Diariusz Senatu nr 68
16-31 stycznia 2011 r.

26 i 27 stycznia 2011 r. odbyło się 69. posiedzenie Senatu.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 82. posiedzeniu, 5 stycznia 2011 r., na podstawie projektów rządowego i poselskiego, ma na celu likwidację barier hamujących powstawanie nowych miejsc w żłobkach, przede wszystkim przepisów zaliczających żłobki do zakładów opieki zdrowotnej. Nowa regulacja określa m.in.: zasady organizowania i funkcjonowania opieki nad dziećmi w wieku do lat 3, standardy świadczonych usług, kwalifikacje osób sprawujących opiekę, zasady finansowania opieki, nadzór nad jakością sprawowanej opieki. Ustawa przewiduje, że funkcjonować będą żłobki, klubiki dziecięce oraz dzienni opiekunowie. Uprości ona zasady zakładania żłobków, które przestaną być ZOZ, zachęci do tworzenia tego typu placówek przy zakładach pracy, a także do legalnego zatrudniania niań. Wprowadzaniu ustawy towarzyszyć ma program resortowy "Maluch", który wesprze samorządy w tworzeniu instytucji opieki nad dziećmi; w tym roku na jego realizację przeznaczono 40 mln zł.

Podczas burzliwej debaty senator Włodzimierz Cimoszewicz zaproponował, aby do ustawy wpisać obowiązek informowania rodziców o skutkach, jakie może spowodować oddanie dziecka do żłobka lub innej tego typu placówki. Informację z opiniami ekspertów dotyczącymi pozytywnych i negatywnych skutków takiej decyzji miałyby przygotować w uzgodnieniu Ministerstwo Zdrowia i Ministerstwo Edukacji Narodowej. Rodzice mieliby ją otrzymywać np. w formie broszury. Senator Czesław Ryszka przekonywał, że w tej ustawie nie chodzi o dzieci, ani o politykę rodzinną, ale o ułatwienia życia rodzicom, nie biorąc pod uwagę dobra dziecka. "Rządowi zależy bardziej na tym, żeby kobiety pracowały, niż na tym, żeby polskie rodziny miały dzieci" - mówił senator. "Wraz z pojawieniem się dziecka pojawia się obowiązek łożenia na nie. Tu państwo wychodzi naprzeciw potrzebom młodych rodziców, poszerzając ofertę już istniejącą" - przekonywał z kolei senator Jan Rulewski.

Rzecznik praw dziecka Marek Michalak podkreślił, że ustawa jest ważna i potrzebna nie tylko rodzicom, ale także dzieciom, kontakt z rówieśnikami i edukacja są także niezbędne na wczesnym etapie życia. Zdaniem rzecznika, najważniejsza jest jakość opieki, dlatego za istotne uznał, by w ustawie zapisano wymogi, które zapewnią odpowiednie standardy.

Prezes Fundacji ABC XXI - Cała Polska Czyta Dzieciom Irena Koźmińska, przysłuchująca się debacie, przekonywała, że entuzjazm wobec ustawy bazuje na niewiedzy o potrzebach emocjonalnych dziecka, któremu do ukończenia 3 lat potrzebna jest przede wszystkim mama.

Jak podkreślił wiceminister pracy i polityki społecznej Marek Bucior, żłobki, klubiki i nianie funkcjonują od lat, ustawa nie wprowadza ich, zmienia tylko warunki ich tworzenia i funkcjonowania. Przypomniał, że obecnie istnieją 502 żłobki i punkty żłobkowe przy przedszkolach, w tym 473 publiczne i 29 niepublicznych. Uczęszcza do nich około 2% dzieci. Jeśli dodać do tego placówki funkcjonujące w ramach działalności gospodarczej, to opieką objętych jest 3,3% dzieci.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej zaproponowała 21, jej mniejszość zaś - 6 zmian, a Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej 11 poprawek. Podczas debaty wnioski o ich wprowadzenie zgłosili także senatorowie: Mieczysław Augustyn, Jadwiga Rotnicka, Barbara Borys-Damięcka, J. Rulewski, Piotr Kaleta, Rafał Muchacki, Michał Boszko, Przemysław Błaszczyk, Leon Kieres, Bohdan Paszkowski, Władysław Dajczak, Grzegorz Banaś. Łącznie zaproponowano 58 zmian.

Ostatecznie w wyniku głosowań Izba poparła 26 poprawek. Zdecydowała m.in. o skróceniu vacatio legis ustawy z 3 do 1 miesiąca i o tym, że przepisy dotyczące wsparcia finansowego wejdą w życie z dniem ogłoszenia ustawy. Poprawka zaproponowana przez Senat umożliwi też przekazanie gminom dotacji celowych z budżetu państwa na dofinansowanie zadań własnych, również z zakresu organizacji opieki nad niepełnosprawnymi lub wymagającymi szczególnej opieki dziećmi w wieku do lat 3, przy czym wysokość tych dotacji nie może przekroczyć 70% kosztów realizacji zadania. Grupa senackich zmian umożliwi również sprawowanie opieki na dotychczasowych warunkach i w innych formach niż przewidziane w ustawie. Senatorowie zobowiązali ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego m.in. do monitorowania realizacji ustawy oraz przedstawianie sprawozdań Sejmowi i Senatowi. W myśl kolejnej poprawki, obowiązek sprawozdania nastąpi po 1 stycznia 2013 r. Kolejne zmiany uchwalone przez Izbę pozwalają na włączenie żłobków do zespołów szkół, na utworzenie zespołu żłobków i określają zasady ich funkcjonowania. Senat nałożył również na kandydatów na opiekunów w żłobku obowiązek odbycia 80 godzin zajęć praktycznych pod kierunkiem kwalifikowanego opiekuna. Izba wykreśliła także określenie zakresu szkolenia na opiekuna dziecięcego. Ponadto senatorowie wprowadzili obowiązek badań sanitarno-epidemiologicznym dla osób sprawujących opiekę nad dziećmi do lat 3. Przyjęto także zmiany redakcyjne, porządkujące i doprecyzowujące.

Teraz senackie poprawki rozpatrzy Sejm.

Izba, zgodnie z rekomendacją Komisji Ustawodawczej, Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, przyjęła bez poprawek nowelizację kodeksu pracy. Stanowisko takie poparło 84 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu.

Nowelizacja, uchwalona na podstawie projektów senackiego i komisyjnego podczas 82. posiedzenia Sejmu, 5 stycznia 2011 r., ma na celu m.in.: zwolnienie pracodawcy z obowiązku każdorazowego wydawania świadectwa pracy pracownikowi, jeżeli pozostaje on w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie kolejnych umów terminowych, odstąpienie od przeprowadzania wstępnych badań lekarskich osób przyjmowanych do pracy u dotychczasowego pracodawcy, jeżeli mają aktualne orzeczenie lekarskie, stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, pod warunkiem że warunki pracy na tym stanowisku się nie zmieniły.

Teraz ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy musi jeszcze podpisać prezydent.

Ustawa o zmianie ustawy o transporcie drogowym - przyjęta z poprawkami

Senat jednomyślnie, 83 głosami, przyjął nowelizację wraz z 9 poprawkami. Uchwalona przez Sejm na podstawie projektu poselskiego podczas 82. posiedzenia, 5 stycznia 2011 r., ma na celu zmianę zasad prowadzenia przewozu okazjonalnego, czyli przewozu osób innego niż przewóz taksówką.

Obecnie obowiązujące przepisy rozróżniają przewóz osób samochodami osobowymi i taksówkami, a także przewóz osób samochodami osobowymi niebędącymi taksówkami, czyli przewóz okazjonalny. Obydwa rodzaje przewozów różnią się warunkami wykonywania działalności, przede wszystkim odmiennymi zasadami uzyskania licencji na wykonanie transportu drogowego. Licencji na taksówkę udziela się na określony pojazd i obszar. Liczba licencji na taksówkę musi zatem odpowiadać liczbie pojazdów zgłoszonych we wniosku przez przedsiębiorcę. Dodatkowo liczba możliwych do uzyskania licencji ograniczana jest stosownymi uchwałami Rady Ministrów.

W wypadku przewozu okazjonalnego nie ma limitów na wydawanie tych licencji. Przedsiębiorca otrzymuje też jedną licencję na wykonanie działalności i wypis z licencji, odpowiadający liczbie zgłoszonych pojazdów. Zgodnie z ustawą o transporcie drogowym, podczas wykonywania przewozów okazjonalnych zabrania się używania w pojeździe taksometrów oraz umieszczania na pojeździe oznaczeń z nazwą, adresem oraz telefonem przedsiębiorcy, a także umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych. Zgodnie z nowelizacją, przewóz okazjonalny zostanie ograniczony do wykonywania działalności jedynie pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 osób łącznie z kierowcą. Wykonywanie przez przedsiębiorcę przewozu okazjonalnego samochodem niespełniającym tego kryterium podlegać będzie administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 15 tys. zł. Ponadto kierowca odpowie dodatkowo za wykroczenie zagrożone karą grzywny. Okazjonalny przewóz osób samochodami przeznaczonymi do przewozu mniej niż 7 osób będzie możliwy jedynie w wypadku wykonywania przewozu samochodami zabytkowymi.

Zgodnie z przepisami przejściowymi, przedsiębiorcy prowadzący w dniu wejścia nowelizacji w życie działalność gospodarczą w zakresie okazjonalnego przewozu osób pojazdem samochodowym mogą to robić na dotychczasowych zasadach przez rok od dnia wejścia w życie ustawy. Przez ten czas nie będzie ich także dotyczyło ograniczenie liczby przeznaczonych do wydawania nowych licencji, o których mowa w ustawie o transporcie drogowym.

Nowelizacja wprowadza ponadto termin (60 dni od dnia złożenia wniosku) na przeprowadzenie egzaminu kończącego szkolenie w zakresie transportu drogowego taksówką, zmiany w odniesieniu do komisji egzaminacyjnej (zakaz zasiadania w niej osób wykonujących działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób taksówką). Nowa regulacja stanowi również o cofnięciu licencji nie tylko w razie odstąpienia licencji osobie trzeciej, ale też odstąpienia osobie trzeciej wypisu z licencji. Nowością są także zmiany obejmujące zezwolenia, wygaśnięcia i cofnięcia zezwolenia w wypadku zezwoleń wydawanych na wykonanie przewozów w krajowym transporcie drogowym. Termin wejścia w życie ustawy określono na 30 dni od dnia ogłoszenia.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiły propozycje 8 poprawek do ustawy. Mniejszość komisji gospodarki zaś wniosła o wprowadzenie 1 zmiany. Senatorowie Tadeusz Gruszka i Leszek Piechota także zaproponowali poprawki do nowelizacji. w wyniku głosować Izba wprowadziła poprawki redakcyjne i doprecyzowujące. Senatorowie zdecydowali również, że w skład komisji powołanej do przeprowadzenia egzaminu w zakresie transportu drogowego taksówką nie mogą wchodzić, oprócz przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie transportu osób taksówką, także przedsiębiorcy wykonujący transport rzeczy taksówką. Znieśli też ustalone przez rady gminy limity licencji na transport drogowy taksówką. Izba wskazała także sposób ustalania terminu egzaminów w zakresie transportu drogowego taksówką, przeprowadzanych na podstawie wniosków złożonych przed dniem wejścia w życie ustawy. Senat umożliwił też prowadzenie działalności w zakresie przewozu okazjonalnego na dotychczasowych zasadach przez okres wyznaczony w licencji, nie dłużej jednak niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy. Senatorowie zmienili ponadto termin wejścia w życie przepisów dotyczących zmiany zezwoleń wydanych na wykonanie przewozów w krajowym transporcie drogowym na dzień ogłoszenia.

Ustawa o zmianie ustawy o transporcie drogowym zostanie teraz skierowana do ponownego rozpatrzenia przez Sejm.

Sejm uchwalił ustawę na 82. posiedzeniu, 5 stycznia 2011 r., z przedłożenia rządowego. Zmienia ona przepisy 9 ustaw regulujących zasady stosowania podsłuchu procesowego oraz tzw. podsłuchu operacyjnego, prowadzonego w ramach kontroli operacyjnej przez organy ścigania uprawnione do stosowania takiej kontroli. Podsłuch procesowy jest czynnością procesową i może być zarządzony wyłącznie po wszczęciu postępowania karnego, podsłuch operacyjny zaś wykonywany jest w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, prowadzonych m.in. przez Policję, Straż Graniczną, ABW, CBA, i polega na pozyskiwaniu informacji oraz dowodów w sposób tajny, a prowadzony jest poza procesem.

Nowelizacja ma na celu wzmocnienie kontroli sądu i prokuratora nad czynnościami operacyjnymi organów ścigania, ingerującymi w prawo obywatela do prywatności, np. nad zakładaniem podsłuchów telefonicznych. Nadzorem objęto zarówno decyzje o podjęciu działań operacyjnych (inicjowanie), jak i w trakcie ich realizacji (przeprowadzanie). Ponadto zobowiązano prokuratora generalnego do przedstawiania Sejmowi i Senatowi corocznej jawnej informacji o łącznej liczbie osób, wobec których został skierowany wniosek o zarządzenie kontroli i utrwalania rozmów lub wniosek o zarządzenie kontroli operacyjnej. W sprawozdaniu znalazłyby się dane na temat liczby osób: wobec których sąd zarządził te czynności, co do których sąd odmówił zarządzenia tych czynności oraz ile wniosków nie uzyskało zgody prokuratora.

Zmianą budzącą kontrowersje jest wprowadzenie instytucji "zgody następczej", tj. sądowej zgody na wykorzystanie dowodu pochodzącego z kontroli procesowej (podsłuch procesowy) lub z kontroli operacyjnej, w innym postępowaniu albo przeciwko innej osobie niż ta, wobec której zarządzono podsłuch (kontrola). Ma to zapobiec utracie wartościowych dowodów z powodu zwłoki w uruchomieniu kontroli operacyjnej.

Doprecyzowano też przepisy kodeksu postępowania karnego, postanawiając, że w wypadku gdy sąd nie zatwierdzi postanowienia prokuratora o zarządzeniu kontroli i utrwaleniu treści rozmów telefonicznych, wydanego w spawie niecierpiącej zwłoki, zarządza jednocześnie zniszczenie wszystkich zapisów utrwalonych w ramach tej kontroli.

Pracujące nad ustawą Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zaproponowały wprowadzenie do niej 34 poprawek. Podczas debaty wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli także senatorowie: Piotr Ł.J. Andrzejewski, Zbigniew Cichoń, Tadeusz Gruszka i Zbigniew Romaszewski. Łącznie zaproponowano 52 zmiany. Ostatecznie w wyniku głosowań Izba poparła 33 z nich. Za przyjęciem ustawy z poprawkami głosowało 79 senatorów, 1 był przeciw. Część zmian zaproponowanych przez Senat ma charakter redakcyjny i uściślający. Izba wydłużyła też vacatio legis do 3 miesięcy. Senatorowie doprecyzowali m.in., na czym polegał będzie nadzór prokuratorski nad czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi prowadzonymi przez organy ścigania, a także termin, w jakim prokurator generalny i minister właściwy do spraw wewnętrznych będą przedstawiać Sejmowi i Senatowi coroczną jawną informację o łącznej liczbie osób, wobec których został skierowany wniosek o zarządzenie kontroli i utrwalania rozmów lub wniosek o zarządzenie kontroli operacyjnej. Dodali przepis przejściowy dotyczący terminu przedstawienia takiej informacji za rok 2010. Określili również terminy podejmowania czynności przez poszczególne podmioty uczestniczące w sprawie wyrażania przez sąd zgody następczej. Nałożyli ponadto na ministra sprawiedliwości obowiązek wydania rozporządzenia określającego kwestie związane ze współpracą prokuratury z organizacjami międzynarodowymi.

Teraz ustawa nowelizująca kodeks postępowania karnego oraz niektóre inne ustawy wróci do Sejmu.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 82. posiedzeniu, 5 stycznia 2011 r., na podstawie projektu rządowego, ma wpłynąć na poprawę bezpieczeństwa - będących jednocześnie ważnymi uczestnikami trwających postępowań karnych - osób przebywających w zakładach karnych i aresztach śledczych. Ustawa wprowadza możliwość objęcia takiego więźnia szczególną ochroną, która będzie polegać na kontrolowaniu jego stanu zdrowia, zapewnieniu mu opieki psychologicznej, kontrolowaniu widzeń, korespondencji i rozmów telefonicznych. Za zgodą osadzonego szczególna ochrona może polegać również na stosowaniu warunków odbywania kary właściwych dla tzw. więźniów niebezpiecznych, co polega m.in. na stałym monitorowaniu pomieszczeń, w których przebywa osadzony, kontroli osobistej, ograniczeniu widzeń oraz niemożności korzystania z własnej odzieży i obuwia. Za zgodą osadzonego możliwe będzie udzielanie mu również ochrony osobistej, o której mowa w ustawie o świadku koronnym.

Status więźnia szczególnie chronionego nadawany będzie na wniosek sądu, przed którym toczy się postępowanie karne, prokuratora nadzorującego postępowania przygotowawcze lub samego osadzonego, po zasięgnięciu opinii organu prowadzącego postępowanie lub sędziego penitencjarnego. Decyzję w tej sprawie będzie podejmował dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza wniosły o przyjęcie nowelizacji bez poprawek i takie stanowisko zajęła też Izba. Poparło je 76 senatorów.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawę, która dostosowuje system prawa do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 28 października 2008 r. (sygn. akt S 4/08), Sejm uchwalił na 82. posiedzeniu, 5 stycznia 2011 r. Inicjatorem zmian był Senat. Nowelizacja określa zasady postępowania ze statkami powietrznymi, które przekroczyły granicę państwową albo wykonują lot w przestrzeni powietrznej RP bez zezwolenia lub niezgodnie z warunkami tego zezwolenia. Wykluczono możliwość zestrzelenia obcego cywilnego statku powietrznego, mającego na pokładzie osoby inne niż zamachowcy, pozostawiono zaś możliwość zestrzelenia, w określonych w ustawie wypadkach, każdego obcego wojskowego statku powietrznego, a także obcego cywilnego statku powietrznego, na którego pokładzie nie ma żadnych osób albo znajdują się tam wyłącznie zamachowcy.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zaproponowały wprowadzenie 1 poprawki, Komisja Obrony Narodowej zaś - przyjęcie ustawy bez poprawek. Zmiany zaproponowali także senatorowie Piotr Ł.J. Andrzejewski i Zbigniew Cichoń. W wyniku głosowania Senat przyjął ustawę bez poprawek. Takie stanowisko poparło 54 senatorów, 24 było przeciw, a 1 wstrzymał się od głosu.

Teraz ustawę musi jeszcze podpisać prezydent.

Izba jednomyślnie, 79 głosami, podjęła uchwałę ustanawiającą rok 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie. Senatorowie chcą w ten sposób przyczynić się do "upowszechnienia wiedzy o jej wielkich zasługach dla rozwoju światowej nauki oraz postawie nacechowanej najgłębszym humanizmem".

W uchwale podkreślono, że droga życiowa M. Skłodowskiej-Curie, edukacja i kariera naukowa wskazują, jak bardzo wolność wyboru miejsca kształcenia oraz swoboda prowadzenia badań na skalę międzynarodową mogą wzbogacić europejski i światowy dorobek intelektualny. W opinii Senatu, uczona może stanowić "wzór dążeń do pokojowego wykorzystania promieniotwórczości i zaprzęgnięcia jej w służbę ludzkości". W uchwale przypomniano też, że M. Skłodowska-Curie do dziś pozostaje jedyną kobietą, która dwukrotnie otrzymała Nagrodę Nobla i jedynym w dziejach uczonym, który otrzymał ją w dwóch odrębnych dziedzinach nauki - fizyce i chemii.

"Związana przez większość życia z Francją, zachowała stałe kontakty z Polską i gotowość służenia jej. Pierwszy z odkrytych przez siebie pierwiastków nazwała polonem dla upamiętnienia zniewolonej Ojczyzny. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaangażowała się w rozwijanie badań radiologicznych w kraju, a w 1932 r. pomogła założyć Instytut Radowy w Warszawie, obecne Centrum Onkologii - Instytut Marii Skłodowskiej-Curie" - czytamy w uchwale.

Senat uznał, że M. Skłodowska-Curie powinna dziś być symbolem polsko-francuskiej współpracy w dziedzinie badań naukowych, dzięki której Polska i Francja stale zwiększają swój wkład w przyszłość Europy opartej na wiedzy i innowacyjności.

W uchwale Senat podjął się propagowania w 2011 r. osiągnięć tej "wyjątkowej w skali świata uczonej poprzez konferencje, sympozja, wystawy, pokazy filmów i prezentacje jej osiągnięć naukowych oraz inne ważne wydarzenia organizowane zarówno w Polsce, jak i we Francji". Senatorowie zaapelowali także do środowisk intelektualnych, akademickich i naukowych oraz licznych organizacji pielęgnujących przyjaźń polsko-francuską o uczczenie 100. rocznicy przyznania M. Skłodowskiej-Curie Nagrody Nobla i czerpanie z jej dzieła inspiracji dla wzmacniania więzi łączących Polskę i Francję.

Podczas podejmowania uchwały byli obecni przedstawiciele Senatu Republiki Francuskiej z jej przewodniczącym Gerardem Larcherem na czele.

Izba dokonała także zmian w składach swoich komisji. Odwołano senator Grażynę Sztark z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i powołano ją do Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich. Senatora Piotra Zientarskiego zaś odwołano z Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich i powołano do Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.

Po wyczerpaniu porządku 69. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Mieczysław Augustyn, Grzegorz Banaś, Stanisław Bisztyga, Przemysław Błaszczyk, Lucjan Cichosz, Władysław Dajczak, Piotr Gruszczyński, Tadeusz Gruszka, Andrzej Grzyb, Witold Idczak, Piotr Kaleta, Stanisław Karczewski, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Paweł Klimowicz, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Marek Konopka, Sławomir Kowalski, Norbert Krajczy, Waldemar Kraska, Andrzej Misiołek, Władysław Ortyl, Leszek Piechota, Czesław Ryszka, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz, Marek Trzciński, Grzegorz Wojciechowski, Henryk Woźniak, Jan Wyrowiński, Alicja Zając i Piotr Zientarski.

26 stycznia 2011 r. odbyło się 77. posiedzenie Prezydium Senatu.

Podczas obrad rozpatrzono wniosek przewodniczącego delegacji Sejmu i Senatu RP na Konferencję Parlamentarną Morza Bałtyckiego w sprawie wyrażenia zgody na wzrost od 2012 r. składki rocznej płaconej przez Senat na pokrycie kosztów funkcjonowania konferencji. Wynika to z zaproponowanego przez przewodniczącą KPMB Cristinę Gestrin modelu wspólnego pokrywania kosztów przez wszystkie parlamenty członkowskie, polegającego na proporcjonalnym zwiększeniu składki od 2012 r. Prezydium zdecydowało, że uwzględni tę propozycję w planie budżetu Kancelarii Senatu na rok 2012.

Prezydium zapoznało się także z projektem uchwały w sprawie powołania zespołu doradców do spraw zmian w prawie samorządu terytorialnego. Po zapoznaniu się z informacją Agaty Karwowskiej-Sokołowskiej, z której wynika, że wszystkie zaproponowane osoby wyraziły zgodę na wejście w skład zespołu, podjęto uchwałę w sprawie powołania zespołu doradców do spraw zmian w prawie samorządu terytorialnego.

Prezydium Senatu, po przeanalizowaniu planu podziału budżetu na zadania programowe na 2011 r. w kształcie zaproponowanym przez Biuro Polonijne Kancelarii Senatu, postanowiło ten podział przyjąć.

Następnie prezydium rozpatrzyło wnioski o zlecenie zadań o charakterze programowym i przyznanie dotacji na ich wykonanie i podjęło decyzję zgodnie z zestawieniem.

Prezydium postanowiło odłożyć rozpatrzenie następujących wniosków:

• wniosek Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich Oddział Wrocławski we Wrocławiu: zadanie edukacyjno-historyczne - spektakl "Katyń" zespołu teatralnego "Tęcza" z Lidy;
• wniosek Stowarzyszenia Odra-Niemen we Wrocławiu: Pamięć o kresowych bohaterach - tablica upamiętniająca żołnierzy Armii Krajowej obwodu Wołkowysk.

Prezydium Senatu zapoznało się z informacją na temat wniosków o zlecenie zadań o charakterze programowym, które zostały złożone z naruszeniem terminu i podjęło następujące decyzje:

• wniosek Stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych w Warszawie: doradztwo dla polskich przedsiębiorców w Zjednoczonym Królestwie, związane z założeniem lub przeniesieniem działalności gospodarczej w Polsce. Postulowana dotacja - 208 500 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• wniosek Stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych w Warszawie: konferencje dotyczące zasad i możliwości współpracy polskich i brytyjskich uniwersytetów w dziedzinie "Research and Development", zatytułowane "Linking Polish and British Universities for Research and Development". Postulowana dotacja - 163 500 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• wniosek Stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych w Warszawie: konferencje dotyczące zasad i możliwości współpracy polskich i brytyjskich uniwersytetów w dziedzinie "Research and Development", zatytułowane "Connecting Polish and British Universities for Research and Development". Postulowana dotacja - 163 900 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• wniosek Stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych w Warszawie: konferencja "Opportunities in Poland 2011" - czerwiec 2011 r. (Londyn). Postulowana dotacja - 152 250 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• wniosek Stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych w Warszawie: cykl konferencji "Inspiring Polish Enterprenuers" - wrzesień 2011 r. (Londyn, Nottingham, Edynburg). Postulowana dotacja - 185 000 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• wniosek Fundacji Współpracy Kobiet NEWW - Polska w Gdańsku: Polki potrafią - Polonia białoruska motorem zmian demokratycznych na Białorusi. Postulowana dotacja - 693 500 zł. Prezydium zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE:

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../.. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 648/2004 w odniesieniu do stosowania fosforanów i innych związków fosforu w detergentach piorących wykorzystywanych w gospodarstwach domowych wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 597.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Zdrowia.

Referent: senator Stanisław Gorczyca.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Cezary Rzemek.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 748.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Sprawiedliwości.

Referent: senator Janusz Rachoń.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Igor Dzialuk.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 624.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Referent: senator Mariusz Witczak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Piotr Stachańczyk.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do usługi publicznej o regulowanym dostępie oferowanej przez globalny system nawigacji satelitarnej utworzony w ramach programu Galileo wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 550.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Referent: senator Witold Idczak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu P. Stachańczyk.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie systemów zapewnienia jakości produktów rolnych wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 733.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Referent: senator Grzegorz Wojciechowski.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Marian Zalewski.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do stosunków umownych w sektorze mleka i przetworów mlecznych wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 728.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Referent: senator Jerzy Chróścikowski.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu M. Zalewski.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wnioski nierozpatrywane - propozycja zaakceptowana przez Komisję Spraw Unii Europejskiej:

- w trybie art. 6 ust. 1 - KOM(2010) 749, KOM(2010) 746, KOM(2010) 729, KOM(2010) 720, KOM(2010) 717, KOM(2010) 699,

- w trybie art. 8 ust. 1 - KOM(2010) 782,

- w trybie art. 6 ust. 4 - KOM(2011) 007.

Tego samego dnia Komisja Spraw Unii Europejskiej zapoznała się z informacją na temat nowej ustawy kooperacyjnej z 8 października 2010 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Informacje przedstawiła Magdalena Słok-Wódkowska, analityk z Biura Spraw międzynarodowych i Unii Europejskiej.

Na zakończenie posiedzenia senatorowie przyjęli plan pracy komisji na I półrocze 2011 r. Plan przewiduje m.in. podsumowanie prezydencji belgijskiej i zapoznanie się z priorytetami prezydencji węgierskiej, a także z programem współdziałania w ramach trio: Polska-Dania-Cypr. Przewidziane jest także spotkanie z unijnym komisarzem ds. budżetu Januszem Lewandowskim. Komisja będzie monitorować przygotowania do polskiej prezydencji w UE, przede wszystkim jej wymiar parlamentarny i listę priorytetów. Planowane są spotkania przedstawicieli komisji ds. europejskich parlamentów Litwy. Łotwy, Estonii i Polski, a także przedstawicieli komisji ds. europejskich parlamentów Niemiec, Francji i Polski w ramach Trójkąta Weimarskiego.

Senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej zapoznali się z raportem przygotowanym przez firmę audytorską Ernst & Young "Competing for Growth" ("Konkurując o wzrost").

Raport, zaprezentowany przez prezesa Zarządu Ernst & Young Audit sp. z o.o. Jacka Hryniuka, zawiera wyniki badań przeprowadzonych przez tę firmę we współpracy z Economist Intelligence Unit, dotyczących warunków powrotu przedsiębiorstw na ścieżkę wzrostu w nowych warunkach rynkowych na świecie po kryzysie finansowym. Badania prowadzono od 1 września do 15 października 2010 r. na grupie około 1400 firm z całego świata, reprezentujących wszystkie możliwe branże, wśród których znalazły się 22 duże przedsiębiorstwa z Polski.

Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez prezesa J. Hryniuka, konkurencyjność w warunkach nowej gospodarki kształtują cztery następujące czynniki makroekonomiczne:

• dostęp do klientów (rynek, na którym operuje dana spółka wyznacza jej możliwości);
• elastyczność i zdolność do szybkiego reagowania na potrzeby rynku (rozwój spółki jest uzależniony od jej umiejętności szybkiego reagowania na nowe potrzeby klientów);
• konkurencyjność kosztów (dochodowość spółki jest uzależniona od oferowanych cen za produkty lub usługi);
• zaufanie inwestorów (wartości, jakimi kieruje się spółka oraz jej zdolność do wzrostu, są w dużej mierze uzależnione od zaufania, jakim obdarzają ją inwestorzy, udziałowcy i interesariusze).

Raport pokazuje, że na tle firm światowych polskie przedsiębiorstwa bardzo dobrze zdają sobie sprawę ze stojących przed nimi wyzwań. Jedyne w Europie Środkowowschodniej i Południowej przyjęły strategie najbardziej zbliżone do zachowań spółek, którym w czasie kryzysu udało się osiągnąć najlepsze wyniki. Najwięcej polskich spółek (68%) np. za czynnik najbardziej wpływający na konkurencyjność przedsiębiorstw uznało budowanie własnej marki i reputację - wśród najlepszych firm światowych było ich 62%; zdolność do szybkiego przeorganizowania firmy, tak by móc szybko odpowiadać na zmieniające się potrzeby rynku, wskazało odpowiednio 59% i 52% ; zdolność konkurencyjności kosztowej produkcji - 45% i 34%.

Mimo wyzwań podobnych do tych, jakim muszą sprostać zachodnie firmy te polskie, działające w innych warunkach, zmuszone są wybierać inne sposoby ich realizacji, np. 25% najlepszych firm światowych deklaruje natychmiastowe dostosowanie się do zwiększenia popytu o 25%, w Polsce - tylko 9%; w ciągu 6 miesięcy natomiast w Polsce jest w stanie dostosować się już 50% spółek.

Polskie firmy mają również inne sposoby na zwiększenie sprzedaży. Firmy zachodnie stawiają na innowacyjność i wprowadzanie nowych produktów (62%), polskie zaś - na współpracę z innymi podmiotami (68%). Najlepszą taktyką, najefektywniej wpływającą na zwiększenie przychodów przedsiębiorstwa jest, według rodzimych firm, sprzedaż dotychczas produkowanych wyrobów lub oferowanych usług na nowych rynkach (77%) oraz wprowadzanie nowych produktów lub usług na obecne rynki (68%).

Ważnym czynnikiem, mającym wpływ na funkcjonowanie i rozwój firmy, jest zaufanie inwestorów, udziałowców i interesariuszy. Mając na uwadze dobre relacje z tymi podmiotami, polscy przedsiębiorcy stawiają m.in. na jakość i transparentność informacji (68%), potrzebę poprawy polityki ładu korporacyjnego, zarządzania ryzykiem i zgodności z regulacjami (50%), a także na właściwe kontakty z władzami podatkowymi.

W trakcie dyskusji senatorowie nawiązywali do wpływu innowacyjności na działalność firm oraz funkcjonowania małych i średnich przedsiębiorstw.

Następnie Komisja Gospodarki Narodowej przystąpiła do przedyskutowania projektu planu pracy komisji w I połowie 2011 r. Nawiązując do projektu przekazanego senatorom, przewodniczący komisji senator Jan Wyrowiński zwrócił uwagę na konieczność zaplanowania i omówienia zadań komisji w trakcie polskiej prezydencji w UE. Poprosił także o ewentualne uwagi, dotyczące pozostałych propozycji zawarte w planie.

Senatorowie pozytywnie odnieśli się do przedstawionego projektu, ale zwrócili się o jego uzupełnienie o następujące zagadnienia: wizyta studyjna w Specjalnej Strefie Ekonomicznej w Mielcu (senator Władysław Ortyl), wizyta studyjna w Instytucie Transportu Samochodowego (senator Tadeusz Gruszka), aktualna sytuacja i perspektywy polskiej energetyki (senator Stanisław Iwan) oraz funkcjonowanie partnerstwa publiczno-prywatnego w budownictwie komunalnym (senator Andrzej Owczarek).

W planie pracy na I półrocze 2011 r. przyjętym przez Komisję Gospodarki Narodowej znalazły się m.in.: informacja o sytuacji na kolei, o prywatyzacji spółek energetycznych ENEA i ENERGA, zagadnienia dotyczące Krajowego Planu Działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych czy gospodarki opartej na wiedzy. Senatorowie ocenią także skutki realizacji ustawy o upadłości konsumenckiej, zapoznają się z informacją o aktualnej sytuacji i perspektywach polskiej energetyki, o bezpośrednich inwestycjach zagranicznych, ze stanem i perspektywami Specjalnych Stref Ekonomicznych, partnerstwem publiczno-prywatnym w budownictwie komunalnym. Senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej określą także swoje zadania w czasie polskiej prezydencji w UE. W kręgu zainteresowań komisji znalazł się także stan prac nad informatyzacją państwa e-governing).

W myśl obecnie obowiązujących przepisów, pracodawca jest zobowiązany skierować pracownika na wstępne badania lekarskie nawet wówczas, gdy w ciągu kilku dni od rozwiązania poprzedniej umowy o pracę, zatrudnia go ponownie na tym samym stanowisku pracy. W opinii autorów noweli, nowe brzmienie tego przepisu zlikwiduje zbędną barierę biurokratyczną, dostosowując prawo do zmieniających się warunków na rynku pracy.

Projekt pochodzący z przedłożenia senackiego dotyczył uproszczenia zasad wydawania świadectw pracy oraz wykonywania wstępnych badań lekarskich. Projekt wniesiony przez sejmową Komisję Nadzwyczajną "Przyjazne państwo" ds. związanych z ograniczaniem biurokracji regulował tylko kwestie związane z wykonywaniem wstępnych badań lekarskich.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym. Ustawa nie budziła również wątpliwości senatorów. Przewodniczący obradom senator J. Wyrowiński poddał zatem pod głosowanie wniosek o przyjęcie sejmowej nowelizacji bez poprawek. Komisja przyjęła go 5 głosami, przy 1 wstrzymującym się. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie podczas posiedzenia plenarnego Izby wybrano senatora S. Iwana.

Następnie przystąpiono do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym. Nowelizację, uchwaloną na podstawie projektu poselskiego, omówił poseł sprawozdawca Stanisław Huskowski. Zmierza ona do zmiany zasad prowadzenia przewozu okazjonalnego, czyli przewozu osób innego niż przewóz taksówkowy. Dotychczas przedsiębiorcy prowadzący przewozy okazjonalne de facto świadczyli taką samą usługę jak taksówkarze, mimo że nie musieli spełniać warunków określonych dla przewozów taksówkowych. Często dyktowali niższe ceny i stanowili nieuczciwą konkurencję na rynku. Przepisy znowelizowane przez Sejm stanowią, że przewóz okazjonalny wykonuje się tylko pojazdem konstrukcyjnie przystosowanym do przewozu powyżej 7 osób. Niespełnienie tego kryterium będzie podlegać administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 15 000 zł. Dotychczasowi przewoźnicy osób, niebędący taksówkarzami, będą mogli w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy uzyskać licencję taksówkową poza limitem określanym przez radę gminy.

Następnie senatorowie zapoznali się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które przedstawiło 10 uwag szczegółowych do tekstu sejmowej nowelizacji. Miały one przede wszystkim charakter redakcyjno-doprecyzowujący i dotyczyły przepisów przejściowych.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszali kwestie m.in. liczby wydawanych licencji taksówkowych, konkurencyjności na rynku przewozów taksówkowych, a także zasad wykonywania przewozów okazjonalnych poza obszarem gminy, która wydaje licencje.

Sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz i poseł sprawozdawca S. Huskowski pozytywnie odnieśli się do 7 poprawek zaproponowanych przez senackie biuro legislacyjne. Proponowane zmiany zgłosił formalnie przewodniczący komisji senator J. Wyrowiński. W wyniku kolejnych głosowań uzyskały one poparcie większości Komisji Gospodarki Narodowej.

Senator T. Gruszka zgłosił natomiast poprawkę zmierzającą do obniżenia z 15 000 do 10 000 zł kary pieniężnej za wykonywanie przewozu okazjonalnego samochodem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego. W wyniku głosowania nie uzyskała ona jednak akceptacji komisji i została zgłoszona przez wnioskodawcę i senatora Grzegorza Banasia jako wniosek mniejszości. Senatorowie poparli natomiast poprawkę senatora J. Wyrowińskiego, zbieżną z sugestią Polskiej Izby Gospodarczej Transportu Samochodowego i Spedycji, dotyczącą zmiany terminu wejścia w życie rozpatrywanej noweli sejmowej.

Ogółem senatorowie postanowili zarekomendować Senatowi wprowadzenie 8 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Eryka Smulewicza. Sprawozdawcą wniosku mniejszości został senator T. Gruszka.

Podczas swoich obrad Komisja Gospodarki Narodowej zapoznała się także z Krajowym Planem Działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, ze szczególnym uwzględnieniem energetyki wiatrowej, pomp ciepła i fotowoltaiki.

W tej części posiedzenia wzięli udział m.in.: przedstawiciele Ministerstwa Gospodarki - podsekretarz stanu Joanna Strzelec-Łobodzińska i zastępca dyrektora Departamentu Energetyki Marek Kucharski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska Bernard Błaszczyk, p.o. prezesa Urzędu Regulacji Energetyki Marek Woszczyk, dyrektor generalny Polskiej Izby Gospodarczej Energii Odnawialnej Michał Ćwil, a także przedstawiciele Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej, Polskiego Stowarzyszenia Pomp Ciepła, Stowarzyszenia Energii Odnawialnej, Fundacji na rzecz Energetyki Zrównoważonej.

Podstawy prawne, a także najważniejsze założenia krajowego planu działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych omówiła wiceminister gospodarki J. Strzelec-Łobodzińska. Jak poinformowała, na odstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych każde państwo członkowskie zobowiązane zostało do przyjęcia planu działania w tym zakresie. Dokument powinien m.in. określać krajowe cele dotyczące udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych zużytych w sektorach: transportowym, energii elektrycznej, ogrzewania i chłodzenia w 2020 r., uwzględniając wpływ innych środków polityki efektywności energetycznej na końcowe zużycie energii oraz odpowiednie środki, które należy podjąć dla osiągnięcia krajowych celów ogólnych. Państwa członkowskie powinny powiadomić Komisję Europejską o nich do 30 czerwca 2010 r.

Przyjęty przez Radę Ministrów polski dokument zawiera m.in. analizę dokumentów strategicznych, odnoszących się do zagadnień związanych z OZE. Jest rozwinięciem polityki energetycznej Polski do 2030 r., opisuje sektorowe uszczegółowienia tej polityki w zakresie OZE, w tym także szacunki rozwoju trzech sektorów energetyki odnawialnej oraz prognozę możliwości pozyskania energii z poszczególnych źródeł.

Wicedyrektor Departamentu Energetyki w Ministerstwie Gospodarki M. Kucharski przedstawił szczegółowe dane dotyczące m.in. przewidywanego zużycia energii ze źródeł odnawialnych w sektorze elektroenergetyki w perspektywie 2010-2020, w podziale na poszczególne technologie (np. energia wiatrowa, geotermalna, biomasa, fotowoltaika, biogaz); przewidywanej mocy zainstalowanej w źródłach wiatrowych; przewidywanego podziału sektora elektroenergetyki OZE na poszczególne technologie w 2020 r.; przewidywane zużycie energii z OZE w sektorze ciepła i chłodu oraz w sektorze transportu.

W swoim wystąpieniu wiceminister środowiska B. Błaszczyk nawiązał do działań Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wspierających przedsięwzięcia w zakresie odnawialnych źródeł energii i obiektów wysoko sprawnej kogeneracji. Działania te przewidują m.in. dopłaty do częściowej spłaty kapitału kredytów bankowych, przeznaczonych na zakup i montaż kolektorów słonecznych, dla osób fizycznych i wspólnot mieszkaniowych.

Obecni na posiedzeniu przedstawiciele organizacji pozarządowych związanych z wytwarzaniem energii z OZE krytycznie odnieśli się do niektórych informacji Ministerstwa Gospodarki. Wskazywali m.in. na opóźnienia w przygotowaniu krajowego planu działania, brak odpowiednich ustaw czy niemożność realizacji zaplanowanych działań w zakładanym czasie. Mówili także o zbyt małym, ich zdaniem, dostrzeganiu innych niż wiatrowe technologii, np. pomp ciepła i energii słonecznej.

Na zgłaszane zarzuty odpowiadali wiceminister J. Strzelec-Łobodzińska i wicedyrektor M. Kucharski.

Podczas posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywano ustawę o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3.

Ustawę, uchwaloną na podstawie kilku projektów zarówno rządowego jak sejmowych, poselskich, przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Marek Bucior. Jej celem jest przede wszystkim tworzenie warunków do rozwoju zróżnicowanych form opieki nad małymi dziećmi. Chodzi również o poprawę standardów funkcjonowania placówek opieki nad dziećmi w wieku do lat 3, a także wsparcie rodziców zarówno w ich planach prokreacyjnych, jak i w wychowywaniu dzieci. Proponowane rozwiązania mają także ułatwić rodzicom i opiekunom podjęcie aktywności zawodowej, a to może się przyczynić do wzrostu liczby urodzeń.

Senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło uwagi do ustawy sejmowej i przedstawiło propozycje stosownych poprawek. Do tych propozycji pozytywnie odniósł się wiceminister M. Bucior.

Obecny na posiedzeniu wiceminister finansów Jacek Kapica zwrócił się do senatorów o przywrócenie wersji art. 2 z przedłożenia rządowego, dotyczącego form prowadzenia opieki w ramach działalności gospodarczej, co stanowi szerszą ofertę opiekuńczą i przedstawił propozycję odpowiedniej poprawki.

W trakcie dyskusji senatorowie pytali przedstawiciela rządu m.in. o zgodność przyjętych przez Sejm zapisów o niani z założeniami rządowymi, o liczbę pomieszczeń w żłobkach i jej zależność od liczby dzieci, a także o warunki, jakie powinien spełniać dyrektor placówki.

Senator Jadwiga Rotnicka odniosła się do kwestii poruszonej w piśmie warszawskiego zespołu żłobków i zaproponowała wprowadzenie poprawki do art. 5, mówiącego o różnych formach prowadzenia żłobków, uzasadniając tę zmianę ograniczeniem rozrostu administracji. Jak mówiła dyrektor Zespołu Żłobków w Urzędzie m.st. Warszawy Bożena Przybyszewska, jest ona podyktowana względami ekonomicznymi. Postulowaną poprawkę poparli przedstawiciele resortów pracy i finansów, apelowali jednak o jej doprecyzowanie.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora Mariusza Witczaka, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej poparła poprawki przedstawione przez senackie biuro legislacyjne i stronę rządową. Ogółem przyjęto 11 zmian. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 wybrano senatora Sławomira Sadowskiego.

W drugim punkcie porządku dziennego rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o transporcie drogowym.

Nowelizację omówił sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz. Zmierza ona do zmiany zasad prowadzenia przewozu okazjonalnego, czyli przewozu osób innego niż przewóz taksówką. W imieniu resortu infrastruktury zaproponował wprowadzenie poprawek do ustawy sejmowej.

Senatorowie zapoznali się następnie z opinią senackiego biura legislacyjnego, które przedstawiło propozycje poprawek, w większości popartych przez stronę rządową.

Jedna z uwag biura dotyczyła dwukrotnego karania przedsiębiorcy za to samo przewinienie, zawartego w art. 1 pkt 5 i 6 nowelizacji. Z tą uwagą nie zgodził się przedstawiciel resortu infrastruktury. Poseł sprawozdawca Stanisław Huskowski wyjaśnił natomiast zagadnienie ujęte w ustawie: wysokość kary, na którą składają się trzy elementy (nieprawne używanie oświetlenia, posiadanie taksometru oraz posiadanie numeru telefonu na boku samochodu).

W trakcie dyskusji senator Janusz Sepioł zaproponował poprawki przedstawione przez senackiego legislatora i poparte przez rząd, a także propozycje resortu infrastruktury.

Senator Michał Boszko postulował natomiast zmianę zmierzającą do zmniejszenia kary administracyjnej za wykonywanie przewozu okazjonalnego z 15 000 do 10 000 zł.

W wyniku głosowania Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej poparła wszystkie poprawki senatora J. Sepioła. Poprawka senatora M. Boszki nie uzyskała akceptacji większości. Ogółem poparto 8 poprawek. Postanowiono, że ich wprowadzenie zarekomenduje Izbie senator J. Sepioł.

Senatorowie z Komisji Rodziny i Polityki Społecznej postanowili zaproponować Senatowi wprowadzenie 21 poprawek do ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3. Ustalono, że ich przyjęcie zarekomenduje Izbie senator Małgorzata Adamczak. Do stanowiska komisji zgłoszono 6 wniosków mniejszości, na których sprawozdawcę wybrano senatora Jana Rulewskiego.

Komisja chce m.in., aby przepisy ustawy weszły w życie już miesiąc po jej ogłoszeniu, a nie po 3 miesiącach, jak przyjął Sejm. Jak wskazywało Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, konieczność skrócenia vacatio legis wynika z ogromnego oczekiwania społecznego na tę ustawę.

Senatorowie zaproponowali także, aby do projektu ustawy o formach opieki nad dziećmi do lat 3 wpisać obowiązek informowania rodziców o skutkach, jakie może spowodować oddanie dziecka do żłobka lub innej placówki zapewniającej tego typu opiekę. Informację z opiniami ekspertów dotyczącymi zarówno pozytywnych, jak i negatywnych skutków takiej decyzji miałyby przygotować w uzgodnieniu resorty zdrowia i edukacji. Rodzice mieliby ją otrzymywać np. w formie broszury. Jak uzasadniał pomysłodawca tej zmiany senator Włodzimierz Cimoszewicz, rodzice powinni być świadomi, jakie konsekwencje ponosi małe dziecko po oddzieleniu go od matki. Zdaniem senatora, takie decyzje należy podejmować przy maksimum świadomości.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej zaproponowała także zmianę zapisu, który określał liczbę dzieci przypadających na jednego opiekuna w żłobkach i klubach dziecięcych w wypadku, gdyby jedno z dzieci było niepełnosprawne, wymagające szczególnej opieki lub nie ukończyło 1. roku życia. Na wniosek senatora J. Rulewskiego w wypadku żłobków i klubów dziecięcych liczbę dzieci zwiększono z 5 do 7. Zdecydowano również, że klubiki dziecięce w dniu wejścia w życie ustawy sprawujące opiekę nad małymi dziećmi, funkcjonując na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, będą mogły prowadzić działalność na dotychczasowych zasadach.

Uchwalona przez Sejm 5 stycznia 2011 r. ustawa o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 ma ułatwić zakładanie żłobków. Określa też standardy, jakie spełniać muszą te placówki. Ustawa wprowadza takie formy opieki jak klubik dziecięcy - dla dzieci od roku do 3 lat, w których opieka będzie sprawowana do 5 godzin dziennie. Inną formą opieki będzie opiekun dzienny - może nim zostać np. rodzic przebywający na urlopie wychowawczym, który chce zająć się większą liczbą dzieci. W ustawie zapisano także, że żłobki przestaną być zakładami opieki zdrowotnej, co do tej pory stanowiło istotną barierę w rozwoju tej formy opieki. Zmienić ma się także kadra - oprócz personelu medycznego w żłobkach zatrudnieni zostaną m.in. pedagodzy. Żłobki przeznaczone będą dla dzieci od 20. tygodnia do 3 lub 4 lat. Organizacja opieki nad małymi dziećmi, tak jak dotychczas, będzie zadaniem samorządów.

Nowe przepisy zachęcają także do legalnego zatrudniania niań, za które składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne odprowadzać będzie budżet państwa. Sprzyjają również tworzeniu żłobków przy zakładach pracy, ponieważ koszty ich zakładania i utrzymywania będzie można wliczyć w koszty uzyskania przychodu.

Posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej.

Nowelizację, uchwaloną przez Sejm na podstawie projektu wniesionego przez Senat i stanowiącą wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 28 października 2008 r., omówił dyrektor generalny w Ministerstwie Obrony Narodowej Jacek Olbrycht. W celu zapewnienia spójności systemu prawnego w swoim orzeczeniu trybunał zasygnalizował potrzebę podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie dopuszczalności zniszczenia obcego cywilnego statku powietrznego na podstawie przepisu ustawy o ochronie granicy państwowej.

Na temat rozpatrywanej ustawy głos zabrał także Marek Surmański z Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Jego zdaniem, przyjęcie nowelizacji w kształcie uchwalonym przez Sejm wiąże się z pewnymi niebezpieczeństwami.

Senatorowie zapoznali się również z opinią przedstawioną przez Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Po jej wysłuchaniu senator Stanisław Piotrowicz zaproponował poprawkę zmierzającą do doprecyzowania definicji ataku terrorystycznego, którą komisja zaakceptowała w głosowaniu. Na sprawozdawcę stanowiska Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej wybrano senatora Pawła Klimowicza.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej senatorowie rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej przez Sejm z przedłożenia rządowego, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Zbigniew Wrona. Jak stwierdził, zasadniczym celem ustawy jest zmiana niektórych przepisów regulujących zasady stosowania podsłuchu procesowego oraz tzw. podsłuchu operacyjnego, prowadzonego w ramach kontroli operacyjnej przez organy ścigania uprawnione do stosowania takiej kontroli.

Zgodnie z nowelizacją prokurator generalny będzie przedstawiał Sejmowi i Senatowi coroczną, jawną informację o liczbie postulowanych i zastosowanych technik operacyjnych. Będzie ona także zawierać dane o efektach sądowego i prokuratorskiego nadzoru nad tymi czynnościami. Zaostrzeniu mają ulec kryteria pozwalające na wydanie zgody na stosowanie podsłuchów.

Nowelizacja przewiduje zakaz wykorzystywania dowodów uzyskanych w wyniku kontroli procesowej oraz kontroli operacyjnej w innych postępowaniach niż postępowanie karne. Chodzi m.in. o postępowania przed sądami cywilnymi czy sądami pracy.

Wprowadzony zostanie też obowiązek dołączenia do wniosku o zgodę uzasadniających go materiałów operacyjnych. Obecnie składany jest tylko sam wniosek, który nie zawiera żadnych materiałów uzasadniających. Zmiana, w ocenie autorów nowelizacji, ma zapewnić możliwość nie tylko formalnej, ale i merytorycznej oceny postulowanych czynności operacyjnych.

Materiały z podsłuchów, które w ocenie służb są istotne dla bezpieczeństwa państwa, będą mogły być przechowywane dopiero po zatwierdzeniu przez warszawski sąd okręgowy, na pisemny wniosek szefa służby, po uzyskaniu zgody prokuratora generalnego. Oznacza to, że ustawodawca uznał konieczność sprawowania nadzoru przez organy zewnętrzne nad podejmowaniem decyzji o zachowaniu materiałów pochodzących z kontroli operacyjnej.

W nowelizacji zobowiązano też organy ścigania do powiadomienia prokuratora o wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów z kontroli operacyjnej, które nie potwierdziły informacji o popełnieniu przestępstwa.

Podczas obrad uwagi do rozpatrywanej ustawy wraz z propozycjami stosownych poprawek przedstawił reprezentujący Biuro Prokuratora Generalnego Włodzimierz Wolny.

Ze względu na potrzebę bardziej wnikliwego zapoznania się przez senatorów z uwagami prokuratora generalnego przewodniczący obradom senator Piotr Zientarski ogłosił przerwę o obradach do 25 stycznia 2011 r.

W drugim punkcie porządku dziennego połączone komisje praw człowieka i ustawodawcza przystąpiły do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy.

Odbyło się posiedzenie Komisji Obrony Narodowej, podczas którego rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej.

Otwierając obrady, przewodniczący senator Henryk Górski zwrócił się do reprezentującego stronę rządową dyrektora generalnego w Ministerstwie Obrony Narodowej Jacka Olbrychta o ustosunkowanie się do uwag i propozycji poprawek do rozpatrywanej nowelizacji, zawartych w opinii Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Dyrektor nie poparł uwag przedstawionych w opinii. W związku z tym senator H. Górski poprosił przedstawiciela senackiego biura legislacyjnego o dodatkowe uzasadnienie proponowanych zmian.

Pierwsza z uwag odnosiła się do faktu, że ustawa nie rozstrzyga, przez kogo zostanie utworzony i w jakiej strukturze organizacyjnej będzie działał organ dowodzenia obroną powietrzną. Następna zmierzała do zapewnienia spójności instytucji przestępstwa o charakterze terrorystycznym z kodeksu karnego i ataku o charakterze terrorystycznym z ustawy o ochronie granicy państwowej, tak by nie dochodziło do różnic w wykładni obydwu przepisów.

Kolejna uwaga, zawierająca propozycję poprawki, dotyczyła art. 18b ust. 6 i zakładała wykreślenie zwrotu: "tylko w przypadku braku możliwości innego wymuszenia przestrzegania prawa polskiego". Zdaniem legislatora, ta wytyczna jest pozorna. W opinii wskazano także na konieczność jak najszybszego wydania nowego rozporządzenia na podstawie znowelizowanego art. 18b ust. 6 ustawy w związku z wygaśnięciem aktualnie obowiązującego.

Następnie przewodniczący obradom senator H. Górski zwrócił się do senatorów z pytaniem, czy chcą zgłosić poprawki proponowane przez senackie biuro legislacyjne lub własne. Senatorowie nie przedstawili jednak żadnych wniosków legislacyjnych. W związku z tym przewodniczący zgłosił wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek poparło 5 senatorów, a 2 osoby wstrzymały się od głosu. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej wybrano senatora H. Górskiego.

Senatorowie z Komisji Kultury i Środków Przekazu dyskutowali na temat planu pracy komisji na 2011 r.

Projekt planu przedstawił przewodniczący komisji senator Piotr Ł.J. Andrzejewski. Jak podkreślił, podstawowym obowiązkiem komisji będzie rozpatrywanie ustaw uchwalonych przez Sejm i skierowanych do komisji przez marszałka Senatu. W najbliższym czasie będą to ustawa o Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Pojednania oraz nowelizacja ustawy o radiofonii i telewizji. Komisja kultury planuje także zorganizowanie dwóch posiedzeń tematycznych oraz konferencji poświęconej myśli społeczno-politycznej Jana Pawła II. 

Odnosząc się do propozycji zorganizowania posiedzenia dotyczącego nowelizacji ustawy o działalności kulturalnej, senator Barbara Borys-Damięcka pytała o zakres konsultacji. Jak poinformowała, podczas prac nad tym projektem resort kultury przeprowadził szeroką dyskusję z przedstawicielami organizacji twórczych. Senator zaproponowała, aby komisja wysłuchała wyłącznie przedstawicieli organizacji reprezentujących interesy aktorów. Wyraziła także wątpliwość co do objęcia patronatem komisji inicjatywy budowy w Rzymie kopii pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach Królewskich. Senatorowie postanowili odłożyć dyskusję nad tym punktem planu pracy do czasu zapoznania się z informacją Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na ten temat.

Ponadto senatorowie zaakceptowali następujące propozycje: senatora Wojciecha Skurkiewicza - zorganizowania posiedzenia poświęconego sytuacji szkolnictwa artystycznego, senatora Andrzeja Grzyba - odbycia wizyty studyjnej w Gdańsku oraz senatora Janusza Sepioła - zorganizowania posiedzeń dotyczących problematyki zarządzania historycznymi zespołami rezydencjonalnymi. Przychylono się do wniosku senatora J. Sepioła o wykreślenie z projektu planu pracy komisji dwóch posiedzeń tematycznych, dotyczących znaczenia Konstytucji 3 maja w europejskim systemie prawa oraz kulturotwórczej roli ziemiaństwa w Polsce.

• Informacja Sekretarza Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa o sytuacji polskich cmentarzy na świecie.
• Informacja Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego w Republice Czeskiej o sytuacji mniejszości polskiej na Zaolziu.
• Opinia komisji na temat propozycji wydatków ze środków Kancelarii Senatu przeznaczonych na opiekę nad Polonią i Polakami za granicą w ramach poszczególnych kierunków działań.
• Rozpatrzenie wniosków o zlecenie zadań o charakterze programowym
  w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą.
• Sprawy różne.

Tematem posiedzenia Komisji Środowiska był stan i metody realizacji programu edukacji ekologicznej w Polsce.

W obradach wzięli udział m.in. podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska Bernard Błaszczyk, dyrektor Departamentu Edukacji Ekologicznej w tym resorcie Karolina Kulicka, sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas, p.o. dyrektora Departamentu Edukacji Ekologicznej w Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska Anna Majewska oraz Bohdan Szymański z Polskiego Klubu Ekologicznego.

Jak przypomniał wiceminister B. Błaszczyk, Ramowa Konwencja ONZ w sprawie zmian klimatu w art. 6 zobowiązuje strony do wprowadzania programów edukacyjnych, zapewnienia dostępu do informacji dotyczących środowiska, szkolenia kadr i współpracy międzynarodowej. Wszystkie państwa - strony konwencji są zobowiązane do przedstawiania okresowych raportów z wdrażania jej zapisów, w tym działań na rzecz poprawy edukacji ekologicznej społeczeństwa. Nawiązując do materiału informacyjnego przygotowanego przez swój resort, wiceminister środowiska omówił elementy edukacyjne zawarte w dokumentach strategicznych (Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej - "Przez edukację do zrównoważonego rozwoju"), formy edukacji przyjęte w strategii, realizację poszczególnych działań, narzędzia służące realizacji tego programu, a także metody badań stanu świadomości ekologicznej społeczeństwa.

Informację uzupełniła dyrektor K. Kulicka, która przedstawiła projekty dotyczące gospodarki odpadami, różnorodności biologicznej, zmian klimatu oraz gospodarowania zasobami wodnymi. Jak podkreśliła, szczególne miejsce w edukacji ekologicznej zajmują media, reklama czy spoty filmowe, a także umieszczanie treści propagujących ekologię np. w popularnych serialach telewizyjnych. To niezwykle skuteczne metody edukacyjne, niestety, kosztowne.

Obecna na posiedzeniu przedstawicielka Lasów Państwowych A. Perlińska zaprezentowała bogatą tradycję działania na rzecz poprawy świadomości ekologicznej społeczeństwa, szczególnie młodzieży, realizowaną w specjalnie przygotowanych i od dawna działających ośrodkach edukacji leśnej. Stosowne formy edukacji to m.in. lekcje terenowe i wycieczki, lekcje w izbach edukacji leśnej, ścieżki edukacyjne, wystawy, konkursy, a także różnorodne sezonowe imprezy edukacyjne. Edukacja ekologiczna stanowi ważną pozycję w wydatkach Lasów Państwowych.

Wiceminister edukacji narodowej K. Szumilas omówiła stan edukacji formalnej na różnych etapach nauczania. Jak przypomniała, edukację niesformalizowaną prowadzą przede wszystkim instytucje naukowe, organizacje pozarządowe czy fundusze ekologiczne. W swoim wystąpieniu wiceminister przedstawiła działania resortu podejmowane na różnych etapach edukacji: wychowania przedszkolnego, edukacji wczesnoszkolnej, w wyższych klasach szkoły podstawowej, szkoły średniej i na poziomie studiów wyższych. Jak zaznaczyła, coraz większą uwagę przywiązuje się do aktywnych form edukacji, realizowanych poprzez ćwiczenia, wycieczki czy obserwacje.

W trakcie dyskusji, w której głos zabrali senatorowie: Zdzisław Pupa, Leszek Piechota, Stanisław Gorczyca, Alicja Zając, Andrzej Misiołek, Wojciech Skurkiewicz, Marek Konopka, Jan Olech, a także B. Szymański z Polskiego Klubu Ekologicznego, pytano o badania nad świadomością ekologiczną obywateli, a także o różnice w świadomości ekologicznej mieszkańców miast i wsi. Senatorowie powoływali się na własne doświadczenia w tej kwestii. Zwracano także uwagę na zbyt małe w stosunku potrzeb środki przeznaczone na edukację ekologiczną. B. Szymański podkreślił wieloletnią pracę i rolę organizacji ekologicznych w działaniach podejmowanych na rzecz podnoszenia stanu świadomości ekologicznej w naszym kraju. Jak podkreślano, ogromne znaczenie w dążeniu do poprawy stanu środowiska w naszym kraju odgrywają gotowość do współdziałania i świadomość ekologiczna społeczeństwa.

Senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej zapoznali się z informacją o prywatyzacji spółek energetycznych ENEA SA i ENERGA SA.

W obradach wzięli udział: przedstawiciele Ministerstwa Skarbu Państwa - wiceministrowie Adam Oleszkiewicz i Krzysztof Walenciak, dyrektor Departamentu Rynków Kapitałowych Tomasz Zganiacz, wicedyrektor Departamentu Prywatyzacji Wojciech Chmielewski, wicedyrektor Departamentu Energetyki w Ministerstwie Gospodarki Edward Słoma, przedstawiciele Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów - wiceprezes Jarosław Król, dyrektor Departamentu Kontroli Koncentracji Robert Kamiński, dyrektor Departamentu Analiz Rynku Wojciech Szymczak, konsultanci - prezes Rothschild Polska Jacek Chwedoruk, prezes Credit-Suisse w Polsce Marek Gul i partner w Weil, Gotschild&Manages Paweł Zdort, a także prezes Polskiej Grupy Energetycznej SA Tomasz Zadroga i dyrektor zarządzający ENERGA SA Mirosław Czapiewski,

Jak poinformował przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej senator Jan Wyrowiński, posiedzenie zostało zwołane w trybie art. 59 ust. 1 Regulaminu Senatu, na wniosek senatorów: Krzysztofa Majkowskiego, Tadeusza Gruszki, Władysława Ortyla i Stanisława Koguta. Senator przypomniał, że proces prywatyzacji spółek energetycznych ENEA SA i ENERGA SA spółek powinien zakończyć się w 2010 r.

Informację na temat prywatyzacji ENERGI SA przedstawił wiceminister A. Leszkiewicz. Jak przypomniał, 4 maja 2010 r. ukazało się w prasie zaproszenie do negocjacji w sprawie nabycia akcji spółki ENERGA SA z siedzibą w Gdańsku. Po analizie złożonych ofert minister skarbu państwa podjął decyzję o parafowaniu umowy z Polską Grupą Energetyczną SA ze względu na najkorzystniejsze - z punktu widzenia Skarbu Państwa - warunki zawarcia transakcji sprzedaży akcji ENERGI SA. PGE SA zaoferowała m.in. za pakiet zawierający 84,19% akcji 7,53 mld zł, zobowiązała się do nieograniczania prowadzenia działalności nabywanej spółki w najważniejszych dziedzinach jej funkcjonowania, zachowania jej odrębności podmiotowej, a docelowo do upublicznienia spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych. W ramach utrzymania konkurencyjności na rynku energii w Polsce spółka zadeklarowała sprzedaż wyprodukowanej przez siebie energii na giełdach energii.

29 września 2010 r. minister Skarbu Państwa podpisał z PGE SA umowę sprzedaży akcji spółki ENERGA SA. Warunkiem przeniesienia własności akcji tej spółki na rzecz PGE SA była zapłata oraz zgoda prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na przeprowadzenie tej transakcji.

13 stycznia 2011 r. prezes UOKiK wydał decyzję zakazującą koncentracji na rynku energetycznym, polegającej na przejęciu przez PGE SA kontroli nad spółką ENERGA SA. Zgodnie z ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów, PGE SA ma prawo - za pośrednictwem prezesa UOKiK - w ciągu 2 tygodni od dnia doręczenia tej decyzji odwołać się do Sądu Okręgowego w Warszawie, którego XVII Wydział to Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Przebieg prywatyzacji spółki ENEA SA omówił wiceminister Skarbu Państwa K. Walenczak. Jak poinformował, po wprowadzeniu w listopadzie 2008 r. akcji spółki na Giełdę Papierów Wartościowych udział Skarbu Państwa w spółce obniżył się do około 76,5%. Z uwagi na sytuację na rynkach kapitałowych i możliwość uzyskania premii za przejęcie kontroli nad spółką resort skarbu zdecydował o podjęciu działań zmierzających do pozyskania inwestora branżowego. Do negocjacji zgłosiły się dwa podmioty, ale żaden z nich, z uwagi na niemożność sprostania oczekiwaniom cenowym rynku, nie złożył oferty wiążącej.

Kolejnym etapem prywatyzacji było zbycie pakietu 16,05% akcji spółki w celu zwiększenia płynności akcji na GPW, a tym samym uzyskanie wiarygodnej wyceny rynkowej, która mogłaby stanowić realny poziom odniesienia dla późniejszych negocjacji z inwestorem w sprawie sprzedaży 51% akcji spółki ENEA.

28 czerwca 2010 r. minister Skarbu Państwa ogłosił zaproszenie do negocjacji w sprawie nabycia 225 135 940 akcji, stanowiących 51% kapitału zakładowego spółki ENEA SA. Negocjacje mają zapewnić maksymalizację przychodów, ochronę interesów pracowniczych oraz bezpieczeństwo energetyczne kraju. W wyniku zbycia akcji przedmiotowej spółki podmiotem, który uzyskał wyłączność, została spółka Electricite de France SA (EDF).

W trakcie dyskusji senatorowie pytali m.in. o planowane inwestycje, wypełnianie wcześniejszych zobowiązań inwestycyjnych podmiotów ubiegających się o nabycie akcji spółek, możliwości łączenia spółek energetycznych, prywatyzacji tzw. resztówek w energetyce, możliwości finansowania przedsięwzięć oraz decyzji UOKiK sprzeciwiającej się koncentracji na polskim rynku energii. Odpowiedzi udzielali wiceministrowie A. Oleszkiewicz i K. Walenczak, prezes PGE SA T. Zadroga i wiceprezes UOKiK J. Król.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przystąpiono do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich. Projekt ustawy wniosła grupa senatorów, których reprezentował senator Piotr Zientarski.

Projekt ustawy omówił przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Celem nowelizacji ustawy jest stworzenie rzecznikowi praw obywatelskich właściwej podstawy prawnej do wykonywania zadań nałożonych na Rzeczypospolitą Polską w Protokole Fakultatywnym do Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, przyjętego przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych 18 grudnia 2002 r. Prezydent RP ratyfikował ten protokół 2 września 2005 r. i 22 czerwca 2006 r. wszedł on w życie w stosunku do naszego kraju. Protokół zobowiązuje każde państwo - stronę do utworzenia i funkcjonowania krajowego mechanizmu prewencyjnego, wykonywanie zadań którego powierzono rzecznikowi praw obywatelskich.

Podczas obrad rzecznik praw obywatelskich Irena Lipowicz omówiła problemy, z jakimi spotyka się przy wizytowaniu więźniów w zakładach karnych czy zakładach psychiatrycznych w związku z dodatkowymi zadaniami nałożonymi przez Protokół Fakultatywny. W swoim wystąpieniu zwróciła uwagę przede wszystkim na kwestię braku środków finansowych na wykonywanie tych dodatkowych zadań, a także na zasadniczy problem prawny, na który zwrócił uwagę generalny inspektor ochrony danych osobowych, związany z brakiem podstawy ustawowej do zbierania informacji wrażliwych dotyczących uwięzionych. Brak odpowiednich regulacji prawnych spowodował ograniczenie wizytacji tylko do tych, które są możliwe bez odpowiedniej nowelizacji ustawy o rzeczniku praw obywatelskich, ponieważ rzecznik nie może wstrzymywać wszystkich wizytacji w zakładach karnych.

Projekt inicjatywy ustawodawczej poparł obecny na posiedzeniu połączonych komisji wiceminister sprawiedliwości Zbigniew Wrona. Jak przypomniał, minister sprawiedliwości jest wykonawcą protokołu i powierzył rzecznikowi praw obywatelskich wypełnianie zadań krajowego mechanizmu prewencji. Niestety, obecnie brak jest podstawy prawnej dla rzecznika do zapewnienia kontroli nad właściwym przestrzeganiem praw człowieka w tym zakresie.

W trakcie dyskusji senator Bohdan Paszkowski interesował się podstawą prawną, na podstawie której minister sprawiedliwości przekazuje rzecznikowi te zadania i czy są inne precedensy przekazywania własnych uprawnień innym organom.

Jak poinformował wiceminister Z. Wrona, uchwała Rady Ministrów z 2005 r. powierzyła wykonywanie tych zadań ministrowi sprawiedliwości i na jej podstawie minister przekazał rzecznikowi wypełnianie zadań mechanizmu prewencji.

Wicedyrektor Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Ulitko udzielił wyjaśnień, na czym polegało to przekazanie, ponieważ część zadań krajowego mechanizmu prewencji rzecznik już wykonywał.

Senator Jan Rulewski pytał o realizację art. 7 pktu 3, w którym jest mowa, że rzecznik ma prawo rejestrować dźwięk i obraz podczas wizyty u osadzonego za zgodą osób, które będą rejestrowane, a także czy biuro rzecznika będzie realizowało to zadanie technicznie i czy są na to środki w budżecie.

Prof. I. Lipowicz wyjaśniła, że mimo zapewnień nie przekazano wystarczających na ten cel środków. W biurze rzecznika utworzono odrębną jednostkę, ale obecnie wizytacje zostały wstrzymane na miesiąc ze względu na brak pieniędzy.

Senator Stanisław Piotrowicz sygnalizował, że do Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wpływa wiele skarg więźniów dotyczących warunków w więzieniach. Zdaniem senatora, rzecznik praw obywatelskich ma znacznie więcej obowiązków w związku z nowymi zadaniami, których nie uwzględniono w tegorocznym budżecie i należałoby przekazać na ten cele środki z rezerwy budżetowej.

Rzecznik I. Lipowicz poinformowała senatorów, że obecnie krajowy mechanizm prewencji nie jest w pełni wykonywany, ponieważ z braku środków nie jest realizowane zadanie dotyczące kontroli domów pomocy społecznej, a także domów starców.

Następnie senatorowie zapoznali się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło propozycje poprawek do omawianego projektu. W trakcie dyskusji zaproponowane zmiany wywołały pewne kontrowersje i w wyniku głosowania połączone komisje postanowiły zaproponować ostatecznie 5 poprawek do projektu ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich. Akceptację uzyskała m.in. poprawka o dodaniu ust. 4 w art.1 w brzmieniu: "Rzecznik wykonuje funkcje organu wizytującego do spraw zapobiegania torturom i innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu w rozumieniu Protokołu Fakultatywnego do Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (Dz. U. z 2007 r. Nr 30, poz. 192)".

Ponieważ na temat pozostałych zmian wystąpiły znaczne różnice poglądów między przedstawicielami senackiego biura legislacyjnego i biura rzecznika praw obywatelskich, na wniosek senatora Stanisława Jurewicza, pozostawiono je do uzgodnienia do posiedzenia plenarnego Senatu.

Ostatecznie połączone komisje postanowiły przyjąć w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich wraz z zaakceptowanymi zmianami. Jak ustalono, podczas drugiego czytania sprawozdanie połączonych komisji przedstawi senator P. Zientarski.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej kontynuowano rozpatrywanie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.

Jak przypomniał przewodniczący obradom senator Piotr Zientarski, dyskusja nad nowelizacją, rozpoczęta na poprzednim posiedzeniu połączonych komisji, nie zakończyła się głosowaniem ze względu na konieczność dokładniejszego zapoznania się ze zgłoszonymi uwagami. Reprezentujący Urząd Prokuratora Generalnego Włodzimierz Wolny wyjaśnił, że zaproponowane poprawki zmierzają do doprecyzowania zadań nałożonych na prokuratora generalnego.

W trakcie dyskusji, w której udział wzięli senatorowie: Stanisław Piotrowicz, Bohdan Paszkowski i P. Zientarski, wiceminister sprawiedliwości Zbigniew Wrona, zastępca dyrektora Centralnego Biura Śledczego Sławomir Światłowski oraz przedstawicielka Biura legislacyjnego Kancelarii Senatu, zgłoszono 34 poprawki do rozpatrywanej noweli sejmowej. Następnie proponowane zmiany uzyskały poparcie połączonych komisji w głosowaniu. Do przedstawienia sprawozdania komisji podczas obrad na plenarnych wybrano senatora P. Zientarskiego.

Tego samego dnia połączone komisje: Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Ustawodawcza przeprowadziły pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy Rzeczniku Praw Obywatelskich oraz ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka. W obradach wzięli udział m.in. rzecznik praw obywatelskich Irena Lipowicz i rzecznik praw dziecka Marek Michalak.

Nowelizację, wniesioną przez Komisję Ustawodawczą, na prośbę przewodniczącego obradom senatora Piotra Zientarskiego omówił ekspert w Biurze Legislacyjnym Kancelarii Senatu Marek Jarentowski. Jest ona realizacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego, w którym stwierdził on niezgodność art. 20 ust. 2 ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich z konstytucją w zakresie, w jakim upoważnia on marszałka Sejmu do nadania statutu Biuru Rzecznika Praw Obywatelskich.

W celu wykonania tego wyroku zaproponowano, by art. 20 ust. 2 ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich nadać nowe brzmienie, w którym pomija się marszałka Sejmu. Jednocześnie, zgodnie z częścią uzasadnienia wyroku, która dotyczy niezależności organizacyjnej i funkcjonalnej rzecznika, zaproponowano, by jego zastępcy (ich liczba pozostaje bez zmian) byli powoływani i odwoływani samodzielnie przez rzecznika. Z punktu widzenia przepisów konstytucji oraz ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich zastępcy rzecznika są zwykłymi pracownikami biura i stosuje się do nich, tak jak do innych pracowników, ustawę o pracownikach urzędów państwowych. Nie mają oni też własnych kompetencji i mogą je uzyskać tylko przez rzecznika. Zastępca to więc pracownik aparatu pomocniczego niezależnego konstytucyjnie organu, jakim jest rzecznik. W wypadku innych niezależnych organów konstytucyjnych jak np. Trybunał Konstytucyjny czy Sąd Najwyższy nie przewiduje się, by pracownicy ich aparatu pomocniczego byli powoływani przez inny organ niż obsługiwany przez ów aparat. W związku z tym marszałek Sejmu nie powinien mieć wpływu na dobór pracowników biura rzecznika. Analogiczne rozwiązania, jak w wypadku rzecznika praw obywatelskich, obowiązują rzecznika praw dziecka. Mimo że nie jest on organem, który miałby cechować się w świetle konstytucji niezależnością i niezawisłością, uzasadnione wydaje się zaproponowanie podobnych zmian w ustawie z 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka.

Pozytywnie ocenili je rzecznicy: praw obywatelskich - I. Lipowicz i praw dziecka - M. Michalak. Żadnych uwag do rozpatrywanego projektu nie zgłosili także senatorowie. W związku z tym przewodniczący obradom senator P. Zientarski zgłosił wniosek o przyjęcie go bez poprawek, który został zaakceptowany przez połączone komisje w wyniku głosowania.

Do przedstawienia sprawozdania połączonych komisji podczas drugiego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy Rzeczniku Praw Obywatelskich oraz ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka wybrano senatora P. Zientarskiego.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapoznali się z informacją na temat sprzedaży ziemi z Zasobów Własności Rolnej Skarbu Państwa, ze szczególnym uwzględnieniem dzierżawców.

W obradach wzięli udział m.in. przedstawiciele Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi - sekretarz stanu Kazimierz Plocke i dyrektor Departamentu Gospodarki Ziemią Zbigniew Abramowicz, prezes i wiceprezes Agencji Nieruchomości Rolnych Tomasz Nawrocki i Sławomir Pietrzak, a także przedstawiciele Ministerstwa Finansów, Najwyższej Izby Kontroli oraz branżowych i zawodowych związków rolniczych - Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego RI "Solidarność", Federacji Związków Pracodawców-Dzierżawców i Właścicieli Rolnych, Związku Zawodowego Wsi i Rolnictwa "Solidarność Wiejska", Polskiego Związku Producentów Roślin Zbożowych oraz Krajowej Rady Izb Rolniczych.

Informację dotyczącą sprzedaży ziemi z Zasobów Własności Rolnej Skarbu Państwa przedstawił wiceminister rolnictwa K. Plocke. Przypomniał, że od początku działalności agencji przejęto do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa (WRSP) 4739 tys. ha gruntów, z czego trwale rozdysponowano 2583 tys. ha. Agencja zakończyła przejmowanie mienia byłych pegeerów już w połowie lat dziewięćdziesiątych. W latach następnych przejmowane były z tego źródła obszary o niewielkich powierzchniach - przeważnie lasy, grunty leśne i zadrzewione, niewydzielone geodezyjnie. Największy areał gruntów agencja przejęła w Polsce północno-zachodniej. W ostatnim okresie przejmowano również grunty nabyte w wyniku realizacji ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Powierzchnia przejęta protokolarnie z tego tytułu wyniosła 10,7 tys. ha. Wiceminister poinformował ponadto, że w 2010 r. agencja sprzedała 96 521 ha i uzyskała znacznie wyższe od przewidywanych przychody i wpływy finansowe. Same wpływy ze sprzedaży gruntów były wyższe od planowanych o 22%, a kwota, jaką agencja odprowadzi do budżetu państwa za 2010 r., jest rekordowa i wyniesie około 1 mld zł (980 mln zł) zamiast pierwotnie planowanych 539 mln zł, czyli 82% więcej niż planowano. W latach ubiegłych środki wypracowywane, a następnie przekazywane przez agencję bezpośrednio do budżetu państwa były dużo niższe (w 2008 r. - 824 mln zł, w 2009 r. - 705 mln zł). Jak zaznaczył wiceminister K. Plocke, w ciągu całego 2010 r. agencja odprowadzała środki na Fundusz Rekompensacyjny, z którego regulowane są zobowiązania państwa względem Zabużan. W ciągu ubiegłego roku na ten cel agencja odprowadziła prawie 560 mln zł (558,1 mln zł).

W trakcie dyskusji wskazywano, że agencja nie tylko powinna skupić się na sprzedaży ziemi, ale także oddziaływać na poprawę struktury agrarnej. Pytano, czy agencja sprosta zadaniom, jakie na nią nałożono w 2011 r., a także o sytuację dzierżawcy, któremu kończy się umowa dzierżawy. Zwracano uwagę, że przetargi przygotowywane są bardzo szybko, a rolnicy mają zbyt mało czasu, aby się do nich przygotować. Pytano również, czy w związku z tak szybką sprzedażą ziemi nie będzie dochodziło do zaniedbań.

W trakcie dyskusji zwracano uwagę, że rolnicy sygnalizują nasilające się problemy finansowe, które uniemożliwiają im nabycie gruntów, a także trudności w uzyskaniu kredytu preferencyjnego na ich zakup. Podnoszono także problem wysokiej ceny gruntów, która dla wielu rolników stanowi barierę. Wskazywano także, że coraz częściej pojawiają próby podważania wycen sporządzanych przez niezależnych rzeczoznawców majątkowych, wyłonionych przez agencję w trybie zamówień publicznych. Poruszano również kwestię użytkowania wieczystego, scalania gruntów, sytuacji gospodarstw hodowlanych, sprzedaży gruntów na cele inwestycyjne, reprywatyzacji oraz pomocy unijnej dla dzierżawców.

Odpowiadając na pytania, wiceminister rolnictwa K. Plocke stwierdził, że w 2011 r. wzrośnie aktywności agencji w działaniach zmierzających do pełnej prywatyzacji mienia zasobu poprzez sprzedaż na rzecz rolników i przedsiębiorców rolnych. To działanie napotyka jednak poważne bariery popytowe. W ostatnim okresie widać wyraźne zmniejszenie zainteresowania kupnem gruntów rolnych. Utrzymuje się niska skuteczność przetargów. Dotyczy to także często gruntów, które wyłączane są na wniosek rolników z większych obszarowo umów dzierżawy w ramach tzw. umownych klauzul wyłączeniowych do 20%. Ze względu na brak chętnych średnio tylko co piąty przetarg jest skuteczny. Maleje liczba wniosków izb rolniczych i rolników kierowanych do agencji o organizowanie przetargów ograniczonych na określone grunty. Coraz częściej z kupna nieruchomości bez przetargu rezygnują dzierżawcy. Środowiska rolnicze, m.in. za pośrednictwem izb rolniczych, w tym prezesa Krajowej Rady Izb Rolniczych, posłów, senatorów, przedstawicieli innych organizacji zajmujących się sprawami wsi i rolnictwa, zwracają się do agencji o zaprzestanie lub ograniczenie sprzedaży i częstsze stosowanie formy dzierżawy w udostępnianiu gruntów państwowych. Wiceminister wskazywał, że kiedy rolnicy nie mają środków na zakup nieruchomości, stwarza to zagrożenie, iż grunty państwowe zostaną nabyte przez osoby i podmioty niezwiązane z rolnictwem lub pośrednio przez nabywców z innych krajów.

Zdaniem prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych T. Nawrockiego, planowana na 2011 r. intensyfikacja sprzedaży ma zostać osiągnięta dzięki przeznaczeniu do sprzedaży zablokowanych dotychczas gruntów, objętych zastrzeżeniami reprywatyzacyjnymi. Istotne przyspieszenie prywatyzacji zależeć jednak będzie przede wszystkim od postawy byłych właścicieli i spadkobierców nieruchomości. Dotychczasowe doświadczenia agencji w zakresie całokształtu spraw dotyczących zastrzeżeń reprywatyzacyjnych pozwalają przewidzieć, że część byłych właścicieli (spadkobierców) niezainteresowanych kupnem nieruchomości na zasadach prawa pierwszeństwa nabycia, np. ze względu na brak środków, podejmie różnego rodzaju działania prawne, mające na celu utrudnienie, opóźnienie lub uniemożliwienie agencji sprzedaży na rzecz osób trzecich. Obecnie nie ma możliwości określenia ewentualnej skali i wagi problemów, które mogą się w związku z tym pojawić. Prezes wskazywał również, że w związku z rezygnacją niektórych dzierżawców z nabycia użytkowanych gruntów agencja coraz częściej korzysta z możliwości wystawiania takich nieruchomości na przetargi z obciążeniem umową dzierżawy, niezależnie od ich powierzchni. Agencja stosownie do jej możliwości organizacyjnych i technicznych jest w stanie w ciągu najbliższych dwóch lat (2011-2012) pracować corocznie nad przygotowaniem do sprzedaży areału ponad 300 tys. ha. Plan sprzedaży na 2011 r. określono na poziomie 140 tys. ha. Sprzedaż nieruchomości Zasobu WRSP nie jest jedynie procesem organizacyjno-technicznym, zależnym od czynników wewnątrz agencji, ale także silnie uzależnionym od warunków ekonomicznych rolnictwa i rynku nieruchomości oddziaływujących na popyt. Obecnie skuteczność sprzedaży w ramach pierwszeństwa w nabyciu szacowana jest na poziomie 60-70 %, a w trybie przetargowym na poziomie 20%.

W drugim punkcie porządku dziennego senatorowie przystąpili do omówienia projektu planu pracy komisji na pierwsze półrocze 2011 r. Projekt przedstawił przewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senator Jerzy Chróścikowski. Po zapoznaniu się z projektem senatorowie zaproponowali, że do kolejnego posiedzenia przedstawią swoje propozycje do planu pracy.

Senatorowie z Komisji Regulaminowej Etyki i Spraw Senatorskich rozpatrzyli następujące wnioski:

• wicemarszałek Grażyny Sztark o odwołanie jej z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i powołanie do Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich;
• senatora Piotra Zientarskiego o odwołanie go z Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich i powołanie do Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.

Na podstawie art. 14 ust. 1 Regulaminu Senatu komisja postanowiła przedłożyć Senatowi projekt uchwały zgodnie z wnioskami senatorów. Na sprawozdawcę komisji podczas obrad plenarnych Izby wybrano senatora Zbigniewa Szaleńca.

Następnie Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich przystąpiła do zbadania formalnej poprawności oświadczenia senatora Andrzeja Persona z 23 grudnia 2010 r. o wyrażeniu zgody na pociągnięcie go do odpowiedzialności za czyn określony we wniosku komendanta głównego Policji z  2 grudnia 2010 r., złożonym za pośrednictwem prokuratora generalnego. Oceniając skuteczność prawną tego oświadczenia o zrzeczeniu się immunitetu, komisja stwierdziła, że zostało ono złożone na piśmie i podpisane przez senatora w terminie wyznaczonym przez marszałka Senatu. Podczas obrad komisji senator A. Person potwierdził, że wyraża zgodę na pociągnięcie do odpowiedzialności za czyn określony we wniosku komendanta głównego Policji. Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu nie zgłosiło żadnych zastrzeżeń formalnoprawnych do analizowanego oświadczenia. W wyniku głosowania komisja większością głosów orzekła, że badane oświadczenie nie spełnia wymogów formalnej poprawności. Zdaniem komisji, wniosek komendanta głównego Policji narusza prestiż, autorytet i godność funkcji senatora, a procedura uchylenia immunitetu dotycząca wniosku w sprawach o wykroczenia niepotrzebnie angażuje marszałka Senatu, Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich, komendanta głównego Policji oraz prokuratora generalnego.

Komisja badała także formalną poprawność oświadczenia senatora Jana Olecha z 23 grudnia 2010 r. o wyrażeniu zgody na pociągnięcie go do odpowiedzialności za czyny określone we wniosku komendanta głównego Policji z  16. 11. 2010 r., złożonym za pośrednictwem prokuratora generalnego. Oświadczenie senatora J. Olecha jest oświadczeniem złożonym ponownie przez senatora na skutek wezwania go przez marszałka Senatu do uściślenia treści w trybie art. 8 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora. Oświadczenie senatora z 8 grudnia 2010 r. nie pozwalało w sposób jednoznaczny stwierdzić, czy dotyczy ono wszystkich czynów wymienionych we wniosku o uchylenie immunitetu. Oceniając skuteczność prawną oświadczenia o zrzeczeniu się immunitetu, komisja stwierdziła, że oświadczenie senatora J. Olecha zostało złożone na piśmie i podpisane przez senatora w terminie wyznaczonym przez marszałka Senatu. Senackie biuro legislacyjne nie zgłosiło zastrzeżeń formalnoprawnych do oświadczenia senatora J. Olecha. W wyniku głosowania większością głosów komisja orzekła, że badane oświadczenie nie spełnia wymogów formalnej poprawności. Zdaniem komisji, wniosek komendanta głównego Policji narusza prestiż, autorytet i godność funkcji senatora, a procedura uchylenia immunitetu dotycząca wniosku w sprawach o wykroczenia niepotrzebnie angażuje marszałka Senatu, Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich, komendanta głównego Policji oraz prokuratora generalnego.