Oświadczenie skierowane do ministra Skarbu Państwa Aleksandra Grada

W związku z niezrealizowaniem przez ZUS założeń ustawy z dnia 6 lipca 2007 r. o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw robót górniczych (DzU z 2007 r. nr 147, poz. 1031) proszę o wyjaśnienie aktualnego stanu rzeczy.

Bezsporny jest fakt, iż przedmiotowa ustawa określa zasady i sposób realizacji uprawnienia osobom z przedsiębiorstw robót górniczych za okres od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2015 r. Aby wnioskujący o wypłatę odszkodowania mógł nabyć prawo do ekwiwalentu na podstawie powołanej ustawy, musi wykazać, po pierwsze, że był pracownikiem zakładu robót górniczych i przeszedł na emeryturę lub rentę z tego zakładu albo pobierał ekwiwalent jako emeryt i rencista; po drugie, że uzyskał prawo do emerytury lub renty przed dniem 1 stycznia 2007 r.; po trzecie, że jako emeryt bądź rencista był uprawniony do bezpłatnego deputatu węglowego, a uprawnienie to przysługiwało mu na podstawie układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. Po czwarte, musi wykazać, że prawo do bezpłatnego węgla nie zostało zaspokojone przed dniem wejścia ustawy w życie.

Należy także podkreślić, że deputat węglowy jest świadczeniem wynikającym ze stosunku pracy, a nie z tytułu ubezpieczeń społecznych. Stanowi zastępczą formę wynagrodzenia, dopuszczalną jedynie z mocy kodeksu pracy lub układów zbiorowych pracy. Tym trudniej zrozumieć przesłanki, jakimi kieruje się Zakład Ubezpieczeń Społecznych, odmawiając wypłaty świadczenia uprawnionym do niego z mocy ustawy, zmuszając jednocześnie wnioskodawców do występowania na drogę sądową. To są przecież koszty, których nikt nie zrekompensuje.

Proszę o rozstrzygnięcie w tej sprawie.

Z wyrazami szacunku
Maria Pańczyk-Pozdziej