Zapis stenograficzny (1036)z 52. posiedzenia

Komisji Nauki, Edukacji i Sportu

w dniu 22 lipca 2009 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012 (druk senacki nr 628, druki sejmowe nr 1947, 2131 i 2131-A).

Otwieram posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.

Proszę państwa, na początku chciałbym powiedzieć, że mieliśmy dzisiaj mieć trzy posiedzenia komisji: w sprawie ustawy o trzeźwości – napoje alkoholowe w pociągach itd., w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012 i w sprawie zmian w budżecie. Jeśli chodzi o ustawę trzeźwościową, to Sejm jej nie uchwalił. Myśmy w kuluarach dokonali pewnej kompilacji, dyskutowaliśmy o trzeźwości na stadionach, co wiąże się trochę z jednym i z drugim. Ale to posiedzenie jest w całości poświęcone zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju mistrzostw Europy w piłce nożnej.

Bardzo serdecznie witam naszych gości. Witam panią minister Patrycję Wolińską-Bartkiewicz, witam panią Danutę Tyszkiewicz z Departamentu Prawnego, pana Dariusza Buzę – dyrektora Biura do spraw EURO 2012 w Ministerstwie Sportu i Turystyki i posła sprawozdawcę pana Wojciecha Szczepańskiego.

Proszę państwa, ponieważ jest to projekt rządowy, poproszę panią minister o przybliżenie nam jego tematyki.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Wysoka Komisjo! Szanowni Państwo!

Nowelizacja ustawy, tak zwanej specustawy Euro 2012, wprowadza… Inicjatywa tej nowelizacji była efektem prac jednostek samorządu terytorialnego realizujących inwestycje w ramach przygotowań do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012. Na podstawie uwag zgłaszanych do Ministerstwa Infrastruktury przez jednostki samorządu terytorialnego, głównie miasta, które realizują te inwestycje, po szerokiej dyskusji doszliśmy do wniosku, że potrzebne jest ujednolicenie specjalnych trybów przygotowania i realizacji inwestycji, obowiązujących w polskim systemie prawnym od 2003 r., od tak zwanej specustawy drogowej, nowelizowanej w ubiegłym roku. Do katalogu ustaw ze specjalnymi trybami dołączyliśmy ustawę o transporcie kolejowym zawierającą specjalny tryb realizacji inwestycji na liniach o znaczeniu państwowym oraz będącą projektem poselskim ustawę o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego, tak zwaną specustawę lotniskową. Wszystkie trzy wymienione przeze mnie specustawy wprowadzają korzystniejszy tryb przygotowania i realizacji inwestycji, jeżeli chodzi o aspekt przyspieszenia. Miasta, które chcą realizować swoje inwestycje w trybie specustaw, a niestety korzystają ze specustawy Euro 2012, zgłaszały do nas postulaty, żeby ujednolicić wszystkie spectryby, a zamawiającemu, czyli podmiotowi przygotowującemu i realizującemu inwestycje, dać możliwość wyboru trybu, w jakim będzie realizował daną inwestycję. Dlatego przepisy obecnej nowelizacji specustawy Euro ujednolicają spectryby zawarte w wymienionych przeze mnie ustawach.

Jeżeli chodzi o przyspieszenie realizacji miejskich inwestycji, to oczywiście widzimy taką potrzebę. Do tej pory było to niemożliwe, jeżeli inwestycje znajdowały się w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie przepisów specustawy o Euro. Zgodnie z przepisami tej nowelizacji zamawiający będzie musiał zadeklarować, według jakiego trybu będzie realizował inwestycję. Co do szczegółowych ułatwień, to w nowelizacji proponuje się połączenie etapu lokalizacji i nabywania nieruchomości, mówi się także o wywłaszczaniu w celu pozyskania nieruchomości na cele inwestycji. Tutaj mieliśmy największe przestoje i zacięcia, jeśli chodzi o tryb przygotowania inwestycji. Wszystkie specustawy przenoszą własność wszystkich nieruchomości na podmiot, który realizuje inwestycję. Tryb odszkodowania za wywłaszczaną nieruchomość jest ujednolicony i przebiega odrębnie, niezależnie od trybu wywłaszczenia. W nowelizacji proponuje się dostosowanie w zakresie wysokości odszkodowania do wcześniej przeprowadzonych nowelizacji ustaw. Naszym celem było wdrożenie zasady tak zwanego słusznego odszkodowania, tak aby to świadczenie, które się należy wszystkim pozbawianym swojej własności właścicielom, było ekwiwalentne i zgodne z zapisami konstytucji.

Jeżeli chodzi o pozostałe zmiany, to ujednolicają one tryb w specustawie drogowej, kolejowej i lotniskowej. Są tu również poprawki, których wprowadzenie okazało się konieczne w trakcie stosowania specustaw. Dotyczy to między innymi specustawy lotniskowej. Co do zasady, widzimy ogromną potrzebę wprowadzenia tej nowelizacji w życie, zwłaszcza ze względu na konieczność przyspieszenia realizacji inwestycji Euro 2012. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo, Pani Minister.

Bardzo proszę pana posła sprawozdawcę o komentarz.

Bardzo proszę.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Państwo Senatorowie, chciałbym powiedzieć, że projekt ustawy przeszedł drogę legislacyjną dość szybko. Odbyły się cztery posiedzenia podkomisji. Z uwagi na potrzebę nowelizacji staraliśmy się jak najszybciej przygotować ten projekt. W trakcie prac komisji zmieniono trzynaście artykułów. Artykuły zmieniano głównie pod wpływem decyzji rządu i strony samorządowej. Chciałbym zaznaczyć, że w pracach podkomisji cały czas uczestniczył wiceprezydent Gdańska. Jak już powiedziała pani minister, ustawa ta ma wyjść naprzeciw oczekiwaniom strony samorządowej, a głównie miast organizatorów Euro 2012. Doprecyzowaliśmy, iż ta ustawa w zakresie inwestycji drogowych będzie odnosiła się do miast na prawach powiatu, czyli tych, przez które przebiegają drogi krajowe. Dzisiaj ani specustawa drogowa, ani ustawa Euro nie dotyczą miast, które są organizatorami, a poprzez które przebiegają drogi krajowe. My mówimy, że miasta będące organizatorami będą mogły skorzystać z tej specustawy w częściach dotyczących modernizacji dróg w miastach na prawach powiatu. Akurat takimi miastami są organizatorzy Euro 2012.

Zaproponowaliśmy też pewne rozwiązania, aby usunąć niekonstytucyjność zapisów co do wytycznych dotyczących przedsięwzięć Euro 2012. W obecnie obowiązującej ustawie tego nie ma. W tej chwili mówimy, jakie przedsięwzięcia będzie określało rozporządzenie. Chodzi o to, aby w tym rozporządzeniu nie pojawiło się zbyt dużo inwestycji, które nie są związane z Euro 2012. Nie chcemy, aby miasta wykorzystywały ustawę i uprzywilejowania do realizacji określonych inwestycji z niej wynikających.

Poszerzony został zapis dotyczący opinii, po które trzeba sięgać, jeśli chodzi o uzyskanie pozwolenia na realizację inwestycji, o kilka różnych rodzajów organizacji czy jednostek. Chodzi między innymi o zarządcę dróg, dyrektora parków. Została też podjęta dość ważna w sumie decyzja powodująca to, iż z ustawy zginął drugi człon, dotyczący lotnisk. Znowelizowaliśmy ustawę o gospodarce nieruchomościami. Chodzi o to, aby można było w celach związanych z inwestycjami Euro 2012 stosować przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, a więc bezprzetargowo zbywać nieruchomości i nabywać nieruchomości pod cele inwestycyjne związane z Euro 2012.

Jak powiedziała pani minister, ustawa skupia w sobie trzy specustawy dzisiaj funkcjonujące . Chodzi o to, aby jak najszybciej móc stosować te przepisy do przedsięwzięć związanych z realizacją inwestycji na Euro 2012.

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, poproszę teraz pana legislatora o zabranie głosu. Na jedenastu stronach przedstawione są propozycje poprawek i komentarz do nich. Jest aż szesnaście grup poprawek, a więc jest to niezwykle obszerny materiał i wymaga dużego skupienia.

Bardzo proszę o przedstawienie tej opinii.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Wysoka Komisjo! Szanowni Państwo!

Jak powiedział pan przewodniczący, zawarłem w sformułowanej przez siebie opinii szesnaście grup poprawek. Celem Biura Legislacyjnego nie jest dokonywanie zmian merytorycznych, jeżeli chodzi o kształt rozwiązań zawartych w ustawie. Uwagi zawarte w opinii Biura Legislacyjnego zmierzają do tego, aby ustawa została napisana w sposób zgodny z zasadami techniki prawodawczej, uwzględniający inne przepisy prawa zawarte w systemie już obowiązującym, także te, które całkiem niedawno w tym systemie się znalazły.

Proszę państwa, zacznę od tytułu ustawy. Zgodnie z §96 ust. 2 zasad techniki prawodawczej w tytule ustawy zmieniającej wymienia się tytuły wszystkich aktów zmienianych daną ustawą nowelizującą, chyba że tytuł byłby rażąco długi. W takiej sytuacji można skorzystać z krótszej formuły, a mianowicie wymienić tytuł głównej ustawy nowelizującej, w tym wypadku będzie to specustawa o Euro, a następnie dodać sformułowanie “oraz o zmianie niektórych innych ustaw”. I dodatkowo na końcu takiego tytułu powinien znaleźć się odnośnik, w którym powinno się wskazać, jakie są te inne ustawy.

Na etapie prac w Sejmie z jakichś powodów zmieniono tytuł zaproponowany w przedłożeniu rządowym, który był sformułowany prawidłowo, z tytułu wyleciały tytuły innych ustaw nowelizowanych ustawą nowelizującą. W związku z tym Biuro Legislacyjne, dążąc do tego, aby tytuł ustawy był adekwatny do treści rozwiązań w niej zawartych, proponuje następujące jego brzmienie: o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012 oraz niektórych innych ustaw. To jest pierwsza uwaga. Oczywiście na końcu tego tytułu będzie odnośnik, jak już wcześniej wspomniałem.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 1 pktu 1 lit. b i dodawanych do art. 1 ust. 4 i 5. Przepisy te zmierzają do tego, aby przedsięwzięcia Euro 2012 mogły być realizowane także w trybie innych specustaw. Chodzi o specustawę drogową i specustawę lotniskową. W ust. 5 określono, co się dzieje w sytuacji, kiedy Euro 2012 będzie realizowane właśnie w trybie tych dwóch dodatkowych specustaw. Problem, który wiąże się z ust. 4 i 5, jest następujący. Ustawodawca nie określił wzajemnych relacji pomiędzy tymi trzema specustawami. Nie wiadomo, kto i w jakim trybie będzie podejmował decyzje o tym, że dane przedsięwzięcie Euro 2012 będzie realizowane w trybie tej a nie innej ustawy. Wydaje się, że będzie to robił podmiot realizujący przedsięwzięcie Euro 2012, występując z odpowiednim wnioskiem: albo z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia Euro 2012, albo z wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, albo z wnioskiem o wydanie decyzji o zezwolenie na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego. Jeżeli przyjęlibyśmy taką interpretację tego przepisu, należałoby w przepisach specustaw wymienionych w pktach 1 i 2 ust. 4 dokonać zmiany w taki sposób, aby umożliwić podmiotom realizującym przedsięwzięcia Euro 2012 występowanie z tymi wnioskami. Aby nie doszło do kolizji przepisów poszczególnych specustaw, należałoby przesądzić, że w sytuacji, kiedy przedsięwzięcie będzie realizowane na podstawie innej specustawy niż nowelizowana ustawa o Euro, na przykład podmiot realizujący zdecyduje się na specustawę drogową, nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o Euro 2012; jeżeli podmiot realizujący zdecyduje się na specustawę lotniskową, nie będą znajdowały zastosowania odpowiednie przepisy ustawy o Euro. Chodzi o to, żeby zapewnić korelację między przepisami i wyeliminować wątpliwości interpretacyjne co do tego, na jakim etapie, które przepisy i dlaczego te a nie inne, mają zastosowanie.

W związku z tym Biuro Legislacyjne zaproponowało w pkcie 2 swojej opinii stosowną poprawkę. Zdaniem Biura Legislacyjnego poprawka ta nie zmienia merytorycznych rozwiązań zawartych w ustawie. Co więcej, proszę państwa, jeżeli Wysoka Komisja podjęłaby decyzję o tym, aby nie nowelizować art. 1 ust. 4 i 5 w kształcie zaproponowanym przez Biuro Legislacyjne… Proszę zwrócić uwagę, że w ust. 5 ustawodawca odsyła do ustaw określanych generalnie w ust. 4. W ust. 4 jest mowa o trzech specustawach: o specustawie o Euro w zdaniu wstępnym oraz dwóch specustawach w pktach 1 i 2. Jak się wydaje, ust. 5 w brzmieniu, jakie uchwalił Sejm, powinien ewentualnie, jeżeli już ograniczyć zakres zmian, odsyłać do ust. 4 pktu 1 i 2. Ale to jest wariant minimalny, który trzeba byłobyw tym wypadku zastosować.

Następna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 1 pktu 5 lit. a, zmiany w art. 23 ust. 2 pkcie 3. W przepisie tym mówi się o tym, że do wniosku o wydanie decyzji dołącza się mapy zawierające projekty podziału nieruchomości sporządzone zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami i przepisami prawa geodezyjnego i kartograficznego. Zgodnie z §156 zasad techniki prawodawczej, odsyłając do innych aktów normatywnych, powinniśmy w sposób precyzyjny i niebudzący wątpliwości wskazać akt normatywny, do którego odsyłamy. Przedmiotowe sformułowanie odesłania możliwe jest jedynie w sytuacji, kiedy nie jesteśmy w stanie wskazać przepisów, o jakie nam chodzi, albo zakres tych przepisów jest tak szeroki, że wymienienie ich wszystkich w sposób przedmiotowy byłoby rażąco długie i powodowałoby, że nie dałoby się tego czytać. W tym wypadku nie ma żadnej wątpliwości, że chodzi nam o przepisy dwóch ustaw, ustawy o gospodarce nieruchomościami i ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne. W związku z tym Biuro Legislacyjne proponuje stosowną poprawkę w pkcie 3 swojej opinii.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 23 ust. 2, tym razem pktu 4. W pkcie 4 na etapie prac w Sejmie po wyrazach “katastru nieruchomości” dodano wyrazy “lub ewidencji gruntów”. Mając na względzie obowiązujący w Polsce system prawny dotyczący ewidencjonowania nieruchomości, budynków, lokali i właścicieli i akt podstawowy dla danej dziedziny spraw, jakim jest prawo geodezyjne i kartograficzne, należy wziąć pod uwagę, że w Polsce kataster nieruchomości jest utożsamiany prawnie z ewidencją gruntów i budynków. Jeżeli mówi się o katastrze nieruchomości, rozumie się przez to ewidencję gruntów i budynków; jeżeli mówi się o ewidencji gruntów i budynków, rozumie się przez to kataster nieruchomości. W związku z tym nie ma żadnego uzasadnienia, aby w przepisie ustawy mówić o katastrze nieruchomości lub ewidencji gruntów i sugerować adresatowi normy prawnej, że to są dwie różne instytucje. Co więcej, proszę państwa, ustawa o księgach wieczystych i hipotece stanowi, że podstawą oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej są dane z katastru nieruchomości, a nie dane z ewidencji gruntów i budynków. Proszę państwa, w Polsce nie ma czegoś takiego, jak ewidencja gruntów. W Polsce na gruncie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne mamy do czynienia z ewidencją gruntów i budynków. W związku z tym formuła, którą zastosowano w tym przepisie i w innych przepisach dotyczących katastru nieruchomości i ewidencji gruntów i budynków… No ustawodawca posłużył się w tym przypadku błędnym sformułowaniem nazwy instytucji. Mając na względzie chociażby art. 53 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, który każe nam wprost w sytuacji, kiedy ustawodawca posługuje się nazwą “ewidencja”, rozumieć przez to kataster nieruchomości, i w drugą stronę, to znaczy, jeżeli mowa o katastrze uznawać za to ewidencję gruntów i budynków, mając na względzie art. 25 ustawy o przenoszeniu treści księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, który zawiera tą samą normę prawną, należałoby we wszystkich przypadkach zawartych w opiniowanej przeze mnie ustawie tam, gdzie jest mowa o katastrze nieruchomości, wyrzucić wyrazy “lub ewidencji gruntów”. Stosowną poprawkę sformułowałem w pkcie 4 swojej opinii.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 23 ust. 2, tym razem pktu 6, który stanowi o tym, jakie opinie mają być dołączone do wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia Euro 2012. W lit. e mówi się o tym, że stosowną opinię będzie musiał przedstawić również właściwy wojewódzki konserwator zabytków w odniesieniu do dóbr kultury chronionych na podstawie przepisów ustawy o ochronie zabytków. Proszę państwa, z dniem 17 listopada 2003 r., a więc z dniem uchylenia ustawy o ochronie dóbr kultury, z polskiego języka prawnego wypadło pojęcie “dobra kultury”. Od 17 listopada polski ustawodawca powinien się posługiwać wyrazem “zabytki”. Co więcej, konsekwencją zmiany dokonanej w 2003 r. jest to, że w zakresie kompetencji właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków nie ma “ochrony dóbr kultury”, tylko jest “ochrona zabytków”. W związku z tym Biuro Legislacyjne proponuje, aby sformułować ten przepis analogicznie jak art. 6 ust. 3 pkt 8 ustawy z 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu itd., gdzie ten przepis został napisany poprawnie, z uwzględnieniem zmian dokonanych w systemie prawnym w 17 listopada 2003 r.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy też art. 23 ust. 2, ale tym razem pktu 6 lit. g, gdzie mowa jest o opinii prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Biuro Legislacyjne proponuje w ramach tego przepisu zmiany z jednej strony o charakterze redakcyjnym, a z drugiej strony o charakterze uwzględniającym ustawy podstawowe dla danej dziedziny spraw, a więc ustawę – Prawo lotnicze, a w szczególności sformułowaną w art. 87 ust. 2 tej ustawy definicję przeszkód lotniczych. Mówi się w tej definicji, że przeszkodami lotniczymi są obiekty budowlane i obiekty naturalne stanowiące zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu statków powietrznych. Mając na względzie czytelność tego przepisu, wyrazy “lub stanowiących przeszkody lotnicze” należałoby zastąpić wyrazami “lub obiektów będących przeszkodami lotniczymi w rozumieniu przepisów”. Co więcej, na początku mówi się o tym, że prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego przedstawia opinię w odniesieniu do lokalizacji przedsięwzięć Euro 2012 w rozumieniu inwestycji dotyczących itd. To jest przepis sformułowany niepoprawnie od strony językowej, bo trudno mówić o przedsięwzięciach w rozumieniu inwestycji dotyczących – to się nawet nie da przeczytać – można mówić o przedsięwzięciach będących inwestycjami. Jeżeli chcemy posługiwać się językiem prawnym w sposób prawidłowy, to należałoby uwzględnić poprawkę sformułowaną w pkcie 6 opinii Biura Legislacyjnego.

Następna uwaga dotyczy art. 23 ust. 2 pktu 6 lit. l. Tu obliguje się podmiot występujący z wnioskiem do zasięgnięcia opinii dyrektora parku narodowego w odniesieniu do obszarów położonych w granicach parku i jego otuliny. Oczywiście zdroworozsądkowa interpretacja tego przepisu prowadzi do wniosku, że chodzi tu o granice parku narodowego. Ale musimy mieć na względzie, że przepis ten odsyła nas do ustawy o ochronie przyrody, a w ustawie o ochronie przyrody mowa jest zarówno o parkach narodowych, jak i o parkach krajobrazowych. I jedne, i drugie mogą mieć swoją otulinę. Mając na względzie wyeliminowanie ewentualnych wątpliwości interpretacyjnych i umożliwienie adresatowi posłużenie się podstawowym rodzajem wykładni, jaką jest…

(Głos z sali: To dotyczy obu parków.)

Jeżeli ma to dotyczyć obu parków, to znakomicie. W takim wypadku nie będzie potrzebna poprawka. Zastanawiam się, czy dyrektor parku narodowego będzie miał kompetencje, aby udzielić stosownej opinii w zakresie parku krajobrazowego. Jeżeli tak jest od strony merytorycznej, to oczywiście poprawka Biura Legislacyjnego jest niepotrzebna w tym zakresie. To jest jasne. Poprawka miałaby zastosowanie wtedy, jeżeli opinia miałaby dotyczyć wyłącznie parku narodowego.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak, przepraszam, niechcący pominąłem zmianę dotyczącą art. 23 ust. 2 pktu 6 lit. h, która upoważnia prezesa Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej do udzielenia opinii w odniesieniu do obszarów lotniczych urządzeń naziemnych. Jeżeli weźmiemy pod uwagę, proszę państwa, definicję “naziemnych urządzeń lotniczych” sformułowaną w art. 86 ust. 1 ustawy – Prawo lotnicze, to zauważymy, że z definicji tej wynika, że lotniczymi urządzeniami nadziemnymi są obiekty i urządzenia. W związku z tym trudno mówić o obszarach, raczej należy mówić o obiektach i urządzeniach bądź też w sposób generalny o lotniczych urządzeniach naziemnych. Mając na względzie przepisy ustawy podstawowej dla danej dziedziny, a więc ustawy – Prawo lotnicze, należałoby sformułować tę literę w następujący sposób: “Prezes Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej w odniesieniu do lotniczych urządzeń naziemnych” itp.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 24 ust. 6, a więc zmiany w art. 1 pkcie 6. Poprawka, którą teraz zaproponuję, ma charakter wyłącznie redakcyjny. Posłużono się tu niestety kolokwialnym sformułowaniem nieznanym w języku prawnym, mówiąc o dniu, kiedy decyzja staje się ostateczna. Mówi się o dniu, w którym decyzja staje się ostateczna. W związku z tym proponuję potoczne “kiedy” zastąpić przewidzianą w systemie prawnym formułą “w którym”.

Następna uwaga dotyczy dodawanego art. 24a ust. 1. To jest raczej pytanie, czy nie powinno być tak, jak myśli Biuro Legislacyjne. Ja nie będę upierał się przy tej uwadze. Ale mając na względzie fakt, że decyzją o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia zatwierdza się podział nieruchomości, wydaje się, że częścią tejże decyzji powinna być mapa z zatwierdzonym podziałem nieruchomości, a nie mapa z projektem podziału nieruchomości. Mapa z projektem podziału nieruchomości jest elementem wniosku o wydanie decyzji, zaś kiedy decyzja została wydana, podział nieruchomości został zatwierdzony, to elementem tejże decyzji jest mapa zatwierdzonego planu podziału nieruchomości. I tego dotyczy poprawka sformułowana w punkcie dziesiątym opinii.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 1 pktu 7, dodawanego art. 24e ust. 2. W art. 24e ust. 2 przewiduje się… Znaczy, generalnie sytuacja jest taka, że wysokość odszkodowania będzie ustalana dwustopniowo. Najpierw będzie się to odbywało na zasadzie uzgodnienia pomiędzy zainteresowaną osobą wywłaszczaną a podmiotem, który realizuje przedsięwzięcie Euro 2012. Jeżeli uzgodnienia nie zakończą się pozytywnie, czyli ustaleniem wysokości odszkodowania, zostanie wdrożony tryb administracyjny, czyli wojewoda będzie określał wysokość odszkodowania w drodze decyzji administracyjnej. Ale postępowanie takie będzie mógł wszcząć nie wcześniej niż w terminie dwóch miesięcy od dnia, w którym decyzja o ustalenie lokalizacji stała się ostateczna. Rozumiem ideę przyświecającą wnioskodawcy, w tym wypadku Sejmowi, który uchwalił ten zapis w takim a nie innym kształcie, ale nasuwa się pewne pytanie. Wiemy, w jakim maksymalnie terminie ma być wydana decyzja wojewody dotycząca ustalenia wysokości odszkodowania. Ma być to termin maksymalnie trzydziestu dni od dnia wszczęcia postępowania. Z tym że ten termin jest z punktu widzenia adresata normy prawnej, czy podmiotu, którego nieruchomość byłaby wywłaszczona, mało istotny. Z jego punktu widzenia jest ważne, kiedy będzie wydana ostateczna decyzja w zakresie wysokości odszkodowania, a to tak naprawdę uzależnione jest od tego, kiedy wojewoda rozpocznie postępowanie o ustalenie wysokości odszkodowania. Z tego przepisu nie wynika, czy on ma to zrobić niezwłocznie po upływie dwóch miesięcy, czy też może czekać sobie dwa tygodnie, trzy tygodnie i dopiero wówczas wszcząć postępowanie i wydać decyzję. Tu odnosimy się tylko do zakończenia postępowania, mówimy, kiedy ono ma się zakończyć, nie ma słowa o tym, kiedy ma się zacząć. Mając na względzie cel, który przyświeca ustawodawcy, a tym celem jest między innymi przyspieszenie procesu realizacji inwestycji dotyczących infrastruktury, wydaje się, że należałoby zobligować wojewodę, aby wszczynał postępowanie o ustalenie wysokości odszkodowania niezwłocznie po upływie terminu na dokonanie uzgodnienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym. W zdaniu pierwszym mowa jest o dwóch miesiącach od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia stała się ostateczna. W związku z tym Biuro Legislacyjne proponuje dodanie w ust. 2 zdania, które przesądzi, że wojewoda ma działać bez zbędnej zwłoki, czyli wszcząć postępowanie tak szybko, jak to jest możliwe, nie czekając z tym dłużej.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy dodawanego art. 24e ust. 7. W tym przepisie mówi się, że odszkodowanie z tytułu wygaśnięcia ograniczonych praw rzeczowych w wysokości ustalonej na dzień, o którym mowa w ust. 3, wypłaca się osobom, którym te prawa przysługiwały. Generalnie w sformułowaniu “w wysokości ustalonej na dzień, o którym mowa w ust. 3” powtarza się normę prawną zawartą w ust. 3 art. 24e. Z art. 24e, który odnosi się między innymi do ustalenia wysokości odszkodowania za ograniczone prawa rzeczowe, wynika, że wysokość takiego odszkodowania będzie ustalona według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o ustalenie przedsięwzięcia oraz według jej wartości w dniu uzgodnienia, o którym mowa, albo w dniu wydania decyzji określającej wysokość odszkodowania. W związku z tym nie ma powodu, aby w ust. 7 powtarzać treść normy zawartej w tym samym artykule, we wcześniejszym ustępie. Treścią ust. 7 powinno być wskazanie osób uprawnionych, na rzecz których będzie wypłacone stosowne odszkodowanie.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy dodawanego art. 24h ust. 2. Jest co do tego pewna wątpliwość, która pojawiła się w związku z lekturą art. 24h ust. 1 i 2. Generalnie w art. 24h ust. 1 mówi się, że do gruntów rolnych i leśnych objętych decyzjami o ustalenie lokalizacji przedsięwzięcia Euro 2012 nie stosuje się przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Z tym że określone w tych przepisach należności oraz jednorazowe odszkodowania przekazuje się na fundusz leśny w Państwowym Gospodarstwie Leśnym “Lasy Państwowe”. Ust. 2 określa, w jakim trybie te należności oraz jednorazowe odszkodowania będą przekazywane na rachunek bankowy Funduszu Leśnego. Jest tam mowa jedynie o spółkach celowych, które będą przekazywały jednorazowe odszkodowania i należności. Wyleciały z tego przepisu, bądź też nie wyleciały, inne podmioty mogące realizować przedsięwzięcia Euro 2012, w przypadku których może być wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia Euro 2012. Trudno zakładać, iż jedynie decyzje, których stroną jest spółka celowa, obejmować będą grunty rolne lub leśne. W związku z tym wydaje się, że przepis ust. 2 powinien odnosić się zarówno do spółki celowej, jak i innego właściwego podmiotu, który realizuje przedsięwzięcia Euro 2012.

Następna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 4, czyli przepisu przejściowego. Pan poseł powiedział, że w jednej z poprawek Sejm dodał do art. 4 brakujące wytyczne w zakresie przepisu upoważniającego do wydania rozporządzenia określającego przedsięwzięcia Euro 2012. Dotychczasowe rozporządzenie, które zamierzamy utrzymać w mocy tymże przepisem przejściowym, zostało wydane na podstawie art. 4 ust. 1. Powiem państwu, że jest tu pewien problem. Jeżeli uznamy, że art. 4 do tej pory był pozbawiony wytycznych, to oznacza to, ni mniej, ni więcej, że rozporządzenie wydane na jego podstawie obarczone jest wadą konstytucyjną. Takie rozporządzenie można zaskarżyć i Trybunał Konstytucyjny bez żadnej wątpliwości uchyli je wraz z przepisem upoważniającym do jego wydania. Nie zaryzykowałbym takiej interpretacji, że dotychczas art. 4 nie zawierał wytycznych. Moim zdaniem te wytyczne być może nie wprost, być może enigmatycznie, być może nie w taki sposób, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni, ale zostały sformułowane w art. 4 ust. 2, który zawiera wskazówki co do treści rozporządzenia. Jeżeli przyjmiemy taką interpretację, to podstawą wydania rozporządzenia nie będzie cały art. 4, tylko ust. 1 art. 4. Tak zrobił rząd, wydając rozporządzenie. Rząd musiał przyjąć taką interpretację i przyjął, wcześniej wydając rozporządzenie. Ta interpretacja pozostaje, nie możemy w tym momencie tak tego interpretować, że ust. 2 to jest szczególny rodzaj i sposób przekazania wytycznych. W takim wypadku analogiczne wnioskowanie do ust. 2 niezmienionego tą ustawą musi pozostać teraz. Nowy przepis wykonawczy z uzupełnionymi wytycznymi w ust. 1 i wytycznymi w ust. 2 będzie wydany nadal na podstawie art. 4 ust. 1, co oznacza, że w przepisie czasowo utrzymującym w mocy należałoby wskazać nie art. 4, tylko art. 4 ust. 1 w obu przypadkach, w których art. 4 ustawy nowelizującej odsyła do czasowo utrzymywanych w mocy przepisów. Dlaczego tak jest? Ponieważ zasady techniki prawodawczej mówią nam w sposób niebudzący wątpliwości, że podstawą prawną wydania rozporządzenia jest przepis, który określa zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wskazuje podmiot upoważniony do wydania rozporządzenia. Przepisu, w którym znajdują się wytyczne co do treści, nie wskazuje się w podstawie wydania aktu wykonawczego. I w związku z tym w projekcie rządowym było tak, jak ja mówię. Ale na etapie prac w Sejmie przyjęto interpretację, która de facto dyskwalifikuje aktualnie obowiązujące rozporządzenie. Sejm powiedział tak: w art. 4 nie ma wytycznych, a więc w ogóle nie ma wytycznych, a art. 4 ust. 2 określa nam zakres spraw przekazanych do regulowania, w związku z czym przytoczono cały art. 4. Moim zdaniem jest to ryzykowna interpretacja i podmiotom, które miałyby interes prawny w tym, aby obalić rozporządzenie wydane na podstawie art. 4 ust. 1, dajemy do ręki argument, że jest to niekonstytucyjne.

Kolejna uwaga Biura Legislacyjnego dotyczy art. 5. W art. 5 formułuje się przepis przejściowy, który określa nam, jaki wpływ na stosunki prawne powstałe pod rządami dotychczasowych przepisów mają regulacje zawarte w opiniowanej przeze mnie ustawie. Generalnie istotą przepisów przejściowych jest to, że ustawodawca przesądza, iż w sprawach będących w toku mają zastosowanie stare przepisy, nowe przepisy bądź jakaś trzecia kategoria przepisów ustalona przez ustawodawcę w przepisach przejściowych na potrzeby międzyczasowe. Co robi ustawodawca w tym wypadku? Jedynie sugeruje, że dokonuje wyboru czy wskazania przepisów właściwych do stosowania. Dlaczego? Ponieważ w ust. 1 i 2 mówi się, że stosowane będą przepisy dotychczasowe, co jest zgodne z zasadami techniki, ale już w ust. 3 mówi się tak: chyba że spółka celowa wystąpi ze stosownym wnioskiem i uzna, że stosować się powinno przepisy nowej ustawy. W tym wypadku cel, jaki przyświeca przepisowi przejściowemu, nie został zrealizowany. Jest to z jednej strony pozorne uprawnienie przyznane adresatowi normy prawnej, a z drugiej strony jest to niedochowanie zasady przyzwoitej legislacji, która mówi, że to ustawodawca ma jednoznacznie przesądzić czy obowiązuje stare, czy nowe. Nie może być dualizmu w zakresie analogicznych spraw. A w tym przypadku jest ryzyko dualizmu prawnego. Analogiczna inwestycja w województwie pomorskim może być realizowana na podstawie innych przepisów aniżeli analogiczna inwestycja w województwie mazowieckim. W tym zakresie jest dualizm z punktu widzenia adresata normy prawnej bądź też każdego z podmiotów, które są zainteresowane w jakikolwiek sposób, nawet nieprawny. Jeśli chodzi o to, na gruncie jakich przepisów dana inwestycja ma być realizowana, istnieje dualizm. Dana osoba nie będzie wiedziała, które przepisy znajdują tu zastosowanie. Co więcej, proszę państwa, proszę zwrócić uwagę, że mówi się tu o wniosku spółki celowej dotyczącym wyboru prawa. Jeżeli mamy wniosek, to zakładamy, że będzie on składany w jakimś trybie. Wyraz “wniosek” w języku prawnym coś oznacza, mamy wniosek o określonej treści, zakładamy, że treść…

(Przewodniczący Kazimierz Wiatr: Czy mógłby pan skracać argumentację? Bo za chwilę skończy nam się czas.)

Zbliżam się już do końca.

Generalnie wyraz “wniosek” w ust. 3 został użyty błędnie, bo nie wiadomo, kto ten wniosek ma rozpatrzyć, w jakim trybie. W zasadzie to tyle. Biuro Legislacyjne proponuje skreślenie ust. 3.

Ostatnia uwaga dotyczy art. 6. W art. 6 ustawodawca odsyła do art. 4 ust. 1 i 2. Art. 4 jest bezustępowy, nie ma ani ust. 1, ani ust. 2, a więc odesłanie jest nieprecyzyjne. Prawdopodobnie ustawodawcy chodziło o art. 5 ust. 1 i 2. W związku z tym proponujemy stosowną poprawką. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, mamy spory kłopot, bo to posiedzenie komisji zaplanowaliśmy do 13.00. Potem mamy bardzo długie posiedzenie, są z nami osoby, które tu przybyły prosto z podróży i chciałyby zapewne się posilić. To był bardzo długi wywód, do którego ciężko będzie się nam odnieść, bo jest to bardzo obszerny materiał. Myślę, że podobny kłopot mają też państwo z ministerstwa.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie mają.

Dokument ma datę wczorajszą, więc nie bardzo był czas na zapoznanie się z nim. Nie jest tak, że te wszystkie poprawki są oczywiste. My jesteśmy przyzwyczajeni, że poprawki Biura Legislacyjnego są w większości oczywiste. Pan poseł już mówił, że z tym parkiem to nie jest takie oczywiste. Muszę powiedzieć, że propozycja dotycząca podziału… No, proszę państwa, jak wygląda dokumentacja? Jest dokument z napisem: projekt podziału, przybija się na nim pieczątkę: zatwierdzono, i już nie sporządza się kolejnej mapy, która nosi inny tytuł. Boję się, że jest tu więcej takich rzeczy, które w pierwszym obejrzeniu prawniczym wydały się inne niż są w rzeczywistości. W pkcie 9 została poruszona sprawa pewnego potocznego sformułowania. Jestem za dbałością o język, ale pan legislator wielokrotnie posługuje się słowem specustawa, a w języku mówionym prędzej jest to przyjęte niż…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie udzieliłem panu głosu, bardzo przepraszam.

Proszę państwa, mam pewien kłopot z dalszym procedowaniem. Normalnie robiliśmy w ten sposób, że najpierw były pytania, potem była dyskusja, a na końcu głosowaliśmy nad poprawkami. Nie wiem, czy nie odłożyć decyzji w sprawie tych poprawek na później, na posiedzenie Senatu, bo tego jest dużo. No chyba że będą inne wnioski.

Bardzo proszę.

Wrażenie jest takie, że jest to bardzo obszerne i długie. Ale proponowałbym, aby ministerstwo po kolei odniosło się do każdej poprawki. Treść poprawek jest bardzo krótka, tylko objaśnienie – chyba zresztą słusznie – było obszerniejsze. Mnie się wydaje, że zdołalibyśmy skutecznie i szybko przez to przejść, mimo że poprawek jest szesnaście. Tym bardziej że jest tam kilka naprawdę drobnych zmian, na przykład ta językowa.

Jeszcze pan poseł, bardzo proszę.

Chciałbym wypowiedzieć się w tym samym duchu. My jako strona rządowa i jako Sejm odnieślibyśmy się do tych poprawek, wskazując te, które według nas są gotowe do przyjęcia.

Odniosę się do tego, co powiedział pan mecenas. Dlatego daliśmy cały art. 4, że w Sejmie wskazano, że tych wytycznych de facto nie było, one były bardzo ogólnikowe. Wytyczne zostały zapisane w art. 4 ust. 1, który został rozszerzony. Żeby mieć pewność, że prawomocne będzie też to, o czym mówi wydane rozporządzenie, wskazujemy art. 4.

Panie Mecenasie, przyjęcie pana propozycji zawartej w poprawce piętnastej oznaczałoby, że nigdy nie wybudujemy stadionów we Wrocławiu. Przypomnę sytuację, która tam powstała. Chodzi o budynek spadkobiercy. Jeśli dzisiaj nie pozwolimy spółce celowej czy miastu zastosować przepisów specustawy drogowej, to będzie nas obowiązywała pełna procedura spadkowa, w związku z czym po prostu zapomnijmy o wywłaszczeniu. Tam, gdzie rozpoczęto inwestycję i w tej chwili pojawiają się problemy – tak jest we Wrocławiu w przypadku pętli tramwajowej – zapomnijmy o możliwości budowy, zwłaszcza że nie ma tam zastosowania specustawa drogowa, bo ona nie odnosi się do miast na prawach powiatu. My dopiero teraz to wpisaliśmy. I dlatego jest możliwość zastosowania tej ustawy i rozpoczęcia procedury zmiany przez organ, który ją prowadzi, dlatego będzie stosowana specustawa Euro 2012 i będzie można w trybie natychmiastowym wywłaszczać, nawet wbrew protestowi właścicieli nieruchomości.

Proszę państwa, jest taka propozycja, można powiedzieć, że uzgodniona z panem senatorem Wachem, który jest wiceprzewodniczącym naszej komisji, żebyśmy przystąpili w tej chwili do procedowania tych poprawek.

Poprawkę pierwszą pan legislator obszernie nam już objaśnił, prosiłbym przedstawicieli rządu o odniesienie się do tej propozycji i od razu byśmy zagłosowali. Chyba w ten sposób zrobimy ze wszystkimi poprawkami. Po zakończeniu omawiania wszystkich poprawek, jeśli ktoś będzie chciał jeszcze inną poprawkę zgłosić, będzie taka możliwość. Na koniec przegłosujemy całość ustawy z poprawkami.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Zwyczajowo ja będę zgłaszał poprawki jako przewodniczący.

Proszę, Panie Senatorze.

Panie Przewodniczący! Szanowni Przedstawiciele Strony Rządowej!

Myślę, że warto by ze względu na ciężar gatunkowy tej ustawy, jak i sam ciężar gatunkowy tytułu poświęcić trochę czasu przedstawionej tu opinii do ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju mistrzostw Europy w piłce nożnej. Mówimy o turnieju w szerokim tego słowa znaczeniu. Myślę, że warto trochę czasu zostawić na dyskusję czy na pytania, bo my mamy określone pytania. Ustawa przewiduje, jak kogoś wywłaszczyć, a my mamy pytania, jak ustosunkować się do wielu inwestycji dotyczących całego makroregionu. Przykładowo, czy ustawa obejmuje tylko te cztery miasta, które są organizatorami, czy też uwzględnia te miasta, które nazywano kiedyś rezerwowymi, potem alternatywnymi, potem równoprawnymi itd., itd. Tego rodzaju wątpliwości jest bez liku. Chcielibyśmy jako przedstawiciele różnych regionów i różnych dziedzin życia społecznego usłyszeć na nie odpowiedzi.

Panie Senatorze, taki mieliśmy zamiar. Ale patrząc na to, co otrzymaliśmy z Biura Legislacyjnego, i patrząc na zegarek, pan senator Wach zaproponował inny tryb procedowania. Nie wiem, jak z tego wybrnąć, prawdę mówiąc.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę państwa, ja zadałem sobie nie tyle trud… Miałem olbrzymią przyjemność wysłuchać dyskusji dotyczącej tej ustawy w Sejmie. Siedemnastu posłów zgłosiło się z pytaniami. Wszystkie dotyczyły spraw inwestycyjnych, tylko jedna dotyczyła sprawy okołosportowej, konkretnie imprez towarzyszących, które powinny się odbyć, przybliżenia naszych osiągnięć kulturowych jako narodu itd., itd. Tych pytań, proszę mi wierzyć, jest naprawdę bardzo dużo. My tworzymy pewne ustawy. Myślę, że senatorowie z zainteresowaniem wsłuchali się w taką oto relację. W niedzielę przylatuje do Polski Platini, szef UEFA, który ma wizytować cztery miasta organizatorów. Jednocześnie w mediach ukazują się sygnały, iż strona ukraińska nie zdąży z przygotowaniami i może być jej zabrana organizacja, może nie całkowicie, ale częściowo, może się stać tak, że turniej będzie u nich organizowany tylko w jednym mieście. UEFA już myśli o tym, aby przenieść te mistrzostwa do Niemiec. Należałoby zapytać stronę rządową, jakie ma alternatywne rozwiązania, jak widzi rozmowę z UEFA, czy mają to być mistrzostwa polsko-niemieckie, czy polsko-ukraińskie itd., itd. Podejrzewam, że strona rządowa nie jest przygotowana na pewne warianty. Jeśli one nie znajdują się w tej ustawie, to jaka jest gwarancja, że my w ogóle te sprawy rozwiążemy.

Panie Senatorze, sytuacja jest taka, że dzisiaj na naszym posiedzeniu są obecni głównie przedstawiciele Ministerstwa Infrastruktury, a te pytania należałoby skierować do Ministerstwa Sportu i Turystyki. Myślę, że jedną z konsekwencji dzisiejszego spotkania będzie to, że w krótkim czasie będziemy chcieli zorganizować dodatkowe spotkanie komisji, na które zaprosimy pana ministra sportu i wtedy te pytania zadamy.

Pan senator Bergier chciał coś powiedzieć. Bardzo proszę.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

W zasadzie chciałbym powiedzieć to, co przed chwilą powiedział pan przewodniczący. Dzisiaj zajmujemy się prawem w odniesieniu do tych jednostek, które będą organizowały turniej, będą w tym uczestniczyły. Rozumiem, że niezależnie od tego, jakie nowe ośrodki się pojawią – pewnie wszyscy sobie życzymy, żeby Polska miała jak największą liczbę stadionów, miast organizatorów, największą infrastrukturę – powinniśmy przejść do tych zapisów. Te pomysły, które pojawią się nam w trakcie dyskusji, możemy w drugiej części jeszcze zgłosić jako poprawki. Przychylałbym się do pierwszego wniosku pana senatora Wacha i pana profesora Wiatra.

Panie Senatorze, jeszcze pan chciał coś dodać, tak?

Po prostu chciałbym powiedzieć, że zdecydowanie tak. Nie ulega wątpliwości, że zasadnicza kwestia, co poruszał już pan senator Piechniczek, wiąże się z tym, że materia ustawy dotyczy jakichkolwiek inwestycji, nie są tu wymienione ani żadne lokalizacje, ani żadne nazwy miast. Następuje poszerzenie: nie tylko spółka celowa, ale także inne podmioty. I w tym sensie poprawki sięgają dalej niż materia pierwotna. Nie ulega wątpliwości, że dotyczy to wszelkich potencjalnych inwestycji w jakiejkolwiek lokalizacji krajowej.

Bardzo dziękuję.

Proszę państwa, poprawka pierwsza.

Pani Minister, bardzo proszę.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Wysoka Komisjo, jeżeli państwo pozwolą, to oddam głos pani dyrektor Departamentu Prawnego w Ministerstwie Infrastruktury, bo dzisiaj odbyła się bardzo szeroka dyskusja na ten temat. Pani dyrektor przedstawi nasze stanowisko.

Bardzo proszę.

Dzień dobry.

Danuta Tyszkiewicz, dyrektor Departamentu Prawnego.

Postaram się bardzo krótko odnieść się do każdej z poprawek, może troszeczkę dłużej skupimy się na kwestiach bardzo istotnych, a nie na…

Propozycja procedowania jest taka: pani się wypowiada odnośnie do poprawki, my głosujemy i przechodzimy do następnej poprawki. Prośba, żeby trwało to w miarę krótko.

Dobrze, będą starała się bardzo szybko uzasadniać nasze stanowisko.

Pierwsza uwaga, dotycząca tytułu. Pan legislator powołuje się na zasady techniki prawodawczej. No jest to rozporządzenie prezesa Rady Ministrów stosowane przez rząd. Rząd przedłożył propozycję, co zresztą pan stwierdził, zgodną z tymi zasadami. W Sejmie zostało to trochę zmienione, legislatorzy uznali, że taki powinien być tytuł, z przypisami. My nie będziemy o to walczyć, wiemy, jaki powinien być tytuł. Pozostawiamy decyzję panom senatorom.

Bardzo dziękuję.

Proszę o krótsze uzasadnienia, bo za drzwiami czekają już członkowie dwóch komisji.

(Dyrektor Departamentu Prawnego w Ministerstwie Infrastruktury Danuta Tyszkiewicz: Dobrze, Panie Przewodniczący.)

Zarządzam głosowanie.

Poprawka w sprawie nazwy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (9)

Kto jest przeciw? (0))

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga, bardzo proszę.

Co do drugiej poprawki, jesteśmy przeciwni, żeby rozbudowywać w tej chwili specustawy. Jedna z nich jest ustawą epizodyczną, obowiązującą krótki czas. Ustawa o Euro też przestanie obowiązywać, kiedy wykona się realizację inwestycji. Proponujemy pozostawić to w takim brzmieniu, w jakim zostało przekazane przez Sejm. Dziękuję.

Wątpliwość dotyczyła tego, że może dojść do krzyżowanie stosowania różnych ustaw i może występować pewna niespójność.

W takim razie ja jeszcze coś dodam. Nie ma żadnych takich wątpliwości. To zostało przedyskutowanie pod kątem wszelkich wątpliwości, ponieważ pojawiła się taka uwaga z Biura Studiów i Ekspertyz w Sejmie. Zostało to wyjaśnione, nie ma żadnych wątpliwości co do tego.

Proszę państwa, zarządzam głosowanie. Jeszcze będziemy mieli dużo czasu na zastanowienie się, jeśli pojawią się jakieś wątpliwości. Jest cały tydzień do posiedzenia Senatu.

Głosujemy.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (0))

Kto jest przeciw? (7)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka trzecia, proszę.

Proponowalibyśmy zostawić ten zapis w brzmieniu takim, w jakim przyszedł do Senatu. Otóż powoływanie się na przepisy z metryczkami i z tym wszystkim powoduje, że na przykład za rok czy dwa – wtedy te ustawy mogą być na nowo napisane i są nad tym prowadzone prace – wprowadziłoby to utrudnienie. Proponujemy zostawić te przepisy. Odnosimy się nie tylko do ustaw, ale i do przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Tak właśnie myślałem, że chodzi tu nie tylko o ustawę, ale o szersze przepisy.

(Dyrektor Departamentu Prawnego w Ministerstwie Infrastruktury Danuta Tyszkiewicz: Dokładnie, jest bardzo obszerna legislacja…)

Proszę państwa, zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (0)

Kto jest przeciw? (7)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka czwarta, proszę.

Poprawkę czwartą proponujemy przyjąć. Była też taka poprawka poselska, ale została niewłaściwie zgłoszona. Proponujemy ją przyjąć w takiej wersji, w jakiej była zgłoszona. Ma to dotyczyć wszystkich inwestorów, którzy mogą korzystać z jednego… My wiemy, jak jest w ustawie, tam występują pojęcia “kataster nieruchomości” i “ewidencja gruntów i budynków” zamiennie. Aby było to bardziej czytelne, proponujemy zapisać “ewidencja gruntów i budynków”, poprawnie.

A więc zupełnie inaczej niż mamy to tu sprecyzowane. Zatem albo przyjmiemy to w brzmieniu proponowanym, albo ktoś zgłosi ekstra poprawkę. Ale rozumiem, że to nie stanie się dzisiaj.

Kto jest za przyjęciem poprawki polegającej na wykreśleniu słów “lub ewidencji gruntów”? Proszę o podniesienie ręki. (8)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piąta, proszę.

Poprawkę piątą proponujemy przyjąć. Rzeczywiście zmieniły się przepisy, dzisiaj nie występuje już termin “dobra kultury”. Proponujemy to przyjąć.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (9)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szósta, proszę.

Może od razu odniosę się też do poprawki siódmej. Są to dwie poprawki dotyczące prawa lotniczego. Zostało to zgłoszone przez rząd, uzgodnione ze środowiskiem lotniczym. Przeszkody lotnicze są zdefiniowane w prawie lotniczym. Chodzi o obiekty. Wiemy, co to są obiekty na podstawie prawa budowlanego. Jeżeli chodzi o kolejną poprawkę, też dotyczącą obszarów lotniczych urządzeń naziemnych, to właśnie chodzi o obszary urządzeń naziemnych i tak, jak jest w “J”, obszary pasa drogowego. Nie chodzi o punktowe urządzenie, chodzi o urządzenie, które zajmuje pewien obszar. To jest bardzo poważna, merytoryczna różnica. Prezes polskiej agencji ma się odnosić w swojej opinii do obszaru.

A więc rozumiem, że w przypadku obu tych poprawek opinia jest negatywna.

(Dyrektor Departamentu Prawnego w Ministerstwie Infrastruktury Danuta Tyszkiewicz: Nasza opinia jest negatywna.)

Zarządzam głosowanie na poprawką szóstą.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (0)

Kto jest przeciw? (7)

Kto się wstrzymał od głosu? (2)

Poprawka nie została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką siódmą.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (0)

Kto jest przeciw? (8)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka ósma, proszę.

Poprawka ósma była już wyjaśniona. Powiedzieliśmy, że chodzi o obydwa parki, więc tu chyba nie powinno być problemu. Jesteśmy przeciwni innym zapisom.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie wiem, czy w ogóle poddać to pod głosowanie?

(Głosy z sali: Nie, nie.)

Nie poddajemy, to znaczy ja po prostu jej nie zgłaszam, tak to trzeba powiedzieć.

Poprawka dziewiąta rzeczywiście jest poprawką językową, ale do tego trzeba językoznawcy. Wobec tego nie będziemy się wypowiadać, który ze zwrotów: “kiedy” czy “w którym”, jest właściwy.

To są sprawy, które na posiedzeniu komisji wielokrotnie omawialiśmy.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (9)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziesiąta, proszę.

Wersja, która została państwu przedstawiona, jest prawidłowa. Chodzi o projekty, które wraz z uprawomocnieniem się decyzji staną się nie projektami a po prostu podziałem.

Ale w tytule dokumentu jest “projekt”. Nie zgłaszałbym tej poprawki, nie będziemy nad tym głosować.

(Dyrektor Departamentu Prawnego w Ministerstwie Infrastruktury Danuta Tyszkiewicz: Prawidłowy tytuł występuje w ustawie speckolejowej, czyli jest OK.)

Poprawka jedenasta, proszę.

Poprawka jedenasta. Nie mogę zgodzić się z tym, że “niezwłocznie” to jest akurat bardzo właściwa forma w przypadku wszczęcia postępowania. Przywołam przepis z k.p.a., gdzie jest powiedziane, że organy powinny działać sprawnie, wnikliwie i szybko. A więc dajmy tym organom możliwość prowadzenia tak postępowań, żeby zrealizowały ten przepis. Proponujemy nie poprawiać tego przepisu. “Niezwłocznie” jest zapisem nieostrym.

Będziemy głosować, ale obawiam się, że też nie rozstrzygniemy tego.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (4)

Kto jest przeciw? (3)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwunasta, proszę.

Poprawka dwunasta ma charakter redakcyjny. Uważamy, że nie ma takiej potrzeby, żeby skreślać wyrazy “wysokości ustalonej na dzień, w którym” itd. Jest to powtórka tego, co jest w innym zapisie, nie sądzimy, że jest tu jakiś błąd.

Poddaję to pod głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (0)

Kto jest przeciw? (6)

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka trzynasta, proszę.

Bez dyskusji ją popieramy. Jest “spółka celowa”, a powinien być również inny podmiot. Zgubiono drugą część zapisu.

Bardzo dziękuję.

Kto jest za tą poprawką? Proszę o podniesienie ręki. (9)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czternasta, proszę.

Art. 4, przejściowy, proponujemy utrzymać w tej wersji, jaka jest. Pan poseł sprawozdawca tłumaczył, dlaczego. Za chwilę wydane będzie nowe rozporządzenie na podstawie art. 4, w związku z tym te wywody w zasadzie do niczego nie prowadzą. Prosimy o utrzymanie tego zapisu w wersji przedłożonej przez Sejm.

Sprawa jest trudna do rozstrzygnięcia, ale oczywiście zgłaszam tę poprawkę i poddaję ją pod głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (1)

Kto jest przeciw? (7)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka piętnasta, proszę.

Poprawka piętnasta jest dla nas chyba najważniejsza. Zostało już powiedziane, dlaczego my wprowadziliśmy w ust. 3 taki właśnie przepis, który zresztą obowiązuje w specustawie drogowej i przynosi bardzo dobre rezultaty w przypadku inwestycji rozpoczętych na podstawie starych przepisów. Szanowni Państwo, po prostu wykasowalibyśmy prawdopodobnie którąś część rozporządzenia wydanego na podstawie ustawy o Euro dotyczącego inwestycji. Nie można by wówczas skorzystać z nabycia nieruchomości, z dobrodziejstwa bonusów, które to usprawniają, i innych jeszcze kwestii. Proponujemy zostawić ten przepis, nie było podnoszone, że on jest niekonstytucyjny. Dzisiaj na bazie specustawy drogowej w podobny sposób formułowane są inne przepisy. Dziękuję.

Proszę państwa, zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (1)

Kto jest przeciw? (5)

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka szesnasta.

Rzeczywiście jest tam błąd legislacyjny wprowadzony w Sejmie, w środek wszedł jeden artykuł i wszystko się po prostu poprzesuwało. Dlatego prosimy o przyjęcie tej poprawki.

Dziękuję bardzo.

Zarządzam głosowanie.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (9)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Poprawka została przyjęta.

Proszę państwa, nie widzę chęci zgłoszenia innych poprawek, dlatego zarządzam głosowanie nad całością ustawy z poprawkami.

Kto jest za? Proszę o podniesienie ręki. (9)

Kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (0)

Wynik: dziewięć za, nikt nie był przeciw, nikt się nie wstrzymał od głosu.

Przyjęliśmy ustawę wraz poprawkami.

Chciałbym podziękować panu legislatorowi, przeprosić za moje podenerwowanie, ale patrzyłem na zegarek. Tekst jest wyjątkowo obszerny, a dostaliśmy go dopiero dzisiaj. Myślę, że wyniki niektórych głosowań są efektem tego, że nie do końca wszystko obejmujemy. W przypadku zgodności opinii pana legislatora i rządu było nam łatwiej, w paru przypadkach byliśmy na tyle poinformowani, że mogliśmy podejmować decyzje. Myślę, że jeszcze przez ten tydzień możemy nad tym popracować, na sali Senatu będziemy przedstawiać ostateczne rozstrzygnięcia.

Proszę państwa, jeszcze pozostaje nam wyznaczenie sprawozdawcy.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Pan senator Szewiński.

Jest zgoda, w takim razie bardzo dziękuję pani minister, dziękuję przedstawicielom Ministerstwa Infrastruktury i Ministerstwa Sportu i Turystyki.

Bardzo prosimy pana dyrektora o przekazanie panu ministrowi sportu, że chcielibyśmy się spotkać z panem ministrem w jakiejś nieodległej przyszłości.

Pan senator Bergier jeszcze, bardzo proszę.

Chciałbym podtrzymać wniosek, który zgłosił pan senator Piechniczek. Chodzi mi o to, żebyśmy podjęli decyzję o spotkaniu z ministrem sportu, niezależnie od tego, jak dalece są zbieżne te dwa problemy.

Ja już prosiłem pana dyrektora, żeby to przekazał, a my ze swej strony będziemy podejmowali stosowne kroki.

Panie Przewodniczący, czy można mieć taką prośbę, żeby do spotkania z panem ministrem sportu doszło do czasu obrad Senatu, czyli do środy przyszłego tygodnia?

Boję się, że to technicznie będzie trudne, ale będę próbował. Może w ostatnim dniu posiedzenia Senatu takie spotkanie by się odbyło.

Zamykam posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Bardzo państwu dziękuję za uwagę.

Uwaga!

Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.