Diariusz Senatu nr 50
16-31 stycznia 2010.

- w trybie art. 6 ust. 1 - COM(2009) 705, COM(2009) 704, COM(2009) 657, COM(2009), 621, COM(2009) 620;

- w trybie art. 8 ust. 1, art. 6 ust. 4 - COM(2009) 677.

Następnie senatorowie dyskutowali na temat potrzeby przygotowania projektu ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, a także omawiali założenia zmian Regulaminu Senatu. Ustalono, że w związku z wejściem w życie Traktatu z Lizbony istnieje potrzeba znowelizowania tych aktów prawnych i dostosowania ich do postanowień traktatu.

Komisja Spraw Unii Europejskiej przyjęła także plan pracy komisji na I półroczu 2010 r. Oprócz stałych punktów porządku obrad, dotyczących rozpatrywania projektów aktów prawa UE i związanych z nimi stanowisk rządu, przewiduje on m.in. podsumowanie prezydencji szwedzkiej w UE i omówienie priorytetów prezydencji hiszpańskiej, a także zapoznanie się z informacją rządu na temat priorytetów prezydencji polskiej w 2011 r. i stanu przygotowań do niej (styczeń).

W lutym zaplanowano posiedzenie seminaryjne na temat uprawnień parlamentów narodowych po wejściu w życie Traktatu z Lizbony i przygotowanie do debaty plenarnej, dotyczącej informacji rządu o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej w okresie lipiec-grudzień 2009 r. (podczas prezydencji szwedzkiej). 22-23 lutego 2010 r. w Berlinie odbędzie się cykliczne spotkanie przedstawicieli komisji ds. europejskich parlamentów Niemiec, Francji i Polski w ramach Trójkąta Weimarskiego, a 23-25 lutego w Budapeszcie - cykliczne spotkanie przedstawicieli komisji do spraw europejskich parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej.

W marcu 2010 r. w ramach przygotowania do debaty plenarnej senatorowie zapoznają się z Roczną Strategią Polityczną Komisji Europejskiej. Odbędą także na Łotwie cykliczne spotkanie przedstawicieli komisji do spraw europejskich parlamentów Litwy, Łotwy, Estonii i Polski

W kwietniu planowane jest posiedzenie seminaryjne poświęcone obszarowi wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości po wejściu w życie Traktatu z Lizbony, a w czerwcu - wizyta delegacji komisji w Parlamencie Europejskim w Brukseli.

21 stycznia 2010 r.

Senatorowie z Komisji Rodziny i Polityki Społecznej postanowili nie zgłaszać zastrzeżeń do ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

W posiedzeniu uczestniczyli przedstawiciele Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej: sekretarz stanu Jarosław Duda, podsekretarz stanu Marek Bucior, dyrektor Departamentu Pomocy i Integracji Społecznej Krystyna Wyrwicka, zastępca dyrektora Departamentu Pomocy i Integracji Społecznej Anna Prekurat, dyrektor Departamentu Ubezpieczeń Społecznych Przemysław Żółtowski, zastępca dyrektora Departamentu Ubezpieczeń Społecznych Zbigniew Januszek, radca ministra w Departamencie Ubezpieczeń Społecznych Bożena Bator, zastępca dyrektora Biura Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych Krzysztof Kosiński, prezes Wojciech Skiba Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i dyrektor Wydziału Obsługi Prawnej Piotr Mentlewicz, a także przedstawiciele Ministerstwa Finansów, Konfederacji Pracodawców Polskich, Krajowej Sekcji Osób Niepełnosprawnych NSZZ "Solidarność" i Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Ustawa znowelizowana przez Sejm zakłada możliwość zatrudniania osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy bez konieczności uprzedniego uzyskiwania pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy. Przyjęte rozwiązanie będzie dotyczyć pracodawców mających pracowników ze znacznym i lekkim stopniem niepełnosprawności, zatrudnianych na otwartym rynku pracy. Zgodnie z ustawą o rehabilitacji i zatrudnianiu niepełnosprawnych, u pracodawców zatrudniających co najmniej 25 pracowników musi być zatrudnionych 6% niepełnosprawnych. Jeżeli tak nie jest, pracodawcy płacą karę na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Ustawa nie budziła zastrzeżeń legislacyjnych. W trakcie dyskusji senator Stanisław Kogut zwrócił uwagę na konieczność przyspieszenia prac nad usytuowaniem, rolą i zadaniami Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych po roku 2011. Podkreślał także konieczność uchwalenia nowej ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Wiceminister J. Duda poinformował, iż prace w resorcie zostały podjęte. Jeśli uwzględnić potrzebę konsultacji społecznych, powinny trwać około roku.

Na wniosek senatora Mieczysława Augustyna w wyniku głosowania komisja jednomyślnie, 4 głosami, przyjęła bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz niektórych innych ustaw. Postanowiono, że sprawozdawcą komisji na posiedzeniu Izby będzie senator M. Augustyn.

Podczas posiedzenia Komisji Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrzono także ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Omówił ją wiceminister pracy M. Bucior. Rozpatrywana nowelizacja, uchwalona jednogłośnie przez Sejm, przewiduje, że przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej czas pracy górników będzie mógł być rozliczany kwartalnie, a nie - jak dotychczas - miesięcznie.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami górnicy mają prawo do emerytury po przepracowaniu pod ziemią co najmniej 25 lat w pełnym wymiarze czasu pracy, co do zasady zgodnym z kodeksem pracy, tj. 40 godzin tygodniowo. Czas ten jest rozliczany za okresy miesięczne. Jeśli więc górnik ma jakieś dni wolne, np. zwolnienie lekarskie, może okazać się, że w danym miesiącu nie pracował w pełnym wymiarze. Powoduje to, że takiego miesiąca nie zalicza się mu do stażu koniecznego do uzyskania prawa do emerytury po 25 latach pracy.

Nowelizacja stanowi, że na wniosek górnika czas jego pracy będzie mógł być rozliczany kwartalne, co ułatwi ewentualne uzupełnienie godzin brakujących do pełnego wymiaru czasu pracy w ciągu miesiąca. Jeśli górnik nie złoży wniosku o rozliczenie kwartalne, jego czas pracy będzie nadal rozliczany w systemie miesięcznym. Nowe przepisy mają wejść w życie 30 dni od daty ich ogłoszenie w Dzienniku Ustaw.

Projekt ustawy stanowił przedłożenie rządowe i uwzględniał postulaty przedstawicieli górniczych związków zawodowych, dotyczące rozliczania czasu pracy górników w miesiącach, w których uprawnieni odbierają godziny nadliczbowe lub korzystają z dni wolnych z tytułu honorowego oddania krwi. Rozliczanie miesięczne nie pozwala wówczas na wykazanie pracy w pełnym wymiarze. Rozliczenie czasu pracy kwartalnie służy uelastycznieniu zasad rozliczania czasu pracy, dzięki czemu usprawnia proces ustalania nabycia uprawnień do emerytury górniczej bez względu na wiek.

Podczas prac sejmowych projekt rządowy nie budził kontrowersji i został uchwalony w brzmieniu zaproponowanym przez Radę Ministrów. Wprowadzono tylko jedną poprawkę o charakterze językowym.

Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu także stwierdziło, że ustawa nie budzi zastrzeżeń legislacyjnych.

W trakcie dyskusji senator Jan Rulewski wyraził obawę o zgłaszanie roszczeń przez inne grupy zawodowe, chcące uzyskać podobne uprawnienia. Wiceminister M. Bucior zapewnił, że inne grupy pracowników nie mają takich oczekiwań, a górnicy są jedyną grupą zawodową, która oddaje krew raz w miesiącu, nie świadcząc z tego powodu pracy. Wiceminister uznał rozwiązanie przyjęte w ustawie za godne poparcia.

Komisja, na wniosek senatora M. Augustyna, jednomyślnie, 4 głosami, przyjęła nowelizację bez poprawek. Na sprawozdawcę komisji na posiedzeniu Izby wybrano senatora M. Augustyna.

Następnie senatorowie rozpatrywali ustawę o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz niektórych innych ustaw. Omówili ją wiceminister pracy J. Duda oraz dyrektor K. Wyrwicka. Nowelizacja ustawy o pomocy społecznej, przyjęta jednogłośnie przez Sejm, zakłada zwiększenie liczby inspektorów nadzorujących domy pomocy społecznej i zaostrzenie kar za prowadzenie tych domów bez zezwolenia. Przewidziano m.in., że wojewoda będzie mógł nałożyć karę 20 tys. zł na placówki, w których przebywa powyżej 10 osób, i 40 tys., gdy placówki te - mimo wcześniejszego nałożenia kary - będą działać nadal. Wojewoda zyska także możliwość wydania nakazu wstrzymania prowadzenia takiej placówki.

W nowelizacji wprowadzono obowiązek zatrudnienia co najmniej jednego inspektora na 25 domów pomocy społecznej. Na domy pomocy społecznej nałożono ponadto obowiązek prowadzenia szczegółowej dokumentacji, dotyczącej osób przebywających w placówce. Ma ona dotyczyć m.in. stanu zdrowia pensjonariuszy, ewidencji wydanych orzeczeń i zleceń lekarskich, a także danych kontaktowych rodziny lub opiekuna prawnego.

Postanowiono, że wszystkie domy pomocy społecznej będą musiały umieszczać w widocznym miejscu, przy wejściu do budynku, tablicę informacyjną o posiadanym zezwoleniu na prowadzenie placówki i numerze wpisu do rejestru.

Zgodnie z ustawą uchwaloną przez Sejm do przychodów uprawniających do świadczeń z pomocy społecznej nie będą wliczane zasiłki socjalne ani pomoc materialna. Dotychczas w tym zakresie nie było jednolitej praktyki. W wypadku nieodebrania świadczenia z pomocy społecznej przez dwa miesiące zostanie ono wstrzymane i ośrodek pomocy społecznej będzie miał obowiązek wszczęcia postępowania wyjaśniającego w tej sprawie. Jeżeli nie będzie można przeprowadzić rodzinnego wywiadu środowiskowego i nawiązać kontaktu z osobą uprawnioną do świadczenia w inny sposób, zostanie odebrane.

Zdaniem przedstawicielki biura legislacyjnego ustawa budzi uzasadnione zastrzeżenia, które wymagają wprowadzenia zmian legislacyjnych, porządkujących i językowych. W związku z tym zaproponowano kilka poprawek, które w trakcie dyskusji postanowił zgłosić senator M. Augustyn.

W czasie dyskusji senator J. Rulewski zaproponował, aby ochronie przed egzekucją wierzytelności podlegała przyznawana przez samorząd terytorialny pomoc służąca wsparciu osób będących w potrzebie. Zdaniem przedstawicieli rządu i biura legislacyjnego propozycja, mimo iż słuszna, wykraczała poza materię ustawy nowelizującej. Będzie natomiast popierana przez resort pracy w trakcie stosownych prac legislacyjnych. Wobec tych zastrzeżeń senator J. Rulewski wycofał swój wniosek.

Komisja, na wniosek senatora M. Augustyna, jednogłośnie wprowadziła poprawki do ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz niektórych innych ustaw. Ustalono, że jej sprawozdanie na posiedzeniu Izby przedstawi senator M. Augustyn.

Tematem kolejnej części obrad była aktualna sytuacja w zakresie opieki pielęgniarskiej świadczonej w domach pomocy społecznej. Komisja zapoznała się z proponowanymi przez resort zdrowia i NFZ warunkami finansowymi i formalnymi kontraktów zawieranych na długoterminową opiekę pielęgniarską świadczoną w domach pomocy społecznej. Komisja jednomyślnie uznała, że w ten sposób dramatycznie pogorszą się warunki zawierania umów, co może doprowadzić do odejścia pielęgniarek z domów pomocy społecznej.

W przyjętym, na wniosek senatora M. Augustyna, stanowisku stwierdzono także, że "zaproponowane warunki i stawki są nie do zaakceptowania i doprowadzą do drastycznego ograniczenia dostępności opieki pielęgniarskiej w domach pomocy, zaprzepaszczą wysiłek personelu pielęgniarskiego włożony w podnoszenie kwalifikacji i całkowicie zniszczą wizerunek Ministerstwa Zdrowia i Narodowego Funduszu Zdrowia jako instytucji zdolnych do podejmowania racjonalnych decyzji".

Zaznaczono, że stanowisko komisji należy traktować jako zdecydowany protest przeciwko postępowaniu resortu i funduszu zdrowia, zupełnie lekceważących realne potrzeby mieszkańców domów pomocy społecznej i propozycje Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, które zmierzają do zmiany bardzo niekorzystnej sytuacji.

Postanowiono, że stanowisko zostanie przesłane do ministra zdrowia, ministra pracy i polityki społecznej, Narodowego Funduszu Zdrowia, Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych, Stowarzyszenia Menedżerów i Organizatorów Pomocy Społecznej i Ochrony Zdrowia oraz Związku Powiatów Polskich.

Ostatni punkt posiedzenia Komisji Rodziny i Polityki Społecznej przewidywał zajęcie się sprawami różnymi. Przewodniczący komisji senator M. Augustyn poinformował o zaproszeniu do złożenia wizyty przez delegację komisji w Federacji Rosyjskiej. Wystosowała je przewodnicząca Komitetu Rady Federacji do spraw Polityki Społecznej i Ochrony Zdrowia Irina Petrenko.

Delegacja parlamentarzystów rosyjskich gościła w Polsce w maju 2009 r. na zaproszenie przewodniczącego Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senatora M. Augustyna.

Komisja Spraw Zagranicznych na swoim posiedzeniu rozpatrzyła ustawę o ratyfikacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r.

Ustawę omówił zastępca dyrektora Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Andrzej Misztal. Konwencja określa zakres i zasady opodatkowania podatkami dochodowymi podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu umawiających się państwach. Ma ona zastąpić dotychczasową umowę między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Oslo 24 maja 1977 r.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski poinformował, że postanowienia konwencji zostały oparte na Modelowej Konwencji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w sprawie podatków od dochodu i majątku. Podstawową metodą unikania podwójnego opodatkowania będzie metoda wyłączenia z progresją. Znajdzie ona zastosowanie m.in. do dochodów z pracy najemnej uzyskiwanych przez rezydentów polskich, świadczących pracę w Norwegii. Drugą z metod jest metoda proporcjonalnego zaliczenia, która będzie stosowana w odniesieniu do dochodów z dywidend, odsetek, należności licencyjnych i zysków majątkowych. Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że dochód osiągnięty za granicą jest zwolniony z podatku w kraju rezydencji podatkowej, a brany jest jedynie pod uwagę przy obliczaniu stawki podatkowej, według której podatnik będzie zobowiązany rozliczyć podatek od dochodów uzyskanych w kraju rezydencji podatkowej. Metoda proporcjonalnego zaliczenia polega na tym, że podatek zapłacony od dochodu osiągniętego za granicą jest zaliczany na poczet podatku należnego w kraju rezydencji podatkowej, obliczonego od całości dochodów w takiej proporcji, w jakiej dochód ze źródeł zagranicznych pozostaje w stosunku do całości dochodu podatnika.

Przewodniczący Leon Kieres zaproponował przyjęcie ustawy bez poprawek. Komisja jednogłośnie poparła tę propozycję. Na sprawozdawcę komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora Pawła Klimowicza.

Tego samego dnia senatorowie z Komisji Spraw Zagranicznych spotkali się z ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym Republiki Słowacji Františkiem Ružičką w związku z zakończeniem jego misji dyplomatycznej w Polsce.

W posiedzeniu także wzięli udział wicedyrektor Departamentu Europy Środkowej i Południowej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Zbigniew Krużyński i dyrektor Biura Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezydenta Kazimierz Kuberski.

Jak podkreślił ambasador F. Ružička, polityka zagraniczna jego kraju opiera się na 18 priorytetach, w tym 7 istotnych dla budowania relacji polsko-słowackich. Należą do nich m.in. problematyka bezpieczeństwa, umacnianie stosunków w ramach Grupy Wyszehradzkiej, pakiet energetyczno-klimatyczny, rozwój infrastruktury przygranicznej, nowa polityka finansowa i wspieranie rozwoju turystyki. Mówiąc na temat stosunków parlamentarnych między obu krajami, ambasador przypomniał, że w parlamencie słowackim działa bilateralna grupa słowacko-polska. Odnosząc się do współpracy w ramach Grupy Wyszehradzkiej, wskazał, że ma ona sens szczególnie w kwestiach dotyczących bezpieczeństwa energetycznego i ochrony środowiska.

Przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych senator L. Kieres podkreślił, że Polska opowiada się za zasadą solidarności w ramach europejskiej polityki energetycznej. Interesował się także możliwością budowy połączenia systemów gazowych między Polską i Słowacją, co zwiększyłoby bezpieczeństwo energetyczne obu krajów.

Ambasador F. Ružička stwierdził, że jego kraj jest zaangażowany w budowę takich połączeń z Węgrami i Austrią, dlatego nie dysponuje dostatecznymi środkami na inwestycję z Polską. Dodał, że zarówno Polska, jak i Słowacja muszą znaleźć stosowne fundusze na realizację tego celu.

Senator L. Kieres poruszył także kwestię połączeń drogowych między Polską a Słowacją, w tym rozbudowy drogi ekspresowej S-69 i drogi S-19 (Via Carpathia), która wpłynie pozytywnie na aktywizowanie wschodnich rejonów obu krajów.

Odnosząc się do promowanej przez Austrię, przy wsparciu Rumunii i Węgier, Strategii UE dla Regionu Dunaju, senator wyraził obawę, że zamiast łączyć Europę Środkową ta strategia może ją dzielić. Jego zdaniem, umacniałaby bowiem zaangażowanie UE we współpracę czarnomorską kosztem Partnerstwa Wschodniego i niekorzystnie zmieniła pozycję Grupy Wyszehradzkiej jako ważnego elementu tożsamości regionalnej Europy Środkowowschodniej.

Podczas spotkania rozmawiano także na temat perspektywy poszerzenia Unii Europejskiej. Jak poinformował ambasador F. Ružička, dla Słowacji priorytetem jest członkostwo w niej Bałkanów Zachodnich, a także Partnerstwo Wschodnie. Podkreślił także, że Polska jako najsilniejszy gospodarczo kraj w Europie Środkowowschodniej ma szanse na wejście do grupy G-20. Może też, jeśli wyrazi taką wolę, stać się tam przedstawicielem państw regionu.

Senator Janusz Rachoń pytał o przyczyny, dla których prezydent Węgier Laszko Solyoma nie został wpuszczony w sierpniu 2009 r. do Słowacji na uroczystość odsłonięcia figury św. Stefana, patrona i pierwszego króla Węgier. Jak wyjaśnił ambasador F. Ružička, ta wizyta była nieplanowana i słowacki BOR nie był w stanie zapewnić właściwego bezpieczeństwa węgierskiej głowie państwa.

Podczas posiedzenia mówiono także na temat potrzeby wyrównania dopłat dla rolników w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.

Odpowiadając na pytanie senatora Macieja Grubskiego, dotyczące obecności słowackich żołnierzy w Afganistanie, ambasador F. Ružička poinformował, że jego kraj opowiada się za utrzymaniem kontyngentu w tym kraju.

Na zakończenie posiedzenia senator L. Kieres podziękował ambasadorowi F. Ružičce za jego pięcioletnią owocną misję w Polsce, która przyczyniła się do rozwoju stosunków polsko-słowackich.

* * *

Seminaryjne 100. posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi było poświęcone unijnej Wspólnej Polityce Rolnej. W opinii komisji, istnieje potrzeba szerokiej merytorycznej dyskusji, obejmującej najważniejsze zagadnienia mogące wpływać na przyszły kształt unijnej Wspólnej Polityki Rolnej. Rozpoczęty w 2007 r. przegląd WPR uwidocznił potrzebę jej dostosowania do nowych długoterminowych wyzwań. Zapoczątkowano jednocześnie debatę o bardziej fundamentalnym znaczeniu, dotyczącą przyszłości wspólnej polityki rolnej po 2013 r. Należy pamiętać, że podjęte w tej kwestii rozstrzygnięcia będą powiązane z debatą o kształcie wspólnotowego budżetu, a także o przyszłości innych dziedzin polityki wspólnotowej. W tym kontekście niezwykle istotne jest uwzględnienie specyficznych uwarunkowań i problemów Polski, gdyż sektor rolny stanowi znaczącą część naszej gospodarki narodowej, a obszary wiejskie obejmują dużą powierzchnię kraju. Chodzi tu zarówno o uwzględnienie krajowych celów polityki rolnej, jak i potencjalnego wkładu Polski w realizację wspólnotowych celów WPR.

Otwierając posiedzenie, przewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senator Jerzy Chróścikowski przypomniał, że najważniejsze wyzwania wspólnej polityki rolnej w przyszłości to: zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w Europie i wkład w globalne bezpieczeństwo żywnościowe poprzez poprawę konkurencyjności, zwiększenie pozytywnego wpływu działalności rolniczej na środowisko naturalne, wzmocnienie rozwoju obszarów wiejskich oraz stworzenie silnej pozycji Unii Europejskiej na globalnym rynku rolnym.

W opinii senatora, nie ulega wątpliwości, że rozmowy na temat przyszłych celów wspólnej polityki rolnej będą nierozerwalnie związane z dyskusją nad wielkością budżetu na jej realizację. Jeżeli zostanie ograniczony, pojawi się niebezpieczeństwo, że zmienią się nie tylko cele wspólnej polityki rolnej, ale również innych dziedzin polityki wspólnotowej. Niezwykle istotne jest zatem uwzględnienie specyficznych uwarunkowań i problemów Polski, gdyż sektor rolny stanowi znaczącą część naszej gospodarki narodowej, a obszary wiejskie obejmują dużą powierzchnię kraju. Chodzi tu zarówno o uwzględnienie krajowych celów polityki rolnej, jak i potencjalnego wkładu Polski w realizację wspólnotowych celów.

Przewodniczący komisji zaznaczył, że jako pełnoprawny członek Unii Europejskiej z dużym sektorem rolnym o wielkim potencjale rozwojowym, Polska musi mieć możliwość wpływania na kształt przyszłościowego modelu WPR. Istotne wydaje się bowiem zlikwidowanie różnic pod tym względem między krajami "starej" Unii a nowymi dwunastoma członkami.

Informację o stanowisku Polski w sprawie wspólnej polityki rolnej na lata 2014-2020 i na temat propozycji rządu dotyczących prowadzenia narodowej polityki rolnej w ramach wspólnej polityki rolnej przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak. Poinformował, że wspólna polityka rolna także po 2013 r. będzie odgrywać kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego UE, zrównoważonego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich, równych warunków konkurencji na jednolitym rynku rolnym, a także silnej pozycji konkurencyjnej UE na globalnym rynku rolnym. WPR powinna być efektywnym instrumentem, służącym podejmowaniu nowych wyzwań wspólnotowych, m.in. związanych z ochroną zasobów naturalnych, zmianami klimatycznymi, gospodarką wodną, różnorodnością biologiczną i energią odnawialną.

Zdaniem radcy generalnego w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Zofii Krzyżanowskiej, aby w przyszłości zapewnić skuteczność i efektywność WPR, należy zachować jej wspólnotowy charakter, w szczególności w wymiarze finansowym, zapewniając równe warunki konkurencji na jednolitym rynku UE. Trzeba powiązać poziom i dystrybucję wsparcia finansowego poszczególnych działań z aktualnymi i przyszłymi celami, co m.in. wymaga odejścia od płatności bezpośrednich. Przyszła WPR musi być zrozumiała dla rolników i dla podatników, a bez jej radykalnego uproszczenia nie będzie to możliwe.

Mówiąc o możliwości prowadzenia przez Polskę narodowej polityki rolnej w ramach wspólnej polityki rolnej, prof. dr hab. Jerzy Wilkin z Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego stwierdził, że polityka rolna ma najbardziej wspólnotowy charakter ze wszystkich prowadzonych przez Unię Europejską. Kraje członkowskie nie mogą realizować własnej polityki rolnej, która byłaby sprzeczna z zasadami wspólnej polityki rolnej. Nie oznacza to jednak braku możliwości tworzenia i implementacji polityki krajowej w zakresie rolnictwa i obszarów wiejskich. Krajowa strategia i polityka w tym względzie jest niezbędna do uzyskania odpowiednich korzyści płynących ze wspólnej polityki rolnej. Unia Europejska, oprócz wyznaczenia ogólnych ram instytucjonalnych WPR, oferuje krajom członkowskim stosunkowo bogaty zestaw narzędzi i związanych z nimi środków finansowych, które mogą być wkomponowane w szersze ramy strategiczne rozwoju kraju, obejmujące również rolnictwo i obszary wiejskie. Wraz z ewolucją wspólnej polityki rolnej zwiększa się możliwość wybierania przez kraje członkowskie i regiony działań odpowiadających ich potrzebom i celom strategicznym.

W opinii prof. J. Wilkina, przystąpienie Polski do UE i włączenie naszego rolnictwa w ramy WPR nie może zwalniać polskich instytucji rządowych, organizacji rolniczych i polskiej nauki od opracowywania strategii rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich na poziomie krajowym i regionalnym. Instrumenty uzyskane dzięki WPR i te znajdujące się w dyspozycji podmiotów krajowych tworzą zestaw, który może być wykorzystany dla osiągnięcia założonych celów strategicznych. Takie możliwości zwiększają się wraz z ewolucją wspólnej polityki rolnej.

"Dlaczego Polska nie może zgodzić się na renacjonalizację Wspólnej Polityki Rolnej?" - to temat wystąpienia prof. dr. hab. Andrzeja Kowalskiego, dyrektora Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - Państwowego Instytutu Badawczego. Jego zdaniem, dla zapewnienia równych szans konieczne jest stworzenie równych warunków konkurencji sektora rolnego na jednolitym rynku rolnym. Będzie to możliwe tylko w ramach wspólnotowego mechanizmu finansowania polityki rolnej UE (solidarność finansowa), a także poprzez zdefiniowanie aktualnych i przyszłych celów WPR i odpowiednie, nowe ukierunkowanie wsparcia finansowego. W opinii prof. A. Kowalskiego, ważne będzie też wyrównanie stawek płatności bezpośrednich w skali UE, opartych na realnych i obiektywnych kryteriach, odnoszących się do wymogów względem producentów rolnych.

Wspólna polityka rolna powinna zachować dotychczasowe instrumenty interwencji. Nie są one wprawdzie podstawowym sposobem wsparcia dochodów rolniczych, zapewniają jednak "wentyl bezpieczeństwa", przydatny w sytuacjach szczególnych (duże wahania cen). Zdaniem prof. A. Kowalskiego, dalsze zachowanie ograniczonej możliwości wsparcia rynkowego byłoby istotne w sektorach wrażliwych i odgrywających ważną ekonomicznie rolę w rozwoju regionu. Skuteczne instrumenty stabilizacji są szczególnie istotne dla większości średnich i małych gospodarstw, które mają mniejsze możliwości finansowe radzenia sobie z sytuacjami kryzysowymi. Potrzebna jest także poprawa dostępu do nowoczesnych instrumentów zarządzania ryzykiem, szczególnie dla większych gospodarstw towarowych.

Płatności bezpośrednie powinny pozostać, zdaniem prof. A. Kowalskiego, jednym z głównych instrumentów WPR, odpowiedzialnym za wsparcie i stabilizację dochodów rolniczych, rekompensowanie kosztów związanych ze spełnianiem wysokich standardów wspólnotowych, zachowanie produkcji rolnej w regionach o najtrudniejszych warunków gospodarowania.

W trakcie dyskusji podczas seminaryjnego posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi wskazywano, że wszystkie kraje Unii Europejskiej powinny równoprawnie korzystać ze wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej w przeliczeniu na hektar użytków rolnych. Parlament Europejski w 2008 r. przyjął między innymi zapis o konieczności niedyskryminowania rolnictwa w nowych krajach UE po 2013 r.

Podkreślano również, że obecny sposób finansowania budżetu Unii Europejskiej jest nieprzejrzysty, niesprawiedliwy, wysoce skomplikowany, nie wiąże obywateli z procesem integracji. Podnoszono, że coraz silniej zaznacza się konflikt pomiędzy proekologicznym charakterem WPR a koniecznością zachowania jak najwyższej konkurencyjności europejskiego rolnictwa, która zadecyduje o tym, czy Europa będzie w przyszłości produkować żywność. Większość wsparcia w Unii uzyskuje niewielka liczba gospodarstw największych. Mimo krytyki tego zjawiska nie udało się wypracować mechanizmu wyrównującego poziom wsparcia, akceptowanego przez wszystkie państwa członkowskie. Przyszły kształt WPR powinien być kompromisem pomiędzy społecznymi oczekiwaniami wobec sektora rolnego a gotowością państw członkowskich do finansowania tej polityki.

Podsumowując dyskusję, Z. Krzyżanowska z Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju stwierdziła, że Polska wraz z innymi państwami członkowskimi podjęła działania zmierzające do uproszczenia WPR, w szczególności w zakresie kontroli przestrzegania zasady wzajemnej zgodności, systemu jednolitej płatności i systemu jednolitej płatności obszarowej. Efektem prac było przedstawienie w kwietniu 2009 r. przez 13 państw członkowskich, w tym Polskę, wspólnych 39 konkretnych propozycji uproszczeń WPR. Propozycje te mają na celu redukcję obciążeń administracyjnych, zarówno po stronie rolnika, jak i administracji krajowej. W konkluzjach przyjętych w maju 2009 r. Rada UE zobligowała Komisję Europejską do jak najszybszego przeanalizowania tych propozycji. W konsekwencji w listopadzie 2009 r. ukazał się przygotowany przez służby komisji dokument nr 16208/09, zawierający wyniki przeprowadzonej przez nie analizy i ocenę możliwości realizacji proponowanych przez państwa członkowskie uproszczeń.

W efekcie dokonanej przez Komisję Europejską analizy 39 propozycji uproszczenia WPR część z nich została rozpatrzona i pozytywnie zaopiniowana do wdrożenia po uprzednim ich omówieniu w ramach tzw. komitetów zarządzających komisji i grup roboczych Rady UE. Niektóre propozycje wymagają, zdaniem komisji, podjęcia debaty politycznej. W dyskusjach dotyczących WPR, prowadzonych na forach wspólnotowych, przedstawiciele resortu rolnictwa kierują się "Stanowiskiem Rządu Rzeczpospolitej Polskiej w sprawie przyszłości Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej po 2013 r.", określającym krajowe priorytety w dziedzinie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich w perspektywie finansowej 2014-2020.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE:

• Projekt rozporządzenia Rady UE w sprawie zgłaszania Komisji Europejskiej projektów inwestycyjnych dotyczących infrastruktury energetycznej we Wspólnocie Europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 736/96 wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM (2009) 361.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Gospodarki.

Referent: senator Stanisław Iwan.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Dariusz Bogdan.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Rady.

• Projekt rozporządzenia Rady UE ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Przekształcenie) wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM (2009) 672.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Finansów.

Referent: senator Tomasz Misiak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Maciej Grabowski.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Rady.

• Wnioski nierozpatrywane - propozycja poparta przez komisję:

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się także z informacją na temat notyfikowania przez parlamenty państw członkowskich, zgodnie z art. 48 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, projektu dotyczącego zmian traktatów w odniesieniu do środków przejściowych dotyczących składu Parlamentu Europejskiego. Informację przedstawił senator Edmund Wittbrodt, przewodniczący Komisji Spraw Unii Europejskiej.

* * *

Odbyło się wspólne posiedzenie Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Spraw Unii Europejskiej, któremu przewodniczył senator Edmund Wittbrodt.

Senatorowie zapoznali się z podsumowaniem prezydencji szwedzkiej w Unii Europejskiej, dokonanym przez ambasadora Królestwa Szwecji w Polsce, oraz z informacją ambasadora Królestwa Hiszpanii na temat priorytetów obecnej prezydencji hiszpańskiej. Zapoznano się także z informacją Ministerstwa Spraw Zagranicznych na temat polskiej polityki europejskiej w okresie prezydencji szwedzkiej i hiszpańskiej w Unii Europejskiej.

W obradach wzięli udział ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Królestwa Szwecji w Polsce Dag Hartelius, ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Królestwa Hiszpanii w Polsce Francisco Fernndez Fbregas, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Grażyna Bernatowicz, dyrektorzy Departamentu Polityki Europejskiej oraz Departamentu Polityki Integracyjnej w tym resorcie Artur Harazim i Aleksander Iwanicki oraz dyrektor Biura Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezydenta Kazimierz Kuberski.

Ambasador Królestwa Szwecji D. Hartelius przypomniał, że w czasie prezydencji jego kraju w UE odbyły się wybory do Parlamentu Europejskiego oraz do Komisji Europejskiej. Jak podkreślił, podczas prezydencji szwedzkiej wypracowano strategię dla regionu Morza Bałtyckiego i strategię na szczyt klimatyczny w Kopenhadze. Wśród innych znaczących wydarzeń ambasador wskazał wejście w życie 1 grudnia 2009 r. Traktatu z Lizbony, a w konsekwencji obsadzenie nowych, przewidzianych w nim unijnych stanowisk: stałego przewodniczącego Rady Europejskiej oraz wysokiego przedstawiciela ds. polityki zagranicznej UE, wspomaganego przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych.

Do ważnych osiągnięć prezydencji szwedzkiej ambasador zaliczył kompromis w negocjacjach nad projektami aktów prawnych dotyczących wyjścia z kryzysu gospodarczego państw członkowskich i przyjęty przez Radę Europejską w grudniu 2009 r. Program Sztokholmski, odnoszący się do współpracy w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Mówiąc o poszerzeniu UE, ambasador poinformował o odblokowaniu negocjacji z Chorwacją po podpisaniu porozumienia między Słowenią a Chorwacją w sprawie sporu granicznego między tymi państwami. Dodał, że kontynuowano także negocjacje z Turcją, w ramach których otwarto rozdział dotyczący środowiska. Podczas prezydencji szwedzkiej doprowadzono też do kolejnego etapu liberalizacji przepisów wizowych z krajami Bałkanów Zachodnich: Serbią, Czarnogórą i Macedonią.

W ramach Partnerstwa Wschodniego wypracowano umowę o wolnym handlu między UE a państwami kaukaskimi, przystąpiono także do działań na rzecz społeczeństwa obywatelskiego w krajach objętych partnerstwem.

Wiceminister spraw zagranicznych G. Bernatowicz zwróciła uwagę, że podczas prezydencji szwedzkiej wnioski o członkostwo w UE zgłosiły Serbia, Albania i Islandia. Do ważnych osiągnięć przewodnictwa szwedzkiego zaliczyła decyzję o liberalizacji systemu wizowego z krajami Bałkanów Zachodnich. Zaznaczyła także, że Polska pozytywnie ocenia Program Sztokholmski i strategię dla regionu Morza Bałtyckiego, mającą na celu ochronę środowiska morskiego i zwiększenie konkurencyjności państw tego regionu.

Podczas posiedzenia priorytety prezydencji hiszpańskiej, rozpoczętej 1 stycznia 2010 r., przedstawił ambasador Królestwa Hiszpanii F.F. Fábregas. Zwrócił uwagę na zmiany instytucjonalne w Unii Europejskiej po wejściu w życie Traktatu z Lizbony. Prezydencja hiszpańska pierwsza będzie realizowała swoją politykę w systemie uzgodnionym przez traktat. Wśród jej priorytetów ambasador wymienił: implementację Traktatu z Lizbony, działania na rzecz koordynacji polityki ekonomicznej UE w celu powrotu gospodarki europejskiej na ścieżkę wzrostu gospodarczego, wzmocnienie roli UE jako “aktora” globalnego, a także zwrócenie większej uwagi na prawa obywateli.

Ambasador podkreślił znaczenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, która ma współpracować ze służbami dyplomatycznymi państw członkowskich. Składa się ona z urzędników Sekretariatu Generalnego Rady i Komisji oraz z personelu delegowanego przez krajowe służby dyplomatyczne.

Jak zaznaczył ambasador, jednym z priorytetów prezydencji hiszpańskiej jest wprowadzenie w życie strategii gospodarczej na lata 2010–2020, która zastąpi strategię lizbońską. Hiszpanie będą działać również na rzecz zakończenia prac nad pakietem legislacyjnym wzmacniającym nadzór finansowy UE nad bankami.

Ambasador F.F. Fábregas poinformował, że w czasie prezydencji hiszpańskiej planowane są szczyty UE z Rosją, Japonią oraz szczyt Unii dla Śródziemnomorza, a także szczyt UE–Ameryka Łacińska i Karaiby. Stwierdził ponadto, że Hiszpania jest zainteresowana Partnerstwem Wschodnim, a 27 stycznia 2010 r. w Madrycie odbędzie się seminarium poświęcone temu tematowi z udziałem polskiego ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego.

Ustosunkowując się do wystąpienia ambasadora hiszpańskiego, wiceminister G. Bernatowicz wskazała na znaczenie strategii dotyczącej powrotu gospodarki europejskiej na ścieżkę wzrostu gospodarczego. Podkreśliła, że Polska jest zainteresowana rozwojem infrastruktury w ramach tej strategii, a także polityką spójności zmniejszającą różnice między regionami Europy. Wiceminister mówiła również o potrzebie wzmocnienia bezpieczeństwa energetycznego. Podkreśliła znaczenie Unii dla Śródziemnomorza i Partnerstwa Wschodniego dla bezpieczeństwa europejskiego i europejskiej polityki sąsiedztwa. Wiceminister zaznaczyła, że Polska opowiada się za wzmocnieniem relacji transatlantyckich i dalszym rozszerzeniem UE.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

• Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej i ustawy o ochronie danych osobowych (druk senacki nr 750, druki sejmowe nr 2480 i 2581).
• Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (druk senacki nr 752, druki sejmowe nr 2001 i 2607).
• Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (druk senacki nr 751, druki sejmowe nr 1810, 2606 i 2606-A).
• Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska (druk senacki nr 754, druki sejmowe nr 1854, 2115 i 2601).
• Rozpatrzenie petycji dotyczącej nowelizacji ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (P-15/09).
• Rozpatrzenie petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie ustanowienia nowego święta państwowego związanego z rocznicą pierwszych, częściowo wolnych wyborów do Sejmu i całkowicie wolnych wyborów do Senatu, obchodzonego 4 czerwca (P-16/09).
• Rozpatrzenie petycji dotyczącej ustawowego poszerzenia katalogu formacji walki zbrojnej walczących w latach 1939-1945 o niepodległość Polski (P-17/09).
• Rozpatrzenie petycji dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie ustanowienia samorządu gospodarczego dla środowiska mikro, małych i średnich przedsiębiorstw (P-18/09).

Podczas posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej senatorowie rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny. Omówił ją podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Zbigniew Wrona. Stanowi ona realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego w zakresie niezgodności z konstytucją niektórych zapisów ustawy o gwarancji zapłaty za roboty budowlane. Nowelizacja uchyla powyższą ustawę. Przepisy regulujące sprawę zabezpieczenia wierzytelności podwykonawców budowlanych zaś umieszcza w kodeksie cywilnym.

Przedstawiciel biura legislacyjnego nie wnosił uwag o charakterze legislacyjnym.

Wobec braku chętnych do zabrania głosu w dyskusji przewodniczący obradom senator Jan Wyrowiński zgłosił wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Komisja przyjęła go 7 głosami, przy 1 wstrzymującym się. Na sprawozdawcę komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora Stanisława Iwana.

W drugim punkcie porządku obrad komisji znalazło się rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Jej założenia omówił sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz. Liberalizuje ona przepisy dotyczące zasad wykonywania działalności transportowej. Stwarza w ten sposób korzystną sytuację prawną podmiotom wykonującym przewozy drogowe w warunkach kryzysu gospodarczego oraz pojawiania się trudności na rynkach krajowych i międzynarodowych. Przewiduje m.in. możliwość 12-miesięcznego zawieszenia działalności transportowej przez przewoźnika bez utraty uprawnień. Do 24 miesięcy wydłuża czasowe wycofanie pojazdu z ruchu i dostosowuje do tego rozwiązania przepisy ubezpieczeniowe. Wprowadza także możliwość uiszczania przez przewoźników opłaty rocznej w ratach.

Ponadto nowelizacja dostosowuje polskie prawo do wymagań unijnych w zakresie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych, przeznaczonych do przewozu rzeczy lub osób.

Przedstawiciel biura legislacyjnego zgłosił kilkanaście propozycji poprawek o charakterze legislacyjnym, doprecyzowującym i redakcyjnym. Zwrócił m.in. uwagę na niezgodność z prawem unijnym art. 3 pkt 1 i 3 nowelizacji, dotyczącego ubezpieczenia pojazdów wycofanych z ruchu.

W trakcie dyskusji senatorowie zadawali pytania dotyczące m.in. zgodności zapisów z prawem unijnym, ubezpieczenia pojazdów i systemu zielonej karty, szkoleń kierowców oraz przewidzianych w ustawie okresów przejściowych.

Przedstawiciele pozarządowych organizacji branży transportowej, obecni na posiedzeniu komisji, przedstawiali dwojakie opinie w sprawie rozwiązań przyjętych przez Sejm. Organizacje reprezentujące interesy przewoźników i osób wykonujących usługi transportowe popierali uchwaloną ustawę. Reprezentujący ubezpieczycieli i podmioty prowadzące szkolenia kierowców natomiast wskazywali na konieczność wprowadzenia poprawek.

Odpowiedzi na pytania i wątpliwości senatorów oraz przedstawicieli Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu udzielali wiceminister T. Jarmuziewicz i dyrektor Departamentu Transportu Drogowego Andrzej Bogdanowicz. Wiceminister T. Jarmuziewicz wskazywał również na konieczność wprowadzenia poprawek dotyczących m.in. okresów przejściowych i uiszczania opłat.

Zastępca dyrektora Departamentu Prawa Unii Europejskiej w MSZ Maciej Jarosz przyznał, że na etapie prac sejmowych zostały wprowadzone zapisy niezgodne z prawem UE, dotyczące ubezpieczeń pojazdów wycofanych z ruchu.

Przewodniczący obradom senator J. Wyrowiński postanowił zatem zarządzić przerwę w obradach do 2 lutego 2010 r. Zwrócił się także do reprezentantów strony rządowej z prośbą o przedstawienie pisemnych opinii w sprawie przedmiotowej ustawy. Senatorowie poparli tę decyzję.

Następnie senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej przyjęli plan pracy na I półrocze 2010 r. Przewodniczący nawiązał do przekazanego im projektu planu pracy i poprosił o ewentualne uwagi. Członkowie komisji pozytywnie odnieśli się do przedstawionych propozycji. Poprosili również o uzupełnienie planu o zagadnienia dotyczące m.in.: Krajowej Strategii Narodowej (senator Jan Dobrzyński), komunikacji elektronicznej (senator Stanisław Jurcewicz), przebiegu prywatyzacji (senator Stanisław Bisztyga), bieżącej sytuacji na kolei i wykorzystania środków unijnych w PKP (senator Stanisław Kogut) oraz odbycia posiedzenia komisji w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (senator Władysław Ortyl).

Tego samego dnia Komisja Gospodarki Narodowej zapoznała się z informacją na temat programu polskiej energetyki jądrowej.

W obradach nad tym punktem porządku posiedzenia uczestniczyli m.in.: pełnomocnik rządu ds. polskiej energetyki jądrowej podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki Hanna Trojanowska i dyrektor Departamentu Energetyki Jądrowej Mirosław Lewiński, radca ministra Skarbu Państwa Roman Pachla, zastępca dyrektora Departamentu Przedsiębiorstw Energetycznych w Urzędzie Regulacji Energetyki Jacek Loret, Mirosław Duda - doradca z Agencji Rynku Energii SA, przewodniczący Komisji Bezpieczeństwa Jądrowego w Instytucie Energii Atomowej POLATOM Andrzej Strupczewski, prezes Polskiego Towarzystwa Nukleonicznego Zbigniew Zimek, dyrektor Instytutu Problemów Jądrowych Grzegorz Wrochna i ekspert Konfederacji Pracodawców Polskich Marcin Walczak.

Z informacją na temat programu polskiej energetyki jądrowej zapoznała senatorów wiceminister H. Trojanowska. Omówiła jej podstawowe kierunki do 2030 r., rozwój energetyki atomowej na świecie i stosowane technologie, postępowanie z odpadami radioaktywnymi, znaczenie elektrowni atomowych dla polskiego systemu elektroenergetycznego i polskiej gospodarki, a także harmonogram działań dla energetyki jądrowej. Przedstawiła również dane dotyczące stosunku polskiego społeczeństwa do budowy elektrowni jądrowej i ogólnego stanu wiedzy Polaków w tej dziedzinie.

Jak stwierdziła wiceminister, jednym z kierunków polityki energetycznej kraju jest dywersyfikacja struktury wytwarzania energii elektrycznej poprzez wprowadzenie energetyki jądrowej. Główny cel tych działań stanowi przygotowanie infrastruktury dla energetyki jądrowej i zapewnienie inwestorom warunków do wybudowania i uruchomienia elektrowni jądrowych z wykorzystaniem bezpiecznych technologii. Za istotne wiceminister H. Trojanowska uznała uzyskanie poparcia społecznego dla tej idei i zapewnienie bezpieczeństwa jądrowego na wszystkich etapach realizacji inwestycji. Szczegółowe działania podejmowane dla osiągnięciu powyższego celu to m.in.: dostosowanie polskiego systemu prawnego, zapewniające sprawny rozwój energetyki jądrowej w Polsce, wykształcenie odpowiednich kadr, prowadzenie edukacji społecznej, a także wybór lokalizacji dla pierwszych elektrowni i składowisk odpadów radioaktywnych.

Senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzyli trzy ustawy: o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz niektórych innych ustaw, o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw, o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej i ustawy o ochronie danych osobowych.

Ustawę nowelizującą ustawę o pomocy społecznej przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Jarosław Duda. Głównym celem zmian jest wzmocnienie uprawnień nadzorczych i kontrolnych wojewody w zakresie pomocy społecznej oraz uporządkowanie niektórych elementów systemu pomocy społecznej.

Przedstawicielka senackiego Biura Legislacyjnego zwróciła uwagę na nieprecyzyjność niektórych zapisów ustawy i przedstawiła propozycje poprawek. Pozytywnie ustosunkował się do nich sekretarz stanu J. Duda.

Podczas dyskusji senatorowie interesowali się m.in., co stanie się z podopiecznymi ośrodków pomocy społecznej po ich zamknięciu w wyniku kontroli oraz nowymi zadaniami wojewody, które dotyczą koordynowania działań w zakresie zapobiegania handlowi ludźmi.

Senator Mariusz Witczak zaproponował 5 poprawek, które mają na celu doprecyzowanie przepisów ustawy. W wyniku głosowania komisja przyjęła wszystkie poprawki. Zdecydowano, że Izbie zarekomenduje je senator Stanisław Jurcewicz.

Ustawę o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Witold Drożdż. Nowela wprowadza zmiany w 10 ustawach. W większości mają one charakter porządkujący oraz doprecyzowujący i wynikają z dotychczasowego stosowania ustawy.

Przedstawiciel Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przedstawił propozycje 4 poprawek do ustawy. Senatorowie zapoznali się również z opinią biura legislacyjnego, które zwróciło uwagę na nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i także zaproponowało zmiany.

Senator Mariusz Witczak zaproponował poprawki przedstawione przez stronę rządową, a także część poprawek zawartych w opinii biura legislacyjnego. Ostatecznie komisja w wyniku głosowania przyjęła 22 poprawki.

Na sprawozdawcę stanowiska komisji na posiedzeniu Senatu wybrano senatora Zbigniewa Meresa.

Celem nowelizacji ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej i ustawy o ochronie danych osobowych jest doprecyzowanie zakresu jej stosowania oraz usunięcie wątpliwości interpretacyjnych, które pojawiły się w trakcie jej rocznego obowiązywania. Zmiany wiążą się również z koniecznością przygotowania podstaw prawnych do udziału Polski w Systemie Informacyjnym Schengen drugiej generacji (SIS II ma zastąpić SIS I) oraz w Wizowym Systemie Informacyjnym (VIS), mającym na celu wymianę danych o wizach między państwami członkowskimi, które zniosły kontrole na granicach wewnętrznych i zapewniają swobodę przepływu osób.

Biuro legislacyjne przedstawiło propozycje zmian, których część postanowił zgłosić jako swoje poprawki senator Janusz Sepioł. W wyniku głosowania komisja przyjęła 9 poprawek.

Zdecydowano, że sprawozdanie komisji w tej sprawie przedstawi senator J. Sepioł.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej przystąpiono do pierwszego czytania następujących projektów ustaw:

• projekt ustawy o zmianie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (druk senacki nr 743), wniesiony przez Komisję Ustawodawczą, reprezentowaną przez senator Grażynę Sztark. Proponowana inicjatywa zmierza do wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 września 2009 r., stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 5 ustawy z 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej. Mając na uwadze konieczność wykonania tego orzeczenia i kierując się brzmieniem jego sentencji i motywami uzasadnienia, w projekcie zaproponowano nowelizację ustawy z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, polegającą na uchyleniu w art. 5 ust. 5 i 6 oraz na zmianie brzmienia ust. 3 poprzez wyeliminowanie z jego części wspólnej fragmentu: "oraz kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego". Projekt ustawy nowelizującej nie zawiera przepisu przejściowego, regulującego tryb postępowania w wypadku spraw "w toku", ponieważ uchylenie podstawy prawnej dla wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy czyni jakiekolwiek postępowanie w tym zakresie bezprzedmiotowym. W konsekwencji ewentualne postępowania w tego typu sprawach powinny - po wejściu ustawy w życie - zostać umorzone na zasadzie art. 105 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Z kolei w odniesieniu do spraw zakończonych już decyzją ostateczną zastosowanie może znaleźć art. 154 k.p.a., zgodnie z którym dopuszczalne jest uchylenie (zmiana) decyzji ostatecznej, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa; dokonuje tego organ administracji publicznej, który daną decyzję wydał, albo organ wyższego stopnia, jeżeli tylko przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Proponowana ustawa nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa i jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.
• projekt ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, wniesiony przez Komisję Ustawodawczą, reprezentowaną przez senatora Stanisława Gogacza. Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 16 czerwca 2009 r., stwierdzającego niezgodność przepisu art. 63 ust. 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji z konstytucją w zakresie, w jakim nie przyznaje on zastępcy komornika - ustanowionemu w związku z odwołaniem albo śmiercią komornika - prawa do opłat egzekucyjnych prawomocnie przez niego ustalonych przed jego odwołaniem. Mając na uwadze technikę zastosowaną w tym wypadku przez Trybunał Konstytucyjny (tzw. wyrok zakresowy), z ustawy uchylona została norma, w brzmieniu określonym w sentencji wyroku, wyinterpretowana z zaskarżonego przepisu. Jednocześnie wskazany przepis w dotychczasowym brzmieniu pozostawiono jako jednostkę redakcyjną tekstu w treści ustawy. Artykuł 63 ust. 5 ustawy obowiązuje zatem tylko w zakresie, w jakim trybunał nie orzekł o jego niekonstytucyjności (częściowa niekonstytucyjność przepisu). Niemniej, biorąc pod uwagę konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 16 czerwca 2009 r. i kierując się brzmieniem sentencji wyroku wraz z jego uzasadnieniem, Komisja Ustawodawcza zaproponowała, aby zmiana ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji polegała na dodaniu w art. 63 ust. 6. Ustawa nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa i nie jest objęta prawem Unii Europejskiej.
• projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji, wniesiony przez Komisję Ustawodawczą, reprezentowaną przez senatora S. Gogacza. Projektowana ustawa stanowi dostosowanie systemu prawa do postanowienia sygnalizacyjnego Trybunału Konstytucyjnego z 25 stycznia 2006 r., wskazującego na potrzebę podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie zagwarantowania w ustawie z 6 kwietnia 1990 r. o Policji konstytucyjnych praw osób poddanych kontroli operacyjnej. Mając na uwadze konieczność wykonania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, w projekcie zaproponowano, aby zmiana ustawy o Policji polegała na dodaniu do art. 19 ust. 16a i zmianie brzmienia ust. 17. W ten sposób do ustawy o Policji zostanie wprowadzony pozytywny obowiązek informowania o przeprowadzeniu kontroli operacyjnej, jeśli w stosunku do osoby kontrolowanej nie są prowadzone dalsze czynności procesowe. Ponadto nowelizacja wprowadzi obowiązek niezwłocznego zniszczenia materiałów uzyskanych w czasie kontroli operacyjnej, "nieprzydatnych" do celów uzasadniających jej przeprowadzenie, tj. materiałów uzyskanych w czasie kontroli operacyjnej, niezawierających dowodów pozwalających na wszczęcie albo niemających znaczenia dla postępowania kontrolnego, postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia albo w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe. Ustawa nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa i nie jest objęta prawem Unii Europejskiej.

Po zapoznaniu się z przedstawionymi projektami ustaw senatorowie z połączonych komisji: praw człowieka i ustawodawczej postanowili kontynuować prace nad nimi ze względu na potrzebę uzyskania dodatkowych opinii, a także konieczność skonkretyzowania zgłaszanych w dyskusji wniosków o charakterze legislacyjnym.

Podczas obrad połączone komisje zakończyły natomiast pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o notariacie, wniesionego przez grupę senatorów, reprezentowanych przez senatora Mariusza Witczaka. Podczas poprzednich posiedzeń senatorowie wnikliwie dyskutowali na temat rozwiązań zaproponowanych w projekcie, zapoznali się także z opiniami zainteresowanych stron.

Projekt przedstawiony przez senatorów zmierza do ustanowienia w ustawie - Prawo o notariacie szczególnej regulacji dotyczącej czynności dokonywanych przez notariusza, których przedmiotem jest przeniesienie prawa za zapłatą ceny, wynagrodzenia lub innych należności. Regulacja polegałaby na tym, że na żądanie osoby dokonującej tych czynności notariusz będzie miał obowiązek, a nie, jak dotychczas, prawo, przyjąć na przechowanie pieniądze w walucie polskiej lub obcej. W opinii wnioskodawców, ta zmiana - wzorowana częściowo na rozwiązaniach holenderskich - ma zwiększyć bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami, a w szczególności zabezpieczyć zbywcę, który przy podpisaniu umowy przestaje być właścicielem zbywanej nieruchomości, ale nie ma pewności, czy i kiedy otrzyma należną za nią cenę. Przyjęcie proponowanego rozwiązania ma doprowadzić do sytuacji, gdy w tym samym momencie następuje wzajemne wykonanie zobowiązań przez strony umowy, czyli przeniesienie prawa będzie się wiązać z jednoczesną zapłatą.

Jak uzasadniano, regulacja ta wydaje się szczególnie istotna w czasie obecnego kryzysu finansowego, którego skutkiem jest wycofywanie się banków z zawartych już umów kredytowych. Pozytywnie wpłynie także na pewność i bezpieczeństwo dokonywanych czynności prawnych dotyczących przeniesienia prawa, w szczególności przenoszących własność nieruchomości. Nowelizacja wzmocni również zaufanie do notariuszy jako osób zaufania publicznego.

Połączone komisje postanowiły zaproponować Izbie przyjęcie rozpatrzonego projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o notariacie wraz ze zmianami, zaakceptowanymi przez senatorów i uwzględniającymi uwagi zgłaszane podczas prac legislacyjnych nad tym projektem przez Związek Banków Polskich i Krajową Radę Notarialną. Na sprawozdawcę podczas drugiego czytania projektu wybrano senatora Piotra Zientarskiego.

W pierwszym punkcie posiedzenia Komisji Budżetu i Finansów Publicznych znalazło się rozpatrzenie ustawy o rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych. Omówił ją podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski. Określa ona zasady rekapitalizacji, polegające na zapewnieniu warunków dokapitalizowania przez Skarb Państwa instytucji finansowych, które są zagrożone utratą płynności lub niewypłacalnością. Ustawa stwarza też możliwość natychmiastowej reakcji na te zagrożenia poprzez przejęcie akcji zagrożonych instytucji, obligacji lub bankowych papierów wartościowych (banki) z możliwością wycofania się Skarbu Państwa z zaangażowania się w taką działalność po ustabilizowaniu się sytuacji instytucji finansowej.

Podmiotami objętymi przepisami ustawy zostaną banki krajowe i krajowe zakłady ubezpieczeń, m.in. w razie powstania straty bilansowej bądź zagrożenia nią, niebezpieczeństwa niewypłacalności lub utraty płynności. W wypadku zakładów ubezpieczeń regulacja ma obowiązywać w razie niepokrywania się rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i aktywów, jeżeli środki własne zakładu ubezpieczeń będą mniejsze niż wymagany margines wypłacalności lub kapitał gwarancyjny. Zwiększenie wysokości funduszy objętych gwarancją polegać będzie na emisji akcji, obligacji lub bankowych papierów wartościowych skierowanych do jej dotychczasowych akcjonariuszy lub udziałowców.

Gwarancja ma być udzielana po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i prezesa Narodowego Banku Polskiego, a w odniesieniu do banków – Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

Przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu zwrócił uwagę na sformułowania niektórych przepisów ustawy. Zaprezentował też szereg uwag wraz z propozycjami zmian. Wniosek o wprowadzenie poprawki zgłosił również senator Grzegorz Banaś.

Do zaproponowanych zmian odnieśli się przedstawiciele wiceminister M. Grabowski i dyrektor Sebastian Skuza z Ministerstwa Finansów. Stanowisko Związku Banków Polskich w sprawie proponowanych rozwiązań prawnych przedstawił dyrektor Jerzy Bańka.

W trakcie dyskusji senatorowie poruszyli m.in. kwestię informacji o notyfikowaniu programu pomocowego i decyzji Komisji Europejskiej, dotyczącej pomocy państwa w zakresie rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych, ograniczeń polityki płacowej wobec organów i kadry kierowniczej instytucji objętej umową gwarancji, czasu trwania procedury przejęcia i zbycia przejętych akcji po ustaniu zagrożenia oraz konsekwencji nie wywiązania się instytucji finansowej z umowy gwarancji Skarbu Państwa. Zwrócono również uwagę na epizodyczny charakter ustawy.

Przedstawiciel Komisji Nadzoru Finansowego stwierdził, że sytuacja na polskim rynku bankowym jest stabilna i żadna instytucja bankowa do tej pory nie wyraziła woli skorzystania z takich rozwiązań.

Senator G. Banaś zwrócił się do przedstawiciela Ministerstwa Finansów z prośbą o przedstawienie przed debatą senacką na temat rozpatrywanej ustawy informacji dotyczącej działań Urzędu do spraw Konkurencji i Konsumentów w sprawie decyzji Komisji Europejskiej, dotyczącej pomocy państwa Nr 302/2009 – polska rekapitulizacja niektórych instytucji finansowych. Senator domagał się także przedstawienia Komisji Budżetu i Finansów Publicznych kwartalnej informacji o podejmowanych działaniach, stanowiących realizację tej ustawy.

Senator Henryk Woźniak zgłosił poprawki zaproponowane przez Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu i poparte przez przedstawiciela rządu. W wyniku głosowania senatorowie zaakceptowali przedstawione wnioski. Poprawka senatora G. Banasia zaś nie uzyskała poparcia komisji. Postanowiono, że zostanie zgłoszona jako wniosek mniejszości. Na sprawozdawcę komisji na posiedzeniu Izby wybrano senatora H. Woźniaka.

W drugim punkcie porządku posiedzenia przewidziano rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r. Omówili ją podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów M. Grabowski i zastępca dyrektora w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych Zbigniew Czech. W ustawie wyrażono zgodę na ratyfikację Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r.

Konwencja zastępuje dotychczasową umowę między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Oslo w dniu 24 maja 1977 r.

Po ratyfikacji konwencji metodą unikania podwójnego opodatkowania będzie wyłączenie z progresją – w wypadku dochodów z pracy najemnej, uzyskiwanych przez rezydentów polskich świadczących pracę w Norwegii, a także proporcjonalne zaliczenie w odniesieniu do dochodów z dywidend, odsetek, należności licencyjnych i zysków majątkowych.

Poseł sprawozdawca Konstanty Oświęcimski przedstawił przebieg prac legislacyjnych nad ustawą w Sejmie.

Przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu nie zgłaszał uwag o charakterze legislacyjnym.

Senator H. Woźniak zgłosił wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Komisja przyjęła go jednogłośnie. Na jej sprawozdawcę na posiedzeniu Izby wybrano senatora Antoniego Motyczkę.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawczej rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Rozwiązania przyjęte w nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu wniesionego przez prezydenta, przedstawili wiceprezes Naczelnego Sądu Administracyjnego Roman Hauser, podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Bożena Borys-Szopa i przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Omówiono m.in. założenia projektu i najważniejsze cele wystąpienia z tą inicjatywą ustawodawczą, a także przebieg prac legislacyjnych w Sejmie.

Nowe przepisy wprowadzają m.in. kadencyjność funkcji prezesa i wiceprezesów sądu w wojewódzkim sądzie administracyjnym i funkcji wiceprezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przewidziano wprowadzenie pięcioletniej kadencji prezesa sądu i wiceprezesa sądu w wojewódzkim sądzie administracyjnym oraz funkcji wiceprezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. Analogiczne rozwiązanie obowiązuje w systemie sądownictwa powszechnego, w którym m.in. prezes i wiceprezes sądu apelacyjnego są powoływani na sześcioletnią kadencję.

Tak jak dotychczas prezes sądu i wiceprezes sądu w wojewódzkim sądzie administracyjnym powoływani będą przez prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego po zasięgnięciu opinii zgromadzenia ogólnego tego sądu i Kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Prezesa sądu i wiceprezesa sądu w wojewódzkim sądzie administracyjnym w trakcie trwania kadencji będzie mógł odwołać prezes NSA w wypadku "rażącego niewywiązywania się z obowiązków służbowych lub gdy dalsze pełnienie funkcji z innych powodów nie daje się pogodzić z dobrem wymiaru sprawiedliwości". Skierowanie wniosku do prezydenta o odwołanie wiceprezesa NSA będzie mogło nastąpić wyłącznie po uprzednim uzyskaniu zgody Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Administracyjnego.

W trakcie dyskusji obecni na posiedzeniu przedstawiciele Konfederacji Pracodawców Prywatnych "Lewiatan" zgłosili szereg uwag dotyczących konstrukcji skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, m.in. w przedmiocie: określenia obowiązku jako formalnego wymogu skargi, uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, zbyt krótkiego, dwuletniego, terminu na wniesienie skargi, ograniczenia możliwości skarżenia prawomocnego orzeczenia wydanego przez NSA tylko do razie rażącego naruszenia norm prawa Unii Europejskiej, braku możliwości wniesienia skargi w wypadku szkód wywołanych wykonaniem jeszcze nieprawomocnych orzeczeń. Przedstawiciele Konfederacji Pracodawców Prywatnych "Lewiatan" zgłosili także propozycje poprawek zmierzających do uzyskania większej skuteczności skargi.

Proponowane zmiany, po zapoznaniu się z wyjaśnieniami przedstawionymi przez sędziów NSA R. Hausera i Jerzego Chomickiego, nie uzyskały jednak poparcia senatorów.

Senator Leon Kieres zgłosił natomiast uwagi odnoszące się do wprowadzenia kadencyjności prezesów wojewódzkich sądów administracyjnych, przedstawionych w stanowisku sędzi NSA Lidii Błystak.

Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło szereg uwag i zastrzeżeń. Dotyczyły one m.in. braku jednolitości w ograniczeniu możliwości powtórnego wyboru na kolejną kadencję prezesa i wiceprezesów wojewódzkich sądów administracyjnych oraz w sądach powszechnych; możliwości ukarania grzywną wnoszących w złej wierze o wyłączenie sędziego; źle sprecyzowanych warunków dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania (art. 285a); zawężenia dopuszczalności skargi do wypadków innych niż określone w kodeksie postępowania cywilnego, a także ustanowienia pełnomocnika do doręczeń w inny sposób niż w tym kodeksie.

Ze względu na zakres omawianych spraw, a także w związku z prośbą wiceprezesa R. Hausera i przedstawicielki Kancelarii Prezydenta Komisja Ustawodawcza postanowiła kontynuować rozpatrywanie sejmowej nowelizacji na następnym posiedzeniu, 2 lutego 2010 r., aby umożliwić dokładne przeanalizowanie zgłoszonych uwag i przedstawienie ewentualnych propozycji zmian.

W drugim punkcie porządku dziennego senatorowie przystąpili do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny. Przebieg prac legislacyjnych nad tą nowelizacją omówił przedstawiciel senackiego biura legislacyjnego. Ustawa uchwalona przez Sejm 8 stycznia 2010 r. stanowi efekt prac nad dwoma projektami ustaw - rządowym i komisyjnym. Projekt nie był przedmiotem kontrowersji ani istotnych poprawek. Sejm wydłużył jedynie z 30 do 45 dni czas na odstąpienie od umowy z winy inwestora w wypadku nieuzyskania gwarancji zapłaty za roboty budowlane.

Najważniejszym celem ustawodawcy było wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 27 listopada 2006 r. (sygn. akt K 47/04), stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 4 ust. 4 oraz art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z 9 lipca 2003 r. o gwarancji zapłaty za roboty budowlane. W tym celu do kodeksu cywilnego wprowadzono art. 649¹-649⁵. Oprócz przepisów dotyczących instytucji gwarancji zapłaty za roboty budowlane w nowelizacji zaproponowano także uchylenie art. 80 kodeksu cywilnego uzależniającego ważność pisemnego oświadczenia woli osoby niemogącej czytać od jej dokonania w formie aktu notarialnego.

Wicedyrektor Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Dorota Kramarczyk wskazała, że ustawa uchwalona przez Sejm jest znacznie obszerniejsza niż inicjatywa senacka (druk senacki nr 404, druk sejmowy nr 2259), ponieważ przewiduje uchylenie ustawy z 9 lipca 2003 r. o gwarancji zapłaty za roboty budowlane i wprowadzenie odpowiednich rozwiązań do kodeksu cywilnego.

Rozpatrywana nowelizacja nie budziła zastrzeżeń senatorów i nikt nie zgłosił się do dyskusji. W związku z tym senator Piotr Zientarski zgłosił wniosek o jej przyjęcie bez poprawek. Podkreślił przy tym, że ustawa nie budzi zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym, a uwagi zgłaszane obecnie przez przedstawiciela Obywatelskiej Inicjatywy Ustawodawczej "Gwarancje. Zapłaty" były rozpatrywane także podczas procedowania w Sejmie i nie uzyskały wymaganego poparcia.

W wyniku głosowania Komisja Ustawodawcza jednomyślnie opowiedziała się za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny. Na sprawozdawcę jej stanowiska w tej sprawie wybrano senatora P. Zientarskiego.

Następnie senatorowie przystąpili do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Zdaniem przedstawiciela Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu w związku z informacją o pracach legislacyjnych nad projektem, złożonym do marszałka Sejmu (druk sejmowy nr 2583), i uchwalonym już na 59. posiedzeniu Sejmu, 22 stycznia 2010 r., dalsze procedowanie nad projektem senackim należy uznać za niecelowe.

Po zapoznaniu się z tą informacją senator P. Zientarski zgłosił wniosek o wycofanie rozpatrywanej inicjatywy. W wyniku głosowania przyjęto go jednomyślnie.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Ustawodawczej rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska. Nowelizacja przewiduje m.in. zaostrzenie kar dla pijanych kierowców i utworzenie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W myśl przyjętych zmian nietrzeźwy kierowca - sprawca wypadku, którego skutkiem była czyjaś śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, może na zawsze zostać pozbawiony prawa jazdy. Jeśli sąd odstąpi od orzeczenia zakazu kierowania pojazdem, zobowiązany będzie do uzasadnienia takiej decyzji.

Wprowadzone zmiany przewidują też kary od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności, gdy kierujący pojazdem w stanie nietrzeźwym lub pod wpływem środka odurzającego był wcześniej skazany za jazdę po pijanemu. Kary takie mogą być orzekane także w wypadku, gdy kierujący pojazdem złamał orzeczony czasowy zakaz.

Z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej będzie finansowana pomoc dla pokrzywdzonych i ich rodzin, a także dla odbywających karę pozbawienia wolności, zwalnianych z zakładów penitencjarnych oraz ich rodzin. Fundusz ma być zasilany z orzeczonych przez sądy nawiązek i świadczeń pieniężnych, potrąceń w wysokości 20% wynagrodzenia przysługującego za pracę skazanych, wykonania kar dyscyplinarnych, spadków, zapisów i darowizn, dotacji, zbiórek i innych źródeł.

Sąd będzie mógł orzec nawiązkę na rzecz funduszu w wypadku skazania sprawcy za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu albo za inne przestępstwo umyślne, którego skutkiem jest śmierć człowieka czy ciężki uszczerbek na zdrowiu. Świadczenie na rzecz funduszu do wysokości 60 tys. zł sąd będzie mógł orzec, także odstępując od wymierzenia kary. Za pieniądze z funduszu organizacje pozarządowe utworzą m.in. sieć pomocy ofiarom przestępstw. Dzięki niej każdy pokrzywdzony będzie mógł uzyskać niezbędne informacje, porady, pomoc prawną, psychologiczną czy socjalną. Ważnym elementem tego systemu będzie powołanie instytucji "opiekuna ofiary" - wolontariusza, który w miarę potrzeby pomoże pokrzywdzonemu.

Według dotychczasowych rozwiązań, pieniądze z nawiązek można było przeznaczać jedynie na cele bezpośrednio związane z ochroną zdrowia, środowiska, udzielaniem pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych i ochroną dobra naruszonego lub zagrożonego przestępstwem.

Przedstawiając zmiany, przewodniczący Komisji Ustawodawczej senator P. Zientarski poinformował, że Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zgłosił propozycję poprawki, dotyczącą zmiany art. 3. Istotę tej zmiany wyjaśniła wiceprezes NFOŚiGW Małgorzata Skucha. Zmierza ona do umożliwienia finansowania z wpływów z nawiązek, wymierzanych na podstawie art. 47 § 2 kodeksu karnego, wszystkich celów określonych w art. 400 a ust. 1 oraz art. 410 a ust. 1 i 4-6 ustawy - Prawo ochrony środowiska bez ograniczania form tego finansowania. Wiceprezes zwróciła uwagę, że niedawno zlikwidowano podział na odrębne fundusze - subkonta w zależności od źródła. W związku z tym wprowadzenie oddzielnie księgowanych środków pochodzących z nawiązek znacznie utrudni prace NFOŚGW.

Komisja Ustawodawcza zapoznała się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zwróciło uwagę na szereg nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów. W przedstawionej opinii zgłoszono 3 uwagi redakcyjne, zmierzające do ujednolicenia terminologii przyjętej w nowelizacji sejmowej, i jedną poprawkę merytoryczną, zgodnie z którą ocenie ministra sprawiedliwości podlegałyby także celowość i gospodarność przy wydatkowaniu otrzymanych środków przez podmioty, na rzecz których orzeczono środki finansowe z tytułu nawiązki lub świadczenia pieniężnego.

W trakcie dyskusji senatorowie zgłosili szereg pytań do przedstawicieli rządu obecnych na posiedzeniu. Dotyczyły one m.in. kwestii rozdzielenia środków uzyskiwanych z nawiązek z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej na dwa sprzeczne cele - zarówno pomoc ofiarom, jak i sprawcom, którzy odbyli już karę, a także sposobów wykorzystywania i rozliczania środków NFOŚGW.

Odpowiadając na pytania senatorów, prokuratorzy Grażyna Stanek i Tomasz Szafrański z Ministerstwa Sprawiedliwości podkreślali, że wydatkowaniem środków przez NFOŚGW zajmowano się już w toku prac legislacyjnych, ale propozycja poprawki nie uzyskała wymaganej akceptacji.

Senator P. Zientarski zaproponował zatem wprowadzenie 4 poprawek do rozpatrywanej nowelizacji sejmowej, zbieżnych z sugestiami senackiego biura legislacyjnego. W wyniku głosowania proponowane zmiany przyjęto jednomyślnie. Ustalono, że ich wprowadzenie do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska zarekomenduje Izbie senator Grażyna Sztark.

* * *

Odbyło się wspólne posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Ustawodawczej, podczas którego przeprowadzono pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa.

O podjęcie postępowania w sprawie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej tego projektu wniosła Komisja Ustawodawcza, która do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem upoważniła senatora Marka Trzcińskiego.

Projekt ustawy omówiła Anna Michalak z Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu. Przypomniała, że stanowi on wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10 marca 2009 r., stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 75 § 2 pkt 1 lit. b i § 3 oraz art. 81 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Trybunał orzekł o ich niekonstytucyjności ze względu na brak przepisów proceduralnych, pozwalających na złożenie korekty i wniosku o zwrot nadpłaconego VAT przez wspólników rozwiązanej spółki cywilnej będącej płatnikiem tego podatku.

Projekt zgłoszony przez Komisję Ustawodawczą wprowadza przepisy regulujące mechanizm jurydyczny, w tym także kwestie techniczne związane z możliwością złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty VAT przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej będącej podatnikiem tego podatku. Ponieważ analogiczna sytuacja może wystąpić także w odniesieniu do podatku akcyzowego, proponowane regulacje powinny objąć swym zakresem także stwierdzenie nadpłaty podatku akcyzowego. Dodano więc przepis regulujący tryb żądania zwrotu nadpłaty przez byłych wspólników spółki cywilnej i zmodyfikowano dodatkowo inne przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa, regulujące tryb zwrotu nadpłaty.

Kierunek zmian zaproponowanych w rozpatrywanym projekcie pozytywnie ocenił podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski. Zwrócił jednak uwagę, że nie implementują one w pełnym zakresie wyroku Trybunału Konstytucyjnego i nie uwzględniają wszystkich podatków, których podatnikiem jest spółka cywilna.

Wiceminister poinformował, że Rada Ministrów 15 grudnia 2009 r. przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, w którym przewidziano m.in. wprowadzenie kompleksowych zmian do ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie implementacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Na podstawie tych założeń Rządowe Centrum Legislacji przygotuje projekt ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Będzie on zawierał regulacje uwzględniające wytyczne Trybunału Konstytucyjnego, które umożliwią byłym wspólnikom rozwiązanej spółki cywilnej składanie korekty i wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz określą zasady korzystania z prawa do nadpłaty i sposób podziału jej kwoty.

Odpowiedzi na pytania dotyczące szczegółów projektu ustawy udzielił senatorom wicedyrektor Departamentu Polityki Podatkowej w Ministerstwie Finansów Włodzimierz Gurba. Stanowisko Krajowej Rady Doradców Prawnych w sprawie projektu ustawy przedstawił Roman Namysłowski.

Przewodniczący Komisji Ustawodawczej senator Piotr Zientarski zgłosił wniosek o przyjęcie projektu ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa bez poprawek. W wyniku głosowania połączone komisje jednomyślnie przyjęły przedstawiony wniosek. Do przedstawienia sprawozdania komisji podczas posiedzenia plenarnego Izby wybrano senatora M. Trzcińskiego.

22 stycznia 2010 r. wicemarszałek Zbigniew Romaszewski spotkał się z przewodniczącym Parlamentu Europejskiego Jerzym Buzkiem. W spotkaniu uczestniczyła minister Ewa Polkowska, szef Kancelarii Senatu. Rozmawiano między innymi o roli parlamentu narodowego w stanowieniu prawa. Wicemarszałek Z. Romaszewski zwrócił uwagę, że w ostatnich latach uchwalono ogromną liczbę ustaw. Na początku obecnej dekady intensywna działalność legislacyjna parlamentu była związana z akcesją Polski do Unii Europejskiej. Teraz natomiast , w opinii wicemarszałka, prawo zwyczajowe stara się zastąpić prawem stanowionym. Zdaniem wicemarszałka Z. Romaszewskiego stanowi to rezultat upadku systemu wartości.

Stwierdził także, że najpilniejsze zadania, jakie powinien podjąć parlament, to przede wszystkim rozpoczęcie prac nad zmianą konstytucji. Jak zaznaczył, po wejściu do Unii Europejskiej Polska stała się innym krajem niż wtedy, kiedy uchwalano obecnie obowiązującą ustawę zasadniczą. W opinii wicemarszałka, trzeba wrócić do projektu społecznego konstytucji, opracowanego w latach 1995-96.

Obaj rozmówcy z uznaniem mówili o osiągnięciach Polski po wejściu na demokratyczną drogę rozwoju, a także o rozwoju cywilizacyjnym i ekonomicznym, wynikającym z przystąpienia naszego kraju do Unii Europejskiej.

Wcześniej w Sejmie J. Buzek powiedział, że przewodniczy Parlamentowi Europejskiemu dlatego, że w Polsce w ciągu ostatnich 20 lat tak wiele się zmieniło. Dodał, czuje się w PE także wysłannikiem polskich parlamentarzystów.

Przypomniał też, że w połowie grudnia 2009 r. odbyło się ważne spotkanie przedstawicieli parlamentów UE w Sztokholmie. Podziękował za aktywny udział w nim marszałków Sejmu Bronisława Komorowskiego i Senatu Bogdana Borusewicza.

"To, iż jestem tam przewodniczącym PE, to dla mnie ogromna odpowiedzialność wobec wszystkich Europejczyków, tych z Europy Środkowowschodniej w szczególności, a najbardziej tych, którzy mieszkają nad Odrą i Wisłą" - podkreślił J. Buzek. Jak zaznaczył, dla niego praca dla Europy to praca dla Polski, a praca dla Polski, to także jest praca dla Europy.

26 stycznia 2010 r. marszałek Bogdan Borusewicz spotkał się z przewodniczącą Rady Narodowej Republiki Austrii Barbarą Prammer. Rozmawiano o współpracy parlamentów narodowych i ich roli w kontekście wejścia w życie Traktatu Lizbońskiego. Przewodnicząca B. Prammer podkreśliła, że przed parlamentami państw Unii Europejskiej otwierają się nowe perspektywy, czego nie wszyscy, także parlamentarzyści, są świadomi.

Marszałek B. Borusewicz opowiedział się za ścisłą współpracą parlamentów narodowych i włączeniem w proces stanowienia prawa unijnego wszystkich parlamentarzystów, a nie tylko wyspecjalizowanych komisji. W opinii marszałka, parlamenty muszą być bardziej aktywne i mieć pełną świadomość współuczestniczenia w tworzeniu prawa europejskiego. Rozmówcy zgodzili się, że obecnie parlamenty narodowe czeka więcej pracy.

Mówiąc o stosunkach polsko-austriackich, marszałek B. Borusewicz podkreślił, że szczególnie istotne jest nawiązanie ściślejszej współpracy pomiędzy parlamentami obydwu krajów w kwestii unijnej polityki gazowej i polityki wschodniej. "Ważne, abyśmy z Austrią porozumiewali się tak, aby było jak najmniej różnic, a jak najwięcej wspólnych działań w tych dwóch dziedzinach, które są dla nas najważniejsze w kontaktach z naszym austriackim partnerem" - zaznaczył marszałek.

* * *

26 stycznia 2010 r. wizytę w Senacie złożył minister ds. obywatelstwa, imigracji i wielokulturowości Kanady Jason Kenney. Gościa przyjął marszałek Bogdan Borusewicz.

Podczas spotkania minister J. Kenney podkreślił, że rząd kanadyjski przykłada wielką wagę do dobrych relacji z Polonią kanadyjską. Wyrazem tego była wizyta premiera Kanady Stephena Harpera w Polsce i zniesienie wiz dla Polaków podróżujących do tego kraju. Obecnie trwają prace nad przepisami umożliwiającymi wypłatę dodatków dla kombatantów polskiego pochodzenia mieszkających w Kanadzie.

"Jesteśmy dumni z osiągnięć Polonii w moim kraju" - powiedział minister. Wyraził też nadzieję, że marszałek B. Borusewicz w najbliższym czasie odwiedzi Kanadę i osobiście zapozna się z dokonaniami kanadyjskiej Polonii.

Marszałek B. Borusewicz podziękował rządowi Kanady za przechowanie skarbów polskiej kultury w czasie wojny i stworzenie Polakom dobrych warunków do zachowania tożsamości narodowej. "Chcemy, żeby obywatele Kanady polskiego pochodzenia byli aktywni nie tylko zawodowo, ale także w sferze społecznej i politycznej, aby uczestniczyli w pracach organów władzy wszystkich szczebli" - powiedział marszałek. Dodał, że będzie namawiał Polaków mieszkających w Kanadzie do aktywnego udziału w obchodach Światowego Dnia Polonii, planowanych 2 maja 2010 r.

Podczas spotkania rozmawiano również o możliwościach rozszerzenia współpracy gospodarczej obydwu krajów, między innymi w dziedzinie energetyki atomowej.

* * *

28 stycznia 2010 r. premier Maroka Abbas el Fassi złożył wizytę marszałkowi Bogdanowi Borusewiczowi. Podczas spotkania rozmawiano m.in. o kompetencjach parlamentów Maroka i Polski, zwłaszcza w procesie stanowienia prawa i udziału w sprawowaniu władzy.

W czasie rozmowy premier Abbas el Fassi podkreślił, że ta wizyta jest dowodem pogłębiającej się współpracy między obydwoma krajami. Wyraził też zadowolenie, że relacje te stają się coraz lepsze. Przypomniał, że Maroko było jednym z pierwszych państw na kontynencie afrykańskim, które odzyskało niepodległość. Obecnie aktywnie uczestniczy w pracach konferencji islamskiej, a jego stosunki z Unią Europejską mają specjalny status. Premier Maroka zapewnił, że uczestniczenie jego kraju w projekcie "Unia dla Śródziemnomorza" nie stanowi konkurencji dla Partnerstwa Wschodniego.

Marszałek B. Borusewicz zgodził się z tą tezą. Dodał, iż Unia Europejska prowadzi interesy gospodarcze na swoich południowych rubieżach, ale musi również dbać o to, aby na wschodzie Europy nie powstała kolejna "żelazna kurtyna".

W opinii marszałka B. Borusewicza, Maroko jest dla Polski atrakcyjnym partnerem, najważniejszym w tej części świata. Najczęściej odwiedzają je polscy turyści.

Marszałek B. Borusewicz przypomniał, że niedawno Senat odwiedziła delegacja izby wyższej marokańskiego parlamentu. Podkreślono wówczas wolę podtrzymywania i rozwijania kontaktów między parlamentami obu państw.

16 stycznia 2010 r. w Zabrzu marszałek Bogdan Borusewicz odebrał Diamentowy Laur Umiejętności i Kompetencji, przyznany mu przez środowiska gospodarcze województwa śląskiego i Opolszczyzny.

Laury należą do najbardziej prestiżowych nagród przyznawanych na Śląsku. W tym roku wręczono je po raz 18. Diamentowy Laur, najwyższe wyróżnienie, co roku przyznawany jest wybitnym mężom stanu, nieprzeciętnym osobowościom, których działalność ma wymiar międzynarodowy, a wartości płynące z ich pracy są uniwersalne, godne naśladowania i tworzą atmosferę szczególnego szacunku.

Jak podkreślił podczas gali stojący na czele kapituły laurów szef Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach Tadeusz Donocik, "Bogdan Borusewicz przez całe lata walczył o odzyskanie niepodległości i wolności, a gdy ją odzyskaliśmy, aktywnie włączył się w budowanie wolnej Polski".

Laudację na cześć laureata wygłosiła prof. Dorota Simonides. W jej ocenie, marszałek Bogdan Borusewicz jest człowiekiem wyjątkowym, na miarę przesłania tej nagrody, człowiekiem o wielkiej sile charakteru, a jednocześnie skromnym. W swoim wystąpieniu prof. D. Simonides przypomniała także życiową drogę laureata, w nierozerwalny sposób związaną z opozycją wobec reżimu komunistycznego, mówiła także o jego ogromnym zaangażowaniu w budowanie nowoczesnego państwa demokratycznego. Była senator podkreśliła, że w publicznej działalności B. Borusewicza jednym z podstawowych celów politycznych było i pozostaje dążenie do budowy społeczeństwa obywatelskiego. Jak mówiła, "marszałek Senatu RP - współpracując z sektorem pozarządowym - otacza opieką Polonię i Polaków poza granicami i troszczy się o wzmacnianie więzi naszych rodaków z macierzą. Myślę, że motywacją do tej działalności jest autentyczne zaangażowanie Bogdana Borusewicza w ruch obrony praw człowieka, których prawa mniejszości narodowych i etnicznych są istotną i integralną częścią. W ten sposób marszałek Senatu realizuje bardzo ważny wymiar polskiej polityki zagranicznej".

Odbierając nagrodę, marszałek B. Borusewicz podkreślił, że uhonorowanie go "śląskim wawrzynem" uważa za wielki zaszczyt. "To dla mnie nagroda szczególna, przede wszystkim z racji znakomitego grona laureatów, wśród których się znalazłem. To nagroda regionalna, która ma znaczenie ogólnopolskie. To bardzo dobrze, że regionalna nagroda buduje, z jednej strony, prestiż Polski, z drugiej - własnego regionu" - powiedział marszałek.

"Nagrodzeni to ludzie, w dużej mierze przedsiębiorcy, którzy angażują się w różnych dziedzinach. Każdy z nas ma zawód, miejsce pracy, ale ta nagroda jest za to, że wychodzimy - jako przedsiębiorcy, duchowni czy politycy - poza to miejsce pracy i zakres swoich obowiązków. Robimy coś więcej, czego nie musimy robić" - stwierdził.

Zdaniem marszałka B. Borusewicza, także Senat często wychodzi poza swój główny zakres działania. "Oprócz Polonii, którą opiekujemy się od 19 lat, zajmujemy się także organizacjami pozarządowymi, współpracą z samorządem terytorialnym, wspieramy i ogłaszamy różnego typu inicjatywy" - wyliczał marszałek. Przypomniał też, że 2010 r., w którym mija 20. rocznica pierwszych wyborów samorządowych, Senat ogłosił Rokiem Demokracji Lokalnej.

Doroczna uroczystość, w której wzięła udział m.in. wicemarszałek Krystyna Bochenek, wręczenia laurów była okazją do uhonorowania ludzi polityki, nauki, kultury, kościoła i gospodarki, którzy "przez swoją działalność wnoszą nieprzeciętny wkład w rozwój regionu i kraju". Otrzymali oni kryształowe, platynowe i złote laury. Specjalnymi kategoriami są laury "Pro publico bono", "Ambasador spraw polskich" oraz "Firma społecznie odpowiedzialna". Innego rodzaju laury zdobywają firmy i menedżerowie.

W tym roku wśród laureatów znaleźli się m.in. redaktor naczelny "Tygodnika Powszechnego" ksiądz Adam Boniecki, wicepremier Waldemar Pawlak, b. przewodniczący Kongresu Polonii Niemieckiej dr Zbigniew Kostecki, prezes Fiat Auto Poland Enrico Pavoni i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach prof. Marian Oslislo.

W poprzednich latach Diamentowymi Laurami uhonorowani zostali m.in. papież Jan Paweł II, prezydenci: Lech Wałęsa, Vaclav Havel i Aleksander Kwaśniewski, Javier Solana, kardynał Stanisław Dziwisz, Jan Nowak-Jeziorański, Władysław Bartoszewski, Bronisław Geremek, Zbigniew Brzeziński i Leszek Balcerowicz, a także m.in. reżyser Andrzej Wajda i unijny komisarz Andris Piebalgs.

W skład kapituły wyróżnienia wchodzą m.in. przedstawiciele śląskich środowisk gospodarczych, samorządowcy i parlamentarzyści.

Wykaz numerów "Diariusza"