Diariusz Senatu nr 61
1-31 sierpnia 2010 r.

4 i 5 sierpnia 2010 r. odbyło się 61. posiedzenie Senatu.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 71. posiedzeniu, 23 lipca 2010 r., z przedłożenia rządowego, wprowadza nowoczesne dowody osobiste. Nowy dowód osobisty będzie miał dwie warstwy: graficzną i elektroniczną. Ta pierwsza, tradycyjna, będzie zawierać wizerunek posiadacza dokumentu i szereg danych, ale nie znajdzie się wśród nich adres, co zmniejszy możliwość dezaktualizacji. W warstwie elektronicznej zostanie umieszczona karta chipowa, co ma m.in. zwiększyć poziom ochrony tego dokumentu przed fałszerstwami. Nowy dowód osobisty będzie potwierdzał tożsamość i obywatelstwo polskie na terenie Polski i m.in. państw strefy Schengen. Zgodnie z przepisami ustawy, warstwa elektroniczna będzie zawierać m.in. podpis osobisty właściciela, co umożliwi kontakty z administracją publiczną, oraz certyfikację dowodu. W warstwie elektronicznej zarezerwowano przestrzeń np. na kartę ubezpieczenia zdrowotnego, bezpieczny podpis elektroniczny. To również może zwiększyć funkcjonalność dowodu osobistego z punktu widzenia obywateli.

Nowy dowód ma być wydawany w ciągu 30 dni na wniosek danej osoby, złożony - nie tylko w formie pisemnej, ale także elektronicznej - w dowolnej gminie. Novum stanowi to "odmiejscowienie" składania wniosków. Aktywacja certyfikatu dowodu będzie obowiązkowa, wyznacza bowiem początek jego ważności. Aktywacji certyfikatu podpisu osobistego i certyfikatu ograniczonej identyfikacji dokonywać się będzie bezpłatnie na wniosek osoby zainteresowanej. Z inicjatywy właściciela dowodu lub z inicjatywy sądu natomiast umożliwi się jego zawieszanie, oczywiście w wypadkach przewidzianych prawem. Dokumenty wydawane dzieciom powyżej 5. roku życia będą ważne 10 lat, a dowody młodszych - 5 lat. Nowe dowody osobiste będą bezpłatne. Prowadzenie rejestru dowodów osobistych i odpowiedzialność za niego spocznie na ministrze spraw wewnętrznych.

Ustawa przewiduje, że dowody wydane przed 1 stycznia 2011 r. będą ważne do czasu wygaśnięcia ich ważności, do nowych zaś, wydawanych po tej dacie, znajdą zastosowanie nowe przepisy. Adres wpisany do starych dowodów, którymi można się nadal posługiwać, po 1 stycznia 2011 r. stanie się nieobowiązujący, tzn. wystawiający dowód i posługujący się nim nie będą odpowiadać za adres, jaki w nim został podany. Rezygnacja z umieszczania adresu we wszystkich dowodach nastąpi zatem z początkiem nowego roku. W nowych dowodach nie będzie też rysopisu właściciela.

W trakcie debaty senatorowie pytali podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Piotra Kołodziejczyka o przyczyny, dla których nie zdecydowano się na umieszczenie w nowym dowodzie osobistym informacji o grupie krwi właściciela. Podkreślali, że może się to bardzo przydać, kiedy właściciel dowodu ulegnie wypadkowi i konieczna będzie transfuzja krwi. Interesowała ich również możliwość umieszczenia w nowym dowodzie informacji m.in. o zgodzie jego posiadacza na ewentualne przekazanie swoich narządów do transplantacji czy o jego niektórych chorobach.

Wiceminister przekonywał, że wszystkich tych informacji nie można umieścić w warstwie graficznej dowodu ze względu na jej ograniczoną objętość, w warstwie elektronicznej zaś nie jest to zasadne. Przypomniał, że w pamięci elektronicznej nowego dokumentu tożsamości pozostanie przestrzeń na karty ubezpieczenia zdrowotnego, to tam znalazłyby się wspomniane informacje. Dowód umożliwiałby dostęp do nich.

Pracująca nad ustawą Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zaproponowała do niej 4 poprawki, jej mniejszość - 9. Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosła natomiast o wprowadzenie 15 zmian. W trakcie debaty poprawki zaproponowali również senatorowie: Jan Rulewski, Piotr Kaleta, Stanisław Piotrowicz i Marek Trzciński z grupą senatorów.

Ostatecznie Izba przyjęła 16 zmian, głównie o charakterze legislacyjnym i doprecyzowującym, służących ujednoliceniu terminologii. Poparła także poprawkę, zgodnie z którą, na wniosek osoby ubiegającej się o nowy dowód osobisty jego warstwa graficzna będzie zawierała dane dotyczące grupy krwi właściciela. Senat zaproponował również, by przesunąć termin wejścia w życie ustawy z 1 stycznia 2011 r. na 1 lipca 2011 r.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 70. posiedzeniu, 8 lipca 2010 r., na podstawie projektu rządowego, służy realizacji decyzji Rady Unii Europejskiej w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej oraz w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych. W nowelizacji przewidziano, że policjanci i pracownicy Policji będą mogli uczestniczyć w realizacji zadań na terytorium innych państw Unii Europejskiej w formie wspólnych patroli i innego rodzaju wspólnych operacji w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości, udzielania wsparcia w wypadku imprez masowych, klęsk żywiołowych i poważnych wypadków, a także udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną.

Nowelizacja przewiduje formy działań, w jakich będą uczestniczyć funkcjonariusze i pracownicy Straży Granicznej, wynikające bezpośrednio z decyzji Rady. Modyfikuje także dotychczasowe przepisy dotyczące czynności Straży Granicznej w ramach działań koordynowanych przez agencję Frontex. Zmiany w ustawie o ochronie granicy państwowej obejmują powierzenie komendantowi głównemu Straży Granicznej wykonywania zadań Krajowego Punktu Kontaktowego w zakresie komunikacji z agencją Frontex w sprawach dotyczących wspólnych operacji i uprawnień funkcjonariuszy Straży Granicznej państw UE, wykonujących na terytorium Polski działania w ramach zadań agencji Frontex. Pociągnęło to za sobą konieczność wprowadzenia stosownych zmian również w ustawie o broni i amunicji, polegających na wyłączeniu stosowania tej ustawy w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej państw Unii Europejskiej.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowała Izbie przyjęcie 9 , Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zaś - 10 zmian w nowelizacji. W wyniku głosowań Senat zaaprobował 10 poprawek, w większości o charakterze redakcyjnym i doprecyzowującym. Izba usunęła też przepis, który zezwala na ograniczenie funkcjonariuszowi prawa do uposażenia w całości lub w części w czasie delegowania do pełnienia służby poza granicami państwa. W innej poprawce zaś dodała przepis, ustanawiający prawo do należności i świadczeń z tytułu delegowania dla funkcjonariusza delegowanego poza granice państwa.

Ustawa o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw wraz z senackimi poprawkami wróci teraz do Sejmu.

Nowelizacja została uchwalona przez Sejm na podstawie projektów senackiego i rządowego na 71. posiedzeniu, 22 lipca 2010 r. Stanowi ona wykonanie obowiązku dostosowania prawa do wyroków Trybunału Konstytucyjnego, dotyczących: wykluczenia możliwości odmowy przyjęcia wniosku o wszczęcie egzekucji lub podjęcia innych czynności wchodzących w zakres ustawowych zadań komornika poza granicami właściwości sądu apelacyjnego; przyznania prezesowi sądu apelacyjnego uprawnienia do zobowiązania komornika do zatrudnienia wskazanego asesora komorniczego; zwolnienia Skarbu Państwa z obowiązku uiszczania zaliczek na wydatki gotówkowe oraz opłat egzekucyjnych w sprawach o egzekucję lub zabezpieczenie oraz zróżnicowania sytuacji prawnej komorników i zastępców komorników w zakresie prawa do opłat egzekucyjnych. Nowelizacja pozostawia dotychczasowy przepis, zgodnie z którym wierzyciel będzie mógł swobodnie wybrać komornika na terytorium całego kraju. Przyznaje jednak komornikowi prawo do odmowy wykonania egzekucji, jeśli byłaby ona prowadzona poza obszarem właściwym dla sądu apelacyjnego obejmującego jego rewir. Trybunał zakwestionował brak takiej możliwości w dotychczasowej ustawie.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła o przyjęcie nowelizacji bez poprawek, jej mniejszość zaś - o wprowadzenie 1 zmiany. Izba jednak 69 głosami, przy 22 przeciw i 3 wstrzymujących się, zdecydowała o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Sejm uchwalił ustawę na 70. posiedzeniu, 8 lipca 2010 r., na podstawie projektu sejmowej Komisji Nadzwyczajnej "Przyjazne Państwo". Nowelizacja dotyczy inwestycji celu publicznego. To inwestycje, do których stosuje się specjalną procedurę lokalizacji - ustanowienie lokalizacji inwestycji celu publicznego (ULICP). Odnoszą się do nich także zasady wywłaszczenia. Inwestycje takie można zrealizować również na obszarach objętych ochroną przyrody (parki krajobrazowe, użytki ekologiczne itd.). Nowelizacja rozszerza katalog inwestycji celu publicznego, zalicza do nich również działania związane z budową urządzeń do wytwarzania, dostarczania i dystrybucji płynów, pary, gazu, energii elektrycznej. Ma to przyspieszyć odtwarzanie mocy wytwórczych, tworzenie nowych źródeł energii, w tym odnawialnych, i rozbudowę systemu przesyłu i dystrybucji płynów, pary, gazu, energii elektrycznej jako podstawowych elementów bezpieczeństwa energetycznego kraju. Dotychczas były to obiekty umożliwiające przesył, a dzięki tej zmianie obejmie to również dystrybucję. W praktyce administracyjnej często pojawiały się bowiem wątpliwości, czy urządzenie służy jeszcze do przesyłu, czy już do dystrybucji.

Druga grupa wprowadzonych zmian dotyczy ustawy o planowaniu przestrzennym, wyznaczania w planie zagospodarowania terenów, na których mogłyby się znajdować instalacje służące do produkcji energii ze źródeł energii odnawialnej. Jeśli byłyby to obiekty znaczące, czyli o mocy przekraczającej 100 kW, to należałoby zaznaczyć tereny, na których mogłyby się znajdować, w dokumentach planistycznych gminy (studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego). W planie miejscowym powinny także zostać wyznaczone granice terenów pod budowę takich urządzeń i granice stref zmienionego użytkowania, jeśli wokół tych instalacji się pojawią. Nowelizacja przewiduje ponadto, że wszystkie dotychczasowe dokumenty niezawierające takich regulacji zachowują ważność.

Pracujące nad nowelizacją Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Gospodarki Narodowej zgłosiły propozycję poprawki. Dotyczy ona przepisu ustawy o gospodarce nieruchomościami. Mówi on, że starosta, realizując inwestycje związane z przesyłem pyłów, pary, gazu, energii elektrycznej, może zdecydować o ograniczeniu korzystania z nieruchomości, na której trzeba wykonać inwestycje umożliwiające ich przesyłanie. Komisje zaproponowały dodanie słowa: "dystrybucja", chodzi bowiem nie tylko o przesył, ale i o dystrybucję. Wniosek o wprowadzenie zmiany złożył także senator Piotr Ł.J. Andrzejewski.

Senatorowie 93 głosami, przy 1 przeciw, poparli poprawkę komisji. Teraz rozpatrzą ją posłowie.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na podstawie projektu poselskiego na 71. posiedzeniu, 22 lipca 2010 r., ma na celu wdrożenie do systemu prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady. Komisja Europejska uznała za niezgodne z nią rozwiązanie, wprowadzające obligatoryjność przekazywania Komisji Nadzoru Finansowego - jeżeli przedmiotem oferty publicznej lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Polski są papiery wartościowe emitenta z siedzibą w państwie członkowskim, dla którego Polska jest państwem przyjmującym - tłumaczenia zatwierdzonego prospektu emisyjnego na język polski bez względu na to, czy jest on jednocześnie tłumaczony na język angielski. W myśl przepisów wymienionej dyrektywy, gdy dokonywana jest publiczna oferta lub postulowane jest dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym w jednym lub więcej, łącznie z macierzystym, państwie członkowskim, prospekt emisyjny sporządza się w języku dopuszczonym przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego oraz udostępnia albo w języku dopuszczonym przez właściwe organy każdego przyjmującego państwa członkowskiego, albo w języku przyjętym w sferze międzynarodowych finansów, według wyboru odpowiednio: emitenta, oferującego lub osoby wnoszącej o dopuszczenie do obrotu. Właściwy organ każdego przyjmującego państwa członkowskiego może jedynie wymagać, aby podsumowanie prospektu emisyjnego zostało przetłumaczone na język urzędowy lub inne języki obowiązujące w danym państwie.

W wyniku głosowania (88głosów za, przy 7 wstrzymujących się) Senat poparł wniosek Komisji Budżetu i Finansów Publicznych i przyjął nowelizację bez poprawek. Teraz trafi ona do podpisu prezydenta.

Izba jednomyślnie, 94 głosami, przyjęła bez poprawek ustawę umożliwiającą zmianę nazwy Akademii Podlaskiej na Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach. Taką rekomendację przedstawiła Senatowi Komisja Nauki, Edukacji i Sportu.

Ustawę uchwalił Sejm na 71. posiedzeniu na podstawie projektu rządowego. Akademia Podlaska spełnia warunki zmiany nazwy, tzn. posiada wymaganą liczbę uprawnień do nadawania stopnia doktora, w tym w zakresie nauk objętych swoim profilem, a zmiana została poparta uchwałą senatu tej uczelni. Akademia ma uprawnienia do nadawania stopnia doktora: nauk biologicznych w zakresie biologii, nauk rolniczych w zakresie agronomii, nauk rolniczych w zakresie zootechniki, nauk chemicznych w zakresie chemii, nauk humanistycznych w zakresie historii i nauk wojskowych.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora - przyjęta bez poprawek

Senat, zgodnie z propozycją Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, poparł nowelizację ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, uchwaloną przez Sejm na 71. posiedzeniu. Za przyjęciem ustawy bez poprawek głosowało 94 senatorów.

Inicjatorem zmiany była sejmowa Komisja Regulaminowa i Spraw Poselskich. Jak podkreślił sprawozdawca senackiej komisji regulaminowej senator Zbigniew Szaleniec, zmiana była konieczna, ponieważ Kancelaria Sejmu trafiła na problemy podczas likwidowania biur posłów zmarłych w katastrofie smoleńskiej. W kilku wypadkach banki odmawiały zwrotu środków zgromadzonych na rachunku biura poselskiego, były także problemy związane z zagospodarowaniem wyposażenia biura.

Zgodnie z nowelą, prawa i obowiązki posła i senatora, wynikające z funkcjonowania i znoszenia biura poselskiego lub senatorskiego, przechodzą - odpowiednio - na marszałka Sejmu lub marszałka Senatu nie tylko w wypadku pozbawienia wolności parlamentarzysty, ale także w razie jego śmierci.

Ustawa ma wejść w życie z dniem ogłoszenia. Teraz zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Sejm uchwalił nowelizację na 72. posiedzeniu, 4 sierpnia 2010 r., na podstawie projektu poselskiego. Uchwalone zmiany dotyczą: sposobu przeprowadzania konkursów na stanowiska członków rad nadzorczych w spółkach publicznej radiofonii i telewizji, opracowywania planów finansowo-programowych przedsięwzięć w zakresie realizacji zadań misji publicznej, wymagających finansowania ze środków publicznych, a także zmniejszenia liczby członków zarządu spółek publicznej radiofonii i telewizji. Nowelizacja przewiduje, że w ich radach nadzorczych, tak jak obecnie, zasiadałby tylko przedstawiciel ministra skarbu. Sejm wykreślił też możliwość odwołania członka zarządu i rady nadzorczej TVP i Polskiego Radia wskutek prowadzenia działalności, pozostającej "w sprzeczności z wykonywanymi obowiązkami". KRRT, określając zakres planów finansowo-programowych TVP i Polskiego Radia, będzie miała na uwadze "swobodę nadawców publicznych w kształtowaniu programów". Zgodnie z nowelizacją, członkowie zarządów i osoby zajmujące kierownicze stanowiska w mediach publicznych w ocenie dziennikarzy muszą się kierować zasadami profesjonalizmu, rzetelności, uczciwości oraz wypełnianiem przez nich zadań misyjnych TVP i Polskiego Radia.

Nowelizacja stanowi ponadto m.in., że rady nadzorcze TVP i Polskiego Radia nadal będą wybierane przez KRRiT, ale w wyniku jawnego i otwartego konkursu. Członków rad nadzorczych można by odwoływać w trakcie kadencji. Mógłby to zrobić organ ich powołujący, czyli KRRiT, lub właściwy minister.

Zarządy w radiu i telewizji liczyłyby od 1 do 3 członków. W skład zarządu można byłoby powołać tylko osobę, która wygrała konkurs. Kadencja dotychczasowych rad nadzorczych, zarządów i rad programowych TVP i Polskiego Radia wygasłaby z dniem wejścia w życie nowelizacji. Zarządy publicznych nadawców powoływałaby KRRiT na wniosek rady nadzorczej. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji mogłaby też odwołać zarząd, ale tylko "z ważnych powodów" (rażące naruszenie prawa, konflikt interesów lub działanie na szkodę spółki, skazanie prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe oraz okoliczności trwale uniemożliwiające sprawowanie funkcji) i na wniosek rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia, w tym wypadku ministra skarbu.

Mniejszość Komisji Kultury i Środków Przekazu (senatorowie PiS) wniosła o odrzucenie ustawy w całości. W ich opinii, nie rozwiązuje ona żadnego z problemów publicznego radia i telewizji. Zarzucali też PO, że tryb procedowania nad ustawą jest wysoce niezadowalający. "W znacznym stopniu odbiega on od kanonów legislacyjnych, którymi posługujemy się w Senacie VII kadencji" - stwierdził senator Wojciech Skurkiewicz, sprawozdawca wniosku mniejszości. Dodał, że tzw. mała nowelizacja "idzie w kierunku wręcz patologicznego upartyjnienia i upolitycznienia mediów publicznych. Uniemożliwienie doprowadzenia kadencji rad nadzorczych mediów publicznych do końca w sytuacji, gdy Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji została wybrana w kształcie, o którym już tutaj wielokrotnie mówiliśmy, nie pozwala wyłonić rad nadzorczych mediów publicznych w sposób pluralistyczny, nawet jeśli będzie temu towarzyszyła procedura konkursowa". Do nowo wyłonionej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie wybrano bowiem żadnego przedstawiciela PiS. Wniosek o odrzucenie ustawy nie uzyskał jednak wymaganej większości (30 głosów za, 58 - przeciw).

Senat nie przyjął również poprawek zgłoszonych przez senatorów: Piotra Ł.J. Andrzejewskiego, Tadeusza Gruszkę, Bohdana Paszkowskiego i W. Skurkiewicza.

W wyniku głosowań akceptację Izby uzyskały 3 poprawki Komisji Kultury i Środków Przekazu. Pierwsza z nich wprowadzała zasadę, w myśl której kandydatów do konkursu na członka rady nadzorczej spółki publicznej radiofonii i telewizji mogą zgłaszać wyłącznie organy kolegialne uczelni akademickich. Przyznała ministrowi kultury i dziedzictwa narodowego prawo powoływania jednego członka rady nadzorczej TVP i Polskiego Radia, zmniejszając o 1 liczbę członków powoływanych w drodze konkursu. Zobowiązała też ministra skarbu państwa do porozumienia się z ministrem właściwym kultury w sprawie powołania 1 członka rady nadzorczej spółki radiofonii regionalnej. Druga senacka zmiana wprowadziła rozwiązanie, umożliwiające przeprowadzenie dodatkowego konkursu w razie niezgłoszenia żadnego kandydata do przeprowadzonego po raz pierwszy po wejściu w życie ustawy konkursu na członka rady nadzorczej spółki publicznej radiofonii i telewizji albo niewyłonienia w konkursie wymaganej liczby członków rady. Senatorowie wykreślili też przepis, zgodnie z którym kadencja dotychczasowych rad programowych wygasa z dniem wejścia w życie nowelizacji. W nowelizacji sejmowej utrzymano liczbę 15 członków rad programowych w TVP i Polskim Radiu. Senatorowie doprecyzowali, że skoro nie zmieniają się przepisy dotyczące rad programowych, nie skraca się także ich obecnej kadencji.

Ustawa wraz z senackimi poprawkami wróci teraz do Sejmu.

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy w zakresie ochrony dóbr osobistych przed rozpowszechnianiem zawierających nieprawdziwe informacje materiałów wyborczych i materiałów dotyczących referendum

Celem projektu ustawy jest dostosowanie przepisów ordynacji wyborczych do dwóch orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego - z 2002 r. (sygn. akt SK 32/01) i 2009 r. (sygn. akt K 7/09).

Procesy w trybie wyborczym - aby móc niezwłocznie zawiadomić wyborców, że określone informacje o kandydacie na radnego, posła, senatora, europosła i prezydenta są nieprawdziwe - mają bardzo krótkie terminy postępowania sądowego (24 godziny). Wniosek wyborczy można złożyć, jeżeli rozpowszechniane materiały wyborcze, także w prasie, a w szczególności plakaty, ulotki, hasła i wypowiedzi lub inne formy agitacji prowadzonej w okresie kampanii wyborczej zawierają informacje nieprawdziwe. Trybunał dwukrotnie uznał, że taki skrócony tryb jest dopuszczalny. Stwierdził jednak, że ponieważ ze względu na szybkość postępowania niekiedy może dojść do poważnego naruszenia zasady prawdy materialnej, którą kierują się sądy, powinno się zagwarantować prawo do wznowienia postępowania po wyborach. Chodzi o umożliwienie prowadzenia postępowania sądowego w celu dojścia do prawdy materialnej, jeśli wydane prawomocne orzeczenie budzi w tym zakresie poważne wątpliwości.

Senat zaproponował utrzymanie w procesach wyborczych dwuinstancyjności orzekania (sąd okręgowy i apelacyjny) i niemożności składania skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego. Dał jednak możliwość wznowienia postępowania w zwykłym trybie.

Projekt ustawy przewiduje ponadto zmiany w ustawie o referendum ogólnokrajowym i w ustawie o referendum lokalnym. Przepisy tych ustaw nie były zaskarżone przed Trybunałem Konstytucyjnym, ale Senat uznał, że skoro są takie same, jak w ustawach objętych orzeczeniem trybunału, to należy je zmienić. W wypadku referendów także będzie zatem możliwość wznowienia postępowania.

W projekcie zaproponowano także, aby w "imię ekonomiki legislacyjnej" sprawy dotyczące procesu wyborczego uregulować w ustawie - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz w ustawie o referendum ogólnokrajowym, a w pozostałych wypadkach odesłać tylko do tych ustaw.

Izba 93 głosami, przy 1 wstrzymującym się, zdecydowała o przyjęciu i wniesieniu tego projektu ustawy do Sejmu, a do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad nim upoważniła senatora Leona Kieresa.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 8 grudnia 2009 r. (sygn. akt K 7/08) o niezgodności z konstytucją przepisu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Trybunał uznał, że użyta tam definicja targowiska pod dachem jest niejednoznaczna. W projekcie ustawy zdefiniowano targowisko: ma to być miejsce prowadzenia handlu, wyznaczone przez radę gminy. Uregulowano też zakres przedmiotowy opłaty targowej i dodano przepis wskazujący kryterium, na podstawie którego rady gmin będą mogły różnicować stawki opłaty targowej. Ponadto zlikwidowano zwolnienie z opłaty targowej tych podmiotów, które równolegle opłacają podatek od nieruchomości z tytułu sprawowania określonego władztwa nad przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Za przyjęciem projektu ustawy i podjęciem uchwały o jego wniesieniu do Sejmu głosowało 88 senatorów, 2 było przeciw, a 3 wstrzymało się od głosu. Izba upoważniła senatora Marka Trzcińskiego do reprezentowania jej w dalszych pracach nad projektem.

Izba zmieniła swój regulamin, dostosowując go do znowelizowanych w 2010 r. przepisów dwóch ustaw - o Trybunale Stanu i Instytucie Pamięci Narodowej. Pierwsza z nich zmieniła procedurę rozpatrywania przez Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich wstępnego wniosku o pociągnięcie senatora do odpowiedzialności konstytucyjnej przed Trybunałem Stanu. Przewodniczący komisji regulaminowej będzie miał obowiązek poinformowania senatora objętego wstępnym wnioskiem o pociągnięcie do odpowiedzialności konstytucyjnej przed Trybunałem Stanu o prawie do złożenia pisemnych wyjaśnień w ciągu 30 dni od dnia otrzymania przez niego odpisu wstępnego wniosku oraz o innych uprawnieniach mu przysługujących.

Zmniejszono także z 2 do 1 liczbę oskarżycieli w postępowaniu przed Trybunałem Stanu, wybieranych przez Sejm lub Senat spośród posłów lub senatorów mających kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego. Komisja regulaminowa wraz ze sprawozdaniem z przeprowadzonego postępowania będzie przedstawiała Senatowi kandydata na oskarżyciela.

Z kolei zmiana ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, polegająca na zastąpieniu Kolegium IPN jego Radą, spowodowała konieczność dostosowania do ustawy przepisów regulaminu dotyczących trybu powoływania przez Senat 2 członków kolegium. Zgodnie ze zmianą, Senat powołuje 2 członków Rady IPN spośród 4 kandydatów wskazanych przez zgromadzenie elektorów, składające się z przedstawicieli rad jednostek organizacyjnych uczelni wyższych, mających uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii oraz rad naukowych Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, Instytutu Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk i Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. Zgromadzenie elektorów ma obowiązek przedstawienia kandydatów nie później niż na 2 miesiące przed upływem kadencji rady. Jeżeli zgromadzenie elektorów nie zdoła przedstawić kandydatów w tym terminie, Senat wybiera członków Rady spośród kandydatów zgłoszonych przez senatorów.

Ponadto wydłużono z 21 do 45 dni termin na przygotowanie sprawozdania po pierwszym czytaniu projektu ustawy dostosowującej przepisy prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Okres 3 tygodni okazał się zbyt krótki, gdyż Komisja Ustawodawcza po wniesieniu projektu do marszałka Senatu konsultuje jego treść z właściwymi organami i instytucjami, co często trwa dłużej niż 21 dni. Zmiany regulaminu obowiązują od 5 sierpnia 2010 r.

Po wyczerpaniu porządku 61. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Przemysław Błaszczyk, Barbara Borys-Damięcka, Zbigniew Cichoń, Władysław Dajczak, Stanisław Gogacz, Stanisław Gorczyca, Tadeusz Gruszka, Witold Idczak, Piotr Kaleta, Maciej Klima, Ryszard Knosala, Sławomir Kowalski, Waldemar Kraska, Krzysztof Kwiatkowski, Rafał Muchacki, Andrzej Person, Czesław Ryszka, Sławomir Sadowski, Władysław Sidorowicz, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz, Grzegorz Wojciechowski i Alicja Zając.

11 i 12 sierpnia 2010 r. odbyło się 62. posiedzenie Senatu.

Izba jednomyślnie, 72 głosami, przyjęła ustawę z 13 poprawkami. Najważniejsza z nich ma na celu objęcie przepisami ustawy przedsiębiorców poszkodowanych w powodziach, które wystąpiły w ciągu całego 2010 r., a nie tylko w maju i czerwcu. Ponadto Senat zdecydował, że termin złożenia wniosku o udzielenie pożyczki należy liczyć od dnia wystąpienia szkody. W wypadku wystąpienia szkody przed wejściem ustawy w życie, termin ten należy liczyć od dnia obowiązywania ustawy. Senat postanowił też umożliwić szacowanie szkód poniesionych przez przedsiębiorcę także komisji powołanej przez fundusz pożyczkowy. W opinii Izby, takie rozwiązanie przyspieszy postępowanie w sprawie udzielenia przedsiębiorcy pożyczki i obniży jego koszty. Pozostałe poprawki mają na celu doprecyzowanie i ujednolicenie przepisów ustawy.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 72. posiedzeniu, 5 sierpnia 2010 r., na podstawie przedłożenia rządowego, umożliwia udzielenie pożyczki (do 50 tys. zł) przedsiębiorcom, którzy zatrudniają nie więcej niż 50 pracowników i ich firmy zostały zniszczone przez powódź lub w wyniku osunięć ziemi wywołanych długotrwałymi opadami atmosferycznymi. Pomocą objęci zostaną także ci przedsiębiorcy, którzy przed powodzią zawiesili działalność gospodarczą, np. prowadzą działalność sezonową. Środki finansowe na pożyczki będą pochodzić z rezerwy celowej budżetu państwa przeznaczonej na przeciwdziałanie i usuwanie skutków klęsk żywiołowych, a ich udzielaniem zajmą się fundusze pożyczkowe wyłonione w drodze konkursu przez ministra gospodarki.

Ustawa wprowadza uproszczoną procedurę udzielania pożyczek. Przedsiębiorca do wniosku o udzielenie pomocy finansowej będzie musiał dołączyć tylko zaświadczenie od wójta gminy, burmistrza lub prezydenta miasta potwierdzające, że szkoda powstała w wyniku powodzi, oraz oświadczenie, że spełnia warunki objęcia go pomocą przewidzianą w ustawie. Fundusz pożyczkowy będzie miał 2 tygodnie na rozpatrzenie wniosku.

Ustawa zobowiązuje przedsiębiorcę do wykorzystania i przedstawienia rozliczenia otrzymanej pożyczki przed upływem 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy z funduszem pożyczkowym. W uzasadnionych wypadkach okres ten może być przedłużony o 3 miesiące.

Pożyczkę będzie można w całości lub częściowo umorzyć. Decyzję o umorzeniu podejmie fundusz pożyczkowy po skontrolowaniu poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków. W wypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo nie było ubezpieczone od następstw klęsk żywiołowych, będzie można umorzyć 75% udzielonej pożyczki. Jeżeli pożyczka została wykorzystana w całości lub w części w sposób niezgodny z ustawą, przedsiębiorca będzie musiał ją spłacić.

Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Budżetu i Finansów Publicznych proponowały wprowadzenie do ustawy 11 poprawek. Propozycje zmian przedstawili także senatorowie Tadeusz Gruszka i Kazimierz Kleina. Ostatecznie Izba uchwaliła 13 poprawek, które rozpatrzy teraz Sejm.

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, przyjął tę ustawę bez poprawek. Ma ona wejść w życie w dniu ogłoszenia.

Celem noweli, uchwalonej przez Sejm na 72. posiedzeniu, na podstawie przedłożenia rządowego, jest umożliwienie odbudowy zniszczonych w wyniku klęski żywiołowej (np. powodzi, osunięcia ziemi) budynków w innym miejscu, wskazanym w miejscowym planie odbudowy uchwalonym przez radę gminy. Dotychczas można było odbudować zniszczone domy w tym samym miejscu i tej samej wielkości.

Nowym rozwiązaniem jest także możliwość wprowadzenia zakazu budowy na terenie osuwisk, a także odbudowy, rozbudowy, przebudowy i nadbudowy już istniejących budynków. Decyzję taką będzie podejmować rada gminy na wniosek wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Jeżeli zakaz uniemożliwi korzystanie z budynku lub jego części, to właściciel będzie mógł żądać od gminy odszkodowania za poniesioną szkodę lub wykupu tego budynku.

W noweli wprowadzono ponadto ułatwienia finansowania odbudowy zniszczonych budynków, m.in. zwolnienia z podatku od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych oraz dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych na zakup gruntów przeznaczonych do odbudowy zniszczonych domów.

Teraz ustawa trafi do podpisu prezydenta.

Sejm uchwalił ustawę na 72. posiedzeniu, 5 sierpnia 2010 r., na podstawie projektu komisyjnego. Zastąpi ona obecnie obowiązującą ustawę o tym samym tytule z 11 marca 2004 r. Projekt tzw. ustawy kompetencyjnej przygotował także Senat, jednak podczas pierwszego czytania, na 66. posiedzeniu Sejmu, posłowie odrzucili go. Sejm pracował nad projektem przygotowanym przez sejmową komisję do spraw Unii Europejskiej.

Zmiana ustawy jest konieczna, ponieważ Traktat Lizboński zwiększył uprawnienia parlamentów narodowych państw członkowskich Unii Europejskiej w procesie stanowienia prawa wspólnotowego. Parlamenty uzyskały m.in. prawo do kontroli przestrzegania zasady pomocniczości, udziału w procedurze zmiany traktatów i uczestnictwa we współpracy międzyparlamentarnej, a także otrzymywania informacji bezpośrednio od instytucji unijnych.

Większość przepisów obecnie obowiązującej ustawy została przeniesiona do nowej. Nowością jest m.in. przepis, który nakłada na rząd obowiązek przekazywania uzasadnienia stanowisk innych państw członkowskich w sprawach żądania przyjęcia aktu większością kwalifikowaną wynikającą z traktatu z Nicei, zgłoszenia sprzeciwu wobec przyjęcia aktu większością kwalifikowaną oraz żądania przedłożenia danej kwestii radzie Europejskiej. Przepis ten ma zapewnić parlamentarzystom porównanie różnych motywów podejmowania decyzji przez inne państwa członkowskie.

Rada Ministrów będzie też miała obowiązek przekazywania stanowisk Polski w sprawie projektów aktów ustawodawczych Unii Europejskiej i projektów aktów przyjmowanych w ramach stosowania tzw. klauzuli elastyczności, czyli pozwalającej przyjmować przepisy nie przewidziane wprost w traktatach. Zakres przekazywanych stanowisk Rady Ministrów został w nowej ustawie znacząco ograniczony. Zgodnie z obecnie obowiązującą ustawą kontrolą parlamentarną objęte są wszystkie akty prawne Unii Europejskiej.

Sejm i Senat, w wypadku stwierdzenia naruszenia zasady pomocniczości przez unijny akt ustawodawczy, będą miały możliwość wnoszenia skargi do Trybunału Sprawiedliwości UE. Stosowną uchwałę będzie wnosił prezes Rady Ministrów niezwłocznie po otrzymaniu jej od marszałka Sejmu lub Senatu.

Zmiany obejmują też nowelizację ustawy o umowach międzynarodowych. Ratyfikacji będą podlegały akty prawne Unii Europejskiej, do których wejścia w życie traktaty wymagają spełnienia przez państwa członkowskie ich wewnętrznych wymogów konstytucyjnych.

Ponadto wydłużono termin do wypowiedzenia opinii w sprawie projektu aktu prawnego przez właściwą komisję parlamentarną do 49 dni od dnia otrzymania projektu. Dodano też przepis, który reguluje procedurę wystąpienia z Unii Europejskiej. Notyfikacja wystąpienia z Unii będzie następowała na podstawie decyzji prezydenta po uzyskaniu zgody wyrażonej w ustawie.

Komisja Spraw Unii Europejskiej zaproponowała wprowadzenie do ustawy 10 poprawek, a jej mniejszość - 2. W trakcie debaty senator Witold Idczak złożył wniosek o odrzucenie ustawy. Z kolei senator Piotr Ł. J. Andrzejewski zaproponował, aby Rada Ministrów miała obowiązek dołączania do projektu stanowiska Polski w sprawie unijnego dokumentu informacji o jego zgodności z konstytucją. Senator Edmund Wittbrodt zgłosił zaś poprawkę umożliwiającą odpowiednie zastosowanie przepisów dotyczących ratyfikacji umów międzynarodowych w wypadkach przyjęcia aktów prawnych Unii Europejskiej, których wejście w życie jest uzależnione, zgodnie z traktatami, od spełnienia wymogów konstytucyjnych państw członkowskich. W wyniku głosowania senatorowie odrzucili wniosek o odrzucenie ustawy i poprawkę senatora P. Ł. J. Andrzejewskiego.

Senat przyjmując poprawkę wprowadzającą tzw. fakultatywny mechanizm współpracy, zgodnie z którym rząd ma obowiązek przesyłania wszystkich aktów prawnych Unii Europejskiej i obowiązek sporządzania na żądanie Sejmu lub Senatu stanowisk do tych aktów, uznał, że ograniczenie aktów prawnych Unii Europejskiej kontrolowanych przez parlament jest zbyt daleko idące. Zdaniem Izby, przyjęty przez Sejm model współpracy pozbawia parlament dostępu do wiedzy o takich aktach, jak decyzje będące aktami wykonawczymi, ale dotyczące spraw o dużej doniosłości (np. decyzje wykonawcze upoważniające do wprowadzenia odstępstw w sprawie podatku VAT, zezwolenie na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających rośliny genetycznie zmodyfikowane). Poza mechanizmem kontroli byłyby także wszystkie akty prawne przyjmowane w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, akty dotyczące pomocy publicznej i prawa konkurencji, decyzje w istotnych sprawach instytucjonalnych oraz szereg innych. Warto przypomnieć, że pełen zakres aktów podlegających kontroli parlamentarnej przewidywał senacki projekt tzw. ustawy kompetencyjnej.

Senat uznał także, że opinia jedynie komisji sejmowej lub senackiej, a nie całej izby, w sprawach m.in. tzw. kompromisu z Joaniny oraz rozszerzenia zakresu harmonizacji z zakresu prawa i postępowania karnego, osłabia znaczenie kontroli parlamentarnej. Dlatego postanowił, że sposób realizacji obowiązku zasięgania opinii przez Radę Ministrów obie izby parlamentu rozstrzygną w swoich regulaminach.

Izba postanowiła, że w sprawach dotyczących zmiany sposobu głosowania w Radzie Unii Europejskiej lub Radzie Europejskiej Rada Ministrów, przed zajęciem stanowiska w tych organach, będzie zobowiązana do zasięgnięcia opinii Sejmu i Senatu. Sejm przyjął zaś ustawowy tryb określania stanowisk w tych sprawach.

Senatorowie postanowili skreślić w ustawie o umowach międzynarodowych przepisy pozwalające na ratyfikacje aktów prawnych Unii Europejskiej niebędących umowami międzynarodowymi. Ponadto w stosunku do aktów prawnych Unii Europejskiej, których wejście w życie jest uzależnione, zgodnie z przepisami traktatów, od spełnienia wymogów konstytucyjnych państw członkowskich, Rada Ministrów będzie wnosiła projekt ustawy, do którego będą miały odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące ratyfikacji umów międzynarodowych.

Izba zaproponowała także poprawki do przepisów dotyczących zwołania konwentu. Zdaniem Senatu, opinia którejkolwiek z izb parlamentu dotycząca konieczności zwołania konwentu przesądza o stanowisku w tej sprawie, jakie ma zająć Rada Ministrów. Senat wykluczył również możliwość zajęcia przez rząd innego stanowiska w sprawie zwołania konwentu niż wynikające z opinii Sejmu i Senatu.

W opinii Senatu, Polska należy do państw, które mają największe zaległości, jeżeli chodzi o wdrażanie prawa unijnego do prawodawstwa krajowego. Dlatego Izba nałożyła na rząd obowiązek informowania Sejmu i Senatu o stanie wdrażania prawa Unii Europejskiej przez Polskę.

Senat zdecydował, że notyfikowanie Radzie Europejskiej oświadczenia o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej będzie wymagało zgody Sejmu i Senatu wyrażonej w drodze uchwały podjętej większością 2/3 głosów. Zdaniem Senatu, decyzja o tak dużym znaczeniu i skutkach społecznych i ekonomicznych, zasługuje na obwarowanie jej szczególną formą podjęcia.

Izba zmieniła też datę wejścia ustawy w życie na 1 stycznia 2011 r. Sejm przyjął, że wejdzie ona w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Ustawę wraz z 13 poprawkami poparło 56 senatorów, 30 było przeciw. Teraz poprawkami Senatu zajmie się Sejm.

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, wprowadziła do ustawy 12 poprawek. Większość z nich ma charakter legislacyjny.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego, dostosowuje polskie przepisy do przepisów rozporządzeń Rady: ustanawiającego środki służące odbudowie zasobów węgorza europejskiego, w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo, a także w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie statystyk w dziedzinie akwakultury.

Zmieniono m.in. przepisy dotyczące ochrony i odbudowy zasobów węgorza europejskiego. Jak powiedział podczas dyskusji sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke, zgodnie z przyjętym przez Komisję Europejską programem ochrony węgorza, do polskich rzek co roku będzie wprowadzanych 13 mln sztuk tej ryby. Program będzie realizowany do 2030 r.

W ustawie uregulowano także kwestie dotyczące wprowadzania do polskich wód obcych gatunków ryb. Hodowla takich ryb będzie wymagała pozytywnej opinii Instytutu Rybactwa Śródlądowego i Morskiego Instytutu Rybackiego. Ponadto zmieniono przepisy dotyczące prowadzenia dokumentacji związanej z działalnością rybacką w zakresie statystyki i udostępniania danych, a także określono podmioty, które będą uprawnione do przeprowadzania zarybień wód śródlądowych.

Podczas debaty senator Jerzy Chróścikowski zaproponował, aby przepisy o pierwokupie były stosowane do prawa pierwszeństwa zawarcia umowy o władanie obwodem rybackim. Propozycja ta nie uzyskała jednak poparcia Izby.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Celem ustawy, uchwalonej przez Sejm na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu poselskiego, jest usprawnienie procedur związanych z wywłaszczaniem nieruchomości lub ograniczaniem praw do nieruchomości w wypadku realizowania celów publicznych.

Ważną zmianą jest skrócenie z 2 miesięcy do 30 dni terminu zgłoszenia się osób, które wykażą, że przysługują im prawa rzeczowe do dzielonej lub wywłaszczanej nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym. Rozszerzono też definicję nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym o wypadki, w których nie zakończono postępowania spadkowego w razie śmierci jej właściciela lub użytkownika wieczystego.

Dodano również nowy przepis, zgodnie z którym w sytuacji gdy cel publiczny został zrealizowany, a postępowanie wywłaszczeniowe nie zostało zakończone wydaniem ostatecznej decyzji o wywłaszczeniu, starosta, po upływie wyznaczonego terminu do zawarcia umowy, orzeka o nabyciu praw na rzecz Skarbu Państwa albo właściwej jednostki samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. Ponadto zobowiązano właściciela, użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługują inne prawa rzeczowe do nieruchomości do udostępnienia, za stosownym odszkodowaniem, nieruchomości (na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy) w celu wykonania konserwacji, remontów oraz usunięcia awarii.

Rozpatrujące ustawę Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Gospodarki Narodowej wniosły o wprowadzenie do niej 3 poprawek. Zmiany zaproponowali również senatorowie: Piotr Ł. J. Andrzejewski, Eryk Smulewicz i Marek Trzciński. Ostatecznie Izba uchwaliła do ustawy 6 poprawek. Takie stanowisko poparło 85 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu.

Senat przywrócił dwumiesięczny termin, w którym organ orzekający ma oczekiwać na zgłoszenie się osób, którym przysługują prawa rzeczowe do dzielonej lub wywłaszczanej nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym. Dopiero po bezskutecznym upływie tego terminu starosta może wszcząć postępowanie o wywłaszczenie, natomiast wójt (burmistrz lub prezydent miasta) postępowanie o podział takiej nieruchomości. Zdaniem Izby, dwumiesięczny termin zapewnia w szczególności spadkobiercom, którzy z różnych przyczyn nie wykazali praw do wywłaszczanej lub dzielonej nieruchomości, należytą ochronę ich praw.

Izba nałożyła też na wójta, burmistrza lub prezydenta miasta obowiązek zawiadomienia o wszczęciu postępowania, w sprawie podziału nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym, stron innych toczących się postępowań o ustalenie praw do spadku lub ustalenie praw rzeczowych do nieruchomości.

Senatorowie zdecydowali też, że właściciel lub użytkownik wieczysty, który w wyniku wydania decyzji zezwalającej na czasowe zajęcie nieruchomości, w wypadku siły wyższej lub wystąpienia nagłej potrzeby zapobieżenia powstaniu znacznej szkody został zobowiązany do udostępnienia nieruchomości, będzie mógł uzyskać odszkodowanie za udostępnienie oraz szkody powstałe w wyniku zajęcia tej nieruchomości.

Senackimi poprawkami zajmie się teraz Sejm.

Senat jednomyślnie, 86 głosami, przyjął ustawę wraz z 24 poprawkami. Zmiany proponowali Komisja Nauki, Edukacji i Sportu (16 poprawek), Komisja Gospodarki Narodowej (22), a także senator Eryk Smulewicz (2). Większość uchwalonych przez Senat poprawek ma charakter legislacyjny, pozostałe doprecyzowują zapisy ustawy.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego, implementuje do polskiego prawa przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 września 2005 r. w zakresie uznawania kwalifikacji zawodowych oraz dyrektywy z 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym. Nowelizując ustawę, uwzględniono także opracowaną na zlecenie Ministerstwa Gospodarki "Analizę obowiązujących rozwiązań prawnych w zakresie ustawy o rzecznikach patentowych i skutków ekonomicznych, prawnych i społecznych proponowanych zmian w obowiązującym prawie".

Najważniejsze zmiany to:

• rezygnacja z obowiązku nieprzerwanego wykonywania zawodu przez rzecznika patentowego,
• ustalenie katalogu zawodów, z wykonywaniem których nie można łączyć zawodu rzecznika patentowego,
• wprowadzenie rejestru kancelarii patentowych prowadzonych w formie spółek kapitałowych,
• zdefiniowanie świadczonej przez rzecznika patentowego pomocy prawnej i technicznej,
• określenie zasad reklamowania przez rzeczników patentowych świadczonych przez nich usług,
• umożliwienie zakładania spółek multidysplinarnych (z udziałem przedstawicieli innych zawodów prawniczych),
• nowe regulacje dotyczące naboru i przebiegu aplikacji rzecznikowskiej, np. konkurs zastąpiono egzaminem konkursowym.

Stanowisko Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o ewidencji ludności - przyjęta z poprawkami

Ustawę, zakładającą zniesienie obowiązku meldunkowego od 1 stycznia 2014 r., Sejm uchwalił na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego. Uregulowano w niej również zasady i sposób prowadzenia ewidencji ludności w Polsce, zakres i zasady rejestracji danych gromadzonych w rejestrze PESEL, zasady i tryb nadawania numeru PESEL.

Ustawa znosi obowiązek meldunkowy w wypadku pobytów czasowych do 3 miesięcy, wyjątkiem są cudzoziemcy, którzy muszą się zameldować na każdy pobyt trwający powyżej 14 dni, jeżeli pochodzą z krajów innych niż kraje członkowskie UE, EFTA i Szwajcarii. Zrezygnowano także z obowiązku wymeldowania się z dotychczasowego miejsca pobytu, w wypadku zameldowania w nowym miejscu.

Ustawa przewiduje, że od 1 stycznia 2014 r. zmieni się też zakres danych gromadzonych w rejestrze PESEL. Nie będzie on gromadził informacji dotyczących adresów, kraju zamieszkania i danych dotyczących wjazdu na teren Polski oraz wyjazdu poza jej granice. Zgodnie z zamierzeniem rządu rejestr PESEL stanie się podstawowym, centralnym zbiorem danych identyfikujących tożsamość i status administracyjnoprawny Polaków, zlikwidowane zostaną rejestry mieszkańców oraz rejestry zamieszkania cudzoziemców. Zgodnie z ustawą dane będą udostępniane jedynie z rejestru PESEL.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosła o wprowadzenie do ustawy 15 poprawek, a Komisja Praworządności, Praw Człowieka i Petycji - 4. Podczas debaty senatorowie Władysław Dajczak i Bohdan Paszkowski proponowali, aby usunąć z ustawy zapisy przewidujące zniesienie obowiązku meldunkowego od 1 stycznia 2014 r. Propozycja ta, w wyniku głosowania, została odrzucona. Wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli też senatorowie Stanisław Jurcewicz i Ryszard Knosala. Ostatecznie Izba wprowadziła do ustawy 20 poprawek. Takie stanowisko poparło 50 senatorów, 36 było przeciw, a jedna osoba wstrzymała się od głosu.

Pierwsza poprawka precyzuje, że nadzór nad działalnością gminy w zakresie obowiązku meldunkowego sprawuje wojewoda. Kolejna poprawka uzupełnia ustawę o przepisy dotyczące obowiązku meldunkowego żołnierzy w czynnej służbie wojskowej. Brak takiej regulacji oznaczałby, że byliby oni zobowiązani do dopełnienia obowiązku meldunkowego w urzędach gmin. W opinii Izby, takie rozwiązanie nie zapewnia jednak m.in. niejawności niektórych działań, miejsca przebywania i wykonywania obowiązków służbowych przez żołnierzy.

Doprecyzowano też, że obowiązek zgłoszenia powrotu do kraju należy wykonać ciągu 30 dni od dnia powrotu z miejsca pobytu czasowego.

Senat zmienił też datę wejścia w życie ustawy z 1 stycznia na 1 sierpnia 2011 r.

Ustawa wróci ponownie do Sejmu, który rozpatrzy senackie poprawki.

Celem ustawy, uchwalonej przez Sejm na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego, jest dostosowanie przepisów ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 czerwca 2009 r. (sygn. akt. K54/07). Trybunał uznał za niezgodną z konstytucją m.in. definicję korupcji zawartą w ustawie. Nowela rezygnuje więc z takiej definicji, co jednak nie wpłynie na zadania wykonywane przez CBA, ponieważ szczegółowo określono przestępstwa ścigane przez te służby. Dodano też przepis, zgodnie z którym do przetwarzania wszelkich informacji, w tym danych osobowych przez CBA, stosuje się bezpośrednio przepisy o ochronie danych osobowych oraz przepisy o ochronie informacji niejawnych. Ponadto przewidziano powoływanie przez szefa CBA pełnomocnika do kontrolowania wszystkich działań polegających na przetwarzaniu danych.

W ustawie doprecyzowano przepisy dotyczące współpracy międzynarodowej CBA (na jej podjęcie będzie potrzebna zgoda prezesa Rady Ministrów) i zasad mianowania i powoływania funkcjonariuszy CBA (z dniem powołania szef CBA i jego zastępca stają się funkcjonariuszami CBA). Zmieniono także przepisy dotyczące prawa do uposażenia, dodatków specjalnych do składników uposażenia, przyznawania premii i dodatku specjalnego, nagród rocznych i uznaniowych, zapomóg i dodatku mieszkaniowego funkcjonariuszy CBA.

Komisja Praworządności, Praw Człowieka i Petycji rekomendowała Izbie wprowadzenie do ustawy 3 poprawek. Zmiany zaproponowali też senatorowie Piotr Ł. J. Andrzejewski i Stanisław Piotrowicz. Z kolei senatorowie Stanisław Bisztyga i Piotr Wach złożyli wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek ten poparło 51 senatorów, 36 było przeciw.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Nowela uchwalona przez Sejm na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu poselskiego, wydłuża z 27 lipca do 27 listopada 2010 r. termin wyboru przez wyższe uczelnie i instytuty PAN pierwszego zgromadzenia elektorów, które ma przedstawić Sejmowi i Senatowi kandydatów na członków pierwszej Rady IPN. Spośród nich członków rady wybierze Sejm (5 z 10 kandydatów) i Senat (2 z 4 kandydatów). Wydłużono także z miesiąca do dwóch termin dla zgromadzenia elektorów na wybór kandydatów.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o IPN, która weszła w życie 27 maja 2010 r., prezesa IPN powołuje Sejm za zgodą Senatu zwykłą większością głosów. W miejsce 11-osobowego Kolegium IPN powołana ma zostać 9-osobowa rada, która wyłoni kandydata na prezesa instytutu. Kandydatów do Rady IPN, wybieranych przez parlament, wskazuje zgromadzenie elektorów wyłonione przez 24 uczelnie i instytuty PAN.

Komisja Praworządności, Praw Człowieka i Petycji zaproponowała 2 poprawki, które polegały na skreśleniu przepisów wydłużających okres, w jakim zgromadzenie elektorów powinno przedstawić kandydatów na członków Rady IPN Sejmowi i Senatowi. Izba jednomyślnie, 87 głosami, poprawki te odrzuciła. Senator Leon Kieres zaproponował więc przyjęcie ustawy bez poprawek. Za podjęciem takiej uchwały głosowało 51 senatorów, 34 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Senat przyjął ustawę, której był inicjatorem, wraz z 6 poprawkami. Za podjęciem uchwały w takim brzmieniu głosowało 84 senatorów, 1 był przeciw.

Podczas prac nad senackim projektem Sejm wprowadził do niego zmiany i uchwalił ustawę na 72. posiedzeniu. Nowela rozszerza kompetencje rzecznika praw dziecka o udział w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym i występowanie do Sądu Najwyższego o wyjaśnienie przepisów prawnych. Chodzi tu przede wszystkim o występowanie z wnioskami w sprawie rozbieżności wykładni prawa. Ponadto umożliwiono rzecznikowi wnoszenie skargi kasacyjnej w postępowaniu cywilnym. Obecnie takie uprawnienie przysługuje rzecznikowi praw obywatelskich, prokuratorowi generalnemu i naczelnemu prokuratorowi wojskowemu. Zgodnie z ustawą rzecznik będzie mógł brać udział w toczących się postępowaniach w sprawach nieletnich. Zwolniono go też z obowiązku uiszczania kosztów sądowych w postępowaniu cywilnym.

Pracujące nad ustawą Komisja Nauki, Edukacji i Sportu, Komisja Praworządności, Praw Człowieka i Petycji oraz Komisja Rodziny i Polityki Społecznej zaproponowały wprowadzenie do ustawy 2 poprawek. Jedna włącza rzecznika praw dziecka do katalogu podmiotów, w wypadku których nie jest wymagana zgoda organu nadzorującego na dokonanie określonych czynności w odniesieniu do nieruchomości oddanej im w trwały zarząd, a druga wydłuża okres vacatio legis ustawy z 14 do 30 dni.

Senatorowie, w wyniku głosowania, odrzucili propozycję senatora Michała Boszki, aby okres zatrudnienia na stanowisku rzecznika praw dziecka zaliczał się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze, a także uprawnienia szczególne wynikające z zatrudnienia w określonym zawodzie, branży lub u określonego pracodawcy. Przepis ten stosowałby się również do osób, które zajmowały stanowisko rzecznika praw dziecka przed wejściem w życie ustawy. Izba poparła zaś poprawki komisji, a także propozycje senatora Zbigniewa Cichonia, które mają na celu rezygnację z przesłanki ochrony interesu publicznego jako podstawy wniesienia przez rzecznika praw dziecka odpowiednich środków zaskarżania w postępowaniu cywilnym, karnym, w sprawach o wykroczenia i przed sądami administracyjnymi. Podstawą złożenia skargi będzie tylko naruszenie praw dziecka.

Ustawa wróci do Sejmu, który rozpatrzy senackie poprawki.

Senat jednomyślnie, 86 głosami, przyjął ustawę bez poprawek. Taką rekomendację przedstawiły Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Nowelę Sejm uchwalił na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego. Rozszerza ona katalog podmiotów uprawnionych do uzyskania kredytu ze środków Funduszu Inwestycji Komunalnych o powiaty i związki powiatów. Będzie też możliwe przyznanie kredytów na współfinansowanie realizacji inwestycji komunalnych z Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014 oraz Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy. Kredyt będzie można wykorzystać również na koszty postępowań administracyjnych. Maksymalną kwotę kredytu zwiększono z 500 tys. zł do 1 mln zł.

Zgodnie z ustawą, 80% zysku z działalności Funduszu Inwestycji Komunalnych zasili go, a pozostała cześć zostanie przeznaczona na dokapitalizowanie Banku Gospodarstwa Krajowego.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Izba, zgodnie z rekomendacją Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, przyjęła ustawę w wersji uchwalonej przez Sejm na 72. posiedzeniu.

Inicjatorem zmian był marszałek Sejmu wykonujący obowiązki Prezydenta RP. Mają one na celu umożliwienie przekształcania istniejących gospodarstw pomocniczych w instytucje gospodarki budżetowej nie tylko przez organy administracji rządowej, ale również przez inne organy władzy publicznej (m.in. rzecznika praw obywatelskich, głównego inspektora ochrony danych osobowych, prezesa IPN, szefa Kancelarii Sejmu lub Kancelarii Senatu). Instytucjom tym będzie można udzielać zamówień publicznych z wyłączeniem przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Sejm uchwalił ustawę na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego. Ma ona celu uchylenie przepisów nakładających na przedsiębiorców obowiązek określania szczegółowej charakterystyki jakościowej towaru lub usługi i obowiązek obniżenia cen, gdy towar nie ma wymaganych w tej charakterystyce cech lub gdy posiada wady, np. mniejszą ilość, masę lub objętość albo uszkodzenia.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie do ustawy 2 poprawek o charakterze redakcyjnym. To stanowisko poparło 84 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu.

Teraz ustawa wróci do Sejmu.

Izba, zgodnie z propozycją Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, przyjęła nowelę wraz z 5 poprawkami o charakterze redakcyjnym. Stanowisko takie poparło 57 senatorów, 3 było przeciw, a 24 wstrzymało się od głosu.

Sejm uchwalił ustawę na 72. posiedzeniu, na podstawie projektów rządowego i senackiego. Znowelizowana ustawa przewiduje podwyższenie odsetek za zwłokę w regulowaniu zaległości podatkowych. Ma ona wynieść dwukrotność podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, powiększonej o 2%. Stawka ta nie może być jednak niższa niż 8%. Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami odsetki te stanowią dwukrotność podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego (wynoszącej obecnie 5%), ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim.

Zmianom mają też ulec zasady udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych. Nowela przewiduje też możliwość składania przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej korekt deklaracji oraz możliwość zwrotu nadpłat podatków należnych takiej spółce.

Teraz ustawa wróci do Sejmu.

Sejm uchwalił ustawę na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu komisyjnego. Ma ona na celu zniesienie bezwzględnego zakazu zatrudniania w równoważnym systemie, w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej oraz w niedziele i święta kobiet (urzędników państwowych) opiekujących się dziećmi w wieku do lat 8. 

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba jednomyślnie, 83 głosami, poparła tę propozycję.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Izba przyjęła ustawę w wersji uchwalonej przez Sejm. Taką rekomendację przedstawiła Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich.

Nowelizację Sejm uchwalił na 72. posiedzeniu, na podstawie projektu komisyjnego. Nowela dostosowuje przepisy ustawy o wykonywania mandatu posła i senatora do znowelizowanej 9 października 2009 r. ustawy o prokuraturze, gdzie rozdzielono urząd ministra sprawiedliwości i urząd prokuratora generalnego.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Senat jednomyślnie, 81 głosami, przyjął bez poprawek nowelizację ustawy dotyczącej pomocy powodzianom. Taką rekomendację przedstawiły Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Uchwalona 24 czerwca 2010 r. ustawa objęła tylko osoby poszkodowane w powodzi w maju i czerwcu 2010 r. Po sierpniowej powodzi na Dolnym Śląsku rząd zdecydował o nowelizacji tej ustawy, tak by mogła być stosowana przy usuwaniu skutków powodzi, które wystąpiły w całym 2010 r. Ponadto wprowadzono przepisy, które umożliwiają pomoc zniszczonym przez powódź gospodarstwom rolnym.

Jak powiedział minister, członek Rady Ministrów Michał Boni, rząd, przygotowując tę ustawę, wzorował się na ustawach z 1997 i 2001 roku, które miały charakter incydentalny. "Z doświadczeń roku 2010 wynika, że ustawy incydentalne powinniśmy zastąpić rozwiązaniami systemowymi, która będzie pozwalała na elastyczne uruchamiania narządzi w określonych sytuacjach" - dodał minister. Poinformował też, że taką ustawę rząd powinien przygotować jesienią.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Projekt nowej ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa powstał z inicjatywy Komisji Ustawodawczej. Jego celem jest dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 19 listopada 2009 r. (sygn. akt K 62/07).

W projekcie uregulowano kwestie związane z kompetencjami i ustrojem Krajowej Rady Sądownictwa, a także kwestie dotyczące sposobu działania Krajowej Rady Sądownictwa i postępowaniem przed nią, które dotąd normowane były na poziomie podustawowym (regulamin uchwalany przez KRS, rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 13 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz postępowania przed Radą).

Projekt ustawy poparło 86 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu. Izba upoważniła senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem ustawy.

Celem projektu ustawy jest dostosowanie przepisów kodeksu karnego wykonawczego do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 lutego 2010 r. (sygn. akt P 20/09), w którym trybunał uznał, że osoba skazana powinna mieć gwarancję minimalnego wynagrodzenia za pracę wykonywaną w warunkach pozbawienia wolności. W obecnie obowiązującej ustawie podstawa wynagrodzenia więźnia za pracę to połowa minimalnego wynagrodzenia. Trybunał uznał, że taka regulacja jest niezgodna z konstytucją, w niedopuszczalny sposób różnicuje bowiem pracowników, a de facto dyskryminuje zatrudnionych więźniów. Kwestionowane przepisy faworyzują tych pracodawców, którzy zatrudniają więźniów i czerpią nieuzasadnione korzyści dzięki niższym kosztom pracy.

Projektowana ustawa, przygotowana przez Komisję Ustawodawczą, zapewnia więźniom prawo do wynagrodzenia minimalnego za wykonywaną pracę.

Zdaniem podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Zbigniewa Wrony, projektowane rozwiązania nie powinny ograniczać się wyłącznie do przepisu zakwestionowanego przez Trybunał Konstytucyjny i polegać wyłącznie na określeniu minimalnej płacy. "Gdyby bowiem przyjąć rozwiązania, które koncentrują się wyłącznie na zwiększeniu wysokości wynagrodzenia przysługującego zatrudnionym odpłatnie osobom pozbawionym wolności, to według analiz przeprowadzonych w Centralnym Zarządzie Służby Więziennej w stosunkowo krótkim czasie więziennictwo mogłoby utracić nawet 10 tysięcy miejsc pracy dla osób skazanych. Tymczasem zatrudnienie osób pozbawionych wolności w trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej traktowane być powinno jako jeden z podstawowych środków mających na celu readaptację społeczną skazanych" - powiedział wiceminister. Dodał też, że w 2003 r. zatrudniano jedynie 14 tysięcy skazanych, a w ostatnim okresie - 28 tysięcy. Spadł również wskaźnik bezrobocia wśród skazanych z 48% do 33%. W opinii Ministerstwa Sprawiedliwości, należałoby stworzyć specjalny fundusz celowy i przeznaczyć jego środki na tworzenie miejsc pracy dla skazanych odbywających karę pozbawienia wolności, ochronę miejsc już istniejących oraz finansowanie działań wiążących się z szeroko rozumianą aktywizacją więźniów.

Izba uwzględniła postulat Ministerstwa Sprawiedliwości i proponuje utworzenie Funduszu Aktywizacji Zawodowej Skazanych oraz Rozwoju Przywięziennych Zakładów Pracy i zagwarantowanie mu wpływów z tytułu potrąceń dokonywanych z wynagrodzeń należnych osobom pozbawionym wolności. Odpis na nowy fundusz ustalono w kwocie odpowiadającej 25% wynagrodzenia.

Zmniejszono zaś odpis na Fundusz Pomocy Postpenitencjarnej z 20% do 10%. Zdaniem Senatu, obniżka, przy wzroście podstawy, z której dokonuje się odpisu, nie spowoduje zmniejszenia się puli środków pozyskiwanych w ten sposób na działania pomocowe dla skazanych zwalnianych z zakładów karnych i aresztów śledczych oraz ich rodzin.

Za przyjęciem projektu ustawy głosowało 84 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu. Senator Piotr Zientarski został upoważniony do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem ustawy.

Izba jednomyślnie, 82 głosami, podjęła uchwałę upamiętniającą żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego. Projekt uchwały przygotowała Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

"My, Polacy, żyjący w niepodległej dziś Ojczyźnie, oddajemy hołd tym, którzy w czarną noc okupacji hitlerowskiej i opresji sowieckiej, a następnie w latach terroru komunistycznego, nie tracili nadziei i walczyli o wolną Polskę" - napisano w uchwale.

Zaznaczono, że w czasie kampanii wrześniowej powstały pierwsze organizacje konspiracyjne: Służba Zwycięstwu Polski, przekształcona w Związek Walki Zbrojnej, przemianowany w 1942 r. na Armię Krajową. Senatorowie podkreślili, że pamiętają także o o innych formacjach, takich jak m.in. Bataliony Chłopskie, Narodowe Siły Zbrojne, Narodowa Organizacja Wojskowa.

"Żołnierze Polski Podziemnej przypominali narodowi o jego prawie do życia w wolności i do godności oraz podtrzymywali wolę oporu. (...) Tym bardziej okrutne i jakże bolesne było traktowanie po wojnie żołnierzy AK, NSZ, WiN jak zdrajców, wrogów narodu czy wręcz kolaborantów hitlerowskich" - czytamy w uchwale.

W uchwale przypomniano, że komunistyczne władze nie cofały się przed prześladowaniami żołnierzy Polski Podziemnej i ich rodzin. Jako przejaw takiego działania Senat uznał mord sądowy na generale Auguście Emilu Fieldorfie "Nilu".

"Takie postępowanie nie złamało ducha tych bohaterów. To dzięki nim, stanowiącym żywy przykład tego, jak można miłować Ojczyznę, możliwe stało się pielęgnowanie poczucia wolności, przekazywanie prawdziwej historii i w końcu powstanie ruchu Solidarność, uwieńczone po długiej pełnej cierpień drodze uzyskaniem przez Polskę niepodległości" - napisano w uchwale.

Informację o przebiegu prywatyzacji sektora elektroenergetycznego przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Jan Bury. Przypomniał, że minister skarbu państwa realizuje plan prywatyzacji zgodnie z następującymi rządowymi dokumentami: "Plan prywatyzacji na lata 2008-2011", "Kluczowe spółki do prywatyzacji w latach 2009-2010", "Program dla elektroenergetyki" z 2006 r. i "Polityka energetyczna Polski do 2030 r." z 2009 r. Dodał też, że jednym z założeń polityki energetycznej Polski jest zachowanie przez Skarb Państwa większościowego pakietu kontrolnego w Polskiej Grupie Energetycznej oraz tzw. pakietu korporacyjnego w Tauron Polska Energia. Zgodnie z założeniami "Polityki energetycznej Polski do 2030 r." te dwa podmioty mają gwarantować bezpieczeństwo energetyczne Polski. Dwie pozostałe grupy energetyczne, poznańska Enea i gdańska Energa, po ponownym skonsolidowaniu kilka lat temu, zgodnie ze strategią rządu, mają być przez resort skarbu w pełni sprywatyzowane do końca 2010 r.

Wiceminister J. Bury dodał, że Skarb Państwa posiada także 50% akcji w Zespole Elektrowni Pątnów - Adamów - Konin. Pozostałe 50% posiada Elektrim, który zakupił akcje PAK 10 lat temu. Obecnie Elektrim jest w stanie upadłości, dlatego m.in. trudno dokończyć prywatyzację PAK.

Następnie przedstawiciel Ministerstwa Skarbu Państwa omówił sytuację największych spółek energetycznych w Polsce, w których pakiet kontrolny ma Skarb Państwa. Głównym producentem energii elektrycznej w Polsce jest Polska Grupa Energetyczna, której udział w rynku produkcji energii wynosi 40%, a w rynku sprzedaży 29% (dane na koniec 2009 r.). Jak zaznaczył J. Bury, Polska Grupa Energetyczna po swoim debiucie giełdowym 6 listopada 2009 r., pozyskała na inwestycje ok. 6 mld zł. Będzie też realizować rządowy program budowy energetyki jądrowej w Polsce. Obecnie PGE powołało spółkę "Energetyka Jądrowa", która przygotowuje projekty związane z inwestycjami w energetyce jądrowej.

Drugą pozycję zajmuje Tauron Polska Energia, która dostarcza 15% energii i ma 26% udział w rynku sprzedaży.

Skarb Państwa posiada po 85% akcji PGE (w tym 10% akcji należnych pracownikom) i grupy Energa, 37% Tauron Polska Energia, 60,5% (w tym 10% akcji należnych pracownikom) grupy Enea.

Wiceminister J. Bury podkreślił, że większość firm, które produkują energię w Polsce, prawie w 95% produkują ją z węgla kamiennego lub brunatnego. Tauron, PGE, Enea, Energa mają bloki węglowe, z których większość ma 30-40 lat. Oznacza to, że za 10, 15 lat będą musiały zostać wyłączone z eksploatacji.

Kolejne ważne elektrownie to elektrownia Pątnów - Adamów - Konin (12% produkcji energii elektrycznej), Enea (8% produkcji, 16% sprzedaż), Energa (2% produkcji, 15% sprzedaży).

Wiceminister przedstawił też program konsolidacji Grupy Kapitałowej PGE. Decyzję o konsolidacji podjął zarząd PGE w 2009 r. W skład PGE wchodzi ok. 200 spółek zależnych, 8 spółek dystrybucyjnych, 8 spółek obrotu i kilkanaście spółek wytwórczych, wydobywczych. Planuje się m.in. połączenie 8 spółek dystrybucyjnych w jedną spółkę z siedzibą w Lublinie, z 8 spółek obrotu powstanie jedna spółka z siedzibą w Rzeszowie. Skonsolidowana zostanie także tzw. energetyka odnawialna i spółki wydobywczo-wytwórcze, czyli kopalnie i elektrownie. Przewiduje się, że dzięki konsolidacji roczne oszczędności PGE wyniosą 1-1,5 mld zł.

Następnie senatorowie zadawali pytania.

Ponadto Izba przyjęła bez poprawek ustawy:

• o nadaniu nowej nazwy Akademii Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego w Katowicach,
• o ratyfikacji Protokołu Poprawek z dnia 14 kwietnia 2005 r. do Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, sporządzonej w Monako dnia 3 maja 1967 r.
• o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 roku, podpisanego w Warszawie dnia 7 grudnia 2009 roku.

Po wyczerpaniu porządku 62. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Dorota Arciszewska-Mielewczyk, Mieczysław Augustyn, Przemysław Błaszczyk, Wiesław Dobkowski, Stanisław Gogacz, Ryszard Górecki, Henryk Górski, Piotr Gruszczyński, Tadeusz Gruszka, Andrzej Grzyb, Witold Idczak, Piotr Kaleta, Stanisław Karczewski, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Paweł Klimowicz, Waldemar Kraska, Władysław Ortyl, Andrzej Person, Stanisław Piotrowicz, Zdzisław Pupa, Janusz Rachoń, Czesław Ryszka, Władysław Sidorowicz, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz, Marek Trzciński, Grzegorz Wojciechowski, Henryk Woźniak i Alicja Zając.

12 sierpnia 2010 r. odbyło się 68. posiedzenie Prezydium Senatu.

Podczas obrad wyrażono zgodę, na wniosek przewodniczącego Komisji Nauki, Edukacji i Sportu senatora Kazimierza Wiatra, na zorganizowanie w Senacie 23 listopada 2010 r. konferencji "Sport wyczynowy - stan i perspektywy". Celem spotkania jest określenie aktualnych problemów sportu wyczynowego. Wezmą w nim udział przedstawiciele wyższych szkół sportowych i związków sportowych.

W związku z wnioskiem Prezydium Senatu z 9 lipca 2010 r. przewodniczący Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Zbigniew Szaleniec poinformował członków prezydium o rozpatrzeniu przez komisję spraw dotyczących nieusprawiedliwionych nieobecności senatorów:

• Tomasza Misiaka - na dwóch posiedzeniach Senatu w ciągu roku,
• Grzegorza Czeleja - na trzech posiedzeniach Komisji Spraw Zagranicznych w ciągu roku.

W opinii komisji, wyjaśnienia złożone przez senatora T. Misiaka są przekonujące, a sankcje finansowe, które poniósł, w zupełności wystarczą. Dlatego komisja postanowiła nie stosować w stosunku do senatora sankcji regulaminowych. Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich, działając na podstawie art. 25 ust. 2 Regulaminu Senatu, postanowiła natomiast w drodze uchwały zwrócić uwagę senatorowi G. Czelejowi.

Wicemarszałek Zbigniew Romaszewski zwrócił uwagę, że niektóre komisje stosują praktykę odbywania kilku posiedzeń w ciągu jednego dnia. Jednodniowa nieobecność skutkuje zatem kilkoma nieobecnościami na posiedzeniach komisji. W związku z tym marszałek Bogdan Borusewicz poprosił o przygotowanie przez Kancelarię Senatu wykazu komisji stosujących taką praktykę.

Następnie rozpatrzono wniosek przewodniczącego Parlamentarnego Zespołu ds. Osób Starszych o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Senacie konferencji " Samorządy przeciw wykluczeniu osób starszych". Podczas spotkania odbędzie się podsumowanie konkursu "Samorząd przyjazny seniorom", którego celem jest promowanie tworzenia zintegrowanych programów przeciwdziałania wykluczeniu seniorów we wspólnotach lokalnych i regionalnych, zebranie informacji o programach realizowanych przez samorządy w zakresie spożytkowania potencjału, aktywizacji i integracji osób starszych w obrębie tych wspólnot, a także propagowanie najlepszych praktyk. Prezydium wyraziło zgodę na zorganizowanie konferencji 15 listopada 2010 r.

Rozpatrzono także wniosek przewodniczących Senackiego Zespołu Strażaków oraz Senackiego Zespołu Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Senacie konferencji "Rozwój ratownictwa drogowego". Jej celem jest przedstawienie najważniejszych informacji, metod i technik zmierzających do zmniejszenia liczby wypadków drogowych i minimalizacji ich negatywnych skutków. Prezydium wyraziło zgodę na zorganizowanie konferencji w listopadzie 2010 r.

Podczas posiedzenia szef Kancelarii Senatu minister Ewa Polkowska przedstawiła projekt budżetu Kancelarii Senatu na 2011 rok. Opracowując projekt planu wydatków kancelarii, kierowano się przyjętą w założeniach do projektu budżetu państwa na 2011 rok potrzebą ograniczenia wzrostu wydatków publicznych. Planowane zwiększenie wydatków kancelarii wynika z konieczności zapewnienia określonych ustawowo warunków wykonywania mandatu, w szczególności bezpłatnych przejazdów i przelotów senatorów na terenie kraju, a także innych przysługujących im świadczeń takich, jak zakwaterowanie w Warszawie, noclegi poza miejscem zamieszkania, zabezpieczenie medyczne podczas posiedzeń Senatu czy usługi internetowe świadczone na rzecz biur senatorskich. Podwyższony poziom kosztów wynika ze wzrostu cen usług oraz ze zwiększonej w porównaniu z latami poprzednimi liczby senatorów korzystających z przysługujących im uprawnień. Kolejnym powodem wzrostu planowanych wydatków jest wzrost wysokości składek członkowskich za przynależność senatorów do różnych organizacji międzynarodowych.

Najistotniejszy wpływ na zakres i wymiar prac Kancelarii Senatu, co skutkuje zwiększeniem planu wydatków, jest aktywność Senatu i jego organów w ramach współpracy międzynarodowej, która w związku z objęciem przez Polskę w drugiej połowie przyszłego roku przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej jest coraz bardziej intensywna.

Ważną pozycją w planie wydatków na 2011 r. jest remont i modernizacja budynku położonego w Warszawie, przy ul. Smolnej 12. Obecnie wobec niewystarczających zasobów lokalowych wynajmowana jest na potrzeby działalności statutowej kancelarii powierzchnia biurowa i magazynowa. Kancelaria Senatu wystąpiła z wnioskiem do ministra skarbu państwa o oddanie budynku w trwały zarząd.

Minister poinformowała, że w Kancelarii Senatu planowana jest także wymiana systemów klimatyzacji i wentylacji, ponieważ zgodnie z przepisami unijnymi od 1 stycznia 2010 r. na terenie UE obowiązuje całkowity zakaz wprowadzania do obrotu oraz używania czynników chłodniczych z grupy HCFC, które są stosowane w obecnie działających urządzeniach.

W projektowanym budżecie przewidziano także środki na wypłatę świadczeń przysługujących senatorom i pracownikom biur senatorskich w związku ze zmianą kadencji (zakończenie VII i rozpoczęcie VIII kadencji).

W zakresie dotacji na realizację zadań związanych z opieką nad Polonią i Polakami za granicą w budżecie ujęto środki finansowe na poziomie planu na rok 2010.

Prezydium Senatu zatwierdziło projekt budżetu Kancelarii Senatu na rok 2011.

Podczas swego posiedzenia Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zajęła się rozpatrzeniem ustawy o dowodach osobistych. Przedstawił ją podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Piotr Kołodziejczyk. Jak poinformował, potrzeba uchwalenia nowej regulacji wynika z planu działań Komisji Europejskiej na rzecz wdrażania ogólnoeuropejskiego systemu identyfikacji elektronicznej osób fizycznych. Dzięki temu stworzone zostaną podstawy prawne do stosowania wielofunkcyjnego elektronicznego dokumentu tożsamości, dającego gwarancję bezpiecznej identyfikacji osób.

Przedstawicielka biura legislacyjnego zwróciła uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiła uwagi, zawierające propozycje zmian ujednolicających jej terminologię, doprecyzowujących i redakcyjnych.

Wiceminister P. Kołodziejczyk wyraził pozytywną opinię o sugestiach Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Przewodniczący komisji senator Mariusz Witczak uznał z kolei za konieczne wprowadzenie poprawki, polegającej na przesunięciu termin wejścia w życie ustawy. Wypowiedź senatora uzupełnił wiceminister MSWiA. Głos zabrał także poseł sprawozdawca Marek Wójcik.

Senatorowie zadawali przedstawicielowi rządu pytania, dotyczące m.in.: kosztów zmiany dowodów, dofinansowania samorządów wykonujących zadania zlecone, "odmiejscowienia" wydawania dowodów osobistych. Pytali także o podstawę weryfikowania danych zawartych we wniosku o zawieszenie certyfikatu podpisu osobistego lub certyfikatu ograniczonej identyfikacji, składanego osobiście bądź telefonicznie.

Podsekretarz stanu w MSWiA P. Kołodziejczyk wyjaśnił, że całkowity koszt wydania 1 dowodu powinien wynieść około 58 zł i nie obciąży obywateli. Wniosek będzie można złożyć drogą elektroniczną, należy jednak wówczas wskazać gminę, w której dokument zostanie odebrany. Wiceminister wyjaśnił, że zawieszenie certyfikatu odbywa się zgodnie takimi samymi procedurami, jak te obowiązujące w systemie bankowym.

W trakcie dyskusji senator Władysław Dajczak pytał o art. 22 rozpatrywanej ustawy, dotyczący wyłączenia możliwości wykorzystania części lub całości funkcji elektronicznej.

Senator Stanisław Jurcewicz zgłosił poprawki zaproponowane przez biuro legislacyjne, a także zmianę zasygnalizowaną przez senatora M. Witczaka.

W wyniku głosowania komisja przyjęła wszystkie poprawki zgłoszone przez senatora S. Jurcewicza. Na sprawozdawcę jej stanowiska wybrano senator Jadwigę Rotnicką.

Wspólne posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej poświęcono rozpatrzeniu sprawozdania "Stan bezpieczeństwa ruchu drogowego, działania realizowane w tym zakresie w 2009 r. oraz rekomendacje na 2010 r.". Informację o stanie bezpieczeństwa ruchu drogowego, działaniach w tym zakresie podejmowanych w 2009 r. i rekomendacje na 2010 r. przedstawili podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Radosław Stępień i zastępca dyrektora Biura Ruchu Drogowego w Komendzie Głównej Policji Rafał Kozłowski.

Wiceminister R. Stępień podkreślił, że po raz pierwszy nastąpił trwały i nienotowany dotąd na taką skalę (o 9,9%) spadek liczby wypadków drogowych, ofiar śmiertelnych (o 15,9%) i rannych (o 9,8%). Głównymi przyczynami wypadków w 2009 r. były: nadmierna prędkość, brawura i wymuszenie pierwszeństwa przejazdu. Daje się natomiast zauważyć spadek liczby wypadków z udziałem kierowców w stanie nietrzeźwym. Wsiadanie za kierownicę po spożyciu alkoholu nadal jest jednak, niestety, dość powszechnym i akceptowanym zjawiskiem. Najbardziej zagrożeni w ruchu drogowym są piesi i rowerzyści, stanowią 37% wszystkich ofiar wypadków drogowych w Polsce.

Wiceminister R. Stępień wspomniał również o ekonomicznym i społecznym aspekcie wypadków drogowych. Ich koszty stanowią obecnie około 2-3% PKB, a na ich wysokość mają wpływ związane z nimi: zaangażowanie służb ratunkowych, koszty medyczne, straty materialne związane z wypadkiem, diagnostyka i hospitalizacja ofiar, utrata zdolności do pracy, pomoc państwa dla poszkodowanych i ich rodzin, utracona jakość życia, problemy prawne i adaptacja niepełnosprawnych.

Mając powyższe na uwadze, odpowiednie służby krajowe podejmują działania prewencyjne, skierowane do wszystkich użytkowników dróg: kierowców, pasażerów, motocyklistów, pieszych (w tym dzieci) i rowerzystów. Obejmują one m.in. współpracę z resortem edukacji, tak aby dzięki korekcie programów szkolnych edukacja w zakresie ruchu drogowego uzyskała odpowiednia rangę, a także specjalne akcje i kampanie, programy techniczne, szkolenia, praktyczne elementy odblaskowe, wydawnictwa, patronowanie przedsięwzięciom zewnętrznym i ich współfinansowanie. Do tego typu działań należą m.in. program likwidacji miejsc niebezpiecznych na drogach, kampanie "Użyj wyobraźni", "Rowerem bezpieczniej do celu", "Bezpieczny przejazd. Zatrzymaj się i żyj", "Wakacje bez promili", "Taksówka z fotelikiem", "Bezpieczna droga do szkoły w kasku i w odblasku", "Piłeś? Nie jedź! Włącz myślenie".

Zastępca dyrektora Biura Ruchu Drogowego Komendy Głównej Policji Rafał Kozłowski zaprezentował dane statystyczne dotyczące m.in.: liczby wypadków i osób zabitych w wypadkach drogowych w Polsce w ostatnich latach według podziału na województwa, dni tygodnia, obszar zabudowany i niezabudowany i rodzaj drogi, a także na tle krajów Unii Europejskiej. Omówił również działania kontrolne, legislacyjne, profilaktyczno-edukacyjne i organizacyjno-logistyczne Policji podejmowane na rzecz poprawy bezpieczeństwa na drogach.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszali m.in. kwestie związane ze stanem wyposażenia policyjnych służb drogowych, lokowaniem ruchomych lub wielkopowierzchniowych reklam przydrożnych, oznakowaniem dróg, ograniczeniem prędkości, wykorzystaniem funduszy unijnych i realizacją programów bezpieczeństwa ruchu drogowego w poszczególnych województwach.

Komisja Nauki, Edukacji i Sportu na swoim posiedzeniu rozpatrzyła ustawę o nadaniu nowej nazwy Akademii Podlaskiej. Ustawę, którą przygotował rząd, omówił podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Jerzy Szwed. Poinformował, że Akademia Podlaska w Siedlcach spełnia warunki określone w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym niezbędne do nadania jej nazwy Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach, czyli posiada dostateczną liczbę uprawnień do nadawania stopnia doktora, w tym w zakresie nauk objętych profilem uczelni. Dodał, że ustawa wejdzie w życie 1 października 2010 r. Przedstawiciel MEN rekomendował przyjęcie ustawy bez poprawek.

Obecny na posiedzeniu rektor Akademii Podlaskiej Antoni Jówko przedstawił działalność uczelni. Akademia kształci 10,5 tys. studentów na czterech wydziałach i zatrudnia 650 nauczycieli (157 samodzielnych pracowników naukowych, w tym 66 z tytułem profesora i 91 doktorów habilitowanych). Na prośbę senatorów, rektor Akademii Podlaskiej przedstawił także plany inwestycyjne uczelni.

W trakcie dyskusji senatorowie podkreślali, że uczelnia dysponuje dużym potencjałem intelektualnym i rozwojowym, przyjęcie ustawy jest więc uzasadnione.

Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu nie zgłosiło zastrzeżeń do ustawy.

Przewodniczący komisji senator Kazimierz Wiatr zaproponował przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek ten został jednomyślnie, 5 głosami, przyjęty przez komisję. Na sprawozdawcę stanowiska komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora Józefa Bergiera.

* * *

Komisja Spraw Zagranicznych podczas swoich obrad spotkała się z kandydatami na stanowiska ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego RP: w Islamskiej Republice Iranu Juliuszem Gojłą, w Republice Azerbejdżanu Michałem Łabendą i w Królestwie Danii Rafałem Wiśniewskim. Obrady miały charakter zamknięty ze względu na informacje chronione ustawą z 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi na swym posiedzeniu rozpatrywała wniosek dotyczący rozporządzenia (UE) z 2010 r. Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) w sprawie pomocy przyznanej w ramach niemieckiego monopolu alkoholowego; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2010) 336.

Stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanego rozporządzenia przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Tadeusz Nalewajk. Przypomniał, że celem projektowanej zmiany jest przedłużenie derogacji Niemiec w sprawie przyznawania pomocy krajowej producentom alkoholu etylowego w ramach funkcjonowania niemieckiego monopolu alkoholowego. Jak poinformował wiceminister T. Nalewajk, rząd RP wstrzyma się od głosu, jeśli projekt rozporządzenia zostanie poddany pod głosowanie w niezmienionej formie. Poprze natomiast zaproponowane rozwiązania, jeżeli zmniejszy się wolumen produkcji alkoholu i wielkość wsparcia dla gorzelni rolniczych lub zostanie dopuszczona możliwość wsparcia tego sektora w innych państwach Unii.

Przedstawiciel Biura Spraw Międzynarodowych i Unii Europejskiej Andrzej Wójtowicz omówił zasady procedowania nad aktem przez komisję branżową. Przedstawił też opinię merytoryczną w sprawie projektu aktu. Zdaniem analityka Kancelarii Senatu, narusza on zasadę równości konkurencji.

Biorący udział w dyskusji przedstawiciele gorzelniczych i rolniczych związków zawodowych wskazywali, że przyczyną złej sytuacji polskich gorzelni jest m.in. ich słaba pozycja wśród konkurentów, wynikająca z wysokich kosztów produkcji spirytusu. Wpływają one bezpośrednio na cenę oferowanego surowca. W efekcie bioetanol wytwarzany z takiego surowca nie znajduje nabywców.

Senator Michał Boszko zaproponował, aby - uwzględniając przebieg dyskusji - w opinii komisji umieścić zapis, postulujący zniesienie wszelkich różnic pomiędzy państwami członkowskimi, dotyczących możliwości wspierania poszczególnych rynków rolnych. Istnienie ich powoduje bowiem dyskryminację niektórych podmiotów, w tym wypadku gorzelni rolniczych, na rynku wspólnotowym. Komisja zaakceptowała tę propozycję.

Przewodniczący komisji senator Jerzy Chróścikowski zaś postulował przyjęcie zapisu, wskazującego, że została naruszona zasada pomocniczości. Komisja nie poparła tej propozycji (2 głosy za, 5 przeciw). Zaakceptowała natomiast proponowany przez senatora zapis, dopuszczający możliwość wsparcia sektora gorzelni rolniczych w innych krajach UE.

Komisja poparła też (5 głosów za, 2 przeciw) wniosek senatora Piotra Głowskiego o przyjęcie zapisu wskazującego, że nie została naruszona zasada pomocniczości. Takie samo stanowisko komisja zajęła w odniesieniu do drugiego zapisu proponowanego przez senatora, według którego przedmiotowy akt narusza zasadę równości konkurencji. Dlatego też należy dopuścić możliwość wsparcia sektora gorzelni rolniczych w innych państwach członkowskich UE do 2017 r. na takich samych zasadach, jakie zawarto w projekcie opiniowanego rozporządzenia. Decyzję tę komisja podjęła jednomyślnie, 7 głosami.

Ustalono, że jej sprawozdawcą na posiedzeniu Komisji Spraw Unii Europejskiej będzie senator J. Chróścikowski.

W drugim punkcie porządku obrad komisja zapoznała się z propozycjami planu pracy na II półrocze 2010 r., przedstawionymi przez jej przewodniczącego senatora J. Chróścikowskiego. Senatorowie zaakceptowali te propozycje.

W pierwszym punkcie obrad Komisja Środowiska zapoznała się z kierunkami zmian w prawie geologicznym i górniczym, przygotowanymi przez rząd. Zmiany przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska, główny geolog kraju Henryk Jezierski. Wyjaśnił, że ich celem jest m.in. pełne dostosowanie przepisów ustawy do przepisów Unii Europejskiej, uproszczenie zasad prowadzenia działalności w zakresie geologii i górnictwa, poprawa stanu bezpieczeństwa w polskim przemyśle wydobywczym, stworzenie nowego modelu własności złóż i kopalin, decentralizacja zadań służby geologicznej, wzmocnienie mechanizmów przeciwdziałających nielegalnej eksploatacji, uregulowanie spraw wynikających z polityki energetycznej Polski. Ponadto przewidziano bardziej korzystne regulacje dla poszkodowanych w zakresie naprawiania szkód oraz rozwiązania pozwalające na wyłączenie stosowania przepisów ustawy w czasie klęski żywiołowej.

Podczas dyskusji obecni na posiedzeniu eksperci i praktycy w dziedzinie geologii i górnictwa krytykując projekt ustawy, wskazywali m.in. na z jednej strony zbyt szczegółowe, a z drugiej nieprecyzyjne jego zapisy i konieczność powołania państwowej służby geologicznej. Podobne opinie przedstawili posłowie. Postulowali przede wszystkim doprecyzowanie przepisów noweli. Z kolei senatorowie stwierdzili, że podczas prac nad tą ustawą w Senacie zostanie ona poddana szczegółowej analizie.

Senator Wojciech Skurkiewicz zaproponował, aby po wakacjach parlamentarnych zorganizować dodatkowe spotkanie poświęcone temu projektowi ustawy.

W drugim punkcie obrad senatorowie zapoznali się z informacją o stanie zasobów naturalnych w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem węgla, gazu i ropy naftowej. Jak wynika z informacji, Polska należy do krajów, które mają liczne zasoby naturalne. Posiada złoża węgla kamiennego szacowane na 52,6 mld ton, zasoby węgla brunatnego (28 mld ton), ropy naftowej (420 mln ton) i gazu ziemnego liczące 1,6 bln m³. Ponadto nasz kraj posiada zasoby metanu, surowców metalicznych, chemicznych i skalnych.

Senatorowie z  Komisji Gospodarki Narodowej zapoznali się z informacją na temat prywatyzacji sektora elektroenergetycznego. Informację przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Jan Bury. Poinformował, że polityka prywatyzacyjna w sektorze elektroenergetycznym realizowana jest na podstawie przyjętych przez Radę Ministrów dokumentów: "Planu prywatyzacji na lata 2008-2011" oraz jego aktualizacji "Kluczowe spółki do prywatyzacji w latach 2009-2010", "Programu dla elektroenergetyki" i "Polityki energetycznej Polski do 2030 r.". Zgodnie z tymi dokumentami, celem prywatyzacji sektora elektroenergetycznego jest m.in. zapewnienie rozwoju przedsiębiorstw energetycznych poprzez odpowiedni dostęp do funduszy inwestycyjnych, zróżnicowanie struktury własnościowej sektora elektroenergetycznego, jego restrukturyzacja i stymulowanie konkurencji. Ponadto rząd przyjął, że Skarb Państwa będzie miał większościowy pakiet akcji PGE Polska Grupa Energetyczna SA oraz kontrolny akcji Tauron Polska Energia SA. Jak powiedział wiceminister, te dwie spółki wytwarzają łącznie ok. 60% krajowego wolumenu energii elektrycznej i zaliczane są do spółek o istotnym znaczeniu dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.

Następnie wiceminister J. Bury omówił przebieg prywatyzacji czterech największych grup energetycznych, tj.: PGE Polska Grupa Energetyczna SA, Tauron Polska Energia SA, Enea SA oraz Energa SA, a także proces prywatyzacji spółek energetycznych, w tym m.in.: Elektrociepłowni Zabrze SA, Zespołu Elektrowni Bytom SA, Zespołu Elektrowni PAK SA, Nadwiślańskiej Spółki Energetycznej Sp. z o.o., Zespołu Elektrowni Wodnych Niedzica SA. Przewidywane przychody z prywatyzacji wyniosą ok. 55 mld zł.

W dyskusji senatorowie poruszali kwestie dotyczące m.in. stanowiska Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie konsolidacji głównych podmiotów sektora elektroenergetycznego, przywilejów pracowniczych w kontekście procesów prywatyzacyjnych, stanu linii przesyłowych i związaną z tym stratą energii elektrycznej oraz wysokością cen energii elektrycznej, wyceny wartości spółek energetycznych oraz limitów emisji CO₂.

Odpowiedzi na pytania senatorów udzielił wiceminister J. Bury.

Przewodniczący obradom senator Jan Wyrowiński zaproponował, aby komisja zwróciła się do marszałka Senatu o uzupełnienie porządku obrad najbliższego posiedzenia Izby o punkt "Informacja ministra skarbu państwa na temat przebiegu prywatyzacji sektora elektroenergetycznego". Senatorowie przyjęli tę propozycję.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Ustawodawczej kontynuowano pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, rozpoczęte 7 lipca 2010 r.

Autorzy pierwszego projektu zaproponowali pozbawienie prawa do świadczeń emerytalno-rentowych osoby skazanej - sprawcy umyślnego przestępstwa, w następstwie którego uzyskuje świadczenie. Na przykład syn - sprawca morderstwa dokonanego na ojcu może obecnie otrzymywać rentę rodzinną pomimo prawomocnego wyroku, skazującego na wieloletnie więzienie. Stosowanie podobnego rozwiązania zaproponowano wobec osób, które w warunkach pozbawienia wolności dokonały samouszkodzenia.

Takie same regulacje, jak projektowane obowiązywały w Polsce do 1998 r. Zdaniem wnioskodawców, nabycie prawa do świadczeń w obu wypadkach byłoby niemoralne, niesprawiedliwe, stanowiłoby nieuzasadnioną korzyść osiąganą przez sprawcę.

Wnioskodawcy drugiego projektu zaproponowali przepis w postaci klauzuli generalnej, dopuszczający nabycie prawa do świadczeń emerytalno-rentowych przez sprawcę przestępstwa, ale pod warunkiem, że nie narusza to zasad współżycia społecznego, a w szczególności społecznego poczucia sprawiedliwości. Okoliczności przestępstwa, na skutek którego sprawca uzyskałby prawo do renty rodzinnej po ofierze tego przestępstwa, badałby sąd. Na podstawie jego oceny możliwa byłaby kwalifikacja prawna czynu sprawcy, stanowiąca także podstawę decyzji o jego prawie do świadczenia. Przepisów tych nie można by stosować do osób, które w warunkach pozbawienia wolności dokonały samouszkodzenia.

Przedstawicielka biura legislacyjnego nie zgłaszała uwag do przedstawionych projektów.

Przewodniczący posiedzeniu senator Mieczysław Augustyn poinformował o przekazaniu przez ministra sprawiedliwości dodatkowej opinii w sprawie rozpatrywanych projektów ustaw, o którą komisje występowały w lipcu 2010 r. Podkreślił, że resort sprawiedliwości opowiada się za rozwiązaniami zawartymi w druku nr 878 (drugi projekt).

Podobne stanowisko zajął obecny na posiedzeniu wiceminister pracy Marek Bucior, który uznał jednak, że nowelizacja regulująca wyłącznie przepisy ustawy emerytalnej zmuszałaby organy emerytalno-rentowe (ZUS i KRUS) do podejmowania decyzji bez możliwości dokonania pełnej oceny okoliczności sprawy, a taką ma tylko sąd. Przedstawicielka ZUS Grażyna Janaszek podkreśliła, że odmowy wypłacania renty na gruncie obowiązującego prawa miały już miejsce, wprowadzenie odpowiednich przepisów jest jednak pożądane, jeśli decyzje te mają być słuszne.

W trakcie dyskusji senator Jan Rulewski zaproponował, aby w projekcie ustawy przyjąć takie samo rozwiązanie, jak w tzw. ustawie dezubekizacyjnej. Senator zaproponował poważne zredukowanie wysokości świadczenia wypłacanego sprawcy przestępstwa, ale bez całkowitego pozbawiania go środków do życia, jak przewiduje pierwszy projekt ustawy.

Wiceminister M. Bucior zwracał uwagę, że takie rozwiązanie będzie prowadzić do zmniejszenia wysokości świadczeń należnych innym członkom rodziny ofiary, np. dzieciom, co jest trudne do zaakceptowania.

Senator M. Augustyn zgłosił kolejno wnioski o przyjęcie każdego z projektów bez poprawek.

W wyniku głosowania projekt pierwszy, zawarty w druku 838, nie uzyskał poparcia senatorów (10 głosów przeciw, 2 wstrzymujące się). Komisje opowiedziały się natomiast jednomyślnie, 12 głosami, za projektem zawartym w druku nr 878. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora M. Augustyna.

Następnie połączone komisje przeprowadziły pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy. Omówiła go przedstawicielka biura legislacyjnego Katarzyna Konieczko. Przypomniała, że projekt przygotowano jako realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który uznał, że osoba skazana powinna mieć gwarancję minimalnego wynagrodzenia za pracę wykonywaną w warunkach pozbawienia wolności, a nie - jak w obecnie obowiązującej ustawie - podstawa wynagrodzenia więźnia za pracę to połowa minimalnego wynagrodzenia. Trybunał uznał, że taka regulacja nie jest zgodna z konstytucją, w niedopuszczalny sposób różnicuje bowiem pracowników, a de facto dyskryminuje zatrudnionych więźniów. Kwestionowane przepisy faworyzują tych pracodawców, którzy zatrudniają więźniów i czerpią nieuzasadnione korzyści dzięki niższym kosztom pracy.

Obecny na posiedzeniu wiceminister sprawiedliwości Zbigniew Wrona podkreślił, że senacki projekt w pełni realizuje wyrok TK. Zwrócił jednak uwagę, że nowe przepisy pogorszą sytuację więźniów na rynku pracy, ponieważ wzrosną koszty ich zatrudnienia, a w konsekwencji zmniejszy się zainteresowanie pracodawców zatrudnianiem skazanych i popyt na nią spadnie. Wiceminister zwrócił też uwagę, że podejmowane są próby zwiększania wymiaru zatrudnienia osób skazanych dzięki Funduszowi Aktywizacji Zawodowej Osób Pozbawionych Wolności.

Informację o warunkach zatrudnienia skazanych przekazali przedstawiciele Centralnego Zarządu Zakładów Karnych Wojciech Kaliński, Michał Zoń i Jacek Kwieciński. Spadek liczby zatrudnionych skazanych uznali za prawdopodobny. Więźniowie mają możliwość zdobywania wykształcenia, a ci o wysokich kwalifikacjach zawodowych zarabiają wielokrotność połowy minimalnego wynagrodzenia. Resort sprawiedliwości dąży do lepszej ochrony praw pracodawców, aby uniknąć zmniejszenia zainteresowania pracą osób skazanych. Środki funduszu aktywizacji będą między innymi uzyskiwane z potrąceń części wynagrodzenia więźniów z przeznaczeniem na różne formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

W trakcie dyskusji senator J. Rulewski podkreślał, że dotychczasowe zasady wynagradzania więźniów za pracę są dodatkową, nieuzasadnioną karą, nakładaną na skazanych. Senator Piotr Wach podkreślał, że zatrudnianie więźniów na podstawie umowy o pracę musi gwarantować odpowiedni poziom wynagradzania. Z kolei senator Leon Kieres zwrócił uwagę na konieczność zdefiniowania minimalnego wynagrodzenia, aby uniemożliwić ustalanie jego wysokości na dowolnie niskim poziomie. Ustawodawca zaś powinien przyjąć rozwiązania prawne zapobiegające spadkowi liczby zatrudnionych więźniów w następstwie wyroku TK. Zdaniem senatora, projekt ustawy zasługuje na poparcie, ale do dalszych prac nad nim niezbędne są dodatkowe informacje i opinie Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

Na wniosek senatora M. Augustyna w wyniku głosowania (9głosów za, 1 wstrzymujący się) komisje przyjęły projekt ustawy bez poprawek. Na ich sprawozdawcę wybrano senatora Piotra Zientarskiego.

Pierwszemu czytaniu projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym było poświęcone wspólne posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Ustawodawczej.

Projekt omówił przedstawiciel wnioskodawców, senator Leon Kieres. Nowelizacja ma na celu wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, dotyczącego niezgodności z konstytucją zapisów ustawy, dotyczących wyceny wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w wyniku utraty mocy obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uchwalonego przez 1 stycznia 1995 r.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Olgierd Dziekoński podkreślił celowość wniesionego projektu ustawy, wskazał również na konieczność doprecyzowania proponowanych zapisów.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszali zagadnienia dotyczące m.in. wyceny wartości nieruchomości według starego i nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i sytuacji, z powodu pojawienia się których Trybunał Konstytucyjny zobowiązany był zająć się problemem.

W wyniku głosowania komisje jednomyślnie (17 głosów za) przyjęły poprawkę doprecyzowującą. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora Leona Kieresa.

Podczas swojego posiedzenia Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE:

• wniosek dotyczący rozporządzenia (UE) z 2010 r. Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku") w sprawie pomocy przyznanej w ramach niemieckiego monopolu alkoholowego - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2010) 336.

Wnioski nierozpatrywane - propozycja zaakceptowana przez komisję: COM(2010)374, COM(2010)363, COM(2010)360, COM(2010)359, COM(2010)358, COM(2010)345, COM(2010)342, COM(2010)233, COM(2010)232 oraz sygnatury Rady UE: 12095/10, 11959/10, 11958/10, 11769/10.

Ponadto komisja przyjęła plan pracy na II półrocze 2010 r.

Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawczej odbyła się dyskusja na temat propozycji wycofania projektu ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

Przedstawiciel biura legislacyjnego Mirosław Reszczyński wskazał, że projekt ten zawiera takie same rozwiązania, jak uchwalona już ustawa o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, dotyczące zróżnicowania sytuacji prawnej komorników i zastępców komorników w zakresie prawa do opłat egzekucyjnych.

W związku z powyższym przewodniczący komisji senator Piotr Zientarski zaproponował, aby Komisja Ustawodawcza wycofała senacki projekt ustawy, zawarty w druku 731. Wniosek ten przyjęto jednomyślnie, 5 głosami.

W drugim punkcie porządku obrad przeprowadzono pierwsze czytanie projektu uchwały o ogłoszeniu roku 2011 Rokiem Świętego Maksymiliana Marii Kolbego. Projekt przedstawił senator Marek Trzciński. Wskazał on, że wniesiono go dla uczczenia życia i moralnej postawy tego wybitnego Polaka i kapłana, obrońcy godności człowieka, wzorca cnót, autorytetu moralnego, bohatera o heroicznej odwadze, wychowawcy, społecznika, a także obywatela świata, który w imię solidarności z drugim człowiekiem podjął cierpienie i oddał życie. Jego myśl społeczna i ofiara mają szczególne znaczenie dla wciąż odradzającego się społeczeństwa obywatelskiego Rzeczypospolitej.

W trakcie dyskusji senatorowie poparli ideę projektu uchwały, wyrażając jednocześnie potrzebę szerszego przedstawienia dokonań "patrona trudnych czasów", będącego także symbolem trudnych wyborów obecnych w życiu każdego człowieka. Zgłoszono kilka uwag o charakterze redakcyjnym.

W wyniku głosowania komisja jednomyślnie, 8 głosami, postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie poprawki, nadającej nowe brzmienie rozpatrzonego projektu uchwały w sprawie ogłoszenia roku 2011 Rokiem Świętego Maksymiliana Marii Kolbego. Na sprawozdawcę komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora M. Trzcińskiego.

W pierwszym punkcie porządku posiedzenia Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich zapoznała się z projektem budżetu Kancelarii Senatu na rok 2011. Przedstawiła go minister Ewa Polkowska. Budżet Kancelarii Senatu na rok 2011 przewiduje wydatki w łącznej wysokości 176 048 tys. zł. Tworząc projekt planu wydatków, kierowano się - określoną w założeniach do projektu budżetu państwa na 2011 r. - potrzebą ograniczenia wydatków publicznych. W porównaniu z 2010 r. prognozowany przez Kancelarię Senatu na rok 2011 wzrost wysokości środków finansowych przeznaczonych na realizację dotychczasowych zadań wynosi 3,2%. Zwiększenie kwoty wydatków wynika z konieczności zapewnienia określonych ustawowo warunków wykonywania mandatu, w szczególności bezpłatnych przejazdów i przelotów na terenie kraju, zapewnienie opieki medycznej podczas posiedzeń Senatu, usług internetowych na rzecz biur senatorskich, zakwaterowania w Warszawie. Podwyższona wysokość wymienionych kosztów wynika ze wzrostu cen usług i większej w porównaniu z latami poprzednimi liczby senatorów korzystających z przysługujących im uprawnień.

Na planowane zwiększenie wydatków przeznaczonych na aktywność Senatu i jego organów w ramach współpracy międzynarodowej wpłynie objęcie przez Polskę w II połowie 2011 r. przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej. Ponadto wzrost wydatków związany jest ze zmianą kadencji Senatu, a także ze zmianą zasady finansowania z budżetu państwa kosztów przewozu samolotami pasażerskimi najważniejszych osób w państwie. Szacowany koszt opłaty zmiennej za transport lotniczy w 2011 r. to 838 tys. zł.

Na rok 2011 zaplanowano środki na stworzenie nowej strony internetowej Senatu i Kancelarii Senatu. Na ten cel przewidziano 350 tys. zł. Planuje się także wymianę systemów klimatyzacji i wentylacji w pomieszczeniach kancelarii. Nową pozycją w projekcie budżetu Kancelarii Senatu na rok 2011 jest remont i modernizacja budynku położonego przy ul. Smolnej 12, o oddanie którego w trwały zarząd Kancelaria Senatu wystąpiła do ministra skarbu państwa.

Ujęte w projekcie środki finansowe przewidziane na dotacje w ramach realizacji zadań związanych z opieką nad Polonią i Polakami za granicą pozostaną na poziomie z roku 2010.

W wyniku dyskusji Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich jednogłośnie przyjęła do wiadomości przedstawiony projekt budżetu Kancelarii Senatu na rok 2011, pozytywnie go zaopiniowała i zarekomendowała dalsze prace legislacyjne nad nim.

W drugim punkcie porządku obrad komisji znalazło się rozpatrzenie wniosku Prezydium Senatu z 9 lipca 2010 r., dotyczącego nieusprawiedliwionej nieobecności senatora Grzegorza Czeleja na 3 posiedzeniach komisji senackich w ciągu roku oraz nieusprawiedliwionej nieobecności senatora Tomasza Misiaka na 2 posiedzeniach Senatu w ciągu roku.

Komisja rozpatrzyła, w trybie art. 25, w związku z art. 22 ust. 3 Regulaminu Senatu, wniosek dotyczący nieobecności senatora T. Misiaka bez usprawiedliwienia na 2 posiedzeniach Izby w ciągu roku. Po wysłuchaniu wyjaśnień senatora T. Misiaka, po dyskusji i przeanalizowaniu dokumentacji przekazanej przez marszałka Senatu komisja uznała jednogłośnie, że nie należy stosować wobec senatora odpowiedzialności regulaminowej, przewidzianej w art. 25 ust. 2 Regulaminu Senatu. W ocenie komisji, wyjaśnienia złożone przez senatora są przekonujące, a sankcje finansowe wobec senatora w zupełności wystarczą.

Ponadto postanowiono, że po powrocie senatora G. Czeleja z urlopu komisja na kolejnym posiedzeniu rozpatrzy wniosek Prezydium Senatu, dotyczący nieobecności senatora bez usprawiedliwienia na 3 posiedzeniach Komisji Spraw Zagranicznych w ciągu roku.

Podczas swego posiedzenia Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzyła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych, sygnatura Rady UE 9288/10.

Analityk Komisji Spraw Unii Europejskiej dr Magdalena Słok-Wódkowska wskazała, że celem projektowanej dyrektywy jest połączenie przepisów dotyczących pomocy prawnej w postępowaniu karnym i uznawanie orzeczeń wydawanych przez organy państw członkowskich w toku postępowania. Stosowane dotychczas instrumenty prawne nie regulują bowiem kompleksowo tego zagadnienia i wymagają korzystania z kilku różnych procedur przez osoby chcące uzyskać dowody w postępowaniu karnym za granicą. Kluczowym elementem projektowanej obecnie regulacji jest wprowadzenie europejskiego nakazu dochodzeniowego (END), który będzie orzeczeniem sądowym, wydawanym przez jedno państwo członkowskie (państwo wydające) w celu przeprowadzenia określonych w nim czynności dochodzeniowych w innym państwie członkowskim (państwo wykonujące). Podstawowa różnica pomiędzy pomocą prawną a END będzie fakt, że współpraca będzie się odbywać bezpośrednio pomiędzy sądami lub innymi organami uczestniczącymi w postępowaniu z pominięciem szczebla centralnego. Z kolei różnica pomiędzy europejskim nakazem dowodowym a europejskim nakazem dochodzeniowym polega na tym, że za pomocą tego drugiego można nie tylko uzyskać już istniejące dowody, ale także zebrać nowe, np. zeznania, nagrania, ekspertyzy.

Dr M. Słok-Wódkowska poparła projekt dyrektywy. Wskazała jednak, że doprecyzowania i rozszerzenia wymaga podstawa prawna projektowanej regulacji. Stwierdziła, że wszelkie wątpliwości dotyczące poszczególnych postanowień dyrektywy powinny zostać wyjaśnione w toku prac nad nią.

Wiceminister sprawiedliwości Piotr Kluz wskazał, że rząd postuluje, aby projektowane przepisy zostały przyjęte nie w formie dyrektywy - jak to zaproponowali projektodawcy - ale rozporządzenia. Takie rozwiązanie spowoduje, że akt prawny będzie stosowany bezpośrednio i nie będzie wymagał implementacji. Wiceminister wskazał, że wówczas stałoby się możliwe ujednolicenie przepisów dotyczących przekazywania dowodów w postępowaniu karnym, a także uniknięcie opóźnień w ich implementacji w państwach członkowskich. Wiceminister sprawiedliwości zapowiedział też, iż rząd będzie popierał rozszerzenie katalogu przesłanek odmowy uznania END o wymóg podwójnej karalności, zgłoszony już przez Niemcy i Węgry.

Senator Piotr Zientarski zgłosił wniosek o podjęcie przez komisje uchwały, uznającej, że projektowana regulacja jest zgodna z zasadą pomocniczości, oraz o przygotowanie opinii dla Komisji Spraw Unii Europejskiej. Wniosek przyjęto 10 głosami, przy 1 wstrzymującym się.

Senatorowie z Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Ustawodawczej kontynuowali pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. Przedstawiła go Danuta Drypa z Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Nowelizacja ma na celu przyznanie ulg przysługujących przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego także uczestnikom studiów doktoranckich. Obecnie obowiązująca ustawa obejmuje taką ulgą studentów i nauczycieli akademickich, nie uwzględnia natomiast doktorantów. W świetle ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym doktorant nie jest ani studentem, ani nauczycielem akademickim, ale uczestnikiem studiów doktoranckich.

Zarówno przedstawiciele Ministerstwa Infrastruktury, jak i Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego wyrazili negatywną opinię na temat proponowanych rozwiązań. Przedstawiono natomiast propozycję, aby nie wprowadzać wyrywkowych zmian w obowiązującej ustawie, lecz po przeprowadzeniu analizy opracować rządowy projekt nowej ustawy regulującej kompleksowo uprawnienia do ulgowych przejazdów.

Senator Henryk Woźniak zwrócił się do przedstawicieli rządu z pytaniem, czy istnieje możliwość przygotowania przez rząd nowej regulacji do jesieni bieżącego roku. Odpowiadając, wiceminister infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz stwierdził, że ze względu na obecny stan budżetu państwa i konieczność dokonania generalnej analizy to mało prawdopodobne.

Senator Kazimierz Kleina zgłosił wniosek o odrzucenie projektu ustawy o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. W wyniku głosowania komisje przyjęły ten wniosek. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzeniu Izby wybrano senatora Piotra Zientarskiego.

* * *

Komisja Kultury i Środków Przekazu na swoim posiedzeniu rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o opłatach abonamentowych. Omówiła ją posłanka sprawozdawczyni Iwona Śledzińska-Katarasińska. Projekt stanowił przedłożenie poselskie. Celem nowelizacji jest zmiana zasad powoływania i odwoływania zarządów i rad nadzorczych spółek publicznej radiofonii i telewizji oraz zmniejszenie liczby członków tych organów. Ustawa nowelizująca zobowiązuje także jednostki publicznej radiofonii i telewizji do corocznego opracowywania planów finansowo-programowych przedsięwzięć w zakresie realizacji zadań wynikających z wykonywania misji publicznej. W myśl nowelizacji, kadencja dotychczasowych rad nadzorczych, rad programowych i zarządów spółek publicznej radiofonii i telewizji wygaśnie z dniem jej wejścia w życie. Członkowie dotychczasowych rad nadzorczych i zarządów będą pełnili obowiązki do czasu powołania nowych organów zgodnie ze zmienionymi przepisami.

Przedstawiając poprawki zgłoszone przez biuro legislacyjne, jego dyrektor Roman Kapeliński zwrócił uwagę, że dodany w trzecim czytaniu przepis, zobowiązujący członków zarządów i osoby zajmujące kierownicze stanowiska w jednostkach publicznej radiofonii i telewizji do kierowania się w swojej pracy zasadami profesjonalizmu, uczciwości i rzetelności, budzi wątpliwości z punktu widzenia zasad techniki prawodawczej. Stanowi też zbędną regulację, powtarzającą normy kodeksu cywilnego i kodeksu pracy. Ponadto legislator poinformował, że usunięcie przez Sejm zmian dotyczących rad programowych publicznej radiofonii i telewizji spowodowało bezprzedmiotowość art. 4 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym kadencja dotychczasowych rad programowych wygasa z dniem wejścia w życie nowelizacji.

Dyrektor Departamentu Strategii i Analiz w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Juliusz Braun nie podzielił wątpliwości legislatora, dotyczących zasadności dodania przepisu zobowiązującego członków zarządu do przestrzegania zasad profesjonalizmu, uczciwości i rzetelności. Podkreślił, że przedmiotowe regulacje występują w dotychczasowym systemie prawnym, ale przyjęte rozwiązania spełniają oczekiwania środowisk twórczych.

W trakcie dyskusji senator Wojciech Skurkiewicz wyraził zaniepokojenie, czy przepisy dotyczące odwoływania zarządów i rad nadzorczych spółek publicznej radiofonii i telewizji, w myśl których członek zarządu i rady nadzorczej może być odwołany wyłącznie w trzech określonych sytuacjach, nie ograniczą możliwości ich odwołania. Zdaniem senatora W. Skurkiewicza, ustawa nie zmienia nic, upolitycznia natomiast media. Zgłosił wniosek o jej odrzucenie.

Senator Barbara Borys-Damięcka zaproponowała wprowadzenie 3 poprawek do ustawy, w wyniku głosowania przyjętych przez komisję. Jej mniejszość poparła wniosek senatora W. Skurkiewicza o odrzucenie ustawy. Na sprawozdawcę komisji wybrano senator B. Borys-Damięcką. Sprawozdawcą wniosku mniejszości został senator W. Skurkiewicz.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Ustawodawcza na wspólnym posiedzeniu przeprowadziły pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji. Przedstawiła go Anna Michalak z Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Wskazała, że projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 lutego 2010 r. (sygn. akt K 1/08), stwierdzającego niezgodność art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji z art. 66 ust. 2 konstytucji, gwarantującym prawo do corocznego płatnego urlopu. Policjantom, którzy mieli niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe i niewykorzystany czas wolny od służby, przysługuje prawo do żądania dni wolnych od pracy (służby) i corocznych płatnych urlopów. Możliwość uzyskania ekwiwalentu pieniężnego jedynie za ostatnie 3 lata kalendarzowe wzbudziła wątpliwości Trybunału Konstytucyjnego, także z punktu widzenia zasady sprawiedliwości społecznej.

Legislatorka dodała, że do komisji należy uznanie, czy niezbędną konsekwencją wykonania wyroku będzie również wprowadzanie stosownych zmian dla Straży Granicznej i Służby Więziennej, zawierających te same postanowienia, co zaskarżony przepis ustawy o Policji.

Przedstawicielka biura legislacyjne poinformowała ponadto, że ustawa powoduje skutki finansowe dla budżetu państwa z tytułu zwiększenia wydatków na wypłatę ekwiwalentów pieniężnych za niewykorzystane urlopy za okres dłuższy niż ostatnie 3 lata kalendarzowe. Przedstawiciel Komendy Głównej Policji Witold Ufnal wskazał, że nie da się ustalić skali tych wydatków. Nie mogą być one jednak wysokie, zważywszy na fakt, iż dotychczas, tj. od czasu opublikowania wyroku, ze stosownym wnioskiem w KGP wystąpiły tylko dwie osoby.

Beata Mandylis z Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu dodała, że głównym celem projektu jest uczynienie zadość tym policjantom, którzy odchodząc ze służby, nie mogli swobodnie korzystać z prawa do urlopu ze względu na swoje obowiązki. Dzięki nowelizacji otrzymaliby choć ekwiwalent pieniężny za ten czas.

Senatorowie Stanisław Gogacz oraz Mieczysław Augustyn pytali, jaki jest zakres niewykorzystywania urlopu przez wszystkie służby w kraju (celna, więzienna) oraz przez straż pożarną i graniczną.

Przedstawicielka Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji Joanna Zych-Gorgosz i przedstawiciel Komendy Głównej Policji W. Ufnal wskazali, że problemów z wykorzystywaniem swych urlopów na bieżąco nie ma straż pożarna, w policji zmniejszyły się też na skutek wejścia w życie zaskarżonej regulacji i podania do publicznej wiadomości orzeczenia TK.

Senator Piotr Zientarski zgłosił wniosek o wprowadzenie poprawki, znoszącej ograniczenie prawa funkcjonariuszy do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop lub za czas wolny od pracy w ustawie o Służbie Granicznej oraz w ustawie o Służbie Więziennej. Poprawka została przyjęta jednomyślnie, 13 głosami. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzeniu Izby został wybrany senator S. Gogacz.

* * *

Posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zwołano w celu rozpatrzenia petycji skierowanych do Senatu.

Jako pierwszą rozpatrzono petycję dotyczącą podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie ochrony prawnej najemców i zasad wykupu mieszkań zakładowych (P-7/2010). Jej treść przedstawiła kierownik Działu Petycji i Korespondencji Kancelarii Senatu Danuta Antoszkiewicz. Petycję wniosły Komitet Obrony Mieszkań Zakładowych w Krakowie, Komitet Obrony Mieszkańców Wszystkich Mieszkań Huty "Zabrze" oraz osoby prywatne. Zawarty w niej postulat zmierza do stworzenia rozwiązań legislacyjnych chroniących prawa lokatorów będących najemcami byłych mieszkań zakładowych, a także do uchwalenia podstawy prawnej gwarantującej najemcom byłych mieszkań zakładowych prawa ich pierwokupu oraz naprawy krzywd moralnych i finansowych osób, które zostały pozbawione miejsca do zamieszkania.

W trakcie dyskusji, w której udział wzięli senatorowie: Jan Rulewski, Zbigniew Romaszewski, Stanisław Piotrowicz, Zbigniew Cichoń i Piotr Wach, zastanawiano się, czy i w jaki sposób możliwe jest naprawienie błędów popełnionych w procesie prywatyzacji zasobów mieszkaniowych poprzez zaspokojenie oczekiwań grup pokrzywdzonych najemców przy jednoczesnym poszanowaniu praw właścicieli budynków.

W wyniku dyskusji komisja postanowiła zbadać możliwość przyznania najemcom prawa pierwokupu lokali. W głosowaniu senatorowie jednomyślnie podjęli decyzję o kontynuowaniu prac nad rozpatrywaną petycją.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przystąpiła następnie do rozpatrzenia petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie nowelizacji ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (P-08/2010).

Treść petycji, wniesionej przez burmistrza Czchowa, omówiła kierownik D. Antoszkiewicz. Postulat dotyczy podjęcia inicjatywy ustawodawczej zmierzającej do nowelizacji ustawy z 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza rad gmin, rad powiatów i sejmików województw i skreślenia zapisu stwierdzającego brak prawa wybieralności osoby, wobec której wydano prawomocny wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne w sprawie popełnienia przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicznego.

W trakcie dyskusji, w której głos zabrali senatorowie: S. Piotrowicz, Z. Romaszewski i P. Wach, zgodzono się z autorem petycji, że wymagania stawiane przez prawo kandydatom do władz wyższego szczebla są mniej surowe niż wymagania stawiane kandydatom do władz samorządowych, co stwarza wrażenie niespójności prawa. Senatorowie uznali za zasadne ujednolicenie obowiązujących standardów poprzez zlikwidowanie dodatkowych wymogów zawartych w ordynacji wyborczej do władz samorządowych.

W głosowaniu Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji postanowiła jednomyślnie kontynuować prace nad rozpatrywaną petycją.

Następnie senatorowie przystąpili do rozpatrzenia petycji (P-09/2010) dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie rozszerzenia katalogu danych osobowych o kandydatach do pracy i pracownikach zawartych w art.221 kodeksu pracy, które mogą być ustawowo przetwarzane przez pracodawcę. Z tym postulatem zwrócił się generalny inspektor ochrony danych osobowych.

Jak zwróciła uwagę kierownik D. Antoszkiewicz, po raz pierwszy z prawa do petycji skorzystał organ konstytucyjny. Postulat zgłoszony przez GIODO dotyczy rozszerzenia katalogu danych osobowych zawartych w Kodeksie pracy, które mogą być ustawowo przetwarzane przez pracodawcę o kandydatach do pracy i pracownikach o dane o karalności, o wynikach testów psychologicznych i psychometrycznych, dane z poprzednich miejsc pracy i informacje zawarte w opiniach i referencjach, o przynależności związkowej, o dane biometryczne, a także o zawartości służbowych skrzynek pocztowych, zasobach indywidualnych dysków komputerowych pracownika, kontroli rozmów telefonicznych i kontroli miejsca pobytu pracownika przy pomocy urządzeń satelitarnych, a także o wybrane dane o stanie zdrowia pracownika.

Jednocześnie autor petycji postulował ustawowe zapewnienie gwarancji ochrony praw kandydatów do pracy i pracowników, tak by nie dochodziło do nadmiernego pozyskiwania informacji nieadekwatnych dla potrzeb zatrudnienia na określonym stanowisku i pełnionych obowiązków przez pracownika.

W trakcie dyskusji, w której udział senatorowie: Z. Romaszewski, S. Piotrowicz, P. Wach i J. Rulewski, wyrażano pogląd, że niektóre z propozycji GIODO, np. dotyczące możliwości przetwarzania danych o przynależności związkowej pracownika czy o jego zdrowiu, wydają się zbyt daleko idące i mogą prowadzić do dyskryminacji.

W wyniku dyskusji komisja postanowiła kontynuować prace nad rozpatrywaną petycją oraz zwrócić się do Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, Państwowej Inspekcji Pracy i do rzecznika praw obywatelskich o informacje na temat obecnych możliwości pozyskiwania przez pracodawców danych osobowych dotyczących pracowników lub kandydatów do pracy oraz o ustosunkowanie się do postulatów zawartych w petycji.

Następnie przystąpiono do rozpatrzenia petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie uznania za okresy składkowe pozostawanie bez pracy wskutek represji politycznych (1956-1989) (P-10/2010).

Treść petycji, wniesionej przez Andrzeja C. 140 małopolskich działaczy opozycji demokratycznej, omówiła kierownik D. Antoszkiewicz. Zawiera ona postulat podjęcia inicjatywy ustawodawczej zmieniającej przepisy emerytalne w kierunku uznania za okresy składkowe pozostawania bez pracy wskutek represji politycznych w latach 1956-1989.

W trakcie dyskusji, w której udział wzięli senatorowie: S. Piotrowicz, J. Rulewski, Jacek Swakoń i Z. Romaszewski, zwracano uwagę na problemy z udokumentowaniem faktu pozostawania bez pracy na skutek represji politycznych. Zastanawiano się także, czy dotychczasowe regulacje dotyczące uwzględnienia szykanowanym działaczom opozycji okresu pozostawania bez pracy są wystarczające.

Komisja postanowiła zapoznać się dokładniej z projektem zmian do ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, opracowanym wcześniej przez senatora J. Rulewskiego. Zmierza on m.in. do zniesienia ograniczeń uznawania okresów niewykonywania pracy przez organa rentowe.

Ostatecznie senatorowie podjęli jednomyślnie decyzję o kontynuowaniu prac nad rozpatrywana petycją.

Na zakończenie posiedzenia senatorowie rozpatrywali petycję dotyczącą podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu ustanowienie podstawy prawnej określającej zasady zwrotu lasów przejętych na własność Skarbu Państwa na podstawie dekretu PKWN z 12 grudnia 1944 r. o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa oraz uregulowania stosunków własnościowych naruszonych przez wykonanie dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (P-11/2010). Z petycją wystąpił Andrzej M. wspólnie z Polskim Towarzystwem Ziemiańskim.

Po wstępnym zapoznaniu się z treścią petycji przewodniczący komisji senator S. Piotrowicz ze względu na wznowienie obrad plenarnych zdecydował o przerwaniu prac nad tą petycją.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przeprowadzono pierwsze czytanie projektu ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa.

Projekt nowej ustawy przygotowała Komisja Ustawodawcza, którą reprezentował senator Piotr Zientarski. Jak poinformował, przeprowadzono już spotkania robocze z Ministerstwem Sprawiedliwości i Krajową Radą Sadownictwa, mające na celu wypracowanie kompromisu w sprawie często sprzecznych interesów, jakie ujawniły się przy tworzeniu nowej ustawy o KRS. W swoim wystąpieniu senator wskazał przepisy budzące szczególne kontrowersje, np. zapisy dotyczące kompetencji KRS do opiniowania kandydatów na stanowiska w międzynarodowych (art. 2 ust. 1 pkt 4) i ponadnarodowych organach sądowych, kompetencji prezydium KRS (art. 12), a także sposobu wyliczania diet członków KRS (art. 22).

Rozpatrywany projekt obejmuje przepisy regulujące sprawy z zakresu właściwości i ustroju Krajowej Rady Sądownictwa, sposobu jej działania i stosowanej przez nią procedury, a także przewiduje nowelizację przepisów innych ustaw w celu zachowania spójności i komplementarności norm tworzących porządek prawny.

Projektowana ustawa zmierza przede wszystkim do dostosowania systemu prawa do wskazań zawartych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 19 listopada 2009 r. Reguluje zatem szereg kwestii związanych z trybem działania Krajowej Rady Sądownictwa i z postępowaniem przed nią, które dotychczas unormowane były na poziomie podstawowym - początkowo w regulaminie uchwalanym przez samą radę, a obecnie przepisami rozporządzenia z 13 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz postępowania przed Radą, wydanego przez prezydenta RP na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy z 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa.

Ponadto w projekcie uwzględniono trzy inne orzeczenia trybunału: z 29 listopada 2007 r., z 16 kwietnia 2008 r. oraz z 27 maja 2008 r.

Projektowana ustawa porządkuje kompetencje KRS, poszerzając ich katalog o kilka nowych, ściśle związanych z ustrojową pozycją tego organu i zadaniami powierzonymi mu na mocy art. 186 ust. 1 konstytucji. Konsekwencją tych postanowień są proponowane zmiany przepisów ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych.

Projekt zakłada także dostosowanie regulacji dotyczących członkostwa w radzie do wymogów konstytucyjnych (odnosi się to do instytucji wygaśnięcia mandatu wybieranych członków KRS, w tym zwłaszcza posłów i senatorów), a także rezygnuje z dotychczasowego rozwiązania dającego pierwszemu prezesowi Sądu Najwyższego, prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego i ministrowi sprawiedliwości możliwość delegowania swego zastępcy na posiedzenie plenarne rady, w wypadku gdy osoby te nie mogą osobiście brać udziału w jej pracach.

Podobny charakter, jeżeli chodzi o uwzględnienie standardów konstytucyjnych, ma proponowana zmiana ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, polegająca na przyznaniu sędziemu, który został poddany badaniu lekarskiemu dla dokonania oceny jego zdolności do dalszego wypełniania obowiązków, prawa do zaskarżenia - w drodze sprzeciwu - orzeczenia lekarza orzecznika.

W projekcie zawarto również propozycję nowelizacji przepisu stanowiącego podstawę delegowania sędziego sądu powszechnego do sprawowania czynności w biurze rady, zmierzającą do podkreślenia jej pozycji ustrojowej jako niezależnego organu konstytucyjnego. Analogiczna intencja przyświecała także ustawowemu określeniu wysokości diet przysługujących członkom KRS z tytułu pracy w niej. Dotychczas stosowne regulacje znajdowały się w aktach wykonawczych wydanych przez prezydenta, ostatnio w rozporządzeniu z 13 listopada 2009 r.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu, o kierunku prac legislacyjnych przesądziła konieczność włączenia do ustawy dość obszernej materii, w szczególności z zakresu postępowania przed KRS. Uzupełnienie ustawy z 2001 r. o niezbędne przepisy doprowadziłoby bowiem do niemal dwukrotnego zwiększenia jej objętości, a przy tym musiałoby dojść także do zmiany brzmienia większości jednostek redakcyjnych, z jakich zbudowany jest ten akt normatywny. Dlatego, w opinii projektodawcy, należało wystąpić z projektem nowej ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, wychodzącej naprzeciw zarówno swego rodzaju "wytycznym" sformułowanym przez Trybunał Konstytucyjny, jak i postulatom zgłaszanym przez samą radę, wynikającym z doświadczeń zebranych w procesie stosowania obowiązujących dotychczas przepisów, a także wiążącym się z dostrzeżonymi problemami, które mogłyby w przyszłości powstać wobec pewnych luk występujących na gruncie obecnych rozwiązań prawnych, w tym m.in. regulacji odnoszących się do trybu rozpatrywania oraz zasad oceny kandydatów do pełnienia urzędu sędziowskiego.

Projektowana ustawa nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa. Wysokość diet przewidzianych w proponowanym art. 22 jest taka sama, jak ustalona w dotychczas obowiązującym rozporządzeniu prezydenta z 13 listopada 2009 r. Ponadto projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.

W wyniku przeprowadzonych spotkań roboczych i ponownego przeanalizowania projektu Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu przedstawiło 24 propozycje poprawek, polegających na m.in. na zmianie kolejności przepisów czy nowej redakcji stylistycznej, a także zmierzających do wyeliminowania powtórzeń w odniesieniu do tych postanowień, które zawarte są w konstytucji lub w innych przepisach projektu.

Obecny na posiedzeniu przedstawiciel Krajowej Rady Sądownictwa zgłosił zastrzeżenia do zaproponowanego przez biuro wykreślenia pewnych sformułowań. Wskazał, że to kwestie konstytucyjne. Przedstawicielka biura, broniąc swoich propozycji, stwierdziła, że zasady techniki legislacyjnej wskazują, iż zbyteczne są normy ustawowe niewnoszące nowego znaczenia normatywnego, ponieważ zawarte są w innym akcie - konstytucji. W wyniku głosowania poprawki te, zgłoszone formalnie przez senatora P. Zientarskiego, zostały przyjęte jednomyślnie.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jacek Czaja, powołując się na zasady techniki legislacyjnej, przedstawił wątpliwości co do konieczności wskazania w art. 2 wszystkich zadań i kompetencji rady, także tych zawartych już w innych aktach prawnych. Sędzia Agnieszka Błach zaproponowała natomiast uszeregowanie kompetencji rady według ich zakresu i ciężaru gatunkowego. Ponadto obecni na posiedzeniu przedstawiciele resortu sprawiedliwości zgłosili uwagi do następujących przepisów projektu ustawy: art. 21 (delegacja członka KRS do prac w biurze rady), art. 22 (sposób wyliczania diet członków KRS), art. 26 (określenie statusu uczestnika postępowania przed radą), art. 27 (brak formalnych wniosków zgłaszanych w sprawach indywidualnych rozstrzyganych przez KRS), art. 28 (określenie składu zespołów referentów), likwidacji art. 31-33 oraz zmiany art. 34 (procedura rozpatrywania kandydatur na stanowiska sędziowskie).

Propozycje poprawek zaproponowanych przez ministerstwo, dotyczących art. 2, art. 21, art. 22, art. 27 oraz art. 31-33 i 34, projektu zgłosił senator Marek Trzciński. Zmiana art. 2 w brzmieniu zaproponowanym przez resort uzyskała poparcie 8 senatorów, przy 4 głosach wstrzymujących się. Zmianę art. 21 poparło 5 senatorów, 2 było przeciw i 3 wstrzymało się od głosu. Zmiana art. 27 ust. 1 została przyjęta 7 głosami, przy 2 wstrzymujących się. Poprawka dotycząca art. 31 i 34 projektu nie uzyskała większości (2 głosy przeciw, 4 wstrzymujące się). Ponadto propozycje poprawek resortu sprawiedliwości, dotyczące art. 26 i art. 28, zgłosił senator P. Zientarski. Obie poprawki zostały przyjęte jednomyślnie, 9 głosami. Łącznie połączone komisje przyjęły 28 poprawek do rozpatrywanego projektu ustawy (4 głosy za, 3 wstrzymujące się). Do przedstawienia sprawozdania połączonych komisji podczas drugiego czytania projektu ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa wybrany został senator P. Zientarski.

• Wizytacja na terenie województwa zachodniopomorskiego.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych.

Ustawę, uchwaloną na podstawie projektu wniesionego przez wykonującego obowiązki prezydenta marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego, przedstawił szef Kancelarii Prezydenta RP Jacek Michałowski. Nowelizacja zmierza do umożliwienia przekształcania istniejących gospodarstw pomocniczych w instytucje gospodarki budżetowej nie tylko przez organy administracji rządowej, ale także przez inne organy władzy publicznej (m.in. rzecznika praw obywatelskich, generalnego inspektora ochrony danych osobowych, prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, szefów Kancelarii Sejmu, Senatu lub Kancelarii Prezydenta). Umożliwi także udzielanie tym instytucjom, przez kontrolujące je organy, zamówień publicznych z wyłączeniem przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło uwagę dotyczącą potrzeby utrzymania w mocy dotychczas obowiązujących rozporządzeń do czasu wydania na podstawie znowelizowanej ustawy nowych aktów wykonawczych.

Jak poinformował podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Dariusz Daniluk, w resorcie są prowadzone prace nad nowymi rozporządzeniami i zostaną one zakończone przed dniem wejścia w życie rozpatrywanej ustawy. W związku z tym nie powstanie żadna luka prawna i nie ma potrzeby przyjmowania poprawki w tym zakresie.

W głosowaniu, na wniosek przewodniczącego obradom senatora Jana Wyrowińskiego, połączone komisje postanowiły zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Kazimierz Kleinę.

W drugim punkcie porządku dziennego senatorowie przystąpili do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Stanowisko rządu w sprawie nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu poselskiego, przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Olgierd Dziekoński.

Nowela zmienia przepisy dotyczące procedur związanych z wywłaszczaniem lub nakładaniem obowiązku czasowego udostępnienia nieruchomości przeznaczonych do realizowania celów publicznych. Modyfikuje także przepisy dotyczące wysokości odszkodowania z tytułu wywłaszczenia.

Przedstawiciel senackiego biura legislacyjnego zasygnalizował potrzebę wprowadzenia 3 zmian o charakterze legislacyjno-doprecyzowującym. Do przedstawionych uwag pozytywnie odniósł się wiceminister O. Dziekoński. Proponowane zmiany zgłosił formalnie senator J. Wyrowiński. W głosowaniu zostały one jednomyślnie poparte przez połączone komisje. Całość ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami wraz z poprawkami przyjęto 10 głosami, przy 1 głosie przeciw i 3 wstrzymujących się. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Stanisława Jurcewicza.

* * *

Na swoim posiedzeniu zebrała się Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. W pierwszym punkcie porządku dziennego przystąpiono do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw.

Rozwiązania przyjęte w rozpatrywanej nowelizacji omówiła przedstawicielka Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Zmierza ona do rozszerzenia kompetencji rzecznika praw dziecka, a także do rozbudowania jego uprawnień procesowych w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, Sądem Najwyższym, sądami powszechnymi i sądami administracyjnymi.

Ustawa umożliwia rzecznikowi praw dziecka udział w postępowaniach przed Trybunałem Konstytucyjnym wszczętych na podstawie wniosku rzecznika praw obywatelskich lub w sprawach skargi konstytucyjnej, które dotyczą praw dziecka. Przyznaje także rzecznikowi uprawnienie do występowania do Sądu Najwyższego z wnioskami w sprawie rozstrzygnięcia rozbieżności wykładni prawa w zakresie przepisów prawnych dotyczących praw dziecka. W myśl nowelizacji, rzecznik praw dziecka uzyska również prawo wnoszenia kasacji albo skargi kasacyjnej w postępowaniu cywilnym, karnym i w sprawach o wykroczenia, a także możliwość udziału w toczącym się już postępowaniu w sprawach nieletnich na prawach przysługujących prokuratorowi. Ponadto ustawa wyłącza rzecznika z kręgu podmiotów obowiązanych do uiszczania kosztów sądowych w postępowaniu cywilnym.

Nowelę uchwalono na podstawie projektu wniesionego przez Senat, do którego Sejm wprowadził zmiany. Polegały one m.in. na wyeliminowaniu przepisu dotyczącego zaliczenia okresu zatrudnienia na stanowisku rzecznika praw dziecka do stażu pracy oraz przepisu przejściowego przewidującego rozciągnięcie tego uprawnienia na osoby, które zajmowały to stanowisko przed dniem wejścia w życie opiniowanej ustawy. Sejm doprecyzował także przepis dotyczący występowania rzecznika do Sądu Najwyższego w sprawie rozstrzygnięcia rozbieżności wykładni prawa w zakresie przepisów prawnych dotyczących praw dziecka. Rzecznikowi przyznano uprawnienia do udziału w toczącym się postępowaniu w sprawach nieletnich na prawach przysługujących prokuratorowi. W toku prac sejmowych zrezygnowano z doprecyzowania przepisu wskazującego, że rzecznik może żądać wszczęcia postępowania przygotowawczego tylko w sprawach o przestępstwa ścigane z urzędu. Ponadto Sejm zaproponował uzupełnienie przepisów o zmianę w ustawie o Rzeczniku Praw Obywatelskich, która obliguje jego do poinformowania rzecznika praw dziecka o wniesieniu wniosku do Trybunału Konstytucyjnego w wypadku, jeżeli wniosek taki dotyczy praw dziecka. Dodano także zmiany w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

W dyskusji głos zabrali senatorowie: Zbigniew Romaszewski, Piotr Wach i Stanisław Piotrowicz. Po zapoznaniu się z opinią senackiego biura legislacyjnego senator S. Piotrowicz zaproponował 2 poprawki o charakterze legislacyjnym, które w głosowaniu uzyskały poparcie komisji. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw wybrano senatora S. Piotrowicza.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o ewidencji ludności, której przyjęcie rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Piotr Kołodziejczyk. Jak stwierdził, ustawa zaproponowana przez rząd określa na nowo zasady i sposób prowadzenia ewidencji ludności na terytorium Polski i jest elementem procesu zmian zmierzających do zniesienia obowiązku meldunkowego i ustanowienia rejestru PESEL podstawowym zbiorem danych identyfikujących tożsamość i status administracyjnoprawny osób fizycznych.

W trakcie dyskusji senator Paweł Klimowicz pytał, na podstawie jakiej listy ewidencji obywateli funkcjonuje państwo polskie i czy wszyscy obywatele są ewidencjonowani, a także czy ta ewidencja opiera się na danych posiadanych przez urzędy skarbowe, np. poprzez podatek dochodowy.

Wicemarszałek Z. Romaszewski interesował się, do kogo należy się zwrócić o udostępnienie danych zawartych w ewidencji PESEL, a także kwestią dotyczącą obowiązku meldunkowego i rejestracji przez cudzoziemców.

Senator P. Wach pytał natomiast, czy uległy zmianie dane zawarte w systemie PESEL, a także czy warunek zarejestrowania się przez obywatela w miejscu pobytu będzie wystarczający dla wszelkiego rodzaju doręczeń pism urzędowych, w tym procesowych.

Na pytania senatorów odpowiadali obecni na posiedzeniu przedstawiciele resortu spraw wewnętrznych oraz wicedyrektor Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Ulitko.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zapoznała się także z uwagami senackiego biura legislacyjnego, a także z propozycjami wprowadzenia stosownych poprawek.

Po wysłuchaniu tej opinii senator S. Piotrowicz zaproponował wprowadzenie 4 poprawek o charakterze redakcyjnym, które następnie uzyskały poparcie w głosowaniu. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o ewidencji ludności senatora P. Wacha.

W trzecim punkcie porządku dziennego posiedzenia senatorowie rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz ustawy o sporcie.

Nowelizację, uchwaloną na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, omówił dyrektor Biura Kolegium ds. Służb Specjalnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Tomasz Borkowski. Stanowi ona wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 czerwca 2009 r. stwierdzającego niezgodność z konstytucją niektórych przepisów ustawy o CBA, dotyczących m.in. definicji korupcji, zbierania danych osobowych i przeprowadzania oględzin nieruchomości.

W czerwcu 2009 r. trybunał, na wniosek Lewicy, zakwestionował część zapisów ustawy o CBA. Orzekł m.in., że definicja korupcji jest zbyt szeroka i nie odróżnia zachowań korupcyjnych od przyjmowania nienależnych korzyści, które np. nie wiążą się z wykonywaniem funkcji publicznej. Trybunał zakwestionował też zapisy o gromadzeniu przez CBA danych wrażliwych. Trybunał odroczył uchylenie zakwestionowanych przepisów na rok. Wyrok wszedł w życie 3 lipca 2010 r. Do tego czasu Sejm miał zmienić ustawę, ale tak się nie stało.

Rządowy projekt zakładał m.in. rezygnację z definicji korupcji. Sejmowa komisja administracji i spraw wewnętrznych zaproponowała przywrócenie do tych przepisów definicji korupcji. Zaproponowano definicję podzieloną na kilka kategorii. Za korupcję - w myśl propozycji komisji - uznano obiecywanie, proponowanie lub wręczanie jakichkolwiek korzyści osobie pełniącej funkcję publiczną dla niej samej lub dla jakiejkolwiek innej osoby, w zamian za działanie lub zaniechanie działania w wykonywaniu jej funkcji. Korupcją jest także żądanie lub przyjmowanie propozycji lub obietnicy takich korzyści przez osobę pełniącą funkcję publiczną.

Kolejne dwie kategorie korupcji odnoszą się do działalności gospodarczej. Karane będzie obiecywanie, proponowanie lub wręczanie korzyści osobie "kierującej jednostką nie zaliczaną do sektora finansów publicznych lub pracującej w jakimkolwiek charakterze na rzecz takiej jednostki".

Prawo przewiduje niszczenie pozyskanych przez CBA, a nieprzydatnych danych wrażliwych, ale obecnie nikt tego na bieżąco nie kontroluje. Dlatego w noweli wprowadzono nową instytucję - pełnomocnika, który - jako funkcjonariusz CBA - miałby dostęp do wszelkich materiałów i dbałby o niszczenie danych nieprzydatnych dla konkretnego postępowania. Powoływałby go szef CBA; jego odwołanie mogłoby nastąpić tylko za zgodą premiera (chodzi o to, by sam szef CBA nie mógł się pozbyć takiego pełnomocnika). Gdy pełnomocnik stwierdzi naruszenie przepisów, nie tylko musiałby podjąć działania dla ich wyjaśnienia, ale także zawiadomić o tym premiera i szefa CBA. Pełnomocnik przedstawiałby premierowi coroczne sprawozdanie o ochronie danych osobowych w CBA.

Nowela precyzuje też zasady dostępu CBA do baz danych (np. ZUS, rejestru skazanych itp.). Zgodnie z tym rozwiązaniem, administratorzy zbiorów mają udostępniać CBA dane na podstawie pisemnego wniosku szefa CBA lub osoby upoważnionej. Mogą też zgodzić się na ich teletransmisję bez konieczności składania każdorazowo pisemnych wniosków o dane, jeżeli ich systemy odnotowują, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał oraz że są zabezpieczone przed wykorzystaniem ich niezgodnie z celem.

W nowelizacji znalazł się też zapis, że szef CBA zostaje funkcjonariuszem biura. Ponadto projekt dopuszcza współpracę międzynarodową CBA z innymi służbami specjalnymi, pod warunkiem zgody premiera.

W dyskusji udział wzięli senatorowie: S. Piotrowicz, Z. Romaszewski, P. Klimowicz, Zbigniew Cichoń i P. Wach, a także obecni na posiedzeniu zastępca szefa CBA Maciej Klepacz i dyrektor Biura Prawnego w tej instytucji Łukasz Filipak, zastępca generalnego inspektora ochrony danych osobowych Andrzej Lewiński oraz dyrektor Departamentu Prawa Administracyjnego w Rządowym Centrum Legislacji Stanisław Małecki.

Wicemarszałek Z. Romaszewski zwrócił uwagę na zapis, zgodnie z którym oględziny są przeprowadzane "w wypadku potrzeby ustalenia stanu obiektów lub innych składników majątkowych". Wyraził obawę, że brak sprecyzowania, kiedy należy powiadamiać o oględzinach, może doprowadzić do sytuacji, że funkcjonariusze CBA będą o nich powiadamiać na kilka dni przed ich rozpoczęciem. Jak wyjaśniali obecni na posiedzeniu funkcjonariusze CBA, zapisy ustawy należy rozumieć dosłownie. W głosowaniu komisja, na wniosek senatora S. Piotrowicza, zdecydowała jednak, że do ustawy wprowadzi poprawkę, zgodnie z którą osobę, u której funkcjonariusze CBA mają przeprowadzić oględziny, należy powiadamiać bezpośrednio przed ich rozpoczęciem.

Senatorowie zastanawiali się także nad zmianą definicji korupcji, jednak funkcjonariusze CBA podkreślali, że nowelizacja dostosowująca przepisy ustawy o CBA do stanu zgodnego z konstytucją powinna wejść jak najszybciej w życie. Natomiast - jak podkreślali - wprowadzenie przez Senat poprawek oznaczałoby, że ustawa z powrotem trafi do Sejmu i będzie procedowana najwcześniej na posiedzeniu Izby we wrześniu.

Przyjęcie ustawy sejmowej bez poprawek zaproponował senator P. Wach. Jego wniosek nie uzyskał jednak poparcia komisji.

Po wysłuchaniu opinii senackiego biura legislacyjnego senator S. Piotrowicz zaproponował dwie poprawki o charakterze legislacyjnym, które komisja przyjęła w głosowaniu.

Ustalono, że wprowadzenie 3 poprawek rekomendowanych przez Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji do ustawy o zmianie ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz ustawy o sporcie zarekomenduje Izbie senator S. Piotrowicz.

Na zakończenie posiedzenia rozpatrzono ustawę zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.

Ustawę, uchwaloną na podstawie projektu poselskiego, omówił wicedyrektor senackiego biura legislacyjnego Adam Niemczewski. Zmierza ona do wydłużenia okresu, w jakim rady jednostek organizacyjnych uczelni wyższych i instytutów Polskiej Akademii Nauk wybierają pierwsze zgromadzenie elektorów do 6 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji ustawy o IPN oraz ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów. Oznacza to, że obecnie mają one na to czas do 27 listopada 2010 r. Elektorzy mają oni z kolei wybrać kandydatów na członków Rady IPN.

Zgodnie z marcową nowelizacją ustawy o IPN autorstwa Platformy Obywatelskiej, która weszła w życie 27 maja 2010 r., prezesa IPN powołuje Sejm za zgodą Senatu zwykłą większością głosów. W miejsce 11-osobowego Kolegium IPN powołana ma zostać dziewięcioosobowa Rada IPN (która ma wyłonić kandydata na prezesa instytutu po zmarłym w katastrofie smoleńskiej Januszu Kurtyce).

Kandydatów do Rady IPN - tych których ma wybrać parlament - wskazuje Zgromadzenie Elektorów wyłonione przez 24 uczelnie i instytuty PAN. Spośród nich członków rady ma wybrać Sejm (pięciu z dziesięciu kandydatów) i Senat (dwóch z czterech). Prezydent ma zaś wybrać dwóch członków rady spośród czterech kandydatów zgłoszonych mu przez Krajową Radę Sądownictwa (wyłoniła już swoich kandydatów).

Dotychczas tylko kilka ośrodków naukowych wybrało elektorów. Niektóre uczelnie, z powodu sesji i wakacji, odłożyły wybór do jesieni. Platforma Obywatelska przyznaje, że wcześniejszy termin - do 27 lipca 2010 r. - był ciężki do spełnienia, dlatego należało go wydłużyć o 3 miesiące. Nowela przewiduje też wydłużenie z miesiąca do dwóch terminu dla Zgromadzenia Elektorów na wybór kandydatów.

W dyskusji głos zabrali senatorowie Z. Romaszewski i S. Piotrowicz oraz p.o. prezesa IPN Franciszek Gryciuk.

Wicemarszałek Z. Romaszewski zaproponował skreślenie przepisów wydłużających okres, w jakim zgromadzenie elektorów powinno przedstawić kandydatów na członków Rady IPN Sejmowi i Senatowi.

W głosowaniu Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji poparła proponowane zmiany i postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 2 poprawek do ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów. Jak ustalono, stanowisko komisji na posiedzeniu plenarnym Izby przedstawi wicemarszałek Z. Romaszewski.

* * *

Odbyło się posiedzenie Komisji Obrony Narodowej, podczas którego rozpatrzono ustawę o ratyfikacji Protokołu Poprawek z dnia 14 kwietnia 2005 r. do Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, sporządzonej w Monako dnia 3 maja 1967 r.

Ustawę, uchwaloną na podstawie projektu rządowego, przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Zbigniew Włosowicz. Jak wyjaśnił, jej celem jest wyrażenie zgody przez parlament na ratyfikację przez prezydenta przedmiotowego protokołu poprawek. Przypomniał, że Polska ratyfikowała Konwencję o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej 15 września 1972 r. i weszła ona w życie 22 września 1972 r. Podlegający obecnie ratyfikacji protokół został przyjęty 14 kwietnia 2005 r. na Trzeciej Nadzwyczajnej Konferencji Hydrograficznej. Zawarte w nim poprawki dotyczą przede wszystkim aktualizacji celów i zadań Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, zmiany jej struktury, zasad ustalania budżetu, procedur podejmowania decyzji i przeliczania głosów państw członkowskich, a także zasad jej współpracy z innymi organizacjami międzynarodowymi, a także przystępowania nowych państw. Modyfikacji uległy też procedury związane z wprowadzaniem zmian do tekstu Konwencji o Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej.

Po zapoznaniu się z wyjaśnieniami wiceministra obrony narodowej oraz z pozytywną opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu senator Maciej Klima zgłosił wniosek o przyjęcie rozpatrywanej ustawy ratyfikacyjnej bez poprawek. W głosowaniu wniosek przyjęto jednomyślnie, 5 głosami. Przedstawienie sprawozdania komisji w tej sprawie podczas obrad plenarnych powierzono senatorowi Władysławowi Sidorowiczowi.

* * *

Wspólne posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Budżetu i Finansów Publicznych zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu oraz niektórych innych ustaw.

W obradach wzięli udział m.in. przedstawiciele Ministerstwa Infrastruktury - podsekretarz stanu Olgierd Dziekoński, dyrektor Departamentu Gospodarki Przestrzennej Izolda Buzar, wicedyrektor Departamentu Prawnego Anita Grabowska, dyrektor Departamentu Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów Ewa Adamiak, zastępca generalnego dyrektora ochrony środowiska Piotr Otawski, dyrektor Departamentu Planowania Zasobów Wodnych w Krajowym Zarządzie Gospodarki Wodnej Robert Kęsy, naczelnik wydziału w Biurze ds. Usuwania Skutków Klęsk Żywiołowych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Paweł Kwaśniak, wicedyrektor Departamentu Gospodarki Ziemią w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Jerzy Kozłowski, a także wiceprezes Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa Zbigniew Kledyński i wiceprzewodniczący Forum Związków Zawodowych Zygmunt Mierzejewski.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia Rady Ministrów, rekomendował senatorom wiceminister infrastruktury O. Dziekoński.

Przyjęta w lipcu 2010 r. ustawa podyktowana była skalą zniszczeń spowodowanych powodzią w maju i czerwcu tego roku. Jej znowelizowane przepisy mają zapewnić specjalny tryb odbudowy budynków i siedlisk na nowych terenach, na których te obiekty nie będą zagrożone ponownym zniszczeniem. Rada gminy będzie mogła uchwalić miejscowy plan odbudowy (jako akt prawa miejscowego) według uproszczonych i skróconych procedur, a w celu przyspieszenia pozyskiwania gruntów funkcjonować będą odrębne regulacje dotyczące wydawania decyzji wywłaszczeniowej i zatwierdzania podziału nieruchomości. Dotychczas można było odbudować zniszczone domy w tym samym miejscu i tej samej wielkości.

Nowym rozwiązaniem jest także możliwość wprowadzenia zakazu budowy na terenie osuwisk, a także odbudowy, rozbudowy, przebudowy i nadbudowy już istniejących budynków. Decyzję taką będzie podejmować rada gminy na wniosek wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Jeżeli zakaz uniemożliwi korzystanie z budynku lub jego części, to właściciel będzie mógł żądać od gminy odszkodowania za poniesioną szkodę lub wykupu tego budynku.

W noweli wprowadzono ponadto ułatwienia w finansowaniu odbudowy zniszczonych budynków, m.in. zwolnienia z podatku od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych, a także dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych na zakup gruntów przeznaczonych pod odbudowę zniszczonych domów.

Według nowelizacji, prezes Rady Ministrów na podstawie danych przekazywanych przez właściwych wojewodów, uwzględniając rodzaj żywiołu oraz skutki przez niego wyrządzone, określi w drodze rozporządzenia gminy lub miejscowości, w których stosuje się szczególne zasady odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych.

Nowelizacja ma wejść w życie w dniu ogłoszenia.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie wniosło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszali zagadnienia dotyczące m.in. kosztów przewidywanych przedsięwzięć, wysokości środków z rezerwy celowej budżetu państwa na przeciwdziałanie i usuwanie skutków klęsk żywiołowych, pozyskiwania terenów pod planowane inwestycje, a także planów zagospodarowania przestrzennego gminy.

Senator Grzegorz Banaś zgłosił poprawkę zmierzającą do objęcia wspólną definicją "instytucji kredytującej" zarówno banków, jak i spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych. Proponowaną zmianę negatywnie ocenił przedstawiciel rządu.

Senator Kazimierz Kleina zgłosił natomiast wniosek o przyjęcie ustawy sejmowej bez poprawek.

Jako pierwszy pod głosowanie poddano wniosek o przyjęcie rozpatrywanej nowelizacji bez poprawek. Połączone komisje 11 głosami, przy 5 głosach przeciw, opowiedziały za niezgłaszaniem zastrzeżeń do ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu oraz niektórych innych ustaw. ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu oraz niektórych innych ustaw. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Henryka Woźniaka.

* * *

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Budżetu i Finansów Publicznych rozpatrzono ustawę o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z maja i czerwca 2010 r.

W obradach połączonych komisji wzięli udział m.in. przedstawiciele Ministerstwa Gospodarki - podsekretarz stanu Rafał Baniak i wicedyrektor Departamentu Instrumentów Wsparcia Ewa Swędrowska-Dziankowska, Ministerstwa Finansów - dyrektor Departamentu Podatków Dochodowych Ewa Adamiak i wicedyrektor Departamentu Gospodarki Narodowej Paweł Kaczmarek, a także przedstawiciele Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Banku Gospodarstwa Krajowego oraz Forum Związków Zawodowych.

Przyjęcie ustawy, uchwalonej z przedłożenia Rady Ministrów, rekomendował senatorom w imieniu rządu podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki Rafał Baniak.

Ustawa określa zasady udzielania pomocy mikro- i małym przedsiębiorcom, poszkodowanym w wyniku powodzi lub osunięć ziemi wywołanych przez opady atmosferyczne, z wyłączeniem przedsiębiorców prowadzących działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego.

Dzięki ustawie przedsiębiorcy, którzy zostali poszkodowani i zatrudniają nie więcej niż 50 pracowników, będą mogli otrzymać do 50 tys. zł pożyczki. Pieniądze na ten cel pochodzą ze środków rezerwy celowej budżetu państwa przeznaczonej na przeciwdziałanie i usuwanie skutków klęsk żywiołowych.

Właściciele firm będą mogli ubiegać się o pożyczkę do wysokości poniesionej szkody; jej wysokość musi ocenić rzeczoznawca. Czas na złożenie wniosku to 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Jeżeli wniosek będzie kompletny, to pożyczka ma być udzielona w 14 dni.

Jeżeli przedsiębiorca wykorzysta pożyczkę na odtworzenie majątku trwałego i obrotowego i pokrycie kosztów szacowania strat przez rzeczoznawcę, pożyczka, po rozliczeniu zgodnie z ustawą, będzie umarzana automatycznie. Jeśli jednak przedsiębiorca nie był ubezpieczony, to będzie mógł liczyć na umorzenie jedynie 75% jej kwoty. Pozostałe 25% nie będzie oprocentowane.

Wnioski o udzielenie pożyczki przedsiębiorcy będą składać do funduszu pożyczkowego wyłonionego przez ministra ds. gospodarki w drodze konkursu. Warunkiem przyznania pomocy będzie uzyskanie od właściwego wójta gminy, burmistrza lub prezydenta miasta zaświadczenia, że poniesiona szkoda jest skutkiem powodzi z maja i czerwca 2010 r. Pożyczka wykorzystana i rozliczona zgodnie z ustawą będzie umorzona z dniem złożenia do funduszu pożyczkowego rozliczenia.

Na podstawie danych, które napłynęły od wojewodów do końca czerwca szacuje się, że przedsiębiorców poszkodowanych przez powódź jest ponad 1,5 tys., a wyliczone dotąd straty wynoszą ponad 400 mln zł. W tej sytuacji niezbędne środki budżetowe na pożyczki dla poszkodowanych przedsiębiorców powinny wynieść ok. 85 mln zł.

Wnosząc do Sejmu projekt ustawy, prezes Rady Ministrów poinformował marszałka Sejmu, że projekt ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z maja i czerwca 2010 r. zawiera regulacje w zakresie programu pomocowego i wymaga notyfikowania Komisji Europejskiej. Podczas prac sejmowych nie wprowadzono do niego istotnych poprawek, najważniejsza z nich polegała na skreśleniu przepisu wprost uzależniającego udzielenie wsparcia finansowego od pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w ustawie ze wspólnym rynkiem.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło uwagi do ustawy uchwalonej przez Sejm i zaproponowało do niej 6 poprawek o charakterze doprecyzowująco-redakcyjnym. Sugerowane zmiany pozytywnie ocenił wiceminister gospodarki R. Baniak, który zwrócił się także do senatorów o wprowadzenie 5 poprawek, zmierzających m.in. do tego, aby ustawa mogła mieć zastosowanie do powodzi mających miejsce w całym 2010 r., a nie jedynie w maju i czerwcu, jak założono w jej pierwotnej wersji, a także zrównujących sytuację prawną wszystkich przedsiębiorców w wyniku powodzi.

W trakcie dyskusji senatorowie interesowali się m.in. wysokością przewidywanej pożyczki, katalogiem podmiotów uprawnionych do jej wykorzystania, a także wymaganymi dokumentami, warunkami umarzania oraz funkcjonowaniem funduszy pożyczkowych.

Przewodniczący obradom senator Jan Wyrowiński zgłosił formalnie poprawki zaproponowane przez senackie biuro legislacyjne i wiceministra R. Baniaka. W głosowaniu połączone komisje jednomyślnie poparły postulowane zmiany. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie do ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z maja i czerwca 2010 r. podczas obrad plenarnych wybrano senatora J. Wyrowińskiego.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Nauki, Edukacji i Sportu rozpatrzono ustawę o nadaniu nowej nazwy Akademii Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego w Katowicach.

Przyjęcie bez poprawek rozpatrywanej ustawy, uchwalonej na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Zbigniew Marciniak. Jak podkreślił, Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego w Katowicach spełnia warunki określone w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym, aby otrzymać nową nazwę: Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. Uczelnia posiada bowiem dostateczną liczbę uprawnień do nadawania stopnia doktora, w tym w zakresie nauk objętych profilem uczelni.

Zgodnie z uzasadnieniem rządowego projektu spełniony został również wymóg określony w art. 18 ust. 3 prawa o szkolnictwie wyższym, tzn. zmiana nazwy Akademii Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego w Katowicach została poparta uchwałą Senatu tej uczelni. Projekt był przedmiotem konsultacji społecznych i środowiskowych. Zasięgnięto opinii m.in.: Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej, Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej oraz Krajowej Reprezentacji Doktorantów. Partnerzy społeczni nie zgłosili żadnych uwag.

Ustawa ma wejść w życie 1 października 2010 r. Koszty zmiany nazwy uczelnia pokryje z własnych środków.

Jak poinformował obecny na posiedzeniu rektor Akademii Ekonomicznej prof. Jan Pyka, uczelnia kształci obecnie na czterech wydziałach 15 tysięcy studentów, zatrudnia 488 pracowników, spośród których 100 to samodzielni pracownicy naukowi. Uczelnia dynamicznie rozwija współpracę z uczelniami polskimi i zagranicznymi i jest znaczącą instytucją kształcenia na Śląsku. Na prośbę senatorów rektor akademii przedstawił także plany dotyczące rozwoju kształcenia na nowych kierunkach (m.in. komunikacja i informatyka).

Zdaniem senatora Ryszarda Knosali, uczelnia dysponuje dużym potencjałem intelektualnym i rozwojowym, jej działalność jest na wysokim poziomie, a przyjęcie ustawy - w pełni uzasadnione.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, według którego ustawa nie budzi zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

W głosowaniu, na wniosek senatora Kazimierza Wiatra, Komisja Nauki, Edukacji i Sportu jednomyślnie poparła przyjęcie bez poprawek ustawy o nadaniu nowej nazwy Akademii Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego w Katowicach. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora R. Knosalę.

Tego samego dnia przystąpiono do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm z inicjatywy Senatu, zmierza do zwiększenia uprawnień procesowych rzecznika praw dziecka w postępowaniach przed sądami powszechnymi, sądami administracyjnymi oraz Trybunałem Konstytucyjnym. Rozszerza katalog zadań rzecznika, a także wyłącza go z kręgu podmiotów podlegających obowiązkowi uiszczania kosztów sądowych w postępowaniu cywilnym, co spowoduje oszczędności w kosztach działania urzędu.

Jak podkreślił przewodniczący Komisji Nauki, Edukacji i Sportu senator K. Wiatr, nowela konsekwentnie wzmacnia pozycję rzecznika praw dziecka i jest to godne poparcia.

Przedstawiając nowelizację, dyrektor Zespołu Spraw Rodzinnych i Nieletnich w Biurze Rzecznika Praw Dziecka Katarzyna Czaj podkreśliła, że rzecznik otrzyma dzięki niej nowe, rozszerzone uprawnienia i kompetencje, m.in. w postępowaniach przed Trybunałem Konstytucyjnym, Sądem Najwyższym, sądami powszechnymi i sądami administracyjnymi. Uzyska również prawo wnoszenia kasacji albo skargi kasacyjnej w postępowaniu cywilnym, karnym i w sprawach o wykroczenia, a także możliwość udziału w toczącym się już postępowaniu w sprawach nieletnich na prawach przysługujących prokuratorowi.

Obecny na posiedzeniu wicedyrektor Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Ulitko zwrócił uwagę, że rzecznik praw dziecka w niektórych uprawnieniach został zrównany m.in. z rzecznikiem praw obywatelskich.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zasygnalizowało potrzebę wprowadzenia 2 poprawek o charakterze legislacyjnym. Zdaniem biura, propozycja wydłużenia vacatio legis ustawy z 14 do 30 dni pozwoli uniknąć ewentualnej kolizji z ustawami, które wkrótce będą wchodzić w życie, m.in. z ustawą o gospodarce nieruchomościami.

Proponowane zmiany przejął senator K. Wiatr. W głosowaniu uzyskały one jednomyślne poparcie komisji. Jednogłośną akceptację uzyskała także całość ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw wybrano senatora Ryszarda Góreckiego.

Podczas swojego posiedzenia Komisja Nauki, Edukacji i Sportu rozpatrzyła także ustawę o zmianie ustawy o rzecznikach patentowych.

Gośćmi komisji byli m.in. przedstawiciele Ministerstwa Gospodarki - podsekretarz stanu Grażyna Henclewska i dyrektor Departamentu Rozwoju Gospodarki Beata Jaczewska, Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego - wicedyrektor Departamentu Obsługi Programów Międzynarodowych i Uznawalności Wykształcenia Danuta Czarnecka i ekspert w tym departamencie Magdalena Dmowska, wiceprezes Urzędu Patentowego Andrzej Pyrża, prezes Polskiej Izby Rzeczników Patentowych Anna Korbela i zastępca przewodniczącego Krajowej Rady Rzeczników Patentowych Tadeusz Kachnic.

Nowelę, uchwaloną przez Sejm z przedłożenia rządowego, omówiła wiceminister gospodarki G. Henclewska. Jak poinformowała, zawiera ona przepisy dostosowujące polskie prawo do ustawodawstwa unijnego w zakresie dopuszczania do wykonywania zawodu rzecznika patentowego na terytorium Polski przez obywateli państw członkowskich UE. Ponadto ustawa wymienia katalog zawodów, z wykonywaniem których nie można łączyć zawodu rzecznika patentowego; wprowadza rejestr kancelarii patentowych prowadzonych w formie spółek kapitałowych; określa zasady prowadzenia naboru i przebiegu aplikacji rzeczniowskiej; usprawnia postępowanie dyscyplinarne wobec adeptów zawodu; usuwa niespójności prawne.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło uwagi do ustawy sejmowej i zaproponowało wprowadzenie około 20 poprawek. Kilka z nich miało charakter merytorycznych, ale większość zmierzała do usunięcia usterek legislacyjnych lub logiczno-porządkowych.

W trakcie dyskusji zwracano uwagę na złożony charakter przepisów rozpatrywanej nowelizacji. Aktywny udział zaproszonych gości wydatnie przyczynił się do udoskonalenia zapisów przedłożenia sejmowego. Spośród przedstawionych w trakcie debaty propozycji zmian przewodniczący obradom senator K. Wiatr zgłosił 16 poprawek do ustawy nowelizującej. W głosowaniu wszystkie uzyskały jednomyślne poparcie senatorów. Ustalono, ze ich przyjęcie zarekomenduje Izbie senator K. Wiatr.

* * *

W pierwszym punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia rządowego, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego Krzysztof Hetman. Ustawa rozszerza o powiaty i związki powiatów katalog podmiotów uprawnionych do uzyskania kredytu ze środków funduszu. Na jej podstawie z Funduszu Inwestycji Komunalnych będzie możliwe przyznanie kredytów na współfinansowanie realizacji inwestycji komunalnych z Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014 oraz Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy. W myśl noweli, środki z kredytu będą mogły być wykorzystane także na pokrycie kosztów postępowań administracyjnych, a maksymalna kwota kredytu zostanie zwiększona z 500 tys. zł do 1 mln zł. Ustawa wprowadza także zasadę, że 80% zysku z działalności funduszu posłuży jego zasileniu. Pozostała część zysku zostanie przeznaczona na dokapitalizowanie Banku Gospodarstwa Krajowego.

Podczas obrad senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

W trakcie dyskusji senatorowie pytali przedstawiciela rządu m.in. o rozszerzenie o samorządy województwa katalogu podmiotów uprawnionych do uzyskania kredytu, a także o źródła finansowania funduszu.

Odpowiadając na pytania senatorów, wiceminister rozwoju regionalnego wyjaśnił, że podczas prac nad rozpatrywaną ustawą samorządy województwa nie zgłaszały potrzeby wprowadzenia takiego rozwiązania. Ponadto dysponują one środkami finansowymi z tzw. pomocy technicznej z regionalnych programów, a środki finansowe pochodzą z budżetu państwa.

W głosowaniu, na wniosek senatora Stanisława Jurcewicza, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Janusza Sepioła.

W drugim punkcie porządku dziennego rozpatrzono ustawę o ewidencji ludności. Przyjęcie ustawy, uchwalonej na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Piotr Kołodziejczyk.

Ustawa określa na nowo zasady i sposób prowadzenia ewidencji ludności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest elementem zakrojonego na najbliższe lata procesu zmian prowadzących do zniesienia obowiązku meldunkowego i ustanowienia rejestru PESEL podstawowym, centralnym zbiorem danych identyfikujących tożsamość i status administracyjnoprawny osób fizycznych. Intencją ustawodawcy jest również usprawnienie obiegu informacji między urzędami oraz zwolnienie obywateli z wielu obowiązków, które nakłada na nich dotychczas obowiązująca ustawa z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych.

Nowa ustawa zakłada, że od 1 stycznia 2014 r. zostanie zniesiony obowiązek meldunkowy. Wprowadza także ułatwienia w kwestii meldunku już od stycznia 2011 r.

Ustawa przewiduje, że od 1 stycznia 2014 r. zmieni się też zakres danych gromadzonych w rejestrze PESEL, który nie będzie już gromadził informacji dotyczących adresów, kraju zamieszkania oraz danych dotyczących wjazdu na teren Polski oraz wyjazdu poza granice naszego kraju. PESEL pozostanie podstawowym narzędziem systemu ewidencji ludności; zlikwidowane zostaną rejestry mieszkańców oraz rejestry zamieszkania cudzoziemców. Zgodnie z ustawą dane będą udostępniane jedynie z rejestru PESEL.

Ponadto do czasu całkowitego zniesienia obowiązku meldunkowego ustawa wprowadza znaczne uproszczenia w tej kwestii. Przewiduje m.in., że obywatel, dokonując zameldowania w urzędzie, będzie mógł jednocześnie złożyć dokumenty dotyczące wymeldowania z poprzedniego miejsca zamieszkania. Do tej pory musiał najpierw wymeldować w miejscu dotychczasowego zamieszkania i dopiero potem zameldować się w nowym miejscu pobytu. Wymagało to więc dwukrotnej wizyty w urzędach.

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło propozycje stosownych zmian, które w większości uzyskały akceptację strony rządowej.

W trakcji dyskusji przewodniczący obradom senator S. Jurcewicz poparł potrzebę wprowadzenia do rozpatrywanej ustawy poprawek zgłoszonych przez resort spraw wewnętrznych. Zgłosił także zmiany przedstawione przez senackie biuro legislacyjne.

Senatora J. Sepioła interesowała kwestia dotycząca obowiązku meldunkowego obywateli polskich za granicą, a także propozycja poprawki polegającej na dodaniu do przepisów przejściowych zapisów dotyczących wycofania z obrotu prawnego decyzji w sprawie zastrzeżenia adresu.

Odpowiadając na pytanie senatora, wiceminister P. Kołodziejczyk stwierdził, że taka zmiana jest bezprzedmiotowa, ponieważ tę kwestię reguluje ustawa o ochronie danych osobowych. Ponadto dane, o których mówi ustawa, można udostępniać jedynie, organom upoważnionym do tego ustawowo.

W głosowaniu Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej poparła wszystkie poprawki zgłoszone przez senatora S. Jurcewicza. Ustalono, że w imieniu komisji wprowadzenie 15 zmian do ustawy o ewidencji ludności zarekomenduje Izbie senator Bohdan Paszkowski.

* * *

Senatorowie z Komisji Budżetu i Finansów Publicznych postanowili nie zgłaszać zastrzeżeń do ustawy o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 roku, podpisanego w Warszawie dnia 7 grudnia 2009 roku.

Rozwiązania zawarte w przedmiotowym protokole omówił podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski.

Zmieniana konwencja określa zakres i zasady opodatkowania podatkami dochodowymi (w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych i podatek dochodowy od osób prawnych) podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu umawiających się państwach. Obecne rozwiązania konwencji przewidują jako metodę unikania opodatkowania metodę zaliczenia proporcjonalnego w stosunku do wszystkich kategorii dochodu uregulowanych w umowie. Podlegający ratyfikacji protokół w porównaniu z dotychczasowym stanem prawnym przewiduje, że zmianie ulegnie metoda unikania podwójnego opodatkowania w stosunku do dochodów z pracy najemnej, uzyskiwanych przez rezydentów polskich świadczących pracę w  Danii. Metodą stosowaną w tym wypadku będzie metoda wyłączenia z progresją. Polega ona na tym, że dochód osiągnięty za granicą jest zwolniony z podatku w kraju rezydencji podatkowej, a brany jest jedynie pod uwagę przy obliczaniu stawki podatkowej, według której podatnik będzie zobowiązany rozliczyć podatek od dochodów uzyskanych w kraju rezydencji podatkowej.

Metoda proporcjonalnego zaliczenia polega natomiast na tym, że podatek zapłacony od dochodu osiągniętego za granicą jest zaliczany na poczet podatku należnego w kraju rezydencji podatkowej, obliczonego od całości dochodów w takiej proporcji, w jakiej dochód ze źródeł zagranicznych pozostaje w stosunku do całości dochodu podatnika.

Jak wskazano w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy ratyfikacyjnej, postanowienia protokołu nie są sprzeczne z polskim porządkiem prawnym. Projektodawcy zasygnalizowali jedynie ewentualną konieczność wprowadzenia zmian w ustawach o podatku dochodowym od osób fizycznych i o podatku dochodowym od osób prawnych, związanych z różnym traktowaniem - w wyniku zawierania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania między państwami członkowskimi Unii Europejskiej - zakładów krajowych i zakładów zagranicznych przedsiębiorstw głównych. Na problem ten zwraca uwagę w swoim komunikacie z 19 grudnia 2006 r. Komisja Europejska. Stosowanie metody proporcjonalnego zaliczenia nie pozwala bowiem odliczyć od podatku przedsiębiorstwa głównego strat ponoszonych przez zakład zagraniczny, podczas gdy straty takie mogą być wykazane przez przedsiębiorstwo, jeśli są generowane przez zakład krajowy.

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które stwierdziło, że rozpatrywana ustawa ratyfikacyjna nie budzi zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

W głosowaniu, na wniosek senatora Kazimierza Kleiny, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych jednomyślnie poparła rozpatrzoną ustawę. Jak ustalono, podczas obrad plenarnych sprawozdanie komisji w tej sprawie przedstawi Piotr Gruszczyński.

W drugim punkcie porządku dziennego rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia rządowego, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego Krzysztof Hetman.

Ustawa rozszerza katalog podmiotów uprawnionych do uzyskania kredytu ze środków funduszu o powiaty i związki powiatów. Na jej podstawie będzie możliwe przyznanie kredytów na współfinansowanie realizacji inwestycji komunalnych z Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014 oraz Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy. Środki z kredytu będą mogły być wykorzystane także na pokrycie kosztów postępowań administracyjnych, a maksymalna kwota kredytu zostanie zwiększona do 1 mln. zł. Ponadto nowela wprowadza zasadę, że 80% zysku z działalności Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych posłuży jego zasileniu. Pozostała część zysku zostanie przeznaczona na dokapitalizowanie Banku Gospodarstwa Krajowego.

Senatorowie zapoznali się następnie z opinią senackiego biura legislacyjnego, które stwierdziło, że rozpatrywana nowelizacja nie budzi zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

W głosowaniu, na wniosek senatora K. Kleiny, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych opowiedziała się jednomyślnie za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Antoniego Motyczkę.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o zmianie ustawy o cenach oraz ustawy o kontroli skarbowej. Jej założenia przedstawił Ludwik Kotecki, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, które przygotowało projekt nowelizacji.

Nowe przepisy mają zmniejszyć obciążenia biurokratyczne przedsiębiorców, inspekcji i organów skarbowych. Nowela uchyla przepisy nakładające na przedsiębiorców obowiązek określania szczegółowej charakterystyki jakościowej towaru lub usługi i obowiązek obniżenia cen w wypadkach, gdy towar nie ma wymaganych w tej charakterystyce cech, albo gdy ma wady, np. uszkodzenie albo mniejszą ilość, masę lub objętość.

Resort finansów, który przygotował nowe przepisy, argumentował w uzasadnieniu projektu, że przepis nakazujący zmianę ceny towaru, gdy nie posiada on cech określonych w charakterystyce jakościowej, jest nieprecyzyjny. Według ministerstwa, organy nadzorujące sprzedawców nie mają podstaw do określenia na gruncie ustawy o cenach, w jakim stopniu brak cech określonych w charakterystyce miałby się przełożyć na obniżkę ceny.

Nowe przepisy mają wejść w życie po trzech miesiącach od ich ogłoszenia.

Podczas obrad senatorowie wysłuchali także opinii senackiego biura legislacyjnego, które zasugerowało potrzebę wprowadzenia do sejmowej nowelizacji 2 poprawek o charakterze legislacyjnym. Proponowane zmiany pozytywnie ocenił przedstawiciel Ministerstwa Finansów.

W głosowaniu, na wniosek senatora K. Kleiny, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych poparła 2 poprawki zawarte w opinii senackiego biura legislacyjnego. Jak ustalono, ich wprowadzenie do ustawy o zmianie ustawy o cenach oraz ustawy o kontroli skarbowej zarekomenduje Izbie senator Henryk Woźniak.

Na zakończenie posiedzenia senatorowie rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Rozwiązania przyjęte w sejmowej nowelizacji przedstawił wiceminister finansów M. Grabowski. Powstała ona na podstawie dwóch projektów - rządowego i senackiego, stanowiącego wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10 marca 2009 r. W Sejmie nad nowelą pracowała Komisja Finansów Publicznych, która projekt bazowy przyjęła jednak szerszy dokument rządowy.

Podczas prac sejmowych kontrowersje wywołał przepis, który zakłada, że minister finansów będzie mógł, w celu wykonywania ustawowych zadań - w szczególności analityczno-sprawozdawczych - przetwarzać dane wynikające z deklaracji podatkowych składanych do naczelników urzędów skarbowych i urzędów celnych. W opinii opozycji, przepis ten nosi znamiona i cechy właściwe dla ustrojów totalitarnych, gdzie władza dąży do tego, by posiąść wszelką wiedzę o obywatelach. Według wiceministra finansów M. Grabowskiego, podobne regulacje ma wiele krajów, np. Szwecja, Dania, Holandia czy Stany Zjednoczone.

Wprowadzane zmiany mają ułatwić m.in. składanie dokumentów elektronicznych - deklaracji podatkowych i zgłoszeń identyfikacyjnych oraz aktualizacyjnych podatników i płatników;

Znowelizowana ustawa przewiduje ponadto podwyższenie odsetek za zwłokę w regulowaniu zaległości podatkowych. Zgodnie z obecnymi przepisami odsetki te to dwukrotność podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego (wynoszącej obecnie 5%), ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim. Podwyższona stawka odsetek za zwłokę ma wynieść dwukrotność podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, powiększonej o 2 punkty procentowe. Stawka ta nie może być jednak niższa niż 8%.

Zmianom mają też ulec zasady udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych. Nowela przewiduje też możliwość składania przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej korekt deklaracji oraz możliwość zwrotu nadpłat podatków należnych takiej spółce.

Ustawa ma wejść w życie 14 dni od jej ogłoszenia.

Senatorowie zapoznali się następnie z opinią senackiego biura legislacyjnego, które przedstawiło pięć uwag o charakterze legislacyjnym. Obecny na posiedzeniu wiceminister finansów przychylił się jedynie do dwóch poprawek zaproponowanych przez biuro.

Podczas obrad przedstawicielka Związku Banków Polskich Joanna Zdanowska pytała o zmianę częstotliwości sporządzania i przekazywania przez banki i SKOK-i informacji o zlikwidowanych i nowo otwartych rachunkach bankowych związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej w krótszych niż do tej pory okresach sprawozdawczych.

Odpowiadając, wiceminister M. Grabowski stwierdził, że resort finansów po konsultacjach z instytucjami finansowymi ostatecznie przyjął termin czternastodniowy z dziewięciomiesięcznym vacatio legis. Informacja ta obejmuje podmioty po raz pierwszy zakładające działalność gospodarczą oraz podmioty likwidujące działalność gospodarczą.

W głosowaniu, na wniosek senatora K. Kleiny, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych zdecydowała o zaproponowaniu Senatowi wprowadzenia 3 poprawek do ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora K. Kleinę.

* * *

Tematem posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej była realizacja terminalu LNG w Świnoujściu oraz inwestycji towarzyszących.

Wśród zaproszonych gości znaleźli się przedstawiciele Ministerstwa Skarbu Państwa - podsekretarz stanu Mikołaj Budzanowski i wicedyrektor Departamentu Nadzoru Właścicielskiego i Prywatyzacji I Rafał Wardziński, Ministerstwa Infrastruktury - podsekretarz stanu Anna Wypych-Namiotko, Ministerstwa Środowiska - zastępca generalnego dyrektora ochrony środowiska Piotr Otawski, resortów gospodarki, spraw zagranicznych i finansów, a także prezes Polskiego LNG SA Zbigniew Rapciak, prezes Operatora Gazociągów Przesyłowych Gaz-System SA Jan Chadam, kierownik ds. LNG w Polskim Górnictwie Naftowym i Gazownictwie SA Marek Dżaman, prezes Zarządu Portów Morskich Szczecin-Świnoujście Jarosław Siergiej oraz dyrektor Urzędu Morskiego w Szczecinie Andrzej Borowiec.

Informację dotyczącą stanu realizacji terminalu LNG w Świnoujściu przedstawił wiceminister skarbu państwa M. Budzanowski. Jak przypomniał, budowa terminalu została uznana uchwałą Rady Ministrów za zgodną ze strategicznym interesem państwa, a nadzór nad tą inwestycją i zawarciem kontraktu na dostawy gazu skroplonego do Polski powierzono ministrowi skarbu państwa. W skład inwestycji wchodzą: falochron osłonowy w porcie zewnętrznym, stanowisko statkowe mogące obsłużyć statki typu Q-flex, terminal regazyfikacyjny wraz z niezbędną infrastrukturą, a także gazociąg połączeniowy Świnoujście-Szczecin, który ma połączyć terminal z krajową siecią przesyłową. Są one realizowane przez Urząd Morski w Szczecinie, Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście SA, Operatora Gazociągów Przesyłowych Gaz-System oraz Polskie LNG SA.

Jak podkreślił wiceminister M. Budzanowski, kolejne etapy realizacji inwestycji przebiegają planowo. Dotychczas zrealizowano następujące działania:

• zawarto kontrakt wieloletni na dostawy LNG w latach 2014-2034 między spółkami PGNiG a Qatargas;
• zakończono odbiór dokumentacji FEED;
• uzyskano niezbędne decyzje środowiskowe oraz pozwolenia na budowę;
• podpisano kluczowe umowy na wykonawstwo oraz nadzór inwestorski;
• finalizowane jest zapewnienie finansowania projektu.

Zakończenie inwestycji planowane jest na połowę 2014 r. Zdolność regazyfikacyjna terminalu w pierwszym etapie osiągnie 5 mld m³, w miarę natomiast wzrostu zapotrzebowania na gaz terminal będzie mógł być rozbudowany do zdolności regazyfikacyjnej na poziomie 7,5 mld m³ .

Podczas posiedzenia wiceminister infrastruktury A. Wypych-Namiotko omówiła postępy w realizacji inwestycji morskich, które mają zapewnić statkom dostęp do portu. Poinformowała senatorów, że 21 maja 2010 r. w Urzędzie Morskim w Szczecinie podpisano umowę na budowę falochronu osłonowego dla portu zewnętrznego w Świnoujściu. Wyłonione w ramach procedury przetargowej konsorcjum firm: Boskalis International BV, Hochtief Construction AG, Hochtief Polska Sp. z o.o., Per Aarsleff A/S, Aarsleff Sp. z o.o. i Korporacja Budowlana "Doraco" Sp. z o.o. wybuduje nowy falochron o długości około 3 km wraz z nowym torem podejścia i obrotnicą statków. W basenie portu zewnętrznego powstaną też m.in. stanowiska przeładunkowe dla terminalu LNG. Koszt robót budowlanych, finansowanych w ramach programu wieloletniego "Budowa falochronu osłonowego dla portu zewnętrznego w Świnoujściu" na lata 2008-2013, wyniesie około 815 mln zł. Przewidywany termin zakończenia tych prac to grudzień 2012 r.

Prezes Operatora Gazociągów Przesyłowych Gaz-System SA J. Chadam poinformował o działaniach zmierzających do rozbudowy gazowych systemów przesyłowych, a także o współpracy międzynarodowej w tym zakresie z Białorusią, Czechami i Węgrami.

Z. Rapciak, prezes Polskiego LNG SA, spółki celowej powołanej do budowy i eksploatacji terminalu skroplonego gazu ziemnego LNG, w swoim wystąpieniu nawiązał m.in. do procedur umożliwiających realizację budowy, podejmowanych działań proekologicznych, finansowania inwestycji oraz funkcjonowania Europejskiego Centrum Szkolenia LNG.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszali m.in. zagadnienia dotyczące realizacji harmonogramu prac, terminów udostępniania placów budowy, problemów finansowych, wpływu gazociągu północnego (Nordstream) na prawidłowe funkcjonowanie terminala oraz dywersyfikacji dostaw gazu skroplonego.

Na zadawane pytania odpowiadali m.in. wiceministrowie A. Wypych-Namiotko i M. Budzanowski oraz prezesowie J. Chadam i Z. Rapciak.

Podsumowując, przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej Jan Wyrowiński podziękował za przekazane informacje, podkreślił także ogrom i znaczenie inwestycji, a także pogratulował skuteczności podejmowanych działań.

Zagrożenia w wdrażaniu ustawy wspomagającej wprowadzenie Internetu szerokopasmowego to temat następnej części posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej.

Informację na temat wdrażania ustawy przedstawiła podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Magdalena Gaj. Jak przypomniała, ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, umożliwiająca rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej w Polsce, weszła w życie 17 lipca 2010 r. Zawiera ona zapisy zmierzające do ułatwienia i usprawnienia procesu inwestycyjnego w telekomunikacji, a także do zwiększenia konkurencji na rynku telekomunikacyjnym. Ustawa zawiera również rozwiązania służące aktywizacji jednostek samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorstw wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej w prowadzeniu działalności telekomunikacyjnej. Uchwalone regulacje zmierzają do nadrobienia zaległości cywilizacyjnych w stosunku do większości krajów Unii Europejskiej. Mają również stymulować wzrost gospodarczy. Obecnie - ze względu na krótki okres obowiązywania ustawy - trudno ocenić efekty jej działania. Jak poinformowała wiceminister, resort infrastruktury analizuje wszystkie zgłaszane wątpliwości i zapytania, a także aktywnie włącza się w prowadzenie działań mających na celu przedstawianie i wyjaśnianie zapisów ustawowych zainteresowanym podmiotom, w szczególności przedsiębiorcom telekomunikacyjnym i jednostkom samorządu terytorialnego.

Opinię Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na temat wdrażania ustawy wspomagającej wprowadzenie Internetu szerokopasmowego przedstawił podsekretarz stanu w tym resorcie Piotr Kołodziejczyk. Jak stwierdził, od wejścia w życie ustawy upłynęło zbyt mało czasu, aby można było określić potencjalne zagrożenia w jej wdrażaniu. Wiceminister podkreślił, że ministerstwo - niezależnie od obowiązywania nowych przepisów - podejmuje działania zmierzające do zwiększenia dostępu do Internetu. Resort spraw wewnętrznych wykonuje zadania instytucji pośredniczącej dla 8. osi priorytetowej Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, w ramach której realizowane są działania: Przeciwdziałanie wykluczeniu cyfrowemu e-Inclusion i Zapewnienie dostępu do Internetu na etapie "ostatniej mili".

Przeciwdziałanie wykluczeniu cyfrowemu e-Inclusion zmierza do zapewnienia dostępu do Internetu osobom zagrożonym wykluczeniem cyfrowym z powodu trudnej sytuacji materialnej lub niepełnosprawności. Ma to wpłynąć pozytywnie na rozwój ekonomiczny regionów i grup zagrożonych wykluczeniem społecznym poprzez stworzenie możliwości aktywnego udziału w nowoczesnym życiu gospodarczym.

Zapewnienie dostępu do Internetu na etapie "ostatniej mili" zmierza natomiast do umożliwienia bezpośredniego dostarczania szerokopasmowego dostępu do Internetu grupie docelowej poprzez wsparcie mikro-, małych i średnich przedsiębiorców zamierzających dostarczać tę usługę na obszarach, na których prowadzenie takiej działalności jest nieopłacalne.

W opinii prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej Anny Stróżyńskiej, ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju sieci szerokopasmowych. Jej uchwalenie wpłynie na rozwój Polski dzięki przyspieszeniu inwestycji - w szczególności samorządowych - przy jednoczesnej ochronie rynku komercyjnego i realizacji niezbędnych inwestycji publicznych.

Ustawa przyznaje prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej m.in. funkcje kontrolne, decyzyjno-arbitrażowe i opiniotwórcze. Dlatego już w pierwszych dniach lipca 2010 r. - na 2 tygodnie przed wejściem w życie ustawy - opublikowana została szczegółowa informacja o przewidzianych w niej procedurach, tak aby wnioskodawcy mogli się z nimi zapoznać. Opublikowano m.in. wzory podstawowych pism wraz z instrukcjami rozpatrywania wniosków, a także informację o sposobie dokonania wpisu do rejestru jednostek samorządu terytorialnego, jego zmiany lub wykreślenia z rejestru.

Prezes A. Streżyńska zgodziła się z przedmówcami, że jest za wcześnie na ocenę zagrożeń związanych z wdrażaniem ustawy. Jednym z dostrzeżonych już problemów jest brak rozporządzeń wykonawczych. Jak podkreśliła, prawdziwym zagrożeniem dla skutecznej budowy sieci szerokopasmowych jest brak ośrodka doradczo-koordynującego, który pełniłby w skali kraju rolę doradcy jednostek samorządu terytorialnego, a także koordynował budowę szerokopasmowego dostępu do Internetu i był rozliczany z wykonania zadań przewidzianych w ustawie, m.in. za realizację procesu inwestycyjnego.

W trakcie dyskusji senatorowie podnosili kwestie dotyczące m.in. inwestycji telekomunikacyjnych i działań podejmowanych w celu zainteresowania nimi samorządów, zaangażowania w inwestycje operatorów telekomunikacyjnych, a także potrzeb kadrowych i finansowych niezbędnych do wykonania nałożonych ustawą obowiązków.

Odpowiedzi na pytania senatorów udzielały wiceminister M. Gaj i prezes A. Streżyńska.

Podsumowując dyskusję, przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej senator J. Wyrowiński wyraził uznanie dla działań podejmowanych przez Urząd Komunikacji Elektronicznej i zadeklarował wspieranie ich przez komisję.

Tego samego dnia senatorowie rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy o rzecznikach patentowych.

Nowelizację, uchwaloną z przedłożenia rządowego, przedstawiła podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki Grażyna Henclewska. Jak poinformowała, zmierza ona do dostosowania polskiego prawa do wymogów Unii Europejskiej w zakresie dopuszczania do wykonywania zawodu rzecznika patentowego na terytorium naszego przez obywateli państw członkowskich. Ponadto nowela zawiera katalog zawodów, z wykonywaniem których nie można łączyć zawodu rzecznika patentowego, wprowadza rejestr kancelarii patentowych prowadzonych w formie spółek kapitałowych, stwarza możliwość zakładania spółek multidysplinarnych (z udziałem przedstawicieli innych zawodów prawniczych), a także wprowadza przepisy dotyczące prowadzenia naboru i przebiegu aplikacji rzecznikowskiej.

Podczas obrad przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu zgłosił szereg propozycji poprawek o charakterze legislacyjnym i doprecyzowującym, dotyczących m.in. składu i uchwał komisji egzaminacyjnej, odbywanych aplikacji czy odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Wiceminister G. Henclewska poparła 22 spośród 23 poprawek senackiego biura legislacyjnego. A następnie senator J. Wyrowiński zgłosił formalnie zmiany, które uzyskały pozytywną opinię strony rządowej. W głosowaniu zostały one jednomyślnie przyjęte przez komisję. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rzecznikach patentowych wybrano senatora Eryka Smulewicza.

Podczas posiedzenia senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej zapoznali się także z informacją na temat obecnej sytuacji Urzędu Transportu Kolejowego. Przedstawił ją p.o. prezesa Mirosław Antonowicz. Urząd jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach licencjonowania, regulacji rynku transportu kolejowego, bezpieczeństwa ruchu kolejowego, przestrzegania praw pasażerów, nadzoru technicznego nad eksploatacją i utrzymaniem linii kolejowych i pojazdów kolejowych, licencji i świadectw maszynistów.

Jak podkreślił M. Antonowicz, urząd ze względu na sytuację kadrową i finansową działa w skrajnie trudnych warunkach w porównaniu z innymi krajowymi regulatorami sieciowymi i władzami bezpieczeństwa. Z roku na rok zmniejsza się budżet tej instytucji i poważnie zagrożona jest realizacja zadań nałożonych na urząd w wyniku implementacji dyrektyw i rozporządzeń unijnych. Łączny koszt wdrożenia nowych regulacji i wynikających z nich zadań w latach 2011-2014 - w ramach tylko III pakietu - wyniesie około 10 mln 225 tys. zł, a planowany na 2011 r. budżet urzędu - około 15 mln 408 tys. zł. Urząd potrzebuje dodatkowych, zagwarantowanych w ustawie budżetowej, środków na wzrost zatrudnienia. Prezes zwrócił się do senatorów o wsparcie działań w pozyskaniu środków umożliwiających sprawne funkcjonowanie urzędu w okresie wdrażania koncepcji zrównoważonego rozwoju transportu w Polsce.

Wiceminister infrastruktury M. Gaj poinformowała, że minister infrastruktury zwrócił się już do prezesa Rady Ministrów z prośbą o uruchomienie rezerwy celowej w wysokości 2 mln zł w celu poprawy sytuacji urzędu.

W trakcie dyskusji senatorowie odnosili się m.in. do kwestii związanych z zakresem działań Urzędu Transportu Kolejowego, a także możliwości wydawania opinii na temat umów strukturalnych dotyczących kolejnictwa w Polsce, stawek dostępu do linii kolejowych oraz likwidacji zakładów linii kolejowych (m.in. w Wałbrzychu).

Senator Kazimierz Kleina zaproponował zorganizowanie wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej z Komisją Budżetu i Finansów Publicznych w sprawie zasad funkcjonowania polskich urzędów regulacyjnych.

Ta propozycja spotkała się z akceptacją senatorów, a przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej senator J. Wyrowiński zapowiedział zorganizowanie posiedzenia w tej sprawie jeszcze przed uchwaleniem ustawy budżetowej na 2011 r.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Cel i przedmiot nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia sejmowej Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich omówił dyrektor Biura Spraw Senatorskich Kancelarii Senatu Piotr Świątecki. Zmierza ona do zapewnienia do spójności między przepisami ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora a ustawą o prokuraturze w związku z rozdzieleniem urzędów ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego. Podczas prac legislacyjnych nad ustawą o prokuraturze nie został usunięty błąd legislacyjny polegający na nieuwzględnieniu konsekwencji rozdziału tych stanowisk w ustawie o wykonywaniu mandatu posła i senatora, popełniony na etapie projektu rządowego. Okazją do usunięcia błędu była nowelizacja ustawy związana z przejmowaniem przez marszałka Sejmu pieczy nad biurami zmarłych parlamentarzystów. Sejm jednak korekcie technicznej dwóch przepisów poświęcił odrębną ustawę.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło uwago dotyczące vacatio legis ustawy.

W głosowaniu, na wniosek senatora Piotra Ł.J. Andrzejewskiego, Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich jednomyślnie opowiedziała się za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie powołano senatora Zbigniewa Szaleńca.

Następnie senatorowie rozpatrzyli wniosek Prezydium Senatu dotyczący sprawy senatora Grzegorza Czeleja, który bez usprawiedliwienia był nieobecny na trzech posiedzeniach Komisji Spraw Zagranicznych, 7 kwietnia 2010 roku. Komisja wysłuchała senatora G. Czeleja i zapoznała się z przesłaną przez marszałka Senatu dokumentacją.

W trakcie dyskusji senator Z. Szaleniec zgłosił wniosek, aby komisja zwróciła uwagę senatorowi G. Czelejowi. W głosowaniu senatorowie opowiedzieli się za stosowną karą regulaminową. Do takiego stanowiska skłoniły komisję następujące okoliczności: senator G. Czelej, planując wyjazd prywatny za granicę, nie wystąpił do marszałka Senatu z wnioskiem o udzielenie mu - zgodnie z art. 23 Regulaminu Senatu - urlopu od wykonywania obowiązków senatora. Inną istotną okolicznością, którą wzięto pod uwagę był fakt , że 28 października 2008 r. komisja rozpatrzyła w trybie art. 25 w związku z art. 22 ust. 3 Regulaminu Senatu wniosek Prezydium Senatu dotyczący nieobecności senatora G. Czeleja bez usprawiedliwienia na więcej niż trzech posiedzeniach komisji w ciągu roku. Komisja uznała wówczas jednogłośnie, że nie należy stosować wobec senatora odpowiedzialności regulaminowej przewidzianej w art. 25 ust. 2 Regulaminu Senatu.

* * *

Senatorowie z Komisji Spraw Unii Europejskiej postanowili zaproponować poprawki do ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.

Zmiany w polskim prawie dotyczące współpracy rządu i parlamentu w sprawach unijnych są konieczne m.in. dlatego, że Traktat Lizboński, który wszedł w życie w grudniu 2009 r., zwiększył uprawnienia parlamentów narodowych państw członkowskich Unii w procesie stanowienia prawa wspólnotowego. Sejm uchwalił rozpatrywaną ustawę na podstawie projektu komisyjnego. W trakcie prac sejmowych w pierwszym czytaniu odrzucono m.in. senacki projekt ustawy. W wyniku prac legislacyjnych w Sejmie projekt komisyjny zmodyfikowano przede wszystkim w zakresie dokumentów przedstawianych przez Radę Ministrów wraz z projektami stanowisk do nich, w ramach tzw. ogólnego mechanizmu współpracy. W wyniku tych poprawek zakres kontroli parlamentu nad aktami prawnymi Unii Europejskiej, w stosunku do regulacji obowiązującej, został znacznie ograniczony. Podobnie stało się w odniesieniu do zakresu spraw podlegających ustaleniu stanowiska przez prezydenta za zgodą wyrażoną w ustawie.

Zgodnie z ustawą kompetencyjną, Rada Ministrów ma przedstawiać Sejmowi i Senatowi, nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy, informację o udziale Polski w pracach Unii Europejskiej. Rząd ma też przekazywać Sejmowi i Senatowi projekty stanowisk Polski w sprawie projektów aktów ustawodawczych UE nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania tych projektów.

Nowe prawo przewiduje też m.in., że Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi, niezwłocznie po ich otrzymaniu: projekty umów międzynarodowych, których stroną mają być Unia Europejska lub Europejska Wspólnota Energii Atomowej, projekty decyzji przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, projekty aktów Unii Europejskiej niemających mocy prawnej, w szczególności propozycje wytycznych przyjmowanych w sferze unii gospodarczej i pieniężnej.

Ponadto ustawa reguluje zasady występowania przez Sejm lub Senat do Trybunału Sprawiedliwości UE. W wypadku otrzymania przez premiera - przesłanej przez marszałka Sejmu (lub Senatu) - uchwały Sejmu (lub Senatu) w sprawie wniesienia do Trybunału Sprawiedliwości UE skargi w sprawie naruszenia przez akt ustawodawczy Unii zasady pomocniczości, premier niezwłocznie, z zachowaniem terminów wynikających z prawa Unii Europejskiej, wnosi skargę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Polska należy do tych państw, w których są największe zaległości we wdrażaniu prawa unijnego do prawodawstwa krajowego. Nasz kraj zajmuje pod tym względem przedostatnie, 24. miejsce w Unii Europejskiej. Według stanu na lipiec 2010 r. Polska nie wdrożyła 36 dyrektyw unijnych.

Podczas rozpatrywania ustawy kompetencyjnej przez komisję obecni byli przedstawiciele Ministerstwa Spraw Zagranicznych - podsekretarz stanu Maciej Szpunar i dyrektor Departamentu Prawa Unii Europejskiej Cezar Herma. Komisja zapoznała się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło szereg uwag szczegółowych do rozpatrywanej ustawy.

Komisja Spraw Unii Europejskiej postulowała m.in., by rząd przekazywał parlamentowi projekty stanowisk odnośnie do wszystkich dokumentów unijnych, a nie tylko aktów ustawodawczych, jak postanowił Sejm. Zaproponowano ponadto poprawkę, zgodnie z którą obie Izby parlamentu miałyby monitorować prace związane z wykonywaniem przez rząd prawa unijnego w Polsce. Senatorowie zaproponowali, by rząd nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy przedstawiał parlamentowi informację na temat wdrażania prawa Unii w naszym kraju. Kolejna zmiana zaproponowana przez komisję zakłada, że ustawa wejdzie w życie 1 stycznia 2011 r. Sejm chciał, by stało się to 3 miesiące po jej uchwaleniu.

Podczas posiedzenia postanowiono, że zmiany proponowane do ustawy kompetencyjnej w imieniu Komisji Spraw Unii Europejskiej zarekomenduje Izbie senator Edmund Wittbrodt.

Do stanowiska Komisji Spraw Unii Europejskiej zgłoszono wniosek mniejszości, zawierający propozycję, aby w ust. 1 i 2, w art. 11 wyrazy: "opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu i opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Senatu" zastąpić słowami: "opinii Sejmu lub organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu i opinii Senatu lub organu właściwego na podstawie regulaminu Senatu". Chodzi o pozostawienie obu Izbom parlamentu możliwości regulaminowego kształtowania sposobu realizacji obowiązku zasięgania opinii przez Radę Ministrów. Ustalono, że sprawozdawcą wniosku mniejszości będzie senator Janusz Rachoń.

Podczas obrad Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała także następujące projekty aktów prawnych UE:

• Inicjatywa Królestwa Belgii, Republiki Bułgarii, Republiki Estońskiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Austrii, Republiki Słowenii i Królestwa Szwecji dotycząca dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej JAI(2010) 003.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Sprawiedliwości.

Referent: senator Andrzej Szewiński.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Piotr Kluz.

Komisja Spraw Unii Europejskiej postanowiła poprzeć projekt inicjatywy.

• Projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE w zakresie umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub zakazania uprawy organizmów zmodyfikowanych genetycznie na swoim terytorium wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2010) 375.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi.

Referent: senator Grzegorz Wojciechowski.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Marian Zalewski.

Komisja Spraw Unii Europejskiej rozpatrzyła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady i wyraziła opinię, w której nie poparła tego rozporządzenia, jednocześnie akceptując stanowisko rządu w tej sprawie.

• Wnioski nierozpatrywane - propozycja zaakceptowana przez Komisję Spraw Unii Europejskiej: