Diariusz Senatu nr 72
16-31 marca 2011 r.

16-17 marca 2011 r. odbyło się 72. posiedzenie Senatu.

W wyniku głosowań Izba wprowadziła 9 poprawek do tej nowelizacji. Senatorowie zdecydowali m.in., że obniżoną stawką podatku od towarów i usług zostaną objęte wyroby ciastkarskie, których data minimalnej trwałości nie przekracza 45 dni, a 5-procentowa stawka podatku będzie stosowana do owsa. Senat doprecyzował także przepisy dotyczące stawki zerowej od usług świadczonych na obszarze portów morskich, a także sposobu ustalania listy przewoźników lotniczych wykonujących głównie usługi w transporcie międzynarodowym. Przewidziano też, że niektóre zwolnienia w zakresie opieki medycznej, socjalnej i usług edukacyjnych mają zastosowanie wyłącznie do usług podmiotów świadczących usługi podstawowe.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 85. posiedzeniu, 25 lutego 2011 r., na podstawie projektów rządowego i komisyjnego, dostosowuje prawo do nowych przepisów prawa celnego, modyfikuje regulacje utrudniające przedsiębiorcom prowadzenie działalności. W projekcie zaproponowano m.in.: nowe zasady rozliczania podatku w obrocie surowcami wtórnymi i złomem oraz prawami do emisji gazów cieplarnianych, co służyć ma zwalczaniu nadużyć finansowych; nowe procedury przejścia przez rolnika rozliczającego podatek ryczałtowo na rozliczanie go według zasad ogólnych. W ustawie na nowo uregulowano sprawę badania kas rejestrujących. W wyniku tych zmian obowiązek sprawdzania, czy spełniają one swoje funkcje, nałożono na prezesa Głównego Urzędu Miar (dotychczas należało to do ministra finansów). Nowelizacja wykonuje także wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE, orzekający o niezgodności z prawem Unii Europejskiej stosowania przez Polskę obniżonej stawki podatku VAT (7%) na odzież, dodatki odzieżowe dla niemowląt i buciki dziecięce, i zwiększenie jej do 23%. Komisja Budżetu i Finansów Publicznych zgłosiła wniosek o przyjęcie nowelizacji z 5 poprawkami. W trakcie debaty propozycje zmian złożyli także senatorowie: Przemysław Błaszczyk, Jerzy Chróścikowski, Wiesław Dobkowski, Kazimierz Kleina, Henryk Woźniak i Krzysztof Zaremba.

Nowelizacja z senackimi poprawkami wróci teraz do Sejmu.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 85. posiedzeniu, 25 lutego 2011 r., na podstawie projektu rządowego, zawiera zmiany w przepisach 93 ustaw, dotyczących przede wszystkim praw i obowiązków przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Nowe rozwiązania mają na celu likwidację utrudnień i stymulację rozwoju gospodarczego. W wyniku ich wprowadzenia powinny nastąpić m.in.: ograniczenie biurokracji, zmniejszenie kosztów działalności, redukcja liczby zezwoleń, rejestrów działalności regulowanej, licencji, ograniczenie sprawozdawczości, wprowadzenie instytucji oświadczenia zamiast obowiązku przedkładania zaświadczeń, zwiększenie liczby możliwości przekształcania form prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustawa m.in. zmienia na korzystniejsze warunki ubiegania się o różnego rodzaju zezwolenia i licencje; likwiduje niektóre wymogi uzyskiwania odpowiednich zezwoleń na prowadzenie działalność, redukuje rejestry działalności regulowanej, ogranicza obowiązek przedkładania odpisów dokumentów na rzecz oświadczeń, wprowadza możliwość podawania we wnioskach wyłącznie numerów tych dokumentów. Ułatwia zakładanie przedsiębiorstw, przekształcania działalności gospodarczej w spółkę czy spółdzielni w spółkę (dotyczy to tylko spółdzielni pracy przekształcanej w spółkę). Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowały wprowadzenie do ustawy 49 poprawek, a mniejszość komisji - 2 zmian. Wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli również senatorowie: Stanisław Bisztyga, Grzegorz Czelej, Władysław Ortyl, Andrzej Owczarek i Wojciech Skurkiewicz.

Ostatecznie Izba uchwaliła 52 poprawki do ustawy. Wprowadziła m.in. zasadę, że wynagrodzenie biegłego rewidenta za badanie planu przekształcenia spółdzielni określa sąd rejestrowy; ustanowiła dodatkowe gwarancje dostępu spółdzielców do informacji o przekształceniu spółdzielni. Zlikwidowała też obowiązek uwzględniania liczby udziałów przysługujących członkom nieuczestniczącym w przekształcaniu przy określaniu wysokości środków przeznaczonych na wypłaty dla nich.

Senat wprowadził ponadto wymóg posiadania odpowiedniego doświadczenia przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wykonywania planów urządzania lasów. Umożliwił produkcję tablic rejestracyjnych podmiotom zagranicznym. Senatorowie postanowili także, że w dniu wejścia w życie ustawy obowiązywać będą przepisy dotyczące Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Skreślili zmianę uzależniającą wskaźnik aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego od wskaźnika wzrostu cen nieruchomości ogłaszanego w gminie, gdzie zlokalizowana jest nieruchomość. Izba zdecydowała także o konieczności uwzględnienia systemowego określenia odpisu księgi wieczystej, a nie zaświadczenia o księdze. Inna senacka poprawka służyła zapewnieniu prawidłowego przekształcenia formy prowadzenia działalności gospodarczej przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w spółkę. Kolejna ujednoliciła wymagania formalne wniosku o uzyskanie licencji trenera koni, dosiadającego i sędziego wyścigowego.

Ponadto Senat uwzględnił obowiązek przedstawiania na żądanie organu wskazanych w przepisie dokumentów posiadanych przez przedsiębiorcę. Zastąpił oświadczenie o niekaralności, przedkładane w konkursie ofert ogłaszanym przez Krajowy Fundusz Kapitałowy, odpowiednim zaświadczeniem. Senatorowie skreślili też zmiany w ustawie o rolnictwie ekologicznym, przewidujące możliwość określenia przez ministra odstępstw od warunków produkcji ekologicznej. Dużą część senackich poprawek stanowiły zmiany redakcyjne, doprecyzowujące, ujednolicające terminologię.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Ustawa, uchwalona na 85. posiedzeniu Sejmu, 25 lutego 2011 r., z przedłożenia rządu, przewiduje utworzenie centrum - instytucji posiadającej osobowość prawną, której zadaniem byłaby działalność na rzecz pogłębiania wzajemnych stosunków między Polską i Rosją w dziedzinie historii, kultury i dziedzictwa narodowego oraz wspieranie dialogu we współczesnych stosunkach polsko-rosyjskich. Ustawa reguluje w szczególności kwestię zadań, struktury organizacyjnej, finansowania działalności centrum, warunków i trybu udzielania finansowego wsparcia przez centrum, a także nadzoru nad jego działalnością. Pod względem formy organizacyjno-prawnej centrum będzie funkcjonowało jako państwowa osoba prawna, utworzona na podstawie ustawy w celu wykonywania zadań publicznych. Taka forma zapewni możliwość sprawnego funkcjonowania i wykonywania zadań ustawowych, a także pozwoli na szczegółowe uregulowanie zasad gospodarki finansowej. Forma organizacyjno-prawna państwowej osoby prawnej umożliwi także dokładne specyfikowanie i rozliczanie wszystkich kosztów działań prowadzonych przez centrum, co z kolei pozwoli lepiej ocenić efektywność wykorzystywania środków publicznych. Ustawa przewiduje także możliwość prowadzenia działalności gospodarczej przez centrum na określonych zasadach.

Zgodnie z ustawą, organy centrum to: dyrektor, międzynarodowa rada i rada. Przepisy określają wymagania, jakie powinien spełniać kandydat na stanowisko dyrektora centrum, sposób jego powoływania, w tym zasady przeprowadzenia konkursu, przesłanki odwołania, a także zadania i obowiązki. W ustawie uregulowano ponadto skład i zasady wyłaniania członków międzynarodowej rady centrum i rady centrum, zadania i tryb ich realizacji. Wskazane podmioty będą miały status organów o charakterze opiniodawczo-doradczym, wspierających dyrektora centrum w jego działaniu. Instytucja o takich kompetencjach jak centrum powstałaby także po stronie rosyjskiej.

Komisja Kultury i Środków Przekazu wniosła o przyjęcie ustawy z 2 poprawkami, Komisja Spraw Zagranicznych zaś zaproponowała 5 zmian. Podczas dyskusji propozycje poprawek złożyli też senatorowie Piotr Ł.J. Andrzejewski i Wojciech Skurkiewicz.

Izba ostatecznie uchwaliła 6 poprawek do ustawy, w większości o charakterze redakcyjnym i porządkującym. Ponadto senatorowie wprowadzili m.in. uprawnienie dla przeprowadzających kontrolę pracowników centrum do formułowania wniosków i zaleceń pokontrolnych, a także obowiązek składania przez kandydata na dyrektora centrum oświadczenia lustracyjnego.

Senackie poprawki rozpatrzą teraz posłowie.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 85. posiedzeniu, 25 lutego 2011 r., na podstawie projektu rządu, określa zasady i warunki wprowadzania do obrotu wyrobów z metali szlachetnych i obrotu nimi w Polsce, zasady i tryb przeprowadzania badań i oznaczenia wyrobów z metali szlachetnych i wyrobów zawierających metale szlachetne, obowiązujące próby dla metali szlachetnych. Określa próg dotyczący cechowania stopów. W wypadku srebra chodzi o produkty o wadze większej niż 5 g, w wypadku innych metali szlachetnych - o wadze większej niż 1 g. Wprowadzono również zmianę polegającą na tym, że próg masy podlegającej ocechowaniu w wyrobach zawierających metale szlachetne i nieszlachetne odnosi się tylko do masy metalu szlachetnego, a nie do masy całego wyrobu.

Wprowadzane do obrotu nowo wytworzone na terytorium RP wyroby z metali szlachetnych i niepodlegające cechowaniu wyroby wyprodukowane poza granicami będą oznaczone znakami imiennymi. Wpisu do ich rejestru dokonywałby, w drodze decyzji administracyjnej, prowadzący go dyrektor właściwego okręgowego urzędu probierczego. Ustawa wprowadza ponadto możliwość tworzenia przez prezesa Głównego Urzędu Miar, w drodze decyzji administracyjnej, punktów probierczych u przedsiębiorców wprowadzających wyroby z metali szlachetnych na rynek. W ustawie określono również zasady i tryb tworzenia tych punktów, kwestie szczegółowe zaś znajdą się w rozporządzeniu ministra gospodarki. Stworzono także możliwość realizowania zadań administracji probierczej na zasadzie partnerstwa publiczno-prywatnego. W ramach uprawnień nadzorczych organy administracji zyskają prawo do wydawania decyzji administracyjnych o wycofaniu wyrobu z metali szlachetnych z obrotu, postanowień o zabezpieczeniu wyrobów lub innych dowodów naruszenia przepisów ustawy; dokonywania oględzin wyrobów, badania dokumentów i nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.

Ustawa przewiduje także zmiany w administracji. Dotychczas funkcjonował system trójszczeblowy: prezes Głównego Urzędu Miar, dyrektorzy okręgowych urzędów probierczych i naczelnicy obwodowych urzędów probierczych. Administracja zostanie ograniczona poprzez zniesienie naczelników obwodowych urzędów probierczych i likwidację podległych im urzędów. Pracownicy tych urzędów na mocy prawa staną się pracownikami urzędów okręgowych.

Zgodnie z założeniami projektodawców, regulacja ma przede wszystkim zmniejszyć obciążenia administracyjne przedsiębiorców działających w branży złotniczo-jubilerskiej, uprościć strukturę administracji probierczej i zwiększyć ochronę konsumentów w zakresie obrotu wyrobami.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o wprowadzenie 8 zmian do tej ustawy. Senat poparł je w wyniku głosowań. Większość poprawek miała charakter doprecyzowujący, redakcyjny, likwidujący niejasności interpretacyjne. Ponadto senatorowie zmienili treść zawartego w ustawie przepisu karnego w ten sposób, aby wykroczeniem było uniemożliwienie lub utrudnianie organom administracji probierczej wykonywania zadań przez odmowę udostępniania nie tylko dokumentów, o których mowa w przepisie, ale także innych dowodów w nim wymienionych.

Ustawę - Prawo probiercze ponownie rozpatrzy teraz Sejm.

Celem nowelizacji - uchwalonej przez Sejm na 85. posiedzeniu, 25 lutego 2011 r., na podstawie projektu poselskiego - jest dodanie podstawy wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w związku z  niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez niego zamówienia. Dzięki dodanemu przepisowi zamawiający będzie mógł wykluczyć z postępowania o udzielenie zamówienia wykonawców, z którymi rozwiązał umowę w sprawie zamówienia publicznego albo którym wypowiedział taką umowę, albo od umowy z którymi odstąpił z powodu okoliczności, za jakie ci wykonawcy ponoszą odpowiedzialność. Wykluczenie na tej podstawie będzie mogło nastąpić, jeżeli rozwiązanie umowy albo jej wypowiedzenie, albo odstąpienie od niej nastąpi w ciągu 3 lat przed wszczęciem postępowania, a wartość niezrealizowanego zamówienia wyniesie co najmniej 5% wartości umowy. Wykluczenie na podstawie tej przesłanki nie będzie wymagało wykazania szkody wyrządzonej zamawiającemu przez wykonawcę.

W myśl uzasadnienia projektu, dodanie przesłanki wykluczenia wykonawcy jest uzasadnione faktem, iż niewykonanie zamówienia publicznego przez wykonawcę albo nienależyte jego wykonanie, prowadzące do rozwiązania umowy bez uzyskania przez zamawiającego zakładanego świadczenia, to jest realizacji zamówienia publicznego zgodnie z umową zawartą po przeprowadzeniu postępowania w sprawie jego udzielenia, stanowi poważne naruszenie obowiązków wykonawcy wobec zamawiającego. Konsekwencje to niezrealizowanie zadania publicznego w terminie, niebezpieczeństwo utraty środków finansowych, potrzeba zabezpieczenia inwestycji w okresie do wyboru kolejnego wykonawcy, czy też konieczność ponownego przeprowadzenia postępowania w sprawie zamówienia publicznego.

Dzięki dodatkowej podstawie wykluczenie wykonawcy będzie stosowane zarówno w postępowaniu o udzieleniu całości lub części zamówienia, będącego przedmiotem umowy, od której zamawiający odstąpił, jak i we wszystkich innych prowadzonych przez niego postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o wprowadzenie 1 poprawki do tej nowelizacji. Senatorowie Tadeusz Gruszka i Jan Dobrzyński w trakcie debaty złożyli wniosek o jej odrzucenie, niepoparty jednak przez Izbę (32 senatorów za, 60 - przeciw). Jej akceptacji nie uzyskała również proponowana zmiana, 36 senatorów głosowało za jej przyjęciem, a 56 - przeciw. Głosami 60 senatorów, przy 32 - przeciw, Senat zdecydował o przyjęciu nowelizacji prawa zamówień publicznych bez poprawek.

Teraz musi ją jeszcze podpisać prezydent.

Nowelizacja, uchwalona z przedłożenia poselskiego na 85. posiedzeniu Sejmu, 25 lutego 2011 r., ma umożliwić lepszą organizację ruchu, służącą promocji ruchu rowerowego, i poprawę bezpieczeństwa rowerzystów. Ustawa wprowadza nowe definicje pojęć: "droga dla rowerów", "pas ruchu dla rowerów", "śluza dla rowerów" i "rower", a także nowelizuje zasady poruszania się rowerzystów po drogach. Wśród przepisów wpływających na organizację ruchu drogowego znalazły się te jednoznacznie określające pierwszeństwo rowerów jadących drogą rowerową wzdłuż drogi głównej przed samochodami skręcającymi w drogi podporządkowane i z nich wyjeżdżające. Usunięto zakaz przewożenia dzieci w przyczepach rowerowych i dopuszczono poruszanie się rowerem środkiem pasa ruchu na skrzyżowaniu i bezpośrednio przed nim, a także wyprzedzanie rowerem innych pojazdów z prawej strony, oczywiście na warunkach określonych ustawą. Umożliwiono też jazdę rowerem obok innego roweru, co dotychczas nie było usankcjonowane prawnie, a miało miejsce na przykład w trakcie treningów kolarskich.

Nowe przepisy umożliwiają jazdę po chodniku, zgodnie z odpowiednimi przepisami i warunkami zawartymi w ustawie: "Korzystanie z chodnika lub drogi dla pieszych przez kierującego rowerem jest to dozwolone wyjątkowo, gdy: 1) opiekuje się on osobą w wieku do lat 10 kierującą rowerem; 2) szerokość chodnika wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów jest dozwolony z prędkością większą niż 50 km/h, wynosi co najmniej 2 m i brakuje wydzielonej drogi dla rowerów oraz pasa ruchu dla rowerów; 3) warunki pogodowe zagrażają bezpieczeństwu rowerzysty na jezdni (śnieg, silny wiatr, ulewa, gołoledź, gęsta mgła), z zastrzeżeniem ust. 6.".

Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o wprowadzenie 2 poprawek do ustawy. W trakcie dyskusji zmiany do noweli zaproponowali też senatorowie Tadeusz Gruszka i Piotr Kaleta.

Ostatecznie Izba poparła 4 poprawki. Skreśliła z definicji wózka rowerowego określenia niemające istotnego znaczenia dla definiowanego przedmiotu, nakazała utrzymanie co najmniej jednometrowego odstępu przy wyprzedzaniu wózka inwalidzkiego, dodała też upoważnienia do wydania rozporządzenia, w którym zostaną określone warunki techniczne przyczepy rowerowej.

Nowelizacja wróci teraz do Sejmu.

Nowelizacja, uchwalona podczas 85. posiedzenia Sejmu, 25 lutego 2011 r., z przedłożenia rządu, przewiduje zniesienie opłat za wydawanie cudzoziemcom dokumentów rejestracyjnych i pobytowych. Ustawa wdraża do polskiego prawa postanowienia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Na mocy dyrektywy z 29 kwietnia 2004 r. państwa członkowskie zostały zobligowane do tego, aby za wydawane cudzoziemcom zaświadczenia o rejestracji, dokumenty poświadczające stały pobyt, zaświadczenia poświadczające złożenie wniosku o kartę pobytową dla członka rodziny, karty pobytowe lub stałe karty pobytowe nie były pobierane opłaty wyższe niż za podobne dokumenty wydawane obywatelom państwa goszczącego. Zniesiono zatem opłaty za wydawanie cudzoziemcom dokumentów rejestracyjnych i pobytowych. Nowelizacja wprowadziła też odrębny przepis, regulujący prawo pobytu uczącego się dziecka obywatela UE. Określa on status tego dziecka, gwarantuje mu dostęp do powszechnego systemu kształcenia na takich samych warunkach jak obywatelom polskim. Wyjazd obywatela Unii z przyjmującego państwa członkowskiego lub jego śmierć nie prowadzą do utraty prawa pobytu przez jego dzieci lub rodzica, który sprawuje faktyczną opiekę nad dziećmi, bez względu na przynależność państwową, jeżeli dzieci zamieszkują w przyjmującym państwie członkowskich i są zapisane do instytucji edukacyjnej w celu pobierania nauki, do czasu zakończenia nauki.

Doprecyzowano termin opuszczenia przez obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE terytorium RP, gdy zostanie uznany za osobę stanowiącą zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, albo ze względu na ochronę bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowały wprowadzenie 1 poprawki, wskazującej, że w decyzji o wydaleniu, która podlega przymusowemu wykonaniu, można nie określać terminu opuszczenia terytorium RP albo określić termin krótszy niż 31 dni. W wyniku głosowania Senat poparł tę zmianę.

Teraz rozpatrzy ją Sejm.

Sejm uchwalił tę nowelizację na podstawie projektu rządu podczas 85. posiedzenia, 25 lutego 2011 r. Ma ona na celu usprawnienie funkcjonowanie systemu oceny zgodności, dlatego zrezygnowano w niej z konieczności określania wzoru deklaracji zgodności w zakresie obronności i bezpieczeństwa. Umożliwi to m.in. stosowanie systemu oceny zgodności dokumentów NATO spełniających wymagania określone w  ustawie.

Ponadto wprowadzono wiele zmian związanych z rezygnacją z udzielania akredytacji obronności i bezpieczeństwa przez ministra spraw wewnętrznych. Akredytacje będą udzielane wyłącznie przez ministra obrony narodowej. Akredytacje obronności i bezpieczeństwa uzyskane przez jednostki badawcze i certyfikujące na mocy decyzji ministra spraw wewnętrznych zachowują moc do dnia, w którym upływa okres ich ważności. Nadzór nad akredytowanymi jednostkami w okresie ważności tych certyfikatów będzie sprawował minister obrony narodowej. Z uwagi na to, że akredytacje udzielane były przez ministra obrony narodowej i ministra spraw wewnętrznych na podstawie tych samych ustawowo określonych wymogów, wprowadzone zmiany upraszczają i ujednolicają sposób działania akredytacji obronności i bezpieczeństwa.

Wprowadzone zmiany umożliwiają niezwłoczne pozyskanie wyrobów z wyłączeniem konieczności stosowania procesów oceny zgodności w razie pojawienia się nagłej potrzeby użycia sił zbrojnych Polski lub służb podległych ministrowi spraw wewnętrznych. W związku z tym rozszerzono zakres przedmiotowych wyłączeń ustawowych i wprowadzono definicję pilnej potrzeby operacyjnej.

Komisja Obrony Narodowej wniosła o wprowadzenie do niej 2 poprawek, jej mniejszość zaś 2 zmian. Izba poparła 4 poprawki, ujednolicające terminologię i redakcyjne.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 85. posiedzeniu, 25 lutego 2011 r., na podstawie projektu rządowego, wskazuje nowy typ przestępstwa, nieskodyfikowany dotąd w polskim kodeksie karnym, tzw. stalking, czyli uporczywe nękanie osoby lub jej najbliższych. Najczęstsze zachowania w ramach "stalkingu" to uporczywe kontakty osobiste albo za pośrednictwem środków teleinformatycznych lub osób trzecich, przebywanie w pobliżu domu czy miejsca pracy, a także wysyłanie korespondencji w każdej formie (pisemna, elektroniczna), rozsyłanie fałszywych informacji lub plotek, podszywanie się pod inną osobę, które może jej wyrządzić szkody majątkowe lub osobiste, nękanie osób najbliższych, napaści na pokrzywdzonego lub osoby mu bliskie. Uporczywe nękanie, powodujące poczucie zagrożenia osoby nękanej lub istotnie naruszające jej prywatność na podstawie nowelizacji będzie penalizowane do 3 lat pozbawienia wolności. Kara zostanie zaostrzona, gdy takie działania spowodują próby samobójcze osoby nękanej. Ustawa przewiduje, że tego typu przestępstwa kryminalne będą ścigane na wniosek pokrzywdzonego.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza przedstawiły wnioski o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Senatorowie jednomyślnie, 90 głosami, poparli te stanowiska.

Ustawa o zmianie ustawy - Kodeks karny zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Nowelizacja, uchwalona na 85. posiedzeniu Sejmu, 25 lutego 2011 r., na podstawie projektu rządowego, wprowadza zasadę jawności postępowań dyscyplinarnych wobec notariuszy. Przewiduje też wyjątki od tej zasady. Sąd dyscyplinarny będzie miał możliwość wyłączenia jawności postępowania dyscyplinarnego ze względu na konieczność zachowania w tajemnicy okoliczności sprawy, o których notariusz powziął wiadomość ze względu na wykonywane czynności notarialne, lub innej prawnie chronionej tajemnicy, jeżeli ujawnienie tych tajemnic zagrażałoby dobru państwa albo ważnemu interesowi prywatnemu, a także gdy jawność mogłaby obrażać dobre obyczaje.

Orzeczenie wydane w postępowaniu niejawnym ogłaszane będzie publicznie. Funkcja protokolanta w postępowaniu dyscyplinarnym może zostać powierzona notariuszowi lub asesorowi notarialnemu, których wyznaczy przewodniczący sądu dyscyplinarnego. Na podstawie przepisu przejściowego postępowanie dyscyplinarne wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy toczyć się będzie do końca postępowania w danej instancji według przepisów dotychczasowych.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Propozycję zmiany zgłosił natomiast senator Piotr Ł. Andrzejewski. W wyniku głosowania (58 głosów za, 29 - przeciw, 4 wstrzymujące się) Izba poparła jednak wniosek o przyjęcie nowelizacji prawa o notariacie bez poprawek.

Teraz musi ją jeszcze podpisać prezydent.

Celem nowelizacji kodeksu spółek handlowych, uchwalonej przez Sejm na 85. posiedzeniu, 25 lutego 2011 r., z przedłożenia rządu, jest ułatwienie i przyspieszenie zakładania spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. Wprowadzono nowy sposób zawarcia umowy spółki z o. o. - przy wykorzystaniu wzorca umowy spółki, udostępnianego w systemie teleinformatycznym. Taką formę przewidziano dla tych uczestników obrotu prawnego, którym odpowiadać będzie określony przez ministra sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, wzorzec umowy. Ingerencja w jego treść będzie niemożliwa. Umowa musi zostać opatrzona, pod rygorem nieważności, podpisem elektronicznym. Zmiana umowy spółki, zawartej przy wykorzystaniu wzorca umowy, będzie dopuszczalna dopiero po jej zarejestrowaniu. Pozostanie możliwość zawierania umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w dotychczasowy sposób, czyli w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z ustawą, na pokrycie kapitału zakładowego spółki z o.o., której umowa zostanie zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy, będzie można wnosić wyłącznie wkłady pieniężne, podwyższenia kapitału zakładowego zaś, możliwe po wpisie spółki do rejestru, będzie można dokonać również wkładami niepieniężnymi. Pokrycie kapitału zakładowego będzie musiało nastąpić nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wpisu spółki do rejestru. W ustawie określono katalog dokumentów, które trzeba dołączyć do zgłoszenia spółki z o.o., zawiązanej przy wykorzystaniu wzorca umowy, do Krajowego Rejestru Sądowego i katalog dokumentów, jakie zarząd takiej spółki będzie obowiązany załączyć do sądu rejestrowego w ciągu 7 dni od dnia jej wpisu do rejestru.

Ponadto znowelizowano przepisy kodeksu postępowania cywilnego, ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, dostosowując je do zmienionych przepisów kodeksu spółek handlowych. Do kodeksu postępowania cywilnego dodano przepis mówiący, że w odniesieniu do złożonego drogą elektroniczną wniosku o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego spółki z o.o., której umowę zawarto przy wykorzystaniu wzorca umowy, nie obowiązuje zasada, iż wniosek musi być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. W takim wypadku wystarczy podpis elektroniczny. W ustawie o Krajowym Rejestrze Sądowym rozszerzono m.in. elektroniczny katalog dokumentów spółek, wprowadzany przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego, o dokumenty dotyczące zawiązania i zgłoszenia spółki z o.o., której umowę zawarto przy wykorzystaniu wzorca umowy.

Z kolei w ustawie o kosztach sądowych przewidziano możliwość zwolnienia z opłaty sądowej podmiotu, który złożył drogą elektroniczną wniosek o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego spółki z o.o. zawiązanej przy wykorzystaniu wzorca umowy. Zmienione przepisy mają wejść w życie 1 sierpnia 2012 r.

Pracująca nad ustawą Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała do niej 8 poprawek, Komisja Ustawodawcza zaś 9. W wyniku głosowania (88 głosów za, 2 wstrzymujące się) Izba przyjęła nowelę wraz z 9 poprawkami, w większości o charakterze doprecyzowującym. Senatorowie zdecydowali m.in., aby przepisy dotyczące zmiany umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stosowano do umowy spółki zawartej zarówno w tradycyjny sposób, jak i przy wykorzystaniu wzorca umowy.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Senat jednomyślnie, 91 głosami, przyjął bez poprawek ustawę nowelizującą kodeks postępowania cywilnego, której był inicjatorem. Taką rekomendację przedstawiły Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 85. posiedzeniu, 25 lutego 2011 r., dostosowuje przepisy prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 20 października 2009 r. (sygn. akt SK 6/09), w którym uznał art. 479²² k.p.c za niezgodny z konstytucją. Ustawa przedłuża z 2 do 5 lat termin, w którym może dojść do wznowienie postępowania w tzw. sprawach gospodarczych, w wypadku gdy wyrok został wydany na podstawie normy zakwestionowanej później przez Trybunał Konstytucyjny.

Teraz ustawa trafi do podpisu prezydenta.

Ustawa, uchwalona na podstawie pilnego projektu rządowego podczas 86. posiedzenia Sejmu, 4 marca 2011 r., implementuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z 10 marca 2010 r. o audiowizualnych usługach medialnych. Dyrektywa zawiera regulacje dotyczące nie tylko telewizji tradycyjnej, ale także tej, która nadawana jest w Internecie. Ponadto obejmuje usługi audiowizualne na żądanie, czyli treści udostępniane odbiorcy na jego życzenie z katalogu dostawcy. W odniesieniu do obydwu kategorii usług audiowizualnych dyrektywa zawiera postanowienia dotyczące ochrony osób małoletnich i porządku publicznego, promocji twórczości europejskiej, a także ilościowych i jakościowych obowiązków dostawców usług związanych z przekazami handlowymi (reklama telewizyjna, sponsoring, lokowanie produktu).

W ustawie m.in.: rozszerzono zakres regulacji na nielinearne audiowizualne usługi medialne i wszystkie linearne usługi medialne z wyłączeniem programów radiowych rozpowszechnianych wyłącznie w systemach teleinformatycznych; ustanowiono reguły ogólne dla wszystkich objętych regulacją usług medialnych; zliberalizowano zasady umieszczania przekazów handlowych w programach telewizyjnych; ustalono szczegółowe zasady ochrony małoletnich i promowania audycji europejskich w audiowizualnych usługach medialnych na żądanie. Przewidziano także stopniowe zapewnianie dostępności usług medialnych dla osób niepełnosprawnych, a także niezależność i pluralizm organów regulacyjnych oraz gwarancję ich zdolności do współpracy z organami innych państw UE przy stosowaniu dyrektywy.

Ponadto w ustawie zdefiniowano terminy: usługa medialna, dostawca usługi medialnej, audiowizualna usługa medialna na żądanie, przekaz handlowy, lokowanie produktu, audycja dla dzieci, autopromocja i audiodeskrypcja. Rozszerzono też kompetencje Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na wszelkie usługi medialne objęte ustawą i ich dostawców, na zachęcanie dostawców usług medialnych do samoregulacji i współregulacji. Nową, istotną kompetencją Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji będzie upowszechnianie umiejętności świadomego korzystania z mediów (edukacji medialnej) oraz współpraca z innymi organami państwowymi, organizacjami pozarządowymi i innymi instytucjami w tym zakresie.

Nowela reguluje również zagadnienia dotyczące reklamy. Zgodnie z przyjętą jej definicją, to przekaz handlowy, pochodzący od podmiotu publicznego lub prywatnego, w związku z jego działalnością gospodarczą lub zawodową, zmierzający do promocji sprzedaży lub odpłatnego korzystania z towarów lub usług. Reklamą jest także autopromocja. Częściowo zliberalizowano obowiązujące zasady przerywania audycji reklamami. Będzie je można nadawać w czasie trwania audycji dotyczących aktualnych wydarzeń.

Zgodnie z przyjętą w ustawie definicją, lokowaniem produktu jest przekaz handlowy polegający na odpłatnym przedstawieniu lub nawiązywaniu do towaru, usługi lub ich znaku towarowego w taki sposób, że stanowią one element samej audycji, a także w postaci nieodpłatnego udostępnienia towaru lub usługi. Lokowaniem tematu jest przekaz handlowy polegający na odpłatnym nawiązywaniu do towaru, usługi lub ich znaku towarowego w scenariuszu lub na liście dialogowej audycji. Ustawa dopuszcza lokowanie produktu wyłącznie w filmach kinematograficznych, filmach lub serialach wytworzonych na użytek audiowizualnych usług medialnych, a także w audycjach sportowych i audycjach rozrywkowych, lub w postaci nieodpłatnego udostępniania towaru lub usługi do wykorzystania w audycji, w szczególności w charakterze rekwizytu lub nagrody z wyłączeniem audycji dla dzieci.

Nadawcy programów radiowych będą mieli obowiązek przeznaczania co najmniej 33% miesięcznego czasu nadawania w programach utworów słowno-muzycznych wykonywanych w języku polskim (obecnie to 33% kwartalnie), z tego co najmniej 60% w godzinach 5.00-24.00. Czas trwania utworu wykonywanego przez debiutanta ma być liczony podwójnie, co powinno służyć promocji polskiej twórczości. Nadawcy programów telewizyjnych zostali zobowiązani do zapewniania dostępności programów osobom niedowidzącym i niesłyszącym poprzez wprowadzanie odpowiednich udogodnień, tj. audiodeskrypcji, napisów dla niesłyszących i tłumaczeń na język migowy, tak aby co najmniej 10% kwartalnego czasu nadawania programu, z wyłączeniem reklam i telesprzedaży, posiadało takie udogodnienia.

Wprowadzono nowe przepisy dotyczące audiowizualnych usług medialnych na żądanie. Zostały one zdefiniowane jako usługi świadczone w ramach działalności gospodarczej, umożliwiające odbiór audycji w wybranym przez odbiorcę momencie, na jego zamówienie i z wykorzystaniem katalogu ustalonego przez ich dostawcę. Usługi te będą podlegały zgłoszeniu do wykazu prowadzonego przez przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Dostawcy audiowizualnych usług na żądanie w ramach świadczonych przez nich usług zostali obowiązani do promowania audycji europejskich w wybrany przez siebie sposób.

Pracująca nad nowelą Komisja Kultury i Środków Przekazu zaproponowała jej przyjęcie bez poprawek. Przewodniczący Komisji Kultury i Środków Przekazu senator P.Ł.J. Andrzejewski, przedstawiając sprawozdanie, podkreślił, że "wszelkie mity na temat tego, że ta ustawa godzi w wolność przekazu w ramach Internetu, należy obalać". W jego opinii, implementacja budzi wiele uwag i zastrzeżeń, ale "nie może być generalnie traktowana jako, jak to się upowszechnia w opinii publicznej, zamach na wolność w Internecie - jest to pogląd wyolbrzymiony i nieuzasadniony merytorycznie".

W trakcie debaty zgłoszono 33 poprawki. Senator Stanisław Piotrowicz (PiS) złożył wniosek o odrzucenie ustawy z powodu pilnego trybu, w jakim jest rozpatrywana. Biuro legislacyjne również zwracało uwagę, że zgodnie z konstytucją, klauzula pilności nie może mieć zastosowania do ustaw regulujących ustrój i właściwości władz publicznych. Wnioski o charakterze legislacyjnym zgłosili senatorowie: Piotr Ł.J. Andrzejewski, Wojciech Skurkiewicz i Andrzej Szewiński. Senatorowie PO: Barbara Borys-Damięcka, Andrzej Grzyb, Marek Rocki i Janusz Sepioł zaproponowali wykreślenie z ustawy przepisów dotyczących audiowizualnych usług medialnych na żądanie. Przepisy te budziły wątpliwości i obawy internautów oraz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie usług medialnych.

Podczas debaty minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski stwierdził, że intencją rządu nie było wprowadzanie jakichkolwiek ograniczeń, jeżeli chodzi o wszystkich usługodawców, a zwłaszcza osoby prywatne. Poinformował też, że skoro internauci i usługodawcy mają obawy, iż ustawa narusza ich prawa i wolności, rząd zdecydował o dwuetapowej implementacji unijnej dyrektywy, co oznacza, że przepisy dotyczące audiowizualnych usług medialnych na żądanie zostaną wprowadzone później.

W wyniku głosowań Senat odrzucił wniosek o odrzucenie ustawy (30 głosów za, 58 - przeciw) i poparł 23 poprawki. Za przyjęciem ustawy wraz z poprawkami głosowało 84 senatorów, 1 był przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. Senatorowie opowiedzieli się za tym, by nowelizacja nie dotyczyła audiowizualnych usług medialnych na żądanie. Skreślenie w ustawie tych przepisów Senat uzasadnił obawami osób świadczących usługi audiowizualne w Internecie, a także potrzebą przeprowadzenia wnikliwej analizy i debaty nad implementacją unijnej dyrektywy, tak aby wprowadzone rozwiązania nie budziły wątpliwości.

Senatorowie opowiedzieli się także za zniesieniem ograniczenia czasu emisji - do 2 minut w ciągu godziny - tzw. ogłoszeń nadawcy w ramach autopromocji. Zwiastuny będzie jednak można emitować jedynie między audycjami, a nie w ich trakcie (np. tuż po bloku reklamowym), jak ma to miejsce obecnie.

Izba przyjęła także poprawkę, która powoduje, że audycje nie będą mogły propagować działań naruszających godność człowieka. Dotychczas dotyczyło to działań sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym.

Nowela wróci teraz do Sejmu.

Projekt ustawy przygotowała Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Przewidziano w nim zaliczenie do okresów składkowych okresów niewykonywania pracy po 31 grudnia 1956 r. a przed 4 czerwca 1989 r. na skutek stosowania represji politycznych.

W wyniku głosowania Senat jednomyślnie, 91 głosami, podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu oraz upoważnił senatora Jana Rulewskiego do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy nowelizującej ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych poparło 91 senatorów. Senat upoważnił senatora Marka Trzcińskiego do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 26 maja 2010 r. (P 29/08), stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 24 ust. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, przepis ten różnicuje podmioty w zakresie terminu dochodzenia wzajemnych należności (5 lat dla ubezpieczonego i 10 lat dla ZUS). Ponadto ustawa różnicuje samych płatników (ubezpieczonych). Niektórzy z nich mogą nienależnie opłacone składki zaliczyć sobie na poczet przyszłych składek, a niektórym, niemogącym już dochodzić zwrotu nadpłaconych składek, nie wolno jednocześnie zaliczyć ich na poczet przyszłych składek, ponieważ nie podlegają już obowiązkowi opłacania składek.

W projekcie ustawy Senat proponuje wprowadzenie 10-letniego terminu przedawnienia nadpłaconych składek, a także przewiduje zawieszanie biegu terminu przedawnienia roszczeń płatnika (ubezpieczonego) wobec ZUS.

Izba jednomyślnie, 90 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy nowelizującej kodeks pracy. W dalszych pracach nad nim Senat będzie reprezentować senator Grażyna Sztark.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 12 lipca 2010 r. (sygnatura akt P 4/10), stwierdzającego niezgodność z konstytucją przepisu kodeksu pracy regulującego kwestię alternatywnych roszczeń, jakie mogą zgłaszać niektórzy pracownicy zatrudnieni na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy. Trybunał uznał, że pominięcie w treści zakwestionowanego przepisu możliwości ubiegania się o przywrócenie do pracy przez pracowników objętych szczególną ochroną, zgodnie z postanowieniami ustawy o związkach zawodowych, ma charakter nieuzasadnionej ingerencji w wolność zrzeszania się.

Zgodnie z projektem ustawy, jeśli pracownikowi w okresie korzystania z ochrony stosunku pracy na podstawie przepisów ustawy o związkach zawodowych wypowiedziano umowę o pracy zawartą na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, to przysługuje mu odszkodowanie. Taki pracownik może się też ubiegać o przywrócenie do pracy.

Głównymi celami projektu nowelizującego ustawę o repatriacji są rozszerzenie kręgu osób polskiego pochodzenia, które mogą być uznane za repatriantów, poprzez rezygnację z wymogu zamieszkiwania przed wejściem w życie ustawy o repatriacji na terytorium Armenii, Azerbejdżanu, Gruzji, Kazachstanu, Kirgizji, Tadżykistanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej; zachęcenie gmin do zapewniania repatriantom lokali mieszkalnych poprzez zmianę mechanizmu wypłacania z tego tytułu pomocy finansowej z budżetu państwa (dotację celową zastąpiono tzw. opłatą z budżetu państwa). Inicjatorem zmian była grupa senatorów PO.

Zgodnie z projektem, gminie, która uchwałą rady gminy zobowiązała się do zapewnienia lokalu mieszkalnego repatriantowi i członkom jego najbliższej rodziny, oraz zawarła umowę nadającą im tytuł prawny do lokalu mieszkalnego na czas nieokreślony, z budżetu państwa wypłacana byłaby opłata w wysokości po 40 tys. zł na repatrianta i każdego członka jego najbliższej rodziny, z tym że na jedno gospodarstwo domowe nie mniej niż 90 tys. zł. Opłata stanowiłaby dochód gminy, nie wymagałaby szczególnej formy rozliczenia, ale powinna być przeznaczona na dofinansowanie jej zadań własnych.

W projekcie przyjęto też termin 31 grudnia 2012 r. jako ostateczną datę składania wniosków o wydanie wizy w celu repatriacji. Ponadto uporządkowano przepisy dotyczące ewidencji wizowej i doprecyzowano te, które budziły wątpliwości.

W wyniku głosowania projekt ustawy poparło 88 senatorów, 1 był przeciw. Izba upoważniła senatora Andrzeja Persona do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Grupa Wyszehradzka powstała 15 lutego 1991 r. z inicjatywy prezydenta Václava Havla. To wtedy w Wyszehradzie prezydenci Lech Wałęsa i Václav Havel oraz premier József Antall podpisali "Deklarację o współpracy Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej, Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Węgierskiej w dążeniu do integracji europejskiej".

W okolicznościowej uchwale Izba stwierdziła, że po 20 latach od podpisania deklaracji państwom Grupy Wyszehradzkiej udało się osiągnąć zasadnicze, uzgodnione cele. "Państwa Grupy Wyszehradzkiej:

- do 2004 r. wszystkie weszły do struktur euro-atlantyckich, odzyskując w ten sposób odebrane im po drugiej wojnie światowej obywatelstwo Europy,

- zawierając w 1992 r. Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu, stworzyły instrument, który służy dalej reintegracji starego kontynentu, obecnie Bałkanom Zachodnim oraz Republice Mołdowy,

- w 2000 r. powołały do życia jedyną instytucję - Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki, który wspiera integrację wewnętrzną Grupy w obszarach kultury, nauki i oświaty, a także współpracę ze społeczeństwami Ukrainy, Białorusi,

Kaukazu Południowego oraz Bałkanów Zachodnich (program "Visegrad+"),

- w maju 2004 r., niecałe dwa tygodnie po przystąpieniu do Unii Europejskiej, uzgodniły nowe cele, obszary i mechanizmy pogłębionej współpracy.

(...)Państwa Grupy Wyszehradzkiej rozwinęły także współpracę w wymiarze parlamentarnym: w czerwcu 1991 r. w Krakowie odbyło się pierwsze spotkanie wyszehradzkie z udziałem najwyższych przedstawicieli polskiego Senatu oraz parlamentarzystów Czechosłowacji i Węgier; od 1998 r. realizowana jest współpraca na poziomie komisji parlamentarnych, a od 2006 r. regularnie spotykają się przewodniczący parlamentów Grupy, którzy w kwietniu 2007 r. uzgodnili zasady instytucjonalizacji współpracy na poziomie parlamentarnym" - napisano w uchwale.

Senat, doceniając dorobek Grupy Wyszehradzkiej, zwraca uwagę "na nowe perspektywy podejmowania stojących przed Europą Środkową wyzwań, takich jak bezpieczeństwo energetyczne czy też współpraca wojskowa, co wymagać będzie od partnerów Grupy Wyszehradzkiej zarówno wspólnego strategicznego myślenia o przyszłości, jak też systematycznego konsultowania bieżących polityk". Izba zachęca parlamenty, rządy, samorządy terytorialne i organizacje społeczne państw należących do Grupy Wyszehradzkiej "do dalszych zabiegów o utrzymanie jak najlepszych relacji wewnątrz Grupy, szerszego finansowania, rozwijania form i skali współpracy, twórczego współdziałania w otaczającym Grupę środowisku międzynarodowym oraz otwierania swojej aktywności na potrzeby sąsiadów dążących do celów, które kiedyś połączyły nasze narody".

Ponadto Izba przyjęła bez poprawek ustawę o ratyfikacji Konwencji dotyczącej budowy i funkcjonowania Ośrodka Badań Antyprotonami i Jonami w Europie, sporządzonej w Wiesbaden dnia 4 października 2010 r. oraz wybrała senatora Henryka Stokłosę do Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Po wyczerpaniu porządku 72. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Przemysław Błaszczyk, Maciej Grubski, Piotr Gruszczyński, Tadeusz Gruszka, Andrzej Grzyb, Witold Idczak, Stanisław Jurcewicz, Piotr Kaleta, Stanisław Karczewski, Maciej Klima, Paweł Klimowicz, Ryszard Knosala, Marek Konopka, Sławomir Kowalski, Krzysztof Kwiatkowski, Roman Ludwiczuk, Krzysztof Majkowski, Andrzej Misiołek, Antoni Motyczka, Rafał Muchacki, Władysław Ortyl, Andrzej Owczarek, Andrzej Person, Leszek Piechota, Zdzisław Pupa, Tadeusz Skorupa, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz, Henryk Stokłosa, Andrzej Szewiński, Marek Trzciński, Edmund Wittbrodt, Grzegorz Wojciechowski, Henryk Woźniak, Jan Wyrowiński.

* * *

30-31 marca 2011 r. odbyło się 73. posiedzenie Senatu.

Izba jednomyślnie, 80 głosami, podjęła uchwałę ustanawiającą kwiecień miesiącem pamięci o ofiarach niemieckiego, nazistowskiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück (KL Ravensbrück). Przypomniano w niej, że 30 kwietnia 2011 r. przypada kolejna rocznica wyzwolenia przez Armię Czerwoną niemieckiego obozu w Ravensbrück. W czasie II wojny światowej osadzono w nim 132 tys. kobiet i dzieci, z których zginęły prawie 92 tys. Liczbę Polek szacuje się mniej więcej na 40 tys. W latach 1942-1944 w obozie przeprowadzano zbrodnicze doświadczenia medyczne na więźniarkach. Operacjom poddano 86 kobiet, w tym 74 Polki. Większość tych, które przeżyły, została kalekami.

Zdaniem Izby, szczególnie istotne jest "podkreślenie tego, o czym zdaje się zapominać nie tylko polska, ale i międzynarodowa opinia publiczna: w KL Ravensbrück największą grupę etniczną stanowiły Polki i niemal wyłącznie na nich wykonywane były eksperymenty pseudomedyczne". "Niezmierzone cierpienia, jakim poddane było pokolenie Polaków żyjących w czasie II wojny światowej, nie mogą być zapominane. Młode pokolenie coraz mniej wie o tych strasznych czasach. Powinnością naszą jest upamiętnienie ofiar, znanych i nieznanych, i zapewnienie należnego im miejsca w historii, podkreślając ich patriotyzm, bohaterską walkę o zachowanie człowieczeństwa w skrajnie trudnych warunkach" - napisano w uchwale.

Uchwała została podjęta z inicjatywy Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Świadkami podjęcia uchwały przez Senat były byłe więźniarki z Ravensbrück. Tekst uchwały marszałek Senatu uroczyście wręczył Alicji Gawlikowskiej, przewodniczącej Klubu Kobiet Ravensbrück zrzeszającego byłe więźniarki obozu. "W imieniu własnym i wszystkich moich koleżanek pragnę wyrazić wdzięczność za tak wspaniałą uchwałę, ustanawiającą kwiecień miesiącem pamięci o ofiarach obozu KL Ravensbrück" - zwróciła się do senatorów wzruszona A. Gawlikowska. Dodała, że trzeba "szczególnie dbać o to, by pamięć o naszych koleżankach była gorliwie kultywowana i przekazywana następnym pokoleniom".

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 88. posiedzeniu, 25 marca 2011 r., z przedłożenia rządowego, ma na celu zmniejszenie tempa przyrostu państwowego długu publicznego poprzez ograniczenie kosztów reformy emerytalnej. Założono, że uda się to zrealizować dzięki zmniejszeniu części składki emerytalnej, przekazywanej w gotówce do OFE w ramach II filara, z obecnych 7,3% składki do 2,3% w latach 2011-2012, potem będzie stopniowo wzrastać, by w 2017 r. osiągnąć 3,5%. Pozostałe 5% składki ewidencjonowane będzie na specjalnym subkoncie, prowadzonym przez ZUS, i corocznie waloryzowane. Zasady dziedziczenia pieniędzy, które trafią na subkonta w ZUS, pozostaną takie same, jak w OFE. Środki te będą waloryzowane o wskaźnik wzrostu gospodarczego z ostatnich 5 lat i wysokość inflacji. Nowelizacja wprowadza też od 2012 r. 4-procentową ulgę podatkową, liczoną od podstawy opodatkowania, dla osób dodatkowo oszczędzających na emeryturę na tzw. indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego. Zmieni się górny limit udziału akcji w portfelu OFE. Obecny (40% aktywów funduszu limitu inwestycji w akcje spółek giełdowych) ma do 2020 r. osiągnąć 62%, a docelowo 90%. W 2012 r. zacznie obowiązywać zakaz akwizycji na rzecz OFE. System wprowadzony nowelizacją zakłada możliwość przekazywania od 2012 r. 4% podstawy opodatkowania na tzw. trzeci fundusz ubezpieczeń społecznych (III filar). Ta kwota nie będzie opodatkowana podatkiem od dochodów osobistych w chwili przekazywania, ale dopiero przy wypłacie. Ustawa - z pewnymi wyjątkami - wejdzie w życie 1 maja 2011 r.

Sprawozdawca Komisji Budżetu i Finansów Publicznych senator Kazimierz Kleina zaznaczył, że w  2010 r. wysokość refundacji dla funduszu ubezpieczeń składek przekazanych do OFE wyniosła 22 mld 500 mln zł, od początku reformy emerytalnej w 1999 r. do 2010 r. zaś bezpośredni koszt refundacji z budżetu państwa ubytku składki emerytalnej Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskutek jej przekazania do OFE to ponad 160 mld zł.

W trakcie debaty senator Stanisław Karczewski złożył wniosek, poparty przez mniejszość połączonych komisji, o odrzucenie ustawy. "Ustawa łamie zasadę nabytych praw, które są świętą własnością i państwo tę świętą własność odbieracie" - podkreślił senator. Senator Włodzimierz Cimoszewicz zarzucił rządowi złamanie umowy społecznej dotyczącej systemu emerytalnego.

Zarówno Komisja Budżetu i Finansów Publicznych, jak i Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wniosły o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Wniosek ten poparło 55 senatorów, 33 było przeciw, a 1 wstrzymał się od głosu. W wyniku głosowania (33 senatorów za, 54 - przeciw, 2 wstrzymujących się) Izba odrzuciła natomiast wniosek o odrzucenie ustawy. Senator Paweł Klimowicz zaproponował natomiast 2 zmiany, nad którymi jednak nie głosowano z powodu przyjęcia nowelizacji bez poprawek.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r., z przedłożenia poselskiego, dostosowuje przepisy do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej. Zgodnie z nowelizacją, prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej już w decyzji nakładającej na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązki regulacyjne określi metody ustalania opłat, które będzie stosował, gdy zabraknie możliwości przeprowadzenia badań w celu weryfikacji wysokości tzw. uzasadnionych kosztów operatora, kiedy niezależny rewident wyrazi negatywną opinię lub pojawią się różnice pomiędzy wysokością opłat ustalonych przez operatora a wysokością kosztów zweryfikowanych przez prezesa UKE. Podobnie będzie w wypadku decyzji prezesa UKE, nakładającej obowiązek ustalenia opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego na podstawie ponoszonych kosztów. Sposoby weryfikacji i ustalania opłat prezes UKE określi w tej decyzji. Ponadto w nowelizacji wykreślono przepisy umożliwiające regulatorowi samodzielne ustalanie opłat, niezależnie od nałożonego na operatora obowiązku kalkulacji kosztów i pozytywnych wyników kontroli przeprowadzonej przez biegłego rewidenta, a także przepisy, zgodnie z którymi decyzje o ustaleniu wysokości opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego mogły być wydawane w ramach procedury rozstrzygania sporów.

Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała Senatowi wprowadzenie 1 poprawki, mającej na celu odesłanie do decyzji prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, a nie, jak uchwalił Sejm, do nieokreślonych w ustawie metod lub sposobów weryfikacji opłat. Izba przyjęła ją jednomyślnie, 86 głosami.

Nowelizacja prawa telekomunikacyjnego wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o efektywności energetycznej - przyjęta z poprawkami

Celem ustawy, uchwalonej przez Sejm na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r., na podstawie projektu rządu, jest wdrożenie postanowień dyrektywy 2006/32/WE w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych, która obliguje państwa członkowskie do osiągnięcia oszczędności w zużyciu energii na poziomie 9% do końca 2016 r. Ustawa tworzy ramy prawne dla działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej gospodarki, obejmujących mechanizm wsparcia i zapewniających wymierne oszczędności energii, wymagane w dyrektywie. Działania obejmą 3 obszary: zwiększenie oszczędności energii przez odbiorców końcowych, zwiększenie oszczędności energii przez urządzenia potrzeb własnych oraz zmniejszenie strat energii elektrycznej, ciepła i gazu ziemnego w przesyle lub dystrybucji. Ustawa dotyczy w szczególności odbiorców końcowych, rozumianych jako osoby fizyczne lub prawne, które dokonują zakupu energii na własny użytek, a także przedsiębiorstw energetycznych oraz przedsiębiorstw będących dostawcami środków wzrostu efektywności energetycznej.

W nowych przepisach określono krajowy cel w zakresie oszczędzania i gospodarowania energią dla uzyskania do 2016 r. oszczędności energii finalnej nie mniejszej niż 9% średniego krajowego jej zużycia w ciągu roku, przy czym uśrednienie obejmuje lata 2001-2005. Ponadto ustawa określa zadania jednostek sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej, nakłada na nie obowiązek stosowania środków poprawy efektywności energetycznej spośród zawartych w ustawowym katalogu, w tym sporządzania audytów energetycznych dla eksploatowanych budynków o powierzchni użytkowej powyżej 500 m², których właścicielami lub zarządcami są te jednostki.

Ustawa określa również zasady uzyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej, czyli mechanizm tzw. białych certyfikatów, wspierający przedsiębiorstwa zmniejszające zużycie energii poprzez inwestycje w nowoczesne technologie. Mechanizm "białych certyfikatów" ma na celu zmotywowanie podmiotów objętych regulacją, w tym w szczególności przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców końcowych, do podjęcia działań inwestycyjnych przyspieszających osiągnięcie krajowego celu w zakresie oszczędnego gospodarowania energią. Zakres podmiotów zobowiązanych do uzyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej rozszerzono o odbiorców końcowych, towarowe domy maklerskie i domy maklerskie. Ustawa nakłada kary pieniężne za niedopełnienie obowiązków związanych z uzyskaniem i przedstawieniem do umorzenia prezesowi URE świadectw efektywności energetycznej oraz wnoszenia opłat zastępczych, które będą stanowiły przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Nowe przepisy określają również zasady sporządzania audytu efektywności energetycznej i uzyskiwania uprawnień audytora efektywności energetycznej. Audytorami efektywności energetycznej mogą zostać absolwenci wyższych uczelni technicznych, którzy po odbyciu specjalistycznego szkolenia w zakresie efektywności energetycznej zostaną poddani weryfikacji w formie egzaminu państwowego, sprawdzającego przygotowanie merytoryczne do uzyskania uprawnienia audytora efektywności energetycznej. Sporządzanie audytów efektywności energetycznej umożliwiono obywatelom krajów Unii Europejskiej i Konfederacji Szwajcarskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu po uznaniu ich kwalifikacji zdobytych w tych krajach.

Ustawa wprowadza również regulacje mające zachęcić inwestorów do efektywnego wykorzystywania lokalnych zasobów paliw i energii poprzez przyłączanie obiektów do sieci ciepłowniczych, w których odpowiedni udział ciepła w skali roku stanowi ciepło wytworzone z odnawialnych źródeł energii, ciepło z kogeneracji lub ciepło odpadowe z instalacji przemysłowych albo wyposażenie obiektu w indywidualne odnawialne źródła ciepła, w tym użytkowego z kogeneracji lub źródła ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych.

Jak podsumował sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej senator Krzysztof Majkowski, wejście w życie ustawy przyczyni się do poprawy efektywności energetycznej oraz innowacyjności polskiej gospodarki. "Realizacja przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej będzie stymulować, poza wymienioną oszczędnością energii, również wzrost konkurencyjności polskich przedsiębiorstw na rynku europejskim, szczególnie tych o stosunkowo wysokiej energochłonności. Dzięki wystąpieniu efektu skali środki poprawy efektywności energetycznej staną się bardziej dostępne dla odbiorców końcowych i konkurencyjne cenowo" - przekonywał.

Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiła wniosek o wprowadzenie 13 poprawek, jej mniejszość zaproponowała 1 zmianę. Komisja Środowiska zaś wniosła o uchwalenie ustawy z 8 poprawkami. W trakcie debaty wnioski o charakterze legislacyjnym przedstawili senatorowie: Stanisław Iwan, Jadwiga Rotnicka i Michał Wojtczak.

Ostatecznie Izba uchwaliła ustawę z 14 poprawkami. Wyeliminowano m.in. nierównoprawne warunki konkurencyjności dla niewielkich sieci ciepłowniczych, w których wielkość mocy zamówionej nie przekracza 5 MW, i miejskich sieci ciepłowniczych zasilanych ze źródła kogeneracyjnego. Uzupełniono przepis w zakresie pomniejszania kwoty przychodu, będącej podstawą do obliczenia wartości świadectwa efektywności energetycznej, również o kwotę akcyzy naliczonej przez przedsiębiorstwo energetyczne z tytułu sprzedaży gazu ziemnego. Senatorowie uprościli sposób rozliczenia kosztów wynikających z systemu świadectw efektywności energetycznej, redukcji kosztów jego funkcjonowania i podniesienia wydajności. Wyeliminowali również możliwość podwójnego rozliczania oszczędności energii uzyskanych w wyniku zrealizowania tego samego przedsięwzięcia. Senat doprecyzował ponadto, że obowiązek wyposażenia obiektu w źródła ciepła albo przyłączenia go do sieci ciepłowniczej dotyczy tylko obiektów, które nie są jeszcze wyposażone w te źródła ciepła lub przyłączone do sieci ciepłowniczej. Izba uchwaliła również poprawki redakcyjne i doprecyzowujące.

Senackie zmiany rozpatrzy teraz Sejm.

Nowelizacja, uchwalona podczas 86. posiedzenia Sejmu, 4 marca 2011 r., na podstawie projektu rządowego, dostosowuje polskie przepisy do tzw. pakietu towarowego, tworzącego podstawę do wprowadzania produktów do obrotu na jednolitym rynku Unii Europejskiej, wypełnia też postanowienia Najwyższej Izby Kontroli z 2008 r. w związku z przeprowadzoną kontrolą Polskiego Centrum Akredytacji (PCA). Nowelizacja przewiduje, że w ramach sprawowanego nadzoru minister gospodarki ma prawo do zatwierdzania planów i sprawozdań finansowych Polskiego Centrum Akredytacji. Zmienia też zasady zaskarżania czynności związanych z udzielaniem akredytacji przez PCA (skarga do sądu administracyjnego).

Wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej od 1 stycznia 2010 r. są zobowiązane do bezpośredniego stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego z 9 lipca 2008 r. ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku, odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającego stare rozporządzenie. Rozporządzenie nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia odpowiedniej ochrony rynku przed praktykami polegającymi na niezgodnym z prawem znakowaniem wyrobów oznaczeniem CE (wskazujące, że spełnione są wszystkie wymagania co do tego produktu zawarte w przepisach unijnych), które coraz częściej znajduje się na większości produktów na naszym rynku. Nadzór nad rynkiem powinien dotyczyć wszystkich produktów objętych prawem wspólnotowym.

Komisja Gospodarki Narodowej złożyła propozycje 6 poprawek, w większości o charakterze legislacyjnym, doprecyzowującym, zapewniającym spójność terminologiczną, przyjętych przez Izbę w wyniku głosowania. Teraz rozpatrzy je Sejm.

Nowelizacja, uchwalona podczas 86. posiedzenia Sejmu, 4 marca 2011 r., na podstawie projektu rządowego, wdraża kolejny etap informatyzacji ogłaszania aktów prawnych. Zgodnie z ustawą, "Dziennik Ustaw", "Monitor Polski", dzienniki urzędowe ministrów kierujących działami administracji rządowej, dzienniki urzędowe urzędów centralnych oraz wojewódzkie dzienniki urzędowe będą wydawane wyłącznie w postaci elektronicznej. Organ wydający dany dziennik zostanie zobowiązany do prowadzenia dla niego odrębnej strony internetowej. Akty prawne będą ogłaszane na bieżąco dzięki rezygnacji z dotychczasowej praktyki grupowania aktów publikowanych w dziennikach urzędowych w kolejne numery. Rezultatem nowelizacji ma być znaczne ułatwienie i uproszczenie dostępu do ogłaszanych w dziennikach urzędowych aktów prawnych. Wyjątkiem od tej reguły będzie "Monitor Polski B", w którym publikowane są m.in. sprawozdania finansowe określone w ustawie o rachunkowości i ogłoszenia przedsiębiorców, a także wyodrębnione edycje dzienników wydawanych przez szefów: MON, MSWiA, MSZ, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, z aktami zawierającymi informacje niejawne. Te dzienniki będą wydawane w postaci papierowej.

Podstawą do ogłoszenia aktu normatywnego lub innego aktu prawnego będzie akt w formie dokumentu elektronicznego, opatrzony przez organ upoważniony do wydania aktu bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą kwalifikowanego certyfikatu, bez konieczności dołączania oryginału podpisanego przez organ wraz z 3 kopiami. Zasada ta nie będzie dotyczyła aktów prawnych kierowanych do "Monitora Polskiego B" oraz orzeczeń sądów i trybunałów, uchwał i obwieszczeń Państwowej Komisji Wyborczej oraz protokołów terytorialnych komisji do spraw referendum, a także aktów prawnych dotyczących ważności wyboru prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborów do Sejmu i Senatu RP, wyborów do Parlamentu Europejskiego oraz ważności referendum ogólnokrajowego, w tym zatwierdzającego zmianę konstytucji.

Organ wydający dziennik urzędowy będzie zobowiązany przechowywać akty normatywne i inne akty prawne w nim ogłoszone w formie dokumentów elektronicznych. Jeżeli z powodu nadzwyczajnych okoliczności nie byłoby możliwości ogłoszenia aktu w dzienniku urzędowym w postaci elektronicznej, organ może wydać dziennik w postaci papierowej. W takiej sytuacji stosować się będzie odpowiednio przepisy dotyczące wydawania dzienników urzędowych w postaci elektronicznej, z tym że organ wydający dziennik, ustalając warunki jego edycji i rozpowszechniania, będzie musiał zapewnić do niego powszechny i nieodpłatny dostęp. W nowelizacji wprowadzono również zasadę, że zbiory dzienników urzędowych będą prowadzone jedynie w postaci elektronicznej.

Przyjęto także, że teksty jednolite aktów normatywnych będą ogłaszane nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, pod warunkiem że taki akt był nowelizowany w tym czasie. Akt normatywny będzie mógł określić inny termin ogłoszenia tekstu jednolitego.

Na Rządowe Centrum Legislacji nałożono obowiązek współdziałania z marszałkiem Sejmu podczas opracowywania tekstów jednolitych ustaw. Ponadto określono zasady prostowania błędów w tekście umowy międzynarodowej, w tekście tłumaczenia umowy międzynarodowej na język polski lub w tekście oświadczenia rządowego dotyczącego tej umowy. Zgodnie z nowelizacją, błędy takie będzie prostował minister, który wystąpił z wnioskiem o ogłoszenie umowy w dzienniku urzędowym. Ponadto przyjęto, że kierowanie umów międzynarodowych wraz z oświadczeniami rządowymi do ogłoszenia będzie się odbywać na dotychczasowych zasadach. Podstawą ogłoszenia będzie oryginał dokumentu w postaci papierowej, a umowa międzynarodowa wraz z dotyczącymi jej oświadczeniami rządowymi, a w wypadku dokonania tłumaczenia również z tekstem tego tłumaczenia na język polski, będzie ogłaszana w formie dokumentu elektronicznego.

W przepisach przejściowych przyjęto, że teksty jednolite aktów normatywnych obowiązujących w dniu wejścia w życie odpowiednich zmian dokonywanych tą ustawą i nienowelizowanych po tym dniu będzie można ogłaszać na dotychczasowych zasadach. Ponadto w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisu ustawy akty normatywne i inne akty prawne będzie można kierować do ogłoszenia w dziennikach urzędowych na dotychczasowych zasadach. Wojewódzkie dzienniki urzędowe w postaci papierowej mogą być rozpowszechniane na dotychczasowych zasadach nie dłużej niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowała wprowadzenie 1 poprawki do ustawy, którą Senat przyjął 85 głosami, przy 2 wstrzymujących się. Uściśla ona przepis przejściowy dotyczący wojewódzkich dzienników urzędowych, wskazując jednocześnie, że ich wersję papierową będzie można wydawać do 31 grudnia 2012 r. Teraz ustosunkują się do niej posłowie.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r., na podstawie projektu rządowego, ma na celu objęcie kontrolą ustawową substancji chemicznych, które są w ostatnim czasie przedmiotem obrotu handlowego w sklepach z tzw. dopalaczami. Chodzi m.in. o syntetyczne kannabinoidy, mające działanie jak marihuana i haszysz, katynony o działaniu przypominającym skutki stosowania amfetaminy, a także o metylon i butylon.

Sprawozdawca Komisji Zdrowia senator Henryk Woźniak, prezentujący sprawozdanie, przedstawił też dane Ministerstwa Zdrowia, z których wynika, że w październiku 2010 r. odnotowano 308 wypadków hospitalizacji po zażyciu dopalaczy, w listopadzie - 28, w grudniu - 27, a w styczniu i w lutym 2011 r. - po 2 wypadki hospitalizacji po użyciu "dopalaczy". Senator uznał to za efekt ubiegłorocznej nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W imieniu Komisji Zdrowia zaproponował wprowadzenie 1 poprawki, mającej charakter redakcyjny, polegającej na umieszczeniu w wykazie środków odurzających prawidłowej nazwy środka chemicznego RCS-4. Izba przyjęła ją głosami 86 senatorów, przy 1 wstrzymującym się.

Nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wróci teraz do Sejmu.

Izba uchwaliła 2 poprawki do nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r., na podstawie projektu senackiego. Stanowi ona wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 8 grudnia 2009 r. stwierdzającego niezgodność art. 15 ust. 2a ustawy z 2 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z tym przepisem, opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Trybunał Konstytucyjny zarzucił temu zapisowi niejednoznaczność określenia przedmiotu opodatkowania. Trybunał zauważył, że w świetle definicji budynku, ujętej w ustawie, budynkiem jest "obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadający fundamenty oraz dach". Takimi budynkami będą więc również targowiska pod dachem i hale używane do targów, aukcji i wystaw. Posługując się jednak wykładnią językową art. 15 ust. 2a ustawy, nie sposób ustalić, które budynki można zakwalifikować do wskazanych kategorii. Brak definicji normatywnej tych zwrotów prawnych powoduje trudności ze wskazaniem kryteriów odróżniania budynków lub ich części, w których sprzedaż nie podlega opłacie targowej, od targowisk pod dachem, z handlem jej podlegającym.

Wobec niejasności powołanego przepisu nie można było zatem przewidzieć skutków prawnych wszystkich sytuacji faktycznych, związanych z prowadzeniem handlu. Nowelizacja usuwa z treści przepisu najbardziej niejasną część, rozszerzając wyłączenie z opłaty targowej na każdą sprzedaż dokonywaną w budynkach lub ich częściach. Jednocześnie ustawa likwiduje zwolnienie z opłaty targowej podmiotów będących podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Ustawa ma wejść w życie 19 czerwca 2011 r., a więc w dniu utraty mocy przepisu zakwestionowanego przez Trybunał Konstytucyjny.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. W trakcie debaty natomiast senatorowie: Wiesław Dobkowski, Piotr Gruszczyński, Zbigniew Meres, Stanisław Piotrowicz, Eryk Smulewicz, Jan Wyrowiński, Alicja Zając i Krzysztof Zaremba przedstawili propozycje zmian.

W wyniku głosowania (1 głos za, 86 - przeciw) Izba odrzuciła wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Uchwaliła ją z 2 zmianami. Pierwsza obejmuje opłatą targową świadczenie usług, a druga przywraca zwolnienie od opłaty targowej podatników podatku od nieruchomości.

Poprawki Senatu musi jeszcze rozpatrzyć Sejm.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r., na podstawie projektu komisyjnego, przewiduje, że jednostka zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych nie będzie musiała zamykać księgi rachunkowej, a w konsekwencji - sporządzać sprawozdania finansowego za rok obrotowy, w którym jej działalność przez cały czas była zawieszona. W takiej sytuacji nie ma także konieczności przeprowadzania inwentaryzacji. To istotne ułatwienie dla prowadzących działalność gospodarczą, gdy z różnych względów zostaje ona zawieszona, a wówczas nie ma czego sprawozdawać.

Ustawa modyfikuje także definicję samochodu osobowego, która będzie obowiązywać w ustawie o podatku dochodowym, począwszy od 2013 r. Od 2013 r. samochodem osobowym nie będzie pojazd samochodowy, w którym liczba miejsc, łącznie z miejscem dla kierowcy, wynosi: 1 miejsce - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg; 2 miejsca - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa 493 kg; i 3lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Dopuszczalną ładowność pojazdów i liczbę miejsc określać się będzie na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji. Pojazdy niemające określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, uznawać się będzie za samochody osobowe.

W nowelizacji zmodyfikowano ponadto katalog przesłanek, które należy spełnić, aby zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych objęło przychody z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy, receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej i handlowej lub naukowej.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o uchwalenie 3 poprawek do ustawy. Taką samą liczbę zmian w trakcie debaty zaproponował senator Grzegorz Banaś. Izba w wyniku głosowań przyjęła nowelizację z 3 poprawkami redakcyjnymi, sugerowanymi przez komisję.

Nowelizację ustawy o rachunkowości ponownie rozpatrzy Sejm.

Na podstawie projektu poselskiego Sejm uchwalił ustawę na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r. Potrzeba nowelizacji prawa ochrony środowiska pojawiła się z powodu wątpliwości co do statusu prawnego wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. W nowelizowanej w 2010 r. ustawie - Prawo ochrony środowiska zapisano bowiem, że wojewódzkie fundusze to samorządowe jednostki prawne. W myśl tegorocznej nowelizacji, wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej to samorządowe osoby prawne, zgodnie z art. 9 pkt 14 ustawy o finansach publicznych, a nie, jak dotychczas interpretowano, wojewódzkie osoby prawne w rozumieniu ustawy o samorządzie wojewódzkim. Obecna nowelizacja stanowi więc próbę uściślenia, czym są wojewódzkie fundusze ochrony środowiska.

Nowelizacja wprowadza także obowiązek ogłaszania rocznego sprawozdania z działalności wojewódzkiego funduszu w wojewódzkim dzienniku urzędowym, rozszerza katalog uprawnień rad nadzorczych wojewódzkich funduszy, nakładając na nie obowiązek zatwierdzania wniosków zarządu w sprawach nabycia lub zbycia nieruchomości, a także przywraca zasadę, że nadzór prawny nad uchwałami rad nadzorczych wojewódzkich funduszy jest sprawowany przez wojewodów, a nie przez zarządy województw, czyli jednostki samorządowe. Ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Środowiska zgłosiły wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Senat jednomyślnie, 87 głosami, poparł ten wniosek.

Nowelizacja prawa ochrony środowiska czeka teraz na podpis prezydenta.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 87. posiedzeniu, 18 marca 2011 r., z przedłożenia rządu, to systemowa regulacja, której istotę stanowi działalność lecznicza, jej formy i możliwości. Ustawa uniemożliwia tworzenie nowych samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Wyjątek to powstanie nowego zakładu z połączenia co najmniej 2 innych. Oznacza to, że nowo powstałe szpitale muszą być spółkami. Przekształcenie szpitala w spółkę dokona się bez konieczności uprzedniej likwidacji zakładu opieki zdrowotnej. Spółka powstała w wyniku przekształcenia będzie jego następcą prawnym, przejmie jego prawa i obowiązki. Samorządy, które zdecydują się na przekształcenie szpitali w spółki, będą mogły skorzystać z umorzenia zobowiązań publicznoprawnych. Podmioty tworzące szpitale - spółki otrzymają dotację w wysokości części kwoty głównej umorzonej w wyniku ugody lub odsetek z tytułu zobowiązań cywilnoprawnych oraz wynikających z zaciągniętych kredytów bankowych pozostałych do spłaty. Istotnym elementem przekształcenia jest ustalenie wskaźnika zadłużenia samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej (relacja sumy zobowiązań długo- i krótkoterminowych, pomniejszonych o inwestycje krótkoterminowe samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, do sumy jego przychodów).

Nie wprowadza się obowiązkowego przekształcania lecznic w spółki. Samorządy, które nie przekształcą szpitali, będą jednak musiały pokryć ich ujemny wynik finansowy w ciągu 3 miesięcy od upływu terminu zatwierdzenia sprawozdania finansowego. W razie niewywiązania się z tego obowiązku samorządy w ciągu 12 miesięcy będą zmuszone do zmiany formy organizacyjno-prawnej szpitala (przekształcenie go w spółkę kapitałową lub jednostkę budżetową) albo jego likwidacji.

Ustawa określa także warunki, jakie w celu wykonywania działalności leczniczej muszą spełniać podmioty lecznicze i praktyki zawodowe, w tym wymagania dotyczące pomieszczeń, urządzeń, odpowiednio do rodzaju wykonywanej działalności leczniczej. Wszystkie kwestie dotyczące sposobów i warunków udzielania świadczeń przez podmiot wykonujący działalność leczniczą określi regulamin organizacyjny tego podmiotu. Każdy podmiot wykonujący działalność leczniczą powinien zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, obejmującą szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem ich zaniechania.

Skarb Państwa, reprezentowany przez ministra, centralny organ administracji rządowej albo wojewodę, a także jednostka samorządu terytorialnego mogą utworzyć podmiot leczniczy w formie spółki kapitałowej lub jednostki budżetowej. W ustawie znalazł się jednak przepis, wyłączający stosowanie ustawy o gospodarce komunalnej w stosunku do spółki kapitałowej utworzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego, wykonującej działalność leczniczą. Likwiduje to 2 drogi tworzenia spółek kapitałowych przez jednostkę samorządu terytorialnego - na podstawie ustawy o działalności leczniczej oraz ustawy o gospodarce komunalnej. Ustawa dopuszcza również możliwość tworzenia spółki kapitałowej w celu wykonywania działalności leczniczej przez uczelnie medyczne. Wartość nominalna udziałów lub akcji w takiej spółce, należących wyłącznie do uczelni medycznej, nie może stanowić mniej niż 51% kapitału zakładowego spółki. Oprócz uczelni udziały lub akcje w tych spółkach mogą posiadać wyłącznie: Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego i jednoosobowe spółki Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa.

W ustawie zdefiniowano również działalność leczniczą jako polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, na promocji zdrowia, realizacji zadań dydaktycznych, w tym wdrażaniu nowych technologii medycznych i metod leczenia. Obejmuje następujące rodzaje działalności leczniczej: świadczenia szpitalne, stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne i świadczenia ambulatoryjne. Działalność lecznicza może być wykonywana we wszystkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, przy czym szczególne regulacje przewidziano dla działalności szpitalnej. Mogą je prowadzić: samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, jednostka budżetowa albo spółka kapitałowa. Ustawa sankcjonuje również prawnie szpitale, które udzielają świadczeń zdrowotnych w okresie nieprzekraczającym 24 godzin, czyli tzw. szpitale jednego dnia.

W odniesieniu do podmiotów leczniczych udzielających stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych ustawa przewiduje szereg regulacji wynikających z charakteru wykonywanej działalności. Dotyczą one sposobu postępowania w razie pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta albo jego śmierci, wykonywania sekcji zwłok, zasad wypisywania pacjenta oraz organizacji transportu sanitarnego z miejsca zamieszkania lub pobytu pacjenta.

Nowym rozwiązaniem jest dopuszczenie możliwości sprawowania wyłącznie w warunkach domowych wszechstronnej opieki psychologicznej i społecznej nad pacjentami znajdującymi się w stanie terminalnym. Świadczeń pielęgnacyjnych lub opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej również będzie można udzielać wyłącznie w warunkach domowych.

Utrzymano możliwość czasowego zaprzestania działalności, przy czym jej zakres podmiotowy rozszerzono na wszelkie podmioty lecznicze udzielające stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych do 6 miesięcy. Za nieprzestrzeganie określonego w ustawie trybu czasowego zaprzestania działalności leczniczej wojewoda może nałożyć na kierownika podmiotu leczniczego karę pieniężną. Wprowadzono obowiązek stosowania znaków identyfikacyjnych zarówno dla osób zatrudnionych, jak i pacjentów szpitala.

Szczególne regulacje obejmą podmioty lecznicze w formie spółki kapitałowej utworzonej przez Skarb Państwa. Do podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami ustawa zalicza samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej i podmioty lecznicze w formie jednostki budżetowej. Ustawa mówi także o działalności rady społecznej jako organu inicjującego i opiniodawczego podmiotu tworzącego podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą. Zawiera również przepisy wzmacniające nadzór podmiotu tworzącego.

Dopuszcza się dalsze funkcjonowanie samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej i wprowadza regulacje dotyczące tej formy prawnej. Określają one głównie procedury łączenia samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zasady gospodarki finansowej, źródła uzyskiwania środków finansowych i szczególne uprawnienia pracownicze. Formę samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej zarezerwowano dla już istniejących placówek, bez możliwości tworzenia nowych.

Nowym uregulowaniem wprowadzonym do ustawy jest zadaniowe rozliczenie czasu pracy. Uregulowano także czas pracy w szpitalach klinicznych nauczycieli akademickich, którzy równocześnie udzielają świadczeń medycznych w szpitalu. Uczelnia medyczna będzie zobligowana do przekazywania środków finansowych na prowadzenie działalności dydaktycznej i badawczej podmiotom udostępniającym jednostkę organizacyjną dla potrzeb uczelni. Ich przekazywanie przez rektora stanowi skuteczną gwarancję realizacji zadań uczelni. Wobec konieczności istnienia jednolitego systemu świadczeń zdrowotnych wprowadzono obowiązek przeprowadzania przez uczelnie okresowych kontroli w tych jednostkach, dla których uczelnia spełnia funkcję organu tworzącego, głównie w zakresie dostępności i jakości udzielanych świadczeń.

Uregulowano też kwestie rejestru podmiotów. Podmioty lecznicze będą rejestrowane u wojewody właściwego dla siedziby lub miejsca zamieszkania, okręgowe izby lekarskie i pielęgniarskie zaś będą dokonywały wpisów dotyczących praktyk lekarskich i pielęgniarskich odpowiednio do miejsca ich wykonywania.

W ramach nadzoru nad zakładami podmiot tworzący ma dokonywać kontroli i oceny w zakresie działań statutowych i gospodarki finansowej. W razie stwierdzenia nieprawidłowości może wstrzymać wykonywanie działań przez kierownika, łącznie z jego usunięciem. Podmioty prowadzące działalność leczniczą najdalej do 31 grudnia 2016 r. muszą do tego dostosować pomieszczenia i urządzenia.

Pracująca nad ustawą Komisja Zdrowia wniosła o wprowadzenie do niej 78 poprawek. W trakcie debaty zmiany zaproponowali także senatorowie: Piotr Ł.J. Andrzejewski, Zbigniew Cichoń, Norbert Krajczy, Michał Okła, Władysław Sidorowicz i Stanisław Karczewski. Ten ostatni wniósł też o odrzucenie ustawy, gdyż - w jego ocenie - jest ona szkodliwa dla pacjentów i w sytuacji niedostatecznego finansowania opieki zdrowotnej doprowadzi albo do likwidacji zakładów opieki zdrowotnej, albo do ich prywatyzacji. W wyniku głosowań Senat odrzucił wniosek o odrzucenie ustawy (31 głosów za, 54 - przeciw) i przyjął ustawę z 65 poprawkami (50 senatorów za, 31 - przeciw, 1 wstrzymujący się).

Senatorowie zdecydowali m.in. o wydłużeniu vacatio legis z 1 maja do 1 lipca 2011 r. Izba rozszerzyła możliwości zatrudniania przez lekarzy, lekarzy dentystów, prowadzących indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, grupową lub grupową specjalistyczną praktykę lekarską, innych lekarzy, lekarzy dentystów, odbywających staż podyplomowy, specjalizację lub szkolenie, w celu zapewnienia większych możliwości szkolenia w systemie kształcenia lekarzy. Senat opowiedział się też za połączeniem opieki długoterminowej, czyli opiekuńczo-leczniczej i pielęgnacyjno-opiekuńczej, w jedną, opiekuńczą, ze względu na podobieństwo kryterium kwalifikującego pacjentów do takiej opieki i takie same wymagania wobec świadczeniodawców realizujących w zakresie jej świadczenia.

Dwie senackie poprawki uściślają wymogi dotyczące spełniania warunków do wykonywania indywidualnej praktyki lekarskiej i indywidualnej praktyki pielęgniarskiej w zakresie zakazów pozbawiających możliwości wykonywania zawodu. Kolejne 3 zmiany dotyczą obowiązkowej umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych zdarzeń medycznych, zmierzają do ujednolicenia i zapewnienia konsekwencji uregulowań w tym zakresie również w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz przepisów przejściowych, a także terminu wejścia w życie ustawy.

Izba zdecydowała również, że w trybie ambulatoryjnym można będzie udzielać świadczeń z zakresu rehabilitacji leczniczej. Ponadto senatorowie postanowili rozszerzyć zakres danych wymaganych do umieszczenia we wniosku o wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą oraz zharmonizowanie danych wpisanych we wniosku z tymi zawartymi w rejestrze. Dotyczy to wszystkich podmiotów wykonujących działalność leczniczą, a nie tylko podmiotów leczniczych. Rozszerzono też zakres danych dotyczących pielęgniarek zamierzających wykonywać zawód w ramach działalności leczniczej.

Część zmian ma charakter redakcyjny, uściślający terminologię ustawy, doprecyzowujący i porządkujący.

Teraz do senackich poprawek ustosunkuje się Sejm.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 88. posiedzeniu, 25 marca 2011 r., na podstawie projektu komisyjnego, wprowadza do porządku prawnego grzywnę wymierzaną organowi administracji publicznej za bezczynność. W obecnym stanie prawnym sąd administracyjny może ukarać grzywną organ administracji w razie: nieprzekazania sądowi w terminie skargi wraz z aktami sprawy; niezastosowania się do postanowienia sądu podjętego w toku postępowania i w związku z rozpoznaniem sprawy; niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu; niezłożenia poświadczonych urzędowo odpisów dokumentów będących w jego posiadaniu, albo do oświadczenia, że ich nie posiada. Obecnie sąd administracyjny nie ma możliwości nałożenia grzywny za bezczynność organu, która nastąpiła na przedsądowym etapie postępowania administracyjnego.

Na mocy nowelizacji grzywna będzie wymierzana przez sąd administracyjny z urzędu lub na wniosek strony w wysokości do dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Ponadto ustawa usuwa błąd w ustawie z  3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, polegający na nieprawidłowym określeniu miejsca wprowadzenia zmiany do ustawy. Nowelizacja wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 2, który zacznie obowiązywać z dniem ogłoszenia.

Komisja Spraw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła o jej przyjęcie bez poprawek. Głosami 84 senatorów, przy 2 przeciw, Izba poparła to stanowisko.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o ratyfikacji Protokołu w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko
do Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym,
sporządzonego w Kijowie dnia 21 maja 2003 r. - przyjęta bez poprawek

Senat 84 głosami, przy 2 wstrzymujących się, podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko do Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym. Protokół zawiera szczegółowe postanowienia dotyczące kolejnych etapów oceny oddziaływania na środowisko i sposobu prowadzenia konsultacji transgranicznych. Nakłada na strony obowiązek przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko w stosunku do planów i programów, których realizacja może spowodować znaczące oddziaływanie na środowisko, w tym na zdrowie ludzi.

Sejm uchwalił ustawę na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r., z przedłożenia rządu.

Teraz trafi ona do podpisu prezydenta.

Izba przyjęła bez poprawek (85 głosów za, 1 wstrzymujący się) ustawę ratyfikacyjną, uchwaloną przez Sejm na 86. posiedzeniu, 4 marca 2011 r., na podstawie projektu rządowego. Zgodnie z umową między Polską a USA w Redzikowie na Pomorzu mają stacjonować amerykańskie rakiety przechwytujące typu SM-3. Umowę o rozmieszczeniu w Polsce antybalistycznych rakiet przechwytujących zawarto w sierpniu 2008 w Warszawie, a w lipcu 2010 r., gdy nowa amerykańska administracja zmieniła koncepcję obrony przeciwrakietowej, podpisano protokół rewidujący umowę.

Początkowo USA chciały umieścić w Polsce wyrzutnię 10 rakiet przechwytujących dalekiego zasięgu, w Czechach zaś miał zostać zainstalowany radar systemu. We wrześniu 2009 r. prezydent Barack Obama ogłosił zmianę planów, uzasadniając ją względami technicznymi i budżetowymi. Zgodnie ze zmienioną koncepcją, w Polsce mają zostać rozlokowane naziemne rakiety SM-3 (dotychczas wytwarzane w wersji morskiej) i radar naprowadzający. Tego typu rakiety na okrętach wykorzystuje amerykański system chroniący wojska USA w Europie. W 2015 r. ma być gotowa baza naziemna rakiet SM-3 w Rumunii, a w 2018 r. - w Polsce. W trakcie negocjacji Polska jako warunek zgody umieszczenia amerykańskiej instalacji stawiała wzmocnienie swej obrony powietrznej.

Ustawa ratyfikacyjna trafi teraz do podpisu prezydenta.

Celem projektu ustawy, przygotowanego przez grupę senatorów, jest zmiana przepisów ustawy o funduszu sołeckim, które po 2 latach stosowania okazały się nieprecyzyjne, a także stworzenie systemu wsparcia eksperckiego dla sołectw pragnących skorzystać z funduszu.

W projekcie wprowadzono zasadę, że uchwała o wyodrębnieniu w budżecie gminy środków stanowiących fundusz sołecki jest skuteczna na kolejne lata, a uchwała odmawiająca utworzenia funduszu dotyczy tylko jednego roku budżetowego. Zaproponowano również odstąpienie od wymogu lokalizacji przedsięwzięcia w granicach sołectwa, co umożliwi składanie wniosków dotyczących przedsięwzięć wspólnych dla kilku sołectw. Przewidziano też możliwość dokonania zmian w przedsięwzięciu w ciągu roku. Ponadto uzupełniono katalog działań podejmowanych przez wojewódzkie ośrodki doradztwa rolniczego o pomoc szkoleniową dla zainteresowanych wykorzystaniem środków z funduszu sołeckiego. W celu ułatwienia przeprowadzania zbiórek w sołectwie wyłączono je spod rygoru ustawy o zbiórkach publicznych.

Za przyjęciem projektu ustawy nowelizującego ustawę o funduszu sołeckim głosowało 86 senatorów, 1 był przeciw. Senat upoważnił senatora Ireneusza Niewiarowskiego do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Izba jednomyślnie, 87 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu tego projektu. Senat w dalszych pracach nad nowelizacją ustawy o kombatantach będzie reprezentował senator Stanisław Piotrowicz.

Projekt ustawy przygotowała Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji z inicjatywy Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Wojewodzie Małopolskim oraz Porozumienia Organizacji Kombatanckich i Niepodległościowych w Krakowie, które wniosły petycję w tej sprawie do marszałka Senatu.

Zgodnie z projektem, Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych podlegałby prezesowi Rady Ministrów (obecnie - ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego), a doraźną i okresową pomoc pieniężną kombatantom przyznawaliby kierownik tego urzędu lub Związek Inwalidów Wojennych RP, a nie jak obecnie - kierownik ośrodka pomocy społecznej. W projekcie doprecyzowano także kwestie dotyczące kryteriów i formy udzielanej pomocy.

Projekt ustawy realizuje orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 29 czerwca 2010 r. (P 28/09). Trybunał Konstytucyjny uznał w nim za niezgodny z konstytucją przepis ustawy z 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich, wyłączający prawo lekarza, ukaranego przez Naczelny Sąd Lekarski w drugiej instancji karą nagany lub upomnienia, do wniesienia odwołania do sądu.

Senator Stanisław Gogacz, przedstawiając sprawozdanie Komisji Ustawodawczej, Komisji Zdrowia oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, poinformował m.in., że wyrok Trybunału Konstytucyjnego został wydany, kiedy już nie obowiązywała ustawa, której dotyczył. Był jednak konieczny, aby sąd zadający pytanie prawne w tej sprawie mógł rozpoznać odwołanie od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego w czasie obowiązywania starej ustawy. Nowa ustawa o izbach lekarskich weszła w życie1 stycznia 2010 r. Zawiera bardziej rozbudowany katalog kar i przewiduje możliwość kasacji bez względu na rodzaj orzeczonej kary.

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, konieczne jest uchwalenie przepisu przejściowego, pozwalającego lekarzom, którzy zostali ukarani karą upomnienia lub nagany, a w okresie obowiązywania ustawy z 17 maja 1989 r. nie wnieśli odwołań, wnieść odwołanie do sądu. Senat zaproponował zatem, aby osoby te mogły odwołać się do sądu apelacyjnego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w ciągu 3 miesięcy od dnia ogłoszenia proponowanej noweli. W związku z tym, że regulacje ograniczające drogę sądową do wypadków, w których organ dyscyplinarny orzekł tylko niektóre kary, zawarte są także w ustawach: o izbach aptekarskich; o samorządzie pielęgniarek i położnych; o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych; o diagnostyce laboratoryjnej, Izba postanowiła je odpowiednio znowelizować.

W wyniku głosowania projekt ustawy poparło 87 senatorów, nikt nie był przeciw. Senator S. Gogacz został upoważniony do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Senat, podejmując tę uchwałę, oddał hołd ojcu Stanisławowi Papczyńskiemu, wybitnemu kapłanowi, teologowi, współtwórcy polskiej szkoły duchowości, patriocie, kaznodziei, założycielowi Zgromadzenia Księży Marianów - pierwszego polskiego zakonu męskiego, beatyfikowanemu 16 września 2007 r.

W uchwale podkreślono, że ojcu S. Papczyńskiemu zawdzięczamy wiele wciąż aktualnych ocen, opinii i wskazań. Pisał, że "człowiek bez miłości jest cieniem bez słońca, ciałem bez duszy, po prostu niczym (...) miłość jest duszą, światłem, życiem zakonów oraz każdej ludzkiej społeczności". Nauczał też, że nie ma nic wspanialszego pod słońcem, nic wznioślejszego, nic cenniejszego nad polską wolność. Pisał m.in.: "Najchwalebniejszą rzeczą umysłu szlachetnego jest poświęcenie sprawom publicznym swego majątku i życia". "Wszyscy, którzy marzą o zapewnieniu sobie nieśmiertelności, powinni przejąć się tą głęboką i szlachetną myślą, że przez Rzeczpospolitą należy rozumieć coś, czemu warto całkowicie się oddać i poświęcić". "Narodziliśmy się nie dla samych siebie, lecz dla ojczyzny. Nie jest obywatelem państwa ten, kto żyje tylko dla siebie, chociaż z trudem da się powiedzieć o kimś, że żyje dla siebie, jeśli nie żyje dla nikogo innego".

Senat, uznając ojca S. Papczyńskiego za godny naśladowania wzór Polaka oddanego sprawom ojczyzny, zwrócił się do środowisk oświatowych o przybliżenie jego dokonań współczesnemu pokoleniu Polaków, a szczególnie młodzieży.

Projekt uchwały przygotowała grupa senatorów. Za jej podjęciem głosowało 75 senatorów, nikt nie był przeciw.

Dokument przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Jan Borkowski. Jak przypomniał, prezydencja belgijska była drugą odbywającą się pod rządami Traktatu z Lizbony. Przypadła też na czas, w którym ciągle obecne były skutki kryzysu gospodarczo-finansowego. Plan prezydencji belgijskiej obejmował 6 priorytetów (sytuacja gospodarczo-finansowa; kwestie społeczne; zmiany klimatu i ochrona środowiska; przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości; stosunki zewnętrzne, w tym rozszerzenie Unii Europejskiej; dalsza implementacja Traktatu z Lizbony).

Jednym z głównych obszarów aktywności prezydencji belgijskiej było podjęcie działań na rzecz wyprowadzenia Unii Europejskiej z kryzysu finansowo-gospodarczego. Belgia zaangażowała się w wiele działań mających na celu zapobieżenie spowolnieniu gospodarczemu i utrzymanie wzrostu gospodarczego w państwach członkowskich UE. Podczas prezydencji belgijskiej rozpoczęła się dyskusja nad ustanowieniem stałego mechanizmu antykryzysowego, który w przyszłości będzie zapobiegał zagrożeniom dla stabilności strefy euro. Ostateczne decyzje w tej sprawie zapadały na posiedzeniu Rady Europejskiej 24-25 marca 2011 r. Przewodniczącemu Rady Europejskiej udzielono mandatu do przeprowadzenia konsultacji zarówno z członkami Rady Europejskiej, jak i z Komisją Europejską. W wyniku konsultacji ustalono, że zmiana traktatu niezbędna do ustanowienia wspomnianego mechanizmu zostanie przeprowadzona w ramach procedury uproszczonej. Podczas posiedzenia Rady Europejskiej 16-17 grudnia 2010 r. Rada Europejska zadecydowała o zastosowaniu uproszczonej procedury zmiany traktatu, polegającej na tym, że potrzebna jest tylko jej jednomyślna decyzja, podjęta po konsultacji z Parlamentem Europejskim, Komisją Europejską oraz Europejskim Bankiem Centralnym, bez konieczności zwoływania konwentu czy innego ciała przygotowującego zmiany traktatowe i  konferencji międzyrządowej jako odrębnego organizmu przygotowującego zmianę. Zgodnie z harmonogramem przewiduje się, że po wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej w 2011 r. państwa członkowskie powinny wszcząć krajowe procedury ratyfikacji i zamknąć je do końca 2012 r., by umożliwić wejście w życie decyzji 1 stycznia 2013 r.

Jak poinformował wiceminister spraw zagranicznych, podczas prezydencji belgijskiej zakończył się proces legislacyjny tworzenia podstaw prawnych funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, która oficjalnie rozpoczęła działanie1 grudnia 2010 r. Polska brała aktywny udział w pierwszym etapie tworzenia służby. Europejska Służba Działań Zewnętrznych stanowi odrębną instytucję, co najmniej 1/3 urzędników na stanowiskach dyplomatycznych nowej służby będzie pochodzić ze służb dyplomatycznych państw członkowskich. W ESDZ zostanie zachowana zasada rotacji personelu, co zapewni wymianę wiedzy i doświadczeń. Służba ta będzie również ściśle współpracowała z dyplomacjami państw członkowskich, monitorując jednocześnie wymiar zewnętrzny działań pozostających w  kompetencjach Komisji Europejskiej, na przykład w zakresie polityki handlowej.

W decyzji dotyczącej zasad funkcjonowania ESDZ znalazło się wiele rozwiązań, o których wprowadzenie wnosiła strona polska. Przedstawiciele Polski od początku negocjacji podkreślali konieczność zachowania równowagi geograficznej w  trakcie rekrutacji do służby. Postulat ten znalazł odzwierciedlenie w regulaminie pracowniczym, a przestrzeganie tej zasady będzie monitorowane. W wyniku m.in. polskich działań wysoka przedstawiciel została zobowiązana do prezentowania co roku, podczas posiedzeń Rady do spraw Zagranicznych, stanu zatrudnienia w służbie, ocenianego potem przez ministrów spraw zagranicznych, a także przez Parlament Europejski. Jednym z zastępców sekretarza generalnego służby został Polak Maciej Popowski. Jest 29 szefów delegatur, wśród nich znalazło się 2 przedstawicieli Polski, ambasador Joanna Wronecka w Jordanii i ambasador Tomasz Kozłowski w Korei Południowej.

Wiceminister J. Borkowski przypomniał, że tak zwany protokół madrycki (protokół zmieniający protokół w sprawie postanowień przejściowych dołączony do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, sporządzony w Brukseli 23 czerwca 2010 r.) zakłada zwiększenie liczby posłów do Parlamentu Europejskiego z 736 do 751. Na jego podstawie Polska uzyska w Parlamencie Europejskim dodatkowe 1 miejsce. Protokół ten ratyfikowało 16 państw Unii Europejskiej, w Polsce ustawa ratyfikacyjna czeka na podpis prezydenta.

Kolejny priorytet deklarowany przez prezydencję belgijską to zaznaczenie socjalnego wymiaru Strategii Europa 2020, w tym intensyfikacja walki z ubóstwem. W opinii wiceministra, realizację tego priorytetu należy ocenić umiarkowanie pozytywnie. "Prezydencja doprowadziła do przyjęcia wytycznych dla polityki zatrudnienia państw członkowskich, nie była jednak w stanie podjąć i skutecznie zrealizować inicjatyw wykraczających poza Strategię Unia Europejska 2020 w zakresie walki z ubóstwem" - stwierdził. Prezydencji belgijskiej nie udało się doprowadzić do debaty na temat innowacyjności na forum Rady Europejskiej, co również deklarowano jako jeden z ważnych priorytetów.

"Prezydencja nadała dużą rangę również współpracy w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, zwłaszcza w zakresie budowy wspólnego europejskiego systemu azylowego" - poinformował też wiceminister spraw zagranicznych.

Podczas prezydencji belgijskiej udało się wypracować wspólne stanowisko Unii Europejskiej dotyczące negocjacji klimatycznych w Cancun, doprowadzić do przyjęcia licznych, istotnych decyzji konwencji o różnorodności biologicznej w Nagoi. W wyniku negocjacji międzynarodowych podczas COP 10 w Nagoi podjęto 47 decyzji określających kierunki dalszych prac w ramach wdrażania konwencji.

Prezydencja belgijska odegrała również znaczącą rolę w trakcie prac nad uchwaleniem budżetu Unii Europejskiej na 2011 r. "Rzeczpospolita Polska z dużym zadowoleniem odnotowała przyjęcie tego budżetu, w szczególności w kontekście długich i trudnych negocjacji z Parlamentem Europejskim, a także ze względu na fakt, iż jest to pierwszy uchwalony budżet po wejściu w życie Traktatu z Lizbony"- powiedział wiceminister J. Borkowski.

Po wyczerpaniu porządku 73. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Mieczysław Augustyn, Stanisław Bisztyga, Zbigniew Cichoń, Lucjan Cichosz, Stanisław Gogacz, Tadeusz Gruszka, Andrzej Grzyb, Piotr Kaleta, Maciej Klima, Ryszard Knosala, Marek Konopka, Bronisław Korfanty, Sławomir Kowalski, Krzysztof Kwiatkowski, Roman Ludwiczuk, Krzysztof Majkowski, Antoni Motyczka, Rafał Muchacki, Jan Olech, Stanisław Piotrowicz, Zdzisław Pupa, Tadeusz Skorupa, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz, Henryk Stokłosa, Marek Trzciński, Grzegorz Wojciechowski, Henryk Woźniak i Jan Wyrowiński.

16 i 17 marca 2011 r. odbyło się 80. posiedzenie Prezydium Senatu.

Podczas obrad rozpatrzono wniosek przewodniczącego Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Senacie wystawy "Historia polonijnego ruchu sportowego w latach 1887-2011". Ekspozycja prezentuje ciekawy, nieznany szerzej fragment polskiej historii, ukazuje także sport polonijny jako interesujące zjawisko socjologiczne, które odgrywało i wciąż odgrywa rolę ważnego czynnika integrującego polską diasporę.

Prezydium wyraziło zgodę na zorganizowanie wystawy w Senacie oraz jej otwarcie 6 lipca 2011 r. Ekspozycja nie generuje kosztów dla Kancelarii Senatu.

Sprawy Polonijne:

Dyrektor Biura Polonijnego Kancelarii Senatu Artur Kozłowski poinformował o środkach finansowych pozostających w dyspozycji prezydium na zadania zlecone o charakterze programowym i inwestycyjnym w 2011 r.

Prezydium rozpatrzyło wnioski o zlecenie zadań o charakterze programowym i przyznanie dotacji na ich wykonanie. Postanowiono odłożyć rozpatrzenie wniosku Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie, dotyczącego zadania "Polacy na Ukrainie na progu XXI wieku" (dofinansowanie badań i konferencji). Pozostałe wnioski rozpatrzono i jednomyślnie podjęto decyzję zgodnie z zestawieniem.

Prezydium rozpatrzyło także wnioski o zlecenie zadań o charakterze inwestycyjnym i przyznanie dotacji na ich wykonanie. Jednomyślnie podjęto decyzję zgodnie z zestawieniem.

Postanowiono również o ujmowaniu zakresu rzeczowego "Koszty Nadzoru Inwestorskiego" w kosztach pośrednich realizacji zadań o charakterze inwestycyjnym. W związku z tym zmniejszeniu uległy kwoty kosztów bezpośrednich we wszystkich zadaniach zleconych do realizacji w 2011 r.

Prezydium Senatu zapoznało się z informacją o wnioskach o zlecenie zadań o charakterze programowym, które zostały złożone z naruszeniem terminu i podjęło następujące decyzje:

• wniosek Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" w Warszawie: pomoc Polakom i Polonii na Wschodzie - wspieranie oświaty. Postulowana dotacja - 28 865 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury;
• wniosek Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, Oddział w Tarnowie: edukacyjna kolonia letnia dla dzieci pochodzenia polskiego z Ukrainy. Postulowana dotacja - 21 600 zł. Prezydium zdecydowało dopuścić wniosek do procedury;
• wniosek Stowarzyszenia Managerów Artystów Polskich w Warszawie: Nowy Jork - maraton. Postulowana dotacja - 645 600 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury;
• wniosek Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" w Warszawie: pomoc Polakom i Polonii na Wschodzie - promowanie kultury polskiej i ochrona dziedzictwa narodowego poza granicami kraju. Postulowana dotacja - 189 427 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury;
• wniosek Fundacji "Oświata Polska za Granicą" w Warszawie: "Nim śmierć mój kształt na wieki spełni" - konkurs o twórczości Czesława Miłosza na Wileńszczyźnie. Postulowana dotacja - 26 700 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• wniosek Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, Oddział w Bytomiu: "Komu bije dzwon". Postulowana dotacja - 16 000 zł. Prezydium zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.

Na zakończenie posiedzenia minister Ewa Polkowska, szef Kancelarii Senatu przedstawiła informację na temat rozliczenia przez senatorów kosztów działalności biur w 2010 r. Do 14 marca 2011 r. rozliczenie roczne złożyło 96 senatorów. Marszałek Bogdan Borusewicz zdecydował, że osobiście przeprowadzi rozmowy z senatorami, którzy dotychczas nie rozliczyli kosztów działalności swoich biur w 2010 r.

* * *

30 i 31 marca 2011 r. odbyło się 81. posiedzenie Prezydium Senatu.

Przewodniczący Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Zbigniew Szaleniec przedstawił analizę danych zawartych w oświadczeniach majątkowych senatorów, złożonych do 30 kwietnia 2010 r. Przewodniczący poinformował, że komisja nie stwierdziła w nich uchybień. Senatorowie, których oświadczenia budziły merytoryczne wątpliwości urzędów skarbowych, wyjaśnili kwestie sporne i złożyli korekty oświadczeń.

Prezydium Senatu podzieliło opinię Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich o konieczności nowelizacji art. 35 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora oraz załącznika do niej, i zwróciło się do komisji z prośbą o przygotowanie odpowiedniego projektu nowelizacji.

Dyrektor Biura Polonijnego Kancelarii Senatu Artur Kozłowski poinformował o środkach finansowych pozostających w dyspozycji prezydium na zadania zlecone o charakterze programowym i inwestycyjnym w 2011 r.

Prezydium rozpatrzyło wnioski o zlecenie zadań o charakterze programowym i przyznanie dotacji na ich wykonanie. Postanowiono odłożyć rozpatrzenie wniosku ZHP Chorągiew Łódzka w Łodzi o zlecenie zadania "Rzeczpospolita wielu narodów" - obóz młodych demokratów dla dzieci i młodzieży polskiej z Litwy, Ukrainy i Rosji. Pozostałe wnioski rozpatrzono i jednomyślnie podjęto decyzję zgodnie z zestawieniem.

Prezydium rozpatrzyło również wniosek Stowarzyszenia "Muzyczne Brzmienia" w Poznaniu o zlecenie zadania o charakterze programowym, polegającego na zakupie środków trwałych (postulowana kwota dotacji 13 tys. zł), i jednomyślnie zdecydowało o jego odrzuceniu.

Na zakończenie posiedzenia marszałek Bogdan Borusewicz zwrócił się z prośbą do wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senatora Łukasza Abgarowicza o zapoznanie komisji z informacją dotyczącą letnich pobytów polonijnych w Polsce. Zaapelował także o udział członków komisji w realizowanych projektach. Dyrektor Biura Polonijnego A. Kozłowski został zobowiązany do przygotowania zestawienia i przedłożenia go komisji.

16 marca 2011 r.

Na swym posiedzeniu Komisja Regulaminowa Etyki i Spraw Senatorskich rozpatrzyła wniosek senatora Henryka Stokłosy o powołanie go do Komisji Obrony Narodowej oraz do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Na podstawie art. 14 ust. 1 Regulaminu Senatu senatorowie postanowili jednogłośnie przedłożyć Senatowi projekt uchwały zgodnie z wnioskiem senatora. Na sprawozdawcę komisji na posiedzeniu plenarnym Izby wybrano senatora Zbigniewa Szaleńca.

W drugim punkcie porządku dziennego przystąpiono do analizy oświadczeń senatorów o stanie majątkowym za rok 2009. Wyniki analizy danych zawartych w oświadczeniach majątkowych senatorów złożonych do 30 kwietnia 2010 r., według stanu na 31 grudnia 2009 r., przedstawili senatorowie Zbigniew Meres i Z. Szaleniec. 1-3 marca 2011 r. senatorowie zapoznali się z treścią oświadczeń senatorów, a także z uwagami urzędów skarbowych do tych oświadczeń.

W wyniku przeprowadzonej analizy komisja stwierdziła, że senatorowie wykonali obowiązek złożenia oświadczeń majątkowych na podstawie art. 35 ust.1 i 3 ustawy z 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora i na podstawie złożonych oświadczeń nie nastąpiło naruszenie przepisów tej ustawy. Senatorowie, których oświadczenia budziły merytoryczne wątpliwości urzędów skarbowych, wyjaśnili z nimi wątpliwe kwestie i w razie potrzeby złożyli do marszałka Senatu korekty swoich oświadczeń. Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich zauważyła, że senatorowie, składając kolejne już oświadczenia majątkowe, wypełnili je poprawnie i z dużą starannością. Wyniki analizy oświadczeń majątkowych senatorów Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich przedstawiła Prezydium Senatu.

Na zakończenie posiedzenia przewodniczący komisji senator Z. Szaleniec poinformował, że Prezydium Senatu skierowało do komisji wniosek Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość dotyczący ukarania - na podstawie art.25 Regulaminu Senatu - senatora Romana Ludwiczuka. W związku z tym przewodniczący zwrócił się do Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu o udostępnienie akt postępowania w sprawie tzw. korupcji politycznej związanej z wyborami samorządowymi w tym mieście. Dostęp do akt miał umożliwić senatorom zweryfikowanie zgromadzonego w tej sprawie materiału, w szczególności potwierdzić, czy taśma na podstawie, której senatorowi R. Ludwiczakowi stawiane są zarzuty, nie została zmanipulowana. Prokuratura odmówiła udostępnienia akt sprawy.

W wyniku dyskusji senatorowie postanowili, że wniosek Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość oraz decyzja Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu zostaną przekazane wszystkim członkom komisji w celu zapoznania się.

* * *

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej odbyło się pierwsze czytanie projektu uchwały w sprawie ustanowienia kwietnia miesiącem pamięci o kobiecym obozie koncentracyjnym KL Ravensbrück.

W trakcie dyskusji, w której udział wzięli senatorowie: Piotr Zientarski, Leon Kieres, Piotr Wach, Jan Rulewski, Stanisław Piotrowicz, Stanisław Gogacz, Bohdan Paszkowski oraz Marek Trzciński, a także Danuta Drypa z Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, zgłoszono poprawki do tekstu przedstawionego przez wnioskodawcę - Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Po rozpatrzeniu projektu połączone komisje wprowadziły do niego poprawki i wniosły o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu uchwały w sprawie ustanowienia kwietnia miesiącem pamięci o ofiarach niemieckiego, nazistowskiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück (KL Ravensbrück). Jak ustalono, podczas obrad plenarnych ostateczny kształt projektu uchwały przedstawi senator Stanisław Piotrowicz.

18 marca 2011 r.

Senatorowie z Komisji Kultury i Środków Przekazu przeprowadzili konsultacje z przedstawicielami organizacji zrzeszających twórców i innych pracowników kultury na temat projektu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz niektórych innych ustaw.

Rządowy projekt nowelizacji, który wpłynął do Sejmu 7 stycznia 2011 r., dotyczy usprawnienia funkcjonowania instytucji kultury i efektywniejszego wykorzystywania środków przeznaczanych na działalność kulturalną i artystyczną. Projekt wprowadza podział na instytucje artystyczne i inne instytucje kultury, a także plany prac w ramach sezonu a nie roku kalendarzowego. Zakłada również zmiany w zasadach zatrudniania artystów i dyrektorów instytucji kultury. Po pierwszym czytaniu, które odbyło się na 84. posiedzeniu Sejmu, 4 lutego 2011 r., projekt skierowano do sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu.

Wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in.: wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego Jacek Weksler, dyrektor Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów Piotr Majewski, przewodniczący Komisji Kultury i Dziedzictwa Narodowego Sejmiku Województwa Mazowieckiego Leszek Celej, radna Ewa Tomaszewska, dyrektor Departamentu Kultury w Mazowieckim Urzędzie Marszałkowskim Jerzy Lach, prezes Związku Unii Teatrów Polskich Maciej Englert, dyrektor Opery Poznańskiej Ryszard Markow, prezes Związku Artystów Scen Polskich Olgierd Łukaszewicz, sekretarz Związku Zawodowego Aktorów Polskich Joanna Górniak, przewodnicząca Sekcji Krajowej Pracowników Instytucji Artystycznych NSZZ "Solidarność" Ewa Djaczenko, dyrektor Teatru Wielkiego-Opery Narodowej Waldemar Dąbrowski, prezes Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków Antoni Wicherek, przewodniczący Międzyzakładowego Związku Zawodowego Artystów Chóru Wojciech Dylewski, przewodniczący Krajowej Rady Bibliotecznej Tomasz Makowski, przewodnicząca Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich Elżbieta Stefańczyk, ekspert Adam Barbasiewicz, aktorka Joanna Szczepkowska, a także dyrektorzy teatrów, bibliotek, domów kultury oraz przedstawiciele Forum Muzyków Orkiestrowych, Fundacji Krystyny Jandy na rzecz Kultury, Polskiego Ośrodka Lalkarskiego POLUNIMA, Polskiej Rady Muzycznej, Związku Kompozytorów Polskich.

Podczas posiedzenia goście reprezentujący organizacje zrzeszające twórców i innych pracowników kultury przedstawili opinie na temat projektu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz niektórych innych ustaw.

Prezes Związku Artystów Scen Polskich O. Łukaszewicz, odnosząc się do zaproponowanego w projekcie nowego modelu umów o pracę, zgodnie z którym byłyby one zawierane na czas określony - od jednego do pięciu sezonów, poinformował, że część artystów niepokoi się o stabilność swego zatrudnienia. Jak stwierdził, proponowane rozwiązania są nadmiernie formalistyczne i pogarszają warunki działalności scenicznych instytucji kultury, a także warunki pracy artystów. ZASP stoi na stanowisku, że nieuzasadnione byłoby wprowadzanie jednorocznych, najwyżej trzyletnich kontraktów dla wszystkich aktorów zatrudnianych na nowych zasadach, z ustawowym zniesieniem powszechnego, ustawowego obowiązku zawierania z aktorami, podobnie jak ze wszystkimi innymi etatowymi pracownikami, umów o pracę na czas nieokreślony po zakończeniu dwóch umów na czas określony.

W opinii Jolanty Sobczak-Smółki ze Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, projekt ustawy nie uwzględnia specyfiki pracy w różnych zawodach artystycznych - artystów wykonawców, aktorów różnych specjalności, a także muzyków, chórzystów czy tancerzy. Są one zbyt odmienne, aby udało się objąć jedną regulacją wszystkie zainteresowane grupy zawodowe. Podkreśliła, że budowanie prestiżu i renomy orkiestry to długotrwały i skomplikowany proces. Podstawą dobrej orkiestry jest stabilny skład muzyków, mających poczucie więzi z zespołem. Kontrakty czasowe, zdaniem J. Sobczak-Smółki, będą skłaniały muzyków do nieustannego poszukiwania nowych miejsc pracy.

Za niezwykle cenną inicjatywę projekt ustawy uznali natomiast przedstawiciele Unii Teatrów Polskich. W opinii Ryszarda Markowa, mimo że nowe uregulowania niekompletnie regulują stan prawny, to idą we właściwym kierunku. Proponowane zmiany dzięki możliwości dostosowywania stanu i jakości zatrudnienia mają umożliwić osobom kierującym instytucjami kultury elastyczne zarządzanie.

Dyrektor Teatru Wielkiego-Opery Narodowej W. Dąbrowski pozytywnie ocenił z regulacje dotyczące tzw. kontraktów dyrektorskich. Jak podkreślił, tego typu kontrakty menedżerskie nie zapewniają trwania na stanowisku dyrektora, ale dają gwarancję stabilności instytucji.

W opinii przewodniczącej Krajowej Sekcji Pracowników Instytucji Artystycznych NSZZ "Solidarność" E. Djaczenko, obecnie istnieją instrumenty prawne, które pozwalają na swobodne zatrudnianie przez pracodawców pracowników artystycznych. Dlatego wyraziła wątpliwości co do zasadności i celowości proponowanych zmian. Jej zdaniem, zdecydowanie pogorszą one sytuację pracowników artystycznych, są też dyskryminujące w stosunku do innych grup pracowniczych.

W swoim wystąpieniu E. Djaczenko odniosła się także do przepisu, nakładającego na pracownika artystycznego obowiązek uzyskiwania zgody na podjęcie dodatkowego zatrudnienia. Może to dotyczyć np. aktora zatrudnionego na etacie w teatrze, a jednocześnie zamierzającego występować w filmie, reklamie czy serialu telewizyjnym, albo muzyka zatrudnionego na etacie w filharmonii i podejmującego dodatkową pracę. Pracodawca - czyli dyrektor teatru lub filharmonii - może taką zgodę uzależnić od uzyskania rekompensaty od podmiotu, na rzecz którego pracownik artystyczny będzie świadczył pracę, jeśli poniesie przez to rzeczywiste koszty (np. odwołania spektaklu, koncertu, dodatkowych prób czy zastępstwa). Jak stwierdziła E. Djaczenko, taki zapis jest sprzeczny z zasadą wolności pracy.

W związku z tym, że projekt ustawy zakłada również możliwość łączenia różnych form organizacyjnych instytucji kultury, np. teatru i galerii, orkiestry i ogniska muzycznego, a w szczególnych sytuacjach nawet teatru i domu kultury, przewodnicząca Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich E. Stefańczyk zauważyła, że od 1997 r. obowiązuje ustawa o bibliotekach, która zakazuje łączenia bibliotek z innymi instytucjami.

Podczas posiedzenia podsekretarz stanu w resorcie kultury J. Weksler przekonywał, że fundamentem proponowanych zmian jest autonomia instytucji kultury. Jak podkreślał, w tej sprawie wszyscy powinni mówić jednym głosem, ponieważ autonomia instytucji kultury jest tak samo ważna dla dyrektora, publiczności, jak i dla artysty. Wiceminister kultury uspokajał również, że umowy artystów zatrudnionych obecnie na podstawie umów na czas nieokreślony nie ulegną zmianie.

22 marca 2011 r.

Posiedzenie Komisji Zdrowia zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przyjęcie nowelizacji, wniesionej przez Radę Ministrów, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Cezary Rzemek. Jak podkreślił, chodzi o objęcie kontrolą ustawową substancji chemicznych, które są ostatnio przedmiotem obrotu handlowego. W załączniku do ustawy rozszerzono listę kontrolowanych środków i substancji chemicznych. Nowela wprowadza zakaz używania kolejnych substancji psychoaktywnych, m.in. pochodnych amfetaminy wchodzących w skład dopalaczy. Są to pochodne aktynonu, metylonu, butylonu, pochodne piperazyny, pochodne fenyloetyloaminy oraz inne związki chemiczne (fluoroamfetamina i naphyrone).

Na liście zakazanych substancji znalazły się m.in. syntetyczne kannabinoidy, które znajdują się w mieszankach ziołowych, oferowanych w sklepach internetowych i sklepach z tzw. produktami kolekcjonerskimi. Zakazane są także katynony - alkaloidy naturalnie występujące w afrykańskiej roślinie khat (czuwaliczka jadalna). Na listę wpisano metylon - substancję syntetyczną, psychoaktywną, powodującą m.in. niepokój i stany lękowe.

W tej kadencji parlamentu jest to już trzecia nowelizacja dotycząca dopalaczy. W ciągu ostatnich dwóch lat do listy zakazanych substancji dopisano już kilkanaście nowych pozycji wchodzących w skład dopalaczy, m.in. benzylopiperazynę, mefedron i syntetyczne kannabinoidy. Pod koniec listopada 2011 r. weszła w życie nowela ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, która zakazuje produkcji i wprowadzania do obrotu produktów, które mogą być używane jak środki odurzające lub substancje psychotropowe, czyli np. dopalaczy.

W trakcie dyskusji senator Michał Okła zgłosił poprawkę o charakterze redakcyjnym, doprecyzowującą zapis ustawy sejmowej. Tę zmianę pozytywnie zaopiniowało Ministerstwo Zdrowia.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym.

W wyniku głosowania Komisja Zdrowia jednomyślnie poparła proponowaną przez senatora M. Okłę poprawkę. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wybrano senatora Henryka Woźniaka.

23 marca 2011 r.

W pierwszym punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Nowelizację uchwalono na podstawie projektu wniesionego przez Senat i stanowiącego wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 8 grudnia 2009 r. (sygn. Akt K 7/08). W noweli usunięto z treści zakwestionowanego przepisu najbardziej niejasną cześć, rozszerzając wyłączenie z opłaty targowej na każdą sprzedaż dokonywaną w budynkach lub ich częściach. Zlikwidowano jednocześnie zwolnienie z opłaty targowej podmiotów, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Podczas obrad pozytywną opinię o rozpatrywanej nowelizacji wyraził przedstawiciel Ministerstwa Finansów. Zaznaczył, że obecny kształt ustawy różni się od projektu senackiego, zmierza jednak do tego samego. Żadnych uwag o charakterze legislacyjnym nie zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora Stanisława Jurewicza, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zaproponować Izbie przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Władysława Dajczaka.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o zmianie ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych oraz niektórych innych ustaw.

Nowelizację, uchwaloną na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, omówił wiceprezes Rządowego Centrum Legislacji Piotr Gryska. Jak stwierdził, stanowi ona kolejny etap informatyzacji procesu ogłaszania aktów prawnych i ma ułatwić i uprościć dostęp do dokumentów ogłaszanych w dziennikach urzędowych.

Nowela przewiduje, że "Dziennik Ustaw" i "Monitor Polski" dostępne będą wyłącznie w formie elektronicznej. Przewiduje ona, że dzienniki, w których publikowane są akty prawne i decyzje władz państwowych, np. zarządzenia prezydenta, premiera, uchwały rządu, dostępne będą wyłącznie w formie elektronicznej. Wyłącznie w tej postaci wydawane mają być także dzienniki urzędowe ministrów kierujących działami administracji rządowej, dzienniki urzędowe urzędów centralnych oraz wojewódzkie dzienniki urzędowe oraz zbiory dzienników urzędowych.

Wyjątkiem od tej reguły będzie "Monitor Polski" B, w którym publikowane są m.in. sprawozdania finansowe określone w ustawie o rachunkowości i ogłoszenia przedsiębiorców, a także wyodrębnione edycje dzienników wydawanych przez szefów: MON, MSWiA, MSZ, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, z aktami zawierającymi informacje niejawne. Zasadnicze przepisy nowelizacji mają wejść w życie 1 stycznia 2012 r.

W intencji autorów ustawy, wprowadzenie elektronicznej postaci dzienników urzędowych ma m.in. skrócić czas potrzebny na ogłoszenie aktu prawnego

W trakcie prac sejmowych nad nowelizacją wątpliwości zgłaszali posłowie PiS, SLD i PSL. Przedstawiciele PO przekonywali natomiast, że likwidacja papierowych wydań dzienników urzędowych przyniesie kilkanaście milionów złotych oszczędności oraz zredukuje zużycie papieru o setki ton. Zwracano uwagę, że wiele osób nie korzysta z Internetu i w związku z tym będą one miały ograniczony dostęp do prawa. Wskazywano także, że w wielu krajach europejskich funkcjonuje podwójny system wydawania dzienników urzędowych - w wersji papierowej i elektronicznej. Zdaniem przeciwników ustawy, przyjęcie rządowych propozycji spowoduje pełne uzależnienie od systemu e-ewidencji. Podnoszono także kwestię dostępu do aktów prawnych w wypadku braku prądu.

Zwolennicy projektu podnosili natomiast, że średni nakład "Dziennika Ustaw" wynosi 9,5 tys. egzemplarzy i nie jest to liczba, która świadczy o tym, że 38 mln obywateli ma dzięki temu pełny dostęp do prawa. Papierowy "Dziennik Ustaw" można kupić tylko w dwóch punktach w Polsce, które mieszczą się w Warszawie, a koszt rocznej prenumeraty wynosi ponad 1600 zł. Likwidacja wydawania "Dziennika Ustaw" w formie papierowej to oszczędność 450 ton papieru rocznie.

Jak mówił wiceprezes Rządowego Centrum Legislacji P. Gryska, zasadnicza część prenumeraty "Dziennika Ustaw" rozpowszechniana jest w urzędach administracji publicznej. Dochodzi więc do sytuacji, w której państwo drukuje "Dziennik Ustaw", a następnie samo go kupuje. Koszt wydawania tego dziennika w 2010 r. wyniósł około 10 mln zł, a koszt wydawania "Monitora Polskiego" - około 2 mln.

Podczas posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zapoznano się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawił propozycje stosownych poprawek.

W trakcie dyskusji senatorowie zwracali uwagę na art. 10 dotyczący wejścia w życie ustawy. Wątpliwości wywołał zapis wydłużający vacatio legis zmian zasad ogłaszania tekstów jednolitych ustaw, które mają wejść w życie 1 stycznia 2016 r.

Senator Władysław Ortyl zgłosił poprawkę, zmieniającą termin wejścia w życie zasad ogłaszania tekstów jednolitych na 1 stycznia 2014 r. W głosowaniu nie uzyskała ona jednak poparcia komisji. Następnie senator W. Ortyl przejął dwie zmiany przedstawione przez senackie biuro legislacyjne. W wyniku głosowania przyjęto jedną poprawkę uściślającą przepis przejściowy dotyczący wojewódzkich dzienników urzędowych, wskazując jednoznacznie, że wersja papierowa tych dzienników będzie mogła być wydawana do 31 grudnia 2012 r. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych oraz niektórych innych ustaw wybrano senatora W. Ortyla.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o systemie oceny zgodności oraz niektórych innych ustaw.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia Rady Ministrów, rekomendowała senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki Grażyna Henclewska. Ustawa dostosowuje polskie prawo do wymogów Unii Europejskiej dotyczących akredytacji i nadzoru rynku. Unijne rozporządzenie nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia odpowiedniej ochrony rynku przed praktykami polegającymi na niezgodnym z prawem znakowaniem wyrobów oznaczeniem CE. Sejmowa nowela stanowi także wykonanie postanowień Najwyższej Izby Kontroli z kontroli przeprowadzonej w Polskim Centrum Akredytacji (PCA) w 2008 r. Zgodnie z tymi zaleceniami, uregulowano tryb i zasady wnoszenia do sądów powszechnych odwołań od orzeczeń Komitetu Odwoławczego przy PCA, a także nadano ministrowi właściwemu do spraw gospodarki uprawnienia do zatwierdzania planów i sprawozdań Centrum.

Następnie senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które przedstawiło siedem uwag mających na celu zachowanie w ustawie spójności terminologicznej, a także doprecyzowanie jej zapisów zgodnie z zasadami techniki legislacyjnej.

Sześć zmian postulowanych przez senackie biuro legislacyjne i pozytywnie ocenionych przez wiceminister gospodarki zgłosił senator Jan Wyrowiński. W wyniku kolejnych głosowań zostały one jednomyślnie przyjęte przez Komisję Gospodarki Narodowej. Jak ustalono, ich wprowadzenie do ustawy o zmianie ustawy o systemie oceny zgodności oraz niektórych innych ustaw zarekomenduje Izbie senator J. Wyrowiński.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne. Na temat nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu poselskiego, głos zabrała podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Magdalena Gaj. Jak stwierdziła, ustawa zmierza do dostosowania polskiego prawa do wymogów dyrektywy unijnej w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, a także do dyrektywy w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń. Zgodnie z nowymi rozwiązaniami, prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej będzie miał obowiązek wskazania metod, które będzie stosował w wypadku nieprawidłowości wysokości opłat ustalonych przez operatora.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło jedną uwagę do ustawy sejmowej. Została ona pozytywnie oceniona przez stronę rządową.

W trakcie dyskusji pytano m.in. o możliwość odwołania się od decyzji prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, a także o weryfikację kosztów przedstawionych przez operatora. Odpowiedzi na pytania senatorów udzielała prezes UKE Anna Streżyńska.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora J. Wyrowińskiego, Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła jednomyślnie zaproponować Senatowi wprowadzenie 1 poprawki, zgodnej z propozycją senackiego biura legislacyjnego. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Stanisława Jurcewicza.

Podczas obrad rozpatrzono także ustawę o efektywności energetycznej. Jej założenia omówiła wiceminister gospodarki Joanna Strzelec-Łobodzińska. Ustawa, uchwalona przez Sejm na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, zmierza do ustanowienia systemu promującego i wspierającego uzyskiwanie oszczędności energii, zwłaszcza na końcowym etapie jej wykorzystania. Stanowi ponadto wypełnienie postanowień dyrektywy unijnej w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz decyzji Rady Unii Europejskiej o ustanowieniu celu 20-procentowej oszczędności energii dla całej Unii Europejskiej do 2020 r. Ustawa stwarza także ramy prawne dla działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej gospodarki, obejmujące mechanizm wsparcia i prowadzące do uzyskania wymiernych oszczędności energii. Te działania ukierunkowane będą na zwiększenie oszczędności energii przez odbiorców końcowych, zwiększenie oszczędności energii przez urządzenia potrzeb własnych oraz na zmniejszenie strat energii elektrycznej, ciepła i gazu ziemnego w przesyle lub dystrybucji. Ponadto przewidziano wprowadzenie systemu białych certyfikatów, którego realizacja powierzono prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki. Określono również zasady sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz zasady uzyskiwania uprawnień audytora efektywności energetycznej.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło 7 propozycji poprawek, zmierzających do doprecyzowania zapisów ustawy sejmowej i usunięcia wątpliwości interpretacyjnych.

W trakcie dyskusji poruszono m.in. zagadnienia dotyczące wydawania świadectw efektywności energetycznej, wysokości nakładów inwestycyjnych, a także oszczędności energii w jednostkach publicznych.

Przewodniczący komisji senator J. Wyrowiński zgłosił poprawki zawarte w opinii senackiego biura legislacyjnego i pozytywnie zaopiniowane przez stronę rządową.

Senatorowie Stanisław Kogut, Krzysztof Majkowski i Marek Trzciński zaproponowali wprowadzenie zmiany zgodnej z sugestią Koalicji Klimatycznej i zobowiązującej jednostki sektora publicznego do 0,5% oszczędności zużycia energii w ciągu roku kalendarzowego.

Senator Stanisław Iwan zgłosił natomiast 6 poprawek dotyczących m.in. zapisów w zakresie określania wartości świadectwa efektywności energetycznej oraz odnoszących się do obowiązku przyłączania odbiorców do sieci tam, gdzie występują odnawialne źródła energii lub dominuje energia z kogeneracji. Senator postulował także zmianę dotyczącą sankcji karnych za podanie w oświadczeniu nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji.

W wyniku głosowania Komisja Gospodarki Narodowej poparła 13 poprawek. Akceptacji nie uzyskała tylko zmiana postulowana przez senatora S. Iwana, dotycząca sankcji karnych. Została ona zgłoszona przez senatorów S. Iwana i Andrzeja Owczarka jako wniosek mniejszości.

Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o efektywności energetycznej wybrano senatora K. Majkowskiego. Sprawozdawcą wniosku mniejszości został senator S. Iwan.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej przyjęto stanowisko w sprawie realizacji projektu budowy rurociągu naftowego Brody - Płock.

Jak przypomniał przewodniczący komisji senator J. Wyrowiński, 15 marca 2011 r. komisja omawiała realizację projektu budowy tego rurociągu. Informację na ten temat przedstawiły wówczas resorty gospodarki, rozwoju regionalnego, Skarbu Państwa oraz spraw zagranicznych. Wysłuchano także informacji władz Międzynarodowego Przedsiębiorstwa Rurociągowego Sarmatia Sp. z o.o. oraz PERN "Przyjaźń" SA. W posiedzeniu uczestniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz ambasador Ukrainy w Polsce Markijan Malskyj.

Przewodniczący przypomniał, że senatorowie otrzymali projekt stanowiska komisji. Uwagi na temat proponowanego tekstu nadesłali senatorowie Władysław Ortyl i M. Trzciński. Dotyczyły one m.in. doprecyzowania zapisów dotyczących konieczności wskazania po stronie polskiej ministerstwa odpowiedzialnego za realizację projektu. Po uzgodnieniu jednolitego tekstu senatorowie jednogłośnie przyjęli stanowisko komisji w sprawie realizacji projektu budowy rurociągu naftowego Brody - Płock. W przyjętym dokumencie napisano m.in.:

"Rurociąg naftowy Brody - Płock ma być integralną częścią Euro-Azjatyckiego Korytarza Transportu Ropy Naftowej (EAKTR), przez który w przyszłości może być dostarczana ropa kaspijska dla odbiorców w Polsce i innych krajach europejskich. Korytarz zaczyna się w Azerbejdżanie, przebiega przez terytorium Gruzji, Morze Czarne, Ukrainę i Polskę i czyni możliwym transportowanie ropy naftowej do Słowacji, Czech, Niemiec, a przez Naftoport Gdański - do odbiorców z krajów morza Bałtyckiego.

Ze względu na bezpieczeństwo energetyczne Polski budowa rurociągu naftowego Brody - Płock ma charakter strategiczny. Jest ona wpisana jako działanie priorytetowe do dokumentów rządowych: "Energetycznej strategii Ukrainy do roku 2030" oraz "Polityki energetycznej Polski do 2030 roku". Od 2008 r. projekt budowy rurociągu naftowego Brody - Płock został wpisany na listę projektów indywidualnych Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, z rezerwacją 495 mln PLN do wykorzystania do końca 2015 r.

Na podstawie informacji przekazanych podczas posiedzenia komisja stwierdza, że realizacja projektu jest zagrożona.

Komisja, mając na względzie potrzebę wzmocnienia bezpieczeństwa energetycznego naszego kraju, stoi na stanowisku, że zakończenie budowy rurociągu Brody - Płock w terminie do końca 2015 r. winno być przedmiotem szczególnej troski rządu. Komisja widzi potrzebę wzmocnienia i lepszego skoordynowania działań zmierzających do skutecznej realizacji projektu, tak na poziomie międzyrządowym (Polska - Ukraina), jak i ministerialnym oraz samorządowym. Zdaniem komisji, istnieje konieczność wskazania po stronie polskiej jednego ministerstwa odpowiedzialnego za realizację projektu".

* * *

Wspólne posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Środowiska zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska. Sejmowa nowela jednoznacznie przesądza, że wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej nie są wojewódzkimi samorządowymi jednostkami organizacyjnymi. Konieczność wprowadzenia takiej regulacji, jak wynika z uzasadnienia poselskiego projektu ustawy, podyktowana była pojawiającymi się wątpliwości co do statusu prawnego tych funduszy.

Jak poinformował podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska Janusz Zaleski, rząd nie wypracował stanowiska wobec nowelizacji. Rozwiązania w niej zawarte wydają się jednak być słuszne.

Senator Stanisław Jurcewicz przytoczył stanowisko Konwentu Marszałków Województw dotyczące odrzucenia rozpatrywanej noweli sejmowej i zwrócił się do przedstawicieli rządu o komentarz w tej sprawie. Jak poinformował naczelnik Andrzej Kulon z Ministerstwa Środowiska, rząd nie zgadza się z tym postulatem.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszyli kwestię zarządzania środkami finansowymi wojewódzkich funduszy ochrony środowiska. Zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora Michała Wojtczaka, połączone komisje opowiedziały się za przyjęciem nowelizacji ustawy - Prawo ochrony środowiska. Jak ustalono, podczas posiedzenia plenarnego Izby sprawozdanie w tej sprawie przedstawi senator Jadwiga Rotnicka.

* * *

Posiedzenie Komisji Środowiska zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o efektywności energetycznej, uchwalonej przez Sejm na podstawie projektu rządowego.

Przedstawiając ustawę, wiceminister gospodarki Joanna Strzelec-Łobodzińska przypomniała, że stanowi realizuje ona postanowienia dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych. Jest także konsekwencją konkluzji Rady Unii Europejskiej, przyjętej 8-9 marca 2007 r. i ustanawiającej jako cel dla całej UE dwudziestoprocentową oszczędność energii do 2020 r. Jak podkreśliła, w Polsce nastąpiła znaczna poprawa efektywności energetycznej. W ostatnich 10 latach energochłonność spadła prawie o 30%. W dalszym ciągu efektywność energetyczna polskiej gospodarki jest jednak dwa razy niższa od średniej europejskiej.

Wiceminister gospodarki podkreśliła, że celem ustawy jest stworzenie ram prawnych dla działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej gospodarki, obejmujących mechanizmy wsparcia i prowadzących do uzyskania wymiernych oszczędności energii. Działania te prowadzone będą w trzech obszarach: zwiększenia oszczędności energii przez odbiorców końcowych, zwiększenia oszczędności energii przez urządzenia na potrzeby własne, a także zmniejszenia strat energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego w przesyle lub dystrybucji. Wprowadzenie kompleksowego mechanizmu wsparcia dla działań zmierzających do poprawy efektywności energetycznej gospodarki spowoduje ograniczenie szkodliwego oddziaływania sektora energetycznego na środowisko oraz przyczyni się do poprawy bezpieczeństwa energetycznego kraju.

Ustawa o efektywności energetycznej zakłada, że firmy będą miały obowiązek pozyskiwania świadectw efektywności energetycznej, tzw. białych certyfikatów. W zamierzeniu ma ona poprawić efektywność energetyczną oraz promować innowacyjne technologie, które zmniejszają szkodliwe oddziaływanie sektora energetycznego na środowisko. Określa też zasady sporządzania audytów efektywności energetycznej.

"Białe certyfikaty" będą wydawane na projekty, które prowadzą do zmniejszenia zużycia energii. Będzie je wydawał prezes Urzędu Regulacji Energetyki. Obecnie obowiązuje już system "zielonych" certyfikatów na energię ze źródeł odnawialnych i "czerwonych" na produkcję energii w kogeneracji - wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej w najbardziej efektywny sposób.

Aż 80% środków uzyskanych z "białych certyfikatów" trafi na zwiększenie oszczędności energii przez odbiorców końcowych. Pozostała część będzie mogła być wykorzystana na zwiększenie oszczędności energii przez jej wytwórców oraz zmniejszenie strat w przesyle i dystrybucji energii.

Pieniądze pochodzące z kar za brak odpowiednich certyfikatów trafią do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na programy związane m.in. z odnawialnymi źródłami energii oraz na zwiększenie sprawności wytwarzania energii, np. poprzez kogenerację.

Poprawie efektywności energetycznej ma służyć przede wszystkim modernizacja urządzeń, działania dla ograniczania strat energii ciepła m.in. izolacja instalacji przemysłowych, przebudowa lub remont budynków.

Do zapewnienia efektywności energetycznej zobowiązany będzie też sektor publiczny - jednostki rządowe i samorządowe. Rząd przeznaczył na modernizację budynków państwowych i działania związane z poprawą efektywności energetycznej środki uzyskane ze sprzedaży praw do emisji CO₂ innym państwom. Jednostki sektora publicznego raz na 10 lat będą sporządzać audyty energetyczne dla powierzchni użytkowanych powyżej 250 m².

Ustawa zobowiązuje ministra gospodarki do opracowania krajowego planu działań efektywności energetycznej. Raport ma zawierać m.in. opis planowanych programów i przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej w poszczególnych sektorach gospodarki oraz analizę i ocenę ich wykonania. Minister będzie też odpowiadał za zorganizowanie kampanii informacyjno-szkoleniowej oraz promującej innowacyjne technologie.

W opinii resortu gospodarki, w związku z wprowadzeniem "białych certyfikatów" ceny energii mogą wzrosnąć około 1-1,5%.

W trakcie dyskusji Zbigniew Karaczun z Polskiego Klubu Ekologicznego zwrócił uwagę, że ustawa zobowiązuje producentów, dystrybutorów i użytkowników energii do zwiększenia do 2016 r. efektywności energetycznej łącznie o 9%, ale obowiązek ten nie dotyczy sektora publicznego. W tym sektorze z pieniędzy podatników przez następne lata będzie można opłacać niekontrolowanie wysokie rachunki za energię. Jak stwierdził, odbiega to od ducha unijnej dyrektywy, która mówi o konieczności pełnienia przez państwo wzorcowej roli w kwestii poprawy efektywności energetycznej. Gdyby w ustawie znalazł się zapis o obowiązku w latach 2012-2016 corocznej oszczędności energii o 1% w jednostkach sektora publicznego, państwo mogłoby zaoszczędzić rocznie kilka miliardów zł na opłatach za energię. W związku z tym Z. Karaczun zaproponował poprawki do rozpatrywanej ustawy dotyczące tego zapisu, które przejęła następnie senator Jadwiga Rotnicka.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zasugerowało potrzebę wprowadzenia do ustawy sejmowej 6 poprawek o charakterze redakcyjnym, które przejął następnie senator Michał Wojtczak.

W wyniku dyskusji, a następnie głosowania, Komisja Środowiska poparła wszystkie zgłoszone zmiany. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o efektywności energetycznej wybrano senator J. Rotnicką.

26 marca 2011 r.

Senatorowie z Komisji Budżetu i Finansów Publicznych opowiedzieli się za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych.

Przyjęcie nowelizacji rekomendował senatorom szef strategicznych doradców premiera minister Michał Boni. Swoje wystąpienie rozpoczął od wyjaśnienia istoty ustawy i postawienia pytania, czy Polska jest w stanie unieść w dłuższej perspektywie i w sytuacji stałego generowania długu publicznego reformę emerytalną z 1999 r. Jak wyjaśnił, by zbilansować finanse, emituje się obligacje Skarbu Państwa, które dają określone kwoty zasilające następnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych i są przekazywane na konta Otwartych Funduszy Emerytalnych.

W związku z tym w sytuacji, kiedy przyrost długu publicznego, a przede wszystkim skala deficytu finansów publicznych, są tak wysokie, zaproponowano rozwiązanie, którego istotą jest zmiana proporcji w wysokości składki przekazywanej do OFE.

Jak mówił minister M. Boni, ustawa ma realizować dwa cele: stworzyć warunki dla wzrostu przyszłych świadczeń emerytalnych oraz utrzymać integralność w drugim filarze i zapewnić pełną formułę dziedziczenia. Dodatkowo potrzebna jest zmiana w zakresie ograniczonych obecnie limitów inwestycyjnych.

Proponowane zmiany spowodują zmniejszenie długu publicznego i stworzenie możliwości uzyskania nieco wyższej stopy zastąpienia przyszłych świadczeń. Rząd uznał również za istotne uruchomienie mechanizmów, także o charakterze podatkowym, zachęcających obywateli do udziału w trzecim filarze w celu budowania dodatkowej emerytury.

Kolejną kwestią, którą poruszył minister M. Boni, było wprowadzenie całkowitego zakazu akwizycji. Sejm uznał, że jeśli chodzi o fundusze emerytalne zarówno na rynku pierwotnym, jak i wtórnym zakaz akwizycji będzie obowiązywał od stycznia 2012 r. Trwałym elementem ma być także zapis o przeprowadzaniu co najmniej raz na 3 lata przeglądu funkcjonowania systemu emerytalnego.

Minister, kończąc swoje wystąpienie, podkreślił, że debata na temat OFE trwa już od wielu miesięcy i zainteresowane podmioty miały możliwość przedstawienia swojego stanowiska w tej sprawie.

Rozpatrywana ustawa zmniejsza wysokość składki do Otwartych Funduszy Emerytalnych. Zgodnie z przygotowaną przez rząd i uchwaloną w przez Sejm nowelą, składki przekazywane do OFE zostaną zmniejszone początkowo z 7,3% do 2,3%. Potem składka będzie stopniowo wzrastać, by w 2017 r. osiągnąć 3,5%. Pozostałe 5% trafi na specjalne indywidualne subkonta w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Zasady dziedziczenia pieniędzy, które trafią na subkonta w ZUS będą takie same, jak w OFE. Środki te będą waloryzowane o wskaźnik wzrostu gospodarczego z ostatnich pięciu lat i wysokość inflacji.

Rząd zaproponował też wprowadzenie od 2012 r. 4-procentowej ulgi podatkowej dla osób dodatkowo oszczędzających na emeryturę na tzw. indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego. Będą je mogły prowadzić towarzystwa emerytalne i inne instytucje finansowe, np. banki lub Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych. Zmianie ma ulec górny limit udziału akcji w portfelu OFE. Obecny, który wynosi 40% aktywów funduszy, ma do 2020 r. osiągnąć 62%, a docelowo 90%. Wprowadzony zostanie także zakaz akwizycji na rzecz OFE, który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2012 r.

Według rządu, zmiany pozwolą ograniczyć potrzeby pożyczkowe państwa do 2020 r. o około 190 mld zł.

Sejm wprowadził poprawkę PO, zgodnie, z którą ustawa wejdzie w życie - z pewnymi wyjątkami - 1 maja 2011 r., a nie "pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia", jak zapisano w projekcie rządowym. Zgodnie z nim, jeśli ustawa zostałaby ogłoszona np. 1 kwietnia, to weszłaby w życie 1 czerwca.

Początkowo rząd chciał, aby zmiany weszły w życie 1 kwietnia, ale potem - gdy okazało się to niemożliwe - termin ten zmieniono na 1 maja 2011 r. Rządowe Centrum Legislacji podkreśliło w swojej opinii do projektu, że taki zapis może jednak rodzić wątpliwości konstytucyjne co do odpowiedniego vacatio legis. W efekcie rząd zdecydował, że zmiany zaczną obowiązywać w miesiącu kolejnym po miesiącu, w którym ustawa zostałaby ogłoszona. To dałoby gwarancję co najmniej miesięcznego vacatio legis.

Podczas obrad Komisji Budżetu i Finansów Publicznych senatorowie nie mieli zastrzeżeń do wprowadzonego przez Sejm sztywnego terminu 1 maja. Wątpliwości zgłosiło jednak Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Zdaniem legislatorów, przy wskazaniu terminu 1 maja 2011 r. "dotykana jest delikatna kwestia terminów konstytucyjnych". Jak napisano w opinii: "Vacatio legis, z punktu widzenia wykonania postanowień ustawy przez fundusze, może być niezwykle skrócone. Trzeba rozważyć, czy jest to na tyle istotna sprawa (...), że należy przyjąć taką wersję".

W opinii ministra M. Boniego, czas ma swoje znaczenie i przekłada się na materię finansową. Utrzymanie pierwotnego zapisu dotyczącego wejścia w życie zmian mogłoby spowodować, że zmiany zaczęłyby obowiązywać dopiero od 1 czerwca 2011 r., a to oznaczałoby 2 mld zł mniej, jeśli chodzi o ograniczenie potrzeb pożyczkowych państwa. Dlatego 2 miesiące vacatio legis nie mają żadnego uzasadnienia.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszali m.in. kwestie dotyczące kosztów dziedziczenia części składki, która ma trafić do ZUS. Pytano także o skutki proponowanych rozwiązań finansowych dla budżetu państwa w 2011 r. i w 2012 r., a także o symulacje dotyczące różnicy w przyszłych świadczeniach emerytalnych bez wprowadzenia zmian i po ich wprowadzeniu. Senatorowie interesowali się również skutkami zmniejszenia aktywności Otwartych Funduszy Emerytalnych na rynkach finansowych, reformą świadczeń służb mundurowych. Pytano o odniesienia do dwudziestoletnich doświadczeń w realizacji reformy emerytalnej w Chile. Poruszono także problem zmiany przez państwo umowy społecznej, dotyczącej obywateli, którym państwo umożliwiło wcześniej wybór formy oszczędzania w określonym funduszu emerytalnym.

Podczas posiedzenia Komisji Budżetu i Finansów Publicznych senatorowie zapoznali się ze stanowiskiem Ogólnopolskiego Związku Zawodowego "Kontakt", które przedstawiła Elżbieta Łuczko. W swoim wystąpieniu zwróciła uwagę na zawarty w noweli zakaz akwizycji zarówno na rynku pierwotnym, jak i wtórnym.

Proponowane zmiany poparł Adam Sankowski z Komitetu Obywatelskiego Inicjatywy "Razem".

Senator Kazimierz Kleina zgłosił wniosek o przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych. Wniosek przeciwny, dotyczący odrzucenia nowelizacji sejmowej, przedstawił natomiast senator Wiesław Dobkowski.

W wyniku głosowania Komisja Budżetu i Finansów Publicznych opowiedziała się za przyjęciem bez poprawek rozpatrzonej ustawy. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora K. Kleinę.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Rodziny i Polityki Społecznej postanowiła 4 głosami, przy 1 głosie przeciwnym, zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych. Jak ustalono, stanowisko komisji w tej sprawie zarekomenduje Izbie senator Mieczysław Augustyn.

Zgodnie z przygotowaną przez rząd i uchwaloną przez Sejm nowelizacją składki przekazywane do OFE zostaną zmniejszone z 7,3% do 2,3% Pozostałe 5% trafi na specjalne indywidualne subkonta w ZUS. Ustawa ma wejść w życie - z pewnymi wyjątkami - 1 maja 2011 r.

W stosunku do projektu rządowego Sejm wydłużył termin likwidacji akwizycji prowadzonej na rzecz Otwartych Funduszy Emerytalnych do 1 stycznia 2012 r. Jak podkreślali obecni na posiedzeniu przedstawiciele związku zawodowego akwizytorów, oznacza to likwidację około 250 tys. miejsc pracy. Ich zdaniem, praca agentów towarzystw emerytalnych jest potrzebna, ponieważ ludzie nie znają się na polskim systemie emerytalnym. Jak przekonywano, po likwidacji możliwości akwizycji obywatele zostaną pozbawieni bezpośredniego kontaktu z osobami, które mogą wyjaśnić zawiłości tego systemu.

Obecny na posiedzeniu szef zespołu doradców strategicznych premiera minister Michał Boni stwierdził, że akwizycja na rzecz OFE zbyt dużo kosztuje ubezpieczonych. Jego zdaniem, akwizytorzy, którzy stracą pracę, będą mogli się przekwalifikować, albo zaoferować swoje usługi IKE czy IKZE, podmiotom umożliwiającym dobrowolne oszczędzanie na emeryturę.

W trakcie dyskusji senator Piotr Kaleta poprosił o wyjaśnienie, dlaczego ustawa zmieniająca system emerytalny jest procedowana w tak ogromnym pośpiechu, bez możliwości zapoznania się senatorów z wprowadzanymi do niej zmianami czy opiniami biura legislacyjnego.

Zdaniem ministra M. W Boniego, nie należy w tym wypadku mówić o pośpiechu, ale o sprawności procesu legislacyjnego. Zaznaczył, że jest to niezbędne ze względu na negatywny wpływ obowiązujących obecnie rozwiązań na dług publiczny i potrzeby pożyczkowe państwa, jakie wywiera transfer składek do OFE.

Przewodniczący Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Mieczysław Augustyn podkreślił natomiast znaczenie umieszczenia w ustawie przepisu nakazującego systematyczne kontrolowanie systemu emerytalnego. Chodzi o zapis, zgodnie z którym Rada Ministrów będzie musiała nie rzadziej niż co 3 lata dokonywać przeglądu funkcjonowania systemu. Pierwszy przegląd będzie musiał być przeprowadzony nie później niż do 31 grudnia 2013 r.

28 marca 2011 r.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Zdrowia rozpatrzyli ustawę o działalności leczniczej. W obradach komisji uczestniczyli: posłanka sprawozdawczymi Beata Libera-Małecka, przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia - sekretarz stanu Jakub Szulc, dyrektor Departamentu Dialogu Społecznego Jakub Bydłoń, dyrektor Departamentu Prawnego Władysław Puzoń oraz dyrektor Departamentu Organizacji Ochrony Zdrowia Piotr Warczyński, zastępca głównego inspektora farmaceutycznego Zbigniew Niewójt, a także prezes Naczelnej Izby Aptekarskiej Grzegorz Kucharewicz, przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych Dorota Gardias, prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych Elżbieta Buczkowska, przewodnicząca Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych przewodnicząca Urszula Michalska oraz przewodnicząca Sekretariatu Ochrony Zdrowia NSZZ "Solidarność" Maria Ochman.

Ustawę, stanowiącą część rządowego pakietu ustaw reformujących polską służbę zdrowia, przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia J. Szulc. Jak podkreślił, ustawa wprowadza zmiany w zasadach organizacji systemu ochrony zdrowia i funkcjonowania podmiotów prowadzących działalność leczniczą. Chodziło o stworzenie jednego aktu prawnego regulującego w sposób kompleksowy zasady prowadzenia działalności leczniczej. Zgodnie z nową ustawą, podmioty wykonujące działalność leczniczą będą miały status przedsiębiorcy we wszystkich formach przewidywanych dla wykonywania działalności gospodarczej. Prowadzenie działalności leczniczej będzie możliwe także w formie praktyki zawodowej czyli działalności gospodarczej wykonywanej indywidualnie lub jako grupowa praktyka lekarska lub pielęgniarska. Ustawa określa również warunki, jakie muszą spełniać podmioty lecznicze oraz praktyki zawodowe w celu wykonywania działalności leczniczej, w tym wymagania dotyczące pomieszczeń i urządzeń odpowiednich do rodzaju wykonywanej działalności leczniczej. Warunki udzielania świadczeń przez podmiot wykonujący działalność leczniczą określane będą przez regulamin organizacyjny podmiotu.

W myśl nowych przepisów, Skarb Państwa reprezentowany przez ministra, centralny organ administracji rządowej albo wojewodę może utworzyć podmiot leczniczy w formie spółki kapitałowej lub jednostki budżetowej. Jednostka samorządu terytorialnego może także utworzyć podmiot leczniczy w formie spółki kapitałowej lub jednostki budżetowej. Ustawa dopuszcza również możliwość tworzenia spółki kapitałowej w celu wykonywania działalności leczniczej przez uczelnię medyczną. Wartość nominalna udziałów i akcji w takiej spółce należących wyłącznie do uczelni medycznych nie może stanowić mniej niż 51% kapitału zakładowego spółki. Udziały lub akcje w tych spółkach poza uczelniami medycznymi mogą posiadać wyłącznie: Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego oraz jednoosobowe spółki Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa.

Zgodnie z ustawą, działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Może polegać także na promocji zdrowia, realizacji zadań dydaktycznych, w tym wdrażaniu nowych technologii medycznych i metod leczenia.

Ustawa dopuszcza następujące rodzaje działalności leczniczej: świadczenia szpitalne, stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne oraz świadczenia ambulatoryjne. Działalność lecznicza może być wykonywana we wszystkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej; szczególne regulacje wprowadzono w odniesieniu do prowadzenia działalności szpitalnej. Mogą ją prowadzić: samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, jednostka budżetowa albo spółka kapitałowa.

Nowym rozwiązaniem w stosunku do obecnie obowiązującego stanu prawnego jest dopuszczenie możliwości sprawowania wszechstronnej opieki zdrowotnej, psychologicznej i społecznej nad pacjentami znajdującymi się w stanie terminalnym wyłącznie w warunkach domowych. Również świadczenia pielęgnacyjne lub opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej mogą być udzielane wyłącznie w warunkach domowych.

W ustawie wprowadzono nakaz obligatoryjnego stosowania znaków identyfikacyjnych zarówno osób zatrudnionych, jak i pacjentów szpitala. W odniesieniu do osób zatrudnionych realizacja tego obowiązku polega na noszeniu w widocznym miejscu identyfikatora zawierającego imię, nazwisko i funkcję. Pacjenci otrzymają natomiast znaki identyfikacyjne zapewniające ochronę danych osobowych. Wprowadzenie tego obowiązku ma ułatwić pacjentom i osobom odwiedzającym kontakt z personelem, a także szybką identyfikację pacjentów na terenie szpitala, szczególnie w razie potrzeby udzielenia nagłej pomocy.

Ustawa dopuszcza funkcjonowanie obecnych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej oraz wprowadza regulacje tej formy prawnej. Dotyczy to przede wszystkim procedur łączenia samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej, zasad gospodarki finansowej, źródeł uzyskiwania środków finansowych i szczególnych uprawnień pracowniczych. Ta forma została zarezerwowana wyłącznie dla zakładów już istniejących, bez możliwości tworzenia nowych. Wyjątek stanowi możliwość połączenia tylko dwóch samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej.

Ponadto wzmocniono nadzór właścicielski podmiotu tworzącego i zwiększono jego odpowiedzialność za sytuację finansową samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej.

Podmiot tworzący samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej może - w terminie 3 miesięcy od upływu terminu zatwierdzenia sprawozdania finansowego samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej - pokryć ujemny wynik finansowy za rok obrotowy tego zakładu, jeżeli wynik ten, po dodaniu kosztów amortyzacji, ma wartość ujemną - do wysokości tej wartości. Ujemny wynik finansowy i koszty amortyzacji dotyczą roku obrotowego objętego sprawozdaniem finansowym. W wypadku niepokrycia ujemnego wyniku finansowego podmiot tworzący, w terminie 12 miesięcy, podejmuje decyzję o zmianie formy organizacyjno-prawnej, czyli przekształca samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej w spółkę prawa handlowego lub jednostkę budżetową, albo decyduje się na likwidację. Wprowadzono również przepisy określające, że czynności likwidacyjne muszą zostać zakończone w ciągu 12 miesięcy od rozpoczęcia likwidacji.

Ustawa zakłada fakultatywność przekształceń publicznych zakładów opieki zdrowotnej, pozostawiając decyzję podmiotowi tworzącemu. Przekształcenie w spółkę kapitałową pozwali na zmianę formy prawnej bez konieczności przeprowadzania procedury likwidacji zakładu. Spółka, która powstanie w drodze przekształcenia, staje się następcą prawnym zakładu, wstępując w jego prawa i obowiązki. Istotnym elementem przekształcenia jest także ustalenie wskaźnika zadłużenia SP ZOZ. Wskaźnik ten jest rozumiany jako relacja sumy zobowiązań długo- i krótkoterminowych, pomniejszona o inwestycje krótkoterminowe, w stosunku do sumy przychodów samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Niezależnie od formy prawnej prowadzenia działalności leczniczej - w formie podmiotów leczniczych czy też praktyk zawodowych - podmioty te muszą dokonać wpisu do rejestru. Podmioty lecznicze będą rejestrowane u wojewody właściwego dla siedziby lub miejsca zamieszkania, natomiast okręgowe izby lekarskie i pielęgniarskie będą dokonywały wpisów dla swoich praktyk lekarskich odpowiednio do miejsca ich wykonywania. Ustawa określa uprawnienia ministra zdrowia, który może przeprowadzić kontrolę wszystkich podmiotów wykonujących działalność leczniczą zarówno pod względem zgodności z prawem, jak i medycznym.

Podczas posiedzenia zapoznano się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło szereg uwag o charakterze legislacyjnym. Jak podkreślała legislatorka, mają one na celu przede wszystkim uporządkowanie i usystematyzowanie przepisów ustawy sejmowej.

W trakcie dyskusji senator Stanisław Karczewski zgłosił wniosek o odrzucenie ustawy o działalności leczniczej. W wyniku głosowania nie uzyskał on poparcia Komisji Zdrowia (1 głos za, 5 głosów przeciw).

W swoich wystąpieniach senatorowie zgłaszali m.in. wątpliwości dotyczące czasu pracy pracowników medycznych. W ustawie zrezygnowano ze skróconej normy czasu pracy dla pracowników zakładów radiologii, medycyny nuklearnej, fizykoterapii, patomorfologii, histopatologii, cytopatologii oraz medycyny sądowej i prosektoriów. Ustawa zakłada, że czas pracy radiologów i fizykoterapeutów zostanie wydłużony dopiero po trzyletnim okresie przejściowym, czyli od 1 maja 2014 r.

Przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych D. Gardias zaproponowała natomiast poprawkę, zmierzającą do wprowadzenia zakazu zatrudnienia pielęgniarek w szpitalach na podstawie kontraktów. Ta kwestia wywołała ogromne kontrowersje w Sejmie. Postulowaną zmianę przejął i zgłosił jako swój wniosek senator Norbert Krajczy. W wyniku głosowania komisja nie poparła tej zmiany - za była 1 osoba, a 5 senatorów było przeciw.

Wprowadzenie poprawek do ustawy zaproponował także resort zdrowia. Te zmiany oraz propozycje senackiego biura legislacyjnego, porządkujące ustawę zgodnie z zasadami techniki legislacyjnej i zmierzające do zachowania spójności terminologicznej, przejął senator Michał Okła. W wyniku głosowania Komisja Zdrowia jednomyślnie przyjęła postulowane zmiany i postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie ustawy o działalności leczniczej wraz z 78 poprawkami. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Rafała Muchackiego.

29 marca 2011 r.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą rozpatrzono wnioski o zlecenie zadań o charakterze programowym w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą.

Gośćmi komisji byli m.in.: przedstawiciele Departamentu Współpracy z Polonią w Ministerstwie Spraw Zagranicznych - radca ministra Gerard Pokruszyński i naczelnik Regina Jurkowska, prezes Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" Olga Iwaniak, wiceprezes Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" Dariusz Bonisławski, prezes Fundacji SEMPER POLONIA Marek Hauszyld, prezes Fundacji "Nowoczesna Polska" Jarosław Lipszyc, zastępca dyrektora "Caritas" Polska ks. Marcin Brzeziński.

Jak poinformował dyrektor Biura Polonijnego Kancelarii Senatu Artur Kozłowski, w wyniku decyzji podjętych przez Prezydium Senatu dotychczas na zadania programowe rozdysponowano około 31 767 tys. zł. W dyspozycji Kancelarii Senatu pozostały jeszcze środki w wysokości około 27 399 tys. zł, przeznaczone na kierunek 2 - wspieranie oświaty, i około 2420 tys. zł na kierunek 6: pomoc socjalna i charytatywna dla najbardziej potrzebujących środowisk polskich i polonijnych w świecie. W ramach kierunku dotyczącego wspierania oświaty organizacje złożyły 82 wnioski na realizację około 1280 zadań na łączną kwotę około 53 126 tys. zł, w tym zbiorcze wnioski Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" -około 17 258 tys. zł oraz Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" - około 5814 tys. zł.

Następnie dyrektor A. Kozłowski zapoznał senatorów z kryteriami przyjętymi w ramach podkierunku: pobyty edukacyjne w kraju i za granicą, do których zaliczył możliwość wspólnego wypoczynku z dziećmi z Polski oraz aspekt edukacyjny planowanego wypoczynku. Dyrektor przedstawił także opinię Kancelarii Senatu na temat wniosków kierowanych do Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą oraz Prezydium Senatu w ramach kierunku 2: wspieranie oświaty, w podkierunkach: pomoc szkołom i placówkom oświatowym w utrzymaniu i rozwoju infrastruktury, stypendia, pomoc dydaktyczna i metodyczna, pobyty edukacyjne w kraju i za granica, wychowanie przez sport, konkursy i olimpiady wiedzy o języku, literaturze i kulturze Polski.

W trakcie dyskusji senator Łukasz Abgarowicz pytał o wysokość środków pozostałych w dyspozycji Kancelarii Senatu i zgłosił wniosek o pozostawienie rezerwy w wysokości 50 000 zł na potrzeby szkoły podstawowej w Żytomierzu, na Ukrainie. Po zapoznaniu się z wyjaśnieniami udzielonymi przez dyrektora A. Kozłowskiego senator wycofał ten wniosek. Senator Andrzej Szewiński poprosił o udzielenie informacji na temat wysokości kwoty postulowanej przez Stowarzyszenie "Wspólnota Polska" i przeznaczonej na pobyty edukacyjne w kraju i za granicą. Senator Andrzej Person pytał natomiast o szczegóły wniosków złożonych przez Stowarzyszenie "Parafiada" im. św. Józefa Kalasancjusza.

Podczas posiedzenia głos zabrali także przedstawiciele organizacji pozarządowych, którzy zaprezentowali swoje wnioski. Wnioski o finansowanie zadań z budżetu Kancelarii Senatu złożyli senatorowie: Barbara Borys-Damięcka, Ł. Abgarowicz, Maria Pańczyk-Pozdziej, Marek Konopka, A. Szewiński, Władysław Dajczak, Tadeusz Skorupa, A. Person. W wyniku głosowania uzyskały one poparcie komisji. Jednogłośnie poparto opinię Kancelarii Senatu dotyczącą omawianych wniosków wraz z odrębnie zaopiniowanymi poprawkami.

Na zakończenie posiedzenia przewodniczący Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senator A. Person przypomniał, że tego samego dnia odbędzie się seminarium "Sport i turystyka polonijna", zorganizowane przez komisję wspólnie z Polskim Komitetem Olimpijskim oraz Ministerstwem Sportu i Turystyki. Przewodniczący komisji zaprosił wszystkich obecnych do udziału w tym spotkaniu.

* * *

Senatorowie z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapoznali się z informacją ministra rolnictwa i rozwoju wsi na temat priorytetów polskiej prezydencji w Unii Europejskiej, dotyczących rolnictwa i rybołówstwa.

Informację przedstawił podsekretarz stanu Jarosław Wojtowicz. Jak stwierdził, w ramach polskiego przewodnictwa w Radzie UE resort rolnictwa, przy wsparciu Sekretariatu Generalnego Rady, będzie czuwał nad przebiegiem prac w Radzie UE ds. Rolnictwa i Rybołówstwa zarówno w organach o charakterze eksperckim, technicznym (w grupach roboczych i komitetach), jak i w ramach posiedzeń rad ministrów. Co do wytyczenia priorytetowych obszarów i kierunków przewodnictwa w UE należy mieć świadomość, że zakres autonomii państwa członkowskiego w tek kwestii jest ograniczony przez szereg uwarunkowań, w których przyjdzie funkcjonować polskiej prezydencji. Przystępując do tworzenia programu sześciomiesięcznego okresu kierowania pracami Rady UE ds. Rolnictwa i Rybołówstwa, ministerstwo bierze pod uwagę wiele czynników, które mogą wpłynąć na kierunki jego działań. Przede wszystkim MRiRW jest przekonane, że większość zagadnień podejmowanych w II połowie 2011 r. zostanie "odziedziczona" po poprzednich prezydencjach (przede wszystkim po przewodnictwie węgierskim), co wynika z konieczności zapewnienia ciągłości prac. Dlatego wskazanie priorytetów resortu rolnictwa w ramach polskiej prezydencji odbywa się na podstawie monitoringu dotychczasowych prac w Radzie. Pod uwagę wzięto założenia programowe Komisji Europejskiej, postęp prac nad poszczególnymi dossiers, a także stanowiska najważniejszych partnerów. Wśród wielu zagadnień, które będą przedmiotem prac Rady Ministrów UE ds. Rolnictwa i Rybołówstwa, w II połowie 2011 r. priorytetem polskiego resortu rolnictwa i prezydencji będzie reforma wspólnej polityki rolnej zarówno w aspekcie płatności bezpośrednich, jak i polityki rozwoju obszarów wiejskich. Kluczowym zagadnieniem będzie również reforma wspólnej polityki rybackiej. Podjęcie przez polską prezydencję tych kwestii jest zgodne z agendą prac UE. Jest także konsekwencją dyskusji i działań podejmowanych przez kolejne prezydencje od drugiej połowy 2008 r. W odniesieniu do wspólnej polityki rolnej, najprawdopodobniej jesienią 2011 r., Komisja Europejska przekaże Radzie i Parlamentowi Europejskiemu pakiet propozycji legislacyjnych dotyczących m.in. systemu płatności bezpośrednich, polityki rozwoju obszarów wiejskich i regulacji rynków. Polska rozpocznie prace nad projektami Komisji i będzie dążyć do ustaleń, które umożliwią kolejnym państwom Trio sprawne przeprowadzenie procesu negocjacji między Radą i Parlamentem Europejskim. Celem będzie przede wszystkim poszukiwanie kompromisu na rzecz wypracowania nowego systemu płatności bezpośrednich, opartego na obiektywnych, a nie historycznych kryteriach, a takze zapewnienie funkcjonowania silnego II filara wraz ze wszystkimi jego dotychczasowymi powiązaniami z polityką spójności. W odniesieniu do rybactwa najważniejszym celem naszej prezydencji będzie reforma wspólnej polityki rybackiej. Polska dostrzega konieczność stworzenia ram instytucjonalnych zarządzania sektorem rybackim UE, które umożliwią skuteczną odpowiedź na wyzwania związane z przełowieniem, nadmierną zdolnością połowową floty, dotacjami na restrukturyzację floty czy stanem zasobów rybnych. Całościowa reforma wspólnej polityki rybackiej powinna zapewnić w perspektywie wieloletniej zrównoważone i odpowiedzialne zarządzanie gatunkami ryb. Oprócz prac nad reformą wspólnej polityki rybackiej polska prezydencja skupi się na nowym Europejskim Funduszu Rybackim w ramach negocjacji perspektywy finansowej na lata 2014-2020.

W trakcie dyskusji pytano, który z członków rządu będzie odpowiadał podczas polskiej prezydencji za sprawy dotyczące rolnictwa. Interesowano się także, czy podczas naszego przewodnictwa będą poruszane zagadnienia dotyczące GMO oraz definicją gospodarstwa rodzinnego. Senatorowie zwracali się o wyjaśnienie terminu "dopłaty obiektywne", ponieważ do tej pory w stosunku do dopłat używano jedynie pojęć "sprawiedliwe" i "historyczne". Zdaniem senatorów, jednym z priorytetów polskiej prezydencji powinno być zrównanie dopłat bezpośrednich dla polskich rolników z dopłatami rolników "starej Unii".

Odpowiadając na pytania senatorów, wiceminister rolnictwa J. Wojtowicz poinformował, że za sprawy rolnictwa będzie odpowiedzialny minister rolnictwa i rozwoju wsi. "Dopłaty obiektywne" to natomiast dopłaty niezależne od historii. Wiceminister potwierdził, że w polskim prawodawstwie nie ma jednolitej definicji gospodarstwa rodzinnego.

* * *

Gościem Komisji Spraw Zagranicznych był ambasador Republiki Albanii w Polsce Florent Çeliku. Spotkanie poświęcone było stosunkom polsko-albańskim oraz aktualnym zagadnieniom międzynarodowym.

Swoje wystąpienie ambasador rozpoczął od podziękowań za poparcie udzielane przez Polskę dla dążeń Albanii do integracji z NATO i Unią Europejską. Wsparcie aspiracji integracyjnych krajów Bałkanów Zachodnich potwierdził ostatnio minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski w swoim dorocznym sejmowym exposé. Jak zapewnił ambasador, Albania czyni starania, by jak najszybciej - być może już podczas polskiej prezydencji w Radzie UE - uzyskać status państwa kandydackiego.

Ambasador F. Çeliku podkreślił dobre relacje bilateralne między Albanią i Polską. W tym kontekście wspomniał o zbliżającej się wizycie w Albanii ministra R. Sikorskiego. Jak poinformował, prawdopodobna jest też wizyta ministra obrony narodowej Bogdana Klicha. Dobrze układa się współpraca między parlamentami obu państw - w czerwcu 2011 r. Warszawę odwiedzi przewodnicząca parlamentu Albanii Jozefina Topalii. Ambasador przypomniał również, że urzędnicy albańscy brali udział w różnego rodzaju szkoleniach organizowanych przez kancelarie Sejmu i Senatu.

Stopniowo rozwija się współpraca gospodarcza. Ambasador zapowiedział zorganizowanie seminarium dla polskich przedsiębiorców zainteresowanych inwestowaniem w Albanii oraz podjęcie działań promujących turystycznie Albanię.

Komentując sytuację polityczną w Albanii, ambasador F. Çeliku nawiązał do antyrządowych protestów, które miały miejsce w styczniu i lutym 2011 r. Jak powiedział przedstawiciele opozycji uważają, że wybory w 2009 r., które wyniosły obecnego premiera do władzy, były sfałszowane. Obecnie sytuacja uspokaja się jednak i nie ma już masowych protestów.

Podczas spotkania senator Włodzimierz Cimoszewicz pytał o albańskie postępy w przygotowaniach do członkostwa w UE. Jak podkreślił ambasador F. Çeliku, jego kraj jest zdeterminowany w swoich staraniach o członkostwo i w kwestii polityki międzynarodowej nie widzi alternatywy dla tej strategii. Obecnie Albania stara się przystosować swój porządek prawny do acquis communautaire. Przeprowadzane są reformy gospodarcze, m.in. obniżenie podatków i ułatwienia w rejestracji działalności gospodarczej.

Senator Leon Kieres pytał natomiast o relacje z Serbią i Macedonią. Odpowiadając, ambasador podkreślił dążenie do jak najlepszych stosunków z sąsiadami. Przypomniał, że Albania była pierwszym krajem, który uznał niepodległą Macedonię. Rozwijają się również stosunki z Serbią, zniesiono m.in. obowiązek wizowy dla obywateli tego kraju. Często odbywają się także wzajemne wizyty przedstawicieli rządów tych państw. Ich owocem była m.in. podpisana niedawno umowa o współpracy w zwalczaniu terroryzmu.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej przyjęto opinię w sprawie opublikowanej przez Komisję Europejską "Zielonej księgi w sprawie modernizacji polityki UE w dziedzinie zamówień publicznych. W kierunku zwiększenia skuteczności europejskiego rynku zamówień." - COM(2011)15. Oceniono także funkcjonowanie ustawy - Prawo zamówień publicznych i przedyskutowano ewentualne propozycje zmian.

Przewodniczący komisji senator Jan Wyrowiński, przedstawiając cel spotkania, nawiązał do debaty przeprowadzonej niedawno nad nowelizacją ustawy - Prawo zamówień publicznych. Jak stwierdził, na obecnym posiedzeniu komisja pragnie zapoczątkować dyskusję na temat zakresu koniecznych zmian w prawie krajowym dotyczącym zamówień publicznych.

Informację na temat Zielonej księgi w sprawie modernizacji polityki UE w dziedzinie zamówień publicznych oraz stanowisko rządu w tej sprawie przedstawił wiceprezes Urzędu Zamówień Publicznych Dariusz Piasta. Jak stwierdził Zielona księga ma na celu przede wszystkim przeprowadzenie konsultacji na temat modernizacji unijnych regulacji w dziedzinie zamówień publicznych w sześciu wyodrębnionych, przewidzianych do zreformowania obszarach. Chodzi tu o zakres regulacji, procedury udzielania zamówień, zwiększenie dostępności europejskiego rynku zamówień, wykorzystanie zamówień do wspierania realizacji celów z zakresu innych polityk, praktyki antykonkurencyjne oraz dostęp wykonawców z państw trzecich do rynku UE.

Jak stwierdził wiceprezes, polski rząd z zadowoleniem przyjął inicjatywę przeglądu przepisów obowiązujących w UE w zakresie zamówień publicznych. Mimo, że obecne unormowania funkcjonują zaledwie od pięciu lat, Polska dostrzega potrzebę wprowadzenia zmian zmierzających do zwiększenia pewności prawnej oraz usprawnienia procesu wydatkowania środków publicznych, w tym absorpcji środków unijnych, w szczególności poprzez uwzględnienie w nowelizowanych przepisach dyrektyw najnowszego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości.

Wiceprezes D. Piasta poinformował, że Urząd Zamówień Publicznych zwrócił się do wielu podmiotów o przesłanie swoich uwag. Na razie odzew jest niewielki, ale jest jeszcze za wcześnie na końcową ocenę efektów konsultacji.

W trakcie dyskusji senatorowie i zaproszeni goście odnieśli się m.in. do prowadzonych konsultacji społecznych, a także do dostępu państw trzecich do zamówień publicznych w krajach UE oraz do koniecznych zmian w polskim prawie zamówień publicznych.

Najwięcej kontrowersji wywołało funkcjonowanie w polskim prawie określenia "rażąco niska cena", a także wpływ tego określenia na wyłanianie najkorzystniejszej oferty. Jak podkreślano, wybieranie ofert z najniższą ceną przekłada się na rzetelność, jakość i termin oddania do użytku, a także koszt późniejszej eksploatacji obiektu. W opinii przedstawiciela Jastrzębskiej Spółki Węglowej dr Marcina Smagi, kryterium najniższej ceny będzie w pierwszym rzędzie brane pod uwagę dopóty, dopóki nie będzie zmian w ustawie o odpowiedzialności z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych.

Podczas obrad zaproszeni goście odnosili się także do tzw. kupowania doświadczeń, którymi musi wykazać się przystępujący do zamówienia publicznego. Mówiono o konieczności profesjonalizacji zespołów obsługujących zamówienia publiczne i współpracy z instytucjami gospodarczymi, a także o podniesieniu jakości specyfikacji i korzystaniu ze sprawdzonych rozwiązań przyjętych w innych krajach. Odpowiedzi na poruszane w dyskusji kwestie udzielał wiceprezes D. Piasta.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej senator J. Wyrowiński zapowiedział powołanie zespołu, który zdefiniuje zakres pilnych do rozwiązania problemów w funkcjonowaniu prawa zamówień publicznych w Polsce.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawczej przeprowadzono pierwsze czytanie projektu uchwały z okazji 90. rocznicy III Powstania Śląskiego. W imieniu wnioskodawców, grupy senatorów Prawa i Sprawiedliwości, projekt przedstawił senator Bronisław Korfanty. Uzasadniając wystąpienie z tą inicjatywą, przypomniał, że III Powstanie Śląskie to jeden z nielicznych zwycięskich zrywów w historii naszej ojczyzny. Było sukcesem nie tylko Ślązaków, ale też wszystkich Polaków - po 600 latach Śląsk powrócił do Polski. Współtwórcą tego sukcesu był Wojciech Korfanty - Ślązak, polski komisarz plebiscytowy na Górnym Śląsku i dyktator III Powstania Śląskiego. Na zakończenie swego wystąpienia senator B. Korfanty zaprosił senatorów na konferencję dotyczącą III Powstania Śląskiego, która odbędzie się w pod koniec kwietnia 2011 r. w Sejmie.

W trakcie dyskusji senatorowie poparli ideę przyjęcia projektu uchwały, zgłosili jednocześnie uwagi o charakterze redakcyjnym. W wyniku głosowania Komisja Ustawodawcza jednomyślnie postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie poprawki nadającej nowe brzmienie rozpatrzonemu projektowi uchwały. Do przedstawienia sprawozdania komisji podczas posiedzenia plenarnego Izby został wybrany senator Zbigniew Cichoń.

W zaaprobowanym przez Komisję Ustawodawczą projekcie uchwały napisano, że przypadająca w tym roku 90. rocznica wybuchu III Powstania Śląskiego jest wyjątkową okazją do refleksji nad przyczynami i skutkami wydarzeń zapoczątkowanych w nocy z 2 na 3 maja 1921 r. Przypomniano, że odbudowa II Rzeczypospolitej była procesem złożonym, a jednym z jej elementów stał się powrót Górnego Śląska do macierzy. Jak podkreślono, mimo iż ta stara, piastowska ziemia ponad 600 lat pozostawała poza granicami Polski, jej mieszkańcy nie stracili narodowej tożsamości i wytrwale stali na straży ojczystej mowy. W okresie plebiscytu i III Powstania Śląskiego na terenie całego kraju powstawały komitety pomocy, a na Górny Śląsk przybywały rzesze ochotników, którzy narażali życie w walce o tę ziemię. Jak podkreślono, sukces powstania był sukcesem wszystkich Polaków, a jego współtwórcą był Wojciech Korfanty.

W projekcie napisano też, że III Powstanie Śląskiego było nie tylko zwycięstwem o charakterze zbrojnym, ale także doniosłym wydarzeniem, dzięki któremu Górny Śląsk i jego mieszkańcy wnieśli do Polski takie wartości, jak śląski patriotyzm, wysoko rozwinięty przemysł, umiłowanie tradycji i etos pracy. Podkreślono także, że województwo śląskie, powstałe w efekcie zbrojnego zrywu, odegrało niezwykle ważną rolę w rozwoju gospodarczym II Rzeczypospolitej i odbudowie naszego kraju ze zniszczeń II wojny światowej.

Jak napisano, Senat, upamiętniając i oddając hołd bohaterom sprzed 90 lat, deklaruje swoje wsparcie dla dalszego rozwoju województwa śląskiego i województwa opolskiego - regionów o bogatej tradycji i historii.

Następnie senatorowie przystąpili do rozpatrzenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 października 2010 r., dotyczącego ustawy o organizacji rynku rybnego (sygn. akt Kp 1/09). Orzeczenie omówił przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Marek Jarentowski. Jak wskazał, trybunał w trybie kontroli prewencyjnej stwierdził naruszenie swobody działalności gospodarczej. Uznał, że upoważnienie ministra do określenia kategorii "innego miejsca pierwszej sprzedaży", zawarte w art. 23 ust. 1 ustawy, jest upoważnieniem blankietowym. Tej oceny trybunału nie zmieniają zamieszczone w art. 23 ust. 3 wytyczne dla ministra, dotyczące określenia przez niego miejsca pierwszej sprzedaży, o których mowa w art. 23 ust. 3 pkt 2 ustawy, "mające na uwadze konieczność ochrony żywych zasobów wód i zapewnienia ich zrównoważonej eksploatacji oraz pewności obrotu". Wytyczne te dotyczą bowiem wskazania konkretnych miejsc pierwszej sprzedaży, w tym również określenia czasu wyładunku ryb, o których mowa w art. 23 ust. 3 pkt 1 ustawy. Upoważnienie dla ministra do pełnego określania kategorii "innego miejsca pierwszej sprzedaży" podważa w ogóle sens ustawowej regulacji kategorii "centrum pierwszej sprzedaży", pozbawia znaczenia definicję "centrum pierwszej sprzedaży", zawartą w art. 3 pkt 2 ustawy. Prowadzić to może do zniweczenia zawartych w ustawie rozwiązań dotyczących wzmożonej kontroli połowów gatunków ryb wymagających szczególnej ochrony. Zdaniem trybunału, upoważnienie dla ministra, zawarte w art. 23 ust. 1, jest sprzeczne z celami ustawy.

W konsekwencji uchylenia przez TK art. 23 ust. 1, "miejscami pierwszej sprzedaży", o których dotychczas była mowa w art. 23 ust. 3 pkt 2 ustawy, pozostają tylko "centra pierwszej sprzedaży". W wyniku wyroku minister nie będzie już mógł, na podstawie art. 23 ust. 3 pkt 2 ustawy, wskazywać "innych miejsc pierwszej sprzedaży". Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 23 ust. 1 ustawy nie zmienia jednak brzmienia art. 23 ust. 3 pkt 2 ustawy, a tylko wykładnię tego przepisu. Dlatego też wymagałoby to interwencji ustawodawcy.

Jak dodał M. Jarentowski, omawiany wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie został dotychczas wykonany i żaden podmiot nie wystąpił z inicjatywą ustawodawczą, mającą na celu jego realizację. W opinii legislatora, celowe jest podjęcie przez Komisję Ustawodawczą inicjatywy w tej sprawie. Zaproponował się, aby zmiana polegała na nadaniu nowego brzmienia art. 23 ust. 1 oraz art. 23 ust. 3 pkt 2. Proponowane rozwiązanie nie zmienia stanu prawnego. Obecnie nie istnieją "inne miejsca pierwszej sprzedaży". Nadal możliwe jest funkcjonowanie większej lub mniejszej liczby "centrów pierwszej sprzedaży". Projekt ma na celu tylko usunięcie wątpliwości, które mogą się pojawić u adresatów.

Po zapoznaniu się z przedstawioną informacją przewodniczący obradom senator Bohdan Paszkowski przedstawił wniosek o podjęcie inicjatywy ustawodawczej, mającej na celu wykonanie rozpatrzonego wyroku. W wyniku głosowania komisja przyjęła przedstawiony wniosek. Do jej reprezentowania w czasie dalszych prac nad projektem nowelizacji ustawy o organizacji rynku rybnego został upoważniony senator Leon Kieres.

Następnym rozpatrywanym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego był wyrok z 16 listopada 2010 r., dotyczący ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (sygn. akt K 2/10). Jak poinformował M. Jarentowski, w swoim orzeczeniu trybunał nie oceniał konstytucyjności ulg stosowanych przy przejazdach środkami transportu ani ich braku w ogóle, a tylko zróżnicowanie odnośnie do niektórych kategorii osób (pominięcie uprawnienia dla nauczycieli przedszkolnych). W swoim wyroku trybunał nie wskazał kierunku zmian. Zdaniem legislatora, istnieją trzy sposoby wykonania tego orzeczenia. Po pierwsze, to dodanie nauczycieli przedszkoli do kategorii osób uprawnionych do 37-procentowej ulgi. Po drugie, może to być pozbawienie wszystkich nauczycieli prawa do tego przywileju, ponieważ obecnie są jedyna grupą zawodową uprawnioną do tej ulgi na podstawie ustawy. Inne kategorie uprawnionych w tej ustawie wyodrębniono na podstawie odmiennych kryteriów, np.: dzieci do lat 4, dzieci i młodzież ucząca się, osoby niezdolne do samodzielnej egzystencji i niewidomi oraz opiekunowie lub przewodnicy takich osób, funkcjonariusze niektórych służb podczas wykonywania czynności służbowych. Trzecie rozwiązanie polegałoby na przyznaniu tej ulgi nauczycielom przedszkoli przy jednoczesnym obniżeniu procentowym jej dla innych kategorii, tak by nie wzrosła w budżecie państwa ogólna suma wydatków z tytułu tej ulgi.

W trakcie dyskusji senator L. Kieres zaapelował, by przed podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie sposobu realizacji rozpatrywanego wyroku zwrócić się do ministrów: finansów, infrastruktury i edukacji narodowej, a także do związków zawodowych nauczycieli o przedstawienie opinii na temat zaproponowanych możliwości wykonania tego wyroku. Senatorowie zaakceptowali tę propozycję, postanowiono zatem odroczyć decyzję w sprawie rozpatrywanego wyroku do uzyskania odpowiedzi wymienionych podmiotów.

Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawczej rozpatrywano również wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 20 października 2010 r., dotyczący ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (sygn. akt P 37/09). Wyrok przedstawił M. Jarentowski. Jak wyjaśnił, trybunał uznał za niezgodną z konstytucją całość ustawowych procedur odmów IPN udostępniania akt tajnych służb PRL osobom uznawanym przez te służby za swych tajnych informatorów. Wydane orzeczenie umożliwi skorzystanie z możliwości wznowienia postępowania. Sądy administracyjne, rozpatrując skargi na odmowę udostępnienia akt, będą zwracać te sprawy IPN, który będzie musiał udostępniać skarżącym kopie żądanych akt. Legislator dodał, że krótko przed wydaniem tego wyroku część zakwestionowanych przepisów otrzymała nowe brzmienie. Obecnie przepisy poważnie ograniczają możliwość odmowy udostępnienia dokumentów i nie przewidują możliwości niesporządzenia przez organy IPN uzasadnienia decyzji odmownej. W art. 32 ustawy pozostały jednak - choć ze zmienioną numeracją - zakwestionowane przepisy dotyczące postępowania sądowoadministracyjnego, tj. ust. od 3 do 7. 

Mając na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego i kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz jego uzasadnieniem, senackie biuro legislacyjne zaproponowało, by zmiana ustawy polegała na uchyleniu w art. 32 zakwestionowanych przepisów. Po zapoznaniu się z informacją biura legislacyjnego przewodniczący obradom senator B. Paszkowski zgłosił wniosek o podjęcie inicjatywy ustawodawczej, mającej na celu wykonanie rozpatrzonego wyroku. Uzyskał on jednomyślne poparcie komisji. Do jej reprezentowania w trakcie dalszych prac nad projektem nowelizacji ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu został upoważniony senator B. Paszkowski.

Senatorowie rozpatrzyli także wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 października 2010 r., dotyczący trwałego pozbawienia prawa wykonywania niektórych zawodów wskutek wymierzenia kary dyscyplinarnej (sygn. akt K 1/09). To orzeczenie omówiła przedstawicielka senackiego biura legislacyjnego Katarzyna Konieczko. Jak wyjaśniła, na wniosek rzecznika praw obywatelskich trybunał zbadał zgodność z konstytucją obowiązku przynależności do samorządu zawodowego oraz sankcji dożywotniego pozbawienia prawa do wykonywania zawodu. Ponieważ rzecznik wycofał wniosek w części dotyczącej przynależności do samorządów, TK merytorycznie odniósł się do kwestii pozbawienia prawa ubiegania się o ponowny wpis na listę: adwokatów, radców prawnych, rzeczników patentowych, pielęgniarek i położnych, lekarza weterynarii i do pominięcia zasad zatarcia wpisu o ukaraniu karą dyscyplinarną skreślenia z listy członków izby wobec architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. W swoim orzeczeniu trybunał stwierdził, że zapisy te są niezgodne z art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji. Uznał je za nadmiernie rygorystyczne, ponieważ osoby wydalone z samorządów zawodowych nigdy, nawet po upływie wielu lat i całkowitym odstąpieniu od czynów, które spowodowały ich ukaranie, oraz po naprawieniu ich skutków, nie mają szansy na rehabilitację i powrót do zawodu. Trybunał przesądził również o zgodności z konstytucją przepisów wymieniających karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu w katalogu kar dyscyplinarnych przewidzianych wobec aptekarzy, diagnostów laboratoryjnych i psychologów. W uzasadnieniu wyroku trybunał zawarł liczne wskazówki dla ustawodawcy co do sposobu wykonania tego orzeczenia.

Rozpatrywany wyrok wywołał dyskusję, w której wzięli udział wszyscy senatorowie. W jej wyniku postanowiono dokonać przeglądu obowiązujących przepisów regulujących kwestie odpowiedzialności dyscyplinarnej (zawodowej), w tym zwłaszcza tych, które przewidują karę zakazu wykonywania danego zawodu, i skutków jej wymierzenia. Pozwoli to komisji w przyszłości podjąć decyzję co do celowości wystąpienia z projektem ustawy kompleksowo regulującej poruszone zagadnienie. W związku z tym Komisja Ustawodawcza odroczyła decyzję w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie rozpatrzonego wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Podczas posiedzenia senatorowie rozpatrzyli także wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 27 października 2010 r., dotyczący ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych ustaw (sygn. akt K 10/08). Wyrok omówiła K. Konieczko z senackiego biura legislacyjnego. Jak wyjaśniła, trybunał orzekł, że art. 80 § 2b zd. 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, rozumiany w ten sposób, że "oczywista bezzasadność wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej" obejmuje także zagadnienie wymagające zasadniczej wykładni ustawy, jest niezgodny z art. 2 konstytucji. Istota zakwestionowanego przepisu sprowadza się do tego, że prezes sądu dyscyplinarnego, oceniając w fazie wstępnej postępowania wniosek o uchylenie immunitetu sędziowskiego, już na tym etapie jest zobowiązany przesądzić o tzw. oczywistej bezzasadności takiego wniosku i odmówić jego przyjęcia. Wyłączona jest zatem indywidualna ocena każdego wniosku o uchylenie immunitetu sędziowskiego. TK uznał to za sprzeczne z przyjętą w orzecznictwie i doktrynie prawnej funkcją klauzuli "oczywistej bezzasadności" i w konsekwencji sprzeczne z zasadą określoności przepisów prawa, wyrażoną w art. 2 konstytucji.

K. Konieczko stwierdziła, ze rozpatrywany wyrok wymaga wykonania. W tym celu zaproponowała nadanie nowego brzmienia art. 80 § 2b zd. 1 prawa o ustroju sądów powszechnych, podobnego do rozwiązania przyjętego w kodeksie postępowania karnego (art. 429 § 1). Wprowadzenie takiego rozwiązania spowoduje ograniczenie przesłanek wstępnego badania wniosku o uchylenie sędziemu immunitetu wyłącznie do kwestii braków formalnych.

Po zapoznaniu się z informacją przedstawioną przez legislatorkę senator B. Paszkowski przedstawił wniosek o podjęcie inicjatywy ustawodawczej, mającej na celu wykonanie rozpatrzonego wyroku. Komisja przyjęła przedstawiony wniosek jednogłośnie. Do jej reprezentowania w dalszych pracach nad tym projektem ustawy został upoważniony senator Piotr Zientarski.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Ustawodawczej rozpatrzono wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 listopada 2010r., dotyczący ustawy - Kodeks karny oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (sygn. akt P 29/09). Omówiła go K. Konieczko. Jak poinformowała trybunał stwierdził, że zaskarżone przepisy (art. 218 § 1 kk oraz art. 24 ust. 1, art. 98 ust. 1 pkt 1 i art. 98 ust. 2 usus), tworzące łącznie pewien mechanizm prawny, w sytuacji gdy płatnik będący osobą fizyczną ze swojej winy nie opłacił należycie składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne, dopuszczają "podwójne" jego ukaranie za ten jeden czyn, naruszając tym samym wyprowadzoną z art. 2 konstytucji zasadę ne bis in idem (nie można orzekać dwa razy w tej samej sprawie, przeciw temu samemu oskarżonemu). Zasada ta jest też wyrażona w wiążących Polskę umowach międzynarodowych: Protokole 7 do Konwencji o ochronie praw i podstawowych wolności oraz w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych. Dlatego trybunał stwierdził także niezgodność tego mechanizmu prawnego z postanowieniami obowiązujących Polskę aktów prawa międzynarodowego.

Trybunał Konstytucyjny postanowił odroczyć utratę mocy obowiązującej przepisów na maksymalny dopuszczalny okres 18 miesięcy, aby nie dopuścić do stanu prawnego, w którym nieopłacenie składek ZUS nie byłoby zabezpieczone żadną sankcją, z ewidentną szkodą dla interesu ubezpieczonych, ZUS, a także dla budżetu państwa. W tym czasie, tj. do 31 maja 2012 r., powinna zostać przygotowana inicjatywa ustawodawcza, w której np. w art. 24 ust. 1 należałoby dodać zastrzeżenie, z którego wynikać będzie, że podleganie odpowiedzialności za przestępstwo lub wykroczenie stanowi negatywną przesłankę wymierzenia dodatkowej opłaty.

Po zapoznaniu się z informacją senackiego biura legislacyjnego senator B. Paszkowski zgłosił wniosek o podjęcie inicjatywy ustawodawczej, mającej na celu wykonanie rozpatrzonego wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Komisja przyjęła go jednogłośnie. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem upoważniono wicemarszałek Grażynę Sztark.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i postanowiła nie zgłaszać do niej żadnych zastrzeżeń. Stanowisko komisji przyjęto 1 głosem, a 5 senatorów wstrzymało się od głosu. Ustalono, że przyjęcie tej nowelizacji zarekomenduje Izbie senator Stanisław Piotrowicz

Sejmowa nowela wprowadza do porządku prawnego grzywnę wymierzaną organowi administracji publicznej za bezczynność. Obecnie sąd administracyjny może ukarać grzywną organ administracji w razie: nieprzekazania sądowi w terminie skargi wraz z aktami sprawy; niezastosowania się do postanowienia sądu podjętego w toku postępowania i w związku z rozpoznaniem sprawy; niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu; niezłożenia poświadczonych urzędowo odpisów dokumentów będących w jego posiadaniu albo oświadczenia, że ich nie posiada. Sąd administracyjny nie ma natomiast możliwości nałożenia grzywny za bezczynność organu, która nastąpiła na przedsądowym etapie postępowania administracyjnego.

Na podstawie rozpatrywanej ustawy grzywna będzie wymierzana przez sąd administracyjny z urzędu lub na wniosek strony w wysokości do dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Ponadto usunięto błąd w ustawie z 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, polegający na nieprawidłowym określeniu miejsca wprowadzenia zmiany do ustawy.

W trakcie dyskusji senatorowie sceptycznie odnieśli się do proponowanych rozwiązań, twierdząc, że grzywny są mało skuteczne w sytuacji, kiedy organ administracyjny będzie je płacił z budżetu. W związku z tym, jeżeli podatnik wniesie skargę na bezczynność organu, to w jakimś stopniu będzie partycypował w kosztach tej grzywny, która zostanie wymierzona organowi.

Następnie przystąpiono do rozpatrywania petycji obywatelskich. Pierwszą rozpatrywano petycję indywidualną, złożoną przez osobę fizyczną, a dotyczącą podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu zobowiązanie organów emerytalno-rentowych do informowania świadczeniobiorców o tych zmianach w obowiązującym prawie, które mogą mieć wpływ na wysokość otrzymywanego indywidualnego świadczenia. Rozpatrywaną petycję 2 marca 2011 r. marszałek Senatu skierował do Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Zawarty w niej postulat odnosi się do ustawy z o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która określa warunki nabywania prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń - emerytalnego i rentowych, a także wskazuje reguły ustalania wysokości świadczeń, zasady i tryb ich przyznawania oraz wypłaty. Artykuł 116 ust. 1 tej ustawy stanowi, że postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego.

Wnoszący petycję postuluje, aby Zakład Ubezpieczeń Społecznych został ustawowo zobowiązany do informowania emerytów i rencistów o tych zmianach prawa, które mogą mieć wpływ na wysokość otrzymywanego indywidualnego świadczenia. Zdaniem autora petycji, ZUS jako instytucja powołana do ochrony interesów obywateli nie wywiązuje się ze swych powinności. Autor uzasadnia swój postulat własnymi doświadczeniami, dotyczącymi starań o przeliczenie otrzymywanych świadczeń - wskutek braku informacji ze strony ZUS prawo, jakim dysponował od 1999 r., zostało zrealizowane w stosunku do jego osoby dopiero w 2008 r. Obecnie obowiązujące przepisy stanowią, że to obywatel musi wystąpić z odpowiednim wnioskiem. Z odmową spotkał się wniosek autora petycji o wypłatę utraconych - w efekcie braku informacji z ZUS - świadczeń. ZUS wydał decyzję odmowną, a odwołania autora petycji od tej decyzji do Sądu Okręgowego i Sądu Apelacyjnego zostały rozpatrzone na jego niekorzyść. Oba sądy w wyrokach stwierdziły, że ustawa nie nakłada na ZUS obowiązku powiadamiania świadczeniobiorcy o zmianie przepisów prawa w zakresie możliwości przeliczenia emerytury, a przyznanie świadczenia lub jego przeliczenie dokonywane jest na wniosek zainteresowanego.

Autora petycji oburza brak wymogu informowania starszych ludzi o przepisach, które dają im możliwość otrzymywania wyższych świadczeń. Jest zdania, że państwo, działając za pośrednictwem ZUS, okazało się nierzetelne. Dla autora petycji oczywiste jest to, iż aby osoba zainteresowana miała powód do złożenia wniosku do ZUS musi posiadać wiedzę, że określone przepisy dają jej taką możliwość. Dlatego też postuluje wprowadzenie normy, która nałoży na organ emerytalno-rentowy nowy obowiązek informowania świadczeniobiorców o tych zmianach prawa, które mogą mieć wpływ na wysokość otrzymywanego świadczenia.

Po zapoznaniu się z petycją senatorowie z Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w większości podzielili zawartą w niej argumentację. Jak mówił wicemarszałek Zbigniew Romaszewski, jest bulwersujące, że tylko na wniosek osoby zainteresowanej można dokonać przeliczenia świadczenia, a ZUS nie informuje swoich klientów, przede wszystkim ludzi starszych, o takiej możliwości. W wyniku dyskusji komisja postanowiła kontynuować prace nad rozpatrywaną petycją.

Kolejna rozpatrywana petycja dotyczyła podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie zapewnienia prawa inwestora do skargi na system rekompensat. Rozpatrywana petycja zbiorowa, skierowana do komisji 1 marca przez marszałka Senatu, dotyczy Dyrektywy 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów, która uznaje ochronę inwestorów i utrzymanie zaufania do systemu finansowego za podstawowe elementy prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego w zakresie usług inwestycyjnych. Artykuł 13 tej dyrektywy stanowi, że państwa członkowskie zapewnią, aby prawo inwestora do rekompensaty mogło stanowić przedmiot skargi inwestora przeciwko systemowi rekompensat.

Autorzy petycji postulują, by podjąć inicjatywę ustawodawczą zmierzającą do precyzyjnego i jednoznacznego określenia zasad wnoszenia skutecznych środków zaskarżenia przeciwko systemowi rekompensat, w tym także wniesienia bezpłatnego lub obciążonego niewielką opłatą pozwu cywilnego przeciwko temu systemowi. Chodzi im także o stworzenie podstaw prawnych pełnej ochrony inwestorów przed ryzykiem oszustw, nadużyć administracyjnych lub błędów operacyjnych, powodujących brak możliwości wywiązania się przez przedsiębiorstwo inwestycyjne z obowiązku zwrotu aktywów klientom.

W opinii wnoszących petycję, unijna dyrektywa została nieprawidłowo przetransponowana do polskiego systemu prawnego, co praktycznie uniemożliwiło realizację prawa inwestora do rekompensaty. W konsekwencji naruszono szereg praw podstawowych i pozbawiono zainteresowanych prawa do sądu przeciwko systemowi rekompensat, a tym samym prawa do skorzystania ze środków odwoławczych, także prawa do mienia. Zdaniem autorów, brak możliwości zaskarżenia systemu rekompensat powoduje wyczerpanie krajowej drogi odwoławczej, a tym samym dalszej drogi odwoławczej przed Trybunałem Europejskim. W petycji zwrócono uwagę, że w świetle prawa unijnego wnioski i skargi kierowane do polskiego parlamentu, premiera, ministrów czy rzecznika praw obywatelskich nie są uznawane za skuteczne środki odwoławcze.

W podsumowaniu wnoszący petycję stwierdzili, że patowa sytuacja prawna, w jakiej znaleźli się poszkodowani klienci upadłego WGI DM SA, jest konsekwencją nieprawidłowego wywiązania się przez polskiego ustawodawcę ze zobowiązań unijnych.

W wyniku dyskusji Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji postanowiła kontynuować prace nad rozpatrywaną petycją. Senatorowie zwrócą się do instytucji finansowych, a także do Komisji Budżetu i Finansów Publicznych o opinie w sprawie przedmiotu petycji.

Następnie przystąpiono do rozpatrywania petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu zobowiązanie administracji publicznej do zatrudniania osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 6% ogółu zatrudnionych. Ta indywidualna petycja, skierowana do komisji 1 marca 2011 r. przez marszałka Senatu, dotyczy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Jej autorka postuluje ustawowe zobowiązanie instytucji publicznych do osiągania minimalnego 6-procentowego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Obecnie pracodawcy niespełniający kryterium wskaźnika zatrudnienia obowiązkowo dokonują wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. W opinii autorki petycji, osoby niepełnosprawne są dyskryminowane, a ich zatrudnienie wciąż okazuje się niższe niż w wielu krajach Unii Europejskiej. Praca jest szczególnie ważna dla osób młodych z lekkim stopniem niepełnosprawności, które nie mają odpowiedniego stażu, by pobierać świadczenie rentowe. Ich stanowiska pracy nie wymagają dodatkowych nakładów finansowych na oprzyrządowanie i przystosowanie do stopnia niepełnosprawności.

W wyniku przeprowadzonej dyskusji komisja postanowiła kontynuować prace nad rozpatrywaną petycją. Zdecydowano również o zwróceniu się z pytaniami do resortu pracy, pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych, a także do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o ocenę możliwości skutecznego egzekwowania 6-procentowego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych, a także realnych możliwości jego wykonania.

Na zakończenie posiedzenia rozpatrzono petycję dotyczącą podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie ujednolicenia zasad wykonania zakazu prowadzenia pojazdów wobec sprawców przestępstw i wykroczeń. Ta petycja indywidualna, skierowana do komisji 6 grudnia 2010 r., dotyczy:

• ustawy - Kodeks karny, gdzie rozdziale XXI zawarty jest katalog przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, penalizuje je art. 42 i następny, określa przesłanki orzekania zakazu prowadzenia pojazdów oraz zakres przedmiotowy i podmiotowy stosowania tego środka;
• ustawy - Kodeks wykroczeń, który określa znamiona wykroczeń polegających na sprowadzeniu zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku w komunikacji oraz w art. 86-87, penalizuje zachowania po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka.

Autor petycji postuluje, by zarówno w kodeksie karnym, jak i kodeksie wykroczeń obowiązywały te same zasady wykonania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Na podstawie obu ustaw sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów, ale tylko w kodeksie karnym przewidziano możliwość jego wcześniejszego uchylenia (art. 84 § 1). Zdaniem autora petycji, to niekonsekwencja ustawodawcy, powodująca, że w niektórych wypadkach sprawca przestępstwa ścigany w trybie przepisów kodeksu karnego ma szansę na wcześniejsze odzyskanie prawa jazdy niż sprawca wykroczenia. Jak podkreślił, przestępstwo od wykroczenia różni się wyższą społeczną szkodliwością czynu. Odpowiadać temu powinno zróżnicowanie w rodzajach, wysokości i dolegliwościach kar i środków karnych przewidzianych za te czyny. Wobec sprawcy wykroczenia nie powinny być stosowane surowsze sankcje niż w stosunku do sprawcy przestępstwa. Dylemat, czy należałoby złagodzić we wskazanym kierunku przepisy kodeksu wykroczeń, czy też zaostrzyć zasady wykonania tego środka karnego w kodeksie karnym, wnoszący petycję poddaje pod ocenę ustawodawcy.

Pierwsze posiedzenie w sprawie tej petycji odbyło się 9 grudnia 2010 r. Komisja postanowiła wówczas kontynuować nad nią prace, a także zdecydowała się zwrócić do Ministerstwa Sprawiedliwości z prośbą o informacje i opinie co do problemu wskazanego przez autora petycji. Podczas obecnego posiedzenia Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji kontynuowała prace nad rozpatrywaną petycją. Senatorowie zapoznali się ze stanowiskiem resortu sprawiedliwości w tej sprawie. W opinii ministra sprawiedliwości, zawarty w petycji postulat wprowadzenia do kodeksu wykroczeń instytucji odpowiadającej uznaniu środka karnego za wykonany (art. 84 § 1 kodeksu karnego) nie zasługuje na uwzględnienie.

W wyniku dyskusji komisja zdecydowała, że nie będzie prowadzić dalszych prac nad petycją. Senatorowie postanowili ponadto przekazać wniosek petycji do wiadomości Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, działającej przy ministrze sprawiedliwości.

* * *

Odbyło się posiedzenie Komisji Środowiska, podczas którego poruszono następujące tematy:

• Przeszłość i teraźniejszość "Przeglądu Komunalnego", zarys dwudziestoletniego dorobku;
• Polska ekologia - polski sukces? Wyzwania następnych dekad;
• Gospodarka ściekowa - w trosce o najwyższą jakość ochrony środowiska;
• Technologie gospodarki odpadami - kierunki rozwoju polityka państw.

W obradach wzięli udział m.in. podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska Bernard Błaszczyk, prezes Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Jan Rączka, naczelna redaktor "Przeglądu Komunalnego" Magdalena Dutka, przewodniczący Rady Programowej "Przeglądu Komunalnego" Krzysztof Kasprzak, generalny dyrektor ochrony środowiska Michał Kiełsznia, przewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody Andrzej Bereszyński, a także eksperci - były minister środowiska prof. Maciej Nowicki i dr Piotr Manczarski z Politechniki Warszawskiej.

Otwierając posiedzenie, przewodniczący Komisji Środowiska senator Zdzisław Pupa podkreślił, że okazją do spotkania jest 20-lecie czasopisma "Przegląd Komunalny", którego aktywność i zasługi znane są wszystkim związanym z ochroną środowiska i gospodarką komunalną. Senator życzył zespołowi redakcyjnemu wielu lat owocnej pracy i licznego grona czytelników. Dodał jednocześnie, że motywem przewodnim posiedzenia jest "Przyszłość ochrony środowiska - kolejne 20 lat", co oznacza, że poruszone zostaną najważniejsze problemy, które stoją jeszcze przed naszym krajem w tej dziedzinie, a także omówiony będzie bilans dotychczasowych dokonań.

Następnie głos zabrał wiceminister środowiska B. Błaszczyk, który podkreślił zasługi "Przeglądu Komunalnego" w szerzeniu świadomości ekologicznej, a także inicjowaniu wielu korzystnych zmian i nowatorskich rozwiązań, w tym legislacyjnych, w ochronie środowiska.

M. Dutka, redaktor naczelna "Przeglądu Komunalnego", w swoim wystąpieniu przypomniała twórcę i pierwszego redaktora naczelnego - Wojciecha Dutkę, a także niełatwe pierwsze lata działalności i żmudną pracę nad rozwojem czasopisma. Przewodniczący Rady Programowej czasopisma K. Kasprzak, omawiając szczegółowo kolejne lata aktywności i poszukiwania optymalnych ścieżek rozwoju, podkreślił, że "Przegląd Komunalny" powstał w okresie ważnych politycznie i gospodarczo przemian ustrojowych i był jednym z niewielu pism branżowych stanowiących wsparcie dla młodych wówczas samorządów. Dawał im oparcie i pomagał rozwiązywać problemy.

Były minister środowiska prof. M. Nowicki przedstawił bilans polskich dokonań w dziedzinie ochrony środowiska. W swoim wystąpieniu mówił o odniesionych sukcesach, a także o zadaniach, jakie pozostały do rozwiązania. Jak stwierdził, w środowisku dokonało się wiele zmian, które stanowią niewątpliwe osiągnięcia. Sukces osiągnęliśmy w ochronie wód, powietrza, przyrody, a także pod względem bioróżnorodności i zmniejszenia energochłonności naszej gospodarki. Wiele mamy jeszcze do zrobienia w dziedzinie gospodarki wodnej i gospodarowania odpadami, ale trwają intensywne prace nad nowymi rozwiązaniami w tych dziedzinach. Podsumowując, prof. M. Nowicki stwierdził, że dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie ekologii były możliwe m.in. dzięki pionierskiej działalności entuzjastów, którzy tworzyli podwaliny samorządności, a takimi byli twórcy "Przeglądu Komunalnego"

Podczas obrad członek Rady Programowej "Przeglądu Komunalnego" Ryszard Błażejewski omówił zmiany, jakie zaszły w ostatnich latach w gospodarce ściekowej. Jednym z najważniejszych zadań w zakresie ochrony środowiska mających wpływ na poprawę jakości wód jest wypełnienie zobowiązań wynikających z dyrektywy 91/271/EWG dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych. Wypełnienie jej warunków wymagać będzie do 2015 r. podjęcia ogromnego wysiłku inwestycyjnego i dużych nakładów finansowych. Zadanie to realizowane jest w ramach "Krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych", który ma odzwierciedlenie w przepisach ustawy - Prawo wodne. Umieszczenie w programie zadań dotyczących budowy i modernizacji oczyszczalni ścieków oraz kanalizacji stanowi podstawę do uzyskania na zasadach preferencyjnych środków finansowych z funduszy unijnych. Drugim istotnym warunkiem uzyskania wsparcia finansowego na realizację zadań w ramach tego programu krajowego jest umiejscowienie inwestycji na terenie aglomeracji wyznaczonej w programie. R. Błażejewski przedstawił także dotychczasowy przebieg realizacji Krajowego Planu Oczyszczania Ścieków Komunalnych, jego zalety i wady.

Następnie ekspert komisji dr P. Manczarski omówił zagrożenia wynikające z wadliwej gospodarki odpadami w naszym kraju. Jak podkreślił, głównym celem nowej strategii gospodarowania musi być zminimalizowanie składowania odpadów, nadal będące dominującym sposobem postępowania z odpadami. W jego opinii, stan gospodarowania nimi jest wysoce niezadowalający, nie spełniamy wymogów wynikających z przynależności do Wspólnoty Europejskiej. P. Manczarski wymienił podstawowe warunki, które muszą być spełnione, aby "uzdrowić" gospodarkę odpadami . To m.in. regionalizacja gospodarki odpadami, uszczelnienie systemu, selektywna zbiórka "u źródła", zmniejszenie ilości odpadów, a także zwiększenie liczby nowoczesnych instalacji do odzysku i recyklingu.

30 marca 2011 r.

Porządek wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Budżetu i Finansów Publicznych obejmował następujące zagadnienia:

• ocena propozycji Komisji Europejskiej w sprawie wstępnej koordynacji polityk gospodarczych krajów członkowskich UE w 2011 r., zawartych w komunikacie do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów "Roczna wizja wzrostu gospodarczego: wsparcie całościowej odpowiedzi UE na kryzys" - KOM(2011) 11;
• stan przygotowań rządu do realizacji zadań przewidzianych w pierwszym semestrze europejskim 2011 r.;
• formy i zasady współpracy Senatu i rządu w ramach pierwszego i kolejnych semestrów europejskich.

W obradach wzięli udział m.in. wiceminister finansów Jacek Dominik, dyrektor Departamentu Unii Europejskiej w tym resorcie Patryk Łoszewski, wiceminister gospodarki Grażyna Henclewska i dyrektor Departamentu Rozwoju Gospodarczego w tym ministerstwie Beata Jaczewska, a także poseł do Parlamentu Europejskiego Tadeusz Cymański.

Na wniosek przewodniczącego obradom senatora Kazimierza Kleiny nad wszystkimi punktami porządku debatowano łącznie. Założenia przygotowanego przez Komisję Europejską komunikatu "Roczna wizja wzrostu gospodarczego: wsparcie całościowej odpowiedzi UE na kryzys", a także stanowisko rządu w tej sprawie przedstawił wiceminister J. Dominik. Jak stwierdził, unijny dokument rozpoczyna formalne wdrażanie od początku 2011 r. nowego systemu zarządzania polityką gospodarczą UE, tzw. europejskiego semestru. Określa on cykl koordynacji polityki makroekonomicznej państw członkowskich zarówno w ramach Paktu Stabilności i Wzrostu, jak i strategii "Europa 2020". Co roku, w styczniu, Komisja Europejska będzie przeprowadzać przegląd dotychczasowych postępów w zakresie realizacji celów i inicjatyw w ramach strategii "Europa 2020" oraz proponować ewentualnie priorytetowe kierunki dalszych działań na rzecz osiągnięcia wytyczonych celów. Pierwszy przegląd gospodarczy koncentruje się na trzech głównych zagadnieniach. To:

• potrzeba ścisłej konsolidacji fiskalnej, niezbędnej dla makroekonomicznej stabilności, m.in. poprzez utrzymanie zwiększania wydatków publicznych poniżej wzrostu PKB oraz określenie ścieżki likwidacji nadmiernego deficytu;
• reformy strukturalne na rzecz zwiększenia poziomu zatrudnienia, m.in. poprzez reformę systemów emerytalnych, uelastycznienie systemu umów o pracę oraz uproszczenie systemów uznawania kwalifikacji zawodowych;
• środki pobudzające wzrost gospodarczy, m.in. przez wykorzystanie potencjału jednolitego rynku i prywatnego kapitału do finansowania wzrostu, a także zapewnienie efektywnego kosztowo dostępu do energii.

Jak poinformował wiceminister finansów, polski rząd z zadowoleniem przyjął opublikowanie unijnego komunikatu w ramach realizacji pierwszego "semestru europejskiego" i zaaprobował przedstawioną w nim ocenę obecnej sytuacji gospodarczej UE. W opinii rządu, bardzo ważne są przyspieszenie konsolidacji finansów publicznych, reforma sektora finansowego i przyspieszenie reform strukturalnych, a także nadanie priorytetu działaniom zwiększającym atrakcyjność i popyt na pracę, reformie systemu emerytalnego, wykorzystaniu potencjału jednolitego rynku oraz efektywności kosztowej dostępu do energii.

Rząd bierze pod uwagę, że podczas polskiej prezydencji powinny zostać wypracowane odpowiednie akty legislacyjne, zgodnie z zaleceniami Rady dotyczącymi polityki fiskalnej i makroekonomicznej. Ponadto polska prezydencja powinna być przygotowana na procedowanie zapowiedzianych w komunikacie inicjatyw Komisji Europejskiej w 2011 r., m.in. w zakresie: przeglądu dyrektyw o funduszach emerytalnych, przepisów dotyczących ustanawiana norm dotyczących technologii informacyjno-komunikacyjnych, modernizacji systemu VAT, unijnych obligacji projektowych, a także norm dotyczących efektywnych energetycznie produktów.

Dyrektor Departamentu Rozwoju Gospodarczego w Ministerstwie Gospodarki B. Jaczewska poinformowała senatorów, że resort koordynuje prace nad krajowym programem reform na rzecz realizacji strategii "Europa 2020" oraz programem stabilności. Celem krajowych programów reform jest budowa trwałych podstaw wzrostu gospodarczego, łączących unijne cele z priorytetami krajowymi. Polski program stabilności będzie się przede wszystkim skupiał na kwestiach związanych z budową i modernizacją infrastruktury transportowej, teleinformatycznej, energetycznej, środowiskowej i przeciwpowodziowej; ze wzrostem poziomu zatrudnienia, tworzeniem wysokiej jakości miejsc pracy, poprawą zdolności innowacyjnych przedsiębiorstw oraz wzmocnieniem powiązań między szkolnictwem wyższym, sektorem badań i gospodarką. Dokumenty, przygotowane przez poszczególne państwa członkowskie, muszą do końca kwietnia 2011 r. zostać przedstawione do oceny Komisji Europejskiej.

W trakcie dyskusji senatorowie pytali m.in. o dług publiczny, reformy emerytalne w kontekście nadmiernego deficytu budżetowego, prace nad krajowym programem reform, a także o ujednolicenie podatków w Unii Europejskiej. Odpowiedzi na te pytania udzielał wiceminister finansów J. Dominik.

Na zakończenie posiedzenia przewodniczący Komisji Spraw Unii Europejskiej senator Edmund Wittbrodt podziękował za przedstawione informacje i zwrócił się z prośbą o dalsze informowanie komisji senackich na temat działaniach rządu w sprawach objętych tematyką obrad.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przygotowano projekt uchwały w sprawie 30. rocznicy rejestracji Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych "Solidarność".

Projekt przedstawił przewodniczący komisji senator Jerzy Chróścikowski. Zaproponował jednocześnie wprowadzenie trzech poprawek o charakterze redakcyjnym.

W wyniku głosowania Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi jednomyślnie poparła przedstawiony projekt. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem uchwały upoważniono senatora J. Chróścikowskiego.

W projekcie przypomniano, że 30 lat temu, 12 maja 1981 r., po wieloletniej walce rolników, zarejestrowano pierwszą w historii Polski chłopską organizację związkową - Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Rolników Indywidualnych "Solidarność". Wydarzenie to, będące następstwem strajków sierpniowych, porozumień ustrzycko-rzeszowskich i zjazdu poznańskiego oraz wydarzeń bydgoskich, zwieńczyło działania na rzecz zjednoczenia rolniczego ruchu związkowego, istotnego osiągnięcia wielkiego polskiego ruchu solidarnościowego początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku.

Jak napisano, urzeczywistnienie przez rolników związkowej idei miało silne poparcie znakomitej części polskiego społeczeństwa. Te starania wspierał także Kościół katolicki, a osobistego poparcia udzielił prymas Polski ks. kardynał Stefan Wyszyński.

Dzięki temu wydarzeniu możliwe stało się przywrócenie rolnikom równoprawnego miejsca w polskim społeczeństwie. Historyczne zasługi NSZZ Rolników Indywidualnych "Solidarność" dla wolnej Polski, represyjny charakter jego delegalizacji po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego oraz działanie w podziemiu do kwietnia 1989 r. nadają temu związkowi wymiar symbolu kształtującej się tożsamości i świadomości rolników.

Jak napisano na zakończenie: "Senat Rzeczypospolitej Polskiej, doceniając wagę i znaczenie istnienia w Polsce niezależnych rolniczych związków zawodowych, wyraża swoje głębokie uznanie i podziękowanie założycielom, członkom i władzom NSZZ Rolników Indywidualnych "Solidarność", wszystkim tym, którzy przyczynili się do jego powstania i zarejestrowania, a także tym, którzy wspierali związek i jego członków".

31 marca 2011 r.

Senatorowie z Komisji Obrony Narodowej zapoznali się z informacją ministrów spraw zagranicznych i obrony narodowej na temat sytuacji w Libii z uwzględnieniem postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1973 i ich realizacji, a także stanowiska Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie konfliktu libijskiego w kontekście "Strategii udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w operacjach międzynarodowych".

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Jacek Najder przedstawił krótką informację dotyczącą działań społeczności międzynarodowej w sprawie kryzysu libijskiego. Mówił m.in. o postanowieniach dwóch rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ - 1970 i 1973. W rezolucji 1970 z 26 lutego 2011 r. potępiono stosowanie siły przez Muammara al-Kaddafiego wobec protestujących, zastosowano międzynarodowe sankcje, takie jak embargo na dostawy broni, zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych osób związanych z reżimem, wprowadzono też restrykcje wjazdowe.

Na podstawie rezolucji z 17 marca 2011 r. ustanowiono strefę zakazu lotów nad Libią, zwiększono embargo na broń, zezwalając na przymusowe kontrole statków i samolotów; zamrożono też aktywa posiadane przez władze libijskie. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa skierowana była przede wszystkim na działania, mające na celu ochronę ludności cywilnej.

Wiceminister J. Najder poinformował też senatorów o polskim stanowisku w sprawie konfliktu libijskiego. Jak stwierdził, Polska wspiera politycznie działania militarne podjęte przez koalicję 12 państw i przekazane NATO, nie bierze jednak w nich udziału. Nasz kraj włączy się natomiast do działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe na rzecz pomocy humanitarnej.

Szef Sztabu Generalnego WP gen. Mieczysław Cieniuch zapoznał senatorów z sytuacją militarną w Libii. Mówił także o przekazywaniu przez koalicję dowodzenia siłom NATO.

W trakcie dyskusji senatorowie: Maciej Klima, Stanisław Bisztyga, Władysław Sidorowicz, Maciej Grubski i Waldemar Kraska skierowali do przedstawicieli resortów spraw zagranicznych i obrony pytania dotyczące stanowisk Turcji, Unii Afrykańskiej i Ligi Arabskiej podczas spotkania paryskiego oraz obecności tam sekretarza generalnego NATO. Pytano również o perspektywę czasową działań militarnych, realizację embargo ONZ na dostawy broni, sytuację polskich firm prowadzących działalność na terenie Libii, ocenę sytuacji militarnej, a także o efekty dotychczasowych działań militarnych i politycznych oraz ewakuację obywateli polskich przebywających na terenie Libii.

Jak wyjaśniał wiceminister J. Najder, spośród polskich przedsiębiorstw w Libii zaangażowane gospodarczo jest PGNiG. Poinformował również, że w Paryżu nie było sekretarza generalnego NATO ani przedstawicieli Unii Afrykańskiej. Polska ambasada została natomiast ewakuowana z Libii siłami naszego MSZ.

Szef Sztabu Generalnego gen. M. Cieniuch podkreślił, że rezolucja 1973 obejmuje 3 miesiące, przy tak określonych celach operacja może jednak potrwać znacznie dłużej. Generał wyjaśnił też rolę ORP "Czernicki" na Morzu Śródziemnym.

22 marca 2011 r. na Ukrainie, w Kijowie, odbyło się IV posiedzenie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Najwyższej Ukrainy, Sejmu Republiki Litewskiej oraz Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Delegacji polskiego parlamentu przewodniczył marszałek Bogdan Borusewicz. W jej skład weszli też senatorowie Grzegorz Banaś i Piotr Zientarski oraz posłowie: Jerzy Fedorowicz, Andrzej Halicki, Aleksander Sopliński i Jarosław Żaczek. Parlament litewski reprezentowała jego przewodnicząca Irena Degutiene, a Radę Najwyższą Ukrainy -przewodniczący Wołodymyr Łytwyn. Rozmawiano o historycznych aspektach procesów integracyjnych w Europie Środkowowschodniej, czynniku historycznym w tożsamości europejskiej, o dziedzictwie kulturowym, a także o roli mniejszości narodowych w budowaniu jedności europejskiej.

Otwierając obrady, przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy W. Łytwyn, podkreślił, że spotkanie odbywa się w momencie szczególnym dla Ukrainy - w 20. rocznicę odzyskania przez nią niepodległości. Zadeklarował, że strategicznym celem jego kraju jest uzyskanie pełnoprawnego członkostwa w Unii Europejskiej. Dodał, że po prezydencji Polski Ukraina spodziewa się dużego postępu w tej dziedzinie.

Zabierając głos, marszałek B. Borusewicz wyraził zadowolenie, że zgromadzenie parlamentarne jest aktywne i dobrze służy interesom wszystkich państw uczestniczących w jego pracach. "Europa stoi przed nowymi wyzwaniami. W Unii Europejskiej będziemy dyskutować o politycznych priorytetach w nadchodzących latach i podczas tych debat nie można zapominać o współpracy z sąsiadami na wschodzie Europy" - stwierdził marszałek. Mówiąc o społecznych aspektach procesu integracji europejskiej, doświadczeniu przeszłości i obecnych potrzebach, marszałek Senatu powiedział, że Unia Europejska opiera się na "czterech swobodach" - przepływu towarów, usług, osób i kapitału. Tak zapisano w Traktacie Rzymskim z 1957 r., a formalnie weszło to w życie wraz z Traktatem z Maastricht w 1993 r. Gdy w 2004 r. Polska i Litwa przystąpiły do Unii, nie wszystkie swobody stały się od razu naszym udziałem.

Jak stwierdził marszałek, "Dla nas dziś tu, w Kijowie zgromadzonych, najważniejsza jest swoboda przepływu osób. Oznacza ona wolność przebywania, podejmowania pracy, nauki oraz osiadania po zakończeniu aktywności zawodowej w dowolnym kraju członkowskim Wspólnoty. Jest to jednak wolność dla obywateli Unii Europejskiej. Warto podkreślić, że Polacy i Litwini będą z niej w pełni korzystać dopiero od 1 maja. Wtedy to upłynie ostatni okres przejściowy w naszym dostępie do rynku pracy w Austrii i Niemczech. (...) Cała tożsamość europejska zbudowana jest bowiem na wolności. Ta wolność zawsze przyciągała. Na równi ze zbudowanym dzięki wolności bogactwem. Dziś szczególnie bezpieczna i zorientowana na konsumpcję Europa nie ma moralnego prawa odpychać tych, którzy chcą polepszyć życie sobie i swoim dzieciom. (...) Przekonanie, że wspieranie demokratycznych i rynkowych reform na Ukrainie leży w europejskim interesie, jest w Polsce i na Litwie powszechne. Przejmowanie przez Ukrainę europejskich standardów, jej dobrobyt, demokracja i ład państwowy wzmocni bezpieczeństwo europejskie, co jest kluczowym interesem nowych krajów członkowskich. (...) Trzeba z uznaniem podkreślić, że pod rządami prezydenta Janukowycza rozpoczął się proces demarkacji i uszczelnienia granicy Ukrainy z Rosją, Białorusią i Mołdawią. Dzięki temu Ukraina przestanie być miejscem przemytu ludzi na trasie Daleki Wschód - Europa Zachodnia" - stwierdził marszałek B. Borusewicz. Uszczelnienie granic uznał za podstawowy warunek rozmów o zniesieniu wiz dla Ukraińców podróżujących do Unii, a za pilną sprawę do uregulowania - cenę europejskiej wizy.

"W moim przekonaniu" - powiedział marszałek Senatu - "objęcie przez Polskę przewodnictwa w Unii Europejskiej będzie szczególnie dobrą okazją do wsparcia dążenia Ukrainy do integracji z Unią Europejską. W sytuacji gdy Unia zajęta jest rozwiązywaniem problemów spowodowanych kryzysem, sytuacją w Afryce Północnej i konsekwencjami tragicznych wydarzeń w Japonii to właśnie od Polski w dużej mierze zależy, czy Bruksela podtrzyma ukraińską agendę". Zaznaczył przy tym, że ukraińskie władze muszą jednak zdawać sobie sprawę, że tylko ich konsekwencja w przeprowadzaniu reform stworzy prezydencji odpowiednie warunki do pełnienia funkcji łącznika z Unią. "Polska i Litwa, jako kraje, które przeszły drogę od systemu socjalistycznego do standardów europejskich, mają możliwość wsparcia Ukrainy w negocjacjach umowy o statusie stowarzyszeniowym. Ukraina musi jednak dostarczyć argumentów" - przekonywał.

Marszałek B. Borusewicz przypomniał także, że najważniejszą inicjatywą unijną nakierowaną na wschodnich sąsiadów jest Partnerstwo Wschodnie, oparte na innych zasadach niż stosunki Unii z jej południowymi sąsiadami. Jedną z jego podstaw stała się bowiem zasada warunkowości, czyli wymaganie od jego członków proeuropejskich reform w zamian za perspektywę członkostwa w Unii. Marszałek zapowiedział, że polska prezydencja będzie dążyć do wykazania na forum unijnym konieczności odrębnego traktowania każdej z tych grup państw i stworzenia realnych perspektyw członkostwa dla "tych wschodnich sąsiadów, którzy osiągnęli widoczny postęp na drodze do integracji z Unią. Nie można się bowiem łudzić, że bez perspektywy członkostwa gotowość reformowania tych krajów będzie równie duża, jak z taką perspektywą". Marszałek Senatu powiedział również, że za duży sukces spotkań zgromadzenia parlamentarnego uważa podpisanie przez Polskę i Ukrainę umowy o małym ruchu granicznym.

Poinformował, że w wielostronnej współpracy państw Partnerstwa Wschodniego istotne są kontakty międzyludzkie, czym ma się zajmować, utworzona w 2009 r., IV Platforma Tematyczna ds. Kontaktów Międzyludzkich. Jej prace będą się koncentrować na wymianie naukowej, programach skierowanych do młodzieży, na współpracy w dziedzinie kultury oraz na rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Polska ma się zająć m.in. rozwojem programów unijnych, dotyczących wymiany młodzieży i studentów, pogłębianiem współpracy kulturalnej i naukowej UE z państwami partnerskimi, a także mobilnością uczniów i naukowców.

Z kolei zadaniem Programu Kulturalnego Partnerstwa Wschodniego będą wsparcie na poziomie rządów reform związanych z kulturą i rozwój współpracy regionalnej w dziedzinie kultury. Współpraca w ramach Partnerstwa Wschodniego przewiduje też włączenie do wielostronnych kontaktów przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego. W listopadzie 2009 r. w Brukseli odbyło się spotkanie reprezentantów ponad 200 organizacji pozarządowych ze wszystkich państw UE i partnerskich, podczas którego powołano do życia Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego. Na jego drugim spotkaniu, w listopadzie 2010 r. w Berlinie, opracowano nowe rekomendacje, przedstawione następnie na spotkaniu ministrów spraw zagranicznych krajów Partnerstwa Wschodniego 13 grudnia 2010 r. Trzecie spotkanie plenarne forum odbędzie się w Polsce podczas polskiego przewodnictwa w Unii.

Marszałek Senatu stwierdził na koniec: "Jestem też optymistą, jeśli chodzi o integrację europejską Ukrainy, gdyż widzę, że czyni wysiłki, by sprostać prawnym i instytucyjnym wymaganiom. Polska wykorzysta sposobność, którą stwarza jej przewodnictwo w Unii Europejskiej, by wesprzeć Ukrainę na jej niełatwej drodze. Sądzę też, że obchody 20-lecia niepodległości Ukrainy powinny się stać dobrą okazję do szerokiej międzynarodowej debaty o jej roli w Europie. Nasze trzy narody razem stworzyły Rzeczpospolitą i wspólnie zbudowały europejską przestrzeń na Wschodzie. Razem wyszliśmy z komunistycznego obozu. Razem się też kiedyś w zjednoczonej Europie odnajdziemy".

Na zakończenie posiedzenia Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Najwyższej Ukrainy, Sejmu Republiki Litewskiej oraz Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej podpisano wspólną deklarację, stanowiącą podsumowanie obrad.

* * *

24 marca 2011 r. marszałek Bogdan Borusewicz złożył wizytę w Essen, w Niemczech, gdzie zainaugurował sezon kulturalny "Polska - Nadrenia Północna-Westfalia". Marszałkowi Senatu towarzyszyli przewodniczący Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senator Andrzej Person i senator Władysław Dajczak.

Delegacja Senatu spotkała się z premier Nadrenii Północnej-Westafalii Hannelore Kraft, która pełni jednocześnie funkcję przewodniczącej niemieckiego Bundesratu.

Podczas rozmowy marszałek B. Borusewicz podkreślił, że Polskę i Nadrenię łączą historyczne więzi, a obecna współpraca z tym landem we wszystkich dziedzinach jest wprost modelowa. Przykładem mogą być rozwiązania dotyczące nauki języka polskiego jako języka ojczystego. Marszałek Senatu zaproponował wzmocnienie współpracy w ramach Trójkąta Weimarskiego o wymiar parlamentarny.

Przewodnicząca Bundesratu podkreśliła, że Polska należy do najważniejszych partnerów Niemiec w Unii Europejskiej i zwróciła uwagę na partnerskie więzi łączące polskie i niemieckie miasta i regiony, np. Nadrenię z Górnym Śląskiem.

Poruszając kwestię otwarcia 1 maja 2011 r. niemieckiego rynku pracy dla Polaków, marszałek B. Borusewicz wyraził przekonanie, że nie ma powodów do przypuszczeń, iż Niemcy zaleje fala Polaków szukających pracy. Jego zdaniem, ci którzy chcieli opuścić kraj w celach zarobkowych, wyjechali wcześniej do Wielkiej Brytanii, Irlandii czy innych państw. Część z nich już wróciła. Jak dodał, "z pewnością nie będzie polskiego tsunami, bo w Polsce potrzebujemy również wykwalifikowanych pracowników".

Podczas wizyty delegacja Senatu wzięła udział w uroczystym otwarciu "Sezonu Nadrenia Północna-Westfalia - Polska 2011-2012", na który się złożą liczne wydarzenia kulturalne i naukowe na terenie Polski i Niemiec. W Essen sezon zapoczątkowała debata "Polska i Północna Nadrenia-Westfalia. Dialog z przyszłością", w której udział wzięli m.in.: premier Północnej Nadrenii-Westfalii H. Kraft, minister ds. federalnych, Europy i mediów Północnej Nadrenii-Westfalii Angelica Schwall-Düren, pełnomocnik premiera RP ds. międzynarodowych Władysław Bartoszewski, marszałek B. Borusewicz i rektor Uniwersytetu Europejskiego Viadrina we Frankfurcie nad Odrą  Gesine Schwał.

W swoim wystąpieniu marszałek B. Borusewicz wyraził zadowolenie, że premier Północnej Nadrenii-Westfalii objęła swoim patronatem tak ważne dla obu państw wydarzenie. Jak powiedział, ta inicjatywa jest o tyle istotna, że wspiera rozwój współpracy Polski z krajem związkowym, z którym łączą nasz kraj historyczne więzi. Obchody Roku Polski i Nadrenii Północnej-Westfalii wpisują się w rocznice i wydarzenia związane ze specyfiką stosunków polsko-niemieckich - świętujemy bowiem dwudziestolecie podpisania Traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy między Polską a Niemcami oraz powołania Trójkąta Weimarskiego.

Obecnie - podkreślił marszałek B. Borusewicz - stosunki polsko-niemieckie z pełnym przekonaniem można określić mianem przyjacielskich i partnerskich. Polacy i Niemcy wyznaczyli sobie ambitny cel, jakim było kształtowanie dwustronnych relacji w duchu dobrego sąsiedztwa i przyjaźni, pokojowej i partnerskiej współpracy we wszystkich dziedzinach, trwałego porozumienia i pojednania oraz budowania Europy, w której przestrzegane są prawa człowieka i podstawowe wolności, a granice tracą znaczenie, m.in. w wyniku przezwyciężenia różnic gospodarczych i społecznych. Jako sojusznicy w NATO i partnerzy w Unii Europejskiej chcemy razem z Niemcami współkształtować europejskie i globalne struktury bezpieczeństwa, razem określać kierunki i zasady integracji Unii i całego kontynentu. O tym, jak ważne znaczenie Polska przywiązuje do kontaktów z Niemcami, świadczy też skład polskiej delegacji, w której są zarówno senatorowie, jak i współprzewodniczący polsko-niemieckiego okrągłego stołu sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Tomasz Siemoniak, a także W. Bartoszewski, pełnomocnik premiera ds. spraw międzynarodowych.

Marszałek B. Borusewicz wyraził zadowolenie, że może uczestniczyć w uroczystości otwarcia Roku Polski i Nadrenii Północnej-Westfalii, ponieważ realizacja tego projektu wskazuje na zacieśnianie się współpracy między Polską a Niemcami. Marszałek podziękował szczególnie minister A. Schwall-Düren za zaangażowanie w rozwój współpracy polsko-niemieckiej, zwłaszcza, gdy dodatkowym czynnikiem spajającym staje się wspólna historia. Podkreślił, że w 2011 r. przypada także 10. rocznica istnienia tzw. Małego czy Regionalnego Trójkąta Weimarskiego (współpraca województwa śląskiego, Nadrenii Północnej-Westfalii i Nord-Pas de Calais).

W swoim wystąpieniu marszałek Senatu stwierdził, że kooperacja Polski i Nadrenii Północnej-Westfalii ma także bardzo praktyczny wymiar - przedstawianie wspólnego stanowiska na forum Unii Europejskiej, m.in. w kwestiach energetycznych, restrukturyzacji terenów poprzemysłowych czy emisji dwutlenku węgla. Współpraca między Polską a Nadrenią Północną-Westfalią jest wielowymiarowa - dotyczy nie tylko kwestii politycznych, gospodarczych i technologicznych, ale także społecznych i kulturalnych, budowanych na bazie wspólnego dziedzictwa historycznego. Marszałek podkreślił także, że polscy emigranci w znacznym stopniu przyczynili się do rozwoju regionu i jego dobrobytu.

"W 2011 r. przypada 20. rocznica polsko-niemieckiego traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, co czyni z niego rok podsumowania zapisów traktatu. Osobiście postrzegam podejmowanie działań wspierających organizacje społeczne realizujące nauczanie języka polskiego jako ojczystego za zasadne i potrzebne, zatem będę zachęcał do wspierania inicjatyw na rzecz rozwoju nauczania języka polskiego w niemieckim systemie oświaty. Sposób realizacji w Nadrenii Północnej-Westfalii zapisów traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy w zakresie nauki języka polskiego może stanowić wzór dla rozwiązywania tych kwestii przez inne kraje związkowe"- powiedział marszałek B. Borusewicz.

W opinii marszałka Senatu, promocja języka polskiego powinna być rozwijana z myślą o pełnym otwarciu niemieckiego rynku pracy dla Polaków, co ma nastąpić już 1 maja 2011 r. Również z tych powodów racjonalne i ze wszech miar celowe wydaje się być utrzymanie, a nawet rozwijanie studiów polonistycznych wbrew niepokojącej tendencji do ich likwidowania. W perspektywie długoterminowej warto także zastanowić się nad stworzeniem możliwości kształcenia przygotowującego do zawodu nauczyciela języka polskiego.

Podczas inauguracji marszałek B. Borusewicz mówił także:

Na zakończenie swojego wystąpienia marszałek Senatu podziękował za realizację projektu Roku Polski i Nadrenii Północnej-Westfalii, któremu przyznano priorytetowe znaczenie w ramach polityki landu. Podkreślił, że jest pełen uznania dla szerokiego programu tego przedsięwzięcia, włączając prezentację kulturalną Nadrenii Północnej-Westfalii w Polsce, która od 16 września do końca 2011 r. będzie miała miejsce w siedmiu polskich miastach, skupiając łącznie około 40 wydarzeń kulturalnych.

Marszałek B. Borusewicz powiedział, że będzie wspierał realizację programu rewizyty kulturalnej 16 kwietnia-8 czerwca 2012 r. Dodał, że z radością przyjął koncepcję Kancelarii Stanu Nadrenii Północnej-Westfalii dotyczącą przeprowadzenia konkursu wśród inicjatyw społecznych, towarzystw bilateralnych, szkół i miast partnerskich na najlepsze projekty z zakresu polsko-niemieckiej współpracy. Pogratulował zwycięzcom, którzy przez najbliższy rok będą na różnych płaszczyznach wspierać rozwój przyjaźni polsko-niemieckiej. Zaprosił także do udziału w imprezach organizowanych przez Nadrenię Północną-Westfalię w Polsce, w tym do zwiedzania pięknych polskich miast i regionów, a także wsparcia imprez, także polskich, organizowanych w Nadrenii Północnej-Westfalii.

Podczas pobytu w Essen marszałek B. Borusewicz spotkał się także z przedstawicielami niemieckiej Polonii, reprezentującymi kilkadziesiąt środowisk polonijnych w tym kraju; rozmawiał też z Konwentem Organizacji Polskich w Niemczech.

16 marca 2011 r. marszałek Bogdan Borusewicz otworzył w Senacie wystawę "Fundacja Kościuszkowska - amerykańskie centrum polskiej kultury. The Kosciuszko Foundation - the American Center of Polish Culture".

Marszałek Senatu podkreślił ogromne znaczenie działalności Fundacji Kościuszkowskiej zarówno na forum kulturalnym, gospodarczym, jak i politycznym. Jak mówił, fundacja wspiera zacieśnianie sojuszniczych stosunków między Polską i Stanami Zjednoczonymi, a aktywność tej bardzo ważnej i zasłużonej instytucji umacnia pozycję naszego kraju w USA.

Historię Fundacji Kościuszkowskiej i postać jej założyciela Szczepana Mierzwy przywołał w swoim wystąpieniu prezydent fundacji Alex Storożynski, w latach osiemdziesiątych sam stypendysta fundacji, dziennikarz, laureat nagrody Pulitzera.

Podczas uroczystości głos zabrał także ambasador Stanów Zjednoczonych w Polsce Lee A. Feinstein. Dziękując za dotychczasową aktywność fundacji na rzecz rozwoju stosunków amerykańsko-polskich, zwrócił uwagę na podjętą niedawno przez fundację działalność w Polsce. Jako najlepszą egzemplifikację, skąd bierze się przyjaźń polsko-amerykańska przywołał postać patrona fundacji Tadeusza Kościuszki - najczystszego, jego zdaniem, przykładu ważnego dla obu narodów umiłowania wolności.

Na uroczystość przybyli m.in. stypendyści Fundacji Kościuszkowskiej - naczelny rabin Polski Michael Schudrich i dziennikarka telewizyjna Jolanta Fajkowska.

Ekspozycję zorganizowano z inicjatywy przewodniczącego Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senatora Andrzeja Persona i prezydenta Fundacji Kościuszkowskiej A. Storożyńskiego. Na kilkunastu planszach zaprezentowano zdjęcia ukazujące 86 lat historii fundacji, realizowane przez nią programy: wymiana studentów, letnie kursy językowe, parlamentarny program wymiany młodzieży Polska-USA, sławnych stypendystów, organizowane konkursy muzyczne i ich laureatów, zgromadzoną kolekcję dzieł sztuki i wydawane słowniki. Pod zdjęciami umieszczono podpisy w języku polskim i angielskim.

Fundacja Kościuszkowska z siedzibą w Nowym Jorku jest jedną z najbardziej aktywnych i prestiżowych organizacji polonijnych w USA. W 1925 r. założył ją Szczepan Mierzwa (Stephen Mierzwa) - polski imigrant, absolwent nauk ekonomicznych na Uniwersytecie Harvarda. Celem fundacji jest promowanie polsko-amerykańskiej współpracy kulturalnej i naukowej, a także budowanie pozytywnego wizerunku Polski w społeczeństwie amerykańskim. Tym celom służą m.in. przyznawanie stypendiów naukowcom i artystom oraz działalność popularyzatorska (wystawy, odczyty, konkursy). Jedną z inicjatyw fundacji była m.in. petycja w sprawie poprawnego nazywania nazistowskich obozów koncentracyjnych na terenie Polski. Fundacja ma swoje oddziały w Chicago, Denver, Houston, Los Angeles, Filadelfii, Pittsburghu, Springfield, Buffalo, a od niedawna także w Warszawie. W ciągu kilkudziesięciu lat swojej działalności fundacja przyznała stypendia i granty naukowe warte wiele milionów dolarów. Stypendystami byli m.in. Leszek Balcerowicz, znany dziennikarz amerykański Andrew Nagorski, reżyser Juliusz Machulski czy wicemarszałek Senatu Marek Ziółkowski.

17 marca 2011 r. odbyło się inauguracyjne posiedzenie parlamentarnego zespołu "Mazury, cud natury", powołanego z inicjatywy marszałka Bogdana Borusewicza.

W skład zespołu wchodzą parlamentarzyści zainteresowani promocją Mazur, szczególnie udziałem w światowym konkursie na 7 Nowych Cudów Natury (New 7 Wonders of Nature). Pracami zespołu kierować będzie prezydium w składzie: przewodniczący - senator Stanisław Gorczyca, wiceprzewodniczący - posłowie Tadeusz Iwiński i Jerzy Gosiewski, sekretarz - poseł Adam Krzyśków.

18 marca 2011 r. w Centrum Konferencyjnym Wojska Polskiego w Warszawie odbyła się doroczna odprawa kierowniczej kadry Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych. W odprawie wzięli udział m.in.: prezydent Bronisław Komorowski, marszałek Bogdan Borusewicz, ministrowie obrony narodowej i spraw zagranicznych Bogdan Klich i Radosław Sikorski, szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Stanisław Koziej, parlamentarzyści oraz przedstawiciele władz państwowych i wojskowych.

Podczas odprawy debatowano o wyzwaniach stojących przed polską armią. Omówiono m.in. zmiany, jakie dokonują się w wojsku, m.in. zmianę systemu żywienia żołnierzy oraz zakończenie wydawania etatów dla jednostek wojskowych, czyli dokumentów określających strukturę organizacyjną jednostek i podległość ich poszczególnych ogniw. Rozmowy dotyczyły także zaangażowania w Afganistanie i w innych misjach zagranicznych, modernizacji technicznej Sił Zbrojnych oraz budżetu resortu obrony. Szef Sztabu Generalnego gen. Mieczysław Cieniuch zameldował prezydentowi o zadaniach, jakie wojsko zrealizowało w 2010 r. i głównych celach w 2011 r.

Podczas odprawy odbyła się także uroczystość wręczenia wyróżnień 10 oddziałom i instytucjom wojskowym, m.in. Polskiemu Kontyngentowi w Afganistanie.

24 marca 2011 r. w Pałacu Prezydenckim odbyło się spotkanie prezydenta Bronisława Komorowskiego z przewodniczącymi senackiej i sejmowej Komisji Obrony Narodowej - senatorem Maciejem Klimą i posłem Stanisławem Wziątkiem oraz z przewodniczącym sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży Andrzejem Smirnowem. W spotkaniu uczestniczył także szef Biura Bezpieczeństwa narodowego Stanisław Koziej. Spotkanie poświęcone było problemom szkolnictwa wojskowego, m.in. w kontekście weta prezydenta do ustawy o utworzeniu Akademii Lotniczej w Dęblinie, a także przyszłości szkolenia polskich sił zbrojnych.

* * *

Marszałek Bogdan Borusewicz uhonorowany został tytułem Osobowości Warmii i Mazur 2010 Roku. Uroczysta gala z tej okazji odbyła się w olsztyńskiej filharmonii 25 marca 2011 r.

Marszałek Senatu, który urodził się w Lidzbarku Warmińskim, powiedział podczas konferencji prasowej, że przyznawana przez Warmińsko-Mazurski Klub Biznesu nagroda jest dla niego zaskoczeniem, bo ze środowiskiem biznesu ma "bardzo słaby kontakt". Jego zdaniem, należy jasno oddzielać politykę od biznesu. Ale jednocześnie potrzebna jest współpraca. Jak zapewniał, lubi i ceni Warmię i Mazury. Przypomniał, że w Senacie z jego inicjatywy powstał zespół parlamentarny "Mazury cud natury", który ma wspierać starania Mazur o wygranie prestiżowego konkursu światowego. Mazury startują w konkursie szwajcarskiej fundacji na nowych siedem cudów natury, jako jeden z 28 regionów świata. Głosowanie w tym plebiscycie potrwa do jesieni 2011 r.

Tytuły Osobowości Roku Warmii i Mazur przyznawane są od 1994 r. Wśród dotychczasowych laureatów są m.in.: Lech Wałęsa, Jolanta Kwaśniewska oraz profesorowie Zbigniew Religa, Leszek Balcerowicz, Grzegorz Kołodko, komisarz Danuta Huebner. W 2010 r. tym tytułem uhonorowano prof. Jerzego Buzka.

* * *

29 marca 2011 r. w siedzibie Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Warszawie odbyło się seminarium "Sport i turystyka polonijna". Podczas spotkania mówiono m.in. na temat potrzeb turystyki polonijnej, a także programu skierowanego do Polonii i Polaków za granicą, planujących udział w Igrzyskach XXX Olimpiady i Paraolimpiady 2012 w Londynie.

Seminarium zorganizowała Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą we współpracy z Ministerstwem Sportu i Turystyki oraz z Polskim Komitetem Olimpijskim. Wzięli w nim udział m.in. przedstawiciele instytucji państwowych, organizacji pozarządowych oraz mediów.

W tematykę spotkania wprowadzili: wiceminister sportu i turystyki Katarzyna Sobierajska, sekretarz generalny Polskiego Komitetu Olimpijskiego Adam Krzesiński oraz przewodniczący Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senator Andrzej Person.

Kierunki współpracy z Polonią i Polakami za granicą omówił dyrektor Departamentu Współpracy z Polonią w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Maciej Szymański. Na temat stanu i potrzeb turystyki polonijnej mówiła Teresa Buczak, wicedyrektor Departamentu Planowania Marketingowego w Polskiej Organizacji Turystycznej. Uczestnicy seminarium zapoznali się także z projektem Polonijnego Centrum Olimpijskiego w czasie Igrzysk XXX Olimpiady i Paraolimpiady 2012 w Londynie. Jego założenia zaprezentował sekretarz generalny Polskiego Komitetu Olimpijskiego A. Krzesiński.

Wysłuchano również informacji na temat wystawy "100 lat sportu polonijnego" i jej promocji, przedstawionej przez ambasadora ad personam dr. Witolda Rybczyńskiego. Ekspozycję przygotowywaną przez Polski Komitet Olimpijski we współpracy z Ministerstwem Sportu i Turystyki będzie można zobaczyć m.in. w Senacie w lipcu 2011 r. Także w lipcu na Dolnym Śląsku odbędą się XV Światowe Letnie Igrzyska Polonijne. Wystawa prezentuje ciekawy, nieznany szerzej fragment polskiej historii i ukazuje sport polonijny jako interesujące zjawisko socjologiczne, które odgrywało i odgrywa rolę ważnego czynnika integrującego polską diasporę. Tematyka oraz nowoczesna forma sprawiają, że ekspozycja jest atrakcyjna dla szerokich kręgów odbiorców.

* * *

30 marca 2011 r. w Senacie została otwarta wystawa "Odzyskać z niepamięci", zorganizowana z inicjatywy senatora Stanisława Piotrowicza we współpracy z Fundacją na rzecz Kobiet "Ja kobieta" i Fundacją "Mecenat sztuki". Ekspozycja wpisuje się w obchody 66. rocznicy wyzwolenia niemieckiego kobiecego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, która przypada 8 kwietnia 2011 r.

Otwierając wystawę, marszałek Bogdan Borusewicz podkreślił, że prezentowane zdjęcia są dowodem, iż ze strasznych czasów wojny można wyjść tak, aby nie zatracić człowieczeństwa, móc być przykładem dla innych. "Twarze tych kobiet są pogodne pomimo doznanych cierpień i patrzą w przyszłość" - mówił marszałek.

Na wystawie zaprezentowano 12 portretów byłych więźniarek, które przeżyły Ravensbrück: Marianny Bogusz, Krystyny Cieliszak, Janiny Ciszewskiej, Marii Filipczyńskiej, Alicji Gawlikowskiej, Stanisławy Ginter, Leokadii Kaczorowskiej, Alicji Kubeckiej, Marii Sikorskiej, Stanisławy Tkaczyk, Hanny Walczuk i Janiny Wyrzykowskiej. Wszystkie są warszawiankami, prawie wszystkie zostały wywiezione do tego obozu po Powstaniu Warszawskim, często z matkami, siostrami. Najmłodsza z nich miała wtedy 14 lat, a najstarsza - 27. W obozie w Ravensbrück więziono około 40 tys. Polek, przeżyło ich tylko 8 tys. Ekspozycja stanowi swoisty hołd im oddany.

Podczas otwarcia wystawy były obecne bohaterki zdjęć, a wśród nich Alicja Gawlikowska, przewodnicząca warszawskiego Klubu Kobiet Ravensbrück, i Wanda Półtawska, która także była więziona w obozie w Ravensbrück.

Autorką fotografii jest Monika Bajkowska. Zdjęcia stanowią część realizowanego przez Fundację na rzecz Kobiet "Ja kobieta" projektu "Odzyskać z niepamięci". W tym samym dniu Senat podjął uchwałę ustanawiającą kwiecień miesiącem pamięci o kobiecym obozie koncentracyjnym KL Ravensbrück.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przygotowano projekt uchwały w sprawie 30. rocznicy rejestracji Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych "Solidarność".

Projekt przedstawił przewodniczący komisji senator Jerzy Chróścikowski. Zaproponował jednocześnie wprowadzenie trzech poprawek o charakterze redakcyjnym.

W wyniku głosowania Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi jednomyślnie poparła przedstawiony projekt. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem uchwały upoważniono senatora J. Chróścikowskiego.

W projekcie przypomniano, że 30 lat temu, 12 maja 1981 r., po wieloletniej walce rolników, zarejestrowano pierwszą w historii Polski chłopską organizację związkową - Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Rolników Indywidualnych "Solidarność". Wydarzenie to, będące następstwem strajków sierpniowych, porozumień ustrzycko-rzeszowskich i zjazdu poznańskiego oraz wydarzeń bydgoskich, zwieńczyło działania na rzecz zjednoczenia rolniczego ruchu związkowego, istotnego osiągnięcia wielkiego polskiego ruchu solidarnościowego początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku.

Jak napisano, urzeczywistnienie przez rolników związkowej idei miało silne poparcie znakomitej części polskiego społeczeństwa. Te starania wspierał także Kościół katolicki, a osobistego poparcia udzielił prymas Polski ks. kardynał Stefan Wyszyński.

Dzięki temu wydarzeniu możliwe stało się przywrócenie rolnikom równoprawnego miejsca w polskim społeczeństwie. Historyczne zasługi NSZZ Rolników Indywidualnych "Solidarność" dla wolnej Polski, represyjny charakter jego delegalizacji po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego oraz działanie w podziemiu do kwietnia 1989 r. nadają temu związkowi wymiar symbolu kształtującej się tożsamości i świadomości rolników.

Jak napisano na zakończenie: "Senat Rzeczypospolitej Polskiej, doceniając wagę i znaczenie istnienia w Polsce niezależnych rolniczych związków zawodowych, wyraża swoje głębokie uznanie i podziękowanie założycielom, członkom i władzom NSZZ Rolników Indywidualnych "Solidarność", wszystkim tym, którzy przyczynili się do jego powstania i zarejestrowania, a także tym, którzy wspierali związek i jego członków".

Wykaz numerów "Diariusza"