Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska

Ustawa o służbie cywilnej przyznaje uprawnienie do niepodejmowania pracy w godzinach nadliczbowych oraz ogranicza dobowy wymiar czasu pracy do ośmiu godzin członkom korpusu służby cywilnej opiekującym się dziećmi w wieku do lat ośmiu (art. 67 ust. 9).

Inne ustawy, regulujące analogiczne uprawnienia pracownicze, ograniczają stosowanie korzystnych przepisów tylko do pracowników (funkcjonariuszy) opiekujących się dziećmi do lat czterech. Taka norma znajduje się w art. 148 kodeksu pracy, a do tych przepisów kodeksu pracy odsyłają inne ustawy (przykładowo art. 79 ustawy o Policji, art. 43 ustawy o Służbie Celnej, art. 93 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, art. 69 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, art. 31 ustawy o pracownikach samorządowych). Analogiczne uprawnienia przyznaje służbie zdrowia ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (art. 32i ust. 4 pkt 2).

Z uwagi na fakt, iż na mocy ustawy o służbie cywilnej prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad służbą cywilną, zwracam się do Pana Premiera z prośbą o wyjaśnienie powyżej wskazanego stanu ustawodawstwa. Jakie jest ratio legis istnienia korzystniejszych przepisów dotyczących korpusu służby cywilnej? Jeżeli takie rozróżnienie jest nieuzasadnione, to proszę o szczegółowe wyjaśnienie, w jaki sposób doszło do uchwalenia takich przepisów?

Łączę wyrazy szacunku
Władysław Dajczak