem przy głosie, chciałbym się jeszcze zapytać pani minister, czy w świetle tej nowej ustawy istniałaby możliwość, aby jednostki podstawowe, wydziały, które mają pełne uprawnienia akademickie, to znaczy prawa doktoryzowania, prawa habilitowania, mogły prowadzić zamiejscowe zajęcia dydaktyczne. Nie od razu trzeba byłoby otwierać filie czy uruchamiać cały wydział, a tylko właśnie jakoś tak na szczeblu niższym zorganizować tę dydaktykę. Chodzi o to, że mamy na przykład takie centrum lotnicze, które z chęcią u siebie - prosiło wręcz o to uczelnię techniczną - zorganizowałoby takie studia u nich na bazie ich laboratoriów, ale nie w pełnej takiej organizacji wydziałowej czy filialnej. Nie wiem, czy ta ustawa zezwala na to w tej formie Dziękuję.

Bardzo dziękuję panu senatorowi.

Jedna uwaga. Ja nie zachęcałem do składania poprawek, mówiłem tylko, że teraz jest na to czas, bo jest ich prawdopodobnie dużo.

Proszę państwa, teraz pan senator Misiołek, a po panu senatorze jeszcze pan Marian Srebrny z Inicjatywy Obywatelskiej Instytutów PAN, który właśnie dopiero dotarł, bo miał jakiś problem. Przypomnę, żeby wystąpienie ograniczyć do dziesięciu minut.

Panie Senatorze, bardzo proszę.

Panie Przewodniczący! Pani Minister! Szanowni Państwo!

Wiele spośród zgłaszanych dzisiaj uwag i propozycji wypływa z jednego sektora szkolnictwa wyższego, głównie z sektora szkół publicznych. Przez ostatnie tygodnie wsłuchiwałem się w opinie płynące z uczelni niepublicznych i miałbym kilka takich uwag. Oczywiście było wiele tych uwag. Moim zdaniem niektóre z nich są niezasadne, ale niektóre wydają się zasadne i warto byłoby zwrócić na nie uwagę.

Proszę państwa, w art. 66 ustawy nakłada się na rektora uczelni niepublicznej obowiązek przygotowania strategii rozwoju uczelni. Otóż uczelnia niepubliczna dysponuje środkami wyłącznie od studentów z czesnego. Nie jest zatem możliwe przygotowanie strategii rozwoju uczelni, skoro nie wiemy, ile w danym roku zgłosi się studentów, więc nałożenie tego obowiązku jest w tym przypadku dużo mniej zasadne niż w przypadku uczelni publicznej, której finanse pochodzą w dużej części z dotacji budżetowej, którą można przewidzieć, można przypuszczać, ile będzie tych pieniędzy.

W podobnym duchu odniósłbym się do art. 100 tej ustawy. W tym przepisie zobowiązuje się uczelnię niepubliczną do przygotowania planu rzeczowo-finansowego i przedkładania go ministrowi do spraw szkolnictwa wyższego, a następnie sprawozdania z wykonania tego planu rzeczowo-finansowego. No i tu mamy do czynienia z taką dosyć nietypową sytuacją, bo przepisy ustawy o finansach publicznych stosuje się do gospodarowania środkami niepublicznymi, czyli sytuacja jest dosyć niekomfortowa.

Kolejna kwestia to stosunek bezpośredniej podległości służbowej pomiędzy krewnymi, który wynika z art. 118. O ile jest to zrozumiałe w uczelniach publicznych, o tyle w uczelniach niepublicznych, które często zakładane są przez rodziny, zastosowanie tego jest mocno utrudniające. Poza tym tego typu zapis ogranicza możliwości swobodnego kreowania polityki zatrudnienia w prywatnym przedsiębiorstwie, jakim jest uczelnia prywatna.

Art. 99a nakłada na uczelnie niepubliczne obowiązek świadczenia niektórych usług edukacyjnych bezpłatnie. No i tu znowu trzeba uwzględnić pewną specyfikę tego typu uczelni, gdzie za każdą czynność, którą wykonują nauczyciele akademiccy, trzeba pobrać odpowiednią opłatę. Oczywiście można by tę opłatę pobierać w czesnym, ale to byłoby wtedy też nieuzasadnione, bo zrównywałoby wszystkich studentów w konieczności poniesienia opłaty za te czynności, które będą konieczne do wykonania tylko w stosunku do niektórych studentów, na przykład dodatkowe egzaminy albo wydawanie dodatkowych niektórych uczelnianych dokumentów.

Proszę państwa, jeszcze dwie kwestie, które nie wiążą się już z problemami, jakie ma szkolnictwo wyższe niepubliczne, tylko z ogólnymi kwestiami. Otóż art. 13a ustawy nakłada na wszystkie uczelnie obowiązek monitorowania losu absolwentów i wydaje się to być bardzo słuszną propozycją, bo myślę że większość rektorów czy władz uczelni chciałaby wiedzieć, co jej absolwenci robią. Jednak musimy zwrócić uwagę na jedną, zasadniczą kwestię, że stoi to w pewnej sprzeczności - nałożenie takiego obowiązku - z ustawą o ochronie danych osobowych. No bo nie ma możliwości przymuszenia absolwenta do tego, żeby powiedział, co on robi.

I wreszcie ostatnia kwestia, którą chciałbym poruszyć, to jest firmowanie uprawnień doktorskich. To dotyczy już tej drugiej ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. W art. 6 jest powiedziane, że może firmować te uprawnienia osoba, która pracuje w jednostce organizacyjnej na pierwszym etacie, jest zatrudniona w ramach pierwszego etatu. I tutaj mamy następującą sytuację. Otóż wyobraźmy sobie, że jest jednostka, która nie ma uprawnień do nadawania stopnia, a prowadzi studia magisterskie, w związku z czym osoby tam zatrudnione, profesorowie i doktorzy habilitowani, są zatrudnieni w podstawowym miejscu pracy. I teraz oni nie mogą przekazać swoich uprawnień do nadawania stopnia doktorskiego innej jednostce, która takie uprawnienia posiada. W związku z czym blokujemy możliwość przekazania tej swojej wiedzy i swojego wykształcenia tym osobom, w celu kształcenia następnych kadr. Myślę, że należałoby w jakiś sposób tę kwestię poprawić. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę przedstawiciela Inicjatywy Obywatelskiej Instytutów PAN.

Marian Srebrny, jestem pracownikiem, profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk.

Bardzo dziękuję za możliwość przedstawienia problemu, który nurtuje wielu pracowników Polskiej Akademii Nauk, instytutów naukowych w Polskiej Akademii Nauk. Otóż od kilku miesięcy proponujemy wprowadzenie do druku nr 1106, który jest przedmiotem dzisiejszych obrad, poprawki i mamy nadzieję, że w końcu będzie to możliwe. Chodzi o wprowadzenie poprawki do art. 14, który dotyczy Polskiej Akademii Nauk. Ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym w obecnym kształcie wprowadza instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk jako prowadzące studia trzeciego stopnia i podyplomowe. Wprowadza te studia na zasadach określonych w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym. W konsekwencji tego nie zostało wprowadzone ujednolicenie zasad wynagradzania pracowników Polskiej Akademii Nauk z pracownikami uczelni. Wydaje się, że to jest jeden powód, żeby takie ujednolicenie zostało wprowadzone.

Drugi powód jest taki, że wydaje się, iż na podstawie różnych ocen, rankingów, opinii itd. w instytutach naukowych Polskiej Akademii Nauk prowadzimy badania na bardzo wysokim poziomie w porównaniu z innymi instytucjami, w tym przypadku uczelniami, gdzie też są prowadzone badania. W jednym ważnym z międzynarodowych rankingów w ciągu już dwóch lat Polska Akademia Nauk jako całość została sklasyfikowana na siedemdziesiątym drugim miejscu w skali światowej, w porównaniu ze wszystkimi na świecie instytucjami, uniwersytetami i akademiami, które prowadzą badania. Wydaje się, że jak na Polskę, jak na stan zaawansowania gospodarki, powiedziałbym nawet trochę ironicznie, jak na rozmach, w jakim gospodarka polska się znajduje, siedemdziesiąte drugie miejsce to jest naprawdę bardzo wysoko. W związku z tym chciałbym, żebyście państwo senatorowie popatrzyli na zapisy ustawowe i na rzeczywistość w instytutach Polskiej Akademii Nauk.

Rzeczywistość jest taka, że drugi rok z rzędu ministerstwo obcina nakłady na finansowanie badań w instytutach naukowych Polskiej Akademii Nauk, dokładnie na działalność statutową. To oznacza praktycznie, że na płace w naszych instytutach będzie mniej pieniędzy niż do tej pory. W artykule, który właśnie chcemy zmienić, ustawowo znalazło to taki wyraz, że ustawodawca wprowadził - co chcemy właśnie zmienić - możliwość ustawowego obniżenia płac w Polskiej Akademii Nauk. Tymczasem wynagrodzenia dzisiaj są tak małe, że... Chciałbym podać ze trzy przykłady, bo wydaje mi się, że one mówią same za siebie, i na tym już zakończę. W dzisiejszym wydaniu "Gazety Wyborczej" jest bardzo interesujący artykuł wybitnego archeologa polskiego, profesora Przemysława Urbańczyka, który, jak sam pisze, jest od dziesięciu lat profesorem belwederskim, w lutym w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk otrzymał pensję w oszałamiającej wysokości, proszę państwa, 2 tysiące 739 zł. To jest jeden przykład.

Drugi przykład. W Instytucie Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk średnia zarobków profesora nadzwyczajnego to 3 tysiące 170 zł, a średnia zarobków profesora zwyczajnego to 3 tysiące 880 zł.

Trudno oprzeć się chęci podania własnego przykładu. Ja pracuję w Instytucie Podstaw Informatyki PAN, czyli w dziedzinie, która, jak mogłoby się wydawać, powinna nam przynosić w ogóle kokosy. Otóż średnio moje zarobki miesięczne, wliczając w to wszystko, co przechodzi przez kasę instytutu, więc również i recenzje, i promotorskie wynagrodzenia, gdy to wszystko zsumuje się, dadzą sumę 3 tysięcy 500 zł miesięcznie. Można powiedzieć, że w takich dziedzinach jak informatyka naukowcy powinni szybciej przebierać nóżkami i rozglądać się, gdzie można zarobić na nauce, na naszych odkryciach. Wielu z nas próbuje to robić, niektórym się to udaje, ale kosztem takim, że przestają prowadzić badania, zajmują się sprzedawaniem tych produktów. Nie ma w Polsce obecnie całej takiej infrastruktury, firm i nie ma nawet warunków do tego, żeby te firmy aktywnie wysysały, jak to się mówi na zachodzie, nasze odkrycia.

Sam sobie zadałem trud i próbowałem dotrzeć z moimi algorytmami - ja akurat zajmuję się projektowaniem i łamaniem szyfrów, więc wydaje się, że to powinno być żyłą złota - i na rynku jakoś się z tym poruszać, i dotarłem do kolegi, odkryłem znajomego, z którym się w rezultacie bardzo zaprzyjaźniłem, a który jest szefem niedużej firmy zajmującej się wprowadzaniem zabezpieczeń w Banku Pekao SA. Jak już się dobrze zapoznaliśmy, zaprzyjaźniliśmy, morze wódki wypiliśmy, no to w końcu doszło do interesu. Okazało się, że jest on podwykonawcą wielkiego kontraktu, który bank ma zawarty z firmą Siemens. Ja dostaję w Niemczech od nich oprogramowanie i to oprogramowanie instaluję. Przedstawiłem mu mój algorytm, do czego to się nadaje. Bardzo był tym zainteresowany, podobało mu się merytorycznie, po czym powiedział, że tym się zajmuje dział badawczy w Siemens, a ja jako handlowiec - on mówi - w ogóle nie wiem nawet, kto tam pracuje, nie znam tych ludzi, nie wiem gdzie oni pracują, ja mam kontakt z działem handlowym. No i taka jest mniej więcej sytuacja.

Kończąc, żeby nie przedłużać, chciałbym po prostu prosić państwa o przyjęcie tej poprawki. Konkretny tekst poprawki, konkretne sformułowanie dostosowane do druku nr 1106 złożyliśmy na ręce pana przewodniczącego. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Pan senator Piechniczek.

Panie Przewodniczący! Pani Minister! Szanowni Zebrani!

Mam w zasadzie dwie sprawy. Pierwsza sprawa jest bardzo radosna. Otóż parę minut temu absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach Justyna Kowalczyk zdobyła drugi srebrny medal i przegrała o parę sekund z Norweżką Bjoergen. Ta z kolei po przekroczeniu linii mety padła pełna, że tak powiem, ataków torsji, co jest potwierdzeniem, że jednak ta efedryna, czyli to, co działa na astmatyczne dolegliwości tej narciarki, w pewnym stopniu pomaga. Justyna przegrała o cztery sekundy.

A druga sprawa jest mniej radosna. Wsłuchując się w tyle ciekawych wypowiedzi, nie zauważyłem ani jednego pytania dotyczącego losu wychowania fizycznego i kultury fizycznej w naszych uczelniach. Proszę mi wierzyć, nie wiem, czy to też jest pochodna, że tak powiem, bolońskich wskazań, nie wiem, czy Unia Europejska zmierza w kierunku właśnie likwidacji wychowania fizycznego na studiach. Mam wnuczkę, która studiuje w USA. Byłem w czasie wakacji na wyższej uczelni w Waszyngtonie i stwierdziłem, że mimo wakacji jednorazowo na sali potrafi ćwiczyć kilkuset studentów. Otóż, jeśli my w tak szanownym gronie nie potrafimy się o to upomnieć, to kto się ma o to upomnieć? Proszę mi nie mówić, że to jest kwestia li tylko finansowa, to jest kwestia podejścia. Jeśli czytam tutaj wyrywkowo taki paragraf, że minister stosowny nie może dać stypendium za osiągnięcia sportowe, to oczywiście. To stypendium sportowe pani Justynie nie jest potrzebne, bo ona jest za dobra i ona dostaje pieniądze z innego źródła, ale są tacy studenci, którym takie stypendium by się słusznie należało. I to nie wynika z warunków ekonomicznych naszego kraju, to wynika li tylko z podejścia do kultury fizycznej i sportu, z podejścia do kultury fizycznej i wychowania fizycznego. I chciałbym dowiedzieć się trochę więcej na ten temat od pani minister. Dziękuję.

Bardzo dziękuję panu senatorowi.

Oczywiście wpłynęły do mnie też takie uwagi, pozostawienie zajęć wychowania fizycznego w dotychczasowym obszarze działań dydaktycznych oraz gratyfikowanie ich dwoma punktami ECTS, wpisanie do Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego itd. Takie wnioski też są.

Pan senator Adam Massalski, bardzo proszę.

Panie Przewodniczący! Pani Minister!

Oczywiście każda ustawa może być oceniana w różny sposób, w zależności od tego, kto ją ocenia i czy akurat jego dotyczą jej przepisy, czy nie. Myślę, że ustawa ta porządkuje wiele spraw w sposób prawidłowy i myślę że bardzo dobrze się stało, że nie jest to nowa ustawa, tak jak mówiliśmy, tylko nowelizacja ustawy. Niemniej jednak niektóre zapisy mogą budzić pewne wątpliwości i dlatego chciałbym zgłosić taką bardzo konkretną wątpliwość, która nasunęła mi się w trakcie lektury tej ustawy.

Otóż jest taki zapis w art. 72 ust. 2, że rektorem uczelni może zostać osoba posiadająca co najmniej stopień naukowy doktora. Ja nie wiem, czy nie lepiej byłoby jednak bardziej uszczegółowić ten punkt i napisać, że to może być doktor w niektórych tylko uczelniach, niemających uprawnień do nadawania stopnia doktora habilitowanego i doktora. Proszę państwa, mogę sobie bowiem wyobrazić, że ktoś dostaje dyplom doktora habilitowanego czy nawet tytuł profesorski podpisany przez rektora, który jest doktorem. Myślę więc, że to może budzić pewne wątpliwości. A zatem czy duże uczelnie nie powinny jednak zachować tego przepisu mówiącego o tym, że rektor ma być profesorem czy co najmniej doktorem habilitowanym. To jest jedna uwaga.

Druga uwaga. Myślę, że w wielu opiniach - i to już jest taka uwaga ogólniejsza - przewija się troska o rozwój naszego szkolnictwa wyższego i nauki. I żeby nie wiem ile mówić o tym, że nabieramy wiatr w żagle, to widać, że może i mamy te żagle, ale nie ma wiatru, bo ten wiatr to są finanse, to są pieniądze. I jeżeli my tych pieniędzy wspólnie razem, wszyscy... Bo to nie chodzi o to, że my tu krytykujemy ministerstwo czy kogoś innego, na przykład ministra finansów. My musimy jednym wielkim głosem zawołać wspólnie, razem, żeby znalazły się pieniądze na naukę i szkolnictwo wyższe. Przecież jeżeli popatrzymy na to, jaki procent PKB przeznaczamy na naukę i szkolnictwo wyższe - i tutaj solidaryzuję się ze wszystkimi poprzednimi wystąpieniami - to zobaczymy, że on się zupełnie nie zmienił od dwudziestu lat, a nawet obecnie spadł. Proszę państwa, moim zdaniem to jest podstawowy problem. I żeby nie wiem jak napisać najpiękniejszą ustawę, to my nic nie poprawimy, bo do tych uczelni wyższych będzie przychodzić trzeci lub czwarty garnitur studentów, którzy będą chcieli być asystentami, którzy nie widzą perspektyw, możliwości prowadzenia badań naukowych.

I wreszcie trzecia taka bardzo ogólna uwaga. Proszę państwa, mnie się wydaje - akurat tak się składa, że kiedyś pisałem czy analizowałem i zajmowałem się ustawą o szkolnictwie wyższym z 1933 r. Janusza Jędrzejewicza i nawet zostało to opublikowane kiedyś tam przed laty, bo akurat taką wtedy pisałem pracę magisterską - że największą wadą jest to, że te ustawy chcą być bardzo szczegółowe, a takie uszczegółowienie każdego punktu jest jednak bardzo szkodliwe. Nauka jest bowiem szalenie zróżnicowana. Ja już nie chcę odnosić się do średniowiecznego modelu i tego wizerunku świątyni nauki, gdzie były te szczeble i była ukazywana różnorodność nauki, ale nie da się porównać pracy doktorskiej z matematyki z pracą doktorską z archeologii. Nie da się porównać pracy doktorskiej z fizyki teoretycznej z pracą doktorską z biologii. W przypadku tej ostatniej człowiek siedzi dwa czy trzy lata i prowadzi jakąś hodowlę, a później wyłączą mu prąd i nagle cała pożywka czy wszystko ulegnie zniszczeniu. W takim wypadku musi zaczynać wszystko od nowa i poświęcić temu kolejne dwa lata.

Żeby zrobić habilitację, musiałem wyjechać za granicę w minionym słusznie czasie. Proszę państwa, cztery lata czekałem na to, żeby dostać zgodę na wyjazd za granicę. W ten sposób nie skończyłem habilitacji w ciągu siedmiu lat, jak to było zaplanowane, tylko musiałem ją robić jedenaście lat, bo cztery lata czekałem na zgodę na wyjazd do archiwów znajdujących się wtedy jeszcze w pięknym mieście Leningradzie, bo tak się wtedy ono nazywało. Myślę, że to są kwestie, które wymagają bardzo ogólnych stwierdzeń, i jestem bardzo zadowolony z tego, co jest proponowane w tej nowej ustawie, a co dotyczy autonomii uczelni. To uczelnia powinna regulować wiele szczegółowych spraw, a nie sama ustawa. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Pan senator Skorupa, pan senator Górecki, a potem pani minister albo upoważniona przez nią osoba odpowie na pytania.

Pan senator Skorupa, bardzo proszę.

Panie Przewodniczący! Pani Minister! Wysoka Komisjo! Szanowni Państwo!

Kontynuując wypowiedź senatora Misiołka, chcę przybliżyć pewne mity, półprawdy i nieprawdy. Wokół starań uczelni niepublicznych o przestrzeganie przez państwo prawa i zapewnienie im porównywalnych warunków funkcjonowania z uczelniami publicznymi powstało wiele nieporozumień. Dofinansowanie uczelni niepublicznych pochłonie z budżetu państwa miliardy złotych. Otóż według rozwiązania przedstawionego przez przedstawiciela komisji rządowej w formie gotowego rozporządzenia dofinansowanie studiów stacjonarnych będzie kosztować budżet państwa od 120 milionów zł do 160 milionów zł w pierwszym roku i wzrośnie maksymalnie od 400 milionów zł do 500 milionów zł rocznie w kolejnych. Te pieniądze uruchomią wreszcie projakościową konkurencję i szybko się zwrócą, spowodują bowiem większą gospodarność w uczelniach publicznych.

Trudno w tym kontekście nie wspomnieć o tym, że państwo marnuje dużą część z ponad 800 milionów zł, jakie przeznacza na dotację do szkół policealnych i to kształcących także w trybie niestacjonarnym. Dotacja budżetowa do uczelni niepublicznych jest potrzebna państwu, bo tylko dzięki niej pojawi się konkurencja, a w ślad za nią pojawią się efektywność i jakość. Potrzebna jest nam także nie do celów komercyjnych, ale żeby szkoły niepubliczne mogły normalnie funkcjonować i rozwijać się. To jest niemożliwe bez studiów stacjonarnych.

W ciągu ostatnich pięciu lat roczny nabór na studia stacjonarne spadł z blisko pięćdziesięciu tysięcy na dwadzieścia cztery tysiące. Od wielu lat rośnie i to znacznie dofinansowanie studiów stacjonarnych w uczelniach publicznych. Przeliczana na jednego maturzystę kończącego szkołę średnią w danym roku w latach 2006-2009 liczba maturzystów spadła o 23%. Ale dotacja na studenta wzrosła o 21%, w przeliczeniu na jednego maturzystę aż o 56%, a według noweli ustawowej do 2014 r. wzrośnie o kolejne 42%. Zatem dotacja przeliczona na jednego maturzystę wzrośnie w latach 2006-2014 z 15 tysięcy zł do 38 tysięcy zł. Zatem nowela ustawy pozostawia marnotrawny system finansowania kształcenia. Jest to przepis na coraz gorzej wykształconego absolwenta. Pogłębiający się niż demograficzny zaostrzy walkę o studenta kosztem jakości, tym bardziej że dotacja jest proporcjonalna do liczby studentów. 2% dotacji przeznaczonej na fundusz projakościowy z uwagi na jego strukturę i wielkość w marginalnym stopniu może wpłynąć na poziom kształcenia. Taki system finansowania kształcenia jest wyniszczający dla samych uczelni publicznych, angażowane są wszelkie możliwe zasoby na rzecz wzrostu liczby studentów, zamiast zwiększania aktywności w zakresie badań naukowych i współpracy z gospodarką. To nie jest sposób na rozwój uczelni oparty na solidnych fundamentach.

Twierdzi się, że to szkoły niepubliczne zatrudniające pracowników uczelni publicznych na drugim etacie przyczyniły się do zapaści nauki. Tymczasem, według danych GUS, obecnie uczelnie publiczne zatrudniają na drugim etacie około dwudziestu tysięcy osób, a niepubliczne osiem tysięcy osób. Wszyscy są za szybką likwidacją drugiego etatu w uczelniach niepublicznych, ale pod warunkiem że równocześnie drugie etaty w uczelniach publicznych nie będą finansowane z budżetu, jak to ma obecnie miejsce. Jeżeli uznać za sukces pani minister Barbary Kudryckiej uruchomienie kwoty 16 miliardów zł na inwestycje w szkolnictwie wyższym, to powstaną na dużą skalę nowe obiekty, nowoczesne laboratoria i błyskawicznie wzrosną możliwości badawcze. Będą towarzyszyć temu sensowne zmiany systemu finansowania nauki, a szansa na odrodzenie polskiej nauki zostanie zmarnowana, a nowe obiekty zamienią się w pustostany, jeśli nie uruchomi się jednocześnie określonych działań.

Należy zmienić system finansowania, tak aby dobre uczelnie, zamiast uczestniczyć w wyścigu o każdego studenta, przeznaczały część potencjału na naukę i innowacje. Dobre, duże uczelnie powinny skupić się na prowadzeniu kształcenia na poziomie drugiego i trzeciego stopnia, na badaniach naukowych i współpracy z gospodarką, a także kształcić kadrę dla pozostałych szkół. Trzeba zatem dotację dydaktyczną dostosować do spadającej liczby maturzystów, a zarazem zwiększyć środki na działalność naukową. Obecnie tylko od 12% do 16% środków na naukę rozdziela się w drodze konkursów, a resztę stanowi dotacja. Trzeba w ciągu kilku lat odwrócić te proporcje. Należy uruchomić projakościową konkurencję w sferze edukacji poprzez dopuszczenie dobrych uczelni niepublicznych do rywalizacji o środki na kształcenie. Konieczne jest wzmocnienie roli rektora kosztem ciał kolegialnych i związków zawodowych. Tylko wówczas będzie mógł on prowadzić skuteczną politykę kadrową i wspierać dobre zespoły naukowo-badawcze. Nowelizacja ustawy o szkolnictwie wyższym pomija jednak wspomniane przeze mnie kluczowe kwestie.

Sektor uczelni niepublicznych w Polsce ma największe udziały spośród wszystkich krajów europejskich, a mimo to jest najgorzej traktowany przez władze państwowe. Całe dwadzieścia lat systemu gospodarki rynkowej dowodzi, że tylko tam, gdzie jest rzetelna konkurencja, ma miejsce jakość i efektywność. Tymczasem edukacja i nauka, obszary kluczowe dla pomyślności Polski, są izolowane od mechanizmu konkurencji. Mimo to istnienie szczególnie dobrych uczelni niepublicznych wywarło korzystny wpływ na stan uczelni publicznych. Zdecydowanie więcej studentów z biednych środowisk, głównie ze wsi, studiuje w uczelniach niepublicznych, na przykład w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania z siedzibą w Rzeszowie, to jest ponad 40%. Szczegółowe analizy dowodzą, że koszty kształcenia w uczelniach publicznych są o blisko 70% wyższe niż w uczelniach niepublicznych. Obecny system finansowania kształcenia, w którym dotacja zależy od liczby studentów, zachęca uczelnie publiczne do zatrzymania studenta za wszelką cenę i nie ma wątpliwości, że kosztem jakości. Z kolei w sektorze uczelni niepublicznych brak jakiejkolwiek dotacji powoduje, że lepiej mają ci, którzy oferują łatwy dyplom i niedopuszczalnie obniżają koszty dydaktyki, nie bacząc na jakość kształcenia.

Zarówno w sferze edukacji, jak i nauki nie ma innej drogi do osiągnięcia wysokiej jakości i efektywności, jak tylko poprzez uruchomienie zasad rzetelnej konkurencji. Im później państwo polskie uruchomi taki system, tym większe będą koszty społeczne.

Po zapoznaniu się z listami, które prezentują stanowiska nauczycieli akademickich, zaniepokojonych dyscyplinującymi ich zapisami nowej ustawy, doszedłem do wniosku, że nie podzielam ich stanowisk, gdyż dostrzegam w nich chęć zachowania dotychczasowych przywilejów. Niewątpliwie ustawa robi krok naprzód, otwierając młodym uczonym szansę na awans poprzez wyrugowanie nieefektywnych pracowników dydaktycznych, którzy okupują swoje stołki. Jak już wielokrotnie mówiłem, każdy broni swojego. Tylko nieustanna konkurencja i stałe doskonalenie to droga do zmian na lepsze. Ustawa faworyzuje szkoły publiczne i w sprytny sposób eliminuje niepubliczne, pozbawiając je studentów. Któż bowiem będzie studiował za pieniądze, skoro można za darmo w ramach stale rozszerzającej się oferty bezpłatnych uczelni publicznych. Resztę załatwi niż demograficzny. Znane w ekonomii i życiu prawo Kopernika - Greshama potwierdzi się w ten sposób, że pozostaną uczelnie słabiutkie, które zgarną osoby zainteresowane wyłącznie świadectwem, papierem, a ośrodki silne oraz ambitne znikną z rynku. Ciekawe, co wtedy stanie się z rzeszą sześciuset tysięcy studentów?

Szanowni Państwo, niniejsza ustawa o szkolnictwie wyższym jest kolejnym zamachem rządu na szkoły niepubliczne. Oddanie całego budżetu w ręce szkół publicznych, przeszkody w zatrudnieniu pracowników to są jawne próby ich marginalizacji. Takim posunięciom należy się przeciwstawiać i wobec nich protestować. Dziękuję bardzo za uwagę.

Dziękuję panu senatorowi.

Rozumiem, że jest to osobisty pogląd pana senatora. Musimy włożyć dużo wysiłku w to, żeby się powstrzymać przed polemiką z tym, co pan powiedział. Zostało tu powiedzianych wiele rzeczy, z którymi trudno się zgodzić.

Następny w kolejności do zabrania głosu jest pan senator Górecki.

Proszę państwa, przystąpimy do głosowania nad poprawkami, ale chciałbym, żeby wcześniej pani minister odpowiedziała przynajmniej na te pytania, które były wprost do niej skierowane.

(Senator Ryszard Górecki: Ja już nie mam pytań.)

Pani Minister, bardzo proszę.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Panowie Senatorowie, najistotniejsza sprawa, o której mówiliście, mówił o tym pan senator Górecki, pan senator Massalski i pan przewodniczący Wiatr, dotyczy finansów. Prawdą jest, że my w tej chwili nie zmieniamy w ustawie systemu finansowania. Wydaje się, że zapis, który istnieje w ustawie, zapewnia odpowiednią autonomię uczelniom wyższym, ale podzielamy pogląd, że wynagrodzenia w szkolnictwie wyższym, które nie były zmienione od 2009 r. - biorąc pod uwagę, że nauczyciele nieakademiccy dostali jednak podwyżki - w uczelniach, w sektorze nauczycieli akademickich są stanowczo za niskie. Myślimy również o wynagrodzeniach, które trafiają z dotacji statutowej do Polskiej Akademii Nauk. Dlatego też w planie finansowania naszych działów 28 i 38 zapisaliśmy do roku 2015 wzrost wydatków na finansowanie, aby móc podwyższyć odpowiednio wynagrodzenia od roku 2013 do roku 2015. W sumie zakładamy, że będzie to podwyżka o minimum 30%.

Pracujemy też w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego i będziemy pracować razem z Ministerstwem Finansów nad tym, aby wprowadzić sztywne zapisy aktów ustawowych po uchwaleniu tej ustawy. Przewidujemy, że zostanie przeprowadzona szybka nowelizacja po uchwaleniu obecnej nowelizacji, nad którą pracujemy, mamy bowiem wnioski od prezydenta Rzeczypospolitej dotyczące jego funkcji związanych z tytułami profesorskimi. Nie było to ruszane przez Sejm w naszej nowelizacji, więc nie możemy tych zmian wprowadzić. Mam nadzieję, że szybka nowelizacja włączająca poprawki prezydenta Rzeczypospolitej i ta, która pozwoli nam w jakiś sposób zaadresować wzrost wynagrodzeń od 2013 r., zostanie zaakceptowana przez Ministerstwo Finansów i uda nam się ją przeprowadzić.

My również jesteśmy zdania, że wynagrodzenia w sektorze nauki i szkolnictwa wyższego są skandalicznie niskie. Państwo powoływaliście się na artykuł z dzisiejszego wydania "Gazety Wyborczej". Wybitny pan profesor...

(Głos z sali: Archeolog.)

...od archeologii w sumie zarabia więcej, ale ta podstawa jest rzeczywiście skandalicznie niska.

Odpowiadam teraz króciutko na pozostałe pytania.

Pierwsze pytanie było zadane przez pana przewodniczącego Wiatra. Czy będzie vacatio legis dla zamiejscowych ośrodków dydaktycznych? Nie. Ale jest rok na przekształcenie ZOD i właściwie rok na uzyskanie zgody ministra do dalszego funkcjonowania ZOD, czyli uczelnie, które będą chciały mieć zamiejscowy ośrodek dydaktyczny dłużej, będą wnosić do ministra o wydanie decyzji, na którą jest rok...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak, rekrutacja na lata 2011-2012. Ponieważ ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2011 r., mamy rok akademicki 2011-2012 na przekształcenie.

Rektor uczelni...

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Na pierwszym etacie.)

...na pierwszym etacie. Upieramy się co do pierwszego etatu w placówkach PWSZ, nawet nie mówimy o vacatio legis.

(Głos z sali: Wybory, Pani Minister.)

Dlaczego? Dlatego, że, abstrahując od wyborów, zwróćcie państwo uwagę, iż ustawa zostanie podpisana jeszcze wiosną, ale wejdzie w życie, ma długie vacatio legis, dopiero z dniem 1 października 2011 r. Nam zależy na tym, żeby już w nowym roku akademickim tak było w przypadku rektorów w placówkach PWSZ, bo wydaje się, że to jest warunek sine qua non, to znaczy dobrego poziomu kształcenia w PWSZ. Jeśli rektor jest osobą, która nie jest na podstawowym etacie w uczelni, to wówczas trudno mówić o wypełnieniu przez niego obowiązków dotyczących rozwoju kadry naukowej i opieki naukowej, opieki nad jakością dydaktyki i nad prowadzeniem badań. Tego kanclerz nie wypełni. Te wszystkie PWSZ, które mają rektorów na podstawowym etacie, znakomicie się rozwijają. Te uczelnie, do których rektorzy dojeżdżają, nie są na podstawowych etatach, wpadają i wypadają, niestety nie rozwijają się.

Ostatnie pytanie pana przewodniczącego Wiatra dotyczyło kadencyjności senatu uczelni. My nie wykluczamy, że po jednej kadencji i przerwie te osoby nie będą mogły wrócić z powrotem do senatu, ale upieramy się jednak nad utrzymaniem kadencyjności ze względu na fakt, żeby był przypływ świeżej krwi i myśli do tego senatu. Wydaje się, że nawet tam, gdzie jest niewielu samodzielnych pracowników, a właśnie zależy nam na tym, aby było ich więcej, ponieważ tylko uczelnie, które wypełniają minima kadrowe, z reguły nie traktują bardzo poważnie swoich funkcji edukacyjnych i nie inwestują w kadrę, nie inwestują w zatrudnianie większej liczby osób na podstawowych etatach, które mogłyby wchodzić w skład senatu uczelni.

Następnie pan senator Wach pytał o status recenzentów i o uznanie. Sprawdziliśmy i rzeczywiście jest rozbieżność. Jeżeli będzie trzeba, możemy to poprawić na: uznane osiągnięcia. W przypadku kryteriów oceny dorobku czy osiągnięć naukowych, czy też w przypadku profesury tytularnej wpisywaliśmy o uznanych osiągnięciach, w tym międzynarodowych, więc możemy pójść w tym kierunku.

Pan senator Knosala pytał o jednostki o uprawnieniach akademickich, czy mogą one tworzyć... Chodzi o to, żeby miały uprawnienia do habilitowania i żeby tworzyły zamiejscowe ośrodki dydaktyczne. Wiem, że w środowisku akademickim jest to trochę gorący problem. Nam się wydaje, że po prostu te wszystkie, które mają uprawnienia habilitacyjne - to wynika z kryteriów, jakie musi stosować minister wydający decyzję pozytywną - będą otrzymywały i żaden minister tego nie zmieni, w przyszłości również.

Pan senator Misiołek i potem jeszcze pan senator Skorupa mówili o trudnej sytuacji uczelni niepublicznych. Nie zgadzamy się z takim stanowiskiem, ponieważ uczelnie niepubliczne po raz pierwszy w historii mają tak szerokie finansowanie ze środków strukturalnych i innych, przede wszystkim mają dotację statutową. Siedemdziesiąt cztery jednostki organizacyjne otrzymały w tym roku dotację statutową, te jednostki, które prowadzą badania i inwestują w kadrę. Również wszyscy mają równe prawa do startowania w konkursach na badania, czy to ze środków budżetu państwa, teraz przez Narodowe Centrum Nauki i Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, czy też ze środków strukturalnych, więc nie ma tu żadnych ograniczeń. Ale nie chcemy, aby uczelnie niepubliczne były traktowane jako przedsiębiorstwa, bo nie są nimi. W ustawie jest zapis wyróżniający, że nie są przedsiębiorstwami, są jednostkami użyteczności publicznej, które nie mogą być już na tym etapie traktowane li tylko wyłącznie jako pewien interes prywatny służący do zarabiania pieniędzy, tylko muszą być nastawione na to, aby jako jednostki użyteczności publicznej działające w sferze szeroko rozumianych usług edukacyjnych wypełniały te wszystkie obowiązki czy część tych obowiązków, istotną część obowiązków, które związane są z usługami edukacyjnymi. Dlatego też wszystkie uczelnie, zarówno publiczne, jak i niepubliczne, obowiązuje ta sama zasada katalogu usług nieodpłatnych dla studenta, bo jeżeli nawet założyciel będący spółką prywatną decyduje się na prowadzenie uczelni niepublicznej, musi mieć świadomość, że wszystkie zadania związane immanentnie z procesem edukacyjnym muszą być uwzględniane w opłatach czesnego etc.

Jeśli chodzi o te wszystkie sprawy związane z planami rzeczowo-finansowymi i sprawozdaniami z planu, wydaje nam się, że te informacje i sprawozdania są potrzebne uczelniom niepublicznym, ponieważ uczelnie niepubliczne powinny też, jeśli nie chcą się likwidować i nie likwidują się, opracowywać pewną strategię rozwoju, wiedzieć, na czym stoją, zakładać inwestowanie w określone kierunki studiów, w określone dyscypliny naukowe. Wiem, że jeden z senatorów będzie proponować poprawkę, która mówi o tym, że ustawa o finansach publicznych będzie obowiązywać uczelnie niepubliczne tylko w zakresie dysponowania środkami publicznymi.

(Głos z sali: Budżetowymi.)

Budżetowymi, panie tu mi... Tylko w zakresie dysponowania środkami publicznymi, również strukturalnymi, przepraszam, a więc z budżetu państwa i z Unii Europejskiej.

Nie będę się już ustosunkowywać do innych uwag dotyczących uprawnień kadry, bo to musi być po prostu równo traktowane dla obu sektorów.

Pan senator Piechniczek mówił o roli kultury fizycznej. Zgadzamy się z tym i jest to jedno z zadań uczelni wpisane w ustawie. Dawaliśmy interpretacje i nie możemy... w ustawie nie przewidujemy alokowania punktów ETCS do jakiegokolwiek przedmiotu, więc nie możemy zrobić wyjątku, ale rozporządzenie, które będzie określać warunki prowadzenia kierunków studiów, będzie zawierało tego typu rozwiązanie.

Ostatni problem podniesiony przez pana senatora Massalskiego, szczegółowość i ogólność. Próbowaliśmy pewne sprawy deregulować, ale okazuje się, że podczas deregulacji właśnie mógł być dobrze wypełniany nadzór państwa. Za deregulacją usług i zobowiązań czy obowiązków prawnych nałożonych na podmioty, w tym wypadku na uczelnie, idzie dosyć szczegółowe uregulowanie tego w rozporządzeniach ze względu na to, aby móc niestety prawidłowo wykonywać funkcje nadzorcze. W tym zakresie też, przynajmniej w nadzorze nad finansami uczelni, co nam ostatnio zarzuca NIK, musieliśmy wprowadzić te rozwiązania.

Jeśli chodzi o uwagę następną, że minimum doktor na stanowisku rektora, to jest to wprowadzone również dla uczelni, które mogą mieć uprawnienia habilitacyjne, ale zdecydują się na konkurs, być może w tej chwili jest to trudne do wyobrażenia, zdecydują się na menedżera z konkursu, który nie będzie miał uprawnień, nie będzie miał wyższego stopnia naukowego niż doktor. Nie chcemy wyeliminować możliwości zatrudniania osób, które mają znakomite doświadczenie menedżerskie wynikające z praktyki i które mają co najmniej stopień doktora, jeśli senat uczelni rozstrzygnie, że rektor będzie pochodzić z konkursu. Zgadzam się co do ogólnej zasady, że z reguły będzie tak, że jeśli już doktor zostanie rektorem w wyborach, to będzie to dotyczyć uczelni, w których nie ma kierunków z uprawnieniami habilitacyjnymi, tylko PWSZ czy innych.

Ostatnia sprawa dotyczyła podstawowych etatów i uczelni niepublicznych oraz PWSZ. Otóż wydaje się, że może czy powinno nastąpić pewne działanie pozwalające na to, aby pracownicy, którzy chcą zatrudnić się na podstawowym etacie w uczelni niepublicznej czy w PWSZ, odblokowali etaty w innych uczelniach. Skoro mówimy, że muszą być na podstawowych etatach w tych uczelniach nieposiadających uprawnień habilitacyjnych, to pracownicy przejdą do nich. Tam będą mogli pracować na dwóch etatach, a w tej podstawowej z uprawnieniami habilitacyjnymi zrobią się wolne miejsca. Któryś z panów ze związków zawodowych mówił o odblokowaniu etatów. W ten sposób widzimy odblokowanie etatów, a nie jakieś takie siłowe zwalnianie grupowe pracowników. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, będziemy przechodzili do głosowania nad poprawkami, ale przedtem jeszcze krótko zabiorą głos dwaj senatorowie - pan senator Bergier i pan senator Górecki. Chciałbym powiedzieć, że wpłynęły poprawki od pana senatora Wacha - dwa zestawienia - oraz od pana senatora Bergiera, od pana senatora Knosali i od pana senatora Góreckiego.

Nie mam tych poprawek.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

To proszę je skserować.

Ja składam dwie poprawki, dotyczące art. 22 i art. 151.

To są wszystkie poprawki, jakie wpłynęły. Są też poprawki Biura Legislacyjnego, ale biorąc pod uwagę, kiedy one wpłynęły, nie odważę się rekomendować ich państwu do głosowania. Jeżeli któryś z panów senatorów złoży odpowiedni wniosek, to będziemy nad nimi głosować. To jest po prostu... Ustawa została uchwalona przez Sejm dwadzieścia cztery dni temu, a my mamy się zapoznać z tym obszernym, liczącym sześćdziesiąt stron dokumentem w tak krótkim czasie, dosłownie w tej chwili? Pozostawiam to do decyzji panów senatorów. Jeżeli taki wniosek wpłynie, będziemy głosować nad tymi poprawkami.

Jeszcze krótko zabiorą głos pan senator Bergier i pan senator Górecki.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Minuta, proszę pani.

Pan senator Marek Rocki upoważnił mnie do złożenia poprawek, a są to poprawki...

Ale pani nie wolno składać poprawek, niestety.

Właśnie chcę zapytać, czy ponieważ pana profesora Rockiego nie ma dzisiaj, któryś z panów senatorów będzie tak uprzejmy i przejmie te poprawki.

Proszę pani, no...

Bardzo proszę o zabranie głosu pana senatora Góreckiego.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Jak powiedziała pani minister, kandydatem na rektora może być adiunkt, doktor. Uważam, że jest to strategiczna, przyszłościowa, dobra wizja zarządzania uczelnią. Pani Minister, to jest model amerykański. Uważam, że słabością polskiego szkolnictwa wyższego jest jeszcze nie dość dobry system zarządzania uczelnią. Jak napisał kiedyś, w 2008 r. czy w 2009 r., pan profesor Maciej Żylicz, dzisiejsze zarządzanie uczelnią wygląda niemal tak jak zarządzanie spółdzielnią produkcyjną. Populistyczne wybory robią dużo zła - doświadczyliśmy tego w ostatnich wyborach w wielu uczelniach - jest wiele konfliktów. Uważam, że byłoby wspaniale, gdyby uczelnie zdecydowały się na wybory - jest taki zapis - albo drogą klasyczną, dotychczasową, albo na zasadzie konkursu. Uważam, że gdyby to był konkurs i gdyby kandydatem był adiunkt, byłoby to bardzo mądre rozwiązanie.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Właśnie, z zewnątrz. Tam jest dobry zapis, bo ten kto wygrywa konkurs, musi zostać zatrudniony przed godziną 24.00 następnego dnia, kiedy obejmuje stanowisko. Uważam, że ta propozycja jest naprawdę dobra. Ja bym poszedł dalej, tylko że środowisko się nie zgadzało. W ogóle zaproponowałbym wybory rektora tylko na zasadzie konkursu. I to jest pierwsza sprawa.

Druga sprawa dotyczy tego, co zgłosił pan senator Wiatr. To jest dość ważne, zastanówmy się więc, jak do tego podejść. Chodzi mi o tych członków senatu... W wielu uczelniach będzie problem zebrania kworum do senatu, będą przerywali... Może zapisać to w ten sposób: w tych uczelniach, gdzie brakuje kandydatów, istnieje możliwość wyboru na kolejną kadencję. Taki wariant warto przemyśleć jeszcze podczas pracy w Senacie. Ja zgłosiłem cztery poprawki, które uzgodniliśmy w konsultacjach i które będą państwu przedstawione. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Pan senator Bergier. Bardzo proszę o krótką wypowiedź.

Chciałbym się odnieść w jednej kwestii do wypowiedzi pani minister, a w drugiej kwestii do wypowiedzi pana senatora Skorupy, w obu kwestiach bardzo syntetycznie.

Nie ulega dyskusji, że rektor powinien być zatrudniony w podstawowym miejscu pracy, ale chciałbym zwrócić uwagę, że mogą być takie sytuacje i pewnie będą, że ci profesorowie, którzy się zdecydują, bo to jest ich wybór, że zostaną rektorami - mówię o wyższych szkołach zawodowych, z których żadna nie ma dotąd uprawnień do doktoryzowania i jeszcze upłynie ileś czasu, kiedy te uprawnienia będzie miała...

(Rozmowy na sali)

Panie Senatorze, kieruję te słowa do pani minister, a nie mogę tego robić, kiedy pan rozmawia.

I oto stworzymy taką sytuację, że jakaś grupa profesorów nie będzie mogła przekazać swoich uprawnień żadnej uczelni. Profesor, który zdecyduje się być rektorem w państwowej szkole wyższej, będzie mógł swoje drugie uprawnienia przekazać co najwyżej na drugim stopniu kształcenia, czyli licencjacie. Zwracam uwagę, że stworzymy taką oto sytuację, że jakiś wybitny profesor nie będzie mógł przekazać swoich uprawnień żadnej uczelni. To jest problem, na który, tak uważam, powinienem zwrócić uwagę podczas debaty.

I druga kwestia. Chociaż darzę ogromną sympatią wszystkich senatorów, uważam za stosowne zwrócić uwagę panu senatorowi Skorupie, że w wypowiedzi dotyczącej ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym zawarł tyle sprzecznych, wzajemnie się wykluczających ssformułowań, że taka wypowiedź może obniżać rangę pracy naszej komisji. Dziękuję uprzejmie.

Dziękuję bardzo panu senatorowi.

Pani Minister?

Czy można się wypowiedzieć na temat uwag legislatorów?

Ale, Pani Minister, na razie ich nie ma.

Czy ktoś z panów senatorów zgłasza te poprawki?

Proszę bardzo.

Uważam, że na ostatnim etapie prac powinniśmy wziąć te kwestie pod uwagę, bo jest tam jednak dużo uwag porządkujących i usuwających drobne sprzeczności. Nie wiem, kiedy zdążymy to zrobić, ale jednak warto by było choćby szybko przejrzeć ten materiał. Niestety, dostaliśmy go bardzo późno, to prawda.

Czyli pan senator zgłasza te poprawki, tak?

Pani minister chciałaby zabrać głos na temat tych poprawek. Proszę bardzo.

Rzeczywiście zaczęliśmy czytać te poprawki dzisiaj i mamy następujące zdanie: część poprawek ma charakter redakcyjny i techniczny i pomaga rozstrzygnąć problem, co na pewno poprawia jakość ustawy. Część poprawek ma, niestety, charakter merytoryczny, część nie rozstrzyga problemu. Musielibyśmy w związku z niektórymi uwagami proponować jakieś zmiany czy własne koncepcje. Nie dotyczy to wszystkich uwag, ale zdarza się, że są zasygnalizowane sprawy, które należałoby uregulować inaczej. Wydaje nam się, że gdybyśmy przeszli przez te wszystkie poprawki, to ustawa mogłaby być lepsza, ale mając doświadczenie z legislatorami sejmowymi... Na przykład tutaj mamy - w większości z punktu widzenia techniki legislacyjnej - powyrzucane sformułowania "z zastrzeżeniem artykułu takiego, z zastrzeżeniem artykułu takiego" itd. Takich poprawek jest około 30-40%, a były one wprowadzone przez legislatorów sejmowych i teraz będą mogły być znów wprowadzane. Tak "bawiliśmy się" przy ustawie o nauce, że wprowadzono poprawki legislacyjne, legislatorzy sejmowi próbowali pokazać, że też mają pewne kompetencje i próbowali to zmieniać. Mnie jest bardzo trudno mieć jednoznaczne zdanie. Wydaje się, że w niektórych wypadkach naprawdę pomaga to jakości ustawy, w niektórych może być traktowane jako zmiana koncepcji wprowadzonej na poziomie Sejmu, a jest jeszcze trzeci rodzaj poprawek, które wymagają napisania przepisu od nowa, co jest dosyć trudne i nie da się zrobić szybko.

Bardzo dziękuję, Pani Minister.

Proszę państwa, muszę w tym momencie bardzo przyspieszyć, muszę trochę nas wszystkich zdyscyplinować i z góry proszę o wyrozumiałość. Jeżeli przekroczę granicę przyzwoitości w tym zakresie, to proszę przywołać mnie do porządku, ale będę się starał prowadzić obrady sprawnie. Senat ma na przeprowadzenie ustawy ściśle określony czas, w Sejmie zaś ten czas nie jest niczym limitowany. Posiedzenie Senatu rozpoczyna się w środę o godzinie 10.00 i my do tego czasu powinniśmy rozpatrzyć tę ustawę, a mamy sto osiemnaście poprawek zgłoszonych przez pana senatora Wacha - to chyba rekord pana senatora w obu kadencjach - chciałbym więc, żebyśmy przystąpili w tej chwili do głosowania nad tymi stu osiemnastu poprawkami, przy czym proponowałbym, byśmy pominęli te, które nie zawierają zredagowanej propozycji nowego brzmienia. Są to bodajże poprawki druga i trzecia, których zredagowanie pozostawiam do środy, można bowiem jeszcze je zgłosić podczas debaty. Nad pozostałymi poprawkami proponuję procedować w sposób następujący: pan legislator w jednym zdaniu, średnio złożonym, wyjawia, o co chodzi w poprawce, następnie pani minister w jednym zdaniu ustosunkowuje się do poprawki, po czym my przystępujemy do głosowania. Jeśli będą wątpliwości, to w wyjątkowych sytuacjach dopuszczam zabranie głosu przez jedną, dwie osoby.

Czy mam przyzwolenie komisji na takie postępowanie?

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Chciałbym wyjaśnić, że wcześniej zgłaszałem poprawki - było ich czternaście - które właściwie pochodziły z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz trzy poprawki, zresztą drobne, które pochodzą od ministra spraw wewnętrznych. Moim zdaniem one mają priorytet. Jeśli zaś chodzi o tych sto osiemnaście punktów - bo to są nie tylko poprawki - warto je szybko przejrzeć, bo niektóre z nich są istotne, ale, jak mówi pan przewodniczący, nie wszystkie trzeba uwzględniać, zwłaszcza jeśli są dyskusyjne.

Czyli sugeruje pan, żeby odwrócić kolejność? Ja myślałem, żeby najpierw poddać pod głosowanie tych sto osiemnaście poprawek, bo są one dobrze sformułowane.

Ich znaczenie, mimo że mają charakter porządkujący, jest moim zdaniem mniejsze. Istotne poprawki, które mają większe znaczenie, merytoryczne, najpierw były proponowane przeze mnie oraz przez pana senatora Bergiera i przez pana senatora Góreckiego.

Dobrze.

Czy są inne wnioski? Nie ma.

Długo zastanawialiśmy się nad tym, jak to zrobić, ale ustaliliśmy w prezydium, że jednak będziemy głosowali nad tymi poprawkami w grupach zgłoszonych przez senatorów, ponieważ inaczej byłoby trudno to zrobić. Może to oczywiście prowadzić do pewnych kolizji między poprawkami, ale mamy nadzieję, że jakoś to ogarniemy.

Przystępujemy zatem do rozpatrzenia poprawek pana senatora Wacha, zawartych w tym sześciostronicowym zestawieniu. Proponuję, żeby pan legislator odczytywał kolejno poprawki i dodawał jedno zdanie uzasadnienia. Zresztą tu jest napisane jedno zdanie uzasadnienie, może więc wystarczy je odczytać? Chyba że pan senator Wach chce to robić osobiście?

Mogę to zrobić osobiście, ale nie wiem, czy pan legislator nie zrobi tego sprawniej, bo dostał zestawienie trochę wcześniej i ma to skorelowane z tekstem ustawy, ale zrobimy tak, jak pan przewodniczący zarządzi.

Pan legislator odczytuje poprawkę i uzasadnienie, które jest w tekście pod poprawką, następnie wypowiada się pani minister, najlepiej w jednym prostym zdaniu, i potem głosujemy.

Bardzo proszę.

Poprawka pierwsza. W art. 1 w zmianie siódmej w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, wzorcowe efekty kształcenia dla wybranych kierunków studiów, uwzględniając poziom i profil kształcenia w poszczególnych obszarach kształcenia".

Poprawka ma na celu doprecyzowanie przepisu i zwiększenie autonomii programowej.

Pani Minister, bardzo proszę.

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Proszę, kolejna poprawka.

Poprawka druga dotyczy rozbicia pktu 3 w art. 9 w ust. 3 na dwa punkty: pkt 3 i pkt 3a. Pkt 3 otrzymałby brzmienie: "3) warunki oceny programowej, o której mowa w art. 48a ust. 3, uwzględniając w szczególności: a) spełnienie warunków prowadzenia studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu kształcenia, b) działanie wewnętrznego systemu zapewnienia jakości kształcenia w zakresie analizy efektów kształcenia - mając na uwadze zapewnienie właściwej jakości kształcenia", a punkt nowy, pkt 3a, otrzymałby brzmienie: "3a) warunki oceny instytucjonalnej, o której mowa w art. 48 ust. 4, uwzględniając w szczególności: a) funkcjonowanie i doskonalenie systemu zapewnienia jakości kształcenia, b) akredytacje lub certyfikaty instytucji międzynarodowych, c) wyniki oceny programowej kierunków studiów prowadzonych w podstawowej jednostce organizacyjnej uczelni - mając na uwadze zapewnienie właściwej jakości kształcenia".

Według uzasadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę proponowana zmiana porządkuje zakres delegacji do określania warunków oceny programowej i warunków oceny instytucjonalnej.

To jest zmiana siódma, proszę państwa.

Pani Minister?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Proszę, kolejna poprawka.

Poprawka trzecia. W art. 1 w zmianie trzydziestej piątej w art. 48 w ust. 8 pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie "Przewodniczący komisji stwierdza wygaśnięcie mandatu członka Komisji w przypadkach określonych w art. 46b ust. 1".

Według uzasadnienia przepis doprecyzowuje, kto stwierdza wygaśnięcie mandatu Polskiej Komisji Akredytacyjnej.

Ważne jest jeszcze zdanie, że podobne rozwiązanie określono dla Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Pani Minister?

Zgoda, popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw?(0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka czwarta. W art. 1 w zmianie trzydziestej szóstej, w art. 48a ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Komisja może dokonywać oceny działalności podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni (ocena instytucjonalna), w tym oceny jakości kształcenia na prowadzonych przez nią studiach trzeciego stopnia i studiach podyplomowych; ocenę instytucjonalną przeprowadza się w jednostce, w której wcześniej dokonano oceny programowej większości prowadzonych przez nią kierunków studiów".

Poprawka, w myśl uzasadnienia, ma doprecyzować zakres oceny instytucjonalnej, określając, że ocena ta obejmie również prowadzone w podstawowej jednostce organizacyjnej studia trzeciego stopnia. Ponadto przeprowadzenie oceny instytucjonalnej nie będzie wymagało oceny programowej wszystkich prowadzonych przez nią kierunków studiów, wystarczą wyniki oceny większości kierunków studiów.

Dziękuję.

Pani Minister?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

(Rozmowy na sali)

Ale proszę liczyć, bo pan, że tak powiem, tylko tak optycznie to stwierdza.

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Poprawkę przyjęto.

Proszę bardzo.

Poprawka piąta. W art. 1 w zmianie trzydziestej siódmej w art. 49 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dokonanej oceny programowej, w tym kształcenia nauczycieli, oraz oceny instytucjonalnej, a także przestrzegania warunków prowadzenia studiów"; b) skreśla się pkt 4". Konsekwencją tej poprawki będzie również zmiana w ust. 4, polegająca na zastąpieniu wyrazów "oceny kształcenia" wyrazami "oceny programowej";.

Poprawka, w myśl uzasadnienia, doprecyzuje przepisy dotyczące oceny programowej.

Dziękuję bardzo.

Pani Minister?

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: To skonsumuje też jedną z poprawek legislatorów. Dziękuję.)

Czy pani minister popiera tę poprawkę?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Proszę o następną poprawkę.

Poprawka szósta. W art. 1 w zmianie czterdziestej w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1.Organizację i tryb działania Komisji, szczegółowe kompetencje jej organów, szczegółowe kryteria i tryb dokonywania ocen oraz sposób wyznaczania recenzentów określa statut uchwalony przez Komisję na posiedzeniu plenarnym".

Według uzasadnienia poprawka dotyczy Polskiej Komisji Akredytacyjnej i będzie mogła określać w swoim statucie szczegółowe kryteria oceny programowej kierunków studiów prowadzonych w podstawowych jednostkach organizacyjnych uczelni, a także szczegółowe kryteria oceny instytucjonalnej.

Opinia rządu?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka siódma. W art. 1 w zmianie sześćdziesiątej dziewiątej, w art. 94b w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dofinansowanie podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni posiadających ocenę wyróżniającą na podstawie opinii Komisji, dotyczącej oceny kształcenia, o której mowa w art. 49 ust. 1 pkt 2 i ust. 5".

Wprowadzenie odwołania do art. 49 ust. 1 pkt 2 doprecyzowuje przepisy.

Opinia rządu?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie. Patrzę jeszcze w ten tekst, ale ma on trzy kolory i nic nie widać.

Może pan pozmienia numery ze względu na numer wprowadzony poprzednio.

Tu jest napisane, że jest to wprowadzenie odwołania do art. 49.

Tak, dodanie w odwołaniu ust. 1 pkt 2, bo ust. 5 był już wymieniony. Ten zapis uzupełnia to, co już było.

Jest tu dodany tylko ust. 1 pkt 2.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Panie Senatorze, czy pan czasami głosuje?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka ósma. W art. 1 w zmianie siedemdziesiątej drugiej w art. 96a pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) w zakresie zadań, o których mowa w art. 94b ust. 1 pkt 4 - dane o liczbie doktorantów na stacjonarnych studiach doktoranckich, dane o wynikach oceny kształcenia na kierunkach studiów, dokonanej przez Komisję, uwzględniając zaprzestanie finansowania w przypadku uzyskania przez uczelnię niepubliczną lub jej podstawową jednostkę organizacyjną negatywnej oceny programowej".

W zaproponowanym przepisie podniesiono wymogi dotyczące jakości kształcenia przy finansowaniu studiów doktoranckich uczelni niepublicznej z dotacji projakościowej. Zaprzestanie finansowania nastąpi w wypadku otrzymania jednej, a nie dwóch negatywnych ocen programowych.

Opinia rządu?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka dziewiąta. W art. 1 w zmianie sto jedenastej w art. 165 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Regulamin studiów uwzględnia przenoszenie i uznawanie zajęć zaliczonych przez studenta w jednostce organizacyjnej uczelni macierzystej lub w innej uczelni, w tym zagranicznej, zgodnie z zasadami systemu przenoszenia osiągnięć. 2. Studentowi przenoszącemu zajęcia zaliczone w uczelni innej niż macierzysta, w tym zagranicznej, z przypisanymi punktami ECTS, zalicza się do osiągnięć wyrażonych w punktach ECTS w uczelni macierzystej".

Zgodnie z uzasadnieniem przedstawionym przez wnioskodawcę poprawka doprecyzowuje przepisy dotyczące przenoszenia i uznawania zajęć zaliczonych przez studenta w innej uczelni, w tym zagranicznej.

Powiem, że popieramy, ponieważ zmiana dotyczy tylko tego, że zamiast toku studiów zmienia się regulamin. Jest to poprawka techniczna, przepraszamy bardzo, że taka nieczytelna.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Zmienia się również brzmienie ust. 2.)

Dochodzą tylko słowa "z przypisanymi punktami".

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Proszę bardzo, kolejna poprawka.

Poprawka dziesiąta. W art. 1 w zmianie sto dwunastej w art. 166 ust. 1 otrzymuje brzmienie "Studia licencjackie trwają co najmniej sześć semestrów, a studia inżynierskie co najmniej siedem semestrów".

Poprawka ma na celu uelastycznienie systemu kształcenia i zwiększenie autonomii programowej uczelni.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak.

Tu jest tylko dopisane "co najmniej" i jest to lepsze sformułowanie.

Ale niestety może to być wadą, bo ktoś może sobie zrobić cztery.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

(Głos z sali: Co najmniej siedem, a może być osiem.)

Co najmniej, czyli w górę.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Co najmniej. Może być tak, że punkty ECTS pozostają takie same, ale kształcenie może trwać dłużej niż przewidziane tu sześć czy siedem semestrów.)

Zamiast "sześć lub siedem" jest "co najmniej sześć", a zamiast "siedem lub osiem" mamy "co najmniej siedem", czyli nie ma możliwości zmiany w dół.

Dziękuję bardzo.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Kolejna poprawka.

Poprawka jedenasta, redakcyjna. W art. 1 w zmianie sto dwudziestej drugiej, w art. 174 w ust. 4 wyrazy "stypendiów rektora za osiągnięcia" zastępuje się wyrazami "stypendiów rektora dla najlepszych studentów".

Popieramy.

Czy jest potrzebna, Pani Minister?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Dobrze.

Głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Proszę, kolejna poprawka.

Poprawka dwunasta dotyczy dodania w przepisach przejściowych art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. Okres zatrudnienia przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na stanowisku asystenta osoby nieposiadającej stopnia naukowego doktora oraz okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nieposiadającej stopnia naukowego doktora habilitowanego zalicza się do okresu zatrudnienia, o którym mowa w art. 120 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą".

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Popieramy.

Ale tu nie ma uzasadnienia.

Uzasadnienie przytoczone przez wnioskodawcę brzmi następująco: W ustawie wprowadzono dwuletnie vacatio legis dla przepisów art. 120. Oznacza to dwuletni okres na przygotowanie się do zmiany przepisów i spełnienie warunków zatrudnienia na stanowisku adiunkta lub asystenta. Osoby, których okres zatrudnienia na stanowisku asystenta bez posiadania stopnia naukowego doktora lub na stanowisku adiunkta bez posiadania stopnia naukowego doktora habilitowanego był krótszy niż osiem lat, będą miały dłuższy okres na dostosowanie się do nowych przepisów. Osoby, które nie dopełnią warunków, jakie są wymagane na stanowiska adiunkta, będą mogły być zatrudnione przez rektora na stanowisku starszego wykładowcy. Nie wiem, czy to uzasadnienie jest adekwatne do...

Panie Senatorze, niech pan wyjaśni, o co chodzi.

Jest to zmiana merytoryczna i to istotna, powodująca to, że jeżeli są osoby, które już przekroczyły, na podstawie wcześniejszych przepisów, na przykład indywidualnych statutów uczelni, ośmioletni okres zatrudnienia na stanowiskach adiunkta lub asystenta, to w wyniku wprowadzenia tego przepisu rektor będzie musiał podjąć decyzję co do ich zatrudnienia, ale vacatio legis, na podstawie art. 37 pkt 4, wynosi w tym wypadku dwa lata, a więc również osoby, które mają zatrudnienie na czas nieokreślony, lub ad infinitum, wracają pod ośmioletni okres rotacyjny, przy czym praktycznie wszystkie te osoby, bez względu na to, czy już przekroczyły ten okres, czy brakuje im trzy miesiące, bo za trzy miesiące będą miały osiem lat zatrudnienia na tych stanowiskach awansowych, mają termin końcowy - jest to zapisane w art. 37 - do 1 października 2013 r., czyli dwa lata. Zarówno ci, którzy znacznie przekroczyli ten okres, bo już dwadzieścia lat pracują jako asystenci czy adiunkci, jak i osoby, które dobiegają tego okresu, będą musiały mieć uregulowane te sprawy, zgodnie z przepisami art. 120, do 1 października 2013 r.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: To jest intencja czy...)

To jest intencja i to jest zasadnicza, duża zmiana merytoryczna, podobnie jak w wypadku następnej poprawki, którą proponuję.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Proszę o kolejną poprawkę.

(Głos z sali: Czy można w sprawie formalnej?)

Niestety nie można.

Proszę bardzo o kolejną poprawkę.

Poprawka trzynasta dotyczy nadania nowego brzmienia art. 23 ustawy: "Art. 23. Nauczyciel akademicki, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wykonuje dodatkowe zatrudnienie w ramach stosunku pracy, może je wykonywać przez okres nie dłuższy niż 1 rok od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że uzyska zgodę na podstawie art. 129 ust. 1, 5 lub 10 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą".

Zgodnie z uzasadnieniem dotyczącym tej poprawki wprowadzenie jednego roku na dostosowanie się do warunków określonych w art. 129 ust. 1, czyli zrezygnowanie z dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy w wypadku nieuzyskania zgody rektora, a także na zrezygnowanie z innych dodatkowych miejsc zatrudnienia, powinno wpłynąć na szybsze ustabilizowanie się struktury zatrudnienia w uczelniach, w tym w publicznych uczelniach zawodowych.

Czyli były trzy lata, a będzie rok.

Pani Minister?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (1)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Dziękuję bardzo.

Poprawka została przyjęta.

Proszę o następną poprawkę.

Ostatnia z tej grupy poprawek zgłoszonych przez pana senatora Wacha dotyczy zmiany sto osiemnastej w art. 1. W art. 170c: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W ogólnopolskim wykazie studentów zamieszcza się następujące informacje uczelni o każdym studencie: 1) imię i nazwisko studenta; 2) numer PESEL, a w przypadku jego braku numer dokumentu potwierdzającego tożsamość; 3) sumę uzyskanych przez studenta punktów ECTS w rozbiciu na kierunki studiów; 4) sumę punktów ECTS, które student mógł uzyskać łącznie na zajęciach, w których uczestniczył bez wnoszenia opłat w ramach studiów stacjonarnych w uczelni publicznej; 5) liczbę punktów ECTS, które student może jeszcze wykorzystać na studiach stacjonarnych w uczelni publicznej bez wnoszenia opłat, o których mowa w art. 170a ust. 1 i 2, z uwzględnieniem uprawnień nadanych mu przez uczelnię publiczną do realizacji studiów na drugim kierunku studiów stacjonarnych, o których mowa w art. 170a ust. 3-5, oraz uprawnień, o których mowa w art. 170b ust. 1; 6) rodzaj przyznanych świadczeń pomocy materialnej w uczelni publicznej i niepublicznej";

b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 2".

Poprawka doprecyzowuje zakres danych zamieszczonych w wykazie studentów.

Gdybym mógł się odnieść do pktu 5 w propozycji tej poprawki, to chciałbym zauważyć, że powinno tu nastąpić odesłanie do art. 170a ust. 3 i 4, gdyż ust. 5 nie określa uprawnień.

Stanowisko rządu?

Zgadzamy się, ponieważ jest to także poprawka legislatorów, z odwołaniem się do ust. 3 i 4. To jest tylko i wyłącznie uwaga techniczna wprowadzająca pkt 1 - imię i nazwisko studenta - i porządkująca ten zapis.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Zbigniew Marciniak: Uściślająca ten rejestr.)

Uściślająca rejestr i porządkująca go.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka została przyjęta.

Przechodzimy do poprawek zgłoszonych przez pana senatora Bergiera.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Zbigniew Marciniak: Są jeszcze trzy z ministerstwa, dotyczące...)

Rozpatrujemy poprawki w kolejności zgłoszenia. Może do nich dojdziemy.

Proszę bardzo, poprawki pana senatora Bergiera.

Poprawki pana senatora Bergiera.

Poprawka pierwsza. W art. 1 w zmianie czternastej w art. 15 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wysokość wynagrodzenia członków Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Komisji Akredytacyjnej i komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, rzeczników dyscyplinarnych przy komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, wyznaczanych przez nie recenzentów i biegłych ekspertów oraz Rzecznika Praw Absolwenta, uwzględniając zasadę, że wysokość wynagrodzenia członków Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Komisji Akredytacyjnej, Rzecznika Praw Absolwenta i komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego będzie ustalana w relacji do minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego profesora zwyczajnego, określonej w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich, w wysokości adekwatnej do wykonywanych zadań".

Proponowany przepis daje podstawę do określenia wynagrodzenia dla rzeczników dyscyplinarnych przy komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego za przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego.

Stanowisko rządu?

W imieniu ministra wyrażam zgodę.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka druga. W art. 1 w zmianie czterdziestej pierwszej w art. 53a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Komisja zamieszcza na swojej stronie internetowej i w Biuletynie Informacji Publicznej podjęte uchwały dotyczące jakości kształcenia".

Proponuje się wykreślenie z przepisu wyrazów "wraz z uzasadnieniem", czyli obowiązku zamieszczania przez PKA na swojej stronie internetowej i w Biuletynie Informacji Publicznej uzasadnień do podjętych uchwał, dotyczących jakości kształcenia. Wykreślenie uzasadniają przepisy dotyczące ochrony danych osobowych.

Stanowisko rządu?

Zgoda.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Poprawka została przyjęta.

Zawahałem się, Panie Ministrze, bo chyba powinno być "popieramy", a nie "zgoda". Bo jeśli nie będzie poparcia, to...

Proszę bardzo, kolejna poprawka.

Poprawka trzecia. W art. 1 w zmianie dwudziestej pierwszej w art. 31 w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Uczelnia może na podstawie umowy utworzyć centrum naukowe z innymi uczelniami, instytutami naukowymi Polskiej Akademii Nauk oraz instytutami badawczymi, w tym również z zagranicznymi jednostkami naukowymi i instytutami międzynarodowymi prowadzącymi działalność naukowo-badawczą".

Doprecyzowanie przepisu stwarza możliwość tworzenia przez uczelnie centrum naukowego również z instytutami międzynarodowymi działającymi w Polsce.

Stanowisko rządu?

Rząd popiera.

Bardzo dziękuję.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawkę przyjęto.

(Rozmowy na sali)

Ja się zawahałem, bo jednak pewien fragment tekstu mi tu wypadł. Wszystko to nie jest takie oczywiste.

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka czwarta. W art. 1 w zmianie siedemdziesiątej pierwszej w art. 96 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) sposób podziału dotacji, o której mowa w art. 94 ust. 1 pkt 7 i ust. 4 oraz art. 94a, biorąc pod uwagę w szczególności liczbę studentów i doktorantów, w tym znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, oraz liczbę studentów i doktorantów, będących osobami niepełnosprawnymi".

Uzasadnienie. Proponuje się doprecyzowanie przepisu i wykreślenie z delegacji do wydania aktu wykonawczego wyrazów: "a także zasady i tryb przekazywania uczelni". Dotacja jest przekazywana na rachunek bankowy i nie wymaga odrębnych przepisów proceduralnych w zakresie przekazywania uczelniom dotacji podmiotowej na pomoc materialną dla studentów i doktorantów.

Opinia rządu?

Rząd popiera.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Proszę państwa, ja pozwolę sobie na komentarz, że jednak te uzasadnienia są niekompletne i czasami wprowadzają w błąd. W poprzednim głosowaniu było uzasadnienie, że się ułatwia tworzenie centrum naukowego wspólnie z instytutami międzynarodowymi, a całkowicie wypadł zapis, że centra naukowe mogą być tworzone w ramach jednej uczelni. Nie ma takiego zapisu. Nie ma też zapisu dotyczącego trybu powoływania: że tworzy rektor itd. Dlatego muszę powiedzieć, że...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę, pan legislator.

W poprzedniej poprawce zmianie uległo jedynie zdanie pierwsze.

Dobrze, rozumiem, czyli jednak w części wycofuję...

Proszę bardzo, kolejna poprawka.

W art. 1 w zmianie siedemdziesiątej czwartej w art. 99 ust. 4 otrzymuje brzmienie... Nie wiem, czy jest tu potrzeba przytaczania brzmienia całego ust. 4, czy mam się ograniczyć do wskazania na zmianę, która polega na tym, że wykreśla się wyrazy "o których mowa w ust. 1 pkt 1" i "o których mowa w ust. 1 pkt 2", czyli odesłanie do stosowania...

Skoro odesłanie jest błędne, to czemu nie poprawiamy na dobre, tylko wykreślamy?

To jest pytanie do wnioskodawcy. Według mnie...

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Wnioskodawca siedzi tutaj.)

...odesłania w ust. 4 nie są adekwatnie powiązane z ust. 1, który dotyczy przede wszystkim studiów prowadzonych na uczelni publicznej, zaś ust. 4 dotyczy studiów prowadzonych na uczelni prywatnej, niepublicznej, i stąd te wykreślenia wydają się zasadne, a przynajmniej zgodne z intencjami, jakie przyświecały ustawodawcy przy formułowaniu tego przepisu.

Według mnie wykreślenia te nie stwarzają konieczności odniesienia się do innych ustępów.

Nie. Jeżeli intencją ustawodawcy było tak szerokie potraktowanie tego, to oczywiście tak.

Stanowisko rządu?

Popieramy tę zmianę. Upraszcza to tekst, a faktyczne jest chyba zgodne z intencją zapisu.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka.

Poprawka szósta. W art. 1 w zmianie siedemdziesiątej szóstej w art. 100 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Uczelnia publiczna prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na podstawie planu rzeczowo-finansowego zatwierdzonego przez senat, zgodnie z przepisami o finansach publicznych oraz o rachunkowości". I dalej w artykule tym dodaje się ust. 2a: "2a. Uczelnia niepubliczna prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na podstawie planu rzeczowo-finansowego, zatwierdzanego przez organ kolegialny wskazany w statucie uczelni, zgodnie z przepisami o rachunkowości, a w zakresie gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu państwa również zgodnie z przepisami o finansach publicznych".

Proponowana zmiana doprecyzowuje stosowanie przepisów ustawy o finansach publicznych w uczelniach niepublicznych do gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu państwa. Ponadto odwołano się do przepisów o rachunkowości w zakresie prowadzenia przez uczelnie samodzielnej gospodarki finansowej na podstawie planu rzeczowo-finansowego.

Opinia rządu?

Rząd popiera tę poprawkę.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Poprawka przyjęta.

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka siódma. W art. 1 w zmianie dziewięćdziesiątej piątej w art. 129 w ust. 4 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w samorządowych kolegiach odwoławczych".

Uzasadnienie. Poprawka uzupełnia wykaz wyłączeń z przepisów ograniczających podejmowanie pracy przez nauczycieli akademickich bez konieczności występowania o zgodę rektora o samorządowe kolegia odwoławcze. Podobny przepis dotyczy pracowników niektórych urzędów państwowych, w tym na przykład regionalnych izb obrachunkowych.

Opinia rządu?

Popieramy tę poprawkę.

Dziękuję.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Poprawka przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka ósma. W art. 1 w zmianie sto osiemnastej w art. 170a w ust. 4 wyrazy "w poprzednim roku akademickim" zastępuje się wyrazami "w poprzednim roku studiów".

Zgodnie z uzasadnieniem jest to doprecyzowanie przepisów. Studenta należy oceniać za wyniki w poprzednim roku studiów, a nie w poprzednim roku akademickim, ponieważ niektóre uczelnie rozpoczynają rok studiów na przykład w marcu, a nie w październiku.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka dziewiąta. W art. 1 w zmianie sto dwudziestej siódmej w art. 181 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie... Może tu też się ograniczę do przytoczenia zmian: w ust. 1 po wyrazach "wysoką średnią ocen" skreśla się wyrazy "a ponadto", a w ust. 2 wyraz "oraz" zastępuje się wyrazem "lub".

Poprawka zmierza do tego, aby umożliwić otrzymywanie stypendium rektora dla najlepszych studentów i stypendium ministra za osiągnięcia, jeżeli mają wysokie średnie ocen albo posiadają osiągnięcia na przykład w sporcie, nauce lub osiągnięcia artystyczne. W proponowanych przepisach odstąpiono od łącznego spełniania kryteriów wysokich średnich ocen i posiadania innych osiągnięć.

Bardzo dziękujemy. Chyba to jest dość klarowne?

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka dziesiąta. W art. 1 w zmianie sto dwudziestej dziewiątej w art. 184 w ust. 7 skreśla się wyrazy "studiujący na kilku kierunkach studiów".

Poprawka ma na celu doprecyzowanie przepisów...

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Czyli nie mamy tu wątpliwości.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Poprawka przyjęta.

Proszę, kolejna poprawka.

Poprawka jedenasta. W art. 1 w zmianie sto dwudziestej szóstej w lit. c w art. 179 w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) świadczeń pomocy materialnej dla studentów i doktorantów ze środków przeznaczonych na ten cel z budżetu państwa, otrzymywanych na podstawie przepisów ustawy".

Zgodnie z uzasadnieniem nowe brzmienie przepisu nie zmienia rozwiązań przyjętych w nowym systemie, a pozwala przy obliczaniu dochodu uprawniającego studenta do ubiegania się o stypendium socjalne na odliczenie stypendiów otrzymywanych przed dniem wejścia w życie ustawy.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka.

Poprawka dwunasta. W art. 1 w zmianie sto trzydziestej czwartej w art. 191a w ust. 8 pkt 1 otrzymuje brzmienie "1) tryb nostryfikacji".

Uzasadnienie - usunięcie z delegacji ustawowej zapisu o możliwości zwolnienia z całości lub części postępowania nostryfikacyjnego. Zwolnienie z postępowania nostryfikacyjnego dotyczy osób, które ubiegają się o przyjęcie na studia w polskiej uczelni lub jednostce naukowej. Rada nie dokonuje wówczas szczegółowego porównania programu kształcenia, a jedynie sprawdza, czy dyplom uzyskany za granicą uprawnia do kontynuacji studiów w kraju wydania. Jeśli tak, podejmuje uchwałę o zwolnieniu z postępowania nostryfikacyjnego. Obecnie art. 191a ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym przewiduje, że osoby, które mają prawo do kontynuacji kształcenia w swoim kraju, mogą kontynuować kształcenie na studiach odpowiedniego stopnia w Polsce.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Poprawka przyjęta.

Proszę, kolejna poprawka.

Poprawka trzynasta. W art. 2 w zmianie dwudziestej pierwszej w art. 32 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, liczbę, wysokość oraz warunki i tryb przyznawania nagród, o których mowa w ust. 4, uwzględniając: 1) skład i kompetencje zespołu do spraw nagród; 2) czas trwania kadencji zespołu; 3) wysokość wynagrodzeń członków zespołu oraz osób opiniujących wnioski, a także warunki zwrotu kosztów podróży członkom zespołu; 4) jednostki uprawnione do występowania z wnioskiem o przyznanie nagrody; 5) wykaz niezbędnej dokumentacji oraz sposób i termin jej przekazywania; 6) datę przyznawania nagród".

Uzasadnienie. Przepis doprecyzowuje zakres i wytyczne do wydania aktu wykonawczego do ustawy.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka.

Poprawka czternasta. W art. 2 w zmianie dziewiętnastej w art. 24 w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) tryb i terminy nostryfikacji stopni naukowych i stopni w zakresie sztuki uzyskanych za granicą, uwzględniając możliwość i warunki zwalniania z całości lub części postępowania nostryfikacyjnego".

Rozszerzenie delegacji ustawowej umożliwia określenie w rozporządzeniu maksymalnych terminów, w których postępowanie powinno zostać zakończone. Określenie maksymalnych terminów podejmowania przez radę uchwał ma na celu uniknięcie sytuacji, kiedy postępowanie jest bezzasadnie przedłużane.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Poprawka przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka piętnasta. W art. 2 w zmianie dwudziestej trzeciej w art. 34 po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Osoba wybrana na członka Centralnej Komisji traci z mocy prawa członkostwo w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Komisji Akredytacyjnej, Radzie Głównej Instytutów Badawczych, Komitecie Ewaluacji Jednostek Naukowych, Radzie Narodowego Centrum Nauki lub Radzie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, jeżeli była ich członkiem, z dniem rozpoczęcia kadencji Centralnej Komisji, na którą została wybrana".

Uzasadnienie. Ustawa wprowadziła regulacje zabraniające łączenia członkostwa w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Komisji Akredytacyjnej, Radzie Głównej Instytutów Badawczych, Komitecie Ewaluacji Jednostek Naukowych, Radzie Narodowego Centrum Nauki lub Radzie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. W związku z powyższym proponowany przepis art. 34 ust. 6 uprości procedury związane z wyborami i nabyciem członkostwa w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Czy pan senator mógłby uzasadnić, dlaczego nie można tego łączyć?

W odniesieniu do wszystkich jednostek centralnych związanych z nauką chcemy doprecyzować niełączenie tego z pracą w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Ale z czego to wynika, jaka przesłanka tym kieruje, Panie Senatorze?)

Przesłanka jest taka, że łączenie funkcji w centralnej komisji z innymi udziałami w tych ciałach byłoby niewskazane i niezgodne z formułą łączenia funkcji.

Dziękuję.

Stanowisko rządu?

Jeśli można, dodam, że wprowadziliśmy zakaz łączenia funkcji we wszystkich organach zarządzających nauką, aby nie było sytuacji, w której jedna osoba reprezentująca daną dyscyplinę jest zarówno w CK, w Radzie Nauki i NCBiR, w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego et cetera. Wcześniej, na poziomie przygotowywania ustaw o PAN i na poziomie przygotowywania ustawy o szkolnictwie wyższym zapomnieliśmy o CK. W związku z tym jest tutaj dołączona tylko Centralna Komisja, żeby ten zakaz obejmował wszystkie organy zarządzające nauką, aby jedna osoba mogła rzeczywiście poświęcić się pracy w jednym z tych organów, a nie na przykład w trzech, bo wtedy bardzo trudno jest wykonywać obowiązki prawidłowo.

Krótko, proszę.

Sztuczna wielość ciał. Dwa ciała opiniują coś, a ta sama osoba jest w obu tych ciałach. To jest uniknięcie...

No ale jeśli są takie dwie osoby na trzydzieści, to nic nie szkodzi.

Proszę, pan senator Górecki.

Ja uważam, że trzeba to wprowadzić, ponieważ ja miałem problemy już w Polskiej Akademii Nauk, gdzie ludzie pełnili pewne funkcje i domagali się kolejnych. Nie zrobią tego, co mają robić, dobrze, jeśli będą pełnili kilka funkcji.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Dziękuję bardzo.

Teraz będziemy głosować nad poprawkami pana senatora Knosali.

Proszę bardzo, czy może pan je przedstawić?

Panie Przewodniczący, pana senatora już w tej chwili nie ma i dzisiaj nie będzie, bo on pojechał na obronę...

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Ale ustaliliśmy, że poprawki czyta pan legislator.)

A, przepraszam. Ja się odezwałem w imieniu pana Knosali, przepraszam.

Czy pan ma tę poprawkę?

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Tak.)

To proszę odczytać.

Poprawka pierwsza. W art. 1 w zmianie sto trzynastej w art. 167 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wzór dyplomu zatwierdza senat uczelni. Rektor uczelni przekazuje zatwierdzony wzór dyplomu niezwłocznie ministrowi nadzorującemu uczelnię oraz ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego".

Uzasadnienie. Znowelizowana ustawa nie przewiduje określania wzoru dyplomu. Poprawka daje ministrowi możliwość uchylenia uchwały senatu uczelni w wypadku zatwierdzenia wzoru dyplomu niespełniającego wymagań określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 167 ust. 1. Wzory dyplomów są również niezbędne do legalizacji dokumentów do obrotu prawnego z zagranicą.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Poprawka przyjęta.

Jest jeszcze jedna poprawka pana Knosali.

Poprawka druga brzmi: po art. 14 - czyli dotyczy to przepisów zmieniających inne ustawy - dodaje się art. 14a w brzmieniu:

Art. 14a. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych po art. 103a dodaje się art. 103b w brzmieniu: Art. 103b. Przepisu art. 103a nie stosuje się do:

- nauczyciela akademickiego posiadającego tytuł naukowy profesora lub profesora sztuki, zatrudnionego w uczelni publicznej na podstawie mianowania na stanowisku profesora nadzwyczajnego lub zwyczajnego, do ukończenia 70. roku życia,

- kobiety będącej w uczelni publicznej mianowanym nauczycielem akademickim do 65. roku życia,

- nauczyciela akademickiego pełniącego funkcję rektora, do zakończenia pełnienia tej funkcji,

o których mowa w art. 127 ust. 2 i 4 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Myślę, że tu uzasadnienie nie jest konieczne.

Stanowisko rządu?

Rząd popiera.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka przyjęta.

Są jeszcze cztery poprawki pana senatora Wacha?

(Głos z sali: Trzy.)

Poprawki te właściwie pochodzą od ministra spraw wewnętrznych i dotyczą studentów mundurowych, zarówno strażaków, jak i zawodowych żołnierzy.

Panie Senatorze, ja jednak muszę powiedzieć, że to są poprawki senatorów, a informacja, że ktoś był tu inspiratorem, nie powinno padać na naszej komisji, bo jest to jednak pewna niezręczność. Ale pozostawmy to już bez komentarza. Przepraszam.

Tak jest, Panie Przewodniczący.

Proszę o przedstawienie poprawek.

Poprawka pierwsza. W art. 1 w zmianie piątej w art. 8 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:"11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, limit miejsc na kierunki studiów dla strażaków w służbie kandydackiej oraz strażaków w służbie stałej, uwzględniając możliwości dydaktyczne uczelni oraz zapotrzebowanie na absolwentów tych kierunków".

Przyjęcie tej poprawki może również powodować potrzebę przyjęcia zmian chociażby w art. 6 ustawy i zmian występujących tam odesłań.

Rozumiem, że jeśli ją przyjmiemy, to pan przygotuje stosowne zmiany.

Jeżeli będzie to wynikać z woli Wysokiej Komisji, to oczywiście tak.

Tak jest.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Proponuję głosowanie.

Czy pan senator chce zabrać głos, czy chciał już głosować?

(Głos z sali: Wsłuchuję się w to, co mówi pan przewodniczący.)

Głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka.

Kolejna poprawka dotyczy dodania w art. 1 w punkcie sto dwunastym ustawy w art. 166 ust. 2a w brzmieniu:"2a. Do okresu studiów pierwszego, drugiego stopnia oraz jednolitych studiów magisterskich strażaków w służbie kandydackiej zalicza się praktykę zawodową studenta".

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: To jest poprawka dotycząca zmiany sto sześćdziesiątej szóstej, tak?)

Do art. 166 w punkcie sto dwunastym.

Ale która to jest zmiana, bo tego nie wiemy.

(Głos z sali: Sto dwunasta.)

Zmiana sto dwunasta.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka.

Kolejna poprawka pana senatora Wacha dotyczy nadania nowego brzmienia art. 194 w art. 1 w zmianie sto trzydziestej siódmej: "Art. 194. Przepisów art. 172-187 oraz art. 191 nie stosuje się do studentów będących kandydatami na żołnierzy zawodowych oraz będących żołnierzami zawodowymi oraz funkcjonariuszy służb państwowych".

Stanowisko rządu.

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Dziękuję bardzo.

Poprawka przyjęta.

Poprawki pana senatora Góreckiego. Art. 105, tak?

Poprawki pana senatora Góreckiego. Wysoka Komisjo...

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Ja ich nie mam. Czy mogę otrzymać kserokopie?)

Wysoka Komisjo! Pomiędzy poprawkami pana senatora Góreckiego, pana senatora Massalskiego i pana senatora Wiatra mogą wystąpić sprzeczności, wykluczenia. Powinniśmy mieć trochę czasu na ewentualne zaznajomienie się z konsekwencjami tych poprawek: która poprawka wyklucza którą, w jakiej kolejności powinniśmy nad nimi głosować i która jest dalej idąca.

Zarówno poprawka pana senatora Góreckiego, jak i poprawka pana senatora Massalskiego dotyczy art. 120, a poprawki pana senatora Wiatra i pana senatora Massalskiego dotyczą art. 22 nowelizacji. Tempo prowadzenia głosowań nie pozwala mi w tej chwili stwierdzić, czy nie ma większej liczby wzajemnie sprzecznych poprawek.

Czy możemy w takim razie ustalić, że poprawki te rozpatrzymy po przerwie, a teraz byśmy przystąpili do poprawek, które są oczywiste? Czy pan w ciągu godziny i podczas przerwy jest w stanie coś z tym zrobić? Musi pan też jeszcze zjeść jakiś posiłek.

Godzinna przerwa wystarczy.

Dlatego mamy tutaj jeszcze dwie poprawki, które zgłasza pan senator Bergier. Nie mamy ich przed sobą, więc tak trochę...

(Senator Józef Bergier: Ale dyskutowaliśmy nad nimi podczas wystąpień państwa...)

Proszę powiedzieć.

Poprawka do art. 167. Dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Student zachowuje status studenta przez okres dzielący zakończenie studiów pierwszego stopnia i rozpoczęcie studiów drugiego stopnia, jednak nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy".

W uzasadnieniu chciałbym powrócić do przykładu, o którym państwo mówili, że student osiągnął sukces i w związku z tą przerwą nie mógł skorzystać z uprawnień do otrzymania nagrody. To takie najbardziej praktyczne uzasadnienie.

Tu powstaje pytanie, jakie są konsekwencje tego statusu. Czy to nie jest zbyt daleko idące? My co do intencji jesteśmy za, tylko żeby... Ale rozumiem, że to do środy się wyjaśni. Wyrażamy intencje, a ewentualne autopoprawki będą do środy gotowe.

Zdaniem ministerstwa będzie to dotyczyć rzeczywiście uprawnień do bycia studentem, o czym mówił pan senator Piechniczek, a także wspominali studenci. Ponieważ daliśmy uprawnienia do tego, żeby mogli korzystać w tym czasie z ulg komunikacyjnych, wydaje się, że te pozostałe też są zasadne, oczywiście poza uprawnieniami do pomocy materialnej et cetera, ale wiadomo, że one są przyznawane na określony czas i w określonych miesiącach.

No właśnie. Dziękuję pani minister za to rozszerzenie, bo to są przejazdy, pomoc ewentualnie...

(Głosy z sali: Pomocy nie ma.)

To nie jest oczywiste. Czy to jest wyspecyfikowane w innych miejscach? No bo jeśli ktoś ma status studenta to się może ubiegać o pomoc.

Nie. Pomoc materialna jest przyznawana tylko podczas semestru, a nie podczas wakacji. Tutaj jest mowa o statusie studenta, żeby mógł on korzystać... Wcześniej zostało uregulowane to, że może on korzystać z przejazdów ulgowych, prawdopodobnie więc chodzi o to, że na podstawie legitymacji może wchodzić do kina na ulgowe bilety, może korzystać z biblioteki...

Wolałbym, żeby do teatru, ale niech będzie.

Proszę państwa zarządzam głosowanie.

Kto jest za, proszę o podniesienie ręki.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Przepraszam...)

Jeszcze pan legislator.

Czy znamy treść poprawki? Wysoka Komisja jest obowiązana do przedstawienia Senatowi konkretnej treści poprawki.

Tu jest ta treść, zaraz pan ją otrzyma. Pan senator czytał poprawkę.

(Senator Józef Bergier: Odczytałem ją. Jeżeli trzeba, to powtórzę.)

Nie. Chodzi o to, żeby pan ją przekazał panu legislatorowi,

(Senator Józef Bergier: Tak jest, w formie pisemnej.)

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka.

W art. 179 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:"8. W uzasadnionych przypadkach kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej, bądź odpowiednio komisja stypendialna lub odwoławcza komisja stypendialna, o których mowa w art. 177, mogą zażądać dostarczenia opinii jednostki w systemie pomocy społecznej odpowiedzialnej za ustalenie sytuacji dochodowej i majątkowej osób i rodzin i uwzględnić ją w postępowaniu".

W uzasadnieniu podałbym, że występują sytuacje nadzwyczajne, w których warto upoważnić w zapisach ustawowych do żądania dodatkowego oświadczenia dotyczącego sytuacji materialnej.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję bardzo.

Prosimy o przekazanie poprawek.

W tej chwili przystępujemy do głosowania nad tymi poprawkami, które zgłosił pan senator Wach, a które opracowało Biuro Legislacyjne. Przy czym, tak jak mówiłem, bierzemy pod uwagę poprawki, które są zredagowane, bo pozostałe ciężko nam będzie ogarnąć. Ponieważ uzasadnienia są tu niezwykle szerokie, prosiłbym o odczytanie poprawki i jej uzasadnienie w jednym zdaniu.

Bardzo proszę.

Propozycja poprawki pierwszej. Negatywnie, według opinii biura, należy ocenić umieszczenie przepisu dotyczącego Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w przepisach materialnych ustawy, które z założenia powinny dotyczyć tylko instytucji wpisujących się w aktualne ustawodawstwo. Nie wiem, czy jest potrzeba czytania treści wszystkich poprawek, są one bowiem przedstawione w opinii.

Stanowisko rządu?

Ja może przekażę dla pana legislatora informacje, że Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego nie jest ani instytutem badawczym, ani uczelnią, ale ma uprawnienia do prowadzenia studiów, o których tu mówimy - jest tu chyba przedstawiciel tego centrum - i w drodze wyjątku jako lex specialis wpisaliśmy...

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Czyli rząd jest przeciw?)

Tak, jesteśmy przeciw.

Może by pan senator wycofał tę poprawkę, byśmy nad nią nie głosowali?

Tak jest, wycofuję.

Bardzo dziękuję.

Poprawka druga.

Kolejna uwaga poparta propozycją poprawki to uwaga czwarta. Zgodnie z zakwestionowanymi przepisami uczelnia oraz nauczyciele akademiccy mają obowiązek przestrzegania prawa własności intelektualnej. Wprowadzenie takich przepisów wprost do ustawy należy ocenić negatywnie. Oczywiste jest, że obowiązek przestrzegania powszechnego prawa nie może budzić wątpliwości.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Chyba przedstawił pan poprawkę czwartą, a nie drugą.)

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Tak. Druga uwaga nie ma propozycji zapisu i dlatego jej nie analizujemy.)

Zgodnie z życzeniem pana przewodniczącego przedstawiam tylko te uwagi, gdzie są propozycje poprawek.

Poprawka czwarta. Stanowisko rządu?

Zgadzamy się. Przepraszam, popieramy.

Nie śmiałem zabierać głosu. Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, to jest rozległy zapis i trudno go ocenić. Co do intencji się zgadzamy, więc ja nie wiem, ale zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Dziękuję.

Kolejna poprawka.

Poprawka piąta ma charakter doprecyzowujący.

Czy nie moglibyśmy więcej takich poprawek przyjąć zbiorowo, w jednym głosowaniu? Prosiłem o to już przedtem.

Stanowisko rządu w tej sprawie?

Popieramy...

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za...

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Przepraszam bardzo, Ministerstwo Obrony Narodowej jest przeciwne, nie możemy więc tego poprzeć.)

Wycofuję poprawkę.

Kolejna poprawka.

Uwaga szósta. Jeśli intencją ustawodawcy było zobowiązanie ministra obrony narodowej do przestrzegania zasad określonych w ust. 4, to wskazana jest propozycja poprawki.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy, MON jest przeciwne.

Panie Senatorze?

Wycofuję poprawkę.

Kolejna poprawka.

Poprawka ósma została skonsumowana przez poprawkę pana senatora Wacha.

Uwaga dziewiąta nie zawiera propozycji poprawki.

Uwaga dziesiąta to korekta błędnego odesłania.

Stanowisko rządu?

Popieramy, ale z zastrzeżeniami, o których wysłuchanie bardzo proszę. Naszym zdaniem w punkcie a poprawki dziesiątej powinno być: wyrazy "art. 9b" zastępuje się wyrazami "art. 9b lub art. 9c", a nie "art. 9b oraz art. 9c", a w punkcie b: wyrazy "art. 9b" zastępuje się wyrazami "art. 9b i art. 9c". Tak będzie prawidłowo.

Tu "lub", a tu "i".

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Tak, "lub" oraz "i".)

Przecinki tudzież wyrazy "oraz" i "lub" to są ważne słowa. Było też "oraz czasopism".

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję.

Kolejna poprawka.

Poprawka jedenasta - doprecyzowanie.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Poprawka przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka dwunasta zakłada możliwość odwołania się od opinii negatywnej oraz przesądza, że decyzja ministra ma charakter konstytutywny w wypadku rozwiązania zaproponowanego w art. 11c ust. 2.

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Kolejna poprawka.

Poprawka trzynasta skreśla zbędny fragment przepisu.

Stanowisko rządu?

Proponujemy zmianę redakcji, dlatego że tutaj państwo proponują zapis: "nowej jednostki, która nabyła uprawnienia, jak stanowi przepis" i skreślenie wyrazów "lub zmiany nazwy jednostki". My nie możemy się na to zgodzić, możemy tylko powiedzieć, że pozostają przy nowo utworzonej jednostce organizacyjnej lub jednostce o nowej nazwie i wtedy będzie prawidłowo: pozostają przy nowo utworzonej jednostce organizacyjnej lub jednostce o nowej nazwie. Wówczas spełnimy postulat państwa legislatorów.

Może przeczytamy cały przepis, żeby była jasność: "W przypadku połączenia podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni lub zmiany nazwy jednostki, uprawnienia do prowadzenia kierunków studiów pozostają - "nabywa" zmieniamy na "pozostają" - przy nowo utworzonej jednostce organizacyjnej lub jednostce o nowej nazwie, jeśli spełniają warunki określone w przepisach wydanych na podstawie... itd. do końca. To jest naszym zdaniem poprawne brzmienie tego zapisu, z inicjatywy legislatorów żeśmy się temu przyjrzeli.

No tu jest art. 11b ust. 4 - to jest co innego.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

To jest art. 11b.

(Głos z sali: To jest art. 11d. Poprawka trzynasta.)

Ach tu jesteśmy. A co się z tym stało? Głosowaliśmy? Przeskoczyliśmy art. 11b.

(Głos z sali: Nad poprawką dwunastą już głosowaliśmy.)

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Czy można, Panie Przewodniczący?)

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Przepraszam, ale tu jest jakieś zamieszanie, ponieważ przy propozycji dwunastej mamy dwie grupy poprawek.

Przedstawiłem pierwszą z tych propozycji i została ona przyjęta. Druga propozycja była propozycją alternatywną.

Głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję.

Kolejna poprawka.

Propozycja poprawki z punktu piętnastego - zmiana redakcyjna.

Tak, biegłych wykreślamy, zgoda.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Proszę, kolejna poprawka.

Zgodnie z propozycją poprawki szesnastej warunki zwrotu kosztów podróży określać ma nie rozporządzenie ministra do spraw szkolnictwa wyższego, a przepisy wykonawcze wydane na podstawie kodeksu pracy.

Popieramy to i konsekwentnie również w innych rozporządzeniach.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka.

Poprawka zawarta w punkcie siedemnastym skreśla zbędne zastrzeżenia.

Co to znaczy zbędne?

Zastrzeżenie, które nie niesie ze sobą żadnej nowości normatywnej, a może prowadzić do wątpliwości, czy to jest jedyne miejsce w ustawie, w którym jest określony wyjątek od tego przepisu.

Wycofuję poprawkę, Panie Przewodniczący.

Dziękuję bardzo.

Proszę, następna poprawka.

Propozycja poprawki z punktu osiemnastego uwzględnia postanowienie Trybunału Konstytucyjnego, który zwraca uwagę na nieadekwatność formy rozporządzenia do określania norm o charakterze indywidualnym i konkretnym. Takimi normami są normy określające tworzenie, likwidację, zmianę nazwy oraz łączenie uczelni zawodowej. Czyli jest to poprawka, która kwestionuje tworzenie takich instytucji w drodze rozporządzenia.

Nie popieramy. Mogłaby być tutaj dłuższa dyskusja prawnicza, ale tego typu rozporządzenia są podejmowane na wniosek zainteresowanej uczelni - tym się różnią od przykładu opisanego przez legislatorów - i wyższa ranga rozporządzenia, a nie decyzji pozwala na to, żeby rozporządzenia były w uzgodnieniu międzyresortowym, a może dotyczyć innych uczelni poprzez konsultacje społeczne et cetera. Nie zgadzamy się na to, żeby rangę tego aktu obniżyć aż do decyzji administracyjnej. To prawda, że rozstrzygnięcie jest indywidualne, ale wcześniej było to rozporządzenie Rady Ministrów, a teraz mówimy o rozporządzeniu ministra.

Proszę pamiętać, że poprzednio było stosowane rozporządzenie...

Ale decyzję można zaskarżyć, Pani Minister.

Wycofuję poprawkę, Panie Przewodniczący.

Dziękuję.

Proszę o następną poprawkę..

Poprawka dziewiętnasta, redakcyjna.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Kolejna poprawka.

Poprawka dwudziesta, również dotycząca zbędnego zastrzeżenia.

Nie popieramy.

Wycofuję, Panie Przewodniczący.

Tak jest. Proszę o następną poprawkę.

Poprawka dwudziesta pierwsza, zmiana redakcyjna.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Kolejna poprawka.

Poprawka dwudziesta druga, redakcyjna.

Nic nie wnosi, nie popieramy.

Wycofuję poprawkę, Panie Przewodniczący.

Proszę bardzo, kolejna poprawka.

Poprawka dwudziesta trzecia - korekta odesłania.

Stanowisko rządu?

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Kolejna poprawka.

Propozycja poprawek z punktu dwudziestego czwartego niesie ze sobą zmianę merytoryczną, uwzględnia korelację przepisów dotyczących centrum naukowego, tworzonego w myśl nowelizacji przez uczelnię, z analogicznymi przepisami ustawy o Polskiej Akademii Nauk oraz przepisami ustawy o instytutach badawczych.

Najważniejszą konsekwencją poprawki byłoby wskazanie na możliwość finansowania centrum przez Narodowe Centrum Nauki oraz Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.

Popieramy.

Kto jest za? (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Dziękuję.

Poprawka przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka dwudziesta piąta uwzględnia to, że prawo własności intelektualnej jest określeniem języka prawniczego, a nie języka prawnego. Odwołuje się do stosownych terminów prawa własności przemysłowej oraz prawa autorskiego i praw pokrewnych i pozwala uniknąć wątpliwości interpretacyjnych.

Stanowisko rządu?

Tak, tak.

Poprawka alternatywna przedstawiona w punkcie dwudziestym piątym miałaby znaczenie w razie nieprzyjęcia poprawki czwartej, która została przyjęta.

Popieramy pierwszą propozycję.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Kolejna poprawka.

Poprawka dwudziesta szósta, redakcyjna.

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka przyjęta.

Proszę, kolejna poprawka.

Propozycja poprawki dwudziestej siódmej koryguje błędne odesłanie.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy, ponieważ również ministrowie nadzorujący mają przesyłać nam dane, które pozyskają od uczelni.

Wycofuję poprawkę.

Kolejna poprawka.

Poprawka dwudziesta ósma, redakcyjna.

Stanowisko rządu?

Tej poprawki nie popieramy.

Wycofuję poprawkę, jeśli pan przewodniczący pozwoli.

Tak.

Proszę bardzo, kolejna poprawka.

Poprawka dwudziesta dziewiąta koryguje błędne odesłanie.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy.

Też wycofuję poprawkę.

Dziękuję.

Proszę o kolejną poprawkę.

Poprawka trzydziesta wskazuje, że w ustawie brak jest przepisu materialnego wskazującego wprost na możliwość formułowania pokontrolnych wniosków i zaleceń.

Popieramy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Kolejna poprawka.

Poprawka trzydziesta pierwsza, doprecyzowująca.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy.

Wycofuję poprawkę.

Dziękuję.

Kolejna poprawka.

Poprawka trzydziesta druga sprowadza się do korekty odesłania.

Stanowisko rządu?

Sprawdziliśmy to, popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Kolejna poprawka.

Poprawka trzydziesta trzecia. Zgodnie z kwestionowanym przepisem organizowanie lub prowadzenie kształcenia prowadzące do wydania dyplomu ukończenia studiów bez pozwolenia lub uprawnień wymaganych ustawą stanowi podstawę odpowiedzialności rektora na zasadach określonych dla funkcjonariuszy publicznych. W polskim systemie prawa nie ma jednolitych zasad odnoszących się wprost do zasad tej odpowiedzialności, nie sposób więc wskazać, jaką wartość normatywną niesie kwestionowane uregulowanie. Propozycja poprawki zmierza do skreślenia przepisu.

Nie popieramy tej poprawki, ale uwzględniając argumenty, których użyto, proponujemy, aby pan senator Wach zweryfikował swoją poprawkę i aby w art. 37a ust. 2 po słowie "odpowiedzialności" dodano słowo "karnej". Art. 37a ust. 2 brzmiałby więc następująco: Organizowanie lub prowadzenie kształcenia prowadzące do wydania dyplomu ukończenia studiów bez pozwolenia lub uprawnień wymaganych ustawą stanowi podstawę odpowiedzialności karnej rektora na zasadach określonych dla funkcjonariuszy publicznych.

W ten sposób odpowiadamy na uwagi legislatorów, że nie ma tu zdefiniowanego rodzaju odpowiedzialności.

Modyfikuję poprawkę.

Ale jeżeli odwołujemy się do zasad określonych dla funkcjonariuszy publicznych, to tam już jest określone, czy jest to odpowiedzialność karna, czy nie. Tak że to chyba będzie nadinterpretacja.

(Głos z sali: Nie ma jednolitego systemu.)

Może być cywilna i może być karna. A w tych przepisach zwraca się uwagę na fakt, że nie można zidentyfikować... że jest regres itd. I wpisujemy odpowiedzialność karną. Proszę zauważyć, że chodzi o kształcenie, związane z wydawaniem dyplomów, prowadzone bez pozwolenia. Czyli może to być traktowane jako oszustwo, podlegające odpowiedzialności karnej.

Pan legislator, bardzo proszę.

Moim zdaniem poprawka w wersji zaproponowanej przez panią minister również nie będzie poprawna, ponieważ nie można rozszerzać o kolejne znamię zasad dotyczących odpowiedzialności funkcjonariusza publicznego, określonych w kodeksie karnym. Jeżeli, zdaniem państwa, prowadzenie działalności w omawiany sposób wyczerpuje znamiona przestępstw stypizowanych w kodeksie karnym... Kodeks karny typizuje te znamiona i wspomniane działanie jest traktowane jako przestępstwo.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Czyli wkraczamy w materię kodeksu karnego.)

A my na ostatnim etapie prac legislacyjnych chcemy określić nowe przestępstwo, czyli dodać kolejne znamiona czynu zabronionego. Wydaje się to nieuprawnione choćby ze względu na zasadę określoności przepisów prawa karnego.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Mam wrażenie, że wchodzimy w zapisy kodeksu cywilnego i kodeku karnego.)

Chodzi o to, że osoba, która nielegalnie prowadzi uczelnię wyższą i sprzedaje dyplomy, będzie za to odpowiadać z zaostrzonym rygorem, że tak powiem, tak jak funkcjonariusz publiczny, ponieważ niejako podszywa się pod podmiot pełniący funkcję funkcjonariusza publicznego. W tym wypadku chodzi o organ zarządzający uczelnią wyższą, publiczną czy prywatną, która jest jednostką użyteczności publicznej w zakresie edukacji na poziomie wyższym. W związku z tym rozszerzamy zapisy tej ustawy, a możemy to zrobić, ze wskazaniem, że osoby dopuszczające się oszustwa mogą w odpowiednich okolicznościach odpowiadać przed prokuratorem jak funkcjonariusz publiczny.

Nie podejmę się polemizowania z panią minister co do istoty, natomiast chodzi o to, że takie zapisy to jest materia innych dokumentów prawnych, w szczególności kodeksu karnego i kodeksu cywilnego.

Proszę bardzo, pan senator Wach.

Wycofuję tę poprawkę i proponuję... Ja ją chętnie zgłoszę na posiedzeniu plenarnym. Ale mnie się wydaje, że trzeba uzupełnić te zapisy o odwołanie do kodeksu karnego, skoro powołujemy się na odpowiedzialność karną, i wtedy te zapisy będą jasne. Możemy je przecież uzupełnić w ten sposób, a na razie wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

Kolejna uwaga poparta propozycją poprawki to uwaga trzydziesta piata. Przepisy kwestionowane w tej poprawce nakładają na rektora uczelni obowiązki informacyjne związane z kształceniem cudzoziemców. Poszczególne informacje mają być przekazywane do utworzonego na podstawie odrębnych przepisów Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej. Tymczasem żaden z powszechnie obowiązujących przepisów nie przewiduje utworzenia takiej jednostki.

Popieramy tę poprawkę.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Kolejna poprawka.

Uwaga trzydziesta szósta. Rozpatrywana dziś ustawa zawiera rozwiązania wynikające z zasady kierowania się dążeniem do wyrównywania udziału kobiet i mężczyzn w pracach poszczególnych organów wymienionych w ustawie oraz dotyczące zapewnienia co najmniej trzydziestoprocentowego udziału kobiet w składzie Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Nie przesądzając, czy faworyzujące rozwiązania prawne mogą znaleźć uzasadnienie w przypadku stwierdzonych, faktycznych nierówności społecznych, czyli nie rozstrzygając problemu konstytucyjnego, przedstawiamy propozycję poprawki do art. 48 ust. 4. Artykuł ten zakłada co najmniej trzydziestoprocentowy udział kobiet w składzie Polskiej Komisji Akredytacyjnej. A poprawka zakłada, że obok zagwarantowania co najmniej trzydziestoprocentowego udziału kobiet w składzie Polskiej Komisji Akredytacyjnej powinien znaleźć się analogiczny wymóg w odniesieniu do mężczyzn, czyli chodzi o zagwarantowanie co najmniej trzydziestoprocentowego udziału mężczyzn w składzie komisji. W przeciwnym razie można założyć, że ustawodawca, wprowadzając wspomniany wymóg jedynie w odniesieniu do kobiet, dopuszcza mniejszy niż trzydziestoprocentowy udział mężczyzn, a to można uznać za niezgodne z konstytucją.

Nie popieramy takiego rozwiązania, ponieważ wynika ono z wyjątkowo hipotetycznego założenia. Wolelibyśmy nie zmieniać tych przepisów w sposób zaproponowany przez legislatorów.

Pani Minister, dlaczego takie założenie jest hipotetyczne?

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Skoro chodzi o trzydziestoprocentowy udział kobiet oraz trzydziestoprocentowy udział mężczyzn, to kto stanowi pozostałe 40%?)

Albo mężczyźni, albo kobiety; to jest dość proste.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

A przecież pamiętamy niedawne czasy, kiedy... Ale nie wchodzę w to.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

(Senator Piotr Wach: Mogę?)

Proszę bardzo.

Powiem tylko tyle, że w wielu rozwiązaniach prawnych, które znam, jest napisane, że każda z płci jest reprezentowana przynajmniej w 30% albo 40%. Ale wycofuję tę poprawkę.

Kolejna uwaga.

Rozumiem, że omówiona poprawka została wycofana. W punkcie trzydziestym szóstym jest zawarta jeszcze jedna propozycja idąca w tym samym kierunku.

Panie Przewodniczący, wycofuję również tę poprawkę, żeby nie było różnicy w tym zakresie.

Proszę bardzo, kolejna poprawka.

Poprawka zaproponowana w punkcie trzydziestym ósmym dotyczy zmiany doprecyzowującej.

Stanowisko rządu?

Chodzi o uwagę trzydziestą ósmą, a nie trzydziestą siódmą?

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Chodzi o sformułowanie "właściwych ministrów".)

Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Który to jest punkt?)

(Głosy z sali: Trzydziesty ósmy.)

Chodzi o zastąpienie sformułowania "innych ministrów" sformułowaniem "innych właściwych ministrów". Jest to nieznacząca zmiana zarówno ze względu na treść, jak i ze względu na technikę legislacyjną.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Sformułowanie "innych ministrów" oznacza wszystkich innych konstytucyjnych ministrów, a sformułowanie "innych właściwych ministrów" oznacza tylko ministrów właściwych w danym zakresie działania.)

Ale jeśli zastosujemy wykładnię systemową, to wiadomo, o jakich ministrów chodzi.

Proszę, kolejna poprawka.

Poprawka zaproponowana w punkcie trzydziestym dziewiątym dotyczy uporządkowania przepisów.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Proszę, kolejna.

Propozycja zawarta w punkcie czterdziestym pierwszym ujednolica przepisy ustaw...

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: A punkt czterdziesty?)

W punkcie czterdziestym nie ma propozycji poprawki, dlatego przeszedłem od razu do punktu czterdziestego pierwszego.

Chodzi o zmianę ujednolicającą przepisy ustaw w zakresie funkcjonowania nauki i szkolnictwa wyższego. Chodzi o wprowadzenie przesłanki umyślnego przestępstwa lub przestępstwa skarbowego.

Nie popieramy tej poprawki. Zaproponowana zmiana jest nieznacząca. Pierwotne sformułowanie wcale nie będzie gorsze.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Ale skoro wykreśla się wyraz "umyślne", to chyba chodzi o coś innego.)

Propozycja dotyczy powtórzonego wyrazu "umyślne". Ale i tak pozostaje wyraz "umyślne", więc jest to tylko zmiana redakcyjna. A nie chcemy, żeby Sejm odrzucał wszystko, co tutaj...

Wycofuję tę poprawkę.

Proszę państwa, umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe to nie to samo co umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

(Głos z sali: Ale my chcemy, żeby omawiany zapis pozostał niezmieniony.)

No tak.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: ...Żeby chodziło o umyślne przestępstwo skarbowe, a nie każde.)

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Proszę państwa, jestem zaniepokojony, bo ta tak zwana poprawka legislacyjna dość głęboko ingeruje w tekst, i to bez namysłu. Dlatego powrócę do moich uwag na temat terminu otrzymania tych propozycji poprawek. Kierujemy się zaufaniem do tekstu, a w tym...

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Oczywiście, że tak. Mówię to do legislatora, patrząc na państwa ministrów, bo stąd padła ta uwaga.

Nasze zaufanie zostało dość mocno nadwyrężone.

Proszę bardzo, kolejna poprawka.

Panie Przewodniczący, czy mogę wytłumaczyć?

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Miał pan dużo... a my mamy jeszcze mniej...)

Wszystkie ustawy dotyczące systemu nauki, ustawa o zasadach finansowania nauki, ustawa o Narodowym Centrum Nauki, ustawa o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, ustawa o Polskiej Akademii Nauk, ustawa o instytutach badawczych, ustawa o stopniach i tytułach, posługują się sformułowaniem "umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe". Jedynie ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym będzie się posługiwała sformułowaniem "umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe". I stąd ta propozycja poprawki. Oczywiście te sformułowania nie oznaczają tego samego, ale w obecnym systemie prawnym chodzi o to samo. W obecnym systemie prawnym nie ma stypizowanego żadnego nieumyślnego przestępstwa skarbowego, ale możliwość stypizowania takiego przestępstwa jest przewidziana w kodeksie karnym skarbowym, i stąd ta uwaga. Dziękuję.

Dziękuję za wytłumaczenie. Przepraszam za moją poprzednią wypowiedź.

Bardzo proszę, kolejna poprawka.

Jest to propozycja poprawki zawarta w punkcie czterdziestym drugim. Przyjęta przez ustawodawcę konstrukcja stwierdzenia wygaśnięcia mandatu członka Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego ma charakter deklaratoryjny. Chodzi o przepis określający przesłanki powodujące wygaśnięcie członkostwa w radzie z mocy ustawy; jedną z tych przesłanek jest utrata nieposzlakowanej opinii i nieprzestrzeganie zasad etyki naukowej. Pojawia się zatem pytanie, jak ustalić moment wygaśnięcia członkostwa w radzie w wyniku zaistnienia tej przesłanki, jak ustalić moment, w którym dana osoba utraciła nieposzlakowaną opinię i przestała przestrzegać zasad etyki naukowej, skoro chodzi jedynie o decyzję deklaratoryjną.

Stanowisko rządu.

Nie popieramy tej poprawki, bo ta kwestia została częściowo rozwiązana w jednej z wcześniej przegłosowanych poprawek.

Poprawka pana senatora Wacha dotyczy trochę innego problemu; oczywiście, żeby przyjąć obecnie omawianą poprawkę, należałoby zmodyfikować poprawkę pana senatora Wacha. Obecnie omawiana poprawka dotyczy kwestii członka Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, który utraci nieposzlakowaną opinię, a nadal będzie zasiadał w radzie. Chodzi o to, do którego momentu jego głos w radzie będzie się liczył, a od którego momentu nie, i jak stwierdzić, w którym momencie utracił on nieposzlakowaną opinię. Bo minister jedynie stwierdza fakt, deklaratoryjnie... A zatem będzie problem na przykład z ustaleniem wyniku głosowania w radzie, bo nie będzie wiadomo, czy dany członek jest jeszcze do niego uprawniony, czy już nie, skoro z mocy samej ustawy traci członkostwo, gdy traci nieposzlakowaną opinię.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Myślę, że w tym wypadku jest podobnie jak w przypadku quorum. Dopóki ktoś nie zażąda sprawdzenia, to uznaje się, że ono jest. Ale może to jest niekoniecznie dobry przykład.)

Ale państwo stwierdzacie, że ono jest.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: W inny sposób straci to uprawnienie... jeśli zostanie odebrany tytuł, co wprowadzimy w przyszłości, jak sobie życzy prezydent. Dlatego proponuję nie popierać tej poprawki.)

Wycofuję tę poprawkę.

Proszę państwa, uwaga techniczna - o godzinie 18.00 zarządzę przerwę do godziny 21.00.

Proszę, kolejna poprawka.

Poprawka zaproponowana w uwadze czterdziestej czwartej ma charakter technicznolegislacyjny.

Opinia rządu?

Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

To była uwaga czterdziesta czwarta.

Kolejna poprawka.

Poprawka zawarta w uwadze czterdziestej piątej została wykluczona przez przegłosowaną wcześniej poprawkę pana senatora Wacha. Poprawka zawarta w uwadze czterdziestej szóstej poprawia odesłanie.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Jeśli można...)

Ach, przepraszam. W takim razie uwaga czterdziesta siódma, która również dotyczy korekty odesłania.

Stanowisko rządu?

Popieramy tę poprawkę zaproponowaną w uwadze czterdziestej siódmej.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Proszę, kolejna poprawka.

Uwaga czterdziesta ósma zawiera poprawkę redakcyjną.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

Jest to również poprawka z zakresu techniki legislacyjnej. Mówię o uwadze czterdziestej dziewiątej.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy. Ta poprawka wydaje się zbędna.

Wycofuję tę poprawkę, Panie Przewodniczący.

Kolejna poprawka.

Poprawka zaproponowana w uwadze pięćdziesiątej ma również charakter technicznolegislacyjny.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

Poprawka zaproponowana w uwadze pięćdziesiątej pierwszej ma charakter technicznolegislacyjny.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

W opinii biura należy rozważyć skreślenie lub modyfikację art. 72 ust. 5. Poprawka zaproponowana w punkcie pięćdziesiątym drugim dotyczy skreślenia tego przepisu.

Nie popieramy tej poprawki. Chodzi o lex specialis w odniesieniu do uczelni morskich, które mają specjalne zasady... Chodzi o to, że osoby powoływane na stanowisko rektora muszą spełniać określone wymagania.

Wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

Jest ona zawarta w uwadze pięćdziesiątej trzeciej; chodzi o zmianę redakcyjną.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę, Panie Przewodniczący.

Kolejna poprawka.

Jest to również poprawka technicznolegislacyjna. Chodzi o zapis wskazujący, że kierownikiem wydziału jest dziekan, jak wynika z techniki legislacyjnej przyjętej przez ustawodawcę w znowelizowanym art. 76. A przecież nie każdy kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej jest dziekanem.

Popieramy tę poprawkę.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Kolejna poprawka.

Jest to poprawka redakcyjna.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

Poprawka zaproponowana w punkcie pięćdziesiątym szóstym dotyczy zbędnego zastrzeżenia. To zastrzeżenie wskazuje na wyjątek od zasady dotyczącej odwołania rektora przez organ dokonujący jego wyboru, a nie wskazuje na inne wyjątki od tej zasady. Zastrzeżenie to zawiera zatem niepełne informacje i może wprowadzać adresata w błąd, jeśli chodzi o faktyczny zakres przepisów w tej materii.

To zastrzeżenie wprowadził Sejm i chcemy je pozostawić. Zatem nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

Również chodzi o niepełne zastrzeżenie, bo nie obejmuje ono katalogu wszystkich jednostek. Wprowadza ono w błąd i powoduje trudności interpretacyjne.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę ze względów taktycznych.

Kolejna poprawka.

Jest to poprawka technicznolegislacyjna. Art. 84 ust. 1 mówi o centrach naukowych działających w strukturze uczelni, z kolei art. 84a ust. 2 - o centrach naukowych, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy. Wydaje się, że w intencji ustawodawcy wspomniane przepisy mają dotyczyć różnych rodzajów centrów, a tymczasem centra, o których mowa w ust. 1 ustawy, to zarówno centra działające w strukturze uczelni, jak i centra utworzone w ramach umowy z innymi podmiotami.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy tej poprawki, ponieważ z przepisów jednoznacznie wynika... Głównie zależy nam na centrach utworzonych w wyniku porozumień z innymi jednostkami, ale jako pewien wyjątek od zasady wprowadziliśmy również zapis dotyczący centrów wewnętrznych. A więc nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Kolejna poprawka.

Jest to poprawka zawarta w uwadze pięćdziesiątej dziewiątej. Art. 64 wskazuje na obowiązek utworzenia przez uczelnię spółki celowej. Jeżeli taki zapis nie był intencją ustawodawcy, to wskazana jest odpowiednia poprawka.

Nie chodzi o obowiązek. Jest taki obowiązek dla tych uczelni, które chcą komercjalizować, ale dla tych, które nie chcą komercjalizować, które nie mają powodów do komercjalizacji, nie ma takiego obowiązku.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Jest to fakultatywne.)

Tak. Przymus dotyczy formy, a nie treści. Dlatego nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Żebyśmy się dobrze zrozumieli... Ci, którzy chcą komercjalizować, muszą utworzyć spółkę, i tak jest obecnie.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Tak.)

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Ale w omawianej ustawie jest zapisane, że tworzy spółkę, a nie, że może utworzyć spółkę.)

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Wcześniej jest zapisane, o jaki cel chodzi. Niech pan przeczyta początek zdania.)

...W celu komercjalizacji.

Nie chciałbym, żebyśmy zrobili coś pochopnie.

I ostatnia poprawka przed przerwą.

Poprawka zawarta w punkcie sześćdziesiątym również dotyczy spółki celowej. Przepisy wskazują, że zgodę na utworzenie spółki celowej może wyrazić inny niż senat organ kolegialny uczelni publicznej i inny niż najwyższy organ kolegialny uczelni niepublicznej. Jeśli takie rozwiązanie nie było intencją ustawodawcy, to wskazana jest zaproponowana poprawka.

Stanowisko rządu?

Poprzemy, jeżeli ta zmiana będzie sformułowana w następujący sposób: lub innego wskazanego w statucie organu kolegialnego uczelni. Nie może to być rada wydziału, a może to być na przykład konwent. Dlatego proponujemy dopisać: lub innego wskazanego w statucie organu kolegialnego uczelni. I taką poprawkę popieramy.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Pan senator zapisuje?)

Proponuję modyfikację zgodnie z...

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Proszę państwa, za chwilę ogłoszę przerwę w obradach do godziny 21.00. Chciałbym bardzo gorąco podziękować naszym gościom. Oczywiście można uczestniczyć w dalszej części posiedzenia, która rozpocznie się o godzinie 21.00.

Mam jeszcze tylko taką uwagę, że odczuwamy pewien niedosyt, bo wymiana myśli z państwem była mimo wszystko ograniczona. Ale sami państwo widzicie, że działamy w warunkach dość przymusowych. Otrzymaliśmy bowiem sto osiemnaście propozycji poprawek na pół godziny przed posiedzeniem komisji, a musimy je omówić do jutra. Niemniej jednak jako senatorowie jesteśmy otwarci na kontakty z państwem, jeśli chodzi o to czy inne postępowanie. Chcę także powiedzieć, że nasza praca nad tą ustawą będzie trwała jeszcze jutro, bo będziemy przygotowywali indywidualne poprawki, i w środę, na posiedzeniu Senatu, i na kolejnym posiedzeniu komisji. Państwo zapewne uczestniczyli w pracach komisji sejmowych i zauważyli, że specyfika tych prac jest troszkę inna, ale to, że czasami może pospiesznie głosujemy nad poprawkami, nie oznacza, że nie będą one pod naszym wnikliwym nadzorem przed ostatecznym głosowaniem na forum Senatu. To tyle komentarza. I przepraszam za wszelkie niedogodności, jakie wynikały z takiego trybu prowadzenia posiedzenia.

Pan senator Bergier, proszę.

Panie Przewodniczący, mam komunikat do kolegów senatorów. Proszę o pozostanie w sprawie spotkania z posłami z Ukrainy.

Wznawiamy obrady senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu.

Bardzo serdecznie witam panią minister, pana ministra oraz innych przedstawicieli Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Witam panów senatorów.

Bardzo przepraszam za spóźnienie, nie tylko moje, ale wszystkich członków komisji. Ale mieliśmy, wydaje się, ważne spotkanie z delegacją Rady Najwyższej Ukrainy; zresztą jutro będzie ono kontynuowane. Wydawało się, że zmieścimy się w kwadransie akademickim, że tak powiem, skoro omawiamy ustawę o szkolnictwie wyższym, ale się nie udało.

Proszę państwa, kontynuujemy omawianie poprawek zgłoszonych przez pana senatora Wacha, a opracowanych przez Biuro Legislacyjne. Jesteśmy przy poprawce zawartej w uwadze sześćdziesiątej pierwszej.

Bardzo proszę o przedstawienie tej poprawki.

Jest to poprawka o charakterze redakcyjnym.

Opinia rządu?

Nie popieramy tej poprawki.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Jakie to są poprawki redakcyjne, skoro rząd ich nie popiera? Coś mi się nie wydaje...)

Wycofuję tę poprawkę.

Uwaga sześćdziesiąta druga.

Poprawka zaproponowana w uwadze sześćdziesiątej drugiej ma charakter technicznolegislacyjny. Należy się zastanowić, czy we wszystkich miejscach, konsekwentnie, została poprawiona nomenklatura; być może zapisy powinny pozostać niezmienione. To jest pytanie do przedstawicieli ministerstwa.

Opinia rządu?

Właśnie to nie jest poprawka tylko technicznolegislacyjna. Chodzi o poprawienie błędu. Dlatego popieramy tę poprawkę.

Proszę powiedzieć, na czym ten błąd polegał.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Chodzi o zmianę nazewnictwa dotyczącego szpitali... Chodzi o szpital uniwersytecki.)

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za tą poprawką? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Uwaga sześćdziesiąta trzecia.

Uwaga sześćdziesiąta trzecia nie zawiera propozycji poprawki, a dotyczy zarzutu, że żaden z przepisów ustawy nie wprowadza instytucji specjalnych stypendiów naukowych. Propozycja poprawki zawarta jest w punkcie sześćdziesiątym czwartym i chodzi o poprawkę technicznolegislacyjną.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Ale nie ma propozycji zmiany redakcyjnej.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Poprawka zawarta w punkcie sześćdziesiątym czwartym...)

To jest poprawka technicznolegislacyjna. W tej poprawce skreśla się zbędne wyrazy, co prowadzi do ujednolicenia przepisów ustawy.

Opinia rządu?

Nie wyrażamy na to zgody. W kilku miejscach jest wyraźnie powiedziane, że dotacja projakościowa ma charakter podmiotowy, żeby nikt jej nie potraktował jako dotacji celowej. Zależy nam na tym, żeby uczelnia nie musiała dokładnie określać, na co te środki mają być przeznaczone.

Wycofuję tę poprawkę.

Uwaga sześćdziesiąta piąta.

Poprawka zawarta w tej uwadze ma charakter technicznolegislacyjny.

Opinia rządu?

Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę, Panie Przewodniczący.

Punkt sześćdziesiąty szósty.

Pojawia się pytanie, czy intencją ustawodawcy było, aby dofinansowanie podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni na podstawie art. 94b ust. 1 pktu 2 dotyczyło tylko tych jednostek, które posiadają ocenę wyróżniającą przyznaną przez Polską Komisję Akredytacyjną w wyniku przeprowadzenia oceny jakości kształcenia na wniosek uczelni.

Rząd popiera tę poprawkę. Chodzi o ocenę, ocenę wyróżniającą, dokonaną przez PKA nie tylko na wniosek uczelni, lecz także w zwykłym trybie.

Kto jest za tą poprawką? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Punkt sześćdziesiąty siódmy.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Wątpliwość budzi, czy w art. 94c zostały określone wszystkie...)

Ale tu nie ma propozycji poprawki.

Punkt sześćdziesiąty ósmy.

Zacząłem mówić właśnie o punkcie sześćdziesiątym ósmym, który zawiera propozycję poprawki. Jest to poprawka z zakresu techniki legislacyjnej. Wątpliwości może budzić to, czy wszystkie formy dotacji zostały uwzględnione w art. 94c.

Pani Minister, proszę.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt sześćdziesiąty dziewiąty.

Chodzi o zmianę porządkującą i ujednolicającą terminologię w ustawie.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt siedemdziesiąty.

Powstaje pytanie, czy art. 95 ust. 1 powinien nawiązywać do całego art. 94 czy jedynie do art. 94 ust. 5.

Do całego art. 94. Dlatego nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt siedemdziesiąty pierwszy.

Konieczna wydaje się odpowiednia modyfikacja art. 95 ust. 2, dotyczącego kompetencji ministra do określenia wysokości i przeznaczenia dotacji.

Popieramy tę poprawkę. Jest to poprawka porządkująca.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Punkt siedemdziesiąty drugi.

Poprawka zaproponowana w tym punkcie doprecyzowuje zakres spraw przekazanych do uregulowania w rozporządzeniu.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt siedemdziesiąty trzeci.

Pojawia się pytanie, czy w art. 96 ust. 1 pcie 1 nie powinno być również mowy o jednolitych studiach magisterskich.

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Punkt siedemdziesiąty czwarty.

Poprawka zaproponowana w tym punkcie została skonsumowana w przegłosowanej wcześniej poprawce pana senatora Wacha.

Punkt siedemdziesiąty piąty.

Zgodnie z ustawą student uczelni publicznej ma prawo do korzystania z zajęć bez wnoszenia opłat jedynie w przypadku nieprzekroczenia określonego limitu punktów ECTS. Tymczasem zasady tej nie uwzględnia art. 99 określający katalog usług edukacyjnych, za które uczelnia może pobierać opłaty. A więc wydaje się, że w zakresie regulacji dotyczącej opłat za zajęcia w przypadku przekroczenia limitu punktów ECTS ustawa zawiera lukę.

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (3)

Punkt siedemdziesiąty szósty.

Chodzi o poprawkę redakcyjną, korygującą błędne odesłanie.

Opinia rządu?

Popieramy.

Kto jest za? (7)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Punkt siedemdziesiąty siódmy.

Znowelizowany art. 99 ust. 3 określa zasady pobierania opłat wiążące rektora przy zawieraniu umów, o których mowa w ust. 1 tego artykułu. Tymczasem art. 99 ust. 1 nie mówi o umowach, a jedynie wymienia katalog przypadków, w których możliwe jest pobieranie opłat. Dlatego w tym zakresie wspomniany przepis należy uznać za zbędny.

Opinia rządu?

Popieramy tę poprawkę, ale mamy pewne zastrzeżenie. Propozycja sformułowania poprawki jest w porządku, ale jest nieodpowiednie odesłanie. Proponujemy odesłanie do art. 160 ust. 3, w którym jest mowa o warunkach odpłatności za studia, określonych w umowie. Czyli proponujemy zapisać "o których mowa w art. 160 ust. 3". I popieramy taką poprawkę.

Modyfikuję zgłoszoną poprawkę.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Przepraszam, nie możemy wykreślić wyrazów "wiążące rektora przy zawieraniu umów ze studentem". Te wyrazy muszą pozostać.

(Głos z sali: Czyli zmieniamy tylko odesłanie.)

(Senator Piotr Wach: Właśnie tak myślałem.)

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Czyli ostatecznie poprawka brzmi: wyrazy "o których mowa w ust. 1" zastępuje się wyrazami "o których mowa w art. 160 ust. 3".)

Tak.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Proszę państwa, przepraszam, jeśli zdarzą się lapsusy słowne. Ale jest już tak późna pora... Co prawda, starałem się dochować wierności abstynencji harcerskiej, ale jest przecież dość późno.

W punktach siedemdziesiątym ósmym i siedemdziesiątym dziewiątym nie ma propozycji poprawki.

Punkt osiemdziesiąty.

Chodzi o poprawkę redakcyjną.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt osiemdziesiąty pierwszy.

Chodzi o kolejną poprawkę redakcyjną.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Gdyby to była poprawka tylko redakcyjna, to pani minister by nie mówiła, że jej nie popiera.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Trzeba mieć świadomość, że część poprawek redakcyjnych Sejm odrzuci bez zastanowienia. Jednak specyfika materii jest taka, że nawet przecinki mają znaczenie.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Analizowaliśmy każdą z tych poprawek i popieramy te poprawki redakcyjne, które są istotne dla treści ustawy, natomiast te, które wprowadzają tylko być może lepszą redakcję...)

Muszę powiedzieć, że filozofia działania prawników sejmowych jest trochę inna, o czym już kiedyś mówiłem na posiedzeniu komisji. Oni troszkę inaczej patrzą na pewne sprawy i dlatego nie podzielają naszego zdania w kwestii wielu poprawek. Można by się nawet zastanowić, czy w przyszłości nie warto by ujednolicić standardów. Ale to wykracza poza moje kompetencje, więc się tym nie zajmuję.

Punkt osiemdziesiąty drugi.

Chodzi o poprawkę redakcyjną. Nie omawiam szczegółowo proponowanych poprawek, ale każda poprawka redakcyjna niesie określoną wartość normatywną przepisu. Jeśli chodzi o przepisy, których dotyczy ta poprawka, to dodanie ust. 3a w art. 115 powoduje, że odesłania w art. 114 ust. 3 stają się nieaktualne.

Stanowisko rządu?

Naszym zdaniem nie należy tego poprawiać.

Wycofuję tę poprawkę.

W punktach osiemdziesiątym trzecim i osiemdziesiątym czwartym nie ma propozycji poprawki.

A zatem proszę omówić punkt osiemdziesiąty piąty.

Poprawka zaproponowana w tym punkcie polega na wykreśleniu wyrazów "posiadającego tytuł naukowy profesora". W myśl ustawy mianowanym nauczycielem akademickim może być tylko i wyłącznie osoba posiadająca tytuł naukowy profesora, dlatego ten fragment jest zbędny. Jeżeli taki zapis ma służyć uregulowaniu sytuacji prawnej osób na podstawie dotychczasowych przepisów zatrudnionych na podstawie mianowania, a niebędących profesorami zwyczajnymi, to taka norma powinna być zapisana w przepisach przejściowych.

Nie popieramy tej poprawki. W wyniku jej przyjęcia doprowadzimy do stanu, że na podstawie mianowania powinni być zatrudnieni tylko profesorowie tytularni, a taka sytuacja zaistnieje dopiero za trzydzieści lat. Bo wszystkie osoby, które przed wejściem w życie omawianej ustawy zostały zatrudnione na podstawie mianowania, będą zatrudnione w tym samym stosunku pracy aż do odejścia na zasłużoną emeryturę. Czyli jest ewidentna różnica między mianowanymi profesorami tytularnymi a pozostałymi członkami wspomnianej grupy zawodowej, którzy nadal będą zatrudnieni w tym stosunku pracy.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Ale te osoby zostały mianowane pod rządami dotychczasowej ustawy. Przepisy powinny być spójne i ta regulacja, o której rozmawiamy, powinna się znaleźć w przepisach przejściowych, a nie w przepisach materialnych. Bo zgodnie z art. 118 ust. 1 od dnia wejścia w życie ustawy nie będzie innych mianowanych nauczycieli akademickich niż profesorowie tytularni.)

Chodzi tylko o nowych...

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Oczywiście.)

Ale nie będziemy teraz tworzyć nowych przepisów przejściowych, skoro wspomniana kwestia jest uregulowana w ustawie.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Art. 21 i 22 regulują to, o czym powiedział pan legislator.)

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt osiemdziesiąty szósty.

Poprawka technicznolegislacyjna. Zgodnie z art. 128 do wypowiedzenia umowy o pracę z nauczycielem akademickim znajdą zastosowanie przepisy kodeksu pracy, z tym, że rozwiązanie stosunku pracy następuje z końcem semestru. To rozwiązanie wydaje się wystarczające, a wskazywanie tylko na jeden wyjątek od tej zasady wydaje się nieuzasadnione.

Stanowisko rządu?

Nie ma to większego znaczenia, więc nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt osiemdziesiąty siódmy.

Rodzi się wątpliwość, czy zgoda na podjęcie dodatkowego zatrudnienia dotyczy pracy wykonywanej u drugiego, jedynego dodatkowego, pracodawcy, czy też u trzeciego i kolejnego pracodawcy. Wątpliwość ta wzmocniona jest posłużeniem się przez ustawodawcę w zdaniu pierwszym sformułowaniem "zatrudnienie w ramach stosunku pracy", a więc na podstawie umowy o pracę, a w zdaniu drugim sformułowaniem "dodatkowe zatrudnienie", czyli także na innej podstawie niż umowa o pracę. Poprawka zakłada, że zgody wymaga podjęcie drugiego zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Popieramy tę poprawkę.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (2)

Kolejny punkt.

Poprawka zawarta w tym punkcie dotyczy wcześniej omawianej zmiany. Chodzi o kwestię zatrudnienia nauczyciela akademickiego na podstawie mianowania. Podobna poprawka została wycofana przez pana senatora.

Wycofuję również tę poprawkę.

(Rozmowy na sali)

Przepraszam, ale tam było bardzo zimno.

(Wesołość na sali)

Z drzwi wychodziło się od razu na zewnątrz, na pole, jak się mówi w Małopolsce, albo na dwór, jak się mówi na Mazowszu, co zresztą może powodować różne dziwne przygody. Kiedyś zatrzymałem się nieopodal, w akademiku Politechniki Warszawskiej, to była wiosna czy jesień. W nocy spadł śnieg i nie wiedziałem, czy to się wiąże z obniżoną temperaturą, czy też jest ciepło, więc rano zapytałem w recepcji chyba dorabiającej sobie studentki, czy na polu jest zimno. I ona zrobiła taką minę, jak gdyby zobaczyła zielonego ludzika. Pamiętam tę minę do dzisiaj. Ale to...

Poprawka proponowana w punkcie osiemdziesiątym ósmym...

(Głos z sali: ...Wycofana.)

Punkt osiemdziesiąty dziewiąty.

Poprawka redakcyjna.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Punkt dziewięćdziesiąty.

Zaproponowana w tym punkcie poprawka jest analogiczna do tej dotyczącej zatrudnienia mianowanego profesora zwyczajnego, ale tym razem chodzi o docenta. W omawianej ustawie konsekwentnie zostały uchylone wszystkie przepisy dotyczące stanowiska docenta; pozostają one tylko w rozporządzeniu dotyczącym wynagrodzenia. Wydaje się, że i tak to rozporządzenie nie znajdzie zastosowania. I trzeba zmodyfikować przepis przejściowy.

Nasze stanowisko jest takie jak w przypadku poprawki dotyczącej profesora tytularnego. Nie popieramy również tej poprawki. A zapis dotyczący wynagrodzeń docentów musi pozostać, ponieważ pozostaną zatrudnieni wcześniej docenci.

Wycofuję tę poprawkę.

Uwaga dziewięćdziesiąta pierwsza.

Uwaga dziewięćdziesiąta pierwsza nie jest poparta propozycją poprawki.

Uwaga dziewięćdziesiąta druga.

Zaproponowana w tej uwadze poprawka koryguje odesłanie.

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Punkt dziewięćdziesiąty trzeci.

Punkt dziewięćdziesiąty trzeci dotyczy korelacji przepisów ustawy. Chodzi o art. 170a ust. 9 i 10. Są dwie...

Ten punkt nie zawiera propozycji poprawki.

Punkt dziewięćdziesiąty czwarty.

Właśnie punkt dziewięćdziesiąty czwarty dotyczy korelacji przepisów ustawy. Zostały w nim zawarte dwie alternatywne propozycje poprawki. W obecnej wersji przepisów ustawy brak jest korelacji między ust. 9 i ust. 10 w art. 170a.

Panie Senatorze, którą wersję pan zgłasza?

Popieramy drugą alternatywę.

Wybieram drugą wersję.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (3)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Gdybyśmy byli przeciw, toby nie przeszła.

Punkt dziewięćdziesiąty piąty.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Omówionej w nim kwestii dotyczy przegłosowana już poprawka pana senatora Wacha.)

Punkt dziewięćdziesiąty szósty.

W poprawce zaproponowanej w tym punkcie chodzi o to, żeby przepisy upoważniały do wydania regulaminu, a nie szczegółowego regulaminu czy innego regulaminu niż regulamin ogólny.

Nie popieramy. Niech zostanie zapis dotyczący szczegółowego regulaminu.

Wycofuję tę poprawkę.

Może ja to zgłoszę...

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Proszę.

Uwaga w punkcie dziewięćdziesiątym siódmym dotyczy poprawki porządkującej zapisy.

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Punkty dziewięćdziesiąty ósmy i dziewięćdziesiąty dziewiąty nie zawierają propozycji poprawki.)

Kolejna propozycja poprawki jest zawarta w punkcie setnym. Art. 12 ust. 2 pkt 3 zawiera błędne, piętrowe odesłanie, niezgodne z zasadami techniki prawodawczej.

Naszym zdaniem jest bardzo dobre. Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Uwaga sto pierwsza. Zaproponowana poprawka również dotyczy korekty błędnego odesłania.

Tym razem uważamy, że poprawka zaproponowana przez pana legislatora jest dobra. Popieramy tę poprawkę.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Uwaga zawarta w punkcie sto drugim...)

Ale jeszcze nie przegłosowaliśmy poprawki zawartej w punkcie sto pierwszym.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (7)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Uwaga sto druga.

Poprawka zaproponowana w punkcie sto drugim zakłada wykreślenie zbędnego zastrzeżenia. Zastrzeżenie to oznacza, że w przypadku nadania tytułu profesora w zakresie sztuki dana osoba musi spełniać kryteria określone w pktach 1, 2 i 4.

Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Poprawka zawarta w punkcie sto trzecim. Zgodnie z art. 30 ust. 2 wysokość wynagrodzenia recenzenta określa umowa, natomiast zgodnie z art. 30 ust. 3 wysokość wynagrodzenia określa rozporządzenie. A więc pomiędzy tymi przepisami zachodzi sprzeczność.

Wyjaśnię tę kwestię. W przypadku umowy chodzi o wynagrodzenia za recenzję, w przypadku rozporządzenia - za udział w pracach komisji, w ramach których recenzenci muszą przedstawiać swoje uwagi itd. A więc wspomniane zapisy są prawidłowe. Nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Ale może warto to doprecyzować, bo te przepisy w obecnej wersji są sprzeczne.)

Chodzi o dwie różne czynności. Chodzi o umowę dotyczącą przygotowania recenzji, i takich umów podpisujemy bardzo dużo. Jest wiele osób, które przygotowują recenzje. Ponadto są osoby, które uczestniczą w pracach zespołów oceniających, a także piszą recenzje. W tym przypadku wynagrodzenie jest wyższe niż to określone w rozporządzeniu, bo chodzi i o udział w posiedzeniach organu kolegialnego, i o przygotowanie recenzji.

(Głos z sali: Ta poprawka została już wycofana.)

W punktach sto czwartym, sto piątym, sto szóstym nie ma propozycji poprawki.

Proszę zatem o omówienie bardzo obszernej uwagi sto siódmej.

Zawarta tu poprawka technicznolegislacyjna zmierza do prawidłowego wprowadzenia zmian do ustawy. Chodzi o uwzględnienie ostatniej nowelizacji ustawy nowelizowanej w art. 4, czyli ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej.

Popieramy, ale mamy pewne zastrzeżenie. Długo dyskutowaliśmy nad tą kwestią, ponieważ Ministerstwo Finansów miało wątpliwości. I w art. 4 ust. 4a i 6a oraz w art. 5 ust. 1a, we wszystkich trzech członach, proponujemy napisać tak, jak pan proponuje, ale po średniku proponujemy zapisać, że prawo to przysługuje studentom, czyli bez sformułowania "w przypadku", studiów pierwszego stopnia... Proponujemy wykreślić wyrazy "prawo to przysługuje studentom od rozpoczęcia studiów" i zapisać, że prawo to przysługuje studentom studiów pierwszego stopnia do dnia 31 października roku, w którym ukończyli studia. Proponujemy wprowadzenie tej zmiany we wszystkich trzech członach i jeszcze w art. 188. Chodzi o to, aby te zapisy nie prowadziły do błędnej interpretacji, że student po studiach licencjackich, który nie pójdzie na studia magisterskie, do końca życia może korzystać z ulg. Dlatego proponujemy węższy zapis, czyli taki, że prawo to przysługuje wszystkim studentom do ukończenia dwudziestego szóstego roku życia, w tym po licencjacie do czasu rozpoczęcia studiów magisterskich.

Proponujecie państwo zapisać, że w przypadku studentów pierwszego stopnia prawo to przysługuje studentowi od rozpoczęcia studiów do 31 października roku, w którym ukończył studia. A przecież wtedy on już nie jest studentem.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Powinna być inna forma, bo on już nie będzie studentem.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Może należy użyć wyrazu "osobie". Myśleliśmy o tym, ale... Możemy po prostu wykreślić wyraz "studentom" i zapisać, że przysługuje do dnia 31 października roku, w którym ukończyli studia.)

Modyfikuję tę poprawkę.

Ale trzeba się zastanowić, jak to zapisać. Taki zapis występuje w trzech miejscach...

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Ale proszę zauważyć... Przeczytam, jak to będzie wyglądało po wykreśleniu tych wyrazów. Do ulgi, itd., na podstawie biletów jednorazowych są uprawnieni studenci do ukończenia dwudziestego szóstego roku życia, w tym prawo to przysługuje...)

...W przypadku studiów pierwszego stopnia prawo to przysługuje od rozpoczęcia studiów do 31 października.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Tak.)

I to brzmi dobrze.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Tak, poprawnie.)

Ale pozostaje jeszcze trzeci punkt, w którym mowa o studentach do ukończenia dwudziestego szóstego roku życia... Tutaj wyrazu "studenci" nie da się wykreślić. I pozostaną wątpliwości interpretacyjne.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Tam, gdzie mowa o studentach do ukończenia dwudziestego szóstego roku życia, chodzi o studentów ogółem, studentów jednolitych studiów magisterskich. A proponowane zmiany dotyczą tylko tych po licencjacie.)

Nie, we wszystkich trzech punktach jest ten sam problem.

Tak, we wszystkich trzech, ale chodzi o dwie grupy. Ulgi, o których mowa, bo są one zróżnicowane, przysługują każdemu studentowi do ukończenia dwudziestego szóstego roku życia. Ale tym, którzy studiują w trybie trzy lata plus dwa lata, przysługują również w przerwie między ukończeniem studiów licencjackich a rozpoczęciem studiów magisterskich.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Studentom studiów pierwszego stopnia prawo to przysługuje do dnia 31 października.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Zbigniew Marciniak: Można zapisać w osobnym zdaniu, że osobom, które ukończyły studia pierwszego stopnia, przysługuje to prawo do 31 października roku, w którym ukończyły studia.)

Jak?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Zbigniew Marciniak: Osobom, które ukończyły studia pierwszego stopnia, przysługuje to prawo do 31 października roku, w którym ukończyły studia.)

(Głos z sali: To jest słuszna uwaga.)

Proszę przedstawić tę propozycję.

Propozycja zapisu do rozważenia przez panów senatorów jest następująca. Osobom, które ukończyły studia pierwszego stopnia, przysługuje to prawo do 31 października roku, w którym ukończyły studia.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: A nawet w czterech, bo jeszcze w art. 188. I taki zapis jest prawidłowy.)

Modyfikuję zatem tę poprawkę w ustalony sposób.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Czy można prosić o powtórzenie?)

Osobom, które ukończyły studia pierwszego stopnia, przysługuje to prawo do dnia 31 października roku, w którym ukończyły studia.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: ...Ukończyły te studia.)

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (1)

Uwaga sto ósma.

Wskazana jest zmiana korygująca sprzeczność przepisów.

Stanowisko rządu?

Popieramy drugą alternatywną propozycję poprawki.

(Senator Piotr Wach: Tę krótszą.)

Tak, tę krótszą.

Tak, wybieram tę poprawkę.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Uwaga sto dziewiąta.

Zmiana doprecyzowująca odesłanie.

Stanowisko rządu?

Nie popieramy.

Wycofuję tę poprawkę.

Ale, Wysoka Komisjo, bez wprowadzenia tej poprawki nie będzie wiadomo, do czego odsyła ten przepis. Przepis w obecnej wersji odsyła do art. 9 ust. 2, czyli do artykułu nowelizacji, a ma odsyłać do art. 9 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. A więc będzie kłopot, jeżeli ta poprawka nie zostanie wprowadzona.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Chyba ma pan rację.)

Co do zasady pan mecenas ma rację, ale nie możemy znaleźć ust. 2 w art. 9.

(Głos z sali: W ustawie nowelizującej.)

Tak, w ustawie nowelizującej. Są pkty 1 i 2.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: No to do jakiego przepisu chcieli państwo odesłać? Na pewno nie do art. 9 ust. 2 nowelizacji.)

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Nie ma takiego.)

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: No właśnie.)

To znaczy, że my popełniliśmy błąd.

A zatem popieramy tę poprawkę.

(Głos z sali: Proszę wycofać...)

Tak, wycofuję to wycofanie. Zgłaszam ponownie tę poprawkę.

A my za chwilę skonsumujemy reasumpcję, że tak powiem.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Senator Piotr Wach: To nie jest proste.)

(Senator Józef Bergier: Proszę zauważyć, że pracujemy już kilka godzin.)

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Uwaga sto dziesiąta.

Chodzi o zmianę redakcyjną wprowadzającą pełną nazwę Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Ta zmiana jest tym bardziej wskazana, że w innych ustępach w tym samym artykule mówi się o Państwowej Komisji Akredytacyjnej.

Wszędzie, gdzie jest... Jeśli mowa o Państwowej Komisji Akredytacyjnej, to o tej, która działa obecnie; potem będzie Polska Komisja Akredytacyjna.

Nie możemy poprzeć tej poprawki, ponieważ wiadomo, że PKA to jest komisja i...

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Ale ten skrót funkcjonuje w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym, a nie w przepisach przejściowych ustawy nowelizującej.)

(Głos z sali: Rzeczywiście.)

Dobrze. Popieramy tę poprawkę.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Uwaga sto jedenasta.

Ustawa różnicuje termin wejścia w życie przepisów art. 19. Ust. 1 i 3 art. 19 wchodzą w życie wcześniej, ust. 2 wchodzi w życie później. Ale jeśli art. 19 ust. 2 wejdzie w życie z dniem 1 października 2012 r., a więc później, to w zakresie zdania drugiego otrzyma moc wsteczną. Spowodować to może wątpliwości dotyczące rekrutacji dokonywanej przez zamiejscowe ośrodki dydaktyczne w okresie od dnia wejścia w życie ustawy - oczywiście przy założeniu, że te ośrodki będą mieć taką możliwość - do dnia wejścia w życie art. 19 ust. 2.

W Sejmie bardzo dokładnie była analizowana kwestia poszczególnych etapów wejścia w życie ustawy w odniesieniu do różnych instytucji. Dlatego nie popieramy tej poprawki.

Wycofuję tę poprawkę.

Tej kwestii dotyczyła odpowiedź pani minister na moje pytanie. Ponieważ ten zapis wchodzi w życie od 1 października, rekrutacja dokonywana przed 1 października 2011 r. będzie jeszcze realizowana.

Czy pan senator wycofuje tę poprawkę, czy nie zdążył jej zgłosić?

(Senator Piotr Wach: Wycofałem już tę poprawkę. A zgłosiłem wszystkie poprawki.)

Ach, słusznie, ale to było tak dawno.

Uwaga sto dwunasta.

Poprawka ta niesie wartość normatywną i uwzględnia, że w przepisach materialnych ustawy nie powinno być zapisów dotyczących zasad zatrudnienia docentów. Ale jak zostało wcześniej powiedziane, poprawki tego typu nie uzyskały akceptacji ministerstwa.

Nie popieramy tej poprawki. Nie wyobrażam sobie, abyśmy mogli obniżyć status docentów i przekwalifikować ich na starszych wykładowców. Niech docenci pozostaną docentami.

Wycofuję tę poprawkę.

Uwagi sto trzynasta i sto czternasta nie zawierają propozycji poprawki.

A zatem uwaga sto piętnasta.

Chodzi o zmianę technicznolegislacyjną.

Popieramy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Uwaga sto szesnasta nie zawiera propozycji poprawki.

Uwaga sto siedemnasta, prawie tak długa jak ustawa. Proszę bardzo.

Poprawka zaproponowana w tej uwadze uwzględnia zasadę, że nie można różnicować terminu wejścia w życie tego samego przepisu, tej samej jednostki redakcyjnej. Jedna jednostka redakcyjna nie może wchodzić w życie w dwóch różnych terminach.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Co to znaczy?)

Chodzi o to, że na przykład ust. 1 w art. 1, w zakresie jednej normy wyrażonej w tym przepisie, wchodzi w życie wcześniej, a w zakresie drugiej normy, wchodzi w życie później. W takim wypadku nie jest jasno określona jednostka redakcyjna, która w danym momencie obowiązuje. Podstawowa zasada poprawnej legislacji jest taka, że adresat przepisu musi dostać jasną informację, jaki przepis w danym momencie go wiąże. A w przypadku omawianych przepisów, sformułowanych w taki sposób, na adresata przerzucamy interpretację, jeśli chodzi o zakres, w jakim te przepisy obowiązują.

Popieramy. Co prawda, legislatorzy sejmowi i RCL zgodzili się na sformułowanie "w zakresie", ale popieramy uwagi pana mecenasa, z uwzględnieniem poprawki profesora Bergiera dotyczącej art. 184 ust. 7.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz: Chodzi o wykreślenie wyrazów "studiujący na kilku kierunkach studiów" w lit. d.)

Tak.

Możemy głosować.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (5)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Uwaga sto osiemnasta.

Zmiana dotyczy wykreślenia zbędnych fragmentów przepisów. Ustawa mówi, że art. 1 wchodzi w życie, art. 2 wchodzi w życie, art. 3 wchodzi w życie w zakresie. Taki zapis nie ma żadnej wartości, a tylko powoduje niekonsekwencję.

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Czego nie ma?)

Nie ma żadnej wartości normatywnej. Pkt 4 dotyczy tylko i wyłącznie art. 105; pkt 6 dotyczy tylko i wyłącznie art. 3 ust. 1 i 2, więc nie ma potrzeby podkreślenia, że w zakresie dotyczącym tych artykułów.

Popieramy tę poprawkę.

Ponieważ zgłosiłem tę poprawkę, chciałbym się upewnić, czy dobrze zrozumiałem przepisy przejściowe. Chodzi mi o pkt 6, który odnosi się do art. 3 ust. 1 i 2. Ten artykuł mówi, że uniwersytet musi mieć uprawnienia do doktoryzowania w dziesięciu dyscyplinach, a przepis przejściowy mówi, że ten artykuł wchodzi w życie w roku 2016. Wobec tego do roku 2016 obowiązuje nadal wymaganie dwunastu uprawnień do doktoryzowania, ale jest to zawieszone w art. 255 ustawy głównej. Czy dobrze rozumiem tę kwestię?

(Głos z sali: Tak.)

Nie wycofuję tej poprawki.

Chciałbym zgłosić pewne wątpliwości co do tej poprawki. Proszę państwa, nawet analizując poprawki, mamy niezłe zamieszanie. Mamy numerację artykułów ustawy zmieniającej i numerację artykułów ustawy, którą zmieniamy. Mamy także numery punktów w artykułach zmieniających ustawę oraz numery punktów w opinii Biura Legislacyjnego. To są cztery różne numeracje, które powodują, że ja już parokrotnie się pogubiłem, i zanim się odnalazłem, byliśmy już cztery punkty dalej, ale nie chciałem zwalniać tempa pracy, chociaż pewnie należało.

A zatem twierdzę... Od prawników sejmowych wielokrotnie słyszałem, że dublują pewne zapisy w celach edukacyjnych, tak to można nazwać i nawet chyba tak to zostało nazwane. Prawnicy senaccy tego nie tolerują, ponieważ uważają, że nie należy powielać zapisów. Ale mam wrażenie, że jeśli wykreślimy dwa sformułowania "w zakresie dotyczącym artykułu...", to ten, kto będzie analizował tę ustawę, będzie miał ogromną trudność... Będzie musiał kilka razy cofać się do wcześniejszych zapisów, a bez wprowadzenia proponowanych zmian - trochę mniej. Sądzę, że te zapisy zostały z premedytacją w taki sposób sformułowane przez prawników sejmowych. Ja bym je zostawił niezmienione, ponieważ takie sformułowanie ułatwia lekturę tego niezwykle skomplikowanego tekstu.

(Senator Piotr Wach: To prawda. Wprowadzenie tej poprawki niczego istotnie merytorycznego nie poprawi.)

A pogorszy czytelność w sposób zasadniczy.

Jestem skłonny wycofać tę poprawkę, mimo że ona formalnie porządkuje... Wycofuję tę poprawkę.

Proszę państwa, przystępujemy do omówienia kolejnych licznych pakietów poprawek.

Pan senator w sprawie formalnej?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Najpierw przegłosujemy te zgłoszone na piśmie.

Mamy poprawki pana senatora Góreckiego, pana senatora Massalskiego i senatora Wiatra. Nie wiem, w jakiej kolejności one zostały zgłoszone. Może najpierw poprawki pana senatora Góreckiego... Ale są dwie grupy poprawek i to jest nieczytelne. To może najpierw poprawki pana senatora Massalskiego, bo są przedstawione w sposób czytelny.

Proszę bardzo.

Poprawka pierwsza. W art. 1 w pkcie 90, w art. 120 wyrazy - muszę odszukać ten artykuł - "a także warunki skracania i przedłużania oraz zawieszania tych okresów określa statut, z tym, że zatrudnienie na każdym z tych stanowisk osoby nieposiadającej stopnia naukowego doktora lub doktora habilitowanego nie może trwać dłużej niż osiem lat" zastępuje się wyrazami "nie powinien trwać dłużej niż osiem lat; warunki skracania i przedłużania oraz zawieszania tych okresów określa statut.". W wyniku wprowadzenia tej poprawki art. 120 brzmiałby w sposób następujący: Okres zatrudnienia na stanowisku asystenta osoby...

Proponuję, żebyśmy czytali ten tekst, który mamy wydrukowany. Pan go zmienił, co może spowodować, że się pogubimy. Proszę czytać to, co jest napisane na kartce.

Zmieniłem brzmienie tej poprawki, ponieważ pan senator Górecki również zgłosił poprawkę dotyczącą art. 120. Przyjęcie poprawki dotyczącej brzmienia całego art. 120 wykluczyłoby poprawkę pana senatora Góreckiego, która nie musi być poprawką konkurencyjną, jeśli zastosuje się taką technikę zamiany wyrazów.

Bardzo dziękuję za to uzupełnienie. Przepraszam za... ale nie zaznaczył pan, że pan zmienia.

Proszę bardzo, opinia rządu.

Uważamy, że nie jest to dobra poprawka. Lepszy jest zapis w obecnej wersji.

Głosujemy.

Kto jest za tą poprawką? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciwny? (2)

Kto się wstrzymał? (0)

Poprawka została przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka druga dotyczy nadania nowego brzmienia art. 124 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. Chodzi o zmianę w pkcie 92. Pan senator proponuje, aby te przepisy otrzymały następujące brzmienie.

"Art. 124 ust. 1. Rektor może rozwiązać za wypowiedzeniem stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim w przypadku:

1) czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej niezdolności przekracza okres zasiłkowy, a w przypadku stwierdzenia przez uprawnionego lekarza poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, jeśli okres ten przekracza dwa lata;

2) wszczęcia postępowania w sprawie likwidacji uczelni;

3) podjęcia lub wykonywania przez nauczyciela akademickiego dodatkowego zatrudnienia bez zgody rektora, o której mowa w art. 129 ust. 1 i 10."

Czyli jeśli chodzi o art. 124 ust. 1, modyfikacja polega na wykreśleniu dotychczasowego pktu 3.

Pan senator proponuje następujące brzmienie ust. 2.

Rektor rozwiązuje za wypowiedzeniem stosunek pracy z nauczycielem akademickim w przypadku otrzymania przez nauczyciela akademickiego w okresie nie krótszym niż rok, dwóch kolejnych ocen negatywnych, o których mowa w art. 132.

Czyli chodzi o dodanie wyrazów "w okresie nie krótszym niż rok".

Opinia rządu.

Nie popieramy tej poprawki.

Głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciwny? (3)

Kto się wstrzymał? (0)

Poprawka nie została przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka trzecia dotyczy nowego brzmienia art. 125 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim może być rozwiązany również z innych ważnych przyczyn po uzyskaniu zgody organu kolegialnego wskazanego w statucie uczelni.

Czyli wyraz "opinia" zostaje zastąpiony wyrazem "zgoda".

Opinia rządu?

Nie popieramy tej poprawki.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciwny? (3)

Kto się wstrzymał? (0)

Poprawka nie została przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka czwarta. W art. 1 w pkcie 94, w art. 127 ustęp drugi otrzymuje brzmienie... Poprawka polega na wykreśleniu w tym ustępie słów "posiadającego tytuł naukowy profesora".

Opinia rządu?

Nie popieramy tej poprawki.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciwny? (3)

Kto się wstrzymał? (0)

Poprawka nie została przyjęta.

Kolejna poprawka.

Poprawka piąta dotyczy nadania nowego brzmienia art. 151 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. Jest to bardzo rozbudowana poprawka. Czy powinienem ją odczytać?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Pkt 1 brzmi w sposób następujący.

"Wysokość minimalnej oraz maksymalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w odniesieniu do poszczególnych stanowisk oraz wysokość i warunki przyznawania innych składników wynagrodzenia tak, aby wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w uczelni publicznej w poszczególnych grupach pracowników nie była niższa:

a) od dnia 1 stycznia 2012 r.:

w grupie stanowisk profesorów od 260%; w grupie stanowisk docentów, adiunktów i starszych wykładowców, starszych kustoszy dyplomowanych, starszych dokumentalistów dyplomowanych, kustoszy dyplomowanych i dokumentalistów dyplomowanych, a także adiunktów bibliotecznych i adiunktów dokumentacji i informacji naukowej od 160%; w grupie stanowisk asystentów, wykładowców, lektorów, instruktorów, asystentów bibliotecznych, asystentów dokumentacji i informacji naukowej od 90%; w grupie pracowników niebędących nauczycielami akademickimi od 90% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce określonego w ustawie budżetowej na 2012 r."

Myślę, że w tym miejscu można przerwać przytaczanie tej poprawki, bo kolejne punkty są analogiczne, tylko dotyczą kolejnych trzech lat, kiedy wspomniana kwota wzrasta o 10% albo 15%. Rozumiemy sens tej poprawki i znamy tekst... no, może nie wszyscy mają go przed sobą.

Pani Minister, proszę o przedstawienie opinii rządu.

Na tym etapie nie możemy poprzeć tej poprawki.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciwny? (3)

Kto się wstrzymał? (0)

I ostatnia poprawka pana senatora.

Poprawka szósta została zgłoszona w dwóch alternatywnych wersjach. Pod wzglądem legislacyjnym pierwsza wersja wydaje się lepsza. Ale została już przegłosowana przez Wysoką Komisję konkurencyjna poprawka pana senatora Wacha, dotycząca art. 21a ustawy. Jeżeli mogę zasugerować rozwiązanie w tej sytuacji, to zasadna wydaje się reasumpcja głosowania po to, aby umożliwić komisji przegłosowanie tych dwóch poprawek, które niosą sprzeczne rozwiązania.

Czy możemy zaproponować... Ja bym zaproponował głosowanie, aby się dowiedzieć czy w ogóle jest wola, żeby zmieniać te zapisy, i wtedy przegłosowalibyśmy wariantowo...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Wniosek formalny o reasumpcję głosowania. Poddaję go pod głosowanie.

Kto jest za reasumpcją głosowania? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciwny? (3)

Kto się wstrzymał? (0)

Nie będzie reasumpcji.

W tej sytuacji nie będziemy rozważać poprawki senatora Massalskiego. Myślę, że dobrze rozwiązaliśmy tę kwestię pod względem formalnym.

Poprawki pana senatora Góreckiego.

Pan senator Górecki zgłosił cztery poprawki. Zgodnie z kolejnością przepisów ustawy pierwsza poprawka dotyczy art. 120 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. Polega ona na oznaczeniu dotychczasowej treści art. 120 jako ust. 1 oraz dodaniu ust. 2 w brzmieniu: "Na zasadach określonych w statucie rektor może wydłużyć ośmioletni okres, o którym mowa w ust. 1, o kolejne dwa lata".

Stanowisko rządu?

Nie popieramy tej poprawki. W art. 120 jest mowa o tym, że warunki skracania i przedłużania oraz zawieszania tych okresów określi statut, a ten artykuł wchodzi w życie dopiero w 2013 r., czyli będzie osiem lat plus dwa lata.

Nie kontaktowaliśmy się wcześniej w tej kwestii, ale w tej sytuacji, skoro już przegłosowaliśmy tamto... Wycofuję tę poprawkę.

Ale myśmy nie głosowali nad takimi zapisami, Panie Senatorze.

(Senator Ryszard Górecki: Już przegłosowaliśmy.)

To, o czym powiedziała pani minister, jest w wersji sejmowej. Myśmy się tym nie zajmowali.

(Głos z sali: Była podobna poprawka dotycząca kwestii tych dwóch lat.)

Pani minister powiedziała, że wspomniany przepis wchodzi w życie za dwa lata, a zatem będzie dwa lata plus osiem lat. Ale my nie przegłosowaliśmy takiej poprawki.

(Głos z sali: Ale przecież art. 21a...)

Co jest w art. 21a?

(Senator Ryszard Górecki: Art. 21a wprowadza ograniczenie ośmioletniej pracy dla...)

(Głos z sali: ...Przedłużenie o dwa lata.)

(Senator Ryszard Górecki: Właściwie tego przedłużenia dotyczy art. 37, przepis przejściowy.)

Czyli pan senator wycofuje tę poprawkę.

Proszę odczytać kolejną.

W art. 2 w pkcie 4, w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy: "w tym co najmniej sześć osób posiadających tytuł profesora".

Opinia rządu.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Przecież pani minister lubi pana profesora i nas lubi.

Jeśli chodzi o tę poprawkę, jesteśmy w kropce. Z jednej strony wprowadzenie takiej poprawki spowoduje zamknięcie możliwości rozwoju uczelni trochę słabszych, a z drugiej strony chodzi o to, aby uczelnie miały kadrę silniejszą i profesorów tytularnych, zwłaszcza jeśli mogą nadawać stopień doktora habilitowanego. To może krakowskim targiem zapiszmy, że przynajmniej trzech. Panie Profesorze, zgodzimy się...

To nie ma sensu, Pani Minister. Czy pani chce promować progres przez ilość czy przez jakość?

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Przez jakość.)

To zapiszmy, że dwunastu.

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: Ale profesor tytularny nie zawsze oznacza jakość, Panie Profesorze.)

Wiemy, co znaczy pojęcie profesora. Wiemy, co ono znaczy dzisiaj, 28 lutego 2011 r., i tym pojęciem się posługujemy. Wielokrotnie o tym rozmawialiśmy i formalnie, i nieformalnie. I ja rozumiem je w taki sposób.

(Senator Ryszard Górecki: Wielu rektorów dobrych uczelni zwraca uwagę, że warto iść w kierunku podwyższania jakości. Ta ustawa jest tworzona w tym duchu, a w tym przypadku jakby obniża...)

Proszę bardzo.

Chcę tylko powiedzieć, że omawiana kwestia niekoniecznie jest związana z jakością. We wspomnianej sprawie wypowiada się siedem osób; jest komisja siedmioosobowa. A przecież liczba wydziałów, które mogą mieć prawo habilitowania, może być większa. Więc ta kwestia nie ma specjalnego związku z jakością. Takie jest moje zdanie.

Proszę państwa, głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciwny? (2)

Kto się wstrzymał? (0)

Proszę państwa, mam przed sobą wiele wydruków pism, które do mnie trafiły, i przez najbliższe dwa dni i dwie noce będę miał problem, które z nich uwzględnić. Bo przecież osoby, które tu siedziały, pokładają w nas zaufanie. Ja oczywiście prosiłem, żeby pisma adresować do konkretnych osób, bo przewodniczący nie może się identyfikować ze wszystkimi poprawkami - są przecież takie poprawki, z którymi się nie identyfikuje. Ale jest taki problem.

Jest wiele takich poprawek... Nawet w drodze na to posiedzenie rozmawialiśmy... Przepraszam za ten komentarz, ale wydaje się, że jest on potrzebny. Chodzi o to, że mamy świadomość kondycji... Może różnie ją rozumiemy, bo każdy ma doświadczenia oparte na obserwacji własnej jednostki czy kilku jednostek, które widzi w swoim otoczeniu. Wizja docelowa tak naprawdę bardzo się nie różni, ale widzimy różne drogi osiągnięcia celu i mamy różne podejście do tempa. Jest pytanie, czy będziemy je podkręcać co dwa lata, czy od razu ostro podkręcimy i ktoś tego nie wytrzyma. A przecież jeśli będziemy stopniowo modyfikować - nie chcę używać słowa "podkręcać", bo to mogłoby sugerować coś zupełnie innego - mam na myśli podnoszenie poziomu, to możemy korygować nasze podejście, widząc efekty. Mnie się wydaje... Zacytuję panią minister, która co najmniej dwa razy powiedziała, że nauka jest apolityczna. I my w taki sposób do tej kwestii podchodzimy. Chcemy jak najlepiej, aby jak najmniej stracić tego, co dobre, i jak najsprawniej usunąć to, co jest złe. Myślę, że nasze dyskusje mają taki sens. Chyba nie ma osoby na tej sali, która by myślała inaczej. Przynajmniej takie mam naiwne przekonanie.

Proszę, kolejna poprawka.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak?

Pan przewodniczący skomentował to, co przegłosowaliśmy, mówiąc o tym, żeby nie podkręcać. Ale przecież skoro tak zagłosowaliśmy, to właśnie podkręciliśmy.

Z chęcią bym polemizował z panem profesorem. Proszę zwrócić uwagę, że te zmiany idą w różnych kierunkach, i to słowo... Ostatnio czytałem ciekawą książkę Schopenhauera na temat dialektyki i ona bardzo pasuje do tej dyskusji. Ale nie wnikajmy w to.

Bardzo proszę.

Trzecia poprawka. W art. 2 w pkcie 15, w art. 18a w ust. 5 wyrazy "w terminie miesiąca" zastępuje się wyrazami "w terminie sześciu tygodni".

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: A czego to dotyczy?)

(Senator Ryszard Górecki: Czasu na powołanie komisji...)

(Senator Piotr Wach: Wydłuża się procedurę legislacyjną, bo jest bardzo napięty termin.)

Chodzi o czas na powołanie komisji habilitacyjnej zarówno przez radę wydziału, jak i przez CK. Popieramy tę poprawkę.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał?(0)

Kolejna poprawka dotyczy art. 105.

Chodzi o wprowadzenie zmian w art. 14 dotyczącym ustawy o Polskiej Akademii Nauk. W zdaniu wstępnym po metryczce dziennika dodaje się wyrazy "wprowadza się następujące zmiany". Dotychczasową treść oznacza się jako pkt 1 i dodaje pkty 2 i 3. Pkt 2 dotyczy uchylenia art. 104 w ustawie o Polskiej Akademii Nauk, a pkt 3 - na dodaniu nowego art. 105 w brzmieniu.

Art. 105. Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w instytutach naukowych, pomocniczych jednostkach naukowych i innych jednostkach organizacyjnych akademii do czasu objęcia układem zbiorowym pracy lub regulaminem wynagradzania określi w drodze rozporządzenia minister właściwy do spraw nauki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy na zasadach określonych dla poszczególnych stanowisk w art. 151 pkt 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym z uwzględnieniem zasady, że wysokość indywidualnych stawek poszczególnych składników wynagrodzenia pracowników ustala dyrektor, przy czym dla grupy pracowników niebędących pracownikami naukowymi stosuje się zasady określone dla grupy pracowników niebędących nauczycielami akademickimi.

To jest ta poprawka?

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Tak.)

...Do czasu objęcia układem zbiorowym... Popieramy tę poprawkę.

(Senator Ryszard Górecki: Dziękujemy.)

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Poprawka senatora Wiatra.

Poprawka dotyczy art. 22 przepisów przejściowych. W ust. 1 po wyrazie "pracy" dodaje się wyrazy "i na tych samych zasadach" i w ust. 2 po wyrazie "stanowisku" dodaje się wyrazy "i na tych samych zasadach".

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: A dlaczego nie na dotychczasowych zasadach?)

Przepraszam, chodzi o sformułowania "na dotychczasowych zasadach". Omówię jeszcze raz tę poprawkę. W ust. 1 po wyrazie "pracy" dodaje się wyrazy "i na dotychczasowych zasadach" i w ust. 2 po wyrazie "stanowisku" dodaje się wyrazy "i na dotychczasowych zasadach".

Pani Minister?

Przykro nam, ale nie możemy poprzeć tej poprawki.

Chciałbym coś powiedzieć na ten temat, ale nie wiem, czy mogę. Proszę państwa, chodzi o dwa punkty widzenia, punkt widzenia pracodawcy i punkt widzenia pracownika. Chodzi o prawa pracownicze, o których dużo się mówiło. Te zapisy oczywiście mają plusy i minusy.

Ale problem polega na tym, że jeżeli... Podobne uwagi zgłaszano na posiedzeniu komisji sejmowej. Jeżeli zostanie zapisane, że chodzi o dotychczasowe zasady, to pracownik, który pozostaje na tym samym stanowisku, nie będzie mógł awansować. Będą go dotyczyły te same zasady do końca zatrudnienia na tym stanowisku. Czyli nie będzie szansy awansu, nawet finansowego, pracowników mianowanych, którzy nie są profesorami tytularnymi. Tak więc szkoda byłoby...

(Wypowiedzi w tle nagrania)

To jest typowy spór, do którego dialektyka by się świetnie nadawała.

Czy w tej sprawie ktoś chciałby zabrać głos? Nie.

Zatem głosujemy.

Kto jest za tą poprawką? Proszę o podniesienie ręki. (3)

Kto jest przeciwny? (2)

Kto się wstrzymał? (1)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka pana senatora Bergiera.

Chciałbym wrócić do kwestii stypendiów, których dotyczy art. 174, i zaproponować inne brzmienie ust. 4. Proponuję następujące zapisy.

Środki z dotacji, o których mowa w art. 94 ust. 1 pkt 7 i ust. 4, przeznaczone na stypendia rektora dla najlepszych studentów, przyznawane są w liczbie nie większej niż 10% liczby studentów każdego kierunku studiów prowadzonych w uczelni i stanowią nie więcej niż 40% środków przeznaczonych łącznie na stypendia rektora dla najlepszych studentów, stypendia socjalne oraz zapomogi.

W uzasadnieniu chciałbym podkreślić, że jest różna trudność kształcenia na poszczególnych kierunkach i odniesienie do 10% liczby studentów każdego kierunku w mojej ocenie jest bardziej sprawiedliwe dla studentów.

Proszę bardzo, pan legislator.

Mamy podobny problem jak w przypadku wcześniej omawianej poprawki. Wysoka Komisja przegłosowała już poprawkę dotyczącą wspomnianego przepisu. Pan senator Wach również zgłosił poprawkę do art. 174 ust. 4, która polega na zastąpieniu wyrazów "stypendium rektora za osiągnięcia" wyrazami "stypendium rektora dla najlepszych studentów". Jest to poprawka redakcyjna.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Ale formalnie została przyjęta. Więc powinniśmy rozważyć, co w związku z tym zrobić. Można zaproponować taką redakcję przepisu, że nie będzie potrzeby modyfikowania poprawki pana senatora Wacha. Może zrobimy pięciominutową przerwę na dopracowanie tej poprawki.

Możemy ją dopracować do środy, a teraz zdecydujmy.

Pani Minister.

Proponuję, żeby legislatorzy dopracowali te zapisy. Ta poprawka dotyczy tylko i wyłącznie sformułowania, że chodzi o każdy kierunek studiów. Studenci, przede wszystkim z NZS, obawiają się, że nie będzie to dotyczyło...

...że pewne kierunki będą dyskryminowane.

Czyli jest zgoda.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Rozumiem, że przegłosowaliśmy wszystkie poprawki, a zatem przegłosujmy ustawę z przyjętymi poprawkami.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał?

(Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka: 6 głosów za...)

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Wobec niejasności powtarzamy głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (6)

Kto jest przeciwny? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Proszę państwa, ja zawsze pytam, kto jest przeciw i kto się wstrzymał, nawet jeśli się wydaje, że takich osób nie ma, bo to jest ważny mechanizm kontrolny.

Pozostaje jeszcze wyznaczenie sprawozdawcy. Chciałbym prosić pana senatora Góreckiego, żeby był sprawozdawcą.

Czy są inne głosy w tej sprawie? Nie ma.

W takim razie senator Górecki będzie sprawozdawcą.

Bardzo dziękujemy pani minister za obecność i za to, że przychyliła się do naszej prośby o spotkanie tak późną porą. Mam nadzieję, że w środę będziemy kontynuowali to dzieło. Bardzo dziękuję.

Bardzo serdecznie dziękuję panu przewodniczącemu, całemu prezydium, wszystkim panom senatorom i wszystkim państwu za bardzo intensywną pracę. I gratuluję, że zakończyliście państwo tę pracę w ciągu jednego dnia, podczas gdy w Sejmie trwało to tygodniami. Dziękuję bardzo.

Pani Minister, zrobiliśmy wszystkie ustawy o nauce, a było ich sześć, i wszystkie zrobiliśmy w tej samej sali. Dziękuję bardzo.

Zamykam posiedzenie senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu.