Diariusz Senatu nr 56
1-15 maja 2010.

12-13 maja 2010 r. odbyło się 54. posiedzenie Senatu.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 65. posiedzeniu, 29 kwietnia 2010 r. na podstawie pilnego projektu rządowego, ma umożliwić nabywanie przez Skarb Państwa za środki z Funduszu Kolejowego akcji PKP PLK SA od Polskich Kolei Państwowych SA, aby zwiększyć udział Skarbu Państwa w PKP PLK SA. Skarb Państwa wykupi też za środki z Funduszu Kolejowego udziały PKP SA w spółce Przewozy Regionalne sp. z o.o. Wynika to z wniesienia do tej spółki aportem zaplecza technicznego do obsługi taboru i innych nieruchomości, zgodnie z porozumieniem zawartym przez ministra infrastruktury z samorządami województw w grudniu 2008 r.

Pracujące wspólnie nad ustawą Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiły wniosek o wprowadzenie 7 poprawek do ustawy. Ich mniejszość zaś zaproponowała uchwalenie nowelizacji z jedną zmianą.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Juliusz Engelhardt, po burzliwej dyskusji senatorów, podziękował im za debatę, zauważając, że rozwiązania zaproponowane przez rząd nie budziły kontrowersji. Dyskusja senatorów głównie koncentrowała się bowiem wokół aktualnej trudnej sytuacji kolei w Polsce.

W wyniku głosowań Senat zaakceptował poprawki zaproponowane przez komisje: Gospodarki Narodowej oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, a także przez ich mniejszość.

Poprawka pierwsza wskazywała, że wartość akcji PKP "Polskie Linie Kolejowe" SA nabywanych przez Skarb Państwa od PKP SA określa się według wartości nominalnej akcji. W następnej zmianie, uchwalonej na podstawie wniosku mniejszości, doprecyzowano, że środki Funduszu Kolejowego w kwocie nie wyższej niż 150 mln zł mogą być przeznaczone na współfinansowanie zadań własnych województw w zakresie organizowania regionalnych kolejowych przewozów pasażerskich wykonywanych na podstawie umów o świadczenie usług publicznych. Kolejna poprawka obniżyła z 700 do 500 mln zł wielkość wydatków bieżących z wpływów z opłaty paliwowej przeznaczonych na sfinansowanie nabycia przez Skarb Państwa od PKP SA akcji PKP "Polskie Linie Kolejowe" SA. Poprawka następna przywróciła przepis, na podstawie którego zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych czynności związane z wnoszeniem wkładów do PKP "Polskie Linie Kolejowe" SA. W kolejnej poprawce przyjęto, że wartość nieruchomości wniesionych w 2010 r. przez PKP SA do spółki "Przewozy Regionalne" w formie wkładu niepieniężnego nie może przekraczać 300 mln zł. Senat dodał także do ustawy przepis przejściowy, czasowo utrzymujący w mocy akt wykonawczy wydany na podstawie zmienianego upoważnienia. Dwie zmiany miały charakter doprecyzowujący.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Zgodnie z ustawą, uchwaloną przez Sejm 29 kwietnia 2010 r. na podstawie projektu poselskiego, w wypadku śmierci prezesa Instytutu Pamięci Narodowej jego obowiązki będzie pełnił jeden z zastępców, wskazany przez marszałka Sejmu. Uregulowanie tej kwestii stało się konieczne w związku ze śmiercią w katastrofie pod Smoleńskiem szefa IPN Janusza Kurtyki. Ponadto wprowadzono obowiązek wyboru przez prezesa IPN nie więcej niż trzech zastępców. Do tej pory prezes mógł, ale nie musiał ich powoływać.

W starej ustawie przewidziano 4 wypadki utraty stanowiska przez prezesa IPN i inną procedurę jego powołania, bo było to uzależnione od woli kolegium. W nowej ustawie zwiększyła się liczba wypadków, w wyniku których prezes już nie może lub nie będzie pełnił swojej funkcji, a ponadto zostały podzielone na dwie grupy. Pierwsza grupa to cztery wypadki, w których mandat wygasa automatycznie, a druga - trzy, kiedy wygaśnięcie mandatu wynika z wniosków Rady Instytutu Pamięci Narodowej. Decyzję ostateczną podejmuje jednak Sejm w uzgodnieniu z Senatem.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zaproponowała poprawkę, która zakłada, że prawo marszałka do mianowania prezesa dotyczyłoby wszystkich wypadków utraty stanowiska prezesa.

W trakcie burzliwej debaty wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli też senatorowie Piotr Ł.J. Andrzejewski i Zbigniew Cichoń.

W wyniku głosowania Izba poparła wniosek komisji praw człowieka i przyjęła nowelizację ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z jedną poprawką, która uzupełnia lukę prawną poprzez wskazanie także na inne niż śmierć przyczyny wygaśnięcia kadencji prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, uzasadniające wskazanie zastępcy prezesa jako pełniącego obowiązki prezesa instytutu. Zmiany zaproponowane przez senatorów P.Ł.J. Andrzejewskiego i Z. Cichonia nie uzyskały akceptacji Izby.

Poprawkę Senatu rozpatrzą teraz posłowie.

Ustawa, uchwalona na 65. posiedzeniu, 30 kwietnia 2010 r., na podstawie projektu rządowego, ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej. Zmienia 29 polskich ustaw oraz wdraża postanowienia 9 dyrektyw Komisji Wspólnot Europejskich.

Nowe zapisy pozwalają na wprowadzenie korekt służących właściwej implementacji dyrektyw, które doprecyzowują odpowiedzialność i uprawnienia w zakresie wyrobów medycznych. Mają także charakter porządkujący. Projekt odmiennie reguluje zagadnienia dotyczące: wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i wyposażenia tych wyrobów oraz aktywnych wyrobów medycznych do implantacji. To rozwiązanie, zgodne z przepisami Unii Europejskiej, ułatwi wytwórcom i autoryzowanym przedstawicielom przeprowadzenie właściwej procedury oceny zgodności.

W ustawie zdefiniowano podstawowe terminy i określono wypadki, w których ustawa ma zastosowanie albo nie. W szczególności sprecyzowano sytuacje, gdy wyrób medyczny zawiera produkt leczniczy lub służy do podawania produktu leczniczego. W tym przypadku do wyrobu mają zastosowanie przepisy ustawy o wyrobach medycznych, a do produktu leczniczego - prawa farmaceutycznego. Doprecyzowano sytuacje, w których komponenty i półprodukty używane do wytwarzania wyrobów medycznych podlegają przepisom ustawy, i takie, kiedy są z jej zakresu wyłączone.

W ustawie znalazł się rozdział dotyczący wprowadzenia wyrobów do obrotu i używania. Przepisy tam zawarte odnoszą się nie tylko do wszystkich podmiotów związanych z produkcją, badaniami i oceną zgodności, ale również do dostawców, instalatorów, osób dokonujących przeglądów, napraw i innych stosownych czynności oraz użytkowników wyrobów. W razie stwierdzenia nieprawidłowości na każdym etapie i w każdych okolicznościach wymienione podmioty powinny podjąć odpowiednie działania. Wyroby przeznaczone do użytkowania w Polsce muszą mieć oznakowanie i instrukcje używania w języku polskim albo wyrażone za pomocą zharmonizowanych symboli lub rozpoznawalnych kodów.

W kolejnym rozdziale określono obowiązki importerów i dystrybutorów, co ma służyć zapewnieniu bezpieczeństwa wyrobów rozprowadzanych przez pośredników oraz nadzorowaniu obrotu wyrobami pochodzącymi z krajów trzecich.

W ustawie określono też zasady klasyfikacji wyrobów medycznych i kwalifikacji wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz wymagania zasadnicze i procedury zgodności.

W kolejnym rozdziale zawarto przepisy dotyczące sposobu certyfikacji jednostek, które ubiegają się o notyfikację w zakresie wyrobów, obowiązków i uprawnień tych jednostek, sposobu sprawowania nadzoru nad nimi przez ministra zdrowia. Zapisano obowiązek wykonywania badań klinicznych w odniesieniu do wyrobów największego ryzyka, tak zwanej klasy trzeciej, oraz wyrobów przewidzianych do implantacji.

Określono tryb udzielania pozwoleń na prowadzenie i reguły prowadzenia badań klinicznych, odpowiedzialność za te badania, sposób ich dokumentowania, rejestrowania danych i sprawowania kontroli w tym zakresie.

Ustawa precyzuje także wymagania: zakres, terminy, odpłatności, dotyczące bazy danych prowadzonej przez prezesa urzędu o podmiotach i wszystkich rodzajach wyrobów, a także przekazywania pozyskiwanych informacji do europejskiej bazy danych Eudamed. Polska jest zobligowana do jej uruchomienia do 30 kwietnia 2011 r.

Regulacje zawarte w kolejnym rozdziale mają zapewnić maksymalne bezpieczeństwo osobom korzystającym z urządzeń medycznych, zwłaszcza pacjentom. Doprecyzowano również tryb postępowania po stwierdzeniu incydentu medycznego, określono działania dotyczące bezpieczeństwa wyrobów.

W ustawie zawarto też zapisy upoważniające prezesa urzędu do wykonywania wszelkich decyzji dotyczących wyrobów: w zakresie zakazu, wstrzymania, ograniczenia wprowadzania do obrotu, wycofania, działań korygujących lub naprawczych. Jeśli wyrób stwarza istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa, dla zdrowia lub życia pacjentów, użytkowników lub osób trzecich, to wówczas decyzja ma klauzulę natychmiastowej wykonalności.

Kolejny rozdział ustawy zawiera precyzyjne zapisy dotyczące używania i utrzymywania wyrobów medycznych, mające zapewnić bezpieczeństwo pacjentów i użytkowników.

Doprecyzowano dostęp do informacji zebranych w związku z realizacją ustawy, wyraźnie określając, które dane nie są poufne.

Uzupełniono obowiązujące dotychczas przepisy karne, mające zapobiegać wprowadzaniu do obrotu i używaniu wszelkich wadliwych wyrobów.

Ostatni rozdział ustawy zawiera zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe. Część z nich ma charakter porządkujący i terminologiczny. Ze względu na duży zakres ustawy do 6 miesięcy wydłużono termin składania wniosków o przeniesienie danych do nowego rejestru prowadzonego przez prezesa urzędu. Określono również czas wejścia w życie ustawy, czyli 3 miesiące od daty jej ogłoszenia.

Pracująca nad ustawą Komisja Zdrowia wniosła o jej przyjęcie z 16 poprawkami. Propozycje zmian przedstawił także senator Michał Okła, poparte przez komisję.

Ostatecznie Izba uchwaliła 28 zmian do ustawy. Większość stanowiły poprawki o charakterze redakcyjnym, uściślającym, ujednolicającym i porządkującym terminologię ustawy i dostosowującym ją do zawartych w niej definicji. Senatorowie wprowadzili też zmianę, eliminującą pojęcie "importer". Ponadto uściślili przepis, mówiący o obowiązku wydawania przez sąd opiekuńczy zgody na udział w badaniu klinicznym osoby niebędącej w stanie wyrazić opinii co do jej uczestnictwa w badaniu. Wśród przyjętych poprawek znalazło się też uzupełnienie przepisu, dotyczącego delegacji do wydania przepisu wykonawczego, o określenie sposobu dokonywania zapisów w systemie informatycznym Służby Celnej.

Ustawa o wyrobach medycznych wraz z senackimi poprawkami wróci teraz do Sejmu.

Celem ustawy, uchwalonej przez Sejm 29 kwietnia 2010 r. na podstawie projektu rządowego, jest usprawnienie procedur związanych z wykonywaniem kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Nowela rozszerza katalog osób, mogących odbywać orzeczoną karę w systemie dozoru elektronicznego, o skazanych na tzw. krótkoterminowe kary pozbawienia wolności (do roku). O zastosowaniu dozoru będzie decydować właściwy sąd penitencjarny na wniosek skazanego lub jego adwokata.

Ustawa rezygnuje z obowiązku uzyskiwania zgody skazanego na objęcie go systemem dozoru elektronicznego, a w związku z tym z obciążenia go kosztami wykonywania kary.

Skazany nie będzie obligatoryjnie oddawany pod dodatkowy dozór sądowego kuratora zawodowego. Rozwiązanie to prowadziło do dublowania się obowiązków i czynności kontrolnych kuratora i upoważnionego podmiotu dozorującego. Zrezygnowano z części obowiązków sądowych kuratorów zawodowych i sędziów penitencjarnych.

Ustawa ogranicza obowiązki pokrzywdzonego, który wniósł o orzeczenie wobec skazanego zakazu zbliżania się. Pokrzywdzony będzie mógł wystąpić o wyposażenie go w urządzenie monitorujące, zostanie poinformowany o sposobie postępowania z tym urządzeniem oraz o czynnościach kontrolnych, przeprowadzanych przez upoważniony podmiot dozorujący.

Przewidziano też, że w wypadkach szczególnie ważnych dla skazanego, uzasadnionych jego stanem zdrowia, sytuacją rodzinną lub osobistą, może on wystąpić o zezwolenie na oddalenie się poza miejsce odbywania kary w systemie dozoru elektronicznego na okres nieprzekraczający jednorazowo 7 dni. Organem decydującym do tej pory był sąd penitencjarny. Na mocy ustawy zostanie nim sądowy kurator zawodowy.

Zgodnie z nowelizacją, karę pozbawienia wolności uważa się za wykonaną z dniem zakończenia okresu objęcia systemem dozoru elektronicznego.

Pracująca nad ustawą Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła o wprowadzeniu do niej 10 zmian. W wyniku głosowań na posiedzeniu Izby te propozycje zostały zaakceptowane przez senatorów.

Poprawka pierwsza ma na celu wskazanie, że przepis zmienianej części dotyczy osób, które rozpoczęły już odbywanie kary pozbawienia wolności w zakładzie karnym. Dwie inne poprawki usuwają przepis, który mówi, że odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego przez osobę skazaną na karę pozbawienia wolności w wymiarze do 6 miesięcy nie stanowi przesłanki powrotu do przestępstwa, oraz wprowadzają przepis przejściowy. Kolejna poprawka to konsekwencja zapisania w ustawie nowej normy, zgodnie z którą skazany zgłasza gotowość do zainstalowania elektronicznego urządzenia rejestrującego podmiotowi prowadzącemu centralę monitorowania, a nie podmiotowi dozorującemu. W innej zmianie określono, jakie wymogi powinny spełniać osoby zatrudnione w podmiocie prowadzącym centralę monitorowania. Część poprawek przyjętych przez Senat miała charakter porządkujący, precyzujący, redakcyjny i ujednolicający terminologię.

Teraz senackie poprawki rozpatrzy Sejm.

Ustawa, którą Sejm uchwalił na 65. posiedzeniu, 29 kwietnia 2010 r., ma na celu stworzenie podstaw prawnych dla funkcjonowania nowego sposobu rejestracji przebiegu rozprawy w postaci zapisu dźwięku lub dźwięku i obrazu (protokół elektroniczny). Chodzi o wprowadzenie w postępowaniu cywilnym takiej możliwości zamiast protokołu pisemnego.

Komisja Ustawodawcza wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek, choć jej sprawozdawca senator Piotr Zientarski uznał ją za kontrowersyjną, "nie tylko dlatego, że wprowadza pewną nowość, a nowości często przyjmuje się z pewnym dystansem, ale dlatego, że może ona doprowadzić - i to są obawy sędziów (...) - do pewnych praktyk, które właściwie nie sprzyjają dobru wymiaru sprawiedliwości".

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji natomiast przedstawiła wniosek o wprowadzenie 2 zmian, poparty przez mniejszość połączonych komisji. Poprawkę zaproponował też senator Zbigniew Cichoń.

W wyniku głosowania wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek został odrzucony (32 głosów za, 43 - przeciw, 11 wstrzymujących się). Zaakceptowano natomiast poprawkę, przyznającą przewodniczącemu składu sędziowskiego kompetencje do decydowania o sporządzeniu pisemnej wersji protokołu elektronicznego przy jednoczesnym przyznaniu stronie uprawnienia do złożenia wniosku w tym przedmiocie. Uchwalono też poprawkę mającą na celu wprowadzenie do ustawy terminu, w którym wszystkie sądy powszechne powinny zostać wyposażone w urządzenia umożliwiające rejestrowanie dźwięku albo obrazu i dźwięku. Została też przyjęta zmiana o charakterze językowym.

Nowelizacja ustawy - Kodeks postępowania cywilnego trafi ponownie pod obrady Sejmu.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 65. posiedzeniu, 29 kwietnia 2010 r., ma na celu zmianę ustawy w okresie jej vacatio legis, tak aby uwzględnić zmiany wprowadzone do kodeksu karnego przez ustawę z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, czyli nowy środek karny w postaci zakazu wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych.

Senatorowie 86 głosami za, przy 1 wstrzymującym się, zdecydowali o przyjęciu nowelizacji bez poprawek, zgodnie z wnioskiem Komisji Ustawodawczej.

Teraz ustawa trafi do podpisu marszałka Sejmu pełniącego obowiązki prezydenta.

Senat 80 głosami, przy 8 wstrzymujących się, przyjął nowelizację ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw wraz z 9 poprawkami.

Celem ustawy, uchwalonej przez Sejm na 65. posiedzeniu na podstawie projektu poselskiego, jest doprecyzowanie oraz uporządkowanie przepisów dotyczących ocen oddziaływania na środowisko. Ustawa nowelizuje przepisy prawa budowlanego, prawa ochrony środowiska, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i ustawy o ochronie przyrody. Zmiany mają uprościć niektóre procedury dotyczące decyzji środowiskowych.

Nowością jest m.in. wprowadzenie obowiązku uzgodnienia zezwoleń na usuwanie drzew i krzewów w obrębie pasa drogowego z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska. Ma to ochronić szczególnie cenne aleje drogowe przed wycinką. Zezwolenia wydają: wójt, burmistrz, prezydent.

W trakcie dyskusji ustawę o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko skrytykowali senatorowie Wojciech Skurkiewicz i Zdzisław Pupa. Ich zdaniem, konieczne są zmiany systemowe, a nie kosmetyczne. W opinii senatora Z. Pupy, należy przede wszystkim zdefiniować pojęcie "zezwolenie na realizację inwestycji" niezależnie od pojęcia "pozwolenie na budowę", gdyż obecnie funkcjonujące pozwolenia na budowę nie spełniają wymogów zezwolenia na realizację inwestycji. Zdaniem senatora, należy zlikwidować generalną i regionalne dyrekcje ochrony środowiska, czyli powrócić do stanu poprzedniego, co obniży koszty funkcjonowania systemu i umożliwi lepsze wykorzystanie istniejącego potencjału kadrowego. "Działania te wymagają uchylenia w całości obowiązującej ustawy oraz dokonania zmian w obowiązujących przepisach, szczególnie w ustawie - Prawo ochrony środowiska, poprzez przywrócenie systemu ocen dla tej ustawy" - powiedział senator Z. Pupa. Senatorowie wspólnie zaproponowali poprawki do ustawy.

Ustawy bronił przedstawiciel Ministerstwa Środowiska - sekretarz stanu Stanisław Gawłowski, który stwierdził, że jest zgodna z prawem europejskim i uzyskała odpowiednią notyfikację, a jeśli chodzi o zawiłość procedur, to wynikają one z prawa europejskiego. Poinformował też, że pod rządami nowej ustawy wydano o 80% więcej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Skróceniu uległ też średni czas postępowania w sprawie wydania tych decyzji. Obecnie, mimo że jest ono dwuetapowe, trwa 105 dni, a w poprzednim, jednoetapowym trwało 180 dni.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Środowiska wniosły o wprowadzenie do ustawy 8 poprawek. Mają one charakter doprecyzowujący, redakcyjny i korygujący błędne odesłania. Izba w wyniku głosowania przyjęła te poprawki, a także poprawkę senatorów Z. Pupy i W. Skurkiewicza, która jednoznacznie stwierdzała, że gospodarka leśna prowadzona jest na podstawie planu urządzenia lasu, a nie także programu.

Teraz senackie poprawki rozpatrzy Sejm.

Sejm uchwalił tę ustawę na 65. posiedzeniu na podstawie przedłożenia rządowego. Zmiany w ustawach zostały podyktowane stosowaniem przepisów w praktyce oraz koniecznością dostosowania ich do wymogów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 764/2008, ustanawiającego procedury dotyczące stosowania niektórych krajowych przepisów technicznych do produktów wprowadzanych legalnie do obrotu w innym państwie członkowskim i uchylającego decyzję nr 3052/92/WE i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu.

Zmieniono przede wszystkim zasady i procedury kontroli wyrobów budowlanych. Zgodnie z nowelą, podmioty prowadzące taka kontrolę będą miały prawo wstępu na teren obiektów i do pomieszczeń, w których znajdują się wyroby budowlane oraz dokumenty objęte zakresem kontroli. W razie podejrzenia, że wyrób nie spełnia wymagań, wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego będzie mógł zabezpieczyć wyrób albo jego określoną partię. Doprecyzowano też przepisy karne zawarte w ustawie o wyrobach budowlanych oraz zapewniono ich spójność z przepisami karnymi w ustawie o systemie oceny zgodności.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Podczas dyskusji propozycje zmian złożyli senatorowie: Marek Trzciński, Eryk Smulewicz i Witold Idczak. Izba zdecydowała o wprowadzeniu do ustawy 5 poprawek. Pierwsza z nich uprawniała wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego do  tego, aby wezwał inspektora powiatowego do przeprowadzenia kontroli wskazanej budowy lub robót budowlanych w zakresie stosowania określonych wyrobów budowlanych. Poprawka druga doprecyzowała, że organ nadzoru budowlanego lub upoważniona przez niego osoba ma prawo wstępu na teren budowy, jeżeli znajdują się na niej wyroby budowlane. Ponadto Poprawka usuwała ona z ustawy przepis, na podstawie którego do kontroli wyrobu budowlanego na terenie budowy stosuje się odpowiednio wszystkie przepisy o kontroli takich wyrobów. Kolejna poprawka uprawniła organ nadzoru budowlanego do pobierania próbek wyrobu budowlanego z wyrobów budowlanych składowanych na terenie budowy, jeżeli budowa prowadzona jest w ramach działalności gospodarczej inwestora lub obiekt budowlany jest wznoszony w celu wprowadzenia go do obrotu. Kolejna poprawka upoważniła organ nadzoru budowlanego do wydania postanowienia w sprawie zabezpieczenia wyrobu budowlanego tylko wówczas, gdy dokumenty wskazują, że wyrób budowlany nie spełnia wymagań określonych ustawą. Ostatnia zmiana doprecyzowała, że organ nadzoru budowlanego może poddać zabezpieczony wyrób budowlany albo jego partię badaniom lub zlecić ich przeprowadzenie w takim zakresie, jaki jest niezbędny na podstawie dokumentów i dowodów.

Przyjęcie ustawy wraz z poprawkami poparło 84 senatorów, 3 wstrzymało się od głosu.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawę zmieniającą nazwę Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu Sejm uchwalił na 65. posiedzeniu na podstawie przedłożenia rządowego.

Podstawą zmiany nazwy uczelni jest spełnienie wymogów prawa o szkolnictwie wyższym związanych z liczbą posiadanych przez te uczelnię uprawnień do nadawania stopnia doktora sztuki. Jest to druga uczelnia artystyczna, która zmienia swoją nazwę. W 2008 r. uczyniła to Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina. Na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu studiuje około 1500 studentów.

Za przyjęciem ustawy bez poprawek, zgodnie z rekomendacją Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, głosowało 85 senatorów, 1 osoba była przeciw i 1 się wstrzymała.

Teraz ustawa trafi do podpisu marszałka Sejmu pełniącego obowiązki prezydenta.

Senat 83 głosami, przy 1 głosie przeciw, przyjął ustawę o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy w brzmieniu przyjętym przez Sejm na 65. posiedzeniu. Inicjatorem nowelizacji ustawy była sejmowa Komisja do spraw Kontroli Państwowej.

Zgodnie z nowelą, Ośrodek Szkolenia Państwowej Inspekcji Pracy im. Profesora Jana Rosnera we Wrocławiu zostanie włączony do Państwowej Inspekcji Pracy i będzie kontynuował swoją działalność jako jej jednostka organizacyjna. Zmianę wymusza ustawa z 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, która przewiduje likwidację zakładów budżetowych do 31 grudnia 2010 r.

Ośrodek Szkolenia Państwowej Inspekcji Pracy we Wrocławiu opracowuje programy oraz organizuje kursy szkoleniowe dla kandydatów na inspektorów pracy, kursy doskonalące dla inspektorów pracy. Oferuje także szkolenie i doskonalenie pracowników służb bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawców, pracobiorców oraz partnerów społecznych. Organizuje również sympozja i seminaria.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej zaproponowała Senatowi przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Teraz ustawa trafi do podpisu marszałka Sejmu pełniącego obowiązki prezydenta.

Senat przeprowadził drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze i ponownie skierował go do Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w celu rozpatrzenia zgłoszonych wniosków legislacyjnych.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10 listopada 2009 r. (sygn. akt P 88/08), stwierdzającego niezgodność przepisu ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze z konstytucją. Zmiana ustawy polega na wprowadzeniu obowiązku wzywania wnioskodawcy niereprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego o uzupełnienie wniosku o ogłoszenie upadłości lub jego należyte opłacenie.

Informację o działalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego przedstawił jego szef - Paweł Wojtunik, który sprawuje tę funkcję od 30 grudnia 2009 r. (zastąpił Mariusza Kamińskiego 13 października). Jak przypomniał, CBA realizuje zadania związane z przeciwdziałaniem i zwalczaniem korupcji oraz przeciwdziałaniem zagrożeniom interesu ekonomicznego państwa i zwalczaniem tych zagrożeń. Centralne Biuro Antykorupcyjne realizuje również czynności kontrolne mające na celu weryfikację prawidłowości i prawdziwości oświadczeń majątkowych składanych przez osoby pełniące funkcje publiczne. Kontroli poddawane są również decyzje gospodarcze dotyczące udzielania zamówień publicznych, prywatyzacji, udzielania wsparcia finansowego, gospodarowania mieniem publicznym, przyznawania koncesji, ulg czy gwarancji kredytowych.

Jak podkreślił szef CBA, rok 2009 był specyficzny w działalności biura. Wiele emocji budziła zmiana na stanowisku szefa CBA. Ponadto Trybunał Konstytucyjny zakwestionował zgodność niektórych przepisów ustawy o CBA z konstytucją.

Szef CBA P. Wojtunik poinformował senatorów, że w 2009 r. biuro prowadziło 625 spraw operacyjnych oraz około 400 postępowań przygotowawczych. W stosunku do roku 2008 r. był to wzrost o 40%. Efektem działań procesowych było przedstawienie ponad 1700 zarzutów 581 osobom. W tym wypadku również odnotowano tendencję wzrostową. W wyniku pracy dochodzeniowo-śledczej ujawniono korzyści majątkowe na kwotę 8700 tys. zł i 3 mln euro oraz straty o wartości ponad 244 mln zł. Funkcjonariusze CBA zabezpieczyli również mienie o wartości ponad 10 mln zł.

Ponadto CBA skontrolowało 102 decyzje gospodarcze dotyczące udzielania zamówień publicznych, prywatyzacji, udzielania wsparcia finansowego, gospodarowania mieniem publicznym, przyznawania koncesji, ulg i gwarancji kredytowych. Postępowania w tych sprawach poprzedzane są czynnościami kontrolnymi, analitycznymi. Takich postępowań przeprowadzono ponad 500. W ich wyniku ujawniono szkody na ponad 49 mln zł i wszczęto 52 postępowania przygotowawcze, przedstawiono zarzuty 16 osobom i skierowano do sądów 14 aktów oskarżenia.

CBA skierowało też liczne wystąpienia pokontrolne do prezesa Rady Ministrów, generalnego inspektora kontroli skarbowej, rzecznika dyscypliny finansów publicznych i prezesa Urzędu Zamówień Publicznych.

Szef CBA mówiąc o działalności analityczno-informacyjnej biura, podkreślił działania w ramach tak zwanej tarczy antykorupcyjnej. Najważniejsze z nich były przedsięwzięcia związane z organizacją Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro 2012, a także z programami rządowymi, jak na przykład "Moje Boisko - Orlik 2012" czy "Radosna Szkoła".

P. Wojtunik poinformował, że CBA rozpoczęło prace nad projektem utworzenia tak zwanej mapy antykorupcyjnej. Jest to próba zebrania ze wszystkich instytucji zajmujących się ściganiem, zwalczaniem i zapobieganiem korupcji danych statystycznych za lata 2004-2009. Jest to bardzo trudne, gdyż korupcją zajmuje się wiele podmiotów. CBA chce zebrać te dane, aby można było nimi zobrazować stan zagrożenia korupcją w Polsce i wyniki jej zwalczania przez poszczególne organy państwa.

Szef CBA mówił także o działaniach biura o charakterze prewencyjnym, edukacyjnym, mających na celu podnoszenie świadomości antykorupcyjnej w społeczeństwie. Ma temu służyć portal internetowy pod nazwą "Serwis Edukacji Antykorupcyjnej" -www.antykorupcja.edu.pl - obsługiwany przez funkcjonariuszy CBA.

Funkcjonariusze biura brali udział w licznych konferencjach, seminariach, projektach badawczo-naukowych. CBA współpracowało z Europejskim Urzędem do Spraw Zwalczania Nadużyć Finansowych, OLAF, Interpolem, Europolem oraz grupą EPAC - Europejscy Partnerzy Przeciwko Korupcji.

P. Wojtunik przypomniał, że ubiegłoroczny limit wydatków budżetowych CBA wynosił 107 400 tys. zł i został zrealizowany w 99,6%. W 2009 r. w CBA zatrudnione były 872 osoby, w tym 828 funkcjonariuszy. Jest to niewielki, 5% wzrost w porównaniu z rokiem 2008.

Na zakończenie swojego wystąpienia szef CBA poinformował, że w 2009 r. przeprowadzono wewnętrzną ocenę struktur organizacyjnych CBA. Obejmowała ona lata 2006-2009, ale w sposób szczególny potraktowano rok 2009. Zespół audytu wskazał na wiele problemów i nieprawidłowości w funkcjonowaniu biura, m.in. na nieprawidłowy stosunek liczby kadry kierowniczej do liczby funkcjonariuszy, na tworzenie stanowisk kierowniczych dla konkretnych osób w celu zapewnienia określonego poziomu wynagrodzenia, protekcję przy rekrutacji niektórych funkcjonariuszy oraz brak jednolitej struktury etatowej. Zespół stwierdził także brak transparentnych kryteriów dofinansowania dokształcania oraz przyznawania dodatków mieszkaniowych oraz wielokrotne wypadki bardzo wysokiego nagradzania przez szefa CBA bez uzasadnienia wybranych funkcjonariuszy i kierowników jednostek organizacyjnych, brak jednolitej polityki i nadzoru nad udostępnianiem samochodów służbowych do celów prywatnych oraz zaniedbania logistyczne odnośnie nieruchomości. Na podstawie tej oceny zwrócono się do prezesa Rady Ministrów o zgodę na reorganizację, która obecnie jest przeprowadzana.

Następnie senatorowie zadawali pytania szefowi CBA.

Po wyczerpaniu porządku 54. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Przemysław Błaszczyk, Stanisław Gogacz, Maciej Grubski, Tadeusz Gruszka, Witold Idczak, Kazimierz Jaworski, Piotr Kaleta, Kazimierz Kleina, Paweł Klimowicz, Ryszard Knosala, Marek Konopka, Sławomir Kowalski, Krzysztof Kwiatkowski, Krzysztof Majkowski, Adam Massalski, Rafał Muchacki, Jan Olech, Władysław Ortyl, Andrzej Person, Zbigniew Romaszewski, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz, Henryk Woźniak.

12 maja 2010 r. odbyło się 63. posiedzenie Prezydium Senatu.

Po zapoznaniu się z projektem uchwały, dotyczącej zasad ustalania wysokości diety parlamentarnej w wypadku śmierci senatora, prezydium podjęło uchwałę zmieniającą uchwałę w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu wypłaty diet parlamentarnych.

Dyrektor Biura Spraw Senatorskich Kancelarii Senatu Piotr Świątecki przedstawił informację dotyczącą działalności Zespołów Senackich i Parlamentarnych w 2009 r. W wymienionym okresie senatorowie pracowali w 6 zespołach senackich i 27 parlamentarnych. Biuro Spraw Senatorskich zagwarantowało obsługę administracyjną 12 zespołom. Są to: Senacki Zespół Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego, Senacki Zespół ds. Sportu, Senacki Zespół ds. Wychowania Młodego Pokolenia, Senacki Zespół Górnictwa, Senacki Zespół Infrastruktury, Senacki Zespół Strażaków, Kaszubski Zespół Parlamentarny, Parlamentarny Zespół "Blok dla Lubelszczyzny", Parlamentarny Zespół ds. Harcerstwa w Polsce i poza Granicami Kraju, Parlamentarny Zespół ds. Osób Starszych, Parlamentarny Zespół Kociewski, Zespół Parlamentarzystów Województwa Śląskiego.

Gabinet Marszałka Senatu zapewnia obsługę Parlamentarnego Zespołu ds. Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi i Parlamentarnego Zespołu ds. Dróg Wodnych i Turystyki Wodnej.

W 2009 r. zespoły kontynuowały realizację celów określonych w swoich regulaminach wewnętrznych, pracując na terenie parlamentu, organizując tematyczne wystawy i konferencje, zajmując oficjalne stanowiska wyrażające poparcie dla inicjatyw społecznych, a także podejmując liczne inicjatywy w terenie. W wyniku działań zespołów podjęto szereg prac nad udoskonaleniami w wielu dziedzinach. Doprowadzono także do podjęcia przez Senat inicjatywy legislacyjnej - noweli ustawy o samorządzie terytorialnym, umożliwiającej powoływanie gminnych rad seniorów.

Prezydium przyjęło do wiadomości informację o działalności zespołów i zadecydowało o umieszczeniu na senackiej stronie internetowej sprawozdań przewodniczących zespołów.

Podczas posiedzenia rozpatrzono wniosek przewodniczącego Komisji Nauki, Edukacji i Sportu senatora Kazimierza Wiatra i wyrażono zgodę na zorganizowanie w Senacie seminarium "Edukacja dla rozwoju". Cel tego spotkania stanowi uzyskanie odpowiedzi na pytanie o edukację przyszłości, a także nakreślenie jej wizji i przeprowadzenie debaty na temat mechanizmami kształtowania jej systemu. Seminarium odbędzie się 21 czerwca 2010 r. Prezydium zaakceptowało przedstawiony kosztorys.

Szef Kancelarii Senatu minister Ewa Polkowska przedstawiła sprawozdanie z wykonania budżetu Kancelarii Senatu w 2009 r. Między 5 stycznia a 8 kwietnia 2010 r. Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kontrolę wykonania budżetu państwa w 2009 r. i oceniła pozytywnie wykonanie budżetu państwa za 2009 r. w części 03 - Kancelaria Senatu. Wydatki poniesione w 2009 r. wyniosły 98% planu po zmianach. Ze środków tych finansowano wykonywanie zadań związanych z działalnością Senatu i jego organów, udzielaniem pomocy senatorom w wykonywaniu mandatu, a także zadania w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą. Prezydium Senatu przyjęło do wiadomości sprawozdanie z wykonania budżetu Kancelarii Senatu w 2009 r.

5 maja 2010 r.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Unii Europejskiej zapoznali się z informacją Ministerstwa Spraw Zagranicznych na temat stanu realizacji Strategii Unii Europejskiej dla regionu Morza Bałtyckiego. Zaprezentowali ją przedstawiciele Ministerstwa Spraw Zagranicznych - dyrektor Departamentu Polityki Europejskiej Artur Harazim i radca ministra w Departamencie Polityki Ekonomicznej Jacek Ryba.

Po wysłuchaniu informacji senatorowie zwrócili się o jej uszczegółowienie w kwestii polskiego zaangażowania w poszczególnych obszarach strategii.

Podczas obrad Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała także następujące projekty aktów prawnych UE:

• Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM (2010) 083.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

Referent: senator Janusz Rachoń.

Przedstawiciel rządu: dyrektor Departamentu Polityki Europejskiej A. Harazim.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady wraz z uwagami rządu.

• Wnioski nierozpatrywane - propozycja zaakceptowana przez komisję:

Posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy o systemie oceny zgodności.

Przyjęcie nowelizacji rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Olgierd Dziekoński. Nowelizacja, uchwalona na podstawie projektu rządowego, wprowadza zmiany i uzupełnienia wynikające z praktycznego stosowania przepisów nowelizowanych ustaw. Dostosowuje także prawo polskie do wymogów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 764/2008 z 9 lipca 2008 r., ustanawiającego procedury dotyczące stosowania niektórych krajowych przepisów technicznych do produktów wprowadzanych legalnie do obrotu w innym państwie członkowskim oraz uchylającego decyzję nr 3052/92/WE i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z 9 lipca 2008 r., ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 339/9.

W opinii resortu infrastruktury, znowelizowana ustawa o wyrobach budowlanych pozwoli na zwiększenie efektywności kontroli organów nadzoru budowlanego i będzie lepiej chronić nabywców przed wyrobami niebezpiecznymi lub o gorszych właściwościach użytkowych niż deklarowane przez producenta. Poprawi to bezpieczeństwo użytkowania obiektów budowlanych.

W rozpatrywanej nowelizacji zaproponowano rozwiązania zwiększające efektywność kontroli przeprowadzanych przez organy nadzoru budowlanego, co przyczyni się do skutecznego wyeliminowania z rynku wyrobów budowlanych niemających deklarowanych parametrów jakości. W efekcie wpłynie to na zwiększenie poziomu ochrony konsumentów zarówno w zakresie bezpieczeństwa użytkowania obiektów budowlanych, jak i ograniczenia kosztów ich eksploatacji.

Zgodnie z nowymi przepisami, badaniom kontrolnym będzie można poddawać wyroby budowlane u producenta, importera i sprzedawcy. Objęcie kontrolą importera wyrobów budowlanych pozwoli na ochronę polskiego nabywcy przed napływem wyrobów złej jakości. Inspektorzy będą ustalać, czy wyrób posiada deklarowane przez producenta właściwości użytkowe. Dotychczasowe przepisy uniemożliwiały przeprowadzenie badań kontrolnych wyrobu budowlanego, jeżeli z przedstawionych dokumentów wynikało, że spełnia on wymagania określone w ustawie.

Sejm wprowadził zmiany do projektu rządowego. Na podstawie jednej z poprawek posłowie postanowili, że przepisy o kontroli wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu stosuje się odpowiednio do kontroli wyrobów na terenie budowy.

Podczas obrad Komisji Gospodarki Narodowej na temat ustawy o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy o systemie oceny zgodności głos zabrali także prezes Związku Pracodawców - Producentów Materiałów dla Budownictwa Ryszard Kowalski i dyrektor Instytutu Techniki Budowlanej Marek Kaproń.

W trakcie dyskusji senatorowie interesowali się m.in. przepisami dotyczącymi zabezpieczenia materiałów budowlanych, oceną materiałów z odzysku, np. z rozbiórki, a także pytali o to, kto będzie ponosił odpowiedzialność za błędne decyzje dotyczące oceny jakości materiałów budowlanych.

Senatorowie zapoznali się również z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło uwagi do rozpatrywanej noweli sejmowej, nie sformułowało jednak propozycji stosownej poprawki. Jak ustalono, ewentualną zmianę biuro przygotuje w porozumieniu z resortem infrastruktury.

Ostatecznie w wyniku głosowania Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek rozpatrzonej ustawy sejmowej. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Marka Trzcińskiego.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym oraz ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe".

W obradach wzięli udział wiceminister infrastruktury Juliusz Engelhardt, prezes PKP SA Andrzej Wach, członek zarządu, dyrektor ds. finansowych i ekonomicznych PKP PLK SA Grzegorz Kędziora i członek zarządu, dyrektor ds. pracowniczych Przewozów Regionalnych Spółka z oo. Danuta Bodzek.

W ustawie, uchwalonej przez Sejm na podstawie projektu rządowego, określonego przez Radę Ministrów jako pilny, postanowiono, że Skarb Państwa wykupi od PKP SA akcje PKP Polskie Linie Kolejowe, a pieniądze zostaną przeznaczone na obsługę zadłużenia kolei, które wynosi około 5,5 mld zł. Ma to zapewnić PKP SA środki na spłatę zadłużenia i pomóc im zwiększyć płynność finansową.

Skarb Państwa będzie kupował od PKP SA akcje PKP Polskich Linii Kolejowych za pieniądze z Funduszu Kolejowego. W ten sposób zarządzająca polską siecią torów spółka zostanie uniezależniona od Grupy PKP, a PKP SA uzyska środki na spłatę zadłużenia.

Na wykup akcji PKP Polskich Linii Kolejowych zostaną przekazane wpływy z opłaty paliwowej zasilające Fundusz Kolejowy. W latach 2011-2014 na akcje PKP PLK corocznie będzie przekazywane co najmniej 700 mln zł, z wyjątkiem 2012 r., kiedy będzie to 350 mln zł.

Jeżeli w Funduszu Kolejowym zabraknie pieniędzy na zadania zapisane w ustawie, to Bank Gospodarstwa Krajowego, w uzgodnieniu z ministrem transportu i ministrem finansów, może finansować ich realizację z środków własnych.

Nowela zapewnia samorządom wojewódzkim w 2012 r. 150 mln zł na współfinansowanie regionalnych przewozów kolejowych i reguluje wniesienie do spółki Przewozy Regionalne aportu nieruchomości od spółki PKP SA. Chodzi o zaplecza techniczne, niezbędne spółce do prowadzenia działalności, które od początku swojego istnienia dzierżawiła właśnie od PKP SA. To nieruchomości o wartości około 160 mln zł. Za ich dzierżawę samorządowy przewoźnik płaci obecnie około 10 mln zł rocznie.

Zdaniem wiceministra J. Engelhardta, ustawa częściowo oddłużająca PKP i kończąca usamorządowienie Przewozów Regionalnych jest bardzo ważna dla polskiego kolejnictwa, nie rozwiązuje jednak wszystkich jego problemów.

W swoim wystąpieniu podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury przedstawił także poprawki zmierzające do powrotu do wersji zaproponowanej przez rząd. W wyniku głosowaniua 3 z nich uzyskały poparcie Komisji Gospodarki Narodowej, 1 została zgłoszona jako wniosek mniejszości przez senatorów Marka Trzcińskiego i Jana Wyrowińskiego. Komisja poparła także zmiany sugerowane w opinii Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Ustalono, że proponowane zmiany w imieniu komisji zarekomenduje Izbie senator Andrzej Owczarek.

W czasie dyskusji koncentrowano się przede wszystkim na aktualnej sytuacji na kolei, a przede wszystkim na wstrzymaniu przez PKP PLK pociągów Przewozów Regionalnych. Mówiono także o przekazywaniu tej firmie przez PKP majątku, a także o jej sytuacji finansowej. Wskazywano, że obie firmy powinny jak najszybciej podjąć współpracę, przede wszystkim w interesie podróżnych.

Podczas posiedzenia połączone komisje gospodarki i samorządu terytorialnego postanowiły wystąpić z apelem do prezesów PKP PLK SA i Przewozów Regionalnych Sp. z o.o. Przewodniczący obu komisji wyrazili sprzeciw wobec trybu podjęcia decyzji o zawieszeniu 4 maja 2010 r. połączeń realizowanych przez Przewozy Regionalne. Ich zdaniem, postępowanie w takich wypadkach powinno się wiązać z uprzednim poinformowaniem zainteresowanych. W związku z tym zaapelowali o porozumienie w celu ograniczenia niedogodności, jakie stały się udziałem tysięcy użytkowników kolei w naszym kraju.

Posiedzenie Komisji Zdrowia zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o wyrobach medycznych.

W obradach wzięli udział podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Adam Fronczak, przedstawiciele Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych - wiceprezes Joanna Kilkowska i kierownik Wydziału Nadzoru Rynku Andrzej Karczewicz, a także przedstawiciele Narodowego Funduszu Zdrowia i Konfederacji Pracodawców Polskich.

Ustawę, uchwaloną na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, przedstawił wiceminister zdrowia A. Fronczak. Wdraża ona przepisy dyrektyw Unii Europejskiej dotyczące obowiązków wytwórców, importerów i dystrybutorów wyrobów medycznych oraz zasad ich klasyfikacji i oceny zgodności z wymaganiami. Zmienia 29 ustaw i wdraża postanowienia 9 dyrektyw unijnych.

Zgodnie z przepisami, baza danych prowadzona przez prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych powinna zawierać dane o wszystkich rodzajach i klasach wyrobów medycznych. Dlatego przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu wytwórcy i autoryzowani przedstawiciele firm z siedzibą w Polsce mają obowiązek powiadomienia o tym prezesa urzędu. Dystrybutorzy i importerzy muszą to robić po sprowadzeniu produktu do Polski.

Prezes urzędu rejestracji będzie wydawał tzw. świadectwa wolnej sprzedaży wyrobów, których wytwórcy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce. Dzięki temu urząd będzie dysponować możliwie pełnymi informacjami o wyrobach będących w obrocie i używanych na rynku krajowym. Jak podkreślono w uzasadnieniu projektu rządowego, to niezbędne do skutecznego sprawowania nadzoru, a także właściwego postępowania w wypadku incydentów medycznych, np. wadliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia produktów.

Nowe przepisy uwzględniają wymagania dotyczące wywiązania się Polski z obowiązku przekazywania do Europejskiej Bazy Danych o Wyrobach Medycznych informacji dotyczących: wyrobów medycznych, ich wyposażenia, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i ich wyposażenia oraz aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, zagadnień związanych z incydentami medycznymi, badań klinicznych. Obowiązek ten stanie się obligatoryjny od 1 maja 2011 r. W ustawie określono również tryb udzielania pozwolenia na prowadzenie badań klinicznych, reguły ich prowadzenia, odpowiedzialność za badania, sposób ich dokumentowania, rejestrowania danych i prowadzenia kontroli. Rozwiązania te poprawiają bezpieczeństwo i sytuację zdrowotną świadczeniobiorców korzystających z wyrobów medycznych.

W ocenie resortu zdrowia, nowe przepisy zwiększą bezpieczeństwo zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego oraz nadzór nad rynkiem wyrobów medycznych. Zlikwidują też dotychczasowe bariery w obrocie tymi produktami między Polską a krajami Unii Europejskiej. Pozwalają regulować kwestie trzech rodzajów wyrobów medycznych, m.in. do diagnostyki in vitro i do implantacji.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na szereg nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło wnioski o charakterze legislacyjnym redakcyjnym, zmierzające do doprecyzowania i poprawienia zapisów ustawy sejmowej.

W trakcie dyskusji senator Michał Okła zaproponował wprowadzenie 4 zmian doprecyzowujących i porządkujących ustawę. W wyniku głosowania uzyskały one poparcie komisji. Całość ustawy wraz z poprawkami przyjęto jednogłośnie. Na sprawozdawcę komisji na posiedzenie Senatu wybrano senatora Waldemara Kraskę.

Senatorowie z Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Zmierza ona do wypełnienia luki prawnej wynikającej z braku uregulowania w ustawie kwestii kierowania instytutem w razie śmierci prezesa tej instytucji. Obowiązująca do tej pory ustawa nie precyzowała, kto powinien kierować Instytutem Pamięci Narodowej w takiej sytuacji. Uregulowanie tej kwestii stało się konieczne w związku ze śmiercią szefa IPN Janusza Kurtyki w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem.

Nowela uchwalona na podstawie projektu poselskiego stanowi, że w wypadku śmierci urzędującego prezesa Instytutu Pamięci Narodowej jego obowiązki przejmuje jeden z zastępców, wskazany przez marszałka Sejmu. Zastępca prezesa IPN ma pełnić jego obowiązki do czasu objęcia stanowiska przez nowo wybranego prezesa. Nowelizacja zakłada też wprowadzenie obowiązkowego wyboru przez urzędującego prezesa co najmniej jednego zastępcy, a maksymalnie trzech. Do tej pory prezes mógł, ale nie musiał powoływać od jednego do trzech zastępców. Zdaniem autorów noweli, nowy zapis umożliwi uniknięcie sytuacji, w której w wypadku śmierci prezesa IPN nie byłoby osoby mogącej pełnić jego obowiązki.

Podczas posiedzenia na temat ustawy sejmowej wypowiadał się wicedyrektor Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w IPN Rafał Leśkiewicz. Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które wskazało na potrzebę wprowadzenia poprawki rozstrzygającej, kto powinien pełnić funkcję prezesa instytutu w wypadku jeszcze innych przyczyn wygaśnięcia jego kadencji przed upływem 5 lat od złożenia ślubowania, także w razie jego rezygnacji ze sprawowanej funkcji, odwołania lub skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z urzędu.

W czasie dyskusji wprowadzenie tej zmiany zaproponował senator Jan Rulewski. W wyniku głosowania uzyskała ona poparcie komisji.

W trakcie dyskusji zastanawiano się także, czy to marszałek Sejmu powinien wyznaczać następcę szefa instytutu. Senator Stanisław Piotrowicz zgłosił propozycję, by zapisać w ustawie, że obowiązki automatycznie przejmuje najstarszy wiekiem jeden z zastępców. Jak stwierdził, taki zapis działałby niejako automatycznie i niepotrzebna byłaby ingerencja marszałka Sejmu. W wyniku głosowania proponowana zmiana nie uzyskała jednak akceptacji komisji.

Jak ustalono, stanowisko Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu przedstawi Izbie senator J. Rulewski.

Następnie senatorowie kontynuowali rozpatrywanie petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy uchwałodawczej w sprawie złożenia hołdu żołnierzom Polskiego Państwa Podziemnego prześladowanym, aresztowanym i skazanym w Polsce w latach 1944-1956 za działalność w szeregach Armii Krajowej (P-13/09). Na poprzednim posiedzeniu senator Zbigniew Cichoń zobowiązał się do przygotowania projektu uchwały w sprawie uczczenia pamięci żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego prześladowanych, aresztowanych i skazanych w Polsce w latach 1944-1956 za działalność w szeregach Armii Krajowej.

Po odczytaniu projektu senatorowie jednogłośnie zaaprobowali przedstawiony projekt uchwały. Oddano w nim hołd żołnierzom Polski Podziemnej, tym, "którzy w czarną noc okupacji hitlerowskiej i stalinowskiej, a następnie w latach terroru komunistycznego systemu, narzuconego narodowi przemocą, nie tracili nadziei i walczyli z okupantem".

Jak napisano, żołnierze Polski Podziemnej przypominali narodowi o jego prawie do życia w wolności i do godności oraz podtrzymywali wolę oporu. Swym istnieniem i działaniem unaoczniali, że prawdziwe są słowa: "być zwyciężonym, a nie ulec, to zwycięstwo". Tym bardziej okrutne i bolesne było traktowanie po wojnie żołnierzy AK, NSZ, WiN jak zdrajców, wrogów narodu, czy wręcz kolaborantów hitlerowskich.

Przypomniano również, że nowe, komunistyczne władze nie cofały się przed mordami, zbrodniami sądowymi i innymi prześladowaniami żołnierzy Polski Podziemnej i ich rodzin - klinicznym przykładem był mord sądowy na osobie generała Fieldorfa "Nila" - ale takie postępowanie nie złamało ducha tych bohaterów. "To dzięki nim, stanowiącym żywy przykład tego, jak można miłować Ojczyznę, możliwe stało się pielęgnowanie poczucia wolności, przekazywanie prawdziwej historii i w końcu powstanie ruchu «Solidarność», uwieńczone po długiej drodze pełnej cierpień uzyskaniem przez Polskę niepodległości" - napisano w projekcie.

Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem uchwały upoważniony został senator Zbigniew Cichoń.

Podczas posiedzenia kontynuowano także rozpatrywanie petycji, dotyczącej podniesienia rangi Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz reaktywowania Państwowego Funduszu Kombatantów (P-12/09). Zgodnie z postulatem zawartym w petycji senatorowie zdecydowali o przygotowaniu projektu regulacji zmieniających tryb dystrybucji pomocy pieniężnej dla kombatantów. Zmiany mają polegać na tym, że dyspozytorem środków pomocowych zamiast ministra pracy i polityki społecznej będzie Urząd do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Decyzją przewodniczącego komisji ciąg dalszy prac nad petycją odbędzie się w terminie późniejszym.

Senatorowie kontynuowali również rozpatrywanie petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie zmiany nazw ulic będących symbolami komunizmu (P-10/09). Senator Piotr Wach zgłosił wniosek o oddalenie petycji, który nie uzyskał jednak akceptacji komisji.

W wyniku dyskusji, w której głos zabrali senatorowie: P. Wach, S. Piotrowicz, J. Rulewski, Jacek Swakoń oraz przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Szymon Giderewicz, zdecydowano o przygotowaniu projektu inicjatywy ustawodawczej, zmierzającej do usunięcia nazw będących symbolami komunizmu. Przedyskutowano także wstępnie założenia projektu ustawy. Decyzją przewodniczącego komisja będzie pracowała nad petycją w terminie późniejszym.

Podczas obrad kontynuowano także rozpatrywanie petycji dotyczącej nowelizacji ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (P-15/09). Senator S. Piotrowicz zapoznał senatorów z treścią pisma ministra skarbu państwa, zawierającego informacje na temat aktualnych uregulowań prawnych dotyczących prawa do rekompensaty za pozostawione mienie zabużańskie. Jak podkreślił minister, ustalenie wysokości świadczenia na poziomie 20% wartości pozostawionych nieruchomości stanowi kompromis między oczekiwaniami zabużan a możliwościami finansowymi Skarbu Państwa. W związku z tym podwyższenie wysokości rekompensaty nie wydaje się obecnie możliwe.

Ostatecznie w wyniku głosowania, na wniosek senatora P. Wacha, Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji postanowiła nie pracować już nad tą petycją.

Następnie przystąpiono do kontynuowania rozpatrywania petycji, dotyczącej ustawowego poszerzenia katalogu formacji walki zbrojnej walczących w latach 1939-1945 o niepodległość Polski (P-17/09). Po przeprowadzeniu dyskusji, w której głos zabrali senatorowie: S. Piotrowicz, J. Rulewski i P. Wach, w wyniku głosowania komisja jednomyślnie uznała, że enumeratywne wyliczenie wszystkich formacji wchodzących w skład polskiego państwa podziemnego kombatantów nie jest celowe ze względu na brak precyzyjnej definicji wszystkich możliwych środowisk kombatanckich. W związku z tym postanowiono, że prace nad rozpatrywaną petycją nie będą kontynuowane.

Podczas posiedzenia przystąpiono natomiast do rozpatrzenia petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie uregulowania sytuacji prawnej osób posiadających przedwojenne obligacje Skarbu Państwa (P-01/2010).

Jak zauważył senator S. Piotrowicz, do komisji napływają liczne prośby dotyczące wykupu przedwojennych papierów wartościowych.

W dyskusji, w której głos zabrali senatorowie S. Piotrowicz, P. Wach i J. Rulewski, zastanawiano się, czy możliwe jest obecnie sprawiedliwe uregulowanie zobowiązań Skarbu Państwa wobec obywateli posiadających tytuł do przedwojennych obligacji. Senatorowie postanowili zwrócić się do odpowiednich resortów o informacje dotyczące obecnej sytuacji prawnej posiadaczy przedwojennych obligacji Skarbu Państwa

Na wniosek przewodniczącego postanowiono, że komisja będzie kontynuowała prace nad petycją w terminie późniejszym.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przystąpiła także do rozpatrzenia petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu naprawienie krzywd wyrządzonych pracownikom byłych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej w procesie przemian ustrojowych (P-02/2010).

Treść petycji wniesionej przez Związek Byłych Pracowników PGR "Lubuskiego" przypomniała kierownik Działu Petycji i Korespondencji w Biurze Komunikacji Społecznej Kancelarii Senatu Danuta Antoszkiewicz. Petycja dotyczy podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu naprawienie krzywd wyrządzonych pracownikom byłych państwowych gospodarstw rolnych w procesie przemian ustrojowych.

W dyskusji, w której głos zabrali senatorowie S. Piotrowicz, P. Wach i J. Swakoń, zastanawiano się nad sposobami pomocy pracownikom byłych PGR-ów. Uznano jednocześnie, że nie jest możliwe kompleksowe rozwiązanie problemów na terenach popegerewskich poprzez uregulowania ustawowe. Ostatecznie komisja postanowiła nie kontynuować prac nad petycją.

Na swym posiedzeniu Komisja Nauki, Edukacji i Sportu rozpatrywała ustawę o nadaniu nowej nazwy Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.

W imieniu rządu przyjęcie ustawy rekomendowała senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Monika Smoleń.

Dzięki ustawie Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu zmieni nazwę na Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu. Zmianę tę umożliwia przepis ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym uczelnia może używać w swej nazwie wyrazu "uniwersytet", uzupełnionego przymiotnikiem określającym jego profil. Nadanie nowej nazwy uzależnione jest od posiadania przez uczelnię sześciu uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora, w tym co najmniej czterech w naukach związanych z jej profilem.

W wypadku poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych uprawnienia te mają Wydział Malarstwa, Wydział Rzeźby i Działań Przestrzennych, Wydział Grafiki, Wydział Komunikacji Multimedialnej oraz Wydział Architektury i Wzornictwa.

Wniosek o zmianę nazwy zgłosiły władze uczelni, poparli go jej studenci, doktoranci i pracownicy. Senat uczelni 4 maja 2009 r. zaakceptował wniosek, podejmując odpowiednią uchwałę.

Jak podkreśliła wiceminister M. Smoleń, Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu spełnia warunki akredytacyjne i formalne, jest największą akademią plastyczną w Polsce. W zeszłym roku obchodziła 90-lecie swojego istnienia. To uczelnia o ogromnym potencjale rozwojowym, a także mająca doskonałe kontakty z innymi uczelniami artystycznymi na świecie. To właśnie z tej uczelni wyszło wielu artystów, którzy prezentują polską sztukę współczesną na całym świecie.

Obecny na posiedzeniu prorektor Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu Andrzej Syska poinformował senatorów, że uczelnia zatrudnia około 100 samodzielnych pracowników i kształci się na niej 1,5 tys. studentów.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym.

W wyniku głosowania Komisja Nauki, Edukacji i Sportu, na wniosek senatora Kazimierza Wiatra, postanowiła jednomyślnie zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o nadaniu nowej nazwy Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Józefa Bergiera.

Tego samego dnia senatorowie rozpatrzyli informację rzecznika praw dziecka za rok 2009 wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dziecka. Sprawozdanie ze swojej działalności w 2009 r. wraz z uwagami o przestrzeganiu praw dziecka przedstawił rzecznik praw dziecka Marek Michalak. Jego zdaniem, najważniejsze problemy dotyczące opieki nad dzieckiem to brak opieki medycznej w szkołach, utrudniony dostęp do pediatrów i stomatologów, przeciągające się postępowania adopcyjne, zbyt mała liczba żłobków i przedszkoli.

Jak podkreślił, nastąpiły pozytywne zmiany, o które postulował przed rokiem, m.in. wprowadzono nowe standardy opieki nad kobietami w ciąży, nakładające na lekarza obowiązek zaproponowania każdej kobiecie badań w kierunku HIV. Na listę priorytetowych dziedzin wpisano stomatologię dziecięcą, dzięki czemu zwiększy się liczba lekarzy, wybierających tę specjalizację.

Rzecznik M. Michalak zwrócił także uwagę na pozytywne zmiany w zakresie ochrony prawa do wychowania w rodzinie, jakie wprowadzono nowelizacją kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z listopada 2008 r., odnoszące się do pochodzenia dziecka, władzy rodzicielskiej, kontaktów rodziców i dzieci, stosunków alimentacyjnych między rodzicami i dziećmi, zastępczej pieczy nad dzieckiem.

W 2009 r. rzecznik praw dziecka nie odnotował ani jednej skargi, związanej z realizacją programów dożywiania dzieci w placówkach edukacyjnych. Rzadziej zgłaszano wypadki praktyk segregacyjnych w szkołach.

Do biura rzecznika w 2009 r. zgłoszono 409 spraw związanych z prawem do życia i ochrony zdrowia, 5848 spraw związanych z prawem do wychowania w rodzinie, 963 sprawy związane z prawem do godziwych warunków socjalnych, 1586 spraw związanych z prawem do nauki i 2922 sprawy związane z prawem do ochrony przed złym traktowaniem.

Nową kompetencją, przyznaną rzecznikowi na podstawie nowelizacji ustawy o RPD z 2008 r., jest prawo przystępowania do toczących się postępowań sądowych na prawach przysługujących prokuratorowi. W 2009 r. rzecznik przystąpił do 66 toczących się postępowań sądowych, a w 7 występował w roli obserwatora. Najczęściej były to sprawy o charakterze opiekuńczo-wychowawczym, w tym m.in. z zakresu władzy rodzicielskiej, kontaktów, zastępczych form opieki i przysposobienia.

Rzecznik zwrócił uwagę, że dzieci w Polsce nadal nie są w wystarczającym stopniu otoczone opieką zdrowotną. W większości szkół nie ma gabinetów profilaktyki i pomocy przedlekarskiej. Dzieciom przewlekle chorym na cukrzycę, padaczkę czy poruszającym się na wózku nie stwarza się należytych warunków w szkołach. Rzecznik podkreślił także, że 49% dzieci w wieku przedszkolnym i 60% uczniów gimnazjum ma wady postawy, a prawie 12% dziewcząt zaburzenia odżywiania. Znaczny procent uczniów gimnazjum eksperymentuje z różnego typu używkami. W opinii M. Michalaka, opieka medyczna - w tym stała obecność pielęgniarek w szkole - powinna być normą w systemie ochrony zdrowia dzieci. Warunkiem koniecznym jest też przynajmniej jedno w roku badanie pediatryczne każdego zdrowego dziecka.

Problemem jest także niedostateczna opieka stomatologiczna, a w konsekwencji coraz gorszy stan uzębienia dzieci: 85% sześciolatków ma próchnicę, u piętnastolatków ten odsetek wzrasta do 94%. Wiele dzieci ma wady zgryzu. Zdaniem rzecznika praw dziecka, konieczne jest zwiększenie dostępności do opieki stomatologicznej, np. poprzez stworzenie systemu mobilnych gabinetów stomatologicznych, tzw. dentobusów.

M. Michalak podkreślił, że znaczna liczba wypadków naruszenia praw dziecka, zgłaszanych do niego, dotyczy kłopotów z egzekucją orzeczeń sądowych, regulujących kontakty rodziców z dziećmi. Tego typu sprawy sądowe toczą się latami, a postępowania wykonawcze są nieskuteczne.

Kolejne kwestie, na które zwracał uwagę rzecznik praw dziecka, dotyczyły braku systemu wsparcia i pomocy rodzinom dysfunkcyjnym i kryzysu rodzicielstwa zastępczego. Zdaniem M. Michalaka, konieczne jest przyspieszenie prac nad projektem ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej nad dzieckiem. Jak mówił, zainteresowanie państwa rodziną mającą różnego rodzaju trudności, niewydolną wychowawczo czy dysfunkcyjną powinno zaczynać się nie wtedy, kiedy konieczne jest zabranie z niej dziecka, lecz znacznie wcześniej, gdy pojawiają się pierwsze niepokojące sygnały.

Rzecznik praw dziecka zwracał także uwagę na problemy z realizacją procedur adopcyjnych. Jak przekonywał, procedura przysposobienia powinna być rzetelna i możliwie sprawna. Musi obejmować staranny wywiad, szkolenie, poznanie motywacji osób pragnących przysposobić dziecko, ich predyspozycji psychofizycznych i możliwości materialnych. Jego zdaniem, sprawniej i bez zbędnej zwłoki powinny się toczyć postępowania sądowe, dotyczące uregulowania sytuacji prawnej dziecka. Jako najczęstszą przeszkodę uniemożliwiającą lub utrudniającą adopcję wskazywał nieuregulowaną sytuację prawną dziecka.

W swoim wystąpieniu M. Michalak mówił także o potrzebie przeciwdziałania negatywnym skutkom migracji rodziców, problemie biedy wśród dzieci oraz zamrożeniu progów dochodowych uprawniających do świadczeń rodzinnych, które od lat utrzymują się na poziomie 504 zł na osobę w rodzinie. Oznacza to drastyczne zmniejszanie się kręgu uprawnionych i obniżenie standardu świadczonej pomocy. Wskazał również, że nie wszystkim rodzinom przysługuje ulga podatkowa z tytułu posiadania dzieci - wciąż nie mogą z niej korzystać rolnicy i przedsiębiorcy, którzy rozliczają się z fiskusem ryczałtem, na podstawie tzw. karty podatkowej, oraz osoby płacące podatek liniowy.

W ocenie rzecznika praw dziecka, kolejne problemy to utrudniony dostęp do usług opieki nad dzieckiem do 3. roku życia (jedynie 2,6% dzieci chodzi do żłobków) i do edukacji przedszkolnej - nadal wiele dzieci, zwłaszcza na wsi, nie chodzi do przedszkoli. W niektórych województwach zaledwie co 5 dziecko wiejskie korzysta z edukacji przedszkolnej.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Ustawodawczej rozpatrzyli ustawę zmieniającą ustawę o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw.

Przyjęcie nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, rekomendował senatorom podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Zbigniew Wrona. Jak wskazał, konieczność uchwalenia tej ustawy wynika z niefortunnej nowelizacji kodeksu karnego. Proponowana zmiana przewiduje nowelizację przepisów, które miały wejść w życie 8 czerwca 2010 r. i ma na celu:

• dostosowanie art. 43 § 1 kodeksu karnego do brzmienia art. 39 pkt 2d, nadanego ustawą z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych,
• przywrócenie w art. 49a § 1 kodeksu karnego, w wykazie organizacji, na rzecz których można orzec nawiązkę, również tych organizacji, o których mowa w art. 57a § 2 k.k. Jest to konsekwencja nieuwzględnienia w trakcie prac senackich nad nowelizowaną ustawą rezygnacji z uchylenia art. 57a.

Podczas obrad zapoznano się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które stwierdziło, że ustawa nie budzi żadnych zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

Z uwagi na to, że dwie zmiany zaproponowane w noweli uznano za oczywiste i jednoznaczne, i w trosce o to, by system w kodeksie karnym był pozbawiony luk prawnych i zamknięty, senatorowie postanowili nie zgłaszać żadnych uwag. W wyniku głosowania postanowili zaproponować Senatowi przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Ustalono, że stanowisko Komisji Ustawodawczej w tej sprawie przedstawi Izbie senator Bohdan Paszkowski.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia senatorowie rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego. Nowelizacja, uchwalona z przedłożenia rządowego, dotyczy wprowadzenia w postępowaniu cywilnym możliwości, a właściwie obligu protokołu elektronicznego, czyli nagrania i obrazu, i dźwięku zamiast protokołu pisemnego.

Przyjęcie ustawy rekomendował senatorom wiceminister sprawiedliwości Z. Wrona. Zapoznano się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zaproponowało wprowadzenie poprawki do ustawy przyjętej przez Sejm.

W trakcie dyskusji ustawa wywołała kontrowersje. Zdaniem Andrzeja Siemińskiego z Naczelnej Rady Adwokackiej, obligatoryjne wprowadzenie protokołu elektronicznego może utrudnić stronom postępowania dostęp do zapisu przebiegu rozpraw, zwłaszcza osobom, które nie mają swojego pełnomocnika. Naczelna Rada Adwokacka była temu przeciwna głównie z powodu brzmienia art. 158 § 4, który stanowi, że tylko prezes sądu na wniosek przewodniczącego składu sędziowskiego może zarządzić sporządzenie transkrypcji. W wypadku osoby nieporadnej czy starszej mogą wystąpić więc problemy z realnym zapoznaniem się z aktami sprawy.

Wprowadzenie protokołu elektronicznego w postępowaniu cywilnym negatywnie oceniła także Krajowa Rada Sądownictwa. Jak stwierdził w swoim piśmie rzecznik rady, utrudni to i z pewnością przedłuży czas przygotowania i trwania postępowania przed sądem drugiej instancji. Sędziowie przeciwstawiają się temu pomysłowi, uważając, że w wypadku postępowania apelacyjnego właściwie zostaną pozbawieni możliwości orzekania. Zarówno sędzia, jak i sprawozdawca oraz pozostali członkowie składu nie będą mieli możliwości spojrzenia na zeznania określonych świadków właśnie na piśmie. Sędziowie twierdzą, że podczas przygotowywania się do rozprawy będą musieli sporządzać transkrypcję właściwie na własny koszt, z własnej inicjatywy, żeby mieć notatki. Skoro jest kilka rozpraw, to trudno, żeby oni nawet po odtworzeniu płyty z nagraniem zapamiętali zeznania świadka. Trzeba będzie to przepisywać, a to będzie przeciągało, wydłużało postępowanie.

Zwolennicy wprowadzenia protokołu elektronicznego podkreślają natomiast, że rejestracja dźwięku czy obrazu pozwala na wierne odnotowanie sformułowań uczestników postępowania. Obecnie sędzia zmuszony jest czasami przerywać wypowiedź przesłuchiwanego lub ją modyfikować, a nawet skracać w celu dokonania zapisu. Zwolnienie przewodniczącego z konieczności dyktowania treści protokołu ma skrócić czas trwania posiedzeń.

Ostatecznie w wyniku głosowania Komisja Ustawodawcza opowiedziała się za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wyznaczono senatora Piotra Zientarskiego.

Tematem posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi była przyszłość Wspólnej Polityki Rolnej po 2013 r.

Przewodniczący komisji senator Jerzy Chróścikowski przedstawił materiały otrzymane z resoru rolnictwa, dotyczące przyszłości Wspólnej Polityki Rolnej, stanowiące przedmiot dyskusji podczas spotkania z komisarzem ds. rolnictwa i rozwoju wsi Dacianem Ciolosem.

W trakcie dyskusji senator Lucjan Cichosz zwrócił się do przewodniczącego z prośbą o wyjaśnienie, jakie jest stanowisko COPA-COGECA (europejska organizacja zrzeszająca rolnicze związki zawodowe i organizacje spółdzielcze) w sprawie reformy Wspólnej Polityki Rolnej, przyjęte w maju 2010 r. Odpowiadając, senator J. Chróścikowski stwierdził, że stanowisko przyjęte przez tę organizację jest tzw. dokumentem kompromisu, który mówi o przyszłości WPR, jej celach i zasadach. Stanowisko stanowi podstawę debaty, nie ma charakteru oficjalnego dokumentu COPA-COGECA w sprawie WPR po 2013 r. Senator poinformował również, że trwają konsultacje społeczne w sprawie przyszłości europejskiej polityki rolnej. Do zbierania opinii i pomysłów wszystkich zainteresowanych przyszłością WPR w kwietniu 2010 r. uruchomiono specjalną stronę internetową. Wypowiedzi tam umieszczane powinny być związane z kwestiami: dlaczego w Europie potrzebujemy WPR, czego obywatele oczekują od rolnictwa, dlaczego potrzebna jest reforma WPR i jakie narzędzia powinny ją kształtować w przyszłości.

Następnie Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi, wspólnie z sejmową komisją rolnictwa, spotkała się z komisarzem Unii Europejskiej ds. rolnictwa i rozwoju wsi D. Ciolosem. Przedmiotem obrad była Wspólna Polityka Rolna po 2013 r. W listopadzie 2010 r. Komisja Europejska ma przedstawić propozycje dotyczące kształtu WPR po 2013 r. Podczas pobytu w Polsce unijny komisarz spotyka się z przedstawicielami rządu i parlamentarzystami, by poznać ich opinie na temat przyszłości europejskiej polityki rolnej. Polska jest bowiem ważnym państwem członkowskim UE i duża część jej interesów wiąże się z polityką rolną, a ponadto będzie sprawowała prezydencję w UE w drugiej połowie 2011 r., gdy rozpoczną się konsultacje nad pakietem legislacyjnym dotyczącym Wspólnej Polityki Rolnej.

Unijny komisarz ds. rolnictwa D. Ciolos uważa, że dopłaty bezpośrednie po 2013 r. powinny być rozdzielane na podstawie innych, bardziej sprawiedliwych kryteriów niż obecnie. Jego zdaniem, przede wszystkim trzeba jednak wypracować cele polityki rolnej. Podstawą wyliczenia dopłat po 2013 r. nie powinny być dane "historyczne", czyli z lat ubiegłych. Zdaniem komisarza, pieniądze trzeba sprawiedliwiej rozdzielać między rolników różnych kategorii, różnych regionów i państw członkowskich. Obecnie poziom dopłat wylicza się na podstawie wysokości plonów zbóż i wielkości hodowli z poprzednich lat. Niemieccy rolnicy otrzymują np. dopłaty w wysokości 350 euro na ha, Francuzi - 300 euro, a polscy rolnicy - około 200 euro.

Komisarz ds. rolnictwa UE uważa, że obecnie za wcześnie na prezentację stanowiska Komisji Europejskiej, dotyczącego kształtu WPR. Dopiero rozpoczęła się dyskusja na ten temat. W lipcu 2010 r. odbędzie się konferencja w Brukseli, która podsumuje te konsultacje. Zdaniem komisarza, w trakcie dyskusji powinny być wypracowane cele Wspólnej Polityki Rolnej, uwzględniające oczekiwania wszystkich 27 krajów członkowskich. Przed przystąpieniem do rozmów na temat poziomu dopłat i kryteriów podziału środków ważne jest także wytłumaczenie społeczeństwu, czemu służy wspólna polityka rolna i dlaczego rolnik otrzymuje określoną kwotę. Wiele osób nie rozumie bowiem, dlaczego trzeba dopłacać do rolnictwa. Komisarz D. Ciolos uważa, że oprócz dopłat bezpośrednich powinien być zachowany mechanizm regulacji rynku, ale bardziej skuteczny. Konieczne jest także utrzymanie polityki rozwoju obszarów wiejskich.

Zdaniem obecnego na spotkaniu ministra rolnictwa i rozwoju wsi Marka Sawickiego, przy określaniu poziomu dopłat bezpośrednich nie może być podziału na stare i nowe kraje członkowskie, a nowy system dopłat powinien uwzględniać także rekompensatę finansową dla gospodarstw wypełniających dodatkowe zadania, związane m.in. z ochroną klimatu czy zachowaniem krajobrazu. Minister uważa, że dopłaty do ziemi powinny być uzupełniane o płatności z tytułu niekorzystnych warunków gospodarowania czy ochrony niektórych obszarów cennych przyrodniczo.

W trakcie dyskusji senatorowie i posłowie pytali unijnego komisarza m.in. o przyszłość unijnych rynków mleka i cukru. Jak przypomniał, procedury dotyczące tych branż zostały już wypracowane. Interesowano się także, czy komisarz opowiada się za jedną wspólną polityką rolną UE, a także co dalej z zasobami wodnymi na terenach wiejskich. Inne pytania dotyczyły GMO i sposobu uregulowania przez Unię Europejską problemu, czy decyzję w tej sprawie podejmować na szczeblu Unii Europejskiej czy pozostawić ją krajom członkowskim i parlamentom narodowym.

Tego samego dnia Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Gośćmi komisji byli przedstawiciele Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi - sekretarz stanu Kazimierz Plocke, dyrektor Departamentu Gospodarki Ziemią Zbigniew Abramowicz, naczelnik Wydziału Gospodarowania Nieruchomościami Rolnymi w tym departamencie Mariusz Drozdowski, prezes Agencji Nieruchomości Rolnych Tadeusz Nawrocki, dyrektor Departamentu Nadzoru Właścicielskiego i Prywatyzacji IV w Ministerstwie Skarbu Państwa Krzysztof Kosiński, naczelnik Wydziału Rolnictwa w Departamencie Polityki Regionalnej i Rolnictwa w Ministerstwie Finansów Elżbieta Milewska, doradca prawny w Departamencie Środowiska, Rolnictwa i Zagospodarowania Przestrzennego Najwyższej Izby Kontroli Robert Kaczmarczyk oraz wiceprezes zarządu Federacji Związków Pracodawców - Dierżawców i Właścicieli Rolnych Waldemar Rolewski.

Nowela, uchwalona przez Sejm na podstawie dwóch projektów - komisyjnego i senackiego, stanowi, że Agencja Nieruchomości Rolnych będzie miała prawo pierwokupu jedynie nieruchomości rolnych większych niż 5 ha. Ma ona wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. W trakcie drugiego czytania w Sejmie zgłoszono poprawkę polegającą na zwiększeniu powierzchni nieruchomości rolnej zwolnionej z prawa pierwokupu z 1 ha do 5 ha, przyjętą w trakcie trzeciego czytania. Zgodnie z dotychczasowymi przepisami, prawo pierwokupu dotyczyło wszystkich nieruchomości rolnych. Agencja stosuje prawo pierwokupu do umów zawieranych przez osoby niezwiązane z rolnictwem, które chcą nabyć nieruchomość od osoby niespokrewnionej. Jeżeli agencja uzna, że ziemia nie powinna być sprzedana konkretnemu kupującemu, może skorzystać z prawa pierwszeństwa i sama nabyć ziemię od sprzedawcy. Na decyzję w tej sprawie ma 30 dni.

Proponowane zmiany poparł także rząd. Jak mówił wiceminister rolnictwa K. Plocke, po ich wejściu w życie 98% transakcji kupna-sprzedaży nieruchomości rolnych nie będzie już objęte prawem pierwokupu ANR. Wiceminister uznał to za dobre rozwiązanie dla polskich rolników, sprzyjające ułatwieniu i przyspieszeniu obrotu nieruchomościami rolnymi o powierzchni mniejszej niż 5 ha.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło dwie uwagi szczegółowe.

W trakcie dyskusji senator J. Chróścikowski zaproponował poprawkę, dotyczącą pkt 1 i 2, przywracającą zapisy zawarte w senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego.

Propozycji senackiego biura legislacyjnego i senatora J. Chróścikowskiego nie poparł resort rolnictwa. W wyniku głosowania poprawki nie uzyskały akceptacji komisji. Ustalono, że zmiana zgłoszona przez senatora J. Chróścikowskiego zostanie zgłoszona jako wniosek mniejszości.

Ostatecznie Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi postanowiła zaproponować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Na sprawozdawcę jej stanowiska wybrano senatora Piotra Głowskiego. Sprawozdawcą wniosku mniejszości został senator J. Chróścikowski.

Odbyło się wspólne posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka Praworządności i Petycji.

W pierwszym punkcie porządku dziennego rozpatrzono dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, uchylającej decyzję ramową 2004/68/WSiSW - KOM(201)094.

Jak podkreślił przewodniczący Komisji Ustawodawczej senator Piotr Zientarski, połączone komisje mają za zadanie rozpatrzyć po raz pierwszy w tej kadencji projekty dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady i przedłożyć opinię merytoryczną Komisji Spraw Unii Europejskiej.

Analityk Komisji Spraw Unii Europejskiej dr Magdalena Słok-Wódkowska przypomniała, że komisje rozpatrują dokument, nad którym rozpoczęły się dopiero prace w UE. Celem rozpatrywania projektu dyrektywy jest zwiększenie wiedzy senatorów o unijnych pracach legislacyjnych, a także wyrażenie opinii o tych aktach prawodawczych i przekazanie ich Komisji Spraw Unii Europejskiej i rządowi.

Wiceminister sprawiedliwości Igor Dzialuk stwierdził, że Komisja Europejska w 2009 r. przygotowała nową decyzję ramową w sprawie zwalczania seksualnego wykorzystania i niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych oraz pornografii dziecięcej, uchylającą decyzję ramową z 2004 r. W związku likwidacją przez Traktat Lizboński trzeciego filaru i decyzji ramowych rozpoczęto prace nad nowym projektem. Projekt rozpatrywany przez komisje ma duże znaczenie dla prawa polskiego ze względu na konieczność wprowadzenia zmian w kodeksie karnym, spowodowaną wejściem w życie tej dyrektywy. Regulacja rozpatrywana przez połączone komisje zmierza do harmonizacji prawa karnego w zakresie, w jakim dotyczy ono przestępstw na tle seksualnym z udziałem dzieci. Zmiany wymagać będą przede wszystkim górne granice zagrożeń ustawowych przewidzianych za niektóre przestępstwa popełniane na szkodę dzieci oraz dostosowanie polskiego prawa do wymogu ochrony przed seksualnym wykorzystaniem osób w wieku poniżej 18 lat. W projektowanej dyrektywie doprecyzowano definicje pornografii dziecięcej, prostytucji dziecięcej, a także " przedstawienia pornograficznego".

Po przeprowadzonej dyskusji w wyniku głosowania, na wniosek senatora P. Zientarskiego, senatorowie przyjęli jednomyślnie pozytywną opinię z uwagami dotyczącymi przede wszystkim konieczności dostosowania rozwiązań z konwencji z Lanzarote z projektowaną dyrektywą. Do przedstawienia opinii połączonych komisji w tej sprawie wyznaczono senatora Jacka Swakonia.

Następnie przystąpiono do rozpatrzenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, uchylającej decyzję ramową 2002/629/WSiSW - KOM(2010)095.

Projekt dyrektywy przedstawiła dr M. Słok-Wódkowska. Celem projektu jest zharmonizowanie prawa karnego w zakresie ścigania i karania handlu ludźmi. Projektowana regulacja zastąpi decyzję ramową z 19 lipca 2002 r. w sprawie zwalczania handlu ludźmi. W rozpatrywanym projekcie kompleksowo uregulowano wiele aspektów zwalczania handlu ludźmi. Najważniejszym przepisem jest art. 2, zawierający definicję handlu ludźmi i nakładający na państwa członkowskie obowiązek zagwarantowania jego karalności. Karaniu podlegać ma także pomocnictwo, podżeganie i usiłowanie popełnienia przestępstwa handlu ludźmi. Zgodnie z projektem, handel ludźmi byłby ścigany z urzędu, także w wypadku wycofania zeznań przez ofiarę przestępstwa. Rozszerzony byłby też zakres jurysdykcji. W opinii dr M. Słok-Wódkowskiej, projekt zasługuje na poparcie, doprecyzowania wymaga jednak definicja handlu ludźmi, w tym handlu dziećmi, oraz kwalifikowanych form tego przestępstwa.

Wiceminister I. Dzialuk poinformował, że rząd popiera przyjęcie projektowanej dyrektywy, ale będzie wnosił o doprecyzowanie przepisów dotyczących ochrony ofiar. Jak stwierdził, na poparcie zasługuje również to, że projektowana dyrektywa kładzie nacisk na zapobieganie handlowi ludźmi i monitorowanie tego zjawiska przez kraje członkowskie.

Na wniosek senatora P. Zientarskiego połączone komisje jednomyślnie przyjęły pozytywną opinię wraz z uwagami. Do jej przedstawienia wyznaczono senatora J. Swakonia.

Podczas posiedzenia przeprowadzono także pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, wniesionego przez Komisję Ustawodawczą, którą reprezentował senator P. Zientarski. Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wskazań zawartych w postanowieniu sygnalizacyjnym Trybunału Konstytucyjnego z 9 listopada 2009 r. (sygn. akt S 7/09), wydanym na kanwie sprawy oznaczonej sygnaturą SK 46/08. Trybunał stwierdził, że art. 437 § 1 i 2 ustawy z 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego w części, w jakiej zezwala sądom okręgowym na dokonywanie zmiany zaskarżonych postanowień sądów rejonowych nieuwzględniających wniosków prokuratora o zastosowanie tymczasowego aresztowania, jest zgodny z ustawą zasadniczą.

Zaproponowana przez Komisję Ustawodawczą nowelizacja kodeksu postępowania karnego polega na nadaniu nowego brzmienia art. 426 § 2 tego kodeksu, w którym wyrażono zasadę dwuinstancyjności postępowania karnego, polegającą na niedopuszczalności zaskarżania orzeczeń wydanych przez sąd odwoławczy w następstwie odwołania. W art. 426 § 2 kpk zawarto katalog sytuacji, w których wniesienie odwołania od orzeczeń sadu odwoławczego jest możliwe.

Zdaniem wiceministra sprawiedliwości Zbigniewa Wrony, senacka propozycja zawierająca w projektowanym § 2 dopuszczalność wprowadzenia odmiennych rozwiązań ustawowych od ogólnej zasady, że odwołanie nie przysługuje od orzeczeń sądu odwoławczego oraz orzeczeń Sądu Najwyższego, idzie za daleko.

Jak stwierdziła przedstawicielka Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, intencją wnioskodawców nie było zwiększenie zakresu merytorycznego zaskarżanych postanowień.

Po przeprowadzeniu dyskusji senator P. Zientarski zgłosił poprawkę uwzględniającą uwagi zgłoszone przez resort sprawiedliwości i Sąd Najwyższy. W wyniku głosowania proponowana zmiana uzyskała akceptację połączonych komisji. Na sprawozdawcę podczas drugiego czytania projektu powołano senatora P. Zientarskiego.

Podczas posiedzenia przystąpiono także do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny. W imieniu wnioskodawców, Komisji Ustawodawczej, projekt przedstawił senator Leon Kieres. Stanowi on wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do postanowienia sygnalizacyjnego Trybunału Konstytucyjnego z 5 maja 2009 r. Proponowana zmiana zmierza do rozszerzenia zakresu podmiotowego zakazu orzekanego na podstawie art. 42 § 2 kodeksu karnego o inne pojazdy mechaniczne poprzez skreślenie słów "mechanicznych" w treści przepisu.

Inicjatywę komisyjną poparł wiceminister sprawiedliwości Z. Wrona.

W wyniku głosowania, na wniosek senatora P. Zientarskiego, połączone komisje przyjęły rozpatrywany projekt bez poprawek (8 głosów za, 1 wstrzymujący się). Postanowiono, że przyjęcie projektu podczas drugiego czytania zarekomenduje Izbie senator L. Kieres.

Na zakończenie obrad kontynuowano pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji, wniesionego przez Komisję Ustawodawczą, reprezentowaną przez senatora Stanisława Gogacza. Projekt zmierza do dostosowania systemu prawa do postanowienia sygnalizacyjnego Trybunału Konstytucyjnego z 25 stycznia 2006 r. (sygn. akt S 2/06), wskazującego na potrzebę podjęcia inicjatywy ustawodawczej w przedmiocie zagwarantowania w ustawie o Policji z 6 kwietnia 1990 r. konstytucyjnych praw osób poddanych kontroli operacyjnej.

Jak przypomniała przedstawicielka senackiego biura legislacyjnego, komisje przerwały rozpatrywanie tego projektu, gdy uzyskały informację, że przygotowano nowy projekt, który szerzej niż senacki reguluje rozpatrywaną sprawę.

Wiceminister sprawiedliwości Z. Wrona ocenił, że projekt senacki idzie za daleko w swoich propozycjach i opowiedział się za zaniechaniem prac nad nim przez komisje senackie. Ze stanowiskiem wiceministra zgodził się obecny na posiedzeniu przedstawiciel resortu spraw wewnętrznych. Zdaniem przedstawicielki senackiego biura legislacyjnego, byłoby dobrze, gdyby Sejm pracował nad dwoma projektami - senackim i rządowym.

W wyniku głosowania, na wniosek senatorów Zbigniewa Romaszewskiego i Piotra Zientarskiego, Komisja Ustawodawcza wycofała swój projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji.

Senatorowie z Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzyli informację o wynikach działalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego w 2009 r.

W posiedzeniu wzięli udział szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego Paweł Wojtunik i jego zastępca Janusz Czerwiński. Przedstawiając informację, P. Wojtunik stwierdził, że w 2009 r. CBA kontynuowało działania związane z osłoną antykorupcyjną najważniejszych programów i przedsięwzięć ekonomicznych państwa. Odnotowano znaczny wzrost liczby prowadzonych postępowań przygotowawczych. Jak wskazał, ważna była działalność biura w sferze zapobiegania przejawom korupcji i w tym celu podjęto szereg przedsięwzięć analityczno-informacyjnych oraz edukacyjno-prewencyjnych.

Następnie przedstawiciele CBA odpowiadali na pytania senatorów. W trakcie dyskusji poruszono m.in. kwestie dotyczące liczby postępowań kontrolnych i operacyjnych, zjawisk korupcyjnych w dziedzinie spółdzielczości mieszkaniowej, efektywnej kontroli realizacji inwestycji z przetargów, planowanego rozszerzenia działalności biura czy skali zwolnień funkcjonariuszy ze służby. Mówiono również o potrzebie skutecznego sygnalizowania przepisów prawnych, które sprzyjają korupcji. Pytano o liczbę postępowań w sprawach dotyczących przejawów korupcji na styku administracji terenowej i sektora gospodarczego, a także o rodzaj postępowań dotyczących nieprawidłowości w wymiarze sprawiedliwości.

W drugim punkcie porządku dziennego rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego. Rozwiązania w niej przyjęte, uchwalone na podstawie projektu wniesionego przez Radę Ministrów, omówił wicedyrektor Departamentu Sądów Powszechnych w Ministerstwie Sprawiedliwości Grzegorz Wałejko. Nowela stwarza podstawy prawne do szerszego wykorzystywania nowoczesnych technologii w postępowaniu cywilnym. Czyni jednocześnie zadość postulatom wprowadzenia do procedury cywilnej rozwiązań umożliwiających wierne utrwalanie czynności procesowych dokonywanych przed sądami powszechnymi. Chodzi tu o uregulowanie kwestii związanych ze sporządzaniem protokołu elektronicznego, tj. w postaci zapisu dźwięku albo obrazu i dźwięku. Protokół taki ma być podstawową formą dokumentowania przebiegu posiedzeń jawnych, w tym rozpraw. Oprócz zapisów audio bądź audio-wideo nadal będzie jednak funkcjonować protokół w tradycyjnej formie, czyli pisemny, sporządzany pod kierunkiem przewodniczącego. Na dotychczasowych zasadach - a więc w szczególności z uwzględnieniem wniosków i twierdzeń stron, wyników postępowania dowodowego oraz wszelkich innych okoliczności istotnych dla przebiegu posiedzenia - będzie on spisywany w sytuacji, gdy sporządzenie protokołu elektronicznego okaże się niemożliwe ze względów technicznych. W pozostałych wypadkach natomiast pisemny protokół będzie zawierać tylko oznaczenie sądu, miejsca i daty posiedzenia oraz listę osób biorących udział w tym posiedzeniu.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

W trakcie dyskusji senator Stanisław Piotrowicz zaproponował wprowadzenie poprawki, określającej maksymalny termin wprowadzenia przez sądy urządzeń rejestrujących. Senator Paweł Klimowicz natomiast postanowił zgłosić zmianę o charakterze redakcyjnym, postulowaną przez senackie biuro legislacyjne. W wyniku głosowaniu obie te propozycje uzyskały poparcie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Na sprawozdawcę jej stanowiska w sprawie nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego wybrano senatora P. Klimowicza.

Na zakończenie posiedzenia przystąpiono do rozpatrywania ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego. Gośćmi komisji byli: wiceminister sprawiedliwości Zbigniew Wrona, pełnomocnik ministra sprawiedliwości ds. wdrożenia SDE generał Paweł Nasiłowski, dyrektor Biura Prawnego w Centralnym Zarządzie Służby Więziennej Michał Zoń i przewodniczący Krajowej Rady Kuratorów Andrzej Martuszewicz.

Przyjęcie ustawy, uchwalonej przez Sejm na podstawie projektu rządowego, rekomendował senatorom wiceminister Z. Wrona. Dzięki tej nowelizacji więcej skazanych będzie się mogło ubiegać o karę w systemie dozoru elektronicznego, ponieważ założono, że prawo takie zyskają także skazani na karę do roku więzienia, a nie - jak dotychczas - do pół roku.

Po zmianie prawa do założenia elektronicznej bransolety będzie się kwalifikowało ponad 11 tys. skazanych. Obecne przepisy zakładają, że taką karę mogą odbywać jedynie skazani na karę do pół roku więzienia i skazani na karę do roku, którzy odbyli już co najmniej połowę wyroku. Te kryteria ustawowe okazały się w praktyce zbyt ograniczające grupę skazanych na tzw. krótkoterminowe kary, którzy mogliby ubiegać się o SDE. System jest więc mało efektywny; karę w SDE odbywa obecnie w Polsce około 100 osób.

W opinii resortu sprawiedliwości, wprowadzenie tej zmiany znacznie poszerzy krąg osób skazanych mogących skorzystać z SDE, i ich liczba wyniesie szacunkowo łącznie 11 tys. 400 osób. Do objęcia systemem zakwalifikują się osoby karane za drobne przestępstwa po raz pierwszy (np. pijani rowerzyści), odbywające kary zastępcze (niezapłacone grzywny lub alimenty). Dotyczy to również prawomocnie skazanych na wyroki do roku więzienia, którzy czekają na odbycie kary, a dotąd nie zostali do tego wezwani. Według danych z końca zeszłego roku takich oczekujących jest około 31 tys.

Zastosowanie dozoru elektronicznego w każdym wypadku ma podlegać indywidualnej ocenie sądu penitencjarnego, który przed podjęciem decyzji o skierowaniu skazanego do dozoru elektronicznego dokona analizy jego cech osobowościowych, a także rodzaju i charakteru popełnionego przestępstwa. W systemie dozoru elektronicznego skazany odbywa karę w domu, z elektroniczną obrączką na nodze, sygnalizującą każde wyjście poza wyznaczony teren. Sygnał trafia do centrum monitoringu, które mieści się w budynku na Saskiej Kępie w Warszawie. Manipulowanie przy urządzeniach, próba ich zdjęcia lub wyłączenia grozi więzieniem.

Skazany, który ma pozytywną prognozę kryminologiczną, sam składa wniosek, wskazuje właściciela lub zarządcę lokalu, w którym będzie przebywał, i przedkłada zgodę domowników na odbywanie kary wśród nich.

Przed decyzją sądu warunki skazanego na miejscu sprawdza kurator; bada się też, czy w miejscu pobytu skazanego jest zasięg telefonii GSM. Resort sprawiedliwości przyznaje, że na karę w SDE mogą liczyć tylko osoby mieszkające w miejscowościach objętych takim zasięgiem. Stacjonarne urządzenie monitorujące można wyskalować, poszerzając do kilkudziesięciu metrów albo zawężając do kilkunastu teren, po którym skazany z elektroniczną bransoletą na nodze może się poruszać. Resort sprawiedliwości podkreśla, że kara odbywana na wolności pozwala skazanemu zachować źródło utrzymania rodziny. System praktycznie eliminuje z SDE możliwość odbywania kary w tej formie przez skazanych za przemoc w rodzinie.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które wskazało na potrzebę wprowadzenia zmian o charakterze redakcyjnym. Po wysłuchaniu tych uwag senator S. Piotrowicz zgłosił 10 poprawek o charakterze redakcyjnym, które komisja zaakceptowała w wyniku głosowania. Ustalono, że w imieniu Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji ich przyjęcie zaproponuje Izbie senator S. Piotrowicz.

Senatorowie z Komisji Budżetu i Finansów Publicznych zapoznali się z informacją Ministerstwa Finansów na temat działalności generalnego inspektora informacji finansowej w kontekście realizacji ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Informację przedstawili podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, generalny inspektor informacji finansowej Andrzej Parafianowicz i zastępca dyrektora Departamentu Informacji Finansowej w tym resorcie Artur Kołaczek.

Zgodnie z przepisami ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, główny inspektor informacji finansowej otrzymuje informacje od instytucji obowiązanych i jednostek współpracujących, gromadzi je, przetwarza i analizuje oraz podejmuje działania w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Wykonuje on swoje zadania przy wsparciu Departamentu Informacji Finansowej Ministerstwa Finansów, bada przebieg transakcji, które mogą mieć związek z praniem pieniędzy (art. 299 kodeksu karnego) lub finansowaniem terroryzmu (art. 165a kodeksu karnego)

Generalny inspektor przedstawia coroczne sprawozdanie z funkcjonowania systemu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

W trakcie realizacji swoich zadań uzyskuje od instytucji obowiązanych informacje o transakcjach ponadprogowych, tj. takich, których równowartość przekracza 15000 euro. W 2009 r. otrzymano informacje o blisko 31 mln takich transakcji. Inspektor otrzymał także od instytucji obowiązanych 10 904 zawiadomienia o pojedynczych podejrzanych transakcjach, w tym 10 864 o transakcjach oznaczonych jako podejrzane o pranie pieniędzy i 40 o transakcjach oznaczonych jako podejrzane o finansowanie terroryzmu.

W wyniku przeprowadzonych postępowań analitycznych do właściwych jednostek prokuratury przekazano 180 zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez 535 podmioty w związku z transakcjami podejrzanymi o wartości około 3 mld zł.

W trakcie dyskusji senatorowie oraz zaproszeni goście poruszyli m.in. kwestie warunków i możliwości racjonalizacji procesu analizy ogromnej liczby informacji o podejrzanych transakcjach finansowych oraz ewentualnej nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Wiceminister A. Parafianowicz poinformował senatorów o współpracy Ministerstwa Finansów ze Związkiem Banków Polskich i propozycji stworzenia centralnej bazy rachunków bankowych i inwestycyjnych.

Senator Henryk Woźniak podkreślił ogromną pracę, jaką wykonuje generalny inspektor informacji finansowej. Pytał również o skuteczność i efekt finalny postępowań inspektora generalnego, o to, jakimi decyzjami kończyły się takie postępowania , a także w jakim zakresie ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu wymaga nowelizacji.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski poruszył kwestię efektów finansowych działalności generalnego inspektora.

Obecna na posiedzeniu przedstawicielka Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych "Lewiatan" Patrycja Rogowska-Tomaszycka odniosła się do kwestii rejestru transakcji bankowych, który ma być tworzony przez Związek Banków Polskich.

Przedstawiciel Związku Banków Polskich dyrektor Ryszard Woźniak zwrócił uwagę na problem współpracy związku z resortem finansów w zakresie wspierania generalnego inspektora w dostępie do informacji i tworzenia rejestru rachunków bankowych. Poruszając kwestię ochrony pracowników instytucji bankowych, którzy biorą udział w realizacji zapisów ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, wyraził potrzebę stworzenia nowych rozwiązań prawnych regulujących te kwestie.

Przedstawicielka Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych "Lewiatan" Grażyna Burzyńska, odnosząc się do obowiązku informowania generalnego inspektora informacji finansowej o transakcjach ponadprogowych, których równowartość przekracza 15 000 euro, stwierdziła, że środowiska bankowe oczekują zmiany tego przepisu ze względu na koszty związane z prowadzeniem rejestru.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przystąpiono do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa.

W imieniu wnioskodawców - Komisji Ustawodawczej - projekt przedstawił senator Leon Kieres.

Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do postanowień Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2009 r. (sygn. akt S 3/09) i z 5 listopada 2009 r. (sygn. akt S 6/09), w których trybunał zasygnalizował potrzebę stworzenia skutecznych mechanizmów prawnych zabezpieczających jednostki samorządu terytorialnego przed pochopnymi zmianami ich granic, a także występowanie innych uchybień i luk w prawie.

Jak wskazał senator, projekt ma na celu wzmocnienie sytuacji Rady Ministrów oraz usprawnienie istniejących procedur w wypadku dokonywania zmian granic jednostek samorządu terytorialnego. Zdaniem senatora, zmiana granic jest taką sytuacją, gdy mieszkańcy w imię interesów wyższej kategorii muszą się podporządkować decyzji Rady Ministrów. Senator dodał również, że opinie zgłoszone do projektu są w większości pozytywne, mimo iż zawierają propozycje zmian. Wyjątek stanowi opinia resortu spraw wewnętrznych, który był przeciwny uchwalaniu nowelizacji wniesionej przez Komisję Ustawodawczą.

Podczas posiedzenia przedstawiciel Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, zastępca dyrektora Departamentu Administracji Publicznej Adam Misiuwaniec wyraził sprzeciw co do formy podejmowania zmian w granicach gmin (decyzja administracyjna zamiast rozporządzenia Rady Ministrów), a także możliwości sądowoadministracyjnej kontroli polityki rządu w dziedzinie zmian w podziale terytorialnym oraz przyznania Radzie Ministrów kompetencji do zmian granic województw w wypadku zmian dotyczących powiatów. Negatywnie ustosunkował się również co do użycia niedookreślonych, jego zdaniem, terminów jak np. "niezadowolenie gminy", czy odesłania do nieistniejących przepisów ustawy

Wicedyrektor A. Misiuwaniec przedstawił również obecną procedurę zmiany granic, podkreślając, że istniejące mechanizmy w wystarczający sposób chronią interesy mieszkańców, tj. konsultacje, możliwość zaskarżania uchwał innych gmin w trybie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym o wystąpieniu z wnioskiem do Rady Ministrów, a także upoważnienia burmistrza do występowaniu w tym postępowaniu.

Wypowiedź przedstawiciela resortu spraw wewnętrznych wywołała dyskusję wśród senatorów, w trakcie której kwestionowano m.in. konstytucyjność rozwiązań przyjętych w projekcie, moc przeprowadzanych konsultacji społecznych, możliwości wprowadzenia okresowości zmian granic jednostek samorządu terytorialnego.

Przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Marek Jarentowski, broniąc projektu, wskazywał, że na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym jedna gmina nie może zaskarżyć uchwał podjętych przez drugą gminę. Odnosząc się natomiast do możliwości zaskarżania decyzji Rady Ministrów, wskazał na art. 78 konstytucji, zgodnie z którym każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa.

W związku z głosami w dyskusji senator Piotr Zientarski zgłosił wniosek o przerwanie prac nad rozpatrywaną inicjatywą do czasu otrzymania dwóch opinii: co do zgodności projektu z konstytucją oraz (najlepiej prof. Michała Kuleszy) co do zgodności projektu z systemem prawa administracyjnego. Wniosek ten został przyjęty jednomyślnie (15 głosów za).

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Środowiska oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw.

W obradach wzięli udział podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska Bernard Błaszczyk, zastępca dyrektora generalnego w Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska Piotr Otawski, a także Bohdan Szymański z Polskiego Klubu Ekologicznego.

Opinie o ustawie uchwalonej przez Sejm na podstawie projektu poselskiego przedstawili wiceminister środowiska B. Błaszczyk i wicedyrektor P. Otawski. Nowelizacja zmierza do doprecyzowania i usprawnienia funkcjonowania systemu ocen oddziaływania na środowisko oraz wyposażenia regionalnego dyrektora ochrony środowiska w kompetencje do uzgadniania zezwoleń na usuwanie drzew i krzewów w obrębie pasa drogowego.

W czasie swojego wystąpienia przedstawiciel Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska zaproponował szereg poprawek, wynikających z potrzeby dostosowania jej przepisów do innych ustaw, równolegle uchwalanych.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które wskazało na potrzebę wprowadzenia kilku zmian o charakterze porządkowym, doprecyzowujących zapisy rozpatrywanej ustawy.

W trakcie dyskusji senator Stanisław Jurcewicz pytał przedstawicieli strony rządowej o możliwość kolizji przepisów rozpatrywanej ustawy z ustawą zmieniającą prawo telekomunikacyjne. Jak wyjaśnił wiceminister środowiska, ta nowelizacja została skierowana do podpisu prezydenta i nie powinno być żadnej niezgodności jej przepisów z rozpatrywaną nowelą sejmową.

Nowelizację krytycznie ocenił senator Wojciech Skurkiewicz. Wskazał m.in. na zbędne, jego zdaniem, dla gospodarki leśnej użycie w art. 5 sformułowania "lub programów", a także na brak możliwości złożenia zażalenia na postanowienie organu o zawieszeniu postępowania w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Jak poinformował wicedyrektor P. Otawski, słowa "i programów" zaczerpnięto bezpośrednio z dyrektywy unijnej i takie sformułowanie nie wymusza tworzenia programów dla gospodarki leśnej. Odpowiadając na drugie pytanie, stwierdził, że zażalenie na postanowienie organu w tym miejscu spowodowałoby zbędne wydłużenie całego postępowania w sprawie wydania decyzji.

Senator Michał Wojtczak postanowił zgłosić poprawki zaproponowane przez stronę rządową i poprawki Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

W wyniku głosowania połączone komisje zaaprobowały ogółem 8 poprawek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw wybrano senatora Stanisława Gorczycę.

Na swym posiedzeniu Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła o podjęciu inicjatywy uchwałodawczej w 20. rocznicę wyborów do samorządu terytorialnego. Uchwała ma zostać podjęta na uroczystym posiedzeniu Senatu, które odbędzie się 27 maja 2010 r.

W przyjętym projekcie uchwały, którego tekst został uzgodniony ze wszystkimi klubami senackimi, przypomniano, że 27 maja 2010 r. mija 20 lat od pierwszych po II wojnie światowej demokratycznych wyborów do samorządu terytorialnego. Obywatele wybrali wówczas swoich przedstawicieli do pierwszego samorządu miast i gmin.

Jak podkreślono, inicjując w 1989 r. zmiany ustrojowe przy wykorzystaniu wielkiego dziedzictwa ruchu "Solidarności", uznano przywrócenie lokalnej samorządności za jedno z najważniejszych wyzwań w budowie demokratycznego państwa. "Poprzez odrodzenie samorządu Polacy otrzymali prawo współdecydowania o swoich lokalnych, a później i regionalnych wspólnotach. Władzom lokalnym, znajdującym się najbliżej ludzi, przekazano wielką część odpowiedzialności za sprawy publiczne. Podjęte wówczas reformy rozpoczęły dzieło przywracania naszego kraju do wspólnoty demokratycznych państw" - napisano.

W zaaprobowanym projekcie przypomniano także, że w dziele odrodzenia samorządności istotną rolę odegrał Senat, który już 29 lipca 1989 r. podjął uchwałę w sprawie samorządu terytorialnego i konieczności istnienia autentycznych władz lokalnych jako niezbędnego elementu przebudowy polityczno-prawnego ustroju Polski, a 19 stycznia 1990 r. przyjął regulacje przywracające samorząd gminny, dające podmiotowość społecznościom lokalnym i umożliwiające przeprowadzenie wyborów do rad gmin.

W projekcie uchwały wyrażono głębokie uznanie wszystkim obywatelom, bez udziału których sukces reformy samorządowej byłby niemożliwy. Jak stwierdzono, podejmując trud praktycznego wcielania w życie idei samorządności, swoim działaniem przywrócili oni poczucie, że podejmowanie działań na rzecz lokalnych społeczności ma sens. Z perspektywy "małych ojczyzn" najlepiej widać, jak zmieniała się Polska.

Zadeklarowano także, że Senat nadal będzie patronował rozwojowi samorządności lokalnej, wspierał służące jej inicjatywy i aktywnie współpracował ze wszystkimi, którym bliskie są sprawy samorządowe.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Obrony Narodowej i Komisji Ustawodawczej przystąpiono do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej.

Rozpatrywany projekt wniosła Komisja Ustawodawcza, a do jej reprezentowania w dalszych pracach legislacyjnych upoważniono senatora Stanisława Gogacza.

Jak przypomniał podczas obrad ekspert Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Marek Jarentowski, projektowana nowelizacja stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 października 2008 r. i dotyczy dopuszczalności zniszczenia obcego cywilnego statku powietrznego na podstawie art. 18 ust. 2 pkt.2 lub 3 ustawy z 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej. Trybunał zakwestionował te przepisy, w których ustawodawca przyzwolił na zestrzelenie samolotu wraz z pasażerami. Uznano, że przesłanki umożliwiające ograniczenie prawnej ochrony życia, wynikające z art. 31 ust. 3, nie zachodzą, ponieważ uwarunkowania wskazane w tym przepisie ustawy są ogólnikowe i niedookreślone.

Mając na uwadze konieczność wykonania postanowienia Trybunału Konstytucyjnego, w rozpatrywanym projekcie ustawy zaproponowano wprowadzenie w art. 18b zmian, polegających na pozostawieniu w ust. 2 jedynie pkt 1 i pozostawieniu w dodawanym ust. 2a dotychczasowych środków z pkt 2 i 3 w dotychczasowym ust. 2, ale tylko w odniesieniu do obcych wojskowych statków powietrznych.

Obecny na posiedzeniu generał dywizji pil. Sławomir Dygnatowski, p.o. dowódcy operacyjnego Sił Zbrojnych, przedstawił uwagi, w których wskazał na potrzebę wprowadzenia dalszych zmian ustawowych, regulujących problematykę związaną z rozpatrywanym projektem ustawy.

Połączone komisje w wyniku głosowania postanowiły kontynuować prace nad rozpatrywanym projektem.

Zgodnie z uwagami resortu obrony, w wyniku głosowania postanowiono także zaakceptować 2 poprawki do tego projektu. W proponowanych przepisach dopuszcza się możliwość zestrzelenia obcych statków powietrznych, w których nie ma załogi i pasażerów lub na pokładzie znajdują się wyłącznie zamachowcy. Upraszcza się również tryb podejmowania decyzji o zestrzeleniu obcych statków powietrznych użytych do działań sprzecznych z prawem, w szczególności ataków terrorystycznych. Uprawnienie to uzyskuje dowódca operacyjny Sił Zbrojnych .

Połączone komisje w wyniku głosowania postanowiły również podjąć inicjatywę ustawodawczą, w której senatorowie zamierzają uporządkować przepisy związane z, omawianą na posiedzeniu, problematyką utrzymania bezpieczeństwa przestrzeni powietrznej państwa.

Posiedzenie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy.

Nowelę, uchwaloną z przedłożenia sejmowej Komisji ds. Kontroli Państwowej, omówił i rekomendował jej przyjęcie bez poprawek poseł sprawozdawca Janusz Krasoń. Jak podkreślił, zmierza ona do wprowadzenia zmian w organizacji Państwowej Inspekcji Pracy poprzez włączenie Ośrodka Szkolenia Państwowej Inspekcji Pracy im. prof. Jana Rosnera we Wrocławiu w struktury Państwowej Inspekcji Pracy jako jej jednostki organizacyjnej. Ustawa jest następstwem ubiegłorocznej nowelizacji ustawy z 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, która przewiduje likwidację zakładów budżetowych do końca 2010 r.

Jak zapewniła senatorów dyrektor ośrodka Grażyna Panek, działalność tej placówki nie zmieni się ani na tym nie ucierpi, zmieni się tylko sposób jej finansowania.

W opinii senackiego biura legislacyjnego ustawa nie budziła żadnych zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym.

W wyniku głosowania Komisja Rodziny i Polityki Społecznej, na wniosek senatora Mieczysława Augustyna, zdecydowała o przyjęciu rozpatrzonej ustawy bez poprawek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Jana Rulewskiego.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Ustawodawczej przystąpiono do pierwszego czytania projektu ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o opłatach abonamentowych.

Projekt, który realizuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego, wniosła Komisja Ustawodawcza. W swoim orzeczeniu trybunał stwierdził o niezgodności art. 1, 2 i 3 ustawy o zmianie ustawy o opłatach abonamentowych z ustawą zasadniczą. W jego opinii, poprawki zaproponowane przez Senat do ustawy zmieniającej istotnie odbiegają od rozwiązań przyjętych w Sejmie i nie mieszczą się w zakresie dopuszczalnych poprawek senackich do ustawy przedłożonej przez marszałka Sejmu. Zdaniem trybunału, Senat powinien skorzystać z inicjatywy ustawodawczej, przysługującej mu zgodnie z art. 118 ust. 1 konstytucji.

W nowelizowanej ustawie proponuje się ponowne wprowadzenie regulacji wyeliminowanych wskutek rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego, które zostały uznane za niekonstytucyjne, lecz jedynie z powodów formalnych, a także przepisów precyzujących procedurę zwrotu opłat abonamentowych zapłaconych z góry przez osoby, które zostały objęte zwolnieniem.

Podczas posiedzenia przedstawicielka Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu zwróciła uwagę, że Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji w piśmie dotyczącym rozpatrywanego projektu ustawy poinformowała, że kwestię braku przepisów precyzujących procedurę zwrotu opłat abonamentowych rozwiązano w umowie zawartej między Krajową Radą i Pocztą Polską SA 19 marca 2010 r. Z informacji przesłanej przez radę wynika też, że usługa zwrotu nadpłaconych opłat abonamentowych jest realizowana i powinna zostać zakończona w maju lub czerwcu 2010 r.

Przedstawicielka senackiego biura legislacyjnego wyraziła opinię, że w tej sytuacji inicjatywa ustawodawcza Senatu dotycząca tej kwestii jest bezprzedmiotowa.

Senator Piotr Zientarski w imieniu wnioskodawcy, Komisji Ustawodawczej, zgłosił wniosek o wycofanie projektu ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o opłatach abonamentowych. Komisja Ustawodawcza jednomyślnie (7 głosów za) przychyliła się do tej propozycji i zdecydowała o wycofaniu projektu ustawy.

Komisja Gospodarki Narodowej

Senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej rozpatrzyli wnioski zgłoszone na 54. posiedzeniu Senatu do ustawy o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy o systemie oceny zgodności. Jak przypomniał przewodniczący komisji senator Jan Wyrowiński, w trakcie debaty senackiej Komisja Gospodarki Narodowej wnosiła o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek, senatorowie: Marek Trzciński, Eryk Smulewicz i Witold Idczak natomiast postulowali wprowadzenie poprawek. Senatorowie M. Trzciński i E. Smulewicz dokonali zmiany treści jednego ze swoich wniosków.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Olgierd Dziekoński pozytywnie zaopiniował 5 spośród 6 zgłoszonych poprawek.

W pierwszej kolejności pod głosowanie poddano wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek nie uzyskał poparcia komisji (9 głosów przeciw i 2 wstrzymujące się).

W wyniku kolejnych głosowań komisja poparła wszystkie wnioski senatorów M. Trzcińskiego i E. Smulewicza, akceptacji komisji nie uzyskała natomiast propozycja senatora W. Idczaka.

Na sprawozdawcę stanowiska komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora M. Trzcińskiego.

Następnie Komisja Gospodarki Narodowej przystąpiła do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane. Przewodniczący komisji senator J. Wyrowiński przypomniał, że sejmowa ustawa, uchwalona na podstawie projektu senackiego, wykonuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego w zakresie niezgodności z konstytucją zapisów regulujących kwestię legalizacji obiektów budowlanych. Jak podkreślił, podczas prac sejmowych nie wprowadzono żadnych zmian w projekcie senackim. W związku z tym senator zaproponował przyjęcie rozpatrywanej nowelizacji bez poprawek. W wyniku głosowania wniosek uzyskał jednomyślne poparcie komisji (15 głosów za). Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora M. Trzcińskiego.

Na zakończenie posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Opinię na temat ustawy sejmowej, uchwalonej na podstawie projektu przygotowanego przez Komisję Nadzwyczajną "Przyjazne Państwo", przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz. Nowela umożliwi używanie opon z umieszczonymi w nich na trwałe elementami przeciwpoślizgowymi przez użytkowników biorących udział w rajdach i wyścigach samochodowych pod warunkiem uzyskania zgody zarządcy drogi. Zakaz używania opon z elementami przeciwpoślizgowymi nie będzie dotyczył także rowerów.

Senatorowie zapoznali się również z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło jedną uwagę doprecyzowującą zapisy ustawy sejmowej. Proponowaną poprawkę po pozytywnym zaopiniowaniu przez wiceministra infrastruktury zgłosił formalnie senator J. Wyrowiński. W wyniku głosowania uzyskała ona akceptację komisji (10 głosów za, 3 przeciw i 1 wstrzymujący się). Całość ustawy wraz z zaaprobowaną poprawką została przyjęta 12 głosami za, przy 1 głosie przeciw i 1 wstrzymującym się. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym wybrano senatora Stanisława Jurcewicza.

W dniach 1-9 maja 2010 r., na zaproszenie przewodniczącego Senatu kanadyjskiego Noëla Kinselli, marszałek Bogdan Borusewicz złożył oficjalną wizytę w Kanadzie. W skład delegacji wchodzili także senatorowie: Łukasz Abgarowicz, Zbigniew Cichoń, Andrzej Grzyb, Zdzisław Pupa i Mariusz Witczak oraz poseł Marek Borowski, przewodniczący sejmowej Komisji Łączności z Polakami za Granicą.

Program wizyty przewidywał spotkania z przedstawicielami władz kanadyjskich, a także z przedstawicielami Polonii w ramach obchodzonego już po raz dziewiąty Dnia Polonii i Polaków za Granicą, który przypada 2 maja. Zgodnie z tradycją marszałek Senatu spędza to święto z Polakami za granicą. W ubiegłym roku uroczyste obchody zorganizowano w Petersburgu, dwa lata temu - w Atenach.

2 maja polscy parlamentarzyści wzięli udział w uroczystej mszy świętej w intencji Ojczyzny odprawionej w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w St. Catharines, w stanie Ontario. Złożyli także kwiaty na cmentarzu Hallerczyków w Niagara-on-the-Lake. Na Uniwersytecie w Toronto odbył się koncert "Chopin and Guests" w wykonaniu Celebrity Symphony Orchestra pod batutą Andrzeja Rozbickiego.

Tego samego dnia w siedzibie Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Toronto parlamentarzyści spotkali się z Polonią kanadyjską, m.in. z przedstawicielami władz Kongresu Polonii Kanadyjskiej. Marszałek B. Borusewicz podkreślił, że odwiedza Kanadę, ponieważ pragnie w ten sposób podziękować i docenić wysiłki Polaków za ich wkład w propagowanie polskości i zapewnić kanadyjską Polonię, że władze polskie o nich nie zapominają.

3 maja w Toronto marszałek B. Borusewicz wziął udział w uroczystości złożenia wieńców pod pomnikiem ku czci Polaków pomordowanych w Katyniu. Uczestniczyli w niej także polscy kombatanci oraz przewodniczący Zgromadzenia Ustawodawczego prowincji Ontario Steve Peters. W krótkim wystąpieniu marszałek B. Borusewicz powiedział, że "Polacy pamiętają o Katyniu, ale patrzą też w przyszłość". Jak dodał, Polska jest obecnie bezpieczna, a jej sąsiadami są przyjazne państwa. "Przez wiele dziesiątków lat trzeba było to budować i będziemy to robić nadal. Ważne, żeby podstawą stosunków z sąsiadami była prawda" - podkreślił marszałek.

4 maja w Ottawie marszałek B. Borusewicz został przyjęty przez premiera Kanady Stephena Harpera. Rozmawiano o współpracy gospodarczej i politycznej Polski i Kanady. Szef rządu przekazał marszałkowi księgę kondolencyjną i flagę Kanady, która była opuszczona do połowy masztu podczas żałoby narodowej ogłoszonej w tym kraju po katastrofie samolotu pod Smoleńskiem. Do księgi kondolencyjnej wystawionej w parlamencie wpisali się m.in. premier i kanadyjscy parlamentarzyści.

Marszałek spotkał się także z przewodniczącym Izby Gmin Peterem Millikenem i przewodniczącym Senatu N. Kinsellą. Marszałek B. Borusewicz rozmawiał także z przedstawicielami kanadyjskiego rządu, m.in. z ministrem ds. imigracji Jasonem Kenney'em oraz ministrem spraw zagranicznych Lawrencem Cannonem.

Podczas rozmowy z ministrem L. Cannonem mówiono m.in. o stosunkach polsko-kanadyjskich oraz wzajemnym wspieraniu się obu krajów w organizacjach międzynarodowych. Marszałek Senatu zaprosił też Kanadę do wsparcia Partnerstwa Wschodniego.

5 maja marszałek B. Borusewicz wystąpił w kanadyjskim Senacie. Wystąpienie zagranicznego polityka w Senacie jest wyjątkowym wydarzeniem w kanadyjskim parlamencie.

W swoim przemówieniu marszałek podziękował za przyjaźń okazywaną przez Kanadę Polsce. Przedstawił także perspektywy dalszej współpracy obu krajów. Marszałek podziękował Kanadyjczykom za solidarność z Polakami po katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem. "Ogłoszenie przez premiera Stephena Harpera żałoby narodowej w Kanadzie i jego udział we mszy żałobnej w intencji ofiar katastrofy smoleńskiej to wyrazy prawdziwej przyjaźni" - zaakcentował.

Nawiązując do polskiej transformacji, marszałek B. Borusewicz podkreślił, że wprowadzone zmiany przyniosły dobre rezultaty gospodarcze. "Polska jako jedyny kraj na starym kontynencie zanotowała wzrost dochodu narodowego" - powiedział, zwracając uwagę na duży potencjał współpracy obu krajów w ramach NATO i rosnących związków między Kanadą a Unią Europejską. Zdaniem marszałka, "areną takiej współpracy o dużym potencjale może być Partnerstwo Wschodnie".

"Szczególne słowa wdzięczności przekazuję również na ręce Państwa Senatorów za bezpieczne przechowanie na terenie Kanady cennych dóbr polskiej kultury w trudnych latach II wojny światowej" - powiedział marszałek B. Borusewicz, przypominając, że w Ottawie przechowano wawelskie arrasy, regalia królów polskich, miecz koronacyjny, Biblię Gutenberga, "Psałterz Dawidowy", "Kazania Świętokrzyskie" oraz złoto ze skarbca narodowego.

W swoim wystąpieniu marszałek nawiązał też do pomocy, jakiej w latach dziewięćdziesiątych parlament Kanady udzielał polskiemu Sejmowi i tworzącemu się na nowo Senatowi. Przypomniał, że Kanada była pierwszym państwem członkowskim NATO, które ratyfikowało protokoły akcesyjne Polski, Czech i Węgier.

Marszałek dziękował Kanadyjczykom za liczne gesty przyjaźni w przeszłości. Jak podkreślił, to polska imigracja zbliżyła Polskę i Kanadę, która umożliwiła Polakom osiedlenie się w tym kraju. Przypomniał też, że pierwsi polscy emigranci przybywali do Kanady w 1858 r., a jednym z deputowanych do pierwszego kanadyjskiego parlamentu był Alexander Kierzkowski, polski uchodźca po powstaniu listopadowym. Marszałek B. Borusewicz zwrócił uwagę, że w Kanadzie mieszka około miliona osób o polskich korzeniach i wyraził uznanie dla kanadyjskiej formuły wielokulturowości.

Marszałek Senatu na ręce przewodniczących obu izb parlamentu kanadyjskiego przekazał reprint Biblii Gutenberga, wykonany w drukarni Św. Wojciecha w Pelplinie.

9 maja w Toronto odbyła się konferencja prasowa, podczas której marszałek B. Borusewicz podsumował swoją wizytę w Kanadzie. Jak ocenił, część oficjalna wizyty, czyli spotkania z kanadyjskimi politykami, miała "charakter ponadstandardowy". "W mojej ocenie Kanada szuka nowych możliwości i nowych kontaktów, wyraźnie chce zbliżyć się z Unią Europejską. Polska jest liderem nowych krajów unijnych, będzie przewodniczyć UE w drugiej połowie 2011 r. i pewnie wtedy zostanie podpisana umowa między Kanadą a Unią Europejską" - powiedział marszałek. Jak dodał, szczególna współpraca Kanady i Polski może również dotyczyć Partnerstwa Wschodniego. Jego zdaniem, jest tu pole do współpracy, ponieważ Polska i Kanada mają podobny pogląd w kwestii Europy Wschodniej i NATO. Kluczowym krajem dla powodzenia tej inicjatywy jest Ukraina, która dla Kanady jest ważnym krajem.

Podczas wizyty w Kanadzie marszałek B. Borusewicz odwiedził Polonię w prowincjach Ontario i Manitoba. Jak podkreślił podczas konferencji prasowej, kanadyjska Polonia jest "dobrze osadzona w swoim środowisku". Zadeklarował również, że Polska będzie wspierać Polonię w tym kraju, m.in. uczestnicząc w kształceniu młodych liderów polonijnych. Od ubiegłego roku Senat dofinansowuje szkołę liderów w Kanadzie, w tym roku na ten cel przeznaczono 100 tys. dolarów.

3 maja 2010 r., w święto narodowe Konstytucji 3 maja, Senat i Sejm otworzyły tradycyjnie swoje podwoje dla obywateli. Zwiedzanie nie wymagało odrębnej rezerwacji ani wcześniejszego uzyskania zaproszenia. Przez cały dzień na wejście do parlamentu oczekiwała kilkusetmetrowa kolejka zwiedzających, których nie zniechęcała pochmurna pogoda. Szacuje się, że parlament odwiedziło ponad 11 tys. osób.

Goście mogli obejrzeć sale plenarne obu izb, gabinety marszałków Sejmu i Senatu, a także Salę Kolumnową, gdzie odbywają się m.in. posiedzenia sejmowych komisji śledczych.

Z okazji przypadającego tego dnia święta narodowego w Senacie można było zobaczyć rękopis i pierwodruk Konstytucji 3 maja, udostępnione przez Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie.

Na zwiedzających czekali przewodnicy, którzy opowiadali o historii i teraźniejszości polskiego parlamentu, przybliżali historię budynków parlamentarnych. Kancelarie Sejmu i Senatu przygotowały także materiały informacyjne i edukacyjne zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci.

Podczas dnia otwartego ze zwiedzającymi spotkał się marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, który podziękował im za przybycie. Nawiązał także do tragicznych wydarzeń z 10 kwietnia 2010 r. i podkreślił, że w parlamencie nadal widoczne są ślady dramatu, który przeżył cały polski parlament.

* * *

11 maja 2010 r.w Senacie odbyła się konferencja prasowa, podczas której wicemarszałek Marek Ziółkowski, prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz i prezes Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej prof. Jerzy Regulski przedstawili szczegóły obchodów 20 lat odrodzonego samorządu w Polsce.

27 maja, w którym przypada 20. rocznica pierwszych wyborów samorządowych do rad gmin, odbędzie się uroczyste posiedzenie Senatu. Izba ma podjąć okolicznościową uchwałę upamiętniającą 20-lecie samorządu. W gmachu Senatu zaplanowano także konferencję "Szanse i wyzwania dla rozwoju samorządu terytorialnego w Polsce", podczas której zostanie omówiony raport Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej dotyczący barier w rozwoju samorządu. Raporty na ten temat przedstawią także przedstawiciele związków samorządowych i prezydent Warszawy. Jak poinformował wicemarszałek M. Ziółkowski, wnioski z tej konferencji staną się podstawą prac Senatu nad zmianami legislacyjnymi.

"Reforma samorządowa była udana. Możemy jednak coś zmieniać, udoskonalać. Polska samorządem stoi" - powiedziała prezydent H. Gronkiewicz-Waltz.

Na 27 maja w Sali Kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie zaplanowano uroczystą galę poświęconą rocznicy odrodzenia samorządu.

12 maja 2010 r. w Senacie, pod patronatem honorowym marszałka Bogdana Borusewicza, odbyła się konferencja "Fundusz sołecki - po roku", zorganizowana z inicjatywy Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Wzięli w niej udział m.in. senatorowie, posłowie, sołtysi, wójtowie, członkowie rad sołeckich i przedstawiciele organizacji pozarządowych.

Otwierając spotkanie, marszałek B. Borusewicz podkreślił rolę Senatu w procesie odrodzenia się w Polsce samorządu lokalnego 20 lat temu. To Senat przygotował projekty ustaw dotyczące samorządu gminnego. Marszałek przypomniał też, że z inicjatywy Senatu w 2009 r. uchwalono ustawę o funduszu sołeckim, dzięki któremu podejmowane są działania na rzecz poprawy jakości życia na wsi.

Składając gratulacje najlepszym polskim sołtysom, którzy otrzymali tytuł "Sołtysa Roku 2009", marszałek podkreślił, że swoim zaangażowaniem przyczyniają się do rozwoju lokalnych wspólnot.

W pierwszej części senackiego spotkania odbyła się uroczystość wręczenia tytułów "Sołtysa Roku 2009". W ten sposób zakończono VIII edycję konkursu "Sołtys Roku", organizowanego przez redakcję "Gazety Sołeckiej" i Krajowe Stowarzyszenie Sołtysów. Jego celem jest promowanie najbardziej aktywnych sołtysów, którzy pracują na rzecz społeczności lokalnej. Tytuły "Sołtysa Roku 2009" otrzymali: Grażyna Dudek z Nowin Wielkich w gminie Witnica, Ewa Fudali z Szewców-Zawady w gminie Sitkówka-Nowiny, Ryszard Machał z Biesiadek w gminie Gnojnik, Michał Mroczka z Osieka Jasielskiego w gminie Osiek Jasielski, Waldemar Owczarzak z Brzozy w gminie Nowa Wieś Wielka, Tadeusz Paszek z Suszca w gminie Suszec, Jolanta Semeniuk z Karłowic w gminie Popielów, Zofia Stankiewicz z Idzbarka w gminie Ostróda, Bożena Szaciło ze Stobnej-Nowinek w gminie Stobna-Nowinki, Jan Tobiasz z Suchoczasów w gminie Zduńska Wola, Zbigniew Tomaszewski z Czmoniec w gminie Kórnik, Jan Wlizło z Obrowca w gminie Hrubieszów. Nagrodę specjalną otrzymał Erazm Walkowiak z Nowinek-Drużyny w gminie Mosina za 40 lat pełnienia funkcji sołtysa.

Rozpoczynając drugą część spotkania, czyli konferencję poświęconą realizacji ustawy o funduszu sołeckim, przewodniczący Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Mariusz Witczak pozytywnie ocenił efekty stosowania jej przepisów. Dzięki środkom funduszu zrealizowano wiele inicjatyw lokalnych. Senator M. Witczak poinformował, że w 2009 r. połowa gmin wyodrębniła fundusz sołecki, a na przykład w województwie podkarpackim - aż 72% gmin. W opinii senatora, najważniejszym zadaniem jest przekonanie wójtów do utworzenia funduszu sołeckiego.

Wykaz numerów "Diariusza"