Diariusz Senatu nr 66
1-31 grudnia 2010 r.

14, 15, 16 i 17 grudnia 2010 r. odbyło się 67. posiedzenie Senatu.

Wniosek Komisji Zdrowia o przyjęcie nowelizacji bez poprawek poparło 92 senatorów. Sejm uchwalił ją na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu rządowego. Jej celem jest zmiana zasad przekazywania do Narodowego Funduszu Zdrowia środków z dotacji budżetowej na finansowanie świadczeń m.in. dla osób nieubezpieczonych, usprawnienie zarządzania listami oczekujących na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a także uporządkowanie i ujednolicenie uregulowań dotyczących obowiązkowego odprowadzania składki na ubezpieczenie zdrowotne za niektóre osoby, w szczególności oddelegowane do pracy w innych krajach.

Obecnie Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia sposób i tryb finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej. Na podstawie nowelizacji będzie to robić minister zdrowia w porozumieniu z ministrem sprawiedliwości i ministrem spraw wewnętrznych. Przedmiotem nowych regulacji nie są zasady samego finansowania. Wprowadzona zmiana polega na tym, że zasady dokonywania rozliczeń zawarte w rozporządzeniu będą stosowane do wszystkich osób, zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Przewiduje się również usprawnienie zarządzania listami oczekujących na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Obecnie zakres danych przekazywanych przez świadczeniodawców do Narodowego Funduszu Zdrowia lub ministra zdrowia zależy od rodzaju świadczeń. Jest to albo cała lista zawierająca pełne dane oczekujących (świadczenia wysokospecjalistyczne), albo lista zbiorcza określająca liczbę oczekujących i średni czas oczekiwania (pozostałe świadczenia). Zmiana ma na celu wprowadzenie obowiązku przekazywania szerszego zakresu danych dotyczących list oczekujących na świadczenia inne niż specjalistyczne. Uzasadnieniem takiego kroku jest umożliwienie NFZ monitorowania poprawności list.

Nowelizacja ma również na celu zmianę zasad naliczania składki. Odnosi się to przede wszystkim do osób oddelegowanych do pracy w innych krajach. Zmiana ta polega na faktycznym przywróceniu stanu prawnego, z którego wynika obowiązek odprowadzenia składek na ubezpieczenia zdrowotne. Oddelegowani pracownicy do czasu uzyskania statusu ubezpieczonych w ramach polskiego systemu ubezpieczenia społecznego mają być objęci obowiązkiem odprowadzania składek na ubezpieczenia zdrowotne bez względu na to, w którym kraju wykonują pracę, z uwzględnieniem kryterium, jakim jest posiadanie umowy międzynarodowej dotyczącej opodatkowania.

Zmienią się też zasady przekazywania do NFZ środków z dotacji budżetowej na finansowanie świadczeń dla osób nieubezpieczonych. Ma to na celu wzrost wysokości środków przekazywanych na świadczenia zdrowotne, wyłączone zostaną bowiem koszty administracyjne. Usprawni się przekazywanie środków z dotacji do NFZ. Wprowadzane zmiany mają na celu przekazanie wszystkich środków z dotacji celowej na pokrycie kosztów świadczeń opieki zdrowotnej. Obecnie środki z dotacji dla nieubezpieczonych należało przeznaczać również na pokrycie kosztów administracyjnych.

W projekcie zawarto również zmiany w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, gdyż projektowane upoważnienie ustawowe będzie obejmowało również tryb i sposób finansowania z budżetu państwa świadczeń udzielonych w związku z zachorowaniem na choroby zakaźne. Konieczne jest zatem uchylenie delegacji do wydania przepisów aktów wykonawczych dotyczących sposobu i trybu finansowania wymienionych świadczeń. Ponadto w nowelizacji proponuje się wydłużenie o rok terminu wprowadzenia dotychczasowych przepisów wykonawczych.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Za przyjęciem nowelizacji ze zmianami głosowało 91 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu. Głównym celem nowej regulacji, uchwalonej na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., z przedłożenia rządowego, jest doprecyzowanie przepisów budzących wątpliwości interpretacyjne i dostosowanie ich do innych regulacji. Określono m.in. okres, w jakim osoba mająca wpis do ewidencji działalności gospodarczej może jednocześnie posiadać status bezrobotnego - gdy podczas składania wniosku o wpis do tej ewidencji oznaczy późniejszy termin podjęcia tej działalności, w dalszym ciągu może mieć status bezrobotnego aż do tego dnia.

Uregulowano też kwestie związane z ubezpieczeniem wypadkowym i od następstw nieszczęśliwych wypadków. Osoby, które w trakcie szkolenia podjęły zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność gospodarczą bądź pobierają stypendium w wysokości 20% zasiłku, powinny zostać zgłoszone przez instytucję szkoleniową do ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszty ubezpieczenia tych osób stanowić będą koszty szkolenia i zostaną pokryte z Funduszu Pracy.

Zmiany wprowadzone w nowelizacji ustanawiają ochronę praw osób odbywających praktyki absolwenckie, praktyki lub staże zawodowe w razie kierowania ich za granicę. Umożliwiono marszałkowi województwa odmowę wpisu do rejestru agencji zatrudnienia podmiotu założonego i prowadzonego przez osobę fizyczną, która świadcząc usługi w ramach prowadzonej agencji zatrudnienia, dopuściła się naruszenia przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wprowadzono również zakaz pozbawiania statusu bezrobotnego z powodu niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 90 dni, odnoszący się do kobiet w ciąży i w trakcie połogu, chyba że bezrobotna sama wystąpi z takim wnioskiem.

Umożliwiono zakładanie przez bezrobotnych spółdzielni socjalnych i przekazywanie środków z Funduszu Pracy na utworzenie tych spółdzielni bezrobotnym założycielom, którzy po uwzględnieniu przez starostę wniosków o przyznanie środków na założenie spółdzielni przystąpili do jej tworzenia.

Inny nowy przepis daje powiatowemu urzędowi pracy możliwość nieprzyjęcia oferty pracodawcy, a także przyjęcie przez urząd oferty pracy pracodawcy, gdy naruszył wcześniej prawo pracy, ale w czasie składania oferty pracy nie zachodzą obawy, że w przyszłości prawa osób podejmujących pracę będą przez niego naruszane.

Nowelizacja jednakowo traktuje podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i działalności gospodarczej, gdy chodzi o organizację szkoleń, możliwość ukończenia szkolenia, powody wykluczające obowiązek zwrotu kosztu szkolenia, dodatkowe wynagrodzenie dla instytucji szkoleniowej itd.

Zaproponowano również przepisy umożliwiające kierowanie bezrobotnych lub uprawnionych osób poszukujących pracy na kilka kursów, których łączne ukończenie zwiększy szanse zatrudnienia. Nadmiernemu i nieuzasadnionemu korzystaniu ze szkoleń ma zapobiec przepis ograniczający wysokość kwot przeznaczonych na te szkolenia do 300% przeciętnego wynagrodzenia. Wprowadzono minimalną wysokość stypendium szkoleniowego, ustaloną na 20% kwoty zasiłku dla bezrobotnych.

Kolejna zmiana wprowadzona w nowelizacji umożliwia producentom prowadzącym działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym lub dział specjalny produkcji rolnej, zatrudniającym w okresie ostatnich 6 miesięcy co najmniej jednego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy, otrzymanie ze środków Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia miejsc pracy dla skierowanych bezrobotnych.

W ustawie doprecyzowano także, że świadczenie z tytułu wykonywania prac społecznie użytecznych i zasady ich finansowania dotyczą nie tylko bezrobotnych, ale również osób skierowanych do tych prac, które są uczestnikami kontraktów socjalnych, indywidualnych programów usamodzielnienia, lokalnych programów pomocy społecznej i indywidualnych programów zatrudnienia socjalnego. Doprecyzowano, że bezrobotny może zgłosić jednorazowo 10 dni braku gotowości do pracy.

Umożliwiono pracodawcom mającym przejściowe trudności finansowe zatrudniającym cudzoziemców wprowadzenie obniżonego wymiaru czasu pracy, skutkującego obniżeniem wynagrodzenia bez konieczności składania dodatkowego wniosku do wojewody o zmianę decyzji w sprawie zezwolenia na pracę.

Przewidziano stworzenie podstawy do wydawania rozporządzenia w sprawie sposobu finansowania wydatków z Funduszu Pracy i sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansowymi, m.in. pozwalającego starostom na zlecenie bankom i innym instytucjom finansowym dokonania wypłat świadczeń pieniężnych z Funduszu Pracy dla bezrobotnych i innych uprawnionych osób.

Wydłużono o rok okres, w którym powiatowe urzędy pracy będą mogły uzyskać dofinansowanie z Funduszu Pracy na tworzenie centrów integracji zawodowej i lokalnych punktów informacyjno-konsultacyjnych, tak zwanych LPIK.

Senator Mieczysław Augustyn, sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, która wniosła o wprowadzenie 9 poprawek do ustawy, stwierdził, że nowe rozwiązania "zwiększają szansę na znalezienie zatrudnienia". Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowała 16 zmian. Podczas debaty wniosek o wprowadzenie poprawek zgłosił też senator M. Augustyn. Większość komisyjnych poprawek miała charakter redakcyjny.

Izba ostatecznie uchwaliła 21 poprawek do nowelizacji. Teraz rozpatrzy je Sejm.

Nowelizacja została uchwalona z przedłożenia rządowego na 78. posiedzeniu Sejmu, 25 listopada 2010 r. Jej zakres dotyczy działu 8 kodeksu pracy, regulującego uprawnienia związane z rodzicielstwem, a konkretnie - urlopu ojcowskiego. Nowelizacja nie narusza konstrukcji uregulowania urlopu ojcowskiego, dotyczy jedynie ojców adoptujących dziecko. Wydłuża okres, w którym mogą oni wykorzystać urlop. Zmiana dotycząca tej grupy ojców jest spowodowana koniecznością często długiego oczekiwania na zakończenie postępowania związanego z adopcją. Wydłuża się też okres, w którym ojcowie adopcyjni mogą wykorzystać ten urlop. Zmiana ma umożliwić ojcom pracownikom wychowującym dziecko wykorzystanie uprawnienia do urlopu ojcowskiego, gdy postępowanie w sprawie adopcji zakończy się po ukończeniu przez dziecko 12 miesięcy albo dziecko adoptowane ma więcej niż rok i nie dłużej niż do ukończenia przez nie 7 lat. Idea ustawy jest taka, by zrównać prawa ojców adoptujących z prawami ojców biologicznych.

Ustawa zawiera również przepisy dodatkowe, regulujące sytuację tych, którzy przed dniem wejścia w życie nowelizacji skorzystali z urlopu ojcowskiego, wychowując dziecko adoptowane, oraz wprowadza niezbędne uściślenia.

Termin wejścia w życie ustawy zaplanowano na 1 stycznia 2011 r.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Ustawodawcza wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Takie stanowisko zajęli też senatorowie w czasie głosowania i jednomyślnie, 94 głosami, zaakceptowali nowelizację bez zmian.

Ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy musi teraz podpisać prezydent.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., wydłuża z 31 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2012 r. okres, w którym żołnierzom pełniącym nienaganną służbę w polskich kontyngentach wojskowych poza granicami państwa będzie można nadać Order Krzyża Wojskowego, Krzyża Wojskowego, Wojskowego Krzyża Zasługi z Mieczami, Morskiego Krzyża Zasługi z Mieczami, Lotniczego Krzyża Zasługi z Mieczami oraz odznaczenia wojskowe o charakterze pamiątkowym mającym w nazwie wyraz "Gwiazda". W obowiązującym stanie prawnym ordery i odznaczenia wojskowe są nadawane w czasie działań bojowych i nie później niż przez 3 lata od ich zakończenia.

Komisja Obrony Narodowej przedstawiła wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Senat zaakceptował go jednomyślnie, 94 głosami.

Inicjatorem uchwalonej zmiany był prezydent, do podpisu którego zostanie skierowana ustawa o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach.

Przyjęcie nowelizacji w brzmieniu uchwalonym przez Sejm na 79.  posiedzeniu, z przedłożenia rządowego, poparło 58 senatorów, 36 było przeciw. Taki był wniosek Komisji Gospodarki Narodowej. Ustawa przewiduje przeniesienie kompetencji ministra transportu w zakresie międzynarodowego przewozu drogowego na głównego inspektora transportu drogowego. Zmiana ta nastąpi 1 stycznia 2011 r. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych, przestają wówczas funkcjonować wszelkiego rodzaju gospodarstwa pomocnicze, a dotychczas funkcję obsługi uprawnień ministra infrastruktury sprawowało Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego. Biuro zostanie zlikwidowane, rząd postanowił zatem, aby tę funkcję pełnił główny inspektor transportu drogowego, który przejmie zarówno aktywa, jak i pasywa Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego, w tym jego pracowników.

Ustawę o transporcie drogowym musi jeszcze podpisać prezydent.

Izba jednomyślnie, 93 głosami, przyjęła tę ustawę wraz z 53 poprawkami. Sejm uchwalił ją na podstawie projektu rządowego podczas 78. posiedzenia, 26 listopada 2010 r. Wykonuje ona postanowienia zawarte w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2007 r., wprowadza ramy prawne wykonywania usług transportu publicznego w Polsce. Rozporządzenie nie określa jednolitego mechanizmu funkcjonowania transportu publicznego, obowiązującego we wszystkich państwach członkowskich. Nie ustanawia także struktury administracyjnej zarządzania transportem. To ureguluje prawo krajowe.

Ustawa określa zasady organizacji i funkcjonowania regularnego przewozu osób środkami publicznego transportu zbiorowego (transport drogowy, kolejowy, inny szynowy, linowy, linowo-terenowy, morski i żegluga śródlądowa), realizowanego na terytorium Polski i w strefie transgranicznej. Przepisów ustawy nie stosuje się do regularnego przewozu osób realizowanego w międzynarodowym transporcie drogowym, międzynarodowym transporcie morskim ani w międzynarodowej żegludze śródlądowej.

Zorganizowanie regularnego przewozu osób, niezbędnego z punktu widzenia ogólnego interesu społecznego, będzie leżało w gestii tzw. organizatora publicznego transportu zbiorowego (jednostki samorządu terytorialnego lub minister infrastruktury). Do zadań organizatora należy planowanie rozwoju transportu, organizowanie publicznego transportu zbiorowego i zarządzanie nim. Jednostka samorządu terytorialnego, spełniająca kryteria określone w ustawie, będzie obowiązana do opracowania i przyjęcia planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Będzie on aktem prawa miejscowego. Przede wszystkim określi sieć komunikacyjną, na której planuje się wykonanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej, sprecyzuje też sposób finansowania usług przewozowych, rodzaje środków transportu, zasady organizacji rynku przewozów, standard usług przewozowych w przewozach o charakterze użyteczności publicznej oraz sposób organizowania systemu informacji dla pasażera.

Publiczny transport zbiorowy może się odbywać na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, potwierdzenia zgłoszenia przewozu albo decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. Usługi transportowe świadczyć będą operator publicznego transportu zbiorowego lub przewoźnik, jeżeli spełniają warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób, określone w ustawach szczególnych (np. ustawa o bezpieczeństwie morskim, ustawa o żegludze śródlądowej, ustawa o transporcie drogowym, ustawa o transporcie kolejowym).

Przewoźnikiem w rozumieniu ustawy jest przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu, a w transporcie kolejowym - na podstawie decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. Operator publicznego transportu zbiorowego to samorządowy zakład budżetowy i przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na liniach określonych w umowie.

Organizator dokonuje wyboru operatora w trybie ustawy - Prawo zamówień publicznych, ustawy o koncesji na roboty budowlane lub usługi albo poprzez bezpośrednie zawarcie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego jest zawierana na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat w transporcie drogowym albo 15 lat w transporcie kolejowym, w innym transporcie szynowym, w transporcie linowym, linowo-terenowym, morskim i w żegludze śródlądowej.

Przewóz osób w zakresie publicznego transportu zbiorowego niebędącego przewozem o charakterze użyteczności publicznej może być wykonywany przez przedsiębiorcę po dokonaniu zgłoszenia o zamiarze wykonania takiego przewozu organizatorowi właściwemu ze względu na obszar lub zasięg przewozów i wydaniu przez tego organizatora w drodze decyzji administracyjnej potwierdzenia zgłoszenia przewozu. Do zgłoszenia dołącza się proponowany rozkład jazdy, zawierający przystanki komunikacyjne lub dworce, informacje o środkach transportu, którymi przedsiębiorca zamierza wykonywać przewóz, potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych położonych w granicach administracyjnych miast i dworców, dokonanego z ich właścicielami lub zarządzającymi.

W drodze decyzji administracyjnej organizator cofnie potwierdzenie zgłoszenia przewozu w razie rażącego naruszenia przez przewoźnika zasad funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, warunków wykonania przewozów określonych w potwierdzeniu zgłoszenia przewozów lub zasad korzystania z przystanków, odstąpienia potwierdzenia osobie trzeciej albo niewykonywania przez przedsiębiorcę przewozów na skutek okoliczności od niego zależnych.

Ustawa tworzy Centralną Ewidencję Przewoźników, zawierającą dane o przedsiębiorcach, względem których zostały wydane ostateczne decyzje o cofnięciu potwierdzenia zgłoszenia przewozów. Ewidencję w systemie teleinformatycznym prowadzić będzie minister transportu.

Finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej może polegać w szczególności na pobieraniu przez operatora lub organizatora opłat w związku z realizacją usług świadczonych w zakresie publicznego transportu zbiorowego, przekazaniu operatorowi rekompensaty z tytułu utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulg przejazdowych lub udostępnieniu operatorowi przez organizatora środków transportu na realizację przewozów w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Źródłem finansowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej mogą być środki własne jednostki samorządu terytorialnego będącej organizatorem, środki z budżetu państwa, wpływy ze sprzedaży biletów i z opłat dodatkowych, pobieranych od pasażerów. Wykonywanie przewozów z naruszeniem przepisów ustawy zagrożone będzie karami pieniężnymi, wymierzanymi w trybie administracyjnym.

Propozycje 44 poprawek do ustawy przedstawiły wspólnie Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. W większości to zmiany mające charakter legislacyjny i doprecyzowujący. W trakcie debaty senator Jan Wyrowiński z kolei zgłosił propozycje 14 poprawek.

Pierwsza zmiana przyjęta przez Senat ma na celu wyłączenie usług turystycznych spod rygorów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Kolejnych 31 poprawek miało charakter redakcyjno-legislacyjny. Następna grupa 9 zmian zniosła zapisy umożliwiające stosowanie w publicznym transporcie zbiorowym prawa wyłącznego, o którym mowa w rozporządzeniu unijnym nr 1370/2007. Senatorowie wyeliminowali też zakaz przewozu osób autobusami o liczbie miejsc do 15 osób, łącznie z miejscem kierowcy, wyposażonych w mniej niż dwoje drzwi dostępnych dla pasażerów. Izba doprecyzowała, jakie organy są uprawnione do wydawania zezwoleń na przewozy w międzynarodowym transporcie drogowym. Dwie inne poprawki wprowadzają zmianę przepisu ustawy o transporcie drogowym, aby zapewnić mu zgodność z regulacją zawartą w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym, i stanowią, że przepis ten wejdzie w życie 1 stycznia 2016 r. Senatorowie zadbali również o zapewnienie zgodności ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z ustawą z  3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz z ustawą z 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie zbiorowym. Na podstawie 7 kolejnych poprawek przesunięto o 2 miesiące termin wejścia w życie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, stosownie do tego zmodyfikowano także terminy określone w jej przepisach przejściowych.

Poprawki Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Zgodnie z rekomendacją Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, Izba przyjęła (56 głosów za, 38 przeciw) 6 poprawek do nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu rządowego podczas 79. posiedzenia Sejmu, 3 grudnia 2010 r. Jej celem jest obniżenie poziomu długu publicznego i kosztów jego obsługi m.in. poprzez wprowadzenie obowiązku lokowania wolnych środków wybranych jednostek sektora finansów publicznych w formie depozytu, prowadzonego przez ministra finansów, wzmocnienie norm ostrożnościowych w budżecie, zmniejszenie potrzeb pożyczkowych Skarbu Państwa wynikające z wykorzystania aktywów finansowych jednostek sektora finansów publicznych w zarządzaniu płynnością budżetu państwa. Ustawa zakłada też wprowadzenie wydatkowej reguły dyscyplinującej. Cel ten ma zostać osiągnięty poprzez zobowiązanie do lokowania przez niektóre jednostki sektora finansów publicznych wolnych środków w formie depozytu lub oddania w zarządzanie u ministra finansów. Ponadto ustawa zakłada wprowadzenie reguł dyscyplinujących, które mają ograniczyć ryzyko nadmiernego wzrostu wydatków budżetowych, oraz wzmocnienie procedur ostrożnościowych i sanacyjnych.

Ustawa wprowadza obowiązek zawierania w przyjmowanych przez Radę Ministrów projektach ustaw, których skutkiem finansowym może być zmiana poziomu wydatków jednostek sektora finansów publicznych, przepisów określających maksymalny limit wydatków wyrażony kwotowo na 10 lat budżetowych wykonywania ustawy, oddzielnie dla każdego roku, poczynając od pierwszego roku planowanego wejścia w życie ustawy. Projekty ustaw będą musiały zawierać mechanizmy korygujące, stosowane w razie przekroczenia lub zagrożenia przekroczeniem przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków. Mechanizmy polegać będą na ograniczeniu liczby udzielanych świadczeń w zależności od środków przeznaczonych na ten cel w ustawie budżetowej lub na uzależnieniu wypłat od kryterium dochodowego lub majątkowego albo na zmianie kryterium dochodowego lub majątkowego uprawniającego do nabycia świadczeń finansowych ze środków publicznych, lub też na zmianie kosztów realizacji zadań publicznych wykonywanych na rzecz obywateli.

Ustawa ogranicza także wzrost wydatków budżetu państwa o charakterze uznaniowym do poziomu zgodnego z poziomem inflacji, powiększonym o jeden punkt procentowy. Wydatkami objętymi regułą dyscyplinującą będą wynagrodzenia, wydatki bieżące jednostek budżetowych, dotacje i wydatki majątkowe. Wydatkowa reguła dyscyplinująca nie będzie stosowana w sytuacjach nadzwyczajnych.

W ustawie wprowadzono zakaz pobierania emerytury przez emeryta kontynuującego zatrudnienie u tego samego pracodawcy bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy. Dotyczy to tych emerytów, którzy w dniu wejścia w życie ustawy będą przechodzili na emeryturę. W stosunku do emerytów z nabytym wcześniej prawem, a więc już korzystających z niego, przepis ten zacznie obowiązywać po 11 miesiącach.

Pierwsza senacka poprawka skreśla przepis szczególny, odnoszący się wyłącznie do zakresu nowelizacji projektów ustaw zmieniających ustawy, których skutkiem finansowym może być zmiana poziomu wydatków jednostek sektora finansów publicznych. Druga zmiana ma na celu rozszerzenie zakresu obowiązków organu odpowiedzialnego za wdrożenie mechanizmów korygujących. Kolejna poprawka skreśla zbędne dookreślenie zakresu zwrotu depozytu. Senatorowie skreślili również powtórzoną w treści rozporządzenia wytyczną, jaką powinien kierować się minister pracy, wydając rozporządzenie. Wprowadzili też dwie zmiany redakcyjne.

Nowelizacja wraz z senackimi poprawkami wróci teraz do Sejmu.

Na podstawie projektu poselskiego Sejm uchwalił nowelizację na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r. Ma ona na celu ograniczenie wydatków z budżetu państwa na finansowanie partii politycznych poprzez rezygnację z waloryzacji subwencji dla partii. Zwalnia ministra finansów z wydania rozporządzenia waloryzującego subwencję dla partii politycznych.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zgłosiła 2 poprawki: zmniejszającą dotację o 25% i wprowadzającą możliwość samoograniczania się partii. Jak zwrócił uwagę sprawozdawca komisji senator Jan Rulewski, "w świetle prawa (...) uruchamianie subwencji nie ma charakteru automatycznego(...) nie wystarczy przekroczenie odpowiedniego, określonego w ustawie progu wyborczego, ale trzeba jeszcze złożyć wniosek, który weryfikuje Państwowa Komisja Wyborcza. Wniosek (...) jest przekazywany Ministerstwu Finansów, które na podstawie pozytywnego przesłania uruchamia subwencję. (...) automatyzm przyznawania subwencji jest ograniczony jeszcze innymi obowiązkami, które ustawodawca nałożył na inicjatorów wniosku, czyli organy partii. (...) Można zatem z tego wyinterpretować, że partia może zrezygnować z prawa do wypłaty subwencji, nie składając wniosku. Można interpretować dalej. Partia nie musi domagać się wypłaty pełnej subwencji, ponieważ niezwrócenie się o pełną subwencję nie narusza niczyich interesów, chyba że uznamy, że zmniejszenie deficytu jest naruszeniem czyjegoś interesu".

Poprawki Komisji Budżetu i Finansów Publicznych zaprezentował jej sprawozdawca senator Henryk Woźniak. Pierwsza odnosi się do tabeli określającej wielkość naliczania subwencji dla partii politycznych, które spełniają ustawowe kryteria. W kolumnie trzeciej tabeli kwotowo określono wysokość subwencji przypadającej na jeden głos. Komisja Budżetu i Finansów Publicznych zaproponowała przyjęcie wysokości tej subwencji liczonej na jeden głos jako 50% wysokości subwencji uchwalonej przez Sejm. W poprawce drugiej komisja wniosła, aby ustawa weszła w życie 1 stycznia 2011 r.

Podczas debaty wprowadzenie poprawek zaproponowali także senatorowie J. Rulewski i Michał Boszko. Senator Stanisław Piotrowicz zaś wniósł o jej przyjęcie bez poprawek. W wyniku głosowania Izba odrzuciła ten wniosek (39 głosów za, 52 - przeciw, 3 wstrzymujące się) i przyjęła ustawę z 2 poprawkami. Obniżają one roczną subwencję dla partii politycznych o 50%, począwszy od 2011 r. W uzasadnieniu podjętej uchwały napisano m.in., że "Senat uznał za właściwe odejście od waloryzacji subwencji wypłacanych partiom politycznym z budżetu państwa na działalność statutową. Rezygnując z tej waloryzacji, Sejm utrzymał jednocześnie dotychczasową wysokości subwencji (...). Aktualna sytuacja finansów publicznych uzasadnia jednak, zdaniem Senatu, ustabilizowanie wysokości subwencji na niższym niż dotychczas poziomie. Dlatego Senat obniżył subwencje dla wszystkich partii politycznych uprawnionych do ich otrzymywania o 50%. Zmiana wysokości subwencji spowodowała konieczność określenia terminu wejścia w życie nowelizacji na 1 stycznia 2011 r.". Cięcia będą dotyczyć wszystkich partii mających prawo do korzystania z takich subwencji, także tych, które nie znalazły się w parlamencie, a osiągnęły co najmniej 3% poparcia w wyborach.

Nowelizacja trafi teraz do Sejmu.

Nowelizacja, uchwalona na 78. posiedzeniu Sejmu, 25 listopada 2010 r., stanowi realizację drugiego etapu implementacji dyrektywy 2009/14/WE, zmieniającej dyrektywę w sprawie systemów gwarantowania depozytów. Obejmuje m.in. przepisy dotyczące ograniczenia czasu, który Komisja Nadzoru Finansowego ma na podjęcie decyzji o zawieszeniu działalności banku, podwyższenia z 50 tys. do 100 tys. euro minimalnej wysokości gwarancji dla środków zgromadzonych w bankach. Gwarancje powinny zostać uruchomione w ciągu 20 dni roboczych od daty, w której Komisja Nadzoru Finansowego ustali, że dany bank, z powodu jego sytuacji finansowej, nie jest w stanie wypłacić pieniędzy zdeponowanych przez klienta.

Zdaniem rządu, który przygotował zmiany, wyższy poziom gwarancji powinien pozytywnie wpłynąć na zwiększenie zaufania do sektora bankowego. Ustawa dostosowuje także polskie przepisy do regulacji unijnych, na co Polska ma czas do końca roku.

Najistotniejsze zmiany dotyczące Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (instytucja gwarantująca depozyty polskich banków, podejmująca działania pomocowe wobec banków zagrożonych upadłością poprzez udzielanie im krótkoterminowych pożyczek) to: doprecyzowanie definicji deponenta; zmiana definicji środków gwarantowanych w celu usunięcia wątpliwości, czy należności potwierdzone imiennymi świadectwami depozytowymi są środkami gwarantowanymi; określenie na nowo przesłanek oznaczających spełnienie warunków gwarancji, osobno dla banku krajowego, oddziału instytucji kredytowej oraz oddziału banku zagranicznego; dokładne określenie dnia, w którym następuje spełnienie warunków gwarancji; zdefiniowanie na nowo niedostępności środków; wprowadzenie możliwości finansowania Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z kredytu krótkoterminowego, udzielonego przez NBP, w wypadku wykorzystania środków przeznaczonych na wypłaty w razie zagrożenia stabilności finansowej i w celu pokrycia pilnych potrzeb funduszu; określenie wytycznych dla ministra właściwego do spraw instytucji kredytowych do wydania rozporządzeń w sprawie podwyższenia wysokości stawki tworzenia funduszy ochrony środków gwarantowanych oraz podwyższenia wysokości stawki opłaty rocznej. W ustawie przedstawiono także sposób określania wysokości wynagrodzenia, które przysługuje zarządowi komisarycznemu i podmiotowi ponoszącemu koszty w związku z wykonywaniem funkcji zarządu komisarycznego. Nowelizacja precyzuje również regulacje dotyczące organizacji prac zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego i określa liczbę jego członków (3-5 osób). Brak w składzie 1 lub 2 członków zarządu BFG nie będzie blokować jego działalności.

Zmieniono również przepisy prawa upadłościowego i naprawczego w części dotyczącej postępowania upadłościowego wobec banków. Z postępowania upadłościowego wykluczono przedstawiciela Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z uwagi na zmiany w sposobie wypłat środków gwarantowanych. Ujednolicono również zasady oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. W związku ze zmianą systemu wypłat środków gwarantowanych uchylono przepisy dotyczące obowiązków syndyka w tym zakresie. Należności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z tytułu wypłaty środków gwarantowanych będą zaspokajane w drugiej kolejności.

Zmiany dokonane w ustawie o indywidualnych kontach emerytalnych mają charakter dostosowawczy do zmian dokonanych w ustawie o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.

Przewidziano, że ustawa ma wejść w życie 31 grudnia 2010 r.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie do niej 3 poprawek, a senator Kazimierz Kleina - 1. Izba jednomyślnie, 94 głosami, przyjęła ustawę wraz z 4 poprawkami. Senatorowie zmienili termin wejścia w życie nowelizacji, obawiając się, że proces legislacyjny nie zakończy się przed 1 stycznia 2011 r. Zdecydowali, że ustawa zacznie obowiązywać z dniem ogłoszenia. Inna senacka poprawka uzupełniła przepis niezawierający informacji, do której ustawy odsyła ustawodawca. Izba uznała też za konieczne określenie czasu, w którym Bankowy Fundusz Gwarancyjny będzie mógł przetwarzać dane osobowe deponentów. Wprowadzono również zmianę redakcyjną.

Sejm rozpatrzy teraz senackie poprawki.

Jednomyślnie, 93 głosami, Senat przyjął z 7 zmianami nowelizację, uchwaloną przez Sejm na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., z przedłożenia rządu. Ustawa wiąże się z koniecznością wdrożenia regulacji unijnych i wykonania wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Większość zmian dotyczy przepisów o VAT. Zgodnie z projektem, nabywcy tzw. samochodów osobowych z kratką, o masie do 3,5 t, będą mogli w latach 2011-2012 odliczyć 60% VAT z faktury zakupowej, ale nie więcej niż 6 tys. zł. W tym okresie nie będzie możliwe także odliczanie podatku VAT od zakupionego paliwa do tych samochodów. Dopiero od początku 2013 r., po spełnieniu wymogów ustawowych, będzie można odliczać podatek VAT w całości przy zakupie auta z kratką i paliwa do niego.

Doprecyzowano również przepisy dotyczące prawa do odliczania VAT, gdy nieruchomości nabyte na wykonywanie działalności gospodarczej nie są wyłącznie wykorzystywane do tych celów. Uregulowano także sposób rozliczania podatku VAT przez podmioty zagraniczne świadczące w Polsce okazjonalne przewozy osób pojazdami zarejestrowanymi za granicą, np. autobusami. Pracujące nad ustawą Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiły wnioski o wprowadzenie do niej 4 poprawek. Podczas debaty zmiany zaproponował także senator Kazimierz Kleina.

Senacka poprawka spowoduje, że wyłączenie spod ograniczania w odliczaniu podatku od nabywanych samochodów będzie dotyczyć wyłącznie pojazdów innych niż samochody osobowe. Senat dodał również fakultatywne upoważnienie ustawowe, co umożliwi rozszerzenie katalogu dokumentów, na podstawie których identyfikować można pojazdy specjalne i określić dopuszczalną ładowność lub liczbę miejsc innych pojazdów samochodowych. Trzy inne zmiany uchylają załącznik z ustawy nowelizowanej i wprowadzają go do ustawy nowelizującej, która zawiera odesłanie do tego załącznika. Izba uchwaliła też poprawki o charakterze doprecyzowującym i porządkującym.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym zostaną teraz rozpatrzone przez Sejm.

Na podstawie projektu rządu Sejm uchwalił ją podczas 78. posiedzenia, 26 listopada 2010 r. Jej zakres przedmiotowy uregulowany był dotychczas w ustawie - Prawo o ruchu drogowym. Ustawa ma głównie na celu podniesienie kwalifikacji kierujących pojazdami i minimalizację negatywnych zjawisk związanych z uzyskiwaniem przez nich uprawnień. Cele te realizuje m.in. poprzez: wprowadzenie 2-letniego okresu próbnego dla "młodych" kierowców; nowej kategorii prawa jazdy (AM) i podniesienie minimalnego wieku do uzyskania niektórych kategorii prawa jazdy; wprowadzenie nowych rozwiązań w systemie punktów karnych dla kierowców (m.in. kierowanie na kurs reedukacyjny); podniesienie kwalifikacji instruktorów i egzaminatorów; wprowadzenie szczegółowych programów szkolenia kierowców, określanych w drodze rozporządzenia.

Celem ustawy jest zmniejszenie liczby ciężkich wypadków drogowych i zminimalizowanie nieprawidłowości w szkoleniu kierowców. Dostosowuje ona też polskie prawo do dyrektyw europejskich. Na kurs reedukacyjny - a nie ponowny egzamin, jak obecnie - będą kierowane osoby, które za wykroczenia drogowe zbiorą ponad 24 punkty karne. Dla początkujących motocyklistów zostanie wprowadzona nowa kategoria - prawo jazdy A2, uprawniające do prowadzenia motocykli z silnikami o mocy do 35 kW. Aby prowadzić motocykle, młody kierowca będzie musiał najpierw zdobyć prawo jazdy na małe motocykle - A1 (w wieku 16 lat) lub A2 (jeśli skończy 18 lat). Po następnych 2 latach będzie się mógł ubiegać odpowiednio o prawo jazdy kat. A2 lub A. Granicę minimalnego wieku niezbędnego do uzyskania prawa jazdy kategorii A podniesiono z 18 do 24 lat.

Młodzi ludzie, którzy po raz pierwszy uzyskali prawo jazdy kategorii B, będą przez 2 lata podlegać szczególnemu nadzorowi. Według statystyk bowiem, ponad dwie piąte wypadków powodują kierowcy w wieku 18-24 lat. Okres próbny ma być przedłużany w razie popełnienia wykroczeń drogowych przez nadzorowanych kierowców. W razie popełnienia 2 wykroczeń kierowca będzie kierowany na kurs reedukacyjny, a w wypadku popełnienia 3 - prawo jazdy zostanie mu odebrane.

Zgodnie z ustawą zamiast karty motorowerowej będzie wydawane prawo jazdy kategorii AM, uprawniające do prowadzenia motorowerów i lekkich pojazdów czterokołowych. Będzie je można wyrobić od 14. roku życia. Prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E będą ważne przez 15 lat, pozostałe przez 5 lat.

Ustawa, zgodnie z założeniami, ma zapobiec wydawaniu praw jazdy osobom, które nie powinny prowadzić pojazdów ze względu na stan zdrowia. Sposobem na to ma być wprowadzenie ankiety zdrowotnej, wypełnianej pod rygorem odpowiedzialności karnej.

Inny cel ustawy to podniesienie kwalifikacji instruktorów prawa jazdy i zobowiązanie ośrodków szkolenia do przekazywania samorządowi powiatowemu informacji o kursach i ich uczestnikach. Nadzór nad samorządem ma w tej sprawie sprawować wojewoda. Instruktorzy zostaną również poddani dokładniejszym badaniom lekarskim i psychologicznym; będą też musieli co rok uczestniczyć w kursach doskonalących.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Gospodarki Narodowej zgłosiły wniosek o wprowadzenie 39 poprawek do ustawy. Propozycje wprowadzenia zmian złożyli też senatorowie: Tadeusz Gruszka, Jan Wyrowiński, Grzegorz Banaś, Stanisław Iwan, Krzysztof Majkowski, Ryszard Knosala, i Kazimierz Kleina. Łącznie zaproponowano 71 poprawek. Ostatecznie Izba uchwaliła ich 49. W wyniku głosowaniu odrzucono m.in. wniosek, by osoba przystępująca do egzaminu na prawo jazdy mogła sama wybrać samochód, w którym będzie go zdawać. Nie przeszła też propozycja podniesienia wieku osób ubiegających się o niektóre kategorie prawa jazdy (np. kierowcy tirów).

Poprawki Senatu mają głównie charakter redakcyjny, językowy i doprecyzowujący. Ponadto senatorowie dodali do ustawy o kierujących pojazdy przepis, na podstawie którego świadectwo kwalifikacji zawodowej, potwierdzające ukończenie szkolenia okresowego w zakresie jednego z bloków programowych, stanowi podstawę do uzyskania wpisu w prawie jazdy. Wprowadzili też wymóg, aby podczas szkolenia w zakresie pierwszej pomocy dla osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania tramwajem zajęcia prowadziła osoba mająca odpowiednie uprawnienia na podstawie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Izba wprowadziła również zasadę, że ośrodek szkolenia kierowców lub inny podmiot prowadzący szkolenia wydaje osobie ubiegającej się o uprawnienia do kierowania tramwajem zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, jeśli osoba ta uczestniczyła we wszystkich zajęciach przewidzianych w programie, analogicznie jak w wypadku ubiegających się o uprawnienia do kierowania innymi pojazdami. Dwie inne senackie zmiany rozszerzają ustawę o przepisy określające zasadę wydawania ośrodkom szkolenia kierowców poświadczeń potwierdzających spełnienie dodatkowych wymagań. Izba nałożyła na podmiot organizujący trzydniowe warsztaty doskonalenia zawodowego obowiązek zapewnienia udziału w nim wszystkim zainteresowanym instruktorom i wykładowcom. Rozszerzono też o kursy dla instruktorów i wykładowców nadzór starosty nad zgodnością prowadzenia szkolenia z wymaganiami określonymi w ustawie. Uzupełniono katalog wymagań wobec kandydatów na egzaminatorów uczestniczących w kursie kwalifikacyjnym i katalog danych, które egzaminator obowiązany jest przekazywać marszałkowi województwa. Kolejna senacka poprawka precyzuje, że kierowca w okresie próbnym umieszcza na pojeździe samochodowym symbol liścia klonowego. Izba zmodyfikowała także zakaz przekraczania w okresie próbnym prędkości 50 km/h na obszarze zabudowanym, 80 km/h poza obszarem zabudowanym, wskazując, że dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej dwujezdniowej wynosi 100 km/h. Postanowiono też, aby do centralnej ewidencji kierowców były przekazywane informacje o naruszeniu przepisów ruchu drogowego oraz nałożonych punktach karnych od wszystkich organów kontroli ruchu drogowego, zgodnie z przepisem ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Senat zadbał również o zapewnienie zgodności z zasadami techniki prawodawczej przepisowi utrzymującemu w mocy akty wykonawcze wydane na podstawie uchylanych upoważnień.

Ustawę wraz z senackimi poprawkami ponownie rozpatrzy Sejm.

Ustawa - Kodeks wyborczy, uchwalona przez Sejm na podstawie projektu poselskiego na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., ma unormować w jednym akcie prawnym całość prawa wyborczego. Kodeks wyborczy będzie regulować zasady przeprowadzania wyborów do Sejmu, Senatu, Parlamentu Europejskiego, wybór prezydenta RP oraz wybory do organów stanowiących i wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego. Ponadto przepisy określą organizację i zasady funkcjonowania organów wyborczych, administracji wyborczej i finansowania wyborów z budżetu państwa. Na mocy ustawy we wszystkich tych wyborach będą obowiązywać instytucje prawa wyborczego, stosowane dotychczas tylko w niektórych wyborach, np. głosowanie osób niepełnosprawnych oraz osób powyżej 75. roku życia przez pełnomocnika. Ustala też jednolite godziny głosowania i możliwość przeprowadzenia dwudniowego głosowania. Dla wyborców przebywających za granicą wprowadzono możliwość głosowania korespondencyjnego. Nie dotyczy to jednak wyborów do rad i wyboru wójtów. Osoby niewidome mogłyby głosować za pomocą kart pisanych systemem Braille'a.

W stosunku do obecnie obowiązujących przepisów ustawa zakłada wprowadzenie kilku innych zmian, m.in. decyzję organu zarządzającego, czy głosowanie będzie jedno- czy dwudniowe, rezygnację z możliwości grupowania list wyborczych, pozbawienie biernego prawa wyborczego osób karanych za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego.

Kodeks wyborczy wprowadza także nowe godziny głosowania we wszystkich rodzajach wyborów; lokale wyborcze będą otwarte w godz. 7-21.

Ustawa - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy zawiera przepisy przejściowe dotyczące wejścia w życie kodeksu wyborczego. Zakłada m.in. że przepisy kodeksu będą miały zastosowanie do wyborów zarządzonych po upływie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, co Sejm zaplanował na 1 lutego 2011 r. Ponadto, w myśl tych przepisów, kodeks wyborczy nie będzie stosowany w odniesieniu do wyborów przeprowadzanych w trakcie kadencji, jeżeli wybory na tę kadencję przeprowadzono z zastosowaniem dotychczasowych przepisów.

Komisja Ustawodawcza, Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowały ponad 300 poprawek do obu ustaw. Podczas debaty wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli senatorowie: Leszek Piechota, Janusz Sepioł, Kazimierz Kleina, Stanisław Piotrowicz, Piotr Zientarski, Piotr Ł.J. Andrzejewski, Andrzej Owczarek, Mieczysław Augustyn, Ryszard Bender i Tadeusz Gruszka. Łącznie zaproponowano 361 poprawek do ustawy - Kodeks wyborczy i 18 do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy. Senatorowie P.Ł.J. Andrzejewski i S. Piotrowicz wnieśli o odrzucenie obu ustaw. Nie uzyskały one jednak akceptacji większości (32 głosy za, 55 - przeciw).

W wyniku głosowań Senat zaakceptował ostatecznie 315 poprawek do ustawy - Kodeks wyborczy. Senatorowie zdecydowali m.in. o wprowadzeniu zapisu o jednomandatowych okręgach w wyborach do Senatu. Obecnie w jednym okręgu wybiera się od 2 do 4 senatorów. Konsekwencją wprowadzenia jednomandatowych okręgów w wyborach do Senatu będzie podział całego kraju na 100 okręgów wyborczych; każdy komitet wyborczy będzie mógł zgłosić tylko jednego kandydata na senatora w okręgu; wyborca również będzie mógł oddać głos tylko na jednego kandydata.

Inna przyjęta poprawka zakłada rezygnację z zapisu w sprawie pisemnego zawiadamiania wyborców o terminie i rodzaju wyborów, miejscu lokalu wyborczego, w którym można głosować, oraz o tym, jak oddać głos, by był ważny. Senatorowie argumentowali, że taka procedura jest zbyt droga i dość kłopotliwa.

Przychylono się też do propozycji wykreślenia zapisu umożliwiającego głosowanie osobom niewidzącym za pomocą kart do przygotowanych w języku Braille'a. Według senatorów, wprowadzenie takiej możliwości w niektórych wypadkach mogłoby powodować naruszenie tajemnicy głosowania. Argumentując uchwalenie likwidacji tej możliwości, podkreślano, że skoro wprowadzono głosowanie przez pełnomocnika, wprowadzanie głosowania za pomocą kart w alfabecie Braille'a jest "nadmiernym wydatkiem i komplikacją".

Senat zdecydował także o ujednoliceniu zapisów dotyczących wymagań wobec osób startujących w poszczególnych rodzajach wyborów. Według przyjętej poprawki, radnym nie może być osoba skazana prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe. Do tej pory takie ograniczenia obowiązywały w wyborach do Sejmu i Senatu i wyborach prezydenckich. Kolejna przyjęta poprawka doprecyzowuje przepisy dotyczący obecnej metody przeliczania głosów na mandaty w wyborach proporcjonalnych, czyli metody d'Hondta, promującej większe ugrupowania).

Większość 13 zmian uchwalonych do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy miało charakter redakcyjny, część nich zmierzała do usunięcia oznaczeń i tytułów rozdziałów w ustawie, do przeniesienia przepisów we właściwe miejsca, poprawienia błędnych odesłań oraz innych uchybień. Grupa kolejnych zmian miała na celu ustanowienie reguły, że pierwszą sesję organów stanowiących samorządu terytorialnego zwołuje komisarz wyborczy. Senatorowie opowiedzieli się również za tym, aby kodeks wyborczy zaczął obowiązywać w 6 miesięcy od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Poprawkami Senatu zajmie się teraz Sejm.

Izba przyjęła tę ustawę z 2 poprawkami - legislacyjną i doprecyzowującą, że w wypadku zgłoszenia listy zawierającej 3 kandydatów musi być na niej co najmniej jedna kobieta i co najmniej jeden mężczyzna. Stanowisko takie poparło 54 senatorów, 36 było przeciw.

Zgodnie z nowelą, uchwaloną na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., w wyborach do Sejmu, Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach samorządowych liczba kobiet na listach wyborczych nie może być mniejsza niż 35% liczby wszystkich kandydatów. Taka sama zasada dotyczy mężczyzn. Sankcją za niezachowanie i niewprowadzenie tych kwot będzie odmowa rejestracji takiej listy. W wypadku wycofania się kandydata już po zarejestrowaniu listy wyborczej, nie straci ona ważności, choć 35-procentowa wysokość nie zostanie zachowana. Ustawa nie obejmuje wyborów do Senatu i do rad gmin do 20 tys. mieszkańców, gdzie odbywają się wybory większościowe.

Projekt ustawy był obywatelską inicjatywą, zgłoszoną przez Kongres Kobiet. Wprowadzał on równy udział kobiet i mężczyzn na listach wyborczych.

Pracujące nad ustawą Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o wprowadzenie do niej 1 poprawki legislacyjnej.

W opinii senatora Stanisława Piotrowicza, ustawodawca, uchwalając tę ustawę, "balansuje niemalże na krawędzi jej zgodności z konstytucyjną zasadą wolności działania partii politycznych", i dlatego wniósł o jej odrzucenie albo przynajmniej o ograniczenie czasu jej obowiązywania do 31 grudnia 2020 r. "Jeżeli się okaże, że parytety nie przynoszą takiego skutku, jakiego byśmy oczekiwali, albo zostanie wręcz osiągnięty skutek przeciwny, to ten przepis nie będzie musiał dłużej funkcjonować" - mówił senator S. Piotrowicz. Jego zdaniem, należy promować kryteria wyboru osoby sprawującej mandat parlamentarny, opierające się na wiedzy i doświadczeniu, a nie na płci. Jak powiedział, wprowadzanie tego rodzaju parytetów uwłacza godności kobiety. Do wniosku o odrzucenie ustawy przyłączył się senator Tadeusz Gruszka. Z kolei zdaniem senatora Zbigniewa Cichonia, ustawa niesie ryzyko różnego rodzaju nacisków, kombinacji. Nowych rozwiązań broniła senator Jadwiga Rotnicka.

W wyniku głosowania Izba 55 głosami odrzuciła wniosek o odrzucenie ustawy i przyjęła ją z poprawkami, które rozpatrzy teraz Sejm.

Senat jednomyślnie, 91 głosami, przyjął ustawę wraz z 40 poprawkami. Część z nich ma charakter legislacyjny i redakcyjny. Najważniejsze poprawki to: wykreślenie zapisu umożliwiającego wydanie pozwolenia na broń do celów rekreacyjnych; rozszerzenie katalogu amunicji szczególnie niebezpiecznej o amunicję wyprodukowaną niefabrycznie; wyłączenie z koncesjonowania także obrotu wszystkimi pozbawionymi cech użytkowych rodzajami broni oraz wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym; doprecyzowanie, że koncesję można cofnąć w wypadku wszczęcia postępowania karnego przeciw przedsiębiorcy. Ponadto senatorowie zdecydowali, że broń palna oraz inna broń zdolna do rażenia na odległość może być używana w celach szkoleniowych i sportowych tylko na strzelnicach.

Ustawę uchwalił Sejm na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu rządowego. Dostosowuje ona polskie prawo do przepisów dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni, a także wprowadza zmiany wynikające z dotychczasowego stosowania przepisów nowelizowanych ustaw. W ustawie o broni i amunicji wprowadzono m.in. nowe definicje amunicji, broni palnej, istotnych części broni palnej i pneumatycznej i Europejskiej karty broni palnej. Określono również rodzaje broni i amunicji szczególnie niebezpiecznej, a także rodzaje broni i amunicji, których posiadanie jest możliwe na podstawie pozwolenia na broń. Zmieniono też warunki, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń.

W ustawie o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym nowelizacja m.in. zmienia definicję obrotu, po zakończeniu działalności wprowadza obowiązek przekazywania ministrowi gospodarki przez przedsiębiorcę ewidencji materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym w celu dalszego przechowywania w ewidencji przez kolejnych 20 lat. Nowela wprowadza też katalog podmiotów, które mogą dokonywać zakupu materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. Umożliwiono także, zgodnie z prawem europejskim, nabywanie broni lub amunicji przez Internet oraz określono jego warunki.

Komisja Obrony Narodowej rekomendowała Izbie wprowadzenie do ustawy 26 poprawek. Zmiany zaproponowali również senatorowie Maciej Grubski i Michał Okła.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

W wyniku głosowania Izba odrzuciła wniosek o odrzucenie ustawy (36 głosów za, 55 - przeciw) i przyjęła ją z 3 poprawkami. Senat objął obowiązkiem redukcji zatrudnienia także jednostki prokuratury i skreślił wprowadzoną przez Sejm poprawkę, zgodnie z którą przepisy ustawy nie byłyby stosowane do jednostek, w których do 31 grudnia 2010 r. wprowadzono system zarządzania jakością (ISO).

Sejm uchwalił ustawę o racjonalizacji zatrudnienia na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., z przedłożenia rządowego. Umożliwi ona 10-procentowe zmniejszenie zatrudnienia w administracji publicznej w stosunku do stanu zatrudnionych na koniec II kwartału 2010 r. Obniżone o 10% zatrudnienie będzie obowiązywać do końca 2013 r.

Redukcja zatrudnienia ma objąć: państwowe jednostki budżetowe, KRUS, ZUS, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, NFZ, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Agencję Mienia Wojskowego, Agencję Nieruchomości Rolnych, Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencję Rezerw Materiałowych, Agencję Rynku Rolnego, Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, Wojskową Agencję Mieszkaniową. Z obowiązku ograniczenia zatrudnienia zostaną wyłączone m.in. kancelarie: Sejmu, Senatu, prezydenta, a także Trybunał Konstytucyjny, Najwyższa Izba Kontroli, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i jego wojewódzkie odpowiedniki, Krajowa Rada Sądownictwa i sądownictwo powszechne, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Instytut Pamięci Narodowej, Krajowe Biuro Wyborcze i Państwowa Inspekcja Pracy.

Nowe przepisy nie obejmą także osób, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia im uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku, a także pracownice w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego oraz ojcowie korzystający z urlopu ojcowskiego.

Wprowadzono też obowiązek opublikowania kryteriów wyboru pracowników, stosowanych przy zmniejszaniu zatrudnienia w ramach racjonalizacji.

Ustawa ma wejść w życie 1 lutego 2011 r.

Jak powiedział sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Mieczysław Augustyn, "ustawa nie ma działać - i nie będzie tak działać - jak ślepa gilotyna, która ma tylko przynieść oszczędności budżetowi państwa". Podkreślił, że jej celem jest ograniczenie zatrudnienia w części jednostek wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, zwiększenie efektywności wykonywania zadań przez zmiany w strukturze zatrudnienia, a także stworzenie możliwości obniżenia kosztów funkcjonowania administracji publicznej. Senator M. Augustyn poinformował, że redukcja ma dotyczyć 27 500 osób. Projektowane oszczędności zaś powinny wynieść 427 mln zł.

Pracujące wspólnie nad ustawą Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o jej przyjęcie z 3 poprawkami, ich mniejszość zaś zaproponowała 1 zmianę.

Podczas debaty wniosek o odrzucenie ustawy zgłosił senator Stanisław Karczewski. Senatorowie: Władysław Dajczak, Bohdan Paszkowski, Maciej Klima i Stanisław Piotrowicz zaś wnieśli o zastąpienie w tytule ustawy zwrotu: "racjonalizacja zatrudnienia" wyrazem: "zwolnienia", gdyż - w ich ocenie - taki tytuł ustawy odpowiada jej treści. Ponadto proponowano zwolnienie z obowiązku redukcji zatrudnienia: NFZ (senator S. Karczewski), Służbę Więzienną (mniejszość komisji rozpatrujących ustawę), jednostki archiwów państwowych (senator Piotr Ł.J. Andrzejewski). Wniosek o charakterze legislacyjnym złożył też senator Jan Rulewski. Żadna z tych propozycji nie zyskała jednak poparcia Izby. Ostatecznie Senat wprowadził do ustawy 3 poprawki, zaproponowane przez komisje. Stanowisko takie poparło 52 senatorów, 35 było przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

Poprawki Senatu rozpatrzą teraz posłowie.

Przyjęcie tej ustawy z 5 doprecyzowującymi poprawkami poparło 55 senatorów, 33 zaś było przeciw. O wprowadzenie zmian do ustawy wniosła Komisja Budżetu i Finansów Publicznych.

Ustawa została uchwalona na 78. posiedzeniu Sejmu, 25 listopada 2010 r., na podstawie projektu poselskiego. Jej cele to: zmniejszenie kosztów pozyskiwania przez BGK środków na rynkach finansowych poprzez wprowadzenie odpowiedzialności Skarbu Państwa za zobowiązania BGK w razie jego likwidacji, ułatwienie refinansowania przez BGK działalności dotyczącej sektora nieruchomości poprzez umożliwienie emisji przez bank listów zastawnych oraz przejęcia przez BGK - oprócz NBP - części obsługi bankowej budżetu państwa i państwowych jednostek budżetowych. Nowelizacja precyzuje ponadto, że BGK nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, oraz określa szczegółowo procedurę upadłościową banku.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Gospodarki Narodowej, przyjął ustawę z 1 poprawką, korygującą odesłanie do nieobowiązującego unijnego aktu prawnego. Za takim stanowiskiem opowiedziało się 55 senatorów, 30 było przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

Celem nowelizacji, uchwalonej z inicjatywy rządu na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., jest usprawnienie i przyspieszenie prywatyzacji. Ustawa m.in. umożliwi ministrowi Skarbu Państwa, przed sprzedażą akcji bądź udziałów spółek Skarbu Państwa, samodzielne dokonanie analizy szacującej wartość przedsiębiorstwa spółki. Dotychczas minister skarbu państwa miał obowiązek zlecania wykonania takiej analizy instytucjom zewnętrznym, najczęściej firmom konsultingowym.

Zrezygnowano też z dotychczas obowiązującego warunku, zgodnie z którym zbywanie akcji należących do Skarbu Państwa w trybie aukcji ogłoszonej publicznie jest możliwe, jeżeli cena wywoławcza nie jest niższa od wartości księgowej akcji. Ponadto rozszerzono katalog trybów zbywania akcji Skarbu Państwa - będzie je można sprzedawać również w trybie alternatywnym. Zmieniono też przepis dotyczący przeznaczenia przychodów z prywatyzacji, beneficjentami Funduszu Restrukturyzacji Przedsiębiorców będą mogły zostać nie tylko spółki publiczne, ale również przedsiębiorcy prywatni.

Do senackiej poprawki ustosunkuje się teraz Sejm.

Senat uchwalił 15 poprawek do tej ustawy, w większości o charakterze doprecyzowującym. Za przyjęciem ustawy z poprawkami głosowało 84 senatorów, 1 był przeciw.

Ustawę Sejm uchwalił z przedłożenia rządowego na 78. posiedzeniu Sejmu, 26 listopada 2010 r. Jej głównym celem jest transpozycja do polskiego prawa postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (tzw. dyrektywa powodziowa). Nowelizacja nakłada na organy administracji publicznej obowiązek wykonania dla znacznych obszarów Polski tzw. wstępnej oceny ryzyka powodziowego (do grudnia 2011 r.), opracowania map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego (do grudnia 2013 r.) i planów zarządzania ryzykiem powodziowym (do grudnia 2015 r.). Ponadto ustawa zakłada powołanie państwowej służby ds. bezpieczeństwa budowli piętrzących w ramach Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

Pracujące wspólnie nad nowelizacją Komisja Środowiska oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o wprowadzenie do niej 13 poprawek. Zmiany zaproponowali także senatorowie, i.

W trakcie dyskusji senator Jadwiga Rotnicka zaproponowała, aby nałożyć na Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny obowiązek nieodpłatnego udostępniania określonych informacji szkołom wyższym i instytutom naukowo-badawczym. Kolejną poprawkę, która umożliwi sejmikom województw likwidację aglomeracji wyznaczonych przed 15 listopada 2008 r., poparł senator Michał Wojtczak. W wyniku głosowań propozycje te zostały zaakceptowane przez Senat. Poparcia nie uzyskał zaś wniosek o charakterze legislacyjnym, złożony przez senatora Zdzisława Pupę, mający na celu usprawnienie mechanizmu egzekucji składek i innych świadczeń na rzecz spółki wodnej.

Ponadto Senat zdecydował, że przyczyny nieosiągnięcia m.in. dobrego stanu ekologicznego jednolitych wód powierzchniowych będą szczegółowo przedstawiane w aktualnym planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, a nie dopiero w kolejnym planie. Senatorowie wykluczyli także możliwość finansowania w formie dotacji podmiotowej z budżetu państwa tych zadań wykonywanych przez spółki wodne, na realizację których została udzielona inna dotacja. Doprecyzowano również, że pomocy finansowej dla spółek z budżetów jednostek samorządu terytorialnego można udzielać wyłącznie w formie dotacji celowej.

Do poprawek Senatu ustosunkują się teraz posłowie.

Sejm uchwalił tę ustawę na 78. posiedzeniu, 25 listopada 2010 r., z inicjatywy Senatu. Zmiana przepisów ustawy realizuje postanowienie sygnalizacyjne Trybunału Konstytucyjnego z 5 maja 2009 r. (sygn. akt S 2/09). Trybunał stwierdził, że przepisy art. 42 § 1 i 2 kodeksu karnego powodują orzekanie surowszych środków karnych wobec nietrzeźwych kierowców pojazdów niemechanicznych niż nietrzeźwych kierowców pojazdów mechanicznych. Wobec nietrzeźwych rowerzystów oprócz kary stosowano dwa środki karne - obligatoryjny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych i fakultatywnego zakazu jazdy rowerem.

Konsekwencją nowelizacji będzie możliwość orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów określonego rodzaju, np. roweru, lub orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów, np. mechanicznych i niemechanicznych. Decyzja o tym, jaki zakres zakazu zostanie wybrany przez sąd, będzie uzależniona od stopnia winy sprawcy i społecznej szkodliwości czynu.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek taki poparło 85 senatorów, 2 wstrzymało się od głosu.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, przyjął ustawę bez poprawek (85 senatorów było za, nikt nie był przeciw).

Celem ustawy, uchwalonej na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu rządowego, jest dostosowanie struktury terenowych organów administracji wojskowej do zmian związanych z reformą systemu administracji wojskowej. Przewidziano likwidację 2 okręgów wojskowych. Dotychczasowe zadania okręgu, wykraczające poza kompetencje wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, zostaną przejęte przez Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych. Nie zmieni się liczba wojewódzkich sztabów wojskowych. Zakłada się jednak usprawnienie udziału tych organów w zarządzaniu kryzysowym poprzez włączenie szefów wojewódzkich sztabów wojskowych do składu wojewódzkich zespołów zarządzania kryzysowego. Ponadto od 1 stycznia 2011 r. zmniejszona zostanie liczba wojskowych komend uzupełnień.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wniosła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek i Senat jednomyślnie, 86 głosami, poparł ten wniosek. Sejm uchwalił ją na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu poselskiego. Zmienia ona m.in. zasady zmniejszania lub zawieszania świadczeń przedemerytalnych w wypadku osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. Nowelizacja zakłada, że podstawą do zawieszenia zasiłku przedemerytalnego stanie się wyłącznie kwota dochodu. Nie będzie natomiast brana pod uwagę kwota zasiłku. Aby świadczenie przedemerytalne nie zostało zmniejszone, wysokość dodatkowych dochodów nie będzie mogła przekroczyć 25% przeciętnego wynagrodzenia. Dotychczas świadczenie przedemerytalne było zmniejszane, jeżeli osoba, która je pobiera, uzyskiwała dodatkowe dochody, przekraczające łącznie z zasiłkiem 50% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym.

Nowelizacja przewiduje też zmianę zasad rozliczania dochodu wyliczanego dla ustalenia prawa do świadczenia przedemerytalnego. Zmiana ustawy wprowadza możliwość dokonywania rozliczenia rocznego lub miesięcznego.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Izba jednomyślnie, 86 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy. Został on zgłoszony przez grupę senatorów. Ma on na celu wprowadzenie uregulowania polegającego na tym, że osoba, która wywołała przestępstwem umyślnym okoliczności uzasadniające powstanie prawa do świadczeń emerytalno-rentowych, skazana prawomocnym wyrokiem, będzie nabywała prawo do tych świadczeń tylko wtedy, gdy nie naruszy to zasad współżycia społecznego, a w szczególności społecznego poczucia sprawiedliwości.

Senat upoważnił senatora Mieczysława Augustyna do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy realizuje postanowienie sygnalizacyjne Trybunału Konstytucyjnego z 1 czerwca 2010 r. (sygn. akt S 1/10), dotyczące zasad przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego. Projekt umożliwia ubieganie się o świadczenie pielęgnacyjne dzieciom, które opiekują się jednym lub obojgiem niepełnosprawnych rodziców, oraz mężowi lub żonie, którzy nie podejmują zatrudnienia lub rezygnują z niego, aby móc sprawować opiekę nad niepełnosprawnym małżonkiem.

Izba jednomyślnie, 86 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu tego projektu ustawy i upoważniła senator Grażynę Sztark do reprezentowania jej w dalszych pracach nad nim.

Podstawowym celem projektu ustawy jest wskazanie podmiotu właściwego do prowadzenia egzekucji środków pieniężnych zasądzonych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wskazano również podmiot zobowiązany do pokrywania kosztów zaliczek na egzekucję komorniczą należności funduszu. Brak takiego zapisu powoduje bowiem rozbieżności interpretacyjne, czy opłaty zaliczkowe mają być uiszczane ze środków funduszu, czy też z należności Skarbu Państwa.

Projektowana ustawa przewiduje, że postępowanie egzekucyjne w zakresie windykacji nawiązek i świadczeń pieniężnych zasądzonych na rzecz funduszu będą prowadziły sądy pierwszej instancji, które wydały orzeczenie w trybie przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Sądy te będą również prowadziły szczegółową wyodrębnioną ewidencję księgową tych należności. Nawiązka i świadczenie pieniężne są bowiem elementami wyroku sądowego, którego egzekucja należy do zadań sądu.

Zaproponowano także przesunięcie terminu wejścia w życie ustawy nowelizowanej na 1 stycznia 2012 r., co, zdaniem wnioskodawców - grupy senatorów, pozwoli na lepsze przygotowanie sądów do nowych obowiązków. Przemawia za tym również harmonogram prowadzenia rachunkowości, ewidencji przez sądy oraz wykonywania zadań budżetowych.

Za przyjęciem projektu ustawy głosowało 86 senatorów, nikt nie był przeciw. Senator Piotr Zientarski został upoważniony do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Izba jednomyślnie, 88 głosami, przyjęła projekt ustawy nowelizujący kodeks karny skarbowy i podjęła uchwałę o jego wniesieniu do Sejmu.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 11 maja 2010 r. (sygn. akt SK 50/08), stwierdzającego niezgodność z konstytucją przepisu art. 119 § 3 kodeksu karnego skarbowego w zakresie, w jakim przewiduje on 2-letni termin na wytoczenie powództwa o roszczenie, liczony od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przepadku przedmiotów.

Senat upoważnił senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy dostosowuje przepis ustawy o Policji do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 lutego 2010 r. (sygn. akt K 1/08), stwierdzającego jego niezgodność z konstytucją. Zmiana polega na skreśleniu zapisu ograniczającego możliwość żądania ekwiwalentu finansowego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz czas wolny od służby maksymalnie za ostatnie 3 lata kalendarzowe.

Izba przyjęła ten projekt jednomyślnie, 87 głosami. Senator Stanisław Gogacz będzie reprezentował Senat w dalszych pracach nad nim.

Informację, z inicjatywy Izby, przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Mikołaj Dowgielewicz. Wiceminister podkreślił, że senacka debata na temat priorytetów polskiej prezydencji odbywa się w trudnym dla Unii Europejskiej momencie. Rada Europejska musi bowiem podjąć decyzje w sprawie przyszłości strefy euro, a w wielu krajach Unii jest zła sytuacja gospodarcza.

Wiceminister M. Dowgielewicz przypomniał, że Polska swój program prezydencji przygotowuje wspólnie z Danią i Cyprem. Zostanie on ogłoszony w połowie czerwca 2011 r., w trakcie posiedzenia Rady do Spraw Ogólnych, a także w lipcu, podczas posiedzenia Parlamentu Europejskiego w Strasburgu.

W opinii wiceministra M. Dowgielewicza, trio: Polska-Dania-Cypr w dużej mierze będzie miało okazję kształtować politykę unijną na kolejną dekadę, gdyż debata nad tym będzie się toczyła w ciągu najbliższych 18 miesięcy. Dyskusja dotyczyć będzie Wspólnej Polityki Rolnej, Wspólnej Polityki Rybackiej, polityki spójności, polityki badawczo-rozwojowej, przeglądu polityki sąsiedztwa i polityki rozwoju i takich instrumentów finansowych, jak: Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Fundusz Spójności, Europejski Fundusz Społeczny czy program ramowy w zakresie badań i rozwoju.

Polska, przygotowując się do prezydencji, współpracuje ze swoim poprzednikiem, czyli Węgrami, szczególnie w zakresie polityki energetycznej i Partnerstwa Wschodniego. Jak poinformował wiceminister M. Dowgielewicz, Węgry będą gospodarzem szczytu Partnerstwa Wschodniego w maju 2011 r., na którym wypracowana deklaracja polityczna wyznaczy także program działania polskiej prezydencji.

Przedstawiciel Ministerstwa Spraw Zagranicznych przypomniał też, że po wejściu w życie Traktatu z Lizbony rola prezydencji rotacyjnej trochę się zmieniła. W wypadku wielu decyzji legislacyjnych ostateczne kompromisy zawierane są na etapie rad sektorowych i decyzji tych nie przekazuje się do rozstrzygnięcia Radzie Europejskiej. To oznacza zwiększoną odpowiedzialność prezydencji rotacyjnej za efekt prac w każdym obszarze.

Następnie wiceminister M. Dowgielewicz przedstawił priorytety strategiczne i sektorowe polskiej prezydencji. Do tych pierwszych należą m.in.: rozwój współpracy w ramach Partnerstwa Wschodniego (m.in. europejskie sieci transportowe, wdrożenie programów wsparcia dla krajów Partnerstwa Wschodniego), rozwój polityki bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej, wzmocnienie rynku wewnętrznego, rozpoczęcie dyskusji o wieloletnich ramach finansowych. Jak powiedział wiceminister spraw zagranicznych, "wolą rządu polskiego będzie, aby w trakcie polskiej prezydencji została podpisana chociażby umowa stowarzyszeniowa z Ukrainą, a także zostały sfinalizowane umowy o wolnym handlu czy dotyczące ułatwień wizowych".

Mówiąc o priorytetach sektorowych, wiceminister M. Dowgielewicz podkreślił, że prezydencja polska będzie realizowała pierwszy cykl tzw. europejskiego semestru ekonomicznego. Zajmie się też przyjęciem budżetu rocznego na 2012 r., rewizją wytycznych w sprawie transeuropejskich sieci transportowych, europejską agendą cyfrową, podstawami ósmego programu ramowego w zakresie badań i rozwoju technologicznego, reformą systemu płatności bezpośrednich, przyszłością polityki rozwoju obszarów wiejskich, inwestycjami związanymi z rozwojem odnawialnych źródeł energii na terenach wiejskich oraz zmianami zasad wspólnej polityki rybackiej. Odbędzie się również debata na temat polityki przemysłowej w kontekście kryzysu gospodarczego i jego wpływu na kondycję przedsiębiorstw.

Jak powiedział wiceminister M. Dowgielewicz, choć rozstrzygnięcia dotyczące dopłat bezpośrednich zapadną później. To od profesjonalizmu polskiej prezydencji, od jej skuteczności będzie zależało, czy dyskusja dotycząca dopłat da szansę forum rady ministrów rolnictwa na wpłynięcie na te negocjacje, czy też jego rola zostanie zmarginalizowana, a decyzje dotyczące przyszłości wspólnej polityki rolnej, jej kształtu zapadną zupełnie gdzie indziej, czyli w Radzie do Spraw Ogólnych i Radzie Europejskiej.

Podczas dyskusji senatorowie zadawali pytania dotyczące m.in. możliwości rozszerzenia Unii, współpracy Unii z NATO, budżetu polskiej prezydencji.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 67. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Józef Bergier, Lucjan Cichosz, Stanisław Gorczyca, Piotr Gruszczyński, Tadeusz Gruszka, Witold Idczak, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Marek Konopka, Waldemar Kraska, Wojciech Kurkiewicz, Krzysztof Kwiatkowski, Rafał Muchacki, Andrzej Person, Czesław Ryszka, Eryk Smulewicz, Zbigniew Szaleniec, Andrzej Szewiński, Grzegorz Wojciechowski, Henryk Woźniak, Jan Wyrowiński.

15 grudnia 2010 r. odbyło się 75. posiedzenie Prezydium Senatu.

Prezydium rozpatrzyło wniosek przewodniczącego Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senatora Jerzego Chróścikowskiego o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Senacie konferencji "Rola Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO w zapewnieniu bezpieczeństwa i jakości żywności oraz uczciwych praktyk w międzynarodowym handlu żywnością". Jej cele to m.in.: analiza problemów dotyczących norm żywnościowych i kontroli żywności, wymiana informacji między instytucjami uczestniczącymi w pracach kodeksowych, rozwój regionalnych norm produktów żywnościowych będących wyłącznie lub prawie wyłącznie przedmiotem handlu w danym regionie. W konferencji wezmą udział przedstawiciele władz centralnych i samorządowych, rolnicy, producenci rolni, reprezentanci ośrodków doradztwa rolniczego oraz związków i organizacji rolniczych.

Marszałek Bogdan Borusewicz zasugerował, aby w miarę możliwości skrócić tytuł konferencji. Prezydium wyraziło zgodę na zorganizowanie konferencji 25 stycznia 2011 r. i zaakceptowało przedstawiony kosztorys.

Podczas posiedzenia pozytywnie rozpatrzono także wniosek przewodniczącego Komisji Środowiska senatora Zdzisława Pupy o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Senacie konferencji "Gospodarka wodna - przyczyny i sposoby rozwiązywania kryzysu". Jej celem jest omówienie obecnego stanu gospodarki wodnej i systemu jej finansowania, funkcjonowania melioracji wodnych, nowoczesnych technik zapobiegania powodziom, zobowiązań wynikających z konieczności transpozycji do polskiego prawa postanowień dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady tzw. Dyrektywy Powodziowej. Konferencja odbędzie się 18 stycznia 2011 r.

Następnie przewodniczący Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Zbigniew Szaleniec poinformował o rozpatrzeniu przez komisję sprawy nieusprawiedliwionych nieobecności senatorów: Włodzimierza Cimoszewicza, Wiesława Dobkowskiego, Waldemara Kraski, Kazimierza Jaworskiego na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego. Komisja uznała, że nie należy stosować wobec senatorów odpowiedzialności przewidzianej w art. 25 ust. 2 Regulaminu Senatu. Zdaniem komisji, sankcje finansowe, które ponieśli senatorowie, są wystarczające.

Ponadto senator Z. Szaleniec poinformował o rozpatrzeniu przez komisję sprawy nieobecności senatora Krzysztofa Majkowskiego bez usprawiedliwienia na dwóch posiedzeniach Senatu oraz na dziewięciu posiedzeniach Komisji Ustawodawczej. Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich, działając na podstawie art. 25 ust. 2 Regulaminu Senatu, postanowiła zwrócić senatorowi K. Majkowskiemu uwagę.

Ponadto przewodniczący komisji regulaminowej poinformował o rozpatrzeniu przez komisję sprawy nieobecności senatora Krzysztofa Zaremby bez usprawiedliwienia na dwóch posiedzeniach Senatu oraz na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego. Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich, działając na podstawie art. 25 ust. 2 Regulaminu Senatu, postanowiła udzielić senatorowi K. Zarembie nagany.

Prezydium Senatu przyjęło do wiadomości uchwały Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.

Dyrektor Biura Spraw Senatorskich Kancelarii Senatu Piotr Świątecki poinformował, że wpłynęło oświadczenie jednego senatora o spełnieniu warunków do otrzymywania pełnego uposażenia senatorskiego od 20 listopada 2010 r.

Prezydium Senatu po zapoznaniu się z wnioskiem Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość postanowiło, na podstawie art. 25 pkt 2 Regulaminu Senatu, skierować sprawę senatora Romana Ludwiczuka do Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.

Prezydium zapoznało się z informacją o wnioskach o zlecenie zadania o charakterze programowym, inwestycyjnym, o zakup środków trwałych, które zostały złożone z naruszeniem terminu, i podjęło decyzje zgodnie z zestawieniem.

Dyrektor Biura Polonijnego Kancelarii Senatu Artur Kozłowski poinformował o środkach finansowych, jakie pozostały do dyspozycji prezydium na zadania zlecone o charakterze programowym i inwestycyjnym do końca 2010 r. Ponadto poinformował o liczbie złożonych wniosków o charakterze programowym i inwestycyjnym na 2011 r., które wpłynęły do 14 grudnia 2010 r., a także przedstawił propozycję harmonogramu rozpatrywania wniosków w 2011 r.

Dyrektor Biura Prac Senackich Kancelarii Senatu Maria Lasota zaprezentowała materiał ukazujący wybrane dane o pracach komisji senackich w VII kadencji. Szczegółowe omówienie materiału zostało przełożone na kolejne posiedzenie prezydium.

1 grudnia 2010 r.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowano następujące projekty aktów prawnych UE.

• Zmieniony wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
  i Rady w sprawie ustanowienia systemu EURODAC do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (WE) nr [.../...] [ustanawiającego kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca] wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2010) 555.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Referent: senator Janusz Rachoń.

Przedstawiciel rządu: dyrektor Departamentu Unii Europejskiej i Współpracy Międzynarodowej Małgorzata Kutyła.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła stanowisko rządu w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2010) 372.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Gospodarki.

Referent: senator Jan Wyrowiński.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Joanna Strzelec-Łobodzińska.

Komisja Spraw Unii Europejskiej przyjęła opinię, w której nie poparła projektu rozporządzenia Rady.

• Wniosek dotyczący dyrektywy Rady w sprawie postępowania z wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 618.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Środowiska.

Referent: senator J. Rachoń.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Henryk Jezierski.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt dyrektywy Rady.

• Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r. (wniosek EGF/2010/004 PL/Wielkopolskie Automotive z Polski) wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 616.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego.

Referent: senator Stanisław Iwan.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Waldemar Sługocki.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji zgodnie z pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r. (wniosek EGF/2010/006 PL/H.Cegielski-Poznań z Polski)

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego.

Referent: senator S. Iwan.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu W. Sługocki.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wnioski nierozpatrywane - propozycje zaakceptowane przez Komisję Spraw Unii Europejskiej:

- w trybie art. 6 ust.4 - COM(2010) 637, 619, 8679/10;

- w trybie art. 6 ust. 1 - COM(2010) 617, KOM(2010) 615, 613, 606, 591, 590, 583, 578, 576, 556, 542, 510.

Podczas posiedzenia Komisji Budżetu i Finansów Publicznych rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego oraz niektórych innych ustaw. Sejmową nowelizację uchwalono na podstawie projektu wniesionego przez grupę posłów Platformy Obywatelskiej. Dzięki niej Bank Gospodarstwa Krajowego będzie mógł emitować listy zastawne, a także obniżyć swoje fundusze własne, przekazując pieniądze budżetowi państwa. Zgodnie z uzasadnieniem projektu nowelizacji, zmiana związana jest z koniecznością zapewnienia BGK nowych możliwości zwiększania funduszy własnych, co ma służyć realizacji podstawowych celów jego działalności. Jak podkreślili projektodawcy, do tych celów należy wspieranie rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego. W efekcie zmiany przepisów bank będzie miał możliwość efektywniejszego wykonywania powierzonych mu zadań.

Nowelizacja umożliwi BGK m.in. emisję listów zastawnych. Według autorów zmian, znaczna część działalności banku koncentruje się na udzielaniu kredytów związanych z finansowaniem nieruchomości. Jak napisano w uzasadnieniu projektu, umożliwienie Bankowi Gospodarstwa Krajowego emisji listów zastawnych mogłoby stanowić istotne narzędzie refinansowania tego obszaru działalności banku, co jednocześnie stworzyłoby możliwość wykorzystania innych źródeł na finansowanie pozostałej działalności. Zgodnie z nowelą, BGK będzie mógł zmniejszyć fundusze własne poprzez wpłatę pieniędzy do budżetu państwa albo poprzez nieodpłatne przekazanie na rzecz Skarbu Państwa będących w posiadaniu banku skarbowych papierów wartościowych, akcji lub udziałów.

W nowelizacji sprecyzowano, że BGK nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, określono też szczegółowo procedurę upadłościową banku. Ponadto doprecyzowano też zakres odpowiedzialności Skarbu Państwa w stosunku do BGK, także w kwestii zapewnienia odpowiedniej wysokości kapitałów. W intencji autorów projektów, zastosowanie tego rozwiązania powinno umożliwić uzyskanie przez bank oceny ratingowej na takim samym poziomie, jak oceniana jest Polska. W efekcie powinno to zwiększyć możliwości pozyskiwania środków przez bank.

Nowela określa jednoznacznie katalog podmiotów uprawnionych do składania oświadczeń woli w imieniu BGK. To: prezes banku, dwaj członkowie zarządu i pełnomocnicy.

Proponowane zmiany mają wejść w życie 14 dni od ogłoszenia.

Podczas obrad stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej nowelizacji sejmowej przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Adam Leszkiewicz. Zdaniem rządu, rozwiązania proponowane w ustawie co do istoty zasługują na poparcie. Bank Gospodarstwa Krajowego jako jedyny w Polsce bank państwowy ma ograniczoną możliwość zwiększenia funduszy własnych. Może to nastąpić jedynie w drodze dokapitalizowania z zysku netto wypracowanego przez bank i ze środków budżetowych. Uwzględniając specyficzną rolę banku, należy stwarzać dodatkowe możliwości powiększenia jego funduszy. Działalność BGK koncentruje się na realizacji programów rządowych. Dlatego, w opinii rządu, uzasadnione jest wyposażenie go w fundusze własne na poziomie zapewniającym bezpieczne wykonywanie zadań powierzonych mu przez Radę Ministrów.

W obecnym stanie prawnym Skarb Państwa może udzielać Bankowi Gospodarstwa Krajowego tylko pożyczek podporządkowanych, które po uzyskaniu zgody przez Komisję Nadzoru Finansowego mogą zostać zaliczone do funduszy uzupełniających banku. Przyznanie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych możliwości udzielenia takiej pożyczki w celu zwiększenia funduszy podporządkowanych na rzecz Banku Gospodarstwa Krajowego może być odpowiednim narzędziem utrzymania płynności i realizacji określonych celów. Ważnym elementem tej ustawy jest również przyznanie możliwości emisji listów zastawnych.

Na temat rozpatrywanej nowelizacji głos zabrał także prezes Banku Gospodarstwa Krajowego banku Tomasz Mirończuk.

Wysłuchano również opinii Krajowego Funduszu Kapitałowego SA, którą przedstawił Marek Dietl.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się też z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło m.in. uwagi dotyczące doprecyzowania niektórych zapisów sejmowych. Zwrócono m.in. uwagę na przepis, stanowiący, że BGK nie podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, oraz na art. 3 ust. 3, który mówi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych poprzez działania własne lub działając w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, zapewni BGK odpowiednie środki. W opinii senackiego biura legislacyjnego za zbędne uznano wskazanie expressis verbis możliwości działania obu ministerstw w porozumieniu.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszyli m.in. problemy dotyczące poziomu wskaźnika wypłacalności BGK i wpływu obniżenia kapitału własnego banku na jego wiarygodność i stabilność. Mówiono o rozliczaniu działalności finansowej przez samorządy za pośrednictwem BGK. Zwrócono uwagę na nierównomierne udostępnianie bankom środków finansowych i na oczekiwania BGK w zakresie gwarancji Skarbu Państwa.

W wyniku głosowania, na wniosek przewodniczącego komisji senatora Kazimierza Kleiny, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych postanowiła zarekomendować Senatowi wprowadzenie do sejmowej noweli 5 poprawek zawartych w opinii senackiego biura legislacyjnego. Ustalono, że proponowane zmiany zaproponuje Izbie senator Wiesław Dobkowski.

W drugim punkcie porządku posiedzenia przystąpiono do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw. Rozwiązania przyjęte w ustawie, uchwalonej na podstawie projektu rządowego, omówił zastępca dyrektora Departamentu Rozwoju Rynku Finansowego w Ministerstwie Finansów Sebastian Skuza. Jak stwierdził, uzupełniają one i zmieniają istniejące regulacje ustawowe w celu wypełnienia ustaleń dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/14/WE z 11 marca 2009 r. zmieniającej dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarantowania depozytów w odniesieniu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty. Dyrektywa nakłada obowiązek wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do jej wykonania, m.in. w zakresie podwyższenia sumy gwarantowanej i zniesienia udziału własnego do 30 czerwca 2009 r. W odstępstwie od tej zasady jednak część przepisów, w tym również dotyczących skrócenia terminu wypłat, państwa członkowskie implementują do 31 grudnia 2010 r. Dlatego implementacja dyrektywy 2009/14/WE została podzielona na dwa etapy. Rozwiązania zawarte w rozpatrywanej nowelizacji, będące drugim etapem implementacji dyrektywy 2009/14/WE, obejmują przepisy dotyczące: ograniczenia czasu, który Komisja Nadzoru Finansowego ma na podjęcie decyzji o zawieszeniu działalności banku; podwyższenia minimalnej wysokości pokrycia do równowartości 100 000 euro, wchodzące w życie 1 stycznia 2011 r.; skrócenia terminu wypłaty. Oznacza to, że gwarancje bankowych depozytów wzrosną z 50 tys. do 100 tys. euro. Ustawa przewiduje, że środki te powinny zostać uruchomione w ciągu 20 dni roboczych. Termin ten liczony będzie od daty, w której Komisja Nadzoru Finansowego ustali, że dany bank z powodu sytuacji finansowej nie jest w stanie wypłacić pieniędzy zdeponowanych przez klienta.

Wprowadzona do ustawy poprawka sejmowej Komisji Finansów Publicznych dotyczy organizacji prac zarządu BFG. Precyzuje, że w skład zarządu wchodzi od 3 do 5 członków. Ma to pozwolić na elastyczną pracę tego organu. Brak w składzie 1 lub 2 członków zarządu BFG nie będzie blokować jego działalności.

Zdaniem rządu, wyższy poziom gwarancji powinien pozytywnie wpłynąć na zwiększenie zaufania do sektora bankowego osób fizycznych oraz mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw. Bankowy Fundusz Gwarancyjny to instytucja gwarantująca depozyty polskich banków. Fundusz podejmuje działania pomocowe w stosunku do banków zagrożonych upadłością poprzez udzielanie im krótkoterminowych pożyczek.

Nowelizacja ma wejść w życie 31 grudnia 2010 r.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zwróciło uwagę na potrzebę doprecyzowania i uporządkowania art. 1 i 5 ustawy oraz zmiany przepisu końcowego dotyczącego wejścia ustawy w życie. Do zaproponowanych poprawek odniósł się prezes Bankowego Funduszu Gwarancyjnego Jerzy Pruski.

W trakcie dyskusji zastępca generalnego inspektora danych osobowych Andrzej Lewiński poruszył kwestię zapisu dotyczącego maksymalnego okresu przechowywania danych osobowych w ramach systemu wyliczania środków gwarantowanych.

Senator K. Kleina zgłosił 3 poprawki zaproponowane przez senackie biuro legislacyjne z uwzględnieniem modyfikacji dotyczącej terminu wejścia w życie ustawy.

W wyniku głosowania Komisja Budżetu i Finansów Publicznych jednomyślnie poparła rozpatrzoną ustawę wraz z przyjętymi wcześniej poprawkami. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw wybrano senatora Henryka Banasia.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o zmianie ustawy o partiach politycznych. Na temat sejmowej nowelizacji głos zabrała wiceminister finansów Hanna Majszczyk. Ustawę uchwalono na podstawie projektu wniesionego przez posłów Platformy Obywatelskiej 26 października 2010 r. Przewidywał on rezygnację z waloryzacji subwencji i obniżenie ich o połowę w latach 2012 i 2013. W trakcie pierwszego czytania sejmowa Komisja Finansów Publicznych usunęła z niego błąd, polegający na określeniu wysokości subwencji w latach 2012 i 2013 w wysokości 50% kwoty subwencji wypłaconej w 2010 r., wskazując, że chodzi o 50% kwoty subwencji obliczonej na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o partiach politycznych. W trakcie drugiego czytania zgłoszono 6 poprawek, z których Sejm przyjął tylko 1, polegającą na skreśleniu przepisu obniżającego subwencje o połowę w latach 2012 i 2013. Uchwalona ustawa ogranicza się jedynie do zniesienia waloryzacji subwencji wypłacanych partiom politycznym z budżetu państwa na działalność statutową. Przyjęcie proponowanych rozwiązań ma przynieść budżetowi państwa oszczędności w wysokości około 11,8 mln zł.

Wysokość rocznej subwencji dla danej partii obliczana jest zgodnie ze wzorem określonym w art. 29 ust. 1 ustawy o partiach politycznych. W razie wzrostu wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych minister finansów jest zobowiązany dokonać waloryzacji subwencji ogółem o ponad 5%, tj. wydać rozporządzenie podwyższające kwoty stanowiące elementy wzoru, na podstawie którego obliczana jest subwencja dla partii politycznych, w stopniu odpowiadającym wzrostowi tych cen. Trybunał Konstytucyjny, który w styczniu 2010 r. orzekał w sprawie ustawy o partiach politycznych, wskazał m.in., że prawo do subwencji budżetowej nie jest prawem nienaruszalnym, a ograniczenie go można uzasadniać dążeniem do zachowania równowagi budżetowej i zapobiegania nadmiernemu zadłużaniu się państwa.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które stwierdziło, że rozpatrywana nowela sejmowa nie budzi zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

Następnie senator K. Kleina poddał pod dyskusję sprawę ewentualnego przywrócenia rozwiązań zawartych w projekcie poselskim, które przewidywały zawieszenie na lata 2010 i 2013 finansowania partii politycznych z budżetu państwa.

Jak stwierdził przedstawiciel senackiego biura legislacyjnego, ta propozycja swoją treścią wykracza poza materię rozpatrywanej ustawy. O rezygnację z niekonstytucyjnych zmian wykraczających poza materię ustawy sejmowej zaapelowali senatorowie W. Dobkowski, G. Banaś i Stanisław Karczewski. Wobec tych uwag senator K. Kleina wycofał swoją propozycję, a następnie odczytał poprawkę, przygotowaną przez senatora Michała Boszkę.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski, w imieniu swoim i senatorów Piotra Gruszczyńskiego, K. Kleiny i Henryka Woźniaka, zgłosił propozycje poprawek, które zachowując sposób finansowania partii politycznych, zmieniają wysokość kwot subwencji dla partii politycznych zawartych w tabeli oraz termin wejścia w życie ustawy.

Ostatecznie Komisja Budżetu i Finansów Publicznych, na wniosek senatorów Platformy Obywatelskiej, opowiedziała się (4 głosy za, 3 wstrzymujące) za ograniczeniem o 50% budżetowej subwencji dla partii politycznych. Zmiana miałaby obowiązywać od 1 stycznia 2011 r. Jak wyjaśniał jeden ze współautorów poprawki, senator K. Kleina, ta zmiana już od przyszłego roku ograniczy o połowę dotacje na partie polityczne i czyni to na wiele lat do przodu. Dotyczy to wszystkich partii, mających prawo do korzystania z takich dotacji - także tych, które nie znalazły się w parlamencie, a osiągnęły co najmniej 3-procentowy próg w wyborach. Dodał, że poprawka nie oznacza, iż nie będzie można podjąć dalszej dyskusji, by jeszcze bardziej zmniejszyć dotacje z budżetu państwa przez partie.

Zgodnie z obowiązującą obecnie ustawą o partiach politycznych, te ugrupowania, które uzyskały do 5% poparcia w wyborach, otrzymują subwencję w wysokości 11,53 zł za jeden oddany na nie ważny głos. Te, które uzyskały 5-10% głosów, dostają 9,22 zł za głos; za 10-20% poparcia w wyborach przysługuje partii 8,7 zł za głos, a za 20-30% poparcia - 4,61 zł za głos. Partie uzyskujące powyżej 30% dostają 1,73 zł za każdy głos.

Ustalono, że stanowisko Komisji Budżetu i Finansów Publicznych w sprawie ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych przedstawi Izbie senator H. Woźniak.

W czwartym punkcie porządku dziennego posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw. Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu rządowego, rekomendowała senatorom wiceminister finansów H. Majszczyk. Jak podkreśliła, ustawa zmierza do obniżenia poziomu długu publicznego i kosztów jego obsługi m.in. poprzez zmniejszenie potrzeb pożyczkowych Skarbu Państwa. Według resortu, ma to na celu poprawę finansów państwa i zabezpieczenie przed przekroczeniem tzw. drugiego progu ostrożnościowego (relacji długu publicznego do PKB na poziomie 55%).

Do noweli przygotowanej przez rząd Sejm wprowadził kilka poprawek. Jedna z nich przewiduje, że tzw. dyscyplinująca reguła wydatkowa nie będzie dotyczyć dotacji dla Funduszu Emerytur Pomostowych. Zgodnie z pierwotnymi propozycjami rządu, reguła ta nie obejmie m.in. dotacji do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i Funduszu Emerytalno-Rentowego KRUS (środki na sfinansowanie wypłat świadczeń emerytalno-rentowych gwarantowanych przez państwo). Posłowie wprowadzili też poprawki legislacyjne, doprecyzowujące przepisy ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych. Sejm nie zgodził się natomiast z wnioskami PiS i SLD, by wykreślić przepisy przewidujące warunkową podwyżkę VAT. Odrzucono też poprawkę PiS, usuwającą przepisy dotyczące ewentualnego zmniejszenia do 30% dotacji do PFRON.

Ustawa przewiduje m.in. wzrost stawek VAT w wypadku, gdyby relacja długu publicznego do PKB przekroczyła 55%. Jeśli stałoby się to np. w 2011 r., to w lipcu 2012 r. VAT wzrósłby o jeden punkt procentowy, a w kolejnym roku o jeszcze jeden. Potem nastąpiłby stopniowy powrót do pierwotnej stawki VAT.

Tzw. dyscyplinująca reguła wydatkowa zakłada, że wydatki budżetu państwa będą mogły rosnąć z roku na rok nie więcej niż o 1 punkt procentowy ponad inflację. Ma ona dotyczyć wydatków elastycznych, które nie są określone w ustawach, oraz nowych wydatków sztywnych (ich poziom określono w ustawach).

Nowela zawiera też pakiet zmian związanych z oszczędnościami, dotyczącymi zarządzania długiem i płynnością środków publicznych. Wolne środki należące do jednostek sektora finansów publicznych będą lokowane na kontach resortu finansów, a nie w bankach. Rząd planował, że nowela przyniesie państwu około 19 mld zł oszczędności, ale resort finansów szacuje, że będą one niższe mniej więcej o 650-700 mln zł.

Ponadto ustawa wprowadza ponownie zakaz pobierania emerytury przez emeryta kontynuującego zatrudnienie u tego samego pracodawcy bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy.

Nowe przepisy mają wejść w życie 1 stycznia 2011 r., kilka zacznie obowiązywać później.

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się także z przebiegiem prac sejmowych nad tą nowelizacją, który przedstawił poseł sprawozdawca. Jak przypomniał w wyniku prac sejmowych skreślono m.in. rządową propozycję włączenia Lasów Państwowych do jednostek sektora finansów publicznych.

W trakcie dyskusji poruszono m.in. kwestie dotyczące konsekwencji wprowadzenia obowiązku składania wolnych środków w depozycie u ministra finansów, obowiązku zawieszenia pobierania emerytury, wyłączenia niektórych instytucji z programu oszczędnościowego, w szczególności możliwości uzyskania oszczędności w sektorze obronności państwa, a także wycofania się ze sztywnego wydatkowania w budżecie, tak by bardziej racjonalnie gospodarować wydatkami publicznymi. Odniesiono się również do sprawy włączenia do sektora finansów publicznych Narodowego Funduszu Zdrowia i możliwości gospodarowania jego środkami; Państwowej Agencji Żeglugi Powietrznej w związku z obowiązkiem lokowania środków w depozycie u ministra finansów; ograniczenia reguły wydatkowej tylko do wydatków elastycznych; problemu Inspekcji Transportu Drogowego w związku z procesem wdrażania tzw. ustawy radarowej.

Przedstawiając opinię na temat ustawy sejmowej, wicedyrektor senackiego biura legislacyjnego Adam Niemczewski zaproponował wprowadzenie zmian, zgłoszonych następnie przez senatorów K. Kleinę, G. Banasia, M. Ziółkowskiego i S. Karczewskiego. Sugerowane poprawki doprecyzowały przepisy, ponadto przewidywały m.in. skreślenie przepisu odnoszącego się wyłącznie do zakresu nowelizacji projektów ustaw zmieniających ustawy, których skutkiem finansowym może być zmiana poziomu wydatków jednostek sektora finansów publicznych; rozszerzenie zakresu obowiązków organu odpowiedzialnego za wdrożenie mechanizmów korygujących; dookreślenie zakresu zwrotu depozytu; użycie pełniej nazwy stopy procentowej WIBID; skreślenie powtórzonego w treści upoważnienia wytycznej, jaką powinien kierować się minister przy wydawaniu rozporządzenia.

W wyniku głosowania senatorowie postanowili zaproponować Senatowi wprowadzenie 6 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora K. Kleinę.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Budżetu i Finansów Publicznych rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i ustawy o transporcie drogowym. Zawarte w niej rozwiązania przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów M. Grabowski. Jak stwierdził, implementuje ona dyrektywę unijną, wprowadza zmiany w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów samochodów i paliwa oraz zmiany w zakresie sposobu rozliczania podatku od przewozów okazjonalnych. W zakresie implementacji najważniejsza zmiana dotyczy odliczenia podatku od wydatków związanych z nieruchomością wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników. W zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego od zakupu samochodów od 1 stycznia 2013 r. prawem do pełnego odliczenia podatku za objęto pojazdy samochodowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, w odniesieniu do których na podstawie świadectwa homologacji producenta lub importera danego typu pojazdu samochodowego wynika, że nie jest to samochód osobowy. Do 31 grudnia 2012 r. wprowadzono regulację ograniczającą prawo do odliczania podatku w stosunku do regulacji dotyczącej samochodów z tzw. kratką. Ponadto do 31 grudnia 2012 r. nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych paliw bez względu na rodzaj pojazdu.

Podczas dyskusji poruszono m.in. sprawę zarzutu przedstawicieli organizacji pracodawców pod adresem rządu w związku z przyjętym trybem konsultacji w trakcie prac nad rozpatrywaną ustawą. Uwagi przedstawili również dyrektor wykonawczy Związku Dealerów Samochodów Rafał Poradka i Grzegorz Byszewski, ekspert Pracodawców RP.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło uwagi szczegółowe i przedstawiło propozycje poprawek o charakterze porządkującym i doprecyzowującym.

W wyniku głosowania, na wniosek przewodniczącego komisji senatora K. Kleiny, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych postanowiła zarekomendować Senatowi wprowadzenie 4 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i ustawy o transporcie drogowym. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora P. Gruszczyńskiego.

Tematem posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej było funkcjonowanie partnerstwa publiczno-prywatnego w Polsce.

W obradach wzięli udział m.in. wiceminister gospodarki Grażyna Henclewska i dyrektor Departamentu Instrumentów Wsparcia w tym resorcie Agnieszka Buła-Kopania, dyrektor Departamentu Przygotowania Projektów Indywidualnych w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego Krzysztof Siwek, prezes Banku Gospodarstwa Krajowego Tomasz Mirończuk i dyrektor Departamentu Finansowania Strukturalnego i Doradztwa - Sektor Publiczny w tym banku Jan Dziekański, wiceprezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości Aneta Wilmańska, doradca prezesa Polskiej Agencji Informacji i Inwestycji Zagranicznych SA Robert Kwiatkowski, prezes i wiceprezes Fundacji Centrum Partnerstwa Publiczno-Prywatnego Irena Herbst i Przemysław Zaremba, a także przedstawiciele Ministerstwa Finansów, Związku Województw RP, Brytyjsko-Polskiej Izby Handlowej, Ernst&Young Corporate Finance Sp z o.o., Pracodawców RP oraz Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych "Lewiatan".

Informację na temat funkcjonowania partnerstwa publiczno-prywatnego jako formy świadczenia usług publicznych, a także stopnia jego upowszechnienia w Polsce przedstawiła prezes Fundacji Centrum Partnerstwa Publiczno-Prywatnego I. Herbst. Jak przypomniała, partnerstwo publiczno-prywatne jest stosunkowo nową formą realizacji zadań publicznych. W Europie funkcjonuje ono niespełna 15 lat. Pozwala, przy znacznym ograniczeniu wielkości funduszy publicznych, zaspokoić stale rosnące oczekiwania społeczne w zakresie liczby i standardu świadczenia usług publicznych. W latach 1994-2007 na świecie zrealizowano prawie 1200 umów o partnerstwo publiczno-prywatne, opiewających na łączną kwotę około 290 mld euro.

Polska, mimo względnie uporządkowanych od 2005 r. i przyjaznych regulacji prawnych (m.in. ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym z 19 grudnia 2008 r. oraz koncesje na roboty budowlane lub usługi z 9 stycznia 2009 r.), znajduje się nadal na początkowym etapie korzystania z tego instrumentu. Wyprzedzają nas obecnie nie tylko takie kraje europejskie, jak: Wielka Brytania, Niemcy, Hiszpania czy Francja i Irlandia, ale także Czechy, Węgry, Słowacja, a nawet Rumunia i Bułgaria. Byliśmy pionierem na etapie tworzenia prawa, jesteśmy outsiderami na etapie jego wykorzystania.

Warunkami koniecznymi do lepszego funkcjonowania partnerstwa publiczno-prywatnego w Polsce są przede wszystkim:

• silne poparcie polityczne dla idei PPP,
• właściwe i stabilne otoczenie prawne oraz makroekonomiczne,
• chęć sektora publicznego do uczestnictwa w przedsięwzięciach typu PPP,
• strategia rozwoju PPP (jednostki promujące i koordynujące realizację projektów PPP),
• odpowiednie projekty (sektor i wielkość projektu),
• solidny partner prywatny.

W 2009 r. w Polsce ukazało się 41 ogłoszeń o koncesji i partnerstwie publiczno-prywatnym, w pierwszej połowie 2010 r. natomiast - 38. Pozytywnym sygnałem płynącym z samorządów jest fakt, że większość chce stosować PPP. Według szacunków Centrum PPP, liczba projektów, które są rozważane do realizacji w formule PPP - koncesji na roboty budowlane lub usługi, wynosi około 220.

Podczas posiedzenia wiceminister gospodarki G. Henclewska poinformowała o działaniach resortu, określonych art. 3 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym z 2009r., w zakresie upowszechniania i promowania partnerstwa publiczno-prywatnego. Były to m.in.: dofinansowanie analizy przedrealizacyjnej, organizowanie konferencji regionalnych poświęconych PPP, szkolenia dla przedstawicieli organów kontrolnych oraz organów ścigania, zlecenie przygotowania dwóch programów telewizyjnych promujących PPP, utworzenie bazy projektów PPP oraz powołanie zespołu ds. PPP. Wiceminister podkreśliła, że przedsięwzięcia w ramach PPP często wymagają dużego nakładu czynności przygotowawczych.

Rolę Banku Gospodarstwa Krajowego na rynku partnerstwa publiczno-prywatnego w Polsce przedstawił dyrektor Departamentu Finansowania Strukturalnego i Doradztwa - Sektor Publiczny w tym banku J. Dziekański. W ramach swojej strategii wspierania projektów PPP BGK utworzył wyspecjalizowaną jednostkę wspierającą rozwój tej formuły na poziomie transakcyjnym, oferuje również finansowanie projektów. Dzięki aktywnemu udziałowi w już prowadzonych postępowaniach zmierzających do zawarcia umowy o PPP jako strony finansującej potencjalnego partnera prywatnego bank ma praktyczne doświadczenie z wdrażaniem PPP w kraju.

W swoim wystąpieniu dyrektor J. Dziekański wskazał kilka istotnych barier w zakresie funkcjonowania PPP w Polsce. To m.in.:

• brak wyraźnego wskazania jednostki odpowiedzialnej za politykę państwa wobec PPP (kierunki rozwoju PPP, programy sektorowe, inicjowanie programów pilotażowych),
• brak instytucji publicznej wspierającej sektor publiczny we wstępnej identyfikacji
  i przygotowaniu projektów PPP,
• brak rozwiązań regulacyjnych lub instytucjonalnych, które dawałyby komfort stronie publicznej, odnośnie zasadności decyzji przystąpienia do PPP.

Zdiagnozowane przez BGK główne problemy rozwoju rynku PPP w Polsce to:

• brak wiedzy i zrozumienia istoty PPP przez stronę publiczną - począwszy od procesu przygotowania przedsięwzięć do potwierdzenia efektywności i przewagi korzyści po tej stronie,
• brak doświadczenia przy zarządzaniu kompleksowymi projektami obejmującymi fazę przygotowawczą, realizacyjną i monitoring,
• brak projektów pilotażowych wspieranych przez instytucje rządowe,
• brak odpowiedniego wsparcia doradczego strony publicznej (strona prywatna zawsze korzysta z doświadczonych doradców finansowych, prawnych i technicznych),
• częste próby przerzucenia ryzyka, w tym administracyjnego, na stronę prywatną, co skutkuje brakiem zainteresowania inwestorów prywatnych,
• niejasno zdefiniowane w ustawie kryteria wyboru partnera prywatnego, trudności w sprawnym przeprowadzeniu przetargu,
• brak zainteresowania instytucji finansujących proponowaną strukturą ryzyka projektu, co skutkuje brakiem możliwości pozyskania inwestorów.

Dyrektor Biura Zarządu w Związku Województw RP Bogdan Ciepielewski zauważył, że definicja PPP nie wyraża istoty instytucji pożytku publicznego, jaka może wynikać z partnerstwa, a ustawa jest praktycznie "zamknięta" na oficjalne inicjowanie współpracy przez partnera prywatnego.

Head of Policy w Brytyjsko-Polskiej Izbie Handlowej Michael Dembinski podkreślił, że Polska w zakresie partnerstwo publiczno-prywatnego mogłaby wiele się nauczyć, czerpiąc z bogatych doświadczeń brytyjskich. Jego zdaniem, wyraźnie widać, że w Polsce brak organizacji wspierającej PPP po stronie publicznej.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszyli kwestie związane z finansowaniem budownictwa komunalnego w ramach PPP i współfinansowania projektów PPP ze środków unijnych.

Prezes Banku Gospodarstwa Krajowego T. Mirończuk postulował, aby wprowadzić odgórnie obowiązek poddania ocenie każdej inicjatywy, która jest inwestycją lub usługą finansowaną ze środków publicznych, pod kątem tego, czy lepiej realizować ją w modelu tradycyjnym czy w ramach PPP.

Podsumowując obrady, senator Jan Wyrowiński poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej przygotuje opinię na temat funkcjonowania partnerstwa publiczno-prywatnego w Polsce. Zadeklarował też zorganizowanie na początku 2011 r. posiedzenia komisji poświęconego m.in. możliwościom finansowania budownictwa komunalnego w ramach PPP.

Tego samego dnia Komisja Gospodarki Narodowej rozpatrywała ustawę o zmianie ustawy o transporcie drogowym. Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia Rady Ministrów, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Radosław Stępień. Przewiduje ona zakończenie do końca 2010 r. działalności Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego, realizującego dotychczas zadania ministra infrastruktury w zakresie międzynarodowych przewozów drogowych. Zostało to podyktowane koniecznością likwidacji gospodarstw pomocniczych od 1 stycznia 2011 r., przewidzianą ustawą o finansach publicznych. Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego wykonuje m.in. zadania związane z wydawaniem: licencji na międzynarodowy transport drogowy, zezwoleń na międzynarodowe linie oraz na zagraniczny przewóz osób i rzeczy, certyfikatów i świadectw dla kierowców. Zajmuje się także prowadzeniem rejestru przedsiębiorców i pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy. Po 1 stycznia 2011 r. kompetencje ministra infrastruktury w zakresie międzynarodowego transportu drogowego przejmie Główny Inspektorat Transportu Drogowego. Według noweli pracownicy Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego od 1 stycznia 2011 r. mają być pracownikami Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego. Zgodnie z nowymi rozwiązaniami ta sama grupa ludzi, z tymi samymi kompetencjami, na podobnych warunkach będzie wykonywała to samo zadanie, ale pod innym szyldem.

Z nowelizacji wynika, że do najważniejszych zadań GITD w zakresie międzynarodowego transportu drogowego należeć będzie m.in.: udzielanie, zmiana lub cofnięcie licencji na przewozy, wytwarzanie i przekazywanie polskich zezwoleń oraz przyjmowanie i dystrybucja zezwoleń zagranicznych w transporcie rzeczy. Inspektorat ma odpowiadać również za prowadzenie rejestru pojazdów i przedsiębiorców wykonujących międzynarodowy przewóz drogowy na potrzeby własne. Opłata za przejazd samochodu po drogach krajowych ma być wnoszona w GITD oraz w wojewódzkich inspektoratach transportu drogowego. Do kompetencji ministra infrastruktury będzie należeć udzielanie, odmowa udzielania, zmiana lub cofnięcie zezwoleń zagranicznych na przewóz osób.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło trzy uwagi do tekstu ustawy sejmowej. Dotyczyły one m.in. vacatio legis noweli, a także korelacji znowelizowanych przepisów z ustawą o publicznym transporcie zbiorowym.

W trakcie dyskusji ustawa nie budziła żadnych zastrzeżeń senatorów. Wobec negatywnej opinii przedstawiciela resortu infrastruktury na temat uwag senackiego biura legislacyjnego przewodniczący komisji senator Jan Wyrowiński poddał pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym bez poprawek. Komisja przyjęła go 5 głosami, przy 1 głosie wstrzymującym się. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Andrzeja Owczarka.

Następnie przystąpiono do rozpatrywania ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz niektórych innych ustaw. Jej przyjęcie rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik. Jak mówił, jej celem jest usprawnienie i przyspieszenie przebiegu prywatyzacji, m.in. poprzez umożliwienie ministrowi Skarbu Państwa samodzielnego przeprowadzenia analizy, zmierzającej do oszacowania wartości przedsiębiorstwa spółki, w tym ustalenie sytuacji prawnej majątku spółki. Ponadto nowela znosi konieczność ustalania ceny wywoławczej w trybie aukcji, rozszerza także katalog trybów zbywania akcji Skarbu Państwa.

Podczas posiedzenia przedstawiciel senackiego biura legislacyjnego zgłosił jedną uwagę, dotyczącą prawidłowego odesłania do rozporządzenia Komisji Europejskiej.

W trakcie dyskusji senatorowie nie zgłaszali zastrzeżeń do rozpatrywanej ustawy. Przewodniczący komisji senator J. Wyrowiński po uzyskaniu pozytywnej opinii przedstawiciela strony rządowej zgłosił formalnie poprawkę zaproponowaną przez biuro legislacyjne. W wyniku głosowania Komisja Gospodarki Narodowej jednomyślnie przyjęła przedstawiony wniosek. Ustalono, że stanowisko komisji w tej sprawie podczas posiedzenia plenarnego przedstawi senator J. Wyrowiński.

Na zakończenie posiedzenia senatorowie rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i ustawy o transporcie drogowym. Omawianą nowelizację Sejm uchwalił na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów. Jej cele i założenia przedstawił senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski. Jak przypomniał, ustawa dostosowuje polskie prawo do wymagań Unii Europejskiej, a także wykonuje wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Większość zapisów dotyczy podatku od towarów i usług. Zgodnie z nimi nabywcy tzw. samochodów osobowych z kratką, o masie do 3,5 t, będą mogli w latach 2011-2012 odliczyć 60% kwoty VAT z faktury zakupowej, nie więcej jednak niż 6 tys. zł. W tym okresie nie będzie możliwe odliczanie podatku VAT od zakupionego paliwa do tych samochodów. Ustawa doprecyzowuje również przepisy dotyczące prawa do odliczania podatku VAT, gdy nieruchomości nabyte do celów działalności gospodarczej nie są w ten sposób wykorzystywane. Ponadto uregulowano sposób rozliczania podatku VAT przez podmioty zagraniczne, świadczące w Polsce okazjonalne przewozy osób pojazdami zarejestrowanymi za granicą, np. autobusami.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło cztery uwagi o charakterze porządkowo-doprecyzowującym. Wszystkie one spotkały się z pozytywną oceną wiceministra M. Grabowskiego. Podczas dyskusji senatorowie nie zgłaszali zastrzeżeń do rozpatrywanej ustawy. Przewodniczący obradom w tej części senator Marek Trzciński zgłosił formalnie poprawki zaproponowane przez biuro legislacyjne. W wyniku głosowania uzyskały one jednomyślne poparcie Komisji Gospodarki Narodowej. Postanowiono, że stanowisko komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i ustawy o transporcie drogowym podczas obrad plenarnych przedstawi senator M. Trzciński.

Senatorowie z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapoznali się z informacją temat stanu realizacji Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013, a także wdrażania kolejnych działań w ramach tego programu w 2011 r.

Informacje przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak. Jak podkreślił, PROW ma duże znaczenie dla całego środowiska wiejskiego, dla samorządów i samych rolników. Uruchomiono wszystkie zaplanowane działania, a w niektórych sytuacjach zapotrzebowanie na środki jest większe niż dostępne alokacje, np. w wypadku modernizacji gospodarstw rolnych.

Podczas realizacji PROW, tj. od 2007 do 26 listopada 2010 r., złożono 3 553 838 wniosków o przyznanie pomocy, a liczba zawartych umów lub wydanych decyzji wyniosła 3 225 751. Największym zainteresowaniem cieszyło się działanie “Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)” – 2 997 791 złożonych wniosków, 2 837 151 zawartych umów lub wydanych decyzji. Do 26 listopada 2010 r. dokonano płatności na kwotę 18,84 mld zł, w tym 14,48 mld zł pochodziło ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, co stanowi 27,25% alokacji środków EFRROW przeznaczonych na realizację PROW na lata 2007–2013. W 2007 r. wypłacono około 131 mln zł, w 2008 r. suma wypłaconych środków przekroczyła ponad 4,7 mld zł, w 2009 r. ponad 6,5 mld zł, od 1 stycznia do 26 listopada 2010 r. zaś aż 7,46 mld zł. W 2007 r. dokonywano płatności tylko w ramach działania “Renty strukturalne”. W 2008 r. wypłacano środki w ramach 8 działań PROW 2007–2013, w 2009 r. w odniesieniu do 13 działań oraz w ramach pomocy technicznej, w 2010 r. zaś - 21 wypadku działań oraz w ramach pomocy technicznej.

Analizując strukturę płatności w podziale na poszczególne działania wdrażane w ramach PROW na lata 2007–2013, można zauważyć, że największe kwoty płatności przeznaczono na następujące działania:

• “Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)” – 5,02 mld zł, czyli 26,66% wszystkich płatności,
• “Renty strukturalne” – 3,76 mld zł, czyli 19,96% wszystkich płatności,
• “Modernizacja gospodarstw rolnych” 3,28 mld zł, czyli 17,42% wszystkich płatności,
• “Program rolnośrodowiskowy” – 2,67 mld zł, czyli 14,20% wszystkich płatności.

W pierwszej kolejności beneficjentami PROW na lata 2007–2013 były osoby wcześniej korzystające z programu SAPARD (około 35–40 %), pozostałą część stanowią te gospodarstwa, które inwestowały w pierwsze projekty. Po łącznym zliczeniu środków SAPARD i PROW na lata 2004–2006 w pionie inwestycji w gospodarstwach rolnych około 115 000 gospodarstw korzystało ze środków PROW, w tym niektóre łącznie ze środków SAPARD i PROW na lata 2004–2006. Środki wykorzystywane są z reguły na proste inwestycje, np. zakup ciągnika i urządzeń uzupełniających do niego lub zakup agregatu. Tylko 15% inwestycji dotyczy przechowania produktów, budynków inwentarskich, produkcji mleka lub hodowli trzody.

Jak poinformował wiceminister rolnictwa, w 2011 r. wdrażanie poszczególnych działań w ramach PROW na lata 2007–2013 będzie odbywało w zróżnicowany sposób. W terminach określonych w przepisach dotyczących płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, czyli od 15 marca do 15 maja, będą przyjmowane wnioski w sprawie działań “Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)” oraz “Program rolnośrodowiskowy”. W działaniu “Szkolenia zawodowe dla osób zatrudnionych w rolnictwie i leśnictwie” planowane jest ogłoszenie kolejnych konkursów w 2011 r. W działaniu “Korzystanie  z usług doradczych przez rolników i posiadaczy lasów” również planuje się ogłoszenie naboru wniosków o przyznanie pomocy w 2011 r. Dla działania “Modernizacja gospodarstw rolnych” w 2011 r. nabór odbędzie się od 3 stycznia 2011 r. do 17 stycznia 2011 r. –w województwach: lubuskim, opolskim, podlaskim, pomorskim, warmińsko-mazurskim i zachodniopomorskim, a do 28 stycznia 2011 r. – w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubelskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, podkarpackim, śląskim i świętokrzyskim. Należy jednak pamiętać, że przez pierwsze 14 dni naboru w niektórych województwach będą mogły być składane wyłącznie wnioski o przyznanie pomocy na realizację operacji dotyczących priorytetu “Środki towarzyszące restrukturyzacji sektora mleczarskiego”. Istotne są również terminy przyjmowania wniosków na działania “Ułatwianie startu młodym rolnikom” oraz “Zwiększanie wartości dodanej podstawowej produkcji rolnej i leśnej”. Ich ustalenie nastąpi na początku 2011 r., a wpływ na to będą miały trzy czynniki: zmiany legislacyjne, stan weryfikacji wniosków złożonych w 2010 r. i szacunki na temat wykorzystania budżetu działania. W działaniu “Renty strukturalne” nie planuje się już przyjmowania wniosków, a w działaniu “Funkcjonowanie lokalnej grupy działania nabywanie umiejętności i aktywizacja” zakończono je 30 listopada 2010 r. i nie przewiduje się następnych terminów. W trybie ciągłym przyjmowane są wnioski dotyczące działań: “Uczestnictwo rolników w systemach jakości żywności”, “Grupy producentów rolnych” oraz “Działania informacyjne i promocyjne”, w roku 2011 będzie to kontynuowane.

W trakcie dyskusji wskazywano, że realizuje się przede wszystkim “sztywne działania” PROW na lata 2007–2013, do których można zaliczyć: wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW), renty strukturalne oraz wspieranie gospodarstw niskotowarowych. Zdaniem senatorów, ważne, aby wszystkie działania PROW były realizowane w taki sam sposób, w wydatkowaniu środków nie było opóźnień, a decyzje powinno się podejmować w odpowiednim czasie. Senatorowie poruszali ponadto problem terminowości składania wniosków o przyznawanie pomocy i ich rozpatrywania, a także obsługi beneficjentów w biurach agencji. Zwrócono również uwagę na program rent strukturalnych, który, jak wskazywano, w pierwszych latach realizowania działań PROW nie objął dużej liczby rolników.

Wspólne posiedzenie Komisji Środowiska oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw.

Nowelizację sejmową, uchwaloną na podstawie projektu rządowego, przedstawił Janusz Wiśniewski, zastępca Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Jej podstawowym celem jest transpozycja do polskiego systemu prawnego postanowień dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE z 16 grudnia 2008 r. w sprawie środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej, uzupełnienie transpozycji do polskiego systemu prawnego postanowień dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2000 r. ustalającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, a także zweryfikowanie i poprawienie tych przepisów obowiązującej ustawy, które utrudniają prawidłowe stosowanie systemu gospodarowania wodami, w zakresie wprowadzanych zmian. Komisja Europejska zdecydowała niedawno o pozwaniu Polski do Trybunału Sprawiedliwości za brak wdrożenia unijnej dyrektywy z 2007 r. o zapobieganiu powodziom. Choć termin jej wdrożenia do krajowego porządku prawnego minął, na realizację podstawowych celów tego aktu prawnego Polska ma czas do okresu 2011-2015.

Celem tzw. unijnej dyrektywy przeciwpowodziowej jest ograniczanie ryzyka powodziowego i zmniejszanie skali następstw powodzi w państwach Unii Europejskiej. Dyrektywa ma stworzyć mechanizmy zarządzania ryzykiem, jakie może powodować powódź dla ludzkiego zdrowia, środowiska, działalności gospodarczej i dziedzictwa kulturowego. Zobowiązuje ona kraje UE, by do 22 grudnia 2011 r. określiły obszary znaczącego ryzyka powodzi i takie, na których wystąpienie znaczącego ryzyka powodzi jest prawdopodobne (tzw. obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi).

Do 22 grudnia 2013 r. mają zostać wykonane dwa rodzaje map. Mapy zagrożenia powodziowego będą pokazywały obszary, których prawdopodobieństwo zalania jest wysokie, średnie i niskie, oraz głębokość i prędkość wody w różnych wariantach. Drugi rodzaj map (mapy ryzyka powodziowego) będzie uwzględniać liczbę mieszkańców dotkniętych potencjalną powodzią, zagrożenia dla infrastruktury, m.in. obiekty zagrażające środowisku (oczyszczalnie ścieków, wysypiska), oraz wszelkie inne informacje mogące wpływać na szacowanie ryzyka. Granice obszarów zagrożonych powodzią, wyznaczone na mapach, mają być uwzględniane w planach zagospodarowania przestrzennego.

Na przygotowanie planów zarządzania ryzykiem powodziowym dyrektywa daje poszczególnym krajom UE czas do 22 grudnia 2015 r. Plany mają obejmować wszystkie sprawy związane z zarządzaniem ryzykiem powodziowym: zapobieganie, ochronę, prognozowanie powodzi i systemy wczesnego ostrzegania. Będą one skoordynowane z planami gospodarowania wodami w dorzeczach, wymaganymi dyrektywą wodną. Plany ryzyka mają uwzględniać m.in. analizę kosztów i korzyści, zasięg powodzi, trasy przejścia wezbrań i obszary o potencjalnych możliwościach retencyjnych. W planach będą też uwzględnione formy użytkowania gruntów, elementy planowania i zagospodarowania przestrzennego, ochrona przyrody, cele środowiskowe z dyrektywy wodnej, zasady gospodarowania wodą, żegluga i infrastruktura portowa, prognozowanie powodzi i systemy wczesnego ostrzegania przed nią oraz tzw. infrastruktura krytyczna, określona przez ustawę o zarządzaniu kryzysowym.

Senatorowie zapoznali się również z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które przedstawiło 8 uwag o charakterze doprecyzowującym, które zostały zaakceptowane przez obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu.

Senator Andrzej Miziołek zgłosił dwie poprawki, które dotyczyły bezpłatnego udostępniania danych Państwowego Instytutu Geologicznego uczelniom. Przedstawiciele rządu uznali, że nie ma potrzeby wprowadzania takich zapisów do ustawy i wskazali na inne sposoby rozwiązania tej kwestii.

Senator Jadwiga Rotnicka wniosła 3 poprawki, w wyniku dyskusji jedną z nich jednak wycofała.

Senator Michał Wojtczak zgłosił natomiast wszystkie poprawki proponowane przez senackie biuro legislacyjne.

W wyniku głosowania połączone komisje środowiska i samorządu postanowiły zaproponować Senatowi wprowadzenie 13 poprawek do ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw. Jak ustalono, proponowane zmiany zarekomenduje Izbie senator J. Rotnicka.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzono ustawę o publicznym transporcie zbiorowym.

Ustawę, uchwaloną na podstawie projektu rządowego, omówił podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Radosław Stępień. Określa ona zasady organizacji rynku transportu publicznego, zarządzania usługami przewozowymi, a także reguluje kwestie związane z finansowaniem transportu publicznego w zakresie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Wiceminister przedstawił także propozycje poprawek do ustawy.

Senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło propozycje zmian, w większości o charakterze doprecyzowującym. Przedstawiciel Ministerstwa Infrastruktury, odnosząc się do uwag legislatora, poparł większość propozycji poprawek.

W trakcie dyskusji senator Tadeusz Gruszka omówił uwagi zawarte w piśmie Komunikacyjnego Związku Komunalnego Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, dotyczące niezgodności z konstytucją art. 49, art. 51 i art. 53 ustawy, mówiących o rekompensatach utraconych przychodów wypłacanych przez organizatorów operatorowi. Przedstawiciel ministerstwa uznał przedstawione uwagi za niezasadne.

Senatorowie interesowali się także ekspertyzami dotyczącymi kwestii utraconych przychodów, sposobem wyłaniania operatora czy uwagami przewozów regionalnych o niekonstytucyjności zapisów. Pytano, czy zostały one uwzględnione, czy też były bezzasadne.

Jak wyjaśniał przedstawiciel Ministerstwa Infrastruktury, wyłanianie operatora odbywa się na podstawie zasad bezpośredniego udzielania zamówienia zgodnie z procedurami Komisji Europejskiej, zawartymi w rozporządzeniu unijnym. Wicedyrektor Departamentu Prawnego w resorcie infrastruktury Piotr Mikiel poinformował, że sejmowe Biuro Analiz zapoznało się z przedstawionymi uwagami i nie poparło ich w swojej opinii.

Senator Janusz Sepioł zwrócił uwagę, że organem stanowiącym w województwie jest zarząd województwa, w zapisach ustawy to natomiast marszałek województwa. Przedstawiciel resortu wyjaśnił, że ten zapis ustawy powstał w wyniku świadomej decyzji i dlatego w imieniu województwa występuje jego marszałek.

Senator Stanisław Jurcewicz zwrócił natomiast uwagę na zmienione znacznie przez Sejm zapisy ustawy. Jak mówił, zdaniem resortu, zakres wprowadzanych zmian nie wymagał dodatkowych konsultacji.

W dyskusji zabrał także głos dyrektor Zespołu Doradców Gospodarczych TOR Adrian Furgalski. Jak zauważył, ustawa uchwalona przez Sejm jest znacznie zmieniona w stosunku do wersji rządowej, a jej zapisy ograniczają swobodę prowadzenia działalności gospodarczej, a także zachęty do wybierania przewoźników bez formy przetargu publicznego i wybierania ich z tzw. wolnej ręki.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora Jana Wyrowińskiego, połączone komisje poparły zmiany zgłoszone przez senackie biuro legislacyjne i zasygnalizowane prze resort infrastruktury. Łącznie przyjęto 44 poprawki. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wybrano senatora Stanisława Koguta.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o kierujących pojazdami. Przyjęcie ustawy, uchwalonej z przedłożenia rządowego, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury R. Stępień. Ustawa przewiduje m.in. reedukacyjne kursy dla kierowców, którzy uzbierają 24 punkty karne, nadzór nad młodymi kierowcami, nowe kategorie praw jazdy i ściślejszą kontrolę nad ośrodkami szkolenia.

Projekt zgłoszony przez rząd miał na celu przede wszystkim zmniejszenie liczby ciężkich wypadków drogowych - w Polsce trzykrotnie wyższej niż średnia w krajach UE - i zminimalizowanie nieprawidłowości w szkoleniu kierowców. Ustawa dostosowuje też polskie prawo do dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady Europy. Przewiduje, że na kurs reedukacyjny, a nie ponowny egzamin, jak obecnie, będą kierowane osoby, które za wykroczenia drogowe zbiorą ponad 24 punkty karne.

Dla początkujących motocyklistów zostanie wprowadzona nowa kategoria - prawo jazdy A2, uprawniające do prowadzenia motocykli z silnikami o mocy do 35 kW. Aby prowadzić motocykle, młody kierowca będzie musiał najpierw zdobyć prawo jazdy na małe motocykle - A1 (w wieku 16 lat) lub A2 - jeśli skończy 18 lat. Po następnych 2 latach będzie się mógł ubiegać odpowiednio o prawo jazdy kat. A2 lub A. Granicę minimalnego wieku niezbędnego do uzyskania prawa jazdy kat. A podniesiono z 18 do 24 lat. Chodzi przede wszystkim o zapobieganie sytuacjom, w których młodzi i niedoświadczeni kierowcy mają dostęp do ciężkich i szybkich motocykli. Młodzi kierowcy, którzy po raz pierwszy uzyskali prawo jazdy kategorii B, będą przez 2 lata podlegać szczególnemu nadzorowi. Według statystyk ponad dwie piąte wypadków powodują kierowcy w wieku 18-24 lat. Okres próbny ma być przedłużany w razie popełnienia przez nadzorowanych kierowców wykroczeń drogowych. W razie popełnienia 2 wykroczeń kierowca będzie kierowany na kurs reedukacyjny, a w wypadku popełnienia 3 - prawo jazdy zostanie mu odebrane. Rozwiązania dotyczące okresu próbnego dla młodych kierowców obowiązują już w Austrii, Francji, Niemczech, Norwegii, Portugalii, Szwecji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii i na Węgrzech.

Zgodnie z ustawą zamiast karty motorowerowej będzie wydawane prawo jazdy kategorii AM, uprawniające do prowadzenia motorowerów i lekkich pojazdów czterokołowych. Będzie je można wyrobić od 14. roku życia. Prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E będą ważne przez 15 lat, pozostałe przez 5 lat.

W intencji autorów ustawy, ma ona także zapobiec wydawaniu praw jazdy osobom, które nie powinny prowadzić pojazdów ze względu na stan zdrowia. W tym celu wprowadzono ankietę zdrowotną wypełnianą pod rygorem odpowiedzialności karnej. Inny cel ustawy to podniesienie kwalifikacji instruktorów prawa jazdy i zobowiązanie ośrodków szkolenia do przekazywania samorządowi powiatowemu informacji o kursach i ich uczestnikach. Nadzór nad samorządem ma w tej sprawie sprawować wojewoda. Instruktorzy zostaną również poddani dokładniejszym badaniom lekarskim i psychologicznym; będą też musieli co roku uczestniczyć w kursach doskonalących.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło propozycje stosownych zmian. Do proponowanych poprawek odniósł się wiceminister R. Stępień, który większość zaopiniował pozytywnie.

Senator Jadwiga Rotnicka pytała o egzaminatorów i warunki, jakie muszą spełniać w kwestii dotyczącej obyczajności i wolności seksualnej. Senator J. Sepioł pytał natomiast o podnoszenie kryteriów egzaminów na egzaminatorów oraz egzaminów na prawo jazdy typu B i na motocykl.

Jak wyjaśnił wiceminister R. Stępień, w kwestiach dotyczących obyczajności i wolności seksualnej odwołano się do kodeksu karnego, regulacje odnoszące się do egzaminów i egzaminatorów są przeniesione z dyrektywy europejskiej.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora J. Wyrowińskiego, połączone komisje postanowiły zaproponować Senatowi 39 poprawek, zasygnalizowanych w opinii senackiego biura legislacyjnego. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora S. Jurcewicza.

Senatorowie z Komisji Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Przyjęcie nowelizacji sejmowej, uchwalonej z przedłożenia rządowego, rekomendował podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Radosław Mleczko. Jak podkreślił, zaproponowane zmiany likwidują istniejący w obowiązujących przepisach nierówny dostęp ojców biologicznych i adopcyjnych do urlopu związanego z narodzeniem czy przyjęciem dziecka na wychowanie. Ojcowie adopcyjni będą mogli skorzystać z urlopu ojcowskiego także po ukończeniu przez dziecko 12. miesiąca życia.

Obecnie kodeks pracy przyznaje prawo do urlopu ojcowskiego pracownikowi - ojcu wychowującemu dziecko, będącemu zarówno ojcem biologicznym, jak i ojcem adopcyjnym. Tygodniowy urlop (od 2012 r. będą to 2 tygodnie) można jednak wykorzystać, zanim dziecko ukończy 12. miesiąc życia. Oznacza to w praktyce, że ojciec adopcyjny nie ma możliwości skorzystania z tego urlopu, bo procedura sądowa związana z uzyskaniem prawomocnego postanowienia orzekającego przysposobienie dziecka może być długotrwała i skończyć się po ukończeniu przez nie pierwszego roku życia. Ojcowie adopcyjni nie mają też możliwości skorzystania z urlopu, gdy przysposobili dziecko starsze niż roczne.

Według rządowej propozycji, prawo do urlopu ojcowskiego przysługiwałoby pracownikowi - ojcu adopcyjnemu w okresie 12 miesięcy, ale liczonych od dnia uprawomocnienia się postanowienia o adopcji dziecka, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 7. roku życia, a w wypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego - nie dłużej niż do 10. roku życia.

Nowelizacja ma wejść w życie 1 stycznia 2011 r.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym.

W trakcie dyskusji stwierdzano, że zaproponowane przepisy są zasadne, ponieważ w praktyce ojcowie adopcyjni nie byli w stanie wykorzystać przysługującego im urlopu ze względu na długotrwałość procedury sądowej.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora Mieczysława Augustyna, Komisja Rodziny i Polityki Społecznej postanowiła zaproponować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Rafała Muchackiego.

W drugim punkcie porządku dziennego rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Stanowisko rządu w tej sprawie przedstawiła Czesława Ostrowska, podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Celem rozpatrywanej noweli jest m.in. zmiana zasad zmniejszania i zawieszania świadczeń przedemerytalnych w wypadku, kiedy świadczeniobiorca uzyska przychód z tytułu działalności podlegającej ubezpieczeniu społecznemu (zatrudnienie, służba lub inna praca zarobkowa albo działalność pozarolnicza). Sejm zdecydował o odejściu od mechanizmu opierającego się na sumowaniu świadczenia przedemerytalnego i przychodu z pracy zarobkowej na rzecz uwzględnienia wyłącznie przychodu z pracy.

Ustawa stanowi, że jeśli dochód z pracy osoby pobierającej zasiłek przedemerytalny przekroczy 25% średniego wynagrodzenia, to jej zasiłek zostanie zmniejszony. Dotychczas świadczenie przedemerytalne było zmniejszane, jeżeli osoba, która je pobiera, uzyskiwała dodatkowe dochody, przekraczające łącznie z zasiłkiem 50% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Według danych ZUS z II kwartału 2010 r., przeciętna płaca wyniosła 3 tys. 197 zł 85 gr.

Nowelizacja zakłada, że podstawą do zawieszenia zasiłku przedemerytalnego stanie się wyłącznie kwota dochodu. Nie będzie natomiast brana pod uwagę kwota zasiłku. Aby świadczenie przedemerytalne nie zostało zmniejszone, wysokość dodatkowych dochodów nie będzie mogła przekroczyć 25% przeciętnego wynagrodzenia. Uchwalona zmiana jest korzystna dla pobierających zasiłki przedemerytalne, gdyż umożliwia im uzyskiwanie wyższych zarobków bez zmniejszania zasiłku.

Nowelizacja przewiduje też zmianę zasad rozliczania dochodu ustalanego na potrzeby ustalenia prawa do świadczenia przedemerytalnego. Dotychczas trzeba było rozliczać się rocznie. Po wejściu w życie nowych przepisów, pobierający zasiłek będzie mógł wybrać, czy chce rozliczać się rocznie, czy miesięcznie. W opinii projektodawców, rozliczenie miesięczne dla wielu osób będzie nie tylko korzystniejsze finansowo, ale także mniej skomplikowane.

O świadczenie przedemerytalne mogą ubiegać się osoby, które nie ze swojej winy utraciły pracę, mają długi staż ubezpieczeniowy, ale nie spełniają jeszcze warunków do uzyskania emerytury. Muszą mieć co najmniej: 55 lat - kobieta i 60 lat - mężczyzna.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora M. Augustyna, Komisja Rodziny i Polityki Społecznej opowiedziała się za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Jana Rulewskiego.

Tego samego dnia Komisja Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw. Rozwiązania przyjęte w nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu rządowego, przedstawiła Czesława Ostrowska, podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Jak stwierdziła, nowela ma na celu przede wszystkim doprecyzowanie obowiązujących przepisów, usunięcie wątpliwości interpretacyjnych i dostosowanie przepisów ustawy do zmian w innych ustawach: o swobodzie działalności gospodarczej, o spółdzielniach socjalnych, ustawie o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw, a także o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców i praktykach absolwenckich. Jej przyjęcie spowoduje rozszerzenie kręgu podmiotów uprawnionych do korzystania z instrumentów i usług rynku pracy oraz umożliwi finansowanie z Funduszu Pracy wydatków ponoszonych na nowe instrumenty pracy wprowadzone ustawą. Jednocześnie przyjęcie nowelizacji nie spowoduje zwiększenia wydatków Funduszu Pracy. Wiceminister podkreśliła, że uchwalenie tego aktu prawnego powinno ułatwić organom administracji publicznej stosowanie prawa, a obywatele nie będą ponosić kosztów z tytułu niejasności pewnych przepisów.

Nowela doprecyzowuje m.in., w jakim okresie osoba posiadająca wpis do ewidencji działalności gospodarczej może jednocześnie posiadać status bezrobotnego. Nowe przepisy zakładają, że osoba, która przy składaniu wniosku o wpis do ewidencji poda późniejszy termin podjęcia działalności gospodarczej, może mieć status bezrobotnego aż do dnia jej rozpoczęcia. Doprecyzowano ponadto, że osoba, która ma wpis do ewidencji działalności gospodarczej, w okresie jej zawieszenia będzie mogła również posiadać status bezrobotnego. Ustawa reguluje ponadto kwestie związane z ubezpieczeniem wypadkowym i od następstw nieszczęśliwych wypadków. Chodzi o bezrobotnych, którzy podjęli zatrudnienie podczas szkolenia lub w trakcie studiów podyplomowych, finansowanych z Funduszu Pracy. Osoby, które w trakcie szkolenia podjęły zatrudnienie i pobierają stypendium w wysokości 20% zasiłku, powinny zostać zgłoszone przez instytucję szkoleniową do ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszty ubezpieczenia takich osób stanowią koszty szkolenia i mają być pokrywane z Funduszu Pracy. Rozpatrywana regulacja przewiduje, że analogiczne zasady będą dotyczyły osób pobierających stypendium w wysokości 20% zasiłku z tytułu odbywania studiów podyplomowych, a które w ich trakcie podjęły zatrudnienie. W tym wypadku starosta będzie musiał ubezpieczyć te osoby od następstw nieszczęśliwych wypadków. Nowe przepisy umożliwiają kierowanie bezrobotnych na kilka kursów, których łączne ukończenie zwiększa szansę na zatrudnienie. Wprowadzono minimalną wysokość stypendium szkoleniowego, czyli 20% kwoty zasiłku dla bezrobotnych.

Nowela wprowadza także zakaz pozbawiania kobiet w ciąży i w trakcie połogu statusu bezrobotnego z powodu niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 90 dni. Nie dotyczy to sytuacji, gdy bezrobotna sama wystąpi z takim wnioskiem.

Ustawa zakłada ponadto, że pracodawcy zatrudniający cudzoziemców i mający przejściowe trudności finansowe będą mogli wprowadzić krótszy czas pracy i w konsekwencji niższe wynagrodzenie bez konieczności składania wniosku do wojewody o zmianę decyzji w sprawie zezwolenia na pracę.

Zgodnie z nowymi przepisami, do końca grudnia 2011 r. zostanie wydłużony okres, w którym powiatowe urzędy pracy będą mogły uzyskać dofinansowanie z Funduszu Pracy na utworzenie centrów aktywizacji zawodowej i lokalnych punktów informacyjno-konsultacyjnych.

Większość nowych przepisów ma obowiązywać po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Następnie senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na szereg nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło szereg uwag szczegółowych.

W wyniku głosowaniu Komisja Rodziny i Polityki Społecznej postanowiła zarekomendować Senatowi wprowadzenie do ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw 9 poprawek o charakterze redakcyjno-technicznym. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora M. Augustyna.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzono ustawę o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych.

Przyjęcie ustawy, uchwalonej na podstawie projektu rządowego, rekomendował senatorom minister Michał Boni, szef Zespołu Doradców Strategicznych Prezesa Rady Ministrów.

Ustawa zakłada zmniejszenie o 10% zatrudnienia w administracji do 2013 r. Zgodnie z wprowadzonymi przez Sejm poprawkami wejdzie w życie 1 lutego 2011 r., a nie – jak zakładał wcześniej projekt rządowy – 1 stycznia 2011 r. Sejm dodał do ustawy przepis, zgodnie z którym racjonalizacja nie obejmie policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej. Ponadto przepisy ustawy nie będą stosowane do jednostek, w których do 31 grudnia 2010 r. wprowadzono system zarządzania jakością zgodnie z wymaganiami normy PN-EN ISO 9001: 2009 oraz system przeciwdziałania zagrożeniom korupcyjnym. Sejm zgodził się też, by ustawa nie objęła jednostek organizacyjnych prokuratur.

Sejm dodał też do ustawy poprawkę, zgodnie z którą przy wypowiadaniu umów o pracę w ramach racjonalizacji zatrudnienia specjalną ochronę zachowają m.in. członkowie zarządów związków zawodowych czy członkowie związków, którzy reprezentują je wobec pracodawców, a także społeczni inspektorzy pracy. Wcześniej posłowie uzupełnili projekt o kilkanaście poprawek, głównie o charakterze porządkowym i precyzującym. Najważniejsza z nich wprowadziła obowiązek opublikowania kryteriów wyboru pracowników, które będą miały zastosowanie przy zmniejszaniu zatrudnienia w ramach racjonalizacji.

Do ustawy wprowadzono też regulację, która pozwoli szefom np. Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i Kancelarii Prezydenta RP na stosowanie przepisów ustawy, mimo że nie są oni do tego zobowiązani.

Ustawa jest częścią pakietu konsolidacji finansów publicznych. Zgodnie z projektem ustawy redukcja zatrudnienia obejmie: państwowe jednostki budżetowe, KRUS, ZUS, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, NFZ, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Agencję Mienia Wojskowego, Agencję Nieruchomości Rolnych, Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencję Rezerw Materiałowych, Agencję Rynku Rolnego, Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, Wojskową Agencję Mieszkaniową. Redukcji nie będą podlegać m.in. kancelarie: Sejmu, Senatu, prezydenta, a także Trybunał Konstytucyjny, Najwyższa Izba Kontroli, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i jego wojewódzkie odpowiedniki, Krajowa Rada Sądownictwa i sądownictwo powszechne, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Instytut Pamięci Narodowej, Krajowe Biuro Wyborcze i Państwowa Inspekcja Pracy.

Poza zasięgiem nowych przepisów mają też pozostać osoby, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia im uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku, a także pracownice w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego oraz ojcowie korzystający z urlopu ojcowskiego.

Jak uzasadniał minister M. Boni, ustawa ma ograniczyć zatrudnienie w części jednostek wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, zwiększyć efektywność wykonywania zadań przez zmiany w strukturze zatrudnienia, a także stworzyć możliwości obniżenia kosztów funkcjonowania administracji publicznej.

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło szereg uwag szczegółowych.

W trakcie dyskusji senator Łukasz Abgarowicz zwrócił uwagę na jedną z poprawek wprowadzonych przez Sejm, z której wynika, że te urzędy, które do końca grudnia 2010 r. wprowadzą system zarządzania jakością zgodnie z wymaganiami normy PN-EN ISO 9001:2009 i system przeciwdziałania zagrożeniom korupcyjnym, nie muszą zwalniać pracowników. System wprowadzono już m.in. w Ministerstwie Gospodarki oraz w agencjach: Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Rynku Rolnego, Nieruchomości Rolnych oraz KRUS. Zdaniem senatora, system ISO nie przeszkadza racjonalizacji zatrudnienia.

W wyniku kolejnych głosowań senatorowie postanowili zaproponować Izbie wprowadzenie 3 poprawek do rozpatrywanej ustawy sejmowej. Dwie z nich, zgłoszone przez senatora Mieczysława Augustyna, dotyczyły możliwości racjonalizacji zatrudnienia w powszechnych jednostkach prokuratury i stosowania przepisów ustawy wobec jednostek, w których do końca 2010 r. wprowadzony zostanie system zarządzania jakością zgodnie z wymaganiami normy ISO 9001:2009 oraz system przeciwdziałania zagrożeniom korupcyjnym, stanowiący część systemu zarządzania jakością. Komisja przyjęła także jedną poprawkę zgłoszoną przez senatora Jana Rulewskiego, dotyczącą art. 23 ust 2. (wyrazy “karę nagany albo karę pieniężną” zastępuje się wyrazami “albo karę nagany”). Drugą poprawkę postulowaną przez senatora J. Rulewskiego poparła mniejszość komisji. Dotyczyła ona art. 3 ust. 1 pkt 3 i zastąpienia wyrazów “i Państwowej Straży Pożarnej” wyrazami “Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej”.

Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych wybrano senatora M. Augustyna.

Na swym posiedzeniu Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, rekomendował senatorom wiceminister obrony narodowej Czesław Piątas. Jej celem jest zniesienie okręgów wojskowych - terenowych organów rządowej administracji niezespolonej, które stanowi element reformy systemu administracji wojskowej.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym do rozpatrywanej noweli sejmowej.

W trakcie dyskusji senator Stanisław Jurcewicz pytał, podając przykład Świdnicy, o możliwość zatrudnienia pracowników likwidowanych Wojskowych Komisji Uzupełnień. Jak poinformował wiceminister C. Piątas, zwolnionym pracownikom będzie udzielana pomoc w przeszkoleniu i znalezieniu nowych miejsc pracy.

Senator Jadwigę Rotnicką interesowały zadania, jakie będzie wypełniało Centrum Doktryn Wojskowych w Bydgoszczy. Szef Zarządu Organizacji i Uzupełnień w Sztabie Generalnym WP Andrzej Wasilewski wyjaśnił, że centrum będzie zajmowało się kreowaniem polityki szkoleniowej w wojsku.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora Mariusza Witczaka, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zarekomendować Izbie przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wyznaczono senator J. Rotnicką.

W drugim punkcie porządku dziennego przystąpiono do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego, w związku z wprowadzeniem parytetu płci na listach kandydatów. Rozpatrywana ustawa ma zwiększyć udział kobiet w wyborach. Zgodnie z nią, w najbliższych wyborach parlamentarnych na listach wyborczych będzie się musiało znaleźć przynajmniej 35% kobiet lub mężczyzn. Projekt ustawy - pierwotnie wprowadzającej parytety, czyli równy udział kobiet i mężczyzn na listach wyborczych - był obywatelską inicjatywą zgłoszoną przez Kongres Kobiet i jednym z najważniejszych postulatów pierwszego ogólnopolskiego kongresu z czerwca 2009 r. Parytet to równy (pół na pół) udział kandydatów obojga płci, kwota zaś to określony procentowo - niekoniecznie równy - udział w danym gremium.

Projekt, pod którym podpisało się ponad 120 tys. osób, został złożony w Sejmie 12 grudnia 2009 r., pierwsze czytanie odbyło się 18 lutego 2010 r. Jego autorzy mieli nadzieję, że wejdzie w życie przed wyborami samorządowymi, prace parlamentarne się jednak przeciągnęły.

W opinii organizatorek Kongresu Kobiet i jednocześnie inicjatorek projektu obywatelskiego, zwiększenie liczby kobiet w polityce pozwoli na zwrócenie uwagi na kwestie dotąd marginalizowane, a które bezpośrednio wpływają na sytuację kobiet w Polsce. Chodzi m.in. o problemy zdrowia reprodukcyjnego, opieki okołoporodowej, przemocy, polityki prorodzinnej czy alimenty, do tej pory spychane na dalszy plan. Dzięki reprezentacji kobiet w strukturach rządowych i samorządowych miałyby się one znaleźć w głównym nurcie problemów politycznych.

Ustawa wywołała liczne kontrowersje zarówno podczas debaty sejmowej, jak i w ocenie różnych organizacji kobiecych. I tak np. pełnomocnik rządu ds. równego traktowania Elżbieta Radziszewska uważa, że ustawa nie jest zgodna z konstytucją. Jej zdaniem, kwestie parytetów powinny być regulowane wewnątrz partii. Opinie konstytucjonalistów co do zgodności kwot z ustawą zasadniczą są niejednoznaczne.

Według badań od 2001 r. reprezentacja kobiet w polskim Sejmie jest stała i wynosi około 20%. Na liście Unii Międzyparlamentarnej, przedstawiającej udział kobiet w parlamentach na świecie, Polska zajmuje 55 miejsce na 188 krajów. W ostatnich latach nastąpił znaczny spadek liczby kobiet w Senacie: po 23% w latach 2001-2005, obecnie stanowią one jedynie 8% składu Izby.

Ustawa stanowi również, że w wypadku wycofania się kandydata już po zarejestrowaniu listy nie straci ona ważności, choć 35-procentowa kwota nie zostanie zachowana. Zmiany, które wprowadza, nie będą się odnosić do wyborów uzupełniających i przedterminowych, ponieważ zgodnie z konstytucją nie można dokonywać takich zmian podczas trwania kadencji.

Ustawa zmienia ordynację wyborczą do Sejmu, Parlamentu Europejskiego oraz rad gmin, powiatów i sejmików wojewódzkich. Nie obejmuje wyborów do Senatu i do rad gmin do 20 tys. mieszkańców, które zakładają ordynację większościową.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zwróciło uwagę, że przepisy art. 1-3 opiniowanej ustawy budzą wątpliwości co do zgodności z art. 32 konstytucji, stanowiącym, że wszyscy są równi wobec prawa. W opinii zasygnalizowano także uwagi o charakterze legislacyjnym. Tych obaw nie podzielił obecny na posiedzeniu wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Zbigniew Sosnowski.

Do sejmowej ustawy odniósł się także Jacek Ambroziak, przedstawiciel Obywatelskiego Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora M. Witczaka, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 1 poprawki o charakterze legislacyjnym, dotyczącej art. 3 pkt 3, zbieżnej z sugestią senackiego biura legislacyjnego. Ustalono, że proponowaną zmianę do rozpatrzonej nowelizacji zarekomenduje Izbie senator J. Rotnicka.

Trzecim rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa - Kodeks wyborczy. Przewodniczący komisji senator M. Witczak przedstawił sposób procedowania nad tym dokumentem. Następnie omówił zapisy ustawy, która zastępuje pięć dotychczasowych ustaw regulujących procedurę (ordynację) wyborczą do organów władzy publicznej wybieranych w wyborach powszechnych: do Sejmu i Senatu, Parlamentu Europejskiego, rad gmin, rad powiatów i sejmików województwa, a także wybór prezydenta RP, wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. Ustawa przewiduje we wszystkich z tych wyborów instytucje prawa wyborczego stosowane dotychczas w niektórych tylko wyborach. Przede wszystkim chodzi o głosowanie przez pełnomocnika dla niepełnosprawnych i osób powyżej 75. roku życia. Ustala też jednolite godziny głosowania. W kodeksie znalazły się także nowe rozwiązania, tj. możliwość dwudniowego głosowania we wszystkich wyborach, parytety na listach wyborczych oraz możliwość głosowania korespondencyjnego przez Polaków przebywających za granicą. W myśl przepisów o tym, czy wybory będą trwały jeden czy dwa dni, zadecyduje osoba je zarządzająca, czyli w wypadku wyborów samorządowych - premier, prezydenckich - marszałek Sejmu, parlamentarnych - prezydent.

Kodeks wprowadza także nowe godziny głosowania we wszystkich rodzajach wyborów; lokale wyborcze będą otwarte w godz. 7-21. Nowością będą także specjalne karty do głosowania dla osób niewidzących, przygotowane w języku Braille'a. Kodeks reguluje też kwestie parytetów na listach wyborczych. Przewiduje, że nie mniej niż 35% kobiet i nie mniej niż 35% mężczyzn musi znaleźć się na liście wyborczej, aby została ona zarejestrowana.

Ustawa wprowadzająca kodeks wyborczy zakłada, że wejdzie on w życie 1 lutego 2011 r. Jeśli prezydent zarządzi wybory parlamentarne w 6 miesięcy po tym terminie, czyli po 1 sierpnia 2011 r., przepisy kodeksu zostaną w tych wyborach zastosowane.

W trakcie dyskusji senator M. Witczak zaproponował wprowadzenie poprawek, dotyczących liczenia głosów w wyborach proporcjonalnych metodą d`Hondta oraz jednomandatowych okręgów w wyborach do Senatu RP. Senator przedstawił następnie zasady wyborów w okręgach jednomandatowych i uzasadnił swoją propozycję. Zakłada ona, że liczba mandatów pozostanie taka sama jak w okręgach wyborczych do Senatu, co nie wymaga zmiany konstytucji. Zdaniem senatora, obecny system wyborów do Senatu jest nieczytelny, po przyjęciu okręgów jednomandatowych głosy wyborców nie będą marnowane, a senator stanie się bliższy wyborcy.

Podczas obrad głos zabrali kierownik Krajowego Biura Wyborczego Kazimierz Czaplicki i wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Zbigniew Sosnowski. Wyjaśnień udzielali także przedstawiciele senackiego biura legislacyjnego.

W wyniku głosowania jednomyślnie przyjęto poprawkę senatora M. Witczaka, dotyczącą liczenia głosów metodą d`Hondta.

Wiceminister spraw wewnętrznych Z. Sosnowski omówił trzy uwagi rządu, zgłoszone do rozpatrywanego kodeksu wyborczego ustawy. Pierwsza z nich dotyczyła art. 185 § 2, który uzyskał negatywną opinię Rady Legislacyjnej, mówiącego o ministrze właściwym do określenia warunków technicznych, jakie powinien spełniać lokal wyborczy dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Druga uwaga do art. 13 dotyczyła imiennego zawiadamiania wyborców. Zdaniem rządu, nie spowoduje to zwiększenia frekwencji, a zwiększy znacznie koszty wyborów.

Trzecia uwaga rządowa do art. 64 była propozycją Ministerstwa Spraw Zagranicznych i dotyczyła zmiany organu upoważnionego do określania warunków technicznych głosowania korespondencyjnego z zagranicy. Tę propozycję negatywnie ocenił minister K. Czaplicki, zaznaczając, że decyzje w tych kwestiach należą do Państwowej Komisji Wyborczej.

Zdaniem senatora Janusza Sepioła, do art. 13 należy wnieść poprawkę, dotyczącą likwidacji procedury pisemnego zawiadamiania wyborców, i zaproponował skreślenie tego zapisu. W opinii wiceministra Z. Sosnowskiego, proponowana zmiana spowoduje konsekwencje w art. 30 pkt. 3.

Przewodniczący komisji podsumował, że rząd jest za wykreśleniem art. 13 wraz z konsekwencjami i poprawka została zgłoszona przez senatora J. Sepioła.

Wiceminister Z. Sosnowski zwrócił się do senatorów o rozważenie uwagi dotyczącej ministra właściwego do określenia warunków technicznych lokalu wyborczego dostosowanego dla osób niepełnosprawnych. Senator M. Witczak zgłosił poprawkę do omawianego artykułu.

Minister K. Czaplicki przedstawił propozycje poprawek do działu VII rozdz. IIa, mówiącego o ogłaszaniu zbiorczych wyników wyborów do rad, wyborów wójtów, burmistrzów i prezydentów miast w skali kraju, oraz do art. 226 dotyczącego wzorów kart do głosowania, w tym kart w alfabecie Braille`a. Zaproponował jego wykreślenie lub uzupełnienie o procedury. Senator J. Sepioł pytał natomiast o kraje, w których używane są karty w systemie Braille`a. Jak wyjaśnił minister K. Czaplicki, takich państw jest niewiele i przepisy nie do końca są stosowane. Przedstawiciel senackiego biura legislacyjnego wyjaśnił natomiast, że art. 24 kodeksu wyborczego opisuje procedury dla osób niepełnosprawnych, w tym niewidomych. Przewodniczący komisji zaproponował pozostawienie doprecyzowania tych procedur na kolejnym posiedzeniu komisji. Senator J. Sepioł zauważył, że omawiana kwestia stwarza poważne problemy i generuje koszty, a problem głosowania niewidomych rozwiązuje instytucja pełnomocnika. Minister K. Czaplicki zapowiedział przygotowanie propozycji odpowiednich procedur na kolejne posiedzenie. Zwrócił jednak uwagę, że alfabetem Braille`a posługuje się tylko 10% osób niewidzących, a drukowanie takich kart niesie ryzyko błędów. Stanowisko ministra podzielił senator S. Jurcewicz i zaproponował wykreślenie tych zapisów z ustawy.

Ponieważ nie było dalszych głosów w dyskusji, przewodniczący zarządził głosowanie zgłoszonych poprawek, rozpoczynając od propozycji dotyczącej okręgów jednomandatowych. Wnioski senatora M. Witczaka w tej sprawie uzyskały akceptację Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja poparła także wnioski senatora J. Sepioła, dotyczące skreślenia § 3 w art. 24, drugiego zdania w art. 48, przychylono się także do propozycji wykreślenia z kodeksu zapisu umożliwiającego głosowanie osobom niewidzącym za pomocą kart przygotowanych w języku Braille'a. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy - Kodeks wyborczy wybrano senatora J. Sepioła.

Na zakończenie posiedzenia senatorowie przystąpili do rozpatrzenia ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy. Podobnie jak w wypadku poprzednio omawianej ustawy, przedstawiciel senackiego biura legislacyjnego poinformował, że trwają prace nad propozycjami poprawek, i przedstawił tylko kilka z nich.

Minister K. Czaplicki przedstawił uwagi, jakie pojawiły się na gruncie ostatnich wyborów, dotyczące zwoływania pierwszej sesji rady i terminu ślubowania wójtów, burmistrzów, prezydentów miast wybranych w wyborach w pierwszej turze, i zaproponował stosowne poprawki.

Ze względu na potrzebę zapoznania się z propozycjami zmian senator J. Sepioł zgłosił wniosek o odłożenie posiedzenia komisji do 14 grudnia 2010 r. Senatorowie poparli ten wniosek i wobec braku głosów przeciwnych przewodniczący odroczył rozpatrywanie ustawy - Przepisy wprowadzające - Kodeks wyborczy do 14 grudnia.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzyli petycję, dotyczącą podjęcia inicjatywy ustawodawczej, mającej na celu wprowadzenie obowiązku wykonywania przez skazanych pracy społecznie użytecznej na rzecz państwa (P-18/2010)

Treść petycji, wniesionej przez Piotra K. z Siedlec, przedstawiła Danuta Antoszkiewicz, kierownik Działu Petycji i Korespondencji Kancelarii Senatu. Jak poinformowała, zawarty w niej postulat zmierza do wprowadzenia obowiązku nieodpłatnego świadczenia przez skazanych pracy społecznie użytecznej na rzecz państwa. W opinii autora petycji, osoby, które "za nieprzestrzeganie prawa trafiają do zakładów karnych, nie powinny korzystać wyłącznie ze spokojnego, pełnego rozrywek życia więziennego (telewizja, Internet, siłownia, spacery, biblioteka, darmowe nauczanie i opieka medyczna, regularne posiłki), ale także winny spłacić społeczeństwu koszty, jakie ponoszą obywatele, płacąc podatki na utrzymanie skazanych". Jego zdaniem, za "łamanie prawa" nie powinno się uzyskiwać lepszych warunków życiowych niż ma niejeden praworządny obywatel naszego kraju. Dlatego skazani powinni być zobowiązani do nieodpłatnego wykonywania na rzecz państwa robót o charakterze interwencyjnym, np. sprzątanie ulic, odśnieżanie, segregacja śmieci na wysypiskach, czyszczenie lasów, pomoc przy budowie dróg publicznych czy pielęgnacja zieleni miejskiej. Takie prace służyłyby resocjalizacji więźniów i byłyby dobrą formą spłaty długu społecznego. Wnoszący petycję postulował, by takie uregulowanie wprowadzić w życie jako szeroko stosowany obowiązek, a nie wolny wybór skazanego.

W trakcie dyskusji, w której udział wzięli senatorowie Jan Rulewski i Piotr Wach, uznano, że zmuszanie skazanych do nieodpłatnej pracy nie jest obecnie co do zasady dopuszczalne. Organizowanie nieodpłatnych prac użytecznych nie wydaje się natomiast z różnych względów wykonalne. W konkluzji komisja zaakceptowała wniosek senatora Jacek Swakonia o zaprzestanie prac nad rozpatrzoną petycją.

Następnie przystąpiono do rozpatrzenia petycji, dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej, polegającej na nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zmierzającej do zmiany zasady waloryzacji emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z procentowej na kwotową (P-17/2010). W opinii zgłaszających petycję Genowefy P i Zofii Ś., obowiązująca waloryzacja przeprowadzana metodą procentową jest niesprawiedliwa, ponieważ powoduje niewspółmiernie duży wzrost świadczeń osób pobierających wysokie emerytury i renty w stosunku do tych, które otrzymują świadczenie w najniższej wysokości. Procentowa waloryzacja przyczynia się także do rozwarstwienia rencistów i emerytów. Wprowadzenie waloryzacji kwotowej spowoduje podwyżkę świadczeń dla wszystkich uprawnionych w jednakowej wysokości.

W wyniku dyskusji, w której udział wzięli senatorowie: Stanisław Piotrowicz, J. Rulewski i P. Wach, postanowiono zwrócić się do różnych instytucji z prośbą o informacje i o przedstawienie opinii w sprawie rozwiązania zaproponowanego w rozpatrywanej petycji.

Kolejnym dokumentem była petycja, dotycząca podjęcia inicjatywy ustawodawczej, mającej na celu zwiększenie pomocy materialnej dla rodzin opiekujących się dziećmi i osobami niepełnosprawnymi (P-19/2010). Reprezentująca Dział Petycji i Korespondencji Kancelarii Senatu Wanda Wójtowicz przedstawiła treść petycji zbiorowej, wniesionej przez Jerzego P., reprezentującego Internetowe Forum Rodzin Osób Niepełnosprawnych "Razem Możemy Więcej", Halinę Sz., Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych, Inwalidów, Ich Opiekunów i Przyjaciół "SON" z siedzibą w Gliwicach oraz Ogólnopolskie Stowarzyszenie Rodzin Osób Niepełnosprawnych "Razem Możemy Więcej" z siedzibą w Kędzierzynie-Koźlu. Petycja odnosi się do ustawy o świadczeniach rodzinnych. Autorzy petycji postulują zwiększenie pomocy materialnej dla rodzin opiekujących się dziećmi i osobami niepełnosprawnymi poprzez:

• przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego obojgu rodzicom w wypadku, gdy w rodzinie wychowuje się więcej niż jedno niepełnosprawne dziecko i spełnione są wszystkie warunki formalne uprawniające do otrzymania świadczenia,
• podwyższenie wysokości świadczenia pielęgnacyjnego do kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w roku waloryzacji,
• wprowadzenie corocznej waloryzacji świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku pielęgnacyjnego,
• podwyższenie kwoty zasiłku pielęgnacyjnego do wysokości dodatku pielęgnacyjnego,
• podwyższenie podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych dla osób, które rezygnują z zatrudnienia z powodu konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad chorym członkiem rodziny i wydłużenie okresu ich odprowadzania.

W opinii Forum Rodzin Osób Niepełnosprawnych "Razem Możemy Więcej", rodzice niepełnosprawnych dzieci czują się dyskryminowani i traktowani jak osoby drugiej kategorii. Mimo że powszechnie znana jest ich trudna sytuacja i składane są im obietnice, podejmowane działania okazują się niewystarczające. Opiekunowie dzieci niezdolnych do samodzielnej egzystencji za swe oddanie i rezygnację z pracy zawodowej ponoszą zbyt wysoką cenę, gdyż nie są właściwie doceniani i godnie opłacani, sprawowanie opieki nad dziećmi wymaga natomiast wiedzy i umiejętności z zakresu pielęgniarstwa, rehabilitacji i ratownictwa medycznego. Autorzy petycji świadczenia pielęgnacyjne w obecnej wysokości traktują jak jałmużnę.

Postulowano także zrównanie zasiłku pielęgnacyjnego w kwocie 153,00 zł, wypłacanego przez ośrodki pomocy społecznej, z dodatkiem pielęgnacyjnym w wysokości 181,10 zł, przysługującym z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Według zgłaszającej tę petycję, zasiłek pielęgnacyjny i dodatek pielęgnacyjny powinny być naliczane w jednakowej wysokości i corocznie waloryzowane od 1 marca.

Rodzice zrzeszeni w Stowarzyszeniu "SON" zwrócili się natomiast z wnioskiem o zmianę sytuacji prawnej i materialnej rodzin opiekujących się niepełnosprawnymi dziećmi poprzez stworzenie kompleksowego modelu wsparcia rodziny, który byłby realizowany na stałe w różnych okresach życia niepełnosprawnego dziecka, tj. od urodzenia aż do starości.

Ogólnopolskie Stowarzyszenie "Razem Możemy Więcej" również wystąpiło o przygotowanie całościowego modelu udzielania pomocy rodzinom opiekującym się niepełnosprawnymi dziećmi.

W trakcie dyskusji, w której udział wzięli senatorowie: S. Piotrowicz, Zbigniew Cichoń i J. Swakoń, zgodzono się, że rodziny opiekujące się niepełnosprawnymi znajdują się w bardzo trudnej sytuacji życiowej. Senatorowie uznali, że należy zbadać wszystkie dostępne możliwości zwiększenia pomocy państwa przeznaczonej dla takich rodzin. W konkluzji komisja postanowiła kontynuować prace nad petycją i zwrócić się do Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, ZUS oraz rzecznika praw obywatelskich o zajęcie stanowiska w tej sprawie.

Następnie przystąpiono do rozpatrzenia petycji, dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie ujednolicenia zasad wykonania zakazu prowadzenia pojazdów wobec sprawców przestępstw i wykroczeń (P-20/2010). Treść petycji wniesionej przez Piotra W. przedstawiła Ewa Kalinowska z Działu Petycji i Korespondencji Kancelarii Senatu. Zawarty w niej postulat dotyczy podjęcia inicjatywy ustawodawczej w celu ujednolicenia zasad wykonywania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów wobec sprawców przestępstw i wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że obecnie w określonych wypadkach sprawca przestępstwa ma szansę na wcześniejsze odzyskanie prawa jazdy niż sprawca wykroczenia.

W wyniku dyskusji senatorowie zaakceptowali propozycję senatora S. Piotrowicza, aby zwrócić się do Ministerstwa Sprawiedliwości z zapytaniem o powody odmiennego uregulowania kwestii wykonania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów w kodeksie karnym oraz w kodeksie wykroczeń. Komisja postanowiła kontynuować prace nad petycją.

Podczas posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzono również ustawę o zmianie ustawy - Kodeks karny. Jak przypomniał przewodniczący obradom senator S. Piotrowicz, rozpatrywana nowela została uchwalona przez Sejm na podstawie projektu wniesionego przez Senat. Stanowi ona wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do postanowienia sygnalizacyjnego Trybunału Konstytucyjnego, wskazującego na potrzebę podjęcia inicjatywy ustawodawczej w celu zmiany obowiązującego stanu prawnego, w którym wobec nietrzeźwych kierowców pojazdów niemechanicznych stosuje się obligatoryjnie surowsze środki karne niż wobec nietrzeźwych kierowców pojazdów mechanicznych.

Żadnych uwag do rozpatrywanej nowelizacji nie zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Nie mieli ich także senatorowie, wobec czego przewodniczący komisji senator S. Piotrowicz zgłosił wniosek o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek. W wyniku głosowania wniosek przyjęto jednomyślnie. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora S. Piotrowicza.

Kolejną rozpatrywaną regulacją była ustawa o zmianie ustawy o partiach politycznych. Przyjęte w niej rozwiązania omówił dyrektor senackiego biura legislacyjnego Roman Kapeliński. Nowela zmierza do rezygnacji z waloryzacji subwencji wypłacanych partiom politycznym z budżetu państwa na działalność statutową, co ma przynieść oszczędności budżetu państwa w wysokości około 11,8 mln zł.

W trakcie dyskusji, w której udział wzięli senatorowie: J. Swakoń, S. Piotrowicz, Z. Cichoń, J. Rulewski, Paweł Klimowicz i P. Wach, posłanki Agnieszka Kozłowska-Rajewicz i Joanna Mucha, kierownik Krajowego Biura Wyborczego Wojciech Czaplicki, naczelnik Jarosław Brzeziński z Ministerstwa Finansów i dyrektor R. Kapeliński, podnoszono przede wszystkim kwestie dotyczące kryzysu ekonomicznego i deficytu budżetowego, roli partii politycznych w państwie, a także transparentności ich finansowania.

Senator J. Swakoń złożył poprawkę, zmierzającą do obniżenia proporcjonalnie o połowę kwoty dofinansowania partii politycznych. Nie uzyskała ona jednak akceptacji komisji w wyniku głosowania. Komisja poparła natomiast poprawkę senatora J. Rulewskiego, który zaproponował obniżenie poziomu subwencji o 25% z możliwością postulowania przez organ partii w obniżonej kwocie. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych wybrano senatora J. Rulewskiego.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego. Rozwiązania przyjęte w nowelizacji (wprowadzenie parytetu płci na listach kandydatów) omówił legislator Michał Gil. Jak mówił, chodzi o zachęcenie kobiet do większego udziału w życiu publicznym poprzez skłonienie partii politycznych decydujących o tworzeniu list wyborczych do umieszczania kobiet jako kandydatek do stanowisk w niektórych organach władzy publicznej. Ustawa wprowadza zasadę, że na każdej liście wyborczej musi znajdować się nie mniej niż 35% kobiet i nie mniej niż 35% mężczyzn. Sankcją za niezachowanie na liście wyborczej parytetu płci będzie odmowa rejestracji listy.

Następnie przeprowadzono dyskusję, w której udział wzięli senatorowie: J. Rulewski, S. Piotrowicz i Z. Cichoń, posłanki A. Kozłowska-Rajewicz i J. Mucha, kierownik Krajowego Biura Wyborczego K. Czaplicki, reprezentujące Biuro Kongresu Kobiet - Anna Dryjańska i Małgorzata Mierżyńska oraz Małgorzata Szuleka z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W opinii niektórych senatorów, ustawa nie jest właściwym sposobem zwalczania dyskryminacji, i w konsekwencji może się okazać niekorzystna dla kobiet.

Po wysłuchaniu opinii senackiego biura legislacyjnego senator S. Piotrowicz zaproponował poprawkę, którą komisja poparła następnie w wyniku głosowania. W pierwszych dwóch głosowaniach komisja ani nie przyjęła (2 głosy za, 2 głosy przeciw), ani nie odrzuciła rozpatrywanej ustawy (2 głosy za, 2 głosy przeciw). Ostatecznie Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przyjęła rozpatrywaną ustawę wraz z zaakceptowaną wcześniej poprawką 2 głosami za i 1 przeciw. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora P. Klimowicza.

Podczas posiedzenia Komisji Obrony Narodowej rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu wniesionego przez prezydenta, rekomendował senatorom sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Krzysztof Łaszkiewicz.

Nowelizując ustawę o orderach i odznaczeniach, przedłużono do końca 2012 r. możliwość przyznawania Orderu Krzyża Wojskowego, Krzyża Wojskowego, Krzyża Zasługi z mieczami i odznaczeń pamiątkowych za udział w działaniach poza granicami kraju w latach 2002-2007. Obowiązujące dotychczas przepisy przewidują zakończenie nadawania tych odznaczeń 31 grudnia 2010 r.

W październiku 2010 r. do Kancelarii Prezydenta wpłynęło ponad 8 tys. wniosków o odznaczenie Gwiazdą Iraku oraz Gwiazdą Afganistanu osób służących w kontyngentach wojskowych w Iraku i Afganistanie w latach 2002-2007. Według danych MON, do końca 2010 r. ma jeszcze wpłynąć ponad 5 tys. wniosków. Mają też napłynąć wnioski o nadanie Gwiazdy Konga, Gwiazdy Czadu i Gwiazdy Morza Śródziemnego. Dlatego obowiązujący termin przyznawania tych odznaczeń jest zbyt krótki, aby zrealizować wszystkie wnioski, które zostały lub zostaną przesłane do Kancelarii Prezydenta. Przedłużenie go umożliwi nadanie odznaczeń wszystkim uczestnikom polskich kontyngentów wojskowych, spełniającym odpowiednie kryteria.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na niewłaściwy tytuł ustawy i zaproponowało jego zmianę, na zawierający sformułowanie: "ustawa zmieniająca ustawę o zmianie ustawy ...".

Z uwagi na konieczność wejścia w życie rozpatrywanej ustawy 1 stycznia 2011 r. na prośbę sekretarza stanu K. Łaszkiewicza senatorowie nie podjęli decyzji o zgłoszeniu zaproponowanej poprawki. Wobec braku innych wniosków legislacyjnych przewodniczący komisji senator Maciej Klima poddał pod głosowanie wniosek o przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach. W wyniku głosowania przyjęto go jednomyślnie. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Piotra Kaletę.

Następnie przystąpiono do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Nowelizację, uchwaloną na podstawie projektu przedłożonego przez Radę Ministrów, przedstawił dyrektor generalny w Ministerstwie Obrony Narodowej Jacek Olbrycht. Jak stwierdził, zmierza ona do zniesienia okręgów wojskowych, co stanowi element reformy systemu administracji wojskowej. Łączy się to z likwidacją 515 stanowisk służbowych, z których 313 zajmują obecnie żołnierze zawodowi, a 199 - pracownicy cywilni. Dotychczasowe zadania okręgów wojskowych, wykraczające poza kompetencje wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, zostaną przejęte przez Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych. Zachowana zostanie dotychczasowa liczba wojewódzkich sztabów wojskowych. Zakłada się jednak usprawnienie udziału tych organów w zarządzaniu kryzysowym poprzez włączenie szefów wojewódzkich sztabów wojskowych do składu wojewódzkich zespołów zarządzania kryzysowego.

Jak stwierdziło senackie biuro legislacyjne, nowela nie budzi żadnych zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

Wobec braku głosów w dyskusji przewodniczący komisji senator M. Klima poddał pod głosowanie wniosek o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek. Uzyskał on jednomyślne poparcie senatorów. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Henryka Górskiego.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. Nowelizację, uchwaloną na podstawie projektu rządowego przygotowanego prze resort spraw wewnętrznych, omówił podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Adam Rapacki. Jej celem jest transpozycja do polskiego systemu prawnego nowych rozwiązań dyrektywy Rady 91/477/EWG z 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni, w zakresie zmian dokonanych dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/51/WE z 21 maja 2008 r., zmieniającą dyrektywę Rady 91/477/EWG w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni, oraz wprowadzenie innych zmian wynikających z dotychczasowej praktyki stosowania przepisów zmienianych ustaw.

W nowelizacji zaproponowano przepis umożliwiający, zgodnie z prawem europejskim, nabywanie broni lub amunicji przez Internet, określono warunki nabywania broni w ten sposób. Ponadto cudzoziemiec, obywatel państwa członkowskiego UE, zamieszkujący w Polsce może posiadać broń łowiecką lub sportową łącznie z amunicją na podstawie europejskiej karty broni palnej, pod warunkiem że jej posiadanie nie jest zabronione w Polsce. W noweli zmieniono i rozszerzono definicję obrotu amunicją, wprowadzając do niej pośrednictwo, polegające na negocjowaniu, doradztwie handlowym i pomocy w zawieraniu umów. Z obowiązku uzyskania koncesji na obrót bronią wyłączono broń pozbawioną cech użytkowych. Z koncesjonowania wyłączono również obrót działami (haubice, armaty, moździerze, haubicoarmaty), czołgami, wojennymi jednostkami pływającymi oraz statkami powietrznymi pozbawionymi cech bojowych.

Włączono też przepis, na podstawie którego zabronione jest dokonywanie przeróbek broni zmieniających jej rodzaj, kaliber lub przeznaczenie. Chodzi tu szczególnie o przeróbki dotyczące broni palnej gazowej, przeznaczonej do miotania na odległość substancji obezwładniających. Wskazano też, że replika broni palnej jest urządzeniem, którego budowa ze względu na zasady działania, kształt i wymiary elementów oraz materiały odwzorowuje konkretny model broni palnej.

Ustawa wprowadza także nowe zapisy dotyczące wydawania europejskiej karty broni palnej. Będzie to dokument imienny, potwierdzający uprawnienie do posiadania broni palnej, wydany przez właściwy organ państwa członkowskiego UE, który umożliwia legalne posiadanie i używanie broni w innym państwie członkowskim. W dokumencie tym mają być uwzględnione m.in. tożsamość osoby posiadającej pozwolenie na broń (imię, nazwisko, data urodzenia, adres stałego pobytu), dane identyfikacyjne broni palnej, data ważności karty i cel lub warunki pozwolenia.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło szereg uwag i zaproponowało wprowadzenie poprawek o charakterze porządkującym i doprecyzowującym przepisy sejmowej nowelizacji.

W trakcie dyskusji senatorowie Michał Okła i Waldemar Kraska postanowili zgłosić poprawki przedstawione przez legislatora i poparte przez przedstawiciela rządu.

W wyniku kolejnych głosowań Komisja Obrony Narodowej zaakceptowała ogółem 25 poprawek. Akceptację jej uzyskała również zmiana zgłoszona przez senatora Andrzeja Owczarka, a wcześniej zaproponowana przez przedstawiciela Fundacji Rozwoju Strzelectwa w Polsce Piotra Paszkowskiego, dotycząca wyłączenia z konieczności uzyskiwania nowego pozwolenia na broń dotychczasowych kolekcjonerów starej broni.

Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym wybrano senatora W. Kraskę.

Tego samego dnia senatorowie z Komisji Obrony Narodowej zapoznali się wstępnie z projektem ustawy budżetowej na rok 2011 w zakresie przedmiotowego działania komisji. Informację o priorytetach działalności Ministerstwa Obrony Narodowej finansowanych ze środków budżetowych resortu w 2011 r. przedstawił dyrektor generalny J. Olbrycht. Następnie dyrektor Departamentu Budżetowego gen. bryg. Grzegorz Sodolski omówił szczegółowo projekt budżetu ministerstwa, a także pozostałe wydatki na cele obronne w 2011 r. Jak stwierdził, nakłady na obronę narodową w dziale 752, dotyczącym obrony narodowej, spełnią ustawowy wymóg 1,95% PKB, wydatki w części 29 budżetu państwa zaś zwiększą się w stosunku do obecnych nominalnie o 7,1% , a realnie o 4,8%. Łącznie na wydatki obronne w 2011 r. przeznaczono ponad 27,5 mld zł.

W trakcie dyskusji senator Maciej Grubski zwrócił uwagę na pozytywne zmiany wprowadzone w systemie szkolenia wojskowych lekarzy, a także w finansowaniu jednostki GROM.

Senator M. Klima wskazał natomiast na ważne zadania MON związane z finansowaniem misji i operacji wojskowych, obrony przeciwrakietowej i modernizacji Marynarki Wojennej. Zauważył natomiast brak środków na podwyżki uposażeń żołnierzy w sytuacji znacznego wzrostu budżetu MON w porównaniu z rokiem poprzednim.

Odnosząc się do uwag senatorów, przedstawiciele Departamentu Budżetowego MON wskazywali m.in. na problemy związane z utrzymaniem kadry lekarzy wojskowych. Za racjonalne uznali włączenie środków finansowych GROM do struktury wojsk specjalnych, jako trudną do realizacji ze środków objętych 1,95 % PKB oceniono natomiast modernizację Marynarki Wojennej.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się także z projektem budżetu Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Wielkość i strukturę wydatków na zadania realizowane przez biuro przedstawiła Agnieszka Wieliczko, główny specjalista w Biurze Prawno-Organizacyjnym w BBN.

W trakcie dyskusji senator M. Klima zwrócił uwagę na wysoki, jego zdaniem, poziom ekspertyz opracowywanych w BBN.

Posiedzenie Komisji Zdrowia zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej jednomyślnie przez Sejm na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Cezary Rzemek. Jak podkreślił, ustawa zmienia zasady przekazywania do Narodowego Funduszu Zdrowia środków z dotacji budżetowej na finansowanie świadczeń m.in. dla osób nieubezpieczonych (wyłączenie kosztów administracyjnych), ma także usprawnić zarządzanie listami oczekujących na udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zgodnie z nowelą, świadczeniodawcy będą musieli przekazywać do NFZ lub Ministerstwa Zdrowia numery PESEL pacjentów oczekujących w kolejkach. Z danych mazowieckiego NFZ wynika np., że około 30% pacjentów zapisuje się jednocześnie do kilku lekarzy tej samej specjalizacji, blokując tym samym miejsca w kolejkach.

Nowela wprowadza obowiązek przekazywania przez świadczeniodawców szerszego zakresu danych dotyczących list oczekujących na świadczenia inne niż wysokospecjalistyczne. Zakres wymaganych danych, wskazane świadczenia, których ten obowiązek będzie dotyczyć, zostaną określone w rozporządzeni. Przede wszystkim będą to te najtrudniej dostępne, o najdłuższym czasie oczekiwania lub największej liczbie oczekujących. Dotychczas przekazywano dane o łącznej liczbie i średnim czasie oczekiwania. Zdaniem resortu zdrowia, nie pozwalało to na prowadzenie jakichkolwiek analiz w tym zakresie.

W noweli zaproponowano także rozwiązanie, które przewiduje przekazywanie wszystkich środków dotacji celowej ministra zdrowia wyłącznie na świadczenia opieki zdrowotnej dla nieubezpieczonych. Dotychczas ze środków dotacji były pokrywane także koszty administracyjne NFZ. W 2009 r. wyniosło to ponad 1 mln zł, czyli o taką kwotę było mniej środków na świadczenia zdrowotne. Rozwiązanie to ma dotyczyć np. kobiet w ciąży, dzieci do 18. roku życia, osób uzależnionych od narkotyków, skazanych.

Senatorowie zapoznali się następnie z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych zastrzeżeń do ustawy sejmowej. Ustawa nie budziła także zastrzeżeń senatorów i zaproszonych gości.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora Michała Okły, Komisja Zdrowia opowiedziała się jednomyślnie za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Norberta Krajczego.

Komisja Ustawodawcza

• Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy (druk senacki nr 1042, druki sejmowe nr 3478 i 3564).
• Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny (druk senacki nr 1041, druki sejmowe nr 3207 i 3510).

• Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (cd.) (druk senacki nr 1065, druki sejmowe nr 2713, 3577 i 3577-A).

• Rozpatrzenie ustawy - Kodeks wyborczy (druk senacki nr 1052, druki sejmowe nr 1568, 3578 i 3578-A).
• Rozpatrzenie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy (druki senacki nr 1053, druki sejmowe nr 3586, 3624 i 3624-A).

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych senatorowie spotkali się z kandydatką na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego, stałego przedstawiciela RP przy Radzie Europy w Strasburgu Urszulą Gacek, z ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym RP w Republice Iraku Stanisławem Smoleniem oraz z kandydatem na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego RP w Republice Białorusi Leszkiem Szerepką.

Posiedzenie było zamknięte ze względu na informacje chronione ustawą z 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senatorowie zapoznali się z informacją o złożonych na 2011 r. wnioskach o zlecenie zadań w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą oraz propozycją harmonogramu posiedzeń komisji.

Dyrektor Biura Polonijnego Kancelarii Senatu Artur Kozłowski przedstawił harmonogram prac komisji nad wnioskami o zlecenie zadań w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą w I kwartale 2011 r. Poinformował o liczbie wniosków złożonych do rozpatrzenia w 2011 r., a także o podziale na kierunki merytoryczne, zasięg geograficzny i wnioskodawców, porównał je też z tymi złożonymi na 2010 r. Do zaopiniowania przez komisję w 2011 r. będzie około 4000 zadań o charakterze programowym. Wstępna analiza wniosków wskazuje, że łączna kwota postulowanego dofinansowania wynosi około 144 mln zł, o które ubiega się 177 organizacji. Przekracza to ponaddwukrotnie wysokość budżetu Kancelarii Senatu przeznaczonego na zadania programowe. Jeśli chodzi o zadania inwestycyjne, to wpłynęło 47 wniosków od 8 organizacji na kwotę ponad 36 mln zł.

W trakcie dyskusji senator Barbara Borys-Damięcka pytała o priorytety finansowania postulowanych zadań. Zwróciła także uwagę na nierozwiązany problem braku informacji od organizacji pozarządowych o zadaniach zgłaszanych do nich przez środowiska polonijne, a następnie z różnych powodów nieuwzględnionych przez daną organizację we wniosku składanym do Kancelarii Senatu. Senator zaapelowała o rozwiązanie tej kwestii.

Odpowiadając na pytanie, dyrektor A. Kozłowski przypomniał o podjętej w lipcu 2010 r. uchwale Prezydium Senatu, dotyczącej priorytetów na 2011 r. Jednocześnie poinformował senatorów, że na pierwszym posiedzeniu, w styczniu 2011 r., komisja zaopiniuje wewnętrzny podział budżetu na zadania o charakterze programowym i inwestycyjnym i na poszczególne kierunki.

Senator Andrzej Szewiński interesował się możliwością określenia udziału kosztów pośrednich w finansowaniu zadań z budżetu Kancelarii Senatu.

Wyjaśniając tę kwestię, dyrektor A. Kozłowski omówił wewnętrzne przepisy Kancelarii Senatu, dotyczące limitu kosztów pośrednich w finansowaniu zadań o charakterze programowym i inwestycyjnym.

Senator Andrzej Person zwrócił uwagę, że przepisy ustawy o finansach publicznych nie zezwalają na bezpośrednie przekazywanie środków organizacjom poza granicami kraju, co, w jego opinii, wymaga weryfikacji, zwłaszcza jeśli chodzi o wparcie kierowane do organizacji w krajach Unii Europejskiej.

Następnie głos zabrał radca - minister w Departamencie Współpracy z Polonią w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Gerard Pokruszyński, który poinformował o dotychczasowym sposobie wydatkowania środków MSZ przeznaczonych na Polonię w podziale na kierunki tematyczne.

Senator B. Borys-Damięcka i senator Dorota Arciszewska-Mielewczyk przedstawiły następnie sprawozdanie z udziału w III Zjeździe Nauczycieli Języka Polskiego w Niemczech. Zjazd, zorganizowanym przez Chrześcijańskie Centrum Krzewienia Kultury i Tradycji i Języka Polskiego, który odbył się 24-25 września 2010 r. w Herdorf-Dermbach. W spotkaniu wzięła udział liczna reprezentacja władz polskich i organizacji polonijnych w Niemczech. Senator B. Borys-Damięcka omówiła zagadnienia omawiane podczas zjazdu, a także najważniejsze wnioski z wygłoszonego przez nią referatu "Edukacja historyczna przez kulturę". Przedstawiła także uchwały zjazdowe.

Senator D. Arciszewska-Mielewczyk omówiła główne kwestie poruszone w swoim referacie "Mniejszość polska w Niemczech - przeszłość i perspektywy oświaty polskiej", a także poruszone podczas dyskusji zagadnienia dotyczące niezrealizowania przez stronę niemiecką zapisów traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z 1991 r. Jak zwróciła uwagę senator, uchwały kolejnych zjazdów nauczycieli są podobne, ponieważ od lat nic się nie zmienia w tej sprawie i wciąż istnieją duże dysproporcje w przekazywaniu przez Polskę i Niemcy środków na naukę języka ojczystego. Podczas gdy około 80% dzieci mniejszości niemieckiej uczy się niemieckiego, tylko około 2% polskich dzieci w Niemczech ma możliwość nauki języka polskiego. Jak poinformowała senator, przygotowywana jest publikacja zawierająca referaty i wnioski z III zjazdu nauczycieli.

Podczas obrad przewodniczący Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senator A. Person nawiązał do swojego ostatniego pobytu w Wilnie i trudnej sytuacji oświaty polskiej na Litwie.

Wicedyrektor Biura Polonijnego Kancelarii Senatu Romuald Łanczkowski przedstawił sprawozdanie z realizacji zadania inwestycyjnego - remontu Domu Polskiej Misji Katolickiej CONCORDIA, w którym odbył się III Zjazd Nauczycieli Języka Polskiego.

Senatorowie zapoznali się również ze sprawozdaniem z wizyty 2-10 września 2010 r. delegacji Senatu i marszałka Bogdana Borusewicza na Syberii. Senacką komisję emigracji reprezentowali senatorowie A. Person i Władysław Dajczak. Senator A. Person omówił spotkania delegacji z Polakami na Syberii: w Wierszynie, Jekaterinburgu, Irkucku, Ułan-Ude i Nowosybirsku. Jak poinformował, senatorowie wzięli m.in. udział w obchodach 100. rocznicy założenia Wierszyny, największej polskiej wsi na Syberii, położonej 100 km od Irkucka. Zamieszkuje ją około 500 osób, w większości potomków polskich emigrantów, którzy przyjechali tu w 1910 r. Mieszkańcy Wierszyny do dziś mówią po polsku, działają tam Dom Polski, polska szkoła i kościół. W swoim wystąpieniu senator A. Person zwrócił uwagę na zaangażowanie Kościoła katolickiego w opiekę nad Polakami na Syberii.

Następnie głos zabrał dziekan Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie i członek Zarządu Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych Michał Stępniewski, który wielokrotnie odwiedzał Polaków na Syberii. Podkreślił znaczenie wizyty marszałka i senatorów dla Polaków na Syberii. W swoim wystąpieniu M. Stępniewski omówił sytuację i najważniejsze problemy Polaków na Syberii, przede wszystkim brak kontaktu z rodakami z Polski, a także dostępu do mediów, i w rezultacie niewielki kontakt z polską kulturą i tradycją. Zaapelował również do senatorów o zapoznanie się z procedurą nadawania obywatelstwa osobom mającym polskie korzenie, przeprowadzaną przez Kancelarię Prezydenta. Jak mówił, w powszechnej opinii, trwa ona zbyt długo. Nawiązał także do możliwości studiowania w Polsce młodzieży ze Wschodu. Zdaniem M. Stępniewskiego, barierą są skomplikowane, biurokratyczne przepisy. Pomocą może być opracowany przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w Warszawie "Informator dotyczący podejmowania w Polsce nauki i studiów". M. Stępniewski przypomniał także o licznych zasługach Polaków na Syberii na polu rozwoju lokalnej nauki i kultury. Jak mówił, cieszą się oni tam dużym szacunkiem.

Do procedury nadawania obywatelstwa odniósł się dyrektor Departamentu Obywatelstwa i Repatriacji w MSWiA Mateusz Sora.

W kolejnym punkcie porządku dziennego posiedzenia przewodniczący komisji senator A. Person przedstawił założenia inicjatywy ustawodawczej, dotyczącej nowelizacji ustawy o repatriacji, której projekt złożyła do marszałka Senatu grupa senatorów. Jej cele to: rozszerzenie kręgu osób polskiego pochodzenia, które mogą być uznane za repatriantów, zachęcenie gmin do przyjmowania repatriantów poprzez zmianę mechanizmu wypłacania pomocy finansowej z budżetu państwa i wprowadzenie tzw. opłaty z budżetu państwa, a także określenie końcowej daty składania wniosków o wydanie wizy w celu repatriacji.

Senator A. Person zwrócił się do senatorów o wskazanie środowisk, z którymi należałoby skonsultować ten projekt.

Odpowiadając na pytanie senatora Bronisława Korfantego, dyrektor Departamentu Obywatelstwa i Repatriacji w MSWiA M. Sora przedstawił dane dotyczące repatriantów, którzy przyjechali do Polski od 1997 r. Wskazał również na problemy związane z rozliczaniem środków przeznaczonych na repatriację w ramach rezerwy celowej, co może zniechęcać gminy do korzystania z nich. Dlatego m.in. pozytywnie ocenił przedstawione założenia projektu nowelizacji ustawy o repatriacji.

Podczas posiedzenia zapoznano się także ze sprawozdaniem senatorów B. Korfantego i A. Szewińskiego z udziału, wspólnie z marszałkiem B. Borusewiczem, 9 października 2010 r. w uroczystości nadania imienia śp. wicemarszałek Krystyny Bochenek polskiej szkole w Pojana Mikuli, w Rumunii. Rok wcześniej wicemarszałek K. Bochenek otwierała szkołę w Pojana Mikuli, wybudowaną ze środków senackich. Podczas uroczystości odczytano m.in. specjalne przesłanie prezydenta Rumunii Traiana Basescu i list marszałka Senatu Rumunii Mircea Geoana.

Senator A. Szewiński zwrócił uwagę, że wizyta marszałka Senatu i senatorów była dużym wydarzeniem w Pojana Mikuli. Podkreślił dobre relacje rumuńskich władz samorządowych i centralnych z polską diasporą. Wyraził także uznanie dla Polaków na Bukowinie, którzy dbają o zachowanie tożsamości narodowej. Senator przypomniał, że polska kultura na tych terenach rozwija się od końca XVIII w., kiedy na Bukowinie rumuńskiej zjawili się pierwsi emigranci z Polski.

Na zakończenie obrad w sprawach różnych głos zabrała senator D. Arciszewska-Mielewczyk, która zapoznała senatorów z działalnością Fundacji Przyjaciół Wilna i Grodna "Serce dzieciom" w Gdyni, wspierającej naukę dzieci polskiego pochodzenia z sierocińców wileńskich w naszym kraju. Senator zwróciła się do senackiego biura polonijnego o przeanalizowanie możliwości dofinansowania projektu, umożliwiającego adopcję przez polskie rodziny sierot do czasu ukończenia przez nie szkoły w Polsce i uzyskania pełnoletności.

Wiceprzewodniczący Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senator B. Korfanty poinformował, że kolejne posiedzenie odbędzie się 28 grudnia 2010 r. Zostanie poświęcone rozpatrzeniu ustawy budżetowej na rok 2011.

Podczas posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zakończono prace nad ustawą - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy. Senatorowie postanowili zaproponować do tej ustawy 13 poprawek, których przyjęcie zarekomenduje Izbie senator Janusz Sepioł.

Następnie przystąpiono do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw. Ma ona na celu przede wszystkim doprecyzowanie obowiązujących przepisów oraz usunięcie wątpliwości interpretacyjnych, a także dostosowanie zapisów dotychczasowej ustawy do zmian wynikających ze zmiany innych ustaw: ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ustawy o spółdzielniach socjalnych, ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw, ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, ustawy o praktykach absolwenckich. Przyjęcie rozpatrywanej nowelizacji spowoduje rozszerzenie kręgu podmiotów uprawnionych do korzystania z instrumentów i usług rynku pracy. Umożliwi także finansowanie z Funduszu Pracy wydatków ponoszonych na nowe instrumenty pracy wprowadzone ustawą.

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów rozpatrywanej ustawy i przedstawiło propozycje stosownych poprawek.

Odnosząc się do tych uwag, Czesława Ostrowska, podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, poparła większość proponowanych zmian.

W trakcie dyskusji senator Janusz Sepioł interesował się kwestią możliwości wykreślenia agencji zatrudnienia z rejestru z powodu zalegania z płaceniem składek ZUS. Zdaniem senatora, to sankcja nieproporcjonalnie wysoka w porównaniu z innymi podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą.

Jak wyjaśniła wiceminister pracy, agencje zatrudnienia prowadzą szczególnego rodzaju działalność, dotyczącą praw osób kierowanych do pracy. Dlatego wprowadzono szczególną ochronę, tak by podmiot działał zgodnie z przepisami prawa.

W czasie dyskusji senatorowie zwracali uwagę na niekonstytucyjność omawianego przepisu.

W wyniku głosowania, na wniosek przewodniczącego komisji senatora Mariusza Witczaka, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zarekomendować Senatowi wprowadzenie 16 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw. Zaproponowane zmiany, przede wszystkim o charakterze redakcyjnym, były zbieżne z sugestiami senackiego biura legislacyjnego i resortu pracy. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie podczas obrad plenarnych wybrano senatora Bohdana Paszkowskiego.

Senatorowie z Komisji Kultury i Środków Przekazu rozpatrzyli projekt ustawy budżetowej na rok 2011 w częściach właściwych przedmiotowemu zakresowi działania komisji. Projekt ustawy w części 24 - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego omówili przedstawiciele Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jak poinformował wiceminister kultury Piotr Żuchowski, w trakcie prac sejmowych nad projektem przyszłorocznego budżetu zwiększono o 2 mln zł wysokość dotacji na zadania z zakresu ochrony zabytków i opieki nad nimi, a na wydatki majątkowe na działalność archiwów państwowych o 5 mln zł. Ponadto utworzono rezerwę celową w poz. 67 pod nazwą "Kontynuacja prac rewaloryzacyjno-remontowych zespołu budynków klasztornych w Supraślu" w wysokości 1,2 mln zł. W wyniku tych zmian wydatki budżetu państwa w części 24, dotyczącej kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, wyniosą 2 465 000 tys. zł, a ze środków europejskich - 400 000 tys. zł. Jak podkreślił wiceminister P. Żuchowski, wydatki budżetowe na kulturę i ochronę dziedzictwa narodowego wykazują wzrost nominalny o 8,9% w stosunku do ustawy budżetowej na rok 2010.

Szczegółowy podział planowanych wydatków budżetu państwa na kulturę i ochronę dziedzictwa narodowego, a także ich strukturę i dynamikę przedstawił dyrektor Departamentu Finansowego w resorcie kultury Wojciech Kwiatkowski. Omówił m.in. wydatki na realizację wieloletnich programów rządowych, przygotowanie, obsługę i sprawowanie przewodnictwa Polski w Radzie Unii Europejskiej w II połowie 2011 r., finansowanie projektów z zakresu kultury z udziałem środków UE, plan finansowy Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, Funduszu Promocji Kultury oraz Funduszu Promocji Twórczości. Jak poinformował, po raz pierwszy w historii resortu łączne wydatki budżetu państwa na kulturę w 2011 r. wyniosą ponad 3 mld zł, co oznacza wzrost o ponad 17%. Dyrektor W. Kwiatkowski podkreślił też, że roczne wydatki budżetu państwa na kulturę w ostatnim dziesięcioleciu oscylowały w przedziale od 0,44% do 0,54% ogólnych wydatków budżetowych. Wahaniom ulegał również wskaźnik wydatków na kulturę w PKB. Kształtował się on w granicach od 0,10% do 0,12%. W projekcie ustawy budżetowej na rok 2011 omawiane wskaźniki wydatków działu 921: kultura i ochrona dziedzictwa narodowego wynoszą 0,47% udziału w wydatkach budżetu państwa i 0,10% udziału w PKB.

W trakcie dyskusji senatorowie pytali m.in. o udział strony rosyjskiej w finansowaniu budowy Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, a także o wysokość zaplanowanych środków na prace związane z ochroną miejsc walk i męczeństwa Polaków oraz opiekę nad grobami i cmentarzami wojennymi.

Senator Piotr Ł.J. Andrzejewski pytał m.in. o przyczyny, dla których nie przewidziano w projekcie przyszłorocznego budżetu środków na zwiększenie wynagrodzeń pracowników Archiwów Państwowych. Zapowiedział, że wystąpi z propozycją dotyczącą zwiększenia płac w Archiwach Państwowych do wysokości prognozowanej stopy inflacji w 2011 r.

Projekt ustawy budżetowej w części 09 - Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji przedstawił jej członek Krzysztof Luft. Jak poinformował, wydatki budżetowe tej instytucji zaplanowano na podstawie jej obecnego stanu prawnego oraz realizowanych przez nią zadań. Przy opracowywaniu projektu planu wydatków uwzględniono skutki zwiększenia obowiązków wynikających z nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji z 6 sierpnia 2010 r. i z implementacji dyrektywy audiowizualnej. W związku z tym projekt planu zatrudnienia w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji na 2011 r. przewiduje wzrost zatrudnienia dla biura KRRiTV o 19 etatów w porównaniu z zatrudnieniem w 2010 r.

Szczegółowe informacje na temat wydatków i dochodów budżetu KRRiTV na rok 2011 przedstawił dyrektor Departamentu Ekonomicznego Jacek Kuffel, który podkreślił, że projekt planu wydatków Krajowej Rady na 2011 r. jest wyższy mniej więcej o 5 mln zł w stosunku do aktualnego przewidywanego wykonania 2010 r., projekt planu dochodów natomiast zakłada wzrost o ponad 11 mln zł.

Senator Janusz Sepioł pozytywnie ocenił projektowany w 2011 r. budżetu KRRiTV, zwracając m.in. uwagę na korzystne proporcje między zaplanowanymi dochodami a wydatkami budżetowymi.

Na swym posiedzeniu Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich rozpatrzyła w trybie art. 25 w związku z art. 22 ust. 3 Regulaminu Senatu wniosek Prezydium Senatu z 23 listopada 2010 r., dotyczący nieusprawiedliwionej nieobecności senatorów Włodzimierza Cimoszewicza, Wiesława Dobkowskiego, Waldemara Kraski i Kazimierza Jaworskiego na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego 6 sierpnia 2010 r.

Po wysłuchaniu wyjaśnień senatora W. Dobkowskiego, odbyciu dyskusji i przeanalizowaniu przekazanej przez marszałka Senatu dokumentacji uznano, że nie należy stosować wobec senatorów wymienionych we wniosku odpowiedzialności regulaminowej, przewidzianej w art. 25 ust. 2. W ocenie komisji, senatorowie dopełnili obowiązku pisemnego usprawiedliwienia nieobecności na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego, nie uczynili jedynie zadość prośbie marszałka Senatu i nie złożyli dodatkowych wyjaśnień. Zdaniem komisji, sankcje finansowe, które ponieśli senatorowie, wystarczą. W związku z tym komisja postanowiła nie stosować w stosunku do senatorów żadnych kar przewidzianych w senackim regulaminie.

Następnie przystąpiono do przygotowania projektu uchwały Senatu w sprawie zmiany w składach komisji senackich. Senatorowie rozpatrzyli wnioski:

• senatora Jacka Swakonia o odwołanie go ze składu Komisji Gospodarki Narodowej i o powołanie do składu Komisji Środowiska,
• senatora Marka Konopki o odwołanie go ze składu Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej i powołanie do składu Komisji Środowiska.

Na podstawie art. 14 ust. 1 Regulaminu Senatu Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich postanowiła przedłożyć Izbie projekt uchwały zgodnie z wnioskami senatorów. Na sprawozdawcę wniosku w tej sprawie wybrano senatora Zbigniewa Meresa.

Na zakończenie komisja zbadała formalną poprawność oświadczenia senatora Jana Olecha z 8 grudnia 2010 r. o wyrażeniu przez niego zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności za czyny z art. 97 ustawy z 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń w związku z art. 20 ust.1 i ust 3 ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, określone we wniosku komendanta głównego Policji z 16 listopada 2010 r., złożonym za pośrednictwem prokuratora generalnego. Oceniając skuteczność prawną oświadczenia o zrzeczeniu się immunitetu, stwierdzono, że zostało ono złożone na piśmie i podpisane przez senatora w terminie wyznaczonym przez marszałka Senatu.

W opinii komisji, badane oświadczenie budzi wątpliwości co do zakresu zrzeczenia się immunitetu, gdyż badany dokument dotyczy tylko jednego czynu. Zdaniem komisji, wniosek komendanta głównego Policji z 16 listopada 2010 r. dotyczy dwóch czynów o przekroczenie dozwolonej prędkości na obszarze zabudowanym i poza obszarem zabudowanym, tj. art. 97 ustawy z 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń w związku z art. 20 ust.1 i ust. 3 ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. W związku z tym, w opinii Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, oświadczenie senatora J. Olecha z 8 grudnia 2010 r. o dobrowolnym zrzeczeniu się immunitetu należy ocenić jako niepoprawne i wymagające uzupełnienia przez senatora w terminie wyznaczonym przez marszałka Senatu. Obecny na posiedzeniu komisji senator J. Olech zadeklarował, że uzupełni swoje oświadczenie.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowano następujące projekty aktów prawnych UE.

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady ustalającego uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 658.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Referent: senator Lucjan Cichosz.

Przedstawiciel rządu: sekretarz stanu Kazimierz Plocke.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Rady.

• Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie utworzenia pierwszego programu dotyczącego polityki w zakresie widma radiowego wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 471.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Infrastruktury.

Referent: senator Stanisław Gorczyca.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Magdalena Gaj.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2011 (nowy projekt budżetu art. 314 ust. 8 TFUE) wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 750.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Finansów.

Referent: senator Witold Idczak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Jacek Dominik.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt budżetu.

• Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Instrumentu Elastyczności wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej KOM(2010) 760.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Finansów.

Referent: senator W. Idczak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu J. Dominik.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady.

• Wnioski nierozpatrywane - propozycje poparte przez Komisję Spraw Unii Europejskiej:

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich oraz Komisji Ustawodawczej przeprowadzono pierwsze czytanie projektu uchwały Senatu w sprawie zmiany Regulaminu Senatu.

Jak poinformował przewodniczący senackiej komisji regulaminowej senator Zbigniew Szaleniec, przygotowany przez jego komisję projekt odnosi się do postanowień regulaminowych dotyczących postępowania w sprawach związanych z członkostwem Polski w Unii Europejskiej, a także mających na celu zapewnienie zgodności podejmowanych przez Senat inicjatyw ustawodawczych z prawem Unii Europejskiej.

Dyrektor Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Roman Kapeliński stwierdził, że projektowana regulacja sprowadza się do zastąpienia obecnego sztywnego systemu obowiązkowego dołączania informacji o zgodności z prawem Unii Europejskiej obowiązkiem zażądania informacji w tym zakresie od ministra właściwego do spraw członkostwa RP w Unii Europejskiej jedynie w razie uzasadnionych wątpliwości co do zgodności z prawem unijnym projektu lub zgłoszonych do niego poprawek.

Rozpatrywany projekt nie wzbudził żadnych wątpliwości i nikt z senatorów nie zgłosił się do dyskusji. W głosowaniu, na wniosek senatora Z. Szaleńca, połączone komisje: regulaminowa i ustawodawcza jednomyślnie poparły wniosek o przyjęcie bez poprawek rozpatrzonego projektu uchwały Senatu w sprawie zmiany Regulaminu Senatu. Na sprawozdawcę połączonych komisji podczas obrad plenarnych Izby wybrano senatora Stanisława Piotrowicza.

28 grudnia 2010 r.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą rozpatrzono ustawę budżetową na rok 2011 w częściach właściwych przedmiotowemu zakresowi działania komisji: Kancelaria Senatu, rozdział - pozostała działalność (opieka nad Polonią i Polakami za granicą).

W imieniu szefa Kancelarii Senatu minister Ewy Polkowskiej głos zabrał dyrektor senackiego biura polonijnego Artur Kozłowski, który poinformował, że podobnie jak w 2010 r., budżet na opiekę nad Polonią i Polakami za granicą w 2011 r. wynosi 75 mln zł, co stanowi 42,5% całego budżetu Kancelarii Senatu. Dyrektor zaprezentował także podział środków na wspieranie Polonii i Polaków za granicą, zgodnie z którym na zadania o charakterze programowym zaplanowano 60 mln zł, na zadania o charakterze inwestycyjnym oraz zakup środków trwałych natomiast 15 mln zł. W ramach budżetu na zadania o charakterze programowym 22 mln zł przeznaczono na realizację zadań przez fundacje, 35 mln zł przez stowarzyszenia, 3 mln zł - przez inne jednostki niezaliczone do sektora finansów publicznych, takie np. jak organizacje kościelne. Na zakończenie dyrektor A. Kozłowski poinformował, że w 2010 r. podjęto 238 uchwał, w następstwie których podpisano 235 umów na kwotę około 74 mln 500 tys. zł.

W przeprowadzonej następnie dyskusji udział wzięli senatorowie: Barbara Borys-Damięcka, Andrzej Person, Łukasz Abgarowicz, Roman Ludwiczuk, Stanisław Gogacz i Sławomir Sadowski.

Odpowiadając na pytanie senator B. Borys-Damięckiej, dyrektor A. Kozłowski potwierdził, że upominki dla Polonii nie są finansowane z budżetu przeznaczonego na opiekę nad Polonią i Polakami za Granicą. Senator B. Borys-Damięcka zaapelowała o większą elastyczność i różnorodność przy zakupie podarunków. Ten postulat poparł przewodniczący komisji senator Andrzej Person i zobowiązał się przekazać go minister E. Polkowskiej.

Senator Ł. Abgarowicz zwrócił się o informację na temat budżetu na zadania o charakterze inwestycyjnym w podziale na zadania kontynuowane i wieloletnie. W odpowiedzi dyrektor A. Kozłowski podkreślił, że część złożonych do 30 listopada 2010 r. wniosków na zadania o charakterze inwestycyjnym ma charakter wstępny, ponieważ organizacje mają czas do 31 stycznia 2011 r. na przedstawienie sprawozdania z prac wykonanych w 2010 r. Szacuje się, że wnioski na zadania kontynuowane o charakterze inwestycyjnym obejmą kwotę około 11 mln zł.

Senator R. Ludwiczuk interesował się rezerwą finansową na realizację wniosków o charakterze programowym w 2011 r. Jak przypomniał dyrektor senackiego biura polonijnego, w 2010 r. Prezydium Senatu przyjęło rezerwę w wysokości około 1% kwoty przeznaczonej na realizację zadań programowych. W drugiej połowie 2010 r. Kancelaria Senatu dysponowała również środkami, które zostały zwrócone przez organizacje w związku z niezrealizowanymi zadaniami.

Senator S. Gogacz podał w wątpliwość zasadność uprzedniego podziału budżetu, przeznaczonego na zadania o charakterze programowym, na środki dla fundacji, stowarzyszeń i innych jednostek niezliczonych do sektora finansów publicznych. Dyrektor A. Kozłowski zwrócił uwagę, że ten podział funkcjonuje już od dawna i wynika wprost z ustawy budżetowej. Jednocześnie poinformował, że w ramach tego podziału możliwe są przesunięcia środków.

Senator S. Sadowski złożył wniosek o przyjęcie bez poprawek ustawy budżetowej na rok 2011 w częściach właściwych przedmiotowemu zakresowi działania komisji. W wyniku głosowania Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą jednomyślnie poparła ten wniosek, a także propozycję przewodniczącego komisji senatora A. Persona, by sprawozdawcą na posiedzeniu Komisji Budżetu i Finansów Publicznych został wiceprzewodniczący komisji senator Ł. Abgarowicz.

30 listopada i 1 grudnia 2010 r., na zaproszenie przewodniczącego Rady Najwyższej Ukrainy Wołodymyra Łytwyna, marszałek Bogdan Borusewicz wraz z delegacją, w skład której weszli senatorowie Łukasz Abgarowicz i Grzegorz Banaś, złożył oficjalną wizytę w tym kraju . Spotkał się m.in. z prezydentem Wiktorem Janukowyczem i premierem Mykołą Azarowem.

Podczas rozmowy z marszałkiem B. Borusewiczem prezydent Ukrainy podkreślił, że polsko-ukraińskie stosunki są obecnie bardzo dobre, a dialog polityczny odbywający się na najwyższym szczeblu służy wzmacnianiu wzajemnych relacji. "Dialog na najwyższym szczeblu władzy, który ostatnio obserwujemy, przyczynia się do dalszego rozwoju dwustronnych relacji między Polską i Ukrainą oraz do wzrostu współpracy na wielu polach, włączając w to międzyparlamentarny dialog" - powiedział prezydent W. Janukowycz. Prezydent poinformował także marszałka Senatu, że na początku 2011 r. złoży oficjalną wizytę w Polsce.

Podczas spotkania z marszałkiem premier Ukrainy M. Azarow stwierdził, że Ukraina liczy na wsparcie Polski w zbliżeniu z Unią Europejską. Podkreślił, że jego kraj wiąże duże nadzieje z przyszłorocznym przewodnictwem Polski w Radzie UE. Premier M. Azarow zapewnił również, że władze w Kijowie chcą zrealizować do końca 2011 r. plan działania na rzecz zniesienia wiz, przyjęty podczas listopadowego szczytu Ukraina-UE w Brukseli. "Mamy nadzieję co do zrealizowania tego planu w przyszłym roku i zawsze liczymy na wsparcie Polski na tej drodze" - powiedział premier. Podkreślił, że Polska jest "bardzo dobrym sąsiadem", a jej przyszłoroczne przewodnictwo w Unii Europejskiej może pomóc Ukrainie w szybszej integracji z Unią. Zaznaczył, że Ukraina wiąże duże nadzieje z przyszłorocznym przewodnictwem Polski w Radzie UE.

Marszałek B. Borusewicz pwiedział, że oba kraje przewodzące w przyszłym roku Unii Europejskiej, Polska i Węgry, są bardzo pozytywnie nastawione na integrację Ukrainy z UE. "Jeżeli tego nie wykorzystają, jeżeli nie przyspieszą rozmów w sprawie podpisania umowy stowarzyszeniowej z UE, to stracą bardzo dobrą okazję" - powiedział marszałek. Zaznaczył, że władze w Kijowie powinny zintensyfikować działania i przyspieszyć rozmowy z UE, aby w przyszłym roku zakończyć negocjacje stowarzyszeniowe.

O umowie stowarzyszeniowej marszałek Senatu rozmawiał także z przewodniczącym Rady Najwyższej Ukrainy W. Łytwynem.

W trakcie wizyty polska delegacja złożyła kwiaty pod krzyżem upamiętniającym ofiary mordu w Bykowni. Marszałek Senatu powiedział dziennikarzom, że jest szansa na wspólne polsko-ukraińskie upamiętnienie ofiar NKWD, zamordowanych w Bykowni pod Kijowem. Zaznaczył, że ukraińska propozycja wspólnego pomnika musi być przeanalizowana przez polskie władze.

W Winnicy marszałek spotkał się z władzami obwodu winnickiego i ukraińską Polonią z Żytomierszczyzny, Winniczyzny, Chmielniczyzny. Polska delegacja obejrzała też występy polskich zespołów artystycznych Winnickiego Okręgu Konsularnego w tamtejszej operze.

12 i 13 grudnia 2010 r., na zaproszenie przewodniczącego parlamentu Republiki Węgierskiej László Kövera, marszałek Bogdan Borusewicz wraz z delegacją złożył wizytę oficjalną wizytę w tym kraju. W skład delegacji wchodzili senatorowie: Leon Kieres - przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych, Edmund Wittbrodt - przewodniczący Komisji Spraw Unii Europejskiej i Witold Idczak. Najważniejszym tematem rozmów były sprawy związane z prezydencją Węgier i Polski w Radzie Unii Europejskiej w I i II półroczu 2011 r.

Marszałek B. Borusewicz rozpoczął wizytę od złożenia wieńców przed Grobem Nieznanego Żołnierza na placu Bohaterów oraz pod tablicą poświęconą Henrykowi Sławikowi, który podczas II wojny światowej niósł pomoc polskim uchodźcom, w tym Żydom, na Węgrzech.

Pierwszego dnia marszałek B. Borusewicz spotkał się z przewodniczącym parlamentu L. Köverem. Rozmowa dotyczyła przede wszystkim przewodnictwa Polski i Węgier w UE w 2011 r. Omówiono jej szczegóły w kolejnych miesiącach. Węgry przejmują rotacyjne kierownictwo w Radzie UE w styczniu 2011 r., bezpośrednio po nich - w lipcu - Polska.

Podczas spotkania marszałek B. Borusewicz podkreślił, że sukces prezydencji węgierskiej będzie także sukcesem Polski. Jest bowiem szansa, żeby niektóre ważne problemy dla przyszłości Unii Europejskiej, a zwłaszcza jej środkowo-wschodniej części skutecznie rozwiązać. "Mamy wspólne priorytety" - powiedział marszałek. Zaliczył do nich budżet UE, bezpieczeństwo energetyczne, partnerstwo wschodnie i dalsze rozszerzenie Unii.

Przewodniczący L. Köver zapoznał senatorów z węgierskimi przygotowaniami do prezydencji. Wyraził także nadzieję na zacieśnienie związków z Polską.

Podczas spotkania marszałek Senatu zaproponował zorganizowanie wspólnie uroczystości upamiętniających wydarzenia związane z powstaniem węgierskim w październiku 1956 r. i poznańskim czerwcem 1956 r. "Powinniśmy pokazać całej Europie wspólnotę losów narodów tej części starego kontynentu" - podkreślił.

Marszałek B. Borusewicz opowiedział się za przyjęciem Chorwacji do Unii Europejskiej. Jego zdaniem, podczas węgierskiej i polskiej prezydencji oba państwa powinny być aktywne w rozwiązywaniu problemów związanych m.in. z sytuacją w Nadniestrzu czy współpracą NATO z Unią Europejską.

Jak podkreślił po spotkaniu z przewodniczącym L. Köverem marszałek Senatu, Węgry i Polska powinny w 2011 r. stanowić duet, jeśli chodzi o sprawowanie prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. Powiedział także, że jeżeli chodzi o priorytety prezydencji, Polska i Węgry "mówią jednym głosem". "Nie ma wielkich różnic, są tylko inaczej rozłożone akcenty" - stwierdził.

Również przewodniczący L. Köver wyraził zadowolenie, że priorytety węgierskie praktycznie pokrywają się z polskimi. Wymienił w tym kontekście bezpieczeństwo energetyczne, budżet unijny i dalsze rozszerzanie wspólnoty. Jak dodał, to kwestie ważne dla Węgier, a Polska zamierza kontynuować prace w tym zakresie. Przewodniczący zaznaczył, że to, z jakim wynikiem Węgry zakończą swe przewodnictwo, "ustali sposób, w jaki Polska będzie mogła kontynuować swoją pracę w Radzie UE".

Wizyta marszałka w Budapeszcie zbiegła się z zakończeniem Roku Chopinowskiego na Węgrzech. Marszałek Senatu wziął udział w uroczystym koncercie muzyki Chopina, wieńczącym te obchody, zorganizowanym pod patronatem i z udziałem prezydenta Węgier Pala Schmitta.

13 grudnia marszałek Senatu został przyjęty przez prezydenta Węgier P. Schmidta, spotkał się także z wicepremierem, szefem Chrześcijańsko-Demokratycznej Partii Ludowej Z. Semjénem.

Jak poinformował dziennikarzy marszałek, wicepremier przedstawił podczas rozmowy strategiczną wizję rozwoju w ramach UE linii Północ-Południe. Miałaby ona połączyć Polskę, Węgry, Czechy, Słowację i Chorwację. Jak wyjaśnił marszałek B. Borusewicz, chodzi o współpracę m.in. w zakresie energetyki i transportu. W jego ocenie, to wizja interesująca z punktu widzenia Polski. "Takie połączenie Północy z Południem, jeśli chodzi na przykład o autostrady, jest interesujące. W Unii przeważają bowiem trasy Zachód-Wschód" - powiedział marszałek. Zwrócił uwagę, że w Polsce powstaje obecnie autostrada A1. Jak zaznaczył, jej dalsze przedłużenie na południe leży w interesie Polski. "Mamy wspólne interesy z Węgrami, wspólne podejście do przyszłości i po tej rozmowie to widać" - podkreślił marszałek B. Borusewicz. Jak zaznaczył, w trakcie spotkania nie koncentrowano się na przeszłości, chociaż - jak podkreślił - "bardzo dobra węgierska przeszłość pomaga nam w rozmowach o przyszłości".

Przewodniczący Komisji Spraw Unii Europejskiej senator E. Wittbrodt powiedział również, że Węgry i Polska mają wspólne interesy w Unii. Jak zaznaczył, te wspólne interesy to m.in. nowa perspektywa budżetowa UE, polityka energetyczna i wspólna polityka rolna.

Przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych senator L. Kieres zwrócił natomiast uwagę, że podczas rozmów ze stroną węgierską położono także nacisk na wzmocnienie partnerstwa Polski i Węgier w ramach Grupy Wyszehradzkiej. "Ta współpraca ma się dobrze, ale mogłaby być lepsza" - ocenił. Jak wskazał, chodzi m.in. o kartę energetyczną i pewną solidarność w tej kwestii państw Europy Środkowej i Wschodniej w ramach Unii".

Wcześniej marszałek Senatu złożył kwiaty pod tablicą upamiętniającą tragedię katyńską, która znajduje się na skwerze im. Męczenników Katynia w Budapeszcie. Burmistrz dzielnicy, na terenie której znajduje się tablica, Balazs Bus poinformował, że w niedługim czasie w tym miejscu powstanie również pomnik upamiętniający mord na polskich oficerach.

Delegacja Senatu spotkała się również z przedstawicielami węgierskiego środowiska polonofilskiego, a także z przedstawicielami Polonii węgierskiej i Ogólnokrajowego Samorządu Mniejszości Polskiej na Węgrzech.

Polonia na Węgrzech liczy około 3 tysiące osób i korzysta ze wszystkich praw mniejszości narodowych, mając bardzo dobre warunki do pielęgnowania tradycji narodowych i nauki języka polskiego.

16 grudnia 2010 r. marszałek Bogdan Borusewicz przyjął przebywającego z wizytą w Polsce ministra spraw zagranicznych Republiki Słowackiej Mikuláša Dzurindę.

Witając gościa, marszałek Senatu podkreślił, że Polska jest zainteresowana jak najbliższymi wszechstronnymi kontaktami ze Słowacją i docenia rolę M. Dzurindy, kiedy pełnił funkcję premiera słowackiego rządu.

Minister M. Dzurinda stwierdził, że zawsze cieszy się z przyjazdu do Polski, widząc, jak wielki postęp dokonał się nad Wisłą w ciągu ostatnich 20 lat. "Z wywalczonej przez Polskę szansy na zmiany skorzystała także Słowacja" - powiedział. Dodał, że kiedy się patrzy na Słowację z perspektywy Warszawy albo na Polskę z perspektywy Bratysławy, wówczas widać, że to wszystko, co stało się 20 lat wcześniej, miało sens.

Podczas rozmowy obaj politycy wysoko ocenili współpracę i dokonania Grupy Wyszehradzkiej. Byli zgodni, że nadal należy rozwijać kontakty dwustronne, także parlamentarne, oraz usuwać bariery, które mogłyby przeszkadzać w kontaktach zwykłych obywateli.

Marszałek B. Borusewicz poinformował ministra M. Dzurindę o przygotowaniach Polski do prezydencji w UE w II połowie 2011 r. Jak podkreślił, do priorytetów naszego przewodnictwa będą należeć Partnerstwo Wschodnie, bezpieczeństwo energetyczne i unijny budżet. "Chcielibyśmy, żeby w czasie naszej prezydencji członkiem UE stała się Chorwacja" - stwierdził marszałek.

Podczas spotkania poruszono także kwestie związane z prawami mniejszości narodowych zamieszkujących Europę Środkowo-Wschodnią. Marszałek B. Borusewicz stwierdził, że wszelkie konflikty źle służą integrowaniu się społeczeństw i państw i ich postrzeganiu w Unii Europejskiej.

8 grudnia 2010 r. w Londynie odbyły się uroczystości żałobne poświęcone Irenie Andersowej - wdowie po generale Władysławie Andersie. W uroczystościach wzięli udział wicemarszałek Grażyna Sztark i przewodniczący Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą senator Andrzej Person. Irena Anders zmarła w Londynie 29 listopada 2010 r. Miała 90 lat.

W kościele garnizonowym św. Andrzeja Boboli w Londynie odprawiono uroczystą mszę żałobną. W świątyni, będącej sanktuarium Matki Boskiej Kozielskiej, zebrali się kombatanci polskich Sił Zbrojnych, przedstawiciele ambasady RP, duchowieństwa, rodzina zmarłej z córką Anną Marią, przyjaciele, żona prezydenta RP Anna Komorowska. Mszę koncelebrował ks. Leszek Gołębiowski, który w modlitwie powszechnej modlił się też w intencji generała Władysława Andersa i jego żołnierzy poległych za ojczyznę.

Podczas uroczystości zmarłą pożegnali: wicemarszałek G. Sztark, reprezentant prezydenta RP Waldemar Strzałkowski, kierownik Urzędu ds. Kombatantów Jan Ciechanowski oraz prezes Zrzeszenia Artystów Scen Polskich w Londynie Irena Delmar. Odczytano listy od prezydenta Bronisława Komorowskiego i od abpa Szczepana Wesołego. "Mogłaby być wizerunkiem Polski tak, jak Marianna - Francji (...). Była niestrudzona w swej aktywności na rzecz wolnej, demokratycznej i suwerennej Polski" - napisał w swym liście prezydent B. Komorowski. Prezydent złożył hołd pokoleniu żołnierskiej emigracji niepodległościowej, które odchodzi w przeszłość, a było "mostem łączącym II i III RP".

Uroczystą oprawę mszy świętej zapewniła Kompania Reprezentacyjna WP. Prochy Ireny Andersowej zostaną złożone w nieustalonym jeszcze terminie na cmentarzu na Monte Cassino.

Irena Anders, znana również jako Renata Bogdańska, była lwowianką, aktorką i piosenkarką, osobą powszechnie szanowaną i lubianą wśród polskiej emigracji w Londynie i w innych krajach. Była piosenkarką polskich żołnierzy na frontach II wojny światowej, solistką grupy teatralnej II korpusu, z którą przeszła szlak bojowy z Rosji przez Persję, Palestynę i Egipt do Włoch, a potem wraz z generałem W. Andersem i jego żołnierzami dzieliła emigracyjny los. Po wojnie kontynuowała karierę artystyczną w Londynie. Występowała dla polskich widzów na całym świecie. Nagrywała piosenki dla Radia Wolna Europa, występowała w filmie i w Teatrze Mariana Hemara. Na emigracji wraz z mężem działała na rzecz suwerenności Polski, a po jego śmierci walczyła o przywrócenie należytego miejsca w historii żołnierzom i dowódcy II Korpusu Wojska Polskiego.

Wielokrotnie bywała w Senacie RP. Aktywnie włączyła się w wydarzenia związane z obchodami Roku Generała Andersa. Senat ogłosił bowiem rok 2007 Rokiem Generała Andersa.

9 grudnia 2010 r. w Senacie odbyła się uroczysta Gala Nominatów XII Edycji Narodowego Konkursu Ekologicznego “Przyjaźni Środowisku”, współorganizowana przez Komisję Środowiska. Wzięli w niej udział m.in. byli ministrowie środowiska Antoni Tokarczuk i Maciej Nowicki, zastępca prezesa Zarządu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Jan Wiater, prezes Zarządu Głównego Centrum Wspierania Inicjatyw Pozarządowych Krzysztof Masiuk, senatorowie i przedstawiciele samorządów.

Jak poinformował wiceprzewodniczący Komisji Środowiska i sekretarz Narodowej Rady Ekologicznej senator Michał Wojtczak, obecna edycja konkursu jest nietypowa w związku z tegorocznymi powodziami. Dotychczas konkurs odbywał się w dwóch etapach, w czterech kategoriach: “Promotor Ekologii”, “Samorząd Przyjazny Środowisku”, “Przedsiębiorstwo Przyjazne Środowisku” i “Europejska Nagroda Ekologiczna”. W 2010 r. dwa etapy przeprowadzono tylko w jednej kategorii – “Promotor Ekologii”.

Były minister środowiska M. Nowicki podkreślił, że od 20 lat mamy demokrację i wolność i to, jak z nich korzystamy, zależy tylko od nas. Jego zdaniem, konkurs ekologiczny nagradza właśnie tych, którzy aktywnie korzystają z tej wolności. Pokazuje też osoby, które wykonują pracę organiczną, uczą postawy proekologicznej.

Podczas gali akty nominacji otrzymali: Europejskie Przedszkole Ekologiczne Baby City w Warszawie, Gimnazjum nr 2 im. Marii Skłodowskiej-Curie w Nowej Rudzie, Gminne Publiczne Przedszkole im. Marii Kownackiej w Miedźnej, II Liceum Ogólnokształcące im. Jana Matejki w Siemianowicach Śląskich, Lubelska Fundacja Ochrony Środowiska Naturalnego, Młodzieżowe Centrum Kultury w Legnicy, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Krośnie, Przedszkole Miejskie nr 6 im. Wandy Chotomskiej w Toruniu, Przedszkole Publiczne w Tarnowcu, Publiczne Gimnazjum im. Jana Pawła II w Ostrowie Wielkopolskim, Stowarzyszenie Ekologiczno-Kulturalne Klub Gaja, Szkoła Podstawowa im. Miry Stanisławskiej-Meysztowicz w Żdżarach, Szkoła Podstawowa nr 18 im. Franciszka II Rakoczego w Elblągu, szkoła podstawowa nr 4 w Grodzisku Wielkopolskim, szkoła podstawowa w Jóźwinie, Urząd Gminy Dopiewo, Włocławskie Centrum Edukacji Ekologicznej, Wydział Zarządzania Politechniki Lubelskiej, Zespół Szkół Ekonomiczno-Usługowych im. Fryderyka Chopina w Żychlinie, Zespół Szkół im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Jadachach, Zespół Szkół Mechanicznych w Gorzowie Wielkopolskim oraz Związek Stowarzyszeń “Śląski Ogród Botaniczny”.

Laureaci XII Edycji Narodowego Konkursu Ekologicznego “Przyjaźni Środowisku” zostaną wyłonieni 5 lutego 2011 r.

Nad konkursem, organizowanym jest przez Centrum Wspierania Inicjatyw Pozarządowych, patronat sprawuje prezydent RP. Jego celem jest wyróżnienie jednostek samorządu terytorialnego i przedsiębiorstw realizujących działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego oraz promowanie nowatorskich rozwiązań mających istotny wpływ na poprawę stanu środowiska naturalnego. Oceniane są zarówno innowacyjne projekty dotyczące rozwiązań technicznych i inwestycji w dziedzinie ochrony środowiska, jak i przedsięwzięcia z zakresu edukacji ekologicznej, szczególnie wśród dzieci i młodzieży oraz społeczności lokalnych, promocji ochrony środowiska i zdrowego trybu życia. Wyróżnione projekty mogą być wykorzystane przez inne podmioty.

14 grudnia 2010 r. w Senacie odbyła się konferencja "Kapitał polski w Rosji - warunki inwestowania, zagrożenia i szanse", zorganizowana przez Komisję Gospodarki Narodowej.

Otwierając spotkanie, przewodniczący komisji gospodarki senator Jan Wyrowiński przypomniał, że Senat i marszałek Bogdan Borusewicz niezwykle mocno angażują się w rozwój stosunków polsko-rosyjskich. Temu służy m.in. Forum Regionów Polska-Rosja, zorganizowane już dwukrotnie z inicjatywy marszałka i przewodniczącego Rady Federacji Rosyjskiej Siergieja Mironowa. W tym roku senatorowie kilkakrotnie odwiedzili Rosję, odbyli prawie dziesięciodniową podróż na Syberię. Przypomniał także niedawną wizytę w Polsce prezydenta Dimitrija Miedwiediewa.

Jak mówił senator, jednym z celów tego spotkania jest odpowiedź na pytanie o przyczyny niewielkiego zaangażowania polskiego kapitału w Rosji, podczas gdy nawet "historyczne" doświadczenia, z którymi mógł zapoznać się na Syberii, świadczyły o innej przeszłości w tym zakresie. Dlatego do Senatu zaproszono osoby, które mają możliwość wpływania na zmianę tej sytuacji, i te, które mogą podzielić się swoimi doświadczeniami. Senator J. Wyrowiński zapowiedział, że materiały z konferencji zostaną opublikowane i upublicznione.

Na temat obecnej sytuacji gospodarczej w Rosji mówił doradca prezydenta prof. Jerzy Osiatyński, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN, jeden z uczestników tegorocznego, VI Międzynarodowego Bajkalskiego Forum Ekonomicznego w Irkucku, w którym wzięła również udział delegacja Senatu. Jak stwierdził, obecna konferencja stanowi naturalną kontynuację tamtej podróży, ma pokazać możliwości otwierające się przed Polską, a także odpowiedzieć na pytanie, co uczynić, by nasz kraj stał się atrakcyjny gospodarczo w Rosji. W swoim wystąpieniu wskazał najważniejsze problemy ekonomiczne stojące przed tym krajem, a także dziedziny, inwestowanie w które mogłoby być korzystne dla polskich firm. Mówił m.in. o kryzysie tzw. monomiast, zróżnicowaniu dynamiki rozwoju między regionami FR, wzroście wydatków na świadczenia społeczne, wynikającym z problemów demograficznych: zmniejszającej się liczby ludności i jej starzenia się, rosnącego obciążenia wypłatami emerytur i rent oraz wydatkami na opiekę zdrowotną, a także konieczną zmianą struktury wydatków na edukację.

Mówiąc o rozwiązywaniu wielowymiarowych problemów monomiast, J. Osiatyński wskazał na polskie doświadczenia w tym względzie i wart wykorzystania spory zasób wiedzy i doświadczenia z udanej restrukturyzacji Mielca czy Starachowic.

Zdaniem J. Osiatyńskiego, szansą może być też ogłoszony przez prezydenta D. Miedwiediewa w 2009 r. plan zakładający modernizację Rosji i społeczeństwa, której podstawowym celem jest przyspieszony wzrost konkurencyjności gospodarki rosyjskiej, stopniowe zwiększanie swobód obywatelskich i praw demokratycznych. Strategiczne kierunki tego planu to: zmniejszenie energochłonności i rozwój nowych nośników energii; technologie jądrowe; technologie kosmiczne, dotyczące zwłaszcza rozwoju komunikacji; technologie medyczne; strategiczne technologie informacyjne, w tym tworzenie superkomputerów i oprogramowania. Jak mówił J. Osiatyński, włączenie się polskich inwestorów w realizację tej strategii może stanowić dla nich szansę na korzystne inwestycje w Rosji. Zdaniem doradcy prezydenta, ważny jest także wymiar współpracy międzyregionalnej, m.in. dzielenie się naszymi doświadczeniami własnymi i w ramach Unii Europejskiej jako największego beneficjenta pomocy regionalnej w wykorzystywaniu narzędzi polityki regionalnej, polityki restrukturyzacji przemysłu i rolnictwa, rozwoju małej przedsiębiorczości, zwiększania konkurencyjności sektora przedsiębiorstw w ogóle oraz w obszarze wielofunkcyjnego rozwoju monomiast.

W opinii wiceministra gospodarki Marcina Korolca, Polska jako kraj członkowski Unii Europejskiej graniczący z Rosją i Białorusią dysponuje dużym potencjałem rozwoju i pogłębiania stosunków handlowych i gospodarczych z naszymi wschodnimi partnerami. Polska mająca rozwinięte stosunki handlowe z Rosją gotowa jest aktywnie współuczestniczyć w kształtowaniu relacji gospodarczych między Unią Europejską i z tym państwem, opartych na zasadach wzajemnych korzyści i partnerstwa. W naszych stosunkach gospodarczych ważny jest także dialog polityczny zarówno na poziomie prezydentów i premierów, jak i parlamentarnym.

Wiceminister przypomniał, że resort gospodarki inicjuje również aktywizację kontaktów i współpracy w sektorze małych i średnich przedsiębiorstw. Za jeden z ważnych czynników rozszerzania współpracy gospodarczej z Rosją uznał także nawiązywanie nowych kontaktów na szczeblu międzyregionalnym, a także utrzymywanie i pogłębianie współpracy z naszymi tradycyjnymi partnerami, takimi jak Obwód Kaliningradzki.

Ekaterina Belyakova, przedstawiciel handlowy Federacji Rosyjskiej w Polsce, zapoznała uczestników konferencji z warunkami podejmowania inwestycji w tym kraju i ofertą w tym zakresie, adresowaną do polskich przedsiębiorców. Jej zdaniem, polsko-rosyjskie relacje handlowe są coraz lepsze. Mówimy już nie tylko o obrocie handlowym i prostej wymianie komponentów, ale także o inwestycjach i podniesieniu wzajemnych relacji na wyższy poziom jakościowy. Chodzi m.in. o nakierowanie ich na bardziej zaawansowane technologie. Jak stwierdziła, należy trzeźwo oceniać możliwości i wskazywać ograniczenia. W tym kontekście wskazała m.in. na występujące, mimo coraz bardziej sprzyjającego inwestowaniu klimatu, obciążenia administracyjne. Jednocześnie E. Belyakova stwierdziła, że znacząco szybciej mniejsza jest liczba rosyjskich inwestycji w Polsce niż polskich w Rosji. Zapewniła również, że rosyjski rząd podejmuje działania w celu rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw, co też może być interesujące dla polskich inwestorów.

E. Belyakova zwracała także uwagę na znaczenie współpracy międzyregionalnej. Mówiąc o interesujących Rosjan obszarach współpracy, wskazywała m.in. przetwórstwo, nowe technologie w ochronie środowiska, energooszczędne czy w zakresie modernizacji gospodarki komunalnej miast.

Podczas konferencji o roli polskich służb dyplomatycznych w Rosji w promocji polskiej gospodarki oraz pomocy polskim przedsiębiorcom mówił kierownik Wydziału Ekonomicznego Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie Krzysztof Kordaś. Jak podkreślił, działania promocyjne w wymiarze międzyregionalnym stanowią zdecydowany priorytet w dyplomacji gospodarczej moskiewskiej placówki w kształtowaniu dwustronnych stosunków gospodarczych. Jego zdaniem, współpraca powinna odbywać się na różnych płaszczyznach: gospodarczej, samorządowej, kulturalnej, oświatowej-naukowej i turystyczna. K. Kordaś podkreślał także znaczenie zrzeszania się polskich firm w organizacje i stowarzyszenia gospodarcze, bo w ten sposób łatwiej formułować oczekiwania wobec polskiej placówki dyplomatycznej, a także wobec lokalnych rosyjskich władz samorządowych.

Finansowe instrumenty wspierania współpracy gospodarczej z Rosją omówił prezes Banku Gospodarstwa Krajowego Tomasz Mirończuk. Jak mówił, bank realizuje rządowy program wspierania eksportu. Jego zdaniem, finansowany w ten sposób eksport jest efektywny ekonomicznie i oparty na bardzo korzystnych warunkach finansowych, obarczony niskimi stosunkowo kosztami kredytu.

Podczas konferencji swoje doświadczenia z inwestowania i prowadzenia działalności gospodarczej w Rosji zaprezentowali polscy przedsiębiorcy: prezes Pfleiderer Grajewo SA Wojciech Gątkiewicz i prezes Progress Poland Sp. z o.o. Jerzy Kujawa. Jak podkreślił prezes W. Gątkiewicz, prezentowana przez niego inwestycja (fabryka płyt wiórowych w Nowgorodzie koło Sankt Petersburga) jest dowodem, że coś może się skończyć dobrze. Należy tylko pamiętać m.in. o tym, że zakładem nie da się zarządzać z odległości kilku tysięcy kilometrów i za pomocą komputera i kamer przemysłowych.

Strategia inwestycyjna powinna uwzględniać zapewnienie kluczowych surowców, bliskość rynków zbytu, optymalne położenie geograficzne, dostępność infrastruktury logistycznej (drogi, kolej, lotnisko) i wykwalifikowanej kadry, tempo, odpowiedni zespół wdrożeniowy i rzetelne wykonawstwo, zaufanych partnerów lokalnych. Zdaniem W. Gątkiewicza na sukces składa się także właściwa struktura zarządcza: silne przywództwo i zespół zarządzający, zapewnienie poczucia samodzielności i niezależności zakładu (odpowiedzialność), stopniowe przekazywanie kompetencji i odpowiedzialności menedżerom lokalnym, rola spółki matki, ograniczająca się do doradztwa technicznego i przekazywania najlepszych praktyk korporacji, jasne obszary odpowiedzialności i kompetencji, czytelne struktury hierarchiczne.

Konieczna jest także odpowiednia kultura organizacji, oparta na zrozumieniu i poszanowaniu lokalnych uwarunkowań kulturowych (tradycja, historia, zwyczaje itp.), świadomości specyficznych uwarunkowań administracyjnych i prawnych, silnej identyfikacji z lokalnym personelem - integracji kulturowa (mocna więź Polak - Rosjanin), wspieraniu prowadzenia biznesu społecznie odpowiedzialnego (ekologia, pomoc domom dziecka itp.), relacjach z otoczeniem i relacjach wewnętrznych (systemy kontrolne, motywacyjne, rozwoju itp.) dostosowanych do warunków lokalnych. Jak podkreślił prezes W. Gątkiewicz inwestorom powinno przyświecać hasło: "Myśl globalnie, działaj lokalnie".

15 grudnia 2010 r. w Senacie marszałek Bogdan Borusewicz otworzył wystawę "W kręgu przyjaciół Fryderyka Chopina", której inicjatorką była śp. senator Janina Fetlińska. Ekspozycja kończy obchody Roku Chopinowskiego w Senacie. Jest wyrazem czci dla pamięci wielkiego kompozytora.

Na wystawie zaprezentowano obrazy, zdjęcia i batiki artystów biorących udział w ogólnopolskich plenerach malarskich, które od 5 lat organizuje Stowarzyszenie Pracy Twórczej w Ciechanowie. Podczas plenerowych spotkań ziemia ciechanowska często gościła artystów, którzy uwieczniali krajobrazy stanowiące twórczą inspirację tego wybitnego kompozytora. Na obrazach artyści utrwalili piękno mazowieckiego krajobrazu: bezkresne pola i łąki, zakola rzek, rosochate wierzby, stare wiatraki, który inspirował również F. Chopina, a także zabytki Mazowsza.

15 grudnia 2010 r. w Sejmie odbyło się parlamentarne spotkanie opłatkowe, w którym udział wzięli prezydent Bronisław Komorowski, premier Donald Tusk, metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz, posłowie i senatorowie.

Prezydent B. Komorowski życzył parlamentarzystom satysfakcji z pracy i pewności, że pracują dla wspólnego dobra. Podsumowując rok 2010, prezydent przypomniał, że był to rok szczególnie dramatyczny, ale i "rok, w którym serce polskiej demokracji zadziałało prawidłowo, w okresie najbardziej bolesnym", związanym z katastrofą lotniczą pod Smoleńskiem. Życzył także posłom i senatorom "wiary w pomyślność ojczyzny".

Premier D. Tusk życzył natomiast, by "nigdy nie zwątpić, nawet jeśli okoliczności bywają trudne, w sens najgłębszej nauki, że miłość i dobroć są silniejsze i ważniejsze od zła i obojętności".

"Chciałbym życzyć wam i waszym rodzinom świąt, które dają siłę do dalszej pracy" - mówił natomiast marszałek Senatu B. Borusewicz. "By nowy rok sprawiał jak najmniej problemów i byśmy mogli kończyć tę kadencję z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku" - podkreślił.

Marszałek Sejmu Grzegorz Schetyna życzył z kolei, by "atmosferę świąteczną przenieść także na czas po świętach". Składał także posłom i senatorom życzenia "dobrych emocji".

Kard. K. Nycz życzył parlamentarzystom, by "zawsze znali drogę do miejsca, gdzie Bóg mówi w ciszy i by uwierzyli w symbol opłatka, który mówi to, co najważniejsze, wyraża wdzięczność, radość, życzliwość i miłość".

Podczas spotkania opłatkowego kolędy śpiewał Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego.

16 grudnia 2010 r. odbyło się spotkanie opłatkowe senatorów i pracowników Kancelarii Senatu z udziałem duszpasterza parlamentarzystów ks. Pawła Powierzy.

Uroczystość rozpoczęła się od wręczenia marszałkowi Senatu Betlejemskiego Światła Pokoju przez harcerzy. To coroczna harcerska akcja przekazywania przed świętami Bożego Narodzenia symbolicznego ognia zapalonego w Grocie Narodzenia Chrystusa w Betlejem. Betlejemskie Światło Pokoju jest symbolem ciepła, miłości, pokoju i nadziei. Co roku jest ono przywożone z Betlejem do Wiednia, gdzie w katedrze zostaje przekazane skautom z sąsiednich krajów. W Polsce akcję tę od 1991 r. prowadzą harcerze ze Związku Harcerstwa Polskiego, którzy odbierają Betlejemskie Światło Pokoju od skautów słowackich na przejściu granicznym Łysa Polana w Tatrach i przekazują je również wschodnim sąsiadom - do Rosji, Litwie, Ukrainie i Białorusi.

Marszałek Bogdan Borusewicz podziękował harcerzom za przyniesienie do Senatu Betlejemskiego Światła Pokoju, a duszpasterzowi parlamentarzystów za wygłoszenie Słowa Bożego. "Betlejemskie Światło Pokoju oznacza ciepło, uspokojenie i dobrą nowinę Będziemy te święta spędzać w dobrym nastroju, bo to są dobre święta, które nas wszystkich jednoczą" - powiedział. Podziękował senatorom i pracownikom Kancelarii Senatu za przybycie na uroczystość, życząc wszystkim dobrych, rodzinnych, pięknych i pogodnych świąt, bliskich wszystkim Polakom.

Przy wtórze kolęd, śpiewanych przez chór Alla Polacca przy Teatrze Wielkim i Operze Narodowej pod dyrekcją Sabiny Włodarskiej, uczestnicy spotkania dzielili się opłatkiem.

17 grudnia 2010 r. w Senacie odbyła się konferencja poświęcona parlamentarnemu wymiarowi polskiego przewodnictwa w Unii Europejskiej w II połowie 2011 r.

Podczas spotkania dyskutowano przede wszystkim o praktycznych aspektach sprawowania przez Polskę unijnej prezydencji. Omówiono działania, jakie należy podjąć, aby Senat mógł się przygotować do postawionych przed nim zadań. Parlamentarny wymiar prezydencji oznacza m.in. organizowanie spotkań w polskim parlamencie, a także wspólnie z Parlamentem Europejskim w Brukseli. Ich celem jest wzmocnienie roli parlamentów narodowych w UE, stworzenie platformy dyskusji, wzmocnienie dialogu z instytucjami unijnymi oraz kreowanie pozytywnego wizerunku polskiego parlamentu w kraju i za granicą.

Otwierając konferencję, marszałek Bogdan Borusewicz zapowiedział, że w ramach parlamentarnego wymiaru polskiego przewodnictwa zostanie podjęta dyskusja na tematy wyznaczone przez strategiczne priorytety rządowe. Przypomniał, że w Sejmie i Senacie debatowano niedawno na temat priorytetów polskiej prezydencji. Z przeprowadzonej debaty jasno wynika, że wśród priorytetów jest wszechstronna promocja Unii Europejskiej. Marszałek podkreślił, że na specjalnej stronie internetowej, poświęconej wymiarowi parlamentarnemu, znajdą się też materiały w językach krajów Partnerstwa Wschodniego, a także po rosyjsku.

Marszałek B. Borusewicz zwrócił także uwagę na organizacyjny aspekt prezydencji. W Warszawie trzeba będzie prawdopodobnie przygotować 8 spotkań komisyjnych - 4 organizowane przez Kancelarię Sejmu i 4 przez Kancelarię Senatu. Duże spotkania, takie jak np. Konferencja Przewodniczących Parlamentów UE czy COSAC - Konferencja Komisji Wyspecjalizowanych w Sprawach Wspólnotowych, odbędą się w Sejmie. Pozostałe - spotkania przewodniczących poszczególnych komisji - w Senacie.

"Dla nas to pierwsza prezydencja, jest ona niezwykle ważna nie tylko dla Polski, ale i dla Europy i Unii" - podkreślił marszałek Senatu. Jak stwierdził, fundamentem wymiaru parlamentarnego UE jest współpraca pozioma organów parlamentów narodowych i Parlamentu Europejskiego. Zdaniem marszałka, wymiar parlamentarny prezydencji to w istocie skrót myślowy. W gruncie rzeczy chodzi o to, aby Sejm i Senat koordynowały prace parlamentów państw członkowskich i wzięły na siebie odpowiedzialność za ich współpracę w tym czasie, gdy polscy ministrowie przewodniczą spotkaniom w Radzie UE i organizują je w naszym kraju. "Celem wymiaru parlamentarnego jest m.in. europeizacja prac parlamentów narodowych, a zwłaszcza wciągnięcie komisji do głównego nurtu europejskiej dyskusji. Nie chodzi o to, by spotkań było więcej, ani też o to, by wszystko, co się w UE dzieje, miało wymiar parlamentarny. Chodzi o to, aby w swojej pracy parlamenty narodowe uwzględniały kontekst unijny i perspektywę europejską" - wyjaśnił marszałek B. Borusewicz.

Gośćmi specjalnymi konferencji byli przedstawiciele krajów, które niedawno sprawowały prezydencję w Unii Europejskiej - wiceprzewodniczący Komisji Ochrony Środowiska szwedzkiego Riksdagu Bengt-Anders Johansson i przewodniczący Komisji Spraw Europejskich czeskiego Senatu Ludek Sefzig. W swoich wystąpieniach podzielili się doświadczeniami prezydencji w swoich krajach.

Jak przypomniał Bengt-Anders Johansson, prezydencja szwedzka (II połowa 2009 r.) musiała zmierzyć się z kilkoma wyzwaniami, w tym kryzysem ekonomicznym, szczytem klimatycznym ONZ zorganizowanym w grudniu 2009 r. w Kopenhadze, a także z przygotowaniem nowej unijnej strategii rozwoju "UE 2020". Jak mówił, celem szwedzkiego przewodnictwa było wzmocnienie Unii Europejskiej jako globalnego gracza, który ma jasną agendę dotyczącą pokoju, rozwoju, demokracji i praw człowieka. Celem był także rozwój UE tak, by mogła ona reagować na kryzysy międzynarodowe. Chodziło o wzmocnienie współpracy z najważniejszymi partnerami krajowymi, a także o włączenie się do współpracy, inicjatyw europejskich zarówno w dziedzinie handlu, jak i polityki rozwoju i bezpieczeństwa. Oprócz tego szwedzka prezydencja zajęła się takimi sprawami, jak tworzenie służby zagranicznej UE, wdrożenie Partnerstwa Wschodniego oraz europejskiej strategii wobec Afganistanu i Pakistanu. Wiceprzewodniczący Bengt-Anders Johansson podkreślił też, że w Szwecji prezydencja była postrzegana jako zadanie dla całego narodu, zadanie, wokół którego wszyscy się gromadzili. "Chodziło o przyjmowanie wspólnej odpowiedzialności. Dzięki temu nasz rząd odniósł duże sukcesy" - zaznaczył Bengt-Anders Johansson. W swoim wystąpieniu zwrócił także uwagę na znaczenie współpracy z opozycją i koordynacji działań komunikacyjnych w budowie pozytywnego wizerunku Szwecji i jej przewodnictwa w UE.

Przewodniczący L. Sefzig przypomniał, że Czechy były pierwszym krajem tzw. byłego bloku radzieckiego organizującym unijną prezydencję (I połowa 2009 r.). Jak zaznaczył, ta prezydencja także przebiegała w trudnych warunkach zarówno na poziomie europejskim, jak i krajowym. W Unii - jak mówił - przeprowadzano znaczącą reformę instytucjonalną, Czechy natomiast ogarnięte były kryzysem rządowym. W opinii L. Sefziga, priorytety czeskiej prezydencji zostały zdefiniowane zgodnie z założeniem "Europa bez barier". Przypomniał, że działania skoncentrowały się na gospodarce, energetyce, a także Unii Europejskiej, która miała stać się partnerem globalnym. Zdaniem przewodniczącego L. Sefziga, państwa członkowskie UE oczekują od prezydencji przede wszystkim "dobrego prowadzenia dyskusji". Nie interesują ich problemy wewnętrzne kraju sprawującego prezydencję, oczekują natomiast z jego strony dobrej organizacji i sprawnego kierownictwa.

Europoseł Jacek Saryusz-Wolski przekonywał, że Polska powinna zmienić podejście do kwestii unijnych - z "policentrycznego" na "rozumowanie w kategoriach Unii 27 krajów członkowskich". Jego zdaniem, polska prezydencja powinna koncentrować się wokół dwóch zagadnień: Partnerstwa Wschodniego i rozszerzenia UE. Jak mówił, w II połowie 2011 r. prawdopodobnie zakończą się negocjacje akcesyjne Chorwacji, a w kolejną fazę wejdą m.in. rozmowy w sprawie członkostwa Islandii i krajów bałkańskich. "W tej chwili jesteśmy w takiej fazie, kiedy status Serbii się podnosi w tej drodze do członkostwa; Czarnogóra uzyskuje właśnie status kandydata, jest problem Kosowa. Generalnie rzecz biorąc, kolejno, aż po Albanię, idąc wzdłuż Morza Adriatyckiego, wszystkie te kraje są potencjalnymi członkami UE" - mówił J. Saryusz-Wolski. W związku z tym Polska powinna "zintensyfikować swoje spojrzenie na Bałkany", nie tylko dlatego, że - jak tłumaczył - kraje te oczekują tego, ale też po to, by region ten nie był wyłącznie obszarem zainteresowań tzw. wielkich graczy UE, takich jak Niemcy, Włochy czy Francja.

Partnerstwo Wschodnie natomiast - przypomniał J. Saryusz-Wolski - jest na razie w fazie inicjalnej, brak mu odpowiednich narzędzi i finansowania. Dlatego Polska, w opinii europosła, powinna podczas swej prezydencji starać się "wypełnić je odpowiednią treścią". "Problem nie jest w tym, czemu ono ma służyć, bo ma służyć stabilizacji demokracji i dobrobytowi na naszych unijnych wschodnich rubieżach, problem jest w zawartości, musi być on wypełniony konkretną treścią" - zaznaczył w swoim wystąpieniu.

Dyrektor Departamentu Koordynacji Przewodnictwa Polski w Radzie UE w MSZ Joanna Skoczek przypomniała, że Polska poszukuje obszarów dla swoich priorytetów w kilku podstawowych dziedzinach: stosunków ze Wschodem, ze szczególnym uwzględnieniem Partnerstwa Wschodniego, rynku wewnętrznego i sytuacji gospodarczej, energetyki i odnowy wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony.

W senackiej konferencji wzięli także udział m.in. przewodniczący Komisji Spraw Unii Europejskiej senator Edmund Wittbrodt i posłanka do Parlamentu Europejskiego Małgorzata Handzlik.

17 grudnia 2010 r. w Senacie odbyło się 4. posiedzenie Zespołu Doradców Marszałka Senatu ds. Migracji Ekonomicznej Obywateli Polskich do Państw Członkowskich Unii Europejskiej, podczas którego dyskutowano, w jaki sposób pomóc Polakom, którzy po 1 maja 2011 r. zdecydują się migrować do Niemiec, a także jaka może być skala tej migracji.

Zespół Doradców został powołany uchwałą Prezydium Senatu z 22 czerwca 2007 r. jako organ opiniodawczo-doradczy przy marszałku Senatu. Do  zadań zespołu należy wyrażanie opinii w sprawie procesów i zjawisk towarzyszących migracji ekonomicznej obywateli polskich do państw członkowskich Unii Europejskiej oraz o kierunkach działań Senatu w sprawach związanych z tą migracją.

Po 1 maja 2011 r. Niemcy i Austria zniosą wszelkie ograniczenia dotyczące swobody przepływu pracowników, wprowadzone przez te kraje po rozszerzeniu Unii Europejskiej w 2004 r. Zdaniem marszałka Bogdana Borusewicza, który przewodniczył obradom, doświadczenia polskich emigrantów z Wielkiej Brytanii i Irlandii mogą być pomocne Polakom, którzy zechcą wyjechać do Niemiec. Uznał, że należy doprowadzić do spotkania polonijnych organizacji z Wielkiej Brytanii i Irlandii z organizacjami z Niemiec.

Helena Miziniak, honorowy prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych, podkreśliła, że organizacje polonijne w Wielkiej Brytanii mają już 6 lat doświadczeń z nowymi migrantami. Zaznaczyła, że zakończył się już etap pomocy bezpośredniej, a rozpoczął etap pomocy merytorycznej migrantom. Wskazywała, jak ważne jest doprowadzenie do kontaktów starej i nowej emigracji, informowanie, co się należy pracownikom i jak egzekwować ich prawa, a także organizowanie struktur, które będą mogły bronić ich praw. Ważne są również szkolenia dla środowisk polonijnych pod kątem pozyskiwania pieniędzy z funduszy unijnych i kraju zamieszkania. Podkreśliła, że doświadczenia nowych emigrantów w Wielkiej Brytanii zostały zebrane i opisane i mogą być przydatne także dla emigrantów do Niemiec.

Według Macieja Batora, sekretarza Stowarzyszenia Polskiego w Irlandii Północnej, niezwykle ważne jest organizowanie punktów informacyjnych i dostarczanie informacji, które pozwolą poznać realia miejscowego rynku pracy i ułatwią poruszanie się po nim, ważna jest też pomoc psychologiczna dla migrantów. Wskazał jednak na problem z uznawaniem kwalifikacji polskich psychologów w Irlandii. Mówił o potrzebie organizacji kontaktów Polonii brytyjskiej i niemieckiej.

Dyrektor Biura Polonijnego Kancelarii Senatu Artur Kozłowski poinformował, że w 2010 r. Senat współpracował ze środowiskami nowych migrantów i za pośrednictwem organizacji pozarządowych trafiło do tych środowisk 1,5 mln zł. Dodał, że obecnie zmienia się formuła pomocy Senatu dla Polonii i Polaków poza granicami - z opieki na współpracę. W 2011 r. ta współpraca będzie się koncentrowała m.in. na: oświacie polonijnej, pomocy instytucjonalnej w tworzeniu organizacji polonijnych i punktów informacyjnych, szkoleniach w zakresie pozyskiwania funduszy z Unii i z krajów osiedlenia.

Podczas posiedzenia zastanawiano się też nad możliwym rozmiarem migracji do Niemiec. Prof. Marek Okólski z Uniwersytetu Warszawskiego powiedział, że początkowo spodziewano się, iż migracja po maju będzie znikoma, ponieważ poziom wykształcenia osób migrujących z Polski jest coraz wyższy, wzrosły też aspiracje polskich migrantów. Wyczerpał się ponadto potencjał migracyjny osób ze Śląska, Pomorza, Mazur, które miały więzi rodzinne w Niemczech. Liczono też na to, że Polska zostanie zmodernizowana. Obecnie jednak, według prof. M. Okólskiego, rozmiar tej migracji może być większy niż się spodziewano, gdyż efekt zmian modernizacyjnych jest mniejszy niż zakładano, rozbudowa infrastruktury w związku z EURO 2012 osiągnie niewielki poziom, a na to wszystko nałożył się kryzys ekonomiczny.

Także w opinii dr. Pawła Kaczmarczyka z Zespołu Doradców Strategicznych Prezesa Rady Ministrów, obecnie zwiększyła się niepewność co do rozmiaru migracji do Niemiec. Jego zdaniem, dużo zależy od tego, jaki będzie efekt psychologiczny pełnego otwarcia tego rynku pracy, jak przebiegnie związana z tym kampania medialna, a także co dalej będzie się działo z kryzysem gospodarczym. Dr P. Kaczmarczyk poinformował o pracach rządu nad strategią migracyjną Polski. Powiedział, że dokument ten został obecnie przesłany do konsultacji społecznych.

Wiceminister spraw zagranicznych Jan Borkowski podkreślił, że Polska powinna dążyć do tego, by zachowany został dotychczasowy, obowiązujący w UE stan prawny swobody przepływu osób. Mówił, że podejmowane są próby zmiany tych przepisów, ale odwrót od swobody przepływu osób to koniec Unii.

Minister edukacji narodowej Katarzyna Hall podkreśliła, że decydującą sprawą przy podejmowaniu decyzji o emigracji jest znajomość języka. Dlatego najwięcej osób z Polski wyjechało do Wielkiej Brytanii. Dodała, że im słabsza edukacja językowa w danym kraju, tym większy w tym kraju opór wobec Unii. Zdaniem minister, kluczem do sukcesu UE i przełamywania niechęci wobec emigrantów jest edukacja dwujęzykowa.

* * *

22 grudnia 2010 r. na Zamku Królewskim w Warszawie odbyła się uroczystość z okazji 20. rocznicy przekazania insygniów prezydenta RP. Przed 20 laty Lech Wałęsa na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego został zaprzysiężony na prezydenta. Tego samego dnia na Zamku Królewskim z rąk prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego odebrał insygnia władzy prezydenckiej II RP. Były to: tłoki pieczętne prezydenta Rzeczypospolitej, chorągiew Rzeczypospolitej i dokumenty państwowe, w tym oryginał konstytucji z 23 kwietnia 1935 r., która była prawną podstawą kontynuowania działalności władz RP na uchodźstwie po wojnie.

Na uroczystości w Sali Balowej Zamku Królewskiego w Warszawie zgromadziło się wiele osobistości: m.in. prezydent Bronisław Komorowski, były prezydent Lech Wałęsa, wdowa po ostatnim prezydencie RP na uchodźstwie R. Kaczorowskim Karolina Kaczorowska, wicemarszałek Senatu Marek Ziółkowski, marszałek Sejmu Grzegorz Schetyna, a także hierarchowie kościelni.

Wicemarszałek M. Ziółkowski w imieniu Izby oddał hołd R. Kaczorowskiemu i byłemu marszałkowi Senatu Andrzejowi Stelmachowskiemu. Przypomniał, że to z inicjatywy Senatu, w tym marszałka A. Stelmachowskiego, insygnia wróciły do Polski. Jak podkreślił wicemarszałek Senatu: "Na tę chwilę czekała niepodległościowa emigracja skupiona wokół prezydenta Rzeczypospolitej na uchodźstwie i rządu londyńskiego, a także antykomunistyczna opozycja w kraju. Wszyscy byliśmy pełni wiary, że nadejdzie taka chwila, iż zostanie wypełniony testament prezydenta Władysława Raczkiewicza. W orędziu skierowanym 29 czerwca 1945 r. do Polaków oświadczył on, iż przekaże swój urząd następcy wyłonionemu przez naród w wolnych i nieskrępowanych wyborach, skoro tylko można je będzie przeprowadzić. Na wypełnienie tego testamentu czekaliśmy 45 lat, niepogodzeni z powojenną rzeczywistością". Wicemarszałek M. Ziółkowski przypomniał, że "w 1989 r. w wyniku kurialnych wyborów do Sejmu i w pełni demokratycznych do odrodzonego Senatu Polska stała się wolna. Następnym krokiem były powszechne wybory prezydenta. Spełniono wszystkie warunki zawarte w testamentach prezydentów Rzeczypospolitej na uchodźstwie. Gdy więc zostały zrealizowane dążenia kilku pokoleń Polaków do zapewnienia Polsce niepodległego bytu i uznano, że odbudowa państwa powinna się odbywać wysiłkiem Polaków zamieszkałych zarówno w kraju, jak i poza jego granicami, insygnia prezydenckie wróciły do ojczyzny". Na zakończenie swej wypowiedzi wicemarszałek Senatu zaapelował: Niechaj ta dzisiejsza uroczystość będzie przypomnieniem drogi, jaką Polska przeszła w ciągu ostatnich 20 lat. Niech będzie kolejnym krokiem w budowie nie tylko wolnego, ale i zasobnego demokratycznego kraju. Niech będzie symbolem szacunku do tradycji i wyrazem woli jej kontynuowania".

Prezydent B. Komorowski i były prezydent L. Wałęsa przypominali historię trudnej walki o wolność. "Dziękuję za walkę o wolność" - powiedział prezydent. Zaznaczył, że to dobra okazja, aby podziękować R. Kaczorowskiemu i L. Wałęsie. Prezydent B. Komorowski mówił, że historię zmieniają narody, społeczeństwa, masowe ruchy, "ale nic nie zastąpi także woli, odwagi konkretnych ludzi". Pokreślił, że nigdy nie mieliśmy szansy na pełną ciągłość władzy państwowej, systemu prawnego. "Mieliśmy trudną historię, od czasu do czasu musieliśmy się starać ją połączyć, łączyć porwane części dziejów narodowych" - mówił.

Były prezydent L. Wałęsa powiedział podczas uroczystości: "Cieszmy się, że Polska jest wolna, ale czujmy się zobowiązani, by dać z siebie wszystko, by efekty tego wielkiego zwycięstwa były trochę większe".

Szef Kancelarii Prezydenta Jacek Michałowski podkreślił, że przekazanie insygniów w 1990 r. doszło do skutku dzięki pracy wielu osób z Londynu, które były ich strażnikami.

Na zakończenie uroczystości były prezes zarządu Poczty Polskiej Andrzej Polakowski przekazał na ręce prezydenta B. Komorowskiego wydawnictwo filatelistyczne, poświęcone 20. rocznicy przekazania insygniów.

Wykaz numerów "Diariusza"