Zapis stenograficzny (1168) z 59. posiedzenia Komisji Nauki, Edukacji i Sportu w dniu 3 listopada 2009 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa oraz ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (druk senacki nr 686, druki sejmowe nr 1946 i 2262).

Otwieram posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.

Witam bardzo serdecznie naszych gości, przede wszystkim panią minister profesor Grażynę Prawelską-Skrzypek, księdza profesora Władysława Zuziaka, prorektora Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, witam pana Bartosza Twardowskiego, głównego specjalistę w Departamencie Finansowania Sfery Budżetowej Ministerstwa Finansów, panią Teresę Bader z Departament Finansowania Szkół Wyższych w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Witam pana legislatora Jakuba Zabielskiego. Witam panów senatorów.

Możemy przystąpić do procedowania, ponieważ mamy kworum.

Chciałbym państwa poinformować, że na tym posiedzeniu komisji zajmiemy się rozpatrzeniem ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa oraz ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej; druk senacki nr 686.

O godzinie 17.00 spotykamy się wspólnie z Komisją Ustawodawczą, ponieważ takie są wymogi regulaminu Senatu, i na tym spotkaniu będziemy zajmować się dwoma drukami senackim. Jeden druk dotyczy inicjatywy senatorów w sprawie finansowania Papieskiej Akademii Teologicznej z budżetu państwa, a drugi inicjatywy w sprawie finansowania Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II z budżetu państwa. Na tym posiedzeniu nie będziemy się nimi zajmować.

Posiedzenie o godzinie 17.00 będzie też obejmowało pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym. Jest to niewielka zmiana związana z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Tytułem wstępu powiem, że Sejm 23 października 2009 r. uchwalił ustawę o zmianie ustawy o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa oraz ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo macie ten druk, to jest krótka ustawa, najlepiej widać to w tym materiale porównawczym. Zmienia się tytuł, czyli nazwa “Papieska Akademia Teologiczna” zostaje zastąpiona nazwą “Uniwersytet Papieski Jana Pawła II”. Zmiana w art. 1 polega na wykreśleniu słów: “z wyjątkiem finansowania kosztów realizacji środków trwałych w budowie służących procesowi dydaktycznemu”.

Jeśli chodzi o drugą ustawę, ustawę o stosunku Państwa do Kościoła, to następuje tam tylko zmiana nazwy uczelni z Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. To jest ustawa, która potwierdza osobowość prawną uczelni katolickich w Polsce, nadawaną, zgodnie z konkordatem, przez sam Kościół. Jest pewna procedura rejestracyjna, i to się odbywa pomiędzy MSW i hierarchią kościelną, ale ze względu na rangę tych uczelni oraz to, że one same podjęły obowiązek wypełniania wszystkich zapisów ustawowych, być może to jest w pełni uzasadnione.

Ponieważ to był projekt poselski, to w tym miejscu oddałbym głos posłowi sprawozdawcy, ale niestety go nie ma, więc poprosimy panią minister o parę słów w przedmiotowej sprawie.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Ja może tylko przedstawię stanowisko rządu w tej sprawie. Przede wszystkim przesądzający jest w tym przypadku art. 15 ust. 3 konkordatu pomiędzy Stolicą Apostolską a rządem Rzeczypospolitej, który mówi o dotowaniu przez państwo dwóch uczelni katolickich: Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Papieskiej Akademii Teologicznej. Wymienione są tylko te dwie uczelnie.

W związku z tym rząd przychylnie odnosi się do tej zmiany i skłania się ku temu, żeby objąć Papieską Akademię Teologiczną czy, jeżeli weźmiemy pod uwagę zmianę nazwy, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie pełnym finansowaniem. Do tej pory Papieska Akademia Teologiczna mogła korzystać z finansowania procesu dydaktycznego oraz pomocy materialnej. To rozszerzenie dotyczy środków trwałych w budowie służących procesowi dydaktycznemu. Nie ma to takiego charakteru jak dotacja stacjonarna dla szkół, która jest obligatoryjna. Dotacja inwestycyjna jest przyznawana tylko wtedy, kiedy pozytywnie zostanie rozpatrzony wniosek w sprawie inwestycji. Nie jest to nic, co zobowiązywałoby rząd do przekazywania jakiejś dotacji co roku. Dotacja inwestycyjna podlega innym regułom.

Podsumowując, powiem, że rząd jest przychylny, bazując przede wszystkim na zapisie konkordatu, który wyraźnie wskazuje te dwie szkoły. Dziękuję.

Bardzo dziękuję, Pani Minister.

Szanowni Państwo!

To jest rzeczywiście pewna zmiana stanowiska. Chciałbym przypomnieć państwu, że w czerwcu, kiedy był z nami pan minister Jurek i kiedy procedowaliśmy tę pierwszą inicjatywę senacką – mam tę opinię przed sobą – ministerstwo mówiło, że są trzy analogiczne przypadki: Papieska Akademia Teologiczna, Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie i Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna “Ignatianum” w Krakowie. Wtedy, jak państwo pamiętacie, był dość mocny spór na ten temat. Odniosłem takie wrażenie, że emocje podczas dyskusji były tak silne, że prawdopodobne było nawet odrzucenie tego projektu przez komisję. Zgłosiłem wtedy wniosek o odroczenie prac nad tą inicjatywą o miesiąc, też ze względu na informację z Sejmu o trwających tam pracach. Muszę jednak powiedzieć, że chociaż zazwyczaj Senat chwali się tym, że jest niezły, to w tym przypadku odniosłem wrażenie, że w Sejmie zrobiono to mądrzej. Obydwa wielkie kluby zrobiły to wspólnie i myślę, że tym razem to było rzeczywiście dobre. Chciałbym zwrócić uwagę na jedną sprawę, o której wtedy nie wiedzieliśmy. Ani rektorat Papieskiej Akademii Teologicznej, ani wnioskodawcy nie zwrócili naszej uwagi na fakt, o którym pani minister mówiła, a o którym dowiedziałem się dosłownie parę dni po tym posiedzeniu po przestudiowaniu wielu dokumentów – zresztą dzwoniłem wtedy do księdza rektora – mianowicie że w konkordacie są wymienione tylko te dwie uczelnie. My podpieraliśmy się przykładem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który parę miesięcy wcześniej uzyskał te pełne prawa, a przedstawiciele ministerstwa powiedzieli, że jak PAT, to również i te pozostałe. Jednak w konkordacie rzeczywiście są wymienione jedynie dwie uczelnie i można tylko ubolewać nad tym, że dopiero po tylu latach następuje wykonanie przez nas umowy międzynarodowej, i to w sprawie nam niesłychanie bliskiej. Konkordat, proszę państwa, jest bowiem z 4 lipca 1996 r., taką tu mam datę.

Tak więc wydaje się, że jesteśmy w tej chwili w niezwykle komfortowej sytuacji, ponieważ wszystkie wątpliwości zostały rozwiane i pozostaje nam tylko spojrzeć na to od strony czysto prawniczej, przyjrzeć się szczegółom. Główne niejasności zostały wyjaśnione.

Patrzę na pana legislatora, któremu zgodnie z procedurą udzielę teraz głosu. Państwo macie tę opinię, którą pan nam przedstawi.

Proszę bardzo.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Wysoka Komisjo! Panie Rektorze! Szanowni Państwo!

Biuro Legislacyjne przedstawiło swoją opinię i jeżeli chodzi o ustawę uchwaloną przez Sejm, to wszystko jest w porządku z wyjątkiem art. 2, w którym pojawiła się błędna data ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to ustawa z dnia 17 maja, a nie z dnia 23 maja. Prawdopodobnie błąd wynika z tego, że w dniu 23 maja ustawa z 17 maja została opublikowana w Dzienniku Ustaw. Niemniej jednak nie ma innej możliwości, jak poprawić ten błąd w drodze poprawki. My nie możemy tego zrobić w inny sposób.

Chciałbym jeszcze nawiązać do słów pana przewodniczącego i powiedzieć, że ta ustawa, którą dzisiaj Wysoka Komisja rozpatruje, tak naprawdę dokonuje zmian jedynie w zakresie udzielania dotacji, natomiast, jeżeli chodzi o zmianę nazwy uczelni, to nie jest ona dokonywana na mocy tej ustawy. To jest wykonanie czy uwzględnienie w naszym ustawodawstwie decyzji Ojca Świętego Benedykta XVI z dnia 19 czerwca 2009 r. o zmianie nazwy uczelni. My, biorąc pod uwagę tę decyzję, uwzględniając ten fakt w naszym porządku prawnym, zmieniamy nazwę, ale nie ma to żadnego konstytutywnego charakteru. Jest to tylko uwzględnienie faktu, który zaistniał.

Jeszcze jedna uwaga. Proszę państwa, gdyby Biuro Legislacyjne przygotowywało ten projekt ustawy, na pewno nie zrobiono by tego według techniki, którą zastosował Sejm. Przypominam, że ustawa o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej ma dwa artykuły. Ta ustawa zmienia jeden z tych artykułów oraz tytuł ustawy. Proszę państwa, ze względu na liczbę zmian dokonywanych w ustawie w stosunku do zakresu materii Biuro Legislacyjne, zgodnie z zasadami techniki prawodawczej, przygotowałoby nową ustawę o finansowaniu Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z budżetu państwa, która uchylałaby dotychczasową ustawę. Niemniej jednak, ze względu na to, że ta nie do końca poprawna technika zastosowana przez Sejm nie ma wpływu na ostateczny skutek ani na stronę prawną, Biuro Legislacyjne nie będzie oczywiście w tym zakresie zgłaszało poprawki. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, chciałbym wygłosić pewien komentarz. Przede wszystkim nie bardzo mamy taką możliwość formalną, żeby pisać nową ustawę...

(Głos z sali: Teoretycznie mamy.)

Tak, teoretycznie mamy.

Chciałbym jednak zwrócić uwagę na inną, niezwykle istotną okoliczność. Z pewną nieśmiałością to powiem, ponieważ pan profesor Massalski jest historykiem. W tym przypadku całkowicie nie podzielam pana opinii na temat pisania nowej ustawy. Otóż, proszę państwa, jest ustawa z 1997 r. o finansowaniu uniwersytetu papieskiego, która ma pewną wartość historyczną. My nie możemy pisać nowej ustawy, to znaczy nie powinniśmy, ponieważ mogłoby się komuś wydawać, że Papieska Akademia Teologiczna jest finansowana od 2009 r., co jest sprzeczne z faktami. Ja zresztą, jak państwo wiecie, bo wielokrotnie o tym dyskutowaliśmy w komisji, w ogóle nie jestem entuzjastą pisania nowych ustaw, ponieważ one zawsze generują pewne niedoskonałości. Dużo lepiej jest dokonać pewnego wysiłku intelektualnego, żeby znaleźć te niewielkie fragmenty, które przeszkadzają, i poprawić je. Oczywiście raz na jakiś czas duża nowelizacja jest potrzebna. Zawsze jednak jest taka pokusa każdego kolejnego rządu, żeby wszystko napisać po swojemu. No i niestety potem jest tak, że w momencie, gdy rząd z końcem kadencji przestaje rządzić, jest nowa ustawa i to tutaj… To jest mój komentarz. Z drugiej części mogę się wycofać, ale co do pierwszej, co do tego waloru historycznego, to uważam, że nie jest to jednak obojętne.

Proszę państwa, ja oczywiście, zgodnie ze zwyczajem, zgłoszę tę poprawkę dotyczącą zmiany daty uchwalenia ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. To jest taka materia… Bardzo żałuję, że nie ma pana senatora Skorupy. Domyślam się, że on przyjdzie na swój punkt, na 17.00, być może teraz nie mógł przyjść, bo zbieramy się rzeczywiście o wczesnej porze. Niemniej jednak wydaje mi się, że to, co jest najważniejsze, to to…

Przepraszam, miałem udzielić głosu księdzu rektorowi. Ksiądz rektor zaraz coś do nas powie, bo tak wypada, bardzo byśmy chcieli, żeby tak się stało, no i zawsze tak robiliśmy, że przy okazji danej sprawy poszerzaliśmy trochę temat. Więc, jeżeli pani minister pozwoli, to…

Księże Rektorze, bardzo proszę.

Dziękuję bardzo.

Wysoka Komisjo! Szanowne Panie i Szanowni Panowie!

Jeżeli mogę, to chciałbym w kilku słowach wyrazić ze swojej strony oraz w imieniu księdza rektora i kardynała Dziwisza podziękowanie za dotychczasową pracę zarówno Sejmu, jak i Senatu oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, za ten trud związany z pracami dotyczącymi możliwości dofinansowania także uniwersytetu papieskiego. Do czego zmierzam? Mianowicie w ostatnich latach otworzyliśmy dość dużo nowych kierunków, między innymi kierunek: dziennikarstwo i kierunek: nauki o rodzinie. Teraz też zamierzamy otworzyć nowy kierunek, kierunek: polityka społeczna. Tym samym chcemy ukierunkować pracę zarówno naukową, jak i dydaktyczną naszego uniwersytetu w taki sposób, że jesteśmy obecni także w ważnych sektorach życia publicznego. Często jest takie przekonanie, że są to tylko nauki kościelne typu teologia, filozofia itd. Zresztą do niedawna był Wydział Historii Kościoła, a teraz jego nazwa została zmieniona na Wydział Historii i Dziedzictwa Kulturowego, bo chcemy w ten sposób ukierunkować badania i pracę dydaktyczną na dziedzictwo kulturowe na terenie całej Polski.

Poza tym chciałbym powiedzieć, że biblioteka, której budowę mamy nadzieję ukończyć w przyszłym roku, jest umiejscowiona blisko Kampusu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Mamy nadzieję, że ta ustawa umożliwiłaby nam w przyszłości starania o dotację na wybudowanie nowych budynków dydaktycznych. Mamy po prostu coraz więcej chętnych i trudno jest pomieścić tych studentów w dotychczasowych budynkach.

Wydaje mi się także, że na przykład centrum Mikołaja Kopernika, które zostało powołane wespół z Uniwersytetem Jagiellońskim, oraz badania interdyscyplinarne pozwalają nam jako uniwersytetowi papieskiemu mocniej wpisać się w ten naukowy dialog akademicki z innymi ośrodkami. To jest bardzo istotne.

Pani minister ostatnio w Krakowie mówiła – jesteśmy za to wdzięczni – o potrzebie studiów podyplomowych. Otwieramy je, zarówno stacjonarne, jak i niestacjonarne, ponieważ jest zapotrzebowanie na kształcenie zarówno studentów, jak i pracowników w dziedzinie etyki biznesu czy innych sektorów życia publicznego. W tymże kampusie jest również biotechnologia. Mamy nadzieję, że ta nasza obecność wśród uniwersytetów krakowskich oraz w całej Polsce będzie nas także obligować. Dlatego też jesteśmy bardzo otwarci na sektor życia publicznego. Wystarczy wymienić Dni Tischnerowskie czy Dni Jana Pawła II, w organizację których włączają się studenci oraz naukowcy z różnych ośrodków. Chcemy, żeby to były wydarzenia nie tylko kulturalne, ale i naukowe, zawsze są konferencje naukowe. Ostatnio otworzyliśmy studia podyplomowe z zakresu filozofii, etyki i wiedzy o kulturze, których byłem kierownikiem przez jakiś czas. Studia te cieszyły się i nadal cieszą się popularnością.

Chcemy jeszcze bardziej przybliżyć to dziedzictwo kultury polskiej, kierując się tym, co często podkreśla pan minister Zdrojewski. I wydaje mi się, że w ten sposób Uniwersytet Papieski Jana Pawła II wpisuje się w mapę uniwersytetów Polski i Europy. Mamy dużo kontaktów i podpisanych umów, między innymi z Katolickim Uniwersytetem w Budapeszcie, od ponad dwudziestu lat z Uniwersytetem w Bochum w Niemczech, z uniwersytetem we Fryburgu w Szwajcarii, z uniwersytetem we Fryburgu Bryzgowijskim w Niemczech, z uniwersytetem we Włoszech.

Chcemy, żeby szeroko pojęta myśl Jana Pawła II, ten śmiały dialogu nauki z wiarą był obecny. I nie są to tylko słowa, ponieważ te konferencje naukowe, jak i cały proces edukacyjny wpisują się mocno właśnie w ducha personalizmu Wojtyłowskiego. Profesor Tischner, profesor Heller to są te nazwiska, którymi oczywiście się podpieramy, ale oni mają również swoich uczniów. Chcemy w tym duchu dalej kształcić młodzież akademicką.

Jeszcze raz wyrażam wdzięczność za to, że te możliwości, miejmy nadzieję, będą coraz większe. Dziękuję bardzo.

Bardzo dziękuję księdzu rektorowi.

Chcę powiedzieć, że w ten dialog nauki i wiary wpisuje się także nowy kierunek kształcenia, unikatowy: filozofia i anglistyka. Mamy nadzieję, że ministerstwo życzliwie to przyjmie. W tej chwili rada główna opiniuje ten kierunek. Po konsultacjach z różnymi mądrymi osobami pomysł został zmodyfikowany i będzie to filozofia z elementami anglistyki.

Druga sprawa, o której warto w tym momencie powiedzieć, to jest to, że Uniwersytet Papieski Jana Pawła II jest drugim na świecie poza Rzymem uniwersytetem papieskim. Pierwszy jest w Salamance w Hiszpanii z tradycjami sięgającymi XIII wieku, więc jest trochę starszy od krakowskiego. Ale można wejść na stronę, popatrzeć. Uniwersytet ten też ma bardzo szeroką działalność.

Muszę jeszcze powiedzieć, proszę państwa, że ja parokrotnie byłem w Stanach Zjednoczonych na konferencjach naukowych z informatyki organizowanych przez uniwersytet katolicki. To szersze spojrzenie jest oczywiście ważne. Warto może wspomnieć w tym miejscu, bo to jest nawiązanie do szerszej perspektywy uczelni, którą się zajmujemy, że obecnie urzędujący rzecznik prasowy episkopatu, ksiądz doktor Kloch, jest wykładowcą uczelni. Ale proszę zgadnąć, z jakiej dyscypliny prowadzi wykłady? Z informatyki. Zatem to pokazuje, jakie mamy spektrum. Ksiądz doktor Kloch zresztą wywodzi się z Tarnowa, gdzie są już tradycje związane z nowoczesnymi technologiami. Diecezja tarnowska jest w pełni, że tak powiem, skomputeryzowana, a biskup z proboszczami komunikuje się prawie wyłącznie za pomocą e-maila.

Ale pan senator Massalski się niecierpliwi, więc już oddaję głos.

Cierpliwie czekam. Korzystając jednak z obecności księdza rektora, chciałbym zadać pytanie, żebyśmy mieli pełniejszy obraz uczelni. Jak jest w tej chwili z liczbą praw doktoryzowania i habilitowania na uniwersytecie? Oczywiście jeżeli ksiądz rektor zechciałby odpowiedzieć na to pytanie… Dziękuję bardzo.

To jest ważne pytanie, dziękuję panu senatorowi. Jeżeli chodzi o doktoryzowanie, to jest ono możliwe na Wydziale Filozoficznym, mamy tam kworum i uprawnienia, na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego oraz na Wydziale Teologicznym w Krakowie, i tu jest jeszcze sekcja Wydziału Teologicznego w Tarnowie. Staramy się teraz o takie prawa dla Instytutu Prawa Kanonicznego, ale jeszcze ich nie uzyskaliśmy. Jest to po prostu dłuższy proces wyedukowania tych ludzi i w tym kierunku zmierzamy. Zdaję sobie sprawę, że zgodnie z ustawodawstwem dotyczącym szkolnictwa wyższego tych kierunków ma być więcej, ale po prostu w tej chwili jesteśmy na tym etapie. Nie chcę wracać do tego, o czym poprzednicy, na przykład ksiądz rektor Kubiś czy inni, wspominali: po prostu nie mieliśmy możliwości, żeby od roku 1970 do roku 1990 wyedukować wielu pracowników samodzielnych. Zmierzamy jednak w tym kierunku.

Mam nadzieję, że w niedługim czasie na Wydziale Nauk Społecznych, który bardzo prężnie się rozwija i są tam takie kierunki, jak dziennikarstwo i komunikacja społeczna oraz nauki o rodzinie, będzie możliwość doktoryzowania. W tej chwili mamy już prawo do studiów magisterskich. W tym kierunku zmierzamy. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, otwieram dyskusję.

Jeśli ktoś chciałby zabrać głos, zadać pytanie…

Pan senator Piechniczek, proszę bardzo.

Jeśli można…

Księże Rektorze, mam pytanie o znaczenie i rolę wydziału teologicznego w Katowicach, w aglomeracji katowicko-zagłębiowskiej. Widzę, że jest parę wydziałów papieskich. Jaki jest los tego wydziału? Czy on jest wcielony do Uniwersytetu Śląskiego, czy on też może w przyszłości liczyć na połączenie z uniwersytetem papieskim?

Według mojego rozeznania, jeżeli wydział teologiczny jest zatwierdzony i stanowi istotny element Uniwersytetu Śląskiego, to dotacje z tego tytułu i wszystkie inne skutki są związane z uniwersytetem.

Wiem, że arcybiskup Zimoń i inni chcieli mieć u siebie wydział teologiczny i właśnie o to starali się dla Śląska, który jest bardzo ważnym ośrodkiem w tej dziedzinie. Były dłuższe starania w Stolicy Apostolskiej, aby uzyskać tego rodzaju pozwolenie, ponieważ, na ile znam sytuację, kardynał Grocholewski ze Stolicy Apostolskiej mówił, że tych wydziałów teologicznych jest trochę za dużo na mapie Polski, i w związku z tym Stolica Apostolska była ostrożna. Jednak uważam, że tam, gdzie jest dobra tradycja, gdy chodzi o wykształcenie w dziedzinie nauk technicznych i innych, wydział teologiczny, jak i inne humanistyczne, jest bardzo potrzebny. Tak więc chyba nie pójdziemy w tym kierunku, przynajmniej wydaje mi się, że Katowice nie będą zmierzać w tym kierunku. Mamy współpracę, dobrą tradycję. Przez długie lata arcybiskup Zimoń wysyłał swoich wykładowców do Krakowa, tak samo nasi tam dojeżdżali. W tej chwili oni są już samodzielni, mają kworum i bardzo dobrze się rozwijają.

Dziękuję księdzu rektorowi.

Proszę państwa, to pytanie pana senatora skłoniło mnie do jeszcze jednej refleksji, o której rozmawialiśmy w czerwcu. Wtedy na posiedzeniu komisji padło takie pytanie: czy integracja z Uniwersytetem Jagiellońskim nie byłaby dobrą drogą? Oczywiście takie pytanie czasami pada, ale ja myślę, że każdy z podmiotów, które są na mapie Polski, ma prawo wybrania własnej drogi. Wiemy, że Akademia Medyczna w Krakowie połączyła się z uniwersytetem. Pani minister sama wie, że to jest duża autonomia ze względu na specyfikę, czyli to, że tam jest dużo szpitali. Można by było powiedzieć, że Uniwersytet Jagielloński był pierwszym uniwersytetem, więc wszyscy powinniśmy wrócić do niego. Tak że tutaj trzeba zachować jakiś rozsądek i umiar. Muszę powiedzieć, że to jest piękne, że te wydziały wracają na uniwersytety, że potrafią się wpasować. Jest to proces niezwykle cenny i ciekawy, szczególnie gdy mówimy o tym dialogu nauki i wiary. Z drugiej strony ksiądz rektor mówił, odpowiadając na pytanie pana senatora Massalskiego, że jednak ten stan obecny to jest pewien początek. Ksiądz rektor mówił, że są plany, że to ma być duża instytucja. Centrum Jana Pawła II jako coś zupełnie oddzielnego, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II jako coś oddzielnego, równie ważnego i pięknego – to mają być wielkie dzieła. Rzecz polega tylko na tym, żeby ten stały progres był utrzymany. Wiemy przecież, że nic nie da się szybko zrobić.

Ja ze swojej strony wspieram rozwój – i patronuję mu – uczelni w Tarnowie, tak żeby była to akademia tarnowska. Jednak jak ktoś tam pyta, czy to potrwa jeszcze dwa czy trzy lata… No, nie można tak, trzeba się starać, żeby wszystko było zrobione dobrze i mądrze.

Natomiast w tej sytuacji oczywiście można byłoby powiedzieć: to poczekajmy, aż tych uprawnień doktorskich będzie więcej i wtedy to zrobimy. Wiemy jednak, że tutaj są pewne uwarunkowania historyczne. Obecnie znajdujemy się w dość osobliwym momencie i dobrze, że ten czas potrafimy spożytkować.

Widzę, że nie ma więcej zgłoszeń do dyskusji.

W związku z tym, proszę państwa, poddam pod głosowanie poprawkę nadającą właściwą datę ustawie o stosunku Państwa do Kościoła, czyli polegającą na zastąpieniu daty 23 maja datą 17 maja.

Kto jest za tą poprawką? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Dziękuję. Jednogłośnie za.

Proszę państwa, głosujemy nad całą ustawą z poprawką.

Kto jest za? (8)

Zapytam dla porządku: kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Dziękuję bardzo. Jednogłośnie za.

Proszę państwa, jeżeli chodzi o sprawozdawcę, no to ja jako jedyny krakus, jeśli państwo pozwolicie, podejmę się tego. Jeżeli nie ma sprzeciwu… Nie ma.

Proszę państwa, na tym zakończyliśmy posiedzenie komisji. Wyczerpaliśmy porządek.

Bardzo dziękuję pani minister, bardzo dziękuję księdzu rektorowi.

Mamy nadzieję, że bez żadnych przeszkód i w takiej dobrej, przyjaznej atmosferze dokończymy prace nad tą ustawą.

Jeszcze raz bardzo dziękuję pani minister, księdzu rektorowi, naszym gościom z Ministerstwa Finansów. Dodam tylko, że jest jeszcze z nami pani Barbara Staniszewska z Ministerstwa Finansów. Witam, a jednocześnie dziękuję za obecność. Dziękuję panu legislatorowi, panom senatorom.

Zamykam posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu Senatu Rzeczpospolitej Polskiej.

Dziękuję bardzo.