Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Punkt dziewiąty porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnosiły o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Przystępujemy do głosowania.

Proszę państwa, przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 102)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny.

Punkt dziesiąty porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o notariacie.

W przerwie odbyło się posiedzenie

Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, która po posiedzeniu przygotowała sprawozdanie; znajduje się ono w druku nr 1127Z. Senator Klimowicz jest sprawozdawcą komisji.

Panie Senatorze, proszę bardzo.

Senator Paweł Klimowicz:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy senator wnioskodawca Piotr Łukasz Andrzejewski zabierze głos?

Senator Piotr Andrzejewski:

Tak. A ja proszę o poparcie poprawki, gdyż na wniosek strony, motywowany ochroną dóbr osobistych i prywatności, należy zachować tajność postępowania ze względu na ochronę tych dóbr osobistych i prywatności. Dziękuję.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przystępujemy najpierw do głosowania nad wnioskiem Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 58 głosowało za, 29 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 103)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o notariacie.

Punkt jedenasty porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Gospodarki Narodowej, które przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie; druk nr 1130Z. Senatorem sprawozdawca jest senator Trzciński.

Panie Senatorze, proszę bardzo.

Senator Marek Trzciński:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Połączone Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Ustawodawcza wnoszą o przyjęcie poprawek pierwszej, trzeciej, piątej, szóstej, ósmej, dziewiątej, dziesiątej, dwunastej i trzynastej. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję.

Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.

Poprawka pierwsza zmierza do wyraźnego wskazania, w którym momencie mamy do czynienia ze skutecznie zawartą przy wykorzystaniu wzorca umowy umową spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, oraz określa stronę techniczną zawarcia takiej umowy.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 104)

Poprawka została przyjęta, co wyklucza głosowanie nad poprawką drugą.

Poprawki trzecia i dwunasta zmierzają do tego, aby do zmiany umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zawartej przy wykorzystaniu wzorca umowy stosowano przepisy dotyczące zmiany umowy spółki zawartej w tradycyjny sposób, oraz eliminuje przepisy o szczególnej formie prawnej pierwszego tekstu jednolitego takiej umowy.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 59 głosowało za, 32 - przeciw. (Głosowanie nr 105)

Poprawki zostały przyjęte, co wyklucza głosowanie nad poprawką czwartą.

Poprawki piątą i trzynastą przegłosujemy łącznie. Zamieszczają one przepisy upoważniające do wydania rozporządzeń we właściwych ustawach.

Proszę państwa, obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 106)

Poprawki przyjęte.

Szósta uściśla przepis oraz zamieszcza go we właściwym miejscu w strukturze artykułu.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 107)

Poprawka została przyjęta, co wyklucza głosowanie nad poprawką siódmą.

Tak więc głosujemy nad ósmą. Koreluje ona przepisy ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 108)

Poprawka przyjęta.

Dziewiąta zmienia sposób oznaczenia dodawanych przepisów.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 109)

Przyjęta.

Dziesiąta eliminuje wątpliwości dotyczące rodzaju dokumentów, o których zmieniany przepis stanowi, oraz zamieszcza przepis we właściwym miejscu w strukturze artykułu.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 60 głosowało za, 31 - przeciw. (Głosowanie nr 110)

Poprawka została przyjęta, co wyklucza głosowanie nad poprawką jedenastą.

Możemy zatem przegłosować całą ustawę.

Proszę państwa, obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Podaję wyniki: na 90 obecnych senatorów 88 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 111)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw.

Punkt dwunasty porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Proszę państwa, głosujemy nad tym wnioskiem.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 112)

Stwierdzam, że Senat

podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

Punkt trzynasty porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji dotyczącej budowy i funkcjonowania Ośrodka Badań Antyprotonami i Jonami w Europie, sporządzonej w Wiesbaden dnia 4 października 2010 r.

Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Nauki, Edukacji i Sportu przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Chciałbym teraz poddać pod głosowanie ten wniosek.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 113)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji dotyczącej budowy i funkcjonowania Ośrodka Badań Antyprotonami i Jonami w Europie, sporządzonej w Wiesbaden dnia 4 października 2010 r.

Punkt piętnasty porządku obrad, piętnasty, zwracam na to uwagę... Proszę państwa, punkt czternasty to jest radiofonia, on w moim scenariuszu jest ostatni, więc zachęcam do zapoznania się z odpowiednimi partiami dokumentów, które państwo mają przed sobą, żeby nie popełnić błędu.

Punkt piętnasty porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Senat po przeprowadzeniu drugiego czytania projektu ustawy skierował projekt do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej i zobowiązał te komisje do przedstawienia jeszcze na obecnym posiedzeniu Senatu dodatkowego sprawozdania; jest ono w druku nr 992X.

Przystępujemy do trzeciego czytania projektu ustawy.

A pan senator Jan Rulewski będzie łaskaw przedstawić dodatkowe sprawozdanie komisji.

Panie Senatorze, proszę.

Senator Jan Rulewski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Trzy komisje, Komisja Ustawodawcza, Komisja Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisja Rodziny i Polityki Społecznej zgodnie głosowały za trzema poprawkami i sugerują panu marszałkowi, aby dwie pierwsze poddał pod głosowanie łącznie.

Korzystając z prawa głosu, chciałbym przeprosić osobę, która głosowała inaczej w sprawie poprawki do ustawy dotyczącej powołania centrum. Padło słowo "agent", oczywiście był to gruby żart, za co przepraszam.

(Senator Stanisław Kogut: Janek Rulewski padł?)

(Wesołość na sali)

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Proszę państwa, czy ktoś ma jeszcze pytania do senatora sprawozdawcy, który już usiadł?

(Senator Piotr Zientarski: Proszę państwa, głosujemy za.)

(Senator Mariusz Witczak: Za.)

Proszę państwa, najpierw głosujemy nad poprawkami, a potem nad przyjęciem całego projektu.

Poprawki pierwszą i drugą należy przegłosować łącznie.

Poprawka pierwsza zmierza do uproszczenia uregulowania ponownego ustalania wysokości świadczenia, druga stanowi konsekwencję poprawki pierwszej.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 89 głosowało za, 1 - przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 114)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka trzecia zmierza do zapewnienia wypłat świadczenia w nowej wysokości zgodnie z zasadami przyjętymi dla wypłacania świadczeń.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 90 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 115)

Poprawka została przyjęta.

Proszę państwa, głosujemy teraz nad uchwałą w sprawie całości, nad przyjęciem projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tegoż projektu ustawy. Komisje proponują, aby pan senator Jan Rulewski reprezentował nas w izbie niższej.

(Senator Kazimierz Kleina: W Sejmie.)

Proszę państwa, obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 91 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 116)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Pan senator Jan Rulewski będzie naszym reprezentantem.

Punkt szesnasty porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zostało przedstawione sprawozdanie komisji i przeprowadzona dyskusja.

Przystępujemy do trzeciego czytania, to będzie jedynie głosowanie.

Komisje proponują przyjęcie bez poprawek owego wniosku. Komisje proponują ponadto, aby pan senator Marek Trzciński nas reprezentował.

I nad tymi dwoma wnioskami będziemy głosowali.

Proszę bardzo, obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 117)

Stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Senat upoważnił też senatora Marka Trzcińskiego do reprezentowania nas w dalszych pracach nad tą ustawą.

Punkt siedemnasty porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Zostało dzisiaj przedstawione sprawozdanie i przeprowadzona dyskusja.

Przystępujemy do trzeciego czytania, to będzie jedynie głosowanie.

Komisje wprowadziły do projektu poprawki i proponują, aby Senat upoważnił panią marszałek Grażynę Sztark do prezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach.

Przystępujemy do głosowania nad tymi dwoma wnioskami.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 118)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Pani marszałek Grażyna Sztark będzie nas reprezentowała w dalszych pracach.

Punkt osiemnasty porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o repatriacji.

Senat po przeprowadzeniu drugiego czytania projektu ustawy skierował projekt do Komisji Ustawodawczej, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą; jest ono w druku nr 1067X.

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Pan senator Andrzej Person jest sprawozdawcą. Proszę o dodatkowe sprawozdanie.

Proszę bardzo.

Senator Andrzej Person:

Dziękuję bardzo, Ekscelencjo, Panie Marszałku.

Komisje na wspólnym posiedzeniu ustosunkowały się do zgłoszonego wniosku. Komisje nie poparły wniosku i wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw, zawartego w druku nr 1067S. (Oklaski)

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Są jeszcze pytania.)

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Zaraz, chwileczkę, Pani Senator, bo na razie chciałbym zapytać senatora wnioskodawcę, pana marszałka Bogdana Borusewicza, czy chciałby zabrać głos.

(Senator Bogdan Borusewicz: Nie, dziękuję.)

I teraz proszę bardzo, może pani senator zadawać pytania...

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Sprawozdawcy czy wnioskodawcy?)

To znaczy jest napisane: trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę bardzo, Pani Senator.

Senator
Dorota Arciszewska-Mielewczyk:

Dziękuję, Panie Marszałku.

(Senator Stanisław Karczewski: I wnioskodawcy.)

Tak, i wnioskodawcy.

W związku z tym ja mam prośbę, żeby pan wnioskodawca, pan senator wnioskodawca uzasadnił tę kuriozalną poprawkę, która idzie w poprzek tym rozwiązaniom i ogranicza możliwości skorzystania z tej ustawy naszym rodakom.

A do pana sprawozdawcy mam takie pytanie: czy prawdą jest, że uzasadniając poprawkę, pan marszałek stwierdził, że sprowadzając repatriantów, stworzymy getta w Polsce, tak jak to zrobiono w Republice Federalnej Niemiec, sprowadzając repatriantów, oraz stwierdził, że właściwie osoby starsze, można powiedzieć w skrócie, są niepotrzebne w Polsce, a powinniśmy przede wszystkim objąć...

(Senator Roman Ludwiczuk: Nieprawda!)

(Senator Piotr Zientarski: Nieprawda!)

...stypendiami ludzi młodych, o których komisja nieraz wspominała, i to jest prawda? W związku z tym chciałabym, żeby pan ustosunkował się do bulwersującego uzasadnienia pana marszałka.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję.

Panie Senatorze Sprawozdawco, proszę bardzo.

(Senator Mieczysław Augustyn: Skandal!)

Senator Andrzej Person:

Ja myślę, że to jest uproszczone, żeby nie powiedzieć nieuprawnione porównanie. Pan wnioskodawca powołał się na przykład Republiki Federalnej Niemiec, której rzeczywiście nie powiodła się akcja repatriacji. Niedawno pani kanclerz Merkel mówiła głośno o tym, że powstały getta zamiast miejsc normalnego życia w społeczeństwie niemieckim...

(Senator Piotr Zientarski: Ale nie u nas.)

...tych repatriantów z Kazachstanu. Ja bym nie dopatrywał się takiego porównania. Raczej przestrzegał przed tym, żeby taka sama sytuacja nie powstała w Polsce. Tak to odebrałem jako jeden z uczestników posiedzenia. (Oklaski)

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo.

Czy pan marszałek jako wnioskodawca chciałby zabrać głos...

(Senator Wojciech Skurkiewicz: Było pytanie.)

To było pytanie?

...I udzielić odpowiedzi na pytanie?

(Senator Bogdan Borusewicz: Pytanie nie jest do mnie.)

(Senator Piotr Zientarski: To nie jest pytanie.)

(Senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk: Ja prosiłam o uzasadnienie tej poprawki.)

Ale to nie jest pytanie.

Senator
Dorota Arciszewska-Mielewczyk:

Mam pytanie: jakie jest uzasadnienie do tej poprawki?

(Senator Andrzej Owczarek: To nie pytanie.)

Dlaczego zgłasza tę poprawkę? Dlatego, że komisja ją odrzuciła? Termin ministerialny był dłuższy, komisja stwierdziła, że dajemy szansę wszystkim, ponieważ to są obiektywne trudności, a pan marszałek maksymalnie skrócił te terminy. I chciałabym, żeby swoje argumenty, zresztą dla nas nie do przyjęcia, przedstawił.

(Senator Piotr Kaleta: Dlaczego zgłosił poprawkę?)

Jaki jest cel zgłoszenia tej poprawki?

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję.

Panie Marszałku, czy chciałby pan zabrać głos?

Senator Bogdan Borusewicz:

Ja wnoszę o przyjęcie tej poprawki. Apeluję o przyjęcie tej poprawki.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję.

Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.

(Senator Wojciech Skurkiewicz: Panie Marszałku, przepisy są jednoznaczne.)

(Senator Tadeusz Skorupa: Nie było odpowiedzi.)

(Senator Piotr Zientarski: Uzasadnienie już było na posiedzeniu komisji.)

W pierwszej kolejności przeprowadzimy głosowanie nad poprawką, a następnie nad przyjęciem całego projektu.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Bogdana Borusewicza o wprowadzenie poprawki do projektu ustawy.

(Senator Tadeusz Skorupa: Wstrzymać się, wstrzymać się.)

Poprawka zakreśla końcową datę składania wniosków o wydanie wizy repatriacyjnej na dzień 1 stycznia 2013 r., wskazując jednocześnie, że nie dotyczy to wniosków o uznanie za repatrianta składanych przez absolwentów wyższych uczelni.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 89 obecnych senatorów 2 głosowało za, 75 - przeciw, 12 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 119)

Poprawka zostało odrzucona. (Oklaski)

(Senator Jan Dobrzyński: Brawo!)

Przystępujemy zatem do głosowania nad całością.

Proszę państwa, proszę nacisnąć przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 89 obecnych senatorów 88 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 120)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił senatora Andrzeja Persona do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem. (Oklaski)

Powracamy do punktu dziewiętnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w dwudziestą rocznicę powstania Grupy Wyszehradzkiej.

Dzisiaj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie uchwały oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystępujemy do trzeciego czytania.

To jest tylko głosowanie.

Przypomnę, że komisje po rozpatrzeniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu uchwały wprowadziły do niego poprawki i wnoszą o przyjęcie przez Senat projektu uchwały w związku z dwudziestą rocznicą powstania Grupy Wyszehradzkiej.

Projekt zawarty jest w druku nr 1105S.

Proszę państwa, głosujemy nad tym projektem uchwały.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 88 obecnych senatorów 87 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 121)

Stwierdzam, że Senat przyjął projekt uchwały w związku z dwudziestą rocznicą powstania Grupy Wyszehradzkiej.

(Rozmowy na sali)

Wysoki Senacie, proszę o uwagę.

Powracamy do rozpatrywania punktu czternastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie odbyło się posiedzenie Komisji Kultury i Środków Przekazu, która po debacie przygotowała sprawozdanie.

Sprawozdawcą jest senator Piotr Łukasz Andrzejewski.

Panie Senatorze, proszę bardzo.

Senator Piotr Andrzejewski:

Komisja Kultury i Środków Przekazu zawarła swoje stanowisko w druku nr 1134Z. Wniosek o odrzucenie ustawy nie został poparły, wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek nie został poparty przez większość komisji. Nad wnioskami o wprowadzeniu poprawek do ustawy głosowano w dużej mierze blokami. Jeden blok poprawek to był blok zgłoszony przez klub Platformy reprezentowany przez panią Borys-Damięcką, pana profesora Rockiego oraz kolegów Sepioła i Grzyba. Ten cały blok poprawek został poparty przez komisję. Komisja w związku z tym wnosi o przyjęcie tego bloku.

Chcę tylko zaznaczyć, że w toku dyskusji komisji musieliśmy przeprowadzić dwa głosowania formalne, bo w związku z interpretacją przez reprezentanta ministra oraz Krajowej Rady i Radiofonii i Telewizji dwóch poprawek, siódmej i szesnastej, pojawił się wniosek o ich wyłączenie do odrębnego postępowania. Został on poddany przeze mnie pod głosowanie - by ustalić, czy należy te dwie poprawki wyłączyć. Jedna z tych poprawek mówi, że dostarczanie usługi medialnej jest jej rozpowszechnianiem, czyli utożsamia dostarczanie z rozpowszechnianiem. A druga mówi, że wyrazy "sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym" zastępuje się wyrazami sumarycznymi "naruszających godność człowieka". Uważaliśmy, że te sprawy mieszczą się w zakresie merytorycznym tych poprawek, które mogą pójść w bloku, ale też mogłyby nie pójść w bloku. W każdym razie większość komisji zadecydowała, że te dwie poprawki również powinny być przegłosowane w bloku.

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: O których poprawkach pan senator mówi?)

Poprawki siódma i szesnasta.

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Rozumiem.)

W pozostałym zakresie, jak jest to zapisane w druku... Większość komisji zdecydowała o wykreśleniu całego rozdziału z implementacji dotyczącego audiowizualnych usług medialnych na żądanie. To jest cały rozdział 3a. W imieniu komisji wnoszę o przyjęcie ustawy w takim zakresie, jak to komisja ustaliła. Dziękuję.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos?

Pan senator Skurkiewicz. Jest pan na liście? Jest, o dziwo. Dobrze.

Proszę bardzo.

Senator Wojciech Skurkiewicz:

Jestem na liście.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Jako wnioskodawca chciałbym poruszyć kilka kwestii. Zanim odniosę się do wniosków, które ja złożyłem, chciałbym, Panie Marszałku, złożyć wniosek... Chodzi o to, o czym mówił pan senator Andrzejewski. W związku z odmienną interpretacją przedstawicieli ministra kultury oraz przedstawiciela Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, zgodnie z którą poprawki siódma i szesnasta nie mają związku z pozostałymi poprawkami, które mają być głosowane w bloku, wnoszę o wyłączenie tych dwóch poprawek do oddzielnego głosowania.

Panie Marszałku, druga sprawa też jest formalna. Jako wnioskodawca chciałbym wycofać poprawkę dwunastą.

I teraz, Szanowni Państwo, odniosę się do poprawek, które zaproponowałem. Chciałbym, abyście państwo w sposób szczególny poparli poprawkę ósmą, która dotyczy nadawcy społecznego. Moja poprawka czy autopoprawka, która została zgłoszona w trakcie trwania komisji, zmierza do tego, aby nadawcy społeczni mogli dokonywać...

(Rozmowy na sali)

Nie wiem, jakieś zamieszenie przy stole prezydialnym...

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Proszę kontynuować, Panie Senatorze.)

...Autopromocji swoich audycji. Zgodnie z ustawą, którą byśmy przyjęli bez takiego rozwiązania, nadawca społeczny nie mógłby promować swoich audycji na antenie na przykład radia, jako że autopromocja wchodzi do czasu reklamowego. A niestety nadawcy społeczni reklam nadawać nie mogą. To więc pozostaje w sprzeczności...

Szanowni Państwo, w związku z tym, iż zgłoszono wiele poprawek, które są zbieżne... Tak poprawki zgłoszone przez klub Prawa i Sprawiedliwości, jak i klub Platformy Obywatelskiej, dążą do tego, aby nie było podejrzeń, iż internet jest w jakikolwiek sposób cenzurowany. Ja oczywiście rekomenduję klubowi Prawa i Sprawiedliwości przyjęcie całości, niemniej jednak chciałbym gorąco państwa prosić o wstrzymanie się od głosu czy też niegłosowanie nad poprawkami czternastą i piętnastą, które w sposób ewidentny ingerują... One spowodują, że nadawcy będą mogli bez ograniczeń dokonywać autopromocji swoich usług, swojego programu na antenie telewizji. Ustawa mówi, że są to tylko dwie minuty, a przyjmując te poprawki zwiększylibyśmy... Będzie to możliwe bez ograniczeń i może się okazać, że oprócz dwunastu minut reklam będzie kolejne dwanaście czy dwadzieścia minut autopromocji. Tak być nie może, żeby w ten sposób działać na rynku medialnym. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo.

Czy pozostali senatorowie wnioskodawcy... Rozumiem, dziękuję.

Proszę państwa, tryb głosowania jest następujący: w pierwszej kolejności będzie głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie, potem ewentualnie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek i potem ewentualnie nad kolejnymi poprawkami.

Proszę państwa, przystępujemy...

(Rozmowy na sali)

Wysoki Senacie, przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Stanisława Piotrowicza o odrzucenie ustawy.

Proszę państwa, obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 89 senatorów 30 głosowało za, 58 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 122)

Wniosek o odrzucenie został odrzucony.

Proszę państwa, przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Kultury i Środków Przekazu o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 2 głosowało za, 87 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 123)

Ten wniosek także został odrzucony.

Proszę państwa, głosujemy teraz nad przedstawionymi poprawkami. Zgodnie z wnioskiem senatora wnioskodawcy wyłączam poprawki siódmą i szesnastą z bloku poprawek. Czytam teraz numery poprawek, które będą przegłosowane w bloku: pierwsza, trzecia, czwarta, piąta, szósta, dziewiąta, dziesiąta, jedenasta, osiemnasta, dziewiętnasta, dwudziesta pierwsza, dwudziesta druga, dwudziesta trzecia, dwudziesta szósta, dwudziesta siódma, dwudziesta dziewiąta, trzydziesta, trzydziesta pierwsza i trzydziesta druga. Usuwają one regulację dotyczącą audiowizualnych usług medialnych na żądanie. Ponadto poprawka... A, nie, przepraszam, szesnasta to już osobna poprawka. Dobrze.

(Senator Wojciech Skurkiewicz: Panie Marszałku, siódma i szesnasta.)

Tak, tak. Szesnastą zaraz odczytam.

Dobrze, proszę państwa.

Przycisk obecności.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję. Podaję wyniki.

Na 90 obecnych senatorów 89 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 124)

Wszystkie te poprawki zostały przyjęte.

Proszę państwa, w takim razie poprawki druga, dwudziesta i dwudziesta ósma są wykluczone.

Poprawka ósma... A nie, teraz poprawka siódma. Nad siódmą i szesnastą odbędzie się łączne głosowanie... Nie, przegłosujemy to oddzielnie. W porządku.

Poprawka siódma stanowi konsekwencję usunięcia regulacji dotyczącej audiowizualnych usług medialnych na żądanie. Chodzi o wprowadzenie zapisu: "dostarczaniem usługi medialnej jest jej rozpowszechnianie". Jeżeli tamto usuwamy, to jest taka konsekwencja.

Obecność.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję. Podaję wyniki.

Na 91 obecnych senatorów 57 głosowało za, 33 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 125)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka ósma umożliwia nadawcy społecznemu nadawanie przekazów handlowych będących autopromocją.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 34 głosowało za, 56 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 126)

Poprawka została odrzucona.

Dwunasta powoduje, że obowiązkiem nadawania w określonych godzinach programów w języku polskim...

(Senator Piotr Andrzejewski: Wycofana.)

(Senator Edmund Wittbrodt: Wycofał...)

A, przepraszam.

Czy ktoś chce podtrzymać wycofaną poprawkę dwunastą? Jeżeli nikt, to w takim razie...

Poprawka trzynasta powoduje, że przy ustalaniu czasu nadawania utworów słowno-muzycznych w języku polskim będą uwzględniane nie tylko utwory wykonywane przez debiutantów, ale także utwory premierowe.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję. Podaję wyniki.

Na 91 obecnych senatorów 35 głosowało za, 55 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 127)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czternasta znosi ograniczenie czasowe dotyczące nadawania ogłoszeń przez nadawcę w ramach autopromocji, a także ograniczenie powodujące, że mogą one być emitowane jedynie między audycjami.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów osób 90 głosowało przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 128)

Poprawka została odrzucona.

Piętnasta znosi ograniczenie czasowe dotyczące nadawania ogłoszeń przez nadawcę w ramach autopromocji.

Kto za?

Przepraszam, obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 90 obecnych senatorów 50 głosowało za, 37 - przeciw, 3 się wstrzymało od głosu. (Głosowanie nr 129)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka usunięta z bloku, szesnasta. Powoduje ona, że zamiast działań "sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym" audycje nie będą mogły propagować działań "naruszających godność człowieka".

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Podaję wyniki.

Na 91 obecnych senatorów 54 głosowało za, 34 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 130)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siedemnasta ma na celu uwzględnienie, że mecze piłkarskie rozgrywane są w ramach Ligi Europejskiej, a nie Pucharu UEFA.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję bardzo.

Na 90 obecnych senatorów 45 głosowało za, 39 - przeciw, 5 się wstrzymało, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 131)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta czwarta powoduje, że organ rejestracyjny będzie mógł wykreślić z rejestru program, w którym zamieszczone zostały treści naruszające przepisy całego art. 18 ustawy.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję. Podaję wyniki.

Na 91 obecnych senatorów 32 głosowało za, 58 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 132)

Odrzucona.

(Głos z sali: Sodomia i Gomoria.)

Poprawka dwudziesta piąta powoduje, że organ rejestracyjny będzie mógł wykreślić z rejestru program, w którym zamieszczone zostały treści naruszające przepisy art. 18 ust. 1-5 ustawy.

Obecność.

Za?

Przeciw?

Wstrzymanie się?

Dziękuję. Podaję wyniki.

Na 91 obecnych senatorów 33 głosowało za, 58 - przeciw. (Głosowanie nr 133)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzydziesta trzecia przesuwa termin wejścia w życie całej ustawy na dzień 1 stycznia 2012 r.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 91 obecnych senatorów 33 głosowało za, 56 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 134)

Poprawka została odrzucona.

Proszę państwa, teraz głosowanie nad podjęciem uchwały w całości.

Obecność.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 91 obecnych senatorów 84 głosowało za, 1 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 135)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw.

W związku z podjętymi uchwałami proszę senatorów sprawozdawców o reprezentowanie Senatu w toku rozpatrywania uchwał Senatu przez komisje sejmowe.

Porządek obrad siedemdziesiątego drugiego posiedzenia został wyczerpany.

Przystępujemy do oświadczeń poza porządkiem obrad.

Dziękuję bardzo.

Pani Marszałek?

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Grażyna Sztark)

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Bardzo proszę, pan senator Rafał Muchacki. Zapraszam.

(Senator Rafał Muchacki: Pani Marszałek! Wysoka Izbo...)

(Rozmowy na sali)

Bardzo proszę o chwilę przerwy technicznej, niech panowie spokojnie opuszczą salę.

(Senator Andrzej Szewiński: I panie też.)

Panie też. Niech panie też spokojnie opuszczą salę.

(Senator Andrzej Szewiński: Chyba że chcą słuchać z zapartym tchem.)

(Rozmowy na sali)

Mam prośbę do państwa, którzy chcą opuścić salę. Drodzy Państwo, proszę, żebyście to zrobili jakoś tak szybciutko, bo wszyscy jesteśmy już zmęczeni, w związku z tym chcielibyśmy już...

Dziękuję bardzo. Dziękuję i rozpoczynamy wygłaszanie oświadczeń. Bardzo proszę.

Oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż pięć minut. Przypomnę jeszcze, że przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu. Marszałek odmówi przyjęcia niewygłoszonych oświadczeń, których treści nie można ustalić lub których wygłoszenie przez senatora nie byłoby możliwe w przysługującym na to czasie, czyli w ciągu pięciu minut. Nad oświadczeniem senatorskim nie przeprowadza się dyskusji.

Bardzo proszę, pan senator Rafał Muchacki.

Senator Rafał Muchacki:

Dziękuję uprzejmie.

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Oświadczenie to kieruję do ministra finansów, pana Jana Rostowskiego. To oświadczenie w sprawie podatku ekologicznego.

Szanowny Panie Ministrze!

Motoryzacja jest jednym z większych źródeł dochodów budżetu. Dzięki produkcji samochodów, części oraz paliw do budżetu trafia spory wolumen podatkowy z tytułu VAT oraz akcyzy.

Z myślą o dochodach publicznych konieczne jest stworzenie sprzyjających warunków do inwestowania w obszarze motoryzacji, tak aby światowe koncerny wybierały Polskę, a nie inne kraje. W obecnych warunkach motoryzacja jest w Polsce jednym z kluczowych sektorów dla utrzymania polskich rodzin. W kwestii stymulacji popytu wpływającego znacząco na koniunkturę gospodarczą inne kraje europejskie mogą stanowić dla nas źródło nowych rozwiązań - dobrych, bo już sprawdzonych, i to w warunkach globalnego kryzysu. Przykładu nie trzeba szukać daleko - w Czechach motoryzacja oparła się kryzysowi, a nawet odnotowano tam dwudziestodwuprocentowy wzrost liczby samochodów wyprodukowanych w ubiegłym roku. Tak znaczny wzrost sprzedaży nastąpił w tym kraju tuż po wprowadzeniu tak zwanego podatku ekologicznego i pełnego odpisu VAT na samochody firmowe. Tymczasem w Polsce całkowitego odpisu podatku VAT na samochody firmowe można dokonać jedynie wówczas, gdy samochód taki jest zarejestrowany jako ciężarowy. Takie ograniczenie dotyczy więc również samochodów, które są narzędziem pracy wielu małych i średnich przedsiębiorców - filaru polskiej gospodarki. Wydaje się, że najrozsądniejszym rozwiązaniem może być uznanie każdego samochodu firmowego za narzędzie pracy i, co za tym idzie, umożliwienie pełnego odpisu podatku VAT.

Tak zwany podatek ekologiczny, jako rozwiązanie zastępujące akcyzę, którego wysokość uzależniana byłaby od poziomu emisji szkodliwych substancji w spalinach, w oczywisty sposób wymaga analizy. Należy jednak zauważyć, że opodatkowanie według niższych stawek pojazdów wykorzystujących nowe technologie mogłoby stanowić narzędzie pobudzenia popytu, ochrony środowiska naturalnego i odmłodzenia parku samochodowego w Polsce przy jednoczesnym zapewnieniu wpływów do budżetu.

W związku z przedstawioną sytuacją zwracam się do Pana Ministra z prośbą o rozważenie możliwości przeanalizowania przedmiotowych zagadnień.

Dziękuję uprzejmie za uwagę.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Zapraszam pana senatora Tadeusza Gruszkę.

I przypominam o regulaminowym czasie wygłaszania oświadczenia, to znaczy pięć minut.

Bardzo proszę.

Senator Tadeusz Gruszka:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Oświadczenie jest skierowane do ministra finansów, pana Jacka Rostowskiego.

Szanowny Panie Ministrze!

Zważywszy, że w lutym bezrobocie wzrosło do 13,2%, zasadny jest wniosek ministerstwa pracy o zwiększenie o 1 miliard zł środków na aktywną pomoc w zwalczaniu bezrobocia. Wniosek tym bardziej jest uzasadniony, że w bieżącym roku rząd dokonał w stosunku do roku poprzedniego zmniejszenia o ponad połowę wysokości środków przeznaczonych z Funduszu Pracy na aktywną pomoc bezrobotnym, to jest z 7 miliardów do 3 miliardów 230 milionów. To drastyczne finansowe cięcie skutkuje dramatycznym wyhamowaniem aktywnej pomocy udzielanej przez urzędy pracy. Aby uzmysłowić, jaka to skala, na przykładzie urzędu pracy w Rybniku przytoczę dane, które porównywalne są zapewne z danymi z innych urzędów pracy w Polsce.

W roku 2010 Urząd Pracy w Rybniku dysponował środkami umożliwiającymi pomoc w podjęciu działalności gospodarczej przez trzysta siedemdziesiąt pięć podmiotów, przy sześćdziesięciu siedmiu odmowach w tym samym czasie. Te odmowy wynikały z niespełnienia określonych wymogów. Ilość środków, jakimi dysponuje urząd w roku 2011, pozwala udzielić wsparcia zaledwie osiemdziesięciu ośmiu podmiotom, przy czym w końcu lutego udzielono pomocy zaledwie szesnastu podmiotom, nastąpiło czterdzieści jeden odmów, a w tak zwanym oczekiwaniu są czterdzieści dwa wnioski. Należy dodać, że jest to jeden ze skuteczniejszych sposobów w walce z bezrobociem, gdyż, jak wynika z badań, po okresie minimalnego prowadzenia działalności aż 97% firm pozostaje nadal na rynku pracy. Jeszcze gorzej przedstawia się to w pozycji "refundacja kosztów wyposażenia stanowisk pracy". W roku 2010 udzielono dwustu jeden refundacji przy pięćdziesięciu dwóch odmowach, a w roku 2011 przy limicie zaledwie dwudziestu refundacji udzielono już siedmiu przy szesnastu odmowach i piętnastu tak zwanych oczekujących wnioskach.

Bez wsparcia finansowego ministerstwa pracy, a tym samym urzędów pracy, ze strony Ministerstwa Finansów ograniczenie bezrobocia z 13,2% do zakładanych przez rząd Platformy Obywatelskiej i PSL 9,9% na koniec roku wydaje się być mrzonką, chyba że ministerstwo liczy na skutki tak zwanego dobrodziejstwa otwarcia niemieckiego i austriackiego rynku pracy, które ma nastąpić 1 maja 2011 r., za którym być może nastąpi spadek rejestrowanego bezrobocia w Polsce. Z przykrością muszę jednak stwierdzić, że pracownicy ci przyczynią się jedynie do wzrostu PKB niemieckiego i austriackiego, a nie polskiego, tak oczekiwanego zapewne zarówno przez pana ministra finansów, jak i przez wszystkich Polaków.

W związku z tym zwracam się do pana ministra o jak najszybsze wsparcie finansowe urzędów pracy w walce z bezrobociem poprzez aktywną pomoc bezrobotnym.

Pod oświadczeniem podpisali się senator Tadeusz Gruszka oraz senatorowie: Kaleta, Klima, Idczak, Korfanty, Karczewski.

Serdecznie dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo, zmieścił się pan w regulaminowym czasie, i to łącznie z wyczytaniem nazwisk pozostałych senatorów.

Zapraszam serdecznie pana senatora Stanisława Jurcewicza.

Senator Stanisław Jurcewicz:

Dziękuję bardzo. Pani Marszałek!

Wysoki Senacie, pragnę skierować oświadczenie do pani Ewy Kopacz, minister zdrowia.

Szanowna Pani Minister!

Wpłynęły do mnie oświadczenie Rady Miejskiej w Piławie Górnej, stanowisko Rady Powiatu Dzierżoniowskiego, oświadczenie Rady Miejskiej Dzierżoniowa oraz pismo wójta gminy Dzierżoniów, wszystkie w sprawie decyzji Dolnośląskiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ we Wrocławiu dotyczącej nocnej i świątecznej podstawowej opieki zdrowotnej na terenie powiatu dzierżoniowskiego.

Rada Miejska w Piławie Górnej wyraża sprzeciw wobec podjętego przez NFZ we Wrocławiu rozwiązania zmieniającego miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach podstawowej opieki zdrowotnej w nocy i w święta. Obecne rozwiązanie spowodowało niezadowolenie społeczności lokalnej, moim zdaniem, w pełni uzasadnione. W moim przekonaniu, odłączenie Piławy Górnej oraz Niemczy jest rozwiązaniem niewłaściwym. Spowoduje ogromne utrudnienia w dotarciu mieszkańców do miejsca świadczenia tej usługi. Brak bezpośrednich połączeń komunikacji zbiorowej między miejscowościami ogranicza dostęp do punktu opieki nocnej i świątecznej zlokalizowanego w Ziębicach. Odległość od świadczeniodawcy na terenie powiatu ząbkowickiego jest dwukrotnie większa niż od Dzierżoniowa. Jeżeli już zastosowano takie rozwiązanie, to dlaczego nie pozostawiono dwóch miejsc świadczenia usługi na terenie powiatu, to znaczy szpitala i innego podmiotu, który obsługiwałby wszystkie gminy będące w granicach administracyjnych powiatu? Nie wiadomo, z jakich przyczyn zawarto umowę, w której dokonano sztucznego przyłączenia gmin Piława Górna i Niemcza do innego powiatu w zakresie świadczenia usługi medycznej.

Rada Powiatu Dzierżoniowskiego wyraża stanowczy sprzeciw wobec takiej decyzji ze względu na brak bezpośrednich połączeń komunikacji zbiorowej z siedzibą podmiotu świadczącego usługi medyczne. Rada Miejska Dzierżoniowa podzieliła argumentację zawartą w stanowisku Rady Powiatu Dzierżoniowskiego. Wójt gminy Dzierżoniów w swoim piśmie wyraził protest dotyczący uwarunkowań komunikacyjnych i społecznych, w tym także braku bezpośredniego połączenia z miejscowością świadczeniodawcy, który to brak znacznie utrudni korzystanie z opieki zdrowotnej w okresie nocnym i świątecznym.

Ponadto w wystąpieniach podnoszono brak jakiejkolwiek konsultacji zmian w świadczeniu usług zaproponowanych przez dolnośląski NFZ z samorządami. Zasięgnięcie opinii samorządu z pewnością pozwoliłoby wyeliminować błędne decyzje.

W związku z tym wnoszę o jak najszybsze przywrócenie stanu poprzedniego w zakresie świadczenia nocnej i świątecznej podstawowej opieki zdrowotnej na terenie powiatu dzierżoniowskiego.

Drugie oświadczenie jest skierowane do pani Jolanty Fedak, minister pracy i polityki społecznej.

Pragnę po raz kolejny zwrócić się do pani minister z gorącym apelem o rozważenie możliwości i celowości zwiększenia środków finansowych umożliwiających pełną refundację wynagrodzeń młodocianych pracowników w roku 2011. Dnia 11 marca 2011 r. wpłynęły do mnie stanowiska Cechu Rzemiosł Różnych i Małej Przedsiębiorczości w Bielawie, Izby Rzemieślniczej i Małej Przedsiębiorczości w Świdnicy, Jedności Rzemieślniczo-Kupieckiej w Bielawie wyrażające niezadowolenie i zaniepokojenie w związku ze zmianami w zakresie ograniczenia o około 60% wydatków Funduszu Pracy na rok 2011, przeznaczonych na aktywizację osób bezrobotnych. Niezabezpieczenie przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej środków na refundację wynagrodzeń młodocianych pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego oraz składek na ubezpieczenie społeczne od refundowanych wynagrodzeń skutkuje wstrzymaniem zawierania umów o te refundacje. Nadmienić należy, że niektórzy pracodawcy zawarli umowy o refundację wynagrodzeń w ostatnich miesiącach 2010 r. i okazuje się, że chwili obecnej urzędy pracy nie mają środków na finansowanie zawartych umów.

Pragnę podkreślić, że obecna sytuacja ma negatywne skutki społeczne, szczególnie dla ludzi młodych, uczących się i kończących szkoły, powoduje też znaczne obciążenie pracodawców kosztami wynagrodzeń zatrudnianych młodocianych pracowników. Pracodawcy sygnalizują, że będą zmuszeni rozwiązywać umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, co uniemożliwi uczniom kontynuowanie nauki w wybranym zawodzie i zdobywanie doświadczenia zawodowego oraz skaże na bierność wiele osób na początku ich drogi życiowej. Odnosi się to szczególnie do powiatów: dzierżoniowskiego - stopa bezrobocia ponad 22%, kłodzkiego - stopa bezrobocia ponad 24%, ząbkowickiego - stopa bezrobocia prawie 22%. Zdaniem pracodawców oznacza to ograniczenie możliwości pobierania nauki u pracodawców w zakładach rzemieślniczych. Takie rozwiązanie nie doprowadzi do odbudowy szkolnictwa zawodowego w Polsce. Ograniczenie refundacji z Funduszu Pracy zniechęca pracodawców do kształcenia pracowników młodocianych. Może to spowodować wstrzymanie naboru uczniów do klas pierwszych w roku szkolnym 2011/2012 w powiecie dzierżoniowskim, kłodzkim i ząbkowickim. Tak drastyczna decyzja może więc w przyszłości skutkować brakiem kadry wykwalifikowanych pracowników wykonujących poszczególne zawody.

Szanowna Pani Minister! W związku z przedstawioną sytuacją wnoszę o zwiększenie środków finansowych umożliwiających pełną refundację wynagrodzeń młodocianych pracowników w roku 2011 i zwiększenie środków na Fundusz Pracy w powiatach: dzierżoniowskim, kłodzkim i ząbkowickim. Takie działanie pozwoli na skuteczniejsze uzyskanie kwalifikacji zawodowych, co bezpośrednio odpowiada na zapotrzebowanie rynku pracy i przekłada się na złagodzenie bezrobocia, szczególnie w powiatach, w których stopa tego bezrobocia jest wysoka. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Zapraszam następnego senatora, pana Klimowicza. Bardzo proszę. Przypominam o regulaminowym czasie - pięć minut.

Proszę uprzejmie.

Senator Paweł Klimowicz:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Oświadczenie senatorskie do pani minister zdrowia Ewy Kopacz i ministra finansów Jana Vincenta-Rostowskiego w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Przebudowa Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie-Prokocimiu".

Szanowna Pani Minister! Szanowny Panie Ministrze!

W dniu 20 grudnia 2010 r. prezes Rady Ministrów wyraził zgodę na ustanowienie programu wieloletniego pod nazwą "Przebudowa Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie-Prokocimiu". Program otrzymał także pozytywną opinię ministra rozwoju regionalnego po wypełnieniu następujących warunków.

Minister zdrowia, zgodnie z deklaracją, w roku 2011 zapewni środki finansowe na realizację programu z własnej części budżetowej.

Minister zdrowia ustali z ministrem finansów możliwość finansowania programu w latach następnych.

Departament budżetu i inwestycji w Ministerstwie Zdrowia zabezpieczy środki finansowe w kwocie 3 miliony zł z przeznaczeniem na realizację programu wieloletniego pod nazwą "Przebudowa Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie-Prokocimiu" w przypadku jego ustanowienia uchwałą Rady Ministrów.

Bardzo prosimy panią minister i pana ministra o informację, jak planują państwo proces realizacji programu.

Z poważaniem: senator Michał Okła, senator Andrzej Grzyb, senator Marek Konopka, senator Piotr Gruszczyński, senator Andrzej Szewiński, senator Jacek Swakoń, senator Leszek Piechota, senator Paweł Klimowicz, senator Maria Pańczyk-Pozdziej, senator Andrzej Misiołek, senator Zbigniew Meres. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo za to zbiorowe oświadczenie. Mogliśmy jeszcze dodać czas, ale...

Ostatnim senatorem, który złoży pięciominutowe oświadczenie, jest, przypomnę, pan senator Henryk Woźniak.

Bardzo proszę.

Senator Henryk Woźniak:

Dziękuję bardzo.

Chciałbym zwrócić się do pani Elżbiety Bieńkowskiej, minister rozwoju regionalnego, w związku z przygotowywaniem Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030. Analiza tego ważnego dokumentu, projektu dokumentu skłania do przemyśleń i składania propozycji wielu uwag oraz wniosków, które, mam nadzieję, wzbogacą ten projekt. W ślad za inicjatywą marszałków województw zachodniej Polski powstaje idea wyodrębnienia w strukturze zagospodarowania przestrzennego kraju zachodniej Polski i Pomorza Środkowego. Tę inicjatywę trzeba powitać z wielką satysfakcją, bo doświadczenia z wdrożenia programu dla Polski wschodniej w ramach aktualnej perspektywy budżetowej Unii Europejskiej pokazują, że warto wspierać obszary znajdujące się na pograniczu, pokazują, jak dobre efekty dają pieniądze koncentrowane na tego rodzaju zadaniach. Polska zachodnia, Środkowe Pomorze mają wiele bardzo podobnych problemów infrastrukturalnych, problemów społecznych, problemów gospodarczych, które są wynikiem transformacji ustrojowej, stąd cały ten obszar zasługuje na odrębne potraktowanie w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju. Chciałbym wnieść propozycję, aby na południowym zachodzie obszar ten poszerzyć o rejon Wałbrzycha, który ma charakter podobny do całego tego obszaru.

Jest wiele wniosków o charakterze szczegółowym, które chciałbym także wymienić. Zakłada się, że kolej dużych prędkości na odcinku Poznań-Berlin będzie przebiegać po linii zupełnie odmiennej od dzisiejszego przebiegu linii kolejowej E-20. Uważam takie rozwiązanie za nieuzasadnione. Dotychczasowy korytarz transportowy wzdłuż linii E-20 wystarczy poszerzyć o kilka metrów w przestrzeni już w pełni infrastrukturalnie przygotowanej do tego, by na tym odcinku uruchomić kolej dużych prędkości. Można wówczas wykorzystać w pełni także tę infrastrukturę, którą buduje województwo lubuskie w porozumieniu z Polskimi Liniami Kolejowymi - mam na myśli budowę, modernizację linii kolejowych Gorzów przez Międzyrzecz do Zbąszynka i Zielona Góra przez Czerwieńsk do Zbąszynka - i w Zbąszynku wpiąć te zmodernizowane odcinki kolei do kolei dużych prędkości.

Wiele wątpliwości budzi sposób sformułowania zadań w odniesieniu do gospodarki wodnej, ochrony przeciwpowodziowej w dolinie Dolnej Warty. Wprawdzie na stronie 125 mówi się o zagrożeniu przeciwpowodziowym, ale tylko w dolnych odcinkach Wisły i Odry, zaś doświadczenia z ostatnich tygodni pokazują wyraźnie, że po słowach "Wisły i Odry" należy dodać "Warty i Bugu", ujścia tych rzek do Odry i Wisły. Na stronie 121 mówi się, że w zlewni Bugu będą przewidziane inwestycje zmniejszające obciążenia zanieczyszczeniami. Chciałbym zwrócić uwagę na to, że na zachodnim pograniczu projekt kanalizacji gmin gorzowskich nie może się doczekać akceptacji, a sytuacja jest tutaj podobna jak w rejonie Brześcia, o który w Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju chce się zadbać. Na stronach 126 i 127 pomija się Gorzów jako miejsce wymagające wzmocnienia ochrony przeciwpowodziowej, co uważam za zupełnie niezasadne.

Chciałbym w sprawach infrastrukturalnych zwrócić uwagę również na potrzebę uwzględnienia na stronie 90 i przygotowania transgranicznych planów zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości transgranicznych przy zachodniej granicy i zwrócić się o uwzględnienie jako miast transgranicznych Kostrzyna, Kistryna, Kica - tego wyraźnie brakuje wzdłuż Odry i Nysy. Na stronie 96 przewiduje się wspieranie rozwoju infrastruktury poprzez budowę systemów wydzielonego transportu szynowego, czyli metra, kolei aglomeracyjnej i innych. I tam, jak uważam, słowo "inne" powinno być zastąpione słowem "tramwaj", i to bez ograniczenia - bo tam jest, że te instrumenty wsparcia mają być ograniczone do miast metropolitalnych i konurbacji - a to z tego względu, że jest wiele miast, które mają trakcję tramwajową wymagającą wysokich nakładów na jej odnowienie, a nie są aglomeracjami, w związku z czym nie mają możliwości korzystania z tego dofinansowania. Mam na myśli takie miasta, jak Elbląg, Częstochowa, Grudziądz i Gorzów.

Ponadto uważam, że należy drogę krajową nr 22 na odcinku od Kostrzyna przez Gorzów do Piły przewidzieć jako drogę szybkiego ruchu - to jest zadanie na stronie 103. Wówczas łączyłaby się ona w Pile z drogą szybkiego ruchu S-10 ze Szczecina przez Piłę do Bydgoszczy. Podobnie chcę zwrócić się o to, by kolej traktowana jako konwencjonalna z Kostrzyna przez Gorzów, Piłę do Malborka i dalej do Królewca była traktowana jako kolej konwencjonalna, zgoda, ale o prędkościach 120-200 km/h, po wcześniejszym zelektryfikowaniu. Chodzi o linię kolejową 203.

Na stronie 142 jest konstatacja, która wymaga poważnego odniesienia. Otóż Szczecin, Zielona Góra i Wrocław będą ciążyć ku Berlinowi, a nie ku Warszawie - taka jest konstatacja na stronie 142. Tymczasem ja uważam, że wcale tak być nie musi. Zdaję sobie sprawę z potencjału aglomeracji berlińskiej i z pola jej oddziaływania, ale jestem w stanie sobie wyobrazić stworzenie, oczywiście przy dużej determinacji, silnego obszaru gospodarczego integrującego zachodnią Polskę wokół osi: z jednej strony Szczecin, Stargard, Piła, Poznań, Leszno, Wrocław, a z drugiej - Szczecin, Gorzów, Zielona Góra, Legnica, Wrocław. Taki obszar gospodarczy byłby w stanie równoważyć potencjał aglomeracji berlińskiej i poprzez ciążenie Poznania do Łodzi i Warszawy integrować zachodnią Polskę ze stolicą i z centrum kraju. Ten zapis niepokoi, bo on jakby z góry zakłada, że zachodnia Polska poprzez ciążenie ku Berlinowi będzie w długiej perspektywie czasowej rozluźniać więzi z centrum kraju.

Na stronie 56 wymienia się Program dla Odry 2006 i działania w dorzeczu Dolnej Wisły...

(Wicemarszałek Grażyna Sztark: Panie Senatorze, chciałabym nieśmiało zwrócić uwagę, że...)

Już kończę, Pani Marszałek, już kończę.

(Wicemarszałek Grażyna Sztark: ...już pan wykorzystał czas.)

...Ale pomija się zagospodarowanie gospodarcze Warty, w tym połączenie przez Kanał Bydgoski, Wartę i Noteć właśnie tych dwóch głównych rzek: Odry i Wisły. Wspomina się wprawdzie o inicjatywie pięciu województw, która ma służyć zagospodarowaniu tego szlaku wodnego, ale sama inicjatywa województw to za mało, aby przywrócić na nim pełną żeglowność.

Na stronie 67 pośród ośrodków o znaczeniu krajowym transgranicznym wymienia się Bydgoszcz i Toruń położone w centrum kraju, a zapomina się o Gorzowie, który jest siedzibą Euroregionu "Pro Europa Viadrina" oraz Europejskiego Ugrupowania Interesów Gospodarczych.

Na stronie 76 podaje się błędną liczebność populacji miast w zachodniej Polsce.

To są wszystko uwagi, które mają charakter z jednej strony regionalny, ale z drugiej strony istotny z punktu widzenia integralności państwa i zapewnienia spójności rozwoju na dużym obszarze zachodniej Polski. Kończąc, chciałbym zapytać, czy Ministerstwo Rozwoju Regionalnego wzorem programu dla Polski wschodniej przygotuje do sfinansowania z Funduszu Spójności w perspektywie budżetowej 2014-2020 program dla Polski zachodniej.

Dziękuję jeszcze raz, Pani Marszałek.

Wicemarszałek Grażyna Sztark:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze. Sprawy istotne i dlatego dwukrotnie przekroczony czas...

(Senator Henryk Woźniak: I stąd ta wyrozumiałość. Dziękuję bardzo.)

...ale tak ogromne zrozumienie wykazał również pan senator Klimowicz.

Informuję, że protokół siedemdziesiątego drugiego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Zamykam siedemdziesiąte drugie posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 21 minut 57)

 

 

 

 

Przemówienie senatora Romana Ludwiczuka
w dyskusji nad punktem dziewiątym porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Konieczność wprowadzenia zmian do ustawy - Kodeks karny, dotyczących zjawiska tak zwanego stalkingu, czyli uporczywego nękania innej osoby lub osoby jej najbliższej wynika z kilku przesłanek.

Zjawisko to pojawiło się w Polsce w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. W psychologii określane jest jako "nękanie emocjonalne". Bez wątpienia pochodzenia stalkingu należy upatrywać w przemianach społeczno-gospodarczych, jakie miały miejsce w naszym kraju w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, a przede wszystkim w wszechogarniającym rozwoju sieci teleinformatycznych, w tym internetu i telefonii komórkowej.

W roku 2009 Ministerstwo Sprawiedliwości podjęło działania zmierzające do zbadania skali tego zjawisk w Polsce. Badanie zostało przeprowadzone na reprezentatywnej, losowej próbie dziesięciu tysięcy dwustu respondentów, z których niemal co dziesiąty przebadany (9,9%) uważał się za ofiarę stalkingu.

Po pierwsze, wielu pokrzywdzonych charakteryzowało się zaburzeniami psychicznymi (co dziewiąta ofiara miała za sobą myśli lub próby samobójcze, co piąta - ataki paniki, co dziewiąta - natręctwo myśli i urojenia). U ofiar występowały również dolegliwości fizyczne, które deklarował co czwarty pokrzywdzony, a niespełna połowa respondentów była zmuszona do korzystania z pomocy lekarskiej. Co szósta ofiara zadeklarowała, że w wyniku uporczywego nękania straciła lub zmieniła pracę, zaś co dziewiąta była zmuszona do zmiany miejsca zamieszkania. Połowa pokrzywdzonych stwierdziła, że konsekwencją było unikanie pewnych miejsc, ludzi lub sytuacji, a ponad 40% wskazało na pogorszenie się funkcjonowania w życiu zawodowym lub rodzinnym. Za penalizacją uporczywego nękania opowiedziało się aż 87% badanych, przeciw - zaledwie 5%, a 8% nie wyraziło opinii w tej sprawie.

Po drugie, aż 75% ofiar oceniło stalking jako zjawisko bardzo poważne, a blisko 70% na własnej skórze odczuło jego skutki. Wynika z tego, że proceder ten staje się powoli problemem społecznym.

Po trzecie, w przeszło połowie przypadków uporczywe nękanie miało miejsce wielokrotnie. 80% ofiar doświadczyło stalkingu w ciągu ostatnich pięciu lat. Naprzykrzanie się trwa przeciętnie około roku, ale aż 15% ofiar było dręczonych przez co najmniej trzy lata.

Jak wynika z przytoczonych danych statystycznych, zjawisko to bez wątpienia przybrało na sile w ostatnich latach i stanowi formę zagrożenia dla obywatela nie mniejszą niż dotychczas ścigane przez wymiar sprawiedliwości przestępstwa. Szczególnie niebezpieczny wymiar ma to zjawisko wówczas, gdy dotyka ludzi młodych. Występujący w ostatnich latach wzrost dostępu młodzieży do telefonów komórkowych i komputerów pozwala zaobserwować również w tym środowisku negatywne zjawisko stalkingu. Formy nękania i wyśmiewania stwarzają większe zagrożenie, gdy dotyczą osób młodych, o kruchej psychice. Często osoby "napiętnowane" nieprawdziwymi informacjami na swój temat nie potrafią sobie z tym poradzić. Uporczywe działania prześladowcy bądź grupy prześladowców, na przykład w szkole, na osiedlu, w skrajnych przypadkach doprowadzają ludzi młodych do podejmowania prób samobójczych.

Uważam, że proponowane zmiany ustawy zaostrzające wymiary kar dla stalkerów spowodują wzrost bezpieczeństwa obywatela i pozwolą na zmniejszenie skali tego zjawiska w życiu społecznym, dlatego też zwracam się do Wysokiej Izby o przyjęcie proponowanych zmian.

Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem dziewiątym porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Nowelizacja kodeksu karnego, o której dyskutujemy, polega na wprowadzeniu doń nowych przepisów. Nie jest to wcale mnożenie bytów ponad potrzebę, ale wyjście przez ustawodawcę naprzeciw oczekiwaniom związanym z coraz istotniejszym w naszym społeczeństwie problemem, który kryje się pod angielską nazwą stalking.

Stalking jest to uporczywe nękanie, zwłaszcza na wszelkiego rodzaju internetowych forach, portalach społecznościowych, podszywanie się pod kogoś w sieciach teleinformacyjnych w celu naruszenia prywatności, nękanie esemesami i telefonami i tym podobne działania. Zjawisko to dotyczy nie tylko celebrytów i osób z pierwszych stron gazet, dotyka ono też wielu zwykłych obywateli, a dotąd nie zostało opisane w polskim prawie. Obecna nowelizacja kodeksu karnego zmienia ów stan rzeczy. Dodany do niego nowy art. 190a określa uporczywe nękanie osób i ich najbliższych jako przestępstwo, którego istnienie uznaje się w momencie, gdy poszkodowany będzie miał poczucie zagrożenia lub istotnego naruszenia swojej prywatności. Karana będzie również kradzież cudzej tożsamości w celu wyrządzenia szkody majątkowej lub osobistej osobie, której tożsamość została wykorzystana. Sankcja karna za takie przestępstwa to pozbawienie wolności do trzech lat. Penalizacji będzie również podlegać doprowadzenie nękanego do targnięcia się na własne życie. Będzie to czyn zagrożony karą pozbawienia wolności do lat dziesięciu.

Dodanie nowych przepisów powoduje konieczność nowelizacji art. 41a §1, który stanowi, że sąd w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego i w razie skazania za umyślne przestępstwo może orzec wobec skazanego szereg sankcji, na przykład zakaz zbliżania się do określonych osób. Ustawodawca rozszerzył zakres stosowania tego przepisu o możliwość stosowania go wobec sprawców każdego innego przestępstwa przeciwko wolności, a więc czynu zabronionego w rozdziale XXIII Kodeksu karnego.

Stalking, jako szczególny przypadek naruszenia dóbr będzie ścigany na wniosek pokrzywdzonego.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Omawiana nowelizacja kodeksu karnego wychodzi naprzeciw oczekiwaniom związanym z ważnym problemem społecznym. Jest ona polskiemu prawu potrzebna, dlatego jestem jej wielkim zwolennikiem. Dziękuję za uwagę.

 

Przemówienie senatora Andrzeja Grzyba
w dyskusji nad punktem dziewiątym porządku obrad

Celem ustawy jest wprowadzenie do krajowego porządku prawnego nowego typu przestępstwa, uporczywego nękania, zwanego w języku angielskim stalkingiem. W przedłożonej Senatowi ustawie nowelizującej kodeks karny dodany zostaje nowy art. 190a. Aby zaistnieniało przestępstwo, konieczne będzie zaistnienie skutku w postaci wzbudzenia u osoby nękanej poczucia zagrożenia lub istotnego naruszenia jej prywatności. Wzbudzać obiekcje mogą znamiona "istotnego naruszania prywatności". O ile poczucie zagrożenia może być posiłkowo uzupełniane orzecznictwem Sądu Najwyższego dotyczącym gróźb karalnych, art. 190 k.k., o tyle naruszenie prywatności w istotnej postaci budzić będzie problemy i rozbieżności interpretacyjne zarówno w wykładni, jak i podczas stosowania prawa. Sytuacja dodatkowo może się skomplikować w momencie, gdy będziemy mieli do czynienia z pokrzywdzonymi, będącymi osobami publicznymi w szerokim rozumieniu, celebrytami itp. Należałoby doprecyzować słowo "istotne", aby wszelkie wątpliwości zostały rozwiane. Można byłoby się zastanowić nad bardziej opisową formą określenia znamion tego przestępstwa. Słowo "istotne" można zastąpić na przykład słowami "długotrwałe i dokuczliwe" lub "uporczywe". Wydaje się, że słowo "istotne" może być zbyt szeroko interpretowane.

Przemówienie senator Alicji Zając
w dyskusji nad punktem dziewiątym porządku obrad

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam przyjemność przedstawić stanowisko w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny.

Wspomniana zmiana dotyczy wprowadzenia do kodeksu karnego nowego typu przestępstwa, jakim jest tak zwane uporczywe nękanie, z angielskiego stalking.

Typ przestępstwa jest nowy, ale zjawisko to pojawiło się w już w latach osiemdziesiątych wskutek rozwoju techniki komputerowej, telekomunikacyjnej, a przede wszystkim internetu. Zauważyć należy również, że w wielu krajach, jak chociażby w USA czy w krajach Unii Europejskiej, od dawna zostało ono uregulowane prawnie. W Polsce również należało zająć się tą kwestią, tym bardziej że zjawisko to jest powszechne, a osoby pokrzywdzone nie mają możliwości bronić się w należyty sposób.

Stalking to forma złośliwego i powtarzającego się prześladowania i dokuczania innej osobie, przy czym zachowanie to ma na celu wzbudzenie w pokrzywdzonym poczucia zagrożenia. Wśród przykładów takich zachowań można by podać chociażby uporczywe, nieoczekiwane telefony, wiadomości sms, e-maile, często mające wulgarny charakter, chociaż niekoniecznie, bowiem są to i te pozytywne, jeżeli jest to narzucanie się danej osobie w sposób uporczywy, nękanie jej, uprzykrzanie jej życia. Wszystkie te zachowania powinny być karalne, gdyż niewątpliwie wywołują poważne skutki w sferze psychiki osoby pokrzywdzonej.

W dotychczasowym stanie prawnym ofiary stalkingu najczęściej nie mogły liczyć na jakąkolwiek pomoc ze strony organów ścigania, zastosowanie bowiem art. 207 k.k., dotyczącego znęcania się, czy art. 190 k.k., dotyczącego groźby karalnej, nie zawsze wchodziło w rachubę, dlatego też często kończyło się to przyjęciem od pokrzywdzonego zawiadomienia o zdarzeniu i informacją, że zachowania te nie wypełniają znamion przestępstwa.

Wprowadzony obecnie do kodeksu art. 190a umożliwi taką pomoc, ponieważ tworząc nowy typ przestępstwa, jakim jest stalking, daje podstawę ochrony prawnej naruszanej wolności osobistej jednostki. Przedmiotem ochrony tego artykułu są szeroko rozumiane wolność, prywatność, godność, których ochronę gwarantuje również Konstytucja RP w art. 47 czy art. 76.

Typ przestępstwa określony w §1 penalizuje stalking, czyli tak zwane uporczywe nękanie innej osoby lub osoby najbliższej. Jest to przestępstwo materialne, do jego zaistnienia konieczny będzie bowiem skutek w postaci wzbudzenia u osoby nękanej poczucia zagrożenia lub istotnego naruszenia jej prywatności.

Określony w §2 typ przestępstwa odnosi się do tak zwanej kradzieży tożsamości. Przestępstwo to polega na podszywaniu się pod inną osobę, wykorzystaniu jej wizerunku lub innych danych osobowych w celu wyrządzenia jej szkody osobistej lub majątkowej. Ten drugi typ przestępstwa występuje coraz częściej z uwagi na popularność internetu. Często zdarza się, że jakaś osoba podszywa się pod tożsamość innej osoby i zmawia w sklepach internetowych różne przedmioty bądź zakłada strony na portalach internetowych. W takiej sytuacji sprawca kradnie tożsamość tej osoby, a ona sama jest wobec tego bezbronna i staje się przez to pokrzywdzona, ponieważ wielokrotnie zostaje przedstawiona przez sprawcę negatywnie w sensie zawodowym czy społecznym lub narażona na straty materialne. Takie zachowanie sprawcy często ma także dalsze negatywne skutki dla pokrzywdzonego, na przykład zwolnienie z pracy czy chociażby narażenie na ośmieszenie w środowisku zamieszkania czy miejscu pracy.

Takie zachowania mają bez wątpienia wpływ na psychikę osoby nękanej, osoba taka traci bowiem poczucie bezpieczeństwa, jest podenerwowana, zirytowana, czuje strach. W wielu przypadkach wpada w stany lękowe, w depresję, a nawet zmuszona jest do zmiany miejsca zamieszkania bądź zmiany miejsca pracy. Wszystko to bez wątpienia odbija się na zdrowiu pokrzywdzonego, dlatego penalizacja tych zachowań jest społecznie uzasadniona.

Obydwa wskazane przestępstwa mają charakter prywatnoskargowy, a zatem decyzja w sprawie ścigania należy do pokrzywdzonego.

Skrajnym skutkiem tych zachowań może być także próba popełnienia samobójstwa przez osobę nękaną - znane są takie przypadki. Dlatego też w §3 wprowadzono typ kwalifikowany tego przestępstwa zagrożony karą pozbawienia wolności do lat dziesięciu w sytuacji, gdy następstwem czynów określonych w art. 190a §1 i §2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie.

Efektem wprowadzenia nowych typów przestępstw jest również konieczność wprowadzenia nowego środka karnego do katalogu dotychczas istniejących. Dlatego też zmienia się art. 41 §1 k.k. w tym zakresie. Zostaje w nim wprowadzony zakaz zbliżania się do określonych osób, zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym i obowiązek powstrzymywania się od przebywania w określonych środowiskach i miejscach.

Ze względu na fakt, że reakcja na nowe zjawiska społeczne - w sytuacji, gdy nie są one objęte regulacją prawną, a naruszają dobra konstytucyjnie chronione - jest konieczna, wprowadzenie tych przepisów do kodeksu karnego jest w pełni uzasadnione. Dziękuję.

Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem dziesiątym porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Zmiany w ustawie - Prawo o notariacie mają na celu wprowadzenie jawności postępowań dyscyplinarnych notariuszy. Obecnie postępowania tego typu odbywają się z wyłączeniem jawności, a mogą być na nich obecni tylko notariusze. Nowelizacja, o której obecnie dyskutujemy, nieco zmienia ów stan rzeczy. Według nowego porządku sąd dyscyplinarny będzie mógł wyłączyć jawność postępowania dyscyplinarnego z powodu konieczności zachowania w tajemnicy okoliczności sprawy z udziałem notariusza, jeżeli zagrażałoby to dobru państwa, ważnemu interesowi prywatnemu lub z uwagi na możliwość naruszenia obyczajów. Orzeczenie z tak przeprowadzonej rozprawy będzie jednak ogłaszane publicznie. Protokolantem w postępowaniu dyscyplinarnym będzie mógł być notariusz lub asesor notarialny wyznaczony przez przewodniczącego sądu dyscyplinarnego.

Z uwagi na fakt, że w czasie, kiedy są wprowadzane zmiany, toczą się jakieś postępowania dyscyplinarne, ustawodawca zapisał w nowelizacji, że postępowania rozpoczęte przed jej wejściem w życie będą prowadzone według starych zasad.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W każdym demokratycznym kraju prawo powinno być transparentne, przejrzyste powinny być także procedury. Niewątpliwie stosowaniu tej zasady służy omawiana teraz nowelizacja, do której poparcia zachęcam Wysoką Izbę. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Ryszarda Knosali
w dyskusji nad punktem jedenastym porządku obrad

Przedłożony dziś pod obrady Wysokiej Izby projekt ustawy nowelizującej kodeks spółek handlowych utrzymany jest w duchu znoszenia barier administracyjnych i prawnych, jakie mogą napotkać przedsiębiorcy w czasie prowadzenia działalności. W tym konkretnym przypadku projektodawca odniósł się do potrzeby uproszczenia i przyspieszenia procedury rejestracji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Najistotniejszym elementem projektowanych zmian jest wprowadzenie możliwości utworzenia spółki w oparciu o wzorzec umowy spółki. Będzie to alternatywny sposób zawiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Rozwiązanie to pozwoli znacznie przyspieszyć proces tworzenia tego rodzaju podmiotów, przez co praktycznie ograniczona zostanie potrzeba posługiwania się przejściową formą spółki, czyli "w organizacji". Wspomniany wzorzec umowy spółki określi minister sprawiedliwości w rozporządzeniu wykonawczym podjętym w oparciu o delegację ustawową wynikającą z art. 157¹ §4 projektu ustawy. Wykorzystanie zdefiniowanego w przepisach prawa wzorca umowy wyeliminuje potrzebę przeprowadzenia przez notariusza oceny legalności postanowień zawieranej umowy. Na uwagę zasługuje również to, że warunkiem skutecznego zawarcia umowy spółki w uproszczonym trybie będzie opatrzenie tej umowy podpisem elektronicznym, co wynika z art. 157¹ §2 nowelizacji. Tryb elektroniczny, zgodnie z dodanymi w art. 167 §4 postanowieniami, wymagany będzie nadto podczas przekazywania dokumentów niezbędnych do zgłoszenia takiej spółki do sądu rejestrowego.

Rejestracja spółki w oparciu o zestandaryzowane procedury wiąże się jednak z pewnymi ograniczeniami. Przede wszystkim wspólnicy, którzy zdecydują się na wykorzystanie wzorca umowy, będą dysponowali bardzo ograniczonymi możliwościami modyfikowania zawartych tam postanowień. Ponadto przy tworzeniu spółki w opisanym trybie pokrycie kapitału zakładowego możliwe będzie jedynie poprzez wniesienie wkładów pieniężnych. Ograniczenia te nie powinny jednak stanowić istotnych utrudnień dla wspólników. Z przepisów noweli wynika bowiem, że umowa spółki zawarta w uproszczonym trybie już po zarejestrowaniu spółki może być zmieniona. Ewentualne późniejsze zmiany standardowej umowy spółki wymagać będą oczywiście udziału notariusza. Możliwość wniesienia aportu do przedmiotowej spółki będzie zaś dopuszczona na gruncie znowelizowanego art. 158 jako podwyższenie kapitału zakładowego dokonane po wpisie spółki do rejestru.

Warto dodać, że przyjęcie opisanych przepisów wiąże się z potrzebą wprowadzenia odpowiednich zmian dostosowawczych w kodeksie postępowania cywilnego, w ustawie o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz w ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Jak wynika z danych statystycznych, najpopularniejszą formą prawną spółki w Polsce jest właśnie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Liczba spółek tego typu aż czterokrotnie przewyższa liczbę wszystkich pozostałych spółek. Doświadczenia innych państw pokazują, że zdecydowana większość spółek, nawet 70%, może być utworzona na podstawie umowy o zestandaryzowanej treści. Dlatego też należy oczekiwać, że przedstawione przez projektodawcę rozwiązania spotkają się z dużym zainteresowaniem szerokiej grupy przedsiębiorców oraz że będą miały wymierny wpływ na poprawę warunków prowadzenia działalności gospodarczej w naszym kraju. Dziękuję.

Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem dwunastym porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Zmiany w kodeksie postępowania cywilnego są konieczne z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 20 października 2009 r. stwierdzający niezgodność z konstytucją art. 479²² k.p.c.

Według Trybunału Konstytucyjnego dwuletni termin na wznowienie postępowania na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, o którym mowa w tym artykule, wyłącza możliwość wznowienia, również gdy podstawa wznowienia konkretnego postępowania zmaterializowała się dopiero po jego upływie. Trybunał uznał, że jest to rozwiązanie krzywdzące dla strony, ponieważ może ona zostać pozbawiona możliwości dochodzenia swych praw z przyczyn od siebie niezależnych, zwłaszcza ze względu na czas trwania postępowania przed Trybunałem. Ażeby przeciwdziałać temu stanowi rzeczy, ustawodawca zaproponował pięcioletni termin na wznowienie postępowania.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, zmiany, o których w tej chwili dyskutujemy, są konieczne i klarowne. Dlatego uważam, że powinniśmy je przyjąć bez poprawek. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senator Alicji Zając
w dyskusji nad punktem dwunastym porządku obrad

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam przyjemność przedstawić stanowisko w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.

Zmiana ta wynikła z konieczności dostosowania prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 2009 r. - sygnatura akt SK 6/09. Trybunał uznał, że przepis art. 479²² k.p.c. jest niezgodny z Konstytucją RP, ponieważ uniemożliwia wznowienie postępowania po upływie dwóch lat od uprawomocnienia się wyroku, także w sytuacjach, gdy podstawa do wznowienia zmaterializowała się po upływie tego dwuletniego terminu, to znaczy po wydaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który daje podstawę do wznowienia sprawy w trybie zwykłym procedury cywilnej.

W dotychczasowej praktyce wyglądało to tak, że strona miała ograniczoną możliwość działania, ponieważ po wydaniu orzeczenia i po upływie dwóch lat od jego uprawomocnienia się strona nie miała możliwości żądać wznowienia postępowania ani na podstawie art. 479²² k.p.c., bo upłynął dwuletni termin, ani na podstawie art. 401 k.p.c. w sytuacji uzyskania korzystnego dla siebie wyroku sądu konstytucyjnego. Spowodowane to było przyczynami niezależnymi od strony, gdyż na długość trwania sprawy w Trybunale Konstytucyjnym nie miała ona wpływu. Z reguły postępowania takie trwały nawet dwa lata, a więc wypowiedź Trybunału częstokroć miała miejsce dopiero po przeszło dwóch latach od uprawomocnienia się orzeczenia. Taka sytuacja powodowała, że strona nie miała możliwości działania, ponieważ ograniczał ją termin w art. 479²² k.p.c., który w praktyce wykluczał też prawo przyznane w art. 401 k.p.c. Bez wątpienia zarówno konstytucyjne prawo do sądu, jak i zasada równości stron postępowania, były tutaj w znacznym stopniu ograniczone i dlatego zmiana brzmienia tego przepisu jest niezbędna.

Zauważyć należy, że zmianę w tym przedmiocie zaproponował Senat RP. Polega ona na dopisaniu do dotychczasowego art. 479²² k.p.c. zdania drugiego, pozwalającego na wznowienie postępowania po upływie pięciu lat od uprawomocnienia się wyroku, jeżeli podstawą wznowienia jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego. Taki zapis umożliwi rzeczywiste wznowienie postępowania, tak że nie będzie to, jak dotychczas, przyznanie prawa, które w praktyce było niewykonalne nie na skutek winy strony, ale wskutek obiektywnych czynników.

Mając to wszystko na uwadze, uważam przyjęcie tej zmiany w ustawie za w pełni uzasadnione.

Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem trzynastym porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Konwencja dotycząca budowy i funkcjonowania Ośrodka Badań Antyprotonami i Jonami w Europie jest umową międzynarodową, na której zawarcie, zgodnie z trybem konstytucyjnym, musi wyrazić zgodę Wysoki Senat. Umowa ta powołuje do życia jednostkę, która będzie zajmowała się prowadzeniem badań dotyczących poznania struktury materii. Powstanie tej jednostki rekomendowało Europejskie Forum Strategii do spraw Infrastruktury Badawczej, które doradza Komisji Europejskiej.

Zgodnie z zamierzeniami ośrodek zostanie zlokalizowany w Darmstadt w Niemczech, a koszt jego budowy wyniesie przeszło 1 miliard euro, zaś dziesięcioletnia perspektywa jego funkcjonowanie ma według szacunków kosztować 1 miliard 350 milionów euro. Obciążenia Polski w tej inwestycji to 23,74 miliona euro. Formalnym inwestorem w przedsięwzięciu będzie spółka Ośrodek Badań Antyprotonami i Jonami w Europie, której kapitał zakładowy wyniesie 25 000 euro, z czego udział Polski to 500 euro. Finansowanie naszych zadań wynikających z konwencji odbędzie się ze środków budżetowych będących w dyspozycji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Konwencja z Wiesbaden ma charakter otwarty. Za zgodą jej stron mogą doń przystępować także inne państwa. Konwencja została zawarta do 31 grudnia 2025 r., potem będzie przedłużana na kolejne dziesięcioletnie okresy. Każda ze stron konwencji będzie mogła od niej odstąpić, zachowując trzyletni okres wypowiedzenia ze skutkiem na 31 grudnia 2025 r. lub na koniec każdego kolejnego okresu dziesięcioletniego.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nikogo nie trzeba przekonywać co do potrzeby rozwoju nauki i asygnowania potrzebnych na nią środków, dlatego myślę, że sprawa przyjęcia omawianej tu ustawy będzie dla nas jedynie formalnością. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Tadeusza Gruszki
w dyskusji nad punktem czternastym porządku obrad

Wczoraj Senat w punkcie pierwszym miał rozpatrzyć ustawę o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji, która w postaci, jaką uchwalił Sejm, miała w sposób zdecydowany niejako nałożyć kaganiec na internet. Burza, jaka wywiązała się wokół tej ustawy spowodowała, że premier Tusk zobowiązał do jej weryfikacji. Dlatego jej omawianie przełożono na dzisiaj. Dzięki temu ci, którzy podsunęli parlamentowi swoistego bubla prawnego, zyskali dodatkowy dzień na jej "wyczyszczenie". O ostatecznym obrazie nowelizacji ustawy zadecyduje nasze głosowanie nad przedłożonymi poprawkami.

Należy jednak wspomnieć o tym, co wzbudziło wątpliwości odnośnie przedłożenia sejmowego. Nowelizacja ustawy miała implementować prawo unijne, ale jak się okazało - wprowadza dużo dalej idące zmiany. Nakłada ona kontrolę państwową na strony z filmami w internecie, nakłada obowiązek rejestracji, a tym samym pozwala Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji odmówić rejestracji strony oraz nakładać na strony internetowe drakońskie kary. Projekt w nieuczciwy sposób próbuje zrównać przepisy dotyczące internetu z bardzo restrykcyjnymi przepisami nałożonymi na telewizję w Polsce. Są to daleko bardziej restrykcyjne przepisy, aniżeli obowiązujące w innych demokratycznych krajach. Po ich wprowadzeniu polskie firmy będą grały w nierównej grze z firmami z reszty Europy i świata. Ustawa ta zdaniem wielu uznawana jest za zagrożenie wolności słowa i demokracji. Uważam, że nowe prawo bez poprawek senackich zagrozi konkurencyjności polskich firm i utrudni młodym ludziom tworzenie innowacyjnych projektów.

Obawiam się zapisu mówiącego o tym, że KRRiT będzie mogła odmówić umieszczenia filmu czy innego materiału, jeżeli uzna, że dostarczane usługi medialne są zagrożeniem dla bezpieczeństwa, porządku czy zdrowia publicznego. Wprowadzenie tak szerokiej definicji umożliwi podejmowanie arbitralnych decyzji, czyli nieograniczoną cenzurę, w tym cenzurę polityczną, gdyż mimo głośnych zapowiedzi PO o odpolitycznieniu KRRiT jest ona ciałem nadal wybitnie politycznym, wybieranym przez polityków. Trudno nie mieć obaw, że w myśl przedłożenia rządowego KRRiT otrzymałaby narzędzie służące temu, aby stać się naczelnym cenzorem portali udostępniających materiały filmowe.

Przemówienie senator Alicji Zając
w dyskusji nad punktem siedemnastym porządku obrad

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam przyjemność przedstawić stanowisko w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks Pracy.

Powyższa zmiana wynikła z konieczności dostosowania prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lipca 2010 r., sygnatura akt P 4/10. Trybunał uznał, że przepis art. 50 §5 kodeksu pracy jest niezgodny z konstytucją RP.

Stosownie do ogólnej reguły zawartej w art. 50 §5 kodeksu pracy pracownikowi w sytuacjach wadliwie rozwiązanych umów terminowych lub umów na okres próbny przysługuje wyłącznie prawo do odszkodowania. Art. 50 §5 k.p jest odstępstwem od tej zasady. Przyznaje bowiem kobietom w ciąży zatrudnionym na czas określony i na czas wykonania określonej pracy lub w czasie urlopu macierzyńskiego prawo do innych roszczeń. Jeśli kobieta decyduje się wystąpić z powództwem, wówczas ma wybór między roszczeniami: może żądać uznania bezskuteczności wypowiedzenia, przywrócenia do pracy bądź odszkodowania. Analogiczna ochrona w zakresie wyboru roszczenia przysługuje również pracownikowi ojcu dziecka, który korzysta z urlopu macierzyńskiego. Chodzi o art. 57 §2 k.p. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy, DzU nr 154, pozycja 1805.

Powyższy artykuł został zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny w zakresie, w jakim przepis ten pomija prawo pracownika znajdującego się pod ochroną przewidzianą w art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 8 ustawy z dnia 31 maja 1991 r. o związkach zawodowych - DzU z 2001 r. nr 79, pozycja 854 z późniejszymi zmianami - do żądania przywrócenia do pracy w razie wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony z naruszeniem przepisów o tej ochronie.

Uzasadniając orzeczenie, Trybunał podkreślił, że wolność zrzeszania się i tworzenia związków zawodowych jest konstytucyjnie zagwarantowanym prawem wszystkich obywateli. Ponadto gwarancje wolności związkowych zawarte są w prawie międzynarodowym, chodzi o ratyfikowane przez Polskę konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy, oraz w przepisach prawa krajowego - chodzi o przywołaną wyżej ustawa z dnia 31 maja 1991 r. o związkach zawodowych.

Kwestie ochrony stosunku pracy szczegółowo normuje art. 32 ustawy o związkach zawodowych, który tworzy szczególną ochronę trwałości stosunku pracy działaczy związkowych bez względu na podstawę jego nawiązania - czy jest to umowa o pracę, powołanie, wybór, mianowanie, spółdzielcza umowa o pracę - czas, na jaki umowa ta została zawarta, czyli czy jest to umowa terminowa czy bezterminowa, jak również wymiar czasu pracy - cały etat, część etatu.

Obecnie, w świetle obowiązującego art. 50 §5 k.p. różnicowane są prawa osób zatrudnionych na umowę o pracę na czas określony w razie wypowiedzenia umowy z naruszeniem art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 8 ustawy z dnia 31 maja 1991 r. o związkach zawodowych, ponieważ osobom tym służy tylko roszczenie o odszkodowanie. Zwolnienie działacza związkowego bez umożliwienia mu skorzystania również z innych roszczeń oznacza, że może on być również pozbawiony prawa do rzeczywistego prowadzenia działalności związkowej w miejscu pracy. A zatem jest to także ograniczenie osoby w przyznanych jej konstytucyjnie prawach. Ponadto taka sytuacja może osłabić związek pozbawiając go lidera bądź jednego z członków.

Dlatego też zdaniem Trybunału pominięcie w treści zakwestionowanego przepisu możliwości ubiegania się o przywrócenie do pracy przez pracowników objętych szczególną ochroną zgodnie z postanowieniami ustawy o związkach zawodowych ma charakter nieuzasadnionej ingerencji w wolność zrzeszania się. Ponadto Trybunał uznał, że przepis ten narusza również konstytucyjną zasadę sprawiedliwości społecznej, tworząc zróżnicowaną sytuację tych osób. Zdaniem Trybunału "zawieranie umów na czas określony, zwłaszcza w wypadku umów długoterminowych, winno stwarzać działaczom związkowym gwarancje trwałości zatrudnienia. Dopuszczalność wypowiadania tych umów znajduje co prawda uzasadnienie, ale wypowiedzenie takiej umowy z naruszeniem przepisów o szczególnej ochronie działaczy związkowych powinno skutkować możliwością skorzystania z takich samych uprawnień, niezależnie od tego, czy podstawą nawiązania stosunku pracy była umowa na czas nieokreślony czy na czas określony".

Mając na uwadze wytyczne Trybunału, wprowadzono nowe brzmienie art. 50 §5 k.p. i przyznano prawo do wystąpienia z roszczeniami alternatywnymi - oprócz podmiotom wymienionym w tym artykule -  pracownikowi w okresie korzystania z ochrony stosunku pracy na podstawie przepisów ustawy o związkach zawodowych.

Po takich zmianach podmiotami uprawnionymi w drodze wyjątku pozostaną nadal pracownica w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego i pracownik ojciec wychowujący dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego. Podmioty te charakteryzują się szczególnym statusem rodzinnym, co znajduje też odzwierciedlenie w konstytucyjnej gwarancji dotyczącej ochrony rodziny - art. 18 konstytucji. Nową grupą pracowników mającą prawo do ochrony trwałości zatrudnienia będą działacze związkowi zatrudnieni na czas określony czy na czas wykonania określonej pracy. Przyznanie tego prawa znajduje uzasadnienie w konstytucyjnej zasadzie dotyczącej wolności zrzeszania się - art. 12 i 59 konstytucji.

Mając na uwadze konieczność wykonania obowiązku w zakresie dostosowania prawa do wytycznych Trybunału Konstytucyjnego, wprowadzenie zmiany w art. 50 §5 k.p. w zakresie roszczeń alternatywnych dla pracowników podlegających ochronie na mocy art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 8 ustawy z dnia 31 maja 1991 r. o związkach zawodowych jest w pełni uzasadnione.

 

---