Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra gospodarki Waldemara Pawlaka

Szanowny Panie Premierze!

18 września 2007 roku weszła w życie ustawa o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych. Regulacja ta od razu wzbudziła wiele kontrowersji i niepotrzebnego chaosu. Po kilku miesiącach od jej wprowadzenia w życie przedsiębiorcy coraz dotkliwiej odczuwają skutki wymienionych przepisów. Niestety, prócz zamierzonego utrudnienia potencjalnym inwestorom rozbudowania bez ograniczeń sieci hipermarketów w naszym kraju, ustawa uderzyła w znaczną część przedsiębiorców zajmujących się na przykład prowadzeniem składów budowlanych czy salonów samochodowych. Przede wszystkim jednak zablokowała wszystkich tych, którzy chcą inwestować i się rozwijać.

Przepisy są niejasne, budzą wiele wątpliwości interpretacyjnych. Z praktyki i z relacji lokalnych przedsiębiorców wynika, że uzyskanie wymaganej ustawą dokumentacji, którą musi skompletować inwestor planujący budowę wielkopowierzchniowego obiektu handlowego, graniczy niemalże z cudem. Procedurę należy rozpocząć od uzyskania specjalnego zezwolenia od wójta, burmistrza czy prezydenta miasta. Warunki formalne wniosku składanego do władz miasta (gminy) wymagają od potencjalnego inwestora przedłożenia nie tylko dokumentów określających planowaną inwestycję, wnioskodawcę i charakter prowadzonej przez niego działalności, lecz także opinii i analiz dotyczących "wpływu inwestycji na środowisko gminy, rynek pracy, lokalny układ komunikacyjny, istniejący układ urbanistyczny oraz sieć handlową". Kolejnym krokiem jest otrzymanie pozytywnej opinii wydanej przez radę gminy (miasta), ta zaś uwzględnić musi szereg czynników, takich jak: kształtowanie korzystnych warunków nabywania towarów i usług, poprawa jakości obsługi konsumentów oraz poszerzenie oferty handlowej i usługowej; rozwój sieci handlowej i zachowanie równowagi pomiędzy różnymi formami handlu; rozwój rynku pracy; rozwój infrastruktury oraz ochrona środowiska. Opinia rady gminy jednocześnie nie może naruszać zasad uczciwej konkurencji w zakresie prowadzenia działalności handlowej na terenie gminy (miasta). Dla większych obiektów, których powierzchnia sprzedaży przekracza 2000 m², dodatkową opinię wydaje także sejmik województwa. Dopiero po uzyskaniu tej ogromnej ilości wszelkiego rodzaju zezwoleń inwestor może wystąpić o pozwolenie na budowę obiektu.

Ustawa miała chronić rodzimych handlowców i lokalnych producentów, w rzeczywistości jednak wielu z nich ogranicza możliwość rozwoju, tak więc daje efekt całkowicie odmienny od zamierzonego. Dlatego rzecznik praw obywatelskich i Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych "Lewiatan" zaskarżyli wymienione przepisy do Trybunału Konstytucyjnego.

Czy Ministerstwo Gospodarki planuje w najbliższym czasie podjęcie działań zmierzających do zniwelowania szkodliwych dla polskich przedsiębiorców zapisów zawartych w tejże ustawie?

Z wyrazami szacunku
Antoni Motyczka