Oświadczenie skierowane do minister zdrowia Ewy Kopacz oraz do rektora Uniwersytetu Medycznego w Lublinie Andrzeja Książka

Pani Minister! Magnificencjo, Panie Rektorze!

Mieszkańcy i pracownicy hoteli pracowniczych należących do Uniwersytetu Medycznego w Lublinie zlokalizowanych przy ulicy Hirszfelda 2 i 2a, zaniepokojeni swoją aktualną sytuacją bytową, zwrócili się do mnie z prośbą o pomoc w związku z wypowiedzeniem im mieszkań w mieszkaniach hotelowych.

W związku z decyzją właściciela hoteli, JM Rektora Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 4 Zakład Usług Niemedycznych w Lublinie wydał w dniu 11 kwietnia 2008 r. komunikat, w którym poinformował, iż został zobowiązany do wykwaterowania mieszkańców dwóch budynków hotelowych przy ulicy Hirszfelda 2 i 2a. W tej sytuacji mieszkańcy otrzymali wypowiedzenia zawartych umów najmu.

Komunikat ten wywołał szok u mieszkańców hoteli. Zdecydowana większość z nich to personel medyczny lubelskich szpitali ze średnim wykształceniem, ze stażem pracy od szesnastu do dwudziestu pięciu lat, a także pracownicy uczelni oraz personel innych lubelskich ZOZ, osoby, których życie nie tylko zawodowe, ale też rodzinne od lat związane jest z tym miejscem zamieszkania. Większość z nich to osoby, których zarobki nie pozwalają na wynajęcie stancji, są to między innymi pielęgniarki, które przyjechały do pracy w Lublinie z terenu całego województwa, w hotelu mieszkają od kilku lat i żyją w pokojach z małymi dziećmi i mężami. W ostatnim okresie mieszkańców tych hoteli dotknęły wysokie podwyżki opłat hotelowych, a w ślad za nimi informacje o zamiarze całkowitej likwidacji hoteli. Często całe ich życie związane było z pracą dla szpitali i uczelni.

Obydwa budynki stanowią własność uniwersytetu i przez wiele lat oddane były szpitalowi klinicznemu w użyczenie w celu zaspokojenia potrzeb statutowych SPSK nr 4 w Lublinie. Budynki od zawsze miały status hoteli ze wszystkimi wynikającymi z tego skutkami prawnymi. Dynamiczny w ostatnim okresie rozwój uniwersytetu, przejawiający się między innymi wzrostem liczby studentów na I Wydziale Lekarskim z Oddziałem Stomatologicznym, II Wydziale Lekarskim z Oddziałem Anglojęzycznym, Wydziale Farmaceutycznym z Oddziałem Analityki Medycznej oraz Wydziale Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu, determinuje władze uczelni w działaniach zmierzających do zapewnienia blisko sześciu tysiącom studentów bazy dydaktycznej godnej uniwersytetu. Wszystkim mieszkańcom hoteli był i jest znany stan prawny nieruchomości oraz czasowy charakter prawa ich pobytu.

Powyższe względy przesądzają o zasadności podjętych przez władze uniwersytetu działań i są zgodne z prawem. Uniwersytet, korzystając z przysługującego mu prawa, zastosował w stosunku do biorącego hotele do używania SPSK nr 4 w Lublinie najdłuższy, sześciomiesięczny termin wypowiedzenia umowy.

Szanowna Pani Minister! Magnificencjo, Panie Rektorze! W powyższej sytuacji, mimo iż od strony prawnej mieszkańcy nie mają żadnych praw do tego, aby nadal mieszkać w hotelach, jako wieloletni pracownicy szpitala czy uczelni powinni znaleźć zrozumienie i pomoc. Osobom tym grozi wręcz bezdomność po wieloletniej pracy na rzecz lubelskich chorych. Nie mają szans na zakup własnych mieszkań. Niektórzy z nich rozpoczęli nawet budowę domów, ale od kilku lat borykają się z jej ukończeniem z powodu braku środków.

Uprzejmie proszę o przeanalizowanie problemu i podjęcie próby znalezienia humanitarnego wyjścia z tej jakże trudnej sytuacji życiowej najuboższej grupy pracowniczej: personelu medycznego szpitali i uczelni medycznej, osób, których pensje nie pozwalają ani na wynajęcie, ani na zakup mieszkań na wolnym rynku. Czy istnieją możliwości udzielenia tym osobom pożyczki na dokończenie budowy lub zakup mieszkania przez rodzime zakłady pracy? A może znajdą się inne formy humanitarnego wyjścia z tej dramatycznej dla tych zdesperowanych pracowników ochrony zdrowia sytuacji?

Z poważaniem
Janina Fetlińska